မွန္ေျပာင္းထဲက ကြ်န္းကေလး

ျဖတ္သန္းလာေသာ ႏွစ္ေတြမ်ားလာသည္ႏွင့္ အမွ် က်ေနာ္၏ အာ႐ံုဝင္စားမႈကို ပိုပိုၿပီး သိမ္းပိုက္၊ လႊမ္းမိုး လာေသာ ႏိုင္ငံေလး တစ္ႏိုင္ငံ ႐ွိပါသည္၊ လြန္ခဲ့ေသာ အေစာပိုင္း ႏွစ္ေတြဆီကေတာ့ ထိုႏိုင္ငံေလးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး မွတ္မွတ္ထင္ထင္ အေၾကာင္းမ်ား မ႐ွိ၊ အထူးအေထြ သတိျပဳမိတာမ်ိဳး မ႐ွိဘဲ ကုန္လြန္ခဲ့သည္၊ ႏိုင္ငံေလးက တကယ္ေတာ့ ကြ်န္းႏိုင္ငံေလး တစ္ခုသာ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔ၾသဇာႏွင့္ လႊမ္းမိုးမႈက နယ္ပယ္ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သက္ေရာက္မႈ ႐ွိပါသည္၊ ထိုကြ်န္းကေလးမွာ ေဒသတြင္း ႏိုင္ငံေတြအတြက္ အတုယူစရာေတြ ႐ွိသလို၊ ခပ္ေဝးေဝးက ႏိုင္ငံႀကီးေတြ အတြက္လည္း အေလးဂ႐ုျပဳ ဆက္ဆံရမည့္ အေၾကာင္းတရားတို႔ ႐ွိသည္၊ ျခေသၤ့ကြ်န္း ဟုလည္း ေခၚၾကသည့္ ထိုႏိုင္ငံဆီမွာ ကြ်န္းသူ၊ ကြ်န္းသားတပိုင္း ျဖစ္ေနၾကသူမ်ားႏွင့္ မိတ္ေဆြျဖစ္လာရသည့္အခါ သူတို႔ေနထိုင္ရာ ထိုႏိုင္ငံကေလးကို က်ေနာ္ တေစ့တေစာင္း စိတ္ဝင္စား လာမိပါေတာ့သည္၊

စကၤာပူ ႏိုင္ငံကို သာမန္ကာလွ်ံကာ အဆင့္မွ ေက်ာ္လြန္ကာ နည္းနည္းေလး တိုးၿပီး သိခဲ့ရခ်ိန္က က်ေနာ့္အသက္ ၁၅ ႏွစ္ခန္႔မွာ ျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္တို႔ အားလံုး ကိုးတန္း၊ ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသားေတြ အျဖစ္ႏွင့္ စာသင္ၾကား ေနၾကခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔အထဲမွ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က စကၤာပူသြားၿပီး အလုပ္လုပ္ေတာ့မည္ဟု ဆိုေသာအခါ အားလံုးက စိတ္ဝင္တစား ျဖစ္ကုန္ၾကသည္၊ ထိုသူငယ္ခ်င္းက ႐ွစ္တန္းႏွစ္ခါက်၍ ေက်ာင္းထြက္ထားရၿပီး ဟိုဟိုဒီဒီ စိတ္ေလေနသည့္အခ်ိန္မွာ သူ႔ဦးေလး႐ွိရာ စကၤာပူသို႔ အလုပ္သြားလုပ္ဖို႔ အိမ္က ပို႔လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္၊ အဲသည္ကာလက ႏိုင္ငံရပ္ျခားကို အလုပ္သြားလုပ္မည့္ ထိုသူငယ္ခ်င္းသည္ က်ေနာ္တို႔အတြက္ေတာ့ ကိုလံဘတ္စ္ အလား...၊ နယ္ပယ္သစ္ အေတြ႔အႀကံဳသစ္ မ်ားကို ျမည္းစမ္းရေတာ့မည့္ သူ႔ကို က်ေနာ္တို႔က အားက်ခဲ့ၾက ပါသည္၊ သည္လိုႏွင့္ သူထြက္သြားခဲ့သည္၊ ေနာက္ပိုင္း အခ်ိန္အနည္းငယ္ ၾကာေတာ့လည္း က်ေနာ္တို႔၏ ကိုလံဘတ္စ္ကို ေမ့သြားၿပီး အျဖဴအစိမ္းဝတ္ ဘဝေတြထဲမွာ ျပန္ၿပီး အနည္ထိုင္သြား ၾကသည္၊ သည္လိုႏွင့္ တစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္ အၾကာမွာ ထိုသူငယ္ခ်င္း ျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္၊ သြားတုန္းက ေလယာဥ္ျဖင့္ သြားခဲ့ၿပီး ျပန္လာေတာ့ အေၾကာင္းမၾကား ဘာမၾကား စက္ေလွျဖင့္ ျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္၊ ဘယ္လိုမ်ား ပါလိမ့္၊ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း တအံ့တၾသ...၊ ၾကည့္ရတာ သိပ္ေတာ့ အဆင္ေျပခဲ့ပံု မရ..၊

