14 March 2013

ကြ်န္းကေလးရဲ႕ ရင္ခြင္မွာ


အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ တြက္ခ်က္စဥ္းစားလိုက္၊ စိတ္ကူးထဲမွာ ပံုေဖာ္ၾကည့္လုိက္၊ လိုအပ္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ႐ွာလိုက္၊ ခ်ိန္ထားၿပီးကာမွ ျပန္ပ်က္သြားလိုက္၊ အားတက္လိုက္၊ အားေလ်ာ့လုိက္နဲ႔.. အဲဒီလို အျဖစ္အပ်က္ေတြ အၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ျခေသၤ့ကြ်န္းကေလးကို က်ေနာ္ တကယ္ပဲ ေရာက္သြားခဲ့ေတာ့တယ္၊ တကယ္တမ္း သြားတဲ့ေန႔အထိ က်ေနာ့္မွာ စိတ္ခ်လက္ခ် မျဖစ္ေသးဘူး၊ အနီးကပ္မွ အလုပ္ကိစၥတစ္ခုခုမ်ား ေပၚလာမလား၊ မျဖစ္မေန ဖ်က္လိုက္ရမယ့္ က်န္းမာေရး ကိစၥတစ္ခုမ်ား ႀကံဳရဦးမွာလား၊ စတဲ့အေတြးေတြနဲ႔...၊ ဒါနဲ႔ ေသခ်ာေအာင္ မသြားခင္ ၂ ပတ္အလိုမွာ ပံုမွန္လုပ္ေနက် အားကစား လႈပ္႐ွားမႈေတြ အားလံုးကို က်ေနာ္ရပ္လိုက္တယ္၊ တစံုတခု ေျခေခ်ာ္လက္ေခ်ာ္ ျဖစ္သြားရင္ ရလဒ္က ခရီးစဥ္ကို ဖ်က္လိုက္ဖို႔ပဲ မဟုတ္လား၊ လဲရမွာ မတန္ပါဘူး၊ ဒီလိုနဲ႔ အသြားအလာ၊ အစားအေသာက္ကအစ အားလံုးကို လိမ္လိမ္မာမာနဲ႔ ဂ႐ုစိုက္ ျပင္ဆင္ခဲ့ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ D-day ဟာ တကယ့္ကိုပဲ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္လာခဲ့ေတာ့တယ္..၊


ေလဆိပ္ကို က်ေနာ္ေရာက္ေတာ့ တစ္ေယာက္စ၊ ႏွစ္ေယာက္စက လြဲလို႔ ထြက္ခြာခန္းမထဲမွာ ဘယ္သူမွ မ႐ွိေသးဘူး၊ ၅ ႏွစ္ေလာက္ ေစာင့္ခဲ့ရတဲ့ ခရီးကို သြားမယ့္လူအဖို႔ သိပ္မ်ား စိတ္ေစာေနမိတာလား၊ ခရီးစဥ္က ဂ်ီနီဗာကေန ဂ်ာမနီႏိုင္ငံ ဖရန္႔ဖတ္၊ အဲဒီကမွ စကၤာပူကိုပါ၊ တိုက္႐ိုက္ေလေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ စကၤာပူအဲလိုင္း ေစ်းခ်ေနတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက က်ေနာ္က ခရီးစဥ္အတြက္ ယတိျပတ္ မဆံုးျဖတ္ရေသးတာနဲ႔ မဝယ္ျဖစ္လုိက္ဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ ေလယာဥ္ခရီးက နည္းနည္းေလး ပို႐ွည္သြားတယ္၊ အၾကာႀကီး ေစာင့္ခဲ့ရၿပီးမွ ၃ နာရီေလာက္ ပိုေစာင့္ရလည္း သိပ္ေတာ့မထူးပါဘူးေလ..၊


ဒီတခါလည္း Airbus A-380 နဲ႔ ထပ္ဆံုရျပန္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ Lufthansa ေလေၾကာင္းလိုင္းပိုင္ A-380 က စကၤာပူေလေၾကာင္းပိုင္ A-380 နဲ႔ယွဥ္ရင္ အရည္အေသြးပိုင္းမွာ မဆိုစေလာက္ နိမ့္တာေတြ႔ရတယ္၊ ဥပမာ-ထိုင္ခံုေအာက္ေျခမွာ ေျခေထာက္တင္စရာ တန္းမပါတာ၊ တီဗီ LCD က အလင္းျပန္တဲ့ စနစ္ကို ေသခ်ာထိန္းခ်ဳပ္မထားလို႔ ကုိယ့္ေဘးက ခရီးသည္ၾကည့္ေနတဲ့ ႐ုပ္႐ွင္ကားရဲ႕ အလင္းေတြက ကိုယ့္မ်က္ႏွာေပၚမွာ လာက်ေနတာ၊ ဂိမ္းကစားခ်င္တဲ့ သူေတြအတြက္ joystick ထားမေပးတာ.. အစ႐ွိသျဖင့္ပါ၊ ဝန္ေဆာင္မႈအပိုင္းမွာလည္း ကြာပါတယ္၊ စကၤာပူေလေၾကာင္းမွာ အစားအေသာက္က menu ၂ ခုနဲ႔ ႀကိဳက္ရာကို ေရြးခြင့္ေပးထားတယ္၊ ခရီးသည္တိုင္းကို ေလယာဥ္ေပၚမွာ ဝတ္ဖို႔ေျခစြပ္၊ မနက္မွာ မ်က္ႏွာသစ္ဖုိ႔ သြားပြတ္တံ၊ သြားတိုက္ေဆး၊ ဘီး စတာေတြလည္း ေပးေလ့႐ွိတယ္၊ ေနာက္ဆံုးကေတာ့ ေလယာဥ္မယ္ေလးေတြရဲ႕ အၿပံဳးပါ..၊ ပထမႏွစ္ခုျဖစ္တဲ့ ေလယာဥ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အားနည္းတာ၊ အစားအေသာက္ေတြ မစံုတာက ကုမၸဏီနဲ႔ ဆိုင္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရေပမယ့္ ခရီးသည္ကို အၿပံဳးေလးတစ္ပြင့္ ေပး၊ မေပးကေတာ့ ေလယာဥ္မယ္ တစ္ဦးခ်င္းစီနဲ႔ပဲ သက္ဆိုင္ပါတယ္၊ က်ေနာ္စီးခဲ့ဖူးတဲ့ စကၤာပူေလေၾကာင္းက ဝန္ထမ္းေတြအားလံုး ၿပံဳး႐ႊင္၊ ေဖာ္ေ႐ြ ၾကပါတယ္၊ အဲဒီလို အခ်က္္ေတြေၾကာင့္မ်ား စကၤာပူေလေၾကာင္းက ေစ်းပိုႀကီးတာ ျဖစ္မလားပဲ၊ ဒါေတြက သြားရင္းနဲ႔ အမွတ္ထားမိတာေလးေတြကို ေရးတဲ့ သေဘာပါပဲ၊ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ဘာမွ အေရးမႀကီးပါဘူး၊ ၿပီးေတာ့ သြားေနတာကလည္း ခ်စ္ခင္ရသူေတြရဲ႕ အၿပံဳးေတြ တစ္ေတာလံုးပြင့္တဲ့ဆီ သြားေနမွေတာ့ ေလယာဥ္ေပၚမွာ အၿပံဳးေလး တစ္ပြင့္ႏွစ္ပြင့္ေလာက္ ညွိဳးေနတာကို စာမဖြဲ႔ေလာက္ေတာ့ဘူး မဟုတ္လား...၊ း)


