01 June 2011

ဘိုက္ခ္တူဝပ္ခ္ ...


ေမလထဲကို ဝင္လာၿပီဆိုရင္ပဲ ဒီစကားလံုးကို အလုပ္မွာ စၿပီးၾကားရၿပီ၊ ပိုစတာေတြကို ေၾကာ္ျငာသင္ပုန္းေတြမွာ ေတြ႔လာ ရၿပီ၊ သိပ္မၾကာခင္ မွာပဲ အီးေမးလ္ေတြ ေရာက္လာတတ္ပါတယ္၊ ဘိုက္ခ္တူဝပ္ခ္ (Bike to work) ဆိုတာက သူ႔နာမည္ ၾကည့္႐ံုနဲ႔ကို သိႏိုင္တဲ့ အလုပ္ကို စက္ဘီးနဲ႔ သြားဖို႔ လႈပ္႐ွားမႈပါ၊

ဘိုက္ခ္တူဝပ္ခ္ လႈပ္႐ွားမႈ ကို ပုဂၢလိက အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုက စတင္ၿပီးေတာ့ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ စာတိုက္၊ အာမခံ ကုမၸဏီ စတဲ့ အျခား အဖြဲ႔အစည္းေတြကလည္း ပံ့ပိုးလာၾကပါတယ္၊ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကေတာ့ ႐ွင္း႐ွင္းေလးပါ၊ အလုပ္ကို စက္ဘီးနဲ႔ သြားျခင္းအားျဖင့္ ေမာ္ေတာ္ကားက ထြက္တဲ့ ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္ ဓါတ္ေငြ႔ကို ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္မယ္၊ ဓါတ္ဆီ၊ ဒီဇယ္ စတဲ့ ေလာင္စာစြမ္းအင္ေတြကို အလြန္အမင္း သံုးစြဲေနရတာကိုလည္း ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္မယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကီလိုကယ္လိုရီ ေတြလည္း ေလ်ာ့ေစမွာျဖစ္လို႔ က်န္းမာေရးအတြက္ အေထာက္အကူ ျဖစ္မယ္၊ စသျဖင့္ပါပဲ...၊ ဒီ ဘိုက္ခ္တူဝပ္ခ္ အဖြဲ႔က ဆြစ္ဇာလန္ တႏိုင္ငံလံုးက ကုမၸဏီေတြ၊ ေက်ာင္းေတြ၊ အစိုးရ႐ံုးေတြကို ဆက္သြယ္ၿပီး ဒီလႈပ္႐ွားမႈမွာ ပါဝင္လာဖို႔ ႏိႈးေဆာ္ေလ့ ႐ွိပါတယ္၊

ဇြန္လ ကို စက္ဘီးျဖင့္ အလုပ္သြားျခင္း လအျဖစ္ သတ္မွတ္ပါတယ္၊ ဒီေန႔က ပထမဆံုးေန႔ေပါ့၊ လုိက္နာရမွာေတြက ကိုယ့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ေတြကို ညႇိၿပီး အဖြဲ႔ဝင္ ၄ ေယာက္ပါတဲ့ အဖြဲ႔ေလးတစ္ခု ဖြဲ႔ရမယ္၊ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္,ေယာက္က စက္ဘီးနဲ႔လာဖို႔ ပ်င္းလာရင္ေတာင္ အခ်င္းခ်င္းအားေပးလို႔ ရေအာင္ပါ၊ အလုပ္ကို အတူလာစရာ၊ ျပန္စရာ မလိုပါဘူး၊ အဲဒီလို အဖြဲ႔,ဖြဲ႔ၿပီးရင္ ဘိုက္ခ္တူဝပ္ခ္ ဝက္ဘ္ဆိုဒ္မွာ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီက အေကာင့္ဖြင့္ၿပီး စာရင္းသြင္းရမယ္၊ ၿပီးရင္ ဇြန္လ အလုပ္တက္ရက္ရဲ႕ ၅၀% ကို စက္ဘီးစီးၿပီး အလုပ္ကို အသြားအျပန္ လုပ္ဖို႔ပါပဲ၊ ကိုယ္က ရက္ ၂၀ အလုပ္,လုပ္တယ္ဆိုရင္ အနည္းဆံုး ၁၀ ရက္မွာ စက္ဘီးနဲ႔ အလုပ္သြားဖို႔ေပါ့၊ ဇြန္လကုန္ မွာေတာ့ အဲဒီဝက္ဘ္ဆိုဒ္ရဲ႕ ျပကၡဒိန္မွာ ဘယ္ႏွရက္ စီးျဖစ္ခဲ့လဲ ဆိုတာ စာရင္းသြင္းဖို႔လိုတယ္၊ အဲဒီအခါ အျပန္အလွန္ အေနနဲ႔ သူတို႔က ၅၀% စီးခဲ့သူေတြကို ကံစမ္းမဲ ေဖာက္ေပးပါလိမ့္မယ္၊ အဖြဲ႔လိုက္ဆုေကာ တစ္ဦးခ်င္းဆုေတြပါ စီစဥ္ထားပါတယ္၊

