29 November 2014

အျဖဴအမည္း စိန္ေခၚပြဲ (၄)



B&W Photo Challenge Day-4: "For better, for worse, for richer, for poorer…"

ေဟာဒီ စတုတၳေန႔ ဓာတ္ပံုအတြက္ေတာ့ ဘာမွ အေထြအထူး မေျပာေတာ့ပါဘူး၊ ေခါင္းစဥ္ရယ္၊ ဓာတ္ပံုရယ္နဲ႔တင္ ၾကည့္သူ ကိုယ္စီတိုင္းဟာ ကိုယ္ပိုင္ အဓိပၸါယ္ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ အသီးသီး ျပည့္စံု ေနႏိုင္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပါ…၊ ဒီ ဓာတ္ပံုရဲ႕ အိုင္ဒီယာက က်ေနာ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အိုင္ဒီယာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ တခါတုန္းက အင္တာနက္မွာ ေတြ႔မိရင္း စိတ္ကူးေလးကို သေဘာက်တာနဲ႔ မွတ္ထားၿပီး ျပန္စမ္းၾကည့္ထား တာပါ၊ စာအုပ္တအုပ္၊ လက္စြပ္ေလး ၂ ကြင္း၊ Flash မီးေလး တပြင့္ကို သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ခ်ထားလိုက္တဲ့အခါ လက္စြပ္ေလး ၂ ကြင္း ေနာက္ကြယ္မွာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ႐ွိေနတဲ့ အရာႏွစ္ခုက အရိပ္အျဖစ္နဲ႔ ေပၚလာၾကတယ္…၊ နည္းစနစ္ပိုင္းက ႐ိုး႐ွင္းေပမယ့္ အဓိပၸါယ္အားျဖင့္ေတာ့ ေလးနက္တဲ့ setting တခုမို႔ စမ္းၾကည့္ဖို႔ က်ေနာ္ စိတ္ကူးမိခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္၊ က်ေနာ့္လိုပဲ ျပန္ၿပီး စမ္း႐ိုက္ထားတဲ့ ပံုေတြလည္း အမ်ားအျပား႐ွိေနတာေၾကာင့္ ဒီ အိုင္ဒီယာရဲ႕ မူလပိုင္႐ွင္က ဘယ္သူမွန္းမသိလို႔ ခရက္ဒစ္ေတာ့ မေပးႏိုင္ပါဘူး၊

တခါတုန္းက မဂၤလာေဆာင္တခုမွာ သူတို႔သားနဲ႔ သူတို႔သမီးရဲ႕ လက္စြပ္ေတြကို ဘူးေလးနဲ႔ သယ္လာေပးရတဲ့ ring boy ကေလးငယ္က ႐ုတ္တရက္ ထြက္ေျပးသြားလို႔ လူေတြက လိုက္ဖမ္းရင္း အလုပ္႐ွဳပ္သြားဖူးတယ္၊ ပံုမွန္ဆိုရင္ေတာ့ ဘုရား႐ွစ္ခိုးေက်ာင္းမွာ ေဆာင္တဲ့ မဂၤလာေဆာင္ေတြမွာ သူတို႔သားနဲ႔ လူပ်ိဳရံက ဟိုးအေ႐ွ႕မွာ ႀကိဳၿပီးေစာင့္ေနရတယ္၊ အခ်ိန္က်တဲ့အခါ ring boy ေကာင္ေလးက လက္စြပ္ေတြထည့္ထားတဲ့ ဘူးေလးနဲ႔အတူ ဘုရားေက်ာင္း ေလွ်ာက္လမ္းအတိုင္း ဝင္လာမယ္၊ သူ႔ေနာက္မွာ flower girls ေကာင္မေလးေတြက ပန္းျခင္းေတြနဲ႔ လိုက္လာမယ္၊ သူတို႔ေနာက္မွာက အပ်ိဳရံ…၊ ေနာက္ဆံုးမွာမွ သူတို႔သမီးက သူ႔အေဖနဲ႔တြဲၿပီး ဘုရားေက်ာင္းထဲ ဝင္လာမယ္၊ ခုနက ေျပာတဲ့ ring boy ေကာင္ေလးကေတာ့ ေလွ်ာက္လမ္းအတိုင္း ဝင္လာေနရင္းနဲ႔ ေဘးတဖက္တခ်က္က ဝိုင္းၾကည့္ေနတဲ့ လူေတြကုိပဲ လန္႔သြားတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ bow tie ေတြ suit ေတြ ဝတ္ထားရတာကို က်ဥ္းက်ပ္လာလို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခုန္ေပါက္ထြက္ေျပးသြားတာလားေတာ့ မသိဘူး၊ ႐ုတ္တရက္ ေနာက္လွည့္ေျပးသြားလို႔ ကေလးမိဘေတြနဲ႔ အနီးအနားက လူတခ်ိဳ႕က လိုက္ဖမ္းခဲ့ရဖူးတယ္၊ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ ကေလးနဲ႔အတူ လက္စြပ္ ၂ ကြင္းလည္း တခါထဲပါသြားလို႔ သူတို႔သားနဲ႔ သူတို႔သမီးအဖို႔ လဲလွယ္စရာ ဘာအထိမ္းအမွတ္ ပစၥည္းမွမ႐ွိေတာ့ဘဲ အေတာ္ေလး အၾကပ္႐ိုက္သြားမွာ ေသခ်ာတယ္…၊

