က်ေနာ့္အနားက ကမာၻ႔စီးပြားပ်က္ကပ္

ဒီေန႔အလုပ္မွာ Elena ဆိုတဲ့အမ်ိဳးသမီးႀကီးနဲ႔ ေတြ႔ေတာ့သူမ်က္ႏွာမေကာင္းတာ သတိထားမိတယ္၊ ဒါနဲ႔ေမးၾကည့္ ေတာ့မေန႔က သူ႔ေယာက္်ားအလုပ္ ျပဳတ္သြားလုိ႔တဲ့၊ မနက္ပိုင္း လုပ္ေနက် ဝန္ထမ္းအစည္းအေဝး မွာဆံုးျဖတ္ၿပီး တခါတည္း ထုတ္လိုက္တာပါပဲ၊ သူ႔ေယာက္်ားက Karcher ဆိုတဲ့ high pressure သံုးေရပိုက္ေတြ ထုတ္တဲ့ကုမၸဏီမွာ လုပ္ေနခဲ့တာ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ႐ွိေနၿပီ၊ အခုေတာ့ ၃ လအ တြက္လစာနဲ႔အတူ ခြင့္ ၇ ပတ္ေပးလိုက္တယ္၊ အဲဒါၿပီးရင္ေတာ့ ျပန္လာစရာ မလိုေတာ့ဘူးတဲ့၊ မႏွစ္ကတည္းက စ,လိုက္တဲ့ ကမာၻ႔စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းေၾကာင့္ ဝန္ထမ္းေတြ ေလွ်ာ့ခ်တဲ့သတင္းေတြကို ေနရာတိုင္းမွာ ၾကားေနရတယ္၊ အခု Elena ရဲ႕ေယာက္်ားက အႀကီးအက်ယ္စိတ္ေတြတိုၿပီး တၿပိဳင္တည္းမွာ စိတ္ဓါတ္ေတြက် ေနတယ္-တဲ့၊ သူ႔အသက္က ၅၉ ႏွစ္႐ွိၿပီမို႔ ေနာက္အလုပ္တစ္ခုကို လြယ္လြယ္နဲ႔ေတြ႔ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး၊ ဆြစ္ဇာလန္မွာ လုပ္သက္ပင္စင္က ၆၅ ႏွစ္ဆိုေတာ့ သူ႔ကို ေတာ္႐ံုလူက ဘယ္ခန္႔ေတာ့မွာလဲ၊ အလုပ္လက္မဲ့ ေတြကူညီေစာင့္ေ႐ွာက္ေရး ႐ံုးမွာစာရင္းသြားသြင္းရင္ တစ္ႏွစ္စာေလာက္ေတာ့ လစာရႏိုင္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒါၿပီးရင္ေတာ့ ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ သူစိတ္ဓါတ္က်မယ္ဆိုလည္း က်စရာပါပဲ၊

က်ေနာ့္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က အႀကီးစားစက္မႈလုပ္ငန္းတစ္ခုက ဒါ႐ိုက္တာအဆင့္႐ွိသူ တစ္ေယာက္ပါ၊ အခု ဝန္ထမ္းေလွ်ာ့ခ်ေရးဂယက္ေၾကာင့္ သူ႔ရာထူးလည္း ခပ္လႈပ္လႈပ္လို႔ေျပာတယ္၊ ဒီစီပြားေရး အက်ပ္အတည္းဟာ ေကာ္လာျဖဴ၊ ေကာ္လာၿပာဝန္ထမ္းေတြကအစ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးလုပ္ေနသူေတြအလယ္ တပိုင္တႏိုင္ အိမ္တြင္းမႈေလးေတြ လုပ္ေနသူေတြအဆံုး အားလံုးကို အနည္းနဲ႔အမ်ား ထိခိုက္ေစပါတယ္၊ ပုဂံေညာင္ဦး ျမင္းကပါ ဝက္ႀကီးအင္းက လူေတြ မိ႐ိုးဖလာ တစ္သက္လံုးလုပ္လာတဲ့ ယြန္းလုပ္ငန္းဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပ ေတာ့လို႔ ဒီအတုိင္းထိုင္ေနတဲ့လူကထိုင္၊ ေ႐ႊက်င္တဲ့လူကက်င္ ျဖစ္ကုန္တဲ့အေၾကာင္း သတင္းတစ္ပုဒ္မွာ ဖတ္ရ ျပန္တယ္၊ ကမာၻဟာ႐ြာႀကီး တစ္႐ြာျဖစ္လာခဲ့ၿပီ ဆိုေတာ့႐ြာဦးရဲ႕ဂယက္ဟာ တစ္႐ြာလံုးကို႐ိုက္ခတ္ေစတယ္၊ တစ္ႏိုင္ငံနဲ႔တစ္ႏိုင္ငံ အျပန္ အလွန္ဆက္သြယ္မႈ ပံုစံသစ္ေတြအရ ဘုန္းႀကီးမႈ ႐ြာပတ္တာပဲလို႔ ေျပာလို႔မရေတာ့ ပါဘူး၊

