ေတာင္ေျခ႐ြာကေလးသို႔ (၂) ...

ေရာက္ၿပီး ေနာက္တစ္ရက္မွာ အနီးအပါး ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ဖို႔ စီစဥ္ျဖစ္ပါတယ္၊ မနက္ပိုင္းမွာေတာ့ သားက ေရကူးခ်င္တယ္ ပူဆာလို႔ သူနဲ႔အတူ ေရကူးကန္ လိုက္သြားေပးရတယ္၊ Reka ဟိုတယ္မွာ ေရကူးကန္ေလး တစ္ခုလည္း ႐ွိပါတယ္၊ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး သံုးႏိုင္ေအာင္ ေဟာလ္လို အခန္းထဲမွာ ေဆာက္ထားၿပီးေတာ့ ေရကို အပူေပးထားတယ္၊ အဲဒီလို အပူမေပးလို႔လည္း မျဖစ္ဘူး၊ ဒီလို ေတာင္ေပၚေဒသေတြမွာ ေရကူးဖို႔မေျပာနဲ႔၊ အိမ္မွာ ထမင္းဟင္းခ်က္၊ ေရခ်ိဳးတာေတာင္ ေရေအးကို မသံုးႏိုင္ပါဘူး၊ ေရေတြက စိမ့္စမ္းေတြကဆိုေတာ့ ၁၂ ရာသီ ေအးေနေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔က ေရမကူးခ်င္ေပမယ့္ သားက ေရအရမ္းႀကိဳက္ပါတယ္၊ ငယ္ငယ္ေလးတည္းက ေရေဆာ့ေနရရင္ မနားတမ္းပဲ၊ အခုေတာ့ အားလပ္ရက္ ကူးပါေစဆိုၿပီး မနက္တိုင္း သူ႔ကို ေရကူးကန္ ေခၚသြားေပးျဖစ္တယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေန႔လည္ပိုင္းက်မွ ေတာင္ေပၚကို တက္ရေတာ့တယ္၊

မီတာ ၁၆၀၀ အျမင့္႐ွိတဲ့ ေတာင္ထြတ္တစ္ခုကို က်ေနာ္တို႔ တက္ျဖစ္တယ္၊ ေျခလ်င္လမ္း၊ Montain bike စီးဖို႔ လမ္းေတြ လည္း ႐ွိေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ကားနဲ႔ပဲ တက္ျဖစ္ပါတယ္၊ ဟိုတယ္ကေန ၁၅ မိနစ္သာသာေလာက္ ေမာင္းလိုက္ေတာ့ ေရာက္သြားတယ္၊ ေတာင္ေပၚမွာ view point နဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ ႐ွိတယ္၊ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ေနာက္ထပ္အျမင့္ကို ဆက္တက္ဖို႔ chair lift စီးရမယ့္ေနရာ ႐ွိပါတယ္၊ ေဆာင္းတြင္းဆိုရင္ေတာ့ ဒီအထိကားနဲ႔လာ၊ ၿပီးေတာ့ chair lift နဲ႔ ေတာင္ထိပ္ကိုတက္၊ ski နဲ႔ျပန္ဆင္းလာ...၊ ဒီလိုမ်ိဳး လုပ္ၾကတယ္၊ အခုေတာ့ ေႏြဦးဆိုေတာ့ chair lift လည္း ပိတ္ထားတယ္၊

ေတာင္ေပၚမွာ ေလေတြအရမ္း တိုက္ေနတယ္၊ ဒီစားေသာက္ဆိုင္ ရင္ျပင္ကေန အနီးပတ္ဝန္းက်င္က ေတာင္္ေတြ၊ ႐ွဴခင္းေတြေရာ၊ ေတာင္ ေအာက္ေျခက Lenk ႐ြာေလးကိုပါ ျမင္ရပါတယ္၊ အလံႏွစ္ခုကေတာ့ အေပၚက ဆြစ္ဇာလန္ ႏိုင္ငံအလံနဲ႔ ေအာက္ဖက္က ျပည္နယ္အလံ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဆြစ္အလံနဲ႔ စပ္မိလို႔ ေျပာရရင္ ထူးျခားတာက သူ႔ရဲ႕ အ႐ြယ္အစားပါ၊ ကမာၻ႔အလံေတြ အားလံုးနီးပါးက ေထာင့္မွန္စတုဂံ ပံုစံ႐ွိ ၾကေပမယ့္ တရားဝင္ ဆြစ္အလံကေတာ့ စတုရန္း အခ်ိဳးအစား ျဖစ္ပါတယ္၊ ေနာက္တစ္ခုက ၾကက္ေျခနီအလံနဲ႔ ဆြစ္အလံက ေျပာင္းျပန္ပါ၊ ၾကက္ေျခနီအဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔စည္းတဲ့ အခ်ိန္ အလံအတြက္ စဥ္းစားၾကေတာ့ အဖြဲ႔တည္ေထာင္သူ ဆြစ္လူမ်ိဳး ဟင္နရီဒူးနန္႔ (Henry Dunant) ကို ဂုဏ္ျပဳၿပီး သူ႔ႏိုင္ငံရဲ႕အလံ ဆြစ္အလံကို ေျပာင္းျပန္ယူဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္လို႔ မွတ္သားဖူးပါတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဆြစ္အလံက အနီခံမွာ ဂရိၾကက္ေျခခတ္ အျဖဴျဖစ္ၿပီးေတာ့ ၾကက္ေျခနီကေတာ့ အျဖဴခံမွာ ဂရိၾကက္ေျခခတ္ အနီျဖစ္ပါတယ္၊