ျခေသၤ့ကြ်န္းကေလးက က်ေနာ့္ကို ႀကိဳဆိုဖို႔ ပူေႏြးတဲ့ ေနေရာင္ျခည္တန္းေတြနဲ႔ ေကာင္းကင္ျပာကို ျပင္္ဆင္ထားခဲ့တယ္၊ ေလဆိပ္ထဲကို ေလွ်ာက္ဝင္လာခ်ိန္မွာ ဒီတစ္ခါေတာ့ ၂ နာရီေလာက္ နားၿပီး ဆက္ထြက္ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အသိက က်ေနာ့္ တစ္ကုိယ္လံုးက ေသြးေတြကို ပူေႏြးေစခဲ့တယ္၊ ၁၁ နာရီခရီးကို သက္ေသာင့္သက္သာနဲ႔ ေခၚလာေပးခဲ့တဲ့ ေလယာဥ္ႀကီးကို ေနာက္ဆံုးႏႈတ္ဆက္ရင္း အေသခ်ာဆံုး ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ဝင္လာခဲ့ေတာ့တယ္၊ ခ်န္ဂီေရ..၊ ကိုယ္ေရာက္လာခဲ့ၿပီ၊ မင္းရဲ႕ တံခါးေတြကို အက်ယ္ႀကီးသာ ဖြင့္လိုက္ပါေတာ့...၊

ေလယာဥ္က စကၤာပူကို ခ်ဥ္းကပ္လာေတာ့ အင္မီဂေရး႐ွင္းအတြက္ ျဖည့္ရမယ့္ ကဒ္ေလးေတြ လိုက္ေဝပါတယ္၊ အဲဒီကဒ္ေလးနဲ႔အတူ လက္ဝတ္ရတနာ၊ ေငြသားပမာဏ၊ တားျမစ္ကုန္ပစၥည္း... စတဲ့ အေကာက္ခြန္ဆိုင္ရာ အခ်က္အလက္ေတြကို ႐ွင္းျပထားတဲ့ စာ႐ြက္ေခါက္ေလး တစ္ခုလည္းပါတယ္၊ အဲဒီမွာ မူးယစ္ေဆးဝါးဆို ေသဒဏ္၊ ခြ်င္းဂန္းဆို တင္သြင္းခြင့္ မ႐ွိဘူး စတာေတြဖတ္ေနရင္းနဲ႔ တစ္ေနရာမွာ ေဆး႐ြက္ႀကီးနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြ အားလံုးကို အေကာက္ခြန္ ေၾကညာရမယ္လို႔ သြားေတြ႔တယ္၊ စီးကရက္ပါ အပါအဝင္တဲ့၊ ေၾကညာဖို႔ ပ်က္ကြက္တာဟာ ဥပေဒကို ေစာ္ကားတာျဖစ္ၿပီး ဒဏ္ေငြတစ္ေသာင္း၊ သို႔မဟုတ္ ေထာင္ဒဏ္ ခ်မွတ္ႏိုင္သည္-တဲ့၊ က်ေနာ္ မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္၊ က်ေနာ့္ရဲ႕ အိတ္ထဲမွာ ေဆးျပင္းလိပ္ အလိပ္ ၂၀ ပါတဲ့ ဗူးကေလးတစ္ခု ပါတာကိုး၊ စကၤာပူမွာ ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို က်ေနာ္က ဘာယူလာေပးရမလဲ-လို႔ မလာခင္မွာေမးေတာ့ သူက အဲဒီေဆးျပင္းလိပ္ေတြ လိုခ်င္ပါသတဲ့၊ တစ္ခါတုန္းကလည္း ျမန္မာျပည္အျပန္မွာ က်ေနာ္ကသူ႔ကို အဲဒီလို ေဆးျပင္းလိပ္ေတြ လက္ေဆာင္ယူလာေပးဖူးလို႔ သူ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပတယ္၊ သူ ေျပာလို႔သာပါ၊ က်ေနာ္ကေတာ့ သိပ္မမွတ္မိေတာ့ဘူး၊ ၿပီးေတာ့ ဆြစ္ဇာလန္က လာမယ့္လူကို ေဆးျပင္းလိပ္မွာေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကိုလည္း သေဘာက်သြားတယ္၊ က်ေနာ္လာတဲ့ ေနရာက က်ဴးဘားသာဆိုရင္ သူ ေဆး႐ြက္ႀကီး တစ္ခင္းလံုးမ်ား မွာမလားပဲ၊ စာ႐ြက္ေခါက္ကေလးကို ၾကည့္ရင္း က်ေနာ္ အျပင္းအထန္ စဥ္းစားေနရတယ္၊ ေလယာဥ္က ဘီးေတာင္ မခ်ရေသးဘူး၊ ေဆးလိပ္ဗူးေလး တစ္ဗူးအတြက္ ဒဏ္ေငြတစ္ေသာင္းေတာင္ ခ်ႏိုင္သတဲ့၊ ေသခ်ာၿပီ၊ ဒါ စကၤာပူပဲ၊ Welcome to the fine city...! ဘာလုပ္ရမလဲ၊ ခပ္တည္တည္နဲ႔ green channel ထဲက ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားမလား၊ ဒါဆို အကယ္၍မ်ား အိတ္ဖြင့္ခိုင္းလို႔ ေတြ႔သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊ ဒဏ္ေငြတစ္ေသာင္းကေတာ့ ဘယ္လိုမွ မေပးႏိုင္ပါဘူး၊ အင္မီဂေရး႐ွင္းမွာ တန္းစီေနတဲ့အထိ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ခ်ီတံုခ်တံုနဲ႔..၊ ေဆးျပင္းလိပ္မွာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကိုလည္း စိတ္ထဲကေန ̔သိပ္ခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းတဲ့ေကာင္̕ လို႔ တိုးတိုးေလး ေျပာေနမိေသးတယ္၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ red channel ကေနပဲ ျဖတ္ၿပီး declare လုပ္လုိက္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ red channel ကိုအသြားမွာ ရပ္ေနတဲ့ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔လို႔ ေမးၾကည့္ဦးမယ္ေလ ဆိုၿပီး က်ေနာ့္မွာ ေဆးျပင္းလိပ္ တစ္ဗူးပါတယ္ဗ်ာ-လို႔ပဲ ေျပာရေသးတယ္ သူက အေသးေလး မဟုတ္လားလို႔ ျပန္ေမးၿပီး..အေသးေလးဆိုရင္ ဘာမွမလိုဘူး၊ ဒီ green channel ကေနပဲ ဝင္သြားလိုက္ ဆိုတာနဲ႔.. ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘာမွမျပရဘဲ ထြက္လာႏိုင္ခဲ့တယ္၊ အင္း..fine city မွာ fair ျဖစ္တဲ့လူေတြလည္း ႐ွိရဦးမွာေပါ့ေလ...၊ း)


