15 December 2008

ဆင္တစ္ေကာင္ႏွင့္စကားေျပာျခင္း



တခါတုန္းက
မ်က္မျမင္ပုဏၰားေျခာက္ေယာက္
ဆင္တစ္ေကာင္ကို
စိတ္ႀကိဳက္စမ္းသပ္အၿပီးမွာ
ဆင္ႀကီးက ေတြးေတြးဆဆနဲ႔
စကားလံုးေတြ ပစ္ခ်သတဲ့...၊

ဆင္ဆိုတာ အႀကီးမားဆံုးမို႔
ေနမေကာင္းရင္ေတာင္
ဆင္ပိန္ကြ်ဲေလာက္ တဲ့၊
အားေကာင္းသလို
အစားလည္း ေတာင္းလို႔
ဆင့္ပါးစပ္ႏွမ္းပက လုပ္လို႔မရဘူး၊
မဝေရစာ ဘယ့္ႏွယ့္ဗ်ာ
အျမင္မေတာ္ ဆင္ေတာ္နဲ႔ခေလာက္ ျဖစ္ကုန္မွာေပါ့၊
ဆင္ေတြမ်ား သိမ္ေမြ႔ခ်င္ေတာ့
ဆင္မယဥ္သာ ေပါ့
အဲ..ဆင္ေတြတဏွာၿခံဳ
ဆင္မုန္ယို ေတာ့
ထင္တိုင္းႀကဲစတမ္း...၊
လာမကပ္နဲ႔
သိတယ္မဟုတ္လား !
ဆင္သြားလမ္းျဖစ္ တဲ့
ဆင္ေကာင္းမေျပာနဲ႔
ဆင္ကန္းေတာတိုး
ဘယ္လိုဆိုးတယ္ဆိုတာ သိမွာပါ၊

ဒီလိုႀသဇာႀကီးမားတဲ့ဆင္
လူေတြက သေဘာတက်နဲ႔ အတုခိုးၿပီး
အခန္းဝမွာသံုးထား
ဆင္နား႐ြက္တံခါး
တခါ အေဆာင္လက္ဖြဲ႔လိုဝတ္
ဆင္ၿမီးလက္စြပ္ တဲ့၊
ကဲ..ဆင္ေတြရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈ
ဂ႐ုမျပဳလို႔ရမလား
လယ္ျပင္မွာဆင္သြားသလို
ထင္႐ွားေနေတာ့လည္း
(ကန္ေတာ့ပါရဲ႕)
ဆင့္ဖင္ေခါင္း ပဲဆိုဆို
ႀကီးက်ယ္ၿပီေပါ့၊

အဲ..ဆင္ေျပာင္ႀကီးအၿမီးက်မွတစ္ ဆိုသလို
ဆင္လည္းေလ ေလာကီသားေပမို႔
ဆင္သတ္အရပ္ေဝ မယ့္
ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ေတြ႔လည္း ေတြ႔ေရာ
ေဟာ..ေစာေစာက
ဆင္ျဖဴေတာ္မွီႀကံစုပ္ ခဲ့တဲ့ေကာင္ေတြ
ဘယ္ေပ်ာက္ကုန္ၾကလဲ၊
မထူးေတာ့မယ့္အတူ
တစ္ေကာင္တည္းပဲ ဆင္ႀကံ,ႀကံ
မ်က္ရည္ခံထိုးေတာင္းပန္ရင္း
ဆင္က်ီစားရာဆိတ္မခံသာ ျဖစ္သြားရင္
ခြင့္လႊတ္ပါ တဲ့၊
(အင္း...အခုမွေတာ့)
ဆင္ေသကိုဆိတ္ေရနဲ႔ဖံုး
ရႏိုင္ပါအံုးမလား ။ ။


ညီလင္းသစ္
၁၅ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၈

09 December 2008

လမ္း...


