ဘေလာ့ဂ္ေဒး အတြက္ ဘေလာ့ဂါေတြ ၾကားမွာအမွတ္တရ ပို႔စ္ေတြ ေရးၾက၊ တဂ္ၾကတဲ့အခါ ညီငယ္ ေမာင္မ်ိဳးက က်ေနာ့္ကိုလည္း ခ်မ္းသာ မေပးခဲ႔ပါဘူး၊ ၿပီးေတာ့ တျခား ဘေလာ့ဂ္ ေမာင္ႏွမေတြ ကလည္း သူတို႔ရဲ႕ ပို႔စ္ေတြမွာ ဆက္ၿပီးတဂ္ၾက၊ တိုက္တြန္းၾကတာနဲ႔ ေရးလိုက္ပါၿပီ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္သစ္ပင္ေလး ႐ွင္သန္ရာ ဘေလာ့ဂင္း ဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲမွာ ေန႔ေလးတစ္ေန႔ သတ္သတ္မွတ္မွတ္နဲ႔ အျခားေသာ သစ္ပင္ ပိုင္႐ွင္ေတြက ဥယ်ာဥ္ႀကီး သာယာေစဖို႔ ေရေလာင္းေပါင္းသင္ ဝိုင္းလုပ္ေနၾကခ်ိန္မွာ ကိုယ္ကလည္း ျမက္ေလး တစ္ပင္ႏွစ္ပင္ေလာက္ ဝင္ၿပီး ႏႈတ္လိုက္တယ္ လို႔ပဲ ဆိုရမလား မသိ...၊ ေနာက္ကြယ္က ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈေတြကို ျမင္ေနရတာေၾကာင့္ အခုလို ဝိုင္းၾကပါ၊ ဝန္းၾကပါ လို႔ေခၚတာဟာ အတင္းအဓမၼ လုပ္အားေပး ဆိုတာမ်ိဳး မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္၊ း)
က်ေနာ္ လိုက္ဖတ္ၾကည့္မိသေလာက္ ဘေလာ့ဂ္ေဒးအတြက္ ပို႔စ္ေတြမွာ ဘေလာ့ဂါ အားလံုးလိုလိုက ဘေလာ့ဂ္ဆိုတာႀကီးကို သူတို႔ ဘယ္တုန္းက၊ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ သိလာခဲ့တယ္လို႔ ေရးၾကတယ္၊ တခ်ိဳ႕ဆို ပထမဆံုး ဖတ္မိတဲ့ ပို႔စ္က ဘယ္ဟာပါ ဆိုတာေတာင္ တိတိက်က်နဲ႔ မွတ္မိေနၾကတယ္၊ တကယ့္ကို အားက်ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္မွာက်ေတာ့ အဲဒီလို ေျပာအားမ႐ွိ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္၊ ဘယ္အခ်ိန္က ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ကို သိသြားသလဲလို႔ မမွတ္မိေတာ့ဘူး၊ အျပင္းအထန္ ဦးေႏွာက္မုန္တိုင္း ဆင္ၾကည့္ေပမယ့္လည္း ဘာမွ ထြက္မလာဘူး၊ ဒီေတာ့လည္း ခ်စ္သူေတြၾကားမွာ ေျပာၾကသလို 'ကိုယ္မင္းကို ဘယ္အခ်ိန္က စခ်စ္သြားမွန္း မသိေပမယ့္ သတိထားမိတဲ့ အခ်ိန္မွာ အရမ္းျမတ္ႏိုးေနခဲ့ၿပီ ဆိုတာ ယံုပါ' ဆိုတဲ့ အတိုင္းပဲလို႔ သာသာထိုးထိုးေလး ေျပာရေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ...၊
အျဖစ္ႏိုင္ဆံုးကေတာ့ သတင္းဆိုဒ္ေတြ လိုက္ဖတ္ရင္းနဲ႔ အဲဒီမွာေပးထားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္လင့္ခ္ေတြကို ႏွိပ္မိရင္း အမွတ္မထင္ သိသြားတာပါပဲ၊ အဲဒီတုန္းက သတိထားမိ၊ ဖတ္မိတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြက ကိုေမာင္လွ ဘေလာ့ဂ္၊ ကိုရန္ေအာင္ ဘေလာ့ဂ္နဲ႔ ေစတန္ေဂါ့ဒ္ ဘေလာ့ဂ္ေတြပါ၊ ၿပီးေတာ့ တရက္မွာ ေစတန္ေဂါ့ဒ္ ျပဳစုထားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္လုပ္နည္းေလး ဖတ္မိရာကေန ကိုယ္လည္း တစ္ခုေလာက္ စမ္းၾကည့္ဦးမယ္ဆိုၿပီး လုပ္ျဖစ္သြားတယ္၊ ျမန္မာစာကိုလည္း အဲဒီတခ်ိန္တည္းမွာပဲ က်င့္ၿပီး႐ိုက္ ၾကည့္တယ္၊ ပထမဦးဆံုး တင္လိုက္တဲ့ ပို႔စ္ေလး ကမာၻ႕ကြန္ယက္ ႀကီးထဲ တက္လာေတာ့ ေပ်ာ္လိုက္တာ..၊ အဲဒီတုန္းက ၂၀၀၇ ေအာက္တိုဘာလမွာပါ၊
ဒီလိုနဲ႔ ဝမ္းသာအားရနဲ႔ သံုးေလးပုဒ္ေလာက္ ေရးလိုက္တယ္၊ ၿပီးလည္း ၿပီးေရာ ဘာဆက္ေရးရမွန္း မသိေတာ့ဘူး၊ တကယ္ကို မသိေတာ့ တာ..၊ အသစ္တို႔ထံုးစံ က်ေနာ့္ဆီကို ဘယ္သူမွ လာမလည္ၾကပါဘူး၊ က်ေနာ္ကလည္း ဘေလာ့ဂ္ေတြ အမ်ားႀကီး မသိဘူး၊ စီေဘာက္စ္ ေတြမွာ ႏႈတ္ဆက္ရ ေကာင္းမွန္းလည္း မသိသလို ကြန္မန္႔လည္း မခ်န္ျဖစ္ပါဘူး၊ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ တျခားဘေလာ့ဂ္ေတြဆီ သြားၿပီး က်ေနာ္ကေတာ့ ဘယ္သူပါ၊ က်ေနာ့္ဆီလည္း လာလည္ၾကပါဦးလို႔ မိတ္ဆက္ရမွာ အင္မတန္ ဝန္ေလးေနခဲ့တယ္၊ မာနႀကီးတာ၊ ႀကီးက်ယ္တာမ်ိဳးေတာ့ လံုးဝ မဟုတ္ရပါဘူး၊ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ၊ တမ်ိဳးပဲ၊ လူမသိ၊ ေရာင္းမစြံတဲ့ ပစၥည္းႀကီးကို အတင္းလိုက္ ထိုးေရာင္းေနရသလို ခံစားမႈမ်ိဳးလို႔ ေျပာရမယ္ ထင္တယ္၊ အမွန္ေတာ့ ေၾကာင္တာပါ၊ အခုက်မွ ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ အေတာ္အေျခအျမစ္ မ႐ွိတဲ့ အေတြးအေခၚ ပါပဲ၊ တကယ္ေတာ့ ဘေလာ့ဂါ အသစ္တစ္ေယာက္က ဘေလာ့ဂ္ရပ္ဝန္းထဲမွာ ႐ွိႏွင့္ေနတဲ့ လူေတြကို လိုက္ႏႈတ္ဆက္ တာဟာ အင္မတန္ သင့္ေလ်ာ္တဲ့ ကိစၥပါ၊ ရပ္ကြက္ထဲ အသစ္ေျပာင္းလာသူက အိမ္နီးခ်င္းေတြကို ဖိတ္ၿပီး အိမ္တက္ လုပ္သလိုမ်ိဳး၊ ႐ံုး ဝန္ ထမ္း အသစ္က အျခားဝန္ထမ္းေတြကို လိုက္ၿပီး နႈတ္ဆက္သလိုမ်ိဳး၊ တိုင္းျပည္ကို အသစ္ေရာက္လာတဲ့ သံတမန္က အဲဒီတိုင္းျပည္ရဲ႕ အႀကီးအကဲကို Courtesy call ေပးသလိုမ်ိဳးပဲ မဟုတ္လား၊ ဒါဟာ မဂၤလာတပါး ပါပဲ...၊ အခုေနသာ ဘေလာ့ဂ္အသစ္တစ္ခု လုပ္ျဖစ္ရင္ ေတာ့ က်ေနာ္ အားလံုးကို Courtesy call လိုက္ေပးမိမယ္ ထင္တယ္..၊ း)
အဲဒီလို အီလည္လည္ႀကီးနဲ႔ တန္႔ေနတုန္းမွာ ျဖစ္သြားတဲ့၊ အခုထက္ထိလည္း က်ေနာ္မွတ္မိ ေနေသးတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုကို ႀကံဳလို႔ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္၊ အဲဒီတုန္းက အခုလိုပဲ တဂ္ဂိမ္းတစ္ခု ေရးေနၾကတဲ့ အခ်ိန္ပါ၊ အေၾကာင္းအရာက သရဲေျခာက္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္တာ တခုခု..၊ က်ေနာ္ ဖတ္မိတာက ကိုရန္ေအာင္ရဲ႕ ပို႔စ္တစ္ခုပါ၊ အဲဒီပို႔စ္ရဲ႕ အဆံုးမွာ သူက 'ကဲ ဒီစာကို ခင္ဗ်ားက ဖတ္ေနတယ္ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားကိုလည္း ဆက္ၿပီး တဂ္လိုက္ၿပီဗ်ာ၊ ေရးသာေရးေပေတာ့' လို႔ ေရးလိုက္တယ္၊ ဒါဟာ က်ေနာ့္လို လူလည္းမသိ၊ ဘာဆက္ေရးရမွန္း လည္း မသိသူ အတြက္ လွလွေလး ဖြင့္ထားတဲ့ တံခါးတစ္ခ်ပ္ပဲ မဟုတ္လား၊ ဒါနဲ႔ 'ပေဟဠိဖြက္တဲ့ သရဲတစ္ေကာင္' ဆိုတဲ့ ပို႔စ္ကို က်ေနာ္ အားႀကိဳးမာန္တက္ ေရးတယ္၊ ၿပီးေတာ့ တင္တယ္၊ ဘယ္သူမွ လာမဖတ္ၾကဘူး၊ လူတစ္ေယာက္ကို ေဒါနဲ႔မာန္နဲ႔ သူ႔မွာ႐ွိတဲ့ အဆိပ္ေတြ အကုန္သံုးၿပီး ကိုက္လိုက္ၿပီးတဲ့အခါ အားကုန္သြားၿပီး မလႈပ္ခ်င္ေတာ့တဲ့ ေႁမြတစ္ေကာင္လို က်ေနာ္လည္း စိတ္ညစ္၊ လက္ပန္းက်သြားၿပီး ဘေလာ့ဂ္ကို ပစ္ထားလိုက္ေတာ့တယ္၊ အေတာ္ႀကီးၾကာမွ ျပန္လာၾကည့္ေတာ့ ကြန္မန္႔ေလး ၂ ခု ေရာက္ေနခဲ့ တယ္၊ မေလး(အိမ့္ခ်မ္းေျမ႕)နဲ႔ အမေမၿငိမ္း တို႔ဆီက...