ေသာ့

ႏွစ္ေပါင္း အေတာ္ၾကာ ေပ်ာက္ေနခဲ့ေသာ ေသာ့ေလးတစ္ေခ်ာင္းကို တျမန္ေန႔က မထင္မွတ္ဘဲ ျပန္ေတြ႕ မိပါသည္၊ မုတ္ဆိတ္ရိတ္သည့္ ဂ်ဳတ္ထည့္ထားေသာ သံခြက္ကေလးထဲမွာ ျပန္ေတြ႕ခဲ႔ျခင္း ျဖစ္သည္၊ မထင္မွတ္သည့္ အခ်ိန္ မထင္မွတ္သည့္ ေနရာမွာ ေတြ႔လိုက္ရသည့္ အတြက္ သူ အံ့ၾသသြား မိသည္...၊ ထို႔ေနာက္ တဆက္တည္း ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္ႏြယ္မႈကို စဥ္းစားမိျပန္သည္၊ ထိုခြက္ထဲမွာ ဘယ္အခ်ိန္ ကတည္းက ဒီေသာ့ေလး ေရာက္ေနခဲ့သလဲ...၊ ဘယ္လိုက ဘယ္လို ေရာက္ေနတာလဲ၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား ထည့္ထားခဲ့တာလား...၊ ေမးခြန္းေတြ ေမးမိပါသည္၊

ဤေသာ့ေလးကို တခါတုန္းက သူ အသည္းအသန္ လိုက္႐ွာခဲ့ ဖူးသည္၊ ဘီဒိုေတြ အံဆြဲေတြ ထဲမွာ၊ စာအုပ္စင္ေတြ ေပၚမွာ၊ အျခား ေသာ့တြဲေတြ ထားေလ့႐ွိသည့္ ေနရာမွာ၊ တံခါး႐ြက္ေတြ အေနာက္က သံခ်ိတ္ေတြ ေပၚမွာ၊ အစ႐ွိသျဖင့္...၊ ပံုမွန္အားျဖင့္ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္း ႐ွိ ေနႏိုင္သည့္ ေနရာမွန္သမွ် သူလိုက္႐ွာ ခဲ့ပါသည္၊ ထိုေနရာေတြမွာ မေတြ႕႔ရသည့္အခါ ပံုမွန္အားျဖင့္ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္း ႐ွိမေနႏိုင္ေသာ ေနရာေတြမွာပါ ဆက္ၿပီး ႐ွာခဲ့သည္၊ သုိ႔ျဖင့္ အိပ္ရာခင္း၊ ေခါင္းအံုးစြပ္မ်ား၊ အကၤ် ီအဝတ္အစား မ်ားသာ ထားေသာေနရာမွ အစ၊ မီးဖိုေခ်ာင္ ထဲက ဆန္၊ ဆီ၊ ဆား၊ ၾကက္သြန္ထားသည့္ ဘီဒိုပုေလးအလယ္၊ ဝိုင္ပုလင္းမ်ား၊ တိုလီမုတ္စ ပစၥည္းမ်ားသာ ထားတတ္ေသာ ေျမေအာက္ cellar ခန္းထဲအဆံုး တအိမ္လံုး နီးပါး လိုက္႐ွာခဲ့သည္၊ ဘယ္မွာမွ မေတြ႕ခဲ့...၊ သူ စိတ္ဓါတ္က်သြား သလို အေတာ္ေလးလည္း မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္သြားမိသည္၊ သူသည္ ပံုမွန္အားျဖင့္ဆိုလွ်င္ ေစ့စပ္ေသခ်ာသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္၊ ပစၥည္းတစ္ခုကို တေနရာမွာ ထားလိုက္ မိၿပီဆိုလွ်င္ ထိုေနရာကို ေမ့မသြားေအာင္ ျပန္မွတ္မိႏိုင္မည့္ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ မွတ္ေလ့႐ွိသည္၊ ယခု ဤေသာ့ေလးႏွင့္က်မွ လက္မႈိင္ခ်ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္၊ မတတ္ႏိုင္ေတာ့၊ ဒါဟာ ဇရာရဲ႕ ပထမဆံုး လက္သီးပုန္းေၾကာင့္ မွတ္ဥာဏ္ေတြ ခ်ိဳ႕ယြင္းကုန္ျခင္း မ်ားလား...၊

