04 February 2013

ဘိလပ္ၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ (၃) ...


လန္ဒန္မွာ က်ေနာ္တို႔ သြားလာသမွ် အခ်ိန္တိုင္းအတြက္ စီးျဖစ္တာကေတာ့ Underground ရထားေတြပါပဲ၊ က်ေနာ္တို႔ တည္းခဲ့တဲ့အိမ္က zone 6 ထဲမွာပါေတာ့ ၿမိဳ႕ ျပင္ဖက္ နည္းနည္းက်တယ္လို႔ ဆိုရမွာေပါ့၊ အဲဒီကေန ၿမိဳ႕ထဲသြားတိုင္း အနည္းဆံုးေတာ့ ရထားတစ္ဆင့္ ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္ဆင့္စီးရတယ္၊ အခ်ိန္အားျဖင့္ ၄၅ မိနစ္ကေန တစ္နာရီေလာက္ေတာ့ ၾကာပါတယ္၊ မွတ္မွတ္ရရ ေရာက္တဲ့ေန႔မွာ တကၠစီ တစ္ခါပဲစီးခဲ့တယ္၊ ဒါေတာင္ အဲဒါက ရထားေမာင္းသူေတြ သပိတ္ေမွာက္တာနဲ႔ တိုးသြားလို႔...၊ အျပင္သြားမယ့္ ေန႔ဆို မနက္ ၉ နာရီခြဲ ေနာက္ပိုင္းမွ ရထားစီးရေအာင္ အခ်ိန္တြက္ၿပီး ထြက္တယ္၊ ၉ နာရီခြဲ ေနာက္ပိုင္းဆိုရင္ ရထားခေတြက တဝက္နီးပါး သက္သာပါတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ႐ံုးခ်ိန္အမီ သြားတဲ့သူေတြလည္း မ႐ွိေတာ့လို႔ ရထားေတြလည္း ေခ်ာင္ပါတယ္၊ ညေနမွာေတာ့ ၄ နာရီကေန ၇ နာရီအတြင္းဆို မနက္ rush hour လိုပဲ ရထားခေတြ ေစ်းႀကီးတယ္၊ ဒါကိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ မေ႐ွာင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ကေလးတစ္ဖက္နဲ႔မို႔ ည ၇ နာရီ ေက်ာ္တဲ့အထိ ေစာင့္ဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူး၊


ၾကာလာေတာ့ အဲဒီလို ေန႔တိုင္းရထားစီးရတာကို သားက စိတ္ပ်က္လာေတာ့တယ္၊ သူ နားမလည္ႏိုင္တာက ေနရာတကာ ႏွစ္ထပ္ဘတ္စ္ကား အနီႀကီးေတြ ေတြ႔ေနရဲ႕သားနဲ႔ က်ေနာ္တို႔က ဘာျဖစ္လို႔ ေျမႀကီးေအာက္မွာ သြားတဲ့ရထားကိုပဲ တခ်ိန္လံုး စီးေနၾကတာလဲ ဆိုတာပါ၊ အျပင္ထြက္တာနဲ႔ ဘတ္စ္ကားနဲ႔ သြားမွာလားလို႔ အၿမဲေမးတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ကလည္း ဘတ္စ္ကားနဲ႔ဆို သံုးေလးဆင့္ ေျပာင္းစီးရမယ့္အျပင္ မီးပိြဳင့္ေတြ၊ ယာဥ္ေၾကာေတြေၾကာင့္ အခ်ိန္ေတြ ပိုၾကာမယ္လို႔ အၿမဲျပန္ေျဖရတယ္၊ ၿပီးေတာ့လည္း ေျခလွမ္းေတြက ဘူတာ႐ံုကိုပဲေပါ့၊ အမွန္ေတာ့ သားက ၿမိဳ႕ ျပရဲ႕ လူေနမႈဘဝကို ေကာင္းေကာင္းနားမလည္ေသး တာပါ၊ သူက ၅ လအရြယ္ကတည္းက ေန႔ကေလးထိန္းေက်ာင္း သြားေနရတယ္ ဆိုေပမယ့္ အိမ္ကေနဆို ၁၀ မိနစ္ပဲ လမ္းေလွ်ာက္ရတဲ့ အကြာအေဝးပါ၊ အခု တက္ေနတဲ့ မူႀကိဳကလည္း ၁၀ မိနစ္ပဲ လမ္းေလွ်ာက္ရတယ္၊ တခါတေလမွာ ၿမိဳ႕ထဲကိုသြားရင္လည္း tram နဲ႔ ၁၅ မိနစ္ဆို ေရာက္ၿပီ၊ ဆိုေတာ့ အခုလို ေထာင္ေသာင္းခ်ီတဲ့ လူအုပ္ႀကီးနဲ႔ အခ်ိန္အၾကာႀကီး သြားရတာက သူ႔အတြက္ စိတ္ညစ္စရာ ျဖစ္ပံုပါပဲ၊ က်ေနာ္တို႔ ကေတာ့ ခရီးသြားတယ္ဆိုတာမွာ ရသမွ် အေတြ႔အႀကံဳအားလံုးဟာ ကိုယ့္အတြက္ အၿမဲတမ္း ေပ်ာ္စရာ၊ သာယာၾကည္ႏူးစရာပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ မထင္ထားနဲ႔ဆိုၿပီး သူ႔ကို စကားလံုးေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းသံုးၿပီး ေဖ်ာင္းဖ်တာပါပဲ၊ စူပုပ္ပုပ္ ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာကို မသိခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ၿပီးေတာ့ေပါ့...၊