ပင္နီဆူလာကေန ၅ မိနစ္ပဲ လမ္းေလွ်ာက္ရတဲ့ ဟုိတယ္ေလးမွာ က်ေနာ္တည္းခဲ့တယ္၊ မလာခင္မွာ ဟိုတယ္ေတြ လိုက္႐ွာေတာ့ ေလဆိပ္ကေနလာတဲ့ အစိမ္းေရာင္လိုင္း တစ္ေလွ်ာက္မွာ ႐ွိတဲ့ဟုိတယ္ေတြကို ဦးစားေပးၿပီး ႐ွာၾကည့္ပါတယ္၊ ဒီဟုိတယ္ေလးကေတာ့ တည္ေနရာကလည္း အခ်က္အခ်ာက်၊ ေစ်းႏႈန္းလည္း သင့္တင့္၊ ဝန္ထမ္းေတြကလည္း ေဖာ္ေ႐ြလို႔ အဆင္ေျပတယ္လို႔ ဆိုရမယ္၊ က်ေနာ္ေရာက္တဲ့ ညေနမွာ နည္းနည္းရယ္စရာေကာင္းတဲ့ အျဖစ္ေလးတစ္ခုလည္း ျဖစ္သြားေသးတယ္၊ တယ္လီဖုန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ပါ၊ သူငယ္ခ်င္းက ႏိုဝင္ဘာကတည္းက ပို႔ေပးထားတဲ့ စကၤာပူ SIM ကဒ္ကို မလာခင္ ၂ ရက္အလိုမွာ တယ္လီဖုန္းထဲကို က်ေနာ္ထည့္လုိက္တယ္၊ အကယ္၍မ်ား ကဒ္က အလုပ္မလုပ္ရင္ ေနာက္တစ္ကဒ္ကို အခ်ိန္မီ ဝယ္ႏိုင္ေအာင္ပါ၊ activate လုပ္တယ္၊ roaming နဲ႔ဆိုေတာ့ ဒီက ဖုန္းကုမၸဏီတစ္ခုရဲ႕ လိုင္းမွာမိတယ္၊ အားလံုးအိုေက..၊ ဒါေပမယ့္ စကၤာပူလည္း ေရာက္ေရာ.. ကဒ္က သူ႔ရဲ႕ မူလကုမၸဏီျဖစ္တဲ့ M1 ကို မမွတ္မိေတာ့ဘူး၊ ႐ုပ္႐ွင္ေတြထဲမွာ ျပေလ့႐ွိတဲ့ ေမြးစားသားက ႀကီးမွ ျပန္ေတြ႔ရတဲ့ မိဘအရင္းကို မမွတ္မိေတာ့ သလိုမ်ိဳး...၊ က်ေနာ့္ကို ဘယ္လိုမွ ဖုန္းဆက္မရလို႔ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ အဲဒီညေနမွာ စိတ္ေတြပူၿပီး၊ အလုပ္ေတြ ႐ွဳပ္သြားၾကေသးတယ္...၊


ညေနခင္းမွာေတာ့ Makansutra gluttons bay မွာ ညစာသြားစားျဖစ္တယ္၊ ကြ်န္းကေလးေပၚမွာ စားတဲ့ ပထမဦးဆံုး ညစာက အီေကြတာေလေလး တျဖဴးျဖဴးမွာ ေအးျမလတ္ဆတ္ ေနခဲ့တယ္..၊ စားပြဲတိုင္း၊ စားပြဲတိုင္းမွာ လူေတြအျပည့္နဲ႔ ျခေသၤ့ကြ်န္းရဲ႕ ညဟာ အိပ္ရာဝင္ဖို႔ ဝန္ေလးတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္လိုပါပဲ...၊


က်ေနာ့္ေ႐ွ႕က ၾကက္ေတာင္ပံကင္ေတြကို ၾကည့္ရင္း ရင္ဂိုရဲ႕ သီခ်င္းေလးေတာင္ နားထဲမွာ ၾကားလိုက္မိသလို...၊ ♫♫ အေတာင္ပံပါရင္... မင္းဆီကို ♪♪♫ အေတာင္ပံေတြ မ႐ွိေပမယ့္ မင္းဆီကို တကယ္ပဲ ေရာက္လာခဲ့ၿပီ ကြ်န္းကေလးေရ...၊


ခ်စ္ေကာင္းကေတာ့ ̔သတ္ပံုမွားတဲ့ည̕ တဲ့၊ အဲဒီညကေတာ့ ကန္စြန္း႐ြက္ေၾကာ္နဲ႔ ပဲညြန္႔ေၾကာ္နဲ႔ မွားတဲ့ညပါပဲ၊ သတ္ပံုတင္မကဘဲ အသံထြက္ေကာ၊ အရသာပါ မွားတာ...၊ ဒါေပမယ့္လည္း စားေကာင္းပါတယ္၊ စကၤာပူမွာ အစားအေသာက္ေတြ အမ်ိဳးစံုေအာင္ရသလို ေစ်းလည္း အေတာ့္ကို သက္သာတယ္လို႔ က်ေနာ္ျမင္ပါတယ္၊ စကၤာပိုးရီးယန္းေတြက ဟင္းေတြမခ်က္ေတာ့ဘဲ အျပင္မွာပဲ ဝယ္စားၾကတယ္လို႔ က်ေနာ့္ကို ေျပာၾကတဲ့အခါ မအံ့ၾသမိေတာ့ဘူး၊