ဟိုးအရင္တုန္းက အယူအဆအရေတာ့ လက္ထပ္လက္စြပ္ေတြမွာ စိန္တို႔၊ ေက်ာက္သံပတၱျမားတို႔ ဘာမွမပါေစဘဲ ေ႐ႊသက္သက္နဲ႔ပဲ ႐ိုး႐ိုးေမာင္းကြင္းပံုစံ လုပ္ၾကပါတယ္၊ ႐ွဳပ္ေထြးမႈေတြ၊ အေဆာင္အေယာင္ေတြ မပါဘဲ ႐ွင္းလင္းတဲ့ ႏွစ္ကိုယ္တူဘဝကို ရည္ညႊန္းခ်င္တယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္၊ အခုေနာက္ပိုင္း လက္စြပ္ေတြမွာေတာ့ အရစ္ေဖာ္တာေတြ၊ ေဖာင္းႂကြပံုစံ လိုင္းေတြေဖာ္တာေတြ အျပင္ စိန္ပြင့္၊ ပတၱျမားပြင့္ ေသးေသးေလးေတြ ျမွဳပ္တာမ်ိဳးေတြပါ လုပ္လာၾကတယ္၊ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ၊ ႐ိုး႐ိုးေမာင္းကြင္း ျဖစ္ေစ၊ စိန္ေတြေက်ာက္ေတြ ပါသည္ျဖစ္ေစ၊ လက္ထပ္လက္စြပ္ ႐ွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မ႐ွိသည္ျဖစ္ေစ… အတူတကြ ယွဥ္တြဲေနထိုင္သြားမယ့္ သူစိမ္းႏွစ္ေယာက္အဖို႔ အေရးအႀကီးဆံုးက တဦးအေပၚတဦး နားလည္မႈ၊ ခြင့္လႊတ္သည္းခံမႈနဲ႔ ငဲ့ညွာေထာက္ထားမႈေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒီလို အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ ထြန္းညွိလိုက္မွသာ လက္စြပ္ေလး ၂ ကြင္းက ထြက္လာမယ့္ အရိပ္ေတြဟာ အေပၚကဓာတ္ပံုထဲကလို ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္လို႔ က်ေနာ္ယံုၾကည္မိ ပါတယ္…။ ။


ညီလင္းသစ္
၂၉ ႏိုဝင္ဘာ၊ ၂၀၁၄

28 November 2014

အျဖဴအမည္း စိန္ေခၚပြဲ (၃)



B&W Photo Challenge Day-3: "In the mist…"

တတိယေန႔ ဓာတ္ပံုကေတာ့ ျမဴခိုးေဝတဲ့ မနက္ခင္းတခုပါ…၊ ျမဴႏွင္းေတြ သိပ္သိပ္သည္းသည္း က်ေနတဲ့ မနက္ခင္းတခုမွာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ေရကန္နားဆီကို က်ေနာ္တေယာက္ထဲ ထြက္လာခဲ့တယ္…၊ ေစာေစာစီးစီး ငါး႐ွာထြက္တဲ့ တံငါသည္ ၃ ေယာက္နဲ႔ ဆံုမိတာကလြဲရင္ ပတ္ဝန္းက်င္ တခုလံုးဟာ ငွက္ကေလး တေကာင္တေလေတာင္မွ မ႐ွိဘဲ ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးမွာ အိပ္ေမာက်ေနတုန္းပါပဲ၊ လိုခ်င္တဲ့ ဓာတ္ပံုတခ်ိဳ႕ ႐ိုက္ၿပီးတဲ့အခါ ကန္စပ္က ေက်ာက္တံုးေတြေပၚမွာ ထိုင္ရင္း အအိပ္ႀကီးေနတဲ့ မနက္ခင္းကို က်ေနာ္ စိမ္ေျပနေျပပဲ ထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္၊ ေအးျမတဲ့ ျဖဴလြလြ ပိုးပုဝါ တစရဲ႕ ေအာက္က မနက္ခင္းဟာ အဲဒီေန႔က တကယ္ပဲ “သက္ၿငိမ္” ဆန္ေနခဲ့တယ္…။

ျမဴေတြ၊ ႏွင္းေတြအေၾကာင္း ေျပာေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ဒီဓာတ္ပံုကို ၿပီးခဲ့တဲ့ေမလ ေႏြဦးရာသီမွာ ႐ိုက္ခဲ့တာပါ၊ ႐ံုးပိတ္ရက္ ၂ ရက္ရယ္၊ စေန၊ တနဂၤေႏြရယ္ေပါင္းၿပီး စုစုေပါင္းအားလပ္ရက္ ၄ ရက္ရတုန္းက ျပင္သစ္မွာ႐ွိတဲ့ camping site တခုကို က်ေနာ္တို႔ သြားလည္ျဖစ္ပါတယ္၊ ေမလဆိုတာက ေႏြဦးရာသီထဲ အေတာ္ကို ေရာက္ေနၿပီျဖစ္လို႔ ပံုမွန္ဆိုရင္ သိပ္မေအးေတာ့ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီရက္ေတြတုန္းကေတာ့ မနက္ခင္းတိုင္းမွာ ျမဴခိုးေတြ သိုင္းဝိုင္းလႊမ္းၿခံဳလို႔ ေနမထြက္လာေသးခင္မွာ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္နဲ႔…၊ တရက္မွာေတာ့ က်န္တဲ့လူေတြ ဇိမ္နဲ႔ေကြးေနတုန္း က်ေနာ္တေယာက္တည္း ကင္မရာဆြဲၿပီး ထြက္လာလိုက္တယ္၊ Camping site က ေရကန္ႀကီး တခုရဲ႕ ေဘးနားမွာ ဆိုေတာ့ ေရကန္ေပၚမွာ ျမဴေတြ ဆိုင္းေနေလာက္တယ္ဆိုၿပီး အဲဒီဖက္ကို သြားၾကည့္လိုက္တာ မွန္သြားတယ္၊ လူသူေလးပါး ကင္း႐ွင္းၿပီး တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းလွတဲ့ မနက္ခင္းဟာ တကယ္ပဲ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ ေကာင္းပါတယ္၊ ေရကန္ဝန္းက်င္မွာ ဓာတ္ပံု႐ိုက္လိုက္၊ ေအးေအးလူလူ ထိုင္လိုက္၊ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ က်ေနာ္ေနခဲ့တယ္၊ အျဖဴအမည္း စိန္ေခၚပြဲအတြက္ ရည္႐ြယ္ၿပီး က်န္တဲ့ဓာတ္ပံုေတြကို သီးသန္႔႐ိုက္တင္ခဲ့ေပမယ့္ အခုဒီပံုေလးကေတာ့ အရင္က႐ိုက္ထားၿပီးသား ျဖစ္လို႔ တခုထဲေသာ ႁခြင္းခ်က္လည္း ျဖစ္ပါတယ္…။