“ ေအာ့ခ်တ္လမ္းမႀကီး စည္ပံုမ်ားကြာ...၊ မင္းတို႔ကို ျမင္ေစ့ခ်င္တယ္...”

သူ႔အေျပာမွာ က်ေနာ္တို႔က ပါးစပ္အေဟာင္းသား၊ သူ မၾကာခဏ ေျပာတတ္သည့္ ေအာ့ခ်တ္လမ္းမ ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က အေနာ္ရထာလမ္းလို မ်ားလား...၊

က်ေနာ္တို႔တေတြ ဆယ္တန္းေအာင္လို႔ ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္ မသိရသည့္ တကၠသီလာ ေန႔ရက္မ်ားကို ေစာင့္ဆိုင္းေနတုန္းမွာ ေနာက္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က စကၤာပူသို႔ ထြက္သြားျပန္သည္၊ သူ႔ဆီကေတာ့ ေအာ့ခ်တ္လမ္းမဆိုသည့္ နာမည္တစ္ခုထက္ပိုၿပီး သိလာရသည္၊ ကြ်န္းႏိုင္ငံေလး၏ ရာသီဥတု အေျခအေန၊ အလွအပ၊ လူေတြရဲ႕ ဆက္ဆံပံု၊ သူ႔အလုပ္ရဲ႕ သေဘာသဘာဝ စသျဖင့္...၊ ျမဴမဆိုင္း ပါဘဲႏွင့္ ေ႐ွ႕ကို လွမ္းျမင္ႏိုင္စြမ္း မ႐ွိသည့္ ဝိုးတဝါး ေန႔ရက္ေတြထဲ ပိတ္မိေနသည့္ က်ေနာ္တို႔အားလံုးက စကၤာပူက သေဘၤာက်င္းတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ ေနသည့္ ထိုသူငယ္ခ်င္းကို အားက်ေနခဲ့ၾက ျပန္သည္၊ အဲသည္ကာလက အီးေမးလ္တို႔၊ ဂ်ီေတာ့ခ္တို႔ မ႐ွိသည့္ကာလ ဆိုေတာ့ စာတိုက္မွ ရံဖန္ရံခါ ေရာက္လာတတ္သည့္ သူ႔စာေလးေတြထဲမွာ စာေၾကာင္းေတြအၾကား ျခေသၤ့ကြ်န္းကို ျမဳပ္ခ်ည္ေပၚခ်ည္ ျမင္ခဲ့ရသည္၊

ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္ သည္ႏိုင္ငံကို ေရာက္လာသည့္အခါ စကၤာပူႏွင့္ တစထက္တစ ပိုၿပီး ကြ်မ္းဝင္ လာခဲ့သည္၊ လက္႐ွိေနရာက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႐ွိစဥ္ကထက္စာလွ်င္ စကၤာပူဆိုေသာ ကြ်န္းကေလးႏွင့္ အေဝးႀကီးမွာ ျဖစ္ေသာ္လည္း သတင္းႏွင့္ နည္းပညာတို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အၿပိဳင္းအ႐ိုင္း ႐ွင္သန္ေနေသာ ေဒသျဖစ္၍ ကြ်န္းကေလး အေၾကာင္းကို ပိုၿပီး သိခဲ့ရသည္၊ သူမ်ားတကာထက္ ေနာက္က်မွ လြတ္လပ္ေရး ရေသာ္လည္း အားလံုးကို ျဖတ္တက္ၿပီး ေ႐ွ႕တန္းေရာက္လာ ခဲ့သည့္ ကြ်န္းကေလး၊ သဘာဝ အရင္းအျမစ္ ဘာမွမ႐ွိေသာ္လည္း လူ႔စြမ္းအား အရင္းအျမစ္ကို ေကာင္းေကာင္း အသံုးခ်တတ္သည့္ ကြ်န္းကေလး၊ ဆင္းရဲသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္ တိုင္းျပည္တို႔မွ ယိုစိမ့္စီးထြက္ လာသည့္ ပညာတတ္ ဦးေႏွာက္တို႔ စီးဝင္႐ွင္သန္ရာ ကြ်န္းကေလး...၊

