03 August 2010

အသြင္တူ၏ မတူ၏


ကိုယ္ခ်စ္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ကို လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ဆံုးျဖတ္သတ္မွတ္လိုက္ဖို႔ အခ်ိန္ မည္မွ် လိုအပ္မလဲဟု က်ေနာ္မသိပါ၊ အခ်ိဳ႕က အစကတည္းက လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ရည္႐ြယ္ၿပီး ခ်စ္ၾကသလို အခ်ိဳ႕ကလည္း ခ်စ္ၿပီးမွ လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ ေနာက္တစ္ဆင့္တိုးကာ စဥ္းစားၾကသည္။ ထိုႏွစ္မ်ိဳးအနက္ က်ေနာ္က ဒုတိယအမ်ိဳး အစားထဲမွာ ပါဝင္ပါသည္၊ ထို႔ထက္ပို ေျပာရလ်င္ လက္တြဲေဖာ္ ျဖစ္လာဖို႔ အသာထား၊ သူမႏွင့္ က်ေနာ့္အၾကားမွာ ခ်စ္ျခင္း၏ သစ္ပင္ကေလးတစ္ပင္ ႐ွင္သန္ေပါက္ဖြားလာလိမ့္မည္ဟုပင္ နဲနဲမွ ေတြးထင္မထားခဲ့...၊ ဒါေပမယ့္ ထိုသစ္ပင္ကေလးက တကယ္ပင္ စိမ္းစို ႐ွင္သန္ခဲ့ပါသည္၊

ဒီေလာကမွာ ေရစက္ဆိုတာ တကယ္႐ွိသည္ဟု ဆိုလွ်င္ ထိုေရစက္သည္ အာ႐ွတိုက္မွ က်ေနာ့္ကို ကီလုိမီတာ တစ္ေသာင္းေက်ာ္အကြာ ဥေရာပတိုက္မွ သူမႏွင့္ ေပါင္းဆံုေစေသာ အရာသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္၊ က်ေနာ္ႏွင့္သူမ အၾကား ဘာဆိုဘာမွ တူညီတာမ႐ွိ၊ ေမြးဖြားရာ တစ္ေနရာစီ၊ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အသြင္အျပင္ႏွင့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေတြးေခၚယူဆပံု တကြဲတၿပားစီ၊ မိခင္ဘာသာစကား ကလည္း တသီးတသန္႔၊ ထိုသို႔ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ကိုယ္ ႀကီးၿပင္းလာၾကေသာ က်ေနာ္ႏွင့္သူမအၾကားမွာ တူညီေသာ ဘံုယဥ္ေက်းမႈက ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုသာ ႐ွိခဲ့ပါသည္၊ မတူညီျခင္းမ်ားစြာ၏ အလယ္မွာ တူညီေသာ အခ်စ္တစ္ခုတည္းျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကသည္၊

အားလပ္ရက္မွာ ခရီးထြက္ရတာကို က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ႀကိဳက္ၾကသည္၊ တကယ္ေတာ့လည္း ခရီးသြား လုပ္ငန္းမွာ လုပ္ေနၾကသူေတြမို႔ ခရီးသြားဖို႔ ဝါသနာပါတာ သိပ္ေတာ့မဆန္းလွ၊ သုိ႔ႏွင့္ ျမန္မာၿပည္၏ ၿမိဳ႕မ်ားစြာ ကို က်ေနာ္တို႔ ေရာက္ခဲ့ၾကသည္၊ သူမက အလုပ္ခ်ိန္မွာ ေဘာင္းဘီဝတ္ၿပီး ခရီးသြားေသာအခါ ျမန္မာလံုခ်ည္ ဝတ္ေလ့႐ွိသည္၊ က်ေနာ္က အလုပ္ခ်ိန္မွာ လံုခ်ည္ဝတ္ၿပီး ခရီးသြားေသာအခါ ေဘာင္းဘီဝတ္သည္၊ ထိုသို႔ အသြင္မတူေသာ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို လူေတြက အထူးအဆန္းလို ၾကည့္ေလ့႐ွိၾကသည္၊ အစမွာေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္ နဲနဲစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာက္ေတာ့ ႐ိုးသြားသည္၊ အဓိက,က က်ေနာ္တို႔ သြားခ်င္သည့္ ေနရာေတြကို လြတ္လပ္စြာ သြားဖို႔ပဲ မဟုတ္လား၊

