အသိအမွတ္ျပဳမႈ

ဒီေန႔ သတင္းစာကို ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္လွန္ေနရင္းနဲ႔ သတင္းတိုေလးတစ္ပုဒ္ ကိုအမွတ္မထင္ျမင္ လိုက္တယ္၊ ေကာ္လံ ၂ ေကာ္လံစာနဲ႔ စာေၾကာင္းေရ ၇ ေၾကာင္းေလာက္ပဲ ႐ွိတဲ့အဲဒီသတင္းေလး ကဘာမွေတာ့ ေထြေထြထူးထူး မဟုတ္ပါဘူး၊ ဗံုးေထာင္ထားတယ္လို႔ သတင္းအမွားကို ေပးတဲ့အ တြက္ လူတစ္ေယာက္ အေရးယူခံရ တဲ့သတင္းပါ၊

ျဖစ္တာက မေန႔က၊ ဇူးရစ္ခ္(Zurich) ၿမိဳ႕မွာ...၊ အသက္ ၅၉ ႏွစ္အ႐ြယ္ လူတစ္ေယာက္က ကုန္ တုိက္ႀကီး တစ္ခုအတြင္းမွာ ဗံုး႐ွိပါတယ္ ဆိုၿပီး ရဲဌာနကို အေၾကာင္းၾကားသတဲ့၊ ဒီေတာ့ ရဲက လည္းထိတ္ထိတ္ ျပာျပာနဲ႔ ကုန္တိုက္ထဲမွာ ရာနဲ႔ခ်ီၿပီး ႐ွိေနတဲ့ လူေတြကို ေဘးကင္းရာကို ထြက္ခိုင္းတယ္၊ ၿပီးေတာ့မွ သူတို႔ရထားတဲ့ သတင္းဟာ သတင္းအမွားဆိုတာ သိသြားေတာ့ အဲဒီ သတင္းေပးတဲ့ အမ်ိဳးသားကို အေရးယူဖို႔ ျပင္တယ္၊ အမ်ားျပည္သူ ထိတ္လန္႔ေစမႈ ေပါ့ေလ၊ ဇတ္လမ္းက ဒါပါပဲ၊ ဒါျဖင့္ အဲဒီလူက ဘယ္လို ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ အခုလိို လုပ္ႀကံဖန္တီးထားတဲ့ သတင္းကို ေပးရတာလဲ၊ သူ႔အေျဖက ႐ွင္း႐ွင္းေလးပါပဲ၊ အဲဒီေန႔ဟာ သူ႔ေမြးေန႔ ျဖစ္ၿပီး သူဟာေမြး ေန႔ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကား ေတြကို ေစာင့္ေနခဲ့ပါတယ္-တဲ့၊ ဒါေပမယ့္ ဝမ္းနည္းဖို႔ ေကာင္းစြာနဲ႔ပဲ ဘယ္ သူတဦး တစ္ေယာက္ကမွ သူ႔ေမြးေန႔ကို သတိမရၾကဘူး၊ ဒါနဲ႔ စိတ္ပ်က္ေၾကကြဲ မႈေတြရဲ႕အဆံုး သူ ဟာအခုလို သတင္းမွားကို ထုတ္လႊင့္လိုက္တယ္၊ ဒီနည္းအားျဖင့္ ဒီေန႔ဟာ သူ႔ေမြးေန႔ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူဟာ သက္႐ွိထင္႐ွား ႐ွိေနတဲ့ ေမြးေန႔႐ွင္တဦး ျဖစ္ေၾကာင္း လူေတြသိေစဖို႔ ရည္႐ြယ္ပါတယ္-တဲ့၊

‘ အသိအမွတ္ျပဳမႈ ’...၊ ဒီစကားလံုးေလးဟာ တိုေတာင္းက်စ္လစ္ လွေပမယ့္ သူပါဝင္ပတ္သက္ေန တဲ့နယ္ပယ္က႑ကေတာ့ က်ယ္ေျပာလြန္းလွတယ္၊ အသိအမွတ္ျပဳမႈဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လူေနမႈ ဘဝေတြထဲမွာ အေရးပါလွတဲ့ အမူအက်င့္တရပ္ ျဖစ္ပါတယ္၊ လူဟာ အထီးတည္းေနတဲ့ သတၱဝါ မဟုတ္တဲ့အတြက္ တဦးနဲ႔တဦး အျပန္အလွန္ အသိအမွတ္ျပဳမႈဟာ အေရး ႀကီးတယ္၊ လူမႈ ဆက္ဆံေရး နယ္ပယ္မွာ ျဖစ္ေစ၊ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္မွာ ျဖစ္ေစ၊ စီးပြားေရးနယ္ပယ္မွာ ျဖစ္ေစ ဒီ အသိအမွတ္ျပဳမႈဟာ ေအာင္ျမင္ေရး လမ္းစရဲ႕ ပထမဦးဆံုးေသာ တခါးေပါက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္၊ တကယ္ေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳမႈ ဆိုတဲ့စကားစုရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ေလးစားျခင္း၊ ခင္မင္ျခင္း၊ ယံုၾကည္အားထားျခင္း၊ ခ်စ္ျခင္း စတဲ့ စိတ္သေဘာထား၊ ခံစားမႈေတြဟာ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္ႏြယ္ၿပီး ပါလာေလ့ ႐ွိတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ခင္မင္ျခင္း၊ ခ်စ္ျခင္းဟာ ေႏြးေထြးတဲ့ ေနခ်င့္စဖြယ္ အိမ္ေလး တစ္လံုးဆိုရင္ အဲဒီအိမ္ထဲကိုဝင္ေရာက္ဖို႔အတြက္ အသိအမွတ္ ျပဳမႈဆိုတဲ့ တံခါးေပါက္ကို အရင္ ဦးဆံုးေခါက္ဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္၊

