04 August 2011

ေက်းလက္ရဲ႕ နရီ


ၿပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔က ေက်းလက္က ေမြးျမဴေရးၿခံ တစ္ခုကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္၊ အိမ္ကေနဆို ၁ နာရီ မ႐ွိတ႐ွိေလာက္ ကားေမာင္းသြားရင္ ေရာက္တဲ့ေနရာပါ၊ ၾသဂုတ္လ ၁ ရက္ေန႔ တနလၤာေန႔က ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ အမ်ိဳးသားေန႔ ႐ံုးပိတ္ရက္ ဆိုေတာ့ စေန၊ တနဂၤေႏြနဲ႔ ေပါင္းရင္ အားလပ္ရက္ ၃ ရက္ရတယ္၊ အိမ္မွာလည္း က်ေနာ့္ညီမက သူ႔တူေလးကို ထိန္းဖို႔ ေရာက္ေန တာနဲ႔ သူ႔ကိုလည္း လိုက္ပို႔ရေအာင္ ရည္႐ြယ္ၿပီး တေနရာရာကို သြားဖို႔ ႀကံစည္ၾကေတာ့ အိုင္ဒီယာ ၂ ခု ထြက္လာတယ္၊ ပထမ တစ္ခုက ျမစ္ေဘး၊ ေခ်ာင္းေဘးမွာ ႐ြက္ဖ်င္တဲ ထိုးၿပီး camp ထြက္ဖို႔နဲ႔ ေနာက္တစ္ခုက ေက်းလက္ ေတာ႐ြာက ေမြးျမဴေရး ၿခံတစ္ၿခံမွာ သြားအိပ္ဖို႔ ပါပဲ...၊ တိုင္ပင္ၾကေတာ့ အားလံုးက ၂ ခုစလံုး လုပ္ခ်င္ေနလို႔ ေဝခြဲမရ ျဖစ္ေနၾကတာနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ Camping နဲ႔၊ Farm ဆိုၿပီး မဲလိပ္ေတြလိပ္ၿပီး မဲႏိႈက္ ဆံုးျဖတ္ၾကပါတယ္၊ အဲဒီမွာ farm က တစ္မဲအသာနဲ႔ ႏိုင္သြားလို႔ အခုေျပာမယ့္ စိုက္ပ်ိဳးေမြးျမဴေရးၿခံကို ေရာက္သြားျဖစ္ခဲ့ေတာ့တယ္...၊


Photobucket
လူေနအိမ္ေျခ ၅၀ ေတာင္ မျပည့္ခ်င္တဲ့ ႐ြာကေလးက ေမြးျမဴေရးၿခံ တစ္ခုမွာ က်ေနာ္တို႔ တည္းျဖစ္ပါတယ္၊ သြားခ်င္တဲ့ ေနရာတဝုိက္မွာ ဘယ္လိုၿခံေတြမ်ား ႐ွိမလဲလို႔ ဂူးဂဲလ္မွာ ႐ွာ၊ ထြက္လာတဲ့ ဝက္ဘ္ဆိုဒ္ေတြထဲက ဓါတ္ပံုေတြ ၾကည့္ၿပီး အဆင္ေျပမယ္ ထင္ရတဲ့ တစ္ခုကို ဖုန္းဆက္ၾကည့္ပါတယ္၊ ေနရာလြတ္ ႐ွိတယ္ဆိုတာနဲ႔ လာခဲ့မယ္လို႔ ေျပာၿပီး တည္းခိုဖို႔ ကိစၥကို ေျဖ႐ွင္းလိုက္တယ္၊ ပံုမွာ ေတြ႕ရတဲ့အတိုင္း ေမြးျမဴေရးၿခံေတြရဲ႕ ထံုးစံ တျခမ္းက လူေနၿပီး၊ ေနာက္တျခမ္းက ႏြားေတြ၊ သိုးေတြ ထားၾက ပါတယ္၊ သစ္သား တံခါး႐ြက္ အမည္းေရာင္နဲ႔က က်ေနာ္တို႔ တည္းခဲ့တဲ့ အခန္းပါပဲ၊


Photobucket
ဒီၿခံက အခုလိုပဲ ဧည့္သည္ေတြ လာၿပီးတည္းေနၾကပါပဲ၊ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဝက္ဘ္ဆိုဒ္ေတြ ဘာေတြနဲ႔ အက်အနကို လုပ္ထားတာေပါ့၊ နာမည္က 'ေမြးျမဴေရးၿခံရဲ႕ ပဥၥလက္' တဲ့...၊ ႏြားေမြး၊ သိုးေမြးတာ အျပင္ စိုက္ပ်ိဳးေရးလည္း လုပ္လို႔ အိမ္ တဝုိက္မွာ လယ္ထြန္စက္၊ ဂ်ံဳ ရိတ္သိမ္းစက္၊ ေႁခြေလွ႔စက္၊ ႐ိုးျပတ္ရိတ္စက္ စတဲ့ ယာဥ္ႀကီးယာဥ္ငယ္ေတြ အေတာ္ မ်ားမ်ား ႐ွိပါတယ္၊


