19 November 2012

လူေလးရဲ႕ ႂကြက္ဧည့္သည္




ခါးသာသာျမင့္ေသာ မူလတန္းႀကိဳ ေက်ာင္းကေလး၏ ဝင္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ ျမက္ခင္းေပၚမွာ ေဆာ့ကစားေနေသာ သားက ေျပးလာခဲ့သည္၊ က်ေနာ္ လာေနတာကို အေဝးႀကီးမွာကတည္းက သူကလွမ္းျမင္ေနခဲ့ ပံုရသည္၊ အေ႐ွ႕ကို ေရာက္ေတာ့ သူ႔အရပ္ႏွင့္ ညီသြားေအာင္ က်ေနာ္က ဒူးေထာက္ထိုင္ခ် လုိက္ေသာ္လည္း ခါတိုင္းလို ဘာစကားမွ မဆိုဘဲ ပါးစပ္ကိုေစ့ပိတ္ၿပီး ၿပံဳးေစ့ေစ့ လုပ္ေနသည္၊ က်ေနာ္က 'သားသား..ေနေကာင္းလား' ဟုေမးသည္ကိုပင္ ျပန္မေျဖ...၊ စကၠန္႔အနည္းငယ္ၾကာမွ သူ႔ပါးစပ္ကို အစြမ္းကုန္ဖြင့္လ်က္ သြားေစ့ျပသည္၊ ထိုအခါမွ က်ေနာ္သေဘာေပါက္သြား ရေတာ့သည္၊ သြားျဖဴျဖဴတန္းကေလး ႏွစ္တန္းအနက္ အေ႐ွ႕ဖက္ ေအာက္သြားေလး တစ္ေနရာမွာ ေဟာင္းေလာင္းေပါက္ကေလး...၊

"ဟာ...သားရဲ႕ သြားကေလး က်ိဳးသြားၿပီ ဟုတ္လား..."

ဝမ္းသာအားရျဖင့္ မ်က္လံုးျပဴးၿပီး ေမးမိေတာ့ သားက အားပါးတရႏွင့္ ေခါင္းညိတ္ျပသည္၊ သူ႔ကို ၾကည့္ရတာ ဂုဏ္ယူေက်နပ္ ေနသည့္ပံု...၊ က်ေနာ္တို႔ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္၏ သြားက်ိဳးမႈ အစီရင္ခံစာ စစ္တမ္းကို သူ႔သူငယ္ခ်င္းေလး မ်ားက မ်က္လံုးဝိုင္းေလးမ်ားျဖင့္ ေဘးမွ ၾကည့္ေနၾကသည္၊ ခပ္လွမ္းလွမ္း ေနာက္ဖက္နားမွာ မူႀကိဳဆရာမေလး ေလွ်ာက္လာတာ ျမင္ေတာ့ က်ေနာ္က မတ္တပ္ျပန္ရပ္ရင္း ႏႈတ္ဆက္လိုက္ခ်ိန္မွာ သားက အေဝးကို ျပန္ထြက္ေျပး သြားျပန္သည္၊

"ဒီေန႔ေန႔လယ္ ျမက္ခင္းေပၚမွာ ကစားေနၾကရင္းနဲ႔ က်ိဳးသြားတာ...၊ က်ိဳးက်ိဳးျခင္း သြားက ေျမႀကီးေပၚကို ျပဳတ္က်သြားေသးတယ္တဲ့၊ အဲဒါကို သူေကာက္ၿပီး လာျပမွပဲ က်မတို႔လည္း သိၾကရတာ..."

ဆရာမေလးက ျဖစ္စဥ္ကို ျပန္႐ွင္းျပသည္၊

"ဟုတ္တယ္ဗ်၊ အဲဒီသြားကေလးက နဲ႔ေနတာ သံုးေလးရက္ မကေတာ့ဘူး၊ ဒီရက္ပိုင္းမွာ က်ိဳးမွာပဲလို႔ က်ေနာ္တို႔လည္း တြက္ထားတာ၊ ဒါနဲ႔ ေသြးေတြဘာေတြေကာ ထြက္ေသးလား?"

ဒီမနက္ သားကို ေက်ာင္းလာပို႔စဥ္ မွာပဲ သြားက အေတာ့္ကို နဲ႔ေနခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္၊ လက္ျဖင့္ ခပ္သာသာေလး တြန္းလိုက္လွ်င္ပင္ က်ိဳးသြားႏိုင္ေလာက္သည္၊

"မထြက္ပါဘူး႐ွင္..၊ အားလံုး ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ၊ ကေလးတခ်ိဳ႕က ဒါမ်ိဳး မေတြ႔ဖူးလုိ႔ အထူးအဆန္းလို ဝိုင္းအံုၿပီးေတာင္ ၾကည့္ေနၾက ေသးတယ္၊ သူ ငယ္သြားလဲတာ နည္းနည္းေတာင္ ေစာတယ္ေနာ္၊ မူႀကိဳမွာ ဒါပထမဦးဆံုးပဲ..."

ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကသည့္ မ်က္လံုးဝိုင္းေလးမ်ား အလယ္မွာ ေစာေစာက သား၏ဂုဏ္ယူ ဝင့္ႂကြားဟန္ကို ျပန္ျမင္လိုက္သည္၊ အားလံုးထက္ေစာၿပီး သြားတစ္ေခ်ာင္း က်ိဳးသည့္အျဖစ္က သူ႔အတြက္ ဂုဏ္ယူေက်နပ္စရာ တစ္ခုဆိုတာ က်ေနာ္ နားလည္ႏိုင္ ပါသည္၊ ႀကီးရင့္ျခင္း၏ ေလွကားတစ္ထစ္ကို တက္လွမ္းလိုက္ႏိုင္သည့္ သေဘာ...၊ သူ႔ သြားကေလး နဲ႔လာသည္ကို စၿပီးသတိျပဳ မိေတာ့ ငယ္သြားလဲျခင္း ဆိုင္ရာမ်ားကို လွန္ေလွာဖတ္႐ွဳမိသည္၊ ကေလးအသက္ ေလးႏွစ္ခန္႔မွ စၿပီး ေျခာက္ႏွစ္၊ ခုနစ္ႏွစ္၊ ႐ွစ္ႏွစ္.. ငယ္သြားလဲသည့္ အသက္အပိုင္းအျခားက ကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ မတူၾက၊ သားကေတာ့ အခု ေလးႏွစ္ခြဲမွာ ပထမဦးဆံုး သြားကေလး က်ိဳးသြားခဲ့တာ ျဖစ္သည္၊ ဆရာမေလး တစ္ေယာက္က စကၠဴတစ္႐ြက္ျဖင့္ ထုပ္ေပးလိုက္သည့္ သူ႔သြားကေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ရင္း အိမ္အျပန္လမ္းမွာ သားက ေပ်ာ္႐ႊင္ေနခဲ့သည္၊ ထိုေပ်ာ္႐ႊင္မႈက သူ စာေတြ႔သိခဲ့ရေသာ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကို လက္ေတြ႔သိခြင့္ ႀကံဳရေတာ့မည့္ အတြက္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္သည္၊

"ပါပါး..ညက်ရင္ ႂကြက္ကေလး တကယ္လာမွာလားဟင္..."