ေတာ္ေတာ္ၾကာ ေျမေအာက္ထဲ ဆင္းရျပန္ၿပီ၊ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ျပန္တက္ရျပန္ၿပီ၊ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ လူေတြကလည္း ေနရာတကာမွာ အျပည့္ပဲ...၊ ခရစ္စမတ္နဲ႔ ႏွစ္သစ္ကူးအၾကား ကာလဟာ လန္ဒန္ရဲ႕ လူအ႐ွဳပ္ဆံုး အခ်ိန္ေတြထဲမွာ ပါမယ္ထင္ပါရဲ႕၊ ဒါေပမယ့္ underground ရထားေတြက အခ်ိန္မွန္လို႔ သြားရလာရတာ အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႔ပါတယ္...၊


တစ္ရက္မွာေတာ့ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ေလး တစ္ခုကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္၊ Rainforest cafe တဲ့...၊ ဆိုင္က ပစ္ကပ္ဒီလီလမ္းနဲ႔ ရီးဂ်င့္ လမ္းမႀကီး ဆံုတဲ့နားမွာ ႐ွိပါတယ္၊ တကယ့္ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ဆိုင္ထဲဝင္လိုက္တာနဲ႔ မိုးသစ္ေတာ တစ္ခုရဲ႕ အလယ္မွာ ႐ုတ္တရက္ ပစ္ခ်ခံလိုက္ရ သလိုပဲ၊ ေရစီးသံေတြ၊ ငွက္ေအာ္သံေတြ၊ စိုထိုင္းထိုင္း ျဖစ္ေနတဲ့ ခံစားမႈေတြ၊ အံု႔ဆိုင္းဆိုင္း သစ္ပင္ေတြက တမုဟုတ္ခ်င္း လႊမ္းမိုးသြားတယ္၊ ဆိုင္က ေျမေအာက္ထဲမွာ ႏွစ္ထပ္႐ွိပါတယ္၊ ေျမညီထပ္က အမွတ္တရ ပစၥည္းေရာင္းတာနဲ႔ ဧည့္ႀကိဳ...၊ က်ေနာ္တို႔က reservation လုပ္ဖို႔ ဖုန္းႀကိဳဆက္ေတာ့ အခုကာလမွာ reservation လက္မခံပါဘူး၊ frist come, first served ပါတဲ့...၊ ဒါနဲ႔ ေရာက္သြားေတာ့ လက္မွတ္ေလးတစ္ေစာင္ ေပးၿပီး မိနစ္ ၂၀ ၾကာတဲ့အခါ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းသြားပါလို႔ ဆိုတယ္၊ အခ်ိန္ေစ့လို႔ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းသြားေတာ့ အဲဒီလက္မွတ္ေလးကို ယူထားလိုက္ၿပီး ၁၀ မိနစ္ေလာက္ ေစာင့္ပါလို႔ ဆိုျပန္တယ္၊ လူေတြကေတာ့ ဝင္လိုက္၊ ထြက္လိုက္နဲ႔ေပါ့၊ ေစာင့္ဆိုင္းျခင္းရဲ႕ အဆံုးမေတာ့ ဒုတိယေျမာက္ ေျမေအာက္ထပ္မွာ စားပြဲေလးတစ္လံုး ရပါတယ္၊ စားပြဲထိုးဝန္ထမ္း လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္၊ ကာကီအက်ႌ၊ ေဘာင္းဘီနဲ႔...၊ က်ေနာ္က ေဟာဒီ မိုးသစ္ေတာထဲမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ adventures အတြက္ တာဝန္ယူမယ့္ ဂိုက္ပါလို႔ မိတ္ဆက္ေတာ့ က်ေနာ္ သေဘာက်သြားတယ္၊ စားေသာက္ဆိုင္မွာ စားတဲ့ပံုစံထက္ ဆာဖာရီထြက္ရင္း စခန္းခ်တဲ့ ပံုစံမ်ိဳးရေအာင္ လုပ္ထားတာပဲကိုး...၊


အသံုးလည္းဝင္၊ သေဘာက်စရာလည္း ေကာင္းတဲ့ အခ်က္က အစားအေသာက္စာရင္းမွာ Nut free, Egg free, Dairy free အစ႐ွိသျဖင့္ ေရးထားတာပါ၊ မတည့္တဲ့ သူေတြအတြက္ စိတ္႐ွင္း႐ွင္းနဲ႔ စားႏိုင္တာေပါ့၊ က်ေနာ္ကေတာ့ အသီးအ႐ြက္ေတြ လိႈင္လိႈင္နဲ႔ ေၾကာ္ထားတဲ့ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ကို ခပ္ေျဖးေျဖးစားရင္း ေက်ာက္စက္ေရက်သံေတြ ေအာက္မွာ ေကာ့စ္မိုပိုလီတန္ ၿမိဳ႕ ႀကီးကို ေမ့ေနခဲ့တယ္...၊