က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး ပုဂံကို ရင္ခုန္ၾကသည္၊ ပုဂံကို တခါေရာက္လ်င္ အနည္းဆံုး ၄ ရက္ေလာက္ေတာ့ ေနလိုက္ရမွ ေက်နပ္သည္၊ သို႔ေသာ္ အသားျဖဴ, ျဖဴလာသည့္ မႏၲေလးကို သူေရာက်ေနာ္ပါ သိပ္မသြားခ်င္၊ ဒါေပမယ့္ ေတာင္သမန္က အေၾကာ္ဆိုင္ေတြမွာေတာ့ တေမ့တေမာ ထိုင္ခ်င္ၾကသည္၊ အင္းဝက ျမင္းလွည္းေတြ ကိုခ်စ္သည္၊ မင္းကြန္းကိုေရာက္ရင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မျပန္ႏိုင္၊ သူမအတြက္ ေကာင္းတာတစ္ခုက ဘယ္ေနရာမွာ မဆို အိပ္ႏိုင္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္၊ ကားေပၚ ရထားေပၚ က်ေနာ္က မ်က္စိေၾကာင္ၿပီး ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနရခ်ိန္မွာ သူမ က အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ၊ က်ေနာ္က ေစ်းဆစ္ရေတာ့မယ္ဆို ဝန္ေလးသည္၊ သူမက ေစ်းဆစ္ရတာေပ်ာ္သည္၊ ျမန္မာၿပည္မွာ ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ ေနခဲ့ေသာသူမသည္ ျမန္မာစကားကို ေတာ္ေတာ္ေလး ေျပာႏိုင္ပါသည္၊ တိုးရစ္စ္အထင္ႏွင့္ ေရာင္းေသာ ေစ်းသည္က သူမထံမွ “နဲနဲေလာက္ ေလွ်ာ့ပါဦး”ဟုထြက္လာေသာအခါ တအံ့တၾသႏွင့္ ၿပံဳးၿပီး ေစ်းစ,ေလွ်ာ့ေတာ့သည္၊ ေညာင္ဦးေစ်းထဲမွ သံပုရာသီးသနပ္ကို သူမက ထမင္းျဖဴႏွင့္ ဒီအတိုင္းစားေလ့႐ွိသည္၊ အဲဒီ သံပုရာသီးသနပ္က ရန္ကုန္ကဟာေတြထက္ ပိုေကာင္းသည္-တဲ့၊ က်ေနာ္က သံပုရာသီးသနပ္ကို မႀကိဳက္ပါ၊ အကင္ဆိုင္မွာ က်ေနာ္ ဝက္နား႐ြက္ကင္ မွာစားေတာ့ သူမ မ်က္လံုးျပဴးသြား သည္၊ ၿပီးေတာ့ ကမာၻဦးလူသား တစ္ေယာက္ကို အ႐ွင္လတ္လတ္ ေတြ႔လိုက္ရသလိုမ်ိဳး က်ေနာ့္ကို ၾကည့္ေနခဲ့ သည္၊

အသြင္မတူတာေတြ ႐ွိလင့္ကစား သူမ “အိမ္သူ” ျဖစ္လာခဲ့သည္၊ ကြဲျပားျခားနားမႈေတြ ႐ွိေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ရဲရင့္စြာ ယံုၾကည္ခဲ့သည္၊ ႏွစ္ေယာက္တစ္ဘဝ တည္ေဆာက္ဖို႔အေရး က်ေနာ္တို႔ မ်ားစြာ အခ်ိန္ယူ စဥ္းစားခဲ့ရသည္၊ ေ႐ွ႕႔ဆက္ေလွ်ာက္ရမည့္ လမ္းခရီးမွာ အဓိကေသာ့ခ်က္သည္ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈသာျဖစ္ေၾကာင္း ေသခ်ာသြားသည့္အခါ အိမ္ေထာင္ေရးတံခါး ေသာ့ေပါက္ထဲသို႔ က်ေနာ္တို႔ေသာ့တံ ကိုထိုးသြင္း ဖြင့္ဝင္ခဲ့ေတာ့သည္၊