စားေသာက္ဆိုင္တန္းေလးေတြ နားမွာပဲ လမ္းေဘးေဖ်ာ္ေျဖပြဲေလးေတြလည္း ေတြ႔ခဲ့တယ္၊ က်ေနာ္ေနတဲ့ အရပ္မွာေတာ့ ေဆာင္းတြင္းလည္း ျဖစ္တဲ့အေလ်ာက္ ညပိုင္းဆို အသြားအလာက်ဲေပမယ့္ ဒီမွာေတာ့ လူေတြဟာ အိပ္ဖို႔ကို ေမ့ေနတဲ့အလား ေနရာတိုင္းမွာ အျပည့္ပဲ၊ လမ္းေဘး ႐ုပ္ေသးစင္ေလးမွာလည္း အမွတ္တရ ဓါတ္ပံု႐ိုက္သြားခ်င္တဲ့ သူ႔ပရိတ္သတ္ကေတာ့ ႐ွိေနတာပါပဲ၊ ႐ုပ္ေသးဆိုေတာ့ ဖုန္းေသးေသးနဲ႔ ႐ိုက္မယ္..၊ း)


အႀကိမ္ေပါင္း မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ဓါတ္ပံုအ႐ိုက္ခံဖူးေနတဲ့ ဟုိတယ္ႀကီးကေတာ့ ထရိုင္ေပါ့ သယ္မလာမိတဲ့ က်ေနာ့္အေ႐ွ႕မွာ စိတ္ႀကီးဝင္ေနတဲ့အလား...၊ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္တန္းတစ္ပံုေတာ့ က်ေနာ္႐ိုက္လိုက္ပါတယ္၊ ေနာက္မွ တစ္ရက္သပ္သပ္ မလာခင္မွာ မိတ္ဆက္ ဆိုပါေတာ့..၊ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ လကေလး တစ္စင္းကို ခပ္မွိန္မွိန္ေလး ေတြ႔မိတယ္၊ ̔အလင္းညစ္ညမ္းမႈ̕ light pollution ေတြမ်ားတဲ့ စကၤာပူလို ႏိုင္ငံေပၚမွာေတာင္ အဲဒီညက ၾကယ္ကေလးေတြ တစ္ပြင့္စ၊ ႏွစ္ပြင့္စ မဝံ့မရဲနဲ႔ မွိတ္တုတ္၊ မွိတ္တုတ္ လင္းေနခဲ့တယ္..၊


Clarke quay ဖက္ကိုေရာက္ေတာ့ ႐ုတ္တရက္ ဥေရာပကို ျပန္ေရာက္သြားသလို...၊ Acoustic ေရာ၊ band နဲ႔ေရာ ေဖ်ာ္ေျဖၾကတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ၊ ဘားေတြ အမ်ားႀကီးကို ေတြ႔ရလို႔ က်ေနာ္ အံ့အားသင့္ေနမိတယ္၊ ျခေသၤ့ကြ်န္းကေလးမွာ ျပင္သစ္ စကားေျပာတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းက အေတာ္ေလးမ်ား ႀကီးမလား မသိဘူး၊ ျပင္သစ္စကားသံေတြ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ၾကားေနရတယ္..၊

အဲဒီညက လမ္းေတြေပၚမွာ တဝႀကီး ေလွ်ာက္ၾကည့္ျဖစ္တယ္၊ သြားရင္းလာရင္း ခဏခ်င္းမွာ က်ေနာ္သတိထားမိတာက ျခေသၤ့ကြ်န္းကေလးရဲ႕ လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရမႈပါ၊ ည ၁၂ နာရီ၊ ၁ နာရီမွာလည္း မိန္းကေလးေတြ တစ္ေယာက္ထဲ သြားေနတာ ေတြ႔ရတယ္၊ ဘယ္သူကမွ ေႏွာင့္ယွက္ခ်င္တဲ့ အရိပ္အေယာင္မ်ိဳး မျပၾကဘူး၊ အားလံုးက လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး..၊ ၿမိဳ႕စြန္ဖက္က်တဲ့ ေနရာတခ်ိဳ႕မွာ ရန္ျဖစ္တာ၊ လုယက္တာမ်ိဳးေတြ ႐ွိေကာင္း႐ွိမွာပါ၊ ဒါေတြက အလံုးစံုကင္းစင္ဖို႔ဆိုတာ ျဖစ္မွ မျဖစ္ႏိုင္ဘဲကိုး၊ ဒါေပမယ့္ ၿမိဳ႕ႀကီး အေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ယွဥ္ရင္ နည္းလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္၊ ဟုိတယ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေနာက္တစ္ရက္ထဲေတာင္ စြန္းစ ျပဳေနခဲ့ၿပီ၊ အိမ္က ထြက္လာခ်ိန္ကေန ကြ်န္းကေလးကို ေရာက္တဲ့အထိ အခ်ိန္စုစုေပါင္း ၁၇ နာရီေလာက္ ၾကာပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈကို က်ေနာ္ မခံစားရဘူး၊ ငါတကယ္ပဲ ေရာက္ေနတာမွ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ မၾကာခဏ ေတြးေနရင္းနဲ႔ပဲ ကြ်န္းကေလးရဲ႕ ရင္ခြင္မွာ ပထမဦးဆံုး အိပ္ရာဝင္ခဲ့တယ္...။ ။

(အပိုင္း ၂ ကို က်ေနာ္နဲ႔ ဆက္လိုက္ခဲ့ပါဦး..ေနာ၊ သိပ္ေဝးေဝးသြားစရာ မလိုပါဘူး၊ ကြ်န္းကေလးက ေသးေသးေလးပါ...) း)


ညီလင္းသစ္
၁၄ မတ္၊ ၂၀၁၃

38 comments:

Anonymous said...

Finally

Nyi

ညီလင္းသစ္ said...

Yes.. here we go..!! :D

သက္ေဝ said...