Photobucket
ဒါကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ၾကယ္ငါးပြင့္ အခန္းထဲက ေမြ႔ရာပါပဲ၊ အဲဒီၿခံမွာ လူေတြစုေပါင္း အိပ္ရတဲ့ dormitory အိပ္ခန္း တစ္ခုနဲ႔ အခုလို ေကာက္႐ိုးေမြ႔ရာအခန္း ၂ ခု ႐ွိပါတယ္၊ သြားကတည္းကိုက ညီမ အတြက္ေကာ၊ သားအတြက္ပါ အထူးအဆန္း ျဖစ္ေစခ်င္တာဆိုေတာ့ ေကာက္႐ိုးေပၚမွာ အိပ္ဖို႔ကို ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္တယ္၊ အခန္းထဲမွာ စစ္တပ္သံုး ေစာင္အထူေတြနဲ႔ ဆိုဖာေခါင္းအံုး အၾကမ္းေတြ ထားေပးထားတယ္၊ အဲဒါေတြကို ေကာက္႐ိုးေပၚမွာ ခင္းၿပီး ကိုယ့္မွာ ပါလာတဲ့ sleeping bag နဲ႔ အိပ္႐ံု ပါပဲ၊ တကယ္ေတာ့ ဒီအခန္းက ႏြားတင္းကုပ္ေဟာင္းပါ၊ အစိမ္းေရာင္ ခြက္ေတြက ႏြားေရေသာက္တဲ့ ခြက္ေတြ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ သံတန္းေတြရဲ႕ တဖက္က ေျမာင္းက ႏြားစာထည့္တဲ့ စားခြက္ပါ၊ ႏြားေတြရဲ႕ ေနရာမွာ ေကာက္႐ိုးေတြခင္းၿပီး မည္ကာမတၱ ပန္းအိုးေလးတစ္လံုး ထိုးထားတာကလြဲရင္ တျခား ဘာအျပင္အဆင္မွ မ႐ွိပါဘူး၊ သားကေတာ့ အေတာ္ေလး ေပ်ာ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ sleeping bag ထဲကို မဝင္ဘဲ ေကာက္႐ိုးေပၚမွာ ခုန္ေနလို႔ အေတာ္ေလး ဟန္႔လိုက္ရေသးတယ္၊ ညီမကေတာ့ sleeping bag ထဲမွာ သူ႔ကိုယ္သူ ပိုးတံုးလံုးလို႔ ေအာက္ေမ့သတဲ့၊ ညက်ေတာ့ အနားက ဘုရားေက်ာင္းက နာရီဝက္တခါ ေခါင္းေလာင္းထိုးသံေၾကာင့္ လန္႔,လန္႔ ႏိုးပါေလေရာ၊ ေခါင္းေလာင္းသံ ကို နားယဥ္သြားလို႔ အိပ္ေပ်ာ္ခါစ ႐ွိေသး အေပၚထပ္ ေကာက္႐ိုးေျခာက္ေတြ ထားတဲ့ေနရာမွာ တခါ ေၾကာင္တစ္ေကာင္က ႂကြက္လိုက္ခုတ္ေနလို႔ တခြ်တ္ခြ်တ္နဲ႔...၊ အဲဒီလို ႏိုးတဝက္၊ အိပ္တဝက္နဲ႔ ခရီးဆက္ေနတုန္း မနက္ လင္းအားႀကီးမွာ ေဘးအခန္းက ႏြားေတြ၊ သိုးေတြရဲ႕ အစာေတာင္းသံနဲ႔ အတူ လန္႔ႏိုးလာတဲ့ အခိုက္မွာပဲ အိပ္စက္ျခင္းဟာ ႏႈတ္ဆက္ ထြက္ခြာ သြားေတာ့တယ္..၊ အို..အသင္ေက်းလက္၊ အသင္၏ ရင္ခြင္သည္ ကြ်ႏု္ပ္လို ၿမိဳ႕ႀကီးသား တစ္ေယာက္အဖို႔ ေမွးစက္ျခင္းငွာ မစြမ္းသာပါ တကား..၊


Photobucket
ေက်းလက္ ေမြးျမဴေရး ၿခံတစ္ခုရဲ႕ အမွတ္အသား ႏြားခေလာက္ေတြ...၊ ဒီခေလာက္ေတြက ျမန္မာၿပည္ ေက်းလက္က ဝါး၊ သစ္သား ခေလာက္ေတြလိုပဲ အေတာ္ေဝးေဝးအထိ ၾကားရပါတယ္၊ ေႏြရာသီဆိုရင္ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ေတာင္ေပၚကို ႏြားေတြ ေက်ာင္းသြားၿပီး လွန္ထားခဲ့ လိုက္တာပဲ၊ တစ္လ ကိုးသီတင္းၾကာမွ ခေလာက္သံကို နားေထာင္ၿပီး ႏြားလိုက္သိမ္း ၾကတယ္..၊


Photobucket
ႏြားတင္းကုပ္ ဟိုတယ္ရဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းကို ေလွ်ာက္သြားတဲ့အခါ ႐ြာအျပင္ ေရာက္သြားၿပီ၊ အဲဒီမွာေတာ့ တေမွ်ာ္တေခၚ ႐ွဳခင္းေတြနဲ႔ လြမ္းခ်င္စရာ...၊ အေတာ္ေဝးေဝးမွာေတာ့ မႈိင္းညိဳ႕ညိဳ႕ ဂ်ဴရာ ေတာင္တန္းေတြ...၊ တသက္လံုး ေနႏိုင္တာ မေနႏိုင္တာ ခဏထားလို႔.. ေက်းလက္ဆိုတာ ေရာက္တဲ့ခဏခ်င္းမွာပဲ စိတ္ကို ညြတ္ႏူးေစတာ အေသအခ်ာပါပဲ..၊ အို အသင္ေက်းလက္... အိပ္စက္ျခင္းကို မယူေဆာင္ လာေသာ္ျငား သင့္အေပၚ၌ ကြ်ႏု္ပ္၏ ေမတၱာကား တေ႐ြးသားမွ် မေလ်ာ့ပါေပ...၊


Photobucket
ေနာက္တစ္ေန႔ ၾသဂုတ္ ၁ ရက္ေန႔ တနလၤာေန႔က ဆြစ္အမ်ိဳးသားေန႔ ဆိုေတာ့ brunch ျပင္ဆင္ထားတာနဲ႔ ႀကံဳႀကိဳက္ သြားတယ္၊ ဒီက ဓေလ့ထံုးတမ္း တစ္ခုက အမ်ိဳးသားေန႔မွာ အခုလို ေက်းလက္ေတြက ေမြးျမဴေရး ၿခံေတြမွာ brunch ေတြ စီစဥ္ၾကေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ ၿခံထြက္ အသီးအႏွံ၊ ႏြားႏို႔၊ ၾကက္ဥ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ စားရတာ တန္ပါတယ္၊ မေန႔ညက ညစာကိုလည္း သူတို႔ကပဲ စီစဥ္ေပးခဲ့တာပါပဲ..၊ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ လူ ၂၅၀ စာအတြက္ ေနရာထိုင္ခင္း ျပင္ထားတယ္ တဲ့..၊


Photobucket
႐ွိတာေလးနဲ႔ လွေအာင္ဆင္မယ္ ဆိုပဲ...၊ ပထမဦးဆံုး ဧည့္ႀကိဳပန္းအိုး အျဖစ္နဲ႔ ႏြားႏို႔ပံုးထဲက ေနၾကာပန္းေတြက ဝင္လာမယ့္ သူေတြကို ေမွ်ာ္လို႔...၊


Photobucket
အတြင္းဖက္ ပလပ္စတစ္ အမိုးႀကီး ေအာက္က စားပြဲ႐ွည္ေတြ ေပၚမွာေတာ့ အခုလို ပန္းအိုးေလးေတြ...၊