ႏွစ္ရက္တစ္ခါေလာက္ က်ေနာ္တို႔ ဖတ္ျပေနရသည့္ ပံုျပင္ထဲမွ ႂကြက္ကေလးကို သားက သတိရေနခဲ့သည္၊ ပံုျပင္ထဲမွာ ဇာဇာ ဆိုသည့္ ေကာင္မေလးက ေ႐ွ႕သြားေလးတစ္ေခ်ာင္း က်ိဳးသြားသည္၊ ထိုေန႔ည အိပ္ေသာအခါ ဇာဇာက သူ႔သြားကေလးကို ေခါင္းအံုးေအာက္ထဲမွာ ထားၿပီး အိပ္သည္၊ ညလယ္မွာေတာ့ ႂကြက္ကေလး ေရာက္လာၿပီး ဇာဇာရဲ႕ သြားကေလးကိုယူကာ ပိုက္ဆံ အေႂကြတစ္ေစ့ကို သြားအစား ျပန္ထားခဲ့သည့္ အေၾကာင္းျဖစ္သည္၊

အမွန္ေတာ့ ထိုပံုျပင္သည္ ဥေရာပ႐ွိ မိသားစုမ်ားအၾကားမွာ က်င့္သံုးေလ့႐ွိသည့္ ဓေလ့ထံုးတမ္းတစ္ခုကို အေျခခံလ်က္ ျပန္ေရးထားျခင္း ျဖစ္သည္၊ မိသားစုထဲမွ ကေလးတစ္ေယာက္ ပထမဦးဆံုး သြားက်ိဳးသည့္အခါ ၎သြားကို ေခါင္းအံုးေအာက္မွာ ထားအိပ္ရန္၊ ထိုအခါ ညဥ့္လယ္မွာ ႂကြက္ကေလးတစ္ေကာင္ ေရာက္လာၿပီး အေႂကြတစ္ေစ့ႏွင့္ သြားကို လဲလွယ္ယူသြားလိမ့္မည္ ဆိုသည့္အေၾကာင္း မိဘမ်ားက ကေလးကို ေျပာၾကေလ့ ႐ွိသည္၊ တကယ္တမ္း ကေလးအိပ္ေပ်ာ္သြားသည့္အခါ အေဖ သို႔မဟုတ္ အေမ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေခါင္းအံုးေအာက္မွ သြားကေလးကိုယူၿပီး သူ႔ေနရာမွာ အေႂကြေစ့ေလး ထားေပးၾကသည္၊ ထိုသို႔ေသာအားျဖင့္ မိုးလင္းေတာ့ ကေလးတိုင္းက သူ႔တို႔ သြားကေလး အတြက္ ရလိုက္သည့္ ပိုက္ဆံအေႂကြေလးကို ၾကည့္ၿပီး ဝမ္းသာေပ်ာ္ျမဴး သြားတတ္ၾကပါသည္၊

ဤဓေလ့ထံုးစံက ၁၇ ရာစုတုန္းက အစဥ္အဆက္ ေျပာခဲ့ၾကသည့္ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္မွ ဆင္းသက္လာခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္၊ Baronne d'Aulnoy ဆိုသည့္ စာေရးဆရာမ တျဖစ္လဲ ျပင္သစ္ၿမိဳ႕စားကေတာ္ ေရးခဲ့သည့္ 'သေဘာေကာင္းေသာ ႂကြက္ကေလး' ဆိုသည့္ ပံုျပင္ျဖစ္သည္၊ ပံုျပင္ထဲမွာ နတ္သမီးတစ္ပါးက ႂကြက္ကေလးအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းၿပီး ဆိုးညစ္လွေသာ ဘုရင္ႀကီး၏ ေခါင္းအံုးေအာက္ထဲ ဝင္ပုန္းရင္း သူ႔သြားေတြကို က်ိဳးေစခဲ့သည္၊ ၁၇ ရာစု ပုံျပင္ထဲမွ ႂကြက္ကေလးက ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာ့ က်ိဳးသြားသည့္ ငယ္သြားမ်ားကို ပိုက္ဆံျဖင့္ လဲလွယ္ဆုခ်သည့္ အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ ျဖစ္လို႔ေနသည္၊ ဒါျဖင့္ သည္ဓေလ့ထဲမွာ ပိုက္ဆံအေႂကြေစ့က ဘယ္လိုေၾကာင့္ ပါလာခဲ့ရသလဲ၊ က်ိဳးသြားခဲ့ေသာ ပထမဦးဆံုး သြားကေလးအတြက္ ဝမ္းနည္းထိတ္လန္႔စြာျဖင့္ အိပ္ရာဝင္သြားရေသာ ကေလးငယ္မ်ားကို ႏွစ္သိမ့္အားေပးခ်င္သည့္ မိဘမ်ား၏ စိတ္ကူးဥာဏ္ ကြန္႔ျမဴးမႈတစ္ခုမ်ား ျဖစ္ေလမည္လားဟု က်ေနာ္ ေတြးေတာၾကည့္မိ ပါသည္၊

"ေအးေပါ့သားရာ...၊ အတိအက်ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူးကြ၊ ဒါေပမယ့္ ပံုမွန္အတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ လာရမွာပဲ..."

က်ေနာ္က သားကို မတင္မက် ျပန္ေျဖရင္း တဆက္တည္း ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွာ အေႂကြေစ့ ဘယ္ေလာက္မ်ား ႐ွိေနႏိုင္သလဲဟု တြက္ခ်က္စဥ္းစား ေနမိသည္၊ သားကဆက္ၿပီး 'သားသား သြားက်ိဳးတာကို အဲဒီႂကြက္က ဘယ္လိုမ်ား သိသြားတာလဲ' ဟု က်ေနာ့္ကို ေမးသလိုလို၊ သူ႔ဟာသူ တစ္ကိုယ္တည္း ေျပာသလိုလို လုပ္ေနျပန္သည္၊ သည္ေမးခြန္းက အင္မတန္ အႏၲရာယ္ မ်ားလွသည့္ေမးခြန္း...၊ မေျဖတတ္လွ်င္ အႀကီးအက်ယ္ ဒုကၡေရာက္သြားႏိုင္သည္ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ကလည္း မၾကားသလိုလို လုပ္ေနလိုက္ရသည္၊ သားကို ဖတ္ျပရေသာ ပံုျပင္စာအုပ္မွာ က်ိဳးသြားေသာ ငယ္သြားေလးထည့္ဖို႔ စကၠဴဗူးေလး တစ္ခုလည္း ပါသည္၊ စကၠဴဗူးေလးကို စာအုပ္မ်က္ႏွာဖံုးမွာ အေပါက္ေဖာက္ၿပီး ထည့္ထားျခင္း ျဖစ္သည္၊ ထိုစာအုပ္ကို သူ ေလးႏွစ္ျပည့္ၿပီးသည့္ အခ်ိန္ေလာက္မွာ မအိမ္သူက ဝယ္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ရံဖန္ရံခါသာ ဖတ္ျပျဖစ္ ခဲ့သည္၊ ယခု သူ႔သြားကေလး နဲ႔လာသည့္ အခ်ိန္မွစ၍ ရက္ျခားဆိုသလို ညအိပ္ရာဝင္တိုင္း ဖတ္ျပဖို႔ သားက ပူဆာသည္၊ ဒါက မၾကာခင္မွာ သူ မလြဲမေသြ ႀကံဳလာရမည့္ ႀကီးထြားျခင္းျဖစ္စဥ္ တစ္ရပ္အတြက္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျပင္ဆင္ျခင္းျဖစ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ကလည္း သူ ေတာင္းဆိုတိုင္း ဖတ္ျပခဲ့ ပါသည္၊ ယခုမူ ပထမဦးဆံုး ငယ္သြားေလးက သူ႔လက္ထဲမွာ...၊

ညအိပ္ရာဝင္ခ်ိန္ မွာေတာ့ ပံုျပင္ထဲမွ ဇတ္လိုက္ေက်ာ္ ႂကြက္ကေလးအေၾကာင္း ေတြးၿပီး သားက စိတ္လႈပ္ရွားေနပံု ရသည္၊ သြားကေလးကို စကၠဴဗူးေလးထဲထည့္၊ စကၠဴဗူးကို ေခါင္းအံုးေအာက္မွာ ထားၿပီး ေမးခြန္းေတြ ေမးေနခဲ့သည္၊ ဘယ္အခ်ိန္လာမွာလဲ၊ သူ႔သြားေလးကို ေတြ႔မွေတြ႔ပါ့မလား၊ ပိုက္ဆံေကာ တကယ္ေပးမွာလား၊ တၿပိဳင္တည္းမွာပဲ အေတြ႔အႀကံဳသစ္ အတြက္ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းေတြကို ေတြ႔ေနရသည္၊ မနက္မိုးလင္းေတာ့ သားက စကၠဴဗူးေလးကိုင္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ဆီ ေရာက္လာခဲ့သည္၊ မ်က္ႏွာက ၿပံဳးေစ့ေစ့ႏွင့္...၊

"ႂကြက္ကေလး လာသြားလား သား..."

"လာသြားတယ္၊ ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီး ေပးသြားတယ္"

ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ အေႂကြေစ့ေတြကို ဗူးကေလးထဲမွ ထုတ္ၿပီး ေရတြက္ဖို႔ ျပင္သည္၊

"Un, deux, trois, ..."