ညီလင္းသစ္
၂၈ ႏိုဝင္ဘာ၊ ၂၀၁၄

27 November 2014

အျဖဴအမည္း စိန္ေခၚပြဲ (၂)



B&W Photo Challenge Day-2: "Frames & Shadows"

ဒုတိယေန႔ အျဖဴအမည္း ဓာတ္ပံုေလးကို (အနည္းငယ္ေနာက္က်ေသာ္လည္း ၂၄ နာရီမကုန္ခင္မွာ) တင္လိုက္ပါတယ္၊ တခါတေလမွာ အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ အေၾကာင္းအရာေတြက ေဘာင္ေတြ၊ အရိပ္ေတြ ၾကားမွာ ေဝဝါး၊ ေရာေထြးေနတာမ်ိဳး က်ေနာ္တို႔ ႀကံဳရတတ္ပါတယ္၊ ဘယ္ဟာက အစစ္အမွန္၊ ဘယ္ဟာက အရိပ္အေယာင္၊ ဘယ္ဟာက ပိုၿပီး ၾကည္လင္တဲ့အျမင္၊ ဘယ္ဟာ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အနားသတ္ေဘာင္ ဆိုတာေတြက ႐ုတ္တရက္ၾကည့္ရင္ ႐ွဳပ္ေထြး ေနတာမ်ိဳးေပါ့….၊ နားလည္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ အရာရာဟာ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ႐ွိေနတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ ျမင္ရေလ့ ႐ွိပါတယ္…။

က်ေနာ္ ၁၀ တန္းေအာင္ၿပီးတဲ့ တရက္မွာ ေ႐ႊဘံုသာလမ္းထဲက မ်က္မွန္ဆိုင္တဆိုင္ကို ညီမနဲ႔အတူ လိုက္သြားျဖစ္တယ္၊ ညီမေလးက ေခါင္းမူးမူး ေနတတ္တာနဲ႔ မ်က္စိစမ္းရေအာင္ သြားတာပါ၊ အဲဒီမွာ က်ေနာ္လည္း ခရီးသြားဟန္လႊဲ ဝင္စမ္းၾကည့္ေတာ့ က်ေနာ့္မ်က္စိက astigmatism နည္းနည္း႐ွိေနတာ သြားေတြ႔တယ္၊ မ်က္စိသူငယ္အိမ္ ေစာင္းတယ္လို႔ ေခၚမလားပဲ...၊ အဲဒါကို ျပန္တည့္ေပးထားတဲ့ မ်က္မွန္တပ္မယ္ဆိုရင္ မ်က္စိက focus ျဖတ္ရတာ ပိုၿပီး ၾကည္လင္တိက်မယ္ေပါ့၊ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္လည္း မ်က္မွန္တလက္ လုပ္ျဖစ္လိုက္ပါတယ္၊ အေဝးမႈန္လည္း မဟုတ္၊ အနီးမႈန္လည္း မဟုတ္တဲ့ က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြက မ်က္မွန္မပါဘဲလည္း ကားေမာင္း၊ စာဖတ္၊ ကြန္ျပဴတာသံုး စတာေတြ အားလံုးကို လုပ္ႏိုင္ေပမယ့္ မ်က္မွန္ေလး တဆင့္ခံထားရင္ ျမင္ကြင္းေတြက ပို႐ွင္းပါတယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြကို ေဘာင္ခတ္ထားမယ့္ အရာတခုဟာ မ်က္ႏွာေပၚကိုိ ေရာက္လာခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့...၊