ေနာက္တစ္ရက္မွာေတာ့ စက္ဘီးစီးျဖစ္ပါတယ္၊ တိတိက်က် ေျပာရရင္ေတာ့ ပံုမွာေတြ႔ရတဲ့ ဘီး ၄ ဘီးနဲ႔ စက္ဘီးပါ၊ လူႏွစ္ေယာက္ ေဘးခ်င္း ယွဥ္ထိုင္ၿပီး အတူနင္းရတဲ့ စက္ဘီး...၊ ဒီစက္ဘီးကို ဟုိတယ္ေၾကာ္ျငာစာ႐ြက္ ထဲမွာေတြ႔ ကတည္းက သားကစီးမယ္ဆိုၿပီး တကဲကဲျဖစ္ေန ခဲ့တာ..၊ ဟုိတယ္မွာ အဲဒီစက္ဘီးေ႐ွ႕ ေရာက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း စီးမယ္လုပ္ေနလို႔ မနည္းေျပာထားရတယ္၊ ဒါေပမယ့္ တကယ္စီးေတာ့မွ စက္ဘီး က ေတာ္ေတာ္ေလးမွန္း သိရတယ္၊ သံထည္ ေတြနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့အျပင္ ဘီးေတြကလည္း ထူပါတယ္၊ နင္းရတဲ့ က်ေနာ္တို႔အတြက္ မသက္သာေပမယ့္ သားကေတာ့ အဲဒီလို အေ႐ွ႕မွာထိုင္ၿပီး ေအာ္ဟစ္ေပ်ာ္႐ႊင္ ေနခဲ့တယ္၊ ဒါနဲ႔ သက္သာေအာင္ ႐ြာထဲက ေျမျပန္႔တဲ့ ေနရာ ေတြပဲ ေ႐ြးၿပီး သြားရေတာ့တယ္၊

လမ္းမွာသြားရင္း ႏြားအုပ္ေတြ ခဏခဏ ေတြ႔ေနရင္း တခါမွာေတာ့ ရပ္ၿပီး ဓါတ္ပံု ႐ုိက္ျဖစ္ပါတယ္၊ ႏြားေတြကို ဒီလိုပဲ ျမက္ေတြ႐ွိတဲ့ ေနရာမွာ စားက်က္လွန္ရင္း လႊတ္ထားေလ့ ႐ွိတယ္၊ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေနရာကေန ထြက္မသြား ေအာင္ေတာ့ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္ လႊတ္ထားတဲ့ ႀကိဳးေတြနဲ႔ တားထားတယ္၊ ပံုမွာေတြ႔ရတဲ့ ႀကိဳးအဝါက အဲဒီႀကိဳးပါပဲ၊ ႏြားက ႀကိဳးကိုထိရင္ က်င္သြားေတာ့ အနားမကပ္ေတာ့ဘူး၊ ဘက္ထရီ အားအေပ်ာ့ စားနဲ႔ လႊတ္ထားတဲ့ ဓါတ္အားမို႔ လူအတြက္လည္း အႏၲရာယ္ မ႐ွိပါဘူး၊ ဒီကို ေရာက္စက မယံုလို႔ က်ေနာ္ သြားကိုင္ၾကည့္ေသးတယ္၊ ပု႐ြက္ ဆိတ္ ၂ ေကာင္ ကိုက္စာေလာက္ေတာ့ က်င္သြားတယ္၊

ဒီလို လမ္းေတြေတြ႔ရင္ က်ေနာ္ အၿမဲတမ္း ဓါတ္ပံု႐ိုက္ခ်င္မိတယ္...၊ ၿပီးေတာ့ ေဝးႏိုင္သေလာက္ ေဝးေဝးေလွ်ာက္ခ်င္တယ္၊

