25 June 2014

ဒုတိယမၸိ ျခေသၤ့လည္ျပန္...


ျခေသၤ့ကြ်န္းကေလးကို ဒုတိယအႀကိမ္ သြားခဲ့တာ ျပန္ေရာက္လို႔ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာၿပီးမွပဲ အဲဒီအေၾကာင္းကို တကယ္ခ်ေရးျဖစ္ေတာ့တယ္၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ဖက္ကၾကည့္ေတာ့လည္း ေလယာဥ္လက္မွတ္ကို ဝယ္ထားၿပီး ၇ လေက်ာ္ ၾကာမွပဲ ေလယာဥ္ကို တကယ္စီးျဖစ္ခဲ့တာဆိုေတာ့ ခရီးစဥ္တစ္ခုမွာ ေစာင့္ဆိုင္းရတာေတြက Before ေရာ၊ After ေရာအတြက္ အက်ံဳးဝင္တယ္လို႔ပဲ ဆိုရမလား မသိ…၊ ေလယာဥ္လက္မွတ္က ပ႐ိုမိုး႐ွင္းကာလ ေစ်းခ်ေရာင္းေနခ်ိန္မွာ ဝယ္ျဖစ္လိုက္တာပါ၊ ဟိုအရင္ ပို႔စ္တစ္ခုမွာ က်ေနာ္ေရးခဲ့သလိုပဲ၊ ပံုမွန္ေစ်းထက္ တဝက္ေလာက္ နည္းတဲ့လက္မွတ္ကို ေတြ႔တာနဲ႔ မရည္႐ြယ္ထားပါဘဲ ဒီခရီးေလးကို စီစဥ္ျဖစ္သြားခဲ့တယ္၊ စကၤာပူေလေၾကာင္းက က်ေနာ့္အိမ္နဲ႔ ပိုနီးတဲ့ ဂ်ီနီဗာ ေလဆိပ္မွာ မဆိုက္ပါဘူး၊ ၃ နာရီေလာက္ ရထားနဲ႔သြားရတဲ့ ဇူးရစ္ၿမိဳ႕ကေနပဲ ထြက္ပါတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ မနက္ ၁၀ နာရီခြဲမွာထြက္မယ့္ ေလယာဥ္ကိုစီးဖို႔အတြက္ အိမ္ကေန မနက္ ၅ နာရီမွာ စ,ထြက္ရတယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ ေဆာင္းတြင္းရဲ႕ အေငြ႔အသက္ေတြ လႊမ္းၿခံဳထားတဲ့ ျမဴခိုးေဝေဝ မနက္ခင္းေလးတစ္ခုကို ပုခံုးမွာလြယ္ပိုးရင္း မိတ္ေဆြေတြ ႐ွိရာဆီကို က်ေနာ္ထြက္လာ ခဲ့ေတာ့တယ္…၊


အေနာက္ကေန အေ႐ွ႕ကိုသြားရတဲ့ ၁၂ နာရီၾကာခရီးမွာ ေလယာဥ္ေပၚမွာပဲ မိုးခ်ဳပ္ပါတယ္၊ က်ေနာ့္အေ႐ွ႕က တီဗီကေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာေတာ့ ထုနဲ႔ထည္နဲ႔ ေစာင့္ႀကိဳေနတဲ့ အေမွာင္ထုထဲကို ေလယာဥ္ကေလးက တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ဝင္တိုးေနေလရဲ႕…၊ ခရီးဆံုးျဖစ္တဲ့ ကြ်န္းကေလးေပၚမွာေတာ့ အာဂႏၲဳကြ်န္းသားေတြက အိပ္ေမာက်ေနၾကေရာေပါ့…၊


