စီဂ်ီအင္န္

ဒီလဆန္းက က်ေနာ္ခြင့္ ႏွစ္ပတ္ယူျဖစ္ပါတယ္၊ အေၾကာင္းကေတာ့ အေဖနဲ႔အေမေရာက္ေနေတာ့ ဟိုနားဒီနား လိုက္ပို႔ဖို႔ပါပဲ၊ မႏွစ္ကေတာ့ ဒီလိုအခ်ိန္ ခြင့္သံုးပတ္ယူျဖစ္တယ္၊ မယူလို႔လည္း မျဖစ္ဘူး၊ သားရဲ႕ေန႔ကေလးထိန္းေက်ာင္းက ၾသဂုတ္လမွာ အၿမဲတမ္း သံုးပတ္ ပိတ္ေလ့႐ွိေတာ့ သူ႔ကိုအိမ္မွာ ထိန္းရမွာကိုး၊ အခုေတာ့ သူ႔ကိုအဖိုးအဖြားနဲ႔ လႊတ္ထားလိုက္တယ္၊ က်ေနာ့္အတြက္လည္း ခြင့္ေတြ နဲနဲစုထားလို႔ ရတာေပါ့၊

ဒီႏွစ္ပတ္အတြင္း မိဘေတြကို တခ်ိဳ႕ေနရာေလးေတြ လိုက္ျပရင္း က်ေနာ္လည္း သူတို႔နဲ႔ေရာၿပီး တိုးရစ္စ္လုပ္ေနမိတယ္၊ အဲဒီထဲက ခရီးစဥ္တစ္ခုကေတာ့ သေဘၤာစီးျခင္းပါပဲ၊ က်ေနာ္တို႔ေနတာက ေရကန္ႀကီးေဘးမွာဆိုေတာ့ သေဘၤာစီးဖို႔ အဆင္ေျပပါတယ္၊ သာမန္ အခ်ိန္မွာ ျပင္သစ္ကေန အလုပ္လာလုပ္ၾကတဲ့သူေတြစီးတဲ့ ဒီသေဘၤာေတြဟာ ေႏြရာသီမွာေတာ့ တိုးရစ္စ္ေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတတ္ပါတယ္၊ အဲဒီေန႔ကေတာ့ ကားနဲ႔ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ေမာင္းရတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးကို သြားလည္ဖို႔ သူတို႔ကိုသေဘၤာနဲ႔ ေခၚသြားလိုက္တယ္၊ က်ေနာ္ကိုယ္ တိုင္လည္း သေဘၤာေတြ ကိုႀကိဳက္တာပါ,ပါတယ္၊ အဲဒီတုန္းက ႐ိုက္ထားတဲ့ ပံုတခ်ိဳ႕ပါပဲ၊ ေၾသာ္.. စီဂ်ီအင္န္ဆိုတာက Compagnie Générale de Navigation ကိုေခၚတာပါ။ ။

CGN (1)

La Suisse လို႔အမည္ရတဲ့ ဒီသေဘၤာကို ၁၉၁၀ မွာ ေဆာက္ပါတယ္၊ အဲဒီတုန္းကပံုစံအတိုင္း ဒီေန႔ထက္ထိ ေရဒလက္နဲ႔ေမာင္းတယ္၊

CGN (2)

ျပင္သစ္နဲ႔ ဖက္စပ္ျဖစ္လို႔ သေဘၤာဦးမွာ ျပင္သစ္အလံကိုလည္း လႊင့္တင္ထားပါတယ္၊

CGN (3)



CGN (4)



CGN (5)



CGN (6)



CGN (7)



CGN (8)

Au revoir...!

ညီလင္းသစ္
၁၃ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၀

ကုလသမဂၢမွာ တစ္နာရီ...