Photobucket
လွတယ္ မလွဘူး ဆိုတာထက္ ျမင္ေနမက်တဲ့ ပန္းအိုးေလးေတြ...၊ Hilton လို ဟုိတယ္ရဲ႕ ေလာ္ဘီထဲမွာ ဆိုရင္ေတာ့ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ ဒီမွာေတာ့ သူ႔အရပ္နဲ႔ သူ႔ဇတ္က ဟုတ္လို႔...၊


Photobucket
Brunch က ဘူေဖးစနစ္နဲ႔ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ ၃၀ ဖရန္႔ေပးရပါတယ္၊ ကေလးေတြ အတြက္ကေတာ့ အသက္ ၁ ႏွစ္ကို ၁ ဖရန္႔ႏႈန္းနဲ႔ ေပးရတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ တည္းခုိဧည့္သည္ ျဖစ္လို႔ တဝက္ေစ်း ၁၅ ဖရန္႔ (= ၁၅ ေဒၚလာ) ပဲ ေပးရပါတယ္၊


Photobucket
Brunch တို႔ရဲ႕ ထံုးစံ အခ်ိဳနဲ႔ အငန္ ၂ မ်ိဳးမွာ အခ်ိဳအတြက္က ကိတ္မုန္႔၊ ေပါင္မုန္႔၊ ယို၊ ေထာပတ္ စတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္၊ အားလံုးနီးပါးကို အဲဒီ ေမြးျမဴေရး ၿခံမွာပဲ ကိုယ္တိုင္ ထုတ္လုပ္ပါတယ္၊


Photobucket
အငန္ အတြက္ကေတာ့ အခုလိုမ်ိဳး ခ်ိစ္ေတြအျပင္ Rösti လို႔ေခၚတဲ့ ဆြစ္႐ိုးရာ အာလူးေၾကာ္၊ ဝက္ေပါင္ေျခာက္၊ ဝက္အူေခ်ာင္း စတာေတြ ပါ,ပါတယ္၊ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူး မဟုတ္ေပမယ့္ အမ်ိဳးသားေန႔ အထိမ္းအမွတ္ ႐ိုးရာအေနနဲ႔ လူေတြကေတာ့ လာစားၾကတာ ပါပဲ၊


Photobucket
Drink ကေတာ့ ေကာ္ဖီ၊ လက္ဖက္ရည္ ေပါ့ေလ၊ ဘီယာ၊ ဝိုင္၊ အခ်ိဳရည္ စတာေတြကေတာ့ သီးသန္႔ ဝယ္ရပါတယ္၊ ဝိုင္နီ၊ ဝိုင္ျဖဴ၊ ဝိုင္ပန္းေရာင္ အားလံုးထားေပး ေပမယ့္ အမ်ားစုက ေန႔လယ္ပိုင္း နီးလာတဲ့အခါ ဝိုင္ျဖဴနဲ႔ ဝိုင္ပန္းေရာင္ကိုပဲ အဓိက ေသာက္ၾကပါတယ္၊


Photobucket
ဒီၿခံ႐ွင္ အမ်ိဳးသမီးက ေမာ္႐ိုကို ဇာတိပါ၊ သူက ဒီေတာ႐ြာက ဆြစ္လယ္သမားႀကီးနဲ႔ အေၾကာင္းပါၿပီးေတာ့ တဖက္တလမ္းက အခုလို Bed and Breakfast (B&B) ေလး ဖြင့္ထားတာ...၊ ပံုမွန္ရက္ေတြမွာ သူတို႔ရဲ႕ ေမာ္႐ိုကို ႐ိုးရာ ေဒသစာေတြလည္း ျပင္ဆင္ေပးေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ အခုလို အမ်ိဳးသားေန႔ brunch ကို စီစဥ္တာေတာ့ ၅ ႏွစ္ဆက္တိုက္ ႐ွိၿပီလို႔ ဆိုတယ္၊ ေတာဆိုေတာ့ ျပင္ပ အလုပ္သမား မ႐ွိဘဲ သူ႔ရဲ႕ ညီမေတြ၊ တူ၊ တူမေတြကပဲ လာၿပီး ဝိုင္းကူၾကတယ္၊ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေက်းလက္စ႐ိုက္ကို သတိရစရာ ပါပဲ..၊


Photobucket
ဒီပြဲကို လာၾကသူ အမ်ားစုက မိသားစုေတြဆိုေတာ့ ကေလးေတြအတြက္ ရည္႐ြယ္ၿပီး မိတ္ကပ္လိမ္းတဲ့ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ကိုလည္း သူက ငွားထားေသးတယ္၊ ကေလးေတြက အဲဒီ မိတ္ကပ္ဆရာမဆီ သြားၿပီး သူတို႔ လိမ္းခ်င္တဲ့ ဒီဇိုင္းကို ေျပာၿပီး လိမ္းၾကတယ္၊ က်ား၊ အ႐ိုးေခါင္း၊ avatar မ်က္ႏွာ၊ ပင္လယ္ဒါးျပ အစ႐ွိသျဖင့္ ပံုေတြ ျခယ္ခိုင္း ၾကတယ္၊ အဲဒီအတြက္ ပိုက္ဆံ ထပ္ေပးစရာ မလိုပါဘူး၊ သားက အဲဒီလို မ်က္ႏွာမွာ အ႐ုပ္ျခယ္တာကို ေတာ္ေတာ္ေလး သေဘာက်တယ္၊ သူ႔ေက်ာင္းမွာလည္း ဆရာမတစ္ေယာက္က မၾကာခဏ လုပ္ေပးေလ့ ႐ွိတယ္၊ အခုလည္း သူက ပထမဦးဆံုး သြားၿပီး အျခယ္ခံတယ္..၊


Photobucket
အဲဒီလို အ႐ုပ္ျခယ္စရာ ႐ွိတိုင္း သူက ဘယ္ေတာ့မွ မျငင္းဘူး...၊ း)



Photobucket
ဆြစ္ဗား႐ွင္း စပိုက္ဒါမင္း ...၊ း)



Photobucket
မိတ္ကပ္ ဆရာမက လက္ရာအေတာ္ေလး ေသသပ္ၿပီးေတာ့ ျခယ္တာေလး ျမန္ပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔က ၿခံမွာတည္းလို႔ တျခား ကေလးေတြ မေရာက္ေသးခင္ ေအးေအးေဆးေဆး အခ်ိန္ရပါတယ္၊ ဒါနဲ႔ပဲ သားနဲ႔အၿပိဳင္ သူ႔အေမကလည္း လက္မွာ ေဆးျခယ္ခဲ့ ျပန္ေရာ...၊