မနက္အေစာႀကီး ေဝလီေဝလင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚနားကေန ျဖတ္ပ်ံေတာ့ A380 Airbus ထဲမွာ အိမ္လြမ္းစိတ္ေလး တရိပ္ရိပ္တက္လာခဲ့တယ္၊ ႀကိဳးၾကာငွက္ေတြရဲ႕ ပ်ံသန္းမႈမ်ိဳးနဲ႔ဆို ရန္ကုန္က က်ေနာ့္ရဲ႕ ေအာက္ဖက္နားမွာ နီးနီးကေလးရယ္…၊ တဆက္ထဲမွာ MH370 ကုိလည္း သတိရသြားတယ္၊ ဒီေလယာဥ္ႀကီး ေပ်ာက္သြားခဲ့တာက ပူပူေႏြးေႏြးပဲ ႐ွိေသးတဲ့အခ်ိန္၊ အခုေနသာ က်ေနာ္စီးေနတဲ့ ေလယာဥ္လည္း ညာဖက္ကို ခ်ိဳးခ်လိုက္မယ္ဆိုရင္ MH370 ပ်ံသန္းခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းထဲကို ေရာက္သြားမွာပဲ၊ MH370 ရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ့္ေ႐ွ႕က တီဗီကို က်ေနာ့္လိုမ်ိဳး ေအးေအးသက္သာ ထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့သူ ႐ွိခဲ့မယ္ မထင္ဘူး၊ အဲဒီေလယာဥ္ေပၚက ခရီးသည္ေတြရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေလယာဥ္တစင္းေပၚမွာ လိုက္ပါသြားရင္း စဥ္းစားၾကည့္တဲ့အခါ အေတာ့္ကို ထိတ္လန္႔ေၾကကြဲစရာ ေကာင္းလွတယ္…၊


ခရီးေရာက္မဆိုက္ Jurong ငွက္ဥယ်ာဥ္ကို သြားလည္ျဖစ္တယ္၊ ငွက္ႀကီးဝံပိုေတြ၊ ငွက္ႀကီးတံုးစပ္ေတြနားမွာ ဒီပံုေလး႐ိုက္ျဖစ္ပါတယ္၊ ငွက္ခ်င္းတူေပမယ့္ တခ်ိဳ႕က ကင္မရာမွန္ဘီလူးေ႐ွ႕မွာ ေတာင္ပံတျဖန္႔ျဖန္႔နဲ႔ ခ်ီခ်ီႂကြႂကြ၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ရပ္တန္႔ေငးေမာရတဲ့ ပရိတ္သတ္သက္သက္…၊


ငွက္႐ံုတခုေ႐ွ႕မွာ ေတြ႔မိတဲ့ ဒီပန္းပု႐ုပ္ကို သေဘာက်လို႔…၊ ပလာစတာ႐ုပ္တု ထင္တာပဲ၊ သေဘာက်တာက သူ႔ရဲ႕အၿပံဳးကိုပါ၊ အာဖရိကတို႔၊ အိႏၵိယတို႔က ေက်းလက္ေတြမွာ ေရခပ္ျပန္လာတဲ့ ကေလးမေလးေတြ ႐ွိပါေရာလား၊ လမ္းမွာ တခါတေလ တိုးရစ္ေတြနဲ႔တိုးလို႔ ဓာတ္ပံုေတြဘာေတြ အ႐ိုက္ခံရတဲ့အခါ အဲဒီလိုကေလးမေလးေတြ ၿပံဳးေလ့႐ွိတဲ့ အၿပံဳးမ်ိဳး…၊ ကိုယ့္ကိုခ်ိန္ထားတဲ့ ကင္မရာႀကီးေ႐ွ႕မွာ ၿပံဳးတာေတာ့ ႀကိဳးစားၿပံဳးတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ႐ွက္႐ြံ႕ဟန္ေလးစြက္ေနတဲ့ အၿပံဳးမ်ိဳး…၊ း)


ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ခ်ေကြ်းထားတဲ့ ငွက္ေပ်ာသီးေတြကို ေခ်ာင္းေနတဲ့ ဒီငွက္ကေလးရဲ႕ ဖ်တ္လတ္ႏိုးၾကားမႈနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္အေပၚ သတိနဲ႔ ေနပံုကို သေဘာက်မိတယ္၊ သူ႔ေျခေထာက္က ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္ကြင္း ကေလးသာမပါရင္ ဓာတ္ပံုက ပိုၿပီးသဘာဝ က်မွာပါ၊


“ အခ်စ္ ဆိုသည္မွာ ”…၊


♫♫♪ အေဆြးဆံုးအေတြးမ်ား ငါခံစား မင္းသိမွာပါ xxxxx ငါေလ တေယာက္ထဲ အထီးက်န္… ♪♪♫


ေအာက္ခ်င္း၊ ၾကက္တူေ႐ြး၊ ကတၱဝါ စတဲ့ငွက္ေတြနဲ႔ျပတဲ့ High Flyers Show နဲ႔ စြန္၊ သိမ္း၊ ဇီးကြက္ စတဲ့အသားစား ငွက္ေတြနဲ႔ျပတဲ့ Kings of the Skies Show ႏွစ္ခုကိုလည္း ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္…၊


ပင္နီဆူလာကေတာ့ မေရာက္လို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ…၊ လူေတြ သိပ္မမ်ားေသးတဲ့ ပင္နီဆူလာရဲ႕ မနက္ခင္းေတြဟာ တမ်ိဳးေလး ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းတယ္၊


ဘယ္သူနဲ႔မွ ခ်ိန္းထားတာမ႐ွိတဲ့အတြက္ ပင္နီဆူလာရဲ႕ အထပ္တိုင္းကိုတက္ၿပီး ဆိုင္ခန္းအားလံုးကို က်ေနာ္ ေအးေအးလူလူ ေလွ်ာက္ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္၊ တေနရာမွာေတာ့ ေဟာဒီဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ကို သေဘာက်လို႔ ရပ္ၾကည့္ေနမိတယ္၊ ဒီကြ်န္းကေလးေပၚက ျမန္မာေတြအတြက္ ဝန္ေဆာင္မႈကေတာ့ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ကအစ ႐ွိတာကိုး…၊ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္မွ ျမန္မာလိုေတာင္ မဟုတ္ဘူး၊ မြန္လိုေကာ ႐ွမ္းလိုေကာ ေတြ႔မိတယ္၊ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ေ႐ွ႕မွာ ေျခသည္းထိုင္ညွပ္ေနတဲ့ အမႀကီးက သူ႔ဆိုင္ကိုရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို ဆံပင္ညွပ္မယ့္သူလို႔ ထင္သြားလား မသိဘူး၊ “ဘယ္လိုပံုစံ ညွပ္ခ်င္လဲ ေမာင္ေလး၊ ဒီဇိုင္းမ်ိဳးစံု ႐ွိတယ္၊ လာေလ…” လို႔ လွမ္းေခၚတယ္၊ က်ေနာ္ကလည္း “ဆံပင္ေတာ့ မညွပ္ေတာ့ပါဘူး အမရယ္၊ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အမရဲ႕ဆိုင္ကို အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုတပံုေလာက္ပဲ ႐ိုက္ခ်င္တာပါ၊ ရမလားခင္ဗ်” လို႔ ေမးၿပီး ေဟာဒီပံုေလးကို ႐ိုက္ခဲ့လိုက္တယ္…၊