ေဟာဒါ က်ေနာ္သိတဲ့ လန္ဒန္ပါပဲ...၊ အုတ္နီခဲအကြက္ေလး ေတြနဲ႔ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ အိမ္ေလးေတြ ႐ွိတတ္တဲ့ ေနရာေပါ့...၊ အၿမဲလိုလို မိုး႐ြာရင္႐ြာ၊ မ႐ြာရင္ အံု႔မိႈင္းေနတတ္တဲ့ ၿမိဳ႕မွာ ရာသီဥတု ၾကည္လင္တဲ့ ေန႔ကေလးတစ္ေန႔လည္း ႐ွား႐ွားပါးပါး က်ေနာ္တို႔ လက္ေဆာင္ရလိုက္ ပါေသးတယ္၊ တည္းခိုရာအိမ္နဲ႔ မေဝးတဲ့ ရပ္ကြက္ထဲက လမ္းေတြေပၚမွာပဲ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ျဖစ္ ခဲ့တယ္...၊


တစ္ညေနမွာေတာ့ Shrek musical လည္း သြားၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္၊ လန္ဒန္မွာ သေဘာက်စရာတစ္ခုက အခုလို musical ေတြ၊ ျပဇတ္ေတြ၊ ေအာ္ပရာေတြ အၿမဲလိုလို ႐ွိေနတာပါပဲ၊ ဟုိအရင္ တစ္ေခါက္ကေတာ့ Lion King musical က်ေနာ္ ၾကည့္ျဖစ္ ပါတယ္၊ ၾကည့္စရာေတြ မ်ားတာမွန္ေပမယ့္ ေစ်းေတြႀကီးတာကိုလည္း ထည့္ေျပာမွ ျပည့္စံုမွာပါ၊ ဟုတ္ပါတယ္၊ သီေရတာမွာ တင္ဆက္တာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားက ေစ်းအေတာ္ႀကီးပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေစ်းဘယ္ေလာက္ႀကီးႀကီး အားလံုးလိုလိုက ႐ံုျပည့္႐ံုလွ်ံ ပါပဲ၊ အခု Shrek ကေတာ့ ေလွ်ာ့ေစ်းခ်တာနဲ႔ ႀကံဳလို႔ သားကိုလည္း ျပခ်င္တာနဲ႔ ၾကည့္ျဖစ္သြားတာ...၊ လက္မွတ္တစ္ေစာင္ကို ၃၅ ေပါင္ ေပးရပါတယ္၊ မူလေစ်းက ၆၅ ေပါင္ပါ၊ musical တို႔ထံုးစံ အသံပညာ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ သီခ်င္းေတြကို ဆိုသြားတာ ေတာ္ေတာ္ နားေထာင္လို႔ ေကာင္းပါတယ္၊ သ႐ုပ္ေဆာင္သူေတြကလည္း မူလကာတြန္း ဇတ္ေကာင္ေတြရဲ႕ စ႐ိုက္ကို မေသြဖီဘဲ သ႐ုပ္ေဆာင္သြား ႏိုင္ပါတယ္၊ သားကေတာ့ နဂါးအ႐ုပ္ႀကီးကို သေဘာက်လို႔ မဆံုးဘူး...၊


က်ေနာ့္ရဲ႕ ႏွစ္သစ္ကူး ညစာပါ...၊ း) ႏွစ္သစ္ကူးနဲ႔ ႀကံဳႀကိဳက္ေပမယ့္ လန္ဒန္ရဲ႕ နာမည္ႀကီး countdown ကို မသြားျဖစ္ပါဘူး၊ အစ္မဝမ္းကြဲ ခ်က္တဲ့ မုန္႔ဟင္းခါးကို စားၿပီး အိမ္မွာပဲ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေနျဖစ္တယ္၊ London Eye နားမွာ ႏွစ္သစ္ကူးကို ေစာင့္ေနၾကတဲ့ လူေတြကို ည ၁၁ နာရီခြဲမွာ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ေနတာ တီဗီကေန ေတြ႔လိုက္တယ္၊ အားလံုးလိုလိုက ေန႔လယ္ ၃ နာရီေလာက္ ကတည္းက ေနရာဦးထားၿပီး ေစာင့္ေနၾကတာလို႔ ဆိုတယ္၊ ဒီေလာက္ ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးထဲမွာကို...၊ အိမ္မွာပဲေနၿပီး နံနံပင္၊ င႐ုတ္သီးမႈန္႔၊ ပဲေၾကာ္ ႏိုင္းခ်င္းနဲ႔ မုန္႔ဟင္းခါးပူပူေလး စားရတဲ့ အရသာနဲ႔ ဘယ္လဲႏိုင္မလဲကြယ္...၊ း)