သို႔ႏွင့္ နံရံေပၚက ျပကၡဒိန္ေတြသာ တစ္ေစာင္ၿပီးတစ္ေစာင္ အမႈိက္ပံုးထဲသို႔ ေရာက္သြားခဲ့ၿပီး လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ရက္ကမွ ေစာေစာက ေျပာခဲ့သည့္ သံခြက္ကေလးထဲမွာ မ႐ွာဘဲႏွင့္ သြားေတြ႕ခဲ႔ျခင္း ျဖစ္သည္၊ သူ မုတ္ဆိတ္ရိတ္သည့္ ဂ်ဳတ္ကို ထိုသံခြက္ေလးထဲမွာ ထည့္ၿပီး သံုးလာတာကပဲ ႏွစ္ေပါင္း မနည္းေတာ့...၊ ပထမေတာ့ ထိုသံခြက္ထဲမွာ ဂ်ဳတ္ႏွင့္ အပိုဘလိတ္ဓားကဒ္ ေတြပဲ ႐ွိသည္၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ လက္သည္းညႇပ္၊ လက္သည္းတိုက္သည့္ က်ားလွ်ာ၊ မ်က္လံုးမွာ ဆြဲသည့္ အိုင္းလိုင္နာခဲတံ၊ ခဲတံခြ်န္စက္၊ ဇာဂနာ၊ ဆံပင္ညႇပ္သည့္ ကလစ္၊ ေဘာပင္ အစ႐ွိသည့္ သူႏွင့္ သိပ္မဆိုင္ေသာ ပစၥည္းမ်ားပါ ေရာက္လာေသာအခါ သူ႔ သံခြက္ကေလးက ျပည့္က်ပ္ သြားခဲ့သည္၊ သူကလည္း မုတ္ဆိတ္၊ ႏႈတ္ခမ္းေမြး ရိတ္စရာ ႐ွိသည့္အခါ ယူရိတ္၊ ၿပီးသည့္အခါ ဂ်ဳတ္ကို ခြက္ထဲ ျပန္ထည့္သည္မွ လြဲ၍ ခြက္ထဲကို တခါမွ ေသေသခ်ာခ်ာ မၾကည့္မိခဲ့...၊ ယခု မေတြ႕ေတာ့ပါဘူးဟု သူထင္ထားခဲ့သည့္ ေသာ့ေလးက ထိုသံခြက္ထဲမွာ ပစၥည္းေတြၾကား ညပ္လ်က္...၊ေသာ့ကေလးကို ခြက္ထဲမွ ႏိႈက္ယူလိုက္သည့္ ခဏမွာပဲ သူ႔စိတ္ကလည္း သူ႐ွိေနသည့္ မ်က္ႏွာသစ္ ေႂကြေဘစင္ အေ႐ွ႕မွ ေန၍ ကီလိုမီတာ ႐ွစ္ေထာင္ေက်ုာ္ခန္႔ ေဝးကြာေသာ မင္းေနျပည္ေတာ္ေဟာင္း တစ္ခုသို႔ တမုဟုတ္ခ်င္း ေဝ႔ဝိုက္ထြက္ခြာ သြားေတာ့သည္၊