မေန႔တစ္ေန႔က က်ေနာ္ေနထိုင္ရာ ၿမိဳ႕ထုတ္ သတင္းစာ တစ္ေစာင္ထဲတြင္ စကၤာပူႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ပါလာခဲ့သည္၊ ေဆာင္းပါးေခါင္းစဥ္က ‘ပုဂၢလိက ကုမၸဏီတစ္ခုႏွင့္ တူေသာႏိုင္ငံ’ တဲ့၊ ျပည္ပမွ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြကို အသားေပးဖို႔ စကၤာပူအစိုးရက တဖက္က ႏိုင္ငံေရး တည္ၿငိမ္မႈကို ဦးစားေပးသလို တဖက္ကလည္း အခြန္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အမ်ားႀကီး ေလွ်ာ့ခ်ကာ ဆြဲေဆာင္ခဲ့သည္၊ စားသံုးသူ အသိုင္းအဝိုင္း ဖြံ႔ၿဖိဳးေစေရးအတြက္ စကၤာပူအေခၚ GST (Goods and Services Tax)၊ ဥေရာပအေခၚ တန္ဖိုးေဆာင္းအခြန္ (VAT) ကိုလည္း ၇ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ ထားခဲ့သည္၊ ဘဏ္လုပ္ငန္း၊ ခရီးသြား လုပ္ငန္း၊ ဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္း အစ႐ွိသည္တို႔မွာ စနစ္က်ေသာ မူမ်ားခ်မွတ္ထား ခဲ့သည္၊ တိုင္းျပည္ကေလးက လူဦးေရ ၅ သန္း ဝန္းက်င္ခန္႔သာ ႐ွိေသာ္လည္း ႏွယ္ႏွယ္ရရေတာ့ မဟုတ္၊ ကမာၻ႔ စတုတၳေျမာက္ အႀကီးဆံုး ေငြေၾကးေစ်းကြက္၊ ကမာၻ႔ ဒုတိယ အႀကီးဆံုး ကာစီႏို ေလာင္းကစား ေစ်းကြက္၊ ကမာၻ႔ တတိယ အႀကီးဆံုး ေရနံ၊ ဓါတ္ေငြ႔ သန္႔စင္ရာဌာန အစ႐ွိသည့္ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္၊ သြင္းကုန္ထုတ္ကုန္ လုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ ဘ႑ာေရး အရန္ေငြ ၂၃၂ ဘီလ်ံေဒၚလာ၊ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ လုပ္ငန္းမ်ား အတြက္ အရန္ေငြ ၁၄၁ ဘီလ်ံေဒၚလာ သီးသန္႔ထား႐ွိသည္၊

" စကၤာပူရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ပံုက ပုဂၢလိက ကုမၸဏီတစ္ခုနဲ႔ တူတယ္ဗ်၊ ကုမၸဏီရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ဝန္ထမ္းေတြ အားလံုး မခိုမကပ္ အလုပ္,လုပ္ရတယ္၊ ေတာ္သူေတြအတြက္ ေနရာ႐ွိမယ္၊ အခြင့္အေရးေတြ အမ်ားႀကီး ေပးထားတယ္၊ ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက အႀကီးအကဲေတြ ဘယ္လိုမ်ိဳး အခြင့္ထူးေတြ ရၾကသလဲဆိုတာ သိတယ္မဟုတ္လား.."

