စာေမးပြဲမ်ား

ဘဝတေလွ်ာက္ ေျဖဆိုခဲ့ရေသာ စာေမးပြဲမ်ားအေၾကာင္း တေလာဆီက ဘာရယ္မဟုတ္ ျပန္ေတြးေနမိသည္၊ ဟိုးငယ္စဥ္ ကေလးဘဝ ကတည္းက ေတာက္ေလွ်ာက္မနားတမ္း ေျဖခဲ့ရေသာ စာေမးပြဲမ်ားက အေတာ္ပင္မ်ားျပားပါသည္၊ ပထမအစမ္း၊ ဒုတိယအစမ္း စာေမးပြဲ၊ အတန္းတင္ စာေမးပြဲ၊ လပတ္ အရည္အခ်င္းစစ္ စာေမးပြဲ၊ အလြတ္သေဘာ စာေမးပြဲ၊ အမွတ္ေပး က်ဴတိုရီယယ္လ္ စာေမးပြဲ၊ လက္ေတြ႔စာေမးပြဲ...၊ ေခါင္းစဥ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ေအာက္မွာ က်ေနာ္တို႔ ေျဖဆိုခဲ့ရေသာ စာေမးပြဲမ်ား မည္၍မည္မွ် ႐ွိခဲ့မည္မွန္း မသိႏိုင္ပါ၊

စာေမးပြဲ အေရအတြက္ကို မမွတ္မိေပမယ့္ စာေမးပြဲမ်ား၏ လႊမ္းမိုး၊ အေရးပါမႈမ်ားကို အခုျပန္စဥ္းစားေတာ့ ေရးေတးေတး မွတ္မိေနသည္၊ ေယဘုယ်အားျဖင့္ က်ေနာ္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည့္ မူလတန္း၊ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္း စာေမးပြဲမ်ားက ဒီစာက်က္၊ ဒီစာေမး၊ ဒီစာေျဖ စနစ္ျဖင့္ ပံုမွန္သြားေနသည့္ စာေမးပြဲမ်ား ျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္ ေလးတန္းႏွစ္က အင္မတန္မွ အ႐ိုက္ၾကမ္းေသာ ဆရာတစ္ေယာက္၏ အခန္းမွာ တက္ရပါသည္၊ အတန္းထဲမွာ ဆရာ႐ိုက္တာ မခံရဖူးသူ မ႐ွိ၊ ေတာ္သူက နည္းနည္းအ႐ိုက္ခံရၿပီး ညံ့သူက မ်ားမ်ားအ႐ိုက္ခံရတာပဲ ကြာမည္၊ သုိ႔ေသာ္ ဆရာက စာသင္ေကာင္းသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ၿပီး သူ႔အတန္းမွာ ေက်ာင္းသား မိဘတိုင္းက ေက်ာင္းအပ္ခ်င္ၾကသည္၊ အဲဒီတုန္းက ေလးတန္းက ၿမိဳ႕နယ္စစ္ျဖစ္၍ ေမးခြန္းခက္သည္ဟု သတင္းႀကီးသည္၊ ဆရာ့အခန္းမွာ ႏွစ္စဥ္လိုပင္ တန္းလံုးကြ်တ္ ေအာင္တတ္ၾကသည့္ အတြက္ ဆရာက နာမည္ႀကီးျခင္း ျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္၏ အေျခခံပညာ သင္ၾကားမႈ တေလွ်ာက္မွာ က်န္သည့္ ဆရာမ်ားက သူ႔ေလာက္ မ႐ိုက္ၾကေပမယ့္ စာေမးပြဲတိုင္းကို က်ေနာ္ ေလးနက္စြာျဖင့္ ေျဖခဲ့သည္ခ်ည္း ျဖစ္ပါသည္၊