အျပန္က်ေတာ့ EasyJet က သံုးနာရီနီးပါးေလာက္ ေနာက္က်ပါေလေရာ..၊ အလာတုန္းက တစ္မိနစ္မလြဲဘဲ အခ်ိန္မွန္လို႔ က်ေနာ့္မွာ တအံ့တၾသနဲ႔ ျဖစ္မိေသးတယ္၊ အခုလို ေနာက္က်တာ ေတြ႔မွပဲ 'ဟူး.. ေတာ္ေသးတယ္၊ ကုမၸဏီ မမွားဘူး' လို႔ သက္ျပင္းခ်ၿပီး သက္သာရာ ရေတာ့တယ္၊ း) ဆိုေတာ့ Gatwick ေလဆိပ္မွာပဲ တဝဲလည္လည္ေပါ့...၊


Costa ေကာ္ဖီ အက္စ္ပရက္ဆို double shot နဲ႔ ေန႔လယ္ခင္းကို ဆြဲဆန္႔ပစ္လိုက္တယ္၊ မဟုတ္ရင္လည္း က်ေနာ္တို႔မွာ တျခားေ႐ြးခ်ယ္စရာမွ မ႐ွိဘဲကိုး...၊ EasyJet ေရ... အဆံုးေတာ့ မင္းေရာက္လာရမွာ ပါေလ...၊


သားကလည္း ေန႔လယ္ခင္းကို လက္ညွိဳးေလးနဲ႔ ပြတ္,ပြတ္ဆြဲၿပီး သူ႔နည္းသူ႔ဟန္နဲ႔ ဆြဲဆန္႔တယ္၊ စကရင္ေတြဟာ ကေလးေတြအတြက္ မေကာင္းတာမွန္ေပမယ့္ ဒီလိုအေျခအေနမွာ အသံုးဝင္တာေတာ့ အမွန္ပါပဲ...၊


လန္္ဒန္ျပန္ အမွတ္တရ ပစၥည္းပါ...၊ း) Fish and chips ေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ျမန္မာ့ ဘာလေခ်ာင္...၊ တရုတ္တန္းက တ႐ုတ္ပစၥည္း၊ ယိုးဒယားပစၥည္း၊ ဗီယက္နမ္ပစၥည္းေတြ ၾကားမွာ ခပ္တင္းတင္း ႐ွိေနခဲ့တာေပါ့..၊ တစ္ေကာင္တည္း ဒါေပမယ့္ ျခေသၤ့ ပဲေလ..၊ A taste of Burma ဆိုပဲ..၊ ႏိုင္ငံနဲ႔ကို ခ်ီပစ္လိုက္တာ...၊ အဲဒါေၾကာင့္လား မသိဘူး၊ ၁၈၀ ဂရမ္ပါတဲ့ ပုလင္းေလးတစ္ခုကို သံုးေပါင္ခြဲ ေပးရပါတယ္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အိုလံပစ္လို ႏိုင္ငံတကာ အားကစားပြဲႀကီးမွာ ဟိုးအေနာက္က ႏွစ္သိမ့္ဆုနဲ႔ ပန္းဝင္လာတဲ့ ျမန္မာ့အားကစားမယ္ေလးကို ဝမ္းသာအားရ အားေပးခ်င္တဲ့ စိတ္မ်ိဳးနဲ႔ အဲဒီဘာလေခ်ာင္ေတြကို က်ေနာ္ ဝယ္ခဲ့ပါတယ္...၊

တကယ္ဆို လန္ဒန္လို ၿမိဳ႕ ႀကီးမွာ လည္ပတ္စရာ၊ စားစရာ၊ ၾကည့္စရာေတြဆိုတာ ဘယ္ကုန္ႏိုင္ပါ့မလဲ၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ခရီးစဥ္က မိသားစုနဲ႔ ဆံုေတြ႔တာရယ္၊ ၅ ႏွစ္အ႐ြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္ စိတ္ဝင္စားႏိုင္မယ့္ အရာေတြကို အထိုက္အေလ်ာက္ ဦးစားေပးထား တာရယ္ေၾကာင့္ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေက်နပ္လိုက္ပါတယ္၊ ႏွစ္သစ္ကူး အမွတ္တရ ဘိလပ္ၿမိဳ႕ေတာ္ ခရီးစဥ္ေလးမွာ လိုက္ပါအားေပးၾကတဲ့ ညီအစ္ကို၊ ေမာင္ႏွမ အားလံုးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...။


ညီလင္းသစ္
၄ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ ၂၀၁၃

21 comments:

ဇြန္မုိးစက္ said...

I had always a wish to watch a musical like Lion King and Mamma Mia in one of the London theaters but missed the chance as the tickets are quite expensive for a student. Lucky that you got a chance to enjoy the Shrek musical. :-) The rainforest like restaurant is interesting too. Love every picture of this post and my favourite ones include a dish of mohninga and dry balachaung with Lion trademark. We should be proud, indeed! And of course... the pictures of lovely thar thar. :)

Thanks for sharing and we enjoy along with your trip starts from the beginning till end. ^_^

Have a great week ahead!

Anonymous said...