ဘဏ္လုပ္ငန္းျဖင့္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ လုပ္ေနသည့္ ဆြစ္လူမ်ိဳးတစ္ေယာက္က ဆိုသည္၊ လက္႐ွိ စကၤာပူ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္၏ လစာကို သိရသည့္အခါ ထိုသူေျပာတာ လြန္သည္ဟု က်ေနာ္မထင္မိပါ၊ တစ္ႏွစ္ကို လစာဝင္ေငြ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂.၈ မီလ်ံေဒၚလာျဖင့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ လီ႐ွင္လြန္းက ကမာၻ႔ဝင္ေငြ အေကာင္းဆံုး အႀကီးအကဲေနရာကို ရ႐ွိထားသည္၊ အေမရိကန္ သမၼတ အိုဘားမားပင္ တစ္ႏွစ္ဝင္ေငြ ေဒၚလာ ၄ သိန္းျဖင့္ လီ႐ွင္လြန္း အေနာက္မွာ မ်က္ႏွာငယ္ေန ရသည္၊ ယခင္ႏွစ္မ်ား၏ စီးပြားပ်က္ကပ္မွ အလ်င္အျမန္ ျပန္ၿပီး နာလန္ထူႏိုင္ဖို႔ ယခုႏွစ္ ၂၀၁၂ မွာေတာ့ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က သူ႔လစာကို ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားစြာ ေလွ်ာ့ယူမည္ဟု ဆိုသည္၊ ဒါေတာင္ ၁.၆ မီလ်ံေဒၚလာ ဝင္ေငြ႐ွိေန ေသးသည္၊

တစ္ရက္မွာ က်ေနာ့္ထံ ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေမးလ္ပို႔လာ ခဲ့သည္၊ သူလည္း အခု စကၤာပူမွာ အလုပ္,လုပ္ေနၿပီ ဆိုသည့္အေၾကာင္း လွမ္းေျပာျခင္း ျဖစ္သည္၊ ေနာက္ထပ္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ စကၤာပူ စီးေၾကာင္းထဲကို ခုန္ခ်သြားတာက ဘာမွအ့ံၾသစရာ မဟုတ္ေသာ္လည္း က်ေနာ္ဘယ္လိုမွ မထင္မွတ္ထားေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ မသိတသိ မိတ္ေဆြမ်ား အားလံုးလိုလို စကၤာပူမွာ ေရာက္ေနၾကၿပီဟု ဆိုေသာအခါ က်ေနာ္ တကယ္ပင္ အံ့ၾသခဲ့ရ ေတာ့သည္၊ က်ေနာ္ႏွင့္ တစ္ေက်ာင္းတည္းထြက္ အဆိုပါ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက စကၤာပူမွာ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ား အသင္းကိုပင္ ဖြဲ႔ထားလိုက္ေသး သည္တဲ့၊ လူအင္အား ေတာင့္ပံုမ်ားေတာ့...၊

အဲ့လ္ပ္စ္ ေတာင္တန္းမ်ားေပၚမွာ ေမးတင္ထားေသာ ဤႏိုင္ငံကေလးသို႔ ေရာက္ခါစ အေစာပိုင္း ႏွစ္မ်ားမွာ အျခားေသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား နည္းတူ က်ေနာ္လည္း ျမန္မာစာေပ၊ ျမန္မာ့အစားအစာ တို႔ကို လြမ္းဆြတ္၊ တမ္းတခဲ့ဖူး ပါသည္၊ တစ္ရက္မွာ ဗီယက္နမ္ ဆိုင္ကေလးတစ္ဆုိင္ကို အမွတ္မထင္ ေတြ႔လိုက္မိသည့္အခါ သဲကႏၲာရထဲမွာ အိုေအစစ္ ေတြ႔လိုက္သည့္ ကုလားအုတ္တစ္ေကာင္ အလား အလြန္အမင္း ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္၊ စင္စစ္ ဆိုင္ေလးက ခပ္ေသးေသးသာ ျဖစ္သည္၊ ထံုးစံအတိုင္း ပုလင္းျဖင့္ ထည့္ထားေသာ အစားအစာေတြကပဲ ခပ္မ်ားမ်ား၊ အသီးအ႐ြက္ ဆိုလို႔ လက္တစ္ေဖာင္သာသာ စင္ေလး ၃ ခုေပၚမွာ တင္ထားေသာ ဘူးသီးကေလး၊ ကန္စြန္းစည္းကေလး၊ နံနံပင္ကေလး..၊ သည္ေလာက္ပဲ ႐ွိသည္၊ သုိ႔ေပမယ့္ ဒါကိုပဲ က်ေနာ့္မွာ ေပ်ာ္တၿပံဳးၿပံဳး..၊ မ်ားမၾကာမီ တစ္ရက္မွာေတာ့ စကၤာပူမွ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ ဖုန္းေျပာျဖစ္ၾကေသာအခါ သူတို႔ဆီမွာ ရႏိုင္ေသာ အစားအစာမ်ား အေၾကာင္း သိလိုက္ရေတာ့ က်ေနာ္၏ ဗီယက္နမ္ ဆိုင္ကေလးကို ႏြားေျခရာခြက္အလားသာ ျမင္မိေတာ့သည္၊