တခါတရံ က်ေနာ္က harmony ထက္ contrast ကိုပိုႀကိဳက္သည္၊ ဆန္႔က်င္ဖက္တို႔၏ အခ်င္းခ်င္း ျပန္လွန္ဆြဲ ငင္တည္ေဆာက္ပံုကို ႏွစ္သက္သည္၊ တကယ္ေတာ့ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝမွာ က်ေနာ္တို႔ၾကားက အသြင္မတူမႈ မ်ားသည္ အေသးအဖြဲေလးမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္၊ မအိမ္သူက မနက္စာကို အသားေျခာက္လို ခ်ိစ္လို အငန္ပါတာ ေတြ စားေလ့႐ွိသည္၊ က်ေနာ္က သစ္သီးယိုတို႔ cream တို႔လို အခ်ိဳပါတာ ပိုႏွစ္သက္သည္၊ မအိမ္သူက ျမန္မာအစားအစာ ေကာင္းေကာင္း မခ်က္တတ္ပါ၊ ကိစၥမ႐ွိ...၊ က်ေနာ္ကလည္း စားလို႔ရတာ အကုန္စားတတ္ သူျဖစ္သည္၊ သူခ်က္ေသာ အေနာက္တုိင္းအစားအစာေတြကို က်ေနာ္ႏွစ္သက္သလို က်ေနာ္ခ်က္ေသာ ျမန္မာ ဟင္းေတြကိုလည္း သူႀကိဳက္ပါသည္၊ တခါတရံ ကိုယ္စားခ်င္တာ ကိုယ္လုပ္စားၾကသည္၊ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ က်ေနာ္က when east meets west ဟုေျပာေလ့႐ွိပါသည္၊ က်ေနာ္က ပင္ကိုအားျဖင့္ အားနာတတ္ၿပီး ျပႆနာျဖစ္မည့္ အရာမ်ားကို ေ႐ွာင္လိုသည္၊ မအိမ္သူက မတရားတာ မွန္သမွ်ကို ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ဖို႔ ဝန္မ ေလးသူ၊ က်ေနာ္က မ်ိဳသိပ္ေမ့ေပ်ာက္ခ်င္သူ၊ မအိမ္သူကစိတ္ထဲ႐ွိတာ ဘြင္းဘြင္းေျပာတတ္သူ၊ ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္ သည့္အခါ ဝမ္းနည္းစရာေတြျပတိုင္း သူ႔မွာ မ်က္ရည္လည္႐ႊဲႏွင့္...၊ က်ေနာ္က သူ႔အား စ,ခ်င္စိတ္ကေလး နဲနဲ ျဖင့္ “အခု ဒီထဲကလူေတြက သ႐ုပ္ေဆာင္ေနၾကတာ၊ အျပင္မွာ တကယ္မေသဘူး သိလား”စသျဖင့္ ရယ္ျမဴးရိပ္ ကေလးျဖင့္ ေျပာသည့္အခါ မအိမ္သူက ခပ္႐ွက္႐ွက္ျဖင့္ မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ပစ္တတ္သည္၊ က်ေနာ္ တီဗီမွာ ေဘာလံုးပြဲၾကည့္ေသာအခါ မအိမ္သူက ရီမုတ္ကြန္ထ႐ိုးကို ဖ်တ္ကနဲဆြဲယူၿပီး “အင္း..ေဘာလံုးပြဲက ေနာက္ထပ္ တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ၾကာမွ ၿပီးမွာ၊ အဲဒါမတိုင္ခင္ေလးမွာ ဒီခ်န္နယ္လ္ ျပန္ေျပာင္းရင္ ဘယ္သူႏုိင္သြားလဲ သိရ မွာပဲ”ဟု ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ တျခားခ်န္နယ္လ္တစ္ခုကို ေျပာင္းပစ္တတ္သည္၊ က်ေနာ္က ထိတ္ထိတ္ျပာျပာျဖင့္ “ဟာ..မလုပ္နဲ႔ေလ၊ ေဘာလံုးပြဲဆိုတာ အႏိုင္အ႐ွံဳးသိရဖို႔ တစ္ခုတည္း ၾကည့္တာမွ မဟုတ္တာ၊ သူတို႔ေတြ ဘယ္ လိုကစားၿပီး ဘယ္လိုဂိုးဖန္တီးတယ္ဆိုတာ ၾကည့္ရတာ...”ဟုေျပာလ်င္ “သိသားပဲ..”ဟု ၿပံဳးစစျဖင့္ ျပန္ေျပာၿပီး ခ်န္နယ္လ္ ျပန္ေျပာင္းေပးတတ္သည္၊