ပင္နီဆူလာမွာ ဟိုတေခါက္လာကတည္းက သတိထားမိၿပီး သေဘာက်ေနခဲ့တာ တခု႐ွိတယ္၊ တျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ စက္ေလွကားေတြမွာ ကပ္ထားတဲ့ ေဟာဒီစာတန္းပါ၊ ေက်းဇူးျပဳ၍ ေဘးကပ္ရပ္ပါ-တဲ့၊ ၾကည့္ေတာ့ သူ႔စက္ေလွကားကျဖင့္ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးရယ္…၊ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အလြယ္တကူ ေက်ာ္တက္လို႔ရမွာ က်ေနတာပဲ၊ က်ေနာ္လိုက္ၾကည့္မိသေလာက္လည္း ဘယ္သူမွ ေလွကားေပၚမွာ ေဘးကေန အတင္းျဖတ္မတက္ၾကပါဘူး၊ တေယာက္ပဲရပ္စီးလို႔ရတဲ့ စက္ေလွကားမွာ အားလံုးလိုလိုကလည္း တေယာက္စီပဲ ရပ္စီးၾကတာပါပဲ၊ း) ဒါမွမဟုတ္ စက္ေလွကားထိပ္မွာ ပိတ္မရပ္ပါနဲ႔ လို႔မ်ား ေျပာခ်င္သလားပဲ၊ စက္ေလွကားေပၚမွာ ကပ္ထားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္ကေတာ့ စက္ေလွကားစီးရင္ ေဘးကပ္ရပ္ဖို႔ ေျပာတာလို႔ပဲ နားလည္မိတာပါပဲ…၊ (တကယ့္အမွန္ကေတာ့ စက္ေလွကားစီးရင္ ေဘးအစြန္းနား သိပ္မကပ္ပါနဲ႔လို႔ သတိေပးထားတာပါ…) းD


ပင္နီဆူလာရဲ႕ ဝင္ေပါက္ညာဖက္မွာ Fujifilm ဆိုတဲ့ ဓာတ္ပံုဆိုင္တဆိုင္ ႐ွိပါတယ္၊ ဆိုင္ေ႐ွ႕ က်ေနာ္ျဖတ္ေတာ့ “ဘာလိုခ်င္လဲ၊ ဘာ႐ွာလဲ၊ ၾကည့္ပါ” လို႔ ဝန္ထမ္းတေယာက္က လွမ္းေခၚတယ္၊ က်ေနာ္က လွည့္ေတာင္မၾကည့္ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တေခါက္ ျဖတ္ခ်ိန္မွာ ပံုထဲက ေဟာဒီခ်ာတိတ္က ပုခံုးမွာလြယ္ထားတဲ့ က်ေနာ့္ကင္မရာကို ငံု႔ၾကည့္ၿပီး “ဘာမွန္ဘီလူး တပ္ထားတာလဲ” လို႔ စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ ေမးတယ္၊ က်ေနာ္က 16-35 mm လို႔ ေျဖလိုက္ေတာ့ “ဟား...ေကာင္းတာေပါ့၊ Version 2 ထင္တယ္ေနာ္” ဆိုၿပီး စကားဆက္တယ္၊ က်ေနာ္က “ဟုတ္တယ္၊ Version 2” ဆိုၿပီး စကားေထာက္ေပးလိုက္ေတာ့ “16-35 mm ကို ဘယ္လိုကင္မရာမ်ိဳးမွာ တပ္သံုးေနပါလိမ့္” ဆိုၿပီး ဆက္လာျပန္တယ္၊ အဲဒီလို သူတခြန္း၊ ကိုယ္တခြန္းနဲ႔ ေျပာေနလိုက္တာ သတိထားမိခ်ိန္က်ေတာ့ က်ေနာ္က သူ႔ဆိုင္ထဲကို ေရာက္ၿပီးသား ျဖစ္ေနေရာ…၊ ဒီလူငယ္ေလးက သူေစ်းေရာင္းခ်င္တာကို ေ႐ွ႕တန္းမတင္ဘဲ က်ေနာ္နဲ႔ ဓာတ္ပံုအေၾကာင္း၊ ကင္မရာပစၥည္းေတြအေၾကာင္း အေတာ္ၾကာၾကာ ေျပာၿပီးမွ က်ေနာ္ဘာလိုအပ္ေနလဲ ဆိုတာကို သိေအာင္လုပ္ယူခဲ့တယ္၊ က်ေနာ္က “မင္း အေတာ့္ကို ပါးနပ္တဲ့ေကာင္ပဲ၊ မၾကာခင္ ဆိုင္မန္ေနဂ်ာ ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္တယ္” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ႐ွက္ကိုး႐ွက္ကန္းနဲ႔ သူ မေနတတ္ဘူး ျဖစ္သြားတယ္၊ သူ႔ရဲ႕ ေစ်းေရာင္းနည္းကို သေဘာက်သြားလို႔ က်ေနာ္လည္းသူ႔ဆိုင္ကေန မွန္ဘီလူး filter ေတြ၊ LCD ဖံုးတဲ့ film ေတြ ဝယ္ျဖစ္သြားတယ္၊ သူ႔နာမည္က Kelbim လို႔ေခၚပါတယ္၊ မေလး႐ွားကေန အလုပ္ လာလုပ္တာ၊ ပင္နီဆူလာနဲ႔ မနီးမေဝးမွာ အခန္းေလးတခန္း ယူထားၿပီး စေန၊ တနဂၤေႏြက်မွ မေလးကို ျပန္တယ္၊ အသက္ ၂၅ ႏွစ္မွာ အလုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လုပ္ဖူးေနခဲ့ၿပီ၊ အားလပ္ရက္ေတြမွာ စကၤာပူနဲ႔ယွဥ္ရင္ ေစ်းသက္သာတဲ့ ဖူးခက္ကို သြားလည္ရတာ သေဘာက်တဲ့ မေလးလူငယ္ေလးက က်ေနာ္ထြက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ျခေသၤ့ကြ်န္းကေလးရဲ႕ လူေနမႈစရိတ္ ျမင့္မားတဲ့အေၾကာင္း ညည္းတြားၿပီး က်န္ခဲ့ေလရဲ႕…၊


