ဒီေနရာကို က်ေနာ္ေရာက္ခဲ့ရျပန္ပါၿပီ၊ ႏွစ္အေတာ္ၾကာၾကာ ေဝးေနခဲ့ေပမယ့္ အရာအားလံုးဟာ မေန႔တေန႔ကလိုပါပဲ၊ ဒီခရီးစဥ္ကို စီစဥ္ လိုက္ကတည္းက ဒီေနရာကိုေတာ့ မေရာက္မျဖစ္ ေရာက္ရမယ္လို႔ ပိုင္းျဖတ္ထားခဲ့ၿပီးသား...၊
ေရာက္ၿပီး နည္းနည္းအသားက်လို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မွ “ ေလာေလာပူေသာအရပ္ ” လို႔ သိပ္ေခၚလို႔ ရေတာ့မယ္ မထင္ဘူး၊ ပုဂံဟာ သစ္ပင္ႀကီးငယ္ေတြနဲ႔ အေတာ့္ကို စိမ္းစိမ္းစိုစို ျဖစ္ေနၿပီ၊ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခု အတြင္းမွာကို အရိပ္ရပင္ေတြ အေတာ္မ်ားလာခဲ့တယ္၊ အက်ိဳး ဆက္တခုကေတာ့ ဘုရားနဲ႔ ဂူေက်ာင္းခပ္ငယ္ငယ္ေတြကို Panoramic ျမင္ကြင္းထဲမွာ မျမင္ရေတာ့တာပါပဲ၊ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း သစ္ပင္စိမ္းေတြ ၾကားက အုတ္နီခဲေရာင္ ဘုရားေတြက ပိုၿပီးၾကည့္လို႔ေကာင္းတယ္၊ ပို သပၸါယ္တယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္၊
က်ေနာ္ ၄ ရက္ေနခဲ့ေပမယ့္ မဝေသးဘူး၊ တကယ္ေတာ့လည္း ဘယ္ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနမွ နည္းနည္း ' အီ ' သြားမလဲ မသိဘူး၊ ေလ့လာေရး ထြက္ခဲ့တုန္းက တလေလာက္ေနခဲ့ေသးတယ္၊ ဒါလည္း တိုေတာင္းလြန္းတယ္လို႔ ထင္တာပါပဲ၊
က်ေနာ္ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ား စြာေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ေနရာ၊ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေရာက္ေရာက္ ဘယ္ေတာ့မွ မ႐ိုးတဲ့ေနရာ၊ အုတ္နီခဲေရာင္ေတြ ျမင္လိုက္ရရင္ကိုပဲ ရင္ခုန္လာတတ္ တဲ့ေနရာ...၊ ခ်စ္ေသာ ပုဂံက ပံုတစ္ခ်ိဳ႕ကို တင္လိုက္ပါတယ္၊ က်ေနာ္ ခရီးသြားေနစဥ္ကာလမွာ ေအးခဲ၊ ၿငိမ္သက္ေနခဲ့တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေလးကို လာၾကည့္ၿပီး ျပန္,ျပန္သြားရတဲ့ မိတ္ေဆြတို႔အတြက္ အမွတ္တရပါ။ ။
ပုဂံ (၁)
ပုဂံ (၂)
ပုဂံ (၃)
ပုဂံ (၄)
ပုဂံ (၅)
ပုဂံ (၆)
ညီလင္းသစ္
၉ ႏိုဝင္ဘာ၊ ၂၀၀၉