တကၠသိုလ္မွာေတာ့ နည္းနည္းကြဲ သြားသည္ဟု ဆိုရမည္ ထင္သည္၊ ဒါကိုသင္၊ ဒါကိုေမးေပမယ့္ ဒါမရလို႔ ဟိုဟာေျဖသည့္ အျဖစ္ေတြက ႐ွိလာခဲ့သည္၊ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ တရံမလပ္ ၾကားေနခဲ့ရသလို တခါမွာေတာ့ ကိုယ္တိုင္လည္း မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီလို တလြဲေျဖခဲ့ဖူးသည္၊ တကၠသိုလ္ ဒုတိယႏွစ္လား၊ တတိယႏွစ္လား ေကာင္းစြာ မမွတ္မိေတာ့သည့္ အတန္းတင္ စာေမးပြဲတစ္ခုမွာ ျဖစ္သည္၊ ေမးခြန္းကို ၾကည့္ၿပီး ကိုယ္ရတာက တစ္ပုဒ္၊ ႏွစ္ပုဒ္ပဲ ႐ွိမွန္း သိလုိက္သည္၊ အဲဒီရတာကို ေျဖၿပီးသည့္ေနာက္ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္း မသိသျဖင့္ ခဏထိုင္ေနမိသည္၊ နားထဲမွာေတာ့ စာသင္ခန္းထဲမွာ ဆရာမ တခ်ိန္လံုး ေျပာေနခဲ့သည့္ မရလည္း ဒီအတိုင္း ထိုင္မေနနဲ႔၊ ေမးခြန္းနဲ႔ ဆိုင္ဆိုင္၊ မဆိုင္ဆိုင္ ေခါင္းထဲ႐ွိတာ ခ်ေရး၊ ေနာက္ဆံုး ဒီဘာသာရပ္ မဟုတ္သည့္တိုင္ တျခားဘာသာရပ္က စာပဲရလည္း ေရးသာေရး၊ အေျဖလႊာေပၚမွာ စာ႐ွိေနဖို႔က အေရးႀကီးတယ္ ဆိုသည့္ စကားကိုပဲ ၾကားေနခဲ့သည္၊ ဒီလို စကားေတြကို ေျပာေနခ်ိန္မွာ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ေနသည့္ ဆရာမ၏ မ်က္ႏွာကို က်ေနာ္ရိပ္မိ ခံစားေနခဲ့ရပါသည္၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အမ်ားနည္းတူ မိုးခါးေရတခြက္ႏွင့္ က်ေနာ္စာေမးပြဲ ဆက္ေျဖ ခဲ့သည္၊ ငါးမန္းတစ္ေကာင္၏ အာ႐ံုခံစနစ္အေၾကာင္း ေမးထားသည့္ ေမးခြန္းနံပါတ္ကို ေကာက္တပ္ၿပီး ကိုယ့္ေခါင္းထဲမွာ ႐ွိေနသည့္ ဖား၏အစာေျခစနစ္အေၾကာင္းကို ခ်ေရးေနသည့္ တေလွ်ာက္လံုးမွာ ရေနသည့္ စိတ္ခံစားမႈကို ယခုတိုင္ က်ေနာ္မွတ္မိေနပါသည္၊ ႀကီးမား ေလးလံလွသည့္ အလြဲႀကီးတစ္ခုကို ေခါင္းေပၚမွာ ႐ြက္ထားရသည့္ ေလးပင္ထိုင္းမႈိင္းမႈႏွင့္အတူ ႐ွက္႐ြံ႕အားနာေနသည့္ ခံစားမႈမ်ား...၊

တကယ္တမ္း ဆိုရလွ်င္ စာေမးပြဲမ်ားကို က်ေနာ္ သေဘာက်ေလ့ ႐ွိပါသည္၊ ငယ္စဥ္ကတည္းက စာေမးပြဲနီးလာလွ်င္ အၿမဲေပ်ာ္ေနေလ့ ႐ွိသည္၊ စာေမးပြဲ ေျဖရမွာ ေပ်ာ္သည့္က်ေနာ့္ကို အခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားက နားမလည္ႏိုင္ၾက၊ စာေမးပြဲ ျမန္ျမန္ေရာက္ေစခ်င္သည္ဟု ေျပာမိသည့္အခါ က်ေနာ့္ကို ဝိုင္းၿပီး ေကာင္းခ်ီးေပးသံမ်ား ၾကားရတတ္သည္၊ စာေမးပြဲ ေမးခြန္းမွာ ဘာေတြကိုမ်ား ေမးမွာပါလိမ့္ဟု သိခ်င္စိတ္တခုက က်ေနာ့္ကို အၿမဲတမ္း စိတ္လႈပ္႐ွားေစေလ့ ႐ွိပါသည္၊ မ်ားမ်ားသိခ်င္ေလေလ မ်ားမ်ားေပ်ာ္ၿပီး စိတ္လႈပ္႐ွားေလေလ ျဖစ္သည္၊ ျခြင္းခ်က္ တစ္ခုေတာ့႐ွိသည္၊ စာေမးပြဲေမးခြန္းက ဘာပါလိမ့္ဟု သိလိုစိတ္ ျပင္းျပေသာ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္မွာ ထိုေမးခြန္းေတြကို ျပန္လည္ေျဖႏိုင္ေသာ အေျဖေတာ့ ႐ွိထားဖို႔ လိုပါလိမ့္မည္၊ အင္မတန္ ေတာ္ေသာ ေက်ာင္းသားစာရင္းမွာ က်ေနာ္ မပါသလို ညံ့ေသာစာရင္းမွာလည္း မပါ,ပါ၊ က်ေနာ့္ကို စာရင္းတခုထဲမွာ မျဖစ္မေနထည့္ဖို႔ တစံုတေယာက္က တိုက္တြန္းမည္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ ဥာဏ္ေကာင္းသည့္ ေက်ာင္းသားစာရင္းမွာ ထည့္ႏိုင္ပါသည္၊ ထိုအက်ိဳးဆက္က စာေမးပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ရာမွာ မ်ားစြာအေထာက္အကူ ျဖစ္ေစသည္၊ က်ေနာ္စာက်က္ရာမွာ အခ်က္အလက္ ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျဖစ္စဥ္ျပအားျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေၾကာင္းက်ိဳး ဆက္စပ္မႈ ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏႈိင္းယွဥ္ျခင္းျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အႀကိမ္မ်ားစြာ ႐ြတ္ဖတ္ျခင္း ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း တနည္းနည္းျဖင့္ မွတ္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါသည္၊ မ်ားေသာအားျဖင့္ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ စာတစ္ပုဒ္ကို ဘယ္လိုမွတ္ရမလဲဆိုတာ ကံေကာင္းစြာျဖင့္ ေတြ႔သြားတတ္ေလ့ ႐ွိေသာအခါ စာေမးပြဲမ်ားက က်ေနာ့္အတြက္ ေစာင့္ႀကိဳစရာ ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့သည္၊ စာေမးပြဲေတြကို စိန္ေခၚပြဲေတြအျဖစ္ က်ေနာ္ဆက္ၿပီး ေစာင့္ေမွ်ာ္ရင္ခုန္ ခဲ့ပါသည္၊

အသက္အ႐ြယ္ အပိုင္းအျခား တစ္ခုကိုေရာက္မွ ျပန္လည္ဆန္းစစ္ေတာ့ စာေမးပြဲေတြအေပၚ က်ေနာ္၏ ေစာင့္ေမွ်ာ္မႈမွာ တကၠသိုလ္ တက္ေနစဥ္အတြင္း တစစျဖင့္ မွိန္ဝါး၊ က်ဆင္းလာခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္၊ မကြယ္မဝွက္ ဆိုရလွ်င္ တကၠသိုလ္ စာသင္ႏွစ္မ်ားကို က်ေနာ္ မေပ်ာ္ပိုက္ခဲ့တာ ေသခ်ာပါသည္၊ တကၠသီလာ ျမကြ်န္းသာအျဖစ္ က်ေနာ္ေျခခ် မိသည့္ ပထမဆံုး ေနရာက လိႈင္တကၠသိုလ္၊ အာရ္စီတူးမွာ ျဖစ္သည္၊ ေက်ာင္းကို သြားသည့္ ပထမဆံုးေန႔ ခံစားခ်က္ကို မွတ္မိေနေသးသည္၊ ေက်ာင္းသားသစ္တို႔ ထံုးစံ ေက်ာင္းဝင္းထဲမွာ မဝံ့မရဲျဖင့္ စမ္းတဝါးဝါး၊ တစ္ဦးတည္း သြားေနခဲ့ရသည္၊ က်ေနာ္တို႔ ဆယ္တန္းေျဖသည့္ အခ်ိန္က စာေမးပြဲမွာ ဘာသာရပ္တခုခု ေကာင္းေကာင္း မရလွ်င္ အေျဖလႊာကို ျခစ္ခ် ပစ္တာမ်ိဳး၊ ဆက္မေျဖတာမ်ိဳး လုပ္ၾကသည့္ ဓေလ့႐ွိခဲ့သည္၊ သေဘာက မစို႔မပို႔ အမွတ္ေလးႏွင့္ ေအာင္ၿပီး တကၠသိုလ္မွာ မေကာင္းသည့္ေမဂ်ာျဖင့္ တေလွ်ာက္လံုး တက္ရမည့္အစား အခုလိုျခစ္ခ်ၿပီး ေနာက္တစ္ႏွစ္မွ အမွတ္ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ေအာင္,ေအာင္လုပ္ၿပီး အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း တကၠသိုလ္ တစ္ခုကို သြားမည့္ သေဘာပဲျဖစ္သည္၊ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ အခ်ိဳ႕က အဆိုပါ ကာမီကာေဇ စိတ္ဓါတ္ျဖင့္ ျခစ္ခ်က်န္ခဲ့သလို အခ်ိဳ႕ကလည္း အလိုမတူဘဲ က်က်န္ခဲ့သည္၊ သည္လိုႏွင့္ ေက်ာင္းအသီးသီးက အဖြဲ႔လိုက္ ေရာက္လာၾကသည့္ တကၠသိုလ္ကို က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲ ေရာက္လာခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္၊

မေပ်ာ္ပိုက္သည့္အတူ ဒုတိယႏွစ္မွစၿပီး အေဝးသင္တကၠသိုလ္ပဲ ဆက္တက္ျဖစ္ခဲ့ေတာ့သည္၊ သည္လိုႏွင့္ ႏွစ္ပတ္မွ တခါ စေန၊ တနဂၤေႏြပဲ တက္ရသည့္ အေဝးသင္တကၠသိုလ္က တကယ္ပဲ ေဝး,ေဝးလာခဲ့ၿပီး အဲဒီမွာ ေျဖရသည့္ စာေမးပြဲေတြရဲ႕ တန္ဖိုးကလည္း က်ေနာ့္အတြက္ ယုတ္ေလ်ာ့၊ က်ဆင္းလာခဲ့သည္၊ တဖက္မွာလည္း လုပ္ငန္းခြင္ ဝင္ေနၿပီဆိုေတာ့ တကယ့္လက္ေတြ႔ဘဝမွာ ရင္ဆိုင္ေနရသည့္ စာေမးပြဲ ေတြကိုပဲ ေျဖႏိုင္ေအာင္ ပိုၿပီးႀကိဳးစားခ်င္ေတာ့သည္၊ ဗိုလ္တစ္ေထာင္ တကၠသိုလ္သည္ သူ႔အတုိင္းအတာႏွင့္သူ ေပ်ာ္ေမြ႔ဖြယ္ရာ ျမကြ်န္းသာ ျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း က်ေနာ့္အတြက္ ခ်ိဳၿမိန္ေသာ တကၠသီလာ ေန႔ရက္မ်ားကို ေဆာင္ၾကဥ္းမေပးႏိုင္ပါ၊ ကိုယ္သင္ေနသည့္ စာမ်ား၏ ေလးနက္မႈ၊ အသံုးဝင္မႈကို မေတြ႔ရေတာ့သည့္အခါ ထိုစေန၊ တနဂၤေႏြ စာသင္ရက္တို႔ ျမန္ျမန္ပဲ ကုန္ဆံုးသြားပါေစဟုသာ ဆုေတာင္း မိေတာ့သည္၊ ေက်ာ္ျဖတ္သြားသည့္ စာသင္ရက္တို႔၏ ေနာက္က စာေမးပြဲ ေတြကိုလည္း 'ဝတၱရား' ဆိုတာထက္ ပိုၿပီး မျမင္ႏိုင္ေတာ့...၊ ဒါသင္မယ္၊ ဒါပဲေမးမယ္၊ မရရင္လည္း ဟိုဟာေျဖလို႔ ရတယ္ ဆိုသည့္ မိုးခါးေရေတြကိုပဲ ေဆးမႀကိဳက္ေပမယ့္ ျမန္ျမန္ေနေကာင္းခ်င္သည့္ လူမမာ တစ္ေယာက္လို ႀကိတ္မွိတ္ေသာက္ခဲ့ မိေတာ့သည္၊ ကိုယ္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ သံုးမွာမဟုတ္တဲ့ ဘာသာရပ္ တခုကို စိတ္မပါဘဲ အခ်ိန္ကုန္ခံ၊ ေငြကုန္ခံၿပီး ဘာ့ေၾကာင့္စာေမးပြဲေတြ ဆက္ေျဖေနခဲ့သလဲ ဆိုသည့္ ေမးခြန္းအတြက္ေတာ့ က်ေနာ့္မွာ ဒီတသက္ အေျဖ႐ွိႏိုင္မည္ မထင္ပါ၊

