06 March 2011

စိန္ေခၚခံရတဲ့အခါ...


ၿပီးခဲ့တဲ့ ပို႔စ္မွာပါတဲ့ ဗီဒီယိုကလစ္ပ္ေလးကို လုပ္တုန္းက ႀကံဳခဲ့တာေလးတခု ေျပာျပခ်င္လို႔ပါ၊ ဒီ ဗီဒီယိုကို ဗုဒၶဟူး၊ သို႔မဟုတ္ ၾကာသပေတးမွာ တင္မယ္လို႔ စဥ္းစားထားခဲ့တယ္၊ အဲဒီအတြက္ အဂၤါေန႔ကတည္းက တည္းျဖတ္တာကို စ,လုပ္ ပါတယ္၊ ပံုေတြထည့္၊ ျဖတ္စရာ႐ွိတာျဖတ္၊ ဗီဒီယုိ အတိုအ႐ွည္ကို ခ်ိန္ညႇိ အစ႐ွိသျဖင့္ေပါ့..၊ ဗုဒၶဟူးေန႔ညမွာေတာ့ က်န္ေနေသးတဲ့ ေနာက္ခံတီးလံုး၊ စာတန္း၊ အေခ်ာသတ္ rendering စတာေတြကို လုပ္ၿပီးေတာ့ ယူက်ဴကို တင္လိုက္ ပါတယ္၊ ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ပါပဲ၊ အဲ..ယူက်ဳမွာ ဗီဒီယိုကို ျပန္ၾကည့္တဲ့ အထိေပါ့ေလ၊


Photobucket
(အရင္ဗီဒီယိုနဲ႔ အတူတူပဲမို႔ မတင္ေတာ့ဘဲ screenshot ပဲ ယူလိုက္ပါတယ္၊ စိတ္ဝင္စားလို႔ ၾကည့္ခ်င္ရင္ေတာ့ ဒီယူက်ဳလင့္ခ္   မွာ သြားၾကည့္လို႔ ရပါတယ္..)


အဲဒီမွာ က်ေနာ့္ရဲ႕ ဗီဒီယုိက အခုလိုေဘးမွာ အနက္ေရာင္ဘားေတြနဲ႔ လာေပၚေနတယ္၊ ဒီလို အနက္ေရာင္ဘားေတြက pixel aspect ratio လို႔ေခၚတဲ့ ပံုအခ်ိဳးအစား မညီတဲ့အခါ ေပၚလာတတ္တာမ်ိဳးပါ၊ အမ်ားဆံုး ေတြ႔ရတတ္တဲ့ 4:3 နဲ႔ 16:9 ratio အကူးအေျပာင္းမွာ ျဖစ္ေလ့႐ွိ တယ္၊ က်ေနာ္သံုးတဲ့ ကင္မ္ေကာ္ဒါက 16:9 wide screen ပါ၊ ယူက်ဳရဲ႕ default ratio ကလည္း 16:9 wide screen ပါပဲ၊ ဒီလို အနက္ေရာင္လိုင္းႀကီး ေပၚစရာ အေၾကာင္းမ႐ွိပါဘူး၊ ဒါနဲ႔ ေသခ်ာေအာင္ ေနာက္တခါျပန္ၿပီးေတာ့ upload လုပ္တယ္၊ ဒီတခါေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာကို 16:9 ratio wide screen ဆိုတာကို ေ႐ြးတယ္၊ ၿပီးေတာ့ အားလံုးကို စစ္ေဆးၿပီး တင္လိုက္တယ္၊ မိနစ္ ၄၀ ေလာက္ကို စိတ္႐ွည္႐ွည္နဲ႔ ေစာင့္ေနရတယ္၊ ရၿပီဆိုတာနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးနဲ႔ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ခုနက အတိုင္းပါပဲ၊ အေပၚေအာက္ ေဘးႏွစ္ဖက္မွာ အနက္ေရာင္ဘားႀကီးနဲ႔..၊ နဲနဲေတာ့ ေမာသြားမိတယ္၊ ဘာ့ေၾကာင့္မ်ားပါလိမ့္၊ ခုန တင္ထားခဲ့တဲ့ ဗီဒီယုိ setting ကို ယူက်ဳက overwrite မလုပ္လို႔မ်ားလားလို႔ က်ေနာ္ေတြးမိသြားတယ္၊ ဒါနဲ႔ စိတ္႐ွင္းရေအာင္ အဲဒီ ဗီဒီယို ၂ ခုလံုးကို ဖ်က္ပစ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ၃ ႀကိမ္ေျမာက္ ထပ္ၿပီး တင္ၾကည့္ပါတယ္၊ မိနစ္ ၄၀ ထပ္ေစာင့္တယ္၊ ဘာမွ မထူးဘူး၊ ဒီတခါေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေမာသြားၿပီ၊ ဒါဟာ ေဆာ့ဖ္ဝဲေၾကာင့္ ျဖစ္တာပဲလို႔ နဲနဲရိပ္မိတာနဲ႔ Adobe Premiere Elements ေဆာ့ဖ္ဝဲထဲမွာ လုိက္႐ွာၾကည့္ေတာ့မွ သြားေတြ႔တယ္၊

