tag:blogger.com,1999:blog-86852938750294076352024-02-19T02:50:11.911+01:00ညီလင္းသစ္My little loom to weave thoughts and emotions....ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.comBlogger275125tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-66911136035776807902020-06-21T17:53:00.005+02:002020-06-21T18:21:12.100+02:00စာအုပ်ကလေး နှစ်အုပ်<div align="justify><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_UhnOCIZXEIKkhzj2eWN2PViKw9mFngTc2_okmUKVz8dYnEg80QRoieVL4Q_EegoLDzeuLQUAsvFRV1XIUmweSSjGYolRHc2NKuhzRT-oKrq-TwjjadqpDf6WkSwVajJpSInm3Mo0iEg/s1600/FullSizeRender.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1600" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_UhnOCIZXEIKkhzj2eWN2PViKw9mFngTc2_okmUKVz8dYnEg80QRoieVL4Q_EegoLDzeuLQUAsvFRV1XIUmweSSjGYolRHc2NKuhzRT-oKrq-TwjjadqpDf6WkSwVajJpSInm3Mo0iEg/s320/FullSizeRender.jpg" width="320" /></a></div><br />
ပြီးခဲ့တဲ့ မေလဆန်းရဲ့ ရက်တရက်မှာ စာတိုက်ကနေ မြန်မာစာအုပ်လေး နှစ်အုပ် အိမ်ကိုရောက်လာတယ်၊ စင်္ကာပူမှာနေတဲ့ အစ်မချစ်ကနေ ပို့ပေးလိုက်တာ...၊ ဒါမတိုင်ခင် ရက်သတ္တပတ် အနည်းငယ်မှာ သူက အိမ်လိပ်စာ လှမ်းမေးတော့ တကယ့်ကို အဆင်ပြေမှ ပို့ပါ အစ်မရယ်လို့ ပြောလိုက်သေးတယ်၊ အမှန်ဆိုရရင် ပို့မယ့်ပစ္စည်းက စာအုပ်တွေ ဖြစ်တဲ့အပြင် ပို့မယ့်သူက အဲ့ဒီစာအုပ်တွေကို ရေးတဲ့ စာရေးဆရာမ ကိုယ်တိုင်ဆိုတော့ လိုချင်မိတာ အမှန်ပါပဲ၊ ဒါပေမယ့် စင်္ကာပူလို နိုင်ငံရဲ့ စာပို့စရိတ်ကလည်း သေးမှာမဟုတ်တော့ အကယ်၍ မပို့ဖြစ်လည်း နားလည်နိုင်စရာပဲ မဟုတ်လား၊ ခုလို တကူးတက ပို့ပေးဖို့ သတိရတယ် ဆိုတာနဲ့တင် အဲဒီစိတ်ကလေးကို ကျေးဇူးတင်စရာ ကောင်းနေပြီ...၊<br />
<br />
အစ်မချစ်ကို ဘလော့ဂ်တွေ ခေတ်စားခဲ့တဲ့ ၂၀၀၇-၀၈ ဝန်းကျင်လောက်က စပြီး သိခဲ့တယ်၊ အဲ့ဒီတုန်းက ဘလော့ဂ်ရေးသူ အချင်းချင်း ကိုယ့်ဆီ သူလာဖတ်၊ သူ့ဆီ ကိုယ်သွားဖတ်နဲ့ အတော်လေး စည်စည်ကားကား ရှိခဲ့ချိန်ပေါ့၊ ရွှေဝါရောင် တော်လှန်ရေးလို နာဂစ်မုန်တိုင်းလို အခြေအနေ၊ အဖြစ်အပျက်တွေရဲ့ တွန်းပို့မှုတွေ အပြင် လူမှုကွန်ယက်တွေ အနေနဲ့လည်း များများစားစား မရှိလှသေးတော့ ဘလော့ဂါရပ်ဝန်းဟာ ရေးသူဖတ်သူတွေနဲ့ သိုက်သိုက်ဝန်းဝန်းပေါ့၊ အဲဒီမှာ ချစ်ကြည်အေး ဆိုတဲ့ ဘလော့ဂ်စာမျက်နှာ တခုကို စသိခဲ့တာ...၊ ကျနော် အမှတ်မမှားဘူးဆိုရင် သူ့ဘလော့ဂ်ရဲ့ ထိပ်မှာ “ရုပ်ချောတယ်၊ သဘောကောင်းတယ်၊ လက်သီးတော့ ပြင်းတယ်” လို့ ရေးထားတယ်၊ အဲဒီစာသားလေးက ချစ်ကြည်အေးရဲ့ သရုပ်သကန်ကို အတော်လေး ထင်ဟပ်တယ်လို့ ပြောရမှာပဲ၊ အစ်မချစ်ဟာ စာရေးရာမှာ အနုအရွကော အကြမ်းအရမ်းပါ ပိုင်နိုင်သလို စကားပြေကော၊ စကားပြောပါ ညက်ညောအောင် ရေးနိုင်သူပါ၊ ပြီးတော့ တော်ရုံလူ မရေးနိုင်တဲ့ အသောအထေ့လေးတွေကိုလည်း သူက ရေးတတ်ပြန်သေးတယ်၊ ကိုယ့်ရဲ့ စာသားတွေကို တလုံးချင်းဖတ်လာတဲ့ စာဖတ်သူတယောက်အဖို့ မရယ်မိသည့်တိုင် အနည်းဆုံး ပြုံးသွားအောင် ရေးနိုင်ဖို့ဆိုတာ အတော့်ကိုခက်ပါတယ်၊ ကျနော် ဘလော့ဂ်ရပ်ဝန်းမှာ ကျင်လည်စဉ်တုန်းက အဲ့ဒီလိုစာမျိုး ရေးဖို့ ကြိုးစားကြည့်ဖူးတယ်၊ ဘယ်လိုမှ အဆင်မပြေတာနဲ့ နောက်ဆုံး လက်လျှော့ခဲ့ရတယ်၊ အစ်မချစ်ဟာ အဲ့ဒီလို လူတွေပြုံးသွားစေမယ့် စာမျိုးတွေ ရေးနိုင်သလို လူတွေ နားမလည်တဲ့ အရေးအသားလို့ သမုတ်ကြတဲ့ မော်ဒန်ကဗျာတွေကိုလည်း ရေးတတ်ပြန်သေးတယ်၊ သူ့ရဲ့ ဘလော့ဂ်ကို ကျနော် မကြာခဏ သွားဖတ်ဖြစ်တဲ့ အကြောင်းရင်းထဲမှာ အဲဒီမော်ဒန်ကဗျာ တွေရဲ့ ဆွဲငင်အားလည်း ပါတာပေါ့...၊<br />
<br />
နောက်တော့ The Little Red Dot ဆိုတဲ့ အဲဒီကျွန်းနိုင်ငံလေးကို ကျနော် ရောက်ဖြစ်တဲ့အခါ အစ်မချစ်တို့ ဇနီးမောင်နှံနဲ့ ခင်မင်ခွင့် ရခဲ့တယ်၊ တကယ်ကို ရုပ်ချော၊ သဘောကောင်းကြပါတယ်၊ လက်သီးကတော့ မမြည်းခဲ့ရလို့ ပြင်းမပြင်း မသိဘူး၊ ကျနော် မြင်တွေ့ခွင့် ရခဲ့သလောက်တော့ အစ်မချစ်ဟာ စာရေးလိုက်၊ ပန်းချီဆွဲလိုက်၊ ဓာတ်ပုံရိုက်လိုက်၊ သီချင်းဆိုလိုက်နဲ့ အနုပညာနဲ့ လက်တကမ်းမှာ အမြဲနေထိုင်သူပါ၊ နောက်ပိုင်းမှာ ဘလော့ဂ်ပေါ် ဖေ့စ်ဘွတ်ခ်ပေါ်တင် မကဘဲ မဂ္ဂဇင်းတွေမှာပါ သူ့ရဲ့စာတွေ တွေ့လာရတယ်၊ ပြီးတော့ စာအုပ်တွေပါ ဆက်ထွက်လာတယ်၊ ရေးအားကောင်းတဲ့ ကလောင်မို့ စာမျိုးစုံဟာ စဉ်ဆက်မပြတ် တသွင်သွင် စီးဆင်းနေဆဲ...၊<br />
<br />
ခုတော့ ရေးခဲ့သမျှ ဝတ္ထုတိုတွေကို စုစည်းထားတဲ့ စာအုပ်လေးနှစ်အုပ်က ကျနော့်ဆီတကယ်ပဲ ရောက်လာခဲ့တယ်၊ “မီးမို့ တိုးသည်” နဲ့ “အရွက်ကလေး တစ်ပွင့်”...၊ စာအုပ်လေးတွေနဲ့ အတူ သူကိုယ်တိုင် လုပ်ထားတဲ့ စာမျက်နှာမှတ်တဲ့ ကဒ်ပြားလေးပါ ပါသေးတယ်၊ မြန်မာပြည်မှာတော့ ပင်ဝါးရုံစာပေ ကနေ ဖြန့်ချိတယ်လို့ သိရတယ်၊ ဒီမှာကတော့ မြန်မာစာအုပ် ဝယ်လို့မရတဲ့ အရပ်မို့ ဒီစာအုပ်လေး နှစ်အုပ်ဟာ တကယ့်ကို တန်ဖိုးရှိလှတဲ့ လက်ဆောင်ပါ၊ ပူလောင်အိုက်စပ်မှုတွေ များလေ့ရှိတဲ့ လူမှုကွန်ယက် သတင်းတွေ ကြားထဲမှာ အစ်မချစ်ရဲ့ ဝတ္ထုတိုလေးတွေက ရသအစုံနဲ့ အေးမြနေလေရဲ့...။</div><br />
ညီလင်းသစ်<br />
၂၀ ဇွန်၊ ၂၀၂၀<br />
ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-73955531101870518652015-04-09T01:15:00.003+02:002015-04-09T12:14:43.909+02:00နိမ့္ေသာ ျမန္မာ့စီးပြားေရးထဲက ျမင့္ေသာ သမၼတအႀကံေပး<div align="justify"><br />
အလဲဗင္းမီဒီယာ စာေစာင္ထဲမွာပါတဲ့ ေဆာင္းပါး႐ွင္ေနထြန္းႏိုင္ရဲ႕ “ျမန္မာ့စီးပြားေရး ၿပိဳလဲသြားႏိုင္သလား” ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျမန္မာသမၼတရဲ႕ စီးပြားေရးအႀကံေပးဦးျမင့္က ျပန္လွန္ေရးထားတဲ့ အိတ္ဖြင့္ေပးစာကို ဖတ္ရပါတယ္၊ အဲဒီအိတ္ဖြင့္ေပးစာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒီရက္ပိုင္းမွာ စာဖတ္သူေတြၾကား အေတာ္ေလးပြဲဆူသြားခဲ့ရတယ္၊ ပြဲဆူရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက အိတ္ဖြင့္ေပးစာပါ အေၾကာင္းအရာေတြဟာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတရဲ႕ အႀကံေပး၊ ပညာ႐ွင္ဆိုသူတေယာက္ ေရးသင့္တဲ့ အဆင့္အတန္းထက္ မ်ားစြာနိမ့္ေနလို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္…၊<br />
<br />
ေနထြန္းႏိုင္ရဲ႕ ေဆာင္းပါး အလဲဗင္းမီဒီယာမွာ ပါလာကတည္းက က်ေနာ္စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္၊ ေခါင္းစဥ္က ျမန္မာ့စီးပြားေရးနဲ႔ကို ခ်ီလာတာဆိုေတာ့ နည္းနည္းႀကီးက်ယ္တဲ့ ေဆာင္းပါးတပုဒ္လို႔ ဆိုႏိုင္သလို ႏိုင္ငံတခုရဲ႕ စီးပြားေရးကိစၥျဖစ္လို႔ ေရးမယ္ဆိုရင္ အေတာ္ေလးလည္း က်ယ္ျပန္႔ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ႀကီးက်ယ္တဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ လိုက္ဖက္စြာပဲ ေနထြန္းႏိုင္က ကိန္းဂဏန္း၊ အခ်က္အလက္ စံုစံုလင္လင္နဲ႔ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေရးသြားခဲ့တယ္၊ အာ႐ွဘဏ္၊ ကမာၻ႔ဘဏ္ စတာေတြရဲ႕ အစီရင္ခံစာ အကိုးအကားေတြလည္း ပါ,ပါတယ္၊ ႏွစ္ရက္၊ သံုးရက္ေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ စီးပြားေရးအႀကံေပး ဦးျမင့္က ေနထြန္းႏိုင္ကို နာမည္တပ္ၿပီး အိတ္ဖြင့္ေပးစာ ျပန္ေပးတယ္၊ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရး ၿပိဳလဲႏိုင္သလား ဆိုေတာ့ ဒါဟာ သမၼတရဲ႕ စီးပြားေရးအႀကံေပးျဖစ္တဲ့ သူ႔မွာ ေျဖရမယ့္တာဝန္႐ွိတယ္လို႔ ယူဆၿပီး ျပန္ေျဖသလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သမၼတက ခင္ဗ်ားတခုခုေတာ့ လုပ္ပါဦး-လို႔ ေျပာလို႔ပဲ တာဝန္တရပ္အေနနဲ႔ ျပန္ေရးသလား၊ ဦးျမင့္ပဲ သိမွာပါ…၊<br />
<br />
ဘယ္လိုေၾကာင့္ပဲ ေရးေရး… ဦးျမင့္ရဲ႕ ေပးစာဟာ ေဆာင္းပါးအေပၚ လြဲမွားစြာ တံု႔ျပန္ထားတဲ့ စာတေစာင္ျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္၊ မူရင္းေဆာင္းပါးမွာ အခ်က္အလက္၊ အကိုးအကားေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေရးထားေပမယ့္လည္း ဦးျမင့္ရဲ႕ ျပန္ေျဖပံုဟာ တိတိက်က် ျပန္ေခ်ပတာ၊ အေၾကာင္းအက်ိဳး ျပန္႐ွင္းလင္းတာမ်ိဳး မ႐ွိဘဲ အေပၚယံဆန္လြန္းလွတယ္၊ ျမန္မာ့စီးပြားေရးနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ အေရးႀကီး အခ်က္အလက္ေတြကို အဓိကထား မေျပာဘဲ အဂၤလိပ္စာ အသံုးအႏႈန္းေပၚမွာ ေဝဖန္တာ၊ စကားနာထိုးတာဆန္ဆန္ ေရးသားတာ စတာေတြက ပိုမ်ားေနခဲ့တယ္၊ ဒါမ်ိဳးကို ဒီလိုေရးရတယ္၊ ခင္ဗ်ားေရးတဲ့ အဲဒီ အသံုးအႏႈန္းကို နားမလည္ဘူး၊ ဒါကေတာ့ အင္မတန္ညံ့ဖ်င္းတဲ့ အဂၤလိပ္စာ အေရးအသားျဖစ္တယ္၊ recession, depression, economic collapse စတဲ့ စကားလံုးေတြကို ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုမ်ိဳး နားလည္ထားလို႔လဲ စတာမ်ိဳးေတြအထိ ဦးျမင့္ဟာ ေရးခဲ့တယ္၊ အဂၤလိပ္လို ေရးထားတဲ့ မူရင္းေပးစာေရာ၊ အလဲဗင္းက ျမန္မာျပန္ထားတဲ့ ဘာသာျပန္ကိုေရာ က်ေနာ္ဖတ္ၾကည့္ပါတယ္၊ ႏွစ္ခုစလံုးမွာ စီးပြားေရးပညာ႐ွင္ရဲ႕ ပညာမာနကို ထင္ထင္႐ွား႐ွား ေတြ႔ရတယ္၊ ဒီလို အဂၤလိပ္စာ အသံုးအႏႈန္းမ်ိဳး၊ စီးပြားေရးဗဟုသုတမ်ိဳးေလာက္နဲ႔ လာမေရးနဲ႔လို႔ ေျပာခ်င္ပံုရတယ္၊ သူကိုယ္တိုင္ သမၼတကို အႀကံဥာဏ္ေတြ ေပးၿပီး ဖြ႔ံၿဖိဳးေအာင္လုပ္ေနတဲ့ တိုင္းျပည္တခုရဲ႕ စီးပြားေရးဟာ ခြ်တ္ၿခံဳက်ေနတယ္၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈအလြဲေတြ မ်ားေနတယ္၊ ၿပိဳလဲၿပီး ပ်က္သုဥ္းမယ့္ အလားအလာေတြ ႐ွိေနတယ္လို႔ ဆန္းစစ္၊ သံုးသပ္ထားတဲ့ ေဆာင္းပါးကို ဦးျမင့္ဟာ ႀကိဳက္ပံုမရတာ ေသခ်ာပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔လုပ္ေနတာကို မႀကိဳက္လို႔ ထြက္ေပးရမယ္ဆိုလည္း က်ေနာ္တို႔ေနရာ အစားထိုးႏိုင္မယ့္ လူေတြရဲ႕ နာမည္ေလးေတြ တဆိတ္ေလာက္ ေျပာပါဦး ဆိုတဲ့ လူႀကီးမဆန္တဲ့ အသံုးမ်ိဳးေတြလည္း သံုးခဲ့တယ္…၊<br />
<br />
ေသေသခ်ာခ်ာ အားထုတ္ၿပီး သံုးသပ္၊ ေရးသားထားတဲ့ ပုဂၢလိကသတင္းစာ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ကို လ်စ္လ်ဴမ႐ွဳဘဲ အေရးတယူ တံု႔ျပန္တာကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ႀကိဳဆိုရမွာပါ၊၊ ဒါေပမယ့္ ဦးျမင့္လြဲသြားတဲ့ အခ်က္က သူ ဦးတည္ေရးေနတာက ပါရဂူဘြဲ႔ယူမယ့္ သုေတသနစာတမ္းတေစာင္ မဟုတ္ဘဲ အမ်ားျပည္သူဖတ္ဖို႔ ေရးထားတဲ့ ေယဘုယ်ေဆာင္းပါးတပုဒ္ဆိုတာ ေမ့သြားတဲ့ အခ်က္ပါပဲ၊ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဦးျမင့္ရဲ႕ ေပးစာမွာ ပါေမာကၡေတြ ေရးေလ့႐ွိတဲ့ မွတ္ခ်က္ေရးနည္းမ်ိဳးနဲ႔ ျပန္ေရးထားတာ ေတြ႔ရတာပါ၊ စကားလံုးေတြ အေသအခ်ာေ႐ြးဖို႔၊ ေဝါဟာရ ရင္းျမစ္ေတြကို ေသခ်ာနားလည္ဖို႔ စတာေတြက ပါရဂူဘြဲ႔ စာတမ္းေတြအတြက္ အေရးႀကီးမွာျဖစ္ေပမယ့္ အမ်ားျပည္သူဖတ္တဲ့ သတင္းစာမ်ိဳးအတြက္ေတာ့ အံမဝင္ပါဘူး၊ အထူးသျဖင့္ ျပည္သူလူထုက ဦးျမင့္လို႔ ပညာ႐ွင္တေယာက္ဆီက ျမန္မာ့စီးပြားေရး မၿပိဳလဲႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ေ႐ွ႕ေလွ်ာက္ အလားအလာက ဘာ၊ ေရတိုေရ႐ွည္မွာ ရလာမယ့္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းမႈေတြက ဘယ္လို စတဲ့႐ွင္းျပမႈမ်ိဳးကို ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ အခုလို အဆီအေငၚ မတည့္တဲ့ ေပးစာက သူ႔ကို လူထုနဲ႔ ေဝးကြာသြားေစပါတယ္၊ နဂိုကတည္းကမွ စီးပြားေရးက်ပ္တည္းလို႔ ေမာပန္းေနၾကတဲ့ လူေတြကို အႏွစ္သာရပိုင္းမွာ ေလ်ာ့ရဲရဲႏိုင္တဲ့ ေပးစာတေစာင္က ပိုၿပီးေတာ့ ေဒါသေတြသာ ထြက္ေစခဲ့တယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း အလဲဗင္းမီဒီယာရဲ႕ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္က ေဆာင္းပါးေအာက္မွာ ဦးျမင့္အေပၚ မညွာမတာ ေဝဖန္၊ ဆဲဆိုထားတဲ့ မွတ္ခ်က္ေတြအမ်ားႀကီး ေတြ႔ရတာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဦးျမင့္ဟာ စီးပြားေရးဆိုင္ရာ နယ္ပယ္မွာ ကြ်မ္းက်င္ႏွံ႔စပ္တဲ့ ပညာ႐ွင္တေယာက္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သံသယ႐ွိစရာ မလိုပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ဒီေဆာင္းပါးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လက္ေတြ႔နဲ႔ ကင္းကြာတဲ့ တံု႔ျပန္ေျပာဆိုပံုေတြ၊ လူထုအတြက္ အက်ိဳး႐ွိမယ့္ ႐ွင္းလင္း၊ တင္ျပမႈေတြ မ႐ွိခဲ့တဲ့အတြက္ လူထုက သူ႔ကို စိတ္ပ်က္သြားၾကတာပါ၊<br />
<br />
ေနထြန္းႏိုင္ရဲ႕ ေဆာင္းပါးမွာ ပါတဲ့အခ်က္အလက္ေတြအားလံုး မွန္ခ်င္မွ မွန္လိမ့္မယ္၊ သူ႔ရဲ႕ သံုးသပ္ခ်က္ေတြဟာလည္း ျပည့္စံုခ်င္မွ ျပည့္စံုလိမ့္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူဟာ ဒီေဆာင္းပါးကို လူထုအေပၚ ေစတနာထားစိတ္နဲ႔ ေရးခဲ့တာေသခ်ာတယ္၊ တိုင္းျပည္အက်ိဳး႐ွိရာ ႐ွိေၾကာင္းအတြက္ တတပ္တအားပါဝင္စိတ္နဲ႔ ေရးခဲ့တာ ထင္႐ွားပါတယ္၊ အဲဒီအတြက္ လူထုက သူ႔ဖက္မွာ ရပ္တည္ၾကတယ္၊ စိတ္မပ်က္ဖို႔ ဝိုင္းအားေပးၾကတယ္၊ မွားေနတာကို မွားေနတဲ့အေၾကာင္း၊ မေကာင္းတာကို မေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း ေထာက္ျပေပးမယ့္ ေဆာင္းပါးေတြ ဆက္ေရးဖို႔ တိုက္တြန္းၾကတယ္၊ တကယ္ေတာ့ အသက္ငယ္တာ၊ ႀကီးတာ၊ ပညာ မ်ားမ်ားတတ္တာ၊ နည္းနည္းတတ္တာထက္ ရပ္တည္ခ်က္မွန္ကန္တာ၊ ေစတနာပါတာ၊ ျပတ္ျပတ္သားသားနဲ႔ အလုပ္ၿပီးေျမာက္တာမ်ိဳးကိုပဲ ျပည္သူလူထု ပိုၿပီးအလို႐ွိတယ္ဆိုတာ သင္ခန္းစာယူစရာ ျဖစ္ပါတယ္…။ ။</div><br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၉ ဧၿပီ၊ ၂၀၁၅<br />
ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-91410106641365255922015-03-06T00:22:00.002+01:002015-03-06T00:22:16.093+01:00အိုးမည္းအသုတ္ခံရတဲ့ ရန္ကုန္<div align="justify"><br />
ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြက ဘယ္လိုမွကို ၾကည့္မေကာင္းဘူး၊ တက္လာတဲ့ သတင္းေတြ၊ ဓာတ္ပံုေတြ၊ ဗီဒီယိုဖိုင္ေတြ အားလံုးမွာ ႏိုင္လိုမင္းထက္ဝါဒ၊ အၾကမ္းဖက္ဝါဒ ေတြကိုပဲ ေတြ႔ေနရတယ္၊ ဒီမိုကေရစီ ယဥ္ေက်းမႈကို ေဖာ္ေဆာင္ေနပါတယ္ ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ႕ အႀကီးဆံုးၿမိဳ႕ အလယ္ေခါင္မွာ ျဖစ္သြားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ႐ိုင္းစိုင္းၾကမ္းၾကဳတ္မႈရဲ႕ ျပယုဂ္သက္သက္ပဲ ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မျငင္းႏိုင္ပါဘူး၊ ကမာၻေပၚက အာဏာ႐ွင္ႏိုင္ငံေတြမွာ သံုးခဲ့ၾကတဲ့၊ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အရင္ေခတ္ စစ္အစိုးရ အာဏာပိုင္ေတြလည္း သံုးခဲ့ၾကတဲ့ ခါးပိုက္ေဆာင္ လက္မ႐ြံ႕ လူမိုက္ေတြကို ဒီေန႔လို ကာလအထိ ေတြ႔ေနရတာဟာ ေကာင္းတဲ့ အလားအလာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ <br />
<br />
ဆႏၵျပတယ္၊ သပိတ္ေမွာက္တယ္၊ အဓိက႐ုဏ္းျဖစ္တယ္ ဆိုတာေတြက ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံႀကီးေတြမွာလည္း ျဖစ္ေနက် ကိစၥေတြပါပဲ၊ အဲဒီလို လူထုနဲ႔ ရဲနဲ႔ ထိပ္တုိက္တိုးတဲ့အခါ လူစုလူေဝး ၿဖိဳခြင္းမႈဆိုတာ ျဖစ္ေလ့ ႐ွိတာပဲ၊ ျဖစ္စဥ္နဲ႔ လူစုလူေဝးေပၚမူတည္လို႔ ရဲက ဝိုင္းဝန္းညွပ္ပိတ္ၿပီး ဖမ္းတာ႐ွိမယ္၊ ေရပိုက္နဲ႔ လူစုခြဲတာ႐ွိမယ္၊ မ်က္ရည္ယိုဗံုး သံုးတာ႐ွိမယ္၊ ဒိုင္းနဲ႔တြန္း ဒုတ္နဲ႔႐ိုက္တာ ႐ွိမယ္၊ ေနာက္ဆံုး ရာဘာက်ည္နဲ႔ ပစ္တာ႐ွိမယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုနည္းကိုပဲ သံုးသံုး ယူနီေဖာင္းဝတ္ထားတဲ့ အဓိက႐ုဏ္း ႏွိမ္နင္းေရး ရဲေတြကပဲ ေပၚေပၚတင္တင္ ကိုင္တြယ္ေလ့႐ွိပါတယ္၊ ဘယ္ကေခၚလာမွန္းမသိရတဲ့ အရပ္ဝတ္နဲ႔ လူေတြက လုပ္္ပိုင္ခြင့္အျပည့္ ရထားတဲ့အလား ဆႏၵျပျပည္သူကိုိ ဆြဲရမ္း၊ တြန္းထိုး လုပ္တာမ်ိဳးေတြ မ႐ွိဘူး၊ ဆႏၵျပသူေတြကို ၿဖိဳခြင္းတဲ့အခါ လူ႔အခြင့္အေရး၊ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာကို အေလးထားၿပီး ကိုင္တြယ္ေဆာင္႐ြက္တတ္ေအာင္ အီးယူက ရဲေတြကိုယ္တိုင္ ျမန္မာ့ရဲေတြကို သင္တန္းေတြ စဥ္ဆက္မျပတ္ေပးခဲ့တာ၊ ေပးေနတာ က်ေနာ္တို႔ သတင္းေတြထဲမွာ မျမင္ခ်င္မွ အဆံုးပါ၊ ေဟာ… အခု တကယ္တမ္း နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ ႀကံဳရတဲ့အခါ အဲဒီပညာေတြ ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ၊<br />
<br />
အသက္အ႐ြယ္စံု၊ ပံုသ႑န္မ်ိဳးစံု၊ ခက္ထန္တဲ့စ႐ိုက္မ်ိဳးစံုနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ လူအုပ္ႀကီးေတြကို ျမန္မာျပည္သူေတြ ျမင္ေနရ၊ ၾကားေနရတာ အေတာ့္ကိုမ်ားေနပါၿပီ၊ အဲဒီလူေတြကို တခါတေလမွာ ေဒါသထြက္ေနေသာ လူအုပ္ႀကီးလို႔ သံုးႏႈန္းမယ္၊ တခါတေလမွာေတာ့ တာဝန္သိ လုပ္သားျပည္သူလို႔ သံုးႏႈန္းမယ္၊ ေပၚခ်င္တဲ့အခ်ိန္ ေပၚလာမယ္၊ ေပ်ာက္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ ေပ်ာက္သြားမယ္၊ ႐ိုက္မယ္၊ ႏွက္မယ္၊ သတ္မယ္၊ မီး႐ွိဳ႕မယ္၊ မင္းမဲ့စ႐ိုက္ေတြ လုပ္မယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဟုတ္တိပတ္တိ အေရးယူခံရတယ္ဆိုတာေတာ့ ၾကားရမွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ အရင္စစ္အာဏာ႐ွင္ လက္ထက္ကတည္းက ေျခာက္လွန္႔ခဲ့တဲ့ အဲဒီ လူစုလူေဝး အိပ္မက္ဆိုးႀကီးကို ျပည္သူေတြက ဆက္မမက္ခ်င္ေတာ့ဘူး၊ အထူးသျဖင့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ကူးေျပာင္းေနပါတယ္ဆိုတဲ့ ယဥ္ေက်းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ဘယ္လိုမွကို မျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူး၊ <br />
<br />
ဒီေန႔ ျဖစ္သြားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္မွာ ဆႏၵျပသူေတြကို အဓိက ၿဖိဳခြင္းသူေတြဟာ ရဲေတြသာဆိုရင္ ျမင္ရသူေတြအဖို႔ ဒီေလာက္ခံျပင္းမယ္ မထင္ဘူး၊ အခုေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အသည္းႏွလံုးတည့္တည့္ေပၚမွာ၊ ဆူးေလဘုရားရဲ႕ အရိပ္ေအာက္မွာ၊ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ မ်က္လံုးေပါင္းမ်ားစြာ အေ႐ွ႕မွာ ယဥ္ေက်းပါတယ္ဆိုတဲ့ ျမန္မာေတြ အၾကမ္းဖက္ၾကတာ အက်ည္းတန္လြန္း လွတယ္၊ ပုဆိုးခ်က္ျပဳတ္၊ အကၤ် ီၾကယ္သီးျပဳတ္၊ လက္ေမာင္းမွာ ေဆးမွင္ေၾကာင္၊ မိုက္ကန္းကန္း႐ုပ္ေတြက “တာဝန္” တို႔၊ “စည္းကမ္း” တို႔ စတဲ့ လက္ေမာင္းပတ္ေတြ ပတ္ၿပီး မိန္းမပ်ိဳေလးေတြပါမခ်န္ ဆြဲလြဲေနၾကတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥပါ၊ အထူးသျဖင့္ တကယ္တာဝန္႐ွိတဲ့ ရဲကို တာဝန္မေပးဘဲ ျပည္သူလူထု အေရၿခံဳထားတဲ့ လူေတြကို မတန္မရာ “တာဝန္” လက္ပတ္ေတြနဲ႔ ပြဲထုတ္ေနသူေတြဟာ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ ႐ွိရတဲ့၊ တာဝန္ယူမႈ၊ တာဝန္ခံမႈ ႐ွိရတဲ့ ဒီမိုကေရစီ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ အႏၲရာယ္႐ွိသူေတြ ပါပဲ…။ ။</div><br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၅ မတ္၊ ၂၀၁၅ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-7944470701200969402015-01-08T02:06:00.000+01:002015-01-08T02:06:04.546+01:00က်ိဳးသြားခဲ့ေသာ ပံုဆြဲခဲတံမ်ား<div align="justify"><br />
ဒီေန႔မနက္က ပါရီၿမိဳ႕က သတင္းစာတိုက္တခုမွာ အၾကမ္းဖက္သတ္ျဖတ္မႈတခု ျဖစ္သြားခဲ့တယ္၊ မနက္ ၁၁ နာရီခြဲေလာက္မွာ Charlie Hebdo ဆိုတဲ့ သတင္းစာတိုက္ထဲကို မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ ေသနတ္သမား ႏွစ္ေယာက္က ဝင္လာၿပီးေတာ့ အစည္းအေဝးလုပ္ေနတဲ့ အယ္ဒီတာေတြ၊ သတင္းေထာက္ေတြကို ပစ္သတ္သြားတဲ့ အၾကမ္းဖက္သတ္ျဖတ္မႈပါ၊ အဲဒီသတ္ျဖတ္မႈမွာ သတင္းစာတိုက္ရဲ႕ နာမည္ႀကီး ကာတြန္းဆရာ ၄ ေယာက္ အပါအဝင္ လူ ၁၂ ေယာက္ အသက္ေပးလိုက္ရတယ္၊ အစည္းအေဝးခန္းထဲက ျပန္ထြက္လာတဲ့ ေသနတ္သမား ၂ ေယာက္ကို က်န္တဲ့အေဖာ္ တေယာက္က ကားေပၚကေန ေစာင့္ေနတယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ ၃ ေယာက္ ေမာင္းထြက္သြားတယ္၊ မလွမ္းမကမ္းက လမ္းေပၚကို ေရာက္ေတာ့ ရဲေတြနဲ႔ ပစ္ခတ္မႈေတြထပ္ျဖစ္တယ္၊ အဲဒီမွာ ရဲတေယာက္က ဒဏ္ရာနဲ႔ လဲသြားတဲ့အခါ သူ႔ဆီကို ေသနတ္သမား ၂ ေယာက္က ေလွ်ာက္သြားၿပီး ေခါင္းကို အနီးကပ္ေတ့ၿပီး ေသြးေအးေအးနဲ႔ ပစ္သတ္လိုက္ျပန္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္ေရာက္လာတဲ့ ရဲေတြကို ေျခရာေဖ်ာက္ၿပီး ေမာင္းေျပးသြားခဲ့တယ္…၊<br />
<br />
Charlie Hebdo ဆိုတာက ၁၉၇၀ ျပည့္ႏွစ္ကတည္းက ေထာင္ထားတဲ့ အပတ္စဥ္ထုတ္ သတင္းစာတိုက္ျဖစ္ပါတယ္၊ သူ႔ရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ပြဲဆူေစတတ္တဲ့ သေရာ္စာ ေဆာင္းပါးေတြ၊ ကာတြန္းေတြကို ရဲရဲတင္းတင္း ေဖာ္ျပရဲတဲ့ အခ်က္ပါ၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ဝန္းက်င္က အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ လူပုဂၢိဳလ္ေတြကို satire ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ ကာတြန္းေတြေရးသလို ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္လည္း လက္မေ႐ွာင္ပါဘူး၊ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ ဒိန္းမတ္သတင္းစာ တေစာင္က အစၥလာမ္ဘာသာနဲ႔ တမန္ေတာ္မိုဟာမက္ အေၾကာင္းကို ကာတြန္း ၁၂ ပံုဆြဲၿပီး ေဖာ္ျပတဲ့အခါ အာရပ္ကမာၻနဲ႔ မြတ္ဆလင္ႏိုင္ငံတခ်ိဳ႕မွာ အေတာ္ေလးပြဲဆူသြား ခဲ့တယ္၊ အဲဒီကာတြန္းေတြကို Charlie Hebdo သတင္းစာကလည္း ျပန္ေဖာ္ျပလိုက္လို႔ အစြန္းေရာက္မြတ္ဆလင္ေတြရဲ႕ အၿငိဳးထားျခင္းကို အဲဒီကတည္းက ခံခဲ့ရတယ္၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ သတင္းစာတိုက္ကို ၿခိမ္းေျခာက္တဲ့စာေတြ၊ ေမးလ္ေတြ မၾကာခဏဆိုသလို ေရာက္လာတတ္ေပမယ့္ Charlie Hebdo ကေတာ့ သူ႔ရဲ႕မူအတိုင္း ေဖာ္ျပစရာ ႐ွိတာကို ဆင္ဆာမျဖတ္ဘဲ ေဖာ္ျပၿမဲပဲ၊ တိုက္ရဲ႕ ကာတြန္းဆရာေတြကလည္း သေရာ္စရာေပၚလာရင္ အစၥလာမ္ေသာ၊ မိုဟာမက္ေသာ မေ႐ွာင္ဘဲ ရဲရဲဝ့ံဝ့ံ ဆြဲၿမဲ ဆြဲေနခဲ့တယ္၊ ဒီေန႔မနက္မွာေတာ့ သူတို႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကားေနခဲ့တဲ့ ၿခိမ္းေျခာက္မႈဟာ တကယ့္က်ည္ဆံေတြ အျဖစ္နဲ႔ သတင္းစာတိုက္ရဲ႕ အစည္းအေဝးခန္းထဲကို ဝင္ေရာက္လာခဲ့ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္၊ <br />
<br />
အၾကမ္းဖက္မႈေလ့လာသူ သုေတသီေတြရဲ႕ အဆိုအရ ေသနတ္သမား ၂ ေယာက္ဟာ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့က်င့္ထားတဲ့ ကြန္မန္ဒိုေတြလို႔ ဆိုတယ္၊ သတင္းစာတိုက္ရဲ႕ အစည္းအေဝးအခ်ိန္ကို အတိအက် သိေနသလို အစည္းအေဝးခန္းထဲကို ဝင္လာတဲ့အခါမွာလည္း ကာတြန္းဆရာေတြရဲ႕ နာမည္ေတြကို ေခၚၿပီးမွ တေယာက္ခ်င္းစီကို ေအးေအးေဆးေဆး ပစ္သတ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါ့အျပင္ သူတို႔ရဲ႕ အၾကမ္းဖက္ လႈပ္႐ွားမႈကို မွတ္တမ္းတင္ဖို႔ ရင္ဘတ္မွာလည္း GoPro ကင္မရာေတြကို လြယ္ထားခဲ့တယ္လို႔ ဆိုတယ္၊ သတင္းစာတိုက္အနီးမွာ ေနထိုင္သူတေယာက္က လွ်ပ္တျပက္႐ိုက္ထားတဲ့ ဗီဒီယိုထဲမွာလည္း ေသနတ္သမားေတြရဲ႕ လႈပ္႐ွားမႈဟာ ေသြးေအးၿပီး တိက်၊ သပ္ရပ္တာ ေတြ႔ရတယ္၊ လူ ၁၂ ေယာက္ကို ေလာေလာလတ္လတ္ သတ္ထားလို႔ စိတ္လႈပ္႐ွားေနတဲ့ ကမူး႐ွဴးထိုး အမူအရာေတြ မေတြ႔ရဘူး၊ လမ္းေပၚမွာ ရဲေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ပစ္တဲ့အခါမွာလည္း သူတို႔ရဲ႕ AK-47 ေမာင္းျပန္ေသနတ္ေတြကို ထိခ်င္ရာထိ သေဘာမ်ိဳး အတြဲလိုက္ ဆြဲပစ္တာမဟုတ္ဘဲ ပစ္မွတ္ကို အတိအက် ခ်ိန္ၿပီးမွ တေတာင့္ခ်င္းပစ္တာ ေတြ႔ရပါတယ္၊ အစည္းအေဝးစားပြဲက လူေတြအားလံုးကို ပစ္ၿပီးခ်ိန္မွာ ေသနတ္သမားေတြက ငါတို႔ဟာ အယ္လ္ကိုင္ဒါက ျဖစ္တယ္-လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း စားပြဲေအာက္ကို ဝင္ပုန္းလိုက္ႏိုင္တဲ့ သတင္းေထာက္အမ်ိဳးသမီး တေယာက္က ျပန္ေျပာျပပါတယ္၊ <br />
<br />
ျပင္သစ္တႏိုင္ငံလံုးသာမက ဥေရာပတိုက္ တခုလံုး တုန္လႈပ္၊ ေျခာက္ျခားသြားၾကတဲ့ ဒီအျဖစ္အပ်က္အေပၚကို လူေတြတံု႔ျပန္ပံုမွာ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ ၂ ခ်က္ကို ေတြ႔ရပါတယ္၊ ပထမတခ်က္က အစြန္းေရာက္ အၾကမ္းဖက္မႈနဲ႔ အစၥလာမ္ဘာသာကို ခြဲျခားျမင္ၾကတာပါ၊ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေတြက လူထုကို အားေပးစကားေျပာတဲ့ မိန္႔ခြန္းေတြထဲမွာ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ ဘာသာေရးတခုလံုးကို သိမ္းက်ံဳး ရမ္းကားတာမ်ိဳး မလုပ္ၾကဖို႔ သတိေပးၾကသလို လမ္းေပၚက လူေတြကလည္း ျပင္သစ္ႏိုင္ငံမွာ ကာလ႐ွည္ၾကာကတည္းက အတူယွဥ္တြဲ ႐ွိေနခဲ့တဲ့ မြတ္ဆလင္ေတြအေပၚ ရန္လိုမုန္းတီးတဲ့ စကားမ်ိဳးေတြ မေျပာၾကပါဘူး၊ အစၥလာမ္ဘာသာနဲ႔ မိုဟာမက္ကို ေလွာင္ေျပာင္တဲ့ ကာတြန္းေတြဆြဲလို႔ လာသတ္တဲ့ လူသတ္သမားေတြဟာ အစၥလာမ္ဘာသာကို ကာကြယ္သူေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ၉၉ ရာခိုင္ႏႈန္း ေသခ်ာသလို ေသနတ္သမားေတြ ကားေပၚအတက္မွာလည္း ဘုရားသခင္သည္ ႀကီးျမတ္ေတာ္မူ၏-လို႔ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ Allahu Akbar ဆိုတဲ့ အာရပ္စကားကို ေအာ္သြားခဲ့ၾကပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒီလူေတြဟာ စစ္ေသြးႂကြအစြန္းေရာက္ မြတ္ဆလင္ေတြ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေန,ေနၾကတဲ့ အျခားေသာ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ေတြနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ဘူးဆိုတာ လူအမ်ားစုႀကီးက နားလည္ၾကတဲ့အတြက္ အစၥလာမ္မုန္းတီးေရး၊ မြတ္ဆလင္ဆန္႔က်င္ေရး စကားမ်ိဳးေတြ ေျပာတာ မၾကားရပါဘူး၊ ဖေယာင္းတိုင္ေလးေတြထြန္းၿပီး တိုးတိုးတိတ္တိတ္ပဲ စုေဝးေနၾကသလို ေဒါသထြက္ေနေသာ လူအုပ္ႀကီးေတြ ေရာက္လာတာမ်ိဳးလည္း မ႐ွိပါဘူး၊<br />
<br />
ေနာက္ ဒုတိယတခ်က္ကေတာ့ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ အပါအဝင္ လူတိုင္းနီးပါးက ဒါဟာ သူမ်ားဘာသာကို သြားေစာ္ကားလို႔ လူ ၁၂ ေယာက္ျပန္ၿပီး အသတ္ခံရတာလို႔ ခပ္တိမ္တိမ္ မေတြးဘဲ ဒီကိစၥဟာ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ၊ ျပင္သစ္လူမ်ိဳးေတြ ယံုၾကည္က်င့္သံုးတဲ့ လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာေရးသားေဖာ္ထုတ္ခြင့္ကို တားဆီး၊ ပိတ္ပင္ဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့ လုပ္ရပ္လို႔ ျမင္ၾကတဲ့ အခ်က္ပါပဲ၊ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံအတြက္ အေရးႀကီးလွတဲ့ စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ကို ထိပါးတဲ့လုပ္ရပ္လို႔ ျမင္ၾကတဲ့အတြက္ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ ေထာင္ေသာင္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ လူေတြဟာ ရင္ျပင္ေတြ၊ လမ္းဆံုလမ္းခြေတြမွာ မြန္းလြဲပိုင္းက စၿပီးေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ႔ စုေဝးဆႏၵထုတ္ေဖာ္ ၾကပါတယ္၊ လူအမ်ားစုရဲ႕ လက္ထဲမွာလည္း အနက္ေရာင္စာ႐ြက္ေပၚမွာ အျဖဴေရာင္စာလံုးနဲ႔ ေရးထားတဲ့ Je suis Charlie ဆိုတဲ့ စာ႐ြက္ေတြကိုလည္း ကိုင္ထားၾကပါတယ္၊ I am Charlie လို႔ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ အဲဒီစာတန္းရဲ႕ သေဘာကေတာ့ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခြင့္ကို ထိပါးပိတ္ပင္ဖို႔ ႀကိဳးစားလာမယ္ဆိုရင္ ငါတို႔လည္း Charlie Hebdo လိုပဲ နာက်င္ခံစားရတယ္၊ တသားထဲ႐ွိတယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာပါပဲ၊ အသတ္ခံရတဲ့ ကာတြန္းဆရာေတြထဲက တေယာက္ျဖစ္တဲ့ Charb ကေတာ့ “မလႈပ္မယွက္ထိုင္ၿပီး အသက္႐ွင္ေနရမယ့္အစား မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ေသတာကမွ ပိုၿပီးေကာင္းေသးတယ္” လို႔ တခါတုန္းက ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္၊ ေထာင္နဲ႔ေသာင္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ ျပင္သစ္လူမ်ိဳးေတြ လမ္းေတြေပၚမွာ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ စုေဝးေနတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြကိုၾကည့္ရင္း ဟိုတေလာဆီက ျမန္မာျပည္ကသတင္းေထာက္ ကိုပါႀကီး အသတ္ခံရတုန္းကလုပ္တဲ့ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ပြဲမွာ ဒါဟာ ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရးကို ထိပါးတဲ့ကိစၥ၊ စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္ကို ထိပါးပိတ္ပင္တဲ့ကိစၥပဲ-လို႔ ျပည္သူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ကမ်ား ေတြးေနမိႏိုင္မလဲ၊ ဒီမိုကေရစီတို႔၊ လူ႔အခြင့္အေရးတို႔ကို တည္ေဆာက္ဖို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ွိၿပီးသားကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ၾကတဲ့အခါ မ႐ွိမျဖစ္ လိုအပ္တာကေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ စည္းလံုးညီညြတ္မႈပဲ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ ပံုရိပ္ေတြက ေျပာျပေနပါေတာ့တယ္…။ ။</div><br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၇ ဇန္နဝါရီ၊ ၂၀၁၅<br />
ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-10987382516858417762014-12-01T01:29:00.001+01:002014-12-01T01:29:13.862+01:00အျဖဴအမည္း စိန္ေခၚပြဲ (၅)<div align="justify"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1gZb6PjoMfSu7tqGw-aPdxXS1Vs-ysV51z5pbn7TCk_l0XewOZ-qwYAxaYZddHYUOLhen-mQ8kjd3MLVPtnYZcsHIj5pJuwBI5nQrvVcu2Oz60mfFmfsl-0BSdNq4dB22-J7QOrTT5fY/s1600/IMG_8614-2_edited-2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1gZb6PjoMfSu7tqGw-aPdxXS1Vs-ysV51z5pbn7TCk_l0XewOZ-qwYAxaYZddHYUOLhen-mQ8kjd3MLVPtnYZcsHIj5pJuwBI5nQrvVcu2Oz60mfFmfsl-0BSdNq4dB22-J7QOrTT5fY/s1600/IMG_8614-2_edited-2.jpg" /></a></div><br />
<div align="center">B&W Photo Challenge Day-5: "Living with the songs"</div><br />
<em>၅ ရက္ေျမာက္ေန႔အတြက္ ေနာက္ဆံုးဓာတ္ပံုကို တင္လိုက္ပါတယ္၊ သီခ်င္းေတြနဲ႔ ေနထိုင္တဲ့အခါ တျခား ဘာအက်ိဳးေက်းဇူးမွ မရခဲ့ဘူး ဆိုရင္ေတာင္မွ… အနည္းဆံုးေတာ့ စိတ္မညစ္ရမွာ ေသခ်ာပါတယ္၊ (အဲ… ေဘးနားက လူေတြအတြက္ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူးေပါ့) းD ေဟာဒီ အျဖဴအမည္း ဓာတ္ပံုျပပြဲမွာ ပါဝင္ခြင့္ရလို႔ ဝမ္းသာရသလို က်ေနာ့္ကို ဖိတ္ေခၚခဲ့တဲ့ တီတင့္၊ မေမ၊ ညီမမိုးနဲ႔ ညီမဇြန္ တို႔ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္…။</em><br />
<br />
ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္က B&W Challenge ရဲ႕ေကာင္းမႈနဲ႔ က်ေနာ္လည္း ပို႔စ္ေတြ ၅ ပုဒ္ကို ဆက္တိုက္ဆိုသလို တင္ျဖစ္သြားတယ္၊ ေျပာရရင္ ဘေလာ့ဂ္ကို စေရးကတည္းက ၅ ရက္ဆက္တိုက္ ပို႔စ္ေတြတင္ျဖစ္တာ အခုအႀကိမ္ဟာ ပထမဦးဆံုးပါပဲ၊ ဒီဓာတ္ပံုေတြ၊ စာေၾကာင္းေတြကို ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္မွာ ျမင္ၿပီး၊ ဖတ္ၿပီးေပမယ့္လည္း ဘေလာ့ဂ္မွာဆက္ၿပီး အားေပးတဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ အားလံုးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ဂစ္တာတီး၊ သီခ်င္းဆိုတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ေခါင္းထဲကို တခါတေလ ေရာက္လာတဲ့ စကားေလးတခြန္း ႐ွိပါတယ္၊ ထူးအိမ္သင္ ေရးခဲ့တဲ့ စာေၾကာင္းေလးတခုပါ၊ က်ေနာ္ အမွတ္မမွားရင္ သူ႔သီခ်င္းစာအုပ္ ေပါင္းခ်ဳပ္မွာ ေရးခဲ့တာ ထင္ပါတယ္၊ အခု အဲဒီစာသားေလးနဲ႔ပဲ ဘေလာ့ဂ္ရဲ႕ အျဖဴအမည္း စိန္ေခၚပြဲကိုလည္း အဆံုးသတ္ပါရေစ၊ “တီးရင္း၊ ဆိုရင္း၊ နားဆင္ရင္း ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအေၾကာင္း ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ သင္ၾကားႏိုင္ပါေစ” လို႔…။ ။</div><br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၃၀ ႏိုင္ဝင္ဘာ၊ ၂၀၁၄<br />
ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-28023011719429130002014-11-29T22:55:00.001+01:002014-11-29T22:55:47.488+01:00အျဖဴအမည္း စိန္ေခၚပြဲ (၄)<div align="justify"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkdeviEpVoETF9xOIYNXP2oaXTnzYFr0POiw78WTDRzU5LXHvbRCWPKkIkEiVccKqR-45iB8UKAknRQWgEvLlJpGsUGnx6SEFxphIPhH9It_B0aGT1Z2FyMHolFB-XW0uIY-iVE2UL1c4/s1600/IMG_8558-2_edited-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkdeviEpVoETF9xOIYNXP2oaXTnzYFr0POiw78WTDRzU5LXHvbRCWPKkIkEiVccKqR-45iB8UKAknRQWgEvLlJpGsUGnx6SEFxphIPhH9It_B0aGT1Z2FyMHolFB-XW0uIY-iVE2UL1c4/s1600/IMG_8558-2_edited-1.jpg" /></a></div><br />
<div align="center">B&W Photo Challenge Day-4: "For better, for worse, for richer, for poorer…"</div><br />
<em>ေဟာဒီ စတုတၳေန႔ ဓာတ္ပံုအတြက္ေတာ့ ဘာမွ အေထြအထူး မေျပာေတာ့ပါဘူး၊ ေခါင္းစဥ္ရယ္၊ ဓာတ္ပံုရယ္နဲ႔တင္ ၾကည့္သူ ကိုယ္စီတိုင္းဟာ ကိုယ္ပိုင္ အဓိပၸါယ္ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ အသီးသီး ျပည့္စံု ေနႏိုင္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပါ…၊ ဒီ ဓာတ္ပံုရဲ႕ အိုင္ဒီယာက က်ေနာ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အိုင္ဒီယာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ တခါတုန္းက အင္တာနက္မွာ ေတြ႔မိရင္း စိတ္ကူးေလးကို သေဘာက်တာနဲ႔ မွတ္ထားၿပီး ျပန္စမ္းၾကည့္ထား တာပါ၊ စာအုပ္တအုပ္၊ လက္စြပ္ေလး ၂ ကြင္း၊ Flash မီးေလး တပြင့္ကို သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ခ်ထားလိုက္တဲ့အခါ လက္စြပ္ေလး ၂ ကြင္း ေနာက္ကြယ္မွာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ႐ွိေနတဲ့ အရာႏွစ္ခုက အရိပ္အျဖစ္နဲ႔ ေပၚလာၾကတယ္…၊ နည္းစနစ္ပိုင္းက ႐ိုး႐ွင္းေပမယ့္ အဓိပၸါယ္အားျဖင့္ေတာ့ ေလးနက္တဲ့ setting တခုမို႔ စမ္းၾကည့္ဖို႔ က်ေနာ္ စိတ္ကူးမိခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္၊ က်ေနာ့္လိုပဲ ျပန္ၿပီး စမ္း႐ိုက္ထားတဲ့ ပံုေတြလည္း အမ်ားအျပား႐ွိေနတာေၾကာင့္ ဒီ အိုင္ဒီယာရဲ႕ မူလပိုင္႐ွင္က ဘယ္သူမွန္းမသိလို႔ ခရက္ဒစ္ေတာ့ မေပးႏိုင္ပါဘူး၊</em><br />
<br />
တခါတုန္းက မဂၤလာေဆာင္တခုမွာ သူတို႔သားနဲ႔ သူတို႔သမီးရဲ႕ လက္စြပ္ေတြကို ဘူးေလးနဲ႔ သယ္လာေပးရတဲ့ ring boy ကေလးငယ္က ႐ုတ္တရက္ ထြက္ေျပးသြားလို႔ လူေတြက လိုက္ဖမ္းရင္း အလုပ္႐ွဳပ္သြားဖူးတယ္၊ ပံုမွန္ဆိုရင္ေတာ့ ဘုရား႐ွစ္ခိုးေက်ာင္းမွာ ေဆာင္တဲ့ မဂၤလာေဆာင္ေတြမွာ သူတို႔သားနဲ႔ လူပ်ိဳရံက ဟိုးအေ႐ွ႕မွာ ႀကိဳၿပီးေစာင့္ေနရတယ္၊ အခ်ိန္က်တဲ့အခါ ring boy ေကာင္ေလးက လက္စြပ္ေတြထည့္ထားတဲ့ ဘူးေလးနဲ႔အတူ ဘုရားေက်ာင္း ေလွ်ာက္လမ္းအတိုင္း ဝင္လာမယ္၊ သူ႔ေနာက္မွာ flower girls ေကာင္မေလးေတြက ပန္းျခင္းေတြနဲ႔ လိုက္လာမယ္၊ သူတို႔ေနာက္မွာက အပ်ိဳရံ…၊ ေနာက္ဆံုးမွာမွ သူတို႔သမီးက သူ႔အေဖနဲ႔တြဲၿပီး ဘုရားေက်ာင္းထဲ ဝင္လာမယ္၊ ခုနက ေျပာတဲ့ ring boy ေကာင္ေလးကေတာ့ ေလွ်ာက္လမ္းအတိုင္း ဝင္လာေနရင္းနဲ႔ ေဘးတဖက္တခ်က္က ဝိုင္းၾကည့္ေနတဲ့ လူေတြကုိပဲ လန္႔သြားတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ bow tie ေတြ suit ေတြ ဝတ္ထားရတာကို က်ဥ္းက်ပ္လာလို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခုန္ေပါက္ထြက္ေျပးသြားတာလားေတာ့ မသိဘူး၊ ႐ုတ္တရက္ ေနာက္လွည့္ေျပးသြားလို႔ ကေလးမိဘေတြနဲ႔ အနီးအနားက လူတခ်ိဳ႕က လိုက္ဖမ္းခဲ့ရဖူးတယ္၊ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ ကေလးနဲ႔အတူ လက္စြပ္ ၂ ကြင္းလည္း တခါထဲပါသြားလို႔ သူတို႔သားနဲ႔ သူတို႔သမီးအဖို႔ လဲလွယ္စရာ ဘာအထိမ္းအမွတ္ ပစၥည္းမွမ႐ွိေတာ့ဘဲ အေတာ္ေလး အၾကပ္႐ိုက္သြားမွာ ေသခ်ာတယ္…၊ <br />
<br />
ဟိုးအရင္တုန္းက အယူအဆအရေတာ့ လက္ထပ္လက္စြပ္ေတြမွာ စိန္တို႔၊ ေက်ာက္သံပတၱျမားတို႔ ဘာမွမပါေစဘဲ ေ႐ႊသက္သက္နဲ႔ပဲ ႐ိုး႐ိုးေမာင္းကြင္းပံုစံ လုပ္ၾကပါတယ္၊ ႐ွဳပ္ေထြးမႈေတြ၊ အေဆာင္အေယာင္ေတြ မပါဘဲ ႐ွင္းလင္းတဲ့ ႏွစ္ကိုယ္တူဘဝကို ရည္ညႊန္းခ်င္တယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္၊ အခုေနာက္ပိုင္း လက္စြပ္ေတြမွာေတာ့ အရစ္ေဖာ္တာေတြ၊ ေဖာင္းႂကြပံုစံ လိုင္းေတြေဖာ္တာေတြ အျပင္ စိန္ပြင့္၊ ပတၱျမားပြင့္ ေသးေသးေလးေတြ ျမွဳပ္တာမ်ိဳးေတြပါ လုပ္လာၾကတယ္၊ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ၊ ႐ိုး႐ိုးေမာင္းကြင္း ျဖစ္ေစ၊ စိန္ေတြေက်ာက္ေတြ ပါသည္ျဖစ္ေစ၊ လက္ထပ္လက္စြပ္ ႐ွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မ႐ွိသည္ျဖစ္ေစ… အတူတကြ ယွဥ္တြဲေနထိုင္သြားမယ့္ သူစိမ္းႏွစ္ေယာက္အဖို႔ အေရးအႀကီးဆံုးက တဦးအေပၚတဦး နားလည္မႈ၊ ခြင့္လႊတ္သည္းခံမႈနဲ႔ ငဲ့ညွာေထာက္ထားမႈေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒီလို အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ ထြန္းညွိလိုက္မွသာ လက္စြပ္ေလး ၂ ကြင္းက ထြက္လာမယ့္ အရိပ္ေတြဟာ အေပၚကဓာတ္ပံုထဲကလို ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္လို႔ က်ေနာ္ယံုၾကည္မိ ပါတယ္…။ ။</div><br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၂၉ ႏိုဝင္ဘာ၊ ၂၀၁၄<br />
ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-55932963460662250012014-11-28T01:39:00.001+01:002014-11-28T01:39:11.890+01:00အျဖဴအမည္း စိန္ေခၚပြဲ (၃)<div align="justify"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB7KMiKBVixnNdeT8VaFcOwtnxys1LCwLUx9YTWVc14aV4VvvlEPGnbVXwrt2UZAz7RF2MHBUvgdpdSDE7rcvHXKnK7du1RuGoyPhSV2obG7y0fTWaLAwE14kyz-DWL5HlSyxdCDMqK5g/s1600/IMG_7361_nlt_edited-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB7KMiKBVixnNdeT8VaFcOwtnxys1LCwLUx9YTWVc14aV4VvvlEPGnbVXwrt2UZAz7RF2MHBUvgdpdSDE7rcvHXKnK7du1RuGoyPhSV2obG7y0fTWaLAwE14kyz-DWL5HlSyxdCDMqK5g/s1600/IMG_7361_nlt_edited-1.jpg" /></a></div><br />
<div align="center">B&W Photo Challenge Day-3: "In the mist…"</div><br />
<em>တတိယေန႔ ဓာတ္ပံုကေတာ့ ျမဴခိုးေဝတဲ့ မနက္ခင္းတခုပါ…၊ ျမဴႏွင္းေတြ သိပ္သိပ္သည္းသည္း က်ေနတဲ့ မနက္ခင္းတခုမွာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ေရကန္နားဆီကို က်ေနာ္တေယာက္ထဲ ထြက္လာခဲ့တယ္…၊ ေစာေစာစီးစီး ငါး႐ွာထြက္တဲ့ တံငါသည္ ၃ ေယာက္နဲ႔ ဆံုမိတာကလြဲရင္ ပတ္ဝန္းက်င္ တခုလံုးဟာ ငွက္ကေလး တေကာင္တေလေတာင္မွ မ႐ွိဘဲ ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးမွာ အိပ္ေမာက်ေနတုန္းပါပဲ၊ လိုခ်င္တဲ့ ဓာတ္ပံုတခ်ိဳ႕ ႐ိုက္ၿပီးတဲ့အခါ ကန္စပ္က ေက်ာက္တံုးေတြေပၚမွာ ထိုင္ရင္း အအိပ္ႀကီးေနတဲ့ မနက္ခင္းကို က်ေနာ္ စိမ္ေျပနေျပပဲ ထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္၊ ေအးျမတဲ့ ျဖဴလြလြ ပိုးပုဝါ တစရဲ႕ ေအာက္က မနက္ခင္းဟာ အဲဒီေန႔က တကယ္ပဲ “သက္ၿငိမ္” ဆန္ေနခဲ့တယ္…။</em><br />
<br />
ျမဴေတြ၊ ႏွင္းေတြအေၾကာင္း ေျပာေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ဒီဓာတ္ပံုကို ၿပီးခဲ့တဲ့ေမလ ေႏြဦးရာသီမွာ ႐ိုက္ခဲ့တာပါ၊ ႐ံုးပိတ္ရက္ ၂ ရက္ရယ္၊ စေန၊ တနဂၤေႏြရယ္ေပါင္းၿပီး စုစုေပါင္းအားလပ္ရက္ ၄ ရက္ရတုန္းက ျပင္သစ္မွာ႐ွိတဲ့ camping site တခုကို က်ေနာ္တို႔ သြားလည္ျဖစ္ပါတယ္၊ ေမလဆိုတာက ေႏြဦးရာသီထဲ အေတာ္ကို ေရာက္ေနၿပီျဖစ္လို႔ ပံုမွန္ဆိုရင္ သိပ္မေအးေတာ့ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီရက္ေတြတုန္းကေတာ့ မနက္ခင္းတိုင္းမွာ ျမဴခိုးေတြ သိုင္းဝိုင္းလႊမ္းၿခံဳလို႔ ေနမထြက္လာေသးခင္မွာ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္နဲ႔…၊ တရက္မွာေတာ့ က်န္တဲ့လူေတြ ဇိမ္နဲ႔ေကြးေနတုန္း က်ေနာ္တေယာက္တည္း ကင္မရာဆြဲၿပီး ထြက္လာလိုက္တယ္၊ Camping site က ေရကန္ႀကီး တခုရဲ႕ ေဘးနားမွာ ဆိုေတာ့ ေရကန္ေပၚမွာ ျမဴေတြ ဆိုင္းေနေလာက္တယ္ဆိုၿပီး အဲဒီဖက္ကို သြားၾကည့္လိုက္တာ မွန္သြားတယ္၊ လူသူေလးပါး ကင္း႐ွင္းၿပီး တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းလွတဲ့ မနက္ခင္းဟာ တကယ္ပဲ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ ေကာင္းပါတယ္၊ ေရကန္ဝန္းက်င္မွာ ဓာတ္ပံု႐ိုက္လိုက္၊ ေအးေအးလူလူ ထိုင္လိုက္၊ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ က်ေနာ္ေနခဲ့တယ္၊ အျဖဴအမည္း စိန္ေခၚပြဲအတြက္ ရည္႐ြယ္ၿပီး က်န္တဲ့ဓာတ္ပံုေတြကို သီးသန္႔႐ိုက္တင္ခဲ့ေပမယ့္ အခုဒီပံုေလးကေတာ့ အရင္က႐ိုက္ထားၿပီးသား ျဖစ္လို႔ တခုထဲေသာ ႁခြင္းခ်က္လည္း ျဖစ္ပါတယ္…။</div><br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၂၈ ႏိုဝင္ဘာ၊ ၂၀၁၄ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-64062162581526289682014-11-27T11:11:00.002+01:002014-11-27T11:11:13.761+01:00အျဖဴအမည္း စိန္ေခၚပြဲ (၂)<div align="justify"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgheNCBXEKgbZJp05C8at-74shJpxg5fvuX04fxLZVXGYMz6V9sOgd2hfRaS457XsNrAqAJz6CpkhSkAkuIv-l3SCxmSrdRzKIgzZx2JuDPdUzNAk8fxC0tz1hGw5MlWVsIFUzWCy69RqI/s1600/Frames_Shadows_blog.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgheNCBXEKgbZJp05C8at-74shJpxg5fvuX04fxLZVXGYMz6V9sOgd2hfRaS457XsNrAqAJz6CpkhSkAkuIv-l3SCxmSrdRzKIgzZx2JuDPdUzNAk8fxC0tz1hGw5MlWVsIFUzWCy69RqI/s1600/Frames_Shadows_blog.jpg" /></a></div><br />
<div align="center">B&W Photo Challenge Day-2: "Frames & Shadows"</div><br />
<em>ဒုတိယေန႔ အျဖဴအမည္း ဓာတ္ပံုေလးကို (အနည္းငယ္ေနာက္က်ေသာ္လည္း ၂၄ နာရီမကုန္ခင္မွာ) တင္လိုက္ပါတယ္၊ တခါတေလမွာ အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ အေၾကာင္းအရာေတြက ေဘာင္ေတြ၊ အရိပ္ေတြ ၾကားမွာ ေဝဝါး၊ ေရာေထြးေနတာမ်ိဳး က်ေနာ္တို႔ ႀကံဳရတတ္ပါတယ္၊ ဘယ္ဟာက အစစ္အမွန္၊ ဘယ္ဟာက အရိပ္အေယာင္၊ ဘယ္ဟာက ပိုၿပီး ၾကည္လင္တဲ့အျမင္၊ ဘယ္ဟာ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အနားသတ္ေဘာင္ ဆိုတာေတြက ႐ုတ္တရက္ၾကည့္ရင္ ႐ွဳပ္ေထြး ေနတာမ်ိဳးေပါ့….၊ နားလည္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ အရာရာဟာ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ႐ွိေနတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ ျမင္ရေလ့ ႐ွိပါတယ္…။</em><br />
<br />
က်ေနာ္ ၁၀ တန္းေအာင္ၿပီးတဲ့ တရက္မွာ ေ႐ႊဘံုသာလမ္းထဲက မ်က္မွန္ဆိုင္တဆိုင္ကို ညီမနဲ႔အတူ လိုက္သြားျဖစ္တယ္၊ ညီမေလးက ေခါင္းမူးမူး ေနတတ္တာနဲ႔ မ်က္စိစမ္းရေအာင္ သြားတာပါ၊ အဲဒီမွာ က်ေနာ္လည္း ခရီးသြားဟန္လႊဲ ဝင္စမ္းၾကည့္ေတာ့ က်ေနာ့္မ်က္စိက astigmatism နည္းနည္း႐ွိေနတာ သြားေတြ႔တယ္၊ မ်က္စိသူငယ္အိမ္ ေစာင္းတယ္လို႔ ေခၚမလားပဲ...၊ အဲဒါကို ျပန္တည့္ေပးထားတဲ့ မ်က္မွန္တပ္မယ္ဆိုရင္ မ်က္စိက focus ျဖတ္ရတာ ပိုၿပီး ၾကည္လင္တိက်မယ္ေပါ့၊ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္လည္း မ်က္မွန္တလက္ လုပ္ျဖစ္လိုက္ပါတယ္၊ အေဝးမႈန္လည္း မဟုတ္၊ အနီးမႈန္လည္း မဟုတ္တဲ့ က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြက မ်က္မွန္မပါဘဲလည္း ကားေမာင္း၊ စာဖတ္၊ ကြန္ျပဴတာသံုး စတာေတြ အားလံုးကို လုပ္ႏိုင္ေပမယ့္ မ်က္မွန္ေလး တဆင့္ခံထားရင္ ျမင္ကြင္းေတြက ပို႐ွင္းပါတယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြကို ေဘာင္ခတ္ထားမယ့္ အရာတခုဟာ မ်က္ႏွာေပၚကိုိ ေရာက္လာခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့...၊<br />
<br />
ဒီႏိုင္ငံကို ေရာက္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ပထမဆံုးအႀကိမ္ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ေတာ့ ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ ဆိုၿပီး မ်က္စိျပန္ စမ္းၾကည့္မိတယ္၊ ဘာမွ အတုိးအေလ်ာ့ မ႐ွိဘဲ အရင္အတိုင္းပဲ၊ ဒါနဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာ မ်က္မွန္ေတြက ပိုေပါပါတယ္ေလ ဆိုၿပီး ေနာက္ထပ္ ၃ လက္ လုပ္လာခဲ့တယ္၊ ေနာက္ပိုင္းႏွစ္ေတြမွာေတာ့ ၂ ႏွစ္တခါ၊ ၃ ႏွစ္တခါ ဆိုသလို ဒီနိုင္္ငံမွာပဲ မ်က္စိစမ္းျဖစ္ပါတယ္၊ စမ္းတိုင္းလည္း ဟိုးအရင္ ၂၂ ႏွစ္ကအတိုင္း မ်က္စိက ဘာမွမေျပာင္းလဲပါဘူး၊ ဒီ stigmatism နဲ႔ ဒီ correction အတိုင္း...၊ အဲ... ေျပာင္းလဲတာကေတာ့ မ်က္မွန္ကိုင္းေတြပါ၊ က်ေနာ္က မ်က္စိတခါစမ္းတိုင္း မ်က္မွန္တလက္ ဝယ္ျဖစ္သြားတာက မ်ားတာကိုး၊ ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြက astigmatism အေပၚ သစၥာ႐ွိေပမယ့္ မ်က္မွန္ေတြ ထည္လဲနဲ႔ ျဖစ္လာခဲ့တယ္၊ တခါမွာေတာ့ အိမ္ကိုလာလည္တဲ့ ညီမတေယာက္နဲ႔ မ်က္မွန္ေတြအေၾကာင္း စကားစပ္မိရင္း က်ေနာ့္မ်က္မွန္ေတြအေၾကာင္း သူသိသြားခဲ့တယ္၊ အဲဒီအခါ က်ေနာ့္ကို ၿပံဳးစိစိနဲ႔ ၾကည့္ရင္း အစ္ကိုက မ်က္မွန္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ပဲမ်ားေနတာ အခုမွပဲ သိေတာ့တယ္-လို႔ စ,သြား ခဲ့တယ္၊ အခု ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္က B&W Challenge အတြက္ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ဖို႔ စဥ္းစားတဲ့အခါ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၂ ႏွစ္တာ ကာလကတည္းက က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြ အေ႐ွ႕မွာ ႐ွိေနခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေဘာင္ေတြကို ကင္မရာရဲ႕ ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္ေလးက တဆင့္ ၾကည့္ျဖစ္သြားခဲ့ ပါတယ္...။</div><br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၂၇ ႏိုဝင္ဘာ၊ ၂၀၁၄<br />
ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-13709464972739067562014-11-26T02:40:00.000+01:002014-11-26T02:40:02.425+01:00အျဖဴအမည္း စိန္ေခၚပြဲ<div align="justify"><br />
က်ေနာ့္မွာ ညီလင္းသစ္ နာမည္နဲ႔ Facebook အေကာင့္တခု ႐ွိေပမယ့္ အဲဒီမွာ ဟုတ္တိပတ္တိ ဘာမွမေရးျဖစ္ပါဘူး၊ ဟိုးအစကတည္းက ဘေလာ့ဂ္ကိုပဲ သံုးစြဲလာခဲ့လို႔လားေတာ့ မသိဘူး၊ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ကို သိပ္ၿပီးေတာ့ အာ႐ံုမက်လွပါဘူး၊ အဲဒီအေကာင့္ကလည္း စာေရးေဖာ္ ဘေလာ့ဂါတေယာက္က အေၾကာင္းတခုနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ၿပီး ဖြင့္ဖို႔တိုက္တြန္းတာနဲ႔ ဖြင့္ျဖစ္သြားတာ…၊ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ေပၚက ပို႔စ္အသစ္ေတြကို စိတ္ကူးရတဲ့အခါ ညႊန္းဆိုဖို႔ အဲဒီေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ စာမ်က္ႏွာကို သံုးျဖစ္ပါတယ္၊ ဟိုတေလာဆီကေတာ့ စာေရးေဖာ္ ဘေလာ့ဂါ၊ ေဖ့စ္ဘြတ္ကာ မိတ္ေဆြေတြက လတ္တေလာ ေရပန္းစားေနတဲ့ Black & White Photo Challenge ၿပိဳင္ပြဲမွာ ပါဝင္ဖို႔ တဂ္လိုက္တာနဲ႔ က်ေနာ္လည္း ေရာေယာင္ၿပီး ပါလာေရာ ဆိုပါေတာ့…၊ ဘေလာ့ဂ္ေပၚက စာေတြကို ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ေပၚမွာ တခ်ိန္လံုး ညႊန္းေနရာကေန အခုတခါေတာ့ ေျပာင္းျပန္ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ေပၚက အဲဒီဓာတ္ပံုေတြနဲ႔ စာစုေလးေတြကို ဒီမွာျပန္ၿပီး ေဖာ္ျပဖို႔ စိတ္ကူးမိပါတယ္၊ အျဖဴအမည္း ဓာတ္ပံုစိန္ေခၚပြဲရဲ႕ မူရင္းေနရာက ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ျဖစ္လို႔ အဲဒီမွာတင္ၿပီး ေနာက္တရက္ေနမွ ဘေလာ့ဂ္မွာ က်ေနာ္ျပန္တင္ပါ့မယ္၊ အရင္ စ,တဲ့ေနရာကို တရက္ဦးစားေပးတဲ့ သေဘာပါပဲ၊ ေအာက္ဖက္က ပံုနဲ႔ စာစုေလးက ၅ ရက္ဆက္တိုက္ တင္ရမယ့္ ဓာတ္ပံုျပပြဲရဲ႕ ပထမဦးဆံုး ပါပဲ…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC8oDU-D9B8rVKnu9flILiGEVdVsQb2bn9CYG1vcIwN3gbRBJfmaoFfXW8MbR4u-Hnuv3b0gwCAjehV1_CifdknG1AzwGNJuCN3jgeU_tiUInX7oXOoM1vEYvW_RP4SIrIyAJfYfoKWs8/s1600/IMG_8522-2_edited-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC8oDU-D9B8rVKnu9flILiGEVdVsQb2bn9CYG1vcIwN3gbRBJfmaoFfXW8MbR4u-Hnuv3b0gwCAjehV1_CifdknG1AzwGNJuCN3jgeU_tiUInX7oXOoM1vEYvW_RP4SIrIyAJfYfoKWs8/s1600/IMG_8522-2_edited-1.jpg" /></a></div><br />
<div align="center">B&W Photo Challenge Day-1: "The frog from a recycle tale"</div><br />
တီတင့္၊ ညီမမိုး၊ မေမနဲ႔ ညီမေလးဇြန္ တို႔ တဂ္တာနဲ႔ အျဖဴအမည္း ဓာတ္ပံုစိန္ေခၚပြဲထဲ က်ေနာ္လည္း ပါလာခဲ့ရပါတယ္၊ ပထမဆံုး ဓာတ္ပံုအေနနဲ႔ ဖားကေလး တေကာင္ရဲ႕ ပံုကို တင္လိုက္ပါတယ္၊ တရက္မွာ က်ေနာ့္ရဲ႕ သားကေလးက သူ႔ေက်ာင္းကအျပန္မွာ အဲဒီ ဖားကေလးကို ယူလာခဲ့တယ္၊ က်ေနာ့္အတြက္ရည္႐ြယ္ၿပီး သူကိုယ္တိုင္ လုပ္ထားတဲ့ ဖား႐ုပ္ကေလး-တဲ့၊ အိမ္သာသံုးစကၠဴလိပ္ေတြ၊ ပင္ေပါင္ေဘာလံုးေတြ၊ ဆယ္လိုတိပ္ ေတြနဲ႔ ဖန္တီးထားတဲ့ စကၠဴဖားကေလးပါ၊ ေဘာပင္၊ ခဲတံ ထည့္ဖို႔အတြက္လို႔ ဆိုတာနဲ႔ က်ေနာ့္ရဲ႕ အလုပ္စားပြဲေပၚကို ဖားကေလးက အစန္႔သား ေရာက္လာခဲ့ေတာ့တယ္၊ အဲဒါမတိုင္ခင္ တပတ္ေလာက္က သံုးၿပီးသား အိမ္သာသံုးစကၠဴလိပ္ေတြ သူလိုခ်င္တဲ့အေၾကာင္း သားက ေတာင္းေနခဲ့တာကို ျပန္သတိရၿပီး က်ေနာ္ ၿပံဳးမိတယ္…၊<br />
<br />
မင္းသမီးေလးဆီက အနမ္းပြင့္ေလးတပြင့္ ရလိုက္တဲ့အခါ မင္းသားေလး ျပန္ျဖစ္သြားတဲ့ က်ိန္စာသင့္ ဖားကေလးပံုျပင္ကို က်ေနာ္တို႔အားလံုး ၾကားဖူးၾကပါတယ္၊ က်ေနာ့္ရဲ႕ ဓာတ္ပံုထဲက ဖားကေလးကေတာ့ ပံုျပင္ထဲကလို မင္းသားေလး ျပန္ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ေပမယ့္ ဘာမွ အသံုးမဝင္ေတာ့တဲ့ အိမ္သာသံုး စကၠဴလိပ္ေလး တခုကေနေတာင္ အသံုးတည့္မယ့္ ပစၥည္းေလးတခုကို ျပန္ၿပီး Recycle လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေျပာျပႏိုင္ပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ မ်က္ေမွာက္ လူေနမႈဘဝေတြက consumerism ထဲမွာ ပိတ္မိေနၾကတယ္၊ က႑တိုင္းလိုလိုမွာ အသစ္ၿပီးရင္း အသစ္ေတြ ထပ္သံုးစြဲဖို႔ တြန္းအားေတြ ေပးေနၾကတယ္၊ အသစ္ေတြ ဖန္တီး၊ ထုတ္လုပ္တာ ေကာင္းေပမယ့္ တဖက္မွာက်ေတာ့ အဲဒီအသစ္ေတြက တြန္းဖယ္လိုက္တဲ့ အေဟာင္းေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ၾကမွာလဲ ဆိုတဲ့ေမးခြန္းက ဒီကေန႔မွာ တကယ့္ကို စိန္ေခၚမႈ တရပ္ပါ၊ 3R လို႔ အတိုေကာက္ မွတ္ၾကတဲ့ Reduce, Reuse & Recycle ဆိုတာကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ က်င့္သံုးမွပဲ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္ကို က်ိန္စာသင့္ေစမယ့္ အျဖစ္ကေန ကယ္တင္ႏိုင္မွာျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ပထမဆံုးေန႔ရဲ႕ ဓာတ္ပံုေလးက ေျပာျပပါလိမ့္မယ္…။</div><br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၂၆ ႏိုဝင္ဘာ၊ ၂၀၁၄<br />
ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-56508227212172181942014-11-03T03:07:00.003+01:002014-11-04T09:13:23.442+01:00ဥေရာပရဲ႕ တံခါးဝမွာ...<div align="justify"><br />
ၿပီးခဲ့တဲ့ တပတ္တုန္းက ဥေရာပရဲ႕ တံခါးဝႏိုင္ငံလို႔ ဆိုၾကတဲ့ တူရကီႏိုင္ငံကို သြားလည္ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီက ကေလးေတြရဲ႕ ေအာက္တိုဘာလ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ၂ ပတ္ထဲက ပထမတပတ္မွာ သြားလည္ျဖစ္တာပါ၊ ဒီခရီးစဥ္အတြက္ကို ၿပီးခဲ့တဲ့ ဒီဇင္ဘာလကတည္းက ႀကိဳၿပီးစီစဥ္ထားခဲ့တယ္၊ အခုေခတ္က သိၾကတဲ့အတိုင္း ခရီးစဥ္ေတြ၊ ေလေၾကာင္းလိုင္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေစာေစာစီးစီး ဘြတ္ကင္လုပ္ထားရင္ ေစ်းကပံုမွန္ထက္ သက္သာေလ့႐ွိပါတယ္၊ အမွန္ေတာ့ မအိမ္သူက ေမာ္႐ိုကို,ကို သြားခ်င္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က အဲဒီႏိုင္ငံကို ေလာေလာဆယ္ သိပ္ရင္မခုန္ဘူး၊ ေမာ္႐ိုကိုက အလွအပေတြ၊ စိတ္ဝင္စားစရာေတြ ႐ွိတဲ့ ႏိုင္ငံတခုပါ၊ I fell in love with you watching Casablanca ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကေလးလိုေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီက ေစ်းသည္ေတြ၊ tourism ထဲမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကသူေတြ အမ်ားစုက ဧည့္သည္ေတြအေပၚ အၿမီးက်က္အၿမီးစား၊ ေခါင္းက်က္ေခါင္းစား လုပ္လာတာေတြ၊ ေစ်းေရာင္းေစ်းဝယ္မွာ ရန္လိုတာေတြ သိပ္မ်ားလာလို႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ အေတာ္ေလးနာမည္ ပ်က္လာခဲ့တယ္၊ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူတို႔အစိုးရပိုင္းကပါ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ျပန္ၿပီး ထိန္းသိမ္းလာလို႔ အရင္လို လူျမင္တာနဲ႔ အမဲဖ်က္မယ့္ စတိုင္ေတြ သိပ္မ႐ွိေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာတယ္၊ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္က ဒီႏွစ္ပိုင္းထဲမွာ အဲဒီကိုသြားဖို႔ စိတ္မဝင္စားတာနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ တူရကီကို ေ႐ြးျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQDCrwLoZvM1du43ASN5cXXYaftQn-AnKoqFYBeaDT6nqUXBfGT25Ek3hZDZhbC3sMC1ppviAEDKQVermByOmG8neB8vWd5O040K5Ebw9mutr-wfTJPPPqyICtWhaGjPk9mRPWbydBAkQ/s1600/IMG_8271_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQDCrwLoZvM1du43ASN5cXXYaftQn-AnKoqFYBeaDT6nqUXBfGT25Ek3hZDZhbC3sMC1ppviAEDKQVermByOmG8neB8vWd5O040K5Ebw9mutr-wfTJPPPqyICtWhaGjPk9mRPWbydBAkQ/s1600/IMG_8271_nlt.jpg" /></a></div>တူရကီကို သြားတယ္ဆိုေပမယ့္ လူသိမ်ားထင္႐ွားတဲ့ Istanbul ၿမိဳ႕ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ေတာင္ဖက္ျခမ္းမွာ ႐ွိတဲ့ Side ဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးပါ၊ ဒီၿမိဳ႕ကေလးက ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ ႐ွိတဲ့အေလ်ာက္ အပန္းေျဖခရီးအတြက္ လာၾကသူေတြက ကေလးေတြနဲ႔ မိသားစုေတြ မ်ားပါတယ္၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkZ9VlUoJOFdEplIZ6NnOgfk8wdGpNxgAfcWq0UP4nEhWPiSNckz3pzj_c_S_ZY4FGwzbGEFWisCPt82wPFo5Y4T5U1L-8_R-m8Qr7dLlX8gw6yI7YgEjDM8bzFuGDoyXPls02wPc_Gr0/s1600/IMG_8276_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkZ9VlUoJOFdEplIZ6NnOgfk8wdGpNxgAfcWq0UP4nEhWPiSNckz3pzj_c_S_ZY4FGwzbGEFWisCPt82wPFo5Y4T5U1L-8_R-m8Qr7dLlX8gw6yI7YgEjDM8bzFuGDoyXPls02wPc_Gr0/s1600/IMG_8276_nlt.jpg" /></a></div>ဒီတခါေတာ့ All inclusive ပံုစံခရီးစဥ္ကို က်ေနာ္တို႔ ေ႐ြးခ်ယ္ျဖစ္ပါတယ္၊ All inclusive ဆိုတဲ့အတိုင္း အသြားအျပန္ ေလယာဥ္လက္မွတ္၊ တပတ္စာဟိုတယ္၊ အစားအေသာက္ စတာေတြ အကုန္ပါ,ပါတယ္၊ ဟိုးအရင္က all inclusive ဆိုရင္ မနက္စာ၊ ေန႔လယ္စာ၊ ညစာ စတာေတြပဲ ပါၿပီး drinks ကေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေပးရတာမ်ားပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ဟိုတယ္အမ်ားစုက all inclusive ရဲ႕ေစ်းကို နည္းနည္းပိုျမွင့္ၿပီး drinks ေတြကိုပါ ထည့္လာၾကတယ္၊ လက္ဖက္ရည္၊ ေကာ္ဖီ၊ အခ်ိဳရည္၊ ဘီယာ၊ ဝိုင္၊ အရက္ စတာေတြ အကုန္ပါၿပီးေတာ့ မနက္ ၁၀ နာရီကေန ည ၁၂ နာရီအတြင္း ႀကိဳက္တာကို ႀကိဳက္သေလာက္ ေသာက္ခြင့္႐ွိပါတယ္၊ ယစ္ေ႐ႊရည္မင္းသားေတြအတြက္ ဆိုရင္ေတာ့ ပြဲေတာ္ပါပဲ…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdnTpxRLZgPJuh52Ai8G8HFwUJFMCHOjX8WZhyphenhypheni2hYkb_XNIyclGUDEsrPAZuA5AfTYzm3rNuLpflLg_n7H7s0bZaiQPSjTeo8r4s2i9SgwcQ14FwPca62t7G2IHrLwVVvp1_0WQh-KaA/s1600/IMG_8411_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdnTpxRLZgPJuh52Ai8G8HFwUJFMCHOjX8WZhyphenhypheni2hYkb_XNIyclGUDEsrPAZuA5AfTYzm3rNuLpflLg_n7H7s0bZaiQPSjTeo8r4s2i9SgwcQ14FwPca62t7G2IHrLwVVvp1_0WQh-KaA/s1600/IMG_8411_nlt.jpg" /></a></div>တူရကီ အသံထြက္နဲ႔ “ဆိေဒ” (Side) လို႔ ေခၚၾကတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးက ေျမထဲပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ ႐ွိၿပီးေတာ့ ပူေႏြးမွ်တတဲ့ အပူခ်ိန္နဲ႔ သာသာယာယာ႐ွိပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ ေရာက္သြားတဲ့ ေအာက္တိုဘာလမွာ ေန႔အပူခ်ိန္ ၂၇ ဒီဂရီနဲ႔ ညအပူခ်ိန္ ၂၂ ဒီဂရီဆိုေတာ့ အေနေတာ္ပါပဲ၊ လာၾကတဲ့ ဧည့္သည္အမ်ားစုကေတာ့ ဂ်ာမန္ေတြနဲ႔ ႐ု႐ွားေတြ မ်ားတယ္၊ က်ေနာ္တို႔တည္းတဲ့ ဟိုတယ္မွာဆိုရင္ ၉၈ ရာခိုင္ႏႈန္းက ဂ်ာမန္ေတြပါ၊ တူရကီဝန္ထမ္းေတြကလည္း အဂၤလိပ္စကားေျပာ အေတာ္ေလးညံ့ေပမယ့္ ဂ်ာမန္စကားကိုေတာ့ သြက္သြက္လက္လက္ ေျပာႏိုင္ၾကတယ္၊ ဧည့္သည္မ်ားတဲ့ ပင္လယ္ကမ္းေျခေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ဟိုတယ္အသီးသီးက ဝန္ေဆာင္မႈအေနနဲ႔ သူတို႔ဟိုတယ္အေ႐ွ႕က ကမ္းေျခကို ထီးေတြစိုက္ၿပီး အပိုင္စားယူထားၾကတယ္၊ <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxOvstjitmqLZNXEYKWY8rkGPzKsrXnIxoXKAYWNWqb610Fe_iaoiM1Sb2L3TQ6cXd1FU9svNPyXCpqbZPg-Cy-vMlFqqtEkzHJ8BoSvsibs2u_Zx5hFzRjBz61RyO4RElOfMZJqYrs5s/s1600/IMG_8279_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxOvstjitmqLZNXEYKWY8rkGPzKsrXnIxoXKAYWNWqb610Fe_iaoiM1Sb2L3TQ6cXd1FU9svNPyXCpqbZPg-Cy-vMlFqqtEkzHJ8BoSvsibs2u_Zx5hFzRjBz61RyO4RElOfMZJqYrs5s/s1600/IMG_8279_nlt.jpg" /></a></div>Side ၿမိဳ႕ထဲကို တရက္မွာ သြားလည္ရင္းနဲ႔ ေအဒီ ၂ ရာစုမွာ ေရာမေတြ ေဆာက္ခဲ့တဲ့ amphitheater ကဇာတ္႐ံုကိုလည္း သြားၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္၊ လူတေသာင္းခြဲ ဆန္႔တဲ့ ေရာမေခတ္ ကဇတ္႐ံုက Side ၿမိဳ႕ေလးမွာေတာ့ အထင္႐ွားဆံုး tourist attraction ျဖစ္သလို ဒီေန႔အထိလည္း အဲဒီမွာ ရံဖန္ရံခါ ျပဇတ္ေတြ က,ဖို႔ သံုးေနတုန္းပါပဲ၊ <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQpYNhLBZ3KuVsQGL5Bj-GgjxCt4NfxH2eB9-8ePEyZVsD9X4RsC3Ch0l5pyiIEAkkEXk6Q-qrboZ5Jl1KiLKTyjcHzzEA-l1W9jrivm21SKSKyDh-1QFq0UPoYoo8FultOqKlKVE5NmM/s1600/IMG_8296_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQpYNhLBZ3KuVsQGL5Bj-GgjxCt4NfxH2eB9-8ePEyZVsD9X4RsC3Ch0l5pyiIEAkkEXk6Q-qrboZ5Jl1KiLKTyjcHzzEA-l1W9jrivm21SKSKyDh-1QFq0UPoYoo8FultOqKlKVE5NmM/s1600/IMG_8296_nlt.jpg" /></a></div>Side ၿမိဳ႕ဟာ ေရာမေခတ္တုန္းက ထင္႐ွားတဲ့ ကုန္သြယ္ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕ ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုတယ္၊ ဒီေန႔ေခတ္ Side ၿမိဳ႕ကေလးကေတာ့ ေညာင္ဦးၿမိဳ႕သာသာေလာက္ပဲ ႐ွိၿပီး လူဦးေရ ၄၀၀၀ ဝန္းက်င္ေလာက္ ႐ွိပါတယ္၊ တိုးရစ္ေတြ အလာမ်ားတဲ့ၿမိဳ႕ျဖစ္လို႔ တၿမိဳ႕လံုးက စားေသာက္ဆိုင္၊ ဟိုတယ္၊ ေစ်းဆိုင္ေတြနဲ႔ အလုပ္ျဖစ္ၾကတယ္၊ တူရကီဟာ အစၥလမ္မစ္ႏိုင္ငံ ျဖစ္ေပမယ့္ အလယ္အလတ္က်တဲ့ သေဘာထား႐ွိပါတယ္၊ အမ်ိဳးသမီးေတြအဖို႔ ပုဝါမၿခံဳမေနရ ဆိုတာမ်ိဳးမ႐ွိသလို လူေတြကလည္း က်ေနာ္ျမင္ရသေလာက္ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းတဲ့ အေတြးအေခၚ ႐ွိပံုပါပဲ၊ <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnJ2LVp5zJqtibe26rOWVElqiEPDESZakd-VWHFweHj2ywGjvRdhaTHcTMynWt0AxgwlrlT53cOksj3YQx6sANHrGnjhJNL-7jxs8ywhONqtm2lPbhzE0HxfwltELd5RtFl57z57LeLZU/s1600/IMG_8301_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnJ2LVp5zJqtibe26rOWVElqiEPDESZakd-VWHFweHj2ywGjvRdhaTHcTMynWt0AxgwlrlT53cOksj3YQx6sANHrGnjhJNL-7jxs8ywhONqtm2lPbhzE0HxfwltELd5RtFl57z57LeLZU/s1600/IMG_8301_nlt.jpg" /></a></div>Amphitheater ကဇတ္႐ံုနဲ႔အတူ ထင္႐ွားတဲ့ ေ႐ွးေဟာင္းေနရာတခုက Apollo temple ပါ၊ ေ႐ွးေဟာင္းတူရကီဟာ က်ေနာ္တို႔ငယ္ငယ္က ကမာၻ႔သမိုင္းမွာ သင္ခဲ့ရတဲ့ Alexander The Great ရဲ႕ သိမ္းပိုက္ခံနယ္ေျမပါ၊ ေနာက္ေတာ့ ေရာမေခတ္မွာ ေရာမေတြေရာက္လာ ခဲ့တယ္၊ ေအဒီ ၂ ရာစုလက္ရာ အပိုလိုေက်ာင္းေတာ္ဟာ အဲဒီေရာမေခတ္ရဲ႕ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားခဲ့ပံုကို ဒီေန႔ထက္ထိ ေျပာျပေနတုန္းပါပဲ၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLfAjfHeIHatp8wUqtxISt6Dd3lZnO2peg8V-6uebfFrEb6zSk8o6F0-vjK1RuLSE0iKSbhHvth4Dt7grLQzzgS_veYdnC672RKUKh_rjmYod_oFfGZreXWvWCw3Apvi1gxlVXjX-LqNE/s1600/IMG_8338_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLfAjfHeIHatp8wUqtxISt6Dd3lZnO2peg8V-6uebfFrEb6zSk8o6F0-vjK1RuLSE0iKSbhHvth4Dt7grLQzzgS_veYdnC672RKUKh_rjmYod_oFfGZreXWvWCw3Apvi1gxlVXjX-LqNE/s1600/IMG_8338_nlt.jpg" /></a></div>တူရကီမွာ ေစ်းဝယ္တဲ့အခါေတာ့ အင္မတန္မွ သတိထားဖို႔ လိုပါတယ္၊ အဝတ္အစား၊ အသံုးအေဆာင္၊ ေရေမႊး စတာေတြအားလံုးမွာ အတုေတြ ေပါလို႔ပါ၊ နာမည္ႀကီးတံဆိပ္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအတုေတြ၊ ေရေမႊးအတုေတြ၊ တလက္ကို ၁၀ ယူ႐ိုနဲ႔ ေရာင္းေနတဲ့ ေရဘင္မ်က္မွန္ေတြ၊ တခုကို ၃ ယူ႐ိုနဲ႔ ေရာင္းေနတဲ့ Beats နားက်ပ္ေတြ… အမ်ားႀကီးပါပဲ၊ ေစ်းကလည္း ေနရာတကာမွာ ဆစ္ဖို႔လိုပါတယ္၊ တခ်ိဳ႕ စားေသာက္ဆိုင္မွာဆိုရင္ menu မွာ ေရးထားတဲ့ ေစ်းကိုေတာင္ ဆစ္ဖို႔လိုတဲ့အထိ ေစ်းဆစ္ျခင္းဓေလ့နဲ႔ ယဥ္ပါးလွတဲ့ တိုင္းျပည္ပါပဲ၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvTYyxNJuoRXR5pNrFASplvfFfXsaTyVUVDwaakPwuZnJc0H2rDlZYeLS8IJ_-RY1S2_knjqSPcQ5pBnG-WYff_ipknWTFiRLM7RhMMSwyE39Uvc3Xn7zlyCHFz5xN-bnGw9Wjval1TXE/s1600/IMG_8334_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvTYyxNJuoRXR5pNrFASplvfFfXsaTyVUVDwaakPwuZnJc0H2rDlZYeLS8IJ_-RY1S2_knjqSPcQ5pBnG-WYff_ipknWTFiRLM7RhMMSwyE39Uvc3Xn7zlyCHFz5xN-bnGw9Wjval1TXE/s1600/IMG_8334_nlt.jpg" /></a></div>တူရကီေကာ္ဖီက ေကာ္ဖီဆို ခပ္ျပင္းျပင္းမွ ဆိုသူေတြအတြက္ အံကိုက္ပါပဲ၊ အက္စ္ပရက္ဆို ပမာဏေလာက္ပဲ႐ွိတဲ့ ေကာ္ဖီကိုမွ အနယ္ေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ ေသာက္ၾကတာမ်ိဳး…၊ ခြက္ကေလးရဲ႕ ေအာက္ေျခ သံုးပံုတပံုေလာက္ အနယ္ေတြျပည့္ေနတဲ့ တူရကီေကာ္ဖီက က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ တခုတ္တရ မွာေသာက္စရာပါ…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuJzXXE4HGG7ysbfDfeFWL8Sl97xGHUgGMQL3RRZsIq4bBDIVc0ISORwsa0QGv4nGt5__1hSPzf9vnssjSq5NcEoqKcBpU1r0PtFGE6Y_k70bXR2wVgxptuBqushJWwfATl9MwLBfrPMw/s1600/IMG_8311_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuJzXXE4HGG7ysbfDfeFWL8Sl97xGHUgGMQL3RRZsIq4bBDIVc0ISORwsa0QGv4nGt5__1hSPzf9vnssjSq5NcEoqKcBpU1r0PtFGE6Y_k70bXR2wVgxptuBqushJWwfATl9MwLBfrPMw/s1600/IMG_8311_nlt.jpg" /></a></div>တူရကီေကာ္ဖီတင္ ေကာင္းတာမဟုတ္ပါဘူး၊ တူရကီဘီယာကလည္း ေပမွီေဒါက္မွီ အထဲကပါပဲ၊ ေျမထဲပင္လယ္ ရာသီဥတုေႏြးေႏြးနဲ႔ လိုက္ဖက္တဲ့အထဲမွာ တူရကီဘီယာေအးေအးလည္း ပါတာေပါ့…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyChOs9S-B8J2hUF-tErCoqVT4cfXClt6ARDVhWCU_hG3KK1ywVIRf4GE3ClrdgOxF6uG7_GjQvXisU_bxbO83RXj1JivfAu5_MmvpIowG9vFymcr46BzgSa9ReI2GDcr6osR6V_PP42c/s1600/IMG_8442_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyChOs9S-B8J2hUF-tErCoqVT4cfXClt6ARDVhWCU_hG3KK1ywVIRf4GE3ClrdgOxF6uG7_GjQvXisU_bxbO83RXj1JivfAu5_MmvpIowG9vFymcr46BzgSa9ReI2GDcr6osR6V_PP42c/s1600/IMG_8442_nlt.jpg" /></a></div>ဟိုတယ္မွာေကြ်းတဲ့ ဘူေဖး အစားအေသာက္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ၊ All inclusive ပံုစံေတြမွာက အစားအေသာက္ေတြကို အမယ္စံုသထက္ စံုေအာင္ ျပင္ဆင္ၿပီး ဘူေဖးေကြ်းေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ တရက္ကို ၃ နပ္နဲ႔ တပတ္လံုး စားရတဲ့အခါ ႏွစ္ရက္သံုးရက္ေလာက္မွာပဲ ဟင္းပြဲေတြကထပ္ၿပီး အသစ္အဆန္းမ႐ွိေတာ့တာမ်ိဳး ျဖစ္တတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔တည္းခဲ့တဲ့ Melas Resort မွာေတာ့ ဟင္းပြဲေတြ တေန႔နဲ႔တေန႔ မထပ္ရေအာင္ အားထုတ္ထားသလို တူရကီဟာ အာ႐ွ၊ ဥေရာပ ေပါင္းကူးျဖစ္တဲ့ အေလ်ာက္ ထမင္းေရာ၊ ေပါင္မုန္႔ပါ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျပင္ဆင္ထားတဲ့အတြက္ အဆင္ေျပပါတယ္၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6XT12NV8rJuwH8UP3QYsCNR-QALCqczhispg4-zAq-uoUG2O8_XioXWW1tWC8SdXW-Y3G0g3h9fDRF5MZye9eJrlCK_B2ISTXMfBcXbBxoDXnVsjSjrPvqorFnRRPiihMsFS1xfFUEIo/s1600/IMG_8450_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6XT12NV8rJuwH8UP3QYsCNR-QALCqczhispg4-zAq-uoUG2O8_XioXWW1tWC8SdXW-Y3G0g3h9fDRF5MZye9eJrlCK_B2ISTXMfBcXbBxoDXnVsjSjrPvqorFnRRPiihMsFS1xfFUEIo/s1600/IMG_8450_nlt.jpg" /></a></div>က်ေနာ္ သေဘာက်မိတာ တခုက အခ်ိဳပြဲေတြပါ၊ အာရပ္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း အုန္းႏို႔၊ သၾကား၊ ခရင္မ္ စတာေတြနဲ႔ လုပ္တဲ့ မုန္႔အခ်ိဳေတြဟာ အေတာ့္ကိုစံုလင္ပါတယ္၊ လူက အသက္ပဲ ႀကီးလာလို႔လား မသိဘူး၊ ခုတေလာ အခ်ိဳပြဲေတြ သိပ္ႀကိဳက္ေနတယ္၊ ကိုလက္စထေရာေတြ ဘာေတြကို အခုလိုခရီးမွာ ေမ့ထားတယ္…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgu5x4eUZMAOK17P8iQc0YMvtBKqz_82gUMPOC2Ml5weZ0WVmytaBF4ufHIH4z0phgcROD8Z_UCleH0emUVpS0S9rD0pR5v8JzjFD8VpqzXPBd5BEzDT27i9be5I63V3usW14HiuS6RtNQ/s1600/IMG_8361_nlt.