ဘဝမွာ မွတ္မိေနေသာ စာေမးပြဲတစ္ခုကို ေျပာပါဆိုလွ်င္ေတာ့ ဂ်ီတီအိုင္ ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲကို က်ေနာ္ ခ်က္ခ်င္းသတိရမိမည္ ထင္သည္၊ အေၾကာင္းကေတာ့ ဘဝတေလွ်ာက္မွာ တႀကိမ္တည္း က်႐ွံဳးခဲ့ဖူးေသာ စာေမးပြဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္၊ တကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္ေတြ ေစာင့္ေနတုန္း ဂ်ီတီအိုင္တက္ဖို႔ ဝိုင္းဝန္းအႀကံေပးသျဖင့္ ေရာေယာင္ေခါင္းညိတ္ခဲ့ မိသည္၊ စာေမးပြဲအတြက္ က်ဴ႐ွင္ေတြ တက္ေနတုန္းမွာပဲ ဒီစာေတြကို ဘယ္လိုမွ စိတ္မဝင္စားႏိုင္ခဲ့မွန္း သိေသာ္လည္း စာေမးပြဲကိုေတာ့ သြားေျဖခဲ့ေသးသည္၊ စာေတြကိုမရသလို စာေမးပြဲ အေပၚလည္း ဘယ္လိုမွမေန..၊ ႀကိဳတင္ေစာင့္ေမွ်ာ္ ခဲ့တာလည္း မ႐ွိဘဲ ဝတ္ေက်တန္းေက်သာ ေျဖခဲ့ပါသည္၊ သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕က ခိုးခ်ဖို႔အႀကံေပးေတာ့ ပထမေတာ့ လုပ္ဖို႔ စဥ္းစားလိုက္ေသးသည္၊ သို႔ေသာ္ ဘယ္စာေမးပြဲမွာမွ က်ေနာ္ မခိုးခ်ဖူးခဲ့...၊ အခုဟာက ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲ ဆိုသည့္တုိင္ ခိုးခ်ဖို႔ ျပင္ဆင္ေရး၊ စာေမးပြဲခန္းထဲမွာ ခိုးခ်ဖို႔ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ဆိုတာ ေတြးမိတာႏွင့္ပင္ က်ေနာ့္အတြက္ အလုပ္မျဖစ္မွန္း သိလိုက္သည္၊ တခါခိုး တခါမိဆိုသလို ျဖစ္မွာ ေသခ်ာသည္၊ သုိ႔ႏွင့္ ႐ိုးသားစြာပဲ သြားေျဖခဲ့သည္၊ အခု ျပန္ေတြးေတာ့ ထိုစာေမးပြဲ မေအာင္ခဲ့တာကိုပဲ ေက်နပ္မိသည္၊ မသမာေသာ နည္းတခုခုျဖင့္ ေအာင္သြားခဲ့သည္ ဆိုပါစို႔၊ က်ေနာ္ စိတ္မဝင္စားေသာ စာမ်ားေၾကာင့္ စာသင္ႏွစ္ တေလွ်ာက္လံုး စိတ္ညစ္စြာႏွင့္ ျဖတ္သန္းရင္း ခိုးခ်ၿပီး ေအာင္ရင္ေအာင္၊ မဟုတ္ရင္ေတာ့ စာေမးပြဲေတြ ဆက္တိုက္က်ေနမွာ ေသခ်ာပါသည္၊ စာမရေပမယ့္ လိပ္ျပာသန္႔ခဲ့ေသာ စာေမးပြဲေလးကို အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္တိုင္း သတိရမိတတ္ပါသည္၊