ကင္မ္ေကာ္ဒါရဲ႕ ပံုထြက္က 16:9 ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီ ဗီဒီယိုပေရာဂ်က္က 4:3 ratio နဲ႔ လုပ္ထားမိတာကိုး၊ က်ေနာ့္ အမွားပါ ပဲ၊ ဗီဒီယိုတစ္ခုကို လုပ္ရင္ ဟိုးအစကတည္းက pixel aspect ratio ကို လိုက္ဖက္ေအာင္ ေ႐ြးရမွာ က်ေနာ္က မလုပ္ခဲ့မိဘဲကိုး..၊ ဒီေတာ့ ေဆာဖ္ဝဲက 4:3 ratio နဲ႔ fix လုပ္ထားလိုက္တာ..၊ ေကာင္းၿပီ၊ အမွားကို ေတြ႔ေတာ့ ဒါကို ဘယ္လိုျပန္ျပင္ရမလဲလို႔ ေဆာ့ဖ္ဝဲရဲ႕ help menu ထဲမွာ လိုက္႐ွာ ၾကည့္တယ္၊ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူး ႐ွင္းမျပထားပါ ဘူး၊ ေခါင္းနဲနဲ မူးလာလို႔ နာရီကိုၾကည့္ေတာ့ မနက္ ၂ နာရီခြဲ...၊ မျဖစ္ေခ်ဘူးဆိုၿပီး အားလံုးကို ဒီအတိုင္း အသာထား ၿပီး အိပ္လိုက္တယ္၊ ေနာက္တစ္ေန႔ ၾကာသပေတးေန႔ တေန႔လံုး ဒီအေၾကာင္းပဲ က်ေနာ္ စဥ္းစားေနျဖစ္ပါတယ္၊ အားလံုး အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတဲ့ ဗီဒီယို ပေရာဂ်က္တစ္ခုရဲ႕ ပံုထြက္ display ratio ကို ဘယ္လိုေျပာင္းရမလဲ-လို႔...၊ အလုပ္,လုပ္ရင္း အခ်ိန္နဲနဲရတိုင္း အင္တာနက္မွာ လိုက္႐ွာၾကည့္တယ္၊ က်ဴတိုရီယယ္လ္ေတြ၊ ဖိုရမ္ေတြ၊ လိုက္ဖတ္ ၾကည့္တယ္၊ အိမ္မွာလည္း ဆက္႐ွာၾကည့္ပါတယ္၊ အေျဖက သိပ္ေတာ့ အားရစရာ မ႐ွိပါဘူး၊ အားလံုးလိုလိုက တညီတညြတ္တည္း ေျပာၾကတယ္၊ အဲဒီအဆင့္မွာ ေျပာင္းလို႔မရေတာ့ပါ-တဲ့၊ ေျပာင္းလို႔ရေသးတယ္လို႔ ေျပာတဲ့လူက လည္း အပို ေဆာ့ဖ္ဝဲေတြ၊ plug-in ေတြ ထပ္ၿပီး ေဒါင္းလုပ္,လုပ္ၿပီး အဆင့္ဆင့္ေျပာင္းရမယ္-တဲ့၊ ႐ွဳပ္ေထြးခက္ခဲတဲ့ နည္းလမ္းပါပဲ၊