၊ နာမည္ႀကီး ၂ ေယာက္ဆီက အသိအမွတ္ျပဳမႈေလး ရလိုက္ေတာ့ က်ေနာ္ေပ်ာ္ပါတယ္၊ အားလည္းတက္ၿပီး နည္းနည္းစီ ဆက္ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္၊ သူတို႔ကေတာ့ သိမယ္ မထင္ပါဘူး၊ ေရးဖို႔ indirectly တဂ္ခဲ့တဲ့ ကိုရန္ေအာင္၊ ကြန္မန္႔ေပးသြားတဲ့ မေလး နဲ႔ အမေမၿငိမ္း တို႔ကို ေက်းဇူးတင္ ပါတယ္၊ ေနာက္ပိုင္းေတာ့လည္း တေျဖးေျဖးနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ရပ္ဝန္းထဲမွာ ကူးလူးဆက္ႏြယ္မႈေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္ ေပါ့ဗ်ာ၊ အင္မတန္ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြ၊ ခင္မင္စရာ ေကာင္းတဲ့သူေတြကိုလည္း သိလာခဲ့ရတယ္၊
ဒီလိုနဲ႔ တဂ္ပို႔စ္ေရးဖို႔ ပ်င္းတဲ့ က်ေနာ့္ကို မရမက တဂ္တတ္တဲ့ ညီငယ္ ေမာင္မ်ိဳး (အင္မတန္ ႐ိုးသားတဲ့၊ ရယ္ျမဴးစရာ ေကာင္းတဲ့ ပို႔စ္ေလး ေတြ ေရးတတ္တဲ့ ညီငယ္)၊ ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ စကားလံုးေတြ သံုးတတ္တဲ့ မသီတာ-ကိုဧရာ (သူတို႔ကို စသိတုန္းက တျခားလူေတြလိုပဲ က်ေနာ္လည္း ဘာသာေရးဘေလာ့ဂ္ပဲ ထင္ေနခဲ့တာ)၊ အင္မတန္ စာေရး ေကာင္းသူလို႔ အားလံုးက တညီတညြတ္တည္း လက္ခံထားၾကတဲ့ ကိုကလိုေစးထူး၊ ေ႐ွးေဟာင္း ျမန္မာ ကဗ်ာေတြနဲ႔ ပါဠိေတြကို ထံုးလိုေျခ၊ ေရလိုေႏွာက္တဲ့ မေမဓာဝီ (သူက တခါတခါလည္း ရယ္စရာေတြ ကို အတည္ႀကီးနဲ႔ ေရးတတ္ပါေသးတယ္)၊ ညြတ္ႏူးေပ်ာ္ဝင္ ေစေလာက္တဲ့ အက္ေဆးေတြ အေရးေကာင္းတဲ့ မသက္ေဝ (ဝတၳဳတိုေတြ ဆိုရင္ လည္း အဆံုးသတ္မွာ ပါးစပ္ အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားေစတဲ့ twist ေတြကို ေရးႏိုင္သူပါ)၊ လန္းဆန္းသြက္လက္တဲ့ စာေတြေရးတဲ့ မခ်စ္ၾကည္ေအး (ဂီယာနံပါတ္တစ္နဲ႔ ခဏခဏ ျပန္ထြက္ရတဲ့ ဘုရားဖူး ကားႀကီးနဲ႔လည္း ေခၚသြားတတ္သူပါ)၊ Sense of humour အျပည့္နဲ႔ ပို႔စ္ေတြ ေရးတတ္တဲ့ ကိုတီဇက္ေအ (သူ႔ရဲ႕ မိသားစုေတြ ေလယာဥ္ပ်ံေနာက္က်တဲ့ ပို႔စ္ဆိုရင္ အခုျပန္ေတြးရင္ေတာင္ ရယ္ခ်င္ေနမိတုန္း ပါပဲ)၊ သီခ်င္းေတြကို အံ့ၾသေလာက္ေအာင္ သိေနတဲ့ ေပါက္ (သူ႔ဆီ ဖတ္တဲ့အခါ ဘယ္ကမာၻေက်ာ္ အဆိုေတာ္ ဘယ္ေတာ့ အသစ္ထြက္မလဲ လို႔ သိရတယ္)၊ ဂ်စ္ပစီမိုးတိမ္တို႔ နားခိုရာ ကိုညိမ္းႏိုင္ (က်ေနာ္ေကာက္သိမ္းခ်င္မိတဲ့ ကဗ်ာေတြလည္း ထြက္က်တတ္သူပါ)၊ စကားေျပာရ တာ ဝါသနာပါလို႔ ဘေလာ့ဂ္ေရးပါတယ္ ဆိုတဲ့ မ,ေကာင္းမြန္ဝင္း (တခါတေလ သူက အသံတိတ္ေနေပမယ့္ ဂ်ပန္ဆူနာမီလို အေရးႀကီးခ်ိန္ မွာေတာ့ အခ်ိန္နဲ႔တေျပးညီ သတင္းေတြ တင္ေပးခဲ့သူ)၊ အျပင္းစား ကဗ်ာေတြနဲ႔ ပန္းခ်ီေတြရဲ႕ ဖန္တီး႐ွင္ မပန္ဒိုရာ၊ ပို႔စ္တိုင္းကို ေစတနာ အျပည့္နဲ႔ ေရးတဲ့ အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္က မေခ်ာ (သူက Yellowstone Park အေၾကာင္း ေျပာျပၿပီး ၾကည့္လို႔ မဝခင္မွာ တူရကီက ေျမထဲပင္လယ္ အသုပ္ကို ခ်ေကြ်းႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဗဟုသုတ စံုသူပါ)၊ မိုးဇက္တို႔ ဘီသိုဗင္တို႔ရဲ႕ ဂီတမွာ ေပ်ာ္ဝင္သူ မစူးႏြယ္ေလး (မဖတ္ရတာ ၾကာေနတဲ့ အေဆာင္ေန ေက်ာင္းသူဘဝကိုလည္း အေရးေကာင္းသူ)၊ ေျပျပစ္ေခ်ာေမြ႕႔တဲ့ ဝတၳဳေတြ အေရးေကာင္းသူ ႐ိုစ့္ (သူက ရယ္သံကို စာေတြထဲမွာ 'ခစ္ ခစ္'လို႔လည္း အသံဖလွယ္ တတ္ပါတယ္)၊ အေဖကို ခ်စ္လြန္းတဲ့ Sharon ရဲ႕ မ႐ိုစ့္ (ခင္ပြန္းနဲ႔ သားသမီးအေပၚထားတဲ့ ေမတၱာကိုလည္း ပို႔စ္ေတြမွာ ေပၚေအာင္ေရးသူပါ)၊ ငွက္ၾကည့္ ဝါသနာပါသူ မအိုင္အိုရာ (သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးမွာလည္း ရင္ခုန္သူ တစ္ေယာက္ပါ)၊ အာရပ္တုိင္းျပည္က လူေနမႈေတြ အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း ေျပာတတ္သူ ကို N/A (သားကို ခ်စ္တဲ့ အေဖတစ္ေယာက္)၊ ေကာ္ဖီခါးခါး ႀကိဳက္တဲ့ မမိုးေငြ႕ (သူက အိန္ဂ်ယ္လ္ကိုလည္း အေတာ္ရင္ခုန္သူပါ)၊ အဂၤလိပ္လို ပို႔စ္ ေရးၿပီး က်ေနာ့္ဆီမွာ ျပင္သစ္လို ကြန္မန္႔ေတြ ေပးဖူးတဲ့ Mon Petit Avatar (သူ႔ရဲ႕ ခရီးသြား ပို႔စ္ေတြက စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းသလို အစားအေသာက္ပို႔စ္ေတြ တင္ၿပီးတိုင္း 'ဝလာေတာ့မွာပဲ' လို႔ ေရးတတ္တာေလးက ႏွစ္ၿခိဳက္စရာ)၊ အစားအေသာက္ေတြကို မ်ိဳးစံု ခ်က္တတ္ တဲ့ မေဘဘီ (သူတင္တဲ့ အစားအေသာက္ ပံုေတြ ၾကည့္တိုင္း 'ခံတြင္းထဲမွာ မိုး႐ြာၿပီ ေဘဘီ' လို႔ ေျပာခ်င္မိတယ္)၊ စကားလံုး စီးဆင္းမႈ ေခ်ာေမြ႕လွတဲ့ မဇြန္မိုးစက္ (သူစီးခဲ့တဲ့ ေလယာဥ္ခရီးစဥ္ေတြနဲ႔ ေလယာဥ္ေပၚက အျဖစ္အပ်က္ေတြကို အေသးစိတ္ မွတ္မိေနတဲ့ ဦးေႏွာက္ ပိုင္႐ွင္ပါ)၊ အတြန္းအတိုက္ေတြ ၾကားမွာ ေခါင္းေမာ့ ရင္ေကာ့ ပန္းပန္လ်က္႐ွိေနတဲ့ မငယ္ႏိုင္၊ မွ်တတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ ပို႔စ္ေရးတဲ့ မအိမ္သူ (သူ႔ရဲ႕ ဝါေခါင္မိုး ဘေလာ့ဂ္မွာ ကမ္ေဘာဒီးယားအေၾကာင္း စိတ္ဝင္စားစရာေတြ အျပည့္နဲ႔ပါ)၊ ေတာင္တန္းေတြကို ခ်စ္တတ္တဲ့ အၿမဲစိမ္းၿဖိဳး (သူ႔ရဲ႕ ခရီးသြားေဆာင္းပါးေတြ ဖတ္ရတာ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ ေက်ာပိုးအိတ္ တစ္လံုးနဲ႔ ခရီးသြားရသလို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ႐ွိလွတယ္)၊ ေအးခ်မ္းတိုးတိတ္တဲ့ စာေလးေတြ ေရးတဲ့ မ,႐ွင္ေလး၊ အခက္အခဲေတြကို လြယ္လြယ္နဲ႔ အ႐ႈံးမေပးတတ္တဲ့ လျပည့္ရိပ္၊ အစ တစ္ေၾကာင္းဖတ္မိတာနဲ႔ အဆံုးထိကို တထိုင္တည္း ဖတ္မိသြားေစတဲ့ ဝတၳဳေတြရဲ႕ ေမွာ္လက္ပိုင္႐ွင္ ကိုျမစ္က်ိဳးအင္း (ဇတ္႐ံုတစ္႐ံု အေၾကာင္း ကႀကီးကေန အ,အထိ ခေရေစ့တြင္းက် သူသိပံုက တကယ့္ကိုပဲ လက္ဖ်ားခါခ်င္စရာ)၊ ဝတၳဳေတြ ကဗ်ာေတြကို မအားတဲ့ၾကားက ႀကိဳးစားေရး႐ွာတဲ့ ညီမအိန္ဂ်ယ္လ္လႈိင္ (သူက ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ 'ေကာင္းေသာေန႔ေလး ျဖစ္ပါေစအကို' လို႔လည္း ႏႈတ္ဆက္တတ္သူပါ)၊ ပန္းေတြကို ဗိသုကာပညာနဲ႔ ထုဆစ္တတ္တဲ့ မ,အၿပံဳးပန္း (သူေရးတဲ့ ပို႔စ္တိုတိုေလးေတြက ခဏေလးနဲ႔ ပြင့္ေပမယ့္ အခ်ိန္အၾကာႀကီး ေမႊးေနတဲ့ ပန္းကေလးေတြလို)၊ ကြန္နက္႐ွင္ အခက္အခဲကို ရင္ဆိုင္ၿပီး ဖတ္ရခက္သူေတြ အတြက္ စာေကာင္းေပမြန္ေတြ ႀကိဳးစားတင္ေပးတဲ့ မေ႐ႊစင္ဦး (သူ႔ရဲ႕ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ စီးရီးစ္ပို႔စ္ေတြက တကယ္ပဲ ေတာင္ကေနေျမာက္အထိ လက္႐ွိျဖစ္ေန တဲ့ အေၾကာင္းေတြ ဗဟုသုတ ရပါတယ္)၊ ဒီမိုးဒီေရထဲမွာ ခ်ီတက္ဆဲ၊ ခ်ီတက္ၿမဲ မခင္ဦးေမ (ပို႔စ္အသစ္ေတြနဲ႔ အၿမဲတမ္း up to date ျဖစ္ေနတဲ့ လူသိအမ်ားဆံုး ဘေလာ့ဂ္ပါ) စတဲ့ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ သိကြ်မ္းခဲ့ရတယ္၊ အျခားစိတ္ဝင္စားစရာ ဘေလာ့ဂ္ေတြလည္း သြားရင္းလာ ရင္း ျမင္းတေျပး အေနအထားနဲ႔ သိခဲ့ရတာ တကယ့္ကို အမ်ားႀကီးပါ၊ အခ်ိန္ အခက္အခဲေတြေၾကာင့္ အေဝးကေနပဲ ေငးၾကည့္ေနခဲ့ ရတယ္၊
တကယ္တမ္း ေန႔စဥ္ဘဝမွာ က်ေနာ့္အတြက္ ပို႔စ္ေတြအမ်ားႀကီး လိုက္ဖတ္ဖို႔ရာ အခ်ိန္ သိပ္မ႐ွိလွ ပါဘူး၊ ဖတ္ဖို႔ အေႂကြးတင္ေနတဲ့ ပံုႏွိပ္ဝတၳဳေတြ၊ ဓါတ္ပံုပိုင္းဆိုင္ရာ ဆိုဒ္ေတြ၊ စာအုပ္ေတြ၊ အိမ္မႈကိစၥေတြၾကားမွာ တခါတခါ ဘေလာ့ဂ္ေလးက အိပ္ေပ်ာ္သြားေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ စ,ေရး ကတည္းက ဒီေန႔အထိ အၾကာႀကီး နားေနတာမ်ိဳးေတာ့ မ႐ွိေစခဲ့ ဖူးေသး ပါဘူး၊ အဲဒီလို အေျခအေနမွာ က်ေနာ္ကသာ ပံုမွန္မေရာက္ေပမယ့္ က်ေနာ့္ဆီကို အၿမဲလိုလို လာလည္ေနၾကတဲ့ တျခားဘေလာ့ဂါေတြ၊ စာဖတ္သူေတြ အေၾကာင္းလည္း ေျပာဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္၊ ဘေလာ့ဂ္စ,ေရးတဲ့ အေစာပိုင္း ကာလေတြကတည္းက ဒီေန႔အထိ ပံုမွန္လာလည္ၿပီး ကြန္မန္႔ေလးေတြ ခ်န္ထားတတ္သူက မမီးငယ္ ပါ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တရင္းတႏွီး လာလည္ၾကသူေတြ ျဖစ္တဲ့ နာမည္လွလွနဲ႔ မ,စည္းစိမ္၊ ကြန္မန္႔ေတြကို တေလးတနက္ ေပးတတ္သူ ေတာင္ငူသား၊ အႀကိဳက္နဲ႔ ေတြ႕႔တဲ့အခါ ေျခရာခ်န္ဖို႔ ဝန္မေလးတဲ့ Vista၊ စကားလံုးတိုင္းကို ထိ႐ွခံစား တတ္တဲ့ မစိုးျမနႏၵာသက္လြင္၊ ကြန္မန္႔မွာ တခါတေလ စိတ္ဝင္စားစရာ ေမးခြန္းေတြ ေမးတတ္တဲ့ ကို Raymond ေက်ာ္မင္းႏိုင္၊ ဘေလာ့ဂ္ ကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ လာလည္တတ္တဲ့ အၿမဲအားေပးတတ္သူ ဂ်ီးေဒၚ၊ က်ေနာ္ သြားလည္ခ်င္လွတဲ့ ေယာနယ္ကို ေရာက္ဖူးလို႔ အားက်ရသူ အဝါေရာင္ေျမက (မ)ေစာ၊ ႐ိုး႐ွင္းတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ ေရးတတ္တဲ့ လက္ေတြ႔နဲ႔ မကင္းကြာသူ မစန္းထြန္း၊ ခ်စ္စရာ ကြန္မန္႔ေလးေတြရဲ႕ ပိုင္႐ွင္ ညီမ blackroze၊ သိုးေဆာင္း စကားလံုးေတြနဲ႔ သတိတရ ႏႈတ္ဆက္တတ္တဲ့ မေခ်ာစု၊ ကြန္မန္႔မွာ 'ခင္မင္လ်က္'လို႔ လက္မွတ္ထိုးတတ္တဲ့ မ,ေဆာင္းႏွင္း႐ြက္၊ စာေတြကို ေသခ်ာဖတ္ၿပီး ကြန္မန္႔ေပးတတ္တဲ့ မေမသိမ့္သိမ့္ေက်ာ္၊ ကြန္မန္႔မွာေကာ စီေဘာက္စ္မွာပါ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ႏႈတ္ဆက္တတ္တဲ့ မဒမ္ကိုး၊ ပို႔စ္သစ္ေတြရဲ႕ ထိပ္ဆံုးမွာ လာလာမန္႔ တတ္တဲ့ ညီ၊ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ကြန္မန္႔ေတြ ေရးေလ့႐ွိတဲ့ AA တို႔ကိုလည္း သတိတရ ေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္၊ ဒါေတြက ဒီပို႔စ္ေရးေနခုိက္မွာ ေခါင္းထဲေရာက္လာတဲ့ နာမည္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ ေျခရာမခ်န္ခဲ့ဘဲ အၿမဲတမ္း တိတ္တိတ္ကေလး လာဖတ္ေနတဲ့ သူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ၊ ဘယ္သူဘယ္ဝါရယ္လို႔ မေျပာႏိုင္ ေပမယ့္ သူတို႔ကိုလည္း တခုတ္တရ အမွတ္ရမိေၾကာင္း ေျပာပါရေစ..၊
ဘေလာ့ဂ္ေဒး အမွတ္တရ ပို႔စ္ရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ကိုယ္သိတဲ့၊ ဖတ္တဲ့ အျခားဘေလာ့ဂ္ေတြ အေၾကာင္း ေျပာၾကဖို႔ ဆိုတဲ့အတြက္သာ ေရးလိုက္ရေပမယ့္ အမွန္ေျပာရရင္ အခုလို နာမည္ေတြနဲ႔ ေရးရတာ က်ေနာ္ မ်က္ခံုးေတာ့ ခပ္လႈပ္လႈပ္ပါပဲ၊ အေၾကာင္းက က်ေနာ္ မေဖာ္ျပ မိတဲ့သူေတြ တစ္ေယာက္မက က်န္ေနမွာ အေသအခ်ာပါပဲ၊ ကိုယ္ခင္မင္လို႔ ပံုမွန္လာလည္ေနတဲ့ ဘေလာ့ဂ္က အျခားလူေတြကို သတိရၿပီး ကိုယ့္ကိုေတာ့ ေမ့ေနခဲ့တယ္ ဆိုရင္ တခ်ိဳ႕က ဘယ္လိုမွ မခံစားရေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ စိတ္မွာ ျမဴတမႈန္စာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အစက္ထင္ေကာင္း ထင္သြားႏိုင္ ပါတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ အဲဒီလို ခြ်တ္ေခ်ာ္ၿပီး နာမည္က်န္ခဲ့တဲ့ သူေတြ႐ွိခဲ့ရင္ က်ေနာ္ အႏူးအညြတ္ ႀကိဳၿပီး ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ဒါဟာ ေလးစားသမႈ မ႐ွိတာ၊ တန္ဖိုးမထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ က်ေနာ့္ရဲ႕ မွတ္ဥာဏ္ ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈ သက္သက္ပါပဲ၊ နာမည္ပါသူေတြက အဂၤလိပ္ ေခတ္ကလို ၾကက္သေရေဆာင္ ေ႐ႊစလြယ္ရမင္း (KSM) လက္မွတ္ ရမွာ မဟုတ္သလို နာမည္မပါသူေတြကလည္း သမဝါယမ ေခတ္ကလို ျပည္သူ႔ဆိုင္မွာ သၾကားနဲ႔ေရနံဆီ မရဘဲ က်န္ခဲ့မွာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါဟာ မျပည့္စံုတဲ့ ဦးေႏွာက္တစ္လံုးက ဝင္ကစားတဲ့ တဂ္ဂိမ္းတစ္ခု သက္သက္ ဆိုတာထက္ မပိုပါဘူးဗ်ာ...၊
နာမည္နဲ႔တကြ ေရးမိတဲ့သူေတြကိုလည္း နာမည္ေတြဟာ Order of appreciation အလိုက္ မဟုတ္ဘဲ ေခါင္းထဲမွာ ေပၚလာတဲ့အတိုင္း ခပ္သြက္သြက္ပဲ ခ်ေရးထားတာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကြင္းစကြင္းပိတ္ထဲက မွတ္ခ်က္ေလးေတြကလည္း တစ္ေယာက္စီကို categorize ခြဲျခား သတ္မွတ္တာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ႐ွိရင္းစြဲ အျပန္အလွန္ ခင္မင္မႈ ႀကိဳးႏွစ္စကို ပိုၿပီးခိုင္ၿမဲေအာင္ သံုးလြန္းတင္ လိုက္တဲ့ အတို႔အထိေလး သက္သက္ပါပဲ၊ အခန္႔မသင့္လို႔ စိတ္နဲ႔ မေတြ႔ခဲ့ရင္ေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း တဆက္ တည္းပဲ ေတာင္းပန္ပါရေစ...၊
