အခုလို ႏွစ္ကုန္ပိုင္းရက္ေတြ ေရာက္လာၿပီဆိုရင္ က်ေနာ္အလုပ္,လုပ္တဲ့ ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာစာ႐ြက္ တမ်ိဳးကို ရံဖန္ရံခါ ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္၊ တျခားဟာ ေၾကာ္ျငာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ လက္ပ္ေတာ့ပ္ ကြန္ျပဴတာ ေပ်ာက္သြားလို႔ ျပန္ေပးရင္ ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ေက်းဇူးဆပ္ပါ့မယ္လို႔ အသိေပးတဲ့ ေၾကျငာစာပါ၊ အဲဒီလို လက္ပ္ေတာ့ပ္ ေပ်ာက္သြားသူေတြကလည္း အမ်ားအားျဖင့္ ပီအိပ္ခ်္ဒီ ေက်ာင္းသားေတြ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ရတယ္၊ ပီအိပ္ခ်္ဒီ ေက်ာင္းသားမွာမွ မၾကာခင္ စာေမးပြဲေျဖ၊ စာတမ္းဖတ္ရေတာ့မယ့္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ ေက်ာင္းသားေတြ ျဖစ္ေနတာပါ၊ ဒါ့ထက္ ပိုဆိုးတာကေတာ့ ၂ ႏွစ္၊ ၃ ႏွစ္စာ တပင္တပန္းနဲ႔ ျပဳစု၊ ေရးသားထားတဲ့ စာတမ္းအားလံုးက အဲဒီ တစ္ခုတည္းေသာ လက္ပ္ေတာ့ပ္ရဲ႕ ဟာ့ဒ္ဒစ္ခ္ (hard disk) ထဲမွာ ပါသြားတာပါပဲ၊ အဲဒါေၾကာင့္ ေၾကာ္ျငာသင္ပုန္းေတြမွာ ကပ္ထားတတ္တဲ့ စာ႐ြက္အပိုင္းေလးေတြမွာ လက္ပ္ေတာ့ပ္ကို မႏွေျမာတဲ့ အေၾကာင္း၊ ခုိးသြားတဲ့ လူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေကာက္ရတဲ့ လူပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပန္လာေပးမယ္ ဆိုရင္ လက္ပ္ေတာ့ပ္အသစ္ တစ္လံုးစာ တန္ဖိုးကို ေက်းဇူးဆပ္မွာ ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း၊ အဓိက လိုခ်င္တာက ေရးထားခဲ့သမွ်ေတြ သိမ္းဆည္းထားတဲ့ အဲဒီ ဟာ့ဒ္ဒစ္ခ္ေလးပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း..၊ စသျဖင့္ ပါေလ့႐ွိပါတယ္၊ တခ်ိဳ႕ကလည္း ကြန္ျပဴတာ ယူသြားတဲ့လူကို စိတ္မဆိုးပါေၾကာင္း၊ လက္ပ္ေတာ့ပ္ကို ယူထားလို႔ရေၾကာင္း၊ ဟာ့ဒစ္ခ္ထဲက ဖိုင္လ္ေတြကိုသာ ျပန္ကူးေပးေစခ်င္လို႔ USB sticks ေလးေတြကို ပို႔ေပးခ်င္ေၾကာင္း၊ လိပ္စာ သို႔မဟုတ္ ပို႔ေပးရမယ့္ ေနရာကို ေက်းဇူးျပဳ၍ ေျပာေစလိုေၾကာင္း စသျဖင့္ ေရးထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္..၊
သြားရင္းလာရင္း အဲဒီလို ေၾကာ္ျငာစာ႐ြက္ေလးေတြ ဖတ္ရတဲ့အခါ ေပ်ာက္သြားတဲ့ လူအစား က်ေနာ္ရင္ေမာ မိပါတယ္၊ စာေၾကာင္းတိုင္းမွာ သူတို႔ရဲ႕ ပူပင္ေသာကနဲ႔ ထိတ္လန္႔စုိးရိမ္မႈကို ခံစားလို႔ရတယ္၊ အခုေခတ္မွာ အထိုက္အေလ်ာက္ ေပးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္တန္တန္ လက္ပ္ေတာ့ပ္ တစ္လံုးရႏိုင္ေပမယ့္ ႏွစ္ေတြနဲ႔ ခ်ီၿပီး သုေတသနလုပ္၊ ေရးသားထားတဲ့ စာတမ္းအပိုင္းအစေတြကေတာ့ ဘယ္လိုမွ ျပန္ေရးဖို႔ ျပန္လုပ္ဖို႔ မျဖစ္ႏို္င္ေတာ့ သေလာက္ပါပဲ၊ ၿပီးေတာ့ စာေမးပြဲကလည္း သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ လာေတာ့မွာ...၊ အဲဒီလို ေၾကာ္ျငာတဲ့ ေက်ာင္းသား ဘယ္ႏွေယာက္ေလာက္ သူတို႔ရဲ႕ လက္ပ္ေတာ့ပ္ ဒါမွမဟုတ္ ဟာ့ဒစ္ခ္ကို ျပန္ရသလဲေတာ့ မသိပါဘူး၊ ဒီကာလက ခရစၥမတ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္၊ နီးလာတဲ့ စာေမးပြဲေတြနဲ႔ ႐ွဳပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းဝင္းထဲမွာ လူေပါင္းစံု ဝင္ထြက္သြားလာ ေနတတ္ပါတယ္၊ ယူသြားတဲ့လူက အျပင္က ဆိုရင္ေတာ့ အခုလို ေၾကာ္ျငာထားတာကိုေတာင္ သိခ်င္မွ သိေတာ့မွာပါ...၊
က်ေနာ္တို႔ ဒီေန႔ျဖတ္သန္းေနရတဲ့ ေခတ္ဟာ သတင္းအခ်က္အလက္ေခတ္ ဆိုတာ အားလံုးအသိပါပဲ၊ ေနရာတကာမွာ သိခ်င္တာေတြကို သိႏိုင္သလို အဲဒီလို သိလာတာေတြကိုလည္း သိမ္းဆည္းသိုမွီးဖို႔ ကိရိယာ၊ အသံုးအေဆာင္ေတြက မ်ိဳးစံုပါ၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ မိဘဘုိးဘြားေတြ ေခတ္နဲ႔ ယွဥ္မယ္ဆိုရင္ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ဖတ္စရာ၊ မွတ္စရာ၊ သိမ္းဆည္းစရာေတြက မ်ားလြန္းလွပါတယ္၊ ဖုန္းနံပါတ္ေတြ၊ အီးေမးလ္ လိပ္စာေတြ၊ အီလက္ထေရာနစ္ ျပကၡဒိန္က ခ်ိန္းဆိုထားမႈေတြ၊ အလုပ္ဖိုင္လ္ေတြ၊ ဓါတ္ပံုေတြ.. ေျပာမယ္ဆိုရင္ တပံုႀကီးပါ၊ အေဖအေမတို႔ ေခတ္ကလို ဖုန္းနံပါတ္ေလး သံုးလံုးေလာက္ ေခါင္းထဲမွတ္လိုက္ရင္ ၿပီးေနတဲ့ ေခတ္မဟုတ္ေတာ့တဲ့အခါ ဦးေႏွာက္က ထမ္းရတဲ့ ဝန္ဟာလည္း မႏိုင္ဝန္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္၊ အဲဒီအခါ တိုးတက္လာတဲ့ အီလက္ထေရာနစ္ ကိရိယာေတြထဲမွာ အခ်က္အလက္ေတြ အားလံုးကို မွတ္သားသိမ္းဆည္း ျဖစ္ၾကပါေတာ့တယ္၊
ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ပစၥည္းကိရိယာေတြ အားလံုးက သူ႔အလိုလို ပ်က္စီးတာ၊ လြတ္က်တာ၊ အခုိးခံရတာ၊ ဗိုင္းရပ္စ္ထိတာ ဒါေတြ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု ျဖစ္ႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား၊ အဲဒီအခါ စုေဆာင္းသိမ္းဆည္း ထားသမွ်ေတြ အားလံုးဟာ တသက္လံုးေမြးလာတဲ့ၾကက္ တမနက္နဲ႔ ခ်က္ပစ္လိုက္သလို မိနစ္ပိုင္း အတြင္းမွာ ဆံုး႐ွံဳးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဆန္တိုရိနီ (Santorini) ဆိုတဲ့ ဂရိကြ်န္းကေလး တစ္ခုကို အလည္ေရာက္တုန္းက အဲဒီလို အျဖစ္မ်ိဳး က်ေနာ္ႀကံဳခဲ့ဖူး ပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔တည္းတဲ့ ႐ြာကေလးကေန ေတာင္ေၾကာရဲ႕ အျခားတဖက္က ႐ြာတစ္႐ြာကို သြားလည္ၾကတယ္၊ အဲဒီ႐ြာကေလးကို ေရာက္ေတာ့ ကမ္းစပ္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ပင္လယ္ေရျပာျပာေတြက ဆြဲေဆာင္လွတာက တေၾကာင္း၊ ေတာင္ေၾကာႀကီးေပၚကို အတက္အဆင္း လုပ္ခဲ့ရလို႔ ေမာပန္းေနတာက တေၾကာင္းဆိုေတာ့ ေရကူးခ်င္စိတ္ ေပါက္လာေရာ၊ လာတုန္းက ႐ြာထဲကို လည္ဖို႔သက္သက္ပဲဆိုေတာ့ ေရကူးဖို႔ အဝတ္အပို မပါေပမယ့္ ႐ွည္႐ွည္ေဝးေဝး စဥ္းစားမေနဘဲ ဝတ္ထားတဲ့ သရီးကြာတား ေဘာင္းဘီနဲ႔ပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ ဆင္းလိုက္တာေပါ့၊ ေရထဲေရာက္လို႔ ၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာမွ တစံုတခုကို စဥ္းစားမိၿပီး စိတ္ထဲမွာ ထိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္၊ ကိုယ့္ေဘာင္းဘီ အိတ္ထဲကို ကိုယ္ျပန္စမ္းဖို႔ အဲဒီအႀကိမ္ေလာက္ မဝံ့မရဲ ျဖစ္ရတာ အဲဒီအႀကိမ္ပဲ ႐ွိတယ္၊ မရဲတရဲနဲ႔ စမ္းလိုက္ေတာ့ ထင္တဲ့အတိုင္း ဖုန္းက ဆားငန္ေရေတြ တဝႀကီး ေသာက္ၿပီးေနခဲ့ၿပီ၊ ဘာ back up မွလည္း မလုပ္ထားမိေတာ့ သြားတာပါပဲ၊ အထက္က ျဖစ္ရပ္ေတြမွာလည္း ပူပင္ေသာက ေရာက္ရတဲ့ တခုတည္းေသာ အေၾကာင္းအရာက ဟာ့ဒ္ဒစ္ခ္ကို back up မလုပ္ထားမိလို႔ ပါပဲ၊
ဒီေန႔ေခတ္လို သူတပါးရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကို ခိုးယူတာ၊ အလြဲသံုးစား ျပဳတာေတြ မ်ားတဲ့ေခတ္မွာ လံုၿခံဳေရးဟာ အင္မတန္ အေရးႀကီးပါတယ္၊ ကိုယ့္ကြန္ျပဴတာမွာ ေနာက္ဆံုးေပၚ ဗုိင္းရပ္စ္ကာကြယ္ေရး စနစ္၊ fire wall စနစ္ေတြ တပ္ထားေပမယ့္လည္း ၁၀၀% လံုၿခံဳမယ္လို႔ ဘယ္သူမွ အာမ မခံႏိုင္ပါဘူး၊ ဒါမွမဟုတ္လည္း သူခိုးသူဝွက္ေဘး၊ မီးေဘး စတာေတြနဲ႔လည္း ႀကံဳေတြ႔ႏိုင္တာပဲ မဟုတ္လား၊ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ ကိုယ္ ့ရဲ႕ ကြန္ျပဴတာ၊ လက္ပ္ေတာ့ပ္ကို back up လုပ္ထားတာ အေကာင္းဆံုး ပါပဲ၊ back up နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ မေမ့ႏိုင္စရာ အျဖစ္တစ္ခုကိုလည္း က်ေနာ္ႀကံဳခဲ့ ပါေသးတယ္၊
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္နီးပါးက ကြန္ျပဴတာတစ္လံုး ဝယ္သံုးတယ္၊ hp အမ်ိဳးအစားပါ၊ အဲဒီတုန္းက hp ကြန္ျပဴတာေတြမွာ Operating System (OS) ကို ျပန္ၿပီး reinstall လုပ္ဖို႔ အပိုစီဒီေတြ မပါ,ပါဘူး၊ ဟာ့ဒ္ဒစ္ခ္ထဲမွာပဲ partition တစ္ခုအေနနဲ႔ ထည့္ေပးလိုက္တယ္၊ သံုးစြဲသူက ကုိယ့္ဟာကိုယ္ စီဒီထဲမွာ ျပန္ၿပီး ကူးထားဖို႔ လိုပါတယ္၊ အဲဒီလို ဟာ့ဒ္ဒစ္ခ္ေပၚက OS ကို စီဒီေပၚကို back up လုပ္ၿပီး ကူးထားဖို႔လည္း ကြန္ျပဴတာက ခဏခဏ သတိေပးတယ္၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က စီဒီေပၚကို ကူးထားတာက အစင္းရာ၊ အျခစ္ရာေတြ ထင္ၿပီး ပ်က္ခ်င္ ပ်က္ႏိုင္ေသးတယ္၊ သူ႔ရဲ႕မူလ ဟာ့ဒ္ဒစ္ခ္ထဲမွာ ႐ွိေနတာကမွ ပိုၿပီး စိတ္ခ်ရမယ္၊ ကြန္ျပဴတာ တခုခု ျဖစ္သည့္တိုင္ အနည္းဆံုးေတာ့ ဒီ OS ထားတဲ့ partition ႐ွိရာဆီ လာလို႔ေတာ့ ရမွာပဲ၊ အဲဒါေၾကာင့္သာ hp က ဒီလို ဟာ့ဒ္ဒစ္ခ္မွာ ထည့္ေပးလိုက္တာေပါ့-လို႔ ေ႐ႊဥာဏ္ေတာ္ စူးေရာက္စြာနဲ႔ ေတြးပါတယ္၊ အဲဒီလို ေတြးၿပီးသကာလ ခဏခဏ သတိေပးေနတဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ကို ဖ်က္ပစ္လိုက္တယ္၊ ဒါတင္မကေသးဘဲ ဟာ့ဒ္ဒစ္ခ္ေပၚက ဖိုင္လ္ေတြ၊ ဓါတ္ပံုေတြကိုလည္း ဘာတစ္ခုမွ back up လုပ္မထား ျဖစ္ပါဘူး၊ မိုက္လံုးႀကီးခဲ့ပံုက အဲဒီလို...၊ တိုတိုေျပာရရင္ Anti-virus စနစ္ ေသေသခ်ာခ်ာ တပ္ထားေပမယ့္ တစ္ေန႔မွာ ဗိုင္းရပ္စ္ထိၿပီး ဟာ့ဒ္ဒစ္ခ္ တစ္ခုလံုး သံုးမရေအာင္ကို ပ်က္စီးသြားခဲ့တယ္၊ reinstall လုပ္ဖို႔ စီဒီလည္း မ႐ွိ၊ ဖိုင္လ္ေတြ ဓါတ္ပံုေတြလည္း ပ်က္စီးနဲ႔...၊