"သား ျမန္မာလို ေရေလ..."

က်ေနာ္က သူျပင္သစ္လို ေရတြက္ေနတာကို ျဖတ္ေျပာလိုက္၍ တစ္ႏွစ္သံုးဟု ျပန္ေရသည္၊ ဗူးေလးထဲမွာက အေႂကြေစ့ေလး ငါးေစ့..၊

"ႂကြက္ကေလးက ဘာျဖစ္လို႔ ငါးခုေတာင္ ေပးသြားတာလဲ ပါပါး..."

ဝမ္းသာေက်နပ္ျခင္းႏွင့္ အတူ နားမလည္ႏိုင္သည့္ အရိပ္အေယာင္ကို သားမ်က္ႏွာမွာ ေတြ႔ရသည္၊ အေႂကြေစ့ေတြ အမ်ားႀကီး ရလိုက္တာက သူ႔အတြက္ ပေဟဠိ ျဖစ္စရာ...၊

"ႂကြက္ကေလးက သေဘာေကာင္းလုို႔ ထင္တယ္ကြ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သား ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီးရေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့..."

ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ ေမးခြန္းမို႔ အဆင္ေျပေအာင္ ၾကည့္ေျဖလိုက္ရသည္၊ ညတုန္းက သားလည္းအိပ္၊ မအိမ္သူလည္း အိပ္ရာဝင္ သြားခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တစ္ဦးတည္း ႂကြက္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္၊ သူ႔ရဲ႕ ဝက္႐ုပ္စုဗူးေလးထဲမွာ ထည့္စရာ အေႂကြေတြ မ်ားပါေစေတာ့ ဟူသည့္ေစတနာျဖင့္ တစ္ဖရန္႔တန္ အေႂကြငါးေစ့ကို ဗူးကေလးထဲ က်ေနာ္ထည့္ထား ေပးခဲ့သည္၊ ယခုမူ က်ေနာ္၏ အေႂကြေစ့ေတြက ယုတၱိေဗဒႏွင့္ ကင္းလြတ္သြားေစၿပီလား၊ သား ဟုိဖက္လွည့္သြားခ်ိန္မွာ မအိမ္သူက အနားကပ္ၿပီး အသံတိုးတိုးျဖင့္...

"ဘာျဖစ္လို႔ အမ်ားႀကီး သြားထည့္ရတာလဲ၊ တစ္ေစ့ဆို ေတာ္ေရာေပါ့၊ အခု သားက သူ႔စာအုပ္ထဲကလို အေႂကြတစ္ေစ့ပဲ မဟုတ္လို႔ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္သြားတာ..."

ခဏေနေတာ့ သား၏ဇေဝဇဝါ ျဖစ္မႈက ေပ်ာက္သြားၿပီး အေႂကြေစ့မ်ားႏွင့္သာ ေပ်ာ္ေနေတာ့သည္၊ အဲဒီေန႔ မနက္ခင္းမွာ သားက အေႂကြေစ့ငါးေစ့ ရလိုက္သလို က်ေနာ္ကလည္း မ်က္ေစာင္းတစ္ခု ရခဲ့သည္...၊


                +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++





လြန္ခဲ့ေသာ ရက္သတၱပတ္ အနည္းငယ္တုန္းက သားရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္ ငယ္သြားေလး က်ိဳးသြားခဲ့ျပန္သည္၊ ပထမတုန္းကလို အေရွ႕ဖက္ ေအာက္သြားေလးပဲ ျဖစ္သည္၊ ဒီတစ္ေခါက္မွာေတာ့ ညအိပ္ရာဝင္ခ်ိန္မွာ သားက သႏၷိဌာန္ခ်ထားပံုျဖင့္ ဆိုသည္၊

"ဒီည သားသား မအိပ္ေတာ့ဘူး၊ ႂကြက္ကေလး ဘယ္လိုလာသလဲဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္မယ္..."

ပထမပိုင္းမွာ အေတာ္ေလး အားတင္းထားေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ တေျဖးေျဖးႏွင့္ ေမွးစင္းေလးလံ လာသည့္ မ်က္လံုးမ်ားကို မဖြင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္၊ ထိုအခါက်မွ ဒုတိယေျမာက္ ငယ္သြားေလးကို ႂကြက္ကေလးက လာယူသြားေတာ့သည္၊ သည္အေခါက္မွာေတာ့ ဗူးထဲမွာ ထားခဲ့သည့္ အေႂကြေစ့က တစ္ေစ့တည္း...၊

သား၏ သြားကေလးမ်ားကို ၾကည့္ရင္း က်ေနာ္ငယ္စဥ္ကေကာ ငယ္သြားလဲခ်ိန္မွာ ဘာလုပ္ခဲ့သလဲဟု စဥ္းစားေနမိသည္၊ တစ္ေခါက္မွာေတာ့ အေဖက သြားကေလးကို အိမ္ေခါင္မိုးေပၚ ပစ္တင္ဖို႔ ေျပာသည္ထင္၏ ပထမဦးဆံုး က်ိဳးသည့္ငယ္သြား အတြက္လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေနာက္ပိုင္း သြားေတြလား၊ က်ေနာ္ကေကာ...၊ သြားကေလးကို ပစ္ခဲ့သလား၊ မေသခ်ာပါ၊ 'ႂကြက္သြားေလးေတြလို ညီညီညာညာ သြားျဖဴျဖဴေလးေတြ ေပါက္လာဖုိ႔ ဆုေတာင္းၿပီးမွ လႊင့္ပစ္ရတယ္'ဟုလည္း အေဒၚတစ္ေယာက္ေယာက္က ေျပာဖူးသလိုလို...၊ ဒါလည္း မေသခ်ာ...၊ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္ သံုးခုေက်ာ္မွ သြားကေလးမ်ားအေၾကာင္း ျပန္ေတြးရသည္မွာ မႈန္ဝါးေဝသီ လြန္းလွပါသည္၊

သား၏ ပထမဦးဆံုး သြားကေလး မက်ိဳးခင္က က်ေနာ္ႏွင့္မအိမ္သူတို႔ တိုင္ပင္ျဖစ္ၾကသည္၊ အဆိုပါ ငယ္သြားေလးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး သား၏ ဘဝထဲကို ႂကြက္ကေလးတစ္ေကာင္ ဝင္လာေစမည္လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဒီအတိုင္းပဲ ႐ိုး႐ိုးတန္းတန္း ျဖတ္ေက်ာ္သြားမလား..၊ စင္စစ္ ႂကြက္ကေလး ဇတ္လမ္းသည္ လုပ္ႀကံဖန္တီးမႈ သက္သက္သာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သားအေပၚ လွည့္စားမိသလို ျဖစ္မည္လားဟု က်ေနာ္ အနည္းငယ္ စိုးရိမ္မိေသးသည္၊ သုိ႔ေသာ္ သူ႔ဘဝတစ္ခုလံုးႏွင့္ ယွဥ္လွ်င္ ဤအျဖစ္သည္ အေရးမႀကီးလွပါ၊ သား၏ ႐ုပ္ခႏၶာ ေျပာင္းလဲသည့္ ျဖစ္စဥ္မွာ တြန္းအားေပးသည့္ အေနႏွင့္ ႂကြက္ကေလးက အသံုးဝင္ႏိုင္ပါသည္၊ ၿပီးေတာ့ အျခားေသာ မိဘမ်ားလိုပင္ က်ေနာ္တို႔က လွည့္စားဖို႔ ရည္႐ြယ္သည္မဟုတ္..၊ သား၏ စိတ္ကူးဥာဏ္ ကြန္႔ျမဴးေစဖို႔ ခဏတာ ဖန္တီးျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္၊ တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ မလြဲမေသြကို သူသိသြားလိမ့္မည္၊ သူ႔ဟာသူ မသိလွ်င္လည္း က်ေနာ္တို႔ကပဲ ေျပာျပျဖစ္ပါလိမ့္မည္၊ ထိုအခါ သား၏ ေခါင္းအံုးေအာက္ကို ႂကြက္ကေလးတစ္ေကာင္ မည္သို႔ေရာက္လာသည္ ဆိုသည့္အေၾကာင္း ျပန္ေျပာင္းေျပာရင္း က်ေနာ္တို႔ ရယ္ေမာ မိၾကလိမ့္မည္ ထင္သည္၊ ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ သူ႔သြားကေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းကို သိမ္းထားသည့္ ႂကြက္ကေလးအေၾကာင္း သားကို မသိေစခ်င္ပါ၊ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွ အျခားကေလးမ်ားနည္းတူ ဧည့္သည္ႂကြက္ကေလးအေၾကာင္း လြတ္လပ္ျဖဴစင္စြာျဖင့္ စိတ္ကူးယဥ္ရင္း အံ့ၾသဝမ္းသာ ေနေစခ်င္ပါသည္။ ။


ညီလင္းသစ္
၁၈ ႏို္ဝင္ဘာ၊ ၂၀၁၂

40 comments:

Anonymous said...