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္ အထိေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ရပ္ဝန္းမွာ က်ေနာ္ သစၥာ႐ွိစြာ ေနထိုင္တုန္းပါပဲ၊ အခ်ိန္ရရင္ ရသလို ဘေလာ့ဂ္ေတြဆီ လွည့္လည္သြားလာ ေနတုန္းပါပဲ၊ စာလာဖတ္တဲ့ အေယာက္တိုင္းကို ေက်းဇူးတင္ၿပီး ဝမ္းသာအားရ ႀကိဳဆိုဆဲပါပဲ၊ ကြန္မန္႔ေတြကိုလည္း တန္ဖိုးထားသလို တစ္ခုခ်င္းစီကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ႀကိဳးစားၿပီး ျပန္ေနလ်က္ပါပဲ၊ တျခားေသာ ဘေလာ့ဂါေတြမွာ အခ်င္းခ်င္း အျပင္မွာေတြ႕ၾကတယ္ ဆိုရင္ က်ေနာ္ အၿမဲတမ္း အားက်မိပါတယ္၊ တခါတခါမွာ က်ေနာ္လည္း အဲဒီလို ကိုယ္ရင္းႏွီးတဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြ၊ စာဖတ္သူေတြကို လက္ဖက္တ႐ိုး၊ အၾကမ္းတစ္အိုးနဲ႔ အျပင္မွာ ဆံုဖူးခ်င္မိတယ္၊ တခါတေလ လေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာတဲ့အထိ ျမန္မာ တစ္ေယာက္နဲ႔မွ မဆံုျဖစ္တဲ့ အရပ္မွာ ေနထိုင္ရတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လားေတာ့ မသိပါဘူး၊ ဘေလာ့ဂ္ ရပ္ဝန္းေလးက က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ တဝဲလည္လည္ ျဖစ္ရတဲ့ ခ်ည္တိုင္ပါပဲ၊ မျမင္ရတဲ့ ႀကိဳးေတြနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ အခ်ည္ခံရတဲ့အခါ ေျဖဖို႔ ပိုၿပီးခက္တယ္ မဟုတ္လား...။ ။
ညီလင္းသစ္
၂၈ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၁
စာႂကြင္း။ ။ နာမည္ေတြရဲ႕ေအာက္မွာ ဘေလာ့ဂ္လင့္ခ္ေတြေတာ့ မထည့္ေပးျဖစ္ လိုက္ဖူးဗ်ာ၊ အမွန္ေတာ့ သူတို႔အားလံုးဟာ က်ေနာ္က မိတ္ဆက္ေပးစရာ မလိုတဲ့ လူသိမ်ားၿပီးသား ဘေလာ့ဂ္ေတြပါပဲ၊ စိတ္ဝင္စားရင္ေတာ့ ဆိုဒ္ဘားမွာ အဲဒီဘေလာ့ဂ္လိပ္စာေတြ အားလံုးနီးပါး ႐ွိပါတယ္..။
.jpg)
44 comments:
ၾကက္သေရေဆာင္ ေ႐ႊစလြယ္ရမင္း (KSM) လက္မွတ္ ရေတာ့မယ္မွတ္လုုိ ့ေပ်ာ္ေနတာ။ ဒီလက္မွတ္ေလးျပျပီး ေျမကြက္ေလွ်ာက္ရမလား၊ ဘာလားညာလားစဥ္းစားေနတာ။ း)
ေက်းဇူးပါ မွတ္မွတ္ရရ ရွိတဲ့အတြက္။
အုုိင္အိုုရာ
ကုိညီလင္းသစ္ဆိုဒ္ကို ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိတာ မႀကာေသးေပမဲ့ . . အကို႔ရဲ႕ အဖုိးတန္တဲ့ ဘ၀အေတြ႕အႀကံဳေလးေတြကို ႏွစ္သက္မိလို႔ လာလာဖတ္မိပါတယ္ ။ အခုလို ေျခရာခ်န္ခ့ဲတာေတာ့ ဒါပထမဦးဆံုးလို႔ ထင္ပါတယ္ ။ ေနာက္လည္း လာဖတ္ေနဦးမွာပါ
ခင္မင္စြာျဖင့္
ဗညားရွိန္
သတိတရ ရွိလို႔ ေက်းစ္ေက်းစ္ း)
ဘေလာ့ဂ္ေရးသူ မဟုတ္တဲ့ စာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကေျပာတယ္၊
သူ႕အၾကိဳက္ဆံုး ဘေလာ့ဂ္ေတြထဲမွာ (ကို) ညီလင္းသစ္ ဘေလာ့ဂ္လည္း ပါတယ္တဲ့၊
ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့
ေရးသားတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြ၊ ေရးသားခ်က္ေတြက ရင့္က်က္တယ္၊ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတယ္၊ တဲ့
ၿပီးေတာ့ ေရးသားခ်က္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး ေျပာရရင္ လူေတြကို အျပန္အလွန္ေလးစားတတ္သူတေယာက္၊
အေရးအၾကီးဆံုးက သားေလးကို ျမန္မာ့ဓေလ့ထံုးစံကို သင္ၾကားေပးသူ တေယာက္မို႕ တဲ့၊
(အၿပံဳးပန္း ဘေလာ့ဂ္ကို လွလွပပ ခ်ီးက်ဴးထားလို႕ ေက်းဇူးပါ)
စိတ္ဝင္စားဖြယ္ အေၾကာင္းအရာေလးေတြနဲ ့ ၾကည္နူးဖြယ္ဓာတ္ပံုေလးေတြကို ႏွစ္သက္စြာ အျမဲဝင္လာအားေပးတတ္ေပမဲ့ အခုမွပဲ မန္ ့ျဖစ္ေတာ့တယ္ အစ္ကိုေရ .. ကၽြန္ေတာ္လည္း ပစ္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ စာမ်က္ႏွာအသစ္ေလးနဲ ့အတူ အားလံုးကို အိမ္တက္လိုက္ဖိတ္ေနပါျပီလို ့ ... သိပ္ေပ်ာ္ဖို ့ေကာင္းတဲ့ ဘေလာ့ေလာကၾကီးပါတကား .. ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေန ့ေလးျဖစ္ပါေစေနာ္ .. :)
ေမာင္မ်ိဳးရဲ႔ တဂ္တဲ႔ ကိုညီလင္းသစ္ရဲ႔ ႏူးညံ့တဲ႔အေရးအသားနဲ႔ ဘေလာ့ေဒးအမွတ္တရပို႔စ္ေလး လာဖတ္သြားပါတယ္ရွင္..။
ခ်စ္ခင္ေသာဘေလာ့ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔အတူ အျမဲဘေလာ့ဂင္းႏိုင္ပါေစဗ်ာ...။
ခင္တဲ႔
မိုးေငြ႔
“ကၽြန္မ ကုိညီလင္းသစ္ရဲ႕ ဘေလာ႕ဂ္ကို ဘယ္အခ်ိန္က စဖတ္မိသြားမွန္းမသိေပမယ္႕
သတိထားမိတဲ႕ အခ်ိန္မွာ ေန႕တိုင္းလာဖတ္ျဖစ္ေနခဲ႔ျပီ ဆိုတာ ယံုပါ”
က်မ္းကိုး။ ။ ကိုညီလင္းသစ္ (http://nyilinnthit.blogspot.com/)
'ကိုယ္မင္းကို ဘယ္အခ်ိန္က စခ်စ္သြားမွန္း မသိေပမယ့္ သတိထားမိတဲ့ အခ်ိန္မွာ အရမ္းျမတ္ႏိုးေနခဲ့ၿပီ ဆိုတာ ယံုပါ'
ကြန္မန္႔ေပးတဲ့သူအေပၚ ေရးတဲ့သူက အခုလို တခုတ္တရ ထည့္ေရးေပးေတာ့ ေနာင္မ်ားအတြက္ ပိုလို႔ ေရးခ်င္စိတ္ ျဖစ္မိပါတယ္။
အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ဘေလာ့ေရးျခင္းကေန တိတ္တဆိတ္ ထြက္ခြာေနခဲ့တာ လေပါင္း အေတာ္ၾကာခဲ့ပါျပီ အကိုေရ။ အေၾကာင္းေတြထဲက တစ္ခုကေတာ့ sensitive ျဖစ္တတ္လြန္းတဲ့ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္မႏိုင္ေသးလို႔ ဘေလာ့ေရးသူအျဖစ္ကေန ဘေလာ့ဖတ္သူအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းေနခဲ့တာပါ။ အထူးသျဖင့္ ဘေလာ့နဲ႔ သတိကို တြဲျပီး ရပ္တည္ႏိုင္ျပီဆိုမွ ျပန္ေရးျဖစ္ပါလိ့မ္မယ္ အကို။
(ဒီကြန္မန္႔မွာ အေပၚက စာပိုဒ္ ထည့္ေရးမိတာ ေရွ႔က ပိုစ္႔တုန္းက ဘေလာ့ပိုင္ရွင္ အကိုညီလင္းသစ္ရဲ့ ျပန္ၾကားကြန္မန္႔စာေၾကာင့္ပါ။ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ဝင္ေရးတယ္မွတ္ျပီး ဘုမသိ ဘမသိပဲ ဆြမ္းၾကီးဝင္ေလာင္းခံရမွာ ေၾကာက္လုိ႔ပါ။ အေတြ႔အၾကံဳေတြက မ်ားျပီ အကိုေရ)
အမာခံပရိသတ္
What I love most concerning this post is that the blogger brings out the best in people!