အဲဒီတုန္းက သူႏွင့္ ခ်စ္သူတို႔ မႏၲေလး ေစ်းခ်ိဳ နာရီစင္အနီးက အေ႐ွ႕အေနာက္တန္းသည့္ လမ္းေလး တစ္လမ္းထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ ေနခဲ့ခ်ိန္ ျဖစ္သည္၊ လမ္းကေလးသည္ မႏၲေလးၿမိဳ႕၏ အျခားေသာ လမ္းမ်ားနည္းတူ ေနေရာင္ျခည္ ခပ္ျပင္းျပင္းေအာက္မွာ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕စြာ တိတ္ဆိတ္ ငိုက္ျမည္း ေနခဲ့သည္၊ လမ္းေဘးမွာေတာ့ တိုလီမုတ္စ၊ ပစၥည္းအတိုအထြာ ေပါင္းစံုကို ဗန္းေလးေတြထဲမွာ ထည့္ေရာင္းသည့္ ေစ်းဆိုင္ေလးေတြ ႐ွိသည္၊ စကားတေျပာေျပာႏွင့္ ေလွ်ာက္လာၾကရင္းမွ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ေစ်းဆိုင္ေလး တစ္ဆုိင္ေ႐ွ႕မွာ သူမက 'ခဏၾကည့္ရေအာင္'ဟု ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ရပ္လိုက္သည္၊ ႐ုတ္တရက္မို႔ သူ လည္း ေျပာလက္စ စကားတန္းလန္းျဖင့္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားၿပီး ေရာေယာင္ ရပ္လိုက္ရသည္၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ သူ႔ ဆိုင္ေ႐ွ႕မွာ ရပ္လိုက္တာျမင္ေတာ့ ဆိုင္႐ွင္ အိႏၵိယႏြယ္ဖြား အမ်ဳိးသားက ခံုပုေလးမွာ ထိုင္ေနရာက ဝမ္းသာအားရ ထရပ္သည္၊

" ၾကည့္ပါ...၊ ဘာ အလို႐ွိပါသလဲ... "

သည္ေတာ့မွ ခင္းက်င္းထားသည့္ ဗန္းကေလးထဲကို သူ ၾကည့္မိသည္၊ ဗန္းထဲမွာက ေသာ့ခေလာက္၊ ေသာ့တံ အေဟာင္းမ်ား၊ ဝက္အူလွည့္မ်ား၊ မူလီ အပိုင္းအစမ်ား၊ သံတိုသံစမ်ား၊ စာ႐ြက္ညႇပ္သည့္ ကလစ္မ်ား စသည့္ အတိုအထြာ မ်ားစြာ...၊ သူ အနည္းငယ္ အံ့ၾသသြားခဲ့သည္၊ ဒီလို ပစၥည္းေတြထဲက သူမ ဘာမ်ား လိုခ်င္လို႔ ပါလိမ့္ဟု မ်က္ေမွာင္ႀကဳတ္လ်က္ အေျပးအလႊား စဥ္းစားၾကည့္ မိသည္၊ သူ႔ အေတြး မဆံုးမီ မွာပင္ သူမက ...

" ဒီေသာ့တံေလးေတြ ၾကည့္ရေအာင္.." ဟု ဆိုင္႐ွင္ကို လွမ္းေျပာလိုက္သည္၊

သူမ ညႊန္ျပရာသို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေ႐ွးေခတ္က သံုးခဲ့သည့္ ႐ိုးတံ႐ွည္႐ွည္ႏွင့္ အေခါင္းေပါက္ ပါသည့္ ေသာ့တံမ်ား...၊ ေသာ့ေတြက အခုေခတ္ တ႐ုတ္လုပ္ ေသာ့ေတြႏွင့္စာလွ်င္ ႐ွည္လ်ားၿပီး အနည္းငယ္လည္း ေလးလံမည့္ပံု ေပၚသည္၊ ဆိုင္႐ွင္က သံေခ်ာင္းႏွင့္ တြဲထားသည့္ အမ်ိဳးအစားတူ ေသာ့တံ အတြဲႀကီးတစ္ခု လွမ္းေပးသည္၊ သူမက သံေခ်ာင္းႏွစ္ခုကို ခ်ိတ္ထားသည့္ ေနရာမွ ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး ေသာ့တံတခ်ိဳ႕ကို သံကြင္းထဲမွ ျဖဳတ္ၾကည့္ေနသည္၊ ဆိုင္႐ွင္ အိႏၵိယ အမ်ိဳးသားက သူတို႔ကို အကဲခတ္ ၾကည့္ေနရင္း ပါးစပ္ထဲမွ ကြမ္းေသြးေတြ ေနာက္ဖက္ကို ပ်စ္ကနဲ လွည့္ေထြးလိုက္ၿပီး သူ႔ပစၥည္းေတြကို တခ်က္ အမႊမ္းတင္ လိုက္သည္၊