ကြန္ျပဴတာေ႐ွ႕ က်ေနာ္ ခဏငိုင္သြားမိတယ္၊ ဒီအေျခအေနမွာ က်ေနာ့္အတြက္ ေ႐ြးစရာလမ္းက ၂ ခုပဲ ႐ွိပါတယ္၊ ဒီအတုိင္းပဲ ဘေလာ့ဂ္မွာ ပတ္ဘလစ္႐ွ္ လုပ္မလား? အားလံုးကို အစကေန ျပန္လုပ္မလား? နာရီကိုၾကည့္ေတာ့ ည ၁၁ နာရီခြဲ...၊ ဒီအတိုင္းထားလိုက္ရင္ေတာ့ အိပ္ေရးဝမယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ဗီဒီယိုကို ၾကည့္မိတိုင္း မွန္ၾကည့္တိုင္း အခါခါ ေသရတဲ့ ဗ်ည္းႏြဲ႕လို ျဖစ္ေနမွာပဲ၊ ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာ ယတိျပတ္ ဆံုးျဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ ပထမဦးဆံုး မွားေနတဲ့ ဗား႐ွင္းနဲ႔ ဗီဒီယိုကို ဖြင့္တယ္၊ ဗီဒီယို ကလစ္ပ္ တစ္ခုခ်င္းစီရဲ႕ ၾကာခ်ိန္ေတြ၊ ေနာက္ခံတီးလံုး ၾကာခ်ိန္၊ စာသားေတြ အားလံုးကို စာ႐ြက္တစ္႐ြက္ေပၚမွာ ေရးခ်ထားလိုက္ပါတယ္၊ အဲဒါကတင္ ၁ နာရီေလာက္ ၾကာသြားတယ္၊ ၿပီးေတာ့မွ ေနာက္ထပ္ ဗီဒီယို ပေရာဂ်က္အသစ္ တခု လုပ္ပါတယ္၊ ဒီတခါေတာ့ pixel aspect ratio ကို 16:9 wide screen ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေ႐ြးလိုက္တယ္၊ အားလံုးကို အစကေန တခုမက်န္ ျပန္လုပ္ရျပန္တယ္၊ ၿပီးသြားေတာ့ ၃ နာရီ ထိုးခါနီးၿပီ၊ ဘယ္တတ္ႏိုင္ မလဲ၊ ေနာက္အက်ဆံုး ၾကာသပေတးကေန ေသာၾကာအကူးမွာ ဒီ ဗီဒီယုိကို တင္မယ္လို႔ က်ေနာ္ ဆံုးျဖတ္ထားခဲ့တာကိုး...၊ ေနာက္ထပ္ ယူက်ဳကို upload တင္တာ၊ ဘေလာ့ဂ္ကို ျပင္ဆင္ၿပီး ပတ္ဘလစ္႐ွ္လုပ္တာ၊ အားလံုးၿပီးသြားေတာ့ မနက္ ၄ နာရီ...၊ မ်က္လံုးေတြ က်ိန္းစပ္ေနခဲ့ေပမယ့္ က်ေနာ္ ေက်နပ္ပါတယ္၊ ဘာ့ေၾကာင့္ ျဖစ္တာလဲဆိုတာ ႐ွာေတြ႔ခဲ့ၿပီး နဂိုမူလထဲက ရည္႐ြယ္ထားတဲ့အတိုင္း လုပ္ႏိုင္ခဲ့လို႔...၊


Photobucket
(ဒါကေတာ့ ဗီဒီယို တည္းျဖတ္ work station ရဲ႕ screenshot ပါ)


က်ေနာ္နဲ႔ အလုပ္အတူ တြဲလုပ္တဲ့ အထက္အရာ႐ွိရဲ႕ နာမည္က လုကာ-ပါ၊ အသက္ ၄၀ ေလာက္႐ွိၿပီး ေဖာ္ေဖာ္ေ႐ြေ႐ြ နဲ႔ သေဘာေကာင္းတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ အစည္းအေဝး လုပ္ၾကတဲ့အခါ ျပႆနာေတြကို ေဆြးေႏြးရင္ သူက ၿပံဳးစစနဲ႔ ေနာက္ေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ "တကယ္ေတာ့ ျပႆနာဆိုတာ မ႐ွိပါဘူး၊ စိန္ေခၚမႈေတြပဲ ႐ွိတယ္"...တဲ့၊