တကယ္ေတာ့ က်ေနာ့္အလုပ္မွာ စက္ဘီးနဲ႔ အလုပ္လာၾကသူေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ၊ တခ်ိဳ႕ဆို တႏွစ္ပတ္လံုး မိုး႐ြာ,႐ြာ၊ ႏွင္းက်,က် ဝတၱရား မပ်က္ပါပဲ၊ အမ်ားစုက ကံစမ္းမဲ ေပါက္ဖို႔ဆိုတာထက္ အခုလို ရက္ကေလး သတ္သတ္မွတ္မွတ္ နဲ႔ဆိုေတာ့ တြန္းအားတစ္ခု ရတာမို႔ ပါဝင္ၾကတဲ့ သေဘာပါ၊ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ဌာနေပါင္းစံုက စာရင္းသြင္း ၾကတာ ၁၀၇ ဖြဲ႔႐ွိတယ္လို႔ သိရတယ္၊ စက္ဘီးနဲ႔ အလုပ္တက္တယ္ လို႔ ေယဘုယ် ေျပာေပမယ့္လည္း အကယ္၍ မိုး႐ြာတဲ့ ေန႔ေတြမွာ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး လာလို႔ရပါတယ္၊ စက္ဘီး မစီးခ်င္ရင္ စကိတ္စီးၿပီး လာလို႔လည္း ရတယ္၊ အေျခခံ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ကိုယ့္ရဲ႕ ေျခေထာက္ႂကြက္သားကို အသံုးျပဳၿပီး အလုပ္သြားဖို႔ပါပဲ...၊

ႀကံဳလို႔ စက္ဘီးနဲ႔ ပတ္သက္တာတခု ေျပာခ်င္ပါတယ္၊ အရာရာကို အာမခံ insurance ထားၾကတဲ့ ဒီႏိုင္ငံမွာ စက္ဘီးအတြက္ သူတပါး ထိခိုက္မႈ အာမခံလည္း ထားရပါတယ္၊ ကိုယ့္စက္ဘီးက တေယာက္,ေယာက္ကို တိုက္မိလို႔ ျဖစ္ေစ၊ သူမ်ား ကားကို ျခစ္မိသြားလို႔ ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ့္စက္ဘီးေၾကာင့္ ျဖစ္သြားတဲ့ ထိခိုက္မႈေတြကို အဲဒီ အာမခံ ကုမၸဏီက ေလ်ာ္ေပးပါလိမ့္မယ္၊ အာမခံ ထားဖို႔အတြက္ကေတာ့ လြယ္ပါ တယ္၊ စာတိုက္မွာ အဲဒီအာမခံ စတစ္ကာေလး တစ္ခုဝယ္ၿပီးေတာ့ စက္ဘီးမွာ ကပ္ထားလိုက္႐ံု ပါပဲ၊ မထားမေနရ ဆိုေပမယ့္ ေစ်းေတာ့ မႀကီးပါဘူး၊ ၄ ေဒၚလာေလာက္ပဲ ေပးရတယ္၊ အဲဒီစတစ္ကာ မ႐ွိရင္ ရဲက ဒဏ္ေငြ ၄၀ ေဆာင္ခိုင္းလို႔ ရတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အက္ဆီးဒင့္ မျဖစ္သေ႐ြ႕ေတာ့ ဘယ္သူကမွ လိုက္စစ္ မေနပါဘူး၊ ေျပာရရင္ေတာ့ အျခား သူတပါးထိခိုက္မႈ အာမခံ ေတြလည္း ထားေနၾကရေတာ့ ဒီစက္ဘီးအတြက္ ဘယ္သူမွ ထပ္ၿပီး အလုပ္မ႐ွဳပ္ခ်င္ၾကလို႔ ဒီဥပေဒကို မႀကိဳက္ၾကဘူး၊ ဒါနဲ႔ ဟိုတေလာက ရက္ဖရင္ဒမ္ မဲေပးပြဲမွာ vote no လုပ္လိုက္တာနဲ႔ ေ႐ွ႕ႏွစ္က စၿပီး ထားစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး၊