Mon Petit Avatar
ကုိညီလင္းသစ္ေရ
ကၽြန္မက ခရီးသြားရတာ ဗဟုသုတစုေဆာင္းရတာ ဝါသနာပါပါတယ္။ အျပင္မွာေတာ႕ ကမၻာပတ္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္တဲ႔အတြက္ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေပၚကေန ကမၻာၾကီးကိုပတ္ျပီး ေမႊေႏွာက္ရွာေဖြေနခဲ႔ရတာပါ။ ခုလို တစ္ခုတ္တရ ခ်ီးက်ဴးစကားနဲ႔ ထည္႔သြင္းေဖာ္ျပေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ တကယ္..
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ စာေတြ ဆက္ေရးသားႏိုင္ပါေစရွင္
ဘေလာ့ဂ္ေဒးအမွတ္တရကို ဖတ္ရတာ စိတ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးမႈနဲ႔အတူ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြ တိုးေစတာအမွန္ပါပဲကြယ္။ ေရးသားထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို ဥပမာခိုင္းႏိႈင္းမႈေလးေတြနဲ႔ ေရးသြားတာ အားက်စရာေကာင္းလိုက္တာ။ တစ္ျခားပို႔စ္အေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ဖတ္သြားပါတယ္။ ေက်းဇူးပါေနာ္။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
အားေပးပါတယ္ဗ်ာ
ဟဟဟ တို႕အကိုေရ..
က်န္ခဲ႕တဲ႕သူထဲမွာ မဒိုးကန္သာပါရင္
လာေအာ္ငိုမွာပဲ..
ဘေလာ႕ဂင္ဘ၀ဟာေပ်ာ္စရာေႏြးေထြးလြန္းလို႕
ထမင္းစားခ်ိန္တိုင္း ထမင္းဘူးက တစ္၀က္ပဲ ကုန္တဲ႕အထိ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနပါေၾကာင္းနဲ႕
မဒိုးကန္ေလးစားရတဲ႕ အကိုညီတို႕မိသားစု ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစေၾကာင္း ..အျမဲတမ္း ဘေလာ႕ဂင္ႏိုင္ပါေစေၾကာင္း ..း)
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ညီမ
မဒိုးကန္
ကိုညီလင္းသစ္ရဲ႕ စာေတြဖတ္တိုင္း ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈနဲ႔ ေႏြးေထြးမႈေတြ အျမဲခံစားမိတယ္။ ကိုယ္ေရးတာေတြ ေအးစက္စက္ျဖစ္ေနသလားလို႔ ေတြးမိတဲ့အထိပါပဲ။
ေျပျပစ္တဲ့အေရးအသားနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ စကားစုေလးေတြကို အျမဲ ႏွစ္သက္လွ်က္ပါခင္ဗ်ာ။
မဂၤလာပါ ကိုညီလင္းသစ္ေရ။ တျခားဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ ေရးထားတာ ေတြ႕ရတယ္။ ကိုညီလင္းသစ္က စာအေရးအသားေတြ သိပ္ေကာင္းၿပီး စာဖတ္ပရိသတ္ေတြကို စြဲေဆာင္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ဖတ္ဖူးတယ္။ တကယ္လည္း ဟုတ္တယ္ေနာ္။ ဥပမာေတြ၊ အလကၤာေတြနဲ႔ ေ၀ေ၀ဆာဆာ တန္ဆာဆင္ၿပီးေတာ့ အေႀကာင္းအရာတစ္ခုကို ထင္းခနဲ၊ လင္းခနဲျဖစ္ေအာင္ ေရးတတ္တယ္။ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ကိုညီလင္းသစ္ေရ။
နွစ္နွစ္ၿပည့္ေတာ့မယ္ ၿမန္မာတစ္ေယာက္နဲ႕မွ မဆံုၿဖစ္တဲ႕ ေဒသမ်ိဳးမို႕ ဘေလာ့ရြာေလးက အၿမဲ တစ္ဝဲလည္လည္ ၿဖစ္ရတယ္ဆိုတာ အမွန္ပဲအကို စိတ္ရွိတိုင္းလည္ပတ္ရတိုင္း ေႏြးေထြးတဲ႕ ရပ္ဝန္းေလးလို႕ ခံစားရတိုင္း ၿမန္မာၿပည္ အလြမ္းေၿပရတဲ႕ အေဝးေရာက္ၿမန္မာေတြအတြက္ ေခၽြးသိပ္နားခိုရာ ေနရာေလးတစ္ခုလို႕ ထင္ၿမင္မိပါတယ္။ Happy blog day ပါအကိုေရ...နွဳတ္ဆက္ေနၾကအတိုင္းပဲ ေကာင္းေသာေန႕ေလး ၿဖစ္ပါေစ အကို :)
ဘေလာ့ဂ္ေဒး အမွတ္တရ ပို႔စ္ေတြ ဖတ္ၿပီး၊ စိတ္ထဲေရာက္လာတဲ့ သီခ်င္းေလးပဲ ဆိုသြားေတာ့မယ္... ကိုညီလင္းသစ္ေရ...
♫♪ ဆရာ၀န္ျဖစ္ဖို႔ က်ေနာ္ႀကိဳးစားမည္ ♪♪♪
♫♪ လူရည္ခ်ြန္ျဖစ္ဖို႔ က်ေနာ္ႀကိဳးသားမည္ ♪♪♪
♫♪ ဘေလာ့ဂါျဖစ္ဖို႔ က်ေနာ္ႀကိဳးစားမည္ ♪♪♪
~~ တူနယ္ တဲနယ္ ♪♪♪
ဒီပို႔စ္ဖတ္ၿပီး ကိုယ္ေရးရမွာေတာင္လက္တြန္႔သြားတယ္ညီလင္းသစ္ေရ... အေတာ္ေလးကို မွတ္မိတာဘဲေနာ္... အမက အဲလိုမ်ိဳး နာမည္နဲ႔အေၾကာင္းအရာေတြမမွတ္မိတတ္ေတာ႔ ဘာေရးရမွန္းကိုမသိၿဖစ္ေနတာ..
မေလးလည္း ဒီဖန္သားျပင္ေလာကႀကီးဟာ အျပင္ေလာက မဟုတ္ဘူးလို႔ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ေျပာေနရင္းက
သတိရလိုက္ခ်ိန္မွာ..
စြဲလန္းျမတ္ႏိုးျခင္းႀကိဳးေတြ ရစ္ပတ္တိုးေနခဲ႔ပါၿပီ။
မအိုင္အိုရာ ...
ၾကက္သေရေဆာင္ ေ႐ႊစလြယ္ရမင္း လက္မွတ္က ၾကက္ေမြးျမဴေရး အတြက္ ပါမစ္ေလွ်ာက္လို႔ ရမယ္ ထင္တယ္...၊ း)
ကိုဗညား႐ွိန္ ...
ႀကိဳဆိုပါတယ္ဗ်ာ၊ ဘဝ အေတြ႔အႀကံဳရယ္၊ ဘာရယ္ မဟုတ္ေပမယ့္ စိတ္ကူးတည့္ရာ ဒီလိုပဲ ေရးေနတာပါပဲ၊ အဆင္ေျပသလို ဝင္ပါထြက္ပါဗ်ာ...၊
မေဘဘီ ...
သတိတရနဲ႔ အလည္လာခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြအတြက္ က်ေနာ္က ေျပာရမွာပါ..၊ း)
မ,အၿပံဳးပန္း ...
ၾကားရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ဗ်ာ၊ မ,အၿပံဳးပန္းရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မွာလည္း ရနံ႔အဆင္း အစံုနဲ႔ ပန္းေလးေတြ ဆက္ၿပီး ပြင့္ႏိုင္ပါေစဗ်ာ..၊
ဒီမိုးဆူး ...
အၿမဲလာလည္တယ္ဆိုလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ေနာင္လည္း လမ္းႀကံဳပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တမင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လာလည္ဖို႔ ဖိတ္ပါတယ္..၊
မမိုးေငြ႕ ...
ေက်းဇူးပါေနာ္၊ ၿပီးေတာ့ same to you....! :)
မ,ေကာင္းမြန္ဝင္း ...
ၾကားဖူးသလိုလို ပါပဲလို႔ ေအာက္ေမ့ေနတာ... း)
ေတာင္ငူသား ...