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး လုိက္လည္သြားတယ္ :) စာလုပ္ရင္းနဲ႔ စိတ္ေနာက္လုိ႔ ဝင္လာခဲ့တာ ဝင္ရက်ဳိးနပ္ခဲ့ပါတယ္ ကုိညီလင္းသစ္ေရ၊၊ ပုိစ္ေတြ တရပ္စပ္ မတင္ႏူိင္ေပမယ့္ ေရးလုိက္တဲ့ပုိစ္တုိင္းဟာ အေလးအနက္ထားျခင္းနဲ႔ ေသသပ္မႈေတြ ျပည့္လုိ႔ေနခဲ့တယ္၊၊ အဲဒီ သင္ခန္းစာအတြက္ ေက်းဇူးပါ အကုိ၊၊
တိမ္ျပာ(မေနာေျမ)

ၿငိမ္းစိုးဦး said...

ေဒသႏၱရ ၀င္စားမႈ ၊ အိမ္ခ်စ္စိတ္ နဲ႔ လူမႈကိစၥ စတာေတြကို သက္၀င္လွဳပ္ခတ္ေစခဲ့ပါတယ္ ...

ညိဳေလးေန said...

အေႏြးထည္ထူထူဝတ္ထားတဲ့ၾကားက တုပ္ေကြးက မိလိုက္ေသးတယ္။ ေဆးေတြေသာက္ၿပီး ဘိလပ္ခရီး အဆံုးအထိ လိုက္ခဲ့ပါတယ္ အစ္ကို :)

Anonymous said...

ကိုညီလင္းသစ္ေရ ..
အပိုင္း ၁ ၊ ၂၊ ၃ အကုန္လံုး ဖတ္သြားတယ္ .. း))

ခင္မင္လွ်က္
ေဆာင္းႏွင္းရြက္

ထရီဆာ (Teresa) said...

ဘိလပ္ၿမိဳ႕ေတာ္ေလးထဲ စီးေမ်ာခဲ့မိရပါတယ္ .. မွ်ေ၀မႈ အတြက္ ေက်းဇူးပါရွင္ ..

မိသားစုႏွင့္ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ႏွစ္သစ္ကူးေလးကို အစဥ္ ထာ၀ရပိုင္ဆိုင္ရပါေစလို႔ ..

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ကုိညီလင္းစားေရးေကာင္းေတာ႔ စာဖတ္ျပီး စာထဲပါသြားလုိက္တာ
လန္ဒန္ကုိေရာက္ေနသလားပဲ အေတာ္ေလးစိတ္၀င္စားဖုိ႔ေကာင္းလွပါတယ္
ပုံေတြကလဲရွင္းလင္းျပတ္သားမႈအျပည္႔ပါပဲ
မုန္႔ဟင္းခါးကုိၾကည္႔ျပီး စားခ်င္ေနျပီ
သားေတာ္ေမာင္ကေတာ႔ အိမ္ေရွ႕မင္းသားပဲေနာ္

ေန၀သန္ said...

အစ္ကို႕ပို႕စ္ေတြ ဖတ္ရတာ.. ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းတယ္.. တခုခုကို ေပးစြမ္းႏိုင္တယ္.. ၾကည္ႏူးမႈ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ တစ္ခုခုေပါ့.... အစ္ကို႕ကေလးက ခ်စ္စရာေလး.... အစ္ကို႕ပံုသာ ထည့္ဖို႕လိုပါေတာ့တယ္... :D

ခင္မင္လ်က္
ေန၀သန္

ညိမ္းႏိုင္ said...

သားသား စူပုတ္ပုတ္ျဖစ္ေနပံုက ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ
ဗ်....။လန္ဒန္ရဲ႕ ႏွစ္သစ္ကူးကို ျမန္မာမြင္းဂါးတစ္ပြဲနဲ႕
လဲလိုက္တာကိုလည္း အားေပးတယ္ဗ်ဳိး....:))))။
မိုးသစ္ေတာစားေသာက္ဆိုင္ေလးကလည္း သေဘာက်
စရာေလးဗ်...၊သေဘာအက်ဆံုးကေတာ့ ျမန္မာ့ဘာလ
ေခ်ာင္ေၾကာ္ကို ႏႈိင္းယွဥ္ေရးသြားပံုေလးပဲဗ်...၊အသံထြက္ၿပီးေတာင္ ရီလိုက္မိ..... :)))

Shinlay said...

ဘာလေခ်ာင္ပုလင္းေတြ... အၾကိဳက္ဆံုးပါ။

မိုးနတ္ၾကယ္စင္ said...

