06 December 2009

က်ေနာ္ႏွင့္ ျမန္မာစာ


က်ေနာ္ဆိုလိုတဲ့ ျမန္မာစာဆိုတာက ျမန္မာစာေပကို ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး၊ တ႐ုတ္စာ၊ ကုလားစာတို႔လိုမ်ိဳး ျမန္မာေတြစားတဲ့ ျမန္မာစာ ကိုေျပာတာပါ၊ အမွန္ေတာ့လည္း ျမန္မာ့ အစားအစာအေၾကာင္း ပို႔စ္တစ္ခုအေနနဲ႔ အထူးတလည္ေရးဖို႔ အစီအစဥ္ မ႐ွိပါဘူး၊ ေရးရေလာက္ေအာင္လည္း ဘာမွထူးထူးေထြေထြ မ႐ွိပါဘူး၊ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္က ငယ္ငယ္က အစားနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ နဲနဲဂ်ီးမ်ားခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ စားလို႔ရတာအကုန္စားတာမို႔ မပုပ္မသိုးတဲ့ဟာမွန္သမွ် က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ေကာင္းတာပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ဆယ္စုႏွစ္ဝက္ တစ္ခုစာ ၾကာၿပီးမွ ျပန္ၿပီးစားျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္တြင္းက ျမန္မာေတြခ်က္တဲ့ ျမန္မာ့ဟင္းပြဲတခ်ိဳ႕ကို အမွတ္တရအေနနဲ႔ တင္ခ်င္တာနဲ႔ ေရးျဖစ္သြားပါတယ္၊

ဒီဖက္ကို ေရာက္စက ျမန္မာအစားအေသာက္ေတြကို သတိရေပမယ့္ ၾကာလာေတာ့လည္း ဒီမွာဝယ္လို႔ရတာေတြနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း အစား ထိုးၿပီး ခ်က္လို႔ျပဳတ္လို႔ ျဖစ္လာတယ္၊ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္က အားလံုးနီးပါး ႀကိဳက္လာေတာ့ အဆင္ေျပတယ္လို႔ ဆိုပါစို႔၊ ဒါေပမယ့္ တခါတရံ သတိရမိတတ္တာကေတာ့ မုန္႔ဟင္းခါးပါပဲ၊ သူ႔ကိုေတာ့ လြယ္လြယ္နဲ႔ မေမ့ႏိုင္ခဲ့ဘူး၊ ဒါနဲ႔ ဒီတစ္ေခါက္ ျပန္ေရာက္ရင္ေတာ့ အဝစားလိုက္မဟဲ့ ဆိုၿပီး အားခဲထားလိုက္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္း ျပန္ေရာက္သြားေတာ့လည္း ဒီေလာက္မစားျဖစ္ျပန္ဘူး၊ ရန္ကုန္ရဲ႕လမ္းေတြထက္မွာ ေလွ်ာက္သြားရင္း သူ႔ရဲ႕ရနံ႔ေလး ရလုိက္ရင္ ရင္ခုန္လာေပမယ့္ သူ႔ဆီကိုခ်က္ခ်င္း အေရာက္သြားဖို႔က်ေတာ့ ေသြးေအးေနျပန္ေရာ...၊ ဒီလိုနဲ႔ သူကို ၂ ခါပဲ ဆံုဆည္းလိုက္ရတယ္၊ အဲ...မရည္ရြယ္ဘဲ အႀကိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စားျဖစ္လိုက္တာက ေတာ့ ေၾကးအိုးပါပဲ၊ ေၾကးအိုးကို က်ေနာ္က ဒီေလာက္ႀကီး ခေရဇီ မျဖစ္ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ စားလြယ္ေၾကလြယ္ထဲမွာ သူက ပါတာမို႔ထင္ပါရဲ႕၊ ဟိုနားသြားလည္း ေၾကးအိုး၊ ဒီနားသြားလည္း ေၾကးအိုး ျဖစ္သြားတယ္၊ ေၾကးအိုးအားလံုးကို စားျဖစ္တာေတာ့ မဟုတ္ ပါဘူး၊ ရန္ကင္းေၾကးအိုး တစ္ခုပဲ စားျဖစ္တယ္၊ သူကလည္း ဆိုင္ခြဲေတြ မ်ားလာၿပီး အေတာ္ေအာင္ျမင္ေနပံုရတယ္၊

ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တခဲ့ရေပမယ့္ မွန္းခ်က္နဲ႔ ႏွမ္းထြက္မကိုက္ခဲ့တာကေတာ့ ျမန္မာဘီယာပါပဲ၊ ဟုတ္တယ္...ျမန္မာဘီယာ အရည္အေသြး အေတာ္က်သြားတယ္၊ အရင္ကဆို မ်ိဳခ်လိုက္ရင္ လည္ေခ်ာင္းထဲအားလံုး က်သြားတဲ့ေနာက္မွာ ျမင္းစားဂ်ံဳနံ႔လိုလို၊ မုေယာစပါးနံ႔လိုလို ရနံ႔တမ်ိဳးက ႏွာေခါင္းထဲကို သင္းသင္းေလး ဝင္လာေလ့႐ွိတယ္၊ အခုေတာ့ ေရခဲေရ ေသာက္ရသလိုပဲ၊ ဘာနံ႔မွ လိုက္မလာဘူး၊ ဒဂံုဘီယာကေတာ့ မဆိုစေလာက္ေလး တက္လာၿပီး တိုက္ဂါးကေတာ့ အရင္ပံုမွန္ အရည္အေသြးပါပဲ၊ ဘီယာအေၾကာင္းကို ရီဗ်ဴးေရးဖို႔ က်ေနာ္မရည္႐ြယ္ပါဘူး၊ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ျမင္လိုက္ရတာေလး တခ်ိဳ႕ပါပဲ၊

ေအာက္ကပံုေတြကေတာ့ ပုဂံက အညာဆိုင္ေလးတခ်ိဳ႕မွာ စားရင္း ႐ိုက္ျဖစ္ခဲ့တာေလးေတြပါ၊ အညာေနခပ္ျပင္းျပင္းကို ထေနာင္းရိပ္ ေလးနဲ႔ကာကြယ္ရင္း တကယ့္ကို ျမန္မာဆန္ဆန္ စားခဲ့ရတဲ့ ထမင္းပြဲတခ်ိဳ႕ဆိုပါစို႔၊ ခင္းက်င္းမႈအႏုပညာမွာ မကြ်မ္းက်င္ေပမယ့္ ေက်းလက္ရနံ႔ အျပည့္ပါတဲ့ စားဖြယ္ရာေတြပါ၊ ေတာ္႐ံုဗိုက္မဆာတဲ့ လူေတာင္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ အင္း...စတိေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ ဝင္စားသြားအံုးမွပဲ လို႔အေတြးေပါက္လာေစမယ့္ ဟင္းေတြပါ၊ မိတ္ေဆြအေနနဲ႔ ပံုေတြကိုၾကည့္ၿပီး “အင္...ဒီဟင္းေတြကိုမ်ားကြာ...”လို႔ အေတြးေပါက္ခဲ့မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ ဓါတ္ပံုပညာ ညံ့ဖ်င္းမႈ သက္သက္ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ခင္ဗ်ား...။ ။


ျမန္မာစာ (၁)
IMG_5032n


ျမန္မာစာ (၂)
IMG_5458n


ျမန္မာစာ (၃)
IMG_5459n


ျမန္မာစာ (၄)
IMG_5034n


ျမန္မာစာ (၅)
IMG_5456n


ျမန္မာစာ (၆)
IMG_5457n


ညီလင္းသစ္
၆ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၉

10 comments:

Anonymous said...

ကိုညီလင္းေရ

ဘီယာက ထားတဲ့သက္တမ္းနဲ႕လည္း ဆိုင္မယ္ထင္တယ္ဗ်။

ျမန္မာဘီယာက သက္ဆိုင္သူေတြဆီလည္း က်ေနာ္ Feedback ေပးလိုက္မယ္။

ပုဂံက ဘူးေဖးဆိုင္ေလးေတြကို သတိရသြားမိတယ္ဗ်ာ

yehtutnaung said...

အမွန္ပဲ အကိုေရ..။ ျမန္မာဘီယာ အရည္အေသြး လံုး၀က်သြားတယ္..။ ေပါ့ရႊတ္ရႊတ္နဲ ့မို ့ Tiger ပဲ ေသာက္လာခဲ့ရတယ္..။
ျမန္မာစာေတြေတာ့ သေရယိုသြားတယ္ဗ်ာ..။

Sint Si said...