“က်ေနာ့္နာမည္ေ႐ွ႕မွာ ကိုတပ္ၿပီး မေခၚပါနဲ႔ဗ်ာ..”လို႔ ကြန္မန္႔မွာ ေရးသြားတဲ့ အခ်ိန္ေလာက္ ကတည္းက မွတ္မွတ္ထင္ထင္ ႐ွိပါတယ္၊ း) ေအးဗ်ာ.. အေၾကာင္းမတိုက္ဆိုင္ ေသးေတာ့လည္း ေရးခ်င္စိတ္ မ႐ွိေသးတာ နည္းလည္ပါတယ္ဗ်ာ..၊
Mon Petit Avatar ...
က်ေနာ္ စိတ္ထဲ ျပက္ျပက္ထင္ထင္ ႐ွိလိုက္တာေလးေတြ ကို ျပန္ေရးၾကည့္မိတဲ့ သေဘာပါဗ်ာ...၊ း)
မေခ်ာ ...
ဘားနတ္ေ႐ွာ ေျပာတာေတာ့ မွန္ေနၿပီဗ်၊ ပညာ႐ွိတဲ့ လူေတြဟာ လက္တင္ကုလားထိုင္ တစ္လံုးေပၚကေန ကမာၻပတ္တတ္ ၾကတယ္ ဆိုတာေလ.....၊ း)
အန္တီတင့္ ...
ဆုေတာင္းေလးက လွလိုက္တာ..၊ ထပ္တူျဖစ္ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳရင္း လာလည္တဲ့အတြက္လည္း ေက်းဇူးစကား ဆိုပါရေစ..၊
ကို ေအေအတီအို ...
ေက်းဇူး ပါပဲဗ်ာ....၊
မဒမ္ကိုး ...
မဒမ္ကိုးရဲ႕ ဘေလာ့ဂင္းနည္းက တၿပိဳင္တည္းမွာ ခႏၶာကိုယ္ အေလးခ်ိန္လည္း က်ေစမွာဆိုေတာ့ အေတာ္ေလး အဆင္ေျပတာပဲဗ်...ေနာ၊ း)
ကိုျမစ္က်ိဳးအင္း ...
ဟာ..က်ေနာ္က ကိုျမစ္က်ိဳးအင္းရဲ႕ ဝတၳဳေရးတဲ့ ေမွာ္အတတ္ကို အားက်ေနတာဗ်၊ ပါရမီဆိုတဲ့ စကားကို ေတာင္ တျဖည္းျဖည္း ပိုၿပီးသေဘာေပါက္လာခဲ့တာ..၊
ဘုန္းဘုန္း ေတာက္ပၾကယ္စင္ ...
စိတ္ကူးတည့္သလို ေရးျဖစ္တာပါ ဘုရား၊ လာေရာက္ ခ်ီးျမႇင့္တဲ့အတြက္လည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဘုရား..၊
ညီမအိန္ဂ်ယ္လ္လႈိင္ ...
ဟုတ္တယ္ဗ်ာ၊ ကိုယ့္ေလွနဲ႔ ကိုယ့္ခရီးကို ႏွင္ေနၾကရတဲ့ ဘဝပင္လယ္ထဲမွာ ဘေလာ့ရပ္ဝန္းဆိုတာ ေခြ်းတဒီးဒီး က်ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေပၚကို ျဖတ္တိုက္သြားတဲ့ ေလေျပညႇင္းေလး ပါပဲ...၊
မသီတာ ...
႐ွားေတာင့္႐ွားပါး သီခ်င္းကြန္မန္႔ေလးမို႔ ကိုယ့္မဂၤလာေဆာင္မွာ နာမည္ႀကီးတစ္ေယာက္က ေမတၱာနဲ႔ သီခ်င္းလာဆိုေပးတာ ခံယူလိုက္ရတဲ့ သတို႔သား တစ္ေယာက္လို ဂုဏ္ယူမိပါေၾကာင္း...၊ းD
မ႐ိုစ့္ ...
တခါတေလေတာ့လည္း ဦးေႏွာက္က မွတ္ဥာဏ္ေတြ သိပ္မလိုအပ္လွ ပါဘူးဗ်ာ၊ မ႐ိုစ့္ ေရးေနက် ဟန္အတုိင္း ႏွလံုးသား သက္သက္နဲ႔ ေရးတတ္တာကို ရင္ဘတ္နဲ႔ ဖတ္သူတိုင္း သိပါလိမ့္မယ္....ေနာ၊ း)
မေလး ...
Virtual reality ေတြ တျဖည္းျဖည္း မ်ားလာေနတဲ့ ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဆိုင္းႀကိဳးေတြ ပိုၿပီး မ်ားလာတယ္နဲ႔ တူပါရဲ႕ဗ်ာ...။
ဘယ္အခ်ိန္ကစၿပီးဖတ္ခဲ႔ေၾကာင္းကုိ
တိတိက်က်မေၿပာႏုိင္ေပမယ္႔
ဒီေန႔ထိေတာ႔ လာၿဖစ္ေနပါတယ္
စာအေရးသစားေတြႏူးညံ့ၿပီး
စိတ္၀င္စားေအာင္ေရးတတ္လုိ႔ပါ။
ဒီထက္မကစာေတြ ေရးႏုိင္ပါေစရွင္။
ဘေလာ့ေတေလ တေယာက္လာသြားပါတယ္ စာေတြေရးေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
အလည္လာတဲ့သူပါ ထည္႕တဲ့အတြက္ ထပ္ဆင့္ေက်းဇူးပါ
ခင္မင္တဲ
seesein
ကိုညီလင္းသစ္ ေရ
ေကာင္းမြန္ဝင္း ေျပာသြားတဲ႕ စကားေတြ လိုပါဘဲ ဘယ္အခ်ိန္က စ သိသြားမွန္း မသိေပမဲ႕ သိတဲ႕ အခ်ိန္မွာ ေတာ႔ အၿမဲဖတ္မိတယ္
အမွတ္တရေလး ေတြ အတြက္ ေက်းဇူးပါ
ခင္မင္တဲ႕
အကိုၾကီး အီးဟီးဟီး...............
(သမ)ဆိုင္က သၾကားနဲ႔ ေရနံ မေပးလိုက္ဘူးဗ်
ကပ္ျပားထပ္တဲ့အထဲ မွာကၽြန္ေတာ့္ နံမည္မပါလို႔တဲ့
အဲဒါ အကိုၾကီးေၾကာင့္ ေလ်ာ္ေပးဒါပဲ))))))))၀
ခင္လို႔စတာပါ အကိုရာ comment ေလးေတြကိုလိုက္ဖတ္
ေနရင္းက ေတာ္ေတာ္ေလးရယ္ရတယ္ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ။
ကိုညီလင္းသစ္ေျပာမွပဲ ဒီေနရာကအေၾကာင္းေတြ အေရးနဲေနမွန္းသတိထားမိသြားပါတယ္။ း) ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
N/A
တစ္ဦးခ်င္းစီကို ထပ္တူျပုသြားတဲ့ စကားလံုးေလးေတြက
လွလိုက္တာအစ္ကိုရာ...၊ျကည္ျကည္ႏူးႏူး၊ျမဴးျမဴးႄကြႄကြ
ေလးလည္းရွိတယ္....၊အစဦးကာလေတြမွာ ဘေလာ့ေတြ
မွာလိုက္ႏွဳတ္ဆက္ရတာ အစ္ကုိ့လိုပဲကၽြန္ေတာ္လည္းခံစား
ရတယ္...၊ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ရဘူး...အတင္း
ေၾကာ္ျငာဝင္ပလိုက္တာပဲရယ္....:))))
ဟားဟား.. သတိတရေရးသြားတာေလးအတြက္ ေက်းဇူးပါဗ်ာ။ က်ေနာ္လည္း ဒီကိုခဏခဏလာဖတ္ျဖစ္တယ္။ ဟက္ပီး ဘေလာ့ဂ္ေဒးပါ။
Thanks for your acknowledgement for readers.Kawn Mon win already wrote what i wanted to write and i like to sing the song Ma Thida(s-c)sang:) BTW whenever i pass through Lausanne,i look at kids around Tha Tha's age whether i might see him.
Gyidaw
ဒီေန႔အလုပ္မသြားရလို႔ စာလည္ဖတ္ျဖစ္တယ္ ညီလင္း... တကယ္ဆို အလုပ္မလုပ္ရဘဲ တေန႔လံုး အရင္လို ဘေလာ႔ေတြလည္ျပီး စာေတြခ်ည္းထိုင္ဖတ္ခ်င္ေနမိတာ .. သတိတရနဲ႔ ဘေလာ႔ပို႔စ္ထဲ နာမည္သံုးလံုးနဲ႔ လူရာ၀င္ခြင္႔ေပးတဲ႔အတြက္ ေက်းဇူးပါ ။
mie nge
အကိုေရ..
ဘေလာ့အမွတ္ေရေလးကို
လာဖတ္သြားပါတယ္..
ညီမနာမည္ေလးထည့္ေရးထားလို႕
ေက်းဇူးပါအကိုေရ
စာေတြအမ်ားဘကီးဆက္ေရးပါဦးလို႕..
by the way
ကိုႀကီးေက်ာက္ကိုသတိရမိတယ္..အကိုရာ..
သူရွိေနဦးမယ္ဆိုရင္သူဘာေတြေရးမလဲမသိဘူးေနာ္..
ကိုညီလင္းက စကားလံုးႂကြယ္ႂကြယ္နဲ႔ ေရးတတ္လိုက္တာ...
ကိုညီလင္းဘေလာ့ဂ္ကို က်မ စေတြ႕ေတာ့ ဖတ္စရာလိုက္႐ွာဖတ္ရင္း ဖတ္လိုက္မိတဲ့ထဲက မွတ္မွတ္ရရ႐ိွေနတဲ့ပို႔စ္က ပုဂံသံတဲဟိုတယ္မွာ သရဲေျခာက္တဲ့အေၾကာင္းေလ... အဲဒါဖတ္ၿပီး ကိုယ္တည္းတုန္းကလာမေျခာက္လို႔ ေတာ္ေသးတယ္လို႕ ေတြးေနမိေသးတာ :P
ကြန္မဲန္႕ေတာ့ ေတာ္ေတာ္နဲ႔မခ်န္ျဖစ္ခဲ့ပဲ ေနာက္ပိုင္း က်မွ ခ်န္ျဖစ္တာ... ခုေတာ့ပင္တိုင္ဖတ္ျဖစ္တဲ့ဘေလာ့ဂ္ေပါ့
စူးႏြယ္ေလး
မ jasmine ...
