အလင္းထုဟာ
ခပ္ပါးပါး တိုက္စားခံရတုန္း
သခၤ်ဳိင္းတြင္းက ျပန္ထလာတဲ့မီးခိုးေတြ
ညရီတေရာမွာ တမ္းခ်င္းေတြသီလို႔ေပါ့၊
ကလီစာမေကာင္းတဲ့
အနက္ေရာင္လမ္းမေပၚ
ခပ္ကိုင္းကိုင္းမီးတိုင္ေတြက ေ႐ႊဝါေရာင္ေတြအန္လို႔
တကယ္ေတာ့
ေျမဝါဝါလမ္းကေလးေပၚမွာလည္း
အႏုပညာတရပ္ ျဖစ္ထြန္းႏိုင္ပါရဲ႕ကြယ္
လိုအပ္တာက
အေရာင္ေတြကို ေမ့ထားဖို႔ပါပဲ၊
လမ္း႐ွိခ်ိန္မွာ ဖုန္ထခဲ့သလို
လမ္းမဲ့သြားခ်ိန္မွာလည္း
အုန္းလက္ၾကားက လမင္းကို
သတၱိ႐ွိ႐ွိ ေဖာက္ေသာက္ရဲရမွာေပါ့၊
(ညီမေလးရယ္...)
႐ြာသြန္းခဲ့ခ်ိန္ေတြကို ေမ့မပစ္ပါနဲ႔
စိတ္အနာကမ္းပါးေတြကို
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသာ ပခံုးခ်င္းယွဥ္တိုက္ခဲ့ပစ္လိုက္
ပင္လယ္က ရင္ဖြင့္ႀကိဳပါလိမ့္မယ္ ။ ။
ညီလင္းသစ္
၆ ေမ၊ ၁၉၉၇
ဒီေန႔စာအုပ္အေဟာင္းေတြ ျပန္ၾကည့္ရင္း ဒီကဗ်ာေလးကို သြားေတြ႔တာနဲ႔ အမွတ္တရတင္လိုက္ပါတယ္၊ ဒီကဗ်ာေလး စိတ္ကူးထဲစတင္ ဝင္ေရာက္လာပံုေလးကို အမွတ္ရေနမိတယ္၊ အဲဒီေန႔ညက က်ေနာ္တို႔သူငယ္ ခ်င္းေတြ ညလံုးေပါက္ဂစ္တာတီး ၾကတယ္၊ ေနရာက R.I.T ေက်ာင္းဝင္းေ႐ွ႕မွာ...၊ က်ေနာ္နားေထာင္ေနတဲ့ အလွည့္မွာ ေက်ာင္းေ႐ွ႕က မာက်ဴရီမီးတိုင္ေတြေအာက္ အလင္းေတြ ခပ္ျဖာျဖာၾကားမွာ စကားလံုးေတြဟာ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး ကခုန္ဝင္ေရာက္လာခဲ့တယ္၊ ဝါၾကန္႔ၾကန္႔အလင္းပြဲေတာ္မွာ စကားလံုးေတြရဲ႕ Performance art တင္ဆက္မႈက လွလိုက္တာဆိုတာ.... ....၊ က်ေနာ့္မွာ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ မွင္သက္လို႔၊ ေနာက္မွ သတိရလို႔ ကမန္းကတန္းနဲ႔ မွီသေလာက္ေလး လိုက္မွတ္ရတယ္၊
အဲဒီညမွာ က်ေနာ္ဘာကို ေတြးေနခဲ့တာလဲ၊ ဘယ္သူ႔အေၾကာင္းကို စဥ္းစားေနခဲ့တာလဲ၊ အခုျပန္စဥ္းစားေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး၊ ဒီေန႔အထိပါလာတာကေတာ့ စကားလံုးေတြရဲ႕ အကစည္းခ်က္မွာ လႈိက္ကနဲ လႈက္ကနဲ ရင္ဘတ္ႀကီးတစ္ခုလံုး ၿပဳတ္က်ခဲ့ရတယ္ ဆိုတဲ့အသိေလးပါပဲ။ ။