" ဒါေတြက ဟိုးအရင္တုန္းက သံုးခဲ့တဲ့ ေသာ့ေတြ..၊ အခုေခတ္မွာ ေတြ႔ဖို႔ မလြယ္ေတာ့ဘူး " ...၊

သူေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆိုင္႐ွင္က သူ႔ကိုယ္သူ ေဆာ့သ္ဘီ ေလလံခန္းမ,မွ ေ႐ွးေဟာင္းပစၥည္း အကဲျဖတ္ အရာ႐ွိအလား မ်က္ႏွာထားက ခပ္တင္းတင္း...၊ ဤေသာ့မ်ားသည္ ေ႐ွးေဟာင္းေသာ့မ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း သူေရာ သူမ, သာမက ျမင္သမွ် လူတိုင္းကပင္ သိႏိုင္ပါသည္၊ သည္လူ႔ႏွယ္ သူ႔ပစၥည္းေတြ၏ တန္ဖိုးကို ျမႇင့္တင္ဖို႔ သည့္ထက္ေကာင္းသည့္ စကား ႐ွာမေတြ႔ဘူး ထင္ပါရဲ႕...၊ သူမက ဆိုင္႐ွင္ကို ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ ေသာ့တံ ေလးငါးေခ်ာင္းကိုသာ အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ ၾကည့္ေနသည္၊ သူကလည္း ေဘးမွာ တိတ္တဆိတ္ အသာရပ္ၾကည့္ရင္း ထိုေသာ့တံေတြႏွင့္ ဖြင့္ရမည့္ ေသာ့ခေလာက္မ်ားကို ဘာရယ္မဟုတ္ ႐ွာေဖြေနမိသည္၊ လင္ဗန္းထဲမွာ ေသာ့ခေလာက္ သံုးေလးလံုးေလာက္ေတာ့ ေတြ႔မိသည္၊ သုိ႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕က သံေခ်းမ်ား တက္ေနသည့္အျပင္ အားလံုးကလည္း အေရာေရာ အေထြးေထြး...၊ ေသာ့ခေလာက္ႏွင့္ သူ႔ေသာ့တံ အတြဲကို ႐ွာေတြ႔ဖို႔ လြယ္မည္ မထင္ပါ၊ ေနစမ္းပါဦး..၊ ေတြ႔ၿပီပဲ ထား၊ ဒီလို ေသာ့အေဟာင္းအျမင္း ေတြကို ဘာလုပ္ရမွာတုန္း၊ စဥ္းစားေနရင္းမွ သူ သိခ်င္လာမိသည္၊ သူမကို လွည့္ေမးရန္ စကား စ,မလို႔ ျပင္ဆဲ သူမက လက္ထဲမွ ေသာ့ ၂ ခုကို ျပရင္း...

" ဒါ ဘယ္ေလာက္လဲ " ဟု ဆိုင္႐ွင္ကို ေမးလိုက္သည္၊

" ၃၀၀ ပဲ ေပးပါ "

သူမ,က ခဏ စဥ္းစားလိုက္ရင္း ...

" ၂၀၀ ေပးမယ္ " ဟု ေစ်းဆစ္လိုက္သည္၊

ထိုစကားကို ၾကားေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲမွ ၿပံဳးမိသည္၊ သူက ေစ်းဆစ္ရ ေတာ့မည္ဆို အင္မတန္ ဝန္ေလးသေလာက္ သူမကေတာ့ ေစ်းဆစ္ရတာ ေပ်ာ္သည္ဟု သူ႔ကို ေျပာဖူးသည္၊ သူ ယံုပါသည္၊ ဒါက တကယ့္ေစ်းအမွန္ကို ခန္႔မွန္းရင္း ကိုယ္နဲ႔ ေစ်းသည္ရဲ႕အၾကားက စိတ္အားၿပိဳင္မႈ တမ်ိဳးပဲ မဟုတ္လား၊ အခုလည္း ဒီလူေတြ ေစ်းကို ပိုေျပာလိမ့္မည္ဆိုတာ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး သိပါလ်က္ သူက စဥ္းစားတုန္း ႐ွိေသး သူမက ေကာက္ခါငင္ကာ ဆစ္ခ်လိုက္သည္၊ ဆိုင္႐ွင္ အိႏၵိယ အမ်ိဳးသားက ...