It would be more mouth watering if you label what the dishes are. I couldn't quite tell what are the dishes. Thanks for sharing.

Phyo Evergreen said...
This comment has been removed by the author.
Phyo Evergreen said...

အစ္ကိုလုပ္မွဘဲ ပုဂံေတာင္ၿပန္သြားခ်င္လာၿပီဗ်ာ..။
ပုဂံခရီးကိုဘယ္ေတာ့မွမေမ့ဘူး..။
ဘူေဖးဆိုင္ေလးေတြက စားလို႔ေတာ့ေကာင္းသား..
ဟင္းေတြထည့္ေပးတာနည္းၿပီး ထပ္ေတာင္းလို႔ရေပမယ့္
သနားလို႔သိပ္မေတာင္းခဲ့ဘူး..။ ပုဂံညေနခင္းေတြကို အၾကိဳက္ဆံုးဘဲ..ရင္ထဲမွာလြမ္းသလိုေဆြးလို ၿဖစ္လာတာဗ်..။

ညီလင္းသစ္ said...

ကိုဝိုင္တီယူ ေျပာတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္၊ တခ်ိဳ႕ဘီယာပုလင္းေတြ ဆိုရင္ ဆိုင္မွာ ေရာက္ေနတာ အေတာ္ၾကာေနတဲ့ပံုပဲ၊ ဒါေပမယ့္ စည္ဘီယာဆိုရင္ ေတာ့ ဒီ့ထက္ ပိုလတ္ဆတ္မယ္ ထင္ရေပမယ့္ သူလည္း ပုလင္းေတြထက္ ပိုမေကာင္းပါဘူးဗ်ာ... :(

ကိုေနညိဳရင့္နဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ေတာ့ အကဲျဖတ္ အရည္အေသြး လာတူေနၿပီဗ်ိဳ႕...။ :D

ွSint...yeah, it was originally my idea, too, to label them but I, myself, am not sure anymore what they exactly are. So..I let the readers' guess and imagination grow up freely...lol.

ကိုၿဖိဳးေရ...ေနာက္တစ္ခါဆို ေတာင္းသာေတာင္းဗ်၊ အားနာစရာ မလိုပါဘူး၊ က်ေနာ္ သူတို႔ကို အင္တာဗ်ဴး လုပ္ဖူးတယ္၊ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔အျမတ္က်န္ပါ တယ္တဲ့..။ အဲဒီဆိုင္ေတြရဲ႕ ေပၚလစီကိုက အဝစားပဲေလ။ :)

MieMie said...

ဟင္းပန္းကန္ေအာက္မွာ စာတန္း ထိုး ေပးထားရင္ ပို ေကာင္း မွာေနာ္...

mie nge

ေမျငိမ္း said...

ညီလင္းေရ.. ပုဂံမွာေတာ့ တိုးတိုး၀င္း နဲ႔ ထေနာင္းရိပ္ဆိုင္ေတြကို ဗမာစာမွာ အၾကိဳက္ဆံုး.. ခုေတာ့ ဘလိုေနေသးတယ္ မသိ...

ေမာင္မ်ိဳး said...

ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ စားခ်င္လိုက္တာဗ်ာ ။

ညီလင္းသစ္ said...

မ mie nge ...
ဟုတ္တယ္ဗ်၊ က်ေနာ္လည္း ပထမ စာတန္းထိုးဖို႔ စဥ္းစားေသးတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္ေတာင္မွ ဘယ္ဟာကဘာမွန္း မသိေတာ့တာနဲ႔ ဒီလိုပဲ ထားလိုက္ ရတာ...အဟီး၊

အမေမၿငိမ္း ...
တိုးတိုးဝင္းကေတာ့ အေတာ္ေလး က်သြားတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္၊ ေဒသခံေတြကအစ recommend မလုပ္ ေတာ့ဘူး၊ ထေနာင္းရိပ္ကေတာ့ ေကာင္းတုန္းပဲ ထင္တယ္၊

ေမာင္မ်ိဳး ...
က်ေနာ္နဲ႔ ညီနဲ႔ေတာ့ တူေနၿပီဗ်ာ၊ က်ေနာ္လည္း ႀကိဳက္ တယ္၊ ဒီႏိုင္ငံမွာက က်န္တာေတြ ရႏိုင္ေပမယ့္ ခ်ဥ္ေပါင္ ေတာ့ လံုးဝ မရဘူးဗ်...။ :(