အခုလို အေပၚယံမတူညီမႈေလးေတြက ဘာမွမဟုတ္ေပမယ့္ ႀကီးမားေသာအံမဝင္မႈမ်ားကိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ႀကိဳးစားၿပီး ျဖည့္တင္းရသည္၊ အစစ,အရာရာ ကြဲျပားေသာ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဝင္ဆံ့ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ရေသာ က်ေနာ့္ အတြက္ အမွီလိုက္ညႇိႏႈိင္းရတာေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိသလို ႏုိင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ကို ခင္ပြန္းေတာ္ထားေသာ မအိမ္သူအတြက္လည္း က်ေနာ္ႏွင့္သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္အၾကား အသြင္မတူမႈေတြကို ျဖည့္ဆည္းေက်ာ္ျဖတ္ ခဲ့ရ သည္၊ မည္သို႔ဆုိေစ အဓိကမွာ သူႏွင့္က်ေနာ္သာလ်င္ျဖစ္ၿပီး ႏွစ္ဦးအၾကား နားလည္မႈႏွင့္ mutual respect ထားဖို႔သာ ႀကိဳးစားခဲ့သည္၊

သို႔ႏွင့္ က်ေနာ္တို႔ထံသို႔ သားကေလး ေရာက္လာေသာအခါ unity in diversity ဟုက်ေနာ္ေတြးမိသည္၊ က်ေနာ္ ကသားႏွင့္ ျမန္မာလိုေျပာသလို မအိမ္သူကလည္း ျပင္သစ္လို ေျပာသည္၊ က်ေနာ္ေကာ္ဖီေသာက္ဖို႔ျပင္ေသာ အခါ သားကေလးက ေဘးမွေန၍ “သားလည္း ႀကီးလာရင္ ေကာ္ဖီေသာက္မယ္”ဟုေျပာၿပီး တဖက္မွ သူ႔အေမ ေသာက္ေနသည့္ လက္ဖက္ရည္ႀကမ္းကိုၾကည့္ကာ “လက္ဖက္ရည္လည္း ေသာက္မယ္”ဟု လွမ္းေျပာတတ္ သည္၊ က်ေနာ္တို႔၏ အသြင္တူျခင္း ကြဲျပားျခင္းတို႔သည္ သားထံတြင္ေပါင္းစုလ်က္႐ွိသည္၊ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္တို႔ အၾကား သေဘာတူညီမႈတစ္ခု ႐ွိသည္၊ သားကေလးကို တစ္ဦးကဆံုးမရာတြင္ အကယ္၍အျခားတစ္ဦးက သေဘာကြဲလြဲပါက မည္သို႔မွ်ဝင္မေျပာဘဲ ကေလးေနာက္ကြယ္တြင္သာ ညႇိႏႈိင္းၾကရန္ျဖစ္သည္၊ သားကေလးကုိ လူမႈဘဝအေၾကာင္း သင္ၾကားေပးသည့္အခါ က်ေနာ္တို႔ အေကာင္းဆံုးဟု ယူဆေ႐ြးခ်ယ္ထားသည့္ အရာတစ္ခု တည္းကိုသာ သင္ၾကားေပးလိုပါသည္၊ သူ႔အေဖႏွင့္အေမသည္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အသြင္မတူေသာ္လည္း သူ႔အ ေပၚထားသည့္ ၄င္းတို႔၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ မတူကြဲျပားျခင္း အလ်င္းမ႐ွိေၾကာင္း သားကို ခံစားလံုၿခံဳေစခ်င္ ပါသည္။