ဒီႏိုင္ငံကို ေရာက္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ပထမဆံုးအႀကိမ္ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ေတာ့ ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ ဆိုၿပီး မ်က္စိျပန္ စမ္းၾကည့္မိတယ္၊ ဘာမွ အတုိးအေလ်ာ့ မ႐ွိဘဲ အရင္အတိုင္းပဲ၊ ဒါနဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာ မ်က္မွန္ေတြက ပိုေပါပါတယ္ေလ ဆိုၿပီး ေနာက္ထပ္ ၃ လက္ လုပ္လာခဲ့တယ္၊ ေနာက္ပိုင္းႏွစ္ေတြမွာေတာ့ ၂ ႏွစ္တခါ၊ ၃ ႏွစ္တခါ ဆိုသလို ဒီနိုင္္ငံမွာပဲ မ်က္စိစမ္းျဖစ္ပါတယ္၊ စမ္းတိုင္းလည္း ဟိုးအရင္ ၂၂ ႏွစ္ကအတိုင္း မ်က္စိက ဘာမွမေျပာင္းလဲပါဘူး၊ ဒီ stigmatism နဲ႔ ဒီ correction အတိုင္း...၊ အဲ... ေျပာင္းလဲတာကေတာ့ မ်က္မွန္ကိုင္းေတြပါ၊ က်ေနာ္က မ်က္စိတခါစမ္းတိုင္း မ်က္မွန္တလက္ ဝယ္ျဖစ္သြားတာက မ်ားတာကိုး၊ ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြက astigmatism အေပၚ သစၥာ႐ွိေပမယ့္ မ်က္မွန္ေတြ ထည္လဲနဲ႔ ျဖစ္လာခဲ့တယ္၊ တခါမွာေတာ့ အိမ္ကိုလာလည္တဲ့ ညီမတေယာက္နဲ႔ မ်က္မွန္ေတြအေၾကာင္း စကားစပ္မိရင္း က်ေနာ့္မ်က္မွန္ေတြအေၾကာင္း သူသိသြားခဲ့တယ္၊ အဲဒီအခါ က်ေနာ့္ကို ၿပံဳးစိစိနဲ႔ ၾကည့္ရင္း အစ္ကိုက မ်က္မွန္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ပဲမ်ားေနတာ အခုမွပဲ သိေတာ့တယ္-လို႔ စ,သြား ခဲ့တယ္၊ အခု ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္က B&W Challenge အတြက္ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ဖို႔ စဥ္းစားတဲ့အခါ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၂ ႏွစ္တာ ကာလကတည္းက က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြ အေ႐ွ႕မွာ ႐ွိေနခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေဘာင္ေတြကို ကင္မရာရဲ႕ ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္ေလးက တဆင့္ ၾကည့္ျဖစ္သြားခဲ့ ပါတယ္...။


ညီလင္းသစ္
၂၇ ႏိုဝင္ဘာ၊ ၂၀၁၄

26 November 2014

အျဖဴအမည္း စိန္ေခၚပြဲ


က်ေနာ့္မွာ ညီလင္းသစ္ နာမည္နဲ႔ Facebook အေကာင့္တခု ႐ွိေပမယ့္ အဲဒီမွာ ဟုတ္တိပတ္တိ ဘာမွမေရးျဖစ္ပါဘူး၊ ဟိုးအစကတည္းက ဘေလာ့ဂ္ကိုပဲ သံုးစြဲလာခဲ့လို႔လားေတာ့ မသိဘူး၊ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ကို သိပ္ၿပီးေတာ့ အာ႐ံုမက်လွပါဘူး၊ အဲဒီအေကာင့္ကလည္း စာေရးေဖာ္ ဘေလာ့ဂါတေယာက္က အေၾကာင္းတခုနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ၿပီး ဖြင့္ဖို႔တိုက္တြန္းတာနဲ႔ ဖြင့္ျဖစ္သြားတာ…၊ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ေပၚက ပို႔စ္အသစ္ေတြကို စိတ္ကူးရတဲ့အခါ ညႊန္းဆိုဖို႔ အဲဒီေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ စာမ်က္ႏွာကို သံုးျဖစ္ပါတယ္၊ ဟိုတေလာဆီကေတာ့ စာေရးေဖာ္ ဘေလာ့ဂါ၊ ေဖ့စ္ဘြတ္ကာ မိတ္ေဆြေတြက လတ္တေလာ ေရပန္းစားေနတဲ့ Black & White Photo Challenge ၿပိဳင္ပြဲမွာ ပါဝင္ဖို႔ တဂ္လိုက္တာနဲ႔ က်ေနာ္လည္း ေရာေယာင္ၿပီး ပါလာေရာ ဆိုပါေတာ့…၊ ဘေလာ့ဂ္ေပၚက စာေတြကို ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ေပၚမွာ တခ်ိန္လံုး ညႊန္းေနရာကေန အခုတခါေတာ့ ေျပာင္းျပန္ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ေပၚက အဲဒီဓာတ္ပံုေတြနဲ႔ စာစုေလးေတြကို ဒီမွာျပန္ၿပီး ေဖာ္ျပဖို႔ စိတ္ကူးမိပါတယ္၊ အျဖဴအမည္း ဓာတ္ပံုစိန္ေခၚပြဲရဲ႕ မူရင္းေနရာက ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ျဖစ္လို႔ အဲဒီမွာတင္ၿပီး ေနာက္တရက္ေနမွ ဘေလာ့ဂ္မွာ က်ေနာ္ျပန္တင္ပါ့မယ္၊ အရင္ စ,တဲ့ေနရာကို တရက္ဦးစားေပးတဲ့ သေဘာပါပဲ၊ ေအာက္ဖက္က ပံုနဲ႔ စာစုေလးက ၅ ရက္ဆက္တိုက္ တင္ရမယ့္ ဓာတ္ပံုျပပြဲရဲ႕ ပထမဦးဆံုး ပါပဲ…၊



B&W Photo Challenge Day-1: "The frog from a recycle tale"