ဟုတ္ပါ႔ အကိုေတာ္ေရ...
မုိးနတ္သေဘာက်မိတာကလဲ ေလးျငိမ္းနဲ႔
တထပ္တည္းပါပဲ....အထူးသျဖင္႔ အကုိ႔သားေတာ္
ေမာင္ေလးေပါ႔...သိပ္ကိုခ်စ္စရာေကာင္းတယ္...:)
အကို႔ပံုနဲ႔ အမေတာ္႔ပံုပဲ က်န္ေတာ႔တယ္...:P
ျမင္ဖူးခ်င္တယ္ အကိုေရ...ေနာက္အေခါက္ေတြက်ရင္
ထည္႔ျပီးတင္ေပးပါေနာ္....လန္ဒန္မွာေတာ႔
သေဘာက်မိတာေတြက အမ်ားၾကီးရယ္မုိ႔ ဘယ္ဟာကို
ပိုျပီး သေဘာက်မိတယ္ဆုိတာ ကိုယ္႔ကိုယ္ေတာင္ မသိေတာ႔ဘူးရယ္....ျပဇာတ္ေတြ ေအာ္ပရာေတြ
ျမဴဇစ္ကယ္ေတြကေတာ႔ ညေလးလဲ အရမ္းသေဘာက်မိတယ္....ေနာက္ျပီး မုိးသစ္ေတာ
ေလးကလဲ တစ္မ်ိဳးတစ္ဘာသာဆန္းေနတာေပါ႔..
အဆံုးသတ္ကိုေတာ႔ အၾကိဳက္ဆံုးပဲရွင္...ေရးလဲ
ေရးတတ္ပါေပ႔ေနာ္...သပ္ရပ္လွပတဲ႔ အဆံုးသတ္ေလးအထိကို စာေရးေကာင္းတဲ႔ အကုိနဲ႔
အတူ လုိက္ပါစီးေျမာခဲ႔ပါေၾကာင္းးးး :)
ခင္မင္ေလးစားလ်က္....မုိးနတ္

ေမဓာ၀ီ said...

ကြန္နက္ရွင္ ေႏွးေနလို႔ ပံုေတြေပၚေအာင္ အၾကာၾကီး ေစာင့္ၾကည့္ရတယ္ ကိုညီလင္းေရ ... ။
သားသားပံုက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းမွေကာင္း။
မေမလဲ ေျမေအာက္ရထား မႀကိဳက္ဘူး၊ လူ႐ႈပ္တာ မႀကိဳက္ဘူး၊ ဘိလပ္မွာေနတဲ့ ၄ ႏွစ္ေက်ာ္ အေတာအတြင္း လန္ဒန္ကို ၃ ေခါက္လားပဲ ... ေရာက္ဖူးတာ။
ကိုညီလင္းတို႔ မိသားစု ေနာက္တခါ ဘိလပ္သြားရင္ လန္ဒန္မွာ မေနနဲ႔ ... ကိုညီလင္းရဲ႕ .. ေအးေအးေဆးေဆးရွိတဲ့ နယ္ျမိဳ႕ေလးေတြကို ေလွ်ာက္လည္ေပါ့။

ဓာတ္ပံုေတြၾကည့္ရင္း မုန္႔ဟင္းခါးပန္းကန္ထဲက င႐ုတ္သီးေျခာက္ေတာင့္ ၂ ခုကို ျမင္လိုက္ရတာနဲ႔တြင္ လွ်ာေတြစပ္လာတယ္။ :) အက္စ္ပရက္ဆိုေလး ကယ္လိုက္ေပလို႔ :P

ျခေသၤ့ဘာလေခ်ာင္ကေတာ့ ဦးရီးေတာ္ ၀ယ္လာလို႔ စားဖူးတယ္။ ကိုညီလင္း ဘာလေခ်ာင္၀ယ္တဲ့ စိတ္္မ်ဳိး ... ဖတ္ၿပီး ျပံဳးမိတယ္ ... ၀မ္းသာအားရနဲ႔ ၃ ပုလင္းေတာင္ အားေပးလိုက္တာေပါ့ေလ။

ဘိလပ္ၿမိဳ႕ေတာ္ ခရီးကို ျမန္မာ့ဘာလေခ်ာင္ေလးနဲ႔ အဆံုးသတ္လိုက္တာ သေဘာက်တယ္ ကိုညီလင္းေရ ...
မေမလဲ ေနာက္တခါ ဘိလပ္ေရာက္ရင္ ျဖစ္ျဖစ္ ... ရန္ကုန္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုညီလင္းတို႔ မိသားစုေလးနဲ႔ ဆံုခ်င္ပါေသးတယ္။

ညီလင္းသစ္ said...

Zun...
Yes, either students or not, musicals are expensive for everyone. :) I totally agree with you. Well, I happened to watch Lion King at that time as a ticket was offered to me. Otherwise, I don't think I could have afforded one. :) Thanks also for your lovely appreciation and encouragement !!

မေနာေျမကတိမ္ျပာ...
မေတြ႔တာၾကာၿပီလို႔ မွတ္ေနတာ စာေမးပြဲေတြ ဆက္ေနပံုရတယ္၊ း) အခိုက္အတန္႔အားျဖင့္ စိတ္ၾကည္လင္ေစတယ္ သိရလို႔ ဝမ္းသာရပါတယ္ဗ်ာ၊ စာေမးပြဲေတြလည္း ေျဖႏိုင္ပါေစလို႔...၊

ကိုၿငိမ္းစိုးဦး...
စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ လာဖတ္လို႔ ေက်းဇူးပါပဲဗ်ာ...၊