အခုေတာ့ က်ေနာ္ ပ်ဥ္ဖိုးနားလည္ သြားခဲ့ပါၿပီ၊ က်ေနာ့္ရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘဝမွာ back up ဆိုတာက မ႐ွိမျဖစ္ အရာ၊ ေခါင္းထဲမွာ အၿမဲျမည္ေနတဲ့ အခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္း ျဖစ္လာခဲ့ၿပီ၊ အထူးသျဖင့္ သားကေလး ေမြးလာၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူ႔ရဲ႕ဓါတ္ပံုေလးေတြ အပါအဝင္ က်ေနာ္ ႐ိုက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပံုေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ထိန္းသိမ္းခ်င္တဲ့ အတြက္ back up ကို အခ်ိန္ေပးၿပီး မေမ့မေလ်ာ့ လုပ္ျဖစ္ပါတယ္၊ ကြန္ျပဴတာတစ္ခု ပ်က္စီး၊ ဆံုး႐ွံဳးသြားၿပီ ဆိုရင္ ဖိုင္လ္ေတြ၊ စာ႐ြက္စာတမ္းေတြ အျပင္ ႀကီးမားတဲ့ ဆံုး႐ွံဳးမႈ တစ္ခုက ဓါတ္ပံုေတြ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္၊ ခရီးသြားတုန္းက ပံုေတြ၊ ကေလးေတြရဲ႕ ငယ္ဘဝပံုေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အမွတ္တရပံုေတြ၊ မိဘေတြ သက္႐ွိထင္႐ွား ႐ွိတုန္းက ပံုေတြ၊ ဒါေတြက ဘယ္လိုမွ ျပန္ၿပီး အစားထိုးလို႔ မရႏိုင္တဲ့၊ 'နင့္'ေနေအာင္ ေပးလိုက္ရမယ့္၊ 'ဟာ'ၿပီး က်န္ခဲ့မယ့္ ဆံုး႐ွံဳးမႈေတြ ပါပဲ၊ ဘေလာ့ဂ္ေတြ ဖတ္ရင္းနဲ႔လည္း မၾကာခဏ ဆိုသလို ဓါတ္ပံုေတြ ပ်က္စီးဆံုး႐ွံဳးတဲ့ အေၾကာင္း ဖတ္ရတိုင္း က်ေနာ္ကိုယ္ခ်င္းစာမိ ပါတယ္၊
အလ်င္းသင့္လို႔ က်ေနာ္ back up လုပ္ပံုကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္၊ ပထမဆံုး ဓါတ္ပံုေတြကို ကင္မရာကေန ကြန္ျပဴတာထဲကို USB ေကဘယ္လ္ႀကိဳး၊ ဒါမွမဟုတ္ HDMI ႀကိဳးနဲ႔ ေျပာင္းထည့္ပါတယ္၊ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ memory ကဒ္ကို က်ေနာ္က ခဏခဏ အသြင္းအထုတ္ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး၊ USB port ပ်က္သြားရင္ အသက္ကယ္ အေနနဲ႔ momory ကဒ္ကေန တိုက္႐ိုက္ကူးလို႔ ရေသးတယ္၊ memory ကဒ္က စၿပီး ပ်က္သြားရင္ေတာ့ အေတာ္ေလး ခဲယဥ္းသြားမယ္ မဟုတ္လား၊ ဒါ့ေၾကာင့္ပါ...၊ ကြန္ျပဴတာထဲကို ပံုေတြ ေရာက္သြားေပမယ့္လည္း ကင္မရာထဲက ပံုေတြကို မဖ်က္ပါဘူး၊ အဲဒီအခ်ိန္ ကြန္ျပဴတာ ပ်က္သြားခဲ့ရင္ ေႁမြပါလည္းဆံုး၊ သားလည္းဆံုး ျဖစ္မယ့္ကိန္းပါ၊
ဒုတိယ အေနနဲ႔ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ external hard disk တစ္ခုနဲ႔ ပံုေတြကို ခ်က္ခ်င္း back up လုပ္ပါတယ္၊ အခ်ိန္မရရင္ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္အတြင္း လုပ္ပါတယ္၊ ဒီ ျပင္ပဟာ့ဒ္ဒစ္ခ္က ေနာက္တိုးတဲ့ ဖိုင္လ္အသစ္ေတြကိုပဲ ေ႐ြးၿပီးကူးတဲ့ ေဆာ့ဖ္ဝဲပါတဲ့ ဟာပါ၊ အဲဒါၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္ ဟာ့ဒ္ဒစ္ခ္ တစ္ခုနဲ႔ ဖိုင္လ္အသစ္ေတြကို ထပ္ကူးပါတယ္၊ ဒီတခါေတာ့ ဖိုင္လ္ေတြကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေ႐ြး copy-paste လုပ္ၿပီး ကူးပါတယ္၊ ဒီအဆင့္မွာ ဖိုင္လ္ေတြ၊ ဓါတ္ပံုေတြကို ဟာ့ဒ္ဒစ္ခ္ ၂ ခုနဲ႔ ကူးၿပီးသြားလို႔ ကင္မရာထဲက ပံုေတြကို လိုအပ္ရင္ ဖ်က္ပစ္ပါတယ္၊ အဲဒါၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္ ဟာ့ဒ္ဒစ္ခ္ ၂ ခုနဲ႔ အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ပံုေတြသာ မကဘဲ အရင္က ႐ွိၿပီးသား ပံုေတြပါတဲ့ ဖိုလ္ဒါေတြ အားလံုးကို ေကာ္ပီလုပ္ပါတယ္၊ ဒီအတြက္ ၂ TB စီ႐ွိတဲ့ ဒစ္ခ္ေတြကို သံုးပါတယ္၊ အဲဒီလို external hard disk ၄ ခုနဲ႔ back up လုပ္ၿပီးရင္ေတာ့ လတ္တေလာ လုပ္ရမယ့္ဟာ ၿပီးၿပီလို႔ ဆုိရမွာပါ၊ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာေအာင္ ၄ လတစ္ခါေလာက္ ဒီဗီဒီေတြနဲ႔ back up ထပ္လုပ္ပါတယ္၊ အဲဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္ မဆိုးပါဘူး၊ အြန္လိုင္း ဆာဗာေတြမွာ back up လုပ္လို႔ရတာေတြ ႐ွိေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့ သံသယ ႀကီးတယ္ပဲဆိုဆို အခုလို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဒစ္ခ္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ လုပ္ရတာကိုပဲ ပိုႏွစ္သက္ပါတယ္၊