ဟိုတစ္ေန႔က က်ေနာ္႔မိဘေတြနဲ႔အတူ ကုလသမဂၢ႐ံုးကို သြားလည္ျဖစ္တယ္၊ ဒီကုလသမဂၢ ႐ံုးထဲကို ေလွ်ာက္လည္လို႔ရတယ္ဆိုတာ နဲနဲ ၾကားဖူးထားေပမယ့္ အခုအေဖနဲ႔အေမ ေရာက္ေနခ်ိန္မွာေတာ့ ေမ့ေတ့ေတ့ျဖစ္ေနတယ္၊ ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ပတ္မွာ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က အေမတို႔ေရာက္ေနတယ္ဆိုတာ သိလုိ႔ ဒီ႐ံုးကို သြားလည္ပါလားလို႔ အႀကံေပးတာနဲ႔ ဟုတ္သားပဲဆိုၿပီး ေရာက္ျဖစ္သြားတာပါ၊ အေဖတို႔ကို သြားလည္ခ်င္လားဆိုေတာ့ သူတို႔ကလည္း လိုလိုလားလား စိတ္ဝင္စားတာနဲ႔ သူတို႔ကို လိုက္ပို႔ရင္း က်ေနာ္ပါ ေရာေယာင္ၿပီး ဝင္လည္ျဖစ္သြားတယ္၊

ကုလသမဂၢ႐ံုးက ဂ်ီနီဗာၿမိဳ႕မွာ ႐ွိပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ေနတဲ့ေနရာကေန နာရီဝက္ေလာက္ ကားေမာင္းသြားရတယ္၊ သူတို႔ဝက္ဘ္ဆိုက္မွာ ႀကိဳၾကည့္ထားလို႔ အခုလိုေႏြရာသီမွာ တစ္ပတ္လံုးလံုး လည္လို႔ရတယ္လို႔ သိရတယ္၊ ဘာသာစကား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ဧည့္လမ္းၫႊန္ ေတြက လိုက္ျပတဲ့ Tour ေတြစီစဥ္ထားပါတယ္၊ အဲဒီေန႔မွာမွ မိုးကလည္း သည္းသည္းမဲမဲဆုိေတာ့ စိုစို႐ႊဲ႐ႊဲနဲ႔ပဲ ေရာက္သြားၾကတယ္၊ အဝင္ဝမွာ ထံုးစံအတိုင္း X-ray စက္ထဲကို ပစၥည္းေတြအားလံုး ျဖတ္ရတယ္၊ ၿပီးေတာ့ မွတ္တမ္းတင္တဲ့ အေနနဲ႔ အတူလာသူေတြထဲက တစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္ေတြ ျဖည့္ေပးရတယ္၊ အဲဒီတစ္ေယာက္ကိုပဲ ေကာင္တာမွာ အသင့္တင္ထားတဲ့ webcam ကင္မရာနဲ႔ ဓါတ္ပံု႐ိုက္တယ္၊ က်ေနာ္တို႔အတြက္ေတာ့ အိမ္႐ွင္က်ေနာ္ကပဲ အဲဒါေတြ တာဝန္ယူရတာေပါ့၊ ၿပီးေတာ့ ဒုတိယေကာင္တာမွာ ဘယ္စကားေျပာအဖြဲ႔နဲ႔ သြားမွာလဲဆုိတာ ေ႐ြးရပါတယ္၊ အဲဒီမွာေတာ့ အဂၤလိပ္စကားေျပာ guided tour ကိုပဲယူလိုက္တယ္၊ ခရီးသည္ ေတြက ဝင္လာမစဲတသဲသဲဆိုေတာ့ ၁၅ မိနစ္တစ္ခါေလာက္ကို ခရီးစဥ္ေတြ စီစဥ္ေပးထားရတယ္၊ လည္ပတ္တဲ့ ခရီးစဥ္က တစ္နာရီၾကာ ပါတယ္၊ ဧည့္လမ္းၫႊန္က အဓိကခန္းမေဆာင္ႀကီးေတြကို လိုက္ျပၿပီး အဲဒီမွာ ဘယ္လိုအစည္းအေဝးေတြလုပ္ၾက လဲဆိုတာ ႐ွင္းျပတယ္၊ အၾကမ္းဖ်င္းကေတာ့ ကုန္သြယ္ေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အစ႐ွိတဲ့ ကိစၥရပ္ေတြကို ဒီဂ်ီနီဗာက ကုလသမဂၢမွာ ေဆြးေႏြးၾကေလ့ ႐ွိၿပီး လံုၿခံဳေရးေကာင္စီအစည္းအေဝးလို အေရးႀကီးတဲ့ အစည္းအေဝးႀကီးေတြကိုေတာ့ ႏူးေယာ့ခ္က ကုလသမဂၢမွာ လုပ္ေလ့႐ွိပါတယ္၊ အစည္းအေဝးက်င္းပခ်ိန္နဲ႔ ႀကံဳႀကိဳက္ေနရင္ေတာ့ ခန္းမေတြထဲကို ဝင္ခြင့္မ႐ွိပါဘူးလို႔ ႀကိဳတင္ေၾကညာထားေပမယ့္လည္း အဲဒီေန႔က ဘာအစည္းအဝးမွ မ႐ွိတာနဲ႔ အားလံုးကိုေတာ့ ၾကည့္လိုက္ရပါတယ္၊