ဒီတေခါက္မွာေတာ့ က်ေနာ္လည္း ဘိုက္ခ္တူဝပ္ခ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္၊ က်ေနာ့္အိမ္နဲ႔ အလုပ္က ၁၀ မိနစ္ေလာက္ပဲ ေဝးတာဆိုေတာ့ မလုပ္ႏိုင္စရာ မ႐ွိပါဘူး၊ ဟိုအရင္ ေက်ာင္းတက္တုန္းက ဆိုရင္ေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳး လုပ္ဖို႔က လြယ္မယ္မထင္ဘူး၊ တျခားၿမိဳ႕မွာ သြားတက္ရတာ ဆိုေတာ့ အိမ္ကေန ဘတ္စ္ကားနဲ႔ ဘူတာ႐ံုသြား၊ အဲဒီမွာ ရထားစီး၊ ေနာက္တစ္ၿမိဳ႕ ေရာက္ရင္ ဘတ္စ္ကားေျပာင္းစီးၿပီး သြားခဲ့ရတယ္၊ အသြား ၁ နာရီခြဲ နီးပါး၊ အျပန္ ၁ နာရီခြဲ နီးပါး အခ်ိန္ကုန္ပါတယ္၊ အခုေတာ့ အလုပ္နဲ႔အိမ္က နီးနီးေလးမို႔ အဲဒီအခ်ိန္ေတြ ကုန္စရာ မလို ေတာ့ဘူး၊

က်ေနာ္တို႔ ညီအစ္ကိုေတြ ငယ္ငယ္တုန္းက စက္ဘီးစီးတတ္ခ်င္ လြန္းတာနဲ႔ ကုိယ့္မုန္႔ဖိုးထဲက စုၿပီး စက္ဘီးငွားစီး ၾကပါတယ္၊ ၈ ႏွစ္၊ ၉ ႏွစ္ အ႐ြယ္ေလာက္ကေပါ့၊ အဲဒီတုန္းက BMX စက္ဘီးေတြ ေခတ္စားေနတဲ့ အခ်ိန္၊ BMX ဗီဒီယို ေတြထဲက ကေလးဇတ္လိုက္ေတြကလည္း ေ႐ွ႕ဘီးေထာင္လိုက္၊ ေနာက္ဘီးေထာင္လိုက္နဲ႔ ဆိုေတာ့ အားက်တာနဲ႔ ငွားစီးၾကတယ္၊ ဘရိတ္မေကာင္း၊ ဘာမေကာင္းနဲ႔ သံေခ်းေတြနဲ႔ ႐ုပ္ေတာင္ သိပ္မထြက္ေတာ့တဲ့ BMX ေတြပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔တေတြ ေပ်ာ္ခဲ့ၾကတယ္၊ ၂ ခါေလာက္ ဒူးၿပဲသြားၿပီးေတာ့လည္း အားလံုး စက္ဘီးစီးတတ္ သြားၾကတယ္၊ တကၠသိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ စာအုပ္ထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က စက္ဘီး မစီးတတ္ဘူးလို႔ ဖတ္ဖူးတယ္၊ ဆရာေနဝင္းျမင့္လည္း စက္ဘီးမစီးတတ္ ပါဘူး၊ သူက ဒီတခုေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ တူတယ္လို႔ သူ႔စာေတြထဲမွာ အ႐ႊန္းေဖာက္ၿပီး ေရးတတ္ တယ္၊ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အလုံပိတ္ ကားအေကာင္းစားႀကီး ထဲကေန ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္ေတြ ထုတ္ၿပီး တဝီးဝီး သြားေနတာထက္စာရင္ ေခ်ာက္ခ်က္ေခ်ာက္ခ်က္ စက္ဘီးကေလးကိုပဲ ေလကေလး တခြ်န္ခြ်န္နဲ႔ ေအးေအးလူလူ စီးခ်င္ပါတယ္...။ ။


ညီလင္းသစ္
၁ ဇြန္၊ ၂၀၁၁

25 comments:

ညိမ္းႏိုင္ said...