မညိဳေလး...
ေဟာ... ျဖစ္မွျဖစ္ရေလဗ်ာ၊ မညိဳေလးလည္း တုပ္ေကြး မိေနတာကိုး..၊ ခရီးစဥ္မွာ ေလစိမ္းေတြက တဝူးဝူးနဲ႔ဗ်ာ..၊ း) ဒါကိုပဲ အဆံုးထိ လိုက္လာေသးလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္...၊

ညီမေဆာင္းႏွင္း႐ြက္...
လာဖတ္တာ ေက်းဇူးပါ ညီမေရ...၊

မထရီဆာ...
လာလည္တဲ့ အတြက္ေရာ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ ဆုေတာင္းေလး အတြက္ေရာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ...၊

မစံပယ္...
ေက်းဇူးပါေနာ္၊ မုန္႔ဟင္းခါးကေတာ့ ျပန္ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္လည္း ထပ္စားခ်င္ေနမိတယ္...၊ း)

ကိုေနဝသန္...
ပို႔စ္ေတြကေန တစံုတခု ရတယ္ဆိုေတာ့လည္း က်ေနာ္ ဝမ္းသာရ ပါတယ္၊ အဲ... က်ေနာ္က အမ်ားအားျဖင့္ ကင္မရာရဲ႕ အေနာက္ဖက္မွာ ရပ္သူဗ်...၊ း)

ကိုညိမ္း...
လဲရမယ္ေလ..၊ လန္ဒန္ႏွစ္သစ္ကူးက ျမန္မာ့မုန္႔ဟင္းခါးနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ ဦးစားေပး မဟုတ္ေတာ့တာ ေသခ်ာတယ္ဗ်၊ း) ေအးဗ်ာ..၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဘာလေခ်ာင္ကို အားေပးမယ့္သူက က်ေနာ္တို႔ပဲ ႐ွိတယ္ မဟုတ္လား၊ ေကသရာဇာႀကီး မာန္ဖီႏိုင္ပါ ေစေၾကာင္းေပါ့ေလ... ေနာ၊ း)

အစ္မ႐ွင္ေလး...
ဟုတ္.. အစ္မ၊ စားလို႔လည္း အဆင္ေျပပါတယ္...၊

ညီမမိုးနတ္...
လန္ဒန္က တကယ္ဆိုရင္ ဒီ့ထက္လွတဲ့ ေနရာေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိတာေပါ့ေလ၊ က်ေနာ္က လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဓါတ္ပံု လိုက္မ႐ိုက္ ႏိုင္လို႔ပါ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႐ိုက္ႏိုင္သေလာက္ေလး ႐ိုက္ခဲ့တဲ့ ပံုေတြကို ႏွစ္သက္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါဗ်ာ၊ သားရဲ႕ အေမပံုကိုေတာ့ ဟိုအရင္က ပို႔စ္အခ်ိဳ႕မွာ တင္ဖူးပါတယ္၊ အင္း.. က်ေနာ့္ပံုက်ေတာ့.. က်ေနာ္က ဒီပံုေတြကို ႐ိုက္ဖို႔ ကင္မရာ ေနာက္မွာ ရပ္ရသူ မဟုတ္လား...၊ ဆိုေတာ့... ...၊ း)

မေမ...
ကြန္နက္႐ွင္အေၾကာင္း ၾကားရတာ စိတ္မေကာင္းပါဘူး မေမေရ၊ က်ေနာ္လည္း ပံုေတြကို ေလးမွာစိုးလို႔ resolution အနိမ့္ဆံုး ခ်ထားတာပါပဲ၊ မေမ အႀကံေပးတာေကာင္းတယ္၊ ေနာက္တစ္ခါဆို မင္းဂံ႐ြာလို နယ္ဖက္ေတြကို သြားဖို႔ ႀကိဳးစားရမယ္၊ း) င႐ုတ္သီးေတြက စားလို႔ေကာင္းတယ္ မေမရဲ႕၊ မစပ္ဘူး၊ ဟုတ္တယ္ဗ်ာ..၊ ဘာလေခ်ာင္ေတြကို အားေပးလိုက္တယ္၊ ႏွစ္သိမ့္ဆုေပါ့ေလ..၊ း) က်ေနာ္တို႔လည္း မေမနဲ႔ ဆံုႏိုင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္...။

Anonymous said...

မေမ်ွာ္လင့္ပဲဘိလပ္ခရီးစဥ္မွာမုုန္ ့ဟင္းခါးလည္းစားရ ဘာလေခ်ာင္ေၾကာ္လည္းစားရေတာ့က်မသာဆုုိအဲလိုုပဲလုုပ္ျဖစ္မွာလိုု ့ေတြးမိတယ္။ သားေလးအပါအ၀င္ပံုုေကာင္းေတြလည္းၾကည့္ရလိုု ့ေက်းဇူးပါကိုုညီလင္းသစ္ေရ။
အိုုင္အိုုရာ

San San Htun said...

သားေလးက ထြားလာတယ္..ဘိလပ္အေၾကာင္း သိရတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ ကိုညီလင္း..

Aunty Tint said...