သူ႔ရဲ႕ စကားအတိုင္း ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဝန္းက်င္မွာ စိန္ေခၚမႈေတြက မ်ားလွပါတယ္၊ နည္းပညာေတြက တိုးတက္ဆန္းျပား လာတာနဲ႔အမွ် ဒါေတြကို လုိက္မွီႏိုင္ဖို႔၊ အေျပာင္းအလဲ ျမန္လွတဲ့ ဒီေန႔လို ေခတ္ႀကီးထဲ ေနထိုင္ရာ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ လိုက္ေလ်ာညီေထြ အံဝင္ခြင္က် ျဖစ္ဖို႔၊ ဘာသာစကားနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈေတြက ေထြးေရာယွက္တင္နဲ႔ ကမာၻဟာ ျပားသထက္ ျပားလာတဲ့အခါ ကိုယ့္အေပၚပါ ပိက်လာတဲ့ ဖိအားေပါင္းစံုကို ၾကံ႕ၾကံ႕ခံႏိုင္ဖို႔၊ ... ....ဖို႔၊ .... ......ဖို႔၊

ဝန္ထမ္းလည္း ဝန္ထမ္းအေလ်ာက္၊ ေက်ာင္းသားလည္း ေက်ာင္းသားအေလ်ာက္၊ အိမ္႐ွင္မလည္း အိမ္႐ွင္မ အေလ်ာက္၊ အစ႐ွိသျဖင့္ အေယာက္တိုင္းဟာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် စိန္ေခၚပြဲေတြ ႏႊဲေနရတာပါပဲ၊ ဒီအေပၚမွာ တံု႔ျပန္ပံုကေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳး႐ွိမွာပါ၊ တခါတေလမွာ ကိုယ္က အလဲထိုး၊ တခါတေလေတာ့ ကိုယ့္ကိုအလဲထိုး၊ တခါတခါက်ေတာ့ အမွတ္နဲ႔ႏိုင္၊ တခါတခါက်ေတာ့လည္း ဒိုင္ပြဲရပ္..၊ ကိုယ့္ရဲ႕  ႐ွင္ သန္ရာအလိုက္ ေ႐ြး ခ်ယ္မႈအေပၚ မူတည္လို႔ စိန္ေခၚမႈေတြက အနည္းအမ်ား ႐ွိမွာျဖစ္သလို အဲဒီစိန္ေခၚမႈေတြအေပၚ ရင္ဆိုင္တံု႔ျပန္ရင္းနဲ႔ပဲ  ေ႐ြးခ်ယ္မႈ ေတြကလည္း ပိုၿပီး ျပတ္သားလာမွာပါ၊ ေသခ်ာတာကေတာ့ အမိဝမ္းက ထြက္လာကတည္းက အဆုတ္နဲ႔ အသက္႐ွဴတတ္ေအာင္ စိန္ေခၚခံခဲ့ရတဲ့ က်ေနာ္တို႕ဟာ အဲဒီအသက္႐ွဴ ရပ္တဲ့ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္အထိလည္း ဆက္ၿပီး စိန္ေခၚျခင္းေတြနဲ႔ ႀကံဳေနရဦးမွာပါပဲ၊ ကိစၥေတာ့ မ႐ွိပါဘူး၊ ဘယ္လိုမွ မေအာင္ျမင္ႏိုင္တဲ့ အခါက်ေတာ့လည္း အသာေလး ေဘးခ်ၿပီး ဥေပကၡာျပဳ၊ ေက်ာ္လႊားသြား႐ံုပါပဲ၊ ဘဝဆိုတာက စေပါ့တ္႐ိုက္ၿပီး တပြဲတိုး ဝင္ေျဖလို႔ရတဲ့ စာေမးပြဲ မဟုတ္ေတာ့ သက္လံုေကာင္းေကာင္း၊ သတိ႐ွိ႐ွိနဲ႔ တရံမလပ္ စိန္ေခၚမႈေတြကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ ခံႏိုင္ရည္ကို ေမြးထားဖို႔ပဲ လိုတယ္လို႔ ေတြးေနမိပါတယ္..။ ။


ညီလင္းသစ္
၆ မတ္၊ ၂၀၁၁

17 comments:

ေမဓာ၀ီ said...