တီတင့္၊ ညီမမိုး၊ မေမနဲ႔ ညီမေလးဇြန္ တို႔ တဂ္တာနဲ႔ အျဖဴအမည္း ဓာတ္ပံုစိန္ေခၚပြဲထဲ က်ေနာ္လည္း ပါလာခဲ့ရပါတယ္၊ ပထမဆံုး ဓာတ္ပံုအေနနဲ႔ ဖားကေလး တေကာင္ရဲ႕ ပံုကို တင္လိုက္ပါတယ္၊ တရက္မွာ က်ေနာ့္ရဲ႕ သားကေလးက သူ႔ေက်ာင္းကအျပန္မွာ အဲဒီ ဖားကေလးကို ယူလာခဲ့တယ္၊ က်ေနာ့္အတြက္ရည္႐ြယ္ၿပီး သူကိုယ္တိုင္ လုပ္ထားတဲ့ ဖား႐ုပ္ကေလး-တဲ့၊ အိမ္သာသံုးစကၠဴလိပ္ေတြ၊ ပင္ေပါင္ေဘာလံုးေတြ၊ ဆယ္လိုတိပ္ ေတြနဲ႔ ဖန္တီးထားတဲ့ စကၠဴဖားကေလးပါ၊ ေဘာပင္၊ ခဲတံ ထည့္ဖို႔အတြက္လို႔ ဆိုတာနဲ႔ က်ေနာ့္ရဲ႕ အလုပ္စားပြဲေပၚကို ဖားကေလးက အစန္႔သား ေရာက္လာခဲ့ေတာ့တယ္၊ အဲဒါမတိုင္ခင္ တပတ္ေလာက္က သံုးၿပီးသား အိမ္သာသံုးစကၠဴလိပ္ေတြ သူလိုခ်င္တဲ့အေၾကာင္း သားက ေတာင္းေနခဲ့တာကို ျပန္သတိရၿပီး က်ေနာ္ ၿပံဳးမိတယ္…၊

မင္းသမီးေလးဆီက အနမ္းပြင့္ေလးတပြင့္ ရလိုက္တဲ့အခါ မင္းသားေလး ျပန္ျဖစ္သြားတဲ့ က်ိန္စာသင့္ ဖားကေလးပံုျပင္ကို က်ေနာ္တို႔အားလံုး ၾကားဖူးၾကပါတယ္၊ က်ေနာ့္ရဲ႕ ဓာတ္ပံုထဲက ဖားကေလးကေတာ့ ပံုျပင္ထဲကလို မင္းသားေလး ျပန္ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ေပမယ့္ ဘာမွ အသံုးမဝင္ေတာ့တဲ့ အိမ္သာသံုး စကၠဴလိပ္ေလး တခုကေနေတာင္ အသံုးတည့္မယ့္ ပစၥည္းေလးတခုကို ျပန္ၿပီး Recycle လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေျပာျပႏိုင္ပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ မ်က္ေမွာက္ လူေနမႈဘဝေတြက consumerism ထဲမွာ ပိတ္မိေနၾကတယ္၊ က႑တိုင္းလိုလိုမွာ အသစ္ၿပီးရင္း အသစ္ေတြ ထပ္သံုးစြဲဖို႔ တြန္းအားေတြ ေပးေနၾကတယ္၊ အသစ္ေတြ ဖန္တီး၊ ထုတ္လုပ္တာ ေကာင္းေပမယ့္ တဖက္မွာက်ေတာ့ အဲဒီအသစ္ေတြက တြန္းဖယ္လိုက္တဲ့ အေဟာင္းေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ၾကမွာလဲ ဆိုတဲ့ေမးခြန္းက ဒီကေန႔မွာ တကယ့္ကို စိန္ေခၚမႈ တရပ္ပါ၊ 3R လို႔ အတိုေကာက္ မွတ္ၾကတဲ့ Reduce, Reuse & Recycle ဆိုတာကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ က်င့္သံုးမွပဲ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္ကို က်ိန္စာသင့္ေစမယ့္ အျဖစ္ကေန ကယ္တင္ႏိုင္မွာျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ပထမဆံုးေန႔ရဲ႕ ဓာတ္ပံုေလးက ေျပာျပပါလိမ့္မယ္…။


ညီလင္းသစ္
၂၆ ႏိုဝင္ဘာ၊ ၂၀၁၄

03 November 2014

ဥေရာပရဲ႕ တံခါးဝမွာ...


ၿပီးခဲ့တဲ့ တပတ္တုန္းက ဥေရာပရဲ႕ တံခါးဝႏိုင္ငံလို႔ ဆိုၾကတဲ့ တူရကီႏိုင္ငံကို သြားလည္ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီက ကေလးေတြရဲ႕ ေအာက္တိုဘာလ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ၂ ပတ္ထဲက ပထမတပတ္မွာ သြားလည္ျဖစ္တာပါ၊ ဒီခရီးစဥ္အတြက္ကို ၿပီးခဲ့တဲ့ ဒီဇင္ဘာလကတည္းက ႀကိဳၿပီးစီစဥ္ထားခဲ့တယ္၊ အခုေခတ္က သိၾကတဲ့အတိုင္း ခရီးစဥ္ေတြ၊ ေလေၾကာင္းလိုင္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေစာေစာစီးစီး ဘြတ္ကင္လုပ္ထားရင္ ေစ်းကပံုမွန္ထက္ သက္သာေလ့႐ွိပါတယ္၊ အမွန္ေတာ့ မအိမ္သူက ေမာ္႐ိုကို,ကို သြားခ်င္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က အဲဒီႏိုင္ငံကို ေလာေလာဆယ္ သိပ္ရင္မခုန္ဘူး၊ ေမာ္႐ိုကိုက အလွအပေတြ၊ စိတ္ဝင္စားစရာေတြ ႐ွိတဲ့ ႏိုင္ငံတခုပါ၊ I fell in love with you watching Casablanca ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကေလးလိုေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီက ေစ်းသည္ေတြ၊ tourism ထဲမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကသူေတြ အမ်ားစုက ဧည့္သည္ေတြအေပၚ အၿမီးက်က္အၿမီးစား၊ ေခါင္းက်က္ေခါင္းစား လုပ္လာတာေတြ၊ ေစ်းေရာင္းေစ်းဝယ္မွာ ရန္လိုတာေတြ သိပ္မ်ားလာလို႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ အေတာ္ေလးနာမည္ ပ်က္လာခဲ့တယ္၊ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူတို႔အစိုးရပိုင္းကပါ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ျပန္ၿပီး ထိန္းသိမ္းလာလို႔ အရင္လို လူျမင္တာနဲ႔ အမဲဖ်က္မယ့္ စတိုင္ေတြ သိပ္မ႐ွိေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာတယ္၊ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္က ဒီႏွစ္ပိုင္းထဲမွာ အဲဒီကိုသြားဖို႔ စိတ္မဝင္စားတာနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ တူရကီကို ေ႐ြးျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္…၊