ညီလင္းသစ္
၃ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၀

(မယုဝရီတက္ဂ္ထားတဲ့ ပို႔စ္ျဖစ္ပါတယ္၊ က်ေနာ္ကသာ အခုမွ ေရးျဖစ္ေပမယ့္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဒီအေၾကာင္းကို ေရးၿပီးတာ ၾကာေနပါၿပီ၊ ဆိုေတာ့...ဘယ္သူ႔မွ အထူးအေထြထပ္ၿပီး မတက္ဂ္ေတာ့ပါဘူး)

21 comments:

ywartharlay-ytu said...

ကိုညီလင္းေရ

ေအးခ်မ္းလိုက္တာဗ်ာ။ အခုလို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ ဖတ္ရတိုင္း က်ေနာ့ရဲ့ စိတၱဇေလ်ာ့ပါးလာႏုိင္မယ္ထင္တယ္။ ေလာေလာလတ္လတ္ က်ေနာ္ယံုၾကည္ထားတာက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆုိတာ လူတေယာက္ ရဲ့လိုအင္ဆႏၵေတြျဖည့္ဆည္းေပးဖို႕ အသံုးခ်တဲ့ လက္နက္တစ္ခုလို႕ ပဲ ျဖစ္ေနေသးတယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ မိသားစုဘ၀ေလးပါပဲဗ်ာ။ ဖတ္ရင္းအေတာ္ေလး ၾကည္ႏူးမိတယ္။ ေ၀မွ်ေပးတာ ေက်းဇူးပါခင္ဗ်ာ

MieMie said...

ဘံုယဥ္ေက်းမွဳက ခ်စ္ျခင္းတခု ဆိုတဲ႔ အသံုးေလးကို
ၾကိဳက္တယ္.... အေသးအဖြဲ မတူတာေလးေတြ တခ်ိဳ ႔
ေရးထားတာ သရဳပ္ေပၚေအာင္ ေရးတတ္လို႔ စာေရးေကာင္းတယ္ လို႔ ေျပာပါရေစ ...
မအိမ္သူ က ဗမာ လို ေရာ ေရးတတ္လား ဟင္ ? ....
ဒီ ပို႔စ္ေလး ဖတ္ရေအာင္ တက္ဂ္ လိုက္တဲ႔ မယု၀ရီ ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ...

mie nge

rita said...

ၾကည္ႏူးမိတယ္
blog ေပၚက အမတန္ခူး၊ကိုအန္ဒီတို႔ရဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရး၊မိသားစုေရးပိုစ္႔ေလးေတြက
စိက္ခ်မ္းသာစရာ။
အခုကိုညီလင္းေရးထားတာဖတ္ရေတာ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆုိတာကိုစဥ္းစားမိၿပန္္တယ္။
:)

Dr. Yi Yi Win said...

ၾကည္နူးစရာေလးေနာ္။

Dr. Yi Yi Win said...
This comment has been removed by the author.
Nge Naing said...

(((သူ႔အေဖႏွင့္အေမသည္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အသြင္မတူေသာ္လည္း သူ႔အ ေပၚထားသည့္ ၄င္းတို႔၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ မတူကြဲျပားျခင္း အလ်င္းမ႐ွိေၾကာင္း သားကို ခံစားလံုၿခံဳေစခ်င္ ပါသည္။)))) အဓိက main point အေနနဲ႔ ယူဆၿပီး သေဘာက်မိတယ္။ ပို႔စ္တခုလံုးကို သေဘာက်စြာ ဖတ္သြားပါတယ္။ မိသားစုဘ၀ အသက္ထက္ဆံုး ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ပါေစ။

Phyo Evergreen said...

အစ္္ကိုေပ်ာက္ေနတာၾကာေပမယ့္ အခုလို႔ိပုိ႔စ္ေလးဖတ္ရေတာ့လည္း စိတ္ထဲၾကည္ႏူးရတယ္..။ အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးမိသားစုဘ၀ေလး ၿဖစ္ပါေစဗ်ာ..။

ညီလင္းသစ္ said...