ေမြးျမဴေရးၿခံမွာ သြားအိပ္တာ ကေလးေတြ အတြက္ေတာ့ အေတာ္ေလး ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းမွာ ေသခ်ာပါတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ၿမိဳ႕ျပမွာပဲ ႀကီးျပင္းရတဲ့ ကေလးေတြအတြက္ ဒါက အဆန္းတၾကယ္ အေတြ႔အႀကံဳ တခုေပါ့၊ က်ေနာ္ သိရသေလာက္လည္း လာတည္းၾကသူေတြက မိသားစုေတြပါပဲ၊ အင္းေလ.. ဘယ္ ေယာက္်ားေလးကမ်ား သူ႔ခ်စ္သူကို အခုလို ေနရာကို ေခၚလာပါ့မလဲ၊ ႏြားတင္းကုပ္ထဲက ေကာက္႐ိုးေပၚမွာ၊ ေခါင္းေလာင္းထိုးတဲ့ ဘုရားေက်ာင္းနဲ႔၊ ႂကြက္ခုတ္တဲ့ ေၾကာင္နဲ႔၊ အစာေတာင္းတဲ့ ႏြားေတြနဲ႔...၊ ကဗ်ာမဆန္ လိုက္ပံုမ်ား၊ တူႏွစ္ကိုယ္ တဲအိုပ်က္မွာ ေနရေနရ လို႔ ေျပာမိထားလို႔ လက္ေတြ႔ စမ္းခ်င္ရင္ေတာ့ တမ်ိဳးေပါ့ေလ...၊ း)

ေကာက္႐ိုးေမြ႔ရာ ဆိုေပမယ့္ ေစ်းက အေပါႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ တညကို လူႀကီးတစ္ေယာက္ ၂၉ ေဒၚလာ ေပးရ ပါတယ္၊ ျပန္ခါနီးမွာ တည္းခိုခ၊ စားေသာက္ခေတြ ႐ွင္းေတာ့မွ ေသခ်ာစဥ္းစား ၾကည့္္မိတာ..၊ Facility ဘာဆိုဘာမွ မ႐ွိဘဲ စစ္ေစာင္ ခင္းထားတဲ့ ေကာက္႐ိုးေပၚမွာ တစ္ညအိပ္ခ အဲဒီေလာက္ ေပးရတာ ေစ်းႀကီးတယ္လို႔ ေျပာရမွာပါပဲ၊ ျမန္မာျပည္ ေက်းလက္က ေတာင္သူဦးႀကီးေတြမ်ား ၾကားလို႔ကေတာ့ 'ငါ့ေကာင္ရာ..မင္းတို႔မလဲ ႐ူးလဲ ႐ူးပါ့ကြာ' လို႔မ်ား ေစာေၾကာၾကမလား မသိ..၊ ေနာက္ထပ္ ေစ်းႀကီးတာ တခုကေတာ့ ဝိုင္ပါပဲ၊ နာမည္လဲ မ႐ွိ၊ သက္တမ္းကလည္း ႏု၊ ပမာဏ ကလည္း ၅၀ စင္တီလီတာပဲ ပါတဲ့ ဝိုင္နီ တစ္ပုလင္းကို ၂၅ ေဒၚလာ ေပးရတာ နဲနဲ မ်ားပါတယ္၊ ေမြးျမဴေရးၿခံ ဆိုေတာ့ သူမ်ားဆီက တဆင့္ ဝိုင္ကို ဝယ္ရတယ္ပဲ ထားဦးေတာ့...၊ အဲဒီေလာက္ေတာ့ မမ်ားသင့္ပါဘူး၊ တန္တာကေတာ့ အစားအေသာက္ေတြ ပါပဲ၊ ေပးရတာလည္း ေစ်းနည္းပါတယ္၊ ၿပီးေတာ့ စားလို႔ရတာ မွန္သမွ် အကုန္စားၿပီး အရသာ မ႐ွိ တဲ့ အစားအေသာက္ ေတြကိုေတာင္မွ အရသာ မ႐ွိမွန္း သတိမထားမိ တတ္တဲ့ က်ေနာ့္လို လူအတြက္ေတာင္ အဲဒီမွာ စားသမွ်ဟာ အေတာ္ေလး လတ္ဆတ္ၿပီး အရသာက ထူးျခားေနခဲ့တယ္၊ ၿမိဳ႕က ေရခဲ႐ိုက္ေတြထက္ အခုလို ေက်းလက္က ေအာ္ဂဲနစ္ အသီးအႏွံေတြက ပိုၿပီး လတ္ဆတ္ေနတာ အံ့ၾသစရာေတာ့ မ႐ွိပါဘူး၊ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း သန္႔႐ွင္းတဲ့ ေလထု၊ သဘာဝဆန္တဲ့ ေျမထု၊ လတ္ဆတ္တဲ့ အစားအေသာက္ေတြ ၾကားမွာ ေက်းလက္က လူေတြ က်န္းမာသန္စြမ္းၾကတာ ျဖစ္မွာပါပဲ...။ ။


ညီလင္းသစ္
၄ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၁

38 comments:

Anonymous said...

ေပ်ာ္စရာ...။ ဒါေပမယ့္..ျမန္မာျပည္က ေက်းလက္ ကို ပိုခ်စ္တယ္ း)

Anonymous said...

You are good in writing skill. Your post makes me refresh & bring to there :)

Myanmar Good Knowledg Co., Ltd said...

သြားခ်င္စရာပဲ။ ေစ်းႀကီးတယ္ဆုိေပမယ္႔ လတ္ဆတ္တဲ႔ အေတြ႕အႀကံဳတစ္မ်ိဳးပဲေနာ္။

သားက ရီရတယ္။ မိတ္ကပ္လိမ္းေတာ႕လည္း ျငိမ္၊ ဓါတ္ပံုရိုက္ေတာ႕လည္း ေသခ်ာအရိုက္ခံ ဆြစ္ဗားရွင္း စပိုက္ဒါမင္း တကယ္မိုက္တယ္ကြာ။

Mon Petit Avatar said...

Brunch ကိုသြားရည္တျမားျမားနဲ႕ဖတ္ရင္းမအိမ္သူရဲ့ လက္စြပ္ကိုသေဘာက် သြားပါေၾကာင္း အသိေပးအပ္ပါသည္။အေရာင္ခ်ယ္ခံေနတဲ့သားမ်က္ႏွာ ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းပါသည္။

ေမဓာ၀ီ said...