တကယ္တမ္းမွာေတာ့ တစ္နာရီဆိုတဲ့အခ်ိန္က ဘာမွကို မၾကာလိုက္ပါဘူး၊ အဲဒီဝင္းႀကီးထဲမွာလည္း အေဆာက္အဦးေတြက အျပင္ကေန ျမင္ထားတာထက္ကို အမ်ားႀကီးပိုမ်ားတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ ဧည့္လမ္းၫႊန္ကလည္း ရသမွ်အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ အစည္းအေဝးေတြ အေၾကာင္းအျပင္ ကုလသမဂၢရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းကိုပါ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ႐ွင္းျပ႐ွာတယ္၊ အဖြဲ႕မွာ လူက ၂၅ ေယာက္ဆုိေတာ့ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ႔ က်ေနာ္လည္း ၾကားတခ်က္ မၾကားတခ်က္နဲ႔ပါပဲ၊ ဒီၾကားထဲ ဓါတ္ပံုကလည္း အမွီ႐ိုက္ရေသး ဆိုပါေတာ့၊ ခန္းမ ေတြကို ဓါတ္ပံု႐ိုက္တဲ့အခါ က်ေနာ့္မွာ wide angle lens မ႐ွိလို႔ အားလံုးကို ၿခံဳၿပီး မ႐ိုက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး၊ ဒီ lens ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုေတာ့ အဆင္ေျပတဲ့အခါ ဝယ္ဦးမွပါပဲလို႔ ေတးထားလုိက္ေတာ့တယ္၊

(၁) The broken chair

ဒီထိုင္ခံု အက်ိဳးႀကီးက ေျမျမႇဳပ္မိုင္းတားဆီးေရး စာခ်ဳပ္ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ ႐ံုးေ႐ွ႕တည့္တည့္မွာကို ထား႐ွိပါတယ္၊ အစေတြဖြာၿပီး ျပတ္ေနတဲ့ ထိုင္ခံုေျခေထာက္ကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ ေျမျမႇဳပ္မိုင္းေၾကာင့္ ကိုယ္လက္အဂၤ ါ ဆံုး႐ွံဳးခဲ့ရသူေတြကို ကြင္းကနဲ ျမင္မိပါတယ္၊

(၂) မ်က္ႏွာစာႏွင့္ သူ၏အလံမ်ား

ညာဖက္အစြန္ဆံုးအတန္းက ဒုတိယေျမာက္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံအလံကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္၊

