07 February 2012

အျဖဴေရာင္လမ္းမ်ား


ၿပီးခဲ့တဲ့ ပို႔စ္တစ္ခုမွာ ဒီႏွစ္ေဆာင္းအတြက္ ႏွင္းေတြကို ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္လို႔ ဆိုၿပီးကာမွ အဲဒီႏွင္းေတြနဲ႔ပဲ တခါထပ္ဆံုစည္းဖို႔ ျဖစ္လာရျပန္ပါတယ္၊ ႀကိဳတင္ခ်ိန္းဆို မထားခဲ့ေသာ ဆံုေတြ႔မႈလို႔ပဲ ဆိုၾကပါစို႔၊ က်ေနာ့္အလုပ္က ျပင္ပေလ့လာေရးခရီး အေနနဲ႔ ႏွင္းေတာင္ေတြေပၚကို ထပ္ေရာက္ခဲ့ရ ျပန္ပါတယ္၊

က်ေနာ္အလုပ္,လုပ္တဲ့ ေနရာမွာ ေဆာင္းရာသီ ခ်စ္ၾကည္ေရးခရီး ဆိုၿပီး တစ္ေန႔တာ ျပင္ပေလ့လာေရး အစီအစဥ္ကို ဌာနအသီးသီးက အဆင္ေျပသလို လုပ္ၾကပါတယ္၊ အဲဒီအစီအစဥ္ အတြက္ ကိုယ္အားတဲ့ရက္ကို ေျပာပါဆိုၿပီး ႐ံုးတြင္းေမးလ္တစ္ေစာင္ကေန doodle ျပကၡဒိန္မွာ သေဘာထား ေကာက္ခံတယ္၊ က်ေနာ္လည္း တစ္ရက္မွ မအားဘူးလို႔ မျဖည့္ခ်င္တာနဲ႔ တစ္ရက္လား၊ ႏွစ္ရက္လား ျခစ္လိုက္တယ္၊ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္လိုက္ႏိုင္မယ္ ဆိုၿပီး ျဖည့္ထားတဲ့ တစ္ရက္ကို စီစဥ္သူက အတည္ျပဳလိုက္တယ္၊ ဒါနဲ႔ပဲ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁ ရက္ေန႔မွာ ေတာင္ေပၚကို ထပ္ေရာက္ခဲ့ရတာပါ၊ အမွန္ေတာ့ က်ေနာ္ သိပ္မသြားခ်င္ပါဘူး၊ ခရီးသြားဖို႔ ခြင့္ယူထားလို႔ အလုပ္မွာ လက္စသတ္စရာေတြ ႐ွိေနတယ္၊ က်ေနာ္ ျဖည့္ထားတဲ့ ရက္ေတြေတာ့ ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္မွာပါဆိုၿပီး ျခစ္လိုက္တာ...၊ အခု အတည္ျပဳၿပီးကာမွ မလိုက္ေတာ့ဘူး လုပ္လို႔မေကာင္းတာနဲ႔ စိတ္မပါ့တပါနဲ႔ သြားလိုက္ရေတာ့တယ္၊

က်ေနာ့္အိမ္ကေန ဘူတာႀကီးကို ဆပ္ဘ္ေဝးစီး၊ အဲဒီကေန မိနစ္ ၅၀ ေလာက္ ရထားစီး၊ ၿပီးရင္တခါ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ ေတာင္ေပၚတက္တဲ့ ရထားအေသးေလး ထပ္စီး၊ ၿပီးေတာ့မွ ေတာင္ေပၚကို ေကဘယ္လ္ကားနဲ႔ တက္...၊ ခရီးစဥ္က အဲဒီလိုပါ၊ ခ်ိန္းထားတဲ့ ဘူတာေ႐ွ႕ကို ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္အပါအဝင္မွ အားလံုးေပါင္း ၄ ေယာက္ပဲ ႐ွိတာေတြ႔ရတယ္၊ ျပင္သစ္လူမ်ိဳး ပီအိပ္ခ်္ဒီ တက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသား၊ ဆြစ္လူမ်ိဳး ဝန္ထမ္း အမ်ိဳးသမီး၊ ၾသစေၾတးလ် လူမ်ိဳး ပေရာ္ဖက္ဆာနဲ႔ ျမန္မာလူမ်ိဳး က်ေနာ္...၊ လူ ၄ ေယာက္၊ ႏိုင္ငံသား ၄ မ်ိဳး...၊ မူလက ၆ ေယာက္လို႔ သိရတယ္၊ အီရန္လူမ်ိဳး ၂ ေယာက္က စာရင္းေပးၿပီးမွ မလာတာ-တဲ့၊ ၾသစေၾတးလ် ပါေမာကၡကေတာ့ အေတာ္စိတ္ပ်က္တဲ့ ေလသံနဲ႔ ေျပာတယ္၊ အစစ အရာရာ စရိတ္ၿငိမ္း စီစဥ္ေပးတာေတာင္မွ လူေတြက ဘာျဖစ္လို႔ မလိုက္ခ်င္ၾကလဲ မသိဘူးကြာ-တဲ့၊ က်ေနာ္လည္း ပုခံုးပဲ တြန္႔ျပလိုက္ေတာ့တယ္၊ စိတ္ထဲကေတာ့ 'ေတာ္ေသးတယ္၊ စာရင္းေပးၿပီး ငါ လာျဖစ္ေအာင္ လာလိုက္တာ မွန္သြားတယ္' လို႔ ေတြးေနမိတယ္၊ သူ ေျပာခ်င္လည္း ေျပာစရာပါ၊ Snow and rail လို႔ေခၚတဲ့ ရထားလက္မွတ္နဲ႔ ေတာင္ေပၚမွာ ေကဘယ္လ္ေတြ၊ chair lift ေတြ စီးခ ေပါင္းထားတဲ့ လက္မွတ္ ႏွစ္ခုေပါင္းကို ေဒၚလာ ၈၀ ေလာက္ က်ပါတယ္၊ အဲဒီကုန္က်စရိတ္ကို ဌာနက ေပးပါတယ္၊ ဝန္ထမ္းအခ်င္းခ်င္း ပိုရင္းႏွီးေအာင္၊ ေန႔စဥ္ဘဝကေန အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေအာင္ စတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ စီစဥ္ေပးေပမယ့္ ႐ွိသမွ်လူထဲက တဝက္ေတာင္ မလိုက္ေတာ့ စိတ္ပ်က္မယ္ဆိုလည္း ပ်က္ခ်င္စရာ...၊ အရင္ႏွစ္ေတြကလည္း ဒီလိုပါပဲ၊ ဘယ္ေတာ့မွ လူစံုတက္စံု မ႐ွိဘူး...၊