တစ္ခု႐ွိတာက အခုလို ဟာ့ဒ္ဒစ္ခ္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ back up လုပ္ထားေပမယ့္ အဲဒါေတြကို တစ္ေနရာတည္းမွာ တစုတေဝးတည္း ထားရင္လည္း သိပ္ေတာ့ အဓိပၸါယ္ မ႐ွိပါဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ back up ဒစ္ခ္တစ္ခုကို အလုပ္မွာထားတယ္၊ ေနာက္ထပ္ ဒစ္ခ္တစ္ခုကိုေတာ့ အလုပ္လည္း မဟုတ္၊ အိမ္လည္း မဟုတ္တဲ့ ေနရာမွာ ထားပါတယ္၊ ဟုိတေလာတုန္းက ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ မဲလ္ဝဲ ကိစၥေတြ ေပၚလာၿပီးတဲ့ေနာက္ က်ေနာ့္ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ကိုလည္း ပံုမွန္ back up လုပ္ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါကိုေတာ့ blogger ကေန တပါတည္းေပးထားတဲ့ Setting -> export လုပ္နည္းနဲ႔ပဲ လုပ္ပါတယ္၊ သူက ဘေလာ့ဂ္ကို xml ဖိုင္လ္အေနနဲ႔ သိမ္းပါတယ္၊ ပို႔စ္ေတြနဲ႔ ကြန္မန္႔ေတြပါ သိမ္းေပးပါတယ္၊ ဓါတ္ပံုေတြေတာ့ သိမ္းေပးပံု မရပါဘူး၊ မေတြ႔မိဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ဓါတ္ပံုေတြက က်ေနာ့္ရဲ႕ back up ဒစ္ခ္ ၄ ခုထဲမွာ အျပည့္ဆိုေတာ့ ဒါက ျပႆနာ မ႐ွိပါဘူး၊ အေၾကာင္း တစံုတခုေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္ပ်က္သြားခဲ့ရင္ ဘေလာ့ဂ္အသစ္ဖြင့္ၿပီး ဒီ xml ဖိုင္လ္ကို import ျပန္လုပ္လိုက္႐ံု ပါပဲလို႔ ဆိုတယ္၊ တခါမွေတာ့ မစမ္းဖူးေသးဘူး၊ စမ္းခြင့္ေတာ့လည္း မႀကံဳခ်င္ပါဘူး၊ ဒီ export back up နည္းက wordpress လို တျခား ပလက္ေဖာင္းေတြကို ေ႐ႊ႕ဖို႔အတြက္ ဆိုရင္ေတာ့ အဆင္မေျပဘူး ဆိုလား ေျပာသံၾကားဖူးတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က အဲဒီလို ေျပာင္းမယ့္သူလည္း မဟုတ္ေတာ့ အေၾကာင္း မဟုတ္ပါဘူး၊
ဒီကေန႔ တိုးတက္လာတဲ့ နည္းပညာေတြ အလယ္မွာ back up လုပ္ပံုလုပ္နည္းေတြ၊ back up လုပ္ရင္ သံုးရမယ့္ ကိရိယာေတြက မ်ိဳးစံုပါပဲ၊ back up လုပ္ရတာ ဘာမွမၾကာမွန္း၊ လုပ္သင့္မွန္းလည္း သိေနေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ေတြ တခါတရံမွာ သတိလက္လြတ္ ေနမိတတ္ၾကပါတယ္၊ အဲဒီလို ေမ့ေလ်ာ့ေနတဲ့ မိတ္ေဆြေတြကို က်ေနာ္တခါက ဆံုး႐ွံဳးခဲ့သလို မဆံုး႐ွံဳးေစဖို႔ ရည္႐ြယ္ရင္း သက္သက္ပါ၊ ေနာက္က်သြားခဲ့ၿပီ ဆိုရင္ အဆံုးအ႐ွံဳးက ႀကီးမားႏိုင္ပါတယ္၊ မိတ္ေဆြတို႔ဆီမွာလည္း လြယ္ကူျမန္ဆန္ၿပီး အမ်ားကိုလည္း ေဝမွ်ခ်င္တဲ့ နည္းလမ္းေတြမ်ား ႐ွိခဲ့ရင္ တဆိတ္ေလာက္ ေျပာျပခဲ့ပါဦးလား...။ ။
ညီလင္းသစ္
၁၉ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၁၁
.jpg)
27 comments:
အရင္တစ္ခါက ကြန္ျပဴတာထဲ သိမ္းရမွာ စိတ္မခ်လို႔ external hard disk ထဲပဲ သိမ္းထားမိတာ အဲဒါက အရင္ပ်က္ေတာ့ သိမ္းထားသမွ်ပံုေတြ ကုန္ေရာ။
အခုေတာ့ ကြန္ျပဴတာထဲမွာေရာ external hard disk မွာေရာ သိမ္းတယ္။ အကို႔လိုေတာ့ သံုးေလးလံုး မသိမ္းျဖစ္ဘူးဗ်။ DVD နဲ႔ ျပန္ခုတ္ထားဖို႔ေတာ့ အစီအစဥ္ရွိေပမဲ့ အပ်င္းၾကီးေနေသးတယ္ :)
ီဓါတ္ပံုသမား (လို႔ပဲ ဆိုပါရေစ) ေတြအေနနဲ႔ကလဲ ခက္တယ္ဗ်ာ။ အေပ်ာ္တမ္း လက္တည့္စမ္းေလာက္သာ ရိုက္တတ္ေသးေပမဲ့ ကိုယ္ရိုက္ခဲ့တဲ့ ပံုေတြ ေကာင္းေကာင္းဆိုးဆိုး ေတာ္ရံုၾကည့္လို႔ေကာင္းတယ္ဆို လံုးလံုးကို မဖ်က္ရက္ဘူးဗ်ာ။
အကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ လုပ္တတ္တာကေတာ့ ဘေလာ့ကို ဝင္ဖတ္လိုက္တာနဲ႔ကို မွန္းလို႔ရပါတယ္ဗ်ာ။
အိုင္တီ သမားသာဆိုတယ္။ အကို႔ေလာက္ေတာင္ ၀ီရီယ မရွိဘူး။ မခံခဲ့ရဘူးလား ဆိုေတာ့ ခဏခဏ ခံခဲ့ရဘူးတယ္။ အဆိုးဆံုးက တခါ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုျပီး ရီေကာတင္း လုပ္ထားတဲ့ဟာ ဒီေန႔ သိမ္းထားျပီး မနက္ျဖန္မွာ ဟဒ္ဒစ္ ပ်က္သြားတာပဲ ေကာ္ပီလဲ မရွိ အားလံုး ပင္ပင္ပန္းပန္း တစ္ေန႔လံုး တစ္ညလံုး လုပ္ထားေတာ့... စိတ္ဓါတ္က်တာ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ... အခုထိလဲ မမွတ္ေသးပါဘူး... :D
ဒါေပမယ့္ အကိုေျပာလို႔ စိတ္မွာေတာ့ ေတးမွတ္ထားလိုက္မိျပီး... လုပ္သင့္ပါတယ္။ အကို႔နည္းလမ္းက ေတာ္ေတာ္ေလး ေကာင္းပါတယ္။ ေက်းဇူးပါပဲ ခင္ဗ်...