တူရကီကို သြားတယ္ဆိုေပမယ့္ လူသိမ်ားထင္႐ွားတဲ့ Istanbul ၿမိဳ႕ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ေတာင္ဖက္ျခမ္းမွာ ႐ွိတဲ့ Side ဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးပါ၊ ဒီၿမိဳ႕ကေလးက ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ ႐ွိတဲ့အေလ်ာက္ အပန္းေျဖခရီးအတြက္ လာၾကသူေတြက ကေလးေတြနဲ႔ မိသားစုေတြ မ်ားပါတယ္၊


ဒီတခါေတာ့ All inclusive ပံုစံခရီးစဥ္ကို က်ေနာ္တို႔ ေ႐ြးခ်ယ္ျဖစ္ပါတယ္၊ All inclusive ဆိုတဲ့အတိုင္း အသြားအျပန္ ေလယာဥ္လက္မွတ္၊ တပတ္စာဟိုတယ္၊ အစားအေသာက္ စတာေတြ အကုန္ပါ,ပါတယ္၊ ဟိုးအရင္က all inclusive ဆိုရင္ မနက္စာ၊ ေန႔လယ္စာ၊ ညစာ စတာေတြပဲ ပါၿပီး drinks ကေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေပးရတာမ်ားပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ဟိုတယ္အမ်ားစုက all inclusive ရဲ႕ေစ်းကို နည္းနည္းပိုျမွင့္ၿပီး drinks ေတြကိုပါ ထည့္လာၾကတယ္၊ လက္ဖက္ရည္၊ ေကာ္ဖီ၊ အခ်ိဳရည္၊ ဘီယာ၊ ဝိုင္၊ အရက္ စတာေတြ အကုန္ပါၿပီးေတာ့ မနက္ ၁၀ နာရီကေန ည ၁၂ နာရီအတြင္း ႀကိဳက္တာကို ႀကိဳက္သေလာက္ ေသာက္ခြင့္႐ွိပါတယ္၊ ယစ္ေ႐ႊရည္မင္းသားေတြအတြက္ ဆိုရင္ေတာ့ ပြဲေတာ္ပါပဲ…၊


တူရကီ အသံထြက္နဲ႔ “ဆိေဒ” (Side) လို႔ ေခၚၾကတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးက ေျမထဲပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ ႐ွိၿပီးေတာ့ ပူေႏြးမွ်တတဲ့ အပူခ်ိန္နဲ႔ သာသာယာယာ႐ွိပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ ေရာက္သြားတဲ့ ေအာက္တိုဘာလမွာ ေန႔အပူခ်ိန္ ၂၇ ဒီဂရီနဲ႔ ညအပူခ်ိန္ ၂၂ ဒီဂရီဆိုေတာ့ အေနေတာ္ပါပဲ၊ လာၾကတဲ့ ဧည့္သည္အမ်ားစုကေတာ့ ဂ်ာမန္ေတြနဲ႔ ႐ု႐ွားေတြ မ်ားတယ္၊ က်ေနာ္တို႔တည္းတဲ့ ဟိုတယ္မွာဆိုရင္ ၉၈ ရာခိုင္ႏႈန္းက ဂ်ာမန္ေတြပါ၊ တူရကီဝန္ထမ္းေတြကလည္း အဂၤလိပ္စကားေျပာ အေတာ္ေလးညံ့ေပမယ့္ ဂ်ာမန္စကားကိုေတာ့ သြက္သြက္လက္လက္ ေျပာႏိုင္ၾကတယ္၊ ဧည့္သည္မ်ားတဲ့ ပင္လယ္ကမ္းေျခေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ဟိုတယ္အသီးသီးက ဝန္ေဆာင္မႈအေနနဲ႔ သူတို႔ဟိုတယ္အေ႐ွ႕က ကမ္းေျခကို ထီးေတြစိုက္ၿပီး အပိုင္စားယူထားၾကတယ္၊


Side ၿမိဳ႕ထဲကို တရက္မွာ သြားလည္ရင္းနဲ႔ ေအဒီ ၂ ရာစုမွာ ေရာမေတြ ေဆာက္ခဲ့တဲ့ amphitheater ကဇာတ္႐ံုကိုလည္း သြားၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္၊ လူတေသာင္းခြဲ ဆန္႔တဲ့ ေရာမေခတ္ ကဇတ္႐ံုက Side ၿမိဳ႕ေလးမွာေတာ့ အထင္႐ွားဆံုး tourist attraction ျဖစ္သလို ဒီေန႔အထိလည္း အဲဒီမွာ ရံဖန္ရံခါ ျပဇတ္ေတြ က,ဖို႔ သံုးေနတုန္းပါပဲ၊