ဒီလိုနဲ႔ပဲ မနက္ ၈ နာရီခြဲေလာက္မွာ ေတာင္ေပၚကို ေကဘယ္လ္ကားနဲ႔ တက္မယ့္ေနရာကို ေရာက္လာတယ္၊ အဲဒီစခန္းေလး အေ႐ွ႕က အားကစားပစၥည္း ေရာင္းတဲ့ငွားတဲ့ ဆိုင္မွာ က်ေနာ္က ႏွင္းေတာထဲ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ ဖိနပ္တစ္ရန္ ငွားလိုက္တယ္၊ ပေရာက္ဖက္ဆာက ၿပံဳးစိစိနဲ႔ 'မင္းက ဘာျဖစ္လို႔ ႏွင္းေလွ်ာ မစီးခ်င္ရတာလဲ' လို႔ေမးတယ္၊ က်ေနာ္က မႏွစ္က ဟုတ္တိပတ္တိ ေကာင္းေကာင္းမစီးခဲ့တာက တေၾကာင္း၊ ခရီးသြားကာနီး ျဖစ္လို႔ မေတာ္တဆ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ မရခ်င္တာက တေၾကာင္းမို႔ပါလို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ ski စီးမယ့္ သူတို႔ ၃ ေယာက္နဲ႔ snow walk လုပ္မယ့္ က်ေနာ္နဲ႔ ေလးေယာက္သား ေကဘယ္လ္ကားေလးကို စီးၿပီး တက္လာၾကတယ္...၊


ဒီ ႏွင္းေလွ်ာစီးစခန္းက Verbier လို႔ေခၚပါတယ္၊ ၄ ေယာက္စီး ေကဘယ္လ္ကားေလးက Verbier ႐ြာေလးနဲ႔ ထင္း႐ွဴးေတာေတြ ေပၚကေန အခုလိုျဖတ္ၿပီး တက္လာပါတယ္၊ ႐ြာကေလးက ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ အထက္ မီတာ ၁၅၀၀ (၄၉၂၁ ေပ) အျမင့္မွာ တည္႐ွိပါတယ္၊


ဒီ Verbier ႐ြာေလးက အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးေတြ ေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္တဲ့ ႐ြာလို႔ ေျပာရမွာပါ၊ ႏွစ္စဥ္ ေဆာင္းရာသီတိုင္းမွာ အဂၤလိပ္ေတြ အမ်ားဆံုးလာၾကတဲ့ ski station ပါပဲ၊ အဆိုေတာ္ James Blunt ၊ မင္းသားဝီလ်ံ အစ႐ွိတဲ့ ထင္႐ွားသူေတြလည္း လာၾကတယ္၊ ေယဘုယ် ေျပာၾကတာကေတာ့ ပိုက္ဆံ႐ွိတဲ့ အဂၤလိပ္ေတြက ဆြစ္ဇာလန္မွာ ski လာစီးၿပီး သိပ္မတတ္ႏိုင္တဲ့ အဂၤလိပ္ေတြ ကေတာ့ ျပင္သစ္မွာ ski သြားစီးၾကတယ္-တဲ့၊ ဘယ္ေလာက္မွန္သလဲ မသိေပမယ့္ ဆြစ္ဇာလန္က ႏွင္းေလွ်ာစီးစခန္းေတြ ေစ်းႀကီးတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ၊


ေကဘယ္လ္ကားေပၚက အဆင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ လမ္းခြဲလိုက္ၾကတယ္၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ၃ ေယာက္က ski စီးဖို႔အတြက္ အခုထက္ပိုျမင့္တဲ့ ေတာင္ေပၚကို ေနာက္ထပ္ chair lift နဲ႔ ဆက္တက္ သြားၾကတယ္၊ က်ေနာ္က ဒီေနရာကေန စၿပီး လမ္းေလွ်ာက္မယ္၊ အျမင့္က ၂၂၀၀ မီတာ (၇၂၁၇ ေပ)..၊ အပူခ်ိန္က သုညေအာက္ ၁၁ ဒီဂရီ ဆဲလ္ဆီးယပ္စ္၊ လမ္းမေလွ်ာက္ခင္မွာ ဟုိးေအာက္ဖက္က မႈန္ပ်ပ် Verbier ႐ြာေလးကို ၾကည့္ေနမိတယ္၊


လမ္းမွာ ဘယ္သူမွ မ႐ွိဘူး၊ က်ေနာ္နဲ႔ က်ေနာ့္အရိပ္နဲ႔ပဲ ႐ွိတယ္...၊ မနက္ပိုင္း ျဖစ္တဲ့အျပင္ ဗုဒၶဟူးေန႔လည္း ျဖစ္ေတာ့ လူသိပ္မမ်ားပါဘူး၊ ႏွင္းေတြေပၚမွာ လမ္းေဖာက္တဲ့ယာဥ္က ျဖတ္ေမာင္းထားလို႔ က်ေနာ္ငွားလာတဲ့ ႏွင္းေတာစီးဖိနပ္ကို စီးစရာ မလိုေသးပါဘူး၊ ႏွင္းေတြက သိပ္သိပ္သည္းသည္း ႐ွိေနၾကတယ္၊


တကယ္ေတာ့ ဒီလမ္းက လမ္းေလွ်ာက္သူေတြနဲ႔ ေခြးဆြဲတဲ့ စြတ္ဖားလွည္းေတြ အတြက္ ေဖာက္ေပးထားတဲ့ လမ္းပါ၊ ဒါေပမယ့္ ေခြးဆြဲစြတ္ဖားလွည္းကိုေတာ့ မေတြ႔ခဲ့ရဘူး၊ စီးမယ့္သူ မ႐ွိေတာ့ ေခြးေတြလည္း ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီး အိပ္ေနၾကမယ္ ထင္ပါရဲ႕...၊


ဒီလိုနဲ႔ နာရီဝက္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ေလွ်ာက္လိုက္ရင္ပဲ ေနာက္ထပ္ ေတာင္ထိပ္စခန္းေလး တစ္ခုဆီကို ေရာက္လာခဲ့တယ္၊ ႏွင္းေတာထဲ ေလွ်ာက္ဖို႔လမ္းေတြကို အလြယ္၊ ပံုမွန္နဲ႔ အခက္ ဆိုၿပီး အဆင့္ေတြ ခြဲထားပါတယ္၊ က်ေနာ္ ေ႐ြးခဲ့တဲ့လမ္းက အလြယ္ပါ၊ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ခ်င္တာရယ္ တစ္ေယာက္တည္း ပ်င္းတာရယ္နဲ႔ အလြယ္လမ္းပဲ လိုက္ေတာ့တယ္ဗ်ာ..၊ း) လမ္းမေလွ်ာက္ခ်င္သူ ေတြကလည္း ဒီေနရာကို အခုျမင္ရတဲ့ chair lift, cable car နဲ႔တက္လာလို႔ ရပါတယ္၊