အခါေပးေကာင္းေပမယ့္ ေႏွာင္းခဲ့ျပီေလ
ေနာင္တခ်ိန္ျပည္လံုးၾကိမ္မီးအံုးေတာ့မွ ဦးေကာင္းမင္းမေျပာရက္ေလျခင္းလုိ႕ ျဖစ္မွာၾကိဳသိေပမယ့္ ဦးေကာင္းေနာက္က်ျပီေကာ..
ျဖစ္ျပီးႏွင့္ျပီ.
အခုဆို အိမ္ကစက္ ရံုးကစက္ ျပီးေတာ့ အိတ္ေဆာင္ထည့္တဲ့ အရာေတြထဲမွာပါ သံုးေလးခု ကူးျပီး ထားတယ္။
ဒါေပမယ့္ သခၤ ါရဆိုတာ ရွိေသးတယ္ မဟုတ္လား
ညီ
က်ေနာ္လဲ ဗုိင္းရပ္စ္ကိုက္လုိ႕ ေဒတာေတြ အကုန္လုံးနီးပါးပ်က္ဖူးေတာ့ အခုေတာ့ ပ်ဥ္ဖိုးနားလည္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ တခါတေလေတာ့ ေမ့တက္တယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီဗြီဒီနဲ႕လဲ ကူးထားတယ္။ Word and Excel files ေတြကုိေတာ့ ေမးထဲေတြပါ ပုိ႕တယ္။ ကုိေတာင္ငူသားေရးသလိုပဲ ပုံေတြကလဲ မဖ်က္ရက္ဘူး (မလွတာေတာင္။) က်ေနာ္တို႕ဆီမွာေတာ့ လက္ေတာ့ေပ်ာက္တဲ့ ျပသနာက ဆိုးတယ္ဗ်။ အထူးသျဖင့္ B.S student ေလးေတြက ယူတာမ်ားတယ္။ က်ေနာ့္ ဂ်ဴနီယာေလးဆို M.S တက္တုံးက လက္ေတာ့ (၂)ခါေပ်ာက္လို႕ သူ႕ရဲ႕ သုေတသနကုိ (၂) ခါ လုပ္ရမယ့္အစား (၄) ခါ လုပ္လုိက္ရတယ္။
(လီယုိ)
အကိုေရ ကြန္ျပဴတာကို back up ဘယ္လိုလုပ္ရတာရယ္ ဖုန္းကိုဘယ္လုိလုပ္ရတာရယ္ေလးေျပာျပပါလား
က်ေနာ္႕ဆိုနီဖုန္းတစ္လံုးထဲက ဖုန္းနံပါတ္ေတြဘာမွမေတြ႕ရေတာ႕လို႕ပါ
အရမ္းကိုဗဟုသုတရသြားတယ္အကိုေရ
ေက်းဇူးပါေနာ္
ညီမငယ္
မဒိုးကန္
တဲ့တဲ့ၾကီးသတိေပးေနသလုုိပါဘဲ။
အရမ္းေက်းဇူးတင္ျပီးေစတနာကိုု အသိအမွတ္ျပဳရပါတယ္။
သတိေပးရက်ဴိးနပ္ေအာင္နဲ ့ယူက်ဳံးမရမျဖစ္ရေလေအာင္ လုုပ္ျဖစ္ေအာင္လုုပ္ပါေတာ့မယ္ရွင္။
အိုုင္အိုုရာ
ကိုညီလင္းသစ္ေရ....
ကၽြန္မက အရာရာကို သိတ္သတိမရခ်င္တဲ့သူရွင့္။ ဒါေၾကာင့္ ဘက္ခ္အပ္ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ျဖစ္ဘူး။ အခ်ိန္မေရြး တစ္က ျပန္စဖို႔ အျမဲ အားေမြးထားတယ္။
မေကာင္းဘူးလို႔ပဲ ဆိုပါေတာ့ေလ....
ဒီပိုစ္႕ဖတ္ျပီးမွဘဲ ကိုယ္႔အေၾကာင္းကို ျပန္ေဖာ္လိုက္ပါဦးမယ္
ဘေလာ႕ေပၚမွာေတာင္ တင္မေရးျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ အေၾကာင္းေလးပါ.
ျပီးခဲ႔တဲ႔ ၄လပိုင္းတုန္းက လက္ပ္ေတာ႕ေပ်ာက္သြားတယ္။
ႏွေျမာတာက အဲဒီလက္ပ္ေတာ႔ထဲမွာ ေရးလက္စ စာေတြ၊ စာေရးဖို႔ စုထားရိုက္ထားတဲ႔ဓာတ္ပံုေတြ အလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ ဖိုင္ေတြအကုန္ပါသြားလို႔ ကၽြန္မျဖင္႔ စိတ္ညစ္လိုက္တာ။ အေရးထဲမွာ ခရီးသြားတုန္းက ရိုက္ခဲ႔တဲ႔ ပံုေတြလည္း မင္မိုရီစတစ္ထဲမွာ အကုန္ပ်က္သြားတယ္။ ဘေလာဂ္႔ေတာင္ ဆက္မေရးႏိုင္ေတာ႔ဘူးလို႔ စိတ္ထဲက ထင္လိုက္မိတယ္။ back up လည္း ဘာတစ္ခုမွ လုပ္မထားသလိုခဲ႔ဘူး။ အလုပ္နဲ႕ပတ္သက္ျပီး ကံေကာင္းတာက ရံုးခ်ဳပ္ကို လစဥ္ report လုပ္ထားေတာ႔ ျပီးခဲ႔တဲ႔ လက ေမလ္းထဲက ဖိုင္ကို ျပန္သိမ္းယူလုိက္ျပီး လစဥ္ ျပန္လုပ္လို႔ ရလိုက္တယ္။ ဘေလာ္ဂ္႕အတြက္ကေတာ႕အဲဒီတုန္းက ေရးလက္စ စာေတြ ခုခ်ိန္ထိ ျပန္မဆက္ မေရးျဖစ္ေတာ႔ဘူး ။ back up မလုပ္မိတဲ႔ အက်ိဳးေတြပါဘဲ။ ျပီးခဲ႔တဲ႔ အပတ္ကလည္း ဖုန္းေပ်ာက္သြားတယ္.. ဖုန္းနံပတ္ကို စာအုပ္ထဲခ်မေရးဘဲ ဖုန္းထဲမွာဘဲ မွတ္တတ္တဲ႔ ကၽြန္မ ဘယ္သူ႕ဖုန္းနံပါတ္မွ က်န္မေနခဲ႔ေတာ႔ ဒုကၡမ်ားရေသးတယ္။ အင္း မေကာင္းတဲ႔ အက်င္႔ေတြ ခ်ေျပာမိျပီ။
ေနာက္ဆိုရင္ေတာ႕ ဘာမဆို back up လုပ္တဲ႔အက်င္႕ကို လုပ္ရေတာ႔မယ္ ကိုညီလင္းသစ္ေရ။ လက္ပ္ေတာ႕ ေပ်ာက္သြားတဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြကို သနားမိတယ္. သူတို႕အတြက္ေတာ႕ တကယ္ကို အခက္ၾကီးခက္ရွာမွာ ..