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgu5x4eUZMAOK17P8iQc0YMvtBKqz_82gUMPOC2Ml5weZ0WVmytaBF4ufHIH4z0phgcROD8Z_UCleH0emUVpS0S9rD0pR5v8JzjFD8VpqzXPBd5BEzDT27i9be5I63V3usW14HiuS6RtNQ/s1600/IMG_8361_nlt.jpg" /></a></div>တူရကီမွာ ႐ိုး႐ာအေနနဲ႔ ရာကီ (Raki) ကို ေသာက္ၾကေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ ရာကီက စမုန္စပါးကေန ခ်က္ထားတဲ့ အရက္တမ်ိဳးပါ၊ သူ႔ကို aperitif ႏႈတ္ၿမိန္စာ စားတဲ့အခ်ိန္မွာ ေသာက္ၾကသလို ညစာေတြ၊ ဘာေတြ စားၿပီးခ်ိန္မွာလည္း ခံတြင္း႐ွင္းအရက္ အေနနဲ႔ ေသာက္ၾကတယ္၊ ရာကီကို ႀကိဳက္တဲ့လူက ႀကိဳက္သလို မႀကိဳက္တဲ့လူဆိုရင္လည္း လံုးဝမႀကိဳက္ပါဘူး၊ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ စမုန္စပါးရဲ႕ ႐ွတတ အရသာက ခံတြင္းကို ႐ွင္းေစတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzKQLAmU5iwoLpAN984oeMvUOE6FQNozULjR_RyBUiZfHPsPKRG0CpZVXRwo8Cx0581t7g3dop6XA0r6g9wdw2J4cPUqhJ8ZL7viIhaGxYYg5V2Xz2v-9fVzBuAB89Ntxio1-mIaF3fHg/s1600/IMG_8349_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzKQLAmU5iwoLpAN984oeMvUOE6FQNozULjR_RyBUiZfHPsPKRG0CpZVXRwo8Cx0581t7g3dop6XA0r6g9wdw2J4cPUqhJ8ZL7viIhaGxYYg5V2Xz2v-9fVzBuAB89Ntxio1-mIaF3fHg/s1600/IMG_8349_nlt.jpg" /></a></div>ဒီခရီးကိုသြားဖို႔ နီးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ တူရကီရဲ႕ အိမ္နီးခ်င္း ဆီးရီးယားနဲ႔ အီရတ္မွာ IS အစြန္းေရာက္ေတြက အေတာ္ေလးကို လႈပ္႐ွားလာခ်ိန္နဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေနတယ္၊ ဒီေန႔ထက္ထိ မၿပီးေသးတဲ့ ကိုဘာနီၿမိဳ႕ တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနသလို အေမရိကန္သတင္းေထာက္၊ အဂၤလိပ္သတင္းေထာက္၊ ျပင္သစ္ခရီးသြား စတာေတြကိုလည္း ျပန္ေပးဆြဲၿပီး သတ္ျဖတ္မႈေတြက ႐ွိေနျပန္တယ္၊ ဒါ့အျပင္ မသြားခင္ရက္ပိုင္းမွာ တူရကီမွာ႐ွိတဲ့ ကာဒ့္မ်ိဳးႏြယ္စုေတြက ဆီးရီးယားအေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တူရကီအစိုးရအေပၚ ဆႏၵျပတာေတြကလည္း ျဖစ္ေနျပန္တယ္၊ ဆိုေတာ့ ႐ွဳပ္ေထြးေနတဲ့ အေျခအေနေတြၾကားမွာ ဒီခရီးကို သြားရမလား၊ ဖ်က္ပဲ ဖ်က္လိုက္ရမလား ဆိုၿပီး က်ေနာ္တို႔ ေဝခြဲမရ ျဖစ္လိုက္ေသးတယ္၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း အေရးအေၾကာင္းဆို အကူအညီရေအာင္ ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီးဌာန ဝက္ဘ္ဆိုဒ္မွာ က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္ေတြ၊ သြားမယ့္ၿမိဳ႕၊ ႏိုင္ငံ စတာေတြျဖည့္ၿပီး ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္၊ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဌာနနဲ႔ အျခား ခရီးသြားေအဂ်င္စီေတြကေတာ့ ဆီးရီးယားနဲ႔ နယ္နမိတ္ခ်င္း ကပ္ေနတဲ့ တူရကီ အေ႐ွ႕ပိုင္းက ၿမိဳ႕ေတြကို မသြားဖို႔ သတိေပးထားတာကလြဲရင္ တျခားေနရာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေထြအထူး ေျပာမထားတာနဲ႔ပဲ သြားဖို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာပါ၊ တကယ္တမ္း ေရာက္သြားေတာ့လည္း အားလံုးက ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ၊ ကမာၻ႔သတင္းေတြမွာ ၾကားေနျမင္ေနရတာေတြနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔…၊ တကယ္ေတာ့ အႏၲရာယ္႐ွိတဲ့ ေဒသေတြနဲ႔ Side က ကီလိုမီတာ ႐ွစ္ရာေက်ာ္၊ ကိုးရာနီးပါး ေဝးတာလည္း ပါ,ပါတယ္၊ Side ရဲ႕ကမ္းေျခက ငပလီတို႔၊ ေငြေဆာင္တို႔ေလာက္ေတာင္ မလွပါဘူး၊ သဲေတြက ျဖဴလြလြ သဲေသာင္ျပင္မ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ပံုမွန္ပါပဲ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တပတ္လံုးလံုး ဘာမွမလုပ္ဘဲ ပင္လယ္ကမ္းေျခမွာ စားလိုက္၊ အိပ္လိုက္၊ စာဖတ္လိုက္နဲ႔ အနားယူခဲ့ရေတာ့ လူေတြေျပာၾကေလ့ ႐ွိတဲ့ Dolce far niente ဆိုတဲ့ အီတာလ်ံစကားေလး အတိုင္းပါပဲ၊ ခ်ိဳၿမိန္သာယာစြာ ပ်င္းရိျခင္း-တဲ့…။ ။</div><br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၃ ႏိုဝင္ဘာ၊ ၂၀၁၄<br />
ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-77528928867843166552014-09-23T01:24:00.001+02:002014-09-23T01:26:48.866+02:00ျမဴခိုး၊ တိမ္ေငြ႔၊ ေတာင္တန္းမ်ားႏွင့္...<div align="justify"><br />
ၿပီးခဲ့တဲ့ လတုန္းက ေႏြရာသီအားလပ္ရက္အေနနဲ႔ က်ေနာ္ ခြင့္ ၂ ပတ္ယူျဖစ္ခဲ့တယ္၊ အဲဒီ ၂ ပတ္ထဲက ပထမအပတ္မွာ မိသားစုနဲ႔အတူ ေတာင္ေပၚက ႐ြာေလးတ႐ြာကို သြားလည္ျဖစ္ပါတယ္၊ နာမည္က Nax လို႔ေခၚၿပီး လူဦးေရ တေထာင္ေတာင္မွ မ႐ွိတတ္တဲ့ Alps ေတာင္တန္းေပၚက ႐ြာကေလးပါ၊ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ အျမင့္ မီတာ ၁၂၈၆ မွာ တည္႐ွိၿပီးေတာ့ အိမ္ကေန တနာရီခြဲေလာက္ ကားနဲ႔သြားရတယ္၊ အဲဒီ႐ြာမွာ ေတာင္ေပၚအိမ္ chalet ေလးတလံုးကို တပတ္စာ ငွားထားၿပီး ေအးေအးလူလူ သြားေနျဖစ္ခဲ့တဲ့ ခရီးစဥ္ေလးတခုအေၾကာင္း က်ေနာ္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZ-QDTXwXxX-W0WTogRUfXrHDHXl-y4otXO_1R0hJ8yHvhjVk6cdAsQQ3vZLFnEhovWkGAq3AD65wTcbyfzzhts3pzee1Y37gyW2VQAbdRarA17xOrDMb_aGCQbrdeKH68cJYrLsZvNQw/s1600/IMG_7620_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZ-QDTXwXxX-W0WTogRUfXrHDHXl-y4otXO_1R0hJ8yHvhjVk6cdAsQQ3vZLFnEhovWkGAq3AD65wTcbyfzzhts3pzee1Y37gyW2VQAbdRarA17xOrDMb_aGCQbrdeKH68cJYrLsZvNQw/s1600/IMG_7620_nlt.jpg" /></a></div>ဒီ chalet အိမ္ကေလးကို မႏွစ္တုန္းက စ,ငွားျဖစ္ရင္း သေဘာက်မိတာနဲ႔ ဒီႏွစ္မွာလည္း ေနာက္တေခါက္ ထပ္ငွားျဖစ္သြားတယ္၊ ဆြစ္ဇာလန္ရဲ႕ ေတာင္ေပၚ႐ြာေတြမွာ လံုးခ်င္း chalet အိမ္ကေလးေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ apartment ေတြ ငွားလို႔ရပါတယ္၊ အမ်ားအားျဖင့္ စေနေန႔ကေန ေနာက္တပတ္ စေနအထိ တပတ္စာ ငွားၾကေပမယ့္ ေသာၾကာနဲ႔ တနလၤာလို ႐ံုးပိတ္ရက္က်တဲ့ long weekend ေတြမွာလည္း ငွားလို႔ရပါတယ္၊ ဒီအိမ္ကေလးမွာ အိမ္ခန္း ၃ ခန္းနဲ႔အတူ ေရခ်ိဳးခန္း၊ မီးဖိုေခ်ာင္၊ ထမင္းစားခန္း၊ ဧည့္ခန္း စတာေတြပါ,ပါတယ္၊ သေဘာက်စရာ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ကေတာ့ အိမ္ေဘးနားမွာ တျခားအိမ္ေတြ နီးနီးကပ္ကပ္ မ႐ွိသလို အိမ္ေ႐ွ႕မွာ ညီညာျပန္႔ျပဴးတဲ့ ျမက္ခင္းျပင္က်ယ္က်ယ္တခု ႐ွိတဲ့အခ်က္ပါ၊ <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPKgLIVSUd8LJEdxhd7NUU3s0OMXt1ZR6b6FhBbEaqSW-NKjuJg0ht2uRPhpK5qbl1fWXYsZXJhbk2XNA-BFsGbN-oE64jS0aEdo1IwqcpPTkEpSkpf_sSLNETrmG4xau-4z4WdE-F6l4/s1600/IMG_7638_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPKgLIVSUd8LJEdxhd7NUU3s0OMXt1ZR6b6FhBbEaqSW-NKjuJg0ht2uRPhpK5qbl1fWXYsZXJhbk2XNA-BFsGbN-oE64jS0aEdo1IwqcpPTkEpSkpf_sSLNETrmG4xau-4z4WdE-F6l4/s1600/IMG_7638_nlt.jpg" /></a></div>Chalet အိမ္ကေလးကို လာဖို႔အတြက္ Nax ႐ြာထဲကို ျဖတ္ၿပီး နည္းနည္းအျမင့္ကို ထပ္တက္ရပါတယ္၊ အိမ္က ႐ြာရဲ႕ အေပၚဖက္မွာ ႐ွိတဲ့သေဘာေပါ့၊ အဲဒီလို ၂ ေကြ႔ေလာက္ ထပ္ေမာင္းတက္ၿပီးမွ ေဟာဒီ လမ္းကေလးအတိုင္း ဝင္လာခဲ့ရင္ အဆံုးေလာက္မွာ ေရာက္ပါၿပီ…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtFxaCbK57sRDSZQSMhTsbHKYSWnlcQyzqa1EHhWaYRhheyskdr79U2Bl5qwF_KpuLkYbCbuUx-Ahvko4ZHwi45q4NjOn2wUNbByXPIkSkk-fypW6ycUaokSsuUKogDjRZhmUerCjCsOk/s1600/IMG_7631_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtFxaCbK57sRDSZQSMhTsbHKYSWnlcQyzqa1EHhWaYRhheyskdr79U2Bl5qwF_KpuLkYbCbuUx-Ahvko4ZHwi45q4NjOn2wUNbByXPIkSkk-fypW6ycUaokSsuUKogDjRZhmUerCjCsOk/s1600/IMG_7631_nlt.jpg" /></a></div>ေတာင္ေပၚ႐ြာျဖစ္တဲ့ အတိုင္း ျမဴခိုးေတြ၊ တိမ္စိုင္တိမ္ခဲေတြက မထင္ရင္မထင္သလို ေရာက္ေရာက္လာတတ္ပါတယ္၊ ကိုေခ်ာေျပာတဲ့ “တိမ္ေတြနဲ႔ ေတာင္တန္းေတြရဲ႕ လင္ခန္းမယားခန္း အေနအထိုင္ေတြ” ကို မၾကာခဏ ေတြ႔ရတတ္တဲ့ ေနရာေပါ့၊ ေတာင္ေပၚေဒသေတြမွာ ရာသီဥတုက ဘယ္ေတာ့မွ အစိုးမရတတ္ပါဘူး၊ အိမ္ကထြက္လာတုန္းက ေျမျပန္႔မွာ ေနေတြပူေနေပမယ့္ ေတာင္ေပၚမွာ မိုးေတြ႐ြာ၊ ျမဴေတြပိတ္ခ်င္လည္း ပိတ္ေနတတ္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ေနခဲ့တဲ့ ရက္သတၱပတ္အတြင္းမွာေတာ့ အလြန္အမင္း ေအးေနတာမ်ိဳး ကံေကာင္းစြာနဲ႔ မႀကံဳခဲ့ရဘူး…၊ အိမ္ေ႐ွ႕ကေန ၾကည့္လိုက္ရင္ ေအာက္ဖက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ Nax ႐ြာကေလး႐ွိမယ္၊ သူ႔ရဲ႕ အေ႐ွ႕ဖက္မွာေတာ့ တိမ္ေတြက ေထြးေပြ႔ထားတဲ့ ေျမျပန္႔ကိုဆင္းရာ ေတာင္ၾကားခ်ိဳင့္ဝွမ္း…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD1PRYVSpRB2FHCzRctDGvGOsoDgZ6NJfcbEiZlcWmDjRJREdhojEPHUs3UFm-o-ajENjK4zIZGply5ZhE5BheE-_Zb73Xy0DdDqAtisqQsRAo9P-ZwdjwbGaybcWL2I5lLg6JD5W6DB4/s1600/IMG_7654_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD1PRYVSpRB2FHCzRctDGvGOsoDgZ6NJfcbEiZlcWmDjRJREdhojEPHUs3UFm-o-ajENjK4zIZGply5ZhE5BheE-_Zb73Xy0DdDqAtisqQsRAo9P-ZwdjwbGaybcWL2I5lLg6JD5W6DB4/s1600/IMG_7654_nlt.jpg" /></a></div>မိုးကေလး တဖြဲႏွစ္ဖြဲက်တဲ့ ရက္ေတြမွာ cheese fondue လုပ္စားျဖစ္တယ္၊ သူက ႐ိုး႐ိုး႐ွင္း႐ွင္း ႐ွိလွသလို ခပ္ေအးေအး႐ွိတဲ့ ရာသီဥတုနဲ႔လည္း လိုက္ဖက္ပါတယ္၊ ေပါင္မုန္႔ျခမ္းေတြ ထည့္ဖို႔ သစ္သားဇလံုကေလးရယ္၊ အရည္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ဒိန္ခဲကိုထည့္ဖို႔ သံ ဒါမွမဟုတ္ ေျမနဲ႔လုပ္တဲ့ အိုးရယ္၊ ဒိန္ခဲေတြ ျပန္မခဲေအာင္ မီးအပူေပးထားမယ့္ မီးဖိုကေလးရယ္႐ွိရင္ ရပါၿပီ၊ ေပါင္မုန္႔ကို တဖဲ့,ဖဲ့ၿပီး ခက္ရင္း႐ွည္ထိပ္မွာ တပ္၊ စားပြဲအလယ္က ဒိန္ခဲအိုးထဲကို ႏွစ္ၿပီးေမႊ၊ ၿပီးေတာ့ ပန္းကန္ထဲမွာ အသင့္ျဖဴးထားတဲ့ င႐ုတ္ေကာင္းမႈန္႔နဲ႔ တို႔ၿပီး စား႐ံုပါပဲ၊ ထံုးတမ္းစဥ္လာအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ အဲဒီလို ေပါင္မုန္႔ကို ဒိန္ခဲအိုးထဲ ထည့္ေမႊေနတုန္း ေပါင္မုန္႔က မေတာ္တဆ အိုးထဲမွာ ျပဳတ္က်သြားခဲ့ရင္ အဲဒီေပါင္မုန္႔ပိုင္႐ွင္က စားပြဲမွာထိုင္ေနတဲ့ က်န္တဲ့သူေတြ ခုိင္းတာကို လုပ္ေပးရပါတယ္၊ ဥပမာ-ကဗ်ာတပုဒ္ ႐ြတ္ခိုင္းတာမ်ိဳး၊ သီခ်င္းကေလး တပိုင္းေလာက္ ဆိုခိုင္းတာမ်ိဳး၊ ေပါင္မုန္႔ေတြ ထပ္လွီးခိုင္းတာမ်ိဳး စသျဖင့္ေပါ့…၊ အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြက ဒီအစဥ္အလာကို လုပ္ၾကတာမ်ားတယ္၊ စားရင္းေသာက္ရင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ ႐ွိေစလိုတဲ့ သေဘာျဖစ္မွာပါ၊ က်ေနာ့္ရဲ႕ သားကေတာ့ အဲဒီဓေလ့ကို သိသြားတဲ့ေန႔ကစၿပီး fondue စားတိုင္း အဲဒီလို အခိုင္းခံခ်င္လို႔ သူ႔ ေပါင္မုန္႔ကို ခက္ရင္းထိပ္မွာ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲ႕ တပ္ၿပီး မျပဳတ္၊ ျပဳတ္ေအာင္ လုပ္ေလ့႐ွိတယ္၊ ေပါင္မုန္႔က ျပဳတ္က်သြားရင္ ဟာ.. က်သြားၿပီဆိုၿပီး သူ႔ကိုဘာမ်ား ခိုင္းမလဲလို႔ စားပြဲက လူေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးနဲ႔ လိုက္ၾကည့္တတ္တယ္၊ ဒါတင္မကေသးဘူး၊ သူမ်ားေတြရဲ႕ ေပါင္မုန္႔ကိုလည္း ျပဳတ္က်ေအာင္ ေမႊေနခ်ိန္မွာ သူ႔ခက္ရင္းနဲ႔ လိုက္လိုက္ဖိတယ္၊ fondue စားရင္းနဲ႔ သူက ကစားဖို႔ပဲ ႀကံစည္ေနတာ…၊ ေနာက္တခုက fondue စားရင္း တြဲေသာက္ဖို႔က အမ်ားအားျဖင့္ ဝိုင္ျဖဴကိုပဲ သံုးရပါတယ္၊ ဝိုင္နီတို႔ ဝိုင္ပန္းေရာင္တို႔ မေသာက္ၾကပါဘူး၊ ဝိုင္မေသာက္တဲ့သူေတြကေတာ့ ေရေႏြးၾကမ္းျဖစ္ျဖစ္၊ လက္ဖက္ရည္ျဖစ္ျဖစ္ ေသာက္ၾကတယ္၊ စားၿပီးရင္လည္း ေရေအး မေသာက္သင့္ပါဘူး၊ ဗိုက္ထဲမွာ ပူပူေႏြးေႏြး႐ွိေနတဲ့ ဒိန္ခဲက ေရေအးနဲ႔ထိတဲ့အခါ မာသြားၿပီး အစာမေၾကတာ၊ ဗိုက္ေအာင့္တာ ျဖစ္မွာစိုးလို႔ပါ…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYlkyWXU0RJIQSR-wyZwewNRVQJMWVSXvkeYEWc7kyBfMssaQXF2KSP1K9gWFxgkUXewa7Uf3uav8wXYtxowRjKIIVjIsFkQF6vFzXVKl8d1QrhdrnHAamBl_P3aoRpF5B_bnTh8d-qa8/s1600/IMG_7671_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYlkyWXU0RJIQSR-wyZwewNRVQJMWVSXvkeYEWc7kyBfMssaQXF2KSP1K9gWFxgkUXewa7Uf3uav8wXYtxowRjKIIVjIsFkQF6vFzXVKl8d1QrhdrnHAamBl_P3aoRpF5B_bnTh8d-qa8/s1600/IMG_7671_nlt.jpg" /></a></div>က်ေနာ့္ရဲ႕ ဖုန္းေအာ္ပေရတာက ေတာင္ေပၚ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ လိုင္းေပ်ာက္တတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ Nax ႐ြာမွာေတာ့ ထူးထူးျခားျခား လိုင္းမိေနတယ္၊ ဒါနဲ႔ပဲ အင္တာနက္သံုးဖို႔ အဆင္ေျပသြားတယ္၊ ၿမိဳ႕ျပလူသားပီပီ တပတ္လံုးလံုး အင္တာနက္မသံုးရဘူး ဆိုရင္လည္း မျဖစ္ေသးျပန္ဘူး မဟုတ္လား၊ ဖုန္းကို ကြန္ပ်ဴတာမွာခ်ိတ္ၿပီး အင္တာနက္သံုးၾကည့္တာ ဒါ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ပါပဲ၊ ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ ေဘးနားက ပုလင္းက သစ္ေတာ္သီးကေန ထုတ္ထားတဲ့ digestive spirit ပါ၊ ေတာင္ေပၚေဒသေတြမွာေတာ့ အစာေၾကေဆးအေနနဲ႔ မွီဝဲၾကသလို ခ်မ္းေအးတဲ့ ရာသီဥတုကို အံတုဖို႔ အရည္ေဖ်ာ္ထားတဲ့ အေႏြးထည္တမ်ိဳးဆိုလည္း မမွားပါဘူး…၊ း)<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4jZywjiETQMgeW119sFihQ1wE-pJFH7wjyTy54MHDeGNNKbekaUrH7xLK9vDsIMcblGIE_R1LMwb0LqyeuLhuOY6gW6bYa99Azny56yZKQfTvPgMnVkBqjR0E1QXYJskraj-C6OzyZes/s1600/IMG_7674_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4jZywjiETQMgeW119sFihQ1wE-pJFH7wjyTy54MHDeGNNKbekaUrH7xLK9vDsIMcblGIE_R1LMwb0LqyeuLhuOY6gW6bYa99Azny56yZKQfTvPgMnVkBqjR0E1QXYJskraj-C6OzyZes/s1600/IMG_7674_nlt.jpg" /></a></div>တယ္လီဖုန္းနဲ႔ခ်ိတ္ၿပီး အင္တာနက္သံုးလို႔ရတယ္ဆိုတာကို လွမ္းျမင္သြားတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ ျမန္မာစာေက်ာင္းသားေလးကလည္း ခ်က္ခ်င္းလိုလို အနားေရာက္လာၿပီး လတ္တေလာသူၾကည့္ေနတဲ့ Marsupilami ကာတြန္းဇတ္လမ္းေလးေတြ ၾကည့္ဖို႔ နားပူးနားဆာလုပ္ေတာ့တာပဲ၊ ယူက်ဳမွာ မိနစ္ ၂၀ စာ ဇတ္လမ္းေလးေတြ႐ွိေတာ့ သူ႔အတြက္လည္း အဆင္ေျပပါတယ္၊ အဆင္မေျပတာက က်ေနာ့္ရဲ႕ ဖုန္းဘက္ထရီ…၊ အေဖနဲ႔သား အၾကားမွာ အနိစၥသေဘာကို သူ ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္သြားရတယ္…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQPz4K2fJHTErp0Vw04uyBRT1WMgx20akWW0hfybqzbEMmnQQqZTHrSlW1M40tEUh3aK0RS0KFm3v6iu3nAdJS4WSRlPqBasUlhkfhbRUxlUd_MR5C93YM0aDPG5dg5E2cVEnprLaImWQ/s1600/IMG_7707_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQPz4K2fJHTErp0Vw04uyBRT1WMgx20akWW0hfybqzbEMmnQQqZTHrSlW1M40tEUh3aK0RS0KFm3v6iu3nAdJS4WSRlPqBasUlhkfhbRUxlUd_MR5C93YM0aDPG5dg5E2cVEnprLaImWQ/s1600/IMG_7707_nlt.jpg" /></a></div>အဲဒီ တပတ္တာကာလမွာ သားကို မိုႏိုပိုလီ ကစားနည္း က်ေနာ္တို႔ သင္ေပးျဖစ္လိုက္တယ္၊ သူက ပိုက္ဆံစကၠဴေတြျမင္ေတာ့ စိတ္ဝင္စားေနတာနဲ႔ ႐ွင္းျပရင္း၊ ႐ွင္းျပရင္းနဲ႔ ကစားနည္းတခုလံုးကို သင္ေပးသလို ျဖစ္သြားေရာ…၊ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး မိုႏိုပိုလီ ကစားမယ္ခ်ည္းလုပ္ေနလို႔ ဒီတပတ္ေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး စာဖတ္မယ္ဆိုတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ အႀကံအစည္ေတြလည္း မိုႏိုပိုလီရဲ႕ အရင္း႐ွင္စနစ္က ဝါးၿမိဳတာ ခံလိုက္ရတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ငယ္ငယ္က ကစားခဲ့တဲ့ မိုႏိုပိုလီကိုလည္း ျပန္သတိရမိတယ္၊ ၿမိဳ႕နာမည္ေတြက ရန္ကုန္၊ မႏၲေလးစတဲ့ ျမန္မာနာမည္ေတြနဲ႔…၊ အခုေခတ္ ျမန္မာျပည္က ကေလးေတြေကာ မိုႏိုပိုလီဆိုတာ သိၾကပါအံုးေတာ့မလားလို႔လည္း ေတြးေနမိခဲ့တယ္၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguRrWcplXugxKQSfaDL_BcdxiM2APQPdSSOTomGmSyvMEq7z17UkEvUPXH3_BSCaDv7dkTszpPGPrzQQTQPoOrs2rbxyN0gu93UKIRQh2y9_64vRzoVlpyjBVTXpnqiBVgWJlw8g6G7gU/s1600/IMG_7797_nlt.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguRrWcplXugxKQSfaDL_BcdxiM2APQPdSSOTomGmSyvMEq7z17UkEvUPXH3_BSCaDv7dkTszpPGPrzQQTQPoOrs2rbxyN0gu93UKIRQh2y9_64vRzoVlpyjBVTXpnqiBVgWJlw8g6G7gU/s1600/IMG_7797_nlt.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div>မိုးေလကင္းစင္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ႐ြာရဲ႕ အထက္ပိုင္းက ေတာင္ေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္ပါတယ္၊ သဘာဝစိမ့္စမ္းေရ ထြက္တဲ့ေနရာကေန ေတာင္ေျခ႐ြာေလးေတြအထိ ေတာင္က်ေခ်ာင္းေရကို ေျမာင္းေဖာက္၊ သြယ္ယူထားတဲ့ ေျမာင္းကေလးေတြ ႐ွိပါတယ္၊ စိုက္ခင္းေတြမွာ သံုးဖို႔သြယ္ယူထားတာပါ၊ ထင္း႐ွဴးေတာထဲက အဲဒီလို ေရသြယ္ေျမာင္းေလးေတြတေလွ်ာက္မွာ က်ေနာ္တို႔ လမ္းေလွ်ာက္ၾက ပါတယ္၊ တေပ၊ တေပခြဲသာသာေလာက္ပဲ အက်ယ္႐ွိတဲ့ ေျမာင္းကေလးေတြက ဘာမွ လွလွပပ မဟုတ္ေပမယ့္ သဘာဝနဲ႔ အနီးစပ္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ေက်ာက္တံုး၊ ပ်ဥ္ျပားေတြသံုးၿပီး သြယ္တန္းထားတာက ကီလိုမီတာေပါင္းမ်ားစြာ ႐ွည္လ်ားပါတယ္၊ တသြင္သြင္စီးေနတဲ့ ေတာင္က်ေရသံကို နားေထာင္ရင္း၊ ထင္း႐ွဴးရနံ႔ကို ႐ွဴ႐ွိဳက္ရင္း၊ စိတ္ေအးလက္ေအး လမ္းေလွ်ာက္ရတာ စိတ္ခ်မ္းေျမ႕စရာ ေကာင္းပါတယ္၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_kjP1Qmtl_RyDKJ1ib26ps8D4i6yTSEwZwU84nhsjdsVx0Q6Fqv21_JAbl3amB5efX2AA8S2eK9IbFwhh8-JIhyphenhyphenrEjwYY88doNA76qxY1-ELGe2umfpLZ3Up7KsLjVMHthJCiI9T3UoU/s1600/IMG_7816_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_kjP1Qmtl_RyDKJ1ib26ps8D4i6yTSEwZwU84nhsjdsVx0Q6Fqv21_JAbl3amB5efX2AA8S2eK9IbFwhh8-JIhyphenhyphenrEjwYY88doNA76qxY1-ELGe2umfpLZ3Up7KsLjVMHthJCiI9T3UoU/s1600/IMG_7816_nlt.jpg" /></a></div>အဲဒီေန႔မွာ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ အတူပါလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က မွိဳနဲ႔ပတ္သက္ရင္ အေတာ္ေလး ကြ်မ္းက်င္ပါတယ္၊ သူက ဒီလိုအခ်ိန္ဆို မွိဳေတြေပါက္ေနတတ္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေဟာဒီလို ေဟာဒီလို ေနရာေတြမွာ ႐ွိတတ္ေၾကာင္း၊ ဘယ္မွိဳက ဘာအမ်ိဳးအစားျဖစ္ေၾကာင္း စတာေတြ႐ွင္းျပတာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔လည္း သူ႔အားကိုးနဲ႔ မွိဳေတြလိုက္ႏႈတ္ျဖစ္ ၾကတယ္၊ က်ေနာ့္ဟာနဲ႔က်ေနာ္ဆို ဘာမွိဳမွ ဟုတ္တိပတ္တိ မသိတာနဲ႔ ဒီလိုပဲ ေက်ာ္သြားျဖစ္မွာ ေသခ်ာတယ္၊ သိတယ္မဟုတ္လား… ၿမိဳ႕ႀကီးသားေလ…၊ း) အဲဒီေန႔က တကယ္လည္း မွိဳေတြအမ်ားႀကီး ေတြ႔ပါတယ္၊ အဲ… မွိဳေတြ ႏႈတ္ေနရင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို selfie ႐ိုက္ဖို႔ေမ့သြားလို႔ “မွိဳရတဲ့မ်က္ႏွာ” ဆိုတာ ဘယ္လိုမွန္းေတာ့ မသိလိုက္ရဘူး…၊ းD<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1_akNgKYfTkBllX_guPYwaEke7pGnY_deywlFu4fIeVaaOm7c2UBFNs_z8UZLOYWVqtJXsixfmJ7kk7fvNVXKJIzQ5QIP4o0RhFoOrZ6jYZEYy2BK62l667f5sjqobfpcuLOISvKFlEg/s1600/IMG_7796_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1_akNgKYfTkBllX_guPYwaEke7pGnY_deywlFu4fIeVaaOm7c2UBFNs_z8UZLOYWVqtJXsixfmJ7kk7fvNVXKJIzQ5QIP4o0RhFoOrZ6jYZEYy2BK62l667f5sjqobfpcuLOISvKFlEg/s1600/IMG_7796_nlt.jpg" /></a></div>မွိဳနဲ႔ပတ္သက္ရင္ နကန္းတလံုးမွ မသိဘူးဆိုေပမဲ့ ေဟာဒီလို အေရာင္ေတာက္ေတာက္ မွိဳေတြဟာ အဆိပ္႐ွိတယ္ ဆိုတာေလာက္ေတာ့ က်ေနာ္သိပါေသးတယ္၊ ဟင္းခ်က္စားဖို႔ အသံုးမဝင္ေပမယ့္ တစိုတေျပနဲ႔ လွေနတဲ့မွိဳမို႔လို႔ ဓာတ္ပံုေလးတပုံ ႐ိုက္ျဖစ္ခဲ့တာ…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhb3tajS7AiAMFk4uLgUdpOw2jc_NemxuOH_fPS25J6mezFEKYyjceUOFcHuZ51XwV2neYJOabb-OqfSNj9rxPXzeGoXktmQ_3JGdYR3sTw17pOWUsRz1d_53tg6lS14Sk0jva7jTqOEDk/s1600/IMG_7834_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhb3tajS7AiAMFk4uLgUdpOw2jc_NemxuOH_fPS25J6mezFEKYyjceUOFcHuZ51XwV2neYJOabb-OqfSNj9rxPXzeGoXktmQ_3JGdYR3sTw17pOWUsRz1d_53tg6lS14Sk0jva7jTqOEDk/s1600/IMG_7834_nlt.jpg" /></a></div>Chalet ျပန္ေရာက္ေတာ့ အဲဒီ မွိဳအိတ္စပတ္ သူငယ္ခ်င္းကပဲ ႏႈတ္လာတဲ့ မွိဳေတြကိုတပြင့္ခ်င္းစီ ေသေသခ်ာခ်ာ ေရေဆး၊ အေျခာက္ခံေရစစ္၊ ျဖတ္ေတာက္ၿပီး ေၾကာ္ေပးပါတယ္၊ ေတာထဲက ႏႈတ္လာတဲ့မွိဳကို ေရေဆးသန္႔စင္ရတာ အေတာ္လက္ဝင္မွန္း၊ အေတာ္ ႏူးညံ့စိတ္႐ွည္ရမွန္း အဲဒီေတာ့မွ သိေတာ့တယ္…၊ <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia4fUdB_zQodB0i3t1cBWyQhO-DV4oUsW_v1u1icXYBuvzJgdcXca7xhXT9oQTnrcabm1HeUraBg08f21h9o8nSKcbfCZlHYoiUgUofNTS7O5PeBXXDULIXrzR65E7zlIjO1rJBUGmH7c/s1600/IMG_7843_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia4fUdB_zQodB0i3t1cBWyQhO-DV4oUsW_v1u1icXYBuvzJgdcXca7xhXT9oQTnrcabm1HeUraBg08f21h9o8nSKcbfCZlHYoiUgUofNTS7O5PeBXXDULIXrzR65E7zlIjO1rJBUGmH7c/s1600/IMG_7843_nlt.jpg" /></a></div>အဲဒီေန႔က က်ေနာ့္ရဲ႕ ညေနစာ…၊ မွိဳေၾကာ္၊ ဇုကီနီေၾကာ္၊ အသားကင္၊ အာလူးဟင္း…၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ႏႈတ္လာတဲ့မွိဳကို ေၾကာ္စားရတာ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္နဲ႔ အေတာ့္ကို အရသာ႐ွိပါတယ္၊ မွိဳဆိုရင္ ေစ်းဆိုင္ႀကီးေတြကပဲ ဝယ္စားဖူးတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးသားတေယာက္ဟာ မွိဳႏႈတ္တာကေန ပန္းကန္ထဲေရာက္တဲ့အထိ ျဖစ္စဥ္တခုလံုးကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ပါဝင္လိုက္ရလို႔ ေက်နပ္တဲ့စိတ္ေတြနဲ႔ အဲဒီညေနက ဗိုက္ေလးသြားခဲ့တယ္…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWq15GNIndEk-Vi9uA69wQdc98rVD2tjODxp_0VC64BzSeuAcMbRZnDMJgax6AfV8r5r32gkZrHbeNj71_7W4HeP0TY14px8SaVI5bvSIz1-dH31vbThmdJDoa_8igpAI9NKRB5xK2eGQ/s1600/IMG_7779_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWq15GNIndEk-Vi9uA69wQdc98rVD2tjODxp_0VC64BzSeuAcMbRZnDMJgax6AfV8r5r32gkZrHbeNj71_7W4HeP0TY14px8SaVI5bvSIz1-dH31vbThmdJDoa_8igpAI9NKRB5xK2eGQ/s1600/IMG_7779_nlt.jpg" /></a></div>ဟိုးခပ္လွမ္းလွမ္း တဖက္ေတာင္ေၾကာက မီးပြင့္ေလးေတြ တပြင့္ခ်င္း၊ တပြင့္ခ်င္း လင္း,လင္းလာတာကို ထိုင္ၾကည့္ရင္း ေနဝင္ရီတေရာ ညေနခင္းတခုမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြကို က်ေနာ္သတိရ ေနခဲ့တယ္၊ Alps ေတာင္တန္းေပၚက အိမ္ကေလးတလံုး အေ႐ွ႕ မွာေပါ့…။ ။</div><br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၂၃ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၄<br />
ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-10564991103054213062014-09-08T01:38:00.006+02:002014-09-08T10:47:25.246+02:00ျမန္မာစကားသည္ တို႔စကား<div align="justify"><br />
သားကေလး ဒီႏွစ္ပထမတန္း စ,တက္လို႔ သံုးရက္ေျမာက္ေန႔ အိမ္ကိုျပန္လာေတာ့ သူ႔ရဲ႕အာဂ်င္ဒါထဲမွာ အတန္းပိုင္ဆရာမရဲ႕ မွတ္ခ်က္ေလးတခု ပါလာခဲ့တယ္၊ ဒီ အာဂ်င္ဒါက ေက်ာင္းမွာ ကေလးေတြဘာသင္ရလဲ၊ ဘာေတြ အိမ္စာေပးလိုက္သလဲ၊ စတာေတြကို ေဖာ္ျပဖို႔အျပင္ မိဘနဲ႔ဆရာ ဆက္သြယ္ဖို႔အတြက္ ေရးစရာ႐ွိရင္ ေရးဖို႔လည္း ျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒီမွာ ပါလာတဲ့မွတ္ခ်က္ေလးက Bonjour (ဘြန္႐ွဴး) ကို ျမန္မာလို ဘယ္လိုေရးသလဲဆိုတာ ေက်းဇူးျပဳ၍ ေရးေပးပါ-တဲ့၊ ဒါနဲ႔ အဲဒီမွတ္ခ်က္ေလးရဲ႕ ေအာက္မွာပဲ Bonjour ကို ျမန္မာလို “မဂၤလာပါ” လို႔ ေရးပါတယ္ ဆိုၿပီး ျမန္မာစာလံုး မဂၤလာပါ ကို ေရးလိုက္တဲ့အျပင္ သီးသန္႔ A4 စာ႐ြက္တ႐ြက္မွာလည္း စာ႐ြက္အျပည့္နီးပါး မဂၤလာပါ-လို႔ စာလံုးအႀကီးႀကီး က်ေနာ္ ေရးေပးလိုက္တယ္၊ ဒါ့အျပင္ အဲဒီစာလံုးေတြကို ဘယ္လိုေရးတယ္ဆိုတာကို ျမွားေလးေတြနဲ႔လည္း ျပေပးထားလိုက္တယ္၊ ဥပမာ-“မ” ကို တဆက္ထဲ ဆြဲတာ မဟုတ္ဘဲ ဘယ္ဖက္က ေအာက္ဖက္အလယ္ထိ တခါဆြဲ၊ ညာဖက္ကေန ေအာက္ဖက္ကိုဆြဲၿပီးမွ အလယ္က အဆံသတ္ရၿပီး ေရးရတယ္ ဆိုတာကိုေပါ့၊ ေနာက္ရက္ေတြ သားကို ေက်ာင္းလိုက္ပို႔ေတာ့ အဲဒီအတန္းပိုင္ဆရာမက က်ေနာ့္ကိုလာႏႈတ္ဆက္ၿပီး “မဂၤလာပါ” စာလံုးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေရးေပးတဲ့အျပင္ ေရးနည္းပါ ႐ွင္းျပေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း တခုတ္တရ လာေျပာတယ္၊ A4 စာ႐ြက္နဲ႔ က်ေနာ္ ေရးေပးလိုက္တဲ့ “မဂၤလာပါ” ကိုလည္း ပလပ္စတစ္ေလာင္းၿပီး စာသင္ခန္းနံရံမွာ ကပ္ထားပါတယ္-တဲ့…၊<br />
<br />
တကယ္ေတာ့ အခုလိုမ်ိဳး ေရးေပးရတာ သား ပထမတန္း ေရာက္မွ မဟုတ္ပါဘူး၊ သူ မူႀကိဳတက္ကတည္းက ဆရာမတေယာက္က ေရးေပးပါဆိုလို႔ က်ေနာ္ ေရးေပးခဲ့ဖူးတယ္၊ အဲဒါကိုလည္း အခန္းထဲမွာ ကပ္ထားတာ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္၊ ဒီ ဆရာမေတြရဲ႕ ႐ည္႐ြယ္ခ်က္က အတန္းထဲက တျခားဘာသာစကား ေျပာတဲ့ကေလးတိုင္းကို အဲဒီသက္ဆိုင္ရာ ဘာသာစကားရဲ႕ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ စကားေလးကို ေရးခိုင္းၿပီး မတူကြဲျပားတဲ့ အသံထြက္ေတြ၊ ေရးပံုေရးနည္းေတြကို ကေလးတို႔ကို ႐ွင္းျပ၊ နားလည္ေစဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္၊ က်ေနာ္သိသေလာက္ သားရဲ႕ အတန္းထဲမွာ ျပင္သစ္စကားအျပင္ အဂၤလိပ္စကားေျပာ၊ အီတာလ်ံ စကားေျပာ၊ ဂ်ာမန္စကားေျပာ၊ ႐ု႐ွားစကားေျပာ၊ စပိန္စကားေျပာတဲ့ ကေလးေတြ ႐ွိပါတယ္၊ ဒီကေလးေတြကို ျပင္သစ္စာ သင္ေပးတဲ့အခါ ကမာၻေပၚမွာ ျပင္သစ္စာအျပင္ ေဟာဒီလို တျခားစကားေတြလည္း ေျပာၾက၊ ေရးၾကတယ္ဆိုတာ သိေစဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီလိုနည္းအားျဖင့္ ကေလးေတြဟာ ကြဲျပားမႈေတြ အတူယွဥ္တြဲ ႐ွိေနတဲ့အေၾကာင္း အခုအ႐ြယ္ကတည္းက နားလည္ေစမွာျဖစ္သလို အျခား ဘာသာစကားေတြကိုလည္း ေလးစား၊ တန္ဖိုးထားတတ္ေစဖို႔ ပါပဲ…၊<br />
<br />
ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကို ေတြးေနရင္းနဲ႔ ဟိုတေလာဆီက မေမ (ေမဓာဝီ)နဲ႔ အြန္လိုင္းမွာ အမွတ္မထင္ စကားေျပာျဖစ္တုန္း သူေျပာသြားတဲ့ စကားေတြက ေခါင္းထဲေရာက္လာတယ္၊ သူ႔ေက်ာင္းက ကေလးေတြထဲမွာ ျမန္မာစကားကို မေျပာတတ္တဲ့ ျမန္မာကေလးေတြ အမ်ားႀကီးပဲ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း၊ ကေလးေတြရဲ႕ မိဘေတြကိုယ္တိုင္က အေဖျမန္မာ၊ အေမျမန္မာ၊ ေမြးကတည္းက အခုခ်ိန္ထိ ေနလာတာကလည္း ျမန္မာျပည္မွာ၊ ႏိုင္ငံျခားလည္း အလည္အပတ္သေဘာမ်ိဳးေတာင္ မသြားခဲ့ပါဘဲနဲ႔ ျမန္မာစကားကို နားမလည္တဲ့အေၾကာင္း၊ အိမ္မွာလည္း အဂၤလိပ္လိုပဲ ေျပာၾကတဲ့အေၾကာင္း၊ အဲဒီကေလးေတြကို ျမန္မာစာသင္တဲ့အခါ အဂၤလိပ္စကားကိုသံုးၿပီး ႐ွင္းျပရတဲ့အေၾကာင္း စတာေတြ ေျပာျပတယ္၊ က်ေနာ့္မွာ ကိုယ့္နားကို ကိုယ္မယံုႏိုင္ေအာင္ ပါပဲ၊ အခုေခတ္မွာ ကိုယ့္နာမည္ကိုေတာင္ ကိုယ္ ျမန္မာလို မေရးတတ္ေတာ့တဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳး ကေလးငယ္ေတြ မ်ားလာေနၿပီ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ျမန္မာျပည္က သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ကလည္း ေျပာဖူးတယ္၊ ဒါ့အျပင္ စကၤာပူမွာေနၿပီး ျမန္မာစကား မေျပာတတ္ေတာ့တဲ့ ျမန္မာကေလးငယ္ေတြအေၾကာင္း ညီမေလးဇြန္ (ဇြန္မိုးစက္) ေရးဖူးတဲ့ ပို႔စ္တပုဒ္မွာလည္း ဖတ္ခဲ့ရဖူးတယ္၊ <br />
<br />
