Sharm El-Sheikh (1)

ဇန္နဝါရီလရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအပတ္ထဲမွာ က်ေနာ္တို႔မိသားစု Sharm El-Sheikh (႐ွားမဲလ္႐ွိတ္ခ္) ကို သြားလည္ျဖစ္တယ္၊ ဒီၿမိဳ႕ကေလးက အီဂ်စ္ႏိုင္ငံ၊ ပင္လယ္နီ (Red sea) ရဲ႕ကမ္းနဖူးမွာ ႐ွိပါတယ္၊ စူးအက္တူးေျမာင္း (Suez Canal) ရဲ႕ေအာက္ဖက္ကို နဲနဲဆင္းလာရင္ ညာဖက္မွာ ႐ွိတယ္၊ ဒီခရီး စဥ္ဟာ သားကေလးေမြးၿပီးမွ သြားတဲ့ ပထမဆံုး ေလယာဥ္စီး ခရီးလည္းျဖစ္တယ္၊ သူ႔အတြက္ ပထမဆံုး ပင္လယ္ခရီးလည္း ျဖစ္ပါတယ္၊

အိမ္ကေန ဂ်နီဗာ (Geneva) ၿမိဳ႕ကို ကားနဲ႔ နာရီဝက္၊ ဂ်နီဗာကေန Sharm ကို ေလယာဥ္နဲ႔ ၃ နာရီ သြားရတယ္၊ ေလယာဥ္ခရီး ၃ နာရီဆိုတာ လူႀကီးေတြအတြက္ေတာ့ ဘာမွမၾကာပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ သားအတြက္ကေတာ့ ၃ ကမာၻေလာက္ ၾကာတယ္လို႔ ခံစားရမယ္ ထင္တယ္၊ သူ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ ညစ္သြားတယ္၊ သားက အင္မတန္ လႈပ္႐ွား၊ ေလ့လာ၊ သင္ၾကားဖို႔ ဘယ္ေတာ့မွ အၿငိမ္မေနတဲ့ ကေလးစာရင္းထဲမွာပါတယ္၊ ေလယာဥ္ထဲကလူသြားလမ္းမွာ တစ္ခါလႊတ္ေပးလိုက္တာ ေလယာဥ္ မွဴးအခန္းနားထိ ေျပးသြားလို႔ မနည္းလိုက္ဖမ္းရတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ သူ႔ကို လႊတ္မေပးရဲေတာ့ဘူး၊ ဒီေတာ့ ဆရာေလးက စိတ္တိုၿပီး တဂ်ီဂ်ီျဖစ္လာေရာ...၊ အဲဒါေလးကလြဲရင္ ေလယာဥ္ခရီးကအ သြားေရာ အျပန္ပါ အဆင္ေျပပါတယ္၊

ဟိုေရာက္ေတာ့ ညေနနဲနဲ ေစာင္းသြားတာနဲ႔ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွ သူ႔ကိုပင္လယ္ဆီ ေခၚသြား လိုက္တယ္၊ ပင္လယ္နီနဲ႔ သားကေလးရဲ႕ ေတြ႔ဆံုခန္းေပါ့၊ သူ႔ရဲ႕ ဆရာဝန္က ေျပာလိုက္တယ္၊ ကေလးက ပင္လယ္လႈိင္းလံုးေတြကို နဲနဲ ေၾကာက္ေကာင္း ေၾကာက္ႏိုင္တယ္-တဲ့၊ ဘယ္...ေၾကာက္ ဖို႔ေနေနသာသာ လက္ထဲက အတင္းတြန္းထိုး ႐ုန္းကန္ၿပီး ပင္လယ္ထဲ ေျပးဆင္းသြားလို႔ လိုက္ဖမ္း ရျပန္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီညေနမွာပဲ သားကေလး ဖ်ားၿပီး ကုိယ္အပူခ်ိန္ေတြ တက္လာတယ္၊ အဖ်ားက ၃၉°C အထိ ျဖစ္လာတာနဲ႔ ပါလာတဲ့ Ibuprofen တိုက္လိုက္တယ္၊ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ သက္သာေပမယ့္ ေသခ်ာေအာင္ ဆရာဝန္သြားျပေတာ့ အာသီးေရာင္တာ ျဖစ္ေနတယ္၊ အပူခ်ိန္ အေျပာင္းအလဲ ေၾကာင့္ျဖစ္တာပါ-တဲ့၊ ဟုတ္မယ္၊ က်ေနာ္တို႔ ထြက္လာေတာ့ ဟိုမွာ - ၂ °C ၊ ဒီမွာ က ၂၄ °C ဆိုေတာ့ အေျပာင္းအလဲက နဲနဲျမန္တယ္၊ Antibiotic စ,တိုက္လိုက္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္း သက္သာသြားပါတယ္၊