အဲဒီ ဘီး ၄ ဘီးယာဥ္နဲ႔ သြားခဲ့တဲ့ ခရီးဆံုးက ေရကန္ပါ၊ ေ႐ွ႕ဆက္သြားရင္ ေတာင္ကုန္းေတြ တက္ရမွာဆိုေတာ့ ဒီေရကန္ ေဘးနားမွာပဲ ပစ္ကနစ္ စားျဖစ္တယ္၊ ကေလး ကစားကြင္းေလး ၁ ခုလည္း႐ွိတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ ျဖစ္သြားတယ္၊

ေနာက္တစ္ရက္မွာေတာ့ ေရတံခြန္ေလး တစ္ခုဆီ သြားျဖစ္တယ္၊ အဲဒီအခါေတာ့ ၂ ေယာက္စီး tandem bike စက္ဘီး နဲ႔ သြားတယ္၊ ေတာလမ္းေလး အတိုင္း နာရီဝက္ေလာက္ေတာ့ နင္းရတယ္၊ ေရတံခြန္ဖက္ကို မတက္ခင္မွာ စားေသာက္ဆိုင္ေလး တစ္ခု႐ွိလို႔ အဲဒီမွာ ခဏနားျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီဆိုင္က ေကာ္ဖီကေတာ့ တကယ္ေကာင္းတယ္၊ တငံုခ်င္းစီ ဇိမ္ခံေသာက္ခဲ့တယ္၊ ဒီပံုက ေရတံခြန္ အတက္လမ္းကေန စားေသာက္ဆိုင္ ဖက္ကို ျပန္ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းပါ၊

ေရတံခြန္ ႐ွိရာဆီ မသြားမီ...၊ ဒီ ႐ွဳခင္းေလးကို ျမင္ေတာ့ ခင္ေမာင္တိုးရဲ႕ 'ျမက္ခင္းစိမ္းနဲ႔ တဲငယ္ေလး' သီခ်င္းကိုေတာင္ ျဖတ္ကနဲ သတိရလိုက္မိ ေသးတယ္၊

ေရတံခြန္ဆိုေပမယ့္ ခပ္ေသးေသးေလးပါပဲ၊ ေတာင္က်ေခ်ာင္းေတြကေန စီးလာတဲ့ စိမ့္စမ္း ေရတံခြန္ေပါ့၊ ေႏြရာသီ ဆိုရင္ေတာ့ ေရတံခြန္က အခုထက္ ႀကီးႏိုင္ေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္ ေႏြဦးမွာေတာ့ ႏွင္းေတြက ေပ်ာ္ခါစမို႔ ေရထုထည္ သိပ္မမ်ားဘူး၊ ပံုထဲမွာ အကၤ် ီအနီနဲ႔ ေက်ာေပး ရပ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က အိႏၵိယ အမ်ိဳးသားပါ၊ သူ႔မိသားစုနဲ႔ အတူ တိုးရစ္အေနနဲ႔ လာလည္တာ၊ တကယ္တမ္း ေျပာရရင္ ဆြစ္ဇာလန္ကို လည္ဖို႔က ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အတြက္ အထိုက္အေလ်ာက္ ေစ်းႀကီးပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃-၄ ႏွစ္ေလာက္က စ,လို႔ အိႏၵိယက လူေတြ လာလည္တာ ပိုပိုမ်ားလာတယ္၊ သူတို႔ ပိုက္ဆံသံုးႏိုင္လို႔ လာလည္တာကို မုဒိတာ ပြားမိသလို သူတို႔ရဲ႕ အေ႐ွ႕ဖက္ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံ လွလွ ေလးက လူေတြကိုလည္း လာလည္ေစခ်င္မိတယ္၊ ဒီလူေတြ ပိုက္ဆံသံုးႏိုင္သလို ကိုယ့္ႏိုင္ငံက လူေတြလည္း သံုးၿပီး ကမာၻပတ္ေနတာ တကယ္ပဲ ျမင္ခ်င္ပါတယ္၊ ဆြစ္ဇာလန္ကို လာလည္မယ့္ ျမန္မာေတြကို က်ေနာ္ တိုးရစ္စ္ဂိုက္ လုပ္ေပးခ်င္မိတယ္၊ း)