အဲဒီလို အျဖစ္ေတြၾကားရတဲ့အခါ က်ေနာ္ အေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါတယ္…၊ ကာလံေဒသံအရ အခုေခတ္မွာ အဂၤလိပ္စကား၊ တ႐ုတ္စကား၊ တျခားဘာသာစကား ေတြကို သင္ရမယ္ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ ျငင္းလို႔မရတဲ့ အမွန္တရားပါ၊ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ေနတဲ့ ကေလးေတြအဖို႔ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံအလိုက္ ဘာသာစကား အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေက်ာင္းမွာ၊ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေျပာေန၊ ၾကားေနရသလို ျမန္မာျပည္မွာ ေန,ေနတဲ့ ကေလးတခ်ိဳ႕ကလည္း အင္တာေန႐ွင္နယ္ေက်ာင္း၊ ပုဂၢလိကေက်ာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးမွာတက္ၿပီး ဘာသာရပ္အားလံုးကို အဂၤလိပ္လို သင္ေန၊ ေျပာေနရတယ္၊ ဒါဟာ ေခတ္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္အေလ်ာက္၊ ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ နယ္နိမိတ္မ်ဥ္းေတြ မွိန္လာတဲ့အေလ်ာက္၊ ကမာၻ႔ ပထဝီႏိုင္ငံေရးအေ႐ြ႕ေတြ အလွမ္းက်ယ္လာတဲ့အေလ်ာက္ ျဖစ္လာတဲ့ ကိစၥပါ၊ အဂၤလိပ္စကားပဲသင္သင္၊ ျပင္သစ္စကားပဲသင္သင္၊ တ႐ုတ္စကားပဲသင္သင္… ဘာသာစကားဆိုတာ မ်ားမ်ားေျပာတတ္ေလေလ၊ ကိုယ့္အတြက္ အက်ိဳး႐ွိေလေလပါပဲ၊ သိပ္ေကာင္းပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီဘာသာစကားေတြက ကိုယ့္ရဲ႕ မိခင္ဘာသာစကားအေပၚ လႊမ္းမိုး၊ အစားထိုးလာမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔အားလံုး ခဏေလာက္ရပ္တန္႔ၿပီး ဆန္းစစ္ဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္၊ ကိုယ့္ရဲ႕ သား ဒါမွမဟုတ္ သမီးက အိမ္မွာလည္း ကိုယ့္ကို အဂၤလိပ္စကား ဒါမွမဟုတ္ တျခားဘာသာစကားနဲ႔ ျပန္ေျပာတာေတြ မ်ားလာၿပီဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ တဦးခ်င္းစီရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ သတိေပးေခါင္းေလာင္းသံဟာ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ျမည္ေနၿပီပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီေခါင္းေလာင္းသံကို အၾကားသင့္ဆံုး၊ နားစိုက္ေထာင္ဖို႔ တာဝန္အ႐ွိဆံုး လူေတြကေတာ့ မိဘေတြပါပဲ…၊<br />
<br />
က်ေနာ့္ရဲ႕ သားကေလး လူ႔ေလာကကို ေရာက္လာေတာ့မယ္လို႔ သိလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္ကစလို႔ တကယ္တမ္းေမြးလာတဲ့ အခ်ိန္အထိ ဒီကေလးကို ဘယ္ဘာသာစကားနဲ႔ ေျပာရမလဲလို႔ တခါမွေယာင္လို႔ က်ေနာ္ မေတြးမိခဲ့ဘူး၊ ျမန္မာလူမ်ိဳး အေဖတေယာက္ရဲ႕ ႏႈတ္က သူ႔သားအတြက္ ထြက္လာမယ့္စကားဟာ ျမန္မာစကားပဲ ျဖစ္ရမယ္ဆိုတာ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ႏွစ္ခါျပန္ စဥ္းစားစရာေတာင္ မလိုတဲ့ ေသခ်ာမႈပါပဲ၊ တကယ္တမ္းမွာလည္း သားကေလးေမြးလို႔ တရက္သားအ႐ြယ္ကတည္းက အခု ၇ ႏွစ္အ႐ြယ္အထိ တေလွ်ာက္လံုး ျမန္မာလိုပဲ က်ေနာ္ေျပာခဲ့တယ္၊ ဘယ္လိုအေျခအေနမွာ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္သူေတြ အေ႐ွ႕မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သားကို က်ေနာ္ ျမန္မာလိုပဲ ေျပာတယ္၊ က်ေနာ့္အဖို႔ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ျပင္သစ္လို ေျပာခ်င္ေျပာေနမယ္၊ အဂၤလိပ္လို ေျပာခ်င္ေျပာေနမယ္၊ အဲဒီလို ေျပာေနရင္းက သားကို စကားလွည့္ေျပာၿပီ ဆိုတာနဲ႔ က်ေနာ့္ႏႈတ္ကေန အလိုအေလ်ာက္ ေျပာင္းၿပီး ထြက္လာတာက ျမန္မာစကားပဲ၊ ဒီအတြက္ တကူးတက အားထုတ္စရာ မလိုပါဘူး၊ သားကေလး ခပ္ငယ္ငယ္ အေစာပိုင္းရက္ေတြတုန္းကေတာ့ က်ေနာ္ တခုစဥ္းစားထားခဲ့တယ္၊ အကယ္၍ လူေတြၾကားထဲမွာ သူတို႔နားမလည္တဲ့ ျမန္မာစကားကို က်ေနာ္ကသားနဲ႔ ေျပာေနလို႔ မယဥ္ေက်းတဲ့အသြင္ ေဆာင္ေနမယ္ဆိုရင္လည္း အဲဒီအတြက္ ေတာင္းပန္ၿပီး ဆက္ေတာ့ ေျပာရမွာပဲ-လို႔…၊ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္အထိ အဲဒီလိုမ်ိဳး တခါမွ ေတာင္းပန္စရာ မလိုခဲ့ပါဘူး၊ က်ေနာ္ကသားကို ျမန္မာလို ေျပာလိုက္တာနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ကလူေတြက မသိမသာတမ်ိဳး၊ သိသိသာသာတဖံု ၾကည့္ေလ့႐ွိၾကတယ္၊ ရင္းႏွီးတဲ့လူတခ်ိဳ႕က အဲဒါ ဘာစကားလဲ-လို႔ လာေမးတတ္ၾကတယ္၊ အဲဒီလို အေမးခံရတိုင္း “ျမန္မာစကား” လို႔ ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားစြာနဲ႔ က်ေနာ္ အၿမဲျပန္ေျဖ ခဲ့တယ္၊ အဲဒီလိုအခ်ိန္တိုင္းမွာ သားကိုၾကည့္တဲ့ အဲဒီလူေတြရဲ႕ အၾကည့္ေတြထဲမွာ အားက်တဲ့အရိပ္ေတြ အၿမဲေတြ႔ရတတ္ပါတယ္၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ႏႈတ္ကေနကို ဖြင့္ေျပာၾကတယ္၊ “ခင္ဗ်ားရဲ႕ သားေလး ကံေကာင္းလိုက္တာ၊ အခုလိုငယ္ငယ္ကတည္းက ဘာမွအားထုတ္စရာ မလိုဘဲ ဘာသာစကားတခုကို ေျပာခြင့္ရေနတာ…” တဲ့…၊ <br />
<br />
တကယ္တမ္းေျပာရရင္ သားနဲ႔ ျမန္မာလိုေျပာရတာ အၿမဲတမ္းေတာ့ မလြယ္ကူပါဘူး၊ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ျမန္မာစကားေျပာသူဟာ က်ေနာ္တေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနတဲ့အခါ က်ေနာ့္ဖက္က တခါတေလမွာ လိုအပ္တာထက္ပိုၿပီး အားစိုက္ခဲ့ရတယ္၊ သူၾကားေနက် ျပင္သစ္စကားသံေတြထက္ မေက်ာ္ရင္ေတာင္ အနည္းဆံုး မေလ်ာ့ေအာင္ေတာ့ က်ေနာ္ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္၊ အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း ကေလးဆိုတာမ်ိဳးက သူ႔အနီးမွာ လူႏွစ္ေယာက္ အခ်ီအခ် ေျပာေနတဲ့ စကားသံေတြကို နားေထာင္ၿပီး စကားလံုးအသစ္ေတြ အမ်ားႀကီးကို သင္ယူၾကေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ သူ႔ကို တိုက္႐ိုက္စကား ေျပာတဲ့အခါ အဲဒီစကားထဲကေန စကားလံုးအသစ္ တလံုးကို မွတ္မိမယ္ဆိုရင္ သူ႔ကို တိုက္႐ိုက္မေျပာဘဲ အျခားလူႏွစ္ေယာက္ ေျပာေနသံကို နားစြင့္ရင္းနဲ႔ စကားလံုးအသစ္ သံုးလံုးကို ပိုၿပီးမွတ္မိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလို ပတ္ဝန္းက်င္မ်ိဳးကို သားအတြက္ က်ေနာ္ မဖန္တီးေပးႏိုင္ဘူး၊ တႏိုင္ငံလံုးေပါင္းမွ ျမန္မာဦးေရ စုစုေပါင္း တရာေတာင္မ႐ွိတဲ့ ႏိုင္ငံငယ္ေလးတခုမွာ ေနထိုင္ရတဲ့အတြက္ ျမန္မာစကားသံေတြ ေဝေဝစည္စည္ ၾကားခြင့္ဆိုတာ ဘယ္႐ွိႏိုင္ပါ့မလဲ၊ ဆိုေတာ့ ျမန္မာစကားကို က်ေနာ့္သား မ်ားႏိုင္သမွ် မ်ားမ်ားၾကားရေအာင္ က်ေနာ္ကပဲ ေျပာရေတာ့တယ္၊ အဲဒီလို ေျပာတဲ့အခါ တခါတေလ မလိုအပ္တဲ့ အေျခအေနေတြမွာေတာင္ ေျပာခဲ့ရတယ္၊ ဥပမာ-သူၾကည့္ေနတဲ့ ကာတြန္းဇတ္ကားေလးထဲမွာ ေျပာလိုက္တဲ့ ျပင္သစ္စကားတခြန္းကို သူလည္း ေကာင္းေကာင္းနားလည္ပါလ်က္ က်ေနာ္က စကားျပန္ပံုစံနဲ႔ ျမန္မာလို ထပ္ေျပာတာမ်ိဳး၊ သူ႔အေမက ျပင္သစ္လို ေျပာလိုက္တဲ့ စကားတခြန္းကိုပဲ က်ေနာ္က ျမန္မာလိုျပန္ၿပီး ထပ္ေျပာတာမ်ိဳးေပါ့၊ အဲဒီလို ေျပာျခင္းအားျဖင့္ ေဝါဟာရအသစ္ေတြ သူ ဖလွယ္ယူႏိုင္ဖို႔ က်ေနာ္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္၊ <br />
<br />
တခါေတာ့ သားအသက္ ၄ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ က်ေနာ့္ကိုေမးတယ္၊ “ေဖေဖက တျခားလူအားလံုးကို ျပင္သစ္လို ေျပာေပမယ့္ သားကိုက်ေတာ့ ဘာျဖစ္လို႔ အၿမဲတမ္းျမန္မာလို ေျပာတာလဲ”တဲ့၊ သူဆိုလိုတာက သူလည္းျပင္သစ္လို ေျပာေနၿပီ၊ က်ေနာ္ကလည္း ေျပာတတ္ရဲ႕သားနဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ ခက္ေအာင္ ျမန္မာလိုေျပာေနတာလဲ-ေပါ့၊ အဲဒီအသက္အ႐ြယ္မွာ သားက က်ေနာ္ေျပာတဲ့ ျမန္မာစကားတခ်ိဳ႕ကို ျပင္သစ္လို ျပန္,ျပန္ေျဖဖို႔ ႀကိဳးစားလာတဲ့ ကာလလည္း ျဖစ္ပါတယ္၊ က်ေနာ္သူ႔ကို ေျဖးေျဖးခ်င္းပဲ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္၊ “သားသားရဲ႕ အေဖက ျမန္မာ…၊ ေဖေဖ့ကို ျမန္မာျပည္ဆိုတဲ့ ဟိုးအေဝးႀကီးက ႏိုင္ငံမွာ ေမြးခဲ့တာ၊ အဲဒီႏိုင္ငံက အခု သားေန,ေနတဲ့ ဒီႏိုင္ငံလိုပဲ သာယာတဲ့ ေတာေတာင္ေတြ႐ွိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ လူေတြေနပံုက ဒီႏိုင္ငံကနဲ႔ မတူဘူး၊ အဝတ္အစားေတြ မတူဘူး၊ ေျပာတဲ့စကားေတြ မတူဘူး၊ အဲဒီလိုမတူတဲ့ ျမန္မာစကားကို ေျပာခ်င္လို႔ ေဖေဖ့ကို သင္ေပးဖို႔လာေျပာတဲ့လူေတြ ႐ွိတယ္၊ သူတို႔က ပိုက္ဆံေတာင္ ေပးအံုးမွာ…၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေဖေဖက ဒီႏိုင္ငံက စကားလည္း နားလည္တယ္၊ ဟိုႏိုင္ငံက စကားလည္း နားလည္တဲ့ အတြက္ပဲ၊ အခု သားသားက ျမန္မာစကားေျပာဖို႔ ေဖေဖ့ကို ပိုက္ဆံတျပားမွ ေပးစရာမလိုဘူး၊ ေဖေဖေျပာသမွ်ကို စာအုပ္ေတြနဲ႔လည္း လိုက္မွတ္စရာမလိုဘူး၊ အခုလို ကစားရင္း၊ စားရင္း၊ အတူေနရင္း ေျပာေနတာနဲ႔ကို သားသားက ေျပာတတ္သြားမွာ၊ ျမန္မာအေဖကေမြးတဲ့ သားလည္း ေဖေဖ့လိုပဲ ျမန္မာစကားကို ေျပာတတ္ေအာင္လို႔ သားကို အၿမဲတမ္းျမန္မာလို ေျပာတာ”…၊ က်ေနာ္ အဲဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ့ သူမ်ားက ခဲရာခဲဆစ္လုပ္ေနရတာကို သူက လြယ္လြယ္နဲ႔ရတယ္လို႔ ေတြးမိသြားလို႔ လားေတာ့ မသိဘူး၊ နည္းနည္းေတာ့ ေက်နပ္သြားပံုပဲ၊ ေနာက္လည္း အဲဒီလိုေမးခြန္းမ်ိဳး မေမးေတာ့ဘူး၊ <br />
<br />
ျမန္မာစကားနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ သားက ဒီဘာသာစကားေပၚမွာ အထင္ေသးစိတ္ျဖစ္မသြားေအာင္ က်ေနာ္ အၿမဲပဲ သတိထားခဲ့တယ္၊ သူနဲ႔ ျမန္မာလိုေျပာေနရင္းနဲ႔ တျခား အဂၤလိပ္စကားေတြ၊ ျပင္သစ္ စကားေတြ ညွပ္ၿပီးမေျပာမိေအာင္ အထူးသတိထားရတယ္၊ သူ႔အျမင္မွာ ျမန္မာစကားဟာ ေဝါဟာရဆင္းရဲတယ္လို႔ မထင္ရေလေအာင္ သူေ႐ွ႕မွာ စကားလံုးတိုင္းကို ျမန္မာလိုေျပာႏိုင္ေအာင္ က်ေနာ္ႀကိဳးစားပါတယ္၊ အဲဒီလို အႀကိဳးစားလြန္လို႔ တီဗီကို ႐ုပ္ျမင္သံၾကားလို႔ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး ေျပာမိတာမ်ိဳး၊ ဗီဒီယိုဂိမ္းကို ဗီဒီယိုကစားစက္လို႔ အတင္းျဖစ္ညွစ္ ဘာသာျပန္တာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာမွ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ျပန္ဘရိတ္အုပ္ရတယ္၊ တကယ္ေတာ့ အဲဒီေလာက္ႀကီး တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ လုပ္ေနတာထက္စာရင္ လူတကာေျပာတဲ့ပံုစံ၊ အ႐ွိကို အ႐ွိအတိုင္း ေျပာတဲ့ပံုစံကပဲ ပိုေကာင္းမယ္ဆိုၿပီး ျပန္ေလွ်ာ့ရပါတယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ သားကို ျမန္မာျပည္ေခၚသြားေတာ့ တျခားကေလးေတြနဲ႔ ျမန္မာလို ေျပာႏိုင္တာ၊ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ကလူေတြ ေျပာသမွ် သူနားလည္ေနတာ၊ သူ႔ အဖိုးအဖြားေတြနဲ႔ ေျပာႏိုင္တာေတြကို သေဘာေတြက်ၿပီး သူ ေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္၊ ဒီႏိုင္ငံကို အခုမွ ေရာက္ဖူးတာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီကလူေတြနဲ႔ သူ အျပန္အလွန္ ေျပာႏိုင္တာကို ဂုဏ္ယူေနပံုရတဲ့ သားကိုၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္ေမးလိုက္တယ္၊ “သားသား ေမြးကတည္းက အခုအခ်ိန္ထိ ေဖေဖ ဘာျဖစ္လို႔ ျမန္မာလိုပဲ ေျပာခဲ့တာလဲဆိုတာ သားအခု သိၿပီလား”လို႔…၊ သားက “ဟုတ္ကဲ့…” ဆိုၿပီး ေက်ေက်နပ္နပ္ ျပန္ေျဖတယ္၊<br />
<br />
တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကိဳးစားႀကိဳးစား၊ ျမန္မာျပည္က ႐ြယ္တူကေလးေတြေလာက္ေတာ့ သားက သြက္သြက္လက္လက္ မေျပာႏိုင္ပါဘူး၊ ၿပီးေတာ့ ကေလးခ်င္းေျပာတဲ့ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ အသံုးအႏႈန္းမ်ိဳးေတြ ကိုလည္း သူ မကြ်မ္းက်င္ဘူး၊ သူရဲ႕ အဓိက ျမန္မာစကားေျပာဖက္က အေဖျဖစ္ေနလို႔ သူ႔ရဲ႕ ေဝါဟာရက တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ အကန္႔အသတ္ ႐ွိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ စိတ္ပ်က္စရာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ေနာက္ပိုင္း သူ႔ကို စာပါသင္တဲ့အခါ ျမန္မာ့လူေနမႈဘဝကို တြဲသင္ရင္းနဲ႔ စကားလံုးအသစ္ေတြ ထပ္တိုးေအာင္ လုပ္ယူလို႔ရပါတယ္၊ အဓိက,က ဇြဲ႐ွိဖို႔နဲ႔ စိတ္႐ွည္ဖို႔ပဲ လိုတာပါ၊ အထူးသျဖင့္ သားရဲ႕ ျမန္မာစကားသင္ၾကားမႈမွာ က်ေနာ္ဟာ ေနာက္ဆံုးခံတပ္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ အလံက်မသြားေစဖို႔က က်ေနာ့္အတြက္ အေရးအႀကီးဆံုးပါပဲ၊ <br />
<br />
အလ်င္အျမန္ကို ေ႐ြ႕လ်ားေျပာင္းလဲေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးထဲမွာ ကူးလူးဆက္သြယ္မႈေတြကလည္း တႏွစ္ထက္တႏွစ္ ပိုပိုမ်ားလာတယ္၊ အဲဒီအခါ ဘာသာစကားေတြလည္း အခ်င္းခ်င္း ပြတ္တိုက္မိကုန္ၾကတာ သဘာဝက်သလို ႏိုင္ငံတကာသံုး ဘာသာစကားေတြကို မသင္လို႔ မရေတာ့တဲ့ ေခတ္ကိုလည္း က်ေနာ္တို႔ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ဝင္ေရာက္လာေနရတယ္၊ အဲဒီအခါ ဘာသာစကားတခု တည္တံ့ဖို႔ဆိုတာ ေနာင္လာမယ့္ မ်ိဳးဆက္ေတြက အဲဒီဘာသာစကားအေပၚ ဘယ္ေလာက္အေလးထား ထိန္းသိမ္းမလဲဆိုတဲ့အေပၚ မူတည္မွာပါပဲ၊ ဒီေန႔လိုေခတ္ကာလမွာ မိဘေတြက ကိုယ့္ရဲ႕သားသမီးကို ျမန္မာစကားကို ခ်စ္တတ္လာေအာင္ ဘယ္လိုသင္ေပးမလဲ ဆိုတာက တကယ့္ကိုစိန္ေခၚမႈ တရပ္ပါ၊ ျမန္မာျပည္က က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကေတာ့ သူ႔ကေလးအတြက္ အိမ္မွာ ျမန္မာစာဆရာ သီးသန္႔ေခၚသင္ေပးေနတာ ေတြ႔ရတယ္၊ သူ႔သားေလးတက္တဲ့ အင္ဒုိနီး႐ွားေက်ာင္းမွာ ျမန္မာစာ သင္မေပးတဲ့အခါ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္နဲ႔ အဲဒီကြက္လပ္ကို ျဖည့္တဲ့သေဘာပါပဲ၊ ဒီစကားကို မေျပာတတ္လည္း ဘာအေရးလဲ၊ ျမန္မာစာမတတ္ဘဲ ျမန္မာျပည္မွာလာေန၊ ျမန္မာေတြနဲ႔ အလုပ္,လုပ္ၿပီး ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြမွ အမ်ားႀကီးလို႔ တခ်ိဳ႕က ေျပာေကာင္းေျပာခ်င္မွာပါ၊ မွန္ပါတယ္…၊ ျမန္မာစကား မေျပာတတ္ေပမယ့္လည္း ဘဝမွာ က်႐ွံဳးမွာမဟုတ္ပါဘူး၊ လူ႔ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္ဖို႔၊ ႀကီးပြားခ်မ္းသာဖို႔၊ ျမန္မာျပည္မွာ ေနႏိုင္ဖို႔ ျမန္မာစကား ေျပာတတ္စရာ မလိုပါဘူး၊ ဒါျဖင့္ရင္ ဘာျဖစ္လို႔ ျမန္မာစကား ေျပာသင့္တာလဲ? ႐ွည္လ်ားတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္း႐ွိသလို ေဝါဟာရႂကြယ္တဲ့၊ သီးျခားျဖစ္တည္မႈ ဝိေသသ လကၡဏာ႐ွိတဲ့ ျမန္မာစကားလို ဘာသာစကားတခုကို ေျပာႏိုင္တာဟာ ဘုိးဘြားေတြ လက္ဆင့္ကမ္းထားခဲ့တဲ့ ဂုဏ္ယူစရာ အေမြအႏွစ္ကို ထိန္းသိမ္းရာေရာက္လို႔ကို ျမန္မာမွန္ရင္ ျမန္မာစကားကို ေျပာတတ္သင့္ပါတယ္၊ အေမြအႏွစ္ကို ထိန္းသိမ္းတယ္ဆိုတာ လူ႔တန္ဖိုး၊ လူ႔သမိုင္းေၾကာင္းကို နားလည္တဲ့ လူယဥ္ေက်းတို႔ရဲ႕ လူသားတာဝန္ပါ၊ လူတိုင္းကေတာ့ ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႔ကိုယ္၊ ကိုယ့္ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္ သြားၾကမွာပါပဲ၊ ေျပးရင္းလႊားရင္းနဲ႔ အလြယ္တကူ သင္ယူတတ္ေျမာက္ႏိုင္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ကေလးေတြကို ျမန္မာစကား အေမြအႏွစ္တရပ္ ေပးႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားတာ၊ သူတို႔ေလးေတြ အဲဒီစကားအေပၚ ခ်စ္ခင္တန္ဖိုးထားတတ္လာေစဖို႔ ႀကိဳးစားတာဟာ ယဥ္ေက်းမႈကို အေျခခံတဲ့၊ ျပည့္စံုႂကြယ္ဝတဲ့ ႏွလံုးသားတစံု ထုဆစ္ေပးလိုက္တဲ့ လုပ္ရပ္လို႔ပဲ က်ေနာ္နားလည္ ယံုၾကည္မိပါတယ္…။ ။</div><br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၈ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၄<br />
ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com37tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-28292437662062116642014-09-01T01:56:00.001+02:002014-09-01T01:57:05.888+02:00ေကာင္းကင္ထဲက ခရီးသြားမ်ား...<div align="justify"><br />
ၿပီးခဲ့တဲ့ တရက္တုန္းက ေကာင္းကင္ထဲက ခရီးသြားတသိုက္နဲ႔ အမွတ္မထင္ ဆံုမိပါတယ္၊ က်ေနာ္ကလည္း ကိုယ့္ကိစၥနဲ႔ကိုယ္၊ သူတို႔ကလည္း သူတို႔အေၾကာင္းနဲ႔သူတို႔… ႐ွိေနၾကတုန္း ေရကန္ႀကီးရဲ႕ အခ်ိဳးအေကြ႔ တခုမွာ ျပက္ျပက္ထင္ထင္ကို ဆံုခဲ့ၾကတာ…၊ ကိုေခ်ာေျပာခဲ့တဲ့ တိမ္ေတြနဲ႔ ေတာင္တန္းေတြရဲ႕ လင္ခန္းမယားခန္း အေနအထိုင္ကို ေတြ႔တဲ့အခါ က်ေနာ့္လက္ေတြက ကင္မရာေပၚကို အလိုလို ေရာက္သြားၾကတယ္၊ က်ေနာ္ေနထိုင္ရဲ႕ အရပ္မွာ အခုလို တိမ္ေတြစုဖြဲ႔မႈမ်ိဳးကို မၾကာခဏ ျမင္ရတတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ တိမ္စုတိမ္ခဲေတြ အလံုးအခဲလိုက္ ျဖစ္ေနခ်ိန္ရယ္၊ ေနေရာင္ျခည္တန္းတို႔ ျဖာက်ခ်ိန္ရယ္၊ က်ေနာ့္လက္ထဲမွာ ကင္မရာတလံုး ႐ွိေနခ်ိန္ရယ္ တထပ္ထဲကလည္း က်ဦးမွ မဟုတ္လား…၊<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKbXNzwfrgq7uL3nXAsmrxsLtKeuOzvasiOnP8eNFiCKzKYG0RawehsK_pKDUKZKcBlbGRLzNrximXe0Ct7yBUq7dwP42AJHGzu0zjiECji5JQu68e5lXf1eejr9USARQ8eudoSZU7iww/s1600/IMG_0607_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKbXNzwfrgq7uL3nXAsmrxsLtKeuOzvasiOnP8eNFiCKzKYG0RawehsK_pKDUKZKcBlbGRLzNrximXe0Ct7yBUq7dwP42AJHGzu0zjiECji5JQu68e5lXf1eejr9USARQ8eudoSZU7iww/s1600/IMG_0607_nlt.jpg" /></a></div><br />
<br />
အမွန္က က်ေနာ့္အလုပ္ရဲ႕ ေရအရင္းအျမစ္ဆိုင္ရာ field research တိုင္းတာေရး ကိစၥေတြအတြက္ ေမာ္ေတာ္နဲ႔ သြားတဲ့မနက္ခင္း တခုမွာ ေဟာဒီတိမ္ေတြကို ေတြ႔ခဲ့တာပါ၊ ျပင္သစ္နယ္စပ္၊ ဆြစ္ဇာလန္ နယ္ေျမထဲမွာ႐ွိတဲ့ Le Grammont ဆိုတဲ့ ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာ သူတို႔ေတြက တြဲလြဲခိုေနၾကတာေပါ့၊ Le Grammont က မီတာ ၂၁၀၀ ေလာက္ျမင့္တဲ့ Alps ေတာင္ထြတ္တခုပါ၊ ေမာင္းေနတဲ့ ေမာ္ေတာ္ကို စက္႐ွိန္နည္းနည္း ေလွ်ာ့လိုက္ေတာ့ အေ႐ွ႕ဖက္မွာထိုင္ေနၾကတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက ဘာမ်ားျဖစ္တာလဲဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ လွည့္ၾကည့္ၾကတယ္၊ ဆူညံေနတဲ့ ေမာ္ေတာ္စက္သံၾကားမွာ သူတို႔ိကို ေအာ္ေျပာလည္း ၾကားမွာမဟုတ္မယ့္အတူတူ ကင္မရာကို ေျမွာက္ျပၿပီး တိမ္ေတြကို လက္ညွိးထိုးျပလိုက္ေတာ့ သေဘာတက်နဲ႔ ေခါင္းညွိတ္ၿပီး ျပန္လွည့္သြားၾကတယ္၊ အဲဒီလိုနဲ႔ ကင္မရာရဲ႕ view finder ကေန ခရီးသြားမိုးတိမ္ေတြကို ေငးၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ေျဖးေျဖးေလးနဲ႔ ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးပါပဲ… …၊<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3Vy5GgokqFEDG2i9FDFiv7j_9efKVWfMmtRAKmMq48HmtgVJe_ILRrfoDUxVvRSsVU0qZx2chFXji8ufAo73HT-fIX8MVa3HuPuxAUEt9JMqgv3NdUHxiqvPwgD2hmQmt9OJPQFMEg_w/s1600/IMG_0601_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3Vy5GgokqFEDG2i9FDFiv7j_9efKVWfMmtRAKmMq48HmtgVJe_ILRrfoDUxVvRSsVU0qZx2chFXji8ufAo73HT-fIX8MVa3HuPuxAUEt9JMqgv3NdUHxiqvPwgD2hmQmt9OJPQFMEg_w/s1600/IMG_0601_nlt.jpg" /></a></div><br />
<br />
အေနာက္ဖက္ကို အမွတ္မထင္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ က်ေနာ္ေနထိုင္ရာ ၿမိဳ႕ကေလးကလည္း မိုးတိမ္ေတြ ေအာက္မွာပါပဲ၊ က်ေနာ့္အေ႐ွ႕ဖက္က တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕သြားေနတဲ့ မိုးတိမ္ေတြက ဂ်စ္ပစီမိုးတိမ္ေတြဆိုရင္ အေနာက္ဖက္က ေဟာဒီမိုးတိမ္ေတြက ေဘာင္းဘီဝတ္မိုးတိမ္ေတြ မ်ားလား? <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdqq5QHoB8dJZHEgbBVGhKUY6cVWgqXCztKq5UuBCao1X1UgHK6qnEQS-YqGM-PouX-nhaMlL4z4AITP88shKMMhR35PowLWp5xuHWfT-H2h1WCAe4yBOGGPcaPweoYzoExgEVPSpSk2I/s1600/IMG_0604_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdqq5QHoB8dJZHEgbBVGhKUY6cVWgqXCztKq5UuBCao1X1UgHK6qnEQS-YqGM-PouX-nhaMlL4z4AITP88shKMMhR35PowLWp5xuHWfT-H2h1WCAe4yBOGGPcaPweoYzoExgEVPSpSk2I/s1600/IMG_0604_nlt.jpg" /></a></div><br />
<br />
ေမာ္ေတာ္စက္သံ တဝုန္းဝုန္းၾကားထဲမွာကိုပဲ The Ants ရဲ႕ ေရာင္စံုေခ်ာကလက္ အေခြထဲက ထူးအိမ္သင္ဆိုထားခဲ့တဲ့ “မိုးတိမ္အေၾကာင္း” သီခ်င္းကို ၾကားလာမိတယ္၊ ♫♫ တိမ္ေတြဖြဲ႔စည္းထား xxx ျမင္သာခ်ိန္ အခိုက္အတန္႔ေလးမွာ xxx တိမ္ေတြၿပိဳကြဲသြား ♪♪♫ ၊ လင္းကြင္းသံေလး တခ်က္စီရယ္၊ တေယာ solo သံေလးရယ္၊ vibrato မပါဘဲ ေလသံမွ်င္းမွ်င္းေလးနဲ႔ ဆိုထားတဲ့ “မိုးတိမ္အေၾကာင္း” ဟာ Le Grammont ေတာင္ေပၚက တိမ္ထုေတြဆီကေန ဂ်ီနီဗာကန္ထဲအထိ စီးဆင္းက်လာခဲ့တယ္၊ ေတာ္ေသးတယ္…၊ လြမ္းျခင္းအားျဖင့္ ၁၀ ႏွစ္တာ အမွတ္တရပြဲမွာ အဲဒီသီခ်င္းကို ဘယ္သူမွ ဖ်က္ဆီးမသြားခဲ့လို႔…။ ။ း)</div><br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၁ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၄<br />
ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-42073491009522451222014-08-20T01:53:00.003+02:002014-08-20T01:53:31.041+02:00အိုက္ကို...<div align="justify"><br />
လြန္ခဲ့တဲ့ တပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္က စၿပီး က်ေနာ္တို႔အိမ္မွာ မိသားစုဝင္အသစ္ တိုးလာခဲ့တယ္၊ ကိုးလလြယ္၊ ဆယ္လဖြား အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္၊ ႀကိဳဆိုရတဲ့ မိသားစုဝင္မ်ိဳး မဟုတ္ေပမယ့္ သူကလည္း သူ႔အတိုင္းအတာနဲ႔သူေတာ့ ျပင္ဆင္ေစာင့္ေမွ်ာ္ခဲ့ရေသးတာ ပါပဲ၊ ေမလဆန္းမွာ ေမြးလာတဲ့သူ႔ကို ဟိုး ပိစိေညွာက္ေတာက္၊ ယိုင္တိယိုင္ထိုး အ႐ြယ္ေလးကတည္းက မၾကာခဏ သတင္းေမးရင္း၊ ဓာတ္ပံုေလးေတြၾကည့္ရင္း ေစာင့္ေနခဲ့တာ…၊ အခု သံုးလေက်ာ္ေက်ာ္ အ႐ြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ သူဟာ သူ႔မိသားစုကေန ခြဲထြက္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ မိသားစုဝင္ ျဖစ္လာဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့တယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ “အိုက္ကို” လို႔ နာမည္ေပးထားတဲ့ ေၾကာင္ကေလးတေကာင္ဟာ က်ေနာ္တို႔အိမ္ကို ေရာက္လာခဲ့ေတာ့တာ ပါပဲ၊<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjU7Dfzk2hnROoGISXGM2Dy_8T8mLoLN6SZLEsrOJ6zkjSqgetxCRCOomO9IFIRy8EYUj2Y_Htlf62mz_tVJMltBUxQF9jfEjj2nCUW9HKODO0B1FRcNdScPOwUR_glUfiHyTkqygN7No/s1600/IMG_7978_NLT.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjU7Dfzk2hnROoGISXGM2Dy_8T8mLoLN6SZLEsrOJ6zkjSqgetxCRCOomO9IFIRy8EYUj2Y_Htlf62mz_tVJMltBUxQF9jfEjj2nCUW9HKODO0B1FRcNdScPOwUR_glUfiHyTkqygN7No/s1600/IMG_7978_NLT.jpg" /></a></div><br />
<br />
အမွန္ေျပာရရင္ က်ေနာ္က ေၾကာင္ခ်စ္တတ္တဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး၊ ငယ္ငယ္ကတည္းကလည္း မိသားစုထဲမွာ ေၾကာင္ထက္ ေခြးေတြပဲ ေမြးလာခဲ့တာ…၊ ေၾကာင္ဆိုတာကလည္း သိတဲ့အတိုင္း ေခြးနဲ႔ လားလားမွကို မဆိုင္တဲ့ အေကာင္မ်ိဳး…၊ အိမ္သားေတြ အျပင္ကျပန္လာရင္ အၿမီးႏွံ႔ၿပီး လာႀကိဳဖို႔ ေနေနသာသာ ေခၚရင္ေတာင္ သူစိတ္ပါမွလာတာ၊ မထံုတက္ေတး ေနတဲ့အေကာင္က ေနသလို လူျမင္တာနဲ႔ တခ်ိန္လံုးေၾကာက္ၿပီး ပုန္းေနတတ္တဲ့ ေကာင္မ်ိဳးေတြလည္း ႐ွိေသးတာကိုး…၊ ေျပာရရင္ က်ေနာ့္ဘဝမွာ ေၾကာင္နဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး မေနခဲ့ဖူးဘူး ဆိုပါေတာ့…၊ အခုေနာက္ပိုင္း ျမန္မာျပည္ျပန္တဲ့အခါ အေမ့အိမ္မွာ ေၾကာင္ေတြ ေမြးထားတာ ေတြ႔ေနေပမယ့္လည္း ဒီေကာင္ေတြက အိမ္ကိုဧည့္သည္လာၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ၿခံထဲကကို ျပန္တက္မလာေတာ့တဲ့ အစားထဲက…၊<br />
<br />
ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ့္သားေလး ၅ ႏွစ္ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္ ေရာက္လာေတာ့ ကေလးတို႔ထံုးစံ အေကာင္ပေလာင္ေလးေတြ ေမြးခ်င္တယ္လို႔ ပူဆာပါေလေရာ…၊ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကို ငယ္ေသးတယ္၊ နည္းနည္းႀကီးလာမွ စဥ္းစားေပးမယ္ဆိုၿပီး ေျပာထားခဲ့တာ အခု ၇ ႏွစ္ထဲ ဝင္ေတာ့မယ့္အခ်ိန္က်ေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူလည္း အထိုက္အေလ်ာက္ ႀကီးလာသလို အေဖာ္လည္း ရတာေပါ့ေလ ဆိုၿပီး ေၾကာင္ေလးတေကာင္ေလာက္ ေမြးဖို႔ ျဖစ္လာေတာ့တာ ပါပဲ၊ က်ေနာ့္သေဘာဆိုရင္ေတာ့ ေၾကာင္အစား ေခြးကိုပဲ ေမြးခ်င္တာပါ၊ ဒါေပမယ့္ ဒီႏိုင္ငံမွာက ေခြးတေကာင္အတြက္ ေပးရမယ့္အခ်ိန္၊ လုပ္ေပးရမယ့္ တာဝန္ေတြက အင္မတန္မွကို မ်ားတာကလား၊ ေမြးစရိတ္ကလည္း ႀကီးေသးတယ္…၊ တျခား ၾကက္တူေ႐ြးလို ငွက္ကေလးေတြ၊ ယုန္ကေလးေတြ၊ ငါးကေလးေတြ က်ျပန္ေတာ့လည္း လူနဲ႔အျပန္အလွန္ interaction မ႐ွိေတာ့ သိပ္ၿပီးစိတ္ဝင္စားဖို႔ မေကာင္းဘူး၊ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ လူနဲ႔လည္း အထုိက္အေလ်ာက္ အေဖာ္ရ၊ ကရိကထလည္း ဒီေလာက္မမ်ားတဲ့ ေၾကာင္ကိုပဲ ေ႐ြးျဖစ္သြားေတာ့တယ္၊ ေၾကာင္ေမြးေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့အခါ က်ေနာ္တို႔က အခ်က္ ၂ ခ်က္ကို အဓိကထားၿပီး ၾကည့္ပါတယ္၊ ပထမအခ်က္က လူကို ရန္ျပဳတတ္တဲ့ aggressive ျဖစ္တဲ့ ေၾကာင္မ်ိဳး မျဖစ္ရဘူး၊ ဒုတိယအခ်က္က အျပင္ကို ထြက္ေျပးဖို႔ တခ်ိန္လံုးေခ်ာင္းေန၊ ႀကိဳးစားေနတဲ့ အမ်ိဳးအစား မျဖစ္ရဘူး၊ အဲဒီ စံသတ္မွတ္ခ်က္ ၂ ခုနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးၿပီး ေၾကာင္မ်ိဳးစိတ္ေတြကို ႐ွာၾကည့္တဲ့အခါ Ragdoll ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးအစားကို သြားေတြ႔ပါတယ္၊ ဒီအမ်ိဳးအစား ေၾကာင္ေတြက လူေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ကေလးေတြကို ခ်စ္တတ္တယ္၊ ဘယ္သူေခၚေခၚ ဘယ္သူခ်ီခ်ီ လိုက္တယ္၊ အၿမဲလိုလို သေဘာေကာင္းတတ္တဲ့ ေၾကာင္ေတြရယ္လို႔ ထင္႐ွားပါတယ္၊ သေဘာေကာင္းၿပီး အဝတ္႐ုပ္ေလးတရုပ္လို ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္း ႐ွိတာမို႔ Rag (အဝတ္စ) နဲ႔ doll (အ႐ုပ္) ကိုေပါင္းၿပီး သူ႔နာမည္ Ragdoll ရယ္လို႔ ျဖစ္လာတယ္လို႔လည္း ဆိုၾကတယ္၊ အိုက္ကိုက Ragdoll အမ်ိဳးအစား ေၾကာင္ထီးကေလး တေကာင္ပါ…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaNRGCjt1nIJsliuK1J5ObeyIfrN3T7Y1oFvZIn_ucvxzUsGFZpewxBPFXE4fDEX0WD0-PhDTsBV118V44Vp1RIs2D0utzt7qdhQBtrg6bxS9SdWH8ABNzBnNI3JBdu5YxhMCjZr0xD4s/s1600/IMG_7988_NLT.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaNRGCjt1nIJsliuK1J5ObeyIfrN3T7Y1oFvZIn_ucvxzUsGFZpewxBPFXE4fDEX0WD0-PhDTsBV118V44Vp1RIs2D0utzt7qdhQBtrg6bxS9SdWH8ABNzBnNI3JBdu5YxhMCjZr0xD4s/s1600/IMG_7988_NLT.jpg" /></a></div><br />
စကားစပ္လို႔ သူ႔နာမည္အေၾကာင္း ေျပာရရင္ “အိုက္ကို (Aiko)” ဆိုတဲ့ နာမည္က သူ႔ကိုေမြးတဲ့အိမ္ကပဲ ေပးခဲ့တာပါ၊ ဒီမွာက ေၾကာင္ေတြကို သူ႔မ်ိဳးစိတ္အလိုက္ စီးပြားျဖစ္ေမြးတဲ့သူေတြ ႐ွိပါတယ္၊ ေၾကာင္မ်ိဳးစိတ္ တမ်ိဳးကိုပဲ သီးသန္႔ေမြးတယ္၊ ေၾကာင္ကေလးေတြ ေပါက္လာရင္လည္း အစိုးရဆီမွာ မွတ္ပံုတင္တာ၊ ကာကြယ္ေဆးထိုးတာမွ စၿပီးေတာ့ လိုအပ္တာေတြ အားလံုးလုပ္ေပးေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ အဲဒီလို မွတ္ပံုတင္တဲ့အခါ ေၾကာင္ေတြရဲ႕ နာမည္အစ စာလံုးကို ႏွစ္အလိုက္ သတ္မွတ္ထားတာ ႐ွိပါတယ္၊ ဒီႏွစ္ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္အတြက္က A နဲ႔စတဲ့ နာမည္ ျဖစ္ရပါမယ္၊ ဥပမာ-Alex, Alessia, Aline စသျဖင့္ေပါ့…၊ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ေၾကာင္ကေလးကလည္း Aiko ရယ္လို႔ အမည္တြင္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္…၊ ေၾကာင္ရဲ႕ ေမြးစာရင္း စာအုပ္ထဲမွာ အဲဒီလို နာမည္နဲ႔တကြ သူ႔ရဲ႕ မ်ိဳးစိတ္အစစ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေထာက္ခံခ်က္၊ အေဖ၊ အေမနာမည္၊ ေမြးဖြားတဲ့ ေနရာ၊ ထိုးထားတဲ့ ကာကြယ္ေဆး စတာေတြ ပါ,ပါတယ္…၊ ကာကြယ္ေဆး တေက်ာ့ျပန္ ထုိးဖို႔ျဖစ္ျဖစ္၊ ေနမေကာင္းလို႔ ျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ကို တိရိစာၦန္ ေဆးခန္း ေခၚသြားတဲ့အခါ ဆရာဝန္က အဲဒီစာအုပ္ထဲက ရာဇဝင္ အခ်က္အလက္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး ကုသမွာ ျဖစ္ပါတယ္…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-HbUHxZ6C9gGeKtCIvQuPfRVZz0VTZtMYfiorhWrN4kReSICiSDvjBdlCLH7wTeQ3TAyRfNTTrsptdAFosXEw9kyAqKOq_jtdzDIIQtDDh8mVIgZXwMqX_VPileMFIvf9uOnRHfZ5OSE/s1600/IMG_7990_NLT.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-HbUHxZ6C9gGeKtCIvQuPfRVZz0VTZtMYfiorhWrN4kReSICiSDvjBdlCLH7wTeQ3TAyRfNTTrsptdAFosXEw9kyAqKOq_jtdzDIIQtDDh8mVIgZXwMqX_VPileMFIvf9uOnRHfZ5OSE/s1600/IMG_7990_NLT.jpg" /></a></div><br />
အိုက္ကို႔အသက္ ၃ လ ျပည့္သြားတဲ့အခါ သူ႔ကိုေမြးတဲ့အိမ္က အမ်ိဳးသမီးက က်ေနာ္တို႔ဆီကို လာပို႔ေပးပါတယ္၊ ဒါမတိုင္ခင္ကလည္း အဲဒီအိမ္ကို က်ေနာ္တို႔ သံုးေလးေခါက္ေလာက္ သြားၾကည့္ျဖစ္ေသးတယ္၊ သားကေတာ့ အဲဒီကတည္းက အိုက္ကို,ကို ေစာင့္ရတာ စိတ္မ႐ွည္ႏိုင္ဘဲ ျဖစ္ေနခဲ့တာ…၊ အိမ္ကို လာပို႔တဲ့ေန႔မွာေတာ့ ေၾကာင္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သေဘာသဘာဝနဲ႔ သိသင့္တာေတြကို ေျပာျပတယ္၊ က်ေနာ္တို႔အိမ္မွာ ေၾကာင္အတြက္ ျပင္ဆင္ထားတာေတြကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ တခ်ိဳ႕ဟာေလးေတြကို ပိုအဆင္ေျပေအာင္ အႀကံေပးတယ္၊ တခ်ိန္ထဲမွာပဲ အိုက္ကိုက က်ေနာ္တို႔အိမ္ကို ေရာက္ကာစ ျဖစ္လို႔ အသားက်ေအာင္ ေစာင့္ေပးတဲ့ သေဘာလည္း ပါ,ပါတယ္၊ ၁ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ အၾကာ အိုက္ကိုလည္း အထိုက္အေလ်ာက္ ေနသားက်ၿပီ ဆိုေတာ့မွ လာပို႔တဲ့အမ်ိဳးသမီးက ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ျပန္သြားတယ္၊ အခုေတာ့ မိသားစုဝင္ သံုးဦးပဲ႐ွိတဲ့ အိမ္မွာ ေၾကာင္ကေလးတေကာင္ကလည္း မိသားစုဝင္အျဖစ္ တေျဖးေျဖးနဲ႔ အသားက် ေပ်ာ္႐ႊင္လာေနခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္…။ ။</div><br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၂၀ ၾသဂုတ္ ၂၀၁၄<br />
ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-9943634133611493092014-06-29T01:57:00.004+02:002014-06-29T02:06:00.367+02:00မျမင္ရေသာ ေဆးဝါးမ်ား<div align="justify"><br />
တေန႔က သတင္းတပုဒ္မွာ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံကို ေရထြက္ပစၥည္းပုိ႔ကုန္ေတြ တင္ပို႔တဲ့ ျမန္မာကုမၸဏီတခုကို ေမြးျမဴေရးနဲ႔ ေရလုပ္ငန္းဝန္ႀကီးဌာနက ဒဏ္ေငြဆယ္သိန္း ခ်မွတ္ၿပီးေတာ့ ျပည္ပႏိုင္ငံ ကုန္တင္ပို႔ခြင့္ကိုလည္း ၆ လ ပိတ္လိုက္တဲ့အေၾကာင္း ဖတ္လိုက္ရပါတယ္၊ အေၾကာင္းကေတာ့ အဲဒီကုမၸဏီက တင္ပို႔တဲ့ ဘာလေခ်ာင္ေၾကာ္ေတြကို ဓာတ္ခြဲစစ္ေဆးတဲ့အခါ ပဋိဇီဝေဆးတမ်ိဳးျဖစ္တဲ့ ကလို႐ိုဖယ္နေကာလ္ အႂကြင္းအက်န္ေတြ ေတြ႔ရတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံဖက္က အေၾကာင္းၾကားခဲ့လို႔ ျဖစ္ပါတယ္-တဲ့၊ ဒီျဖစ္စဥ္မွာ အဲဒီဘာလေခ်ာင္ေၾကာ္ေတြ တင္ပို႔တဲ့ ကုမၸဏီအေနနဲ႔ ဘယ္ေလာက္အထိ တာဝန္႐ွိသလဲလို႔ က်ေနာ္စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္၊ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကလို႐ိုဖယ္နေကာလ္ အပါအဝင္ တျခားပဋိဇီဝေဆးေတြကို ပုဇြန္ေမြးျမဴေရး၊ ငါးေမြးျမဴေရး လုပ္ငန္းေတြမွာ အေတာ္မ်ားမ်ားက သံုးၾကလို႔ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဆိုေတာ့ ဘာလေခ်ာင္ေၾကာ္ေတြကို အဲဒီကုမၸဏီက ကိုယ္တိုင္ ထုတ္လုပ္တယ္ပဲ ထားအံုး၊ သူတို႔ဝယ္တဲ့ ပုဇြန္ေျခာက္ေတြထဲမွာ ကလို႐ိုဖယ္နေကာလ္က ပါလာၿပီးသားဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ သန္႔႐ွင္းေအာင္ ထုတ္လုပ္ထုတ္လုပ္ ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး၊ ပုဇြန္ေျခာက္ေတြမွာ အဲဒီလို ေဆးေတြပါတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ကုမၸဏီက လူေတြေတာင္ သိခ်င္မွသိလိမ့္မယ္၊ အဲ... ပုဇြန္ေတြက သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ ေမြးျမဴေရးကန္က လာတယ္ဆိုရင္ေတာ့ တမ်ိဳးေပါ့ေလ၊<br />