တကယ္ေကာင္းတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳသစ္ပဲေနာ္။
သားသားက ဒါကိုသေဘာက်ရင္ ျမန္မာျပည္ ေက်းလက္မွာလဲ ေပ်ာ္မွာပဲ။ ခက္တာက ျမန္မာျပည္ေက်းလက္မွာ တပိုတပါးသြားရတာ အဆင္မေျပတာ ... ။

Anonymous said...

ဖတ္ရတာနဲ႕ ၾကည္႕ရတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္ သားသား ကေတာ႔ ခ်စ္စရာေလးဘဲ

ေစ်းႀကီးတာက ေကာက္ရိုးက အဖိုးတန္လို႕ လားမွ မသိ ျမန္မာျပည္ က ေကာက္ရုိးေတြ ပို႕ေပးလိုက္မယ္ ဒီမွာ ေကာက္ရုိး ဆိုရင္ အမႈိက္ ဘဲေလ ေကာက္ရိုးေတြ ေကာက္ရုိးေတြ အမ်ားႀကီး

ေက်းဇူး
ေရႊစင္ဦး

Maung Myo said...

စိတ္၀င္စားစရာ ခရီးေလးပဲ တကယ္ကိုအေပ်ာ္ေတြ ကူးစက္သြားတယ္ ေပ်ာ္စရာၾကီးဗ်ာ အားက်ပါ့ း)))

seesein said...

ဖတ္ရင္းလည္သြားတယ္ သားေလးက ခ်စ္စရာ ၀ိုင္ပုလင္းမ်ားလည္း ေသာက္ခ်င္စရာ ေကာက္ရိုးကေတာ့ ေရႊျပည္မွာ မီးရိႈ႕ေနၾကတာ ႏြားေတာင္ ေကၽြးလို႕ မႏိုင္ ဆန္ေစ်းကေတာ့ မက်ေပါင္ဗ်ာ....


ခင္မင္တဲ့
seesein

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

တိုင္းတပါးရဲ႕ ေက်းလက္ဆိုေပမယ့္ အပန္းေၿဖဖို႕အတြက္ လံုေလာက္တဲ႕ ဝန္ေဆာင္မွဳေတြ ရွိေနလို႕ ပိုေကာင္းမယ္ထင္တယ္ေနာ္ ...ေပ်ာ္စရာ ခရီးစဥ္ေလး :) အိပ္ယာေလးကို ပိုသေဘာက်တယ္အကိုေရ..:)

Anonymous said...

ေက်းလက္ရွု ့ခင္းေတြကို ငမ္းသြားတယ္. ၾကယ္ငါးပြင့္ ေဟာ္တယ္ ခန္းကလည္း ရွယ္ဘဲ.စားစရာေတြကလည္းၿမင္ရတာနဲ ့တင္ ဂလု.
AA.

ညီလင္းသစ္ said...

အမည္ဝွက္စာဖတ္သူ ...
မွန္တာေပါ့ဗ်ာ..၊ ျမန္မာေတြ အတြက္ေတာ့ ျမန္မာ့ေက်းလက္ က အၿမဲတမ္းပိုၿပီး ခ်စ္စရာ ေကာင္းေနမွာပဲ...၊

Anonymous ...
Thank you for your kind words..!

မ,ေကာင္းမြန္ဝင္း ...
ေစ်းႀကီးတာ မွန္ေပမယ့္ တဖက္ကလည္း အစားအေသာက္ေလး ေစ်းနဲနဲ သက္သာလို႔ ေတာ္ေသး တယ္ပဲ ဆိုရမလား မသိ..၊ ၿမိဳ႕မွာဆို ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အခန္းခေကာ၊ အစားအေသာက္ပါ ပိုေစ်းႀကီးမွာ ေသခ်ာ တယ္...၊ အဲ..confortable ျဖစ္တာခ်င္း လည္း တူေတာ့ မတူဘူးေပါ့ေလ..ေနာ၊ း)

Mon Petit Avatar ...
ေက်းဇူး အမ်ားႀကီး တင္ပါတယ္ဗ်ာ၊ လက္စြပ္ပိုင္႐ွင္ ကိုလည္း ေျပာလိုက္ပါ့မယ္...။ း)

မေမဓာဝီ ...
က်ေနာ္လည္း သူ႔ကို ျမန္မာ့ေက်းလက္ကို ေခၚသြား ခ်င္ပါတယ္၊ တပိုတပါး ကိစၥကေတာ့ အဆင္မေျပတာ အမွန္ပဲ မေမေရ႕၊ ဧည့္သည္ေတြနဲ႔ ေရာက္တုန္း တခါတေလမွာ တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စက အခင္း သြားခ်င္လို႔ဆို ဘယ္ေျပးရမွန္းကို မသိဘူး ျဖစ္ရတယ္၊ း)

မေ႐ႊစင္ဦး ...
ဒီမွာလည္း ေကာက္႐ိုးက ေပါပါတယ္၊ ကြင္းထဲမွာ သြားရိတ္လို႔ ရေနတာပဲ၊ အလကား.. ေစ်းႀကီးခ်င္လို႔ကို ႀကီးေနတာ...၊ း)

ေမာင္မ်ိဳး ...
ဇတ္ခံုေလးက ခုတေလာ တိတ္ဆိတ္ေနေပမယ့္ ဒီမွာ လာဖတ္ေနေသးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ညီရာ..၊ း)

မစည္းစိမ္ ...
ကြန္မန္႔ကို သေဘာက်တယ္ဗ်ိဳ႕၊ ေစ်းကြက္ဂ်ာနယ္ ဖတ္ရ သလိုပဲ၊ တထိုင္တည္း အားလံုးကို သိသြားရတယ္၊ းD လာလည္တာ ေက်းဇူးပါဗ်ာ..၊

အိန္ဂ်ယ္လ္လႈိင္ ...
အိပ္ရာေလးကေတာ့ တညအိပ္ရင္ပဲ လံုေလာက္သြား ပါၿပီ ညီမေရ....၊ း)

AA ...
အာ..ဟိုတယ္ကေတာ့ ဘာ႐ွယ္သလဲ မေမးနဲ႔၊ ေတာ္ေသးတယ္..၊ ျခင္မကိုက္လို႔...။ း)

မင္းဧရာ said...

ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္ အကိုၾကီးရာ
ျမန္မာျပည္ကိုျပန္ရင္ ေမြးျမဴေရးလုပ္မယ္လို ရည္ရြယ္ထားတာ စိုက္ပ်ိဳးေရးကိုလည္း တစ္ဖက္ကလုပ္မယ္ ကၽြန္ေတာ္ျမိဳ႔ေပၚမွာထက္ ေက်းလက္မွာအဲလိုေလး
ေအးေအး ခ်မ္းခ်မ္းေနျခင္တာေလ ျပီးေတာ့ ၀ါသနာ လည္းပါတယ္ ေပ်ာ္စရာလည္းေကာင္းတယ္ ဒါေပမယ့္ အဲလိုရည္ရြယ္ခ်က္ကို လူေတြကရယ္ၾကတယ္ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ေလးလည္း
ႏွာေခါင္းရွံဳ႕ၾကတယ္ ကၽြန္ေတာ္ကၾကေတာ့ အဲဒါေလးေတြကိုပဲ ခ်စ္စရာ ေပ်ာ္စရာလို႔ပဲျမင္မိတယ္ဗ်ာ ။

မအိမ္သူ said...

စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ.. အိုင္ဒီယာရသြားၿပီ အဲဒီပံုစံကိုအတုယူၿပီး ျမန္မာျပည္ျပန္ ေက်းလက္ ေကာက္ရိုးေဟာ္တယ္နဲ႔ ေက်းလက္အစားအစာဆိုင္ သြားဖြင့္ရမယ္ထင္တယ္။ း))

Sonata Cantata said...

ခ်ိစ္ဘန္းႀကီး ျမင္ေတာ့ ကိုဧရာက စားခ်င္လိုက္တာ...
ထန္းလ်က္ေလးနဲ႔ စားရရင္ေကာင္းမွာပဲ တဲ့
(သူ အဲ့လို စားေနက်)

Shinlay said...

ေကာက္ရိုးပံုေပၚကအိပ္ယာ၊ ညတစ္ညကိုျဖတ္သန္းရတဲ့ အေတြ ့အၾကံဳ၊ တခါေလာက္ေတာ့ခံစားၾကည့္ခ်င္သားပဲ။
ခ်ိစ္ေတြကစားခ်င္စရာ....
မိသားစုကိုႏုတ္ဆက္ေပးပါေနာ္။

San San Htun said...

သားေလးက ခ်စ္စရာေလး။ ၾကံ ုရင္ ေကာက္ရိုးပံုေပၚ အဲလို အိပ္ဦးမွပဲ း)

ညီလင္းသစ္ said...

ကိုမင္းဧရာ ...
လူတိုင္းက ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ၾကတာ ပါပဲဗ်ာ၊ ကိုယ္လည္း စိတ္ခ်မ္းသာ၊ သူတပါးကိုလည္း မထိခိုက္ရင္ ၿပီးတာပဲ မဟုတ္လား..၊

မအိမ္သူ ...
သိပ္ေနာက္က်သြားၿပီ၊ စိတ္မေကာင္း ပါဘူးဗ်ာ၊ အဲဒီလို ဖြင့္ဖို႔အတြက္ က်ေနာ္ တျပည္လံုးစာ မွတ္ပံုတင္ လုပ္ထား လိုက္ၿပီဗ်..၊ း)

မသီတာ ...
ကိုဧရာရဲ႕ ခ်ိစ္ စားနည္းက တယ္လန္းပါလား၊ အဲဒီလို လုပ္စား ဦးမွပါပဲ၊ အဲဒါမွ တကယ့္ When east meets west အစစ္....၊ း)

မ,႐ွင္ေလး ...
ေနာက္တခါ Montreux ဖက္လာတဲ့အခါ လမ္းမွာ အဲဒီလို တစ္ညအိပ္လို႔ ရတယ္ေလ..၊ း) မိသားစုကို သတိတရ ႏႈတ္ဆက္လို႔ ေက်းဇူးပါေနာ္...၊

မစန္းထြန္း ...
ႏြားအတြက္ စဥ္းထားတဲ့ ေကာက္႐ိုးမဟုတ္လို႔ ကေတာ့ ဘယ္မွာအိပ္အိပ္ အဆင္ေျပမွာပါဗ်ာ....။ း)

ေစာ(အဝါရောင်မြေ) said...

ျမန္မာျပည္က ရြာေလးေတြမွာ အိမ္သာက တရြာလုံးမွာ တစ္အိမ္ေတာ့ ရွိတတ္ပါတယ္. . .။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို ဝိုင္းလုပ္ ေရာင္းရင္ေတာ့ ဘယ္သူမွ လာစားမွာ မဟုပ္ဘူး။ ရြာေတြမွာ ခုထိ တစ္က်ပ္တန္၊ ငါးက်ပ္တန္ေတြဟာ အသုံးဝင္ေနတုံးေလ။ ျမိဳ ့ျပႏွင့္ ဘယ္ေလာက္ကြာေနလည္းဆိုတာ။

ေစာ(အဝါရောင်မြေ) said...

ကိတ္မုန္ ့ေတာ့ မစားျခင္ဘူး။ အဲဒီေနရာမွာ က်မတို ့အေခၚ ဗမားကိတ္ ဆိုတဲ့ မုန္ ့ျပားသလက္ စားေတာ္ပဲႏွင့္ တမ်ိဳး၊ တညုတ္ရည္ႏွင့္ တမ်ိဳး စိတ္ကူးျပီး စားသြားပါတယ္။ သားေတာ္ေမာင္လဲ ဗမာျပည္ကို ေရာက္ဖူးပါျပီလား .. .. .. ကေလးကေတာ့ ခ်စ္စရာေလးပဲ။

ညီလင္းသစ္ said...

အဝါေရာင္ေျမက ေစာ ...
ဟုတ္တယ္ဗ်၊ ေတာ႐ြာေတြမွာ ေငြပိုေငြလွ်ံလည္း မ႐ွိၾက႐ွာ ေလေတာ့ အခုလိုမ်ိဳးဆိုရင္ ဘယ္သူမွ ဝယ္စား ၾကမွာ မဟုတ္ေလာက္ဘူး၊ သားကိုေတာ့ မၾကာခင္ ျမန္မာျပည္ ေခၚသြားျဖစ္မယ္ ထင္တာပါပဲ၊ လာလည္တာ ေက်းဇူးပါပဲေနာ္...။

သက္ေဝ said...

Cheese ေတြ စားခ်င္လိုက္တာ... Rosti လည္း အရမ္းၾကိဳက္တယ္... ဒီမွာ အဲဒီလို Swiss ေက်းလက္အျပင္အဆင္နဲ႔ ဆိုင္တဆိုင္ရွိတယ္... ဆိုင္နာမည္က Marche` တဲ့... ၾကိဳက္လို႔ မၾကာခဏ သြားစားျဖစ္တယ္...