က်ေနာ့္မွာ အလုပ္မွ အၿငိမ္းစားယူထားၿပီး အေ႐ွ႕ေတာင္အာ႐ွ တိုင္းျပည္မ်ားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသည့္ ဆြစ္လူမ်ိဳး မိတ္ေဆြတစ္ဦး ႐ွိသည္၊ အၿငိမ္းစား ဝန္ထမ္းပီပီ ပိုေနေသာ အခ်ိန္ေတြမွာ ဘယ္လိုနည္းႏွင့္ အေ႐ွ႕ေတာင္အာ႐ွ ႏိုင္ငံေတြကို သြားလို႔ရမလဲဟု အၿမဲလိုလို ၾကံစည္အားထုတ္ ေနတတ္သူ ျဖစ္သည္၊ တစ္ရက္မွာေတာ့ စကၤာပူက တကၠသိုလ္တစ္ခုမွ ဆရာတစ္ေယာက္ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ရ သြားသည္၊ ထိုဆရာက ဆြစ္ဇာလန္က တကၠသိုလ္တစ္ခုမွာ ၆ လေလာက္ စာလာသင္ဖို႔ ႐ွိေနသည္၊ ထိုအေတာအတြင္း မိသားစုပါ ေခၚထားခ်င္သည္၊ ဒါကိုၾကားေတာ့ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြအတြက္ ေရငတ္တုန္း ဘီယာစေတ႐ွင္ထဲမွာ ႏွစ္လံုးထီေပါက္ထားသည့္ သူငယ္ခ်င္းကို ေတြ႔လိုက္ရသကဲ့သို႔ ဝမ္းသာသြားသည္၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ စကၤာပူက တိုက္ခန္းႏွင့္ ဆြစ္ဇာလန္က အိမ္ကို ၆ လစာ လဲလိုက္ၾကသည္၊ သူ႔မိန္းမလည္း အလုပ္ကေန ၆ လခြင့္ယူၿပီး သူႏွင့္အတူ လိုက္သြားေတာ့သည္၊

" ငါတကယ္ သြားေနခ်င္တာက မင္းတို႔ ျမန္မာျပည္ကိုကြ၊ မင္းလည္း သိပါတယ္၊ အဲဒီတိုင္းျပည္ကို ငါ ဘယ္ေလာက္ သေဘာက်သလဲ ဆိုတာ..၊ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္မွာ အခုလို လြယ္လင့္တကူ သြားေနဖို႔ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ၊ ၿပီးေတာ့ ဒီမွာလည္း မဆိုးပါဘူးကြာ၊ ျမန္မာျပည္အတိုင္း အစားအေသာက္ေတြ အကုန္ရတယ္ကြ..."

အဲသည္လို အစခ်ီၿပီး က်ေနာ့္ဆီကို ဓါတ္ပံုတခ်ိဳ႕ ပို႔လာခဲ့သည္၊ သူ႔ ဓါတ္ပံုေတြက ငါးေျခာက္ေတာင္း ႀကီးေတြ၊ လမ္းေပၚမွာ အခ်ဥ္ေပါင္းေရာင္းသည့္ လက္တြန္းလွည္းေတြ၊ ဘီယာပုလင္းေတြ၊ ရန္ကုန္ ညေစ်းတန္းလိုမ်ိဳး လမ္းေပၚမွာ ေၾကာ္ေလွာ္၊ စားေသာက္ေနၾကသည့္ ဆိုင္ေတြျဖစ္သည္၊ 'မင္းအလြမ္း ေျပဖို႔' ဟု ေက်ာဖက္မွာ စာတန္းထိုးထားသည့္ ဓါတ္ပံုကိုျမင္ေတာ့ က်ေနာ့္မွာ အူတက္မတတ္ ရယ္မိပါသည္၊ ပင္နီဆူလာမွာ အုပ္စုဖြဲ႔ ရပ္ေနၾကသည့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား...၊ အရယ္ရပ္သည့္အခါ အၿမဲလိုလို ၾကားေနရသည့္ ပင္နီဆူလာ ဆိုသည္ကို ျမင္ဖူးသည္႐ွိေအာင္ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္မိသည္၊ ေနာက္.. ရပ္ေနသည့္ ျမန္မာလူမ်ိဳး တို႔၏ မ်က္ႏွာမ်ား...၊ ထိုဓါတ္ပံုကေလးကို ၾကည့္ရင္း အခုမွသာ ျမင္ဖူးရသည့္ ပင္နီဆူလာကို က်ေနာ္ အာ႐ံုခံ မွန္းဆ၊ စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္ ေနခဲ့သည္ဟု ဆိုလွ်င္ ယံုၾကည္ေစခ်င္ ပါသည္၊