Side ၿမိဳ႕ဟာ ေရာမေခတ္တုန္းက ထင္႐ွားတဲ့ ကုန္သြယ္ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕ ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုတယ္၊ ဒီေန႔ေခတ္ Side ၿမိဳ႕ကေလးကေတာ့ ေညာင္ဦးၿမိဳ႕သာသာေလာက္ပဲ ႐ွိၿပီး လူဦးေရ ၄၀၀၀ ဝန္းက်င္ေလာက္ ႐ွိပါတယ္၊ တိုးရစ္ေတြ အလာမ်ားတဲ့ၿမိဳ႕ျဖစ္လို႔ တၿမိဳ႕လံုးက စားေသာက္ဆိုင္၊ ဟိုတယ္၊ ေစ်းဆိုင္ေတြနဲ႔ အလုပ္ျဖစ္ၾကတယ္၊ တူရကီဟာ အစၥလမ္မစ္ႏိုင္ငံ ျဖစ္ေပမယ့္ အလယ္အလတ္က်တဲ့ သေဘာထား႐ွိပါတယ္၊ အမ်ိဳးသမီးေတြအဖို႔ ပုဝါမၿခံဳမေနရ ဆိုတာမ်ိဳးမ႐ွိသလို လူေတြကလည္း က်ေနာ္ျမင္ရသေလာက္ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းတဲ့ အေတြးအေခၚ ႐ွိပံုပါပဲ၊


Amphitheater ကဇတ္႐ံုနဲ႔အတူ ထင္႐ွားတဲ့ ေ႐ွးေဟာင္းေနရာတခုက Apollo temple ပါ၊ ေ႐ွးေဟာင္းတူရကီဟာ က်ေနာ္တို႔ငယ္ငယ္က ကမာၻ႔သမိုင္းမွာ သင္ခဲ့ရတဲ့ Alexander The Great ရဲ႕ သိမ္းပိုက္ခံနယ္ေျမပါ၊ ေနာက္ေတာ့ ေရာမေခတ္မွာ ေရာမေတြေရာက္လာ ခဲ့တယ္၊ ေအဒီ ၂ ရာစုလက္ရာ အပိုလိုေက်ာင္းေတာ္ဟာ အဲဒီေရာမေခတ္ရဲ႕ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားခဲ့ပံုကို ဒီေန႔ထက္ထိ ေျပာျပေနတုန္းပါပဲ၊


တူရကီမွာ ေစ်းဝယ္တဲ့အခါေတာ့ အင္မတန္မွ သတိထားဖို႔ လိုပါတယ္၊ အဝတ္အစား၊ အသံုးအေဆာင္၊ ေရေမႊး စတာေတြအားလံုးမွာ အတုေတြ ေပါလို႔ပါ၊ နာမည္ႀကီးတံဆိပ္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအတုေတြ၊ ေရေမႊးအတုေတြ၊ တလက္ကို ၁၀ ယူ႐ိုနဲ႔ ေရာင္းေနတဲ့ ေရဘင္မ်က္မွန္ေတြ၊ တခုကို ၃ ယူ႐ိုနဲ႔ ေရာင္းေနတဲ့ Beats နားက်ပ္ေတြ… အမ်ားႀကီးပါပဲ၊ ေစ်းကလည္း ေနရာတကာမွာ ဆစ္ဖို႔လိုပါတယ္၊ တခ်ိဳ႕ စားေသာက္ဆိုင္မွာဆိုရင္ menu မွာ ေရးထားတဲ့ ေစ်းကိုေတာင္ ဆစ္ဖို႔လိုတဲ့အထိ ေစ်းဆစ္ျခင္းဓေလ့နဲ႔ ယဥ္ပါးလွတဲ့ တိုင္းျပည္ပါပဲ၊


တူရကီေကာ္ဖီက ေကာ္ဖီဆို ခပ္ျပင္းျပင္းမွ ဆိုသူေတြအတြက္ အံကိုက္ပါပဲ၊ အက္စ္ပရက္ဆို ပမာဏေလာက္ပဲ႐ွိတဲ့ ေကာ္ဖီကိုမွ အနယ္ေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ ေသာက္ၾကတာမ်ိဳး…၊ ခြက္ကေလးရဲ႕ ေအာက္ေျခ သံုးပံုတပံုေလာက္ အနယ္ေတြျပည့္ေနတဲ့ တူရကီေကာ္ဖီက က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ တခုတ္တရ မွာေသာက္စရာပါ…၊


တူရကီေကာ္ဖီတင္ ေကာင္းတာမဟုတ္ပါဘူး၊ တူရကီဘီယာကလည္း ေပမွီေဒါက္မွီ အထဲကပါပဲ၊ ေျမထဲပင္လယ္ ရာသီဥတုေႏြးေႏြးနဲ႔ လိုက္ဖက္တဲ့အထဲမွာ တူရကီဘီယာေအးေအးလည္း ပါတာေပါ့…၊


ဟိုတယ္မွာေကြ်းတဲ့ ဘူေဖး အစားအေသာက္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ၊ All inclusive ပံုစံေတြမွာက အစားအေသာက္ေတြကို အမယ္စံုသထက္ စံုေအာင္ ျပင္ဆင္ၿပီး ဘူေဖးေကြ်းေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ တရက္ကို ၃ နပ္နဲ႔ တပတ္လံုး စားရတဲ့အခါ ႏွစ္ရက္သံုးရက္ေလာက္မွာပဲ ဟင္းပြဲေတြကထပ္ၿပီး အသစ္အဆန္းမ႐ွိေတာ့တာမ်ိဳး ျဖစ္တတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔တည္းခဲ့တဲ့ Melas Resort မွာေတာ့ ဟင္းပြဲေတြ တေန႔နဲ႔တေန႔ မထပ္ရေအာင္ အားထုတ္ထားသလို တူရကီဟာ အာ႐ွ၊ ဥေရာပ ေပါင္းကူးျဖစ္တဲ့ အေလ်ာက္ ထမင္းေရာ၊ ေပါင္မုန္႔ပါ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျပင္ဆင္ထားတဲ့အတြက္ အဆင္ေျပပါတယ္၊