ပံုမွန္ လာလည္ေနတဲ့ အတြက္ေကာ ေဟာဒီ အမွတ္တရ ကြန္မန္႔ေလး အတြက္ပါ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္...ေနာ္၊
မစည္းစိမ္ ...
မလူးသာ မလြန္႔သာ အေျခအေနၾကားကေန အသြားအလာ မပ်က္တာကိုပဲ က်ေနာ္က ေက်းဇူးတင္လို႔ မဆံုးပါဘူးဗ်ာ..၊
မေ႐ႊစင္ဦး ...
ေႏွးေကြးေလးလံတဲ့ အခ်ိတ္အဆက္ကို ထုိင္ၿပီး အျပစ္ေျပာမေနဘဲ ရသေလာက္ အျမန္ႏႈန္းနဲ႔ပဲ ေမာင္ႏွမေတြကို လိုက္ႏႈတ္ဆက္ေလ့႐ွိတာ တကယ္ပဲ ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္..၊
ကိုမင္းဧရာ ...
ေအးဗ်ာ၊ စိတ္မေကာင္းပါဘူး၊ တကယ္က သမလူႀကီး ဝါးေနတာနဲ႔ ကိုမင္းဧရာကို ေက်ာ္သြားတာဗ်..၊ မ်က္စိအျမင္ေတြ မႈန္ဝါးေနလို႔ နာမည္ကို မျမင္လိုက္တာ ေျပာတာေနာ္...၊ း)
ကို N/A ...
အဲဒီလို ႏိုင္ငံေတြက လူမႈ႐ွဳခင္းေတြကို အမ်ားအားျဖင့္ ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ သိပ္မေတြ႔ရတတ္တာနဲ႔ ကို N/A က ေရးလိုက္တဲ့အခါ က်ေနာ္ကလည္း သတိထားမိ ေနတာဗ်..၊
ကိုညိမ္းႏိုင္ ...
အဲဒါ သိပ္မွန္တာေပါ့ဗ်ာ..၊ တခါတေလ ျမတ္ေလးတို႔၊ ႐ိုး႐ိုးႀကီးေဇယ်တို႔လို လုပ္ေနလို႔ မရဘူးဗ်၊ ရဲမင္းပိုင္တို႔ ရဲကိုကိုတို႔လို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ဝင္လိုက္မွ ပရိတ္သတ္ကလည္း တခါတည္း လက္ခံတာ...၊ း)
ကို TZA ...
ဟုတ္တယ္ဗ်..၊ အဲဒီပို႔စ္ကို က်ေနာ္ တကယ္ပဲ သတိရေနခဲ့တာ..၊ တခ်ိဳ႕စာလံုးေတြကိုေတာင္ မွတ္မိေနေသးတယ္၊ လာလည္တာ ေက်းဇူးဗ်ိဳ႕...၊
ဂ်ီးေဒၚ ...
ဂ်ီးေဒၚနဲ႔ မ,ေကာင္းမြန္၊ မသီတာတို႔က Great minds think alike ေတာ့ ျဖစ္ေနၿပီ ထင္တယ္..၊ း) က်ေနာ္တို႔က LSN ကို အခုေနာက္ပိုင္း သိပ္မလာျဖစ္ဘူး ဂ်ီးေဒၚရဲ႕၊
မမီးငယ္ ...
အိုင္ရင္းကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ရေတာ့မယ္ ထင္တယ္ေနာ္၊ အလုပ္သြားစရာ မလိုပဲ စာေတြ လုိက္ဖတ္ေနႏိုင္လို႔...၊ း)
ဟိုး အေစာႀကီးကတည္းက စဥ္ဆက္မျပတ္ အားေပးလာလို႔ က်ေနာ္ကေတာင္ ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ၊
ညီမ blackroze ...
ကိုႀကီးေက်ာက္ကို က်ေနာ္လည္း သတိရေနမိတယ္၊ သူသာ ႐ွိေနေသးရင္ တစ္ေယာက္စီရဲ႕ နာမည္ေတြကို ေရးၿပီး အားလံုးကို တဝါးဝါးနဲ႔ ပြဲက်ေအာင္ လုပ္ေနဦးမွာ ျမင္ေယာင္မိတယ္...၊ း(
မစူးႏြယ္ ...
ဟား..ဒါဆို မစူးႏြယ္က ဟိုးအေစာႀကီး ကတည္းက ဒီကို လာလည္ဖူးတာပဲ၊ ဟုတ္တယ္ဗ်..၊ အဲဒီပို႔စ္က သီရိပစၥယာ ဆာကူရာ ဟုိတယ္မွာ အေျခာက္ခံရတဲ့ အေၾကာင္း ေရးထားခဲ့တာ...၊ း)
ကိုညီတို ့မ်ား ေရးတတ္လိုက္တာေနာ္... း)
အဟမ္း အဟမ္း ေနာက္ေတာင္က်ေနျပီး ဖတ္ျပီးတာေတာ့ၾကာပါျပီး ခုမွမန္႕ျဖစ္ေတာ့တယ္ နည္းနည္းေတာ့ ေလရွည္ခြင့္ျပဳပါ အစ္ကို း)
ဒီပို႔စ္ေလးကို သိပ္ၾကိဳက္ပါတယ္ ဘေလာ့ေလးကို ညႊန္းဆိုသြားတာ ေတာ္ေတာ္ လွတယ္ ။ အစ္ကို႕ ဘေလာ့ကိုေရာက္ရင္ တည္ျငိမ္ရင့္က်က္ျခင္းေတြ ရလိုက္သလိုပါပဲ ေကာ့မန္႔ေတြကို ရီပလိုင္းျပန္လုပ္ေပးတာကို အားက်လို႕ ကိုယ္လည္းျပန္လုပ္ခ်င္ေပမယ့္ အပ်င္းထူေနတာကမ်ားတယ္ အဲ့တာေၾကာင့္ သိပ္မလုပ္ျဖစ္ဘူး အစ္ကို႕ဆီမွာေတာ့ မန္႕ျပီးတိုင္း ဘာမ်ားျပန္ေျပာထားမလဲလို႕ လာလာျပန္ၾကည့္ရတာ အေမာပါပဲ ။
ဘေလာ့ေဒးမွာ ဘေလာ့နဲ႔ ပက္သက္တဲ့ ေကာင္းေသာ အမွတ္တရ ဆိုးေသာ အမွတ္တရေတြ အားလံုးကို ေရးလို႕ရမယ္လို႕ ညီကေတာ့ထင္တာပဲ ေကာင္းေသာ ေ၀ဖန္ျခင္းကိုသာ လက္ခံျပီး အမွန္တရားကို လက္မခံနိုင္ေသာ သူမ်ိဳးေတြနဲ႔ ဆံုမိတဲ့အခါက်ရင္ေတာ့ ငါ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီ ဘေလာ့ဂါ အျဖစ္ၾကီးကို သာယာမိေနပါသလဲလို႔ သိပ္ေနာင္တရမိပါတယ္ ။
ဘေလာ့ဂါဆိုတာ ကိုယ္ေရးတဲ့စာ ကိုယ္တာ၀န္ယူမႈရွိရမွာေပါ့ ကိုယ္ေရးတဲ့စာက ဘာကိုရည္ညႊန္းတာလဲ ဆိုတာလည္း ကိုယ္တိုင္သာအသိဆံုး ျပီးကာမွ ေရးခ်င္တာေရးျပီးကားမွ မဟုတ္ရပါဘူးေလ ဆိုရင္ေတာ့လြန္တာေပါ့ အို ဘေလာ့ရပ္၀န္းၾကီးရယ္လို႕သာ ေမာင္မ်ိဳး လက္မႈိင္ခ်ခ်င္မိပါရဲ့ ။
အမွန္တိုင္း၀န္ခံရရင္ ဘေလာ့ေဒးမွာ သူမ်ားေတြေရးထားတာဖတ္ျပီး သိပ္ေပ်ာ္ေပမယ့္ ကိုယ့္ပို႔စ္ကိုေတာ့ ကိုယ္စိတ္ညစ္သြားမိပါရဲ့ ။ အစ္ကို႕စာနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ပဲ ညီ့ခံစားခ်က္ေတြ လာေျပာေနမိျပီး အားနာထွာ ( ေျပာခ်င္တာေတြေျပာခဲ့မိျပီ ဟဟား )
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၇ဲ့ ကဗ်ာေလးကိုသာ သြားသတိရမိပါရဲ့
““ေဟာဒီေနရာမွာ စာေရးတာ၊ကဗ်ာေရးတာမဟုတ္သလို
အႏုပညာကို ခ်ျပတာလည္းမဟုတ္ဘူး
စိတ္ထင္ရာကို ေလွ်ာက္ေရးတာ ““ တကယ္ပဲ အဲ့လိုၾကီး ေလွ်ာက္ေရးေနတာပါ ။
ေအာင္လ သီခ်င္းထဲကလို “မွားတာရွိရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ” အစ္ကိုေရ့ း)
အစဥ္ေလးစားလွ်က္
အစ္ကို႕ညီ ”ေမာင္မ်ိဳး ”
merci beaucoup, include me in the credits, first delight of my day.
မစန္းထြန္း ...
က်ေနာ္ ေရးတတ္လို႔ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ၊ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကိုက သီးျခားလကၡဏာေလးေတြနဲ႔ ကြဲျပားျဖစ္တည္ ေနခဲ့တာ....၊ း)
ေမာင္မ်ိဳး ...