“အင္းေလး” မွာ စားျဖစ္ခဲ့တဲ့ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ တခြက္…၊ ခ်ဥ္ေပါင္ဟာ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္ေတြ႔ေတြ႔ ခ်ဥ္ၿပံဳးခ်ဥ္ၿပံဳးနဲ႔ အရင္တုန္းကလို အရသာ႐ွိဆဲ…၊ း)


ရတနာဂီရိမွာ အိမ္နိမ့္စံဘဝနဲ႔ ျဖတ္သန္းေနရတုန္း ႀကိဳက္လြန္းလို႔ ေသြးေပါင္ေတြတက္တဲ့အထိ သီေပါမင္း ခဏခဏစားခဲ့ေလ့႐ွိတဲ့ ဟင္းတခြက္ကို ရတနာဂီရိရဲ႕ ဟိုးအေ႐ွ႕ေတာင္ဖက္ယြန္းယြန္းဆီက ကြ်န္းပိစိကေလးေပၚမွာ က်ေနာ္လည္း စားခဲ့တယ္…၊


ျခေသၤ့ကြ်န္းကေလးကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့တႏွစ္က အတိုင္း မေျပာင္းမလဲပါပဲ၊ ပူျပင္းတဲ့ ေနေရာင္ေအာက္မွာ မလႈပ္မယွက္ရပ္ေနၾကတဲ့ မိုးေမွ်ာ္တိုက္တာေတြ အစီအရီနဲ႔…၊ ထို႔အတူပဲ အဲဒီတိုက္တာေတြၾကားမွာ က်င္လည္ေနထိုင္ၾကတဲ့ ခ်စ္ခင္ရေသာ မိတ္ေဆြေတြကလည္း အရင္အတိုင္း မေျပာင္းမလဲပါပဲ၊ က်ေနာ္သိကြ်မ္းဖူးတဲ့ လူအေရအတြက္ နည္းသြားတာကလြဲရင္ ခင္မင္ေဖာ္ေ႐ြမႈကေတာ့ တကယ့္ကိုပဲ အရင္အတိုင္း တည္တံ့ခိုင္မာစြာ ထုနဲ႔ထည္နဲ႔ ႐ွိေနဆဲ…၊ အဲဒါေၾကာင့္လည္း က်ယ္ေျပာပါတယ္ဆိုတဲ့ ေနရာေတြအမ်ားႀကီးကို ေက်ာ္ၿပီး ေဟာဒီကြ်န္းေသးေသးေလးဆီကိုပဲ က်ေနာ္ ဒုတိယမၸိ ထပ္ေရာက္ျဖစ္ခဲ့တာ အံ့ၾသစရာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေလ…။ ။