ဟုတ္တယ္။ ကိုညီလင္းသစ္ရဲ.သား ငယ္သြားလဲတာ ေတာ္ေတာ္ေစာတယ္ေခၚရမယ္။
က်မ သားေလးဆိုအခု ၆ႏွစ္ျပည္.ျပီးတာေတာင္ တေခ်ာင္းမွ မလဲေသးဘူး။

Anonymous said...

က်ေနာ္ေတာ့ ေမ့ျပီ...
က်ေနာ့္သမီး ဘယ္အခ်ိန္လဲသလဲဆိုတာ..
ဒါေပမဲ့ ငသူ႔သြားေလးေတြကုိေတာ့
အခုထိ သိမ္းထားဆဲ...


ေပါက္

ဧပရယ္လ္ပူး@ပူးေတ said...

မိဘေမတၱာကို နက္နက္ရွိဳင္းရွိဳင္းေတြ႔ခြင့္ရလိုက္တယ္ ကိုညီလင္းသစ္ ဖတ္ေနရင္း ဒုတိယသြားေလးက်ိဳးသြားေတာ့ သားဒီညမအိပ္ေတာ့ဘူးးး ၾကြက္ကေလးဘယ္လိုလာလဲဆိုတာေစာင့္ၾကည့္မယ္ဆိုေတာ့ ကေလးမ်ား သိသြားမလားလို႔ စိတ္ပူမိေသးတယ္... :)
အေဖတေယာက္ရဲ႔ သားအေပၚထားတဲ႔ ေမတၱာကို သားေလးၾကီးလာရင္ နားလည္သေဘာေပါက္ ေက်းဇူးတင္ေနမွာပါ

ဇြန္မုိးစက္ said...

ဇြန္တုိ႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ေလ ငယ္ငယ္တုန္းက လူႀကီးေတြ သင္ေပးထားတဲ့အတုိင္း သြားေလးတစ္ခါက်ိဳးသြားရင္ ၿခံေထာင့္က အုန္းပင္ေအာက္နားသြားရပ္၊ သြားေလးကုိကုိင္ၿပီး “ႂကြက္ကေလးေရ ငါ့သြားနင္ယူ၊ နင့္သြားငါ့ေပး” လုိ႔ ဆုိၿပီး ေျမွာက္ပစ္လုိက္တယ္။ း)

ႊအႏႈိင္းမဲ့ေမတၱာေတြနဲ႔ ထုံေမႊးေနတဲ့ စာတစ္ပုဒ္ကုိ တနလၤာမနက္ခင္းမွာ ဖတ္လုိက္ရေတာ့ ၾကည္ႏူးမႈေတြ ျဖတ္စီးသြားတယ္။ း)

Anonymous said...

သြားေတြက်ိဳးတိုင္း ငိုခဲ့တာပဲမွတ္မိေတာ့တယ္။ အရမ္းနာတယ္။ ပႏွစ္မွာ အံဆံုးမခြဲထြက္ႏိုင္လို႕ ခြဲရေသးတယ္။ အိမ္မွာ အေဖက သူ႕သြားႏွဳတ္ေတာ့ မ်ိဳးရိုးအရ အေဖ့သြားကို လည္ပင္းမွာ ဆြဲထားရမယ္ဆိုတယ္။ မဆြဲ၀ံ့လို႕ သိမ္းထားတာေတာ့ ရွိေသးတယ္..ၾကြက္ကေလးလိုသြားေလးေတြ မညီပဲ အခုထိ ေရွ႕တေခ်ာင္းေနာက္တေခ်ာင္း ေစာင္းျပီးေနတုန္းပဲ :(

ညီ

Kabyar said...

ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ေမတၱာဖြဲ ့ေလးမို ့ ဖတ္ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာဖို ့ေကာင္းပါတယ္....။ ငယ္ငယ္က သြားက်ိဳးတိုင္း ..." ၾကြက္ေရ....နင့္သြားနဲ ့... ငါ့သြားနဲ ့ လဲရေအာင္" လို ့ခပ္တိုးတိုးေျပာျပီး ဟိုးခပ္ေ၀းေ၀း အပင္ေတြၾကား အစ္မေတြ အိမ္နီးခ်င္းကေလးေတြနဲ ့ တစ္စုလိုက္ သြားပစ္ၾကတာ မွတ္မိေသးတယ္.....။ ခပ္ေ၀းေ၀းပစ္ေနာ္ ေတာ္ၾကာ ၾကြက္ကေလး မေတြ ့မွျဖင့္လို ့ သတိေပးတဲ ့သူကလည္း ေပးတယ္.......။။ :D :D :D
ကေလးဘ၀ရဲ ့ခ်စ္စရာ့ စိတ္ကူးယဥ္ ဇာတ္လမ္းေလးေတြေပါ့........။။
ကိုညီနဲ ့မအိမ္သူက သားေလးအတြက္ ၾကြက္ကေလးဇာတ္လမ္းကို ဖန္တီးေပးၾကေတာ့ ...။။...ပံုျပင္ထဲမွာေတာ့ ဒီလိုပဲေပါ့ အျပင္မွာေတာ့ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ လို ့ အျမဲ အဆံုးသတ္ေပးခဲ ့တဲ ့ငယ္ငယ္က ေမ့ေမ့ပံုျပင္ေတြကိုသတိရလာတယ္....။။ း)
လက္ေတြ ့ကလက္ေတြ ့ ပံုျပင္က ပံုျပင္လို ့ ေသခ်ာ ခြဲျခားေပးခဲ ့ေပမယ့္ ခုခ်ိန္ထိ ပံုျပင္ေလးေတြ ဖတ္ရတာကို ႏွစ္ျခိ ုက္တုန္းပါပဲ....။။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သားသားေလးကေတာ့ ငယ္ဘ၀ကို စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ေလး ျဖတ္သန္းခြင့္ရတာ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ သူေက်နပ္စြာ မိဘေတြကို ေက်းဇူးတင္ေနမွာပါ.......။။။

ခ်စ္စံအိမ္ said...

ပုိစ့္ေလးဖတ္ၿပီငယ္ဘ၀ကုိသတိရမိသြားတယ္..

mstint said...

ဒီပို႔စ္ေလးကိုဖတ္ရတာ ရင္ထဲမွာ ေႏြးေထြးတဲ့ ေမာင္ညီလင္းတို႔ရဲ႕ မိသားစုေလးကို ျမင္ေယာင္တာနဲ႔အတူ ကိုယ္တိုင္ ၾကည္ႏူးမႈေလးေတြ ျဖစ္ေပၚလာတယ္။ 'သား၏ စိတ္ကူးဥာဏ္ ကြန္႔ျမဴးေစဖို႔ ခဏတာ ဖန္တီးျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္' ဆိုတာ မွန္ပါတယ္။ လွည့္စားတာမသက္ေရာက္ပါဘူးေလ။
တီတင့္ငယ္ငယ္တုန္းက ေအာက္သြားက်ိဳးတိုင္း အိမ္ရဲ႕ေခါင္မိုးေပၚကိုပစ္တင္သလို အေပၚသြားက်ိဳးတိုင္း ၿခံထဲမွာ ေျမႀကီးတူးၿပီးျမွဳပ္ေလ့ရွိတယ္ ဖြားဖြားတို႔ သင္ေပးထားသလို 'ႂကြက္ေလးေရ ငါ့သြားနင္ယူ နင့္သြားငါ့ေပး' လို႔ရြတ္ေလ့ရွိခဲ့တယ္ း)
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

ေမာင္မ်ိဳး said...