ဟိုတေလာဆီကေတာ့ ဌာနမွ ဒါ႐ိုက္တာက ေမာ္ေတာ္ဘုတ္လိုင္စင္ ေလွ်ာက္ဖို႔ တိုက္တြန္း အႀကံေပးလာခဲ့သည္၊ ဓါတ္ခြဲဖို႔ ေရနမူနာေတြ ယူေနၾကျဖစ္သည့္ ေရကန္ႀကီးထဲမွာ ေနရာအႏွံ႔ ေရေတြယူႏိုင္ဖို႔ ေမာ္ေတာ္တစ္စီးႏွင့္ အလုပ္,လုပ္ရမည့္ ကိစၥျဖစ္သည္၊ လက္႐ွိပေရာဂ်က္မွာ လုပ္ေနသည့္ ပီအိပ္ခ်္ဒီ ေက်ာင္းသားဆီမွာ လိုင္စင္႐ွိေပမယ့္ သူက ၄ ႏွစ္ကုန္လို႔ စာတမ္းေရးၿပီးတာႏွင့္ ဌာနမွာ ႐ွိေတာ့မွာမဟုတ္..၊ ထိုေက်ာင္းသား မ႐ွိေတာ့သည့္အခါ လာမည့္ ပေရာဂ်က္ေတြမွာ ဆက္လုပ္ဖို႔ သေဘာၤေမာင္းခြင့္ လိုင္စင္ ႐ွိသင့္သည့္သူသည္ က်ေနာ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္၊ ဒီတသက္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေမာ္ေတာ္ဝယ္ဖို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မစဥ္းစားဖူးေသာ္လည္း လုပ္ငန္းလိုအပ္ခ်က္ ျဖစ္သည္က တေၾကာင္း၊ ဌာနမွ ကုန္က်စရိတ္အားလံုး တာဝန္ယူသည္က တေၾကာင္းေၾကာင့္ က်ေနာ္ လက္ခံလိုက္သည္၊ သုိ႔ႏွင့္ အတန္ၾကာ ေဝးေနခဲ့ ေသာ စာေမးပြဲေတြႏွင့္ ျပန္လည္ ဆံုစည္းဖို႔ ျဖစ္လာခဲ့ျပန္သည္၊ လိုင္စင္ရဖို႔ ေရးေျဖႏွင့္ လက္ေတြ႔ စာေမးပြဲႏွစ္ခု ေအာင္ရမည္၊ မၾကာခင္ ရက္မ်ားမွာ က်ေနာ္ ထိုစာေမးပြဲမ်ားကို ေျဖေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္၊ ငယ္စဥ္ကလို ေပ်ာ္႐ႊင္၊ ရင္ခုန္ ေနသလားဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဆန္းစစ္ ၾကည့္ေတာ့ မေပ်ာ္ပါ၊ ရင္မခုန္ပါ၊ ေဆာင္႐ြက္ရမည့္ အငန္းအတာ တခုကို ျပင္ဆင္ေန သည္ထက္ ပိုေသာ စိတ္ခံစားမႈ တစံုတခုမွ ႐ွိမေနတာ ေသခ်ာပါသည္၊ အသက္အ႐ြယ္ကို လုိက္ၿပီး စာေမးပြဲေတြ အေပၚထားေသာ စိတ္အေျခအေနက ေျပာင္းလဲသြားခဲ့သည္၊ ဒါဟာ ရင့္က်က္ျခင္း မ်ားလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ႐ိုးအီၿပီး ထံုသြားသည့္ သေဘာလား၊ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာဖို႔ က်ေနာ္ မစြမ္းသာပါ၊ က်ေနာ္တို႔ ေပ်ာ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ေၾကာက္ သည္ ျဖစ္ေစ၊ ႀကိဳဆိုသည္ျဖစ္ေစ၊ ေ႐ွာင္႐ွားခ်င္သည္ျဖစ္ေစ...၊ စာသင္ခန္းေတြ ထဲမွာေရာ၊ လက္ေတြ႔ဘဝမွာပါ စာေမးပြဲေတြက ေတာ့ ပံုစံမ်ိဳးစံုႏွင့္ ဘဝတေလွ်ာက္လံုး ႐ွိေနမွာ ေသခ်ာပါသည္...။ ။

ညီလင္းသစ္
၇ ေမ၊ ၂၀၁၁