ေမွ်ာ္တုန္းေမွ်ာ္ဆဲ... သူလည္း ေရာက္လာ... :D

ဇြန္မုိးစက္ said...

အတူဆုံၿပီး အၿပဳံးေတြ ႏႈတ္ဆက္ခြင့္ရခဲ့တဲ့အတြက္ ၾကည္ႏူးစြာနဲ႔ ၀မ္းသာမိပါတယ္... အစ္ကုိ။

johnmoeeain said...

Yeah, safety factor and greenery factor is the only thing to live in Singapore. I feel understand how you feel at the first day and pic are nice too.

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

ကိုညီလင္းသစ္ေတာ့ ဘယ္လိုေနခဲ့မယ္ မသိဘူး။ ဖတ္ရတဲ့သူေတာင္ ၾကည္ႏူးမိတယ္ း)

San San Htun said...

ေနာက္အပိုင္းေတြ ေမွ်ာ္ေနတယ္ ကိုညီေရ..၅ႏွစ္ၾကာ စိတ္ကူးယဥ္ထားတယ့္ ခရီးဆိုေတာ့ ေပ်ာ္ေနမွာပဲ..စကၤာပူကို လြမ္းတယ္..

ေမာင္မ်ိဳး said...

ဘလာေဂၚေတြနဲ႕ေတြ႕တဲ့အေၾကာင္း ပိုစိတ္၀င္စားတယ္ း))))

Anonymous said...

ေမွ်ာ္လုုိက္ရတာ။
လုုိက္လည္ဘုုိ ့လည္းအသင့္ပါ။
အိုုင္အိုုရာ

ေရႊအိမ္စည္ said...

ေမွ်ာ္တုန္းေမွ်ာ္ဆဲ...ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္
ေလယာဥ္ကြင္းေတြ၊ ရႈခင္းေတြပဲ ျမင္ေနရေတာ့မွာလားကြယ္
ကၽြန္းသူ ကၽြန္းသားေတြနဲ႔ ရင္ခုန္သံေတြ စီေ၀ေပါင္းစည္းတဲ့ အခ်ိန္ကေလးေတြ၊ ပံုံုရိပ္ေတြ
ဘယ္မွာလဲ..ဘယ္ဆီမွာလဲ
ေၾသာ္...ေနာက္တစ္ပုဒ္ေပါ့ ဟုတ္..စ :P
ဘာလို႔ အၾကာၾကီး တိတ္ေနခဲ့လဲ..ခုေတာ့ ရိပ္မိျပီ။
သူေယာင္မယ္ေလးေတြ အျပံဳးမွာ ေဖေဇာ္ဂ်ီ ေမ့မူးသြားတယ္ထင္ပါ့...။ :) :)

ခ်စ္ခင္ေသာ
ညီမ

Cameron said...

ျခေသၤ့ကၽြန္းကေလးကို ကိုညီလင္းသစ္ေရးခ်ျပမွပဲ ေတာ္ေတာ္ကေလးကို သာယာၾကည္ႏူး ေနခ်င့္စဖြယ္ ျမိဳ႔ကေလးတစ္ျမိဳ႔ျဖစ္သြားေတာ့တယ္...။ အိုေခ ေနာက္တပို႔စ္ကို ဆက္လိုက္ခဲ႔ပါဦးမယ္..း)

Anonymous said...

ကၽြန္းကေလးေပၚမွာ ေနဖူးသူမို႕ ျမင္ကြင္းေတြနဲ႕အတူ ေျခခ်ဖူးတာေလးေတြက အသစ္ေတြ ျပန္ျဖစ္လာတယ္။

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ကုိညီလင္းရဲ့ ျခေသၤ့ကၽြန္းခရီးေလးကုိစိတ္၀င္းစားရင္း
ပုံေလးေတြၾကည္႔ျပီးၾကည္ႏူးရင္းနဲ႔ပဲ လက္က်န္အပုိင္းေလးကုိေစာင္႔ေနပါတယ္

Aunty Tint said...

ဒီကေန႔ အညာခရီးကေရာက္မဆိုက္ ပို႔စ္အသစ္ေလး ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ခ်စ္ခင္ရသူေတြရဲ႕ အၿပံဳးေတြ တစ္ေတာလံုးပြင့္တဲ့ဆီ ေရာက္ခဲ့ၿပီဆိုေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္တာကလာက ႀကိဳးစားခဲ့ရသမွ် စိတ္ကူးေလး အေကာင္အထည္ေပၚသြားၿပီမို႔ ထပ္တူ၀မ္းသာၾကည္ႏူးမိတယ္ ေမာင္ညီလင္းေရ း)အေရးအသားေလးေတြနဲ႔ ရိုက္ခ်က္ေတြကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း စံနစ္တက်နဲ႔ ဖတ္ေကာင္း ၾကည့္လို႔ေကာင္းေပါ့။ ကြ်န္းကေလးရဲ႕ ရင္ခြင္မွာအိပ္ယာ၀င္သြားၿပီဆိုေတာ့ အိပ္ယာႏုိးလာမဲ့ ဒုတိယပိုင္းကို ပိုစိတ္၀င္စားတယ္ (ဘေလာ့ဂါေတြအခန္းက႑ပါလာေတာ့မွာမို႔ :P)
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

Anonymous said...

ပို့စ္ေခါင္းစဥ္ေလးဖတ္လိုက္ရတာနဲ့တင္ ျငိမ္း ကိုယ္တိုင္ ကၽြန္းကေလးရဲ့ရင္ခြင္ထဲေရာက္သြား သလိုပါပဲ၊ ေမွ်ာ္ရက်ိဳးနပ္ပါတယ္၊ အဖြင့္စကား က ဖတ္ရတာၾကည္ႏူးဖို့ ေကာင္းသလို ဦးဆံုးေတြ႔လိုက္ရတဲ့ ဓါတ္ပံုကလဲ ရင္ထဲကို တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းသြားေစပါတယ္၊ ျငိမ္ျငိမ္ေလး ဆက္လိုက္ခဲ့ပါ့မယ္။

ညိမ္းႏိုင္ said...

fine city ေပမယ့္ ဝန္ထမ္းေတြရဲ႕ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာပါးနပ္မႈ
ေၾကာင့္ ရိုးရိုးသားသားခရီးသည္ေတြအတြက္ စိတ္အေႏွာက့္အယွက္မျဖစ္ေစရပါဘူးအကိုရ... :)))
ေနာက္ထပ္အပိုင္းေတြမွာ အစ္ကုိနဲ႕အတူ ကၽြန္းလံုးပတ္လည္ လိုက္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္..... :)))))

Anonymous said...