ညီလင္းသစ္
၂၅ ဇြန္၊ ၂၀၁၄

13 comments:

Anonymous said...

တတိယမိၸ....ေမွ်ာ္


ညီ

Anonymous said...

stand clear of the side means stand away from the sides

Anonymous said...

ေနာက္တစ္ေခါက္ေတာ႔ အမိျမန္မာျပည္မွာ စိတ္တုိင္းက်ဧည္႔ခံခြင္႔ရတဲ႔သူျဖစ္ခ်င္တယ္အကိုေရ

စိန္စိန္တင္ တျဖစ္လဲ တင္သိန္းေအး :P

ညိဳေလးေန said...

ဒီဘေလာဂ္ဂါႀကီးႏွယ္ ေဆြးတာေတာင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မေဆြးရဘူး :'(

ေတာက္တဲ့ႀကီး ကိုယ္စား ေျပာေပးတာပါ အစ္ကို :P

ျမေသြးနီ said...

ကိုညီေရ...
ဓာတ္ပံုေတြက ထံုးစံအတိုင္း ေသသပ္၊ လွပ၊ ကင္မရာ အယူအဆေကာင္းေကာင္းနဲ႔မို႔ ၾကည့္မ၀ပါပဲ။ ဘေလာ့လဲ အသစ္မေရးျဖစ္ေတာ့ ကြန္မန္႔ေတြ မေတြ႔တာ ၾကာေပမဲ့ သတိရေၾကာင္းပါ။

Anonymous said...

ေၿခေထာက္က အဝါလိုင္းကိုေက်ာ္ၿပီး ေဘးဖက္ သိပ္ကပ္ေအာင္ မရပ္ရပါ။ ေၿခေထာက္ညွပ္ပါတတ္ပါသည္။

Cameron said...

ထံုးစံအတိုင္း အစ္ကို႔ခရီးသြားပို႔စ္ေတြက စိတ္၀င္စားစရာဓါတ္ပံုေတြစံုစံုလင္လင္နဲ႔ ဆြဲေဆာင္လြန္းတဲ႔အေရးအသားေတြကို ဖတ္ရႈေတြးေငးသြားခဲ႔ပါတယ္...း)

ညီလင္းသစ္ said...

ညီ…
ေလယာဥ္လက္မွတ္ခေတြ လိုက္ၾကည့္ဦးမယ္ဗ်ာ…၊

Anonymous…
Oh yes.. of course! That's the meaning. Why didn't I think about that? :) Thanks for the correction anyhow!

ညီမဒိုးကန္…
စကၤာပူက တင္သိန္းေအးၿပီိးေတာ့ ျမန္မာျပည္က စိန္စိန္တင္ ကိုလည္း ျပန္ေတြ႔ခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ…၊ း)

ညီမညိဳေလး…
အဲဒီ ေတာက္တဲ့ကလည္း ဝင္ခလုတ္၊ ထြက္ခလုတ္ ေနရာမွာမွ အပီအျပင္ကို ေဆြးေနတာကိုးဗ်…၊ း)

အစ္မျမေသြး…
ဟုတ္တယ္ေနာ္၊ က်ေနာ္တို႔ေတြ အေရးက်ဲကုန္ၾကေပမယ့္ သတိရျခင္းေတြ က်န္ေသးလို႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့…၊ း)

အမည္ဝွက္စာဖတ္သူ…
ဟုတ္တာေပါ့..၊ ႐ိုး႐ိုး႐ွင္း႐ွင္းေလးကို က်ေနာ္က ခက္ေအာင္ ေလွ်ာက္ေတြးေနတာ…၊ ေက်းဇူး…၊ းD

ညီမမိုး…
ထံုးစံအတိုင္း ခင္ခင္မင္မင္ လာလည္လို႔လည္း ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ ညီမေရ…။ း)

ဇြန္မုိးစက္ said...