<br />
ဟုတ္ပါတယ္...၊ ဒီလိုမ်ိဳး ျပႆနာက အခုမွသာ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔ လူသိ႐ွင္ၾကား ႀကံဳရတာျဖစ္ေပမယ့္ ဥေရာပမွာေတာ့ ဒါဟာ အသစ္အဆန္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး၊ ပဋိဇီဝေဆးလို႔ ေခၚတဲ့ antibiotics ေဆးေတြကို ငါးကန္ေတြ၊ ပုဇြန္ကန္ေတြမွာ ထည့္ၾကတာ အစဥ္အလာအရ အေတာ္ၾကာပါၿပီ၊ အထူးသျဖင့္ ငါးကန္၊ ပုဇြန္ကန္ အႀကီးႀကီးေတြတူးၿပီး စီးပြားျဖစ္ ေမြးျမဴေရးေတြ လုပ္တဲ့အခါမွာပါ၊ အဲဒီမွာ ငါးေတြ၊ ပုဇြန္ေတြ မေသေၾကေအာင္၊ အထြက္ႏႈန္းေကာင္းေအာင္ ထည့္ၾကတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလိုထည့္လိုက္တဲ့၊ ေကြ်းလိုက္တဲ့ ပဋိဇီဝေဆးေတြဟာ ငါးေတြပုဇြန္ေတြအျပင္ တျခားဘယ္လိုမ်ိဳး သက္ေရာက္ႏိုင္သလဲ ဆိုတာေတာ့ လူေတြက ေသခ်ာမသိခဲ့ၾကဘူး၊ ဒီလိုနဲ႔ ဒီဖက္ႏွစ္ပိုင္းေတြမွာ sensitivity အရမ္းျမင့္တဲ့ ဓာတ္ခြဲခန္းသံုး စက္ေတြကို ထုတ္လုပ္လာခဲ့ၾကတယ္၊ ဇတ္လမ္းက အဲဒီမွာ စတာပါပဲ...၊ antibiotics ပဋိဇီဝ ေဆးေတြကို ငါးေတြ၊ ပုဇြန္ေတြ စားလိုက္ရင္ ေၾကပ်က္ၿပီး ဘာမွမက်န္ေတာ့ဘူးလို႔ အရင္က က်ေနာ္တို႔ ထင္ထားခဲ့တာ မွားေနမွန္း သိလာရတယ္၊ ပိုၿပီးအားေကာင္းတဲ့ ဓာတ္ခြဲခန္း စက္ေတြရဲ႕ ေတြ႔႐ွိခ်က္ေတြထဲမွာ antibiotics အႂကြင္းအက်န္ေတြဟာ ငါး၊ ပုဇြန္ေတြရဲ႕ အသားေတြထဲမွာ က်န္ေနတာ အံ့ၾသစရာ ေတြ႔ေနရတယ္...၊<br />
<br />
၂၀၀၇ ခုႏွစ္တုန္းက ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံကို အိႏၵိယက တင္သြင္းတဲ့ "Dragon" တံဆိပ္ ေရခဲ႐ိုက္ပုဇြန္ေတြကို ဓာတ္ခြဲၾကည့္တဲ့အခါ Furazolidone ဆိုတဲ့ ပဋိဇီဝေဆး အက်န္ေတြကို ေတြ႔ရတယ္၊ Furazolidine ဆိုတာက Nitrofuran အမ်ိဳးအစားမွာပါတဲ့ antibiotic ျဖစ္ၿပီးေတာ့ တိရိစာၦန္ေဆးကုသေရးေတြမွာ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သံုးခဲ့ၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ Furazolidone ဟာ ကင္ဆာျဖစ္ေစတဲ့ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြကို ေတြ႔လာရလို႔ ဥေရာပနဲ႔ အေမရိကားမွာ ပိတ္ပင္လိုက္တယ္၊ အာဖရိကနဲ႔ အာ႐ွက ႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ ဆက္ၿပီး သံုးေနခဲ့ၾကတုန္းပဲ၊ အဲဒါေၾကာင့္ အိႏၵိယက လာတဲ့ ပုဇြန္ေတြထဲမွာ ဆက္ၿပီးေတြ႔ေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒါနဲ႔ မေ႐ွးမေႏွာင္းမွာပဲ ဗီယက္နမ္ကလာတဲ့ ပုဇြန္ေတြမွာလည္း ပဋိဇီဝေဆးေတြ ပါတယ္ဆိုတာ ဓာတ္ခြဲခန္းေတြက ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ ၾကတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဗီယက္နမ္က ပုဇြန္တင္သြင္းခြင့္ကို ဆြစ္ဇာလန္မွာ ပိတ္ပင္ခဲ့တယ္၊ အဲဒီလို ျပႆနာေတြ ျဖစ္လာလို႔ ေနာက္ဆံုးမွာ ထိုင္း၊ ကေမာၻဒီးယားနဲ႔ ဗီယက္နမ္တို႔က သူတို႔ႏိုင္ငံေတြက ပုဇြန္ကန္ေတြမွာ တားျမစ္ထားတဲ့ ပဋိဇီဝေဆးေတြကို မသံုးရလို႔ အမိန္႔ထုတ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ေရထြက္ကုန္ေတြကိုလည္း ဥေရာပကို မတင္ပို႔ခင္မွာ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ စစ္ေဆးတာေတြ လုပ္ခဲ့ရတယ္၊ <br />
<br />
တကယ္တမ္း ေျပာရရင္ေတာ့ ပဋိဇီဝေဆးေတြရဲ႕ တည္တံ့မႈဟာ အေတာ့္ကို အံ့ၾသစရာေကာင္းသလို ေရ႐ွည္အတြက္လည္း စိုးရိမ္စရာ ေကာင္းပါတယ္၊ အေမရိကား၊ တကၠဆက္ျပည္နယ္က ေျမေအာက္ေရတခ်ိဳ႕မွာ antibiotics ပဋိဇီဝေဆး အႂကြင္းအက်န္ေတြ ပါေနတာကို ဓာတ္ခြဲစစ္ေဆးမိလို႔ ဘယ္လိုေၾကာင့္ ျဖစ္ရတယ္ဆိုတာ လိုက္႐ွာေတာ့ ႏြားၿခံေတြကေန အရင္းခံတာ သြားေတြ႔ရတယ္၊ ႏြားၿခံေတြမွာ ႏြားေတြက်န္းမာေရးေကာင္းဖို႔ ပဋိဇီဝေဆးေတြ တိုက္တယ္၊ အဲဒီႏြားေတြက အညစ္အေၾကးစြန္႔တဲ့အခါ မစင္နဲ႔အတူ ေျမႀကီးေပၚကို ပဋိဇီဝေဆး အႂကြင္းအက်န္ေတြ ေရာက္သြားတယ္၊ မိုး႐ြာတဲ့အခါျဖစ္ျဖစ္၊ ေရနဲ႔ေဆးေၾကာလိုက္တဲ့အခါ ျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီ ပဋိ္ဇီဝ အႂကြင္းအက်န္ေတြက ေျမႀကီးထဲကို စိမ့္ဝင္ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ ေျမေအာက္ေရေၾကာထဲအထိ ေရာက္သြားတာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ၾကည့္ပါဦး…၊ ေဆးတစ္ခုဟာ ဘယ္ေလာက္ေဝးေဝးအထိ ေရာက္သြားသလဲဆိုတာ…၊ ဒါဆိုရင္ လူေတြမွာေကာ အဲဒီလိုေတြ ျဖစ္ႏိုင္သလားလို႔ ေမးစရာ႐ွိပါတယ္၊ ဟုတ္ပါတယ္...၊ လူေတြေၾကာင့္လည္း ျမစ္ေခ်ာင္း၊ အင္းအိုင္ေတြ၊ ေျမေအာက္ေရေတြထဲမွာ ပဋိဇီဝ ေဆးႂကြင္းေဆးက်န္ေတြ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနပါတယ္၊ <br />
<br />
က်ေနာ္ လက္႐ွိအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ဓာတ္ခြဲခန္းရဲ႕ ပေရာဂ်က္တခုက ေရေတြထဲက ပဋိဇီဝေဆးေတြကို ဓာတ္ခြဲသုေတသန လုပ္ရတဲ့ ပေရာဂ်က္ပါ၊ အိမ္ေတြ၊ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ၊ ေဆး႐ံုေတြကေန စီးဆင္းလာတဲ့ ေရေတြကို ဓာတ္ခြဲၾကည့္တဲ့အခါ အဲဒီေရေတြထဲမွာ ပဋိဇီဝေဆးေတြျဖစ္တဲ့ Norfloxacin, Ciprofloxacin, Metronidazol, Sulfamethoxazol စတာေတြအျပင္ သာမန္ အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးေတြျဖစ္တဲ့ Paracetamol, Diclofenac, Ibuprofen စတာေတြကိုလည္း ေတြ႔ရတယ္၊ တခ်ိဳ႕ေဆးေတြက သူ႔ဟာနဲ႔သူ သဘာဝအတိုင္း ခပ္ျမန္ျမန္ေပ်ာက္ပ်က္သြားေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ေဆးေတြကေတာ့ အလိုအေလ်ာက္ေၾကပ်က္ႏႈန္း biodegradation rate က အရမ္းေႏွးပါတယ္၊ အဲဒီအခါ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြထဲမွာ၊ ေျမေအာက္ေရေတြထဲမွာ အဲဒီလိုေဆးေတြရဲ႕ ေမာ္လီက်ဴးေတြ တေျဖးေျဖးနဲ႔ မ်ားလာဖို႔ပဲ ႐ွိတာေပါ့၊ ဆိုးတာက အဲဒီလို ေဆးေမာ္လီက်ဴးေတြ ပါေနေပမယ့္လည္း ေရဟာ အေရာင္၊ အနံ႔၊ အရသာ ဘာမွမထူးျခားပါဘူး၊ ဓာတ္ခြဲခန္းမွာသာ ထိေရာက္တဲ့နည္းစနစ္ေတြနဲ႔ ဓာတ္ခြဲမၾကည့္ရင္ ဘယ္လိုမွမသိႏိုင္ပါဘူး၊ ဆိုေတာ့ သာမန္လူေကာင္းတစ္ေယာက္ဟာ အဲဒီလို ေဆးေတြ၊ ေမာ္လီက်ဴးေတြ အမ်ားႀကီးပါေနတဲ့ေရကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေသာက္ေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေရ႐ွည္မွာ ဘာေတြျဖစ္လာႏိုင္မလဲဆိုတာ ေလာေလာဆယ္ ဘယ္သူမွ အတိအက်မေျပာႏိုင္ ေပမယ့္ က်န္းမာေရးအတြက္ ဘယ္လိုမွေကာင္းမွာ မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္၊ <br />
<br />
အခု ဘာလေခ်ာင္ေၾကာ္ထဲမွာ ေတြ႔တယ္ဆိုတဲ့ ကလို႐ိုဖယ္နေကာလ္ကိုလည္း ဥေရာပႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ သိပ္မသံုးၾကေတာ့ပါဘူး၊ အထူးသျဖင့္ ေသာက္ေဆး၊ ထိုးေဆးအေနနဲ႔ ေ႐ွာင္ၾကတာမ်ားပါတယ္၊ အေၾကာင္းကေတာ့ ကလို႐ိုဖယ္နေကာလ္ဟာ ႐ိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီေတြကို ပ်က္ဆီးေစတဲ့အျပင္ လူကီးမီးယားေခၚတဲ့ ေသြးကင္ဆာကိုလည္း ျဖစ္ေစတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါ၊ အဲဒါေၾကာင့္ အခုလို ဘာလေခ်ာင္ေၾကာ္ထဲမွာ ေတြ႔တယ္ဆိုေတာ့ မူလကလို႐ိုဖယ္နေကာလ္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ဓာတ္ၿပိဳကြဲၿပီးသား အႂကြင္းအက်န္ ျဖစ္သည့္တိုင္ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးက ႀကီးမားလို႔ ၿဗိတိန္က အာဏာပိုင္ေတြက အေရးတယူအေၾကာင္းၾကားတာလို႔ က်ေနာ္ ယူဆပါတယ္၊ တီထြင္မႈေတြဟာ ေကာင္းေပမယ့္ တခါတေလမွာ သူနဲ႔အတူ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေတြ လိုက္ပါလာေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ ေနမေကာင္းတဲ့လူေတြအတြက္ တီထြင္လိုက္တဲ့ ေဆးဝါးေတြဟာ ေနေကာင္းေနတဲ့ လူေတြကိုပါ ေရ႐ွည္မွာ ဒုကၡေပးႏိုင္မယ့္ အလားအလာေတြ လတ္တေလာ သုေတသနျပဳခ်က္ေတြအရ ေတြ႔ေနရတယ္၊ ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ျမစ္ေတြ၊ ေခ်ာင္းေတြထဲမွာ ပ်ံ႔ႏွံ႔ေပ်ာ္ဝင္ေနတဲ့ ေဆးေတြဟာ လူအတြက္ အႏၲရာယ္႐ွိတဲ့အဆင့္လို႔ေတာ့ မသတ္မွတ္ၾကေသးပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာလတ္တေလာ အေနအထားအရပဲ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီး ၾကာတဲ့အခါ ဘယ္လိုေတြသက္ေရာက္မလဲဆိုတာေတာ့ ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ပါဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးသား ႏိုင္ငံေတြမွာ ဒီအတြက္ စီမံကိန္းေတြခ်ၿပီးေတာ့ လုပ္ေဆာင္ေနၾကတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ေရထဲကေန ေဆးအႂကြင္းအက်န္ေတြ၊ ေမာ္လီက်ဴးေတြ ဖယ္႐ွားဖို႔အတြက္ ေရဆိုးစက္႐ံု၊ ေရသန္႔စက္႐ံုေတြမွာ ေခတ္မီနည္းစနစ္ေတြ တပ္ဆင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔လည္း သုေတသနဘတ္ဂ်က္ကို လံုလံုေလာက္ေလာက္ တိုးျမွင့္ၿပီး ထိထိေရာက္ေရာက္စစ္ေဆးဖို႔၊ ေခတ္မီနည္းစနစ္ေတြ၊ စက္ပစၥည္းေတြ ပါဝင္တဲ့ ဓာတ္ခြဲခန္းေတြ ဖြင့္လွစ္ဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ၊ ဒါဟာ အခုဘာလေခ်ာင္ ျပႆနာလို ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အခါ မ်က္ႏွာမပ်က္ေစဖို႔ ဆိုတာထက္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားေတြကို ထိေရာက္တဲ့ က်န္းမာေရးေစာင့္ေ႐ွာက္မႈ ေပးႏိုင္ဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ။</div><br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၂၉ ဇြန္၊ ၂၀၁၄<br />
ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-27192253433937422322014-06-25T02:58:00.002+02:002014-06-25T21:33:44.270+02:00ဒုတိယမၸိ ျခေသၤ့လည္ျပန္...<div align="justify">
<br />
ျခေသၤ့ကြ်န္းကေလးကို ဒုတိယအႀကိမ္ သြားခဲ့တာ ျပန္ေရာက္လို႔ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာၿပီးမွပဲ အဲဒီအေၾကာင္းကို တကယ္ခ်ေရးျဖစ္ေတာ့တယ္၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ဖက္ကၾကည့္ေတာ့လည္း ေလယာဥ္လက္မွတ္ကို ဝယ္ထားၿပီး ၇ လေက်ာ္ ၾကာမွပဲ ေလယာဥ္ကို တကယ္စီးျဖစ္ခဲ့တာဆိုေတာ့ ခရီးစဥ္တစ္ခုမွာ ေစာင့္ဆိုင္းရတာေတြက Before ေရာ၊ After ေရာအတြက္ အက်ံဳးဝင္တယ္လို႔ပဲ ဆိုရမလား မသိ…၊ ေလယာဥ္လက္မွတ္က ပ႐ိုမိုး႐ွင္းကာလ ေစ်းခ်ေရာင္းေနခ်ိန္မွာ ဝယ္ျဖစ္လိုက္တာပါ၊ ဟိုအရင္ ပို႔စ္တစ္ခုမွာ က်ေနာ္ေရးခဲ့သလိုပဲ၊ ပံုမွန္ေစ်းထက္ တဝက္ေလာက္ နည္းတဲ့လက္မွတ္ကို ေတြ႔တာနဲ႔ မရည္႐ြယ္ထားပါဘဲ ဒီခရီးေလးကို စီစဥ္ျဖစ္သြားခဲ့တယ္၊ စကၤာပူေလေၾကာင္းက က်ေနာ့္အိမ္နဲ႔ ပိုနီးတဲ့ ဂ်ီနီဗာ ေလဆိပ္မွာ မဆိုက္ပါဘူး၊ ၃ နာရီေလာက္ ရထားနဲ႔သြားရတဲ့ ဇူးရစ္ၿမိဳ႕ကေနပဲ ထြက္ပါတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ မနက္ ၁၀ နာရီခြဲမွာထြက္မယ့္ ေလယာဥ္ကိုစီးဖို႔အတြက္ အိမ္ကေန မနက္ ၅ နာရီမွာ စ,ထြက္ရတယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ ေဆာင္းတြင္းရဲ႕ အေငြ႔အသက္ေတြ လႊမ္းၿခံဳထားတဲ့ ျမဴခိုးေဝေဝ မနက္ခင္းေလးတစ္ခုကို ပုခံုးမွာလြယ္ပိုးရင္း မိတ္ေဆြေတြ ႐ွိရာဆီကို က်ေနာ္ထြက္လာ ခဲ့ေတာ့တယ္…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-RyG0P6mTppg/U17eE3dcpbI/AAAAAAAAEJE/x3PYFTEfE0o/s1600/IMG_1331_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-RyG0P6mTppg/U17eE3dcpbI/AAAAAAAAEJE/x3PYFTEfE0o/s1600/IMG_1331_nlt.jpg" /></a></div>
အေနာက္ကေန အေ႐ွ႕ကိုသြားရတဲ့ ၁၂ နာရီၾကာခရီးမွာ ေလယာဥ္ေပၚမွာပဲ မိုးခ်ဳပ္ပါတယ္၊ က်ေနာ့္အေ႐ွ႕က တီဗီကေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာေတာ့ ထုနဲ႔ထည္နဲ႔ ေစာင့္ႀကိဳေနတဲ့ အေမွာင္ထုထဲကို ေလယာဥ္ကေလးက တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ဝင္တိုးေနေလရဲ႕…၊ ခရီးဆံုးျဖစ္တဲ့ ကြ်န္းကေလးေပၚမွာေတာ့ အာဂႏၲဳကြ်န္းသားေတြက အိပ္ေမာက်ေနၾကေရာေပါ့…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguMduRS5XkSfUA9p_Zop8bFGcCIQU5CYecl9_KKdhyWXcnaBA2pIDmcHERUmTvGnTCZ_3CfUYqqVpbCfX5bv_cPLVHE1LfqoLvfkhfz2fYwTJacSKab8Gi2kaCSBFIKWNj2G0y2RNnAWk/s1600/IMG_1342_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguMduRS5XkSfUA9p_Zop8bFGcCIQU5CYecl9_KKdhyWXcnaBA2pIDmcHERUmTvGnTCZ_3CfUYqqVpbCfX5bv_cPLVHE1LfqoLvfkhfz2fYwTJacSKab8Gi2kaCSBFIKWNj2G0y2RNnAWk/s1600/IMG_1342_nlt.jpg" /></a></div>
မနက္အေစာႀကီး ေဝလီေဝလင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚနားကေန ျဖတ္ပ်ံေတာ့ A380 Airbus ထဲမွာ အိမ္လြမ္းစိတ္ေလး တရိပ္ရိပ္တက္လာခဲ့တယ္၊ ႀကိဳးၾကာငွက္ေတြရဲ႕ ပ်ံသန္းမႈမ်ိဳးနဲ႔ဆို ရန္ကုန္က က်ေနာ့္ရဲ႕ ေအာက္ဖက္နားမွာ နီးနီးကေလးရယ္…၊ တဆက္ထဲမွာ MH370 ကုိလည္း သတိရသြားတယ္၊ ဒီေလယာဥ္ႀကီး ေပ်ာက္သြားခဲ့တာက ပူပူေႏြးေႏြးပဲ ႐ွိေသးတဲ့အခ်ိန္၊ အခုေနသာ က်ေနာ္စီးေနတဲ့ ေလယာဥ္လည္း ညာဖက္ကို ခ်ိဳးခ်လိုက္မယ္ဆိုရင္ MH370 ပ်ံသန္းခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းထဲကို ေရာက္သြားမွာပဲ၊ MH370 ရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ့္ေ႐ွ႕က တီဗီကို က်ေနာ့္လိုမ်ိဳး ေအးေအးသက္သာ ထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့သူ ႐ွိခဲ့မယ္ မထင္ဘူး၊ အဲဒီေလယာဥ္ေပၚက ခရီးသည္ေတြရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေလယာဥ္တစင္းေပၚမွာ လိုက္ပါသြားရင္း စဥ္းစားၾကည့္တဲ့အခါ အေတာ့္ကို ထိတ္လန္႔ေၾကကြဲစရာ ေကာင္းလွတယ္…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT7iGE1lg0YOSZEe2bZAS2OiFMAblCBP3-nKHKpoRiW1D66e0AfYPuJ4ROXq_6_hTKquy5jWqyYSaogthZrnXGBP6kQovXH7SnatmSu4ZpgePL3TVWEd0fJrhSEIfNUHXMCE0tsH2r-4M/s1600/IMG_6355_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT7iGE1lg0YOSZEe2bZAS2OiFMAblCBP3-nKHKpoRiW1D66e0AfYPuJ4ROXq_6_hTKquy5jWqyYSaogthZrnXGBP6kQovXH7SnatmSu4ZpgePL3TVWEd0fJrhSEIfNUHXMCE0tsH2r-4M/s1600/IMG_6355_nlt.jpg" /></a></div>
ခရီးေရာက္မဆိုက္ Jurong ငွက္ဥယ်ာဥ္ကို သြားလည္ျဖစ္တယ္၊ ငွက္ႀကီးဝံပိုေတြ၊ ငွက္ႀကီးတံုးစပ္ေတြနားမွာ ဒီပံုေလး႐ိုက္ျဖစ္ပါတယ္၊ ငွက္ခ်င္းတူေပမယ့္ တခ်ိဳ႕က ကင္မရာမွန္ဘီလူးေ႐ွ႕မွာ ေတာင္ပံတျဖန္႔ျဖန္႔နဲ႔ ခ်ီခ်ီႂကြႂကြ၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ရပ္တန္႔ေငးေမာရတဲ့ ပရိတ္သတ္သက္သက္…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-uyB0XJvU7OE/U6dfDQvmN6I/AAAAAAAAELY/ocCH21lAU4s/s1600/IMG_6380_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-uyB0XJvU7OE/U6dfDQvmN6I/AAAAAAAAELY/ocCH21lAU4s/s1600/IMG_6380_nlt.jpg" /></a></div>
ငွက္႐ံုတခုေ႐ွ႕မွာ ေတြ႔မိတဲ့ ဒီပန္းပု႐ုပ္ကို သေဘာက်လို႔…၊ ပလာစတာ႐ုပ္တု ထင္တာပဲ၊ သေဘာက်တာက သူ႔ရဲ႕အၿပံဳးကိုပါ၊ အာဖရိကတို႔၊ အိႏၵိယတို႔က ေက်းလက္ေတြမွာ ေရခပ္ျပန္လာတဲ့ ကေလးမေလးေတြ ႐ွိပါေရာလား၊ လမ္းမွာ တခါတေလ တိုးရစ္ေတြနဲ႔တိုးလို႔ ဓာတ္ပံုေတြဘာေတြ အ႐ိုက္ခံရတဲ့အခါ အဲဒီလိုကေလးမေလးေတြ ၿပံဳးေလ့႐ွိတဲ့ အၿပံဳးမ်ိဳး…၊ ကိုယ့္ကိုခ်ိန္ထားတဲ့ ကင္မရာႀကီးေ႐ွ႕မွာ ၿပံဳးတာေတာ့ ႀကိဳးစားၿပံဳးတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ႐ွက္႐ြံ႕ဟန္ေလးစြက္ေနတဲ့ အၿပံဳးမ်ိဳး…၊ း)<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAdTWMtUd0btaEoBAecCt36EX3UyjN2PZdYcg8FjTkdYnbKjFTUUniO2vaqG9GrEpJAUXPu1aospwiXpDizcrWMXTukhkyXQOoSGPok8Is6_UBc7zgEbo-tiaf-941OOMT-JULGFn_5qI/s1600/IMG_6402_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAdTWMtUd0btaEoBAecCt36EX3UyjN2PZdYcg8FjTkdYnbKjFTUUniO2vaqG9GrEpJAUXPu1aospwiXpDizcrWMXTukhkyXQOoSGPok8Is6_UBc7zgEbo-tiaf-941OOMT-JULGFn_5qI/s1600/IMG_6402_nlt.jpg" /></a></div>
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ခ်ေကြ်းထားတဲ့ ငွက္ေပ်ာသီးေတြကို ေခ်ာင္းေနတဲ့ ဒီငွက္ကေလးရဲ႕ ဖ်တ္လတ္ႏိုးၾကားမႈနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္အေပၚ သတိနဲ႔ ေနပံုကို သေဘာက်မိတယ္၊ သူ႔ေျခေထာက္က ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္ကြင္း ကေလးသာမပါရင္ ဓာတ္ပံုက ပိုၿပီးသဘာဝ က်မွာပါ၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-ltzN1a3xcCo/U6dfEbAVWuI/AAAAAAAAELc/3KRMzorKVB4/s1600/IMG_6422_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-ltzN1a3xcCo/U6dfEbAVWuI/AAAAAAAAELc/3KRMzorKVB4/s1600/IMG_6422_nlt.jpg" /></a></div>
<div align="center">
“ အခ်စ္ ဆိုသည္မွာ ”…၊</div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-M8JwguzMAK4/U6dfFGkF2BI/AAAAAAAAELs/tzrH2d0O7Rk/s1600/IMG_6433_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-M8JwguzMAK4/U6dfFGkF2BI/AAAAAAAAELs/tzrH2d0O7Rk/s1600/IMG_6433_nlt.jpg" /></a></div>
♫♫♪ အေဆြးဆံုးအေတြးမ်ား ငါခံစား မင္းသိမွာပါ xxxxx ငါေလ တေယာက္ထဲ အထီးက်န္… ♪♪♫<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-xBEcmok0b6k/U6dfFABbD_I/AAAAAAAAELo/HHPCkkP3w-0/s1600/IMG_6464_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-xBEcmok0b6k/U6dfFABbD_I/AAAAAAAAELo/HHPCkkP3w-0/s1600/IMG_6464_nlt.jpg" /></a></div>
ေအာက္ခ်င္း၊ ၾကက္တူေ႐ြး၊ ကတၱဝါ စတဲ့ငွက္ေတြနဲ႔ျပတဲ့ High Flyers Show နဲ႔ စြန္၊ သိမ္း၊ ဇီးကြက္ စတဲ့အသားစား ငွက္ေတြနဲ႔ျပတဲ့ Kings of the Skies Show ႏွစ္ခုကိုလည္း ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-1nU3KAB_N98/U6dfbMp8YFI/AAAAAAAAEMU/qMMjmOdry_0/s1600/IMG_6593_nlt.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-1nU3KAB_N98/U6dfbMp8YFI/AAAAAAAAEMU/qMMjmOdry_0/s1600/IMG_6593_nlt.jpg" /></a></div>
ပင္နီဆူလာကေတာ့ မေရာက္လို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ…၊ လူေတြ သိပ္မမ်ားေသးတဲ့ ပင္နီဆူလာရဲ႕ မနက္ခင္းေတြဟာ တမ်ိဳးေလး ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းတယ္၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjscwBr7JxalD8MRnkt9QZpDdNbQtX99MW6YZemciyOqkxtYJC_UAR3gE-uVcPQasvZ2bEr0iA5P3XyD4x4ri4_oHGxoDe4zLsysJX_vcg-esFuyEX3YxeGq-kcQvSq8qX2P9GjMmVzZB4/s1600/IMG_6577_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjscwBr7JxalD8MRnkt9QZpDdNbQtX99MW6YZemciyOqkxtYJC_UAR3gE-uVcPQasvZ2bEr0iA5P3XyD4x4ri4_oHGxoDe4zLsysJX_vcg-esFuyEX3YxeGq-kcQvSq8qX2P9GjMmVzZB4/s1600/IMG_6577_nlt.jpg" /></a></div>
ဘယ္သူနဲ႔မွ ခ်ိန္းထားတာမ႐ွိတဲ့အတြက္ ပင္နီဆူလာရဲ႕ အထပ္တိုင္းကိုတက္ၿပီး ဆိုင္ခန္းအားလံုးကို က်ေနာ္ ေအးေအးလူလူ ေလွ်ာက္ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္၊ တေနရာမွာေတာ့ ေဟာဒီဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ကို သေဘာက်လို႔ ရပ္ၾကည့္ေနမိတယ္၊ ဒီကြ်န္းကေလးေပၚက ျမန္မာေတြအတြက္ ဝန္ေဆာင္မႈကေတာ့ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ကအစ ႐ွိတာကိုး…၊ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္မွ ျမန္မာလိုေတာင္ မဟုတ္ဘူး၊ မြန္လိုေကာ ႐ွမ္းလိုေကာ ေတြ႔မိတယ္၊ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ေ႐ွ႕မွာ ေျခသည္းထိုင္ညွပ္ေနတဲ့ အမႀကီးက သူ႔ဆိုင္ကိုရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို ဆံပင္ညွပ္မယ့္သူလို႔ ထင္သြားလား မသိဘူး၊ “ဘယ္လိုပံုစံ ညွပ္ခ်င္လဲ ေမာင္ေလး၊ ဒီဇိုင္းမ်ိဳးစံု ႐ွိတယ္၊ လာေလ…” လို႔ လွမ္းေခၚတယ္၊ က်ေနာ္ကလည္း “ဆံပင္ေတာ့ မညွပ္ေတာ့ပါဘူး အမရယ္၊ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အမရဲ႕ဆိုင္ကို အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုတပံုေလာက္ပဲ ႐ိုက္ခ်င္တာပါ၊ ရမလားခင္ဗ်” လို႔ ေမးၿပီး ေဟာဒီပံုေလးကို ႐ိုက္ခဲ့လိုက္တယ္…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz1fIhyphenhyphenJVIzmyziHISwIYIuk1c0psdeNvxyBaFtU6Ufuv1QpQA3Y5D4SP4C0fIDW6kU9SXXbLfbGE2XyQKvPOp79C6JDywYEM6fzmeiCthkl2o-3vOIRmxNex8ge0A16v6vIjMt5wM3pQ/s1600/IMG_6589_nlt.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz1fIhyphenhyphenJVIzmyziHISwIYIuk1c0psdeNvxyBaFtU6Ufuv1QpQA3Y5D4SP4C0fIDW6kU9SXXbLfbGE2XyQKvPOp79C6JDywYEM6fzmeiCthkl2o-3vOIRmxNex8ge0A16v6vIjMt5wM3pQ/s1600/IMG_6589_nlt.jpg" /></a></div>
ပင္နီဆူလာမွာ ဟိုတေခါက္လာကတည္းက သတိထားမိၿပီး သေဘာက်ေနခဲ့တာ တခု႐ွိတယ္၊ တျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ စက္ေလွကားေတြမွာ ကပ္ထားတဲ့ ေဟာဒီစာတန္းပါ၊<strike> ေက်းဇူးျပဳ၍ ေဘးကပ္ရပ္ပါ-တဲ့၊ </strike>ၾကည့္ေတာ့ သူ႔စက္ေလွကားကျဖင့္ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးရယ္…၊ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အလြယ္တကူ ေက်ာ္တက္လို႔ရမွာ က်ေနတာပဲ၊ က်ေနာ္လိုက္ၾကည့္မိသေလာက္လည္း ဘယ္သူမွ ေလွကားေပၚမွာ ေဘးကေန အတင္းျဖတ္မတက္ၾကပါဘူး၊ တေယာက္ပဲရပ္စီးလို႔ရတဲ့ စက္ေလွကားမွာ အားလံုးလိုလိုကလည္း တေယာက္စီပဲ ရပ္စီးၾကတာပါပဲ၊ း) ဒါမွမဟုတ္ စက္ေလွကားထိပ္မွာ ပိတ္မရပ္ပါနဲ႔ လို႔မ်ား ေျပာခ်င္သလားပဲ၊ စက္ေလွကားေပၚမွာ ကပ္ထားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္ကေတာ့ စက္ေလွကားစီးရင္ ေဘးကပ္ရပ္ဖို႔ ေျပာတာလို႔ပဲ နားလည္မိတာပါပဲ…၊ (<i>တကယ့္အမွန္ကေတာ့ စက္ေလွကားစီးရင္ ေဘးအစြန္းနား သိပ္မကပ္ပါနဲ႔လို႔ သတိေပးထားတာပါ…</i>) းD<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-T-w4tb2AiPg/U6dfeQbmWOI/AAAAAAAAEMs/BOC8AX6yI24/s1600/IMG_6599_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-T-w4tb2AiPg/U6dfeQbmWOI/AAAAAAAAEMs/BOC8AX6yI24/s1600/IMG_6599_nlt.jpg" /></a></div>
ပင္နီဆူလာရဲ႕ ဝင္ေပါက္ညာဖက္မွာ Fujifilm ဆိုတဲ့ ဓာတ္ပံုဆိုင္တဆိုင္ ႐ွိပါတယ္၊ ဆိုင္ေ႐ွ႕ က်ေနာ္ျဖတ္ေတာ့ “ဘာလိုခ်င္လဲ၊ ဘာ႐ွာလဲ၊ ၾကည့္ပါ” လို႔ ဝန္ထမ္းတေယာက္က လွမ္းေခၚတယ္၊ က်ေနာ္က လွည့္ေတာင္မၾကည့္ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တေခါက္ ျဖတ္ခ်ိန္မွာ ပံုထဲက ေဟာဒီခ်ာတိတ္က ပုခံုးမွာလြယ္ထားတဲ့ က်ေနာ့္ကင္မရာကို ငံု႔ၾကည့္ၿပီး “ဘာမွန္ဘီလူး တပ္ထားတာလဲ” လို႔ စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ ေမးတယ္၊ က်ေနာ္က 16-35 mm လို႔ ေျဖလိုက္ေတာ့ “ဟား...ေကာင္းတာေပါ့၊ Version 2 ထင္တယ္ေနာ္” ဆိုၿပီး စကားဆက္တယ္၊ က်ေနာ္က “ဟုတ္တယ္၊ Version 2” ဆိုၿပီး စကားေထာက္ေပးလိုက္ေတာ့ “16-35 mm ကို ဘယ္လိုကင္မရာမ်ိဳးမွာ တပ္သံုးေနပါလိမ့္” ဆိုၿပီး ဆက္လာျပန္တယ္၊ အဲဒီလို သူတခြန္း၊ ကိုယ္တခြန္းနဲ႔ ေျပာေနလိုက္တာ သတိထားမိခ်ိန္က်ေတာ့ က်ေနာ္က သူ႔ဆိုင္ထဲကို ေရာက္ၿပီးသား ျဖစ္ေနေရာ…၊ ဒီလူငယ္ေလးက သူေစ်းေရာင္းခ်င္တာကို ေ႐ွ႕တန္းမတင္ဘဲ က်ေနာ္နဲ႔ ဓာတ္ပံုအေၾကာင္း၊ ကင္မရာပစၥည္းေတြအေၾကာင္း အေတာ္ၾကာၾကာ ေျပာၿပီးမွ က်ေနာ္ဘာလိုအပ္ေနလဲ ဆိုတာကို သိေအာင္လုပ္ယူခဲ့တယ္၊ က်ေနာ္က “မင္း အေတာ့္ကို ပါးနပ္တဲ့ေကာင္ပဲ၊ မၾကာခင္ ဆိုင္မန္ေနဂ်ာ ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္တယ္” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ႐ွက္ကိုး႐ွက္ကန္းနဲ႔ သူ မေနတတ္ဘူး ျဖစ္သြားတယ္၊ သူ႔ရဲ႕ ေစ်းေရာင္းနည္းကို သေဘာက်သြားလို႔ က်ေနာ္လည္းသူ႔ဆိုင္ကေန မွန္ဘီလူး filter ေတြ၊ LCD ဖံုးတဲ့ film ေတြ ဝယ္ျဖစ္သြားတယ္၊ သူ႔နာမည္က Kelbim လို႔ေခၚပါတယ္၊ မေလး႐ွားကေန အလုပ္ လာလုပ္တာ၊ ပင္နီဆူလာနဲ႔ မနီးမေဝးမွာ အခန္းေလးတခန္း ယူထားၿပီး စေန၊ တနဂၤေႏြက်မွ မေလးကို ျပန္တယ္၊ အသက္ ၂၅ ႏွစ္မွာ အလုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လုပ္ဖူးေနခဲ့ၿပီ၊ အားလပ္ရက္ေတြမွာ စကၤာပူနဲ႔ယွဥ္ရင္ ေစ်းသက္သာတဲ့ ဖူးခက္ကို သြားလည္ရတာ သေဘာက်တဲ့ မေလးလူငယ္ေလးက က်ေနာ္ထြက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ျခေသၤ့ကြ်န္းကေလးရဲ႕ လူေနမႈစရိတ္ ျမင့္မားတဲ့အေၾကာင္း ညည္းတြားၿပီး က်န္ခဲ့ေလရဲ႕…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-FX1ziydmhp0/U6dfc64WIqI/AAAAAAAAEMc/-ft7vpWwluc/s1600/IMG_6625_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-FX1ziydmhp0/U6dfc64WIqI/AAAAAAAAEMc/-ft7vpWwluc/s1600/IMG_6625_nlt.jpg" /></a></div>
“အင္းေလး” မွာ စားျဖစ္ခဲ့တဲ့ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ တခြက္…၊ ခ်ဥ္ေပါင္ဟာ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္ေတြ႔ေတြ႔ ခ်ဥ္ၿပံဳးခ်ဥ္ၿပံဳးနဲ႔ အရင္တုန္းကလို အရသာ႐ွိဆဲ…၊ း)<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-7xOS0tk_eIk/U6dfemRHzkI/AAAAAAAAEM0/0r39iL65HcA/s1600/IMG_6628_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-7xOS0tk_eIk/U6dfemRHzkI/AAAAAAAAEM0/0r39iL65HcA/s1600/IMG_6628_nlt.jpg" /></a></div>
ရတနာဂီရိမွာ အိမ္နိမ့္စံဘဝနဲ႔ ျဖတ္သန္းေနရတုန္း ႀကိဳက္လြန္းလို႔ ေသြးေပါင္ေတြတက္တဲ့အထိ သီေပါမင္း ခဏခဏစားခဲ့ေလ့႐ွိတဲ့ ဟင္းတခြက္ကို ရတနာဂီရိရဲ႕ ဟိုးအေ႐ွ႕ေတာင္ဖက္ယြန္းယြန္းဆီက ကြ်န္းပိစိကေလးေပၚမွာ က်ေနာ္လည္း စားခဲ့တယ္…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-WABTbn0-PX0/U6dfefsZzWI/AAAAAAAAEMw/hR4yx9ty11M/s1600/IMG_6606_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-WABTbn0-PX0/U6dfefsZzWI/AAAAAAAAEMw/hR4yx9ty11M/s1600/IMG_6606_nlt.jpg" /></a></div>
ျခေသၤ့ကြ်န္းကေလးကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့တႏွစ္က အတိုင္း မေျပာင္းမလဲပါပဲ၊ ပူျပင္းတဲ့ ေနေရာင္ေအာက္မွာ မလႈပ္မယွက္ရပ္ေနၾကတဲ့ မိုးေမွ်ာ္တိုက္တာေတြ အစီအရီနဲ႔…၊ ထို႔အတူပဲ အဲဒီတိုက္တာေတြၾကားမွာ က်င္လည္ေနထိုင္ၾကတဲ့ ခ်စ္ခင္ရေသာ မိတ္ေဆြေတြကလည္း အရင္အတိုင္း မေျပာင္းမလဲပါပဲ၊ က်ေနာ္သိကြ်မ္းဖူးတဲ့ လူအေရအတြက္ နည္းသြားတာကလြဲရင္ ခင္မင္ေဖာ္ေ႐ြမႈကေတာ့ တကယ့္ကိုပဲ အရင္အတိုင္း တည္တံ့ခိုင္မာစြာ ထုနဲ႔ထည္နဲ႔ ႐ွိေနဆဲ…၊ အဲဒါေၾကာင့္လည္း က်ယ္ေျပာပါတယ္ဆိုတဲ့ ေနရာေတြအမ်ားႀကီးကို ေက်ာ္ၿပီး ေဟာဒီကြ်န္းေသးေသးေလးဆီကိုပဲ က်ေနာ္ ဒုတိယမၸိ ထပ္ေရာက္ျဖစ္ခဲ့တာ အံ့ၾသစရာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေလ…။ ။</div>
<br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၂၅ ဇြန္၊ ၂၀၁၄ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-48493979481616494182014-06-16T02:13:00.000+02:002014-06-16T02:36:49.187+02:00လူကြ်ံေဘာ...<div align="justify"><br />
ကမာၻ႔ဖလား ေဘာလံုးပြဲေတြ စၿပီဆိုရင္ပဲ လူကြ်ံေဘာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အျငင္းပြားစရာေတြက တပါတည္း ေတြ႔လာရေတာ့တာ ပါပဲ၊ လူကြ်ံေဘာဆိုတာက ထိထိမိမိသာ အသံုးခ်တတ္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္အသင္းရဲ႕ ဂိုးေပါက္ကို အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ကာကြယ္ေပးႏိုင္ပါတယ္၊ အမ်ားအားျဖင့္ အလယ္တန္း၊ ဒါမွမဟုတ္ ေတာင္ပံကေန အေဝးကန္ေဘာေတြ ျဖတ္တင္ေပးတဲ့အခါမွာ လူကြ်ံေဘာ ဖမ္းကစားတတ္ၾကတယ္၊ အထူးသျဖင့္ လ်င္ျမန္ၿပီး အေျပးသန္တဲ့ ေ႐ွ႕တန္းတိုက္စစ္မွဴးေတြကို ဟန္႔တားရာမွာ လူကြ်ံေဘာက အေတာ္ေလးအသံုးတည့္ ပါတယ္၊<br />
<br />
ျမန္မာ့ေဘာ္လံုးေလာကမွာ တေခတ္တခါတုန္းကေတာ့ လူကြ်ံေဘာ ဖမ္းကစားတာကို အရည္အခ်င္းတရပ္လို႔ မျမင္ၾကပါဘူး၊ ပြဲတပြဲမွာ ေနာက္တန္းလူေတြ ႏွစ္ခါသံုးခါေလာက္ လူကြ်ံေဘာ ဖမ္းကစားလိုက္တာနဲ႔ “အာ… ဒီေကာင္ေတြေတာ့ လုပ္လာၿပီ၊ ဟိုဖက္တိုက္စစ္မွဴးကို မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ ကပ္ကစားမယ္၊ မလိမ္မေခါက္ႏိုင္ေအာင္ ပိတ္ကစားမယ္ဆိုတာ မ႐ွိဘူး၊ ထစ္ကနဲ႐ွိ လူကြ်ံေဘာ ဖမ္းဖို႔ပဲ သိတယ္၊” စသျဖင့္ ေျပာတတ္ၾကပါတယ္၊ ေဘာ္လံုးကိုယူဖို႔ အင္နဲ႔အားနဲ႔ ေျပးထြက္လာတဲ့ တိုက္စစ္မွဴးက စည္းၾကပ္ဒိုင္ရဲ႕ အလံနဲ႔အတူ ကြင္းလယ္ဒိုင္ရဲ႕ ခရာမႈတ္သံေအာက္မွာ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္နဲ႔ ရပ္လိုက္ရေတာ့ ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္အေနနဲ႔ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္တာလည္း ပါမွာေပါ့ေလ၊ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လူကြ်ံေဘာဖမ္းဖို႔ ဆိုတာ ေနာက္တန္းလူေတြက တတန္းထဲရပ္ၿပီး တညီတညာထဲ တက္ႏိုင္ဆုတ္ႏိုင္မွ ရတာပါ၊ အဲဒီထဲမွာ တစ္ေယာက္ေလာက္ရဲ႕ ေျခေထာက္ျဖစ္ျဖစ္၊ ပုခံုးျဖစ္ျဖစ္က ကြ်ံထြက္ၿပီး က်န္ခဲ့လို႔ကေတာ့ ၿပီးၿပီပဲ၊ လူကြ်ံေဘာ အထမေျမာက္ေတာ့ဘဲ ဟိုဖက္တိုက္စစ္မွဴးအတြက္ အဆီးအတားမ႐ွိ ဂိုးသမားနဲ႔ တေယာက္ခ်င္းကန္သြင္းဖို႔ အခြင့္ရသြားလိမ့္မယ္၊ က်ေနာ္ငယ္ငယ္တုန္းက ၾကည့္ဖူးတဲ့ ျမန္မာအသင္းေတြရဲ႕ လူကြ်ံေဘာေတြမွာေတာ့ တဖက္အသင္းရဲ႕ တိုက္စစ္မွဴးက သိသိသာသာႀကီး ကြ်ံထြက္ေနတာမ်ိဳးေတြ အေတြ႔ရမ်ားေပမယ့္္ ဒီဖက္ေခတ္ ပြဲေတြမွာေတာ့ တကယ့္ကို မဆိုစေလာက္ကေလး၊ ပုခံုးစြန္းေလးျဖစ္ျဖစ္၊ လက္ဖမိုးေလးျဖစ္ျဖစ္ေလာက္ပဲ ကြ်ံေနၾကတာ ေတြ႔ရတယ္၊ စင္တီမီတာ စေကးလ္ေလာက္ပဲ ႐ွိလိမ့္မယ္…၊<br />
<br />
အျခားေသာ အရာမ်ားစြာလိုပဲ ေဘာ္လံုးရဲ႕ အေ႐ြ႕နဲ႔ ကစားၾကပံုေတြက ေျပာင္းလဲလာေတာ့ လူကြ်ံေဘာျဖစ္တယ္၊ မျဖစ္ဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္ကလည္း မၾကာခဏဆိုသလို အျငင္းပြားစရာ ျဖစ္လာရတယ္၊ လူကြ်ံေဘာ ျဖစ္မျဖစ္ကို ၾကည့္ေပးရတဲ့ စည္းၾကပ္ဒိုင္အတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္ေအာင္ ေဘာ္လံုးကြင္း ျမက္ခင္းကို အစင္းက်ားရိတ္ေပးတာမ်ိဳး၊ နည္းပညာကို အသံုးခ်ၿပီး ကင္မရာေတြနဲ႔ ျပန္ၾကည့္တာမ်ိဳး စတာေတြ လုပ္ေပမယ့္လည္း ပြဲကစားေနတုန္း စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းမွာ ဆံုးျဖတ္ရတာမို႔ အမွားအယြင္းေတြကေတာ့ ဆက္ၿပီး႐ွိေနဦးမွာ ပါပဲ၊ <br />
<br />