(၃) Security Hall

ဒီအခန္းမွာ စီးပြားေရးဆုိင္ရာကိစၥေတြ အျပင္ တခါတရံ လံုၿခံဳေရးဆိုင္ရာ အေၾကာင္းအရာေတြလည္း ေဆြးေႏြးၾကတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ ေရာက္ေနတဲ့ေနရာက သတင္းေထာက္ေတြအတြက္ ထားတဲ့အခန္းျဖစ္ပါတယ္၊ တဖက္ျခမ္း အေပၚဖက္နားမွာေတာ့ တၿပိဳက္နက္စကား ျပန္ေပးရတဲ့ စကားျပန္ေတြထိုင္တဲ့ အခန္းေလးေတြကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္၊

(၄) Human Right Hall

သူ႔နာမည္အတိုင္း လူ႔အခြင့္အေရးကိစၥေတြ အဓိကေဆြးေႏြးရာ ေနရာျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီခန္းမရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ မ်က္ႏွာက်က္ပန္းခ်ီပါ၊ နာမည္ေက်ာ္ စပိန္ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးက ၂၀၀၈ မွာ ေလာေလာလတ္လတ္ ဆြဲထားခဲ့တာ ျဖစ္ၿပီး ၁ ႏွစ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္၊ အလူမီနီယံအစေတြ၊ သံဇကာကြက္ေတြ၊ အထူအပါးစံုတဲ့ ေဆးေရာင္စံုေတြေၾကာင့္ သူ႔ခ်ည္းပဲ ၁၆ တန္ေလးတယ္၊ သစ္ေတာ ေတြနဲ႔ ေရလိႈင္းေတြပံုျဖစ္ပါတယ္၊

(၅) Assembly Hall

သူကေတာ့ အေထြေထြ အစည္းအေဝးေပါင္းစံု က်င္းပရာေပါ့၊

(၆) Earth from Assembly Hall

Assembly Hall ထဲက စင္ျမင့္မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ကမာၻ႔ေျမပံုပါ၊ ဒီေျမပံုရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ႏိုင္ငံအားလံုးကို မ်က္ႏွာမလိုက္ဘဲ တန္းတူ ရည္တူ႐ွိေအာင္လို႔ ေျမာက္ဝင္႐ိုးစြန္းကေန ျမင္ရတဲ့ ႐ွဳေထာင့္နဲ႔ ထုဆစ္ထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္၊

ညီလင္းသစ္
၉ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၀

အသြင္တူ၏ မတူ၏

ကိုယ္ခ်စ္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ကို လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ဆံုးျဖတ္သတ္မွတ္လိုက္ဖို႔ အခ်ိန္ မည္မွ် လိုအပ္မလဲဟု က်ေနာ္မသိပါ၊ အခ်ိဳ႕က အစကတည္းက လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ရည္႐ြယ္ၿပီး ခ်စ္ၾကသလို အခ်ိဳ႕ကလည္း ခ်စ္ၿပီးမွ လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ ေနာက္တစ္ဆင့္တိုးကာ စဥ္းစားၾကသည္။ ထိုႏွစ္မ်ိဳးအနက္ က်ေနာ္က ဒုတိယအမ်ိဳး အစားထဲမွာ ပါဝင္ပါသည္၊ ထို႔ထက္ပို ေျပာရလ်င္ လက္တြဲေဖာ္ ျဖစ္လာဖို႔ အသာထား၊ သူမႏွင့္ က်ေနာ့္အၾကားမွာ ခ်စ္ျခင္း၏ သစ္ပင္ကေလးတစ္ပင္ ႐ွင္သန္ေပါက္ဖြားလာလိမ့္မည္ဟုပင္ နဲနဲမွ ေတြးထင္မထားခဲ့...၊ ဒါေပမယ့္ ထိုသစ္ပင္ကေလးက တကယ္ပင္ စိမ္းစို ႐ွင္သန္ခဲ့ပါသည္၊