အိမ္က စက္ဘီးအိုေလးကိုေတာင္သတိရမိေသး...:)

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

အကိုစာေလးဖတ္ၿပိး စက္ဘီးစီးသင္တုန္းက ရခဲ႕တဲ႕ ဒဏ္ရာေလး အေၾကာင္းေတြးမိ၇င္း ၿပံဳးမိတယ္...:)
ေကာင္းေသာေန႕ေလး ၿဖစ္ပါေစအကို...

Sonata Cantata said...

အေရးအခင္းေတြ ျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းေတြပိတ္ထားတဲ့ ကာလက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အုပ္စုလိုက္ ကိုယ့္ၿမိဳ႕နယ္ကေန ဆူးေလအထိ ညေနတိုင္းလိုလို စက္ဘီးစီးထြက္ခဲ့ၾကဖူးတယ္။

Mon Petit Avatar said...

မစီးတတ္တဲ့လူဆို (ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ေျပာတာ) တြန္းသြားရမွာဆိုေေတာ့ မသက္လွဘူး။ မိုးရြာပါေစလို႕ နင္းကန္ဆုေတာင္းေနမိမလားပဲ။

ညီလင္းသစ္ said...

ကိုညိမ္းႏိုင္ ...
အဲဒီလို စက္ဘီးအိုေလးေတြကပဲ က်ေနာ္တို႔ေတြကို ခရီးေတြ အမ်ားႀကီး ေရာက္ေစတတ္ျပန္ေရာ...၊

Angelhlaing ...
ဟုတ္တယ္ ညီမေရ၊ စက္ဘီးစီး သင္ခါစမွာေတာ့ ခါးႀကီး ေစာင္းေစာင္းနဲ႔ လဲျပဳ၊ ဒဏ္ရာရတတ္ၾကတာ အားလံုးလိုလိုပဲ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ..၊ း)

မသီတာ ...
အေရးအခင္း ကာလမွာ ကီလိုကယ္လိုရီေတြ အမ်ားႀကီး ေလာင္ၿမိဳက္ခဲ့ဖူးတယ္ ေပါ့ေလ...၊ းD

Mon Petit Avatar ...
အင္း.. ဒါဆိုလည္း roller skate ျဖစ္ျဖစ္၊ kick scooter ျဖစ္ျဖစ္ စီးရင္ေကာ..၊ း) ေနာက္ဆံုး ဘာမွ မစီးရင္ လမ္းေလွ်ာက္တာလည္း ေကာင္းတာပါပဲ...ေနာ။ းD

ေမာင္မ်ိဳး said...

ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ေျပာတာေတာ့မဟုတ္ဘူး အစ္ကိုရ ညီဆိုေလ ဆိုင္ကယ္ေတြ ကားေတြထပ္ စက္ဘီး ဆိုက္ကားစီးရတာကို ပိုၾကိဳက္တယ္ ခုဆို စက္ဘီး ညေနတိုင္း စီးျဖစ္ေနတာ ၆ လေလာက္ေက်ာ္ေပါ့ သင္တန္းနဲ႔ အိမ္နဲ႔ တစ္ေန႕ကို နာရီ၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ေတာ့ စီးျဖစ္တယ္ ။ ကားစီးနိုင္တဲ့သူေတြကေတာ့ ကားေပၚက ဆင္းျပီး စက္ဘီးနင္းဖို႔ဆိုတာ သိပ္ေတာ့မလြယ္ဘူးေနာ့္ တကယ္လုပ္နိုင္တဲ့သူေတြကိုေတာ့ ေလးစားတယ္ ။

က်ေနာ္စက္ဘီးနင္းျပီး က်ေနာ္ေတြးခ်င္တာေတြေတြး ေငးခ်င္တာေတြ ေငးရတာကို သေဘာက်တယ္ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း ကားေပၚကေန ဆဲသြားတာတို႕ အေတြးလြန္ျပီး စက္ဘီးလဲတာတို႕ေတာ့ရွိတာေပါ့ေလ ဒါေပမယ့္လည္းၾကိဳက္တယ္ း))

Shinlay said...

အရင္က အလုပ္သြားရင္စက္ဘီးနဲ ့သြားတယ္။
အခုေတာ့ တျခားျမိဳ ့ကိုသြားရေတာ့ ရထားနဲ ့ေပါ့။

တကယ္ေတာ့စက္ဘီးကို ဒီေရာက္မွေသေသခ်ာခ်ာစီးဖူး
တာပါ။ ရန္ကုန္မွာ ငယ္ငယ္က ကားေတြကို ေၾကာက္လို ့မစိးခဲ့ရဘူး။

ကိုေသာမတ္စ္ရန္ကုန္မွာေက်ာင္းတက္တုန္းက စက္ဘီး၀ယ္စီးတယ္။ ေက်ာင္းမွာရပ္ထားရင္းေပ်ာက္သြားတာနဲ ့ စက္ဘီး
ကိစၥၿပီးသြားတယ္။

ဒီမွာေတာ့ က်မတို ့စက္ဘီးေပ်ာက္တာ ၄စီးရွိၿပီ....