ခ်ိန္းထားတာက ေန႔လယ္ ၁ နာရီမွာ ေတာင္ခါးပန္းတစ္ခုက စားေသာက္ဆိုင္မွာ ျပန္ဆံုၾကဖို႔ပါ၊ က်ေနာ္က အေတာ္ေစာေနေသးလို႔ ႏွင္းေလွ်ာစီးသူေတြကို ေအးေအးေဆးေဆး လိုက္ေငးေန မိတယ္၊ ျမင္ရသမွ် အဲ့လ္ပ္စ္ ေတာင္တန္းေတြကေတာ့ အားလံုး ပကတိအျဖဴ၊ တစ္ေယာက္တည္း ႐ွိေနခ်ိန္မို႔လား မသိဘူး၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း သတိရေန မိတယ္၊ ၿပီးေတာ့မွ ေနာက္ထပ္ပိုျမင့္တဲ့ ေတာင္ေပၚကို ဆက္တက္လာခဲ့တယ္၊ ဒီတခါေတာ့ ခုနတုန္းကလို အလြယ္လမ္း မဟုတ္တဲ့အျပင္ လမ္းကို မ႐ွိေတာ့တာ...၊ ဒီေတာ့ ski စီးသူေတြ အတြက္ ေဖာက္ထားတဲ့ လမ္းေဘးကေနပဲ အသာကပ္ၿပီး တက္လာရတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ေလး မတ္ပါတယ္၊ ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ အေမာခံႏိုင္သလဲ ဆိုတာ ဒီမွာေတြ႔တာပဲ၊ ေမာလာရင္ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း အသက္႐ွဴသလို ျဖစ္လို႔ ဝင္သက္၊ ထြက္သက္ကို မွတ္ေနရတယ္၊ လမ္းမွာ သံုးေလးခါ ရပ္ရတယ္၊ ဟိုးခပ္ေဝးေဝးမွာေတာ့ ခုနတုန္းက chair lift တန္းေလးက တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕...၊


မိနစ္ ၅၀ ေလာက္ ေလွ်ာက္လိုက္ေတာ့ ခ်ိန္းထားတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ေလးကို ေတြ႔လိုက္ရၿပီ၊ ေတာင္စြန္းမွာ သူ႔တစ္ဆိုင္တည္း ေမးတင္လို႔၊ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁၂ နာရီ စြန္းစြန္းပဲ ႐ွိေသးတယ္၊ က်ေနာ္ေရာက္လာတာ ၁ နာရီေလာက္ေတာင္ ေစာေနေသးတယ္၊ ဒါေတာင္ ခပ္ေျဖးေျဖး ေလွ်ာက္လာခဲ့တာ...၊


ဒီစားေသာက္ဆိုင္ေလးမွာ ညအိပ္ညေန တည္းလို႔လည္း ရပါတယ္၊ ေတာင္တန္းေတြကို ခ်စ္တဲ့သူေတြ၊ ေတာင္တန္းေတြနဲ႔ အတူအိပ္ရာဝင္၊ ေတာင္တန္းေတြနဲ႔ အတူႏိုးထ ခ်င္ရင္ေတာ့ ဒီေနရာေလာက္ ေကာင္းတာ မ႐ွိပါဘူး၊ ကိုယ္တိုင္က အျမင့္ ၂၃၅၀ မီတာ (ေပေပါင္း ၇၇၀၉ ေပ) မွာေရာက္ေနတဲ့အျပင္ ပတ္ပတ္လည္ ၃၆၀ ဒီဂရီဟာလည္း ေတာင္စဥ္ေတာင္တန္း ေတြခ်ည္းပါပဲ၊ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ေတာင္ေပၚက ski နဲ႔ဆင္းလာတဲ့ သူေတြ ေန႔လယ္စာ စားၾကတဲ့ေနရာပါ၊


စားေသာက္ဆိုင္က ႏွင္းေပၚစီး ဆိုင္ကယ္ပါ၊ သေဘာက်တာနဲ႔ ႐ိုက္ထားတာ..၊ ဒါႀကီးနဲ႔ ေတာင္ေအာက္ ျပန္ဆင္းသြားရရင္ မိုက္မယ္လို႔...၊ း)


ဆိုင္အတြင္းထဲကို မဝင္ဘဲ အျပင္ဖက္က ခံုတန္းေတြဆီ ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္၊ ေစာေသးလို႔ တစ္ေယာက္စ၊ ႏွစ္ေယာက္စ ေလာက္ပဲ႐ွိတယ္၊ မိနစ္ ၅၀ ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာၿပီး ႐ုတ္တရက္ ရပ္လိုက္တဲ့အခါ ေခြ်းေတြထြက္လာၿပီး လူက အိုက္ေတာင္လာတယ္၊ ေတာင္ေပၚမွာ ေအးမယ္ဆိုတာ သိလို႔ အိမ္ကေန အသားကပ္အက်ႌ၊ အသားကပ္ေဘာင္းဘီလည္း ဝတ္လာေတာ့ ခႏၶာကိုယ္က အေတာ္ေလး ပူေနတယ္၊ ဒါနဲ႔ ခုႏွစ္လႊာကေခ်သည္ လုပ္ၿပီး တစ္ထပ္ၿပီးတစ္ထပ္ ခြ်တ္ပစ္လုိက္တယ္၊ တီ႐ွပ္တစ္ထည္ပဲ က်န္ေတာ့တဲ့အခါ ဘီယာတစ္ဘူး မွာေသာက္ေနလိုက္တယ္၊ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ဆြစ္အဖိုးႀကီး၊ အဖြားႀကီး လင္မယားက 'ဒီေကာင္ အ႐ူးပဲ' ဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ က်ေနာ့္ကို ၿပံဳးစိစိ လွမ္းၾကည့္ေနတယ္၊ က်ေနာ္ကလည္း လက္လွမ္းျပၿပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္ရင္း 'မိတ္အင္ဘားမား' ဆိုတဲ့ ထီမထင္ဟန္နဲ႔ ခပ္တည္တည္ ဆက္ထိုင္ေန လိုက္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ရဲ႕ မိတ္အင္ဘားမားက သိပ္ၾကာ႐ွည္ မခံလိုက္ပါဘူး၊ ဆယ္မိနစ္ ေလာက္အၾကာမွာ တစိမ့္စိမ့္နဲ႔ ခ်မ္းတက္လာလို႔ ခြ်တ္ထားတာ အားလံုးျပန္ဝတ္ လိုက္ရတယ္၊ ခုႏွစ္လႊာကေခ်သည္ကို ေနာက္ျပန္ရစ္ၾကည့္ သလိုမ်ိဳးေပါ့၊ အနားမွာ ျဖတ္လာတဲ့ ဝန္ထမ္းကို အပူခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္လဲ လွမ္းေမးေတာ့ သုညေအာက္ ၂၀ ဒီဂရီတဲ့၊ အဲဒါၾကားမွ ေမးေတာင္႐ိုက္ခ်င္ သြားသလိုပဲ...၊