ကမာၻ႔ဖလားပြဲနဲ႔ တိုက္ဆိုင္စြာပဲ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းမွာလည္း လူကြ်ံေဘာေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႔ေနရတယ္၊ ဒီလို ႏိုင္ငံေရး လူကြ်ံေဘာဆိုတာ အသစ္အဆန္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဆယ္စုႏွစ္ေတြ အမ်ားႀကီးခ်ီၿပီးေတာ့ကို အျမစ္တြယ္ေနတဲ့ ဓေလ့လိုျဖစ္ေနၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ ကြ်ံပံုကြ်ံနည္းေတာ့ ကြာလာတယ္၊ ဟိုးအရင္တုန္းကေတာ့ ကြ်ံတာက သိသိသာသာႀကီး ကြ်ံတာမ်ိဳး၊ တေယာက္ထဲ ကြ်ံတာတင္မကဘဲ အုပ္စုလိုက္၊ အသင္းလိုက္အဖြဲ႔လိုက္ကို အတံုးလိုက္၊ အတစ္လိုက္ႀကီး ကြ်ံေနၾကတာ…၊ ေျပာရရင္ လူၿပိန္းကြ်ံနည္းေပါ့…၊ ႐ြာေဘာ္လံုးပြဲမွာ ဝင္ကစားတဲ့ လူမိုက္လို “ေဟ့.. ငါလူကြ်ံတယ္၊ ဘယ္ေကာင္ ဘာေျပာခ်င္လဲ” ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ိဳး…၊ ဒီဖက္ေခတ္မွာက်ေတာ့ ကစားပံုေတြက ပိုၿပီး႐ွဳပ္ေထြးလာသလို စင္တီမီတာသာသာေလာက္ပဲ ကြ်ံတာမ်ိဳးေတြနဲ႔ ဆက္ေ႐ြ႔လာတယ္၊ တခ်ိဳ႕လူကြ်ံေဘာေတြဆို တကယ့္ကို ပါးပါးေလးေတြ…၊ ကြ်ံလို႔ကြ်ံေနမွန္း မသိလိုက္ဘဲ ဂိုးေပးလိုက္ရတဲ့ အျဖစ္ေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိပါတယ္၊ ျမန္ဆန္ၿပီး အကြက္စိပ္တဲ့ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး တိုက္စစ္ေတြၾကားမွာ ဘယ္ဟာကလူကြ်ံေဘာ ျဖစ္တယ္၊ ဘယ္ဟာကေတာ့ ျဖစ္မွန္းမသိေအာင္ ေဖာက္ထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္ဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာကို မ်က္ေျခမျပတ္ ၾကည့္ထားႏိုင္မွ သိမွာပါ၊ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ပြဲၿပီးသြားမွ သိလိုက္ရတဲ့အခါ မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္က်န္ခဲ့႐ံုကလြဲလို႔ ျပင္ဖို႔ဆိုတာကေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး…။ ။</div><br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၁၆ ဇြန္၊ ၂၀၁၄<br />
ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-5459774085480400712014-06-12T01:51:00.001+02:002014-06-12T01:59:22.349+02:00႐ြာပါေစေလ...<div align="justify"><br />
ဘေလာ့ဂ္မွာ စာေရးသားျခင္းႏွင့္ ကင္းကြာေနခဲ့သည့္ ကာလမ်ားအတြင္းက က်ေနာ္ မၾကာခဏ နားေထာင္ေနျဖစ္သည့္ သီခ်င္းကေလးတပုဒ္အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါသည္။ သီခ်င္းကေလးက ႏိုင္ငံတကာ ေစ်းကြက္ေတြမွာ ထင္႐ွား၊ လူသိမ်ားလွသည့္ နာမည္ႀကီး သီခ်င္းေတာ့ မဟုတ္၊ ဆြစ္ေတးဂီတအဖြဲ႔ တဖြဲ႔ျဖစ္သည့္ Gotthard အဖြဲ႔၏ သီခ်င္းျဖစ္သည္၊ ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံမွ ေတးဂီတအဖြဲ႔မ်ားသည္ ႏိုင္ငံတကာေစ်းကြက္တြင္ ကမာၻႏွင့္ခ်ီၿပီး ထင္႐ွားသည့္အဖြဲ႔မ်ိဳး မ႐ွိသေလာက္ ႐ွားပါသည္၊ အလြန္ဆံုး ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ား အၾကားတြင္ ၾကားဖူးနားဝ ႐ွိတာမ်ိဳးေလာက္ပဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္၊ သည္ၾကားထဲ ျပင္သစ္လို သီဆိုသည့္ အဖြဲ႔ေတြ၊ ဂ်ာမန္လို သီဆိုသည့္အဖြဲ႔ေတြႏွင့္ ကြဲေနလိုက္ေသးသည္၊ ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြ ၾကားထဲကမွ အဂၤလိပ္လို သီဆိုထားေသာ အဆိုပါ သီခ်င္းကေလးကို ၾကားမိခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္၊ သီခ်င္းကေလး နာမည္က "Let it rain" တဲ့…၊<br />
<br />
က်ေနာ္ အလုပ္လုပ္ေသာ ဓာတ္ခြဲခန္းတခုထဲမွာ ေရဒီယိုေလး တလံုး႐ွိသည္၊ တိတ္ဆိတ္ေသာ ဓာတ္ခြဲခန္းထဲမွာ ကိုယ့္အာ႐ံုႏွင့္ကိုယ္ အလုပ္လုပ္ရင္း ေရဒီယို နားေထာင္ရျခင္းကို က်ေနာ္ ႏွစ္သက္ပါသည္၊ သို႔ႏွင့္ ေရနမူနာမ်ားကို ပီအိပ္ခ်္တိုင္းဖို႔ လုပ္ေနေသာ ေန႔လယ္ခင္းတခုမွာ "Let it rain" သီခ်င္းကေလးကို ေရဒီယိုမွ အမွတ္မထင္ ၾကားလိုက္မိခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္၊ Gotthard အဖြဲ႔၏ ပင္တိုင္အဆိုေတာ္ Steve Lee ၏ အက္႐ွ႐ွအသံႏွင့္အတူ Let it rain သီခ်င္းက က်ေနာ့္ကို တခဏခ်င္းမွာ ဖမ္းစားလိုက္သည္၊ လုပ္လက္စအလုပ္ကို ခဏေလးခ်ထားလိုက္ၿပီး နားစိုက္ေထာင္လိုက္ေတာ့ Let it rain ထဲမွာ က်ေနာ့္ တကိုယ္လံုး “စို” သြားေတာ့သည္၊ "♫♪ နာက်င္ပင္ပန္းရမႈေတြဟာ ငါတို႔ အ႐ွံဳးေပး ထြက္ေျပးရေလာက္ေအာင္ေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး… ♪♪♫”<br />
<br />
"Let it rain, let it rain xxx till the sun comes back again" တဲ့၊ စတိဗ္က ဆိုသြားခဲ့သည္၊ က်ေနာ္တို႔ဘဝေတြထဲက မိုးထဲေရထဲ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနခဲ့ေသာ ေန႔ရက္မ်ားကို သတိရစရာ၊ ဘယ္ေတာ့မွတိတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူးဟု ထင္ရေလာက္ေအာင္ တဖြဲဖြဲႏွင့္ မရပ္မနား ႐ြာေနခဲ့ေသာ ေန႔ေတြ…၊ ထို႔အတူ တအံုးအံုး တဒိုင္းဒိုင္းႏွင့္ ထစ္ခ်ဳန္း၊ အံု႔မိႈင္းၿပီး လွ်ပ္ပန္းလွ်ပ္ႏြယ္တို႔ျဖင့္ သိပ္သည္းေနခဲ့ေသာ ေန႔ေတြ…၊ ထိုသုိ႔ေသာ မိုးေန႔မ်ား က်ေနာ္တို႔အားလံုးမွာ ႐ွိခဲ့ဖူးပါ လိမ့္မည္၊ ကံမေကာင္းေသာ ေန႔ရက္မ်ား၊ နာက်င္ညည္းတြား ေနရေသာ ေန႔ရက္မ်ားကို ျဖတ္သန္းေနစဥ္မွာ ေလာကသည္ ေမွာင္မိုက္လြန္းလွသည္၊ အလင္းေရာင္ေလးေသာ္မွ မျမင္ရေသာ လိႈဏ္ေခါင္းမ်ားသည္ က်ေနာ္တို႔အားလံုးအဖို႔ ႐ွည္လ်ားလွပါသည္၊ သုိ႔ေသာ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ႐ွည္လ်ား႐ွည္လ်ား၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေမွာင္မိုက္ေမွာင္မိုက္ အဆံုးမွာေတာ့ ေနေရာင္ျခည္တန္းတို႔ ျပန္ေရာက္လာရစၿမဲ…၊ မိုးေရတို႔ျဖင့္ စိုစြတ္ေအးခဲ ေနခဲ့ေသာ လမ္းတို႔က ေႏြးေထြးလင္းခ်င္းေသာ ေနေရာင္ေအာက္မွာ ေလွ်ာက္ခ်င့္စဖြယ္ ျပန္ၿပီး ျဖစ္လာရစၿမဲ…၊ အေရးႀကီးသည္က ေနအလင္းပြင့္လာမည့္ ထိုအခ်ိန္တိုင္ ေစာင့္ႏိုင္ဖို႔ ၿမဲၿမံခိုင္က်ည္ေသာ စိတ္ဓာတ္ျဖစ္သည္၊<br />
<br />
အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္၍ တခါက ၾကည့္ဖူးခဲ့ေသာ Best Exotic Marigold Hotel ဆိုေသာ ႐ုပ္႐ွင္ကားေလးကို သတိရမိပါသည္၊ ေနာက္ေၾကာင္းကိုယ္စီ ႐ွိၾကေသာ အဂၤလိပ္ခရီးသြားတို႔ အိႏၵိယႏိုင္ငံက ဟိုတယ္တစ္ခုမွာ လာဆံုၾကသည့္ ဇတ္လမ္းျဖစ္သည္၊ ဟိုတယ္က ေဆာက္လက္စတန္းလန္း၊ ေနေရးထိုင္ေရးက အဆင္မေျပ၊ သို႔ေသာ္ ဟုိတယ္ပိုင္႐ွင္ အိႏၵိယေကာင္ေလးက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ၿပီး အရာရာကို အေကာင္းဖက္ကေန ၾကည့္တတ္သူျဖစ္သည္၊ ထိုေကာင္ေလး ေျပာေလ့႐ွိေသာ စကားေလးတစ္ခြန္းက "Everything's gonna be alright at the end. If it is not alright, then it's not the end" ဟု ျဖစ္သည္၊ “အရာရာဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ အဆင္ေျပသြားပါလိမ့္မယ္၊ အကယ္၍ အဆင္မေျပဘူး ဆိုရင္ အဲဒါေနာက္ဆံုး မဟုတ္ေသးဘူး” ဆိုေသာ စကားေလးက ၾကားရသူတိုင္းအဖို႔ 'မင္းပဲ အေျပာေကာင္း' ဟုဆိုကာ ၿပံဳးခ်င္စရာ…၊ သုိ႔ေသာ္ အေသအခ်ာ ေတြးၾကည့္ေတာ့လည္း ထိုစကားစုေလးက မမွားပါ၊ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အရာတိုင္းဟာ အဆင္ေျပသြားမွာပဲ မဟုတ္လား…၊ နာက်င္မႈတိုင္းအတြက္ သက္သာျခင္းအခြင့္ ႐ွိသလို ငိုေႂကြးခဲ့ရေသာ မ်က္ဝန္းတိုင္းအတြက္လည္း ၿပံဳးရယ္ႏိုင္ေသာ ပါးစပ္တစ္ခု ႐ွိတာ ေသခ်ာပါသည္၊ <br />
<br />
မိုးေတြ႐ြာေနသည့္တိုင္ ေနေရာင္ျခည္ေတြ ျပန္လာမွာပါဟု ေျပာခဲ့ေသာ Gotthard အဖြဲ႔သား စတိဗ္ကေတာ့ ကံမေကာင္းခဲ့႐ွာပါ၊ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္က အေမရိကားတခြင္မွာ ဂီတေဖ်ာ္ေျဖပြဲလွည့္ေနတုန္း ယာဥ္တိုက္မႈျဖစ္ကာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့သည္၊ နီဗားဒါးျပည္နယ္အနီးက အေဝးေျပးလမ္းေဘးမွာ ခဏတာရပ္တန္႔ နားေနခိုက္ ျဖတ္ေမာင္းသြားသည့္ ကုန္ကားတစီးက ရပ္ထားသည့္ သူ႔ဆိုင္ကယ္ကို တိုက္မိၿပီး ထိုမွတဆင့္ ဆိုင္ကယ္ကသူ႔ကိုပါ တိုက္ခ်သြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္၊<br />
<br />
ဘဝက တကယ့္ကိုပဲ တိုပါသည္၊ သို႔ေသာ္ ထိုဘဝတိုတိုေလးကိုပင္ က်ေနာ္တို႔ ေမ့ေလ်ာ့ၿပီး စိတ္ပ်က္အားငယ္၊ လက္မိႈင္ခ် ေနမိသည့္ အႀကိမ္မ်ားစြာ ႐ွိခ်င္႐ွိေနျပန္သည္၊ စတိဗ္ ဆိုသြားခဲ့သလို "Who did say this life will last forever" ဟု မၾကာခဏ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးရမတတ္ပင္…၊ မရပ္မနား ႐ြာသြန္းတတ္သည့္ မိုးမ်ားႏွင့္ ႀကံဳသည့္အခါ က်ေနာ္တို႔၏ စိတ္ဓာတ္မ်ား မိုးေရေအာက္မွာ တိုက္စား၊ ဝါးၿမိဳျခင္း မခံရေစရန္ သတိ႐ွိဖို႔လိုသည္၊ မိုးစဲသြားသည့္ လင္းအ႐ုဏ္ႏွင့္္အတူ ေႏြးေထြးသည့္ ေနေရာင္ျခည္တန္းမ်ား ျဖာက်ေနေသာ ေန႔သစ္မ်ား က်ေနာ္တို႔အတြက္ အခိုင္အမာ ႐ွိေနေၾကာင္း အမွတ္ရၾကဖို႔ လိုသည္၊ ၿပီးေတာ့ သီခ်င္းအဆံုးသတ္မွာ "Have faith in love and please don't cry" ဟု စတိဗ္ ဆိုခဲ့သလို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအေပၚ ႐ိုးသားစြာပဲ ယံုၾကည္ၾကမည္၊ ထိုယံုၾကည္မႈကပဲ က်ေနာ္တို႔၏ မ်က္ရည္မ်ားကို ရပ္တန္႔ေစလိမ့္မွာ ျဖစ္ပါသည္…။ ။</div><br />
<br />
<div align="center"><iframe width="560" height="315" src="//www.youtube.com/embed/p4u8GwSZ8J4" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br />
Video credit: Satyajit Karmakar on Youtube</div><br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၁၂ ဇြန္၊ ၂၀၁၄ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-11544108625287097512014-03-16T23:52:00.002+01:002014-03-17T13:45:34.786+01:00ဦးဖိုးက်ား၊ မယ္ဒုကၡႏွင့္ ၁၂ ႏွစ္သား အပ္ကေလးတစ္ေခ်ာင္း<div align="justify"><br />
မေန႔က ၿမိဳ႕ထဲကိုသြားၿပီး ေစ်းဆိုင္ေတြမွာ ဟိုဟုိဒီဒီ ေလွ်ာက္ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္၊ ၿမိဳ႕ထဲဖက္ကို မေရာက္ျဖစ္တာက လနဲ႔ခ်ီၿပီး ၾကာေနတာက တစ္ေၾကာင္း၊ ရာသီဥတုက သာသာယာယာနဲ႔ ေျခခင္းလက္ခင္း သာတာက တစ္ေၾကာင္း၊ အသံုးတည့္တာေလးဘာေလး ေတြ႔ရင္လည္း ဝယ္ရတာေပါ့ေလ ဆိုၿပီး window shopping လုပ္ခ်င္တာက တစ္ေၾကာင္း ဆိုၿပီး ထြက္လာခဲ့တယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ Shopping mall ႀကီးတစ္ခုထဲမွာ ေနကာမ်က္မွန္ေတြ အမ်ားႀကီး ခင္းက်င္းေရာင္းခ်ေနတာ သြားေတြ႔ေရာ…၊ အဲဒီေတာ့မွ က်ေနာ့္မွာ ေနကာမ်က္မွန္တစ္လက္ လိုအပ္ေနတာ သြားသတိရမိတယ္၊ အရင္ က်ေနာ္တပ္ေနက် မ်က္မွန္က ညီအစ္မ ၂ ေယာက္ေၾကာင့္ ပြန္းပဲ့ပ်က္စီးသြားခဲ့လို႔ မ်က္မွန္ေကာင္းေကာင္း မ႐ွိဘဲ ျဖစ္ေနခဲ့တာ၊ အဲဒီညီအစ္မကလည္း ႏွယ္ႏွယ္ရရ မဟုတ္ဘဲ ပုဂံက နာမည္ႀကီးေတြေပါ့…၊ တျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဓမၼရံႀကီး ဘုရားရဲ႕ ေတာင္ဖက္မွာ ကပ္ရပ္႐ွိတဲ့ ဂူနီညီအစ္မပါ၊ ပုဂံသားေတြက ဂူနီညီအစ္မလို႔ ေခၚတဲ့ အဲဒီဘုရားႏွစ္ဆူကို ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ေခါက္ ပုဂံကိုသြားတုန္းက ေရာက္ခဲ့တယ္၊ ေျမာက္ဂူနီ ဘုရားေပၚက ေလွ်ာက္လမ္းေထာင့္ေတြမွာ အေပၚကေစတီရံေလးေတြနဲ႔ မုခ္ဦးပံုစံ ေထာင့္ခ်ိဳးနိမ့္နိမ့္ေလးေတြ ႐ွိပါတယ္၊ အဲဒီ မုခ္ဦးတစ္ခုေအာက္ကို ျဖတ္အဝင္မွာ က်ေနာ့္ေခါင္းေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ မ်က္မွန္က မ်က္ႏွာၾကက္အုတ္နံရံနဲ႔ ပြတ္မိၿပီး ပ်က္စီးသြားခဲ့တာ ဆိုပါေတာ့…၊ အဲဒီကတည္းက မ်က္မွန္တစ္လက္ေတာ့ ႀကံဳရင္ဝယ္အံုးမွ ဆိုၿပီး စဥ္းစားထားတာ အခုေတာ့ တံဆိပ္မ်ိဳးစံု၊ မ်က္မွန္မ်ိဳးစံု ေရာင္းေနတာနဲ႔မွ တည့္တည့္တိုးမိပါေလေရာ…၊ <br />
<br />
ဒါနဲ႔ မ်က္မွန္ေတြကို အလ်င္းသင့္သလို ၾကည့္ေနတုန္း က်ေနာ့္ေနာက္ဖက္နားကေန စကားသံတစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရတယ္၊ “သမီး… ဒီဦးထုပ္ေလးဆို ဘယ္လိုေနမလဲ” တဲ့…၊ ျမန္မာလို ေျပာလိုက္တာ…၊ ဒီေလာက္ ျပင္သစ္စကားသံေတြ ဆူညံေနတဲ့ shopping mall ႀကီးထဲမွာ အဲဒီျမန္မာစကားသံ တစ္ခြန္းက က်ေနာ့္နားထဲ တန္းတန္းမတ္မတ္ကို ဝင္လာခဲ့တယ္၊ ကမန္းကတန္း လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ သားအမိႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္၊ အနီိးအနားမွာလည္း အာ႐ွသူဆိုလို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ပဲ ႐ွိေလေတာ့ ခုန ျမန္မာစကားေျပာလိုက္တာ သူတို႔ပဲလို႔ က်ေနာ္အတပ္ သိလိုက္တယ္၊ တိုက္ဆိုင္ပံုမ်ားေတာ့ မ်က္မွန္ေတြၾကည့္ေနတဲ့ ျမန္မာတစ္ေယာက္နဲ႔ ဦးထုပ္ေတြၾကည့္ေနတဲ့ ျမန္မာသားအမိ ႏွစ္ေယာက္…၊ ႐ွား႐ွားပါးပါး ျမန္မာစကားသံ ၾကားလိုက္ရတာဆိုေတာ့ လူမႈေရးေတြဘာေတြ ဂ႐ုစိုက္မေနေတာ့ဘဲ သူတို႔ကိုက်ေနာ္ လွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္ လုပ္ေနမိတယ္၊ ခဏၾကာေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အဲဒီနားက အခြာမွာ က်ေနာ့္ကို သတိထားမိသြားပံု ရတယ္၊ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ျပန္ၾကည့္ၿပီး တျခားကို ထြက္သြားၾကတယ္…၊<br />
<br />
ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲလို႔ က်ေနာ္စဥ္းစားၾကည့္တယ္၊ ဒီအတိုင္းႀကီး သြားႏႈတ္ဆက္လိုက္ရမလား၊ 'အစ္မတို႔က ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြလား? ဟုတ္တယ္ေလ၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ' ဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊ လူဆိုတာ အမ်ိဳးမ်ိဳး႐ွိႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား၊ ျမန္မာေတြနဲ႔ မသိခ်င္တဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြအေၾကာင္း က်ေနာ္ၾကားဖူးတယ္၊ တစ္ခါမွ မသိဖူးတဲ့ သူေတြကို ျမန္မာစကား ေျပာတယ္ဆိုတာေလး တစ္ခုထဲနဲ႔ အစိမ္းသက္သက္ သြားႏႈတ္ဆက္လိုက္ဖို႔ သင့္ေတာ္ရဲ႕လား? တကၠသိုလ္မွာ ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီလိုမ်ိဳး စကားလာေျပာတဲ့ သူကို ေက်ာင္းသူေတြက 'ဟယ္… ဘလိုင္းႀကီး လာေရာေနတယ္ေတာ့' ဆိုၿပီး ဟားလႊတ္လိုက္မွာ အေသအခ်ာပဲ…၊ အင္းေလ… အခုက တကၠသိုလ္မွာမွ မဟုတ္တာ…၊ က်ေနာ္ ေလွ်ာက္ေတြးေနမိတယ္၊ မ်က္မွန္ေတြကိုလည္း ဆက္မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ဘဲ ခဏၾကာေတာ့ လွည့္ထြက္လာလိုက္တယ္၊ အဲဒီမွာပဲ ခုနကတုန္းက သားအမိကို ခပ္လွမ္းလွမ္းက အိတ္္ေတြေရာင္းတဲ့ စင္နားမွာ ထပ္ေတြ႔ရျပန္တယ္၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ ႐ွည္႐ွည္ေဝးေဝး ဆက္ၿပီးေတြးမေနေတာ့ဘဲ သူတို႔႐ွိရာဆီ က်ေနာ္ဦးတည္ လိုက္တယ္၊ အကယ္၍ အျခားျမန္မာ တစ္ေယာက္က လာႏႈတ္ဆက္တာကို မသိခ်င္လို႔ လွည့္ထြက္သြားရင္လည္း ဘာျဖစ္လဲ၊ ဒါဟာ သူတို႔အခြင့္အေရးပဲ မဟုတ္လား၊ ေဆာရီးပါဗ်ာ ဆိုၿပီး က်ေနာ္ျပန္လွည့္လာ႐ံု ပါပဲ၊<br />
<br />
“ခုနတုန္းက ျမန္မာစကား ေျပာသံၾကားလိုက္လို႔ က်ေနာ္လာႏႈတ္ဆက္တာပါ…”၊ အဲဒီစကား တစ္ခြန္းကို က်ေနာ္ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ေျပာလိုက္တယ္၊ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ အရာရာဟာ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔စြာနဲ႔ သူ႔အလိုလို စီးဆင္းသြားေတာ့တယ္၊ ခင္မင္ၿပီး ေဖာ္ေ႐ြတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳး သားအမိႏွစ္ေယာက္နဲ႔ shopping mall ႀကီးရဲ႕ အလယ္မွာ က်ေနာ္ စကားေတြ ေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ျမန္မာစကားသံ ၾကားရလို႔ အံ့ၾသသြားရတဲ့ အေၾကာင္း၊ ဒီႏိုင္ငံေလးမွာ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီး မ႐ွိတဲ့အေၾကာင္း၊ အခုလို မေတာ္တဆ ဆံုရတာကို ဝမ္းသာမိေၾကာင္း၊ ဒီကို ေရာက္ေနတာ ၾကာၿပီလား စသျဖင့္နဲ႔ ေထြရာေလးပါး ေျပာျဖစ္ၾကတယ္၊ က်ေနာ္ အံ့ၾသသြားရတဲ့ တစ္ခ်က္က စကားစ,ေျပာလို႔ သံုးေလးခြန္းေလာက္ အေရာက္မွာပဲ သူတို႔က က်ေနာ့္ကို 'ကိုညီလင္းသစ္လား' ဆိုၿပီး ေမးလိုက္တာကိုပါ၊ က်ေနာ္နဲ႔သိတဲ့ ျမန္မာမိတ္ေဆြ တစ္ခ်ိဳ႕ကလြဲရင္ က်ေနာ့္စာေတြကို ဖတ္သူေတြထဲမွာ ဒီႏိုင္ငံထဲက မပါဘူးလို႔ က်ေနာ္က ေတြးထင္ထားတာကိုး…၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြနဲ႔ မေတာ္တဆ ဆံုရတာ ဝမ္းသာရသလို သူတို႔က က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ကိုပါ သိေနတယ္ဆိုေတာ့ ထပ္ဆင့္ဝမ္းေျမာက္ရပါတယ္၊ လမ္းသြားရင္းနဲ႔ တျခားျမန္မာေတြနဲ႔ ဆံုတဲ့အေၾကာင္းကို က်ေနာ္က အခုလို တခုတ္တရ ေရးေနေတာ့ မေလး႐ွားတို႔၊ စကၤာပူတို႔၊ ဂ်ပန္တို႔က လူေတြက ဒါမ်ား အဆန္းလုပ္လို႔ကြာ ဆိုၿပီး ၿပံဳးခ်င္မလားပါပဲ၊ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ တကယ့္ကို အဆန္းပါပဲ၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီႏိုင္ငံမွာ က်ေနာ္ေနထိုင္တဲ့ ၁၂ ႏွစ္အတြင္းမွာ အသိမိတ္ေဆြလည္း မဟုတ္၊ ခ်ိန္းထားတာလည္း မဟုတ္ဘဲ တျခားျမန္မာေတြကို အခုလို မေတာ္တဆဆံုျဖစ္တာ ဒါဟာ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ျဖစ္လို႔ပါပဲ…၊<br />
<br />
ညေနပိုင္းက်ေတာ့ အိမ္မွာ သားကုိ ေရခ်ိဳးေပးဖို႔ ျပင္တယ္၊ သူက ေရခ်ိဳးေႂကြဇလံုထဲမွာ ေဆာ့ၿပီး ေရခ်ိဳးေနတာကို ေစာင့္ေပးရင္း က်ေနာ္က အနားမွာ႐ွိတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဆြဲယူလိုက္ေတာ့ ဦးဖိုးက်ားရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႔ဝတၳဳမ်ား ျဖစ္ေနတယ္၊ အဲဒီထဲမွာ 'မယ္ဒုကၡ' ဆိုတဲ့ဝတၳဳေလးကို ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္၊ မယ္ဒုကၡဆိုတာက အင္မတန္မွ ဆင္းရဲၿပီး ကံေခလြန္းတဲ့ ႐ိုး႐ိုးအအ ေတာသူမေလး တစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို ဖြဲ႔ထားတာပါ၊ အဲဒီေတာသူမေလးက သူ႔႐ြာကိုျပန္ဖို႔ ပိုက္ဆံလည္းကုန္၊ လမ္းလည္းေပ်ာက္ ျဖစ္ေနတုန္း ဦးဖိုးက်ားတို႔နဲ႔ ေတြ႔မိတယ္၊ စိတ္ေစတနာေကာင္း႐ွိၿပီး လူတစ္ဖက္သားကို အၿမဲကူညီတတ္တဲ့ အမ်ိဳးသားပညာဝန္နဲ႔ သူ႔မိတ္ေဆြေတြက ေကာင္မေလးကို အစားအေသာက္ေတြ ေကြ်းေမြး၊ အဝတ္အစားေတြ ဆင္ေပးၾကတယ္၊ မိတ္ေဆြတစ္ခ်ိဳ႕က သူတို႔အိမ္မွာ ေနဖို႔ေခၚေပမယ့္ ႐ိုးသားတဲ့ ေတာသူမေလးက သူ႔႐ြာကိုပဲ ျပန္ခ်င္တယ္ဆိုတာနဲ႔ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ဦးဖိုးက်ားတို႔က ဘူတာ႐ံုကိုလိုက္ပို႔ၿပီး ရထားေပၚ တင္ေပးလိုက္တဲ့အေၾကာင္း ဖြဲ႔ထားတာပါ၊ ကိုယ္ေတြ႔ဝတၳဳမ်ားရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း အဆံုးမွာ morality ကို ေရးတဲ့အခါ “ေနာက္ဆံုး၌ ေတြ႔ႀကံဳၾက၊ ကြဲၾက၊ ေကြကြင္းၾကရမည္တည္း၊ တရားႏွင့္ ေျဖရ၏” ဆိုတဲ့တစ္ခ်က္ကိုလည္း ထည့္ေရးထားတယ္၊ သံသရာတစ္ေၾကာက ေလာကခရီးသြားေတြ ဆိုေတာ့လည္း ဆံုေတြ႔ၾက၊ ေကြကြင္းၾကရတာ ဓမၼတာပါ၊ ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲ ကိစၥရပ္မ်ိဳးေတြနဲ႔ ႀကံဳရတဲ့အခါ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြက လူ႔ျပည္ကအပ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ နတ္ျပည္ကအပ္တစ္ေခ်ာင္း ဆံုတဲ့အျဖစ္လို႔ ဆိုေလ့ ႐ွိၾကတယ္ မဟုတ္လား၊ ခရီးသြားဟန္လႊဲ ခဏတာေလးပဲဆံုၿပီး ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ဆက္ေလွ်ာက္ ၾကတာဆိုေပမယ့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အမွတ္မထင္ ဆံုလိုက္ရတဲ့အျဖစ္ဟာ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ၁၂ ႏွစ္ၾကာမွ အပ္ကေလးတစ္ေခ်ာင္း ေကာက္ရတဲ့အျဖစ္လို႔ပဲ ဆိုခ်င္ပါေတာ့တယ္…။ ။</div><br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၁၆ မတ္၊ ၂၀၁၄<br />
ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-57538457882499201432014-03-13T14:50:00.000+01:002014-03-13T14:50:01.527+01:00ျခေသၤ့လည္ျပန္...<div align="justify"><br />
မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ…၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ ပို႔စ္မွာ က်ေနာ္ေရးခဲ့သလိုပဲ ျခေသၤ့ကြ်န္းကေလးဆီကို ဒုတိယအႀကိမ္ သြားဖို႔အေၾကာင္းက မရည္႐ြယ္ပါဘဲနဲ႔ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္၊ ပထမတစ္ေခါက္ သြားခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကေန တြက္ရင္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ အၾကာမွာ အခု ဒုတိယ ခရီးစဥ္က ျဖစ္လာတာပါ၊ တိုတိုတုတ္တုတ္ ေျပာရရင္ေတာ့ ပထမတစ္ေခါက္ခရီးစဥ္အတြက္ က်ေနာ္ေရးခဲ့သလိုပဲ... ျခေသၤ့ကြ်န္းကေလးမွာ ေနၾကတဲ့ စာေရးသူ၊ စာဖတ္သူ၊ စာ ေရးလည္းမေရး ဖတ္လည္းမဖတ္သူ၊ က်ေနာ့္ကို သိသူ၊ က်ေနာ္က သိသူ၊ က်ေနာ့္ကိုလည္း မသိ၊ က်ေနာ္ကလည္း မသိသူ... ဘယ္သူနဲ႔မဆို ဆံုဖို႔ အသင့္ပါပဲ...၊<br />
<br />
ဆိုေတာ့ မတ္လ ၂၈ ရက္ကေန ဧၿပီလ ၁ ရက္ေန႔အတြင္း ပင္နီဆူလာ ပလာဇာတဝိုက္မွာ Lowepro Vertex 200 AW ကင္မရာအိတ္ႀကီိးကို ေက်ာပိုးၿပီး ဟိုေငးဒီေငးနဲ႔ ေလွ်ာက္ေနတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီဝတ္ လူတစ္ေယာက္ကို မေတာ္တဆမ်ား ေတြ႔မိခဲ့ရင္ လွမ္းသာေခၚလိုက္ပါ၊ ေကာ္ဖီေလးတစ္ခြက္ေလာက္ ေသာက္ရင္းျဖစ္ျဖစ္၊ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္တစ္ပြဲေလာက္ မွာစားရင္းျဖစ္ျဖစ္... ခင္ခင္မင္္မင္ စကားစျမည္ ေျပာၾကရေအာင္ေလ...။ ။</div><br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၁၃ မတ္၊ ၂၀၁၄<br />
<br />
ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-1881265685008521602014-03-01T01:50:00.001+01:002014-03-01T02:13:42.415+01:00ကြ်န္းမွာခ်ည္ေသာႀကိဳး<div align="justify"><br />
“စကၤာပူအဲလိုင္းက ေလွ်ာ့ေစ်းေတြခ်ေနတာ ေတြ႔ၿပီးၿပီလား၊ ဇူးရစ္ကေန စကၤာပူကို ဘယ္ေလာက္မွ မ႐ွိဘူး”…၊<br />
<br />
အိပ္ခန္းထဲမွ ထြက္လာေသာ မအိမ္သူ၏အသံေၾကာင့္ ကြန္ပ်ဴတာမ်က္ႏွာျပင္မွာ စူးစိုက္ထားခဲ့ေသာ အာ႐ံုတို႔က ပ်ံ႕လြင့္သြားခဲ့သည္၊ ႐ုတ္တရက္ လွမ္းေျပာတာမို႔ စကၤာပူေလေၾကာင္းႏွင့္ ေလွ်ာ့ေစ်း လို႔ေတာ့ ၾကားလိုက္မိသည္၊ က်န္တာက ဘာမွန္း မသဲကြဲလိုက္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဖတ္လက္စ ေဆာင္းပါးမွ မ်က္ႏွာကို အသာခြာကာ ေသခ်ာေစရန္ လွမ္းေမးမိသည္၊<br />
<br />
“စကၤာပူအဲလိုင္းေလ…၊ အခု သူတို႔ ပ႐ိုမိုး႐ွင္းကာလ အေနနဲ႔ ခရီးစဥ္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ေစ်းေတြေလွ်ာ့ၿပီး ေရာင္းေနတယ္၊ အဲဒီမွာ စကၤာပူလည္း ပါတယ္၊ ဒီကေန စကၤာပူကို လက္မွတ္ခက နည္းနည္းေလးရယ္...”၊<br />
<br />
ပံုမွန္ေစ်း၏ ထက္ဝက္ခန္႔သာ ႐ွိေသာေစ်းႏႈန္းကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ တကယ္ပဲ အံ့ၾသသြားရသည္၊ ေလေၾကာင္းလိုင္းတစ္ခု အေနျဖင့္ အခုေလာက္အထိ ေစ်းခ်ေရာင္းလိမ့္မည္ဟု ဘယ္တုန္းကမွ ေတြးထင္ မထားဖူးခဲ့…၊ အၿမဲတမ္းလိုလို ေထာင္ဂဏန္းအထက္မွာသာ ႐ွိတတ္ေသာ ေလယာဥ္ခကို ယခုလို အင္အားခ်ိနဲ႔ေသာ ကိန္းဂဏန္းမ်ားအျဖစ္ ျမင္ရသည္က အမွန္ပဲ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းပါသည္၊ စိတ္က ဖတ္လက္စ ေဆာင္းပါးမွာ မ႐ွိေတာ့…၊ ဒါသာအမွန္ဆိုရင္ေတာ့ ၾကားေနက် မဟုတ္တဲ့ ေစ်းပဲ…၊<br />
<br />
“ဟုတ္ေကာ ဟုတ္ရဲ႕လား၊ ဘယ္မွာ ေတြ႔တာလဲ…” <br />
<br />
ယံုတစ္ဝက္ မယံုတစ္ဝက္စိတ္ျဖင့္ လွမ္းေမးမိသည္၊ ဘယ္ကေနဘယ္လိုမ်ား သူမ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ေတြ႔လာျပန္ပါလိမ့္…၊<br />
<br />
“ဟုတ္တယ္…၊ အခုပဲ KrisFlyer သတင္းလႊာမွာ ပါလာတာ…၊ ဒီမွာ လာၾကည့္ပါလား…”<br />
<br />
ကြန္ပ်ဴတာကို ေဘးမွာအသာခ်ထားခဲ့လိုက္ၿပီး အိပ္ခန္းဆီ ေလွ်ာက္သြားရင္း သူမ ၾကည့္ေနသည့္ တက္ဘလက္မ်က္ႏွာျပင္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟုတ္သည္၊ အာ႐ွမွ စကၤာပူ၊ ဘန္ေကာက္ အပါအဝင္ ဥေရာပမွ ၿမိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ကို ေျပးဆြဲမည့္ ခရီးစဥ္မ်ားအား အထူးေလွ်ာ့ေစ်းကာလ သတ္မွတ္ၿပီး ပ႐ိုမိုး႐ွင္း လုပ္ေနသည့္ သတင္းကို ေတြ႔ရသည္၊ <br />
<br />
“ဒီေစ်းကေတာ့ တကယ့္ကို ႀကံဳေတာင့္ႀကံဳခဲ သက္သာတဲ့ ေစ်းပါလား၊ အေတာ့္ကို စိတ္ဝင္စားစရာပဲ…”<br />
<br />
“အင္းေလ… အဲဒါ ေျပာတာေပါ့၊ ေစ်းက ဒီေလာက္သက္သာေနတာ၊ ေ႐ွရီ စကၤာပူကို ျပန္မသြားခ်င္ဘူးလား…?“<br />
<br />
စကၤာပူ…၊ လြန္ခဲ့သည့္ တစ္ႏွစ္က ေရာက္ခဲ့ဖူးေသာ ကြ်န္းကေလး…၊ ခ်စ္ခင္ရေသာ ေရးေဖာ္၊ ဖတ္ေဖာ္ ညီအစ္ကို၊ ေမာင္ႏွမတစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ဆံုခဲ့ဖူးရာ ကြ်န္းကေလး…၊ ဒီကြ်န္းကေလးဆီကို ျပန္လာဖို႔ စိတ္ဆႏၵ ႐ွိခဲ့ေပမယ့္ ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ မွာျဖင့္ ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္လာမယ္ဟု ႀကိဳတင္ေတြးထားျခင္း မ႐ွိတာ ဝန္ခံရပါမည္၊ အခုေတာ့ မအိမ္သူက ေမးေနခဲ့ၿပီ၊ ျပန္မသြားခ်င္ဘူးလား-တဲ့…၊<br />
<br />
“အင္း ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္တယ္…၊ ဒီေလာက္သက္သာတဲ့ ေစ်းႏႈန္းကို ေတြ႔ၿပီးမွ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလို လႊတ္ေပးလိုက္ရမယ္ဆိုရင္လည္း ႏွေျမာစရာ…”<br />
<br />
အခုလို ႐ုတ္တရက္ႀကီး ဆိုင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္ ဆံုးျဖတ္ဖို႔ဆိုသည္က သိပ္ေတာ့မလြယ္…၊ ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ရင္းဆႏၵရယ္၊ မိသားစုနဲ႔တာဝန္ေတြရယ္ အၾကားမွာ အေျဖက တိက်ေရရာမႈ မ႐ွိလွ…၊<br />
<br />
“တကယ္ေျပာတာ…၊ ဒီလို ေစ်းသက္သာတဲ့ အခြင့္အေရးက ရဖို႔သိပ္မလြယ္ဘူး၊ ဆိုေတာ့ သြားခ်င္တယ္ဆိုရင္ သြားသာသြား…၊ အိမ္အတြက္က ဘာမွပူစရာ မလိုပါဘူး…”<br />
<br />
အေတြးတို႔ မဆံုးခင္မွာပဲ မအိမ္သူက ထပ္ၿပီးတိုက္တြန္းျပန္သည္၊ စိတ္ထဲက ဇေဝဇဝါျဖစ္မႈတို႔က ေနေရာင္ေႏြးေႏြးေအာက္မွာ လြင့္ပါးကုန္သည့္ ျမဴႏွင္းတို႔ႏွယ္…၊ မစြမ္းရင္းကလည္း႐ွိ၊ ကန္စြန္းခင္းကလည္း ၿငိမို႔ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္က က်သြားခဲ့သည္၊ သူမ၏ နားလည္၊ စာနာမႈတို႔ အတြက္ ေက်းဇူးတင္မိပါသည္၊<br />
<br />
တကယ့္ကို မ႐ြယ္ဘဲႏွင့္ ေစာ္ကဲမင္းျဖစ္ကိန္း…၊ ထိုသို႔ျဖင့္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္အၾကာမွာ ျခေသၤ့ကြ်န္းကေလးေပၚသို႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္ေရာက္ဖုိ႔ ျဖစ္လာခဲ့ေလေတာ့သည္၊<br />
<br />
<br />
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++<br />
<br />
<br />
တစ္ႏွစ္ဆိုသည့္ အခ်ိန္က ေျပာင္းလဲမည္ဆိုလွ်င္ အရာမ်ားစြာ ေျပာင္းလဲဖို႔အတြက္ ေကာင္းစြာလံုေလာက္ပါသည္၊ အေျပာင္းအလဲေတြ ဆက္တိုက္ျဖစ္ေနသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္အတူ လိုက္ပါေ႐ြ႕ေမ်ာရင္း ႏိုင္ငံသား အခ်ိဳ႕တို႔၏ ေန႔စဥ္ဘဝတို႔လည္း ေျပာင္းလဲခဲ့ရသည္၊ ဤသို႔ျဖင့္ ကြ်န္းကေလးမွာ ဆံုေတြ႔ခဲ့ဖူးေသာ အာဂႏၲဳ ကြွန္းသူ၊ ကြ်န္းသားတစ္ခ်ိဳ႕ မ႐ွိၾကေတာ့…၊ တစ္ခ်ိဳ႕က အိမ္ျပန္ကုန္ၾကသလို တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ အျခားႏိုင္ငံေတြကို ေရာက္သြားၾကသည္၊ ဆံုခဲ့ဖူးသူ တစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ မေတြ႔ႏိုင္ေတာ့သလို ျခေသၤ့ကြ်န္းကေလးမွာ ေတြ႔ႀကံဳရမည့္ အေနအထားတို႔ကလည္း အရင္တစ္ေခါက္ကႏွင့္ တူမည္မထင္ပါ၊ မႏွစ္တုန္းက ကြ်န္းကေလးေပၚ ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္မွာ စာေပေဟာေျပာပြဲ က်င္းပသည့္ရက္ႏွင့္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ႀကံဳခဲ့ရေသးသည္၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ့ၿပီးမွ နားေထာင္ခြင့္ရသည့္ ႐ွား႐ွားပါးပါး အခြင့္အေရး တစ္ခုမို႔ မ်ားစြာ ေက်နပ္ဝမ္းေျမာက္ခဲ့ရသည္၊ ယခုတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ နတ္ျပည္မွ အပ္တစ္ေခ်ာင္းက လူ႔ျပည္မွအပ္ကို ဆံုႏိုင္ေတာ့မည္ မထင္…၊ <br />
<br />
ကြ်န္းကေလးဆီ မေရာက္ခင္ ဆက္တိုက္႐ြာေနခဲ့ေသာ မိုးက ကြ်န္းကေလးေပၚ ေရာက္သည့္ေန႔မွ စၿပီး လံုးဝတိတ္သြားကာ သြားလာလည္ပတ္သမွ် ေနရာတိုင္းက ေျခာက္ေသြ႔၊ သာယာေနခဲ့သည့္ အျဖစ္ကို ၿပန္ၿပီး သတိရမိသည့္အခါ ၿပံဳးမိသည္၊ ရာသီဥတုႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး တစ္ႀကိမ္ကံေကာင္းဖူးလွ်င္ ေနာက္တစ္ႏွစ္မွာလည္း ဆက္ၿပီး ကံေကာင္းတတ္ပါသလား? ဒါလည္း သိပ္ေတာ့ မေသခ်ာပါ၊ အခုအခ်ိန္မွာ ေတြးၾကည့္ေနတာထက္ ေနာက္တစ္လ အၾကာမွာ ေျပးၾကည့္တာက အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္၊ ခံုတစ္လံုးေပၚမွာ ၿငိမ္သက္စြာ ထိုင္ၿပီး ျပန္ေျပာင္းေတြးေတာသည့္ အခါက်ေတာ့လည္း တစ္ႏွစ္ဆိုသည္က မေန႔တစ္ေန႔ကအတိုင္း…၊ လူမ်ား၊ လမ္းမ်ား၊ ရနံ႔မ်ားက ရစ္ဝဲေဝ့ပ်ံ႕ကာ စိတ္အာ႐ံုမွာ အစီအရီ ေပၚလာၾကသည္၊ <br />
<br />
တကယ္ေတာ့ ေျပာင္းလဲျခင္းတရားတို႔ျဖင့္ ရစ္ပတ္ရံခြထားေသာ ေလာကမို႔ ကြ်န္းကေလးဆီမွာ ႀကံဳရမည့္ အေျပာင္းအလဲတို႔ကလည္း သဘာဝက်ပါသည္၊ အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါတို႔က တစ္ႏွစ္စာပိုၿပီး အိုမင္းသြားသည့္တိုင္ ခ်စ္ခင္ေလးစားရေသာ စာေရးေဖာ္၊ စာဖတ္ေဖာ္ ေမာင္ႏွမတစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ေတာ့ျဖင့္ ႏုပ်ိဳလန္းဆန္းစြာ ေတြ႔ႏိုင္ေကာင္းသည္ဟု အနည္းဆံုးေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္မိပါသည္၊ ကြ်န္းကေလးကေကာ…? အရင္တစ္ေခါက္ကလိုပဲ ေႏြးေထြးေဖာ္ေ႐ြစြာ ႀကိဳဆိုတတ္သည့္ ကြ်န္းကေလးအျဖစ္ ႐ွိေနဆဲလား? ေရာက္ဖူးေနသည့္ ခရီးတစ္ခု ျဖစ္သည့္တိုင္ သြားရေတာ့မည္ ဆိုသည့္အခါ စိတ္လႈပ္႐ွား၊ ေပ်ာ္႐ႊင္ရတာက ဓမၼတာပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္…။ ။</div><br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၁ မတ္၊ ၂၀၁၄<br />
ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-30726041306267722622014-02-17T00:33:00.001+01:002014-02-17T00:33:50.992+01:00ျမက္ရိတ္သမား<div align="justify"><br />
“တိုင္းျပည္အတြက္ ျမက္တစ္ပင္ေတာင္မွ စိုက္ခဲ့ဖူးသူ မဟုတ္ဘူး” တဲ့၊<br />
လူေ႐ွ႕သူေ႐ွ႕မွာ ဟိတ္နဲ႔ဟန္နဲ႔ ေျပာခဲ့တာ...၊<br />
<br />
ေလာကမွာ ျမက္စိုက္တာထက္ <br />
ပိုၿပီးအေရးႀကီးတဲ့ လုပ္ငန္းေတြ ႐ွိေနခဲ့တာ<br />
ခမ်ာ မသိေလေရာ့ သလား...၊<br />
<br />
အျပစ္ေတာ့ မဆိုသာပါဘူးေလ...၊<br />
လူဆိုတာက ကိုယ္သန္ရာ သန္ရာ ေျပာၾကတာမ်ိဳး မဟုတ္လား၊<br />
<br />
အလင္းေတြ ပြင့္လာတဲ့အခါ<br />
အသံေတြဟာ ပိုၿပီး က်ယ္လာၾကတယ္၊<br />
<br />
“Weather မေကာင္းရင္ ျဖဳတ္လဲလိုက္...”<br />
“Any ask…?”<br />
“ကြန္တိန္နာနဲ႔ ထည့္မရဘူး၊ ပိုရင္ေတာ့ ေရာင္းစားရမွာပဲ...”<br />
“ေအးေအးေဆးေဆး ဖေယာင္းတိုင္ ထြန္းေနပါ...”<br />
“တစ္နပ္ပဲ စားၾက...”<br />
“ျပည္သူကို အလိုလိုက္မိလို႔ အေႂကြးေတြ တင္ကုန္တာ...”<br />
“နယ္လွည့္ၿပီး ပါး႐ိုက္လာတာကြ...”<br />
“ႏွယ္ႏွယ္ရရဗိုက္ မွတ္ေနသလား၊ က်ည္ရာ ႐ွိတယ္...”<br />
<br />
အသံေတြ၊ အသံေတြ<br />
မ်ားလိုက္တဲ့ အသံေတြ...<br />
တစ္ခ်ိန္က တစြန္းတစသာ ၾကားခြင့္ရတဲ့ တီးတိုးသံေတြ<br />
ေဟာ... အခုေတာ့<br />
ရပ္သိ႐ြာေက်ာ္ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္နဲ႔<br />
တစ္ခါေျပာ တစ္ခါထိ...၊<br />
အိုးနင္းခြက္နင္း ၾကားရခ်က္<br />
ေဗထိဆိုမွျဖင့္ ကြဲခ်က္က ဟက္တက္...၊<br />
အေမတို႔ေခတ္က ေျပာၾကသလို<br />
'စီကနဲဆို သူႀကီးလူခ်ည့္ပဲ' ဆိုရမလို<br />
လူစြမ္းေကာင္းေတြ ေပါတဲ့ေျမ...၊<br />
<br />
ခက္ေနပံုမ်ားေတာ့...<br />
ဒိုင္ယာေလာ့ခ္ က်က္မလာတဲ့ ေ႐ွ႕ထြက္ဝန္မင္းေတြနဲ႔<br />
ေပ႐ွည္ေနတဲ့ ေအာ္ပရာမွာ<br />
မေပ်ာ္႐ွာႏိုင္တဲ့ ပရိတ္သတ္<br />
ေျပာင္းဖူး႐ိုးနဲ႔ ထ,ပစ္ခ်င္စိတ္ကို ႀကိတ္မွိတ္၊ ၿမိဳသိပ္...<br />
<br />
ဟိုး အေ႐ွ႕တစ္႐ိုးက ေကာင္းကင္မွာ<br />
ပုစဥ္းရင္ကြဲသံေတြ ဆူညံလွတယ္...။</div><br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၁၇ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ ၂၀၁၄<br />
ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-62895984951278740972014-02-13T02:46:00.000+01:002014-02-13T12:08:42.407+01:00ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္ႏွင့္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ<div align="justify"><br />
ၿပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔က ဆြစ္ဇာလန္မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ျပည္သူ႔ဆႏၵမဲေပးပြဲမွာ အေတာ္ေလးကို လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္ ျဖစ္သြားခဲ့တဲ့ ရလဒ္တစ္ခု ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္၊ Against the mass immigration ဆိုတဲ့ လူစုလူေဝးနဲ႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ အေျခခ်တာကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ရလဒ္ပါ၊ ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံထဲကို အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြ အပါအဝင္ ႏိုင္ငံျခားသားေပါင္းစံု ဝင္ထြက္အေျခခ်လာမႈဟာ မ်ားသထက္ မ်ားလာတဲ့ အတြက္ အဲဒီလို လူေတြအမ်ားႀကီး ဝင္လာေနမႈအား ကန္႔ကြက္ျခင္းကို လက္ခံပါသလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို မဲဆႏၵခံယူပြဲမွာ မဲခြဲၿပီး ေျဖၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္၊ မဲေပးခြင့္႐ွိတဲ့ ဆြစ္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ၅၀.၃ ရာခိုင္ႏႈန္းက Yes လက္ခံပါတယ္လို႔ မဲေပးခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ လက္႐ွိျပဌာန္းထားတဲ့ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ဥပေဒကို ျပန္ၿပီး ျပင္ဆင္ရေတာ့မွာပါ၊ အဲဒီလို လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ဥပေဒကို ျပင္မယ္ဆိုရင္ အရင္ဦးဆံုး ထိပ္တိုက္ေတြ႔မွာက ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံနဲ႔ ဥေရာပသမဂၢ အီးယူႏိုင္ငံေတြ အၾကားမွာ သေဘာတူထားခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္စြာ ဝင္ထြက္သြားလာခြင့္ဟာ ထိခိုက္ေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ ေလာေလာဆယ္ ဘရပ္ဆဲလ္မွာ က်င္းပေနတဲ့ အီးယူ ႏိုင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီးေတြရဲ႕ အစည္းအေဝးအပါအဝင္ ဥေရာပႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဒီအေၾကာင္းကို သံုးသပ္ေဆြးေႏြးရင္း အေျခအေနေတြဟာ လႈပ္ခတ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္၊ လက္႐ွိ ျမန္မာႏိုင္္ငံမွာလည္း အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးဆိုင္ရာ ကိစၥရပ္ေတြနဲ႔ လႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွား ျဖစ္ေနခ်ိန္မို႔ အေျခခံဥပေဒကို တခ်ိန္လံုး ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ေနတဲ့ ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံရဲ႕ အေတြ႔အႀကံဳနဲ႔ ျဖစ္စဥ္ကို တေစ့တေစာင္း အကဲခတ္ၾကည့္ရ ေအာင္ပါ..၊<br />
<br />
ပထမဦးဆံုး ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံရဲ႕ မဲေပးပံုစနစ္အေၾကာင္းကို နည္းနည္းေလာက္ ေျပာခ်င္ပါတယ္၊ အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီး မဲေပးခြင့္႐ွိတဲ့ ဆြစ္ႏိုင္ငံသားတိုင္းဟာ initiative နဲ႔ referendum ဆိုတဲ့ လူထုဆႏၵခံယူပြဲဆိုင္ရာ စကားလံုး ၂ လံုးနဲ႔ မ႐င္းႏွီးခ်င္ဘဲ ေနလို႔မရပါဘူး၊ အေၾကာင္းက ေႏြဦးရာသီ၊ ေႏြရာသီ၊ ေဆာင္းဦးရာသီ၊ ေဆာင္းရာသီ ဆိုၿပီးတစ္ႏွစ္မွာ ၄ ႀကိမ္ မဲေပးၾကရလို႔ ပါပဲ၊ မဲေပးၾကတဲ့ ကိစၥေတြက ရပ္ကြက္ေက်း႐ြာအဆင့္၊ ျပည္နယ္အဆင့္နဲ႔ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ဆိုၿပီး အဆင့္ ၃ ဆင့္႐ွိပါတယ္၊ ဆြစ္ဇာလန္ဟာ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ျပည္နယ္ေတြ ေပါင္းစုၿပီး ဖယ္ဒရယ္ဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔ ရပ္တည္တဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့အေလ်ာက္ commune လို႔ေခၚတဲ့ ရပ္ကြက္တိုင္းဟာ ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခြင့္နဲ႔အတူ ရပ္ကြက္သူ၊ ရပ္ကြက္သားေတြကို မဲခြဲဆံုးျဖတ္ခိုင္းရတဲ့ ကိစၥရပ္ေတြ ႐ွိတတ္ပါတယ္၊ ဥပမာ- ရပ္ကြက္ထဲမွာ အမိႈက္ခြန္ေတြ ေျပာင္းလဲေကာက္ခံတာ၊ ရပ္ကြက္က မူလတန္း၊ အလယ္တန္း ေက်ာင္းကို အသစ္ျပန္ေဆာက္တာ၊ လူအို႐ံုအသစ္ ေဆာက္တာ၊ ပန္းျခံေဆာက္တာ၊ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေတြ ေ႐ြးခ်ယ္တာ စတဲ့ ကိစၥရပ္မ်ိဳးေတြမွာ ရပ္ကြက္အသီးသီးက ကိုယ့္စံႏႈန္းနဲ႔ကိုယ္ မဲေပးပြဲေတြ က်င္းပၾကတယ္၊ <br />
<br />
ထို႔အတူပဲ ျပည္နယ္အဆင့္ကလည္း အမ်ားျပည္သူနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ အဆံုးအျဖတ္ေတြမွာ ျပည္နယ္မွာ ေနၾကတဲ့သူေတြကို မဲေပးၿပီး ဆံုးျဖတ္ခိုင္းတယ္၊ ဥပမာ- ျပည္နယ္ေဆး႐ံုသစ္ႀကီး ေဆာက္တာ၊ ဓာတ္ဆီ ဆိုင္ေတြနဲ႔ တြဲဖြင့္တဲ့ ကုန္စံုဆိုင္ေတြမွာ အရက္၊ ဘီယာ ေရာင္းခ်ခြင့္ ျပဳသင့္၊ မျပဳသင့္ စတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ပါတယ္၊ တတိယနဲ႔ အျမင့္ဆံုးအဆင့္ ျဖစ္တဲ့ ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ မဲေပးပြဲေတြကေတာ့ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္တဲ့ ဆႏၵခံယူပြဲေတြ ျဖစ္ေနေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးဆိုင္ရာ ကိစၥဟာ အေျခခံဥပေဒပါ ပုဒ္မေတြကို ျပဌာန္းဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္၊ ႏိုင္ငံမွာ ေရးဆြဲျပဌာန္းထားတဲ့ အေျခခံဥပေဒပါ စည္းမ်ဥ္း၊ ဥပေဒတစ္ခုခုဟာ ေခတ္ကာလ၊ အေျခအေနနဲ႔ မေလ်ာ္ညီေတာ့ဘူး၊ ဒါမွမဟုတ္ မူလသတ္မွတ္ခ်က္အတိုင္း လုိက္နာဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ ပါတီတစ္ခုခုက ျဖစ္ေစ၊ အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုခုက ျဖစ္ေစ ဦးေဆာင္ၿပီး အဲဒီဥပေဒကို ဖ်က္သိမ္းဖို႔၊ ျပင္ဆင္ဖို႔ လက္မွတ္ေကာက္ခံမယ္၊ သတ္မွတ္ထားတဲ့ လက္မွတ္အေရအတြက္ ရတဲ့အခါ လႊတ္ေတာ္ကို တင္လိုက္ၿပီးေတာ့ ဖက္ဒရယ္အဆင့္ referendum voting ဆိုၿပီး တိုင္းသူျပည္သားေတြက မဲခြဲဆံုးျဖတ္ ၾကပါတယ္၊ အမ်ားစုက ျပင္ဖို႔ ဒါမွမဟုတ္ အစားထိုးဖို႔ မဲေပးတယ္ဆိုရင္ ဥပေဒကို ျပင္ဖို႔ အတည္ျဖစ္ပါတယ္၊ initiative က်ေတာ့ အေျခခံဥပေဒမွာ နဂိုမူလက မပါတဲ့ ဥပေဒအသစ္တစ္ခုကို ထပ္တိုးခ်င္တဲ့အခါ လူထုလက္မွတ္ ေကာက္ခံၿပီး ခုနကလိုပဲ လႊတ္ေတာ္ကေနတဆင့္ တတိုင္းျပည္လံုး မဲခြဲရတာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔က ဆြစ္လူမ်ိဳးေတြ မဲခြဲၿပီး လက္ခံခဲ့တဲ့ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးဆိုင္ရာ ဥပေဒက direct initiative အမ်ိဳးအစား ျဖစ္ပါတယ္၊ <br />
<br />
မဲေပးစရာ ကိစၥေတြက ရပ္ကြက္အဆင့္၊ ျပည္နယ္အဆင့္၊ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ စတဲ့အဆင့္တိုင္းမွာ အၿမဲတမ္း႐ွိေနတတ္တာ မ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ျခင္းဆိုင္ရာ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ဆႏၵခံယူပြဲေတြက အမ်ားအားျဖင့္ တစ္ႏွစ္မွာ ၂ ႀကိမ္၊ ၃ ႀကိမ္ေလာက္ေတာ့ ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္၊ ဒီေနရာမွာ အလ်င္းသင့္လို႔ မဲေပးပံု၊ မဲေပးနည္းကိုလည္း အနည္းငယ္ ေျပာပါရေစ၊ တစ္ခ်ိန္လံုး မဲေပးေနၾကတဲ့ ႏိုင္ငံ ျဖစ္တဲ့အေလ်ာက္ မဲ႐ံုေတြမွာသာ မဲသြားေပးရမယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူမွ အလုပ္ေကာင္းေကာင္း လုပ္ရေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါ့ေၾကာင့္ မဲဆႏၵ႐ွင္ေတြက စာတိုက္ကေနတဆင့္ မဲထည့္ၾကပါတယ္၊ မဲေပးရမယ့္ရက္ မတိုင္ခင္ ၃ ပတ္ေလာက္ အလိုမွာ မဲေပးခြင့္႐ွိသူတိုင္းရဲ႕ အိမ္ကို ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး႐ံုးက စာတိုက္ကေနတဆင့္ မဲလက္မွတ္ေတြ ပို႔လိုက္ပါတယ္၊ အဲဒီ မဲလက္မွတ္ေတြနဲ႔အတူ စာအုပ္ငယ္ေလး တစ္အုပ္ ပါေလ့႐ွိပါတယ္၊ အဲဒီစာအုပ္ငယ္ေလးထဲမွာ မဲေပးရမယ့္ ေမးခြန္းေတြက ဘာလဲ၊ ဘာ့ေၾကာင့္အခုလို မဲေပးဖို႔ ျဖစ္လာရတာလဲ၊ Yes လို႔ ေပးလိုက္ရင္ ျဖစ္လာမယ့္ အက်ိဳးဆက္၊ No လို႔ ေပးလိုက္ရင္ ျဖစ္လာမယ့္ အက်ိဳးဆက္၊ initiative တို႔ referendum တို႔ကို ဦးေဆာင္တင္သြင္းခဲ့တဲ့ ပါတီ၊ အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ မဲဆြယ္စည္း႐ံုး ႐ွင္းျပခ်က္၊ အစိုးရအဖြဲ႔ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္သေဘာထားနဲ႔ တိုက္တြန္းခ်က္ စတာေတြ အျပည့္အစံု ပါ,ပါတယ္၊ ဒါ့အျပင္ အထင္ကရ ပါတီေတြရဲ႕ Yes or No မဲအေျဖေတြကို တင္ျပထားတဲ့ စာ႐ြက္ေလး တစ္႐ြက္လည္း ပါေလ့႐ွိတယ္၊ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ကိုယ္ ေလးစား၊ ႏွစ္သက္တဲ့ ပါတီေတြ႐ွိခဲ့ရင္ သူတို႔ရဲ႕ ေ႐ြးခ်ယ္မႈ၊ ရပ္တည္မႈကို သိႏိုင္ေအာင္ပါ၊ အဲဒါေတြနဲ႔အတူ မဲလက္မွတ္ေတြ ျပန္ထည့္ေပးရမယ့္ စာအိတ္တစ္အိတ္ရယ္၊ မဲဆႏၵ႐ွင္ရဲ႕ ေမြးေန႔ ရက္စြဲနဲ႔ လက္မွတ္ထိုးရမယ့္ မဲေပးခြင့္ကဒ္ တစ္ခုရယ္ ပါ,ပါတယ္၊ တကယ္ေတာ့ အဲဒီမဲေပးခြင့္ကဒ္က မဲေပးသူ အေရအတြက္ကို စာရင္းအင္း လုပ္ဖို႔နဲ႔ အတည္ျပဳဖို႔ သက္သက္ပါ၊ ဘယ္သူေတြ ဘယ္မဲေပးသလဲ ဆိုတာ မွတ္တမ္းတင္ဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဆြစ္ဇာလန္ရဲ႕ popular voting စနစ္က လွ်ိဳ႕ဝွက္မဲေပးစနစ္ပါ၊ အဲဒါေၾကာင့္ ရပ္ကြက္႐ံုးက ပို႔လိုက္တဲ့ စာအိတ္ဟာ ေဖာက္ၿပီးသည့္တိုင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္ၿပီး အသံုးျပဳႏိုင္တဲ့ စာအိတ္မ်ိဳးကို အသံုးျပဳပါတယ္၊ အထဲမွာ ပါလာတဲ့ စာအိတ္အသစ္ထဲမွာ မဲျပားစာ႐ြက္ေတြထည့္၊ အဲဒီစာအိတ္ကို ပိတ္ၿပီး မူလစာအိတ္ႀကီးထဲထည့္၊ ၿပီးေတာ့မွ မဲေပးခြင့္ကဒ္ကို အတူထည့္၊ ၿပီးရင္ အဲဒါေတြ အားလံုးကို စာတိုက္ကေန ပို႔လိုက္႐ံုပါပဲ၊ စာအိတ္ရတဲ့ အခ်ိန္ကေန စၿပီး မဲေရတြက္မယ့္ေန႔ မနက္ ၁၁ နာရီအထိ ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္မွာ မဲစာ႐ြက္ေတြ ပို႔ေပးလို႔ ရပါတယ္၊ မဲေရတြက္တဲ့ ေန႔မွာေတာ့ မနက္ ၁၁ နာရီကေန စၿပီး လက္ခံရ႐ွိသမွ် မဲစာရင္း ရလဒ္ကို သက္ဆိုင္ရာ ရပ္ကြက္အသီးသီးကေန ျပည္နယ္ေတြရဲ႕ မဲ႐ံုဌာနေတြကို ပို႔ေပးပါတယ္၊ ညပိုင္း ၇ နာရီခြဲ တီဗီသတင္း ေၾကညာခ်ိန္မွာေတာ့ တစ္ႏိုင္ငံလံုးရဲ႕ မဲစာရင္း ရလဒ္ဟာ အတည္ျပဳၿပီးသား ျဖစ္ေနၿပီ ျဖစ္လို႔ တရားဝင္ ေၾကညာေပးပါတယ္၊ အခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အခုလို စာတိုက္ကေန ေပးပို႔တဲ့ စနစ္အျပင္ အြန္လိုင္းမဲေပးစနစ္၊ SMS နဲ႔ မဲေပးစနစ္ စတာေတြကိုပါ တခ်ိဳ႕ ေနရာေတြမွာ စမ္းသပ္လာၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္…၊<br />
<br />
Popular initiative အေနနဲ႔ တင္သြင္းလာတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အလံုးအရင္းနဲ႔ ဝင္ေရာက္ေနတာကို ကန္႔ကြက္တဲ့ဖက္က ႏိုင္သြားတဲ့အတြက္ မၾကာခင္မွာ ဆြစ္ဇာလန္အစိုးရအေနနဲ႔ ဥပေဒတစ္ရပ္ ထုတ္ျပန္ၿပီး တိက်တဲ့ စည္းမ်ဥ္းေတြ ေရးဆြဲရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဥေရာပသမဂၢ ေပၚေပါက္လာကတည္းက ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံရဲ႕ မဲဆႏၵခံယူပြဲေတြမွာ အီးယူကို ဝင္ေရာက္ဖို႔ မၾကာခဏ မဲဆြယ္ၾကေပမယ့္ တစ္ခါမွေတာ့ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး၊ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္က ျပင္သစ္၊ ဂ်ာမဏီတို႔လို ႏိုင္ငံႀကီးေတြနဲ႔ တန္းညွိတဲ့အခါ မတူညီတဲ့ စီးပြားေရးအေျခအေနေတြေၾကာင့္ သူတို႔တိုင္းျပည္ တည္ၿငိမ္မႈ ပ်က္ျပားသြားမွာ ဆြစ္လူမ်ိဳး အမ်ားစုက စိုးရိမ္ၾကတယ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံထက္ ၁၅ ဆေလာက္ ပိုငယ္ၿပီး လူဦးေရ ၈ သန္းသာ ေနထိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံငယ္ေလးတစ္ခု အေနနဲ႔ၾကည့္ရင္ အေျခခံ မတူညီတဲ့ တိုင္းျပည္ေတြ အမ်ားႀကီးပါဝင္တဲ့ အီးယူအဖြဲ႔ထဲ ၾကားညပ္သြားမွာကို စိုးရိမ္တာဟာ သဘာဝက်ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္မွာေတာ့ bilateral agreement ဆိုတဲ့ မူတစ္ခုကို ဆြစ္နဲ႔ အီးယူႏိုင္ငံေတြအၾကား ခ်မွတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္၊ ဒီ အျပန္အလွန္ သေဘာတူညီမႈအရ အီးယူအဖြဲ႔ဝင္ ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ဆြစ္ဇာလန္အၾကား အတားအဆီးမ႐ွိ ဝင္ထြက္သြားလာခြင့္ ရလာၾကတယ္၊ ဗီဇာမလိုေတာ့ဘဲ ရက္႐ွည္ေနထိုင္လို႔ ရလာသလို အလုပ္အကိုင္႐ွိမယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံတြင္းမွာ ေနထိုင္ခြင့္ပါမစ္လည္း ရမွာျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ ဆြစ္ဇာလန္မွာ လာၿပီးအလုပ္လာလုပ္သူေတြ တေျဖးေျဖးနဲ႔ မ်ားလာေပမယ့္ စိုးရိမ္စရာအေျခအေနေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ကမာၻ႔စီးပြားပ်က္ကပ္ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ျပင္သစ္၊ ဂ်ာမဏီ၊ အီတလီ၊ စပိန္ စတဲ့ႏိုင္ငံေတြကေန လာေရာက္အေျခခ်သူေတြ သိသိသာသာကို မ်ားလာခဲ့တယ္၊ တစ္ႏွစ္အတြင္း ဝင္ေရာက္ေနထိုင္သူဟာ ၈၀'၀၀၀ ေလာက္ ျဖစ္လာတဲ့ အထိပါပဲ၊ <br />
<br />
အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ ဆြစ္ဇာလန္ရဲ႕ အေျခခံလစာက ျမင့္မားတဲ့အတြက္ အလုပ္လုပ္ခ်င္သူေတြ မ်ားတယ္၊ ေစ်းကြက္မွာ အလုပ္သမား မ်ားလာတဲ့အတြက္ ဝင္ေရာက္အေျခခ်သူေတြဟာ ဆြစ္ႏိုင္ငံသားေတြထက္ လစာကို အမ်ားႀကီးေလွ်ာ့ယူၿပီး အလုပ္ရဖို႔ ႀကိဳးစားလာၾကတယ္၊ တဖက္မွာလည္း ကုမၸဏီေတြက wage dumping လို႔ေခၚတဲ့ ထိုက္သင့္တဲ့ လုပ္အားခမေပးေတာ့ဘဲ ေစ်းကစားတာေတြ ႐ွိလာခဲ့တယ္၊ ဒါ့အျပင္ ေနထိုင္သူ မ်ားလာတဲ့အတြက္ အိမ္ေစ်း၊ ေျမေစ်းေတြ တက္လာတယ္၊ အခန္းငွားခေတြ ေစ်းႀကီးသထက္ ႀကီးလာခဲ့တယ္၊ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး၊ က်န္းမာေရး စတဲ့ က႑ေတြမွာ လူေတြ မႏိုင္မနင္း ျဖစ္လာတာမ်ိဳးေတြ ႐ွိလာတယ္၊ ဒီလိုအေျခအေနေတြ ေအာက္မွာ လက္ယာပါတီတစ္ခုျဖစ္တဲ့ Swiss People's Party ကေနဦးေဆာင္ၿပီး အထက္မွာေျပာခဲ့တဲ့ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ဥပေဒသစ္ ျပဌာန္းဖို႔ တင္သြင္းလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္၊ <br />
<br />
ဆြစ္ဇာလန္ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီစနစ္က တိုက္႐ိုက္ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္ပါတယ္၊ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာဟာ လူထုကေန တိုက္႐ိုက္ဆင္းသက္တာကို တကယ္ပဲ လက္ေတြ႔ျမင္ရတဲ့ ေနရာလည္း ျဖစ္ပါတယ္၊ စေနေန႔ေတြမွာ ေစ်းဆိုင္ေတြက ညေန ၅ နာရီပိတ္မယ့္အစား ၆ နာရီအထိ ဖြင့္ေရး၊ စားေသာက္ဆိုင္ေတြထဲမွာ ေဆးလိပ္လံုးဝ မေသာက္ေရး၊ ဓာတ္ဆီဆိုင္နဲ႔ တြဲဖြင့္ထားတဲ့ ကုန္စံုဆိုင္ေတြကို တနဂၤေႏြေန႔ပါ ဖြင့္ခြင့္ျပဳေရး၊ ရပ္ကြက္တိုင္းမွာ ေန႔ကေလးထိန္းေက်ာင္းတစ္ခု ထားေပးေရး စတဲ့ လက္ေတြ႔က်တဲ့ ကိစၥရပ္ေတြတိုင္းမွာ ျပည္သူလူထုက မဲေပးၿပီး ဆံုးျဖတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ႏိုင္ငံသားတစ္ဦးစီဟာ သူတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ အေရးကို အၿမဲတမ္း ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ပါဝင္ဆံုးျဖတ္ခြင့္ရတဲ့ ႏိုင္ငံလည္း ျဖစ္ပါတယ္၊<br />
<br />
အခု လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ကိစၥကေတာ့ အစိုးရအဖို႔ အင္မတန္ ေဘးက်ပ္၊ နံက်ပ္ျဖစ္မယ့္ ကိစၥပါပဲ၊ ဥေရာပတိုက္အလယ္မွာ ႐ွိတဲ့ ႏိုင္ငံငယ္ေလးျဖစ္လို႔ အီးယူႏိုင္ငံေတြနဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္တာ၊ ကူးလူးဆက္ဆံ တာေတြကို ပစ္ပယ္လို႔ မျဖစ္ပါဘူး၊ အရင္အတိုင္း ဗီဇာလိုအပ္တဲ့ စနစ္ကို ျပန္သြားျပန္ရင္လည္း လုပ္ငန္းမတြင္က်ယ္တာေတြ ျဖစ္လာမယ္၊ ဒီလို အခက္အခဲေတြၾကားထဲမွာ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ အခြင့္အလမ္းလည္း မထိခိုက္၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရး၊ သံတမန္ေရးလည္း မယိုယြင္းေစမယ့္ နည္းလမ္းတစ္ခုကို သူတို႔႐ွာရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ တကယ္တမ္း ေျပာရရင္ေတာ့ အခုလို ႏိုင္ငံျခားသားေတြ ဝင္ထြက္မႈမ်ားလာလို႔ လူမႈအေျခအေနေတြ ေျပာင္းလဲတာဟာ ဆြစ္ဇာလန္တစ္ခုတည္းသာ မကဘဲ အီးယူႏိုင္ငံေတြမွာလည္း ျဖစ္ေနၾကတာပါ၊ အဂၤလန္မွာဆိုရင္ လြတ္လပ္စြာ ဝင္ထြက္သြားလာခြင့္ ဖြင့္ေပးလိုက္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ႏိုင္ငံျခားသား ဝင္ေရာက္မႈက ၁၀ ႏွစ္အတြင္း ၉၀၀'၀၀၀ အထိ ျဖစ္လာခဲ့တယ္၊ ဒါဟာ မူလ သူတို႔မွန္းထားတာထက္ ၁၀ ဆေက်ာ္ ပိုမ်ားေနတယ္လို႔ ဆိုတယ္၊ ထို႔အတူပဲ စပိန္မွာ အလုပ္လက္မဲ့ႏႈန္းဟာ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္အထိ တက္လာတာ၊ ဂရိႏိုင္ငံကို စီးပြားပ်က္ကပ္ကေန ဆြဲထုတ္ဖို႔ ဂ်ာမဏီကေန ေငြေၾကးအလံုးအရင္းနဲ႔ ေထာက္ပံ့ရလို႔ ဂ်ာမန္ေတြ ညည္းတြားၾကတာ၊ ျပင္သစ္မွာ ပိုလန္က အလုပ္သမားေတြနဲ႔ ျပည့္ေနလို႔ ျပင္သစ္လူမ်ိဳးေတြ အလုပ္႐ွားပါးကုန္တာ စတာေတြနဲ႔ ဥေရာပသမဂၢႀကီးလည္း လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးဆိုင္ရာ အၾကပ္အတည္းေတြ ေတြ႔ေနရတယ္၊ တခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံေတြဆိုရင္ ဆြစ္ဇာလန္ရဲ႕ ပံုစံကိုအတုယူၿပီး အီးယူကေန ျပန္ထြက္ဖို႔အထိ ေျပာဆိုလာၾကတာေတြ ႐ွိလာတယ္၊<br />
<br />
တကယ္ေတာ့ အခုေျပာခဲ့တဲ့ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ကန္႔သတ္ဖို႔ မဲေပးပြဲမွာ ဒီအဆိုကို တင္သြင္းတဲ့ Swiss People's Party တစ္ခုကလြဲရင္ တျခားဘယ္ပါတီကမွ လက္မခံခဲ့သလို အစိုးရတစ္ဖြဲ႔လံုးလည္း လက္မခံခဲ့ပါဘူး၊ သူတို႔အားလံုးက မဲဆြယ္ေရးကာလေတြမွာ ဒီအဆိုကို လက္မခံၾကပါနဲ႔လို႔ တစ္ခ်ိန္လံုး တဖြဖြေျပာေနခဲ့တဲ့ ၾကားက ဆြစ္လူထုက လက္ခံပါတယ္ဆိုၿပီး မဲေပးခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္၊ မဲရလဒ္ေတြ ထြက္လာေတာ့ အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ေတြ အပါအဝင္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ အားလံုးက ̔ဒီအေျဖအတြက္ စိတ္ပ်က္မိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ လူထုက သူတို႔ခံစားေနရတဲ့ အတိုင္း ဆႏၵကို ထုတ္ေဖာ္ခဲ့တာျဖစ္လို႔ ေလးစားရမယ္၊ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးဖို႔ တာဝန္႐ွိတယ္̕ လို႔ ဆိုၾကတယ္၊ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ဒါပါပဲ၊ အနည္းစုကို ေထာက္ထားညွာတာၿပီး အမ်ားစုရဲ႕ ဆႏၵအတုိင္း ေဆာင္႐ြက္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္၊ <br />
<br />
ဒီမိုကေရစီ က်င့္သံုးတဲ့ ႏိုင္ငံေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံတိုင္းကေတာ့ သူတို႔နဲ႔ကိုက္ညီမယ့္ စံခ်ိန္၊ စံညႊန္းေတြကို အဓိကထား ေဖာ္ေဆာင္မွာပါ၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုပံုစံပဲျဖစ္ပါေစ၊ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမုိကေရစီကို က်င့္သံုးတဲ့ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္မွာေတာ့ ျပည္သူသာအမိ၊ ျပည္သူသာအဖ ျဖစ္ပါတယ္၊ အစိုးရဆိုတာက ျပည္သူလူထု ေပးထားတဲ့ လစာကိုယူၿပီး လူထုရဲ႕ ဆႏၵအတိုင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးရတဲ့ အက်ိဳးေဆာင္ဝန္ထမ္း သက္သက္သာ ျဖစ္ပါတယ္၊ သူတို႔စိတ္နဲ႔ မေတြ႔တိုင္း ျပည္သူကို ႀကိမ္းေမာင္းဆဲဆိုခြင့္လိုင္စင္ ရထားသူေတြ မဟုတ္ပါဘူး၊ အေျခခံဥပေဒ ဆိုတာဟာလည္း လူထုအတြက္ တကယ္အက်ိဳးျပဳမယ့္ ဥပေဒေတြပဲ ျဖစ္သင့္ပါတယ္၊ အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ျပည္သူလူထုဟာ သူတို႔နဲ႔ ကိုက္ညီမယ့္၊ သူတို႔ကို အကာအကြယ္ေပးမယ့္ ဥပေဒသစ္ကို ေတာင္းဆိုခြင့္၊ ေရးဆြဲျပဌာန္းခြင့္ ႐ွိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္…။ ။</div><br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၁၃ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ ၂၀၁၄<br />
ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-17817556626188216542013-12-16T03:28:00.002+01:002013-12-16T09:48:22.659+01:00စိတ္၏ခ်ည္တိုင္ ႏိုင္ငံကေလးသို႔ (၇)<div align="justify"><br />
႐ွမ္းျပည္ရဲ႕ ႐ိုး႐ာဓေလ့တစ္ခုျဖစ္တဲ့ နာမည္ေက်ာ္ ၅ ရက္ေစ်းကို ကေလာမွာ႐ွိေနတုန္း ႀကံဳလိုက္ရတယ္၊ ၅ ရက္ေစ်းမွာမွ သတင္းကြ်တ္မတိုင္ခင္ ေစ်းျဖစ္လို႔ ပံုမွန္ ၅ ရက္ေစ်းေတြထက္ကို ပိုစည္ပါတယ္၊ ၿမိဳ႕အနီးဝန္းက်င္မွာ ႐ွိတဲ့ ႐ြာေတြက ပေလာင္ေတြ၊ ပအို႔ဝ္ေတြ အပါအဝင္ ေျမျပန္႔ အနယ္နယ္၊ အရပ္ရပ္က ေစ်းလာေရာင္းၾကသူေတြနဲ႔ ေစ်းဟာ တိုးမေပါက္ေအာင္ စည္ကားလွတယ္…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-gu6mkLm6Y8w/Uq4b_6pO13I/AAAAAAAAEGk/N-yEy9c9Ujk/s1600/IMG_4685_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-gu6mkLm6Y8w/Uq4b_6pO13I/AAAAAAAAEGk/N-yEy9c9Ujk/s1600/IMG_4685_nlt.jpg" /></a></div>ေဒသထြက္ကုန္ေတြျဖစ္တဲ့ ပဲပုတ္မ်ိဳးစံု၊ ခ်င္း၊ ဂ်ဴးျမစ္၊ စိမ္းစားဥ၊ အာလူး… စတာေတြက လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္မို႔ ျမင္ရတာနဲ႔ စားခ်င္စရာ၊ အေပၚယံ ဇိမ္ခံပစၥည္းေတြ မပါဘဲ ေန႔စဥ္ဘဝမွာ တကယ့္ကိုလိုအပ္တဲ့ အေျခခံ လူ႔အသံုးအေဆာင္ေတြကို စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ ဝယ္ယူေနၾကတဲ့ ေတာသူေတာင္သားေတြက ကိုယ့္အာ႐ံုနဲ႔ကိုယ္၊ ကိုယ့္တြက္ခ်က္ တိုင္းတာမႈနဲ႔ကိုယ္…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGSibG2TFKjmHbcnzG3Y9_WDxiVEeZskI6LHmXy4glRtz4KbgqQx4muYZlzjgvLkKDc_dd_kEJIcCoLmjK7aFZk2rZIeptaX2GTyZoWuEY0IuFXIf5cfjX_2x1ko3rVb804K7ZEG21vJ4/s1600/IMG_4692_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGSibG2TFKjmHbcnzG3Y9_WDxiVEeZskI6LHmXy4glRtz4KbgqQx4muYZlzjgvLkKDc_dd_kEJIcCoLmjK7aFZk2rZIeptaX2GTyZoWuEY0IuFXIf5cfjX_2x1ko3rVb804K7ZEG21vJ4/s1600/IMG_4692_nlt.jpg" /></a></div>ေစ်းထဲမွာ ဟိုေငးဒီေငးနဲ႔ ေလွ်ာက္ေနတုန္း က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္နဲ႔ ေျပာေနတဲ့ အသံတစ္သံကို ၾကားရတယ္၊ လူမျမင္ရဘဲ ခပ္လွမ္းလွမ္းကတည္းက ၾကားေနရတဲ့ အသံကို စူးစိုက္နားေထာင္လိုက္ေတာ့ ျပကၡဒိန္၊ သႀကၤန္စာနဲ႔ ၇ ရက္သားသမီး ေဟာစာတမ္း ေရာင္းေနတဲ့အသံ ျဖစ္ေနတယ္၊ ေနာက္ဆံုး အသံထြက္ေနတဲ့ ေနရာနဲ႔ အနီးဆံုးကို ေရာက္ေနေပမယ့္လည္း အသံ႐ွင္ေစ်းသည္ကို က်ေနာ့္မွာ ခ်က္ခ်င္း မေတြ႔ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနေသးတယ္၊ ဟိုဟုိဒီဒီ လိုက္ၾကည့္ေတာ့မွ ခါးမွာ ေဆာင္းေဘာက္စ္အေသးေလး ခ်ိတ္ထားၿပီး ပါးစပ္နားကပ္ထားတဲ့ မိုက္ခ႐ိုဖုန္းနဲ႔ ေျပာေနတဲ့ ေဟာဒီလူငယ္ေလးကို ေတြ႔ရေတာ့တယ္၊ သေဘာက်သြားလို႔ ျဖတ္ကနဲ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ျဖစ္လိုက္တယ္၊ ဟုတ္တယ္ေလ…၊ က်ေနာ္တို႔ ခပ္ငယ္ငယ္က သိခဲ့ရတဲ့ ေဟာစာတမ္း ေရာင္းသူေတြဆိုတာက ေမာင္ဗမာ စက္ဘီးေပၚမွာ ေအာ္လံႀကီးခ်ိတ္၊ ၿပီးမွ သစ္သားတန္းေတြ႐ိုက္၊ ႀကိဳးတန္းေတြ ဆြဲၿပီး အဲဒီစက္ဘီးနဲ႔ အရပ္တကာလွည့္လို႔ ၾကားရသူအေပါင္း နားကြဲေစေလာက္တဲ့ မိုက္ခ႐ိုဖုန္းသံ တဂြီဂြီနဲ႔ ေရာင္းၾကတာကိုး၊ အခုေတာ့ ဒီမွာ သူ႔အနီးဝန္းက်င္က အလြန္ဆံုး လူ ၂၀ ေလာက္ပဲ ၾကားရေလာက္တဲ့ မိုက္ခ႐ိုဖုန္းသံ ၾကည္ၾကည္လင္လင္နဲ႔ ၂၁ ရာစုရဲ႕ Hi-tech ေစ်းသည္ေလးက ေပါ့ေပါ့ပါးပါး…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-KgaPKUsELZY/Uq3cAcIYq3I/AAAAAAAAEEo/gjzwiHedsao/s1600/IMG_5295_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-KgaPKUsELZY/Uq3cAcIYq3I/AAAAAAAAEEo/gjzwiHedsao/s1600/IMG_5295_nlt.jpg" /></a></div>ျမန္မာျပည္ကို မလာခင္တုန္းက မိုးေလဝသအေျခအေနနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ စဥ္းစားမိတယ္၊ ေအာက္တိုဘာဆိုတာ မိုးကုန္ၿပီဆိုေပမယ့္ ခရီးစဥ္အတြင္းမွာ တစ္ႀကိမ္၊ ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္ေတာ့ မိုးမိခ်င္ မိႏိုင္တယ္-လို႔၊ တကယ္တမ္း ေရာက္လာေတာ့ မိုးအံု႔တဲ့ရက္ေတြနဲ႔ ႀကံဳရေပမယ့္ မိုး႐ြာတာမ်ိဳးေတာ့ မ႐ွိခဲ့ပါဘူး၊ အနည္းဆံုးေတာ့ ရန္ကုန္ဟာ ေျခာက္ေသြ႔၊ ေႏြးေထြးမႈေတြနဲ႔ ႀကိဳဆိုခဲ့တယ္လို႔ ဆိုရမွာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ကေလာေရာက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ စြတ္စိုေအးျမမႈေတြနဲ႔ တည့္တည့္ႀကီးကို တိုးရေတာ့တယ္…၊ ကေလာေစ်းေ႐ွ႕မွာ ပက္ပင္းတိုးတာျဖစ္လို႔ “ေမၿမိဳ႕မိုး” မဟုတ္ေပမယ့္ အစိုးမရတာခ်င္းမွာေတာ့ သူလည္း အတူတူပါပဲ၊ ႐ြာေနလိုက္တာ တအုန္းအုန္း၊ တၿခိမ့္ၿခိမ့္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ကို မစဲႏိုင္ခဲ့ဘူး…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-ACEy0Qo9Nxc/Uq3b_gi1eCI/AAAAAAAAEEc/gw_6x5NnGJk/s1600/IMG_5272_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="427" src="http://1.bp.blogspot.com/-ACEy0Qo9Nxc/Uq3b_gi1eCI/AAAAAAAAEEc/gw_6x5NnGJk/s640/IMG_5272_nlt.jpg" width="640" /></a></div>ရာသီဥတု သာယာတဲ့ေန႔မွာေတာ့ သားက ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရား ေစ်းဆိုင္က ဝယ္လာတဲ့ ေလးခြကို စမ္းဖို႔ လက္တျပင္ျပင္နဲ႔…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-sgkS6JK2RMY/Uq3cATIC0lI/AAAAAAAAEEs/Br3HN-ommAw/s1600/IMG_5277_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-sgkS6JK2RMY/Uq3cATIC0lI/AAAAAAAAEEs/Br3HN-ommAw/s1600/IMG_5277_nlt.jpg" /></a></div>အမွန္ေတာ့ ေလးခြကို စမ္းခ်င္ေနတာ သားတစ္ေယာက္ထဲေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး…၊ း) ေတာ္ေသးတယ္၊ ဆိုင္ကယ္စီးရင္ ခေမာက္ေဆာင္းဖို႔ လိုတယ္ဆိုတာ အဲဒီေန႔က လက္ေတြ႔ ပညာေပးတာမ်ိဳး ျဖစ္မသြားလို႔…၊ း))<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwoznVGQwOAwClJ6JsqYzgD2tHdq_TLzSl26ADV6ttlqRVYqQdkPtqtKh8ZmTZ6YLAtS08djUAaVzfA8ymRqi2iQS8HKedT7yjmIAJslfgAfMg9D1cwsZcKGM4XK6XyOnWt9FAfm2J15Y/s1600/IMG_5309_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwoznVGQwOAwClJ6JsqYzgD2tHdq_TLzSl26ADV6ttlqRVYqQdkPtqtKh8ZmTZ6YLAtS08djUAaVzfA8ymRqi2iQS8HKedT7yjmIAJslfgAfMg9D1cwsZcKGM4XK6XyOnWt9FAfm2J15Y/s1600/IMG_5309_nlt.jpg" /></a></div>သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ ညမွာေတာ့ သိမ္ေတာင္ေပၚကို သြားျဖစ္တယ္၊ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာလို မစည္ကားေပမယ့္ ကေလာၿမိဳ႕ရဲ႕ သီတင္းကြ်တ္ညကလည္း တပိုင္တႏိုင္ ဆီမီးတိုင္ေလးေတြနဲ႔…၊ မိန္းကေလးငယ္ေတြ၊ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ေျခေထာက္ၾကားထဲကို ေဗ်ာက္အိုး ပစ္ထည့္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း သေဘာတက်နဲ႔ ရယ္ေနၾကတဲ့ လူငယ္အုပ္စုေလးေတြလည္း ေတြ႔ရတယ္၊ ဆယ္ေက်ာ္သက္တို႔ သဘာဝ မိန္းကေလးေတြကို စ,ေနာက္ၾကတာ မဆန္းေပမယ့္ တဖက္သားရဲ႕ ထိတ္လန္႔၊ စိုး႐ြံ႕မႈကို ဟားစရာအေနနဲ႔ ရယ္ေမာပစ္တာကေတာ့ မစာနာရာက်တဲ့ လုပ္ရပ္လို႔ပဲ က်ေနာ္ျမင္ပါတယ္၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-j_zGkuzBKS4/Uq3cM0-7lOI/AAAAAAAAEFE/BUlK3WLufpI/s1600/IMG_5562_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-j_zGkuzBKS4/Uq3cM0-7lOI/AAAAAAAAEFE/BUlK3WLufpI/s1600/IMG_5562_nlt.jpg" /></a></div>သူငယ္ခ်င္း မိသားစုက ဖိတ္ေကြ်းတဲ့ ညစာပါ၊ သူတို႔က စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ မၾကာခဏ စားရေလ့႐ွိတဲ့ အသားဟင္းေတြ မပါေစဘဲ ငါးဟင္း၊ ငါးေၾကာ္၊ ကန္စြန္း႐ြက္ေၾကာ္၊ ၾကက္ဟင္းခါးသီးေၾကာ္၊ အညာင႐ုတ္သီးေထာင္း စတာေတြနဲ႔ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ျပင္ဆင္ထားတာမို႔ အမွတ္တရျဖစ္ခဲ့တဲ့ ညစာတစ္နပ္ပါပဲ၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-sOe988hsKP4/Uq3cch530KI/AAAAAAAAEFQ/WSvgk4ESZAo/s1600/IMG_5653_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-sOe988hsKP4/Uq3cch530KI/AAAAAAAAEFQ/WSvgk4ESZAo/s1600/IMG_5653_nlt.jpg" /></a></div>ဒီတစ္ေခါက္ ရန္ကုန္မွာ ဟံသာဝတီအဝိုင္းကို ျဖတ္တိုင္း ယာဥ္ထိန္းရဲ ၂ ေယာက္က အခ်ိန္ျပည့္ ႐ွင္ေပးေနရတာ သတိျပဳမိတယ္၊ ပံုမွန္ဆို အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း အဝိုင္းပတ္ယာဥ္က ဦးစားေပးပါ၊ ဒါေပမယ့္ ဟံသာဝတီအဝိုင္းလို ကားမ်ားလွတဲ့ ေနရာမွာေတာ့ ယာဥ္ေၾကာတစ္ခုထဲက ဦးစားေပးျဖစ္ေနရင္ က်န္တဲ့ဖက္ေတြမွာ လမ္းပိတ္ကုန္တာမို႔ အခုလို ႐ွင္းေပးေနရတာပါပဲ၊ အေပၚပံုထဲက ဦးေထာင္ဘိုအဝိုင္းမွာေတာ့ အဲဒီလို ယာဥ္ထိန္းရဲ မေတြ႔မိဘဲ လ်င္သူေမာင္းစတမ္း စနစ္နဲ႔ သြားေနၾကလို႔ အၿမဲလိုလို ကားပိတ္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္၊ တက္စီသမားေတြက ေတာင္ဥကၠလာ၊ သာေကတ၊ သကၤန္းကြ်န္း စတဲ့ၿမိဳ႕နယ္ေတြဖက္က လွည့္ပတ္ေမာင္းၾကရလို႔ လမ္းအသစ္ေတြ အမ်ားႀကီးေတာ့ သိခဲ့ရတယ္…၊ း)<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-1qZSS3i5yFY/Uq3cenHMCgI/AAAAAAAAEFo/Gwwr9Y83atQ/s1600/IMG_5721_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-1qZSS3i5yFY/Uq3cenHMCgI/AAAAAAAAEFo/Gwwr9Y83atQ/s1600/IMG_5721_nlt.jpg" /></a></div>ျပန္ကာနီး တစ္ရက္မွာေတာ့ ဘုရားတက္ျဖစ္ပါတယ္၊ ေနဝင္ၿပီးစ အခ်ိန္ျဖစ္လို႔ ဘုရားေပၚမွာ ျပည္တြင္းဘုရားဖူးေကာ၊ ျပည္ပတိုးရစ္ေတြပါ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ႐ွင္းသြားခဲ့တယ္၊ ဘယ္အခ်ိန္ပဲ ေရာက္ေရာက္ မေျပာင္းလဲဘဲ ေအးခ်မ္းၿမဲ၊ ေအးခ်မ္းေနတဲ့ ေနရာေတြထဲမွာ ဘုရားရိပ္၊ တရားရိပ္က ထိပ္ဆံုးကပါ၊ အဲ… ႏိုင္ငံျခားသားေတြအတြက္ ဘုရားဝင္ေၾကးကေတာ့ ၅ ေဒၚလာကေန ၈ ေဒၚလာ ျဖစ္သြားခဲ့ၿပီ၊ အရင္ ၅ ေဒၚလာ ဝင္ေၾကး အစပိုင္းေခတ္တုန္းက ၅ ေဒၚလာေပးၿပီးရင္ တစ္ေန႔ကို ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္တက္တက္၊ တက္ခြင့္႐ွိတယ္၊ ဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံျခားသားေတြက မနက္ဖက္ အ႐ုဏ္တက္မွာ ဘုရားလာဖူးၿပီး ညေနပိုင္းမွာ sunset အတြက္ ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္လာတတ္ၾကတယ္၊ အထူးသျဖင့္ FIT လို႔ေခၚတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္ခရီးသြားေတြပါ၊ ေနာက္ပိုင္း အဲဒီလိုေတြ မ်ားလာေတာ့ ၅ ေဒၚလာဟာ တစ္ႀကိမ္သာဝင္ခ ဆိုၿပီး သတ္မွတ္လိုက္တယ္၊ အခု ဝင္ေၾကးသစ္ျဖစ္တဲ့ ၈ ေဒၚလာကိုေတာ့ ဟိုးအရင္အတိုင္း တစ္ေန႔ကို ဘယ္ႏွစ္ေခါက္တက္တက္ တက္ခြင့္႐ွိပါတယ္လို႔ ဆိုတယ္၊ ဝင္ေၾကးေပးတဲ့အခါ အကၤ် ီမွာကပ္ရတဲ့ စတစ္ကာတစ္ခုရယ္၊ အထင္ကရ ေနရာေတြကို ညႊန္ျပထားတဲ့ ဒီဇိုင္းသစ္နဲ႔ ဘုရားေျမပံုတစ္ခုရယ္ ေပးပါတယ္…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-uxUNODHF_Mw/Uq3cc_3kFlI/AAAAAAAAEFY/6q-wPQ2fAP8/s1600/IMG_5670_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-uxUNODHF_Mw/Uq3cc_3kFlI/AAAAAAAAEFY/6q-wPQ2fAP8/s1600/IMG_5670_nlt.jpg" /></a></div>အရင္တစ္ေခါက္က လိုပဲ၊ ဒီတစ္ေခါက္မွာလည္း သားက ဘုရားမွာ မီးပူေဇာ္ဖို႔ စိတ္အားထက္သန္ ေနခဲ့တယ္၊ <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwdggaTfwGHcSAQpQ9oVEmEZy7GWfQ1jAr4MOs8zVz5FwyefjnrvkzrfJXui2dGXFHLGnOuLQu-mL8K5-u_4QkKvRrq2XANP3iKoA8IAwqd9X7oFdwBLRp4pHPVVRs3DSSZdOiOdpp_9I/s1600/IMG_5706_nlt.