တဖက္ကလည္း ႏိုင္ငံျခားသား ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူ လုပ္ငန္း႐ွင္ႀကီးမ်ား အတြက္ စကၤာပူဆိုေသာ ကြ်န္းကေလးက စီးပြားေရးလုပ္ဖို႔ အေကာင္းဆံုး သုခဘံု ျဖစ္ေနသေလာက္ ေအာက္ေျခမွာ ႐ုန္းကန္လႈပ္႐ွား ရသည့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔ အတြက္ေတာ့ ပူေလာင္မြန္းက်ပ္ရသည့္ ေနရာတစ္ခု ျဖစ္ေနခဲ့တာ က်ေနာ္တို႔ လက္မခံခ်င္လို႔ မရေသာ အ႐ွိတရား တစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္၊ သည္ဖက္ႏွစ္ပိုင္းေတြမွာ အႏွိမ္ခံ၊ ေခါင္းပံု အျဖတ္ခံေနရသည့္ လူငယ္ေလးေတြ၊ အမ်ိဳးသမီးငယ္ေလးေတြရဲ႕ ေသာကမီးေတြက ေပါက္ကြဲဖို႔ မစြမ္းသာ ေသးသည့္ မီးေတာင္တစ္ခုက ေခ်ာ္ရည္ေတြအလား ပြက္အန္၊ ဆူေဝ က်လာတာ ေတြ႔ေနရသည္၊ တခါတရံမွာ အားေပးစကားေလး တစ္ခြန္း၊ အကူအညီေလး တစ္ခုေတာင္မွ အေထာက္အကူ မျပဳႏိုင္သည့္ အျဖစ္က ရင္နာစရာ ေကာင္းပါသည္၊ အေပါင္းလကၡဏာ ေဆာင္ေသာ ဂုဏ္ထူးဝိေသသ မ်ားစြာကို ပိုင္ဆိုင္သည့္ ျခေသၤ့ကြ်န္းေလးသည္ မ်ားစြာေသာ ျမန္မာတို႔အတြက္ေတာ့ ႏွလံုးစိတ္ဝမ္း ဘယ္ေတာ့မွ မခ်မ္းေျမ႕ႏိုင္မည့္ ေနရာတစ္ခုသာ ျဖစ္ေနလိမ့္မည္၊ ထိုေသာအခါ နာက်င္ဆင္းရဲစြာျဖင့္ အိမ္ျပန္သြားခဲ့ၾကေသာ ဇတ္လမ္းမ်ားကို က်ေနာ္တို႔ ၾကားခဲ့ၾကရ ပါသည္၊ ကုမၸဏီတစ္ခုႏွင့္ တူသည္ဆိုေသာ စကၤာပူ ႏိုင္ငံေရးစနစ္သည္ ၄င္း၏ တည္ၿငိမ္ေရး၊ စီးပြားေရးကို ထိပါးလာမည္ ဆိုပါက ႏိုင္ငံတြင္း ေနထိုင္သူမ်ားကို ကုမၸဏီ ဝန္ထမ္းမ်ားကဲ့သို႔ က်ပ္တည္းစြာ စည္းမ်ဥ္းမ်ားထုတ္လ်က္ အုပ္ခ်ဳပ္အေရးယူမည္မွာ ေသခ်ာေပသည္၊ လူ႔အခြင့္အေရး ဆိုသည္မွာ တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ ဝင္ေငြ၊ ဝယ္ျခမ္း စားေသာက္ႏိုင္မႈ၊ က်ပ္တည္းျမားေျမာင္လွေသာ စည္းကမ္းမ်ားၾကားတြင္ ႐ွိပါသလား၊ Freedom House လို၊ Economist သတင္းစာလို အဖြဲ႔အစည္းေတြကေတာ့ စကၤာပူႏိုင္ငံ၏ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကို 'တစိတ္တပိုင္းသာ လြတ္လပ္ေသာ' ဟု ဒီမိုကေရစီ ညႊန္းကိန္းေတြမွာ ဆိုၾကသလို စကၤာပူအစိုးရကိုလည္း 'hybrid regime' ဟု ေခၚေဝၚသတ္မွတ္ ခဲ့ၾကသည္၊