" မရပါဘူး " ဟု ေျပာရင္း ေခါင္းခါသည္၊ တဆက္တည္း မခ်ိၿပံဳး ၿပံဳးရင္း ဆံပင္ကို တခ်က္သပ္လ်က္ အေဝးကို ခပ္ေဆြးေဆြး လွမ္းၾကည့္ လိုက္သည္၊ သူ႔ကိုယ္သူ မိမိခ်စ္သူ သူေဌးသားေနာက္ ပါသြားခါနီး ရီေဝစြာ လြမ္းသြားသည့္ အခန္းကို သ႐ုပ္ေဆာင္ေနသည့္ မင္းသား ႐ွ႐ြတ္ ခန္းမ်ား ေအာက္ေမ့ေနလား မသိ၊ သူ႔ေသာ့ေတြကို ဒီလို ေစ်းႏွိမ္သည့္အတြက္ ေၾကကြဲရပါသည္ ေပါ့ေလ...၊

ထိုစကားကို ၾကားသည့္အခါ သူမက 'ဒါဆိုလည္း ၿပီးေရာေလ' ဟုဆိုလ်က္ သူ႔လက္ကိုဆြဲၿပီး 'လာ.. သြားရ ေအာင္' ဟု လွည့္ထြက္ လာသည္၊ သူတို႔ ေလးငါးလွမ္းေလာက္ပဲ လွမ္းရေသး၊ အေနာက္ဖက္မွ ...

" လာ..လာ၊ အဲဒီေစ်းပဲ ေပးခဲ့ ..." ဟု လွမ္းေခၚသည္၊

သူမက ေက်နပ္စြာၿပံဳးရင္း 'ေတြ႔တယ္ မဟုတ္လား' ဟု အဓိပၸါယ္ပါေသာ အၾကည့္ျဖင့္ သူ႔ကို လွည့္ၾကည့္သည္၊ ဆိုင္႐ွင္၏ စိတ္ကို သူမ ႀကိဳၿပီး ဖတ္ႏိုင္ခဲ့သည္ မဟုတ္လား၊ သုိ႔ႏွင့္ ေ႐ွးေဟာင္း ေသာ့ေလး ၂ ေခ်ာင္းကို သူမက လက္ထဲမွာ ဆုပ္ကိုင္ရင္း သူတို႔ ဆက္ေလွ်ာက္လာ ခဲ့သည္၊ အေတာ္လွမ္းလွမ္း ေရာက္မွ သူမက ...

" ဒီေသာ့ေတြက တို႔နဲ႔သူနဲ႔ တစ္ေယာက္တစ္ေခ်ာင္းစီ ယူဖို႔ ... " ဟု ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ သူ႔ကို ေသာ့တံတစ္ခု လွမ္းေပးသည္၊

'ေသာ့ဆိုတာက တခုခုကို ခတ္ၿပီး သိမ္းဖို႔ မဟုတ္လား၊ တို႔ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေတြကို ဒီေသာ့ေတြနဲ႔ အတူ တသက္လံုးစာ ခတ္သိမ္းထားမယ္ေလ' ဟု ၿပံဳးၿပီးေျပာသည္၊ မႏၲေလး၏ ေနေရာင္ျခည္သည္ မ်က္ဝန္းေတြကို အရည္ေပ်ာ္ေစေလာက္ေအာင္ ပူျပင္းသလား မသိ၊ ထိုစကားကို ေျပာစဥ္မွာ သူမ၏ မ်က္ဝန္းတို႔ စိုလဲ့ေနခဲ့သည္၊ သူ႔ ဘယ္ဖက္ရင္အံုမွာေတာ့ တင္းကနဲ ျဖစ္သြားသည့္ ခံစားမႈႏွင့္အတူ ေခ်ာက္ကနဲ ေသာ့ခေလာက္သံ ၾကားလိုက္မိ သလိုလို...၊