ေမွ်ာ္ေနရတာဗ်ိဳ ့…
ဆက္လည္းလုုိက္အံုးမွာ…

ကိုကိုးအိမ္(မႏၱေလး) said...

စင္ကာပူရဲ႕လူေနမွဴ႕စတိုင္လ္ကို မြန္းက်ပ္တဲ့ညည္းညဴသံေတြၾကားမွာ ကိုညီ့စာေလးေတြနဲ႕ ပံုေလးေတြကို ဖတ္လိုက္ ၾကည့္လိုက္မိတာနဲ႕ တကယ့္ကို ၾကည္ႏူးဖို႕ေကာင္းတဲ့ Fine City ေလးတစ္ခုအျဖစ္ စိတ္ကူးထဲမွာတင္ ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္တယ္... တည္ျငိမ္တဲ့အေရးအသားနဲ႕ ဖတ္တဲ့သူရဲ႕ စိတ္ကိုဆြဲေဆာင္သြားတာ တကယ္ပညာသားပါတယ္.... ဒါနဲ႕ အမသူေျပာသလို ကြ်န္းသူကြ်န္းသားေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေပါင္းစည္းေတြ႕ဆံုမွဴ႕ေလးေတြကို ေနာက္တစ္ပုဒ္မွာ ၾကည့္ရျမင္ရဖတ္ရမယ္ ထင္ရဲ႕ေလ.... :)

ခင္မင္စြာျဖင့္
ကိုကိုးအိမ္

ေနာ္ေနာ္(စလံုးမွ စာဖတ္ပရိတ္သတ္) said...

ေစာင္႕ဖတ္ေနတာ။ဂ်ဳတီခ်ိန္ေတြနဲ႕မို႕ဖတ္လည္းဖတ္ေရာ တင္ပီးတာ 12hours ရွိသြားၿပီ။ေလာကၾကီးက ဘယ္လို ေနေန ခံစားတဲ႕သူအေပၚမူတည္ၿပီး နွစ္သက္ၾကည္နူးမွဳ၊စိတ္ညစ္ၿငဴးမွဳ ရသ အမ်ိဳးမ်ိဳးကြဲသြားတာပဲ။ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ ေရးတတ္ေတာ႕လည္း စာက ခ်စ္စရာေကာင္းသြားတာပဲ။မအိမ္သူနဲ႕ သားသားကေတာ႕ ကိုညီ႕ကို လြမ္းေနမလားပဲေနာ။ :)

blackroze said...

ကဲ..အကိုေရ
အပိုင္းဆက္ေလးေတြေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္လို႕

မိုးနတ္ၾကယ္စင္ said...

ထံုးစံအတုိင္း ေသသပ္လွပတဲ႔ အေရးအသားေတြနဲ႔
တိက်စံုလင္တဲ႔ ရုိက္ခ်က္ေတြဟာ ဟာကြက္မရွိေအာင္ကုိ
ေကာင္းလြန္းပါ႔...ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္းနဲ႔ အကုိ႔ပုိ႔စ္ေတြရဲ႕
အႏွစ္ကို တပုဒ္ထက္တပုဒ္သိျမင္ခံစားလာရတယ္...
အဲဒါေတြက အသိပညာဗဟုသုတျပည္႔စံုၾကြယ္၀မွဳရယ္..
အေရးအသားေျပျပစ္ေကာင္းမြန္မွဳရယ္..
စာဖတ္သူေတြအေပၚမွာ ရုိးသားပြင္႔လင္းရင္းႏွီးစြာ
ေႏြးေထြးပ်ဳငွာမွဳရယ္....ကုိယ္သိသမွ်ကို မွ်ေ၀ေပး
ခ်င္တဲ႔ ေစတနာေတြရယ္...အဲဒါေတြအားလံုးကုိ
အကို႔ပို႔စ္ေတြကို ဖတ္ရင္းနဲ႔ကို ရင္နဲ႔ရင္းျပီး
ခံစားမိျပန္ရဲ႕...ေနာက္ျပီး သာယာေအးခ်မ္းတဲ႔
အသံကိုလဲ ဘုရားသခင္အလုိေတာ္အရ
အကိုက ပိုင္ဆုိင္ထားျပန္တယ္....အကိုေရ..ကၽြန္းေလးဘယ္ေလာက္ေသးေသး ဘယ္ေလာက္ေ၀းေ၀းးးးးးးးး
အပုိင္း၂ ကိုအေျပးလုိက္ခဲ႔မယ္ အကုိရာ...
ေနာက္ပို႔စ္ကို ဖတ္ဖုိ႔ရာ စိတ္ေစာေနမိတယ္...:)))
ျခေသၤ့ကြ်န္းေလးရဲ႕ ရင္ခြင္မွာ ပထမဆံုးအိပ္ရာ၀င္တဲ႔
ညဟာ အကို႔အတြက္ ေကာင္းေသာညေလးျဖစ္ပါေစ

အရမ္းသေဘာက်မိတဲ႔ အခ်က္တစ္ခုရွိတယ္..
(က်ေနာ္သတိထားမိတာက ျခေသၤ့ကြ်န္းကေလးရဲ႕ လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရမႈပါ၊ ည ၁၂ နာရီ၊ ၁ နာရီမွာလည္း မိန္းကေလးေတြ တစ္ေယာက္ထဲ သြားေနတာ ေတြ႔ရတယ္၊ ဘယ္သူကမွ ေႏွာင့္ယွက္ခ်င္တဲ့ အရိပ္အေယာင္မ်ိဳး မျပၾကဘူး၊ အားလံုးက လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး....)
ဆုိတာကိုပါ...အဲဒါကေတာ႔ ဟုတ္တယ္...
စလံုးမွာေက်ာင္းတက္ေနတဲ႔ မုိးနတ္အသိညီမေလး
ေျပာလို႔ အရမ္းအံ႔ၾသေနမိတာ

ခင္မင္ေလးစားလ်က္
မုိးနတ္

Anonymous said...

က်န္ေသာအပိုင္းေလးေတြ ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနပါတယ္ (^.^)
AA

Shinlay said...

ကိုယ္တိုင္ေရာက္ေနသလိုခံစားရတယ္။
ေက်းဇူးေနာ္ကိုညီ။ က်န္တဲ့အပိုင္းေတြေစာင့္ေနပါတယ္။

မဒမ္ကိုး said...