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwdggaTfwGHcSAQpQ9oVEmEZy7GWfQ1jAr4MOs8zVz5FwyefjnrvkzrfJXui2dGXFHLGnOuLQu-mL8K5-u_4QkKvRrq2XANP3iKoA8IAwqd9X7oFdwBLRp4pHPVVRs3DSSZdOiOdpp_9I/s1600/IMG_5706_nlt.jpg" /></a></div>ေ႐ႊတိဂံုေစတီ ပတ္ပတ္လည္က ေစတီရံေတြကို အနီးကပ္ေလ့လာၾကည့္ရင္ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းတဲ့ ေစတီေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိတာ ေတြ႔ရမွာပါ၊ ေစတီရဲ႕ အလွဴ႐ွင္နဲ႔ တည္ထားခဲ့တဲ့ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ေတြကို ေလ့လာၾကည့္ရတာ ေ႐ွးေဟာင္းအႏုပညာတန္ဖိုး၊ သမိုင္းတန္ဖိုးကို နားလည္ေစပါတယ္၊ အဲဒီထဲက တစ္ဆူကေတာ့ အေပၚကပံုမွာပါတဲ့ ေစတီပါ၊ ေစတီေပၚမွာ ေရးထိုးထားတဲ့ အလွဴ႕ဒါယကာ နာမည္ကိုေတြ႔ရင္ ဘာ့ေၾကာင့္စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းသလဲဆိုတာ သေဘာေပါက္မွာပါ၊ ဒါ့အျပင္ ေအာက္ခံေက်ာက္ျပားျဖဴ ၃ ခ်ပ္ေပၚမွာ သားသမီးေျမးျမစ္ေတြရဲ႕ နာမည္ေတြနဲ႔ ဆက္ၿပီး ျပဳျပင္မြမ္းမံတဲ့ ခုႏွစ္ေတြကိုလည္း ေရးထိုးထားတယ္၊ ဒီေစတီရံေလး တစ္ဆူရဲ႕ ေ႐ွ႕မွာတင္ပဲ သမိုင္းအျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ သံေဝဂရစရာေတြ၊ လူတစ္ဦးရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္နဲ႔ သူ႔မိသားစုဝင္ေတြအေပၚ သက္ေရာက္မႈ… စသျဖင့္ ေတြးေတာစရာေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိပါတယ္၊ ၁၉၅၁ မွာ တည္ထားခဲ့တယ္ဆိုေတာ့ ႀကိဳးေပးခံရအၿပီး ၃ ႏွစ္ အၾကာမွာလို႔ မွတ္ယူရပါတယ္…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcfeCfcfwhhIP7CJSFhIFfuHgCgjmYwDwPBMUZkkDzTuzOiYc8kDDbFdRUoI0I0ZQKe5k_ykfASYhUWINRT80mtaUfuYd_GerFrbHchIFNHJosx52k6B8nM7N-sOibWqWpS4uBbK-Sjho/s1600/IMG_5758_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcfeCfcfwhhIP7CJSFhIFfuHgCgjmYwDwPBMUZkkDzTuzOiYc8kDDbFdRUoI0I0ZQKe5k_ykfASYhUWINRT80mtaUfuYd_GerFrbHchIFNHJosx52k6B8nM7N-sOibWqWpS4uBbK-Sjho/s1600/IMG_5758_nlt.jpg" /></a></div>အရင္တစ္ေခါက္ေကာ အခုတစ္ေခါက္ပါ ၿမိဳ႕ျပင္မွာ တည္းတာဆိုေတာ့ ဟိုပစၥည္း၊ ဒီပစၥည္းေလး ဝယ္ခ်င္တဲ့အခါ ၉ မိုင္က North Point ကုိပဲ မၾကာခဏ သြားျဖစ္တယ္၊ Ocean မွာက လိုခ်င္တာအားလံုး ရတတ္သလို လူလည္းအရမ္းမမ်ားလို႔ သေဘာက် ပါတယ္…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-RSVl6YGtTvo/Uq3cg7n1-QI/AAAAAAAAEF0/_FQqQoXYs5s/s1600/IMG_5762_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-RSVl6YGtTvo/Uq3cg7n1-QI/AAAAAAAAEF0/_FQqQoXYs5s/s1600/IMG_5762_nlt.jpg" /></a></div>North Point က “ပန္းစြယ္ေတာ္”မွာ ထမင္းသုပ္စားရင္း ̔လက္ဖက္ရည္ ရလား̕ ေမးေတာ့ မရေပမယ့္ တစ္ဖက္ဆိုင္က မွာေပးပါတယ္၊ ပိုက္ဆံ႐ွင္းမယ္ဆိုေတာ့ ဆိုင္နာမည္၊ ဖုန္းနံပါတ္၊ စားပြဲထိုးနာမည္၊ မွာယူတဲ့ အစားအစာ စတာေတြပါတဲ့ စာ႐ြက္ေလးတစ္႐ြက္ အခုလို လာေပးတယ္၊ စာ႐ြက္ေပၚက လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ ေစ်းႏႈန္းကို ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္ လက္ဖက္ရည္ကို ပထမဦးဆံုး ေသာက္ဖူးတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ေစ်းႏႈန္းကို ျဖတ္ကနဲ အမွတ္ရလိုက္မိတယ္၊ လူႀကီးေတြ ေသာက္,ေသာက္ေနတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုတာကို ၄ တန္းႏွစ္မွာ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ေသာက္ဖူးၿပီးေတာ့ အဲဒီတုန္းက တစ္ခြက္ကို တစ္မတ္ (၂၅ ျပား) ေပးရပါတယ္၊ က်ေနာ္သာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အေဖ့ကို “အေဖ.. သားတို႔အခုေသာက္ေနတဲ့ တစ္မတ္တန္ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ဟာ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း ၂၈ ႏွစ္ၾကာတဲ့အခါ ၃၅၀ က်ပ္ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္”လို႔ ေျပာခဲ့မယ္ဆိုရင္ အေဖက “သားရယ္.. စာေတြက်က္တာလည္း က်က္ေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ နားနားေနေနနဲ႔ ဦးေႏွာက္ကိုလည္း အနားေပးဦး၊ စိတ္ဖိစီးမႈ မမ်ားေစနဲ႔၊ အခု ေခါင္းေတြဘာေတြ မူးေနလား? ေနရတာ ဘယ္လိုေနလဲ?” ဆိုၿပီး က်ေနာ့္ကို စိုးရိမ္တႀကီးနဲ႔ ျပန္ေမးလိမ့္မယ္ ထင္ပါရဲ႕…၊ း)<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVaBvescleabKUNjE2aZ6fGkKLKWg8IxzXUYKNKB5X5CkM2pRFTZUS5FWMTHQRkHKpjRWqq2oGPnuYYoRZc7Ie67PXUrrsUWe7XyRhxAStSlMxPzO7_7BdLRB1Kt1TctlGHt90CmFynDI/s1600/IMG_5559_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVaBvescleabKUNjE2aZ6fGkKLKWg8IxzXUYKNKB5X5CkM2pRFTZUS5FWMTHQRkHKpjRWqq2oGPnuYYoRZc7Ie67PXUrrsUWe7XyRhxAStSlMxPzO7_7BdLRB1Kt1TctlGHt90CmFynDI/s1600/IMG_5559_nlt.jpg" /></a></div>ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ၊ လက္ဖက္ရည္ေတြ ေစ်းတက္သြားသည့္တိုင္၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြ ၾကီးျမင့္လာသည့္တိုင္၊ ကားေတြၾကပ္သထက္ ၾကပ္လာသည့္တိုင္၊ အဆင့္အတန္း မွီ၊ မမွီဆိုတာထက္ ေငြမ်ားမ်ားရဖို႔ပဲ ႐ည္႐ြယ္ၿပီး ေဆာက္ထားတဲ့ တိုက္ခန္းေတြ မ်ားေနသည့္တိုင္၊ လူနင္းေလွ်ာက္ဖို႔က လြဲရင္ က်န္တာအကုန္ျဖစ္ေနတဲ့ လမ္းေဘးပလက္ေဖာင္းေတြ ေနရာအႏွံ႔ ျဖစ္ေနသည့္တိုင္၊ လမ္းေဘးအစားအစာ ေတြနဲ႔ မနက္စာညစာ 2-in-1 စားျဖစ္ေနသည့္တိုင္၊ အလယ္အလတ္တန္းစား အလႊာဆိုတာ မ်ိဳးတုန္းကာနီး မ်ိဳးစိတ္တစ္ခုလို သတ္မွတ္ရေတာ့မတတ္ ျဖစ္လာသည့္တိုင္…၊ တီဗီအင္တာနာတိုင္ေတြ၊ ၿဂိဳဟ္တုစေလာင္းေတြနဲ႔ ငါး႐ိုးနင္၊ ကြန္ခ်က္မိ ျဖစ္ေနတဲ့ ေဟာဒီရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေနဆဲ ပါပဲ…၊ ေနညိဳအေမွာင္ေရာက္တဲ့ ညေတြရဲ႕ တစ္ဖက္က ေ႐ႊအိုေရာင္ေတာက္မယ့္ ေန႔ေတြဟာ ခ်စ္ေသာရန္ကုန္အတြက္ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ႐ွိကို႐ွိလာရဦး မွာပါ…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-qFx0DAQVa0s/Uq3c9t7WD8I/AAAAAAAAEGE/xPpCK_hgQPE/s1600/IMG_5768_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-qFx0DAQVa0s/Uq3c9t7WD8I/AAAAAAAAEGE/xPpCK_hgQPE/s1600/IMG_5768_nlt.jpg" /></a></div>တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ဒီတစ္ေခါက္ခရီးစဥ္က ၂ ပတ္ပဲ ၾကာတဲ့အျပင္ က်ေနာ္တို႔ကလည္း ဟိုနားဒီနား သြားခ်င္ခဲ့ေသးတာဆိုေတာ့ အေတာ့္ကို ကေသာကေမ်ာ၊ ကတိုက္က႐ိုက္၊ ကသုတ္ကရက္၊ ကသီလင္တ၊ ဖုတ္ပူမီးတိုက္၊ အေလာသံုးဆယ္ ႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ၊ ဒီလိုျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔လည္း အေစာႀကီးကတည္းက ႀကိဳေတြးထားခဲ့ေပမယ့္ အခ်ိန္က ဒီေလာက္ပဲ ရတာရယ္၊ အေတြ႔အႀကံဳ ရေအာင္ရယ္ ဆိုၿပီး စီစဥ္ျဖစ္သြားခဲ့တယ္၊ ၂ ပတ္ဆိုတာ တကယ့္ကို ခဏေလးနဲ႔ ကုန္သြားခဲ့တယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဆရာေက်ာ္ေသာင္းနဲ႔ ဆရာေမာင္ေမာင္သိုက္တို႔ရဲ႕ ပန္းခ်ီကားႀကီးကို ႏႈတ္ဆက္ရမယ့္အခ်ိန္ဟာ ေရာက္လာခဲ့တယ္၊ ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ႀကီး ေနာက္ခံမွာ ကရဝိက္ေဖာင္ေတာ္နဲ႔အတူ ႏွစ္ပါးသြား မင္းသား၊ မင္းသမီး၊ ေမာင္ရင္ေလာင္းေတြ၊ မိဘျပည္သူေတြက အိုးစည္၊ ဆိုင္းဝိုင္းေတြနဲ႔ ျမဴးေပ်ာ္ၿပီး က်န္ခဲ့လိမ့္မွာေပါ့၊ ဒီလို ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြဟာ ေလဆိပ္ထဲက နံရံထက္တင္ မကဘဲ လမ္းေတြေပၚကိုပါ မၾကာခင္မွာ တကယ္ပဲ စီးဆင္းေရာက္လာႏိုင္ေစဖို႔ က်ေနာ္ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္၊ ပန္းခ်ီကားထဲက ေကာင္းကင္မွာေတာ့ တိမ္ျဖဴ၊ တိမ္ဆုပ္တို႔က ေဖြးေဖြးအုပ္အုပ္နဲ႔ ခရီးႏွင္လို႔…။ ။</div><br />
(ေဟာဒီ ေနာက္ဆံုးပိုင္းအထိ စိတ္႐ွည္႐ွည္နဲ႔ ဖတ္ေပးခဲ့ၾကတဲ့ ညီအစ္ကို၊ ေမာင္ႏွမအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ…)<br />
<br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၁၆ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၁၃<br />
ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-8685293875029407635.post-40682631806123926892013-12-09T16:59:00.002+01:002013-12-10T14:18:41.172+01:00စိတ္၏ခ်ည္တိုင္ ႏိုင္ငံကေလးသို႔ (၆)<div align="justify"><br />
ကေလာမွာေနလိုက္ မေကြ႐ြာက ဆင္စခန္းကိုဆင္းသြားလိုက္ လုပ္ေနရာကေန တစ္ရက္မွာေတာ့ အင္းထဲကိုသြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊ နဂိုတုန္းက စဥ္းစားတာကေတာ့ အင္းထဲမွာ တစ္ညေတာ့ျဖစ္ျဖစ္ အိပ္မယ္လို႔…၊ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြက အလုပ္မ်ားေနလို႔ သူတို႔အလုပ္ေတြပစ္ၿပီး အင္းထဲတစ္ညလိုက္အိပ္ဖို႔ ေျပာဖို႔မသင့္တာရယ္၊ ေစ်းေတြတက္ေနတဲ့ အင္းေလးဟိုတယ္ခ တစ္ရက္သက္သာလည္း မနည္းဘူးလို႔ ေတြးမိတာရယ္ေၾကာင့္ ေန႔ခ်င္းျပန္ခရီးပဲ သြားလိုက္ေတာ့တယ္၊ <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-qdfI4kH_X20/UqTvDgMsSiI/AAAAAAAAECQ/pHk0XX7MBy4/s1600/IMG_5026_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-qdfI4kH_X20/UqTvDgMsSiI/AAAAAAAAECQ/pHk0XX7MBy4/s1600/IMG_5026_nlt.jpg" /></a></div>ေမာ္က ဟိုတယ္ကေနဘာမွ မစားခဲ့နဲ႔…၊ ေအာင္ပန္းက အေကာင္းဆံုး ႐ွမ္းေခါက္ဆြဲဆိုင္မွာ မနက္စာစားမယ္-လို႔ ဆိုတာေၾကာင့္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေတာင္ မေသာက္ဘဲ ဒီအတိုင္းထြက္လာခဲ့တယ္၊ ေအာင္ပန္းက ဆိုင္ေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့မွ သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ အဖိတ္ေန႔ျဖစ္လို႔ ဆိုင္ပိတ္ပါတယ္-တဲ့၊ အဲဒါနဲ႔ပဲ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရာက္ဖူးေနက်၊ ကားတိုင္းလိုလို ရပ္ေနက်ျဖစ္တဲ့ “ခ်ယ္ရီ” မွာပဲ မနက္စာ စားလိုက္ရေတာ့တယ္၊ ခ်ယ္ရီကေတာ့ အရင္အတိုင္းပါပဲ..၊ အစားအေသာက္နဲ႔ ဝန္ေဆာင္မႈက သိသိသာသာ မတိုးတက္၊ သိသိသာသာလည္း မဆုတ္ယုတ္ဘဲ ႐ွိေနတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-lctNsY9OBKg/UqTvDhbNaTI/AAAAAAAAECM/3enchmyupMs/s1600/IMG_5032_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-lctNsY9OBKg/UqTvDhbNaTI/AAAAAAAAECM/3enchmyupMs/s1600/IMG_5032_nlt.jpg" /></a></div>ဟဲဟိုးလြင္ျပင္ဟာ ဟိုး… အရင္ကအတိုင္း ဘာမွမေျပာင္းလဲဘူး၊ ေအာက္တိုဘာေကာင္းကင္ရဲ႕ မိုးသားတိမ္လိပ္ေတြၾကားမွာ သက္ၿငိမ္ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ႏွယ္…၊ ကားေခါင္းခန္းကေန ျမင္ရသမွ် ျမင္ကြင္းေတြကို ၾကည့္ရင္း ဧည့္လမ္းညႊန္လုပ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို က်ေနာ္ ျပန္သတိရေနမိတယ္၊ သိပ္မၾကာခင္ဆို ဒီဖက္မွာ ပန္းႏွမ္းခင္းေတြက ဝင္းဝင္းဝါဝါ ပြင့္ၾကေတာ့မယ္၊ အထူးသျဖင့္ ပင္းတယသြားတဲ့လမ္းဖက္ရယ္၊ ေအာင္ပန္းနဲ႔ ဟဲဟိုးၾကား တစ္ေၾကာရယ္မွာ ေကာင္းကင္ျပာနဲ႔ ပန္းႏွမ္းခင္း အဝါတို႔ဟာ ၾကည့္သူေတြရဲ႕ စိတ္ကို ညြတ္ႏူးေစတယ္၊ တိုးဂိုက္လုပ္ကာစ အေစာပိုင္းကာလေတြတုန္းက ဒီဖက္လမ္းပိုင္းေတြမွာ သြားေနတဲ့အခါ running commentary အေနနဲ႔ ဘာအေၾကာင္းေတြကိုမ်ား ဧည့္သည္ေတြကို ေျပာရပါ့မလဲလို႔ စိုးရိမ္ေနခဲ့ရဖူးတယ္၊ အလုပ္ရဲ႕ သေဘာသဘာဝကိုက စကားေျပာရတဲ့ အလုပ္ျဖစ္လို႔ အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါအလိုက္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုကို အဆင္သင့္ ေျပာေနႏိုင္ဖို႔၊ ႐ွင္းျပေနႏိုင္ဖို႔ လိုတာကိုး…၊ <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5_EyJdSyCZE21nVWx1DQ-fs3CVTMec0aCJJWhk850KHza-PLl89qtF5rYBCtw5GLffrUjyXAFV1IjN_CyBTwhmz14w9s-w7CcX3NIWiv245gyU4iaVFTNawu7mgeffqru6Fzbzy66MPc/s1600/IMG_5052_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5_EyJdSyCZE21nVWx1DQ-fs3CVTMec0aCJJWhk850KHza-PLl89qtF5rYBCtw5GLffrUjyXAFV1IjN_CyBTwhmz14w9s-w7CcX3NIWiv245gyU4iaVFTNawu7mgeffqru6Fzbzy66MPc/s1600/IMG_5052_nlt.jpg" /></a></div>ေ႐ႊရန္ေျပ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကလည္း ဘာမွမေျပာင္းဘဲ အရင္လိုပါပဲ၊ အင္းထဲအဝင္ ေနာက္က်ေနလို႔ ေက်ာင္းေပၚေတာ့ မတက္ျဖစ္ခဲ့ဘူး၊ ေက်ာင္းေပၚမွာ အရင္ကေတာ့ လူ႔တစ္ရပ္ေက်ာ္တဲ့ သင္ပုန္းႀကီးေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာက တိုးရစ္အလွဴ႐ွင္ေတြရဲ႕ နာမည္ေတြကို ေျမျဖဴနဲ႔ ေရးထားတယ္၊ ဒါကိုျမင္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားသား အေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း အနားက အလွဴခံပံုးထဲကို ၅ ေဒၚလာမ်ိဳး၊ ၁၀ ေဒၚလာမ်ိဳးသြားထည့္၊ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ နာမည္ေတြကို ႏိုင္ငံအမည္၊ အလွဴေငြပမာဏနဲ႔အတူ ေက်ာက္သင္ပုန္းမွာ ဝင္ဝင္ေရးသြားၾကေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ ႐ွားပါးေ႐ွးေဟာင္း ေက်ာင္းတစ္ခုကို လွဴခ်င္တာလည္းပါ၊ ငါတို႔လည္း ဒီကိုေရာက္ခဲ့တယ္ဆိုတာ အမွတ္တရ ေရးခ်င္တာလည္း ပါမယ္ထင္ပါရဲ႕…၊ <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-FzToXcP3i-o/UqTvFPZ0pZI/AAAAAAAAECc/aJUFOnxKQEc/s1600/IMG_5062_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-FzToXcP3i-o/UqTvFPZ0pZI/AAAAAAAAECc/aJUFOnxKQEc/s1600/IMG_5062_nlt.jpg" /></a></div>ေဖာင္ေတာ္ဆိပ္ကေတာ့ အရင္ကနဲ႔ သိပ္မတူေတာ့ဘူး၊ Tour ကုမၸဏီဆိုင္းဘုတ္ေတြ တပ္ထားတဲ့ စက္ေလွေတြ အမ်ားႀကီးရပ္ထားတယ္၊ Tour ကုမၸဏီေတြကလည္း အရင္က တစ္ခါမွ မၾကားဖူးတဲ့ နာမည္အသစ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္တုန္းကေတာ့ စက္ေလွေတြမွာ တပ္ၾကတဲ့ ကုမၸဏီနာမည္ေတြက ၁၀ ခုေတာင္မွ မျပည့္ခ်င္ဘူး၊ ေရကလည္း အရင္ထက္စာရင္ ပိုက်သြားတယ္၊ ေလွေပၚကိုတက္ဖို႔ ေလွကားထစ္ေတြ ပိုၿပီးဆင္းလိုက္ရတယ္…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-vM_ztbj_8Gw/UqTvGWBJPOI/AAAAAAAAECo/G6n_ZkJPI2w/s1600/IMG_5082_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-vM_ztbj_8Gw/UqTvGWBJPOI/AAAAAAAAECo/G6n_ZkJPI2w/s1600/IMG_5082_nlt.jpg" /></a></div>ဒီ အင္းသားတံငါေတြကို ျမင္ေတာ့ က်ေနာ္ၿပံဳးမိတယ္၊ အေၾကာင္းကေတာ့ က်ေနာ္အလုပ္,လုပ္ခဲ့တဲ့ တစ္ေလွ်ာက္မွာ ေညာင္ေ႐ႊေလွဆိပ္ကေန အင္းက်ယ္ႀကီးထဲ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အခုလိုေနရာမွာ ငါးဖမ္းတဲ့တံငါ အေတာ့္ကို ေတြ႔ရခဲလို႔ပါ၊ အင္းျပင္က်ယ္ရဲ႕ အရပ္မ်က္ႏွာ ေပါင္းစံုကလာတဲ့ ေလွေတြဟာ ေညာင္ေ႐ႊကိုသြားဖို႔ ေဟာဒီေခ်ာင္းဝမွာ စုၿပံဳဝင္ၾကရလို႔ ဒီေနရာဟာ တစ္ခ်ိန္လံုး ဆူညံေနတတ္တဲ့ ေနရာပါ၊ ၿပီးေတာ့ အင္းထဲမွာက အမ်ားအားျဖင့္ ပုဆိုးဝတ္ထားတဲ့ တံငါေတြပဲ ေတြ႔ရတာမ်ားၿပီး ႐ွမ္းေဘာင္းဘီနဲ႔ဆိုတာ ႐ွားပါတယ္၊ တစ္ခါတစ္ေလ ႐ွမ္းေဘာင္းဘီဝတ္တဲ့ တံငါဆိုရင္ေတာင္မွ အခုလို ပင္နီေရာင္ေဘာင္းဘီ မဟုတ္တဲ့အျပင္ ေဘာင္းဘီရဲ႕ ခါးအနားစ မွာလည္း အခုေနာက္ပိုင္း အလွတပ္ၾကတဲ့ အထက္ဆင့္ပံုစံ အနားပတ္နဲ႔ မဝတ္ႏိုင္ၾက႐ွာ ပါဘူး၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပည္တြင္းျပည္ပ ခရီးသြားဧည့္သည္ေတြ မ်ားလာတဲ့ အခုလိုကာလမွာ ေမာ္ဒယ္လ္အလုပ္ဆိုတာလည္း လိုမွာပဲမဟုတ္လား၊ ဓာတ္ပံုကို စိတ္ႀကိဳက္ဆင္႐ိုက္ခ်င္တဲ့ သူေတြအဖို႔ အဆင္ေျပႏိုင္တာမို႔ သေဘာက်စရာပါ၊ က်ေနာ္တို႔ ျဖတ္သြားတဲ့ေနရာကေတာ့ ေဝးေနတဲ့အျပင္ အခ်ိန္လည္း မရလို႔ သူတို႔ဆီေတာ့ တကူးတက မသြားျဖစ္ေတာ့ဘဲ အေဝးကေနပဲ တစ္ပံုေလာက္ လွမ္း႐ိုက္ျဖစ္ခဲ့တယ္၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis8ZK7tfgYnjhqVMHWEMhdhaAUCEZcB8JyMkYgeEEMIe9tWPufv68XThOmomeezAX79002GLyUcUYbwtoblkI9In3WzMIS2IwEvKVWORwM8EXYdg6QRORGulkiy-zq2wB63CWdHK-s2Ro/s1600/IMG_5096_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis8ZK7tfgYnjhqVMHWEMhdhaAUCEZcB8JyMkYgeEEMIe9tWPufv68XThOmomeezAX79002GLyUcUYbwtoblkI9In3WzMIS2IwEvKVWORwM8EXYdg6QRORGulkiy-zq2wB63CWdHK-s2Ro/s1600/IMG_5096_nlt.jpg" /></a></div>သတင္းေတြထဲမွာ တစ္ခ်ိန္လံုး ဖတ္ေနရတဲ့ အင္းေလးကန္အေ႐ွ႕ဖက္ ဟိုတယ္ဇုန္တူးေဖာ္ေရးက အခုလိုတကယ္တမ္း ျမင္လိုက္ရခ်ိန္မွာ ေ႐ွာ့ခ္ ျဖစ္ေစတာေတာ့ အမွန္ပါ၊ သစ္ပင္စိမ္းစိမ္းေတြ ၾကားထဲမွာ ထင္းထင္းႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ ေျမေစးနီနီေတြေၾကာင့္လည္း ပိုၿပီး သတိျပဳမိစရာ ျဖစ္ေနတယ္၊ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ေတာေတာင္ေရေျမ အေနအထားနဲ႔ အံမဝင္တဲ့ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ဟုိတယ္ေတြ ေပၚမလာပါေစနဲ႔လို႔ပဲ ဆုေတာင္းရေတာ့မယ့္ အျဖစ္…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-kqxCfKwdDa8/UqTvH3US1ZI/AAAAAAAAEC8/ocxqtk9JwKQ/s1600/IMG_5100_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-kqxCfKwdDa8/UqTvH3US1ZI/AAAAAAAAEC8/ocxqtk9JwKQ/s1600/IMG_5100_nlt.jpg" /></a></div>ကဲ… ဒါကမွ ေမာ္ဒယ္လ္မဟုတ္တဲ့ သဘာဝအင္းသား အစစ္…၊ း) ဘဝမိုးေကာင္းကင္ဆိုတာက တစ္ခ်ိန္လံုး လင္းခ်င္းေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ တိမ္သားေတြ ထူထပ္ေနတာမ်ိဳး ႐ွိခ်င္႐ွိမယ္၊ ဒါေပမယ့္ မိန္းမရယ္ သမီးေလးရယ္နဲ႔အတူ ကြမ္းေလးတစ္ၿမံဳ႕ၿမံဳ႕နဲ႔ ေအးရာေအးေၾကာင္းပဲ တစ္ခ်က္ခ်င္း ေလွာ္ေနခဲ့လည္း ခရီးကေတာ့ ေျဖးေျဖးခ်င္း ေရာက္သြားမွာပဲ မဟုတ္လား…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyb1eld39Vda3HNVMsYun3ohjkNlGEEDBwp7sNfaMB0UFOnMlmcp9McM8o6ez_HTHZWTKj8tLUJMDSZChtqD9n5qWKWHznGgJTsOH8kRGSqGRIpp1wmOK8gtmlruG_s7lEWOP5XLuZ_IM/s1600/IMG_5104_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyb1eld39Vda3HNVMsYun3ohjkNlGEEDBwp7sNfaMB0UFOnMlmcp9McM8o6ez_HTHZWTKj8tLUJMDSZChtqD9n5qWKWHznGgJTsOH8kRGSqGRIpp1wmOK8gtmlruG_s7lEWOP5XLuZ_IM/s1600/IMG_5104_nlt.jpg" /></a></div>ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားရဲ႕ ေျခရင္းအထိ ေလွကပ္ႏိုင္ေသးတာ ေတြ႔ရလို႔ အခိုက္အတန္႔အေနနဲ႔ေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာရပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ မုိးကုန္ကာစ ေအာက္တိုဘာလမို႔လို႔ အခုလို သြားလို႔လာလို႔ အဆင္ေျပေနေသးတာလို႔ ေဒသခံေတြက ေျပာျပပါတယ္၊ ဧၿပီ၊ ေမေလာက္ ဆိုရင္ေတာ့ ေရက ဆိုးဆိုးဝါးဝါးကို က်ေနတုန္းပဲလို႔ သိရပါတယ္၊ ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရား အနီးတဝိုက္မွာေတာ့ သဲစုပ္စက္ေတြ၊ ေျမေကာ္စက္ေတြနဲ႔ ကန္ၾကမ္းျပင္ကို ဆည္ေျမာင္းဌာနက ျပဳျပင္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-ZKU-hPvdoL4/UqTvJzz9SYI/AAAAAAAAEDI/ty-JeICPzvs/s1600/IMG_5120_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-ZKU-hPvdoL4/UqTvJzz9SYI/AAAAAAAAEDI/ty-JeICPzvs/s1600/IMG_5120_nlt.jpg" /></a></div>ဘုရားက ဆင္းတုေတာ္ေတြ ေဖာင္ေတာ္နဲ႔အတူ အင္းေလးတစ္ခြင္ ေဒသစာရီ ႂကြခ်ီေနတဲ့ ကာလျဖစ္လို႔ ပံုမွန္အခ်ိန္မွာ ျမင္ေနက် ဆင္းတုေတာ္ ၅ ဆူေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီလိုအခ်ိန္မွာေတာ့ ေက်ာင္းမွာပဲ သီတင္းသံုးဖို႔ ခ်န္ခဲ့ရတဲ့ ႐ုပ္ပြားေတာ္က အလယ္မွာ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ စံၿပီးေတာ့ အျခား႐ုပ္ပြားေတာ္ေတြက ပတ္လည္မွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg54xhDeIe3gz1pYIkVTKj9kbqM5k7b9YnayS3KtJvcFsh0YE8VRSjNlgyZn0D01K87KPZrKaSumB8MU1R4s-Tq-yHDAh-76AAib5BzgyhsN2HkXRFDGyfFpghZkm0DSTmfOe5EroNZzwQ/s1600/IMG_5143_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg54xhDeIe3gz1pYIkVTKj9kbqM5k7b9YnayS3KtJvcFsh0YE8VRSjNlgyZn0D01K87KPZrKaSumB8MU1R4s-Tq-yHDAh-76AAib5BzgyhsN2HkXRFDGyfFpghZkm0DSTmfOe5EroNZzwQ/s1600/IMG_5143_nlt.jpg" /></a></div>ဘုရားရဲ႕ေအာက္ဖက္က ဆိုင္တန္းေလးတစ္ခုမွာ သားက သူလိုခ်င္ေနတဲ့ ေလးခြတစ္လက္ ရလိုက္တယ္၊ ဒီမွာ႐ွိစဥ္ကတည္းက သူ႔ကိုေလးခြတစ္လက္ လုပ္ေပးဖို႔ ေျပာေနေပမယ့္ သားေရႀကိဳးက လြယ္လြယ္ကူကူ ႐ွာမရလို႔ က်ေနာ္ကလည္း လုပ္မေပးျဖစ္ဘူး၊ အခု ေလးခြအိမ္က ေအာက္ခ်င္းငွက္ပံုစံေတာင္ ထြင္းထားေသးေတာ့ သူ႔အႀကိဳက္ေပါ့…၊ အဲဒီေလးခြနဲ႔ ဘုရားရင္ျပင္က ခုိေတြကို လိုက္ပစ္မယ္ လုပ္ေနလို႔ က်ေနာ့္မွာ အေတာ့္ကို ဟန္႔ထားရေသးတယ္၊ ဘုရားဖူးေတြက ဟိုဖက္မွာ ခိုစာေကြ်းလိုက္၊ သူနဲ႔ ထြန္းထြန္းသားနဲ႔က ဒီဖက္ကေန ခိုအုပ္ေတြထဲ ေျပးဝင္ၿပီး ေျခာက္လွန္႔လိုက္၊ ႏွစ္ေယာက္သား သေဘာေတြက်ၿပီး ရယ္ေနလိုက္နဲ႔…၊ <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRPIY8H2P4ezzjZjwBBo9k9x0V_SUctK8L3S1n9LQUbLW1KtNzm8FcJCq8zx4bs-Zl-hZrSnXSlYGCxHY0FG_Q2-R9z8iDf3QO23MQlXu0vSgBWwoMg3H3P6xMbFgljiKM7h3qStmfYts/s1600/IMG_5175_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRPIY8H2P4ezzjZjwBBo9k9x0V_SUctK8L3S1n9LQUbLW1KtNzm8FcJCq8zx4bs-Zl-hZrSnXSlYGCxHY0FG_Q2-R9z8iDf3QO23MQlXu0vSgBWwoMg3H3P6xMbFgljiKM7h3qStmfYts/s1600/IMG_5175_nlt.jpg" /></a></div>အင္းေလးမွာ အရင္တုန္းက ေလွအႀကီးေတြပဲ စက္တပ္ၿပီး ေမာင္းၾကတယ္၊ တ႐ုတ္ကလာတဲ့ အင္ဂ်င္ႀကီးေတြကို ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ ျပန္ျပဳျပင္ထားတဲ့ စက္နဲ႔…၊ အခုေတာ့ တသက္လံုး လက္နဲ႔၊ ေျခနဲ႔ပဲ ေလွာ္ၾကတဲ့ ေလွငယ္ေလးေတြကိုပါ အင္ဂ်င္အေသးေတြတပ္ၿပီး ေမာင္းလာၾကတာ ဒီတစ္ေခါက္မွာ သတိထားမိတယ္၊ လိုရာခရီးကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေရာက္တဲ့အတြက္ ေဒသခံေတြကေတာ့ သေဘာက်ဖို႔ မ်ားပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကန္ေရျပင္ ပိုၿပီးညစ္ညမ္းမႈ၊ ေလထုညစ္ညမ္းမႈ၊ အသံညစ္ညမ္းမႈ၊ စတာေတြနဲ႔အတူ ကမာၻမွာပါ ထင္႐ွားတဲ့ ေျခေထာက္နဲ႔ ေလွေလွာ္တဲ့အတတ္ပါ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာ စိုးရပါတယ္…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-eL-ixzet56g/UqTvMqM1dpI/AAAAAAAAEDo/emDErROLCpI/s1600/IMG_5185_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-eL-ixzet56g/UqTvMqM1dpI/AAAAAAAAEDo/emDErROLCpI/s1600/IMG_5185_nlt.jpg" /></a></div>က်ေနာ္အလုပ္,လုပ္တုန္းကေတာ့ ပိုးရက္ကန္း၊ ခ်ည္ရက္ကန္းေတြ ျပဖို႔ ဧည့္သည္ေတြကို အင္းေပါခံုက မနန္းျမဦးဆိုင္ကို ေခၚသြားေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ အခု ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း သြားေနက်ျဖစ္တဲ့ ကိုသန္းလိႈင္ဆီကို သြားျဖစ္တယ္၊ ဝယ္သူေတြက အထဲမွာ ဝယ္ျခမ္းေနၾကတုန္း က်ေနာ္ကေတာ့ အိမ္ကျပင္ေလးေပၚ ထြက္ထိုင္ၿပီး ဆူညံလွတဲ့ တဒိုင္းဒိုင္း စက္ေလွသံေတြ မၾကားရဘဲ အခိုက္အတန္႔ေလး တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေရေပၚ႐ြာကေလးကို ခံစားေနမိတယ္၊ <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-Mz9RVi9z88Y/UqTvMnzxUPI/AAAAAAAAEDk/HXg_QkJlsn4/s1600/IMG_5208_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-Mz9RVi9z88Y/UqTvMnzxUPI/AAAAAAAAEDk/HXg_QkJlsn4/s1600/IMG_5208_nlt.jpg" /></a></div>အခုဆို ကန္ထဲမွာ တ႐ုတ္အင္ဂ်င္တပ္ စက္ေလွေတြအျပင္ ဂ်ပန္အင္ဂ်င္တပ္ စပိဘုတ္ေတြကိုပါ ေတြ႔လာရတယ္၊ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း အသီးသီးဖြင့္လိုက္ၾကတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ေတြကလည္း ပိုပိုၿပီး မ်ားလာတယ္၊ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာတဲ့ tourism ကိုမီွၿပီး ဟိုတယ္ေတြရယ္၊ အဲဒီ ဟိုတယ္ေတြမွာ လစာေကာင္းတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္လာၾကတဲ့ အင္းသူ၊အင္းသားေတြလည္း မ်ားလာၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဆင္းရဲ႕ခ်ိဳ႕တဲ့ရွာၾကတဲ့ အင္းသူအင္းသားေတြကလည္း အရင္အတိုင္း တပံုႀကီးပါပဲ၊ ေငြကိုေရလို သံုးေနၾကသူေတြက လက္တစ္ကမ္းမွာ သြားလာေနၾကေပမယ့္ ေရေပၚမွာ ေငြတြင္းနက္ ေနၾကတဲ့ ဘဝမ်ားစြာကလည္း အင္းထဲမွာ ေမ်ာပါေန ၾကတယ္၊ ပ်ဥ္စပ္ ေလွကေလးကို တက္ေလး တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ေလွာ္ရင္း ဝါးထရံကာ ေရေပၚအိမ္ေလးေတြ ၾကားမွာ ျဖတ္သြားျဖတ္လာနဲ႔…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-B0Jw2GO5JPE/UqTvNCaYW9I/AAAAAAAAEDs/gGAnLEC-yi4/s1600/IMG_5225_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-B0Jw2GO5JPE/UqTvNCaYW9I/AAAAAAAAEDs/gGAnLEC-yi4/s1600/IMG_5225_nlt.jpg" /></a></div>ေ႐ွးေခတ္ ဗမာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြလို ေထာင့္မွန္စတုဂံပံု မဟုတ္ဘဲ စတုရန္းပံုစံ ေလးေထာင့္က်က် ႐ွမ္းဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြကို က်ေနာ္ သေဘာက်တယ္၊ အမ်ားအားျဖင့္ အလယ္မွာက ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ေတြ ႐ွိမယ္၊ ေဘးပတ္လည္မွာေတာ့ ဆရာေတာ္ေတြ က်ိန္းတဲ့အခန္းေတြနဲ႔ ကိုရင္ေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အခန္းေတြ…၊ အဲဒီလို အမိုးျမင့္္ျမင့္နဲ႔ က်ယ္ေျပာလွတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြကို ႐ွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းရဲ႕ တျခားေနရာေတြနည္းတူ အင္းထဲမွာလည္း မၾကာခဏ ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္၊ အဲ... သံကြင္းထဲကို ခုန္တတ္တဲ့ေၾကာင္ေတြ၊ အဲဒီေၾကာင္ေတြကို လာၾကည့္တဲ့တိုးရစ္ေတြနဲ႔ တခ်ိန္လံုး ႐ႈပ္ေနတတ္တဲ့ ငါးဖယ္ေက်ာင္း ကိုေတာ့ မဝင္ျဖစ္ေတာ့ဘူး…၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-0EzHNQk8n0M/UqTvNwFuz0I/AAAAAAAAED0/BMj8gCu8QAE/s1600/IMG_5241_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-0EzHNQk8n0M/UqTvNwFuz0I/AAAAAAAAED0/BMj8gCu8QAE/s1600/IMG_5241_nlt.jpg" /></a></div>ခရမ္းခ်ဥ္သီးေတြ အဓိကစိုက္တဲ့ ေရၿခံေတြဖက္ကိုလည္း ျဖတ္ေမာင္းခဲ့တယ္၊ ေရၿခံကေတာ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီး ဆြတ္သူေတြနဲ႔ အရင္အတိုင္းပါပဲ၊ အင္းေလးကန္တဝိုက္က သစ္ပင္ေတြ ျပဳန္းတီးရတဲ့ အခ်က္ေတြထဲမွာ ခရမ္းခ်ဥ္သီးထည့္ဖို႔ ေသတၱာေတြကို ထုတ္လုပ္တာေၾကာင့္လည္း ပါ,ပါတယ္၊ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ေတာထဲကိုဝင္ရင္ လက္ကိုင္ လွ်ပ္စစ္လႊေတြနဲ႔ သစ္ပင္ေတြကို တစ္ထိုင္ထဲျဖတ္၊ ေနရာတင္ တစ္ထိုင္ထဲ ေသတၱာ႐ိုက္ၿပီး ေရာင္းဖို႔အဆင္သင့္ အေနအထားနဲ႔ ထုတ္လုပ္လာၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္၊ သစ္ပင္ကို အဆင္အျခင္မဲ့ ခုတ္ဖို႔ပဲသိၿပီး ျပန္မစိုက္ၾကရင္ေတာ့ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္အတြက္ ႀကီးမားတဲ့ ဆံုး႐ွံဳးမႈပါပဲ၊ ကန္ရဲ႕ ေရေဝေရလဲ ေဒသမွာ သစ္ပင္ေတြ နည္းသြားတာေၾကာင့္ အင္းေလးကန္တစ္ခုလံုး ဘယ္လိုဆိုးက်ိဳးေတြနဲ႔ ႀကံဳေနရသလဲဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ ျမင္ေနၾကရတယ္ မဟုတ္လား…၊ ခရမ္းခ်ဥ္ခင္းေတြေပၚမွာလည္း ပိုးသတ္ေဆးေတြကို အတိုင္းအဆနဲ႔ လိုသေလာက္ပဲ ထည့္ဖို႔ ပညာေပးမႈေတြ လိုသလို ခရမ္းခ်ဥ္စိုက္ခင္းေတြၾကားက ေရမွာ ပိုးသတ္ေဆး ပါဝင္ႏႈန္းကို ဓာတ္ခြဲစစ္ေဆးဖို႔လည္း လိုပါတယ္၊ <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-N3EBeWIfD5U/UqTvPomfhEI/AAAAAAAAEEA/YXMQkodkXIU/s1600/IMG_5255_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-N3EBeWIfD5U/UqTvPomfhEI/AAAAAAAAEEA/YXMQkodkXIU/s1600/IMG_5255_nlt.jpg" /></a></div>ေညာင္ေ႐ႊ ေဖာင္ေတာ္ဆိပ္ကို အျပန္မွာေတာ့ “ေကလာ” ႐ြာထဲကေန ျဖတ္ျပန္လာခဲ့တယ္၊ ေကလာ႐ြာက အၿမဲလိုလို စည္ကားေနတဲ့ ႐ြာတစ္႐ြာပါပဲ...၊ ႐ြာလယ္က ေရလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ျဖတ္သြားျဖတ္လာသူေတြ၊ ေစ်းသည္ေတြ၊ တံငါသည္ေတြ ျပတ္တယ္ဆိုတာ မ႐ွိဘူး...၊<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgir8Fo2_xpGtP56zuy0vzEGiMMke_0-Sv-SaJGTS_4CfqJOwRcglJjXRFjyNvo_LtKndBJcIK-481HHamsE3zBABi8BNcvSk-j02LvaS_6tgO-o76d1VQTXK__dKeXIIh1vKdjEhXz1L8/s1600/IMG_5259_nlt.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgir8Fo2_xpGtP56zuy0vzEGiMMke_0-Sv-SaJGTS_4CfqJOwRcglJjXRFjyNvo_LtKndBJcIK-481HHamsE3zBABi8BNcvSk-j02LvaS_6tgO-o76d1VQTXK__dKeXIIh1vKdjEhXz1L8/s1600/IMG_5259_nlt.jpg" /></a></div>“ေကလာ” ႐ြာျဖတ္တိုင္း ေလွေလွာ္ေနတဲ့ ကေလးေတြကို အၿမဲလိုလို ေတြ႔ရတတ္တယ္၊ ေက်ာင္းတက္၊ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ဆိုရင္ အျဖဴအစိမ္းနဲ႔ ေက်ာင္းသားေလးေတြလည္း ေတြ႔ရတယ္၊ ေက်ာင္းစိမ္းလံုခ်ည္ကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ မႏိုင္မနင္းမ,ၿပီး ေျခေထာက္တစ္ဖက္ထဲနဲ႔ ေလွေလွာ္ေနၾကတဲ့ ၇ ႏွစ္၊ ၈ ႏွစ္အ႐ြယ္ ေက်ာင္းသားေလးေတြကို ျမင္ရတဲ့အခါ ၾကည္ႏူးေအးခ်မ္းမႈကို ခံစားရေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ ဒီတစ္ေခါက္မွာေတာ့ ညေနဖက္ျဖစ္လို႔ ေက်ာင္းသားေလးေတြ မေတြ႔ရဘဲ ေလွကို ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ ေလွာ္ေနၾကတဲ့ ကေလးမေလး ၃ ေယာက္ပဲ ေတြ႔ခဲ့တယ္၊ တစ္ခါတုန္းက ၾကည့္ဖူးတဲ့ မြန္ဂိုေဒသ စတက္ပ္ျမက္ခင္းျပင္ေတြ ေပၚက ေ႐ႊ႕ေျပာင္းသြားလာတတ္သူေတြအေၾကာင္း documentary မွာ ကေလးတိုင္္းလိုလိုက ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ျမင္းကို ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ စီးတတ္ၾကတာ ေတြ႔ရတယ္၊ အခုလည္း ဒီလိုပါပဲ၊ ရန္ကုန္လိုေနရာက ဒီအ႐ြယ္ကေလးေတြဆို ေလွေလွာ္ဖို႔ မေျပာနဲ႔၊ ဒီလို ေလွေသးေသးေလးေပၚမွာ ထိုင္ေနဖို႔ေတာင္ ေၾကာက္ခ်င္ေၾကာက္ေနမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီက ကေလးေတြကေတာ့ ေရေပၚမွာ ေမြးလာသူေတြပီပီ ကြ်မ္းက်င္စြာနဲ႔ ေလွာ္တတ္ၾကပါတယ္...၊<br />
<br />
ကေလာကိုေတာ့ အဲဒီေန႔ညဖက္ ၇ နာရီခြဲေလာက္မွ ျပန္ေရာက္ျဖစ္တယ္...။ ။</div><br />
(ဖတ္ရတာ ၿငီးေငြ႔စရာ ေကာင္းလာၿပီလားေတာ့ မသိဘူး၊ သိပ္မၾကာခင္မွာ အဆံုးသတ္ပါေတာ့မယ္...)<br />
<br />
<br />
ညီလင္းသစ္<br />
၉ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၁၃<br />
ညီလင္းသစ္http://www.blogger.com/profile/08004288049547505659noreply@blogger.com20