" တကယ့္ကို ခ်စ္စရာ ေကာင္းလြန္းတဲ့ စိတ္ကူးေလးပါပဲ၊ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ကြာ " ... ...၊

ေသာ့ကေလးကို လွမ္းယူၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေသာ့ေပၚမွာ 1500 ဟု ထြင္းထားတာ ေတြ႔ရသည္၊ ေသာ့ကို ထုတ္လုပ္စဥ္က ဘယ္လို အဓိပၸါယ္ႏွင့္ ထြင္းထားထြင္းထား..၊ သည္လို အခ်ိန္မွာ အလိုအပ္ဆံုး ကိန္းဂဏန္းတစ္ခုက ဒီဂဏန္းအျပင္ တျခား ဘာမ်ား ႐ွိႏိုင္ဦးမွာလဲ၊ သူ ေသာ့ေလးကိုသာ ၿပံဳးၿပီး ငံု႔ၾကည့္ ေနမိသည္၊ အျခား ဘာကိုမွ မျမင္ေတာ့၊ နားထဲမွာလည္း အျခားဘာသံမွ မၾကားေတာ့၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕သည္ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္၌ပင္ ဤမွ် တိတ္ဆိတ္မွန္း သူတခါမွ သတိမထားမိခဲ့၊ အင္မတန္ ျပင္းထန္ေသာ ဗံုးတစ္လံုး ေဘးနားမွာ ကပ္ၿပီး တုန္ခါေပါက္ကြဲ သြားသလို နားထဲမွာ အသံမဲ့...၊ တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ လူတိုင္းလူတိုင္းက အေသခံ ေဖာက္ခြဲေရးသမားေတြလို ဘယ္ဖက္ရင္အံုမွာ လိုလိုလားလား ခ်ည္ခ်င္ၾကတဲ့ အျပင္းထန္ဆံုး ဗံုးကေလး တစ္လံုးပဲ မဟုတ္လား...၊

စိတ္မွတ္မဲ့ျဖင့္ လက္က ရင္ဘတ္ကို ေယာင္ရမ္း စမ္းမိသည့္ အခ်ိန္မွာေတာ့ သူက မႏၲေလးၿမိဳ႕လယ္ေခါင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ သူ႔အိမ္က မ်က္ႏွာသစ္ ေႂကြေဘစင္ေ႐ွ႕ကို ျပန္ေရာက္ေန ခဲ့သည္၊ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္မွ အျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ ယခုတိုင္ ျပတ္သားစြာ ထင္က်န္ေနတုန္း...၊ ခ်စ္သူကေကာ...၊ ဒီအေၾကာင္းေတြကို သူ႔လိုပဲ သတိရေနမလား၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕မွာ ေသာ့ခတ္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြကို ေတြ႔ႏိုင္ပါဦးမလား၊ ျပန္ေတြးမိေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲ ပါးပါးလ်လ်ကေလး လြမ္းမိသြားသည္၊ အလြမ္းက ေလအေဝွ႔မွာ မ်က္ႏွာျပင္ကို ပိုးပုဝါစေလး တစ္စ ပြတ္တိုက္ၾကည္စယ္ သြားသလိုမ်ိဳး ...၊

ထိုအခိုက္မွာပဲ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါး ပြင့္သြားသည္၊ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိပ္ခ်င္မူးတူး မ်က္လံုးေတြႏွင့္ မအိမ္သူ...၊ 'ညက အိပ္လို႔ေကာင္းရဲ႕ လား'ဟု သူ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္၊ သြားပြတ္တံေပၚ သြားတိုက္ေဆး ညႇစ္ရင္း 'အင္း'ဟု မပြင့္တပြင့္ ေျဖရင္းမွ ေဘစင္ေပၚ တင္ထားသည့္ သံခြက္ကေလးကို ေတြ႔သြားေတာ့ 'ဘလိတ္ဓား အသစ္ လိုက္႐ွာေနတာလား' ဟု ေမးသည္၊ 'မဟုတ္ပါဘူး' ဟု ျပန္ေျဖရင္း ေသာ့ကေလး အေၾကာင္း ေျပာျပလုိက္ရင္ ေကာင္းမလားဟု သူ စဥ္းစားေနမိသည္၊ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ဒါဟာ သိသင့္တဲ့ ကိစၥပါပဲဟု ေတြးရင္း ...