Baby taster said...

စက္ဘီးဆို သူငယ္တန္းကတည္းက မမၾကီးစက္ဘီးယူစီးေနျပီ ဖင္ထိုင္ခံုေပၚမမွီလည္းတက္တာပဲ
ခုေတာ့ ၁၃ႏွစ္ရွိျပီ စက္ဘီးမစီးရတာ

စကားမစပ္ မအိမ္သူကိုေျပာေပးပါ
ေခါက္ဆြဲဖိတ္ေကြ်းပါ့မယ္ ထီေပါက္ပါေစလို႔
ဆုေတာင္းေပးၾကပါအံုး :)

Anonymous said...

စက္ဘီးမစီးတတ္ဘူး။
ပိုဆုိးတာက
ေနာက္ကလုိက္ရင္ျဖစ္ျဖစ္ ေရွ႕ကလိုက္ရင္ျဖစ္ျဖစ္ စက္ဘီးကို ရပ္ထားေပးမွ ရတယ္။

ဒီကိစၥ မေျပာခ်င္ဆံုးပါ။ တတ္ႏိုင္ဘူးေလ။ စက္ဘီးပို႕စ္ဆိုေတာ႔လည္း ေကာ္မန္႔မွာဒီလုိေရး လိုက္ေတာ႔တယ္။

Anonymous said...

ဒီလွံဳ႕ေဆာ္မွဳ႕ေလးကို သိပ္သေဘာက်ပါတယ္။ ဒါေတြေၾကာင့္မို႕ ဆြစ္က ပတ္၀န္းက်င္ထိမ္းသိမ္းမွဳ႕မွာ ထိပ္က ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ ျဖစ္ေနတယ္ထင္ပါ့..
N/A

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

ခုမွပဲ ၾကားဖူးတယ္ ကိုညီလင္းသစ္ေရ... ဘိုက္ခ္တူဝပ္ခ္ ဆိုတာကို...။ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးအတြက္ အင္မတန္ ေကာင္းပါေပတယ္။ ဒါဆို အမလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ဂိုဏ္း ဝင္လို႔ရၿပီေပါ့....Happy Biking ပါ ကိုညီလင္းသစ္ေရ...:)

Anonymous said...

I was a serious biker.My Da Da asked "When did you start riding bike",i can't recall cos i started tricycle.Then i rode bicycle with 2 aid wheels.His native twon is so many up and down lane and he's not a good biker:)Enjoy your biking.CHEERS!
GD

လၿပည္႔ရိပ္ said...

စက္ဘီးစီးရင္း လက္စြမ္းၿပထားတဲ့ ကင္မရာမန္းရဲ့ ပံုေလးေတြ ၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ :D

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ကၽြန္မကေတာ႕ နယ္သူမို႕ စက္ဘီးေကာင္းေကာင္းစီးတတ္ပါ၏
အဲဒီ လႈပ္ရွားမႈေလးေတာ႔ သေဘာအက်သား
သိပ္မေဝးရင္ေတာ႔ အဆင္ေျပတယ္
စက္ဘီးက အလုပ္နဲ႔အိမ္ သိပ္ေ၀းသူေတြက်ျပန္ေတာ႔ ဒုကၡေရာက္မယ္ထင္တယ္ေနာ္

ဟန္ၾကည္ said...

စက္ဘီးျပန္စီးခ်င္ေပမယ့္ ကိုယ့္ဆီမွာက ဆိုင္ကယ္သမားက လမ္းမယူတာနဲ႔ ကိုယ့္ကို၀င္တြယ္သြားမွာေၾကာက္တာမို႔ အသက္ဥာဏ္ေစာင့္ လိုက္ရပါေၾကာင္း...

ညီလင္းသစ္ said...