က်ေနာ္တို႔အားလံုး လမ္းမ်ားစြာကို ေလွ်ာက္ဖူးၾကသည္၊ လမ္းေလွ်ာက္တတ္ခါစ အ႐ြယ္မွစ၍ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေသာလမ္းမ်ားကို ေလွ်ာက္ဖူးၾကသည္၊ တိုေသာလမ္း၊ ႐ွည္ေသာလမ္း၊ အဆံုးကိုျမင္ေနရေသာလမ္း၊ အဆံုးမသိ ႏိုင္ေသာလမ္း၊ ေကြ႔ေကာက္ေသာလမ္း၊ ႐ွဳပ္ေထြး ေပြလီ ေသာလမ္း၊ လင္းေသာလမ္း၊ ေမွာင္ေသာ လမ္း၊ ... ... ...လမ္း၊ ... ... ... လမ္း၊ ေျပာမကုန္ႏိုင္ပါ၊

ျမင္ရေသာလမ္းမ်ားထက္ မျမင္ရေသာလမ္းမ်ားသည္ ေလွ်ာက္ရန္ပိုမိုခက္ခဲသည္ဟု က်ေနာ္ဆိုလွ်င္ သင္သေဘာတူပါမည္လား၊ ထို႔ထက္ပိုမို ခက္ခဲသည္မွာ ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္မ႐ွိေသာ လမ္းမ်ားပင္ျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္ တို႔ဘဝတြင္ ကိုယ္ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ေသာလမ္းႏွင့္ ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္ မ႐ွိခဲ့ေသာလမ္း အခ်ိဳးခ်ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ မည္သည္ကပိုမ်ားမည္ဟု ထင္ပါသလဲ၊ တခါတရံ၌ တစံုတခုကို သိဖို႔မႀကိဳးစားျခင္းသည္ ဘဝတြင္ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ေနထိုင္နည္း တခုလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနႏိုင္ပါသည္၊

အခ်ိဳ႕လမ္းမ်ားမွာ ဘုရားစူးလမ္းပါဟု က်ိန္တြယ္ေျပာရေလာက္ေအာင္ အိုမင္းေဟာင္းႏြမ္းေနၾကသည္၊ အလ်င္လိုေသာအခါ ထိုသို႔ေသာ လမ္းအိုမ်ားကို က်ေနာ္မလိုက္ခ်င္ပါ၊ လမ္းသစ္သည္ ၾကမ္းတမ္းေကာင္း ၾကမ္းတမ္းမည္၊ ဆူးေညႇာင့္ခလုတ္မ်ား ႁပြန္းတီးေကာင္းႁပြန္းတီးမည္၊ ကိစၥမ႐ွိ...၊ လတ္ဆတ္သစ္လြင္ေသာ ေလေကာင္းေလသန္႔တို႔က အေတြးသစ္၊ အျမင္သစ္တို႔ကို ေမြးဖြားေစပါလိမ့္မည္၊ လမ္းဆံုးလွ်င္ ႐ြာမေတြ႔သည့္ တိုင္(မေတြ႔ရေသးသည့္တိုင္) ေနာက္ထပ္တစ္လမ္းေတာ့ ေတြ႔မည္ေပါ့၊

ဤခရီးနီးသလားဟုေတာ့ မေမးလိုပါ၊ နီးသည္ျဖစ္ေစ ေဝးသည္ျဖစ္ေစ ေျခလွမ္းတိုင္းသည္ ေလွ်ာက္ေသာ လမ္းေပၚမွာ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၿမဲၿမံေနေစဖို႔ပဲ အားထုတ္ခ်င္ပါသည္၊ မည္သို႔ဆိုေစ...က်ေနာ္တို႔ ေလွ်ာက္ေနၾကရ ပါဦးမည္။ ။



IMG_1197a


IMG_1196a


IMG_1198a


IMG_1204a



ညီလင္းသစ္
၉ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၈

07 December 2008

မီးခိုးစီးေၾကာင္း



အလင္းထုဟာ
ခပ္ပါးပါး တိုက္စားခံရတုန္း
သခၤ်ဳိင္းတြင္းက ျပန္ထလာတဲ့မီးခိုးေတြ
ညရီတေရာမွာ တမ္းခ်င္းေတြသီလို႔ေပါ့၊