သားသား လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္ေလာက္မွာ ေဖေဖၾကြက္ကေလး အေၾကာင္းသိလို႕ကေတာ့ ..ဟား ပါပါး ကလည္းဗ်ား .. ဆိုျပီး ေျပာမယ္လို႕ ၾကိဳျမင္ထားတယ္ဗ် ။

သားအတြက္ သိပ္တန္ဖိုးရွိတဲ့ ဖခင္တစ္ေယာက္ပဲ ကုိယ္လည္း အေဖ ျဖစ္လာမလား မလာဘူးလားမသိေပမယ့္ နည္းစနစ္ေလးေတြ အတုယူမွတ္သားထားတယ္ ေႏြးေထြးမႈဟာ နွလံုးသားေတြကို နုုညံ့ေစတယ္မွတ္လား သားဟာ ေနြးေထြးဂရုစိုက္မႈေတြေၾကာင့္ နွလံုးလွလူသားေလး ျဖစ္လာမွာပါ ။

ဒါနဲ႕ က်ေနာ္က ၾကြက္၇ုပ္ေလးေတြဆို သိပ္ခ်စ္တာ ေမြးရက္နဲ႕တိုက္လို႕ လက္မွာေတာင္ ေဆမင္ေၾကာင္ ၾကြက္၇ုပ္ကေလးရွိေသး ၄ တန္းေက်ာင္းသားတုန္းက မုန္႕ဖိုးရလို႕ထိုးထားတာ ခုအရြယ္က်ေတာ့ အဲ့တာ ဟာသ ျဖစ္ေနတယ္ သူမ်ားေတြက ဘာရုပ္လဲ ေမးတိုင္း ၾကြက္ရုပ္ လို႕ ေျဖလိုက္တာနဲ႕ ဟင္းး...ဆိုျပီး ျဖစ္သြားၾကတယ္ (စကားခ်ပ္ )

Cameron said...

ဒီအေဖရဲ႔ သားေလးငယ္သြားလဲတဲ႔အေၾကာင္းခ်စ္စရာေကာင္းစြာေရးထားပံုကိုအရမ္းသေဘာက်တယ္ ကိုညီလင္းလိုပဲ ညီမလဲ ငယ္တုန္းကသြားက်ိဳးသြားေတာ့ အိမ္ေခါင္မိုးေပၚပစ္တင္ဖူးခဲ႔တယ္ ဆုေတာင္းျပီးေတာ့ေလ....း)

မဒမ္ကိုး said...

အိုး တကယ္ကို ၾကည္ႏုူးစရာေကာင္းတဲ႕ ၾကြက္ကေလးပံုျပင္ပဲအကိုေရ
ဖတ္ရင္းနဲ႕ မ်က္လံုးထဲမွာကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း သူကေလးေရာ ၾကြက္ကေလးပါ ျမင္ေယာင္လာမိတယ္

မိသားစုေတြေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

ခ်စ္ခင္လွ်က္
ညီမငယ္ မဒိုးကန္

ညိမ္းႏိုင္ said...

ပို႕စ္ေလးဖတ္ရတာ ၾကည္ႏူးဖို႕ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ....။
အင္း....တစ္ေန႕ေန႕မွာေတာ့ သူ႕ဘာသာသေဘာေပါက္
သြားပါလိမ့္မယ္.....၊ၾကြက္ကေလး ဘယ္ကဘယ္လိုေရာက္
လာသလဲဆိုတာကိုေပါ့....၊ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္ေလ...။
သူ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကို သတိတရရွိမိတိုင္း သူ႕ကို
အေၾကြေစ့ေလးေတြလာေပးသြားတဲ့ ၾကြက္ကေလးကို
ပိုလို႕တိုးၿပီး ခ်စ္ခင္ေလးစားမိလာမယ္ ဆိုတာကိုပါပဲ....။

Anonymous said...

A+ again!

ေမဓာ၀ီ said...

ဒီပို႔စ္ေလးက ကေလးတို႔ရဲ႕ ခ်စ္စရာ သဘာ၀ရယ္ ... ဖခင္ရဲ႕ ေမတၱာတရားရယ္ ... ေရာယွက္ျခယ္မႈန္းထားတဲ့ စာတပုဒ္ပါပဲ ... ကိုညီလင္း ... ။
ငယ္ဘ၀ကိုလဲ အမွတ္ရေစတယ္။ တဆက္ထဲ အေမ့ကိုပါ သတိရသြားတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက သူ႔သားသမီးေတြရဲ႕ သြားေလးေတြ ညီေစခ်င္လို႔ ေစာေစာစီးစီး ခ်ဳိးေပး ႏႈတ္ေပးခဲ့တာ ... ဒါေပမဲ့ သားသမီးအားလံုး သြားေတြမညီခဲ့ဘူး။ အေမ့မွာ စိတ္မေကာင္းလို႔ ခုထိ တဖ်စ္ေတာက္ေတာက္ပဲ။ တကယ္ေတာ့ သဘာ၀အတိုင္း က်ဳိးတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။
ဒါေပမဲ့လဲ ပိုေကာင္းေစခ်င္ လွေစခ်င္တဲ့ မိဘေမတၱာအျပင္ ကိုယ့္ကံလဲ ပါတာမို႔ က်မတို႔ေတာ့ မညီတဲ့သြားေတြကို ျပင္ဖို႔မစဥ္းစားဘဲ သဘာ၀အတိုင္းပဲ ထားျဖစ္တယ္။

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ကုိညီလင္းရဲ့သား သြားအေၾကာင္းေလးဖတ္ျပီးငယ္ငယ္ကဂ်က္လဲ အဲလုိေလးပဲ
သြားအေဟာင္းကုိ မုိးေပၚပစ္တင္ျပီးေတာ႔
ၾကြက္ေရ နင္႔သြားငါ႔ကုိေပး ငါ႔သြားနင္ယူလုိ႔ဆုေတာင္းခဲ႔ဖူးတယ္ သင္ေပးတဲ႔ေဖေဖ႔ကုိလဲသတိရတယ္

Shinlay said...

အေဖတေယာက္ရဲ ့ေမတၱာကိုခံစားမိပါတယ္ကိုညီ။
သားေလးၾကီးလာရင္ ဒီပို ့စ္ကိုဖတ္ၿပီး ၀မ္းသာေနမွာ။

Anonymous said...

ကေလးအေဖေတြကို လုိက္ေလ႔လာေနတာ။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသား။ သားျဖစ္ျဖစ္၊ သမီးျဖစ္ျဖစ္ ျမန္ျမန္ယူမွျဖစ္မယ္။

muzit

ေတာက္ပၾကယ္စင္ said...

ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ငယ္ငယ္တုန္းက သြားက်ဳိးလုိ႔ရွိရင္ မ်က္စိကုိ မွိတ္ထားျပီးေတာ့ တစ္ေနရာရာကုိ လြငု့္ပစ္လုိက္ရတယ္။ အဲဒါလည္း အယူအဆတစ္မ်ဳဳိးေပါ့။ တီတင့္ေျပာသလုိပဲ စာကုိဖတ္ရင္း ေႏြးေထြးခ်မ္းေျမ႕တဲ့ ဒကာေတာ္ညီလင္းသစ္တုိ႔ရဲ႕ မိသားစုဘ၀ကုိ အထင္းသား ျမင္ေယာင္မိတယ္။
ခင္မင္တဲ့

ညီလင္းသစ္ said...