ေမာင္မ်ိဳး ...
ေနာက္.. ႐ွိေသးတယ္ေလ ညီရဲ႕၊ မိုး႐ြာတုန္းမွာ ထီးတဖက္နဲ႔ စီးေနရင္း စက္ဘီးလဲက်တာတို႔..ဟားဟား၊ ေျပာရရင္ေတာ့ဗ်ာ.. စက္ဘီးစီးသူ ေတြဟာ ေလထုညစ္ညမ္းမႈကို ကာကြယ္သူမ်ားပါပဲ..၊ ဆက္သာ စီးပါ ညီေရ..၊ း)

မ,႐ွင္ေလး ...
ရန္ကုန္က လမ္းေတြမွာ စက္ဘီးစီးဖို႔က သိပ္ေတာ့ မလြယ္တာ အမွန္ပါပဲ၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ လက က်ေနာ္တို႔ စက္ဘီး ၁ စီးလည္း ေပ်ာက္သြားလို႔ အခု ထပ္ဝယ္ထား ရေသးတယ္..၊

မေဘဘီ ...
ဒါဆို အေစာႀကီး ကတည္းက စီးတတ္ေနတာေပါ့၊ း)
မအိမ္သူကိုလည္း ေျပာလိုက္ပါ့မယ္၊ တကယ္ေပါက္လို႔ ကေတာ့ မေမ့နဲ႔ေနာ္၊ လာဖို႔ ျပင္ထားလိုက္မယ္..အဟဲ၊

အမည္ဝွက္စာဖတ္သူ ...
ေျပာသာ ေျပာပါ၊ စိတ္ထဲ ဘယ္လိုမွ မထားပါနဲ႔၊ း) စက္ဘီးစီးတာတို႔၊ ေရကူးတာတို႔ ဆိုတာက လြယ္တယ္၊ ခက္တယ္ ဆိုတာထက္ အခြင့္အေရး ရခဲ့ဖို႔သာ လိုတာပါ၊ အဆင္မေျပလို႔ သင္ခြင့္ မႀကံဳလိုက္တဲ့ ကိစၥ တစ္ခုကို ႀကံဳသလို ၾကည့္လုပ္သြား႐ံုေပါ့၊ ဟုတ္ဖူးလား၊ း)

ကို N/A ...
ဒီမွာလည္း ႀကိဳးစားေနၾကတုန္းပါပဲဗ်ာ၊ တဖက္က ဒီလို တိုက္တြန္းမႈေတြ ႐ွိသလို တဖက္ကလည္း ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းမႈရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဖက္ေတြ လုပ္ေန ၾကတုန္းပါပဲ၊ ဥပမာ- ၿမိဳ႕မွာေနၿပီး မလိုအပ္ဘဲ 4 wheels drive 4x4 ကားႀကီးေတြ ေမာင္းေနတာမ်ိဳး...၊

အမခ်စ္ၾကည္ေအး ...
ေၾသာ္..အမလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔၊ ဆရာ ေနဝင္းျမင့္တို႔နဲ႔ ကလပ္ဘ္ တခုထဲ အတူတူေပါ့...၊ း)

ဂ်ီးေဒၚ ...
Serious biker ဆိုလို႔ congrats ပါ ဂ်ီးေဒၚေရ...၊ ကိုယ့္အတြက္ေကာ ပတ္ဝန္းက်င္ အတြက္ပါ တကယ္ေကာင္းပါတယ္၊ ဒါနဲ႔ ၃ ဘီးက စၿပီး အခု ၂ ဘီး နင္းေနတယ္ဆိုေတာ့ ေ႐ွ႕ေလွ်ာက္ ၁ ဘီး စီးမွာလားလို႔ ေတြးေနမိတယ္၊ ဆပ္ကပ္ေတြထဲက စက္ဘီးမ်ိဳးေလ၊ း)

လျပည့္ ...
မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ၊ ေတာ္ၾကာ စက္ဘီးနင္းေနရင္း ဓါတ္ပံု ႐ိုက္ဖို႔ လုပ္တုန္း လဲက်လို႔ ကင္မရာႀကီး ဂြမ္းသြားမွ ဟုတ္ေပ့ ျဖစ္ေနပါဦးမယ္...၊ း)

မေခ်ာ ...
ဟုတ္တယ္ဗ်၊ အလုပ္နဲ႔ အိမ္ ေဝးရင္ေတာ့ နဲနဲ ဒုကၡ ေရာက္မယ္၊ က်ေနာ့္ အသိထဲမွာေတာ့ တေန႔ကို ကီလိုမီတာ ၂၀ ေလာက္အထိ နင္းၿပီး အလုပ္လာတဲ့ သူတခ်ိဳ႕ေတာ့ ႐ွိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အနည္းစုပါ..၊

ကိုဟန္ၾကည္ ...
အဲဒါလည္း အမွန္ပဲဗ်ိဳ႕၊ စက္ဘီးစီးဖို႔က စက္ဘီးလမ္း ေတြ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ထားေပးဖို႔လည္း လိုတာေပါ့၊ မဟုတ္ရင္ ကားေတြၾကားမွာ စီးဖို႔ဆိုတာက ဘယ္သူမွ လုပ္ခ်င္မွာ မဟုတ္ဘူး..၊

ေကာင္းမြန္၀င္း said...