" ဒီမွာ ၾကည့္ပါဦး ... " ဟု လက္ထဲမွ ေသာ့ကေလးကို သူ ျပလိုက္သည္၊

" ဟင္ ... ဘယ္က ျပန္ေတြ႔တာလဲ "

သူမ အိပ္ခ်င္ေျပသြားဟန္ တူသည္၊ သူက သံခြက္ကေလးကို လက္ညႇိဳးထိုးျပ လိုက္ရင္း သိခ်င္ေနတာ တခုကိုလည္း ေမးလိုက္သည္၊

" ဒီေသာ့ေလး ရခဲ့တုန္းက အေၾကာင္းကို ျပန္စဥ္းစားေနတာ၊ သိခ်င္ေနမိတာက အဲဒီတုန္းက ဒီေသာ့ေလးနဲ႔ ခတ္ၿပီး သိမ္းခဲ့တဲ့ အရာေတြ ဟာ အဲဒီတုန္းကအတိုင္း ႐ွိေသးလား ဆိုတာ ... "

သူက စကားကို အဆံုးထိ မဆက္ဘဲ တဝက္မွာပင္ တမင္ ျဖတ္ခ်ထားလိုက္သည္၊ မအိမ္သူက သြားပြတ္တံကို ေရဘံုဘိုင္ေအာက္မွာ ေရစြတ္လိုက္ရင္း ...

" ဘယ္လို ထင္လို႔လဲ ... " ဟု ၿပံဳးစစႏွင့္ ျပန္ေမးသည္၊ တခုခုကို အတည္ မေျဖခ်င္တဲ့ အခါတိုင္း အဲဒီလို ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္ မ်က္ႏွာေပးမ်ိဳးကို သူမဆီမွာ ေတြ႔ရေနက်...၊

" ကိုယ္ထင္တာေတာ့ ဒီအတုိင္းပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ကာယကံ႐ွင္ဆီက confirmation ရေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ႔ " ... ၊

သူမက ခ်က္ခ်င္း ျပန္မေျဖဘဲ သံုးေလးခ်က္ေလာက္ သြားဆက္တိုက္ ေနလိုက္ေသးသည္၊ ဘယ္လိုမ်ား ေျဖရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ စဥ္းစားေနတာ မ်ားလား၊ ၿပီးေတာ့ သြားတိုက္ေဆး အျမႇဳပ္ေတြကို ေႂကြေဘစင္ေလး ထဲမွာ အသာ ေထြးခ်လိုက္ရင္း ေရတငံုျဖင့္ ပလုပ္က်င္းလိုက္ၿပီးမွ ...

" အဲဒီအရာေတြကို ဖြင့္ဖို႔ေသာ့က တစ္ေခ်ာင္းတည္းပဲ ႐ွိတဲ့အျပင္ အဲဒီေသာ့ပိုင္႐ွင္ ကိုယ္တိုင္ေတာင္မွ သူ႔ေသာ့ကို ဘယ္နားထားမိမွန္း မသိျဖစ္ေနခဲ့တာ မဟုတ္လား၊ ဆိုေတာ့ ဒီမနက္မွ ျပန္ေတြ႔တဲ့ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ခတ္ထားခဲ့တဲ့ အရာေတြက အဲဒီတုန္းကအတိုင္း အရာမယြင္းပါပဲ႐ွင္ " ဟု ၾကည္ၾကည္စင္စင္ ျပန္ေျဖသည္၊

သူ ၿပံဳးလိုက္သည္၊ ေရခ်ိဳးခန္းေလးထဲမွာ သိဂၤါရ ျမစ္တစ္စင္း ျဖတ္စီးသြားေလသည္ ...။ ။

ညီလင္းသစ္
၄ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၁