အမည္ဝွက္စာဖတ္သူ...
ဟုတ္တယ္ဗ်၊ တခ်ိဳ႕ဆို ၈ ႏွစ္ေလာက္အထိ မလဲေသးတာလည္း ႐ွိတယ္လို႔ ဆိုတယ္၊ သားက ေစာတဲ့အထဲမွာ ပါတယ္လို႔ပဲ ေျပာရမယ္ ထင္တယ္...၊ း)

ေပါက္...
ေမ့တာေတာ့ မေျပာနဲ႔ဗ်ိဳ႕၊ ကေလးနည္းနည္း ႀကီးလာတာနဲ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ကဟာေတြ အကုန္ေမ့တာပဲ...၊ း)

မပူးေတ...
အခုထိေတာ့ မသိေသးဘူးဗ်၊ အဲ.. က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္က ဒီပံုေတြကို သူလာမၾကည့္မိဖို႔ ေတာ့လိုတယ္..၊ း))

ဇြန္...
ႂကြက္က အဲဒီအုန္းပင္ေပၚမွာ ေနတာလား? း) သူ႔သြားေတြ ေပးရလြန္းလို႔ ဇြန္တို႔ကို ေတြ႔တာနဲ႔ ႂကြက္က 'ဟင္း.. ဒီေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ေတာ့ လာျပန္ပဟ' လို႔ မ်က္ခံုးလႈပ္ေန ခဲ့မွာပဲ...၊ း))

ညီ...
သြားေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ငိုခဲ့တာပဲ မွတ္မိေတာ့တယ္ ဆိုလို႔ က်ေနာ့္မွာ ၿပံဳးမိေသးတယ္၊ အင္း.. ၿပံဳးတယ္ ဆိုတာကလည္း အခုမွပါဗ်ာ၊ အဲဒီတုန္းကေတာ့ က်ေနာ္တို႔အားလံုး နာလြန္းလို႔ ေၾကာက္လန္႔၊ ငိုယိုေနခဲ့ ၾကတာပါပဲ...၊ း)

မ,ကဗ်ာ...
ညီမရဲ႕ ငယ္သြားလဲခန္းက အေပါင္းအေဖာ္ေတြ တစုတေဝးႀကီးနဲ႔ ခမ္းနားလွခ်ည့္လား၊ း) ညီမေမေမရဲ႕ ပံုျပင္ေတြ အဆံုးသတ္ပံုကလည္း တမ်ိဳးစိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းတယ္၊ ကေလးတိုင္းအတြက္ ပံုျပင္ေတြကေတာ့ လိုအပ္ေနအံုး မွာပါပဲဗ်ာ...၊

မခ်စ္စံအိမ္...
လာအားေပးတာ ေက်းဇူးပါေနာ္...၊

တီတင့္...
ဟား.. တီတင့္ ငယ္သြားကို စြန္႔ပစ္တာ တယ္တိက်ပါလား၊ း) အေပၚဆိုေအာက္၊ ေအာက္ဆို အေပၚ...၊ း) ကြန္မန္႔ေတြ ဖတ္ရေတာ့မွပဲ က်ေနာ္တို႔ ကေလးဘဝက ငယ္သြားလဲပံုေတြကို ျပန္ၿပီး အမွတ္ရလာေတာ့တယ္ တီတင့္ရ..၊ း)

ညီငယ္ေမာင္မ်ိဳး...
ညီက ေလးတန္းေက်ာင္းသား အရြယ္မွာ မင္ေၾကာင္ထုိးတာ ခံႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့ တကယ့္ကို အာဂသတၱိပါလားဗ်..၊ း) ေနာက္တစ္ခါ ႂကြက္႐ုပ္အေၾကာင္း ေမးရင္ ႐ိုး႐ိုးႂကြက္ မဟုတ္ဘူး၊ အာဂႂကြက္ Mighty mouse လို႔ ေျပာရမယ္ ထင္တယ္ဗ်..၊ ကာတြန္းဇတ္ေကာင္ ႂကြက္ကေလးေလ...၊ း)

မမိုး...
မမိုးလည္း ေခါင္မိုးဂိုဏ္းဝင္ ေပပဲလား...၊ း))

မဒိုးကန္...
ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ ညီမရယ္...၊

ကိုညိမ္း...
အဲဒါဆိုရင္ ေတာ္ေသးတာေပါ့ဗ်ာ၊ ေတာ္ၾကာ.. ငယ္ငယ္တုန္းကလိုပဲ ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီးေပးပါအံုး ဆိုမွ အခက္..၊ သူ ႀကီးလာရင္ေတာ့ အေႂကြေစ့ေလာက္နဲ႔ ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး ထင္တယ္ဗ်....၊ း))

Anonymous...
Thanks+ again...!!! :)

မေမ...
အေမ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာကို နားလည္ပါတယ္ဗ်ာ၊ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြကေတာ့ မေမလည္း သိတဲ့အတုိင္း ကေလးေတြရဲ႕ သြားေတြကို စတီးလ္ႀကိဳးေတြနဲ႔ ျပဳျပင္ၾကတာ အၿမဲလိုလို ေတြ႔ရတယ္ေနာ္၊ တကယ္ေတာ့ ညီတာ၊ မညီတာထက္ ကိုယ့္ဘဝကို ကိုယ္ေက်နပ္ ေနဖို႔ပဲ ပိုအေရးႀကီးမွာပါေလ...ေနာ၊ း)

မစံပယ္...
ေဟာ... ဒီမွာလည္း တစ္ေယာက္၊ း) အဲဒီဓေလ့ေလးက က်ေနာ္တို႔ဆီက မိသားစု အေတာ္မ်ားမ်ား လုပ္ၾကပံုရတယ္ေနာ္...၊

အစ္မ႐ွင္ေလး...
ႀကီးလာရင္ေတာ့ ကိစၥမ႐ွိပါဘူးဗ်ာ၊ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မျမင္တာပဲ ခပ္ေကာင္းေကာင္း...၊ း)

muzit...
ဒါဆို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ က်သြားၿပီေပါ့...ဟုတ္လား၊ း)

ဘုန္းဘုန္းေတာက္...
ဓေလ့ထံုးစံေတြကို ေလ့လာရတာ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းပါတယ္ဘုရား၊ ငယ္သြားလဲတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ကမာၻ႔လူမ်ိဳး အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဓေလ့တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခု႐ွိေနတာ တပည့္ေတာ္ သတိျပဳမိတယ္၊ ကြန္မန္႔ေလးအတြက္ ေက်းဇူးပါပဲ ဘုရား...။

Anonymous said...

ကိုညီလင္းသစ္ေရးတဲ့စာေတြ
ဘယ္စာၿဖစ္ၿဖစ္ ဖတ္လို႕ အရမ္းေကာင္းတာပဲ ။
ေမးၾကည့္တာေနာ္ ..
မအိမ္သူ ေရာ ကိုညီလင္းသစ္ ေရးတဲ့စာေတြ ဖတ္လား .. း)

Anonymous said...

ကိုညီလင္းသစ္ေရးတဲ့စာေတြ
ဘယ္စာၿဖစ္ၿဖစ္ ဖတ္လို႕ အရမ္းေကာင္းတာပဲ ။
ေမးၾကည့္တာေနာ္ ..:-)
မအိမ္သူ ေရာ ကိုညီလင္းသစ္ ေရးတဲ့စာေတြ ဖတ္လား .. :)

ခင္မင္လွ်က္
ေဆာင္းႏွင္းရြက္

Anonymous said...

ကုိညီလင္းသစ္ေရ....
ေရးတက္လုိက္တာဗ်ာ။ ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ သားအေပၚထားတဲ့ ေမတ္တာတရားကုိ ေႏြးေထြးစြာျမင္ေနရတယ္။ ၂၁ ရာစု ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေခတ္မီတဲ့ အေတြးအျမင္ေတြနဲ႕ေပါ့။ ႀကြက္ကေလးပုံျပင္ေလးအတုိင္းပဲ လွပေနပါေစ ကုိညီေရ။ သားေလးႀကီးျပင္းလာရင္ သူ႕ကုိလွည့္စားတယ္လုိ႕ မေတြးမိဘဲ၊ သူ႕ကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ပါးပါးကုိ သေဘာက်ေနမွာေသခ်ာပါတယ္။ သားေလးအခု သဂ်ိဳးေလးျဖစ္ေနမွာေပါ့.... :P ။ သားေလးကုိ အေၾကြေစ့တစ္ေစ့ထဲ မေပးဘဲ အေၾကြေစ့အမ်ားႀကီးထည့္ေပးတဲ့ ကုိညီ့အေၾကာင္းဖတ္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေဖကုိသတိရသြားတယ္။ အေဖက ခရီးထြက္ရာကျပန္လာၿပီဆုိ သူ႕ခရီးေဆာင္အိတ္ထဲက ေခ်ာင္ႀကိဳေခ်ာင္ၾကားေနရာေတြ၊ မုတ္ဆိတ္ဓါးထည့္တဲ့ဗူးထဲေတြ၊ လက္ကိုင္ပ၀ါၾကားေတြထဲ ပုိက္ဆံေတြကုိ ေသးေသးေလးေတြေခါက္ၿပီး ႀကိဳ၀ွက္လာခဲ့တယ္။ ေမေမ့ကုိ ပိုက္ဆံအပ္ၿပီးတာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေမာင္ႏွမေတြၾကား ခရီးေဆာင္အိတ္ႀကီးကုိ ပစ္ေပးလုိက္တာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြက အလုအယက္ရွာၾကတာေပါ့။ သားသမီးေတြေပ်ာ္ေအာင္ လုပ္တာေလ။ ကၽြန္ေတာ္က အငယ္ဆုံးဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိေတာ့ အၿမဲတမ္း ဖြက္ထားတဲ့ေနရာေတြကုိ Hint ေပးေလ့ရွိတယ္။ :P
(လီယုိ)