ဒီေလာကမွာ ေရစက္ဆိုတာ တကယ္႐ွိသည္ဟု ဆိုလွ်င္ ထိုေရစက္သည္ အာ႐ွတိုက္မွ က်ေနာ့္ကို ကီလုိမီတာ တစ္ေသာင္းေက်ာ္အကြာ ဥေရာပတိုက္မွ သူမႏွင့္ ေပါင္းဆံုေစေသာ အရာသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္၊ က်ေနာ္ႏွင့္သူမ အၾကား ဘာဆိုဘာမွ တူညီတာမ႐ွိ၊ ေမြးဖြားရာ တစ္ေနရာစီ၊ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အသြင္အျပင္ႏွင့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေတြးေခၚယူဆပံု တကြဲတၿပားစီ၊ မိခင္ဘာသာစကား ကလည္း တသီးတသန္႔၊ ထိုသို႔ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ကိုယ္ ႀကီးၿပင္းလာၾကေသာ က်ေနာ္ႏွင့္သူမအၾကားမွာ တူညီေသာ ဘံုယဥ္ေက်းမႈက ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုသာ ႐ွိခဲ့ပါသည္၊ မတူညီျခင္းမ်ားစြာ၏ အလယ္မွာ တူညီေသာ အခ်စ္တစ္ခုတည္းျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကသည္၊

အားလပ္ရက္မွာ ခရီးထြက္ရတာကို က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ႀကိဳက္ၾကသည္၊ တကယ္ေတာ့လည္း ခရီးသြား လုပ္ငန္းမွာ လုပ္ေနၾကသူေတြမို႔ ခရီးသြားဖို႔ ဝါသနာပါတာ သိပ္ေတာ့မဆန္းလွ၊ သုိ႔ႏွင့္ ျမန္မာၿပည္၏ ၿမိဳ႕မ်ားစြာ ကို က်ေနာ္တို႔ ေရာက္ခဲ့ၾကသည္၊ သူမက အလုပ္ခ်ိန္မွာ ေဘာင္းဘီဝတ္ၿပီး ခရီးသြားေသာအခါ ျမန္မာလံုခ်ည္ ဝတ္ေလ့႐ွိသည္၊ က်ေနာ္က အလုပ္ခ်ိန္မွာ လံုခ်ည္ဝတ္ၿပီး ခရီးသြားေသာအခါ ေဘာင္းဘီဝတ္သည္၊ ထိုသို႔ အသြင္မတူေသာ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို လူေတြက အထူးအဆန္းလို ၾကည့္ေလ့႐ွိၾကသည္၊ အစမွာေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္ နဲနဲစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာက္ေတာ့ ႐ိုးသြားသည္၊ အဓိက,က က်ေနာ္တို႔ သြားခ်င္သည့္ ေနရာေတြကို လြတ္လပ္စြာ သြားဖို႔ပဲ မဟုတ္လား၊