" အေနာက္ႏိုင္ငံ ေက်ာင္းေတြက ဆရာ၊ ဆရာမေတြ အေနနဲ႔ ေက်ာင္းသားကို ႐ိုက္ႏွက္ဆံုးမဖို႔ ဘာျဖစ္လို႔ အေၾကာက္အကန္ ျငင္းၾကရသလဲ ဆိုတာ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ဘယ္တုန္းကမွ နားမလည္ ႏိုင္ခဲ့ဘူး၊ က်ေနာ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြဆို ႐ိုက္ႏွက္ဆံုးမတာ ခံခဲ့ရတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ မနာက်င္ပါဘူး "

အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး လီကြမ္ယုကေတာ့ သူ႔စာအုပ္ေတြမွာ အခြင့္သင့္သလို ေရးခဲ့သည္၊ ႐ိုက္ႏွက္ျခင္းဟာ လူကိုျပန္ၿပီး တည့္မတ္ေစႏိုင္တယ္ဟု ယံုၾကည္သည့္ လီကြမ္ယူက စကၤာပူဥပေဒမွာ ျပဌာန္းထားသည့္ ႀကိမ္ဒဏ္ႏွင့္ ပတ္သက္လာတိုင္း ကာကြယ္ေျပာဆို ခဲ့သည္၊ သို႔ေသာ္ ကမာၻ႔ယဥ္ေက်းမႈ တြန္းတိုက္မိျခင္း အၾကားမွာ လြတ္လပ္မႈကို တိုး၍႐ွာေဖြလာသည့္ ျခေသၤ့ကြ်န္းေပၚမွ မ်ိဳးဆက္သစ္တို႔ အတြက္ စကၤာပူအစိုးရ၏ ဥပေဒမ်ားက ျပန္လည္သံုးသပ္ခ်င္စရာ ျဖစ္လာေနခဲ့သည္၊ စကၤာပူ၏ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စတင္ျပဌာန္းသည့္ အခ်ိန္မွစ၍ အၿမဲလိုလို အျပတ္အသတ္ အႏိုင္ရခဲ့သည့္ လူထုလႈပ္႐ွားမႈပါတီ (PAP) က ယမန္ႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ မ်ားတြင္ လူႀကိဳက္မ်ားမႈ ေလ်ာ့က်သြားၿပီး ၿပိဳင္ဖက္ အလုပ္သမားပါတီ (WP) က မဲအေရအတြက္ တိုး၍အႏိုင္ရခဲ့သည္မွာ အမ်ားသူငါ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေသာ ျဖစ္စဥ္တစ္ခု ျဖစ္သည္၊

က်ေနာ့္အေနျဖင့္ ကိုယ္ပိုင္ထုထည္ ေသးငယ္ေသာ္လည္း အရိပ္က်မႈ ႀကီးမားသည့္ အဆိုပါ ကြ်န္းကေလးသို႔ သြားေရာက္ႏိုင္ဖို႔ အခါမ်ားစြာ အိပ္မက္ခဲ့ဖူး ပါသည္၊

" ဒီတစ္ေခါက္ ျမန္မာျပည္ ျပန္တယ္ဆိုေတာ့ ေနာက္တစ္ေခါက္မွာ စကၤာပူသြားမယ္ "

သုိ႔ေသာ္ အဆိုပါ ေနာက္တစ္ေခါက္သည္ ႏွစ္မ်ားစြာၾကာမွ တေၾကာ့ျပန္လာေလရာ မေရာက္ျဖစ္တာ ၾကာေသာ ျမန္မာျပည္သို႔ပင္ ေျခဦးလွည့္လိုက္ ရျပန္ပါသည္၊ ယခုအခ်ိန္ထိေတာ့ ခ်န္ဂီ၏ တံခါးမ်ားသည္ က်ေနာ့္အတြက္ ပိတ္ထားဆဲပင္ ျဖစ္သည္၊ ထရန္စစ္အတြက္ သံုးေလးခါ ေရာက္ခဲ့ဖူးေသာ္လည္း ေလဆိပ္တံခါးမ်ား၏ ဟိုမွာဖက္ကို မထြက္ရဘဲ တစ္ႏွစ္ကို မိုးေရခ်ိန္ ၉၂ လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ ရတတ္သည့္ စိုထိုင္းထိုင္း ကြ်န္းကေလးေပၚကေန ဆက္လက္ ပ်ံသန္းခဲ့ရ သည္ခ်ည္းသာ ျဖစ္ပါသည္၊ ကြ်န္းကေလးေပၚကို က်ေနာ္ ေလးစားရေသာ စာေရးဆရာေတြ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ လာၿပီး ေဟာၾကေျပာၾက လုပ္ေနၾကသည့္အခါ ေငးေမာအားက် ႐ံုကလြဲ၍ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ခဲ့၊ အေရာက္သြားခ်င္စိတ္ကို ခ်ိဳးႏွိမ္လ်က္ ေစတနာ သဒၵါေပါက္သူ တစ္ေယာက္ေယာက္က ျပန္လည္ေျပာျပမည့္ ေဟာေျပာပြဲ အေၾကာင္းေလးကို လွန္ေလွာ႐ွာေဖြ ေနရသည္၊