မလြယ္ပါလား ကိုညီလင္းသစ္ေရ ... အဲဒီေလာက္ အပင္ပန္းခံၿပီး ဖန္တီးခဲ့ရတာ တကယ္ပဲ ခ်ီးက်ဴးမိတယ္။ အစအဆံုး ျပန္မျပင္ျဖစ္လို႔ အနက္ေရာင္ ေဘာင္ႀကီးပါလဲပဲ က်မေတာ့ျဖင့္ မေျပာရင္ သတိထားမိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ခုလိုရွင္းျပမွာ သိရတာ။

စိန္ေခၚမႈေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတဲ့ ဘ၀မွာ က်မကေတာ့ အသက္ႀကီးလာေလ ... ဘြာခတ္ၿပီး ထြက္ေျပးခ်င္ေလပဲ။ ခံႏိုင္ရည္ မရွိေတာ့ဘူး။ ငယ္တုန္းကသာ စိန္ေခၚရင္ တိမ္ေပၚထိ လိုက္မယ္ ဆိုတာမ်ဳိး ... ။
အင္း ... ဇရာကလဲ အေတြးအေခၚေတြကို ေျပာင္းလဲသြားေစတတ္သား ... ။

အၿဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

“ၿပႆနာဆိုတာ မရွိပါဘူး..စိန္ေခၚမႈေတြပဲရွိတယ္” တဲ႔
အဲဒီစကားလံုးေလးကို ႀကိဳက္တယ္...။

အဲဒီစိန္ေခၚမႈေတြက လုပ္ငန္းခြင္မွာ မ်ားလာတဲ႔အခါ ငိုခ်င္လာၿပန္ေရာ...။

း(

လၿပည့္ရိပ္ said...

ကိုညီလင္းက ေတာ္ေတာ္ဇြဲေကာင္းတာပဲ.. အဲဒါေၾကာင့္ၿပီးခဲ့တဲ့ပိုစ့္ကိုကြ်န္မဖတ္ခဲ့တုန္းက မနက္ပိုင္း ၉ နာရီစြန္းစြန္းပဲရွိေသးတယ္... ဘေလာခ့္ကိုစဖြင့္ဖြင့္ၿခင္းကိုညီလင္းရဲ႔ပိုစ့္အသစ္ကိုေတြ႔ေတာ့ 5 hours ago တဲ့..ကြ်န္မေတာင္အံ့ၾသေနတာ..မနက္ ၄ နာရီေလာက္အထိအလုပ္လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုၿပီးေတာ့ေလ...
ဘာပဲေၿပာေၿပာ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ သိခ်င္တာကို လုပ္ႏိုင္သြားတာ ေက်နပ္တယ္မို့လား အဲဒါကိုယ့္အတြက္အၿမတ္ပဲ..
ေနာက္ဆံုးစာေၾကာင္းေလးကိုၾကိဳက္တယ္... စိန္ေခၚမွုတဲ့... စိန္ေခၚမွုေတြကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ ခံႏိုင္ရည္ကို ေမြးထားဖို႔လိုတယ္ ဆိုတာကိုေလ....

Anonymous said...

Well....that's why i've already told u, i know ur effort for that post.It's really worth it.I gave the post new name"shumawa"I like ur choice of piano tune too.Whate a swaesone director:D
Greet to little sis ma eaithu n thatha.If we have chance......see u all.

Gyidaw

Anonymous said...

မေမဓါဝီေျပာသလိုပဲ အနက္ေရာင္ေဘာင္လိုင္းၾကီး
မျမင္မိပါဘူး.။
ဇြဲရွိတဲ့အတြက္ေတာ့ အားက်တယ္။


ေပါက္

Anonymous said...

ကိုယ္႔အေတြ႔အၾကံဳတိုင္း ေျပာရရင္ ဒီအသက္အရြယ္မွာ ခံႏိုင္ရည္အားက ေမြးေတာ႔ ေမြးေနႏိုင္ေသးတယ္ ညီလင္း ေရ .. ဘယ္ေလာက္ခံႏိုင္ဦးမလဲ လို႔လည္း မေျပာတတ္ေသးဘူး .. မေအာင္ျမင္ႏိုင္တဲ႔အခါက်ေတာ႔လည္း ညီလင္းေျပာသလို အသာေလးေဘးခ်ျပီး ဥပေကၡာျပဳ ေက်ာ္လႊွားသြားရမွာေပါ႔ ...