က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး ပုဂံကို ရင္ခုန္ၾကသည္၊ ပုဂံကို တခါေရာက္လ်င္ အနည္းဆံုး ၄ ရက္ေလာက္ေတာ့ ေနလိုက္ရမွ ေက်နပ္သည္၊ သို႔ေသာ္ အသားျဖဴ, ျဖဴလာသည့္ မႏၲေလးကို သူေရာက်ေနာ္ပါ သိပ္မသြားခ်င္၊ ဒါေပမယ့္ ေတာင္သမန္က အေၾကာ္ဆိုင္ေတြမွာေတာ့ တေမ့တေမာ ထိုင္ခ်င္ၾကသည္၊ အင္းဝက ျမင္းလွည္းေတြ ကိုခ်စ္သည္၊ မင္းကြန္းကိုေရာက္ရင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မျပန္ႏိုင္၊ သူမအတြက္ ေကာင္းတာတစ္ခုက ဘယ္ေနရာမွာ မဆို အိပ္ႏိုင္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္၊ ကားေပၚ ရထားေပၚ က်ေနာ္က မ်က္စိေၾကာင္ၿပီး ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနရခ်ိန္မွာ သူမ က အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ၊ က်ေနာ္က ေစ်းဆစ္ရေတာ့မယ္ဆို ဝန္ေလးသည္၊ သူမက ေစ်းဆစ္ရတာေပ်ာ္သည္၊ ျမန္မာၿပည္မွာ ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ ေနခဲ့ေသာသူမသည္ ျမန္မာစကားကို ေတာ္ေတာ္ေလး ေျပာႏိုင္ပါသည္၊ တိုးရစ္စ္အထင္ႏွင့္ ေရာင္းေသာ ေစ်းသည္က သူမထံမွ “နဲနဲေလာက္ ေလွ်ာ့ပါဦး”ဟုထြက္လာေသာအခါ တအံ့တၾသႏွင့္ ၿပံဳးၿပီး ေစ်းစ,ေလွ်ာ့ေတာ့သည္၊ ေညာင္ဦးေစ်းထဲမွ သံပုရာသီးသနပ္ကို သူမက ထမင္းျဖဴႏွင့္ ဒီအတိုင္းစားေလ့႐ွိသည္၊ အဲဒီ သံပုရာသီးသနပ္က ရန္ကုန္ကဟာေတြထက္ ပိုေကာင္းသည္-တဲ့၊ က်ေနာ္က သံပုရာသီးသနပ္ကို မႀကိဳက္ပါ၊ အကင္ဆိုင္မွာ က်ေနာ္ ဝက္နား႐ြက္ကင္ မွာစားေတာ့ သူမ မ်က္လံုးျပဴးသြား သည္၊ ၿပီးေတာ့ ကမာၻဦးလူသား တစ္ေယာက္ကို အ႐ွင္လတ္လတ္ ေတြ႔လိုက္ရသလိုမ်ိဳး က်ေနာ့္ကို ၾကည့္ေနခဲ့ သည္၊

အသြင္မတူတာေတြ ႐ွိလင့္ကစား သူမ “အိမ္သူ” ျဖစ္လာခဲ့သည္၊ ကြဲျပားျခားနားမႈေတြ ႐ွိေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ရဲရင့္စြာ ယံုၾကည္ခဲ့သည္၊ ႏွစ္ေယာက္တစ္ဘဝ တည္ေဆာက္ဖို႔အေရး က်ေနာ္တို႔ မ်ားစြာ အခ်ိန္ယူ စဥ္းစားခဲ့ရသည္၊ ေ႐ွ႕႔ဆက္ေလွ်ာက္ရမည့္ လမ္းခရီးမွာ အဓိကေသာ့ခ်က္သည္ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈသာျဖစ္ေၾကာင္း ေသခ်ာသြားသည့္အခါ အိမ္ေထာင္ေရးတံခါး ေသာ့ေပါက္ထဲသို႔ က်ေနာ္တို႔ေသာ့တံ ကိုထိုးသြင္း ဖြင့္ဝင္ခဲ့ေတာ့သည္၊