က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းဆန္းထြန္း စင္ကာပူမွာ အလုပ္လုပ္ဖို႔ ၿပီးခဲ့တဲ့ဒီဇင္ဘာလက ေရာက္လာခဲ့တယ္၊ မူလလုပ္ဖို႔ ရည္႐ြယ္ထားတာက manpower field ထဲမွာပါ၊ ဒါေပမယ့္ စီးပြားပ်က္ကပ္ေၾကာင့္ ထင္သလိုျဖစ္မလာေတာ့ ဘူး၊ အခုဒီေကာင္ ေက်ာင္းၿပီးကတည္းက ေခ်ာင္ထိုးထားခဲ့တဲ့ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ကို ျပန္ၿပီးအေရာင္တင္ဖို႔ လုပ္ေနရၿပီ၊ တဆက္တည္းမွာ ျမန္မာၿပည္က က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေဟာင္းေတြကို သတိ ရမိတယ္၊ ေ႐ႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ၿပီးကတည္းက က်သြားလိုက္တဲ့ tourism၊ ျပန္ထမယ္ႀကံကာ႐ွိေသး နာဂစ္ က႐ိုက္ခ်သြားျပန္တယ္၊ အခုတစ္ခါ ကမာၻ႔စီးပြားပ်က္ကပ္...၊ တဖက္ကလည္း တစ္ရစ္ၿပီးတစ္ရစ္ က်ပ္လာတဲ့ စားဝတ္ေနေရး...၊ ဆိုးဝါးၿပီး ကံမေကာင္းတဲ့ႏွစ္လို႔ အမ်ားကယူဆၾကတဲ့ ၂၀၀၈ အလြန္မွာ အားလံုးက ၂၀၀၉ ကိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အၿပည့္နဲ႔ ႀကိဳဆိုၾကတယ္၊ သူကေကာ...? တကယ္ပဲ ကံေကာင္းျခင္းေတြ သယ္ေဆာင္လာမွာ လား? ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အဖ်ားေရာဂါ အႀကီးအက်ယ္ခံစားခဲ့ရတဲ့ ေဝဒနာသည္တစ္ေယာက္လို ခပ္ယဲ့ယဲ့ နဲ႔ နာလန္ထလာဆဲပါပဲ၊

အလုပ္ကအိမ္ကိုအျပန္မွာ ေလးလံလြန္းတဲ့ ဝန္ထုပ္ႀကီးတစ္ခုကို ထမ္းပိုးထားရသလို ေျခလွမ္းေတြက မသြက္ ခ်င္ဘူး၊ ေတာ္ပါေသးရဲ႕...တနဂၤေႏြေန႔က ခ်က္ထားလို႔ စားစရာအဆင္သင့္ ႐ွိေနတယ္ဆိုၿပီး အနည္းငယ္ သက္သာရာ ရမိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဗိုက္မဆာေတာ့ဘူး၊ အပင္ပန္းခံ ခ်က္ထားတဲ့ ဟင္းေတြကေ႐ွ႕မွာ...။ ။