အင္းးးးးးးးး ဒီစိန္ေခၚပြဲက ပို႔စ္ႏွစ္ခုျဖစ္တဲ႔ စိန္ေခၚပြဲဘဲ း))

mie nge

Anonymous said...

ဟုုတ္တယ္..ဟုုတ္တယ္..
ဒီစိန္ေခၚမွုုေတြဘယ္ေတာ့မွဆံုုးတယ္မရွိ။
ဟင္းးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
Iora

Mon Petit Avatar said...

J'admire ta persévérance!!!

ေမာင္မ်ိဳး said...

က်ေနာ္လည္း ဒီေန႕ကစျပီး ေလ့က်င့္ခန္းေတြလုပ္ရမယ္ အစ္ကိုေရ့ စိန္ေခၚပြဲေတြတက္ထိုးဖို႔ေလ း)

ေကာင္းမြန္၀င္း said...

စိန္ေခၚပဲြေတြကို ခံႏိုင္ရည္ရွိေအာင္လုပ္ရတာ တကယ္ကုိမလြယ္ပါဘူး။
သားေလးကလည္း အခုတေလာစိန္ေခၚတယ္ေလ။
“မာမား ရွင္းကမ္းဆန္း စီးမယ္တဲ႔”
း)
ကိုညီလင္းသစ္က ကၽြန္မစီေဘာက္စ္မွာ ႏွင္းက်လို႕မျပီးႏိုင္ဘူးလားဆိုျပီးေမးလို႕လားမသိဘူး၊ ဒီေန႕တိုက်ိဳမွာႏွင္းထပ္က်ျပန္ျပီ။
“ ႏွင္းကေခၚတဲ႕ ႏွင္းစိန္”

Anonymous said...

ကိုညီလင္း ဇြဲကို ခ်ီးက်ဴးတယ္။

အရင္ကေတာ႔ ဥပကၡာမျပဳတတ္ဘူး...ခုေတာ႔ တတ္ၿပီ။

စူးႏြယ္ေလး

ညီလင္းသစ္ said...

မေမဓာဝီ ...
အမွန္ေတာ့ ဒီေလာက္ႀကီးလည္း မခက္ပါဘူး၊ က်ေနာ္က အမွားလုပ္မိသြားလို႔ပါ၊ ဇရာက ရလာေလေလ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရာဇာလို႔ ထင္ေနတာေတြ ေလ်ာ့လာေလေလပါပဲဗ်ာ...၊ သေဘာတူတယ္ဗ်ိဳ႕..၊

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး ...
ငိုတယ္ဆိုတာကလည္း စိန္ေခၚမႈကို လူသားဆန္စြာ တံု႔ျပန္ျခင္း တမ်ိဳးပဲ မဟုတ္လား...၊ း)

လျပည့္ရိပ္ ...
ဟုတ္တယ္ဗ်၊ သိခ်င္လြန္းတာ တခုခုကို မရမက လိုက္႐ွာၿပီးေတာ့ ေတြ႔လိုက္ရတဲ့အခါ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ေက်နပ္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္..၊

Gyidaw ...
I like your new name, too. Nicely found...! Thanks for your greetings.

ေပါက္ ...
အဲလို မျမင္တာလည္း တမ်ိဳးေကာင္းတာပါပဲ...ေနာ၊ တခါတခါ ေလာကမွာ သိပ္ျမင္လြန္းေနရင္လည္း မေကာင္းဘူး ထင္တယ္ေနာ္...၊ း)

မ mie nge ...
ခံႏုိင္ရည္ဆိုတာကလည္း တခါတခါမွာ ဘက္ထရီလို ပါပဲ၊ သံုးတာေတြ သိပ္မ်ားသြားတဲ့အခါ အားျပန္သြင္းေပးဖို႔ လိုမယ္ ထင္တာပဲဗ်ာ....၊ း)

မ Iora ...
သက္ျပင္းခ်သံကို စာနဲ႔ေရးသြားတာ ေတာ္ေတာ္ပီျပင္ တယ္၊ ဖတ္ရတဲ့လူေတာင္ ေမာသြားတယ္...၊ ;-)

Mon Petit Avatar ...
Merci bien...!

