31 October 2007

ပဥၥလက္ျမား

“ အပိုမေျပာစမ္းပါနဲ႕ ” တဲ့၊
အဲဒါ
ငါ့နွလံုးသားရဲ့ဗဟိုခ်က္ကို
ထုတ္ခ်င္းခတ္သြားတဲ့
ေကာင္မေလးရဲ႕ ျမားတစ္စင္းေပါ့ ။

ေစာင့္ခဲ့ဖူးတယ္...
အဲဒီနွဳတ္ခမ္း အဖူးအငံုေလးဆီက
ပြင့္က်လာတဲ့စကားေတြ
ရနံ႕ေတြ စိုလက္လို႕
တစ္ပြင့္မက်န္
ငါ, ေကာက္သိမ္းခဲ့တယ္၊
ေဟာဒီ ရင္ဘတ္ႀကီးတခုလံုး
ေလးလံ, ပိက်လာတဲ့အထိေလ ။

ေကာင္မေလးေရ...
တကယ္ေတာ့ ငါဟာ
အပိုမေျပာမိေအာင္
ကိုယ့္ကိုယ္ကို
မီးေပါင္ေလွ်ာ့ထားရတဲ့
စက္ေခါင္းတစ္ခုပါ၊
ဘူတာစဥ္ ဆံုးတဲ့အထိေတာ့
ငါ့ကို စီးသြားလွည့္ပါကြယ္ ။ ။

ညီလင္းသစ္
၃၀ ေမ ၂၀၀၇

24 October 2007

စတုတၳေၿမာက္ မိုးတိမ္


အဲဒီညမွာ လေရာင္ဟာ
ေဟာဒီကန္ထဲ ရွက္ေသြးၿဖာေနလိုက္ပံုမ်ား
ငယ္ခ်စ္ဦးနဲ ့ ခိုးရာလိုက္ေတာ့မယ္ ့
သမီးပ်ိဴေလးအတိုင္း ၊

ယစ္မူးပါေစကြယ္....
ခမ်ာမွာ ဆံုနိုင္ခြင့္ေတြက
တိုေရရွားေရ နိုင္လြန္းလို ့ပါ ၊

ဒီလိုညမ်ိဳးမွာ
အေဝးေတာင္တန္းေတြ ဆီက
သီခ်င္းသစ္ကို ႀကားရရဲ႕ ၊
ငါ့ကိုလည္း သင္ေပးပါ..
ရင္ထဲက အဆုပ္လိုက္, အခဲလိုက္ အလြမ္းေတြအတြက္
ငါ သီဆိုပါရေစကြယ္ ၊

မပြင့္ရရင္လည္း ေနပါေစ
အဖူး, အငံု အၿဖစ္နဲ ့
ငါဆက္ၿပီး ရိုးသားေနပါ့မယ္..
ယဥ္ပါးေနက်
ေဟာဒီ သိဂၤရ ျမစ္တစင္းရဲ႕
နံေဘးမွာေပါ ့ ။ ။


ညီလင္းသစ္

အဦး အစ...


ပထမဆံုး ကြန္ပ်ဴတာနဲ ့ကြ်န္ေတာ္ စမ္းေရးႀကည့္တဲ့ ၿမန္မာစာေႀကာင္းေလး ျဖစ္ပါတယ္။
ေရးေလ့ေရးထ မရွိေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို ခဲရာခဲဆစ္ ေရးခဲ့ရပါတယ္...။ ဒီႀကားထဲ ၿမန္မာကီးဘုတ္
ကို အလြတ္မရေသးေတာ ့တခ်က္ႀကည့္လိုက္, တလံုးရိုက္လိုက္, မွားရင္ျပန္ဖ်က္လိုက္, အတူတြဲနွိပ္ရမယ့္ ခလုတ္ေတြရွာႀကည့္လိုက္နဲ ့ တကယ့္ကို ေထာ့က်ိဳး ေထာ့က်ိဳး ပါပဲ၊ ခရီးကေတာ့ စထြက္ ခဲ့ပါၿပီ။

ေရွ႕ေလွ်ာက္...ေရးခ်င္တာေလးေတြလည္းရွိေတာ့ အေတာ့္ကို အခ်ိန္ေပး, အားထုတ္ၿပီး ခရီးဆက္ ရဦးမွာပါ။ စ,စခ်င္းေတာ့ဒီလိုေပါ႕... ေနာက္ေတာ့လည္း မုဆိုး စိုင္သင္ ဆိုသလို အဆင္ေၿပသြား မွာပါ လို ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားေပးရင္း ဆက္ေလွ်က္လာခဲ့ ပါ ့မယ္.......။


ညီလင္းသစ္