အသိအမွတ္ျပဳမႈ ရဲ႕ဆန္႔က်င္ဖက္ကေတာ့ ဥေပကၡာပါ၊ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္မွာ အေျခခံအဆင့္ ျဖစ္တဲ့ အသိ အမွတ္ျပဳျခင္းကို သိသိႀကီးနဲ႔ ေ႐ွာင္လႊဲလိုက္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒါကို ဥေပကၡာျပဳျခင္းလို႔ သတ္မွတ္ရမွာပါပဲ၊ ဒီအဆင့္ကို ေရာက္ခဲ့ၿပီဆိုရင္ေတာ့ ရင္ၾကားေစ့ ဖ်န္ေျဖေရး ဆိုတာ ေတာ္ေတာ့္ကို ခဲယဥ္းသြားၿပီ လို႔႔ပဲဆိုရမွာပါ၊ ဒီေန႔ျဖစ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံနဲ႔ခ်ီတဲ့ အက်ပ္အတည္းေတြမွာ ျဖစ္ေစ၊ တဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘဝ အခက္အခဲ ေတြမွာျဖစ္ေစ သူ႔ရဲ႕ယံုၾကည္ခ်က္ကို ကိုယ္ကအသိအမွတ္မျပဳလို႔၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ကို သူကအသိအမွတ္ မျပဳလို႔ စတဲ့အေသးဆံုး အခ်က္ေလးေတြကစၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီးဆန္႔က်င္ဖက္ ျဖစ္သြားၾကတဲ့ သာဓကေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိပါတယ္၊

လူ႔ေလာကထဲမွာ ေနတဲ့လူသားတစ္ေယာက္ဟာ သူနဲ႔မ်ိဳးတူ အျခားလူသားေတြရဲ႕ အသိအမွတ္ ျပဳျခင္းကို ခံယူ လိုတာက သဘာဝက်ပါတယ္၊ ဒီစိတ္ဟာ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ ကေလးဘဝ ကတည္း က ျဖစ္တည္၊ ကိန္းေအာင္းေန ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္၊ လူမွန္းသိတတ္စ ကတည္းက အေဖ အေမရဲ႕ အသိအမွတ္ျပဳမႈကို အငိုနဲ႔အရယူခဲ့သလို ႀကီးလာေတာ့လည္း ကစားေဖာ္ေတြရဲ႕ အသိ အမွတ္ျပဳမႈကို လိုခ်င္တာပါပဲ၊ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ကေလးေတြကစားၾက တဲ့အခါ နဲနဲငယ္ေသးတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္က အႀကီးေတြနဲ႔ အတူတူဝင္ကစား ခ်င္တယ္ဆိုရင္ အႀကီးေတြက ထမင္းခ်ိဳး ဟင္းခ်ိဳး ဆိုၿပီး သူ႔ကိုပါဝင္ခြင့္ ေပးလိုက္ေလ့႐ွိတယ္၊ ဒီကေလးဟာ ငယ္ေသးတဲ့အတြက္ ေကာင္း ေကာင္း မကစားႏိုင္ေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ပါဝင္ခြင့္ကို ကေလးႀကီးေတြက ဒီနည္းနဲ႔ အသိအမွတ္ျပဳ ရပါ တယ္၊ ရဲရင့္တည္ၾကည္ၿပီး လူေတာတိုးရဲတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ရာမွာ သူ ငယ္စဥ္ ကေလးဘဝ တုန္းက သူ႔မိဘ၊ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္က သူ႔ကို ဘယ္ေလာက္ေနရာေပးခဲ့လဲ၊ သူ႔ရဲ႕ျဖစ္တည္မႈကို ဘယ္ေလာက္အသိအမွတ္ျပဳခဲ့လဲ ဆိုတဲ့ေပၚမွာလည္း မူတည္ေနေလ့ ႐ွိပါတယ္၊