ဘိလပ္ၿမိဳ႕ေတာ္ နိဂံုးခ်ဳပ္ေလး ဖတ္သြားၿပီ ေမာင္ညီလင္းေရ။ စနစ္တက်ေလးနဲ႔ ဟာကြက္မရွိ အကြက္ေစ့ေစ့ေလး ေရးသြားတာကို ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ တကယ္ဆို ဒီထက္သာပို ၾကာၾကာေနခြင့္ရရင္ တီတင့္တို႔လည္း ဒီထက္ပိုသိခြင့္ရမွာေပါ့ေနာ္။ လူႀကီးေတြေတာင္ မလႊဲသာလို႔ သြားရတဲ့ လူအုပ္ႀကီးၾကားမွာ သားေတာ္ေမာင္ ႏႈတ္ခမ္းစူသင့္ပါတယ္ေလ။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

ေရႊအိမ္စည္ said...

မသိလိုက္တာနဲ႔ အပိုင္း (၃) ကိုခုမွဖတ္ခြင့္ရတယ္ အကိုရာ..။
ပံုကေလးေတြနဲ႔ အစီအစဥ္တက်၊ ေသေသသပ္သပ္ေရးသြားတာေလး သေဘာက်လိုက္တာ..။
ညီမ အၾကိဳက္ဆံုးက Rainforest cafe ပဲ။
ပံုေလးထဲ႕ တစြန္းတစလွမ္းျမင္ရ။ အကို ေရးျပတာဖတ္ရတာနဲ႔တင္ ေတာ္ေတာ္စိတ္၀င္စားေနတယ္။ ဟိုးးေနာက္က ဆင္ရုပ္ၾကီးေတြလား...အစစ္ေတြေတာ့ ဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္...။
သားကေလးပံုေတြကို ခ်စ္ခင္စိတ္နဲ႔ သေဘာတက်ၾကည့္မိတယ္..။
လန္ဒန္မွာလည္း ဘာလေခ်ာင္ေၾကာ္၇ွိတာပဲေနာ္.. :D ။
မုန္႔ဟင္းခါးကေတာ့ သိပ္မၾကိဳက္လွဘူး အကိုရဲ႕..။
အကို႔ ခရီးစဥ္ေလးကို အဆံုးထိလို္က္ခဲ့ရင္း လန္ဒန္ကို တကယ္ပဲေရာက္သြားသလို ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတယ္..။
အကို က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ျပီး စာေတြ အမ်ားၾကီးေရးႏိုင္ပါေစရွင္.....။

Sint Si said...

Happy ending with "Balachaung" ;-)

Cameron said...

အလုပ္မ်ားေနတာနဲ႔ အစ္ကို႔လန္ဒန္ပို႔စ္ေနာက္ဆံုးပိုင္းကို ခုမွပဲလာဖတ္ျဖစ္ေတာ့တယ္..။ ကေလးခင္ဗ်ာသနားပါတယ္ လူေတြအမ်ားၾကီးၾကားမွာ ေတာ္ေတာ္စိတ္ရႈပ္ စိတ္ညစ္ေနရွာမွာ...။ အစ္ကိုေရးတဲ႔ ခရီးသြားပို႔စ္ေတြအရမ္းသေဘာက်မိတယ္ဆိုတာ ကိုယ္တိုင္လိုက္ပါးသြားရသလို ခံစားမႈမ်ိဳးကိုေပးႏိုင္စြမ္းတဲ႔အေရးအသားေၾကာင့္ပဲ..။ ေနာက္တစ္ပို႔စ္ကေတာ့ စလံုးခရီးစဥ္ထင္ပါရဲ႔...ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါ့မယ္..။ မိသားစုအားလံုးေပ်ာ္ရႊင္က်န္းမာပါေစ..။

ညီလင္းႏိူင္ said...

ခရီးသြားေဆာင္းပါးေလးက

ေဒသႏၱရ ဗဟုသုတ အၿပည္႔ေပးထားတာကို

သက္ဝင္ခံစားမိတယ္။

အထူးသၿဖင္႔ ဓာတ္ပံု တည္ေနရာေတြနဲ႔တစ္ကြ

အေသးအဖြဲေလးေတြအဆံုး

တိတိက်က် ဖြဲ႕ၿပထားတာမို႔၊

ကိုယ္တိုင္ေရာက္ရွိသြားသလိုပါပဲ။

ကိုညီလင္းေရ....

ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနပါ႔မယ္။

ဆက္လက္ ထုဆစ္ႏိူင္ပါေစဗ်ာ။

blackroze said...

အုတ္နီခဲအကြက္ေလး ေတြနဲ႔ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ အိမ္ေလးေတြ ႐ွိတတ္တဲ့ ေနရာေပါ့...၊ အၿမဲလိုလို မိုး႐ြာရင္႐ြာ၊ မ႐ြာရင္ အံု႔မိႈင္းေနတတ္တဲ့ ၿမိဳ႕ေလး..

တေန႕ေတာ့ အဲဒီျမိဳ႕ေလးကိုေရာက္ဖူးခ်င္ပါေသးတယ္
အကိုေရ..
အိမ္မက္ေတြထဲကတခုဆိုပါေတာ့ေလ...