ခ်ိန္းထားတဲ့ ski စီးသူ ၃ ေယာက္ ေရာက္လာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဆိုင္ထဲမွာ ထိုင္ျဖစ္ပါတယ္၊ က်ေနာ့္ ခႏၶာကိုယ္က ေႏြးေနေပမယ့္ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြ ကေတာ့ အေတာ္ေလး ေအးေနတာနဲ႔ သူတို႔ကို ေျပာျပၿပီး အထဲကို သြားၾကတယ္၊ လူက ၄ ေယာက္တည္း မို႔လား မသိဘူး၊ ပေရာ္ဖက္ဆာက စားသမွ်အားလံုးကို ဌာနအသံုးစရိတ္နဲ႔ ေကြ်းပါရေစလို႔ ဖိတ္မႏၲက ျပဳတယ္၊ ဘယ္သူမွ မျငင္းပါဘူး၊ ဒါနေလး ေျမာက္သြားေအာင္ အားေပးလိုက္ၾကတယ္...၊ ၿပီးေတာ့ သူတို႔က ski ဆက္စီးတယ္၊ က်ေနာ္ကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ေတာင္ေအာက္ကို ျပန္ဆင္းလာ ခဲ့တယ္၊ ႐ြာကေလးေပၚကေန တစ္ေခါက္ ျဖတ္ရျပန္တယ္၊ ဒီတခါေတာ့ ေကဘယ္လ္ကားထဲမွာ က်ေနာ္ တစ္ေယာက္တည္း...၊


ပံုရဲ႕ ဘယ္ဖက္မွာ ျမင္ရတဲ့ ေတာင္ၾကားခ်ိဳင့္ဝွမ္းက က်ေနာ္ရထား ျပန္စီးသြားရမယ့္ လမ္းေၾကာင္းပါ၊ ညာဖက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Verbier ႐ြာအဝင္လမ္း ျဖစ္တဲ့ ေႁမြလိမ္ေႁမြေကာက္ လမ္းမႀကီးကို ေတြ႔တယ္၊ ႐ွမ္းျပည္နယ္က ေနာင္ခ်ိဳအဆင္းကို ျဖတ္ကနဲ သတိရလိုက္ ေသးတယ္၊ လား႐ွိဳးက အျပန္မွာ ဒီလိုမ်ိဳး ဂငယ္ေကြ႔ လမ္းေတြ အမ်ားႀကီးကို ေနာင္ခ်ိဳမွာ ဆင္းခဲ့ရတယ္လို႔ ထင္တယ္၊ အခုေတာ့ ေနာင္ခ်ိဳရဲ႕ လမ္းေတြကေန ကီလိုမီတာ ေထာင္ခ်ီတဲ့ အရပ္မွာ...၊ ေကြ႔ဝိုက္ၿပီး ဆင္းလာတဲ့ အနက္ေရာင္ လမ္းမႀကီးကို ၾကည့္ရင္း အျဖဴေရာင္ လမ္းမြမြေတြအေပၚ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ေန႔ကို လက္ျပႏႈတ္ဆက္ လိုက္တယ္...။ ။


ညီလင္းသစ္
၇ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ ၂၀၁၂

34 comments:

mstint said...

ကိုယ္တိုင္ေရာက္သြားသလိုခံစားခြင့္ေလးရခဲ့တယ္
ေမာင္ညီလင္းေရ ေက်းဇူးပါ။ ရြာေလးရဲ႕ရႈခင္းက
ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာေလးပါပဲ။ စကီးစီးဘူးခ်င္လိုက္တာ း)
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

San San Htun said...

အားပါး ဓာတ္ပံုေလးေတြ တကယ္ေကာင္းတယ္ဗ်ိဳ ့..အကုန္လံုး အၿဖ ူေရာင္..မိုက္တယ္

Anonymous said...

very nice photos

Vista said...

ဒီပို ့စ္အတြက္ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ ကိုညီလင္း
အလြမ္းကိုေျပသြားတာပဲ း)။

ခ်စ္စံအိမ္ said...

ကုိညီလင္းေရ ႏွင္းေတြလြမ္းေနတာနဲ့
အေတာ္ၿဖစ္သြားတယ္ လမင္းတို ့ေတာ့ဒီနွစ္နွင္းမက်ဘူး
ဓာတ္ပုံေလးေတြၾကည့္ၿပီၾကည္နူးသြားပါတယ္

ညီရဲ said...

ႏွင္းဖံုးေနတဲ့ ရႈခင္းေတြက ကၽြန္ေတာ္တို ့အတြက္ အျမင္ဆန္းတယ္ အစ္ကို... ႏွင္းေတာထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ဖူး ခ်င္မိတယ္... သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့သာ ဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေပ်ာ္ဖုိ ့ေကာင္းမယ္... စားေသာက္ဆုိင္ကေလးကလဲ ခ်စ္စရာေလး စားေသာက္ဆိုင္လို ့ေတာင္ မထင္ရဘူး... အဲဒီလို ေနရာမ်ဳိးကို တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ေရာက္ဖူးခ်င္မိတယ္...

rose of sharon said...

ပံုေလးေတြလွလိုက္တာ... ေနာက္ဆံုးပံုေလးကိုပိုၾကိဳက္တယ္... ၄ေယာက္သားဘာေတြမ်ားစားခဲ႔ပါလိမ္႔လို႔ သိခ်င္လိုက္ေသးတယ္... း))

ေန၀သန္ said...

မိုက္တယ္.. ရႈခင္းေတြရယ္.. အစ္ကိုေရးထားတဲ့ စကားလံုးေတြရယ္.. ေနာက္ လမ္းအေကြ႕အေကာင္ေလးေတြကို ေနာင္ခ်ဳိအဆင္းေလးနဲ႕ တင္စားထားတာရယ္... း))

ခင္မင္လ်က္
ေန၀သန္

Myanmar Good Knowledg Co., Ltd said...