ဟာ႔ဟာ ကိုညီလင္းသစ္ေရ
အမည္မသိ
စက္ဘီးမစီးတတ္သူဆို ကၽြန္မပါ။
ဒီေန႔ က်မွ ကိုုယ္႔ဘာသာနံမည္မေရးမိမွန္းသိတယ္။

ေရကူးကေတာ႔ ကၽြမ္းက်င္အဆင္႔မေရာက္တေရာက္ပါ။ ။

An Asian Tour Operator said...

သူတို႕ အေနာက္တိုင္းသားေတြ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးဆိုရင္ စိတ္ပါလက္ပါ အားတက္သေရာ ရွိၾကတယ္။ ေကအယ္ မွာတုန္း က မနက္တိုင္း စက္ဘီးနဲ႕ အလုပ္သြားတဲ့ အေနာက္ ႏိုင္ငံသား အဖိုးႀကီးနဲ႕ ခင္ဖူးတယ္။ ေနာက္မွ သိရတာက သူက ဂ်ာမန္သံအမတ္ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။ သူ႕ အေၾကာင္းေတြ မေလး သတင္းစာေတြက ေရးၾကတယ္။ သူ႕ရည္ရြယ္ခ်က္က ၁။ က်န္းမာေရး ႏွင့္ ၀ါသနာ ၂။ လမ္းပိတ္ဆို႕မွု မွေရွာင္ ႏိုင္ျခင္း ၃။ ေလထုညစ္ညမ္းမွု႕ ကိုထိမ္းသိမ္းျခင္း ၄။ ေလာင္စာဆီ ေခၽြတာျခင္း .. ေတြလို႕ ဆိုတယ္။

လၿပည့္ရိပ္ said...

အကိုကလည္း ကင္မရာၾကီးဂြမ္းသြားမွ ဟုတ္ေပ့တဲ့... လူဂြမ္းသြားရင္ေကာ.. ဟားဟား အကို႔က ကင္မရာကို လူထက္ပိုခ်စ္ပံုရတယ္... ဟုတ္လား .. :P Just kidding :P

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ထိုင္ဝမ္မွာလည္း စက္ဘီးန႔ဲ သြားတာလာတာ ေတာ္ေတာ္ေခတ္စားတယ္။ က်ေနာ္လည္း အရင္က စီးျဖစ္တယ္။ မနက္ပိုင္း ေစာေစာထရတာ ေနာက္က်တာနဲ႔ ဆိုင္ကယ္စီးျဖစ္သြားတယ္။
ပါတ္ဝန္းက်င္ကို ကာကြယ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ဆိုေတာ့ လုပ္သင့္ပါတယ္။
ငယ္ငယ္က BMX နာရီနဲ႔ငွားစီးတာ သတိရမိေသးတယ္။ စက္ဘီးက ဘယ္ေလာက္ ေဆြးေနလဲဆိုရင္ စီးေနရင္း ထက္ပိုင္းက်ဳိးသြားေရာ။ လူေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္လိုက္ေပမယ့္ အမွတ္တရတခု လို ၾကံဳတိုင္း သတိရမိတာပါပဲ။

ညီလင္းသစ္ said...

မ,ေကာင္းမြန္ဝင္း ...
ေၾသာ္..ဒီလိုလား၊ း) အဲဒါေၾကာင့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ထင္သား၊ ကြန္မန္႔ေရးပံုက ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ႐ွိပံုပါပဲ-လို႔၊ း)

ကို AATO ...
ေအးဗ်၊ ႏိုင္ငံေရး စီးပြားေရး တည္ၿငိမ္လာတဲ့အခါ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး၊ လူမႈဘဝ ျမႇင့္တင္ေရး စတာေတြဖက္ ပိုၿပီး အာ႐ံုစိုက္ႏိုင္တဲ့ သေဘာပဲ ထင္ပါရဲ႕၊ အခ်ိဳ႕ အေနာက္တိုင္းသားေတြ က်ေတာ့လည္း ဇိမ္ခံ ပစၥည္းေတြကေန ေဝးေဝးေနဖို႔ စိတ္ေတာင္ မကူးၾကပါ ဘူး..၊