Sharm El-Sheikh ကေျပာရရင္ေတာ့ ပင္လယ္ကမ္းေျခ အပန္းေျဖစခန္း တစ္ခုပါပဲ၊ ၁၉၈၅ အထိ ကတံငါ႐ြာကေလး အျဖစ္နဲ႔ပဲ ႐ွိေသးတယ္၊ ေနာက္ပိုင္းမွ Tourist destination အျဖစ္အရမ္းစည္ ကားလာခဲ့တယ္၊ စည္ကားရတဲ့ အေၾကာင္းက သူ႔ရဲ႕ Aquatic life ေၾကာင့္ပဲ၊ ဟုတ္ပါတယ္၊ Sharm ရဲ႕တဝိုက္မွာ ႐ွိတဲ့ ပင္လယ္နီထဲမွာ အင္မတန္လွတဲ့ သႏၲာေက်ာက္တန္းေတြနဲ႔ ေရာင္စံုငါးမ်ိဳးစံု႐ွိ တယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ပဲ ကမာၻအရပ္ရပ္က snorkelling နဲ႔ diving သမားေတြ မျဖစ္မေန လာရတဲ့ေနရာ တစ္ခု ျဖစ္လာတယ္၊ က်ေနာ့္မွာ ပါသြားတဲ့ အေပ်ာ္တမ္းသံုး snorkel ေလးနဲ႔ ငုပ္ၾကည့္ေတာ့ ထူး ဆန္းတဲ့ ငါးေတြ ေတြ႔ရတယ္၊ ေဝးေဝးသြားစရာ မလိုပါဘူး၊ ကမ္းစပ္ကေန သံုးေလးမီတာ အကြာမွာ တင္ပဲ ငါးေတြအမ်ားႀကီး ႐ွိေနၿပီ၊ ငါးအဝါ၊ ငါးအစိမ္း၊ ငါးအနီ၊ ငါးအျပာ... အေတာ့္ကိုစံုတယ္၊ ဒီငါး ေတြနဲ႔ သႏာၱေက်ာက္တန္းေတြကို ကမာၻ႔ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးအဖြဲ႔ (WWF) ကကာကြယ္ ထားတယ္၊

အဲဒီမွာ ေရေအာက္ကို ၾကည့္ဖို႔အတြက္ အထူးတည္ေဆာက္ထားတဲ့ သေဘၤာေတြ ႐ွိတယ္၊ အဲဒီ သေဘၤာေတြမွာ ေရေအာက္ခန္းတစ္ထပ္ပါတယ္၊ အဲဒီသေဘၤာေအာက္က တစ္ခန္းလံုးကေရ ေအာက္ထဲမွာ ႐ွိၿပီးေတာ့ ေဘးပတ္လည္က မွန္ေတြကေန aquatic life ကိုႀကည့္ဖို႔လုပ္ထားတယ္၊ ဒါကိုျမင္ေတာ့ က်ေနာ္က အဲဒီသေဘၤာကို စီးခ်င္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ မအိမ္သူက မစီးရဲဘူး၊ သူက နဲနဲ claustrophobic ျဖစ္တယ္၊ ေမွာင္ပိတ္ေနတဲ့အခန္း၊ ဓါတ္ေလွခါးလို က်ဥ္းက်ပ္တဲ့အခန္း၊ မြန္းက်ပ္ ပိတ္ဆို႔တဲ့ ခံစားမႈမ်ဳိးကို ေၾကာက္တဲ့ စိတ္အခံေပါ့ေလ၊ တစ္ေယာက္ထဲ သြားစီးပါ-တဲ့၊ ဒီလိုေတာ့ လည္းက်ေနာ္က မစီးခ်င္ျပန္ဘူး၊ အဲဒီလိုနဲ႔ ႐ွိေနတုန္း ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အဆင္ေျပမယ့္နည္းကို သြား ေတြ႔တယ္၊ အဲဒါက မွန္ၾကမ္းျပင္နဲ႔ သေဘၤာပဲ၊ အဲဒီ သေဘၤာကလည္း ေစာေစာကဟာေတြလိုပဲ ေရ ေအာက္ႀကည့္ဖို႔အတြက္၊ ဒါေပမယ့္ သူက ႐ိုး႐ိုးသေဘၤာမွာ မွန္ၾကမ္းျပင္တပ္ထား႐ံု သက္သက္ပဲဆို ေတာ့ က်ဥ္းက်ပ္တာမ်ိဳး မခံစားရေတာ့ဘူး ေပါ့ေလ၊ အဲဒါကိုပဲ စီးျဖစ္သြားတယ္၊ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္က အီဂ်စ္အထိလာၿပီး ငါးေတြၾကည့္မယ့္အစား ပစ္ရမစ္ေတြ၊ ဖာေရာဘုရင္ေတြကို ပိုၿပီး ႀကည့္ခ်င္တာပါ၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔နဲ႔အတူပါတဲ့ ၁ ႏွစ္နဲ႔ ၅ လအ႐ြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္က ဒါေတြကို ဘယ္စိတ္ဝင္စားမွာလဲ၊ ေနပူပူ ဖုန္ထူထူမွာ သူ႔အတြက္ စိတ္ညစ္စရာေတြ ခ်ည္းျဖစ္ေန မွာ အေသအခ်ာေပါ့၊ ဒီေတာ့လည္း ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ရေသ့စိတ္ေျဖေပါ့ေလ၊ See you later Kings Pharaoh...!