ကို႐ြာသား ...
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔အားလံုး သိၾကတဲ့ အတိုင္း အင္မတန္ သိမ္ေမြ႔နက္႐ွိဳင္းလြန္းလို႔ အေျခအေန အခ်ိန္အခါအလိုက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖံု ေျပာင္းလဲေနမယ္ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ၊ ခံစားမႈတစံုတရာ ေပးႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့လည္း ဝမ္းသာပါတယ္ဗ်ာ၊ :)

မMieMie ...
မအိမ္သူရဲ႕ ဗမာစာကေတာ့ သင္ပုန္းႀကီးအဆင့္မွာပဲ ရပ္ေနေသးတယ္ဗ် :D ျမန္မာျပည္မွာ ႐ွိစဥ္တုန္းက ေတာ့ ေန႔စဥ္ထိေတြ႔ေနရတာမို႔ အေတာ္ေလးခရီးေရာက္ လိုက္ေသးတယ္၊ အခုေတာ့လည္း အခ်ိန္ရမွပဲ လုပ္ျဖစ္ ေတာ့တယ္ဗ်ာ၊ မယုဝရီတက္ဂ္လိုက္လို႔ က်ေနာ္လည္း အပ်င္းထူေနလို႔ မရေတာ့ဘဲ ထ,ေရးရေတာ့တာပဲဗ်ိဳ႕ :D

မrita ...
ဟုတ္ပါတယ္၊ သူတို႔ပို႔စ္ေလးေတြက အေရးေကာင္းမို႔ မိသားစုအေၾကာင္းေလးေတြဟာ ၾကည္ႏူးစရာပါပဲ၊

မယုဝရီ ...
ဝင္ရခက္ခက္ ထြက္ရခက္ခက္ ၾကားထဲက လာလည္ေန ေသးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။

မငယ္ႏိုင္ ...
ပံုမွန္လာလာလည္တဲ့အတြက္ေရာ ကြန္မန္႔အတြက္ပါ ေက်းဇူးပါခင္ဗ်ာ၊ မငယ္ႏိုင္တုိ႔ မိသားစုေလးလည္း အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါေစ...လို႔။

ကိုျဖိဳး ...
ဟုတ္တယ္ဗ်ာ၊ အလုပ္႐ွဳပ္တာေရာ ပ်င္းတာေရာ ေပါင္းၿပီး ဘေလာ့ဂ္က ၿငိမ္ေနတာ အေတာ္ၾကာသြား တယ္၊ :) ႐ိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုေတြ ဆက္တင္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါ့ မယ္။

မယ္႔ကိုး said...

စာေလး အရမ္းႀကိဳက္လုိ႔ fb မွာ ျပန္မွ်ေဝပါရေစ။

Htet said...

Treဲs Bien =)

Thet Oo said...

အလြန္ေကာင္းတဲ့ စာေလးပါ။ မေတြ႔တာ ၾကာၿပီေနာ္ ကိုညီလင္းသစ္.. ေနေကာင္းတယ္ေနာ္။

သုခုမေလဒီ said...

ဖတ္ရတာၾကည္နူးစရာေကာင္းတယ္..။
ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႔စရာေကာင္းတဲ့ မိသားစုဘ၀ေလးကို ဆက္လက္ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေစ...။

ညီလင္းသစ္ said...

(မ)မယ္ကိုး ...
ဟုတ္ကဲ့.. သေဘာပါပဲခင္ဗ်ာ။

htethtet ...
Merci beaucoup!

ကိုသက္ဦး ...
ေက်းဇူးပါအကို၊ ဟုတ္တယ္ဗ်ာ..က်ေနာ္တို႔ေတြ သိပ္မဆံုျဖစ္ၾကဘူး၊ က်ေနာ္လည္း အကို႔ဆီကို ႀကိဳၾကား ႀကိဳႀကားေတာ့ ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။

အနမ္း ...
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ ။

lamintayar said...

ထူးၿခားတဲ. ဖူးစာပါပဲ ေပ်ာ္ရြင္စရာအားက်ဖြယ္ေလးပါပဲ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ထူးတဲ.ဖူးစာ မိသားစုနဲ.ထာဝရေပ်ာ္ရြင္ပါေစ အကို

Maung Myo said...