အဲဒီလို ခရီးတိုေလးေတြ သြားရတာ တကယ္ေပ်ာ္စရာပဲေနာ္... အေတြ႔အၾကံဳအသစ္မွာ သားေလးအေတာ္ေပ်ာ္ခဲ့တယ္ေပါ့... း))

Anonymous said...

သေဘာက်တယ္ဗ်ာ.. ေကာက္ရိုးေမြ႕ယာကလြဲလို႕ေပါ့.. ဒါေပမဲ့ စမ္းေတာ့ၾကည့္ခ်င္တယ္။ ျခံထြက္၊ ကိုယ္တိုင္လုပ္ အစားအစာေတြေတာ့ ၾကိဳက္တယ္။ ကိုယ္ထက္ စိတ္အနားရတာက ပိုတဲ့ ခရီးစဥ္ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။
N/A

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ျမိဳ႕ျပမွာ အေနၾကာတဲ့လူေတြအဖို႔ေတာ့ သြားသင့္တဲ့ ခရီးပါပဲ။ စိမ္းလန္းတဲ့ ပါတ္ဝန္းက်င္ ၊ ရွင္းသန္႔တဲ့ေလထု၊ လတ္ဆတ္တဲ့ အသီးအႏွံေတြနဲ႔ စိတ္ဖိစီးမႈ ေလ်ာ့က်ေစတဲ့ ခရီးေလးပါပဲ။
ျပန္လာေတာ့ စိတ္ေတြ ေပါ့ပါးခဲ့မယ္ မဟုတ္လား။

ေမသိမ့္သိမ့္ေက်ာ္ said...

အဲဒီေနရာေလးကို တကယ္ကို သြားလည္ခ်င္မိပါတယ္။
တကယ့္ကို သဘာဝအတိုင္းေလးေတြခ်ည္းပါပဲ။ ေပ်ာ္စရာ ၊ စိတ္ေက်နပ္စရာ ေနရာေလးျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။


ခင္တဲ့

ညီလင္းသစ္ said...

မသက္ေဝ ...
ဟိုတခါ ပို႔စ္တစ္ခု မွာကတည္းက မသက္ေဝ cheese ႀကိဳက္မွန္း သတိထားမိ တယ္ဗ်၊ း) ေကာင္းတာေပါ့၊ အဲဒီ Marché ဆိုတဲ့ ဆိုင္ကိုလည္း လာၾကည့္ခ်င္တယ္၊ သားကေတာ့ ကေလးတို႔ သဘာဝ ေလွ်ာက္သြားေနရရင္ ေပ်ာ္ေနတာပါပဲ...၊

ကို N/A ...
ေကာက္႐ိုးေမြ႕ရာက လြဲလို႔ ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာေတာ့ နားလည္တယ္ဗ်ိဳ႕၊ း) ဟုတ္တယ္ဗ်၊ ေကာင္းေကာင္း မအိပ္ခဲ့ရ ေပမယ့္ စိတ္အနားရလို႔ လန္းဆန္းေန ခဲ့တယ္၊

ကိုျမစ္က်ိဳးအင္း ...
အဲဒါေတာ့ အမွန္ပဲဗ်၊ ေဝးေဝးလံလံ သြားစရာ မလိုပါဘူး၊ ပံုမွန္ ျမင္ကြင္းေတြနဲ႔ လည္ပတ္ ေနတဲ့ ေန႔စဥ္ဘဝက ခြဲထြက္လိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ အနည္းဆံုးေတာ့ စိတ္လက္ေပါ့ပါးသြားတာ ခံစားရတယ္၊

မေမသိမ့္သိမ့္ေက်ာ္ ...
တျခား ႐ြာေတြလိုပဲ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခားႀကီး လွမေန ေပမယ့္ ေနရာ အသစ္အဆန္း ဆိုေတာ့လည္း စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ holidays သြားေနတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳး ရခဲ့ေတာ့ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ခရီးေလးပါပဲ၊ ဒါထက္ လာလည္တာေရာ ကြန္မန္႔ေလး အတြက္ပါ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ေနာ္...။

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

Face painting ကေတာ့ သားသားတို႔အ႐ြယ္ မေျပာနဲ႔ က်မေတာင္ သိတ္သေဘာက်တာ။ တခါတေလ အေျပာင္းအလဲအတြက္ေတာ့ ေက်းလက္မွာ ေနၾကည့္ခ်င္သား။ အျမဲေတာ့ ေနဖို႔ မျဖစ္ေလာက္ဘူး အပင္ေတြက အိုေကေပမဲ့ အေကာင္ပေလာင္ေတြနဲ႔ မျဖစ္ဘူး ဟဟဟ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ တပတ္ကေတာင္ Marche` ေရာက္လို႔ Rösti စားျဖစ္ေသးတယ္...။

Anonymous said...

ဖတ္ရင္းနဲ ့သေဘာက်တာေတြ သိပ္မ်ားလာေတာ့ ဘာေရးရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။
ကဲြျပားတဲ့ပတ္၀န္းက်င္သစ္၊ လတ္ဆတ္တဲ့အစားအစာ၊ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့သားသား၊ ပန္းခ်ီဆဲြေကာင္းတဲ့ပန္းခ်ီဆရာ၊ ေႏြးေထြးတဲ့မိသားစုုခရီး၊
သိပ္ေကာင္းတာေတြ မမ်ားလြန္းဘူးလား ကုုိညီလင္းသစ္ေရ။

အုုိင္အုုိရာ

blackroze said...

သားသားေလးကခ်စ္စရာေလး..

ဒီပို႕စ္ေလးဖတ္ျပီး..ျမန္မာျပည္ရဲ႕

ေက်းလက္ရနံေလးကိုေတာင္

ျပန္သတိရေနမိတယ္..

ျမဴခိုးေတြေဝလို႕..မနက္ေစာေစာအမႈိက္ကိုမီးရိႈ႕လို႕

ရတဲ့ ေကာက္ရိုးမီးခိုးနံေလးရယ္..

ေနာက္ျပီး..ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကတံုးေခါက္သံေလးရယ္

..လြမ္းလိုက္တာေလ..

ညီလင္းသစ္ said...