အားက်တယ္ကိုညီလင္းသစ္ေရ။
ဖတ္ရတာ သြားရသလို မပင္ပမ္းဘူး။ ခ်မ္းလဲမခ်မ္းဘူး။ ကြန္ျပဴတာေပၚကေန အစံု သိလိုက္ရတာ ေက်းဇူးပါပဲ။
ဓါတ္ပံုေတြသိပ္လွတယ္ အျဖဴမ်ားတာကို ဒီလိုပံုလွလွထြက္ေအာင္ရိုက္တတ္တာ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။

Anonymous said...

ႏွင္းေပၚစီးဆ္ိုင္ကယ္စီးခ်င္တယ္..
ဒီမွာလည္း -၁၅ေတြျဖစ္ေနလို႔ ဒီလေတာ့ဟီတာဖုိးပိုကုန္ေတာ့မယ္

စူးႏြယ္ေလး

ျမေသြးနီ said...

ရႈခင္းေတြ လွမွလွ၊ ႏွင္းေတြကလဲ ျဖဴလႊလႊ၊ ကိုယ္တိုင္ခ်မ္းစိမ့္ေအးလာသလို ခံစားမိတယ္။ အေဖာ္ေတြပါေပမယ့္ တစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲ့ရေပမယ့္ ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ စားရိတ္ၿငိမ္းရလိုက္တာ အျမတ္ပဲ.. :)။ ခြန္ႏွစ္လႊာကေျခသည္ကို ေတြးျမင္ၾကည့္ရင္း ၿပံဳးမိတယ္ ကိုညီလင္းသစ္ေရ..။

( လူလဲ ေနမေကာင္း၊ ကြန္နက္ရွင္လဲ ေနမေကာင္းေနလို႔ အခုမွ ေရာက္ႏိုင္ေတာ့တယ္ရွင္)

Anonymous said...

လွလိုုက္တာ။
တခါေလာက္ေတာ့အဲဒီေနရာေတြကိုုကိုုယ္တုုိင္ကုုိယ္က်ေရာက္ဖူးခ်င္ပါတယ္။
တေယာက္ထဲဆုုိေတာ့ပ်င္းေနမွာေပါ့ေလ။
က်မလည္းတခါတခါငွက္ၾကည့္ခရီးစဥ္ေတြစာရင္းေပးမိလိုု ့မေကာင္းတတ္လိုု ့လိုုက္ရတာေတြရွိတယ္။ ၾကိဳးစားပမ္းစားေစာေစာထသြားျပီးတခါတခါလူေလးေလးငါးေယာက္ဘဲျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနေရာ။ း)
အိုု္င္အိုုရာ

မဒမ္ကိုး said...

လွလိုက္တဲ႕ရႈ႕ခင္းေတြ ရုပ္ရွင္ေတြထဲကႏွင္းျဖဴျဖဴေတြနဲ႕အိမ္ေတြပဲေနာ္
အရမ္းကိုသေဘာက်သြားတယ္အကိုေရ
ေခြးစြတ္ဖားေတြဆြဲတဲ႕လွည္းကိုစီးတာ ေခြးေလးေတြသနားပါတယ္ း(((

ဒီတစ္သက္အဲလိုေနရာမ်ိဴးကိုေရာက္မယ္မထင္ေတာ႕လို႕ တ၀ၾကီးကိုၾကည္႕သြားတယ္ အကိုေရ

ခ်စ္ခင္လွ်က္

မဒိုးကန္

Cameron said...

ႏွင္းမႈန္မြမြေလးေတြကို ကိုင္ၾကည့္ဖူးခ်င္တယ္...။ ႏွင္းဇာပု၀ါေအာက္မွာ မီးခိုးေရာင္ေတြသိုင္းျခံဳလို႔ လွလိုက္တာ..။

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

အျမင္ေတာ့ သေဘာက်တယ္။ သြားေနရရင္ေတာ့ အေအးေၾကာက္တဲ့ ကၽြန္မနဲ႔ ေတာ့ မျဖစ္ေခ်ဘူး။ ကိုညီလင္းသစ္ရိုက္လာတဲ့ ပံုေလးေတြက လွလြန္းလို႔ ပို႔စကတ္ေလးေတြလိုပဲ....
တစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ ေရာက္ဖူးခ်င္သားးးး)))

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

တစ္ေယာက္တည္း လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လြမ္းခ်င္သူကိုလြမ္း သတိရခ်င္သူကိုရေနမဲ႕ တစ္ခဏတာ စိတ္လြတ္လပ္မွဳကို နွင္းေတြနဲ႕ အၿပိဳင္ ေတာင္တန္းေတြ သက္ေသထားလို႕ ခံစားခ်င္ပါဘိ အကို....:):)

အလင္းသစ္ said...

မေရာက္ဖူးတဲ့ ေဒသတစ္ခုကို ဓာတ္ပံုထဲကေန အလည္ေရာက္ရသလိုပါပဲဗ်ာ.. ။။

Shinlay said...

ပံုေတြအတြက္ေက်းဇူးပါပဲ။ လိုက္လည္ရတာနဲ ့ေတာင္
ခ်မ္းေနပါတယ္။

Phyo Evergreen said...

ကိုယ္တိုင္ေရာက္သြားသလိုပါပဲဗ်ာ...ဖတ္ရတာ..။
ႏွင္းေတြဖံုးေနတဲ့ရြာကေလးကို အေပၚစီးကၾကည့္ၿပီးေတာ့ လြမ္းသလို ေဆြးသလို... ရင္ထဲထိသြားတယ္...။ ေတာင္ထိပ္ကစားေသာက္ဆိုင္ေလးမွာတည္းခိုလို႔ ညဘက္မအိပ္ဘဲ မီးလင္းဖိုနေဘးမွာ ေခ်ာကလက္ေႏြးေႏြးေလးေသာက္ ေစာင္ကေလးၿခံဳလို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔တူတူ၀ိုင္းဖြဲ႔စကားေၿပာ..... စိတ္ကူးၾကည့္တာ...။ အစ္ကိုခရီးသြားၿဖစ္တာအၿမတ္ေပါ့..ကၽြန္ေတာ္လို႔လည္းသိခြင့္ၿမင္ခြင့္ရလို႔..။ ေက်းဇူး..။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ႏွင္းရယ္ေဆာင္းရယ္ေတာင္တန္းေတြရယ္ထင္ရူးေတြကိုခ်စ္တယ္..။

Anonymous said...

OMG!Wonderful stripper....:)
You are really something to be with only T shirt at that temperature.I always put on my hat even inside and need gloves sometimes the whole week.There's natural ice sculptures along the bank of lac leman by wind at Geneva.
Gyidaw

စံပယ္ခ်ိဳ said...