လျပည့္ ...
ဟုတ္တယ္ေလ၊ လူက ျပန္ဝယ္လို႔ရတယ္၊ ကင္မရာက ျပန္ဝယ္လို႔ ... အာ.. ေယာင္ကုန္ပါၿပီ၊ ေျပာခ်င္ေဇာ ႀကီးသြားတယ္၊ လူက စက္ဘီးလဲရင္ ေျခေထာက္,ေထာက္လို႔ရတယ္ ေျပာခ်င္တာ....၊ းD

ကိုျမစ္က်ိဳးအင္း ...
ဟား.. က်ေနာ့္လိုပဲ BMX အခ်ိန္ပိုင္း ငွားစီးသူပါလား၊ က်ေနာ္တို႔ ငွားစီးတဲ့ ဘီးေတြလည္း အဲဒီလို ထက္ပိုင္း က်ိဳးက် မတတ္ပါပဲဗ်ာ၊ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုဘီးမ်ိဳး ငွားခြင့္ ရေနတာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ေန ရေသးတယ္..။ း)

Anonymous said...

ငယ္တုန္းက စက္ဘီးစီးသင္ေပးခဲ႔တာ ကိုယ္႔ရဲ ႔ တဦးတည္းေသာ ေမာင္ေလး ေပါ႔ ဒူးမျပဲဘဲ စီးတတ္ခဲ႔တာ သိလား ( ၾကြားလိုက္ဦးမယ္ ) ဒီမွာသာ စက္ဘီးစီးျပီး အလုပ္သြားရရင္ ေသလိမ္႔မယ္ ညီလင္းေရ .. ရထားစီးတာေတာင္ ၄၅ မိနစ္ၾကာတယ္ တကယ္ေျပာ၇ရင္ စက္ဘီးစီးရတာ ၾကိဳက္တယ္ ဒါေပမယ္႔ ရန္ကုန္မွာတုန္းက ျမိဳ႔ထဲလမ္းေတြထဲ စီးရဲေပမယ္႔ ဒီမွာ မစီးရဲေသးဘူး

mie nge

carrie d. said...

hi! I just saw your post on my blog. And thanks so much! I do love Burma, in fact... I wish I were Burmese. I can speak a little, but reading... not so much. So I wish I could read your blog. Thanks for commenting!
Cheers!
-Carrie

Moe Cho Thinn said...

အမလဲ စက္ဘီးစီးရတာ သေဘာက်တယ္။ ငယ္ငယ္က ဗိုလ္အုန္းသီးစက္ဘီးကို ေနာက္က မိန္႔မိန္႔ၾကီး ထိုင္လိုက္တတ္တာ။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဆိုရင္ေတာ႔ စီးမိမွာပဲ။ တေယာက္တည္းဆိုရင္ေတာ႔ မေသခ်ာဘူး။ ဒါေပမဲ႔ စက္ဘီးေလးေတြကိုေတာ႔ ျမင္တာနဲ႔ ခ်စ္မိတယ္။

ညီလင္းသစ္ said...

မ mie nge ...
ဒါဆို ေတာ္တာေပါ့ဗ်ာ၊ Cheers..!!! း) စက္ဘီးစီးတာ ေကာင္းေပမယ့္ ကိုယ့္အသက္ အႏၲရာယ္ကို ထိပါးလာ ႏိုင္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အိုဇုန္းလႊာေတြလည္း ေပါက္ကာမွ ေပါက္ေရာ၊ public transport ပဲ စီးတာ ေကာင္းတယ္..၊ း)

Carrie ...
Thanks for your comment! Yeah..I understand what you meant. I feel also sorry for not being able to attach Google Translator directly to my post. :D

အမ မိုးခ်ိဳသင္း ...
ဗိုလ္အုန္းသီးကို ေနာက္ခန္းက စီးႏိုင္တာ နဲနဲေနာေနာ အခြင့္အေရးလား ေနာ္၊ နင္းေပးမယ့္ ဒ႐ိုင္ဘာလည္း ႐ွိ ဦးမွ...၊ းD လာလည္တဲ့ အတြက္ေရာ၊ ကြန္မန္႔ေတြ အတြက္ပါ ေက်းဇူးပါ အမေရ...။