ေတာ္ေတာ္လွတဲ႕ျမိဳ႕ပါလား း)))

ညီလင္းသစ္ said...

အစ္မသက္ေဝ...
အဟမ္းဟမ္း.. မနက္အိပ္ရာႏိုးစ.... ကိုယ့္ႏိႈးစက္ကေလ ေနာက္က်.. :D

ညီမေလးဇြန္...
ဝမ္းသာ၊ ၾကည္ႏူးရမႈဟာ ထပ္တူ၊ ထပ္မွ်ပါပဲ...၊

johnmoeeain...
I hope I'd feel the same way as I did for next times and not only on the first day. :)

အစ္မခ်စ္ၾကည္ေအး...
ဟုတ္ကဲ့..၊ က်ေနာ့္အတြက္လည္း ထပ္တူမ႐ွိႏိုင္ခဲ့ေသာ ေန႔ရက္မ်ားပါပဲ အစ္မေရ..၊ း)

ညီမစန္းထြန္း...
စကၤာပူကို လြမ္းတယ္ဆိုတာေတာ့ နည္းနည္းေလးမွ သံသယ မျဖစ္မိပါဘူး၊ ၆ ရက္တာပဲ ေနခဲ့ရသူေတာင္ သတိရေနမိတာ ကလား...၊

ေမာင္မ်ိဳး...
ဒါ႐ိုက္တာဝိုင္း ႐ုိက္ခဲ့တဲ့ ̔အဲ့ဒီ အခန္းျဖတ္̕ ဇတ္ကားေလးကို မဆီမဆိုင္ သတိရေနတာ..၊ းD

မအိုင္အိုရာ...
စိတ္႐ွည္လက္႐ွည္နဲ႔ အားေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ...၊

ညီမေ႐ႊအိမ္စည္...
ေနာက္တစ္ပုဒ္အတြက္ အခုကတည္းက ႀကိဳၿပီး ဂိုက္လိုင္း ခ်ေပးထားတယ္ေပါ့..၊ း) က်ေနာ္က ေနာက္ထပ္ ေလယာဥ္ကြင္းပံု ၁၀ ပံုေလာက္ တင္မလို႔ လုပ္ေနတာ...၊

ညီမမိုး...
ၿမိဳ႕ကေလးက တကယ္ပဲ ခ်စ္စရာ ေကာင္းပါတယ္၊ အနည္းဆံုးေတာ့ ၆ ရက္ေလာက္ပဲ ေနခဲ့ရသူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အျမင္မွာေပါ့ေလ...၊ း)

အစ္မအၿပံဳးပန္း...
ေရာက္ဖူး၊ သိဖူးထားေပမယ့္ စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ လာဖတ္တာကို ေက်းဇူးပါ အစ္မေရ...၊

ညီမစံပယ္ခ်ိဳ...
အၿမဲလိုလို မပ်က္မကြက္ လာအားေပးတာ ေက်းဇူးအမ်ားႀကီး တင္ပါတယ္ေနာ္..၊

တီတင့္...
ဟုတ္ကဲ့..၊ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေရာက္သြားခဲ့လို႔ က်ေနာ္လည္း ဝမ္းသာမိတယ္ တီတင့္၊ တီတင့္လည္း ဘေလာ့ဂါေတြနဲ႔ ဆံုေတြ႔ခန္းကို စိတ္ဝင္စားေနတာပဲကိုး...၊ း)

ၿငိမ္း...
က်ေနာ္လည္း မအားလပ္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း မေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ၊ စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ လိုက္လည္မယ္ ဆိုလို႔လည္း ဝမ္းသာစြာနဲ႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ..၊

ကိုညိမ္း...
အဲဒါေတာ့ အမွန္ပဲဗ်..၊ က်ေနာ္ ဆံုခဲ့ရသူေတြက တကယ့္ကိုပဲ fine ျဖစ္ၾကတယ္၊ အေပါင္း လကၡဏာ fine ကို ေျပာတာေနာ္..၊ း))

အမည္ဝွက္စာဖတ္သူ...
ေက်းဇူးပါဗ်ာ..၊ ဆက္လည္း လိုက္ခဲ့ပါဦး...၊ း)

ကိုကိုး...
ႏွစ္သက္တာ သိရလို႔ ဝမ္းသာရပါတယ္ ညီေရ၊ အင္း... ကြ်န္းသားေတြနဲ႔ ဆံုေတြ႔မႈကို ေတာင္းဆိုသူေတြေတာ့ မ်ားသထက္ မ်ားလာၿပီ၊ း) ထူးထူးျခားျခား ကြန္မန္႔ေလး ထားသြားလို႔လည္း ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ဗ်ာ..၊

(မ)ေနာ္ေနာ္...
ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ၊ ျဖစ္ရပ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ၾကည့္သူရဲ႕ ႐ွဳေထာင့္ကိုလုိက္လို႔ ျမင္ကြင္းေတြကလည္း ကြာသြားတတ္ၾကတာ မ်ားပါတယ္၊ း) အလုပ္တာဝန္ေတြ ၾကားကေန သတိတရနဲ႔ ေစာင့္ဖတ္ေနလို႔လည္း ေက်းဇူးအမ်ားႀကီး တင္ပါတယ္ေနာ္...၊

ညီမblackroze...
ဆက္ၿပီး တင္ပါ့မယ္ ညီမေရ...၊

ညီမမိုးနတ္...
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ႏွစ္လုိဖြယ္ရာ ကြန္မန္႔႐ွည္ႀကီးအတြက္ တကယ့္ကို ေက်းဇူးပါဗ်ာ၊ အင္း.. ဒီလုိကြန္မန္႔ မ်ားမ်ားရရင္ က်ေနာ့္အိမ္ေတာ့ ၾကယ္ျမင္၊ လျမင္ ျဖစ္ေတာ့မွာပဲ၊ းD စိတ္ထဲ႐ွိသလို ေရးလိုက္တာက စာဖတ္သူေတြနဲ႔ အႀကိဳက္ခ်င္း တိုက္ဆိုင္တာ သိရလို႔ ဝမ္းေျမာက္ရပါတယ္၊ ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာနဲ႔ အၿမဲလိုလို လာလည္တဲ့ အတြက္လည္း ေက်းဇူးစကား ဆိုပါရေစဦး ညီမေရ...၊ း)

AA...
ဒီတစ္ခါေတာ့ သိပ္မၾကာရေအာင္ ႀကိဳးစားပါ့မယ္...၊ း)

အစ္မ႐ွင္ေလး...
လိုက္ခဲ့ပါ အစ္မ႐ွင္ေလး၊ အတူတူ ဆက္လည္ရေအာင္..၊ း)

ညီမ မဒမ္ကိုး...
လွခ်က္ကေတာ့ လက္ကုန္ပဲ ညီမရဲ႕..၊ အခြင့္သာရင္ တစ္ခါေလာက္ သြားလည္ဖို႔ေတာင္ က်ေနာ္က တိုက္တြန္းခ်င္ေနမိတာ...။ း))

ျမေသြးနီ said...