အဲဒီေနရာေလးကုိခ်စ္ရသူနဲ႔အတူ
တူတူ သြားရရင္ေတာ႔အရမ္းကုိေကာင္းမွာပဲ
ပုံေတြအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္

blackroze said...

ကိုယ္တိုင္ေရာက္သြားသလိုပါဘဲအကိုေရ
ညီမလည္းအဲလိုေနရာ
ဒီတသက္ေ၇ာက္ျဖစ္ပါ့မလားမသိဘူး
ဓါတ္ပံုေလးေတြကေတာ့
တကယ္ကိုလွတယ္..

ညီလင္းသစ္ said...

အန္တီတင့္ ...
ski စီးရတာ လြယ္တယ္ အန္တီတင့္ရ၊ ေၾကာက္စိတ္ကို နည္းနည္းေလး ခ်ိဳးႏွိမ္ထားၿပီး အလိုက္သင့္ေလး လိုက္သြားရင္ တစ္ေနကုန္ဆို တတ္ေရာ...၊ း)

ညီမစန္းထြန္း ...
ဟုတ္တယ္၊ ႏွင္းေတြကို အေရာင္ဆိုးရေအာင္ ေနာက္တခါဆို စပေရး မႈတ္ေဆးဘူးေတြ သယ္သြား မလားလို႔..၊ း)

Anonymous ...
Thanks.

ညီမ Vista ...
ဝမ္းသာပါတယ္ဗ်ာ၊ ဒါနဲ႔ ဘယ္ေတြမ်ား ေပ်ာက္ေနလဲ၊ စာမေရးတာလဲ ၾကာၿပီေနာ္..၊

ခ်စ္စံအိမ္ ...
ဟုတ္ကဲ့၊ ဒီမွာလည္း ေျမျပန္႔ပိုင္းမွာေတာ့ တစ္ခါလား၊ ႏွစ္ခါလားပဲ က်တယ္ဗ်...၊

ကိုညီရဲ ...
အမွန္ပါပဲဗ်ာ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တကယ္ကို သြားသင့္တဲ့ ခရီးပါပဲ၊ တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ မေရာက္ႏိုင္စရာ မ႐ွိပါဘူးဗ်ာ..ေနာ၊

မ႐ိုစ့္ ...
၄ ေယာက္မွာ ၃ ေယာက္က ဝက္အူေခ်ာင္းကင္နဲ႔ အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္ စားၾကတယ္၊ က်န္ ၁ ေယာက္က ေတာ့ အမဲႏွပ္လိုမ်ိဳး ဟာကို စားတယ္ဗ်..၊ း)

ကိုေနဝသန္ ...
က်ေနာ္တို႔ဆီက ေနာင္ခ်ိဳအဆင္းမွာ ႏွင္းသာ မရွိေပမယ့္ အေကြ႔အေကာက္ အေရအတြက္ေတာ့ ပိုမ်ားမယ္ ထင္တယ္ဗ်၊ စိတ္ထဲ ပိုလွသလိုပဲ၊ ကုိယ့္ငါးခ်ဥ္ေတာ့ ကိုယ္ခ်ဥ္ပစ္လိုက္ ၿပီဗ်ာ...၊ း)

မ,ေကာင္းမြန္ဝင္း ...
မ,ေကာင္းမြန္က ဘားနတ္ေ႐ွာလို ခရီးသြားမလို႔ ေပါ့ေလ၊ ဟုတ္လား..၊ း) က်ေနာ္တို႔ကို တစ္ခါေလာက္ ဖူဂ်ီယာမကို တက္ၿပီး ႐ိုက္ထားတဲ့ပံုေတြ ျပပါလားဟင္၊ း)

မစူးႏြယ္ ...
က်ေနာ္ တစ္ခါေတာ့ စီးဖူးတယ္ဗ်၊ မိုက္တယ္၊ အင္ဂ်င္ပါဝါ ျမင့္ေတာ့ ကုန္းတက္ေတြကို အသာေလး တက္သြားႏိုင္တယ္..၊ ဒီလမွာေတာ့ ဟီတာဟာ ရီစရာ မဟုတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး...၊ း(

မျမေသြးနီ ...
ေပ်ာက္ေနပါတယ္ ေအာက္ေမ့တာ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနတာကိုး၊ အခုေရာ.. သက္သာလာ ၿပီလား၊ အဲဒီေန႔က စရိတ္ၿငိမ္း ဆိုတာေတာ့ အမွန္ပဲဗ်ိဳ႕၊ တျပားမွ မေပးလိုက္ ရဘူး...၊ း)

မအိုင္အိုရာ ...
အဆင္ေျပရင္ လာလည္ေလ...၊ း) ႏွင္းေတာင္ေပၚမွာ ေရခဲငွက္ေတြ လိုက္ျပမယ္...၊ း)

မဒိုးကန္ ...
စြတ္ဖားဆြဲတဲ့ ေခြးေတြက ေခြးႀကီးမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လို႔ ႀကံ႕ခိုင္ ပါတယ္ဗ်၊ ၿပီးေတာ့ အနည္းဆံုး ၄ ေကာင္ဆြဲတဲ့ အျပင္ ႏွင္းေပၚမွာဆိုေတာ့ ေလွ်ာကနဲမို႔ အားစိုက္ မဆြဲရ ပါဘူး၊ ဘယ့္ႏွယ့္.. ညီမကလဲ ဒီေနရာေတြကို ဒီတသက္ေတာ့ မေရာက္ေတာ့ ပါဘူး-လဲ၊ မျဖစ္ႏိုင္စရာ အေၾကာင္း ဘာမ်ား ႐ွိလို႔လဲဗ်ာ၊ က်ေနာ့္ကို ထီေပါက္ဖို႔ပဲ ဆုေတာင္းေပး...၊ း)

မမိုးေငြ႔ ...
ပါဆယ္သာ ပို႔လို႔ရရင္ ပို႔ေပးပါတယ္ဗ်ာ..၊ တကယ္ပါ၊

မခ်စ္ၾကည္ေအး ...
အေအးလည္း ေၾကာက္တယ္၊ ႏွင္းေတာင္ေပၚလည္း သြားခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေႏြရာသီသာ လာခဲ့ေပေတာ့၊ ေႏြရာသီမွာ ႏွင္းေတာင္ေပၚမွာ စြပ္က်ယ္နဲ႔ ေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အိုက္တယ္ဗ်..၊ း)

ညီမအိန္ဂ်ယ္လ္လိႈင္ ...
Wow.... တယ္ဆိုတဲ့ စာပါလား၊ ညီမရဲ႕ ေကာ္မန္႔ကိုေတာ့ သေဘာက်သြား ၿပီဗ်ာ...၊ း)