.jpg)
5 comments:
တခါတခါ ကဗ်ာတပုဒ္ ဒါမွမဟုတ္ သီခ်င္းတပုဒ္ကို ဘယ္လိုအရာက စီးနင္းမွန္းမသိဘဲ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ေရးလိုက္ႏိုင္တာမ်ိဳး ၾကံဳတတ္ၾကတာ.. အဲလိုထင္ပါရဲ႕။ ကိုေန၀င္းလည္းေျပာဖူးတယ္.. ေမာင့္လျပည့္၀န္းကို သူ အဲလို ေရးခဲ့တာတဲ့။ အမကေတာ့ အဲဒါ.. တို႔ေတြနားမလည္ႏိုင္တဲ့ ေမွာ္တမ်ိဳးလို႔ ထင္တာပဲ။
(အင္း RIT ၀န္းက်င္ကလည္း ျပဳစားတတ္တယ္ဗ်.. သိလား)
ဟုတ္မယ္အမရဲ႕....၊ က်ေနာ့္မလဲ မၾကာခဏျပဳစားခံရ ေပါင္းမ်ားၿပီ၊ တခါတေလေတာ့လည္း စာေၾကာင္းေလး တစ္ေၾကာင္းတေလ အဖတ္တင္က်န္တာေပါ့ေလ၊
RIT ရဲ႕ျပဳစားခ်က္ကေတာ့ အေဝးေရာက္ေနတာေတာင္ က်ေနာ့္မွာ ဖမ္းစားခံေနရတုန္း.... :D
ကိုညီလင္းသစ္ကို ေတာ္လိုက္တာလို႔ ေတြးေနတာ RIT ကဆိုေတာ့ ပိုျပီး ေလးစားသြားတယ္ဗ်ာ..
ေဆြဇင္ထြန္း
(ညီမေလးရယ္...)
႐ြာသြန္းခဲ့ခ်ိန္ေတြကို ေမ့မပစ္ပါနဲ႔
စိတ္အနာကမ္းပါးေတြကို
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသာ ပခံုးခ်င္းယွဥ္တိုက္ခဲ့ပစ္လိုက္
ပင္လယ္က ရင္ဖြင့္ႀကိဳပါလိမ့္မယ္ ။ ။
GOOD !!!
ကဗ်ာေလးကို အရမ္းသေဘာက်သြားတယ္။
ညီမေလးဆိုတဲ့ နာမ္စားပါတဲ့ ကဗ်ာေတြတိုင္း ႏွစ္သက္မိတာ စိတၱဇလိုျဖစ္ေနျပီ :D
ကိုယ့္ကိုပဲ ေျပာေနသလိုလို၊ ဘာလိုလို။
ဘာပဲေျပာေျပာ တစ္ခဏေလးနဲ႔ ကဗ်ာလွလွေလးတစ္ပုဒ္ ထြက္အံက်လာႏိုင္တာ တကယ္ခ်ီးက်ဴးစရာပဲ။
အဲသလို ေရးျဖစ္တာက ေသခ်ာစဥ္းစားျပီးေရးတာထက္ ပိုေကာင္းေနတတ္တယ္။
အႏုပညာ စ်ာန္၀င္စားမႈလို႔ ေခၚေလမလား။
ဟုတ္ပါတယ္..၊ အဲဒီလို 'ျပဳစား' ခံလိုက္ရတဲ့ အခုိက္ေလးမွာ ရလိုက္တာေတြက တစံုတရာ ေက်နပ္မႈကို ေပးေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ ညီမသူသူလည္း အဲဒါမ်ိဳးေတြ က်ိန္းေသ ႀကံဳခဲ့ဖူးမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္...၊ ဟုတ္လား..?? း)
Post a Comment