ေမာင္မ်ိဳး ...
က်ေနာ္က ထိုင္းစာပဲ သင္ေနတယ္လို႔ ထင္ေနတာ၊ ၾကည့္စမ္း...ညီက အခု ေမြထိုင္းပါ ထိုးဖို႔ က်င့္ေနတာကိုး..ဟားဟား၊

မ,ေကာင္းမြန္ဝင္း ...
ကေလးေတြက ေခၚတဲ့ စိန္ေခၚအားစမ္းပြဲေလး ေတြက တခါတခါ ပိုၿပီးခက္တယ္လို႔ က်ေနာ္လည္း ထင္မိတယ္၊ သူတို႔က ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုပါ အကူေခၚထားတာကိုး...၊

မစူးႏြယ္ ...
ဟုတ္တယ္ေနာ္၊ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက ဥေပကၡာျပဳလိုက္ရင္ ကိုယ့္မွာ တကယ္ပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းရတယ္...။

Shinlay said...

ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္။ က်မေတာ့မလုပ္တတ္ေသးပါ။

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ကိုညီလင္းသစ္ေရ
တကယ္ေတာ႔ စာတစ္ပုဒ္ ဓာတ္ပံုတစ္ပံု ဗီဒီယိုတစ္ခုဟာ ဘေလာ႕ေပၚတင္လိုက္ရင္ ဖတ္သူ၊ ၾကည္႕သူအတြက္ ဘာမွမၾကာလိုက္ေပမဲ႔ ဖန္တီးသူက အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ အခ်ိန္ေတြေပး အိပ္ေရးေတြပ်က္ခံ၊ နည္းလမ္းေတြရွာျပီး လုပ္ၾကရတာေနာ္။ ျပီးစလြယ္ မထားတတ္တဲ႔ စိတ္ဓာတ္ကို ေလးစားမိပါတယ္.. ဇြဲေကာင္း စိတ္ရွည္တဲ႕သူဟာ ဘ၀ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈ အသီးအပြင္႔ေတြရဖို႕လည္း မေႏွာင္႕ေႏွးပါဘူး။

ညီလင္းသစ္ said...

မ,႐ွင္ေလး ...
ေက်းဇူး..၊ က်ေနာ္လည္း ေကာင္းေကာင္း မလုပ္တတ္ေသးပါ..၊

မေခ်ာ ...
မွန္ပါတယ္ဗ်ာ၊ ပို႔စ္ေလးတစ္ခု၊ ဓါတ္ပံုတစ္ပံု ဖန္တီးလိုက္တယ္ ဆိုတာက ေရခဲေတာင္ iceberg လိုပါပဲ၊ ဘေလာ့ဂ္မွာ ျမင္ရတာက ေရေပၚကအပိုင္း၊ အခ်ိန္ေပးခဲ့ရတဲ့ ေရေအာက္ကအပိုင္းက အမ်ားႀကီး ပိုႀကီးပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဘေလာ့ဂါေတြက ဝင္႐ိုးစြန္းမွာ ေပ်ာ္ေနၾကသူမ်ား ျဖစ္ေနေတာ့လည္း......။ း)

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

ဟုတ္တယ္ေနာ္ ဖတ္ရတာ လြယ္သေလာက္ ဖန္တီးသူ
အတြက္အမ်ားၾကိးၾကိဳးစားရတာ အမွန္ပါပဲအကို။
အခုခ်ိန္ထိ ဘာမွမလုပ္တက္ေသးဘူး:P:P
“ၿပႆနာဆိုတာ မရွိပါဘူး..စိန္ေခၚမႈေတြပဲရွိတယ္”

စိန္ေခၚပြဲတက္ဖို႕ အမ်ားၾကိးၾကိဳးစားရအံုးမယ္အကို။
အားေပးလွ်က္။
ေကာင္းေသာေန႕ေလးၿဖစ္ပါေစ။

ညီလင္းသစ္ said...

Angelhlaing ...
ႀကိဳးစားပါ ညီမေရ..၊ သက္လံုေကာင္းသထက္ ေကာင္းပါေစလို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္..။