(ကို)အလင္းသစ္ ...
အျပင္မွာ အလည္မေခၚႏိုင္ေသးခင္ ဓါတ္ပံုေတြနဲ႔ ရသေလာက္ ေခၚၾကည့္မလို႔ဗ်....၊ း)

မ,႐ွင္ေလး ...
အခုထိ ခ်မ္းေနတုန္းပဲလား၊ ဂ်ာမန္ေဆာင္းကို အသားမက် ေသးဘူးေပါ့... ဟုတ္လား၊ း)

ကိုၿဖိဳး ...
က်ေနာ္ ေတာင္တန္းေတြေပၚ ေလွ်ာက္သြားျဖစ္တိုင္း ကိုၿဖိဳးကို သတိရတယ္ဗ်၊ အဆင္ေျပရင္ ႏွင္းေတာင္ေတြကို ကိုယ္တိုင္ လာျမည္းၾကည့္ပါလား၊ း)

Gyidaw ...
You wear your hat and gloves even inside? You make me laugh...haha. :D Yeah.. I know about ice sculpture and wanted to come and shoot, but, simply running out of time... :(

ေတာင္ႀကီးက မစံပယ္ ...
ေကာင္းၿပီလားဗ်ာ..၊ ခ်စ္ရတဲ့သူနဲ႔ပဲ သြားသြား၊ သူငယ္ခ်င္း နဲ႔ပဲ သြားသြား...၊ း)

ညီမ blackroze ...
တျဖည္းျဖည္း က်ဥ္းသထက္ က်ဥ္းလာတဲ့ ကမာၻႀကီး ထဲမွာ ဘယ္ေနရာမွ ဒီေလာက္ မေဝးေတာ့ပါဘူးဗ်ာ..။

Anonymous said...

ၾကည့္ရတဲ့ ၿမင္ကြင္းေတြ အရမ္းလွတာပဲ ..
ႏွင္းေတြ ၾကည့္ၿပီး ရင္ထဲ လည္း စိမ့္သြားတာပဲ ..

ခင္မင္လွ်က္
ေဆာင္းႏွင္းရြက္

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ကိုညီလင္း
ဓာတ္ပံုေတြ လွလို္က္တာ
တစ္သက္မွာတစ္ခါေတာ႔ အဲဒီလိုေနရာေတြ ေရာက္ခ်င္ေသးတယ္.
အဲဒီအေအးဒဏ္ကို ခံစားဖူးခ်င္ေသးတယ္ေလ အႏႈတ္ေအာက္ ၂၀ း)
ခုဒီမွာ ၁၀ေလာက္ေတာင္ သိပ္ေအးတယ္ထင္ေနတာ
ေရခဲျပင္မ်ားသြားခ်င္ေသးသတဲ႕ေနာ္။..
စကားမစပ္ ကိုယ္တိုင္စကီးစိီးတဲ႔ပံု မရိုက္ခဲ႕ဘူးလား ...
ႏွင္းထဲမွာ ေခ်ာ္လဲတဲ႔ပံုျဖစ္ျဖစ္ေပါ႔ေနာ္ း)
ပံုေတြၾကည္႕ရတာ စိတ္ၾကည္ႏူးေအးခ်မ္းသြားတယ္ဗ်ိဳ႕...

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ပံုေတြရဲ႕ ဖမ္းစားမႈေၾကာင့္ စာေတြက ဖတ္ရင္းနဲ႔ ေဝးသြားလိုက္ နီးလာလိုက္နဲ႔ဗ်ာ။
သိပ္လွတဲ့ပံုေတြ။ အဲဒီႏွင္းျပင္ေပၚရပ္ျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ျဖစ္မယ့္ေန႔ကို က်ေနာ္ တိတ္တဆိတ္ ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္။

Anonymous said...

အျဖဴ၊ အျဖဴ အားလုံးအျဖဴႀကီးပဲ။ ပုံေတြအကုန္လွတယ္ဗ်။ အေအးႀကိဳက္တဲ့သူမို႕ အလည္ေရာက္ဖူးခ်င္စိတ္ကုိ ေပါက္လာတာပဲ။
(လီယုိ)

ေမဓာ၀ီ said...

ကိုညီလင္းေရ ...
ဒီပို႔စ္ေလးကို တင္လို႔မၿပီးခင္ တပိုင္းတစနဲ႔ ကတည္းက ဂူဂဲလ္ရီဒါထဲကေန ပို႔စ္တက္လာတာ ျမင္လို႔ ဦးဆံုး ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ပို႔စ္အကုန္ တင္လိုက္ေတာ့လဲ ပထမဆံုးဖတ္ျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးမွပဲ ကြန္မန္႔ေရးျဖစ္ေတာ့တယ္။

ဓာတ္ပံုထဲက ႏွင္းေတြျမင္ေတာ့ လူက ခ်မ္းစိမ့္တက္လာတာပဲ။ အႏုတ္ ၂၀ ဒီဂရီမွာ တီရွပ္နဲ႔ ဘီယာေသာက္ေနတဲ့ ကိုညီလင္းပံုကို ျမင္ေယာင္မိတယ္။ :)
မေမလဲ အသားကပ္ ကိုယ္က်ပ္အက်ႌေတြ၀တ္၊ ႏွင္းေတြထဲ ေခ်ာ္လဲမွာစိုးလို႔ ေျခကုပ္ ေလွ်ာက္ၿပီး ေဇာေခၽြးေတြျပန္ တကိုယ္လံုး ပူထူခဲ့ရဖူးတာမို႔ အဲဒီခံစားခ်က္ကို သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီေလာက္ ႏွင္းေတာႀကီးထဲမွာမ်ား တီရွပ္ေလးနဲ႔ေတာ့ မေနရဲေပါင္ ကိုညီလင္းရယ္။

ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ ျဖဴေဖြးေနတဲ့ ႏွင္းေတြထဲမွာ တေယာက္ထဲ အၾကာႀကီး လမ္းေလွ်ာက္ရတဲ့ ခံစားခ်က္က လြမ္းစရာေကာင္းေနမွာပဲေနာ္ ... ။

ပတ္ပတ္လည္ ၃၆၀ ဒီဂရီက ေတာင္စဥ္ေတာင္တန္းေတြခ်ည္းပဲဆိုလို႔ ေခါင္းကို ဟိုဒီေစာင္းၿပီး ၾကည့္မိေသးတယ္။ ဟုတ္သားပဲ ... ေကာင္းကင္ေပၚမွာလဲ တိမ္ေတာင္ တိမ္လိပ္ေတြနဲ႔ ... ။

အဲဒီေနရာေလး တခါေလာက္ေတာ့ ေရာက္ဖူးခ်င္ပါတယ္။ ကိုညီလင္းလို အလကားေရာက္ခြင့္ ရမယ္ဆိုရင္ေပါ့ :))

ေမာင္မ်ိဳး said...