ကလီစာမေကာင္းတဲ့
အနက္ေရာင္လမ္းမေပၚ
ခပ္ကိုင္းကိုင္းမီးတိုင္ေတြက ေ႐ႊဝါေရာင္ေတြအန္လို႔
တကယ္ေတာ့
ေျမဝါဝါလမ္းကေလးေပၚမွာလည္း
အႏုပညာတရပ္ ျဖစ္ထြန္းႏိုင္ပါရဲ႕ကြယ္
လိုအပ္တာက
အေရာင္ေတြကို ေမ့ထားဖို႔ပါပဲ၊

လမ္း႐ွိခ်ိန္မွာ ဖုန္ထခဲ့သလို
လမ္းမဲ့သြားခ်ိန္မွာလည္း
အုန္းလက္ၾကားက လမင္းကို
သတၱိ႐ွိ႐ွိ ေဖာက္ေသာက္ရဲရမွာေပါ့၊

(ညီမေလးရယ္...)
႐ြာသြန္းခဲ့ခ်ိန္ေတြကို ေမ့မပစ္ပါနဲ႔
စိတ္အနာကမ္းပါးေတြကို
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသာ ပခံုးခ်င္းယွဥ္တိုက္ခဲ့ပစ္လိုက္
ပင္လယ္က ရင္ဖြင့္ႀကိဳပါလိမ့္မယ္ ။ ။


ညီလင္းသစ္
၆ ေမ၊ ၁၉၉၇



ဒီေန႔စာအုပ္အေဟာင္းေတြ ျပန္ၾကည့္ရင္း ဒီကဗ်ာေလးကို သြားေတြ႔တာနဲ႔ အမွတ္တရတင္လိုက္ပါတယ္၊ ဒီကဗ်ာေလး စိတ္ကူးထဲစတင္ ဝင္ေရာက္လာပံုေလးကို အမွတ္ရေနမိတယ္၊ အဲဒီေန႔ညက က်ေနာ္တို႔သူငယ္ ခ်င္းေတြ ညလံုးေပါက္ဂစ္တာတီး ၾကတယ္၊ ေနရာက R.I.T ေက်ာင္းဝင္းေ႐ွ႕မွာ...၊ က်ေနာ္နားေထာင္ေနတဲ့ အလွည့္မွာ ေက်ာင္းေ႐ွ႕က မာက်ဴရီမီးတိုင္ေတြေအာက္ အလင္းေတြ ခပ္ျဖာျဖာၾကားမွာ စကားလံုးေတြဟာ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး ကခုန္ဝင္ေရာက္လာခဲ့တယ္၊ ဝါၾကန္႔ၾကန္႔အလင္းပြဲေတာ္မွာ စကားလံုးေတြရဲ႕ Performance art တင္ဆက္မႈက လွလိုက္တာဆိုတာ.... ....၊ က်ေနာ့္မွာ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ မွင္သက္လို႔၊ ေနာက္မွ သတိရလို႔ ကမန္းကတန္းနဲ႔ မွီသေလာက္ေလး လိုက္မွတ္ရတယ္၊

အဲဒီညမွာ က်ေနာ္ဘာကို ေတြးေနခဲ့တာလဲ၊ ဘယ္သူ႔အေၾကာင္းကို စဥ္းစားေနခဲ့တာလဲ၊ အခုျပန္စဥ္းစားေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး၊ ဒီေန႔အထိပါလာတာကေတာ့ စကားလံုးေတြရဲ႕ အကစည္းခ်က္မွာ လႈိက္ကနဲ လႈက္ကနဲ ရင္ဘတ္ႀကီးတစ္ခုလံုး ၿပဳတ္က်ခဲ့ရတယ္ ဆိုတဲ့အသိေလးပါပဲ။ ။