ဖတ္ရတာ ၾကည္နူးစရာေကာင္းလိုက္တာ ဟုတ္ပါ့ ခ်စ္ျခင္း တစ္ခုပဲ လုိတာပဲ က်န္တာေတြကို အခ်စ္နဲ႔ျဖတ္ေက်ာ္သြားလည္းျဖစ္တာပဲေနာ့္ ။

ေမဓာ၀ီ said...

ဒီပို႔စ္ေလးကို ဖတ္ရတာ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလို႔ ကြန္မန္႔ေရးလိုက္ပါတယ္။
ကိုညီလင္းသစ္ ဇနီးသည္ကို မအိမ္သူလို႔ ျမန္မာဆန္ဆန္ေရးတာ ဖတ္ရစဥ္ကတည္းက သေဘာက်ေနခဲ့တာ။ တခ်ဳိ႕လူေတြ ျမန္မာဆန္လွခ်ည္ရဲ႕ ဆိုၿပီး ဘေလာ့ေပၚမွာ ကိုယ့္ဇနီးကိုယ္ မဒမ္ မဒမ္နဲ႔သံုးႏႈန္းေနၾကတာ က်မျဖင့္ သေဘာမေတြ႔ဘူး။ မအိမ္သူ ဆိုတဲ့ အသံုးေလးက ျမန္မာဆန္ၿပီး ယဥ္ေက်းလြန္းလို႔ သိပ္ႀကိဳက္တာပဲ။

ညီလင္းသစ္ said...

လမင္းတာရာ ...
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ...။

ေမာင္မ်ိဳး ...
ေက်းဇူးပဲ ညီေရ႕..၊ ဒီပို႔စ္ကေန စၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ကို ေရာက္လာတယ္ဆိုတာ ဒီေန႔မွပဲ သိရတာဗ်၊ စာျပန္တာ နဲနဲ ေနာက္က်ေနေပမယ့္ မျပန္တာထက္ စာရင္ေတာ့ ေတာ္ေသးတာေပါ့ေနာ္..၊

မေမဓာဝီ ...
ဟုတ္ကဲ့၊ ေက်းဇူးပါပဲဗ်ာ..၊ အထက္က ကြန္မန္႔ေလး အတြက္ေရာ ေမႊေႏွာက္၊ ဖတ္႐ွဳေနတဲ့ အတြက္ေရာ..၊

Anonymous said...

Wow! NLT, you know really what love is and you're really companion with love! I envy you. :)
I can't write in Burmese font. Really "kyi kyi nu nu shi lite tar". She's really lucky and as well as you're. Wishing you all the best and ever! Su

ညီလင္းသစ္ said...

Su ...
So..you found out finally this post, lol. :)
Thank you so much for your visit and for this comment. I am glad that you, as a friend, come and read my blog. All the best..!

ဇြန္မုိးစက္ said...

အသြင္တူ၏ မတူ၏ကုိ စၿပီးတက္ဂ္တာ အမသက္ေ၀ထင္တယ္။ အဲဒီတုန္းက အစ္ကုိေရးတဲ့ပုိ႔စ္ကုိ မဖတ္မိပါလားဆုိၿပီး အံ့ၾသေနတာ။

အရာရာကုိ အခ်စ္နဲ႔အေကာင္းတုိင္းျဖစ္ေစခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိရမွာေပါ့ေနာ္။

အစစကြဲျပားျခားနားတဲ့ အစ္ကုိတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားက ေမတၱာတရားဟာ ဘယ္ေလာက္ႀကီးမားလိမ့္မလဲဆုိတာ ညီမေလး ေတြးေနမိတယ္။

You both are very lucky to have each other. :)

ညီလင္းသစ္ said...

ဇြန္...
ကြန္မန္႔ေလးအတြက္ ေက်းဇူးပါ ညီမေလးေရ..၊ စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕ 'ကိုယ့္အခ်စ္နဲ႔ အရာရာကို အေကာင္းအတိုင္း ျဖစ္ေစမည္' ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကေလးေတာ့ ဆိုအံုးမွ ပါပဲ...။ း)