က်ေနာ့္လို အပူပိုင္းဘက္မွာပဲၾကီးျပင္းတဲ့သူ အဖို႕ေတာ့ အစ္ကိုေရာက္ခဲ့တဲ့ေနရာေလးက သိပ္ကဗ်ာဆန္လွပတာပဲလို႕ တင္စားခ်င္တယ္ဗ် က်ေနာ္ဆို ႏွင္းေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမျမင္ဖူးဘူး ဒါေပမယ့္ အဲ့ေလာက္ ေအးရင္လည္း အေအးဒဏ္ခံနိုင္ပါ့မလားလို႕ ဒီမွာ နည္းနည္းေလး ေအးရင္ေတာင္ လူက ခိုက္ခိုက္တုန္ေနတာ ။

ခရီး မၾကာမၾကာ သြားေပးေပ့ါ အစ္ကိုရ ပတ္၀န္းက်င္ အေျပာင္းအလဲေလးဟာလည္း လူတစ္ေယာက္ရဲ့စိတ္ကို ျပန္ျပီး လန္းဆန္းခြန္အားေပးနုိင္တယ္လို႕ ညီထင္တယ္ ညီ လည္း အေ၀းၾကီးမသြားနိုင္၇င္ေတာင္ ခရီတိုေလးျဖစ္ျဖစ္ သြားတာပဲ ဥပမာ ဟိုးဘက္ကမ္းလိုမ်ိဳးး ။

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

လွလိုက္တာ..
ဒါေပမယ္႔ ႏွင္းကို ေတာင္ေပၚမွာပဲ ျမင္ခ်င္တယ္ း))

ညီလင္းသစ္ said...

မ,ေဆာင္းႏွင္း႐ြက္ ...
လာအားေပးတာ ေက်းဇူးပါပဲေနာ္....၊

မေခ်ာ ...
စကီးကေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စီးေနရင္းနဲ႔ မ႐ိုက္ရဲဘူးဗ်၊ က်ေနာ္က ေျခသိပ္ခိုင္တာ မဟုတ္ဘူး၊ း) အင္း..တခါေလာက္ေတာ့ ကင္မရာကို ထ႐ိုင္ေပါ့ထ္မွာ ဆင္ၿပီး ႐ိုက္ၾကည့္ဦးမယ္၊ မေခ်ာေျပာလို႔ အႀကံရသြားၿပီ၊ း)

ကိုျမစ္က်ိဳးအင္း ...
ကိုျမစ္က်ိဳးအင္းလို ဓါတ္ပံု ဝါသနာပါတဲ့ လူတစ္ေယာက္ အဖို႔ေတာ့ အဲဒီလို ေနရာမွာ လက္ညႇိဳးက ကင္မရာ shutter-release ခလုတ္ေပၚကေန ဆင္းရမွာကို မဟုတ္ဘူးဗ်ိဳ႕...၊ း)

လီယို ...
ေက်းဇူးအမ်ားႀကီး တင္ပါတယ္ဗ်ာ...၊

မေမ ...
ေတြ႔တယ္၊ မွားၿပီး တင္လိုက္ၿပီးၿပီးခ်င္း စကၠန္႔ပိုင္းမွာပဲ မေမလာသြားတယ္လို႔ စီေဘာက္စ္မွာ ေျပာသြားတာ..၊ း)
တီ႐ွပ္နဲ႔ ဘီယာေသာက္တယ္ ဆိုတာကလည္း မေမရယ္.. ၁ နာရီနီးပါးေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာရ ေတာ့ အိုက္ေနတာက တေၾကာင္း၊ အဝတ္အစားေတြက ကိုယ္ေပၚမွာ ေလးပင္က်ပ္ထုပ္ ေနတာက တေၾကာင္းမို႔ပါ၊ း) တကယ္ေတာ့ က်ေနာ့္လုပ္ရပ္က အႏၲရာယ္မ်ားမွန္း သိပါတယ္၊ Thermal shock ရသြားႏိုင္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေလမတိုက္ ေနလို႔သာ ခဏေလး ခြ်တ္လိုက္တာ...၊ း) အင္း.. ေနာက္တစ္ႏွစ္ သြားတဲ့အခါ ပေရာ္ဖက္ဆာကို ေျပာၾကည့္ဦးမယ္၊ က်ေနာ္ VIP guest တစ္ေယာက္ ေခၚလာမယ္၊ ရမလားလို႔...၊ း))

ေမာင္မ်ိဳး ...
အႏႈတ္ ၁၀၊ ၂၀ ဆိုတာေတာ့ နည္းနည္း ေအးလြန္းတယ္ဗ်၊ ဒီမွာလည္း လူေတြ သိပ္မခံႏိုင္ ေတာ့ဘူး၊ း) ခရီးေတြကေတာ့ ဒီႏွစ္မွာ အမ်ားႀကီး စီစဥ္ထားတယ္၊ ဘယ္ႏွစ္ခု သြားျဖစ္မလဲ မသိေသးဘူး၊

မေလး ...
ဟုတ္တယ္၊ ႏွင္းက ၿမိဳ႕ေရာက္လာရင္ က်ကာစ ခဏပဲ ၾကည့္ေကာင္းတာ..၊ ၿပီးတာနဲ႔ ႏွင္းျဖဴေတြက ႏွင္းမည္းျဖစ္၊ လူေတြ၊ ကားေတြလည္း ဒုကၡေရာက္..။ း)

ဘုိျဖဴ said...

ပုံနဲ႔ စာကုိ ေသခ်ာရွင္းျပျပီးေရးသားထားလုိ႔ဖတ္ရတာလဲ အဆင္ေျပတယ္ စိတ္၀င္စားဖုိ႔လဲေကာင္းပါတယ္

မအိမ္သူ said...

ရႈခင္းေတြက လွလိုက္တာ... အဲဒီလို မြမြရြရြ အျဖဴေရာင္လမ္းကေလးေပၚမွာ ကင္မရာတစ္လံုးနဲ႔ ေတြးခ်င္ရာေတြး ေငးခ်င္ရာေငးၿပီး တစ္ကိုယ္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ရတဲ့အရသာမ်ဳိး ခံစားၾကည့္ဖူးခ်င္တယ္ ကိုညီလင္းသစ္ေရ..

Sint Si said...

http://www.facebook.com/#!/photo.php?fbid=1646564248536&set=o.111027798960978&type=1&theater

I am not sure you can view. That's the Naug Cho that I miss.