က်ေနာ္ သေဘာက်မိတာ တခုက အခ်ိဳပြဲေတြပါ၊ အာရပ္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း အုန္းႏို႔၊ သၾကား၊ ခရင္မ္ စတာေတြနဲ႔ လုပ္တဲ့ မုန္႔အခ်ိဳေတြဟာ အေတာ့္ကိုစံုလင္ပါတယ္၊ လူက အသက္ပဲ ႀကီးလာလို႔လား မသိဘူး၊ ခုတေလာ အခ်ိဳပြဲေတြ သိပ္ႀကိဳက္ေနတယ္၊ ကိုလက္စထေရာေတြ ဘာေတြကို အခုလိုခရီးမွာ ေမ့ထားတယ္…၊


တူရကီမွာ ႐ိုး႐ာအေနနဲ႔ ရာကီ (Raki) ကို ေသာက္ၾကေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ ရာကီက စမုန္စပါးကေန ခ်က္ထားတဲ့ အရက္တမ်ိဳးပါ၊ သူ႔ကို aperitif ႏႈတ္ၿမိန္စာ စားတဲ့အခ်ိန္မွာ ေသာက္ၾကသလို ညစာေတြ၊ ဘာေတြ စားၿပီးခ်ိန္မွာလည္း ခံတြင္း႐ွင္းအရက္ အေနနဲ႔ ေသာက္ၾကတယ္၊ ရာကီကို ႀကိဳက္တဲ့လူက ႀကိဳက္သလို မႀကိဳက္တဲ့လူဆိုရင္လည္း လံုးဝမႀကိဳက္ပါဘူး၊ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ စမုန္စပါးရဲ႕ ႐ွတတ အရသာက ခံတြင္းကို ႐ွင္းေစတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ…၊


ဒီခရီးကိုသြားဖို႔ နီးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ တူရကီရဲ႕ အိမ္နီးခ်င္း ဆီးရီးယားနဲ႔ အီရတ္မွာ IS အစြန္းေရာက္ေတြက အေတာ္ေလးကို လႈပ္႐ွားလာခ်ိန္နဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေနတယ္၊ ဒီေန႔ထက္ထိ မၿပီးေသးတဲ့ ကိုဘာနီၿမိဳ႕ တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနသလို အေမရိကန္သတင္းေထာက္၊ အဂၤလိပ္သတင္းေထာက္၊ ျပင္သစ္ခရီးသြား စတာေတြကိုလည္း ျပန္ေပးဆြဲၿပီး သတ္ျဖတ္မႈေတြက ႐ွိေနျပန္တယ္၊ ဒါ့အျပင္ မသြားခင္ရက္ပိုင္းမွာ တူရကီမွာ႐ွိတဲ့ ကာဒ့္မ်ိဳးႏြယ္စုေတြက ဆီးရီးယားအေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တူရကီအစိုးရအေပၚ ဆႏၵျပတာေတြကလည္း ျဖစ္ေနျပန္တယ္၊ ဆိုေတာ့ ႐ွဳပ္ေထြးေနတဲ့ အေျခအေနေတြၾကားမွာ ဒီခရီးကို သြားရမလား၊ ဖ်က္ပဲ ဖ်က္လိုက္ရမလား ဆိုၿပီး က်ေနာ္တို႔ ေဝခြဲမရ ျဖစ္လိုက္ေသးတယ္၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း အေရးအေၾကာင္းဆို အကူအညီရေအာင္ ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီးဌာန ဝက္ဘ္ဆိုဒ္မွာ က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္ေတြ၊ သြားမယ့္ၿမိဳ႕၊ ႏိုင္ငံ စတာေတြျဖည့္ၿပီး ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္၊ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဌာနနဲ႔ အျခား ခရီးသြားေအဂ်င္စီေတြကေတာ့ ဆီးရီးယားနဲ႔ နယ္နမိတ္ခ်င္း ကပ္ေနတဲ့ တူရကီ အေ႐ွ႕ပိုင္းက ၿမိဳ႕ေတြကို မသြားဖို႔ သတိေပးထားတာကလြဲရင္ တျခားေနရာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေထြအထူး ေျပာမထားတာနဲ႔ပဲ သြားဖို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာပါ၊ တကယ္တမ္း ေရာက္သြားေတာ့လည္း အားလံုးက ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ၊ ကမာၻ႔သတင္းေတြမွာ ၾကားေနျမင္ေနရတာေတြနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔…၊ တကယ္ေတာ့ အႏၲရာယ္႐ွိတဲ့ ေဒသေတြနဲ႔ Side က ကီလိုမီတာ ႐ွစ္ရာေက်ာ္၊ ကိုးရာနီးပါး ေဝးတာလည္း ပါ,ပါတယ္၊ Side ရဲ႕ကမ္းေျခက ငပလီတို႔၊ ေငြေဆာင္တို႔ေလာက္ေတာင္ မလွပါဘူး၊ သဲေတြက ျဖဴလြလြ သဲေသာင္ျပင္မ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ပံုမွန္ပါပဲ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တပတ္လံုးလံုး ဘာမွမလုပ္ဘဲ ပင္လယ္ကမ္းေျခမွာ စားလိုက္၊ အိပ္လိုက္၊ စာဖတ္လိုက္နဲ႔ အနားယူခဲ့ရေတာ့ လူေတြေျပာၾကေလ့ ႐ွိတဲ့ Dolce far niente ဆိုတဲ့ အီတာလ်ံစကားေလး အတိုင္းပါပဲ၊ ခ်ိဳၿမိန္သာယာစြာ ပ်င္းရိျခင္း-တဲ့…။ ။


ညီလင္းသစ္
၃ ႏိုဝင္ဘာ၊ ၂၀၁၄