တစ္ကယ္ကိုပဲ ေက်းဇူးပါအကို... နည္းပညာနဲ႕ အလွမ္းေဝးတဲ႕ သူမို႕ သတိထားၿပင္ဆင္စရာ ေလးေတြ အတြက္ ေက်းဇူးပါလို႕...
ေကာင္းေသာေန႕ေလး ၿဖစ္ပါေစလို႕ ဆႏၵၿပဳရင္း..
Hooooo.............Being a blogger and photographer is not easy.I already noticed that you are a Sae sus the cher thu:D....I got so much knowledge and tks.
Gyidaw
Back Up လုပ္ရမွန္းသိရက္နဲ႔ မၾကာခဏ ခံရေပါင္းမ်ားေနၿပီ။ နည္းပညာေတြ ထြန္းကားလာတာ တဖက္က ေကာင္းေပမယ့္၊ တဖက္က မေကာင္းျပန္။ အရင္ကဆို စာရြက္ေပၚခ်ေရးေတာ့ စာမူေတြက လက္ခံက်န္ေသးတယ္။ အခုက ကြန္ျပဴတာနဲ႔ လက္တမ္းရိုက္ေတာ့ ထိၿပီဆို စာတစ္လံုးေတာင္ ျပန္မရေတာ့တာမ်ဳိး။
အလုပ္မွာလည္း မီတင္မိနစ္ေတြ အဲ့လိုနဲ႔ ေပ်ာက္သြားလို႔ ဗ်ာမ်ားဘူးခဲ့တယ္။
သိသိႀကီးနဲ႔ ဆက္မိုက္ေနတာပါပဲ။ အင္း..ၿပီးရင္ Blogေလး Back Up လုပ္ဦးမွ...။
ကြန္ျပဴတာ သံုးသူတိုင္း သတိျပဳသင့္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးပါဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ဒီလုိၾကံဳဖူးတယ္ အစ္ကို... external hard disk တစ္ခုထဲမွာ ဓာတ္ပံုေတြ၊ သီခ်င္းေတြ တျခားေဆာ့ဝဲေတြ အားလံုးကို သိမ္းထားတာ အဲဒါ ျမန္မာျပည္ျပန္တုန္းက ဘယ္နားမွာ ဘယ္လုိ ေပ်ာက္သြားတယ္ မသိပါဘူး။ တစ္ခုေတာ္ေသးတာက ကြန္ျပဴတာထဲမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မဖ်က္ရေသးဘဲ ထားထားလုိ ့ သီခ်င္းတခ်ဳိ ့ကလြဲရင္ က်န္တာေတြ ျပန္ရခဲ့တယ္။ ခုလုိ သတိေပးတာ ေက်းဇူးအစ္ကုိ... အခ်ိန္ေပးျပီး back up လုပ္ဖို ့ကို ၾကိဳးစားပါ့မယ္...
စာေမးပြဲႀကီးေျဖခါနီးမွာ လက္ေတာ့ပ္ပါသြားတာရယ္
ကိုယ့္ဌာေနျပန္ခါနီး ကင္မရာပါသြားတာမ်ိဳး
အၿမဲလိုလိုၾကားဘူးတယ္။ လူေပါင္းစံုတို႔ ဆံုဆည္းတဲ့
ေနရာေတြမွာ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတယ္ေနာ္။
သတိေပးထားတဲ့အခ်က္ေတြဖတ္သြားတယ္ေမာင္ညီလင္း။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ထင္တဲ့အတိုင္း ေကာမက္ မေပၚေတာ့ဘူး... အစအဆံုး ျပန္မေရးခ်င္ေတာ့ဘူး...
ေက်းဇူးပါ အကိုလို႔ပဲ ျပန္ေျပာခ်င္ေတာ့တယ္ :(
သတိေပးလို ့ေက်းဇူးပါ။
ညီမကေတာ့
တကယ္ကုိ back up သမား
စစ္စစ္ပါအကိုေရ
အားအားရွိအရင္ကပံုေတြ
စာေတြ..အေၾကာင္းအရာေတြ
ျပန္ျပန္ျပီး back up လုပ္လြန္းလို႕
ကိုယ့္ကုိကိုယ္မနညး္ျပန္ဘရိတ္အုပ္ထား၇တယ္
လက္ေတာ့အခိုးခံရမွာေၾကာက္လို႕
desktop ဘဲသံုးပါတယ္ရွင္..
back up မလုပ္ျဖစ္တာၾကာျပီ။
ဘာမွမဟုတ္ဘဲနဲ႔ကို လုပ္ဖို႔ေမ့ေမ့ေနတာ။
ဒီစာေလးက လက္တို႔ျပီး ေျပာလိုက္သလိုပါပဲ။
ဟုတ္တယ္..
ဒီစာေလးက သတိေပးစာေလးပါ...
ကိုယ္သိပ္ႀကိဳက္တဲ႔ ၀တၳဳ ကဗ်ာေလးေတြက လြဲလို႔ back up လုပ္ဖို႔ အလြန္ပ်င္းေပမယ္႔ လုပ္ရဦးမွာပါ။
ေတာင္ငူသား ...
ဟုတ္တယ္ဗ်၊ စက္ထဲပဲျဖစ္ျဖစ္ external disk ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေကာ္ပီ တစ္ခုတည္းဆို သိပ္စိတ္မခ်ရဘူး၊ ဓါတ္ပံုေတြ ဆိုတာကေတာ့ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ အမွတ္တရေတြ ပါပဲဗ်ာ..၊
ကိုေမာင္သန္႔ ...
က်ေနာ္လည္း သိပ္ဝီရိယ ႐ွိလွတယ္ရယ္ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ၊ ခံခဲ့ရဖူးလို႔သာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိေပး ေနရတာ..၊ ရီေကာဒင္း ပ်က္သြားတာ ႏွေျမာစရာႀကီး...၊
ညီ ...
အခါေႏွာင္းၿပီ ဆိုလို႔ “ဦးေကာင္း” လည္း စိတ္မေကာင္း ပါဘူး၊ အ႐ွင္ႏွစ္ပါးေကာ..၊ ေဂါဝိန္ကို ေရာက္ေနၾက ၿပီလား? းD
လီယို ...
ဟုတ္တယ္ေနာ္၊ အဲဒီ လက္ပ္ေတာ့ပ္ေတြက တကယ့္ကို သူခိုးမ်က္စိ က်စရာဗ်..၊ သုေတသန ၄ ခါ လုပ္လိုက္ရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတာ့ စာေၾကသြားမွာပဲ၊ း)
မဒိုးကန္ ...
ကြန္ျပဴတာ back up က OS reinstallation disk တစ္ခု ေဆာင္ထား၊ ေဒတာေတြ၊ ပံုေတြကို external disk ထဲမွာ ေကာ္ပီေတြ ကူးထားဖို႔ပါ၊ ဖုန္း back up က်ေနာ္လုပ္တာေတာ့ ဖုန္းထဲက လိပ္စာေတြ၊ နံပါတ္ေတြကို ကြန္ျပဴတာထဲကူး၊ အဲဒီကမွ ျပင္ပဒစ္ခ္ ေတြထဲကို ထပ္ကူး..အဲဒါပါပဲ..၊
မအိုင္အိုရာ ...
ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ဝမ္းသာရပါတယ္ဗ်ာ...၊ း)
မခ်စ္ၾကည္ေအး ...
ဒါလည္း စိတ္ဝင္စားစရာ ႐ွဳေထာင့္တစ္ခု ပါပဲ၊ က်ေနာ္တို႔ အေနနဲ႔ ကိုယ့္ေ႐ြးခ်ယ္မႈကို ကုိယ္ေက်နပ္ဖို႔ပဲ လိုတာ မဟုတ္လား...၊
မေခ်ာ ...
ဒီပုိ႔စ္ကို ေရးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ မေခ်ာကို က်ေနာ္ အထူးသတိရေန ခဲ့တယ္၊ တခါတုန္းက မဲန္မိုရီ စတစ္ခ္ ထဲက ခရီးသြားပံုေတြ ပ်က္သြားတဲ့အေၾကာင္း ေရးဖူးလို႔ေလ..၊ အခု လက္ပ္ေတာ့ပ္ေရာ ဖုန္းေရာ ဆိုေတာ့ မလြယ္ပါ့လား..၊ ဒီပစၥည္းေတြက အခုေခတ္မွာ ျပန္ဝယ္ဖို႔ သိပ္မခဲယဥ္းေတာ့ေပမယ့္ အထဲက စာေတြ၊ ဓါတ္ပံုေတြ၊ နံပါတ္ေတြက ႏွေျမာစရာဗ်ာ...၊ မေခ်ာ စိတ္ဓါတ္က်သြားတာ က်ေနာ္တို႔ နားလည္လို႔ ရပါတယ္၊ ဒီလို ဆံုး႐ွံဳးမႈမ်ိဳး ေနာက္ထပ္ မႀကံဳပါေစနဲ႔ေတာ့ လို႔ပဲ ဆုေတာင္းပါတယ္...၊
ညီမအိန္ဂ်ယ္လ္လိႈင္ ...
ေက်းဇူးပါ ညီမေရ...၊
ဂ်ီးေဒၚ ...
တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ ႀကိဳးစားတာပဲ ဂ်ီးေဒၚေရ႕၊ း)
မျမေသြးနီ ...
အမွန္ပဲဗ်ိဳ႕၊ စာ႐ြက္ေပၚ ေရးတဲ့ေခတ္က ဘာပဲေျပာေျပာ လက္ခံ က်န္ေသးတယ္၊ အခုေတာ့ ေဗထိ ဆိုတာနဲ႔ ကြဲပဟ..ပဲ၊ း)
ညီရဲ ...
ေအးဗ်၊ အခုေနာက္ပိုင္း external hard disk ေတြကလည္း ေသးသထက္ ေသးလာေတာ့ သူ႔ကို မေပ်ာက္ဖို႔ကိုပဲ ျပန္ၿပီး ဂ႐ုစိုက္ေနရ ျပန္ေရာ..၊ း)
အန္တီတင့္ ...
ဟုတ္ကဲ့..၊ ပံုမွန္ လာအားေပးတာလည္း ေက်းဇူးပါေနာ္၊
ကိုေမာင္သန္႔ ...
ကြန္မန္႔က စပန္းမ္ထဲ ေရာက္ေနတာဗ်၊ ဘယ္လိုက ဘယ္လို ဝင္သြားလဲ မသိဘူး၊ က်ေနာ္ ျပန္ဆြဲထုတ္ လိုက္ပါၿပီ..၊ း)
မ,႐ွင္ေလး ...
လာဖတ္လို႔လည္း ေက်းဇူးပါ..၊
ညီမ blackroze ...
ေကာင္းတာေပါ့ ညီမေရ..၊ ဒီလိုဆိုေတာ့ ညီမဆီမွာ လက္ခံေကာ္ပီေတြ အမ်ားႀကီးမို႔ တခုခုျဖစ္ရင္ ပူစရာ မလိုေတာ့ဘူး..၊
ကိုျမစ္က်ိဳးအင္း ...
သတိေပးႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့လည္း ဝမ္းသာမိပါတယ္..၊
မေလး ...
က်ေနာ္လည္း ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ လုပ္ေနရတာပါပဲဗ်ာ ..။
Me and my Chit Chit, we always back up our laptop data to external hard disk. So when my laptop broke down once, I have all my data back. I haven't done back up in blog yet, I'll do that. Thank you, Ko Nyi Linn.
တပါးကမဟာဂီရိမွာ တပါးကေတာ့ ေရႊတိဂံုမွာပါ
ညီ
က်ေနာ္လည္း မွတ္ပံုတင္ေလး ေပ်ာက္တုန္းက အဲ့လုိပဲျဖစ္ေသးတယ္ ပိုက္ဆံအိတ္ေလး ေပ်ာက္သြားေတာ့ အေရးၾကီးတဲ့ မွတ္ပံုတင္ပါ ပါသြားတာကိုး ဒီထဲက ေက်ာင္းသားေတြကို ကိုယ.္ခ်င္းစာမိပါရဲ့ တကယ္ကို ပူပင္ေသာက ေရာက္ၾကမွာ ခံစားမိတယ္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ အမွတ္တရေတြ ျပန္လုပ္ယူလို႔မရတဲ့ အမွတ္ရေဟာင္းေတြမွတ္လား သတိထားတာေကာင္းတာေပါ့ ( က်ေနာ္ကေတာ့ ခဏခဏကိုထိေနေတာ့တာ း))
ဲJenifer Lopez ရဲ့ Back up plan ကို သတိရျပီး ျပဳံးမိေသးတယ္ အဲ ့ဒီ ကားက ရီရလုိ ့ေလ မွတ္မိေနတာ
Nice post.