ေခ်ာ (အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ငယ္သြားလဲခ်ိန္ကို မိဘေမတၱာအျပည္႕ထည္႕ျပီး သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ ေရးထားတာမ်ား ဖတ္လို႕ေတာင္ မဝေအာင္ပါဘဲ။
ကိုယ္႔ငယ္ဘဝေတာင္ ေတာ္ရံုသတိမရခဲ႕တာ ျပန္သတိရသြားတယ္ ငယ္တုန္းက သြားက်ိဳးရင္ အေပၚသြားဆို ေျမၾကီးေပၚ ပစ္ခ်ျပီး ေအာက္သြားဆို အိမ္ေခါင္မိုးေပၚ ပစ္တင္ခဲ႕တယ္ေလ.. ၾကြက္ေရ မင္းသြားငါ႕ေပး.. ငါ႕သြားမင္းယူဆိုျပီး ပါးစပ္ကလည္း ေအာ္ရေသးတာ။ တကယ္ေတာ႕ ၾကြက္သြားကျဖင္႕ ေသးေသးေလးေတြေနာ္။ အဟုတ္ လာမေပးတာ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ . း))
ခုလို ၾကြက္ကေလးေတာ႕ အေၾကြေစ႕ လာမေပးခဲ႕ဖူးဘူး။ း)

Vista said...

သားေလးအေၾကာင္းဖတ္ရရင္ သေဘာေတြကိုက်ေနတာပဲ
အေဖၾကီးက စာေရးေကာင္းေတာ့ ပိုပိုဖတ္ေကာင္းတာေပါ့
ႀကီးလာရင္ေတာ့ သားက သိသြားမွာပါ ..ၾကြက္က အေဖဆိုတာကိုေပါ့ ဟိဟိ ..
ဒယ္ဒီ ဖားသား မစ္ကီ .. ဟီး

ညိဳေလးေန said...

ဖတ္လို႕သိပ္ေကာင္းတာပဲ၊
ဥေရာပကေရာ ျမန္မာျပည္ကေရာ သြားပံုျပင္ေလးေတြထဲမွာ ၾကြက္ကေလးေတြပါတယ္ေနာ္၊
အေကာင္ေသးသေလာက္ သစ္သားပါ ပဲ့ေအာင္ကိုက္ႏိုင္တဲ့ အာဂသြားပိုင္ရွင္ေလးေတြမို႔ ထင္ပါရဲ ႔ :)

ျမေသြးနီ said...

ကေလးေတြက သူတို႔ဘ၀ရဲ႕ အေျပာင္းအလဲေလးေတြကို စိတ္၀င္စားတတ္ၾကတယ္ေနာ္။ ဒီတစ္ခုၿပီးရင္ ေနာက္ဘာထပ္ျဖစ္ဦးမလဲဆိုတာမ်ဳိး သိခ်င္ၾကတယ္။ ၾကြက္ေဖေဖႀကီးရဲ႕ သားသားအေပၚထားတဲ့ ေမတၱာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။
ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလိုက္တာ..:)

ႏွင္း said...

ကိုညီလင္းသစ္တို႕ မိသားစုရဲ႕ ေႏြးေထြးမွဳ႕ကို သိပ္သေဘာက်မိတယ္။ သားကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္တာလဲ အေဖနဲ႕ အေမ ၂ေယာက္ တုိင္တုိင္ပင္ပင္နဲ႕ သိပ္ျပီး စည္းစနစ္က်တာပဲလုိ႕ အားက်မိတယ္....

ညီရဲ said...

ဒီပိုစ့္ေလးကို ဖတ္ၾကည့္ျပီး ငယ္ငယ္တုန္းက သြားက်ဳိးတဲ့အခါမွာ သြားက်ဳိးေလးကုိ ကိုင္ျပီး ၾကြက္ကေလးေရ နင့္သြားငါ့ေပး ငါ့သြားနင္ယူဆိုျပီး အိမ္ေခါင္မိုးေပၚကို ပစ္ပစ္တင္တာကို သတိရမိလိုက္တယ္...

ညီလင္းသစ္ said...

ညီမေဆာင္းႏွင္း႐ြက္...
သူ မဖတ္လို႔ ဘယ္ရမလဲေလ...၊ ေတာ္ၾကာ ႐ြာနားျမက္ကို ႐ြာႏြား မစားဘူး ျဖစ္ကုန္မွာေပါ့ ... း))

လီယို...
ေမာင္ႏွမေတြ ပိုက္ဆံအလုအယက္ ဝိုင္း႐ွာၾကတာ တကယ့္ကို ေပ်ာ္စရာႀကီး ေနမွာပဲ၊ အေဖ ခရီးက ျပန္လာလို႔ ေပ်ာ္တာက တစ္ခု၊ ပိုက္ဆံေတြ ႐ွာရင္း ေပ်ာ္ရတာက တစ္ခု..၊ ဒီၾကားထဲ hint ေပးခံရရင္ေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲဗ်ာ၊ အဲဒီ အတြက္ ေပ်ာ္ရတာက တစ္ခု...၊ း)

မေခ်ာ...
ေဟာ.. မေခ်ာလည္း ငယ္သြား လႊင့္ပစ္တာ တီတင့္ လိုပါပဲလား၊ း) အင္းေနာ္... မေခ်ာ ေျပာသလိုပဲ၊ တကယ္သာ ႂကြက္သြားေလးေတြ ရရင္ လူက အႀကီးႀကီး၊ သြားက ေသးေသးေလးနဲ႔ ဘယ္မိုက္မလဲ၊ း)

ညီမ Vista...
ဒယ္ဒီ ဖားသား မစ္ကီ... ဟားဟားဟား၊ ညီမက ေတာ့ေလ...၊ သေဘာတက်နဲ႔ ထိုင္ရယ္ေနမိတယ္..၊ း)

မညိဳေလးေန...
ႂကြက္ကေလးေတြ ပါရျခင္းအေၾကာင္း ေတြးထားတာေလး သေဘာက်တယ္ မညိဳ...၊ း) ဟုတ္မယ္ဗ်၊ ႂကြက္သြားေတြက မာတဲ့အျပင္ ညီညီညာညာ ႐ွိလွတာကိုး၊ သြားတက္နဲ႔ႂကြက္ ဆိုတာ က်ေနာ္ေတာ့ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးဘူးဗ်...၊ း))

အစ္မျမေသြးနီ...
ႂကြက္ေဖေဖႀကီး.. ဆိုလို႔ လန္႔ၿပီး ကိုယ့္႐ုပ္ကိုယ္ မွန္ထဲ ျပန္ၾကည့္မိတယ္ဗ်..၊ စုတ္ခြ်န္းခြ်န္းနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေတြ ဘာေတြ ေပါက္ေနၿပီလားလို႔...၊ း)

ႏွင္း...
ဒီလိုပါပဲ ႏွင္းရာ...၊ က်ေနာ္တို႔လည္း အျခားအျခားေသာ မိဘေတြလိုပါပဲ..၊ ကေလးအတြက္ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ႐ွာႀကံ၊ ျပဳစု၊ ပ်ိဳးေထာင္ေနတာ ပါပဲဗ်ာ..၊ ကြန္မန္႔ေလးအတြက္လည္း ေက်းဇူးပါေနာ္...။

Anonymous said...