တခါတရံ က်ေနာ္က harmony ထက္ contrast ကိုပိုႀကိဳက္သည္၊ ဆန္႔က်င္ဖက္တို႔၏ အခ်င္းခ်င္း ျပန္လွန္ဆြဲ ငင္တည္ေဆာက္ပံုကို ႏွစ္သက္သည္၊ တကယ္ေတာ့ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝမွာ က်ေနာ္တို႔ၾကားက အသြင္မတူမႈ မ်ားသည္ အေသးအဖြဲေလးမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္၊ မအိမ္သူက မနက္စာကို အသားေျခာက္လို ခ်ိစ္လို အငန္ပါတာ ေတြ စားေလ့႐ွိသည္၊ က်ေနာ္က သစ္သီးယိုတို႔ cream တို႔လို အခ်ိဳပါတာ ပိုႏွစ္သက္သည္၊ မအိမ္သူက ျမန္မာအစားအစာ ေကာင္းေကာင္း မခ်က္တတ္ပါ၊ ကိစၥမ႐ွိ...၊ က်ေနာ္ကလည္း စားလို႔ရတာ အကုန္စားတတ္ သူျဖစ္သည္၊ သူခ်က္ေသာ အေနာက္တုိင္းအစားအစာေတြကို က်ေနာ္ႏွစ္သက္သလို က်ေနာ္ခ်က္ေသာ ျမန္မာ ဟင္းေတြကိုလည္း သူႀကိဳက္ပါသည္၊ တခါတရံ ကိုယ္စားခ်င္တာ ကိုယ္လုပ္စားၾကသည္၊ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ က်ေနာ္က when east meets west ဟုေျပာေလ့႐ွိပါသည္၊ က်ေနာ္က ပင္ကိုအားျဖင့္ အားနာတတ္ၿပီး ျပႆနာျဖစ္မည့္ အရာမ်ားကို ေ႐ွာင္လိုသည္၊ မအိမ္သူက မတရားတာ မွန္သမွ်ကို ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ဖို႔ ဝန္မ ေလးသူ၊ က်ေနာ္က မ်ိဳသိပ္ေမ့ေပ်ာက္ခ်င္သူ၊ မအိမ္သူကစိတ္ထဲ႐ွိတာ ဘြင္းဘြင္းေျပာတတ္သူ၊ ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္ သည့္အခါ ဝမ္းနည္းစရာေတြျပတိုင္း သူ႔မွာ မ်က္ရည္လည္႐ႊဲႏွင့္...၊ က်ေနာ္က သူ႔အား စ,ခ်င္စိတ္ကေလး နဲနဲ ျဖင့္ “အခု ဒီထဲကလူေတြက သ႐ုပ္ေဆာင္ေနၾကတာ၊ အျပင္မွာ တကယ္မေသဘူး သိလား”စသျဖင့္ ရယ္ျမဴးရိပ္ ကေလးျဖင့္ ေျပာသည့္အခါ မအိမ္သူက ခပ္႐ွက္႐ွက္ျဖင့္ မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ပစ္တတ္သည္၊ က်ေနာ္ တီဗီမွာ ေဘာလံုးပြဲၾကည့္ေသာအခါ မအိမ္သူက ရီမုတ္ကြန္ထ႐ိုးကို ဖ်တ္ကနဲဆြဲယူၿပီး “အင္း..ေဘာလံုးပြဲက ေနာက္ထပ္ တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ၾကာမွ ၿပီးမွာ၊ အဲဒါမတိုင္ခင္ေလးမွာ ဒီခ်န္နယ္လ္ ျပန္ေျပာင္းရင္ ဘယ္သူႏုိင္သြားလဲ သိရ မွာပဲ”ဟု ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ တျခားခ်န္နယ္လ္တစ္ခုကို ေျပာင္းပစ္တတ္သည္၊ က်ေနာ္က ထိတ္ထိတ္ျပာျပာျဖင့္ “ဟာ..မလုပ္နဲ႔ေလ၊ ေဘာလံုးပြဲဆိုတာ အႏိုင္အ႐ွံဳးသိရဖို႔ တစ္ခုတည္း ၾကည့္တာမွ မဟုတ္တာ၊ သူတို႔ေတြ ဘယ္ လိုကစားၿပီး ဘယ္လိုဂိုးဖန္တီးတယ္ဆိုတာ ၾကည့္ရတာ...”ဟုေျပာလ်င္ “သိသားပဲ..”ဟု ၿပံဳးစစျဖင့္ ျပန္ေျပာၿပီး ခ်န္နယ္လ္ ျပန္ေျပာင္းေပးတတ္သည္၊

