13 February 2009

ေဖေဖာ္ဝါရီ ဆယ့္သံုးရက္ တမ္းခ်င္း



တသက္စာ ၾကည့္ခဲ့ပါရေစ
မနက္ျဖန္ရဲ႕ တိမ္မည္းတစ္အုပ္
ငါ့မ်က္ဝန္းကို မဖံုးအုပ္ခင္အထိေပါ့၊

ဆံုမွတ္ေတြကို စြဲထင္ေစခဲ့တဲ့
ေဟာဒီ စုတ္တံတစ္ေခ်ာင္းဟာ
ကုိယ္တုိင္အတြက္က်ေတာ့
ေဆးေတြ ခမ္းခဲ့ရတဲ့အျဖစ္... ...၊

လမင္းရယ္...
တမံတုပ္ၿပီး အဖို႔ခံရေတာ့မယ့္
ေခ်ာင္း႐ိုးကေလးဆီကိုမွ
ေရေသာက္ဆင္းလာ သတဲ့လား၊
လႈိုင္းထခြင့္ မ႐ွိေတာ့ေပမယ့္
ေက်းဇူးေတာ္ေတးကိုေတာ့
သီေႂကြးလိုက္ပါရေစ၊

ငါ...
ေအဒီ ၃ ရာစုအတြက္
အလွဆံုး ပြင့္ခဲ့ပါတယ္၊
ေနာက္ဆံုး ေခါင္းေလာင္းသံတို႔
႐ွိဳက္ငင္ မွိန္ေဖ်ာ့သြားခ်ိန္အထိေပါ့ ။ ။


ညီလင္းသစ္
၁၃ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ ၂၀၀၉

3 comments:

Tea said...

ခံစားသြား၏

Dr. Yi Yi Win said...

ေလးေလးနက္နက္ေတြးၾကည့္မွနားလည္မွာမ်ိဳးပဲ။
တစ္သက္စာၾကည့္ခဲ့မယ္ဆိုလို ့စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးပဲေနာ္.။
ခုရက္ထဲ မအားဘူးထင္တယ္ ကိုညီလင္းသစ္။

ညီလင္းသစ္ said...

Tea...ေက်းဇူး။

မယုဝရီေရ...ၾကည့္ခဲ့သူက တကယ္ပဲ တစ္သက္စာ ၾကည့္ခဲ့ရတာပါ၊ သူ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာေလ...။