Story here is that tooth fairy comes and picks up the tooth under the pillow at night to give it to an infant who is in need of new tooth, just giving a sense of sharing, and as a reward fairy leaves coin(s) or present for the kid. We had been acting tooth fairy past 3 months and collected 8 teeth from our twins as they'd collected some coins. We didn't want to throw away those loose teeth, so saved it in a chest inside the closet, somehow one day one of my girls found it and she went .."Wow..tooth fairy forgot to take our teeth!!"

ဘုန္း ၂ ေတာက္ said...

ဒကာေတာ္ ညီလင္းသစ္ေရ မဂၤလာပါ ျပင္သစ္လုိ ႏႈတ္ဆက္ခ်င္ေနတာ။ ဟီး မႏႈတ္ဆက္တာနဲ႔ ျမန္မာလုိပဲ ႏႈတ္ဆက္လုိက္တယ္။ Comment ေတြ ျပန္လာဖတ္တာ။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ Comment ေလးေတြက ဒကာေတာ္ကေန ျပန္ေပးတဲ့ Comment ေလးကို စိတ္၀င္စားတယ္။ Fb ေလာကနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ အေနာနီးမတ္စ္ (လီယုိ) ရဲ႕ Comment ကုိ like လုပ္သြားပါတယ္။

ခ်မ္းေျမ႕ပါေစ
ခင္မင္တဲ့

ေရႊအိမ္စည္ said...

တစ္ပုဒ္လံုးကို ဖတ္ျပီး ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးေလးခံစားေနမိတယ္ ကိုညီ
သားကေလး ငယ္သြားလဲတာ ဆန္းတဲ့အေၾကာင္းအရာ မဟုတ္ဘူး
ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒါေလးကိုပဲ ေမတၱာနဲ႔ ေရးသြားေတာ့ အက္ေဆးေလးက ၾကြေနတယ္
သားကေလးရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ စူးစမ္းမႈ၊ တက္ၾကြမႈ၊ ၀ံ့ၾကြားမႈ၊ အားကိုးယံုၾကည္ခ်စ္ခင္မႈေတြကို တရိပ္ရိပ္ ေပၚလြင္ေအာင္ ေရးသြားတာ အင္မတန္ ခ်စ္စရာေကာင္းလွတယ္......
သားေဖေဖ နဲ႔ ေမေမ ရဲ႕ သားအေပၚ ခ်စ္ခင္မႈ ေမတၱာ၊ သားအေပၚ ပဲ့ျပင္ေပးလိုတဲ့ စိတ္၊ သား စိတ္ကေလး အတိမ္းအေစာင္းျဖစ္မွာ၊ သား ေပ်ာ္၇ႊင္၀မ္းသားခ်င္တဲ့ စိတ္ ဒါေလးေတြကို ၾကည္ႏူးမႈေတြနဲ႔ ဖတ္ရတဲ့ အတြက္ တကယ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္....
သိဂၤါရ ရသ ေျမာက္တဲ့ အက္ေဆးလွလွေလး တစ္ပုဒ္ပါရွင္.......အားေပးလွ်က္ပါ

ခ်စ္ခင္လွ်က္
သူသူ





HH said...

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ အျပည့္အ၀ထံုလႊမ္းေနတဲ့ ဒီပို႔စ္ေလးကို ဖတ္ရတာ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလိုက္တာ... သားသားေလးက ကိုညီလင္းသစ္ နဲ႔ မအိမ္သူတုိ႔ သားျဖစ္ရတာ အရမ္းကံေကာင္းတာပဲ

HH

မိုးဇက္ said...

ကိုညီလင္းသစ္ အေရးအသားေလးက သြပ္သြပ္ေလးႏွင့္ရင့္က်က္တဲ့ တည္ျငိမ္တဲ့ အေရးအသားေလးပဲဗ်ိဳ႕ .. အကို႕သားေလးကအေတာ္ကံေကာင္းတာပဲဗ် ..
စကားမစပ္ ကၽြန္ေတာ့္ငယ္ဘဝမွာက အဘြားကေျပာျပတဲ့ လုပ္နည္းအရ ငယ္သြားလဲတဲ့သြားအက်ိဳးကို “ ၾကြတ္ေရ နင့္သြားႏွင့္ငါ့သြားလဲရေအာင္ေဟ့ ” လို႕ေအာ္ပီး အိမ္ေခါင္ေပၚျပစ္တင္ရတယ္ဗ် ၊ အဲ .. အဲဒီအခ်ိန္မွာ အသက္ကလဲေအာင့္ထားရေသးဗ် းD
အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ သြားေတြ ညီညာျဖဴေဖြးပီး သန္မာေအာင္ေပါ့ဗ်ာ ...
ဟုတ္ေသာ္ရွိ မဟုတ္ေသာ္ရွိ ငယ္ငယ္ကေတာ့ အပီအျပင္ကိုလုပ္ခဲ့ဘူးတယ္ဗ် .. အဟီး

blackroze said...

ပစ္ပစ္ကေတာ့ ငယ္ကသြားလဲရင္
အေပၚသြားဆို အိမ္ေအာက္ထဲျပစ္တယ္
ေအာက္သြားဆို ေခါင္မိုးေပၚျပစ္တယ္..
ၾကြက္ ၾကြက္ နင့္သြားငါ့ေပး
ငါ့သြားနင္ယူဆိုျပီးေတာ့..
ဒါေပမဲ့သြားေတြက ၾကြက္သြားေလးေတြလိုလည္း
မညီပါဘူး.. မညီလို အသက္ႀကီးလာမွ ကြကို
သြားျပန္ညွိရတယ္..

ညီလင္းသစ္ said...

Anonymous, ဘုန္းဘုန္းေတာက္၊ မေ႐ႊအိမ္စည္၊ HH, ကိုမိုးဇက္၊ ညီမblackroze ...
ကြန္မန္႔ေလးေတြအတြက္ အေယာက္စီတိုင္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ...။ း)

Phyo Evergreen said...

ၾကည္ႏူးစရာပို႔စ္ေလးပဲ..။ သား Rise of the Guardians ၾကည့္ၿပီးသြားၿပီလား.... အဲဒီထဲမွာ Tooth Fairies ေလးေတြလည္းပါတယ္... ကာတြန္းေလးကေကာင္းတယ္ သားသားၾကိဳက္မွာေသခ်ာတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ထြက္ထြက္ခ်င္း ကေလးလုပ္ၿပီးသြားၾကည့္ၿဖစ္ေသးတယ္...။ :D

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

အကိုလို အေဖမ်ိဳး ရွိတဲ႕ သားသားအတြက္ ဂုဏ္ယူေက်နပ္စရာ.... ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ အစစအရာရာ ဂရုထားစရာ ရွိေနတယ္ဆိုတာကို အကို႕ရဲ႕ ပို႕စ္ေတြ..ကေနတစ္ဆင့္ သိရတဲ႕ အတြက္ ေက်းဇူးပါလို႕..

San San Htun said...

သြားေလးေတြ လွပေစဆိုၿပီး အိမ္ေခၚမိုးေပၚ ပစ္ဖူးသလားပဲ..သားသားရဲ ့ အေတြ ့အၾကံ ုေလးက တကယ့္ကို ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္.

Anonymous said...

အင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ငယ္ငယ္တုန္းကငယ္သြားလဲတုန္းကအေၾကာင္းေလးျပန္ေတြးမိတယ္။ျပတင္းေပါက္ၾကီးနဲ႔အေျပာခံရရင္ ငိုခ်င္လုိ္က္တာ..အကုိ႔သားေလးနဲ႔ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ဆင္တယ္..ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ငယ္သြားလဲျပီး၁၈ႏွစ္ေလာက္မွာအံဆံုးအကုန္ေပါက္ျပီးျပီ။အသက္ျမန္ျမန္တုိမလားေတာ့မသိ..
အကိုစာဖတ္ရတာ..ရင္ထဲတမ်ိဳးေလးျဖစ္သြားတယ္။ၾကည္ႏႈးတာလုိလုိ ငယ္ဘဝကိုသတိရတာလုိလုိနဲ႔..
အားေပးလ်က္-Areal Thu