အခုလို အေပၚယံမတူညီမႈေလးေတြက ဘာမွမဟုတ္ေပမယ့္ ႀကီးမားေသာအံမဝင္မႈမ်ားကိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ႀကိဳးစားၿပီး ျဖည့္တင္းရသည္၊ အစစ,အရာရာ ကြဲျပားေသာ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဝင္ဆံ့ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ရေသာ က်ေနာ့္ အတြက္ အမွီလိုက္ညႇိႏႈိင္းရတာေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိသလို ႏုိင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ကို ခင္ပြန္းေတာ္ထားေသာ မအိမ္သူအတြက္လည္း က်ေနာ္ႏွင့္သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္အၾကား အသြင္မတူမႈေတြကို ျဖည့္ဆည္းေက်ာ္ျဖတ္ ခဲ့ရ သည္၊ မည္သို႔ဆုိေစ အဓိကမွာ သူႏွင့္က်ေနာ္သာလ်င္ျဖစ္ၿပီး ႏွစ္ဦးအၾကား နားလည္မႈႏွင့္ mutual respect ထားဖို႔သာ ႀကိဳးစားခဲ့သည္၊

သို႔ႏွင့္ က်ေနာ္တို႔ထံသို႔ သားကေလး ေရာက္လာေသာအခါ unity in diversity ဟုက်ေနာ္ေတြးမိသည္၊ က်ေနာ္ ကသားႏွင့္ ျမန္မာလိုေျပာသလို မအိမ္သူကလည္း ျပင္သစ္လို ေျပာသည္၊ က်ေနာ္ေကာ္ဖီေသာက္ဖို႔ျပင္ေသာ အခါ သားကေလးက ေဘးမွေန၍ “သားလည္း ႀကီးလာရင္ ေကာ္ဖီေသာက္မယ္”ဟုေျပာၿပီး တဖက္မွ သူ႔အေမ ေသာက္ေနသည့္ လက္ဖက္ရည္ႀကမ္းကိုၾကည့္ကာ “လက္ဖက္ရည္လည္း ေသာက္မယ္”ဟု လွမ္းေျပာတတ္ သည္၊ က်ေနာ္တို႔၏ အသြင္တူျခင္း ကြဲျပားျခင္းတို႔သည္ သားထံတြင္ေပါင္းစုလ်က္႐ွိသည္၊ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္တို႔ အၾကား သေဘာတူညီမႈတစ္ခု ႐ွိသည္၊ သားကေလးကို တစ္ဦးကဆံုးမရာတြင္ အကယ္၍အျခားတစ္ဦးက သေဘာကြဲလြဲပါက မည္သို႔မွ်ဝင္မေျပာဘဲ ကေလးေနာက္ကြယ္တြင္သာ ညႇိႏႈိင္းၾကရန္ျဖစ္သည္၊ သားကေလးကုိ လူမႈဘဝအေၾကာင္း သင္ၾကားေပးသည့္အခါ က်ေနာ္တို႔ အေကာင္းဆံုးဟု ယူဆေ႐ြးခ်ယ္ထားသည့္ အရာတစ္ခု တည္းကိုသာ သင္ၾကားေပးလိုပါသည္၊ သူ႔အေဖႏွင့္အေမသည္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အသြင္မတူေသာ္လည္း သူ႔အ ေပၚထားသည့္ ၄င္းတို႔၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ မတူကြဲျပားျခင္း အလ်င္းမ႐ွိေၾကာင္း သားကို ခံစားလံုၿခံဳေစခ်င္ ပါသည္။

ညီလင္းသစ္
၃ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၀

(မယုဝရီတက္ဂ္ထားတဲ့ ပို႔စ္ျဖစ္ပါတယ္၊ က်ေနာ္ကသာ အခုမွ ေရးျဖစ္ေပမယ့္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဒီအေၾကာင္းကို ေရးၿပီးတာ ၾကာေနပါၿပီ၊ ဆိုေတာ့...ဘယ္သူ႔မွ အထူးအေထြထပ္ၿပီး မတက္ဂ္ေတာ့ပါဘူး)