ဇြန္႔လုိ ေလယာဥ္ပ်ံသန္းရာလမ္းေၾကာင္းကုိ တစုိက္မတ္မတ္ ၾကည့္တတ္တဲ့အက်င့္ရွိတဲ့ MH370 ေပၚက ခရီးသည္ေတြ လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းသြားခ်ိန္မွာ ဘယ္ေလာက္ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္ၾကရမလဲဆုိတာ မၾကာခဏ ေတြးၾကည့္ဖူးတယ္။ :(
စကၤာပူမွာအၾကာႀကီးေနၿပီးမွ ဂ်ဴးေရာင္းငွက္ပန္းၿခံကုိ တစ္ခါမွမေရာက္ျဖစ္လုိက္လုိ႔ ဓာတ္ပုံေတြအတြက္ ေက်းဇူးပါ အစ္ကုိ။ (ဓာတ္ပုံေတြ ၾကည့္ခ်င္လြန္းလုိ႔ ညည့္နက္သန္းေခါင္ထိ အၾကာႀကီး ေစာင့္ၿပီး ဖတ္ရတာ)
ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ဆုိလုိ႔ ကေန႔ပဲ ညိဳေလးအတြက္ လူႀကဳံထည့္ေပးလုိက္တာ။ သူကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း စားမပစ္ဘူးလုိ႔ထင္တာပဲ အစ္ကုိေရ။ :P

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ကုိညီလင္းေရ---
ဗဟုသုတရေစတဲ႔စာနဲ႔ ပုံေလးေတြအတြက္ေက်းဇူးပါရွင္ စာလဲဖတ္လုိ႔ေကာင္းျပီးပုံေတြကလဲရွယ္ပါပဲ

Shinlay said...

ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္မွာ ေခါင္းေလွ်ာ္ဘူးတယ္။
အခ်ိန္ရရင္ တေန ့ေတာ့ ၀င္ျဖစ္အံုးမွာပါ။
အခုေတာ့ ကိုညီေရးတာဖတ္ၿပီး အလြမ္းေျဖရအံုးမယ္။

ညီလင္းသစ္ said...

ညီမေလးဇြန္…
ေဟာ.. ဂ်ဴေရာင္းကို တခါမွ မေရာက္ဖူးလိုက္ဘူးလား? ဓာတ္ပံုေတြေပၚဖို႔ အၾကာႀကီး ေစာင့္ခဲ့ရတယ္ဆိုေတာ့ အားနာလိုက္တာ၊ ေက်းဇူးလည္း တင္ပါတယ္၊ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ စားရတဲ့ ညိဳေလးေတာ့ ကံေကာင္းတာေပါ့…၊ း)

မစံပယ္…
လေတြ၊ ႏွစ္ေတြေျပာင္းေပမယ့္လည္း အရင္လိုပဲ ခင္ခင္မင္မင္ အလည္လာေနဆဲမို႔ ေက်းဇူးပါဗ်ာ…၊ း)

အစ္မ႐ွင္ေလး…
ၾကည့္စမ္း… အစ္မက အဲဒီမွာေတာင္ ေခါင္းေလွ်ာ္ဖူးတာကိုး၊ း) က်ေနာ္လည္း ေနာက္တခါဆို ဝင္ၿပီး စမ္းၾကည့္ဦးမွ…။

Thwin said...

I can not read your post with my computer.