ဘာေတြမ်ား အလိုမက် ျဖစ္ေနမိပါလိမ့္ ညီေရ..၊ း) လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြေထြ ဆိုေတာ့ ဒီဘေလာ့ဂ္ရပ္ဝန္း ထဲမွာလည္း စိတ္႐ွဳပ္စရာ၊ စိတ္ညစ္စရာေတြ အၿမဲ ႐ွိေနမွာပါပဲ၊ ပိုဆိုးတာက က်ေနာ္တို႔ အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ စကားလံုးေတြနဲ႔ပဲ ဆက္သြယ္ရတာ ဆိုေတာ့ အဓိပၸါယ္ေကာက္ လြဲသြားေစဖို႔ အလားအလာက အမ်ားႀကီးပဲ၊ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စကားေျပာတဲ့အခါေတာ့ မ်က္ႏွာထိ၊ မ်က္ႏွာထား၊ ေလသံ အေပ်ာ့အမာနဲ႔မို႔ သံသယေတြ နည္းပါးေပမယ့္ စာမွာက်ေတာ့ လိုသလို ျဖန္႔ထြက္ေတြး လို႔ရတာေတြက တပံုတပင္ပဲ မဟုတ္လား၊ ၿပီးေတာ့ ေဝဖန္သူနဲ႔ အေဝဖန္ခံရသူရဲ႕ ၾကားက ဆက္ဆံေရးနဲ႔ ပြင့္လင္းမႈက တကယ္ပဲ သိမ္ေမြ႔ပါတယ္၊ ေဝဖန္သူက ဘယ္ေလာက္ သမာသမတ္က်ၿပီး အေဝဖန္ ခံရသူကေကာ ဘယ္ေလာက္ ခံယူႏိုင္သလဲ ဆိုတာ တိုင္းတာရတာ ခက္ခဲေလ့ ႐ွိတယ္၊ ေနာက္ေတာ့လည္း ဒီလိုပဲ ၿပီးသြားမွာပါပဲ ညီေရ...၊ ဟုတ္ၿပီလား..၊ း)
ကိုေက်ာ္မင္းႏိုင္ ...
Avec plaisir..!!! လာလည္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြ အတြက္လည္း ေက်းဇူးပဲ ဗ်ိဳ႕...။ း)
အေတာ္စံုစိနို္င္ေအာင္..
ဘေလာ့ဂါေတြကို သရုပ္ေဖၚျပီးေရးထားတာ
အံ့ၾသဖြယ္ပါပဲ..။
(ဟိဟိ..ကိုညီလင္းသစ္စကား ငွားသံုးလိုက္တယ္)
က်ေနာ္..သီခ်င္းအေၾကာင္း သိပ္မသိေပမဲ့..
သီခ်င္းေတြကို ခ်စ္လို႔ အျမဲနားေထာင္ျဖစ္ေနပါတယ္...။
HAPPY BLOG DAY
Thankyou .
ကုိညီလင္းသစ္ေရ... Blog Day အမွီတင္ႏုိင္ေအာင္ ေရးလုိက္ေပမယ့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ weekend မွာ လုိက္ဖတ္ခ်ိန္မရလုိက္လုိ႔ ခုမွအခ်ိန္မွီ အေျပးေလးလာဖတ္တာ။ အစ္ကုိေရးထားတာကုိ ဖတ္ရတာ ျပဳံးေပ်ာ္စရာ။ း) ဇြန္မုိးစက္ကုိ ညႊန္းထားတာေလး သိပ္သေဘာက်မိပါတယ္။ :D
ဇြန္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္စုက ကုိညီလင္းသစ္ရဲ႕ Big Fan ေတြပါ။ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ မိသားစုေလးရယ္၊ ရင့္က်က္အျမင္က်ယ္ၿပီး ယဥ္ေက်းလွပတဲ့ စာေၾကာင္းေလးေတြနဲ႔ စီထားတဲ့ စာစုတုိင္းက ဖတ္လုိက္တုိင္း ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းေနခဲ့တာပါ။ ဇြန္စာဆက္မေရးျဖစ္ရင္ေတာင္ အစ္ကုိ႔ဘေလာ့ဂ္ကုိ ၀င္ဖတ္ျဖစ္ေနဦးမွာပါလုိ႔...
ခင္မင္ေလးစားစြာ
ဇြန္
အလုပ္ေတြမ်ားေနလို ့ခုတေလာ မလာၿဖစ္ဘူး ဒန္တန္တန္ AA နာမည္ပါလို ့၀မ္းသာမိပါတယ္.
AA
"ကိုယ္မင္းကို ဘယ္အခ်ိန္က စခ်စ္သြားမွန္း ..." လို႔
ကိုညီလင္း သာသာထိုးထိုး တင္စား ေျပာတာေလး သေဘာက်လိုက္တာ ... ။
ေမဓာ၀ီက ပါဠိေတြကို ထံုးလိုေျခ ေရလိုမေႏွာက္ႏိုင္ပါဘူး ကိုညီလင္းရယ္။ ဘုန္းႀကီးေတြ ၾကားရင္ေတာ့ ရယ္ေတာ့မွာပဲ :)) ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ပါဠိစကား ဆိုလို႔ တခြန္းပဲ ေရလဲ ေျပာေနမိတယ္ ...
ဘ၀တု သဗၺမဂၤလံ
နႏၵာ ကြန္မန္႔ေရးတာ အေတာ္ေတာင္ ေနာက္က်ေနျပီရွင္။ :))
ဘေလာဂ္႔ေဒး အမွတ္တရ ပုိစ္႔မွာ မထိန္မခ်န္ပဲ နႏၵာ႔ကုိ သတိတရရွိေနလုိ႔ ေက်းဇူးအထူး တင္ပါတယ္။
ကုိညီလင္းသစ္ရဲ႕ ပုိစ္႔တုိင္း နႏၵာ တ႐ႈိက္မက္မက္ အျမဲဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ပုိင္းေတာ႔ ေျခရာ မခ်န္ျဖစ္ေတာ႔တာပါ။
ဟုိးအရင္ နႏၵာ႔ ဘေလာ႔ဂ္ကုိ အစျပဳခဲ႔ထဲက ဒီစာမ်က္ႏွာရဲ႕ ပုိစ႔္တုိင္းလုိလုိမွာ ႏွစ္သက္လုိ႔ ကြန္မန္႔ေရးခဲ႔သူ စာဖတ္သူတေယာက္ အေနနဲ႔ အခုခ်ိန္မွာ ဒီေနရာမွာ စာဖတ္သူေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႔ စည္ကားေနျပီး ကြန္မန္႔ေတြ မ်ားစြာနဲ႔ အသိအမွတ္ျပဳတာ ခံေနရတာ ေတြ႔ရေတာ႔ အင္မတန္ ဝမ္းသာ ေက်နပ္ပီတိ ျဖစ္မိပါတယ္။
ကုိညီလင္းသစ္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈ႔ အတြက္ အတုိင္းမသိ ဂုဏ္ယူပါတယ္ရွင္။
ကုိညီလင္းသစ္ဆီ စာလာဖတ္လုိ႔ စာဖတ္သူေတြရဲ႕ ကြန္မန္႔မ်ားစြာကုိ ဖတ္ရတဲ႔အခါ နႏၵာ႔ ေမေမ ေျပာဖူးတဲ႔ စကားကုိ သတိရမိတယ္။
" ေစတနာ တူေသာအကိ်ဳးကုိ ေပး၏။ " ဆုိတာကုိပါ။
ကုိညီလင္းသစ္ရဲ႕ ဒီဘေလာဂ္႔ စာမ်က္ႏွာရဲ႕ ပုိစ္႔တုိင္းက ကြန္မန္႔တုိင္းဟာ ကုိညီလင္းသစ္ရဲ႕ျဖဴစင္တဲ႔ ေစတနာကုိ အားလုံးက ေႏြးေထြးစြာ တုန္႔ျပန္သြားၾကတာပါပဲ။
စာေကာင္းေတြ၊ ဓါတ္ပုံေကာင္းေတြ အမ်ားၾကီး ဆက္လက္ ဖန္တီးႏုိင္ျပီး ခ်စ္တဲ႔ မိသားစုနဲ႔အတူ စိတ္ခ်မ္းေျမ႕ေပ်ာ္႐ႊင္၍ ေအာင္္ျမင္မႈ႔ေတြ ရပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳပါတယ္ရွင္။
ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာ
နႏၵာ =)
ေပါက္ ...
သီခ်င္းမ်ားနဲ႔လူဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းမွာ ေသခ်ာတယ္၊ အနည္းဆံုး သီခ်င္းေတြ နားေထာင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေပါ့ေလ....၊ း)
Ma Chaw Su ...
Same to you....!
မဇြန္ ...
အခုလို ခင္မင္စြာနဲ႔ အားေပးလို႔ တကယ္ပဲ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္၊ စာေတြ ဆက္မေရးျဖစ္ဖို႔ အေၾကာင္းေတြမ်ား ႐ွိေနၿပီလား? း( ၾကာရင္ ၾကာပါေစ၊ စာေရးေကာင္းသူ တစ္ေယာက္မို႔ အဆင္ေျပတဲ့အခါ၊ စိတ္ၾကည္တဲ့အခါေတြမွာ ဆက္ေရး ေစခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ..၊
AA ...
'ဒန္တန္တန္' ဆိုတာဖတ္ၿပီး ရယ္ေနမိတယ္...၊ းD
မေမ ...
မေမရဲ႕ ေရလဲသံုးတဲ့ ပါဠိစကားေလးက တစ္ခြန္းတည္း ေပမယ့္ ေသာတအာ႐ံုမွာေရာ ႏွလံုးဘဝင္မွာပါ ေအးခ်မ္းၿပီး ၾကက္သေရ အရမ္း ႐ွိတာပဲ...၊
နႏၵာ ...
ေျခရာ ခ်န္တာ၊ မခ်န္တာထက္ က်န္းက်န္းမာမာ ႐ွိေနၿပီး စာေတြလည္း ဆက္ဖတ္ေနတာ သိရလို႔ ဝမ္းသာပါတယ္ဗ်ာ၊ နႏၵာ့ဆီကိုလည္း သတိရတိုင္း ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္၊ စာေတြလည္း ဆက္ေရး ႏိုင္ပါေစ..ေနာ္..။ း)
ဘေလာ့ဂ္မိတ္ေဆြေတြ အားလုံးကို သတိတရ သူတို႔ရဲ႕ အေႀကာင္းေလးေတြကို အေသးစိတ္ ေရးထားတာ ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။ ေရးတတ္လိုက္တာ ကိုညီလင္းက း)
rose
Post a Comment