မခ်စ္ၾကည္ေအး ...
Face painting ႀကိဳက္တဲ့အေၾကာင္း ပံုနဲ႔တကြ သက္ေသျပပါ..၊ ဥပမာ- ေဆးျခယ္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ Marché မွာ Rösti စားေနတဲ့ ပံုမ်ိဳး....၊ းD

မအိုင္အိုရာ ...
အမွန္ေတာ့ ကြန္မန္႔ေရးသူ ကိုယ္တိုင္က ေကာင္းတာေတြကို ပိုၿပီး ျမင္တတ္ခဲ့လို႔ အေကာင္းေတြ မ်ားတယ္ ထင္ရတာပါ..ဟုတ္တယ္ဟုတ္၊ း)

blackroze ...
သ႐ုပ္ေဖာ္တာ ေကာင္းလို႔ မ်က္စိထဲမယ္ သိုးေမြး စစ္ဦးထုပ္ႀကီးေဆာင္း၊ ညႇပ္ဖိနပ္ကို ေျခစြပ္နဲ႔ တြဲဝတ္ ထားၿပီး အမႈိက္ေတြ တံျမက္လွည္းေနတဲ့ ေတာက ေတာင္သူဦးႀကီး တစ္ေယာက္ကိုေတာင္ ျမဴခိုးေတြ ၾကားမွာ ခပ္ဝါးဝါး ေတြ႕လိုက္သလိုပဲ..၊ စကားမစပ္ လာလည္တာကိုလည္း ေက်းဇူးပါေနာ္....။

Cameron said...

မသက္ေ၀ဆီကတဆင့္လိုက္လာတာပါ...။ ကိုညီလင္းသစ္ဘေလာ့ကို သေဘာက်လို႔ လင့္ခ္ယူသြားပါတယ္...။ က်မလည္း ေက်းလက္ကိုၾကိဳက္တယ္...။ အဲဒီလိုေတာရြာကို သြားလည္ရတာမိ်ဳးၾကိဳက္တယ္...။

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

အားလံုးက ေျပာသြားၾကသလိုပါဘဲ
ကေလးေလး ခ်စ္စရာေကာင္းတာကိုေတာ႔ ခ်ိန္ထားလို႔မရေအာင္ ထင္ရွားေနတာမို႕ အမ်ားနည္းတူထပ္ေျပာခ်င္ပါတယ္။
အဲဒီေနရာေလးအလည္သြားခ်င္လိုက္တာ ကိုညီလင္းသစ္ရယ္
ခ်ိစ္ေတြ အဝစားခ်င္လို႔ေလ..
ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ခဲ႔တဲ႔ ေကာက္ရိုးေမြ႔ရာေလး သတိရသြားျပီ..
ငယ္တုန္းက လယ္ေတာမွာညအိပ္ရင္ ခုလိုေလးေကာက္ရိုးေတြနဲ႔ေပါ႔.. ျပီးေတာ႕ တဲကိုလည္းေကာက္ရိုးနဲ႕မိုး ေကာက္ရိုးနဲ႕ကာ..
သိပ္ေပ်ာ္တာဘဲ

Yan Aung said...

ငယ္ငယ္တုန္းက ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ ရြာျပန္တုန္း ေကာက္ရုိးပုံေပၚမွာ အိပ္ျပီး ေကာင္းကင္ၾကီးကုိေမာ႔ၾကည္႔ခဲ႔ဖူးတယ္. အဲဒီ႔အေတြ႔အၾကဳံကုိ ေမ႔ေတ႔ေတ႔ ျဖစေနတာ အခု ကုိညီလင္းသစ္ရဲ႔ ၾကယ္ငါးပြင္႔ ေမြ႔ရာၾကီးကုိ ျမင္လုိက္ရမွပဲ သတိရ ေအာက္ေမ႔မိေတာ႔တယ္.

Very nice post, Bro!

Y.

ညီလင္းသစ္ said...

မမိုးေငြ႕...
႐ုပ္႐ွင္ေတြထဲမွာ ေျပာၾကသလို “က်ေနာ့္ကိုလည္း မသက္ေဝကို ခင္သလို ခင္လို႔ရပါတယ္..” လို႔ ေျပာရမယ္ ထင္တယ္ေနာ္..၊ း) အဆင္ေျပသလို ဝင္ပါထြက္ပါဗ်ာ၊ လာလည္တာေရာ ကြန္မန္႔ေလး အတြက္ပါ ေက်းဇူးပါေနာ္...၊

မေခ်ာ ...
မေခ်ာရဲ႕ ေကာက္႐ိုးတဲေလးက မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္ၾကည့္တာ ခ်စ္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ..၊ မေခ်ာကလည္း ခ်ိစ္ႀကိဳက္တဲ့ လူနည္းစုထဲ ပါတာကိုး..။ း)

ညီလင္းသစ္ said...

ကိုရန္ေအာင္ ...
ဟုတ္တယ္ဗ်၊ ေကာက္႐ိုးပံုေပၚ အိပ္ရတဲ့ အရသာက တျခားဘာနဲ႔မွ မတူဘူး၊ ကိုရန္ေအာင္လိုမ်ိဳး open space မွာ ေကာင္းကင္ႀကီးကိုပါ ၾကည့္ႏိုင္ရင္ေတာ့ အတုိင္းထက္ အလြန္ေပါ့ဗ်ာ..။ း) Thanks for your comment Bro..!

မဒမ္ကိုး said...

အဲလိုသြားခ်င္လိုက္တာ..
ဘယ္ေလာက္ေတာင္စိတ္အေျပာင္းအလဲ
ုျဖစ္လိုက္မလဲလို႕
..
ျမင္ရတာနဲ႕ေတာင္ေတာ္ေတာ္စိတ္ခ်မ္းသာေနျပီ
.............
ခ်ိစ္ဗန္းၾကီးကိုသားေရက်သြားပါတယ္
အကိုေရ

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
မဒိုးကန္

ညီလင္းသစ္ said...

မဒမ္ကိုး ...
ျမင္ေနက် ႐ွဳခင္းေတြကေန ခြဲထြက္လိုက္တဲ့အခါ စိတ္အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ဗ်၊ မဒမ္ကိုးလည္း ဒိန္ခဲႀကိဳက္သူ ပဲလား...။ း)

Anonymous said...

သားေလးက ပိန္ရွည္ေလးျဖစ္လာၿပီ။ ပုံနည္းနည္းေျပာင္းသြားတယ္။

Anonymous said...

ပံုေတြလွတယ္..။
ဝိုင္ေစ်းၾကီးရျခင္းအေၾကာင္းရင္းက...
ဧည့္သည္ေတြကုိ မေသာက္ေစခခ်င္လို႔နဲ႔
တူပါတယ္.။
ဟားဟ


ေပါက္