Sharm El-Sheikh မွာ႐ွိတဲ့ ဟိုတယ္တိုင္းမွာ လံုၿခံဳေရးေတြ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ခ်ထားသလို လမ္း ေတြေပၚမွာလည္း ရဲေတြ ေနရာတကာမွာ ႐ွိတယ္၊ သူတို႔မွာ terrorist attack အတြက္ အၿမဲအသင့္ ျပင္ထားရတယ္၊ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္က ဒီမွာ ၇ ေနရာဆက္တိုက္ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈ ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ခိ်န္ကိုက္ဗံုး ေတြနဲ႔ အေသခံ ဗံုးခြဲသမားတစ္ေယာက္...၊ ဒီလူက tourist ေတြနဲ႔ စည္ကားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဟိုတယ္ တစ္ခုထဲကို ကားနဲ႔တရႀကမ္း ေမာင္းဝင္လာခဲ့တယ္၊ ေဖာက္ခြဲေရး ပစၥည္းေတြ အျပည့္ တင္ထားတဲ့ကားက အျပင္းထန္ဆံုး ျမည္ဟည္းေပါက္ကြဲသြားတယ္၊ လူေတြအမ်ားႀကီး ေသေၾကခဲ့ ၾကတယ္၊ အစၥလာမ္အစြန္းေရာက္အဖြဲ႔ရဲ႕လက္ခ်က္လို႔ေၾကညာခ်က္ ထုတ္တယ္၊ ဒီလို ၿခိမ္းေျခာက္ မႈေတြက အၿမဲ႐ွိေနေတာ့ လံုျခံဳေရးဟာ သူတို႔အတြက္ နံပါတ္တစ္ ဦးစားေပး ျဖစ္ေနခဲ့ရတယ္၊