Here is my sharing:
PC ဆိုရင္ေတာ႔ စကတည္းက Hard Disk ၂ လံုးထည္႕ျပီး Mirroring လုပ္ထားတာေကာင္းပါတယ္။ တစ္လံုးပ်က္သြားလည္း ေနာက္တစ္လံုး က်န္ေသးတယ္ဆိုေတာ႔ တျပိဳင္နက္ႏွစ္လံုးစလံုး မပ်က္မခ်င္း စိတ္ခ်ရပါတယ္။ Back Up ကိုလည္း သူ႕အလုိလိုလုပ္ေနျပီးသားျဖစ္တဲ႔အတြက္ သတိထားေနစရာလည္းမလိုေတာ႔ပါဘူး။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ႔ external drive ေတြကိုလည္း IP configure လုပ္လုိ႕ရတာ၀ယ္တပ္ထားရင္ အေရးၾကီးတာေတြကို External Hard drive ထဲမွာ ထပ္ျပီး သိမ္းလိုက္ဖုိ႕လြယ္ကူေစပါတယ္။
ပိုက္ဆံေပါရင္ေတာ႔ online storage ေကာင္းေကာင္း၀ယ္ထားျပီး monthly back up လုပ္ရင္ေတာ႔ စိတ္ခ်သထက္ စိတ္ခ်ရပါတယ္။ ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ သတိထားျပီး backup လုပ္ေနတာထက္ scheduler တစ္ခုခုနဲ႕ schedule လုပ္တာက ပိုျပီး အဆင္ေျပေစပါတယ္။
Thesis ေတြလုပ္တဲ႔အခါမွာ one copy , one machine ထဲမထားဖုိ႕ ျမန္မာျပည္မွာေတာ႔ ဆရာေတြက တစ္ခါတည္းသင္ေပးၾကပါတယ္။ ေရွ႕ကလူေတြလည္း ခံရၾကျပီးပါျပီ။ floppy ေခတ္ကလူေတြဆိုရင္ ဒါကို အျမဲသတိရိွၾကရပါတယ္။
cloud storage ေတြ ေစ်းက်လာရင္ေတာ႔ အဆင္အေျပဆံုးျဖစ္လာမယ္ထင္ပါတယ္။
Backup နဲ႕ပတ္သက္ရင္ေတာ႔ Portable ေတြမွာသိမ္းတာကို သိပ္အားမေပးခ်င္ပါဘူး။ ဒါေတြက နည္းပညာအရ ပ်က္လြယ္တဲ႔အမ်ိဳးအစားေတြျဖစ္ေနတုန္းပါပဲ။ ေစ်းေပါတဲ႔ hosting ေတြမွာသိမ္းတာလည္း hosting က hardisk ၾကြသြားရင္ ကိုယ္သိမ္းထားသမွ်ပါသြားႏိုင္တဲ႔အတြက္ သိပ္အမ်ားၾကီးယံုလို႕မရပါဘူး။ ေစ်းၾကီးတဲ႔ Hosting ေတြမွာေတာ႔ RAID 5 ေတြဘာေတြသံုးတဲ႔အတြက္ hard disk ပ်က္လို႕ data lost တာမရိွတတ္ပါဘူး။
လိုရင္းေတြကို ခ်ဳပ္ျပီးေျပာရရင္ေတာ႔၊
ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ သတိရမွ သိမ္းတာထက္ schedule လုပ္ထားျပီး အျမဲသိမ္းေနတာကပိုျပီး ထိေရာက္ပါတယ္။
Hard Disks ၂လံုးထားျပီး Mirror လုပ္ထားပါ။
Hard Disks အသံမည္လာရင္ျဖစ္ျဖစ္၊ bad sector ေတြ႕ရင္ျဖစ္ျဖစ္ ခ်က္ခ်င္းလဲပါ။ External Storage Device ၀ယ္ထားျပီး၊ network storage drive လုပ္ထားပါ။
စိတ္ခ်ရတဲ႔ Online Hosting မွာ အေရးၾကီးတဲ႔ files ေတြကို monthly Upload လုပ္ထားပါ။
ေရရွည္သိမ္းထားမယ္႔ Data ေတြကို portable storage ေတြမွာ မသိမ္းပါနဲ႕။ DVD , CD ေတြဆိုလည္း rewritable ေတြမွာ မသိမ္းပါနဲ႕။
Muziz.
Muziz ...
ျပည့္ျပည့္စံုစံုနဲ႔ ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္း ႐ွိလွတဲ့ ကြန္မန္႔အတြက္ ေက်းဇူး အမ်ားႀကီး တင္ပါတယ္၊ ဒီအထဲမွာ က်ေနာ္ေမ့ေနတာေတြ အမ်ားႀကီး ျပန္ေတြ႔ရတယ္၊ ဥပမာ- PC ထဲကို ေနာက္ထပ္ hard disk ေတြ ထပ္ထည့္ဖို႔ အေစာႀကီး ကတည္းက စဥ္းစား ထားေပမယ့္ ေမ့သြားတယ္၊ အခု ဒီကြန္မန္႔ ဖတ္မွ အဲဒီလို mirroring လုပ္ဖို႔ စိတ္ကူး ျပန္ရတယ္၊ သိပ္ေကာင္းတဲ့ အႀကံဥာဏ္ပါပဲ၊ အရင္တုန္းကေတာ့ Schedule လုပ္ၿပီး back up လုပ္ေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဗိုင္းရပ္စ္ထိတဲ့ အဲဒီအေခါက္တုန္းက ဗိုင္းရပ္စ္က USB cable ကတဆင့္ အၿမဲ ဆက္ထားတဲ့external hard disk ထဲအထိပါ ဝင္ေနတာ ေတြ႔လို႔ က်ေနာ္က ျဖစ္ႏိုင္ရင္ hard disks ေတြကို PC နဲ႔ အၿမဲတမ္း ဆက္မထား ခ်င္ေတာ့ဘူး၊ အဲဒါဆို EHD ကိုSchedule ခ်ိန္အမီ ျပန္,ျပန္ၿပီး ဆက္ေနရမယ့္အတူ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ manually ကူးျဖစ္သြားတာ..၊
Online storage နဲ႔ပတ္သက္လို႔ေတာ့ ဘယ္ဟာေတြ ဘယ္လိုေကာင္းလဲ ဆိုတာ သိပ္မသိတာနဲ႔ အဲဒါကို သိပ္မစဥ္းစား ျဖစ္တာပါ၊ Network storage device စနစ္ကိုေတာ့ စိတ္ဝင္စားတယ္၊ IT မိတ္ေဆြ တခ်ိဳ႕လည္း ေျပာၾကပါတယ္၊ သိပ္မၾကာခင္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ သေဘာသဘာဝကို ေလ့လာၾကည့္ၿပီး စမ္းမလားလို႔ စိတ္ကူးေနပါတယ္၊ ထပ္ေျပာပါရေစ..၊ back up နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အားနည္းခ်က္၊ အားသာခ်က္၊ အက်ိဳး၊ အျပစ္၊ လုပ္ႏိုင္တဲ့ အမ်ိဳးအစား စသျဖင့္ စံုစံုလင္လင္နဲ႔ တခ်က္ခ်င္း အႀကံဥာဏ္ေပးသြားလို႔ တကယ္ပဲ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ဗ်ာ..။
back up အၿမန္ လုပ္မွ
အကိုေရ...ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ external hard disk ထဲ ရုပ္ရွင္
ေတြကူးထည့္ထားတာ သူ႕အလိုလိုပ်က္သြားပါေရာလား..။
ထူးဆန္းတာက ဟက္ဒစ္တစ္ခုလံုးပ်က္တာမဟုတ္ပဲ ရုပ္
ရွင္ေတြခ်ည္းေရြးပ်က္သြားတာ..၊ဒါ့ပံုေတြနဲ႕ တစ္ျခားဖိုင္
ေတြကက်န္ခဲ့တယ္..။ဟပ္ဒစ္ကလည္း အသစ္ႀကီးရွိေသး
တာ...၊ေတာ္ေသးတာေပါ့..ရုပ္ရွင္ေတြဆိုေတာ့ ျပန္ေဒါင္း
လို႕ရတဲ့ဟာမို႕လို႕...။အကို႕လို ေလးလံုးနဲ႕ေတာ့ ဘက္
အပ္မလုပ္ႏိုင္ေသးဘူးအစ္ကိုရာ...၊တစ္လံုးနဲ႕ပဲလုပ္ထား
ရတယ္...။အြန္လိုင္းေပၚမွာဘက္အပ္လုပ္ဖို႕ကေတာ့ အကို႕
လိုပဲ သံသယရွိေနဆဲပဲ...:)။(မအားလို႕ ခုမွ မန္႕ရတယ္
အကိုေရ...၊ေပ်ာ္ရြင္ၾကည္ႏူးဖြယ္ ခရစ္စမတ္ႏွင့္ ႏွစ္ကူး
ကာလကိုပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေစဗ်ား..။)
Post a Comment