ကိုညီေရ...
စကာၤပူခရီး ထေျမာက္ခဲ့ၿပီေပါ့...
ခရီးသြားေဆာင္းပါးက အစပိုင္းမွာတင္ စြဲေဆာင္မႈအား အေတာ္ ေကာင္းေနၿပီ။ လာမယ့္ အပိုင္းေတြကို ေမွ်ာ္တလင့္လင့္ျဖင့္ ေစာင့္ေနဆဲပါလို႔..။

ညိဳေလးေန said...

အပိုင္း ( ၂ ) အတြက္ အိပ္ရာထပါေတာ့ဗ်ဳိ႕လို႔ ဖတ္ၿပီးၿပီးခ်င္း ႏွဳိးသြားပါတယ္အစ္ကို... :))

Anonymous said...

thx for the post and pic

Anonymous said...

Waiting Part 2 and nice photos...
Ma Theint

Anonymous said...

MOODS အတြက္ရင္တုန္ပန္းတုန္ျဖစ္သြားရတဲ့အတြက္
ေဆာရီး ဆရာညီ ငါလည္းအဲဒီအတြက္ရင္ခုန္ခဲ့ရပါ့ကြာ.။
ဘာကိုဆိုလိုတယ္ဆိုတာ ဆရာညီသိမွာပါ..။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေက်းဇူးဟ ေနာက္တစ္ခါမွာေတာ့ဘာမွယူမလာပါနဲ႕ေတာ့
ဒီတစ္ခါဆိုရင္ကြဲမလားပဲ..:P

khin oo may said...

ေရးတတ္လုိက္တာ.

khin oo may said...

တို႕လဲသူ႕လုိေရးတတ္ခ်င္တယ္ ဝါး........

မိုးညခ်မ္း said...

ကိုညီေရ ... ဓါတ္ပံုေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႕ဖတ္ရတာ ကိုယ္တုိင္ေရာက္သြားသလိုပါပဲ ... ေနာက္ထပ္အပုိင္းေလးကို ေမွ်ာ္ေနပါသည္ ... :)

Kabyar said...

တင္ျပီးျပီးခ်င္း ေန ့မွာပဲ ဖတ္သြားေပမယ့္ ခုမွပဲ ျပန္လာေျပာရေတာ့တယ္...။။ ဒီတစ္ခါေတာ့ အသစ္လို ့ လာမေအာ္ေတာ့ပဲ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ တိတ္တိတ္ေလး လာလာေခ်ာင္းၾကည့္ရင္းနဲ ့ တင္ျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ဖတ္ႏိုင္လိုက္တယ္...။။ (အသစ္လို ့လာမေအာ္ဆို....ခရီးကျပန္ေရာက္တဲ ့အခါ အရာရာ အသားမက်ႏိုင္တတ္တာကို ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ေနပါရဲ ့ :D :D

ကိုညီေရးလိုက္မွပဲ ကၽြန္းကေလးကေရာ အစားအစာေတြကပါ စိတ္၀င္စားစရာေတြ ျဖစ္သြားသလိုပါပဲလား....။။
ကိုယ္တိုင္ေတာင္ အာ့ကၽြန္းကေလးကို ျပန္စိတ္၀င္စားသြားတယ္။။
ကၽြန္းကေလးကို ပ်င္းရိျငီးေငြ ့ေနသူေတြအတြက္ မ်က္လံုးကေလးေတြအေရာင္လက္.. စိတ္ေတြႏိုးထလာအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္မယ့္ ကၽြန္းကေလးအျဖစ္ဆက္ဖတ္ဖို ့ စိတ္၀င္စားေနပါျပီေလ......။။။။။
ဇာတ္ဆရာေရ သင့္တင့္ရာ တီးလံုးေလးနဲ ့ ျမန္ျမန္သာ ေနာက္တစ္ခန္း..... စလွမ္းလိုက္ပါေတာ့...။။ :P :P :P

Anonymous said...

great way to start with... waiting.. :)
N/A

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

အကိုေရ.. တဆင့္ မွ်ေဝေပးတာေတာင္ ဖတ္ရသူမွာ ရင္ေတြခုန္လို႕.. အကိုဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္ရြင္ၾကည္္နူးေနမယ္ ဆိုတာ ..ခန္႕မွန္းမိပါရဲ႕အကို .. ေပ်ာ္စရာၾကီး...:)))

Kabyar said...

အပိုင္း(၁)မွာေျပာခဲ ့သလို ဆက္ျပီးေျပာပါရေစေတာ့....

ကိုညီေရးလိုက္မွပဲ ကၽြန္းကေလးကေရာ အစားအစာေတြကေရာ ေနရာေလးေတြကပါ စိတ္၀င္စားစရာေတြ ျဖစ္သြားသလိုပါပဲလား....။။
ကိုယ္တိုင္ေတာင္ အာ့ကၽြန္းကေလးကို ျပန္စိတ္၀င္စားသြားတယ္။။
ကၽြန္းကေလးကို ပ်င္းရိျငီးေငြ ့ေနသူေတြအတြက္ မ်က္လံုးကေလးေတြအေရာင္လက္.. စိတ္ေတြႏိုးထလာအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္မယ့္ ကၽြန္းကေလးအျဖစ္ဆက္ဖတ္ဖို ့ စိတ္၀င္စားေနပါျပီေလ......။။။။။

ဇာတ္ဆရာေရ သင့္တင့္ရာ တီးလံုးေလးနဲ ့ ျမန္ျမန္သာ ေနာက္တစ္ခန္း..... ဆက္လွမ္းလိုက္ပါေတာ့...။။ :P :P :P

Amber said...

ျခေသၤ့ကြ်န္းရဲ႕ ညဟာ အိပ္ရာဝင္ဖို႔ ဝန္ေလးတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္လိုပါပဲ...၊

I like the sentence. LOL..