Sharm El-Sheikh ကိုလာၾကတဲ့ သူေတြထဲမွာ အမ်ားဆံုးက ႐ု႐ွားလူမ်ိဳးေတြပါ၊ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး လာၾကတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ သြားတဲ့အခ်ိန္က ဧည့္သည္ရာသီ မဟုတ္တာေတာင္ ေနရာတိုင္းလိုလို ေတြ႔ရတယ္၊ ဘယ္ေလာက္လာသလဲဆို စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ menu ကဒ္ကို ႐ု႐ွန္ဘာသာနဲ႔ သီးျခားထားေပးရတဲ့ အထိပါပဲ၊ ဒုတိယ အလာဆံုးက အီတာလ်န္ လူမ်ဳိးေတြပါ၊ သူတို႔လည္း ေတာ္ ေတာ္မ်ားၾကတယ္၊ အဲဒီမွာ အလုပ္လုပ္ၾကတဲ့ ဝန္ထမ္းေတြက ကိုင္႐ိုၿမိဳ႕ေတာ္က လာၾကတဲ့ အီဂ်စ္ လူမ်ဳိးေတြပါ၊ အာရပ္စကား ေျပာၾကတယ္၊ ထူးျခားတာက ဝန္ထမ္းအားလံုးက ေယာက္်ားေတြ ခ်ည္းပဲ၊ မိန္းမေတြက အိမ္တြင္းမႈလုပ္၊ သိမ္းထုပ္ေသခ်ာ၊ ကေလးေတြနဲ႔ ေနခဲ့ၾကတယ္၊ ဧည့္ႀကိဳက အစ, အခန္းသန္႔႐ွင္းေရးအထိ ေယာက္်ားေတြပဲ လုပ္ၾကတယ္၊ ႐ု႐ွန္နဲ႔ အီတာလ်န္ေတြေၾကာင့္ သူတို႔ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အဲဒီစကားေတြကို ေျပာတတ္ၾကတယ္၊ ျပင္သစ္စကား တတ္တဲ့သူေတာ့ ေတာ္ေတာ္႐ွားတယ္၊ အဂၤလိပ္စကားလည္း အတန္အသင့္ပါပဲ၊

ျမန္မာျပည္က ထြက္ကတည္းက မေတြ႔ရေတာ့တဲ့ စကၠဴပန္းကို အဲဒီမွာမွ ျပန္ေတြ႔ရတယ္၊ ေခါင္ရန္း ပန္းေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ၊ အီဂ်စ္က ေဒသစာထဲမွာ ေခါင္ရန္းပန္း ေဖ်ာ္ရည္လည္း ပါတယ္၊ ေတာ္ ေတာ္ေလး ေသာက္လို႔ေကာင္းတယ္၊ ေခါင္ရန္းပန္းကို အေျခာက္လွန္း၊ အဲဒီပန္းေျခာက္ကို ေရေႏြး ဆူဆူနဲ႔ လက္ဖက္ေျခာက္ႏွပ္သလိုႏွပ္ထား၊ သၾကားထည့္၊ ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ေအးေနေအာင္ထား ၿပီးေသာက္႐ံုပါပဲ၊ ေသြးတိုးအတြက္ ေကာင္းတယ္လို႔လည္း ေျပာၾကတာပဲ၊ ေဒသအေခၚကေတာ့ အာရပ္ဘာသာနဲ႔ Karkade လို႔ေခၚပါတယ္၊ ေနာက္ထပ္ေဒသစာ တစ္ခုက Balilah လို႔ေခၚတဲ့ corn flakes လိုဟာမ်ိဳး၊ ဆန္ေပါက္ေပါက္ေတြကို ပ်ားရည္၊ ႏို႔၊ သၾကား စတာေတြနဲ႔ စားရတဲ့ အခ်ဳိစာပါ၊ သိပ္ေတာ့ မဆန္းပါဘူး၊ က်ေနာ္ႀကိဳက္တာကေတာ့ Foul လို႔ေခၚတဲ့ ပဲႀကီးဟင္း၊ အရည္နဲ႔ ခပ္ပ်စ္ ပ်စ္ျပဳတ္ထားတဲ့ ပဲႀကီးကို မဆလာ၊ င႐ုတ္သီးမႈန္႔၊ ဆား၊ စတာေတြထည့္ၿပီး သံပုရာရည္နဲ႔ ညႇစ္စား ရတယ္၊ ဗယာေႀကာ္သုပ္ အရသာနဲ႔ အေတာ္ဆင္တယ္၊ တခုတ္တရ ဖြဲ႔ႏြဲ႔ရေလာက္ေအာင္ မေကာင္းေပမယ့္ အခ်ဥ္အစပ္ႀကိဳက္တဲ့ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ အေတာ္ပါပဲ၊ ပင္လယ္နီရဲ႕ ကမ္းစပ္ မွာ အီဂ်စ္႐ိုးရာ Foul ပဲႀကီးဟင္းကို တစိမ့္စိမ့္စားရင္း ပန္းဆိုးတန္းလမ္းေပၚက ဗယာေႀကာ္သုပ္ ေတြကို က်ေနာ္သတိရေနခဲ့တယ္။ ။


(ဓါတ္ပံုေတြကုိေတာ့ အပိုင္း ၂ မွာ တင္ေပးပါ့မယ္)