စင္စစ္ ဤကမာၻတြင္ လည္ပတ္စရာ ေနရာမ်ား ေပါလွပါသည္၊ သြားစရာေနရာေတြ တပံုတေခါင္းႀကီး အထဲကမွ ဤကြ်န္းကေလးကို ဘာ့ေၾကာင့္ စိတ္ကူးေနရသလဲဟု ဖာသာေစာေၾကာ မိသည္၊ သူ႔ေလာက္နီးနီး လွေသာ၊ သူ႔ထက္ ပိုလွေသာ၊ သာယာေသာ ေနရာေတြ မ်ားစြာ႐ွိပါလ်က္ ျခေသၤ့ကြ်န္း ကေလးဆီကိုသာ စိတ္ေရာက္ရေသာ အျဖစ္သည္ က်ေနာ္ခင္မင္ရေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ ကြဲကြာေနေသာ မိတ္ေဆြမ်ား၊ တခါမွ လူခ်င္းမျမင္ဖူးသည့္ ဘေလာ့ဂါမ်ား၊ စာဖတ္သူမ်ားကို ေတြ႔ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ထင္ပါသည္၊ ေျပာၾကေၾကးဆိုလွ်င္ က်ေနာ္ ေတြ႔ခ်င္၊ ဆံုခ်င္ေသာ သူေတြက ကမာၻအႏွ႔ံမွာ တျပန္႔တလ်ား ႐ွိေနၾကသည္၊ သက္ဆိုင္ရာ ေဒသအသီးသီးမွာ ျဖစ္ထြန္း၊ ထစ္ခ်ဳန္းလွ်က္ ကိုယ့္မိုးေရခ်ိန္ႏွင့္ကိုယ္ ႐ြာေနၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္၊ ထိုအထဲမွာမွ စကၤာပူ ဆိုသည့္ ကြ်န္းကေလးက က်ေနာ္ စိုစြတ္ခံခ်င္သည့္ မိုးစက္မ်ား အမ်ားဆံုး က်သည့္ ေနရာျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ မိုးမ်ားရာ ေရခံခ်င္သည့္ သေဘာသာ ျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ့္အျဖစ္က ပုဂၢိဳလ္ခင္လို႔ ေဒသမင္တာ မ်ားလား...၊

က်ေနာ္ကေတာ့ ယခုအခ်ိန္အထိ စကၤာပူဆိုသည့္ အသံၾကားလွ်င္ နားစြင့္လိုက္ၿမဲ ျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္ ႐ွိသည့္ေနရာမွ ျမင္ရသေလာက္ လိုက္ၾကည့္စၿမဲ ျဖစ္သည္၊ သုိ႔ေသာ္ က်ေနာ္သိေသာ၊ ၾကားေသာ၊ ျမင္ေသာ ျခေသၤ့ကြ်န္းကေလးက ေဝးကြာလွသည့္အေလ်ာက္ က်ေနာ္သိေသာ အသိက ဝိုးတဝါးအသိ၊ ၾကားေသာ အၾကားက ေရာေထြးေသာအၾကား၊ ျမင္ေသာအျမင္က ႐ွဳပ္ေထြးေသာအျမင္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ ပါသည္၊ သူတို႔ေနထိုင္ရာ ကြ်န္းအေၾကာင္း ေျပာျပေနသည့္က်ေနာ့္ကို ခင္မင္ရေသာ အာဂႏၲဳ ကြ်န္းသူ၊ ကြ်န္းသားေတြက ၿပံဳးေနၾကမည္လား မသိပါ...။ ။

ညီလင္းသစ္
၃၀ ဇန္နဝါရီ၊ ၂၀၁၂

Ref: http://en.wikipedia.org/wiki/Singapore