ေရတံခြန္ေဘးက လမ္းေလးအတိုင္း ေတာထဲကို တက္သြားေတာ့ လမ္းတေနရာမွာ အိမ္ေလးတစ္လံုး ဘြားကနဲ ေတြ႔လိုက္ရတယ္၊ ပထမ ေတာ့ ထင္း႐ူးေတာေတြရဲ႕ အလယ္က အိမ္ကေလးဟာ ေႏြရာသီ ႏြားလာေက်ာင္းရင္း ေနတဲ့ အိမ္လို႔ ထင္ေပမယ့္ ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ အိမ္က အေတာ္ႀကီးပါတယ္၊ ခန္းဆီးေတြ က်က်နနနဲ႔ အၿမဲမျပတ္ လူေနတဲ့ ပံုပါပဲ၊ ဒီမွာက တခါတခါ ေတာထဲမွာ လူမနီးသူမနီး ဒီလိုပဲ ေနၾကတဲ့ သူေတြလည္း ႐ွိတယ္၊ က်ေနာ္ဆိုရင္ေကာ ဒီလို ေနႏိုင္ပါ့မလား-လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးၾကည့္မိတယ္၊ သိပ္ေတာ့ မေသခ်ာဘူး၊

ေရတံခြန္ခရီးမွာ စီးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေယာက္စီး tandem စက္ဘီးပါ၊ သားက အေနာက္ဖက္က ဆြဲအိမ္ေလးထဲမွာ ထုိင္လိုက္လာတယ္၊ ကေလး ၂ ေယာက္စာ ထိုင္ဖို႔လုပ္ထားတာမို႔ သူ႔တစ္ေယာက္ထဲ အတြက္ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ ႐ွိပါတယ္၊ ဒီဘီး နင္းရတာလည္း ရယ္ေတာ့ရယ္ရတယ္၊ ေ႐ွ႕ေျခနင္းနဲ႔ ေနာက္ေျခနင္းက အေသဆက္ထားတာမို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တိုင္မင္ယူၿပီး နင္းေနရတယ္၊ က်ေနာ္က ေ႐ွ႕မွာ ဆက္တုိက္ နင္းေနတုန္း မအိမ္သူက ေနာက္မွာ ေျခေထာက္လႊတ္လိုက္ရင္ ေျခနင္းေပၚ ေျချပန္ခ်ဖို႔ မလြယ္ေတာ့ဘူး၊ အခန္႔မသင့္ရင္ ေျခသလံုးကို ႐ိုက္ မိႏိုင္တယ္၊ ဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တခ်ိန္လံုး ေမးေန၊ ေျပာေနရတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကားမ႐ွိတဲ့ ေတာလမ္းကေန သြားတာမို႔ စိတ္ေအးလက္ေအးနဲ႔ ခပ္ေျဖးေျဖးပဲ နင္းသြားၾကတယ္၊

ဒီ Lenk ႐ြာေလးကို သြားခဲ့တာက ၅ ရက္ထဲေပမယ့္ အမ်ားႀကီးပဲ သြားျဖစ္၊ ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ သားရဲ႕ ေရကူးကန္၊ ဘက္ထရီနဲ႔ ေမာင္းတဲ့ ေမာ္ေတာ္ကား၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ စက္ဘီးခရီး စတာေတြ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ တခ်ိန္လံုး လႈပ္႐ွားေန ရတယ္၊ ညေရာက္ေတာ့ စာ ၂ မ်က္ႏွာေတာင္ မက်ိဳးေသးဘူး၊ လူက ငိုက္ေနၿပီ၊ ဒီေတာ့ ေတာေရာက္ေတာ့လည္း ေတာအတိုင္း ေစာေစာအိပ္၊ ေစာေစာထရတာေပါ့၊ ဒီလို ေနရာေတြက ေဆာင္းတြင္းဆိုရင္ ႏွင္းေတြနဲ႔မို႔ ေနက်င့္မ႐ွိရင္ စိတ္ညစ္ေကာင္း ညစ္ႏိုင္ပါတယ္၊ အခုလို ပြင့္လင္းရာသီမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး အဆင္ေျပပါတယ္၊ အၿမဲျမင္ေနရတဲ့ ထင္း႐ူးေတာ စိမ္းစိမ္းေတြ၊ ေလသင့္တိုင္း ရေနတဲ့ ေကာက္႐ိုးနဲ႔ ေျမၾသဇာ ရန႔ံေတြ၊ နားထဲမွာ မၾကာခဏ ၾကားေနရတဲ့ ႏြားခေလာက္သံေတြနဲ႔ ႏြားေအာ္သံေတြ... စတာေတြနဲ႔မို႔ ပံုမွန္ ေန႔စဥ္ဘဝကေန လံုးဝကြဲျပား ျခားနားခဲ့တဲ့ ခရီးေလး တစ္ခုလို႔ပဲ ဆိုခ်င္ပါတယ္..။ ။

ညီလင္းသစ္
၄ ေမ၊ ၂၀၁၁