ဂ႐ုမစိုက္တာ၊ အသိအမွတ္မျပဳတာဟာ ရန္စခံရတာ၊ အမုန္းခံရတာထက္ ပိုဆိုးပါတယ္၊ တစံုတေယာက္ကို မုန္း တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ယုတ္စြအဆံုး သူ႔အေပၚမွာ ခံစားခ်က္တစံုတရာ ႐ွိပါေသးတယ္၊ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာခံစားမႈမဟုတ္ သည့္တိုင္ အမုန္းဟာ ဥေပကၡာထက္စာရင္ ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္စရာ လမ္းစေလးေတြ ႐ွိေသးတယ္၊ နားလည္မႈဆိုတဲ့ ေလေျပေလးသာ ညင္ညင္သာသာ တိုက္ခတ္မယ္္ဆိုရင္ အမုန္းဟာ သစ္႐ြက္ပါးပါးေလး တစ္႐ြက္လိုပါပဲ၊ ေလ အေဝ့မွာ ေျမာက္ကနဲ လြင့္ၿပီး အခ်စ္ဖက္အျခမ္းနဲ႔ သိမ္ေမြ႔စြာ ျပန္က်လာႏိုင္ပါတယ္၊ အသိအမွတ္မျပဳျခင္းက ေတာ့ဒီလို မဟုတ္ပါဘူး၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ျဖစ္တည္မႈ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ရည္၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ ဆိုတာေတြကို တဖက္သားက ဂ႐ုလည္းမစိုက္၊ စိတ္လည္းမဝင္စားတဲ့ ေနာက္ေတာ့ သူနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ၾကားမွာ နားလည္မႈ တည္ ေဆာက္ဖို႔၊ သူနဲ႔ ခင္မင္ရင္းႏွီးလာဖို႔ ဆိုတာ မလြယ္ႏိုင္ပါဘူး၊ ပတ္ဝန္းက်င္က အသိအမွတ္ျပဳျခင္း မခံရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ အဲဒီပတ္ဝန္းက်င္မွာ ႐ွင္လ်က္နဲ႔ ေသေနသလိုပဲ၊ အဲဒီအခါ လူစြမ္းလူစ က်ဆင္းလာၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈလည္း ယုတ္ေလ်ာ့လာ ပါေတာ့တယ္၊

ဒီလိုအေရးႀကီးလွတဲ့ လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုင္ရာ အမူအက်င့္ကို ေန႔စဥ္ဘဝမွာ တခါတေလ က်ေနာ္တို႔ အမွတ္မဲ့စြာ ျဖတ္သန္းမိတတ္ ပါတယ္၊ အေနာက္တိုင္း ထံုးစံမွာေတာ့ အျပဳအမူေလးတခု၊ ခ်ီးမြမ္းစကားေလးတခု၊ ေသးငယ္ တဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေလး တခုကအစ ‘ Thank you ’ ဆိုတဲ့ အသိအမွတ္ျပဳစကားနဲ႔ တံု႔ျပန္ တတ္ၾကတယ္၊ အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါကို လိုက္လို႔ တဖက္သားအေပၚမွာ မိမိရဲ႕ ႏွစ္သက္ေက်နပ္မႈ၊ အျပန္အလွန္ ေလးစား မႈ၊ လူအခ်င္းခ်င္း ဂ႐ုတစိုက္႐ွိမႈ စတာ ေတြကိုေပၚလြင္ေစတဲ့ ဒီစကားစုေလးဟာ သာမန္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ထက္ နက္႐ွဳိင္းက်ယ္ဝန္း တတ္ပါတယ္၊ အသိအမွတ္ျပဳမႈကို ႐ိုး႐ိုးေလးနဲ႔ ေဖာ္ျပတာ ပါပဲ၊

ျမန္မာ့ဓေလ့မွာေတာ့ သားနဲ႔အေဖၾကားမွာ၊ ဇနီးနဲ႔ခင္ပြန္း ၾကားမွာ၊ အရမ္းရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ၾကား မွာ ‘ ေက်းဇူးတင္တယ္ ’ လို႔ေျပာဖို႔က်ေတာ့ အတန္ငယ္ သူစိမ္းဆန္ေကာင္း ဆန္ေနႏိုင္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ မိမိ ရဲ႕ အသိအမွတ္ျပဳမႈကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ တျခား နည္းလမ္းေတြ ႐ွိပါတယ္၊ ဥပမာ-ညစာထမင္းဝိုင္းမွာ ခင္ပြန္းက ဇနီးသည္ကို ‘ ဒီညစာ အတြက္ ေက်းဇူးတင္တယ္ကြာ ’ ဆိုရင္ ေထာင့္ေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ သူစိမ္းဆန္သေယာင္႐ွိ ေပမယ့္ ‘ မင္းဒီေန႔ ခ်က္တဲ့ ခ်ဥ္ရည္ဟင္းက အေတာ့္ကို ထမင္းၿမိန္ေစတာပဲ၊ ငါးသလဲထိုး ေၾကာ္ေလးနဲ႔ တြဲလိုက္ ေတာ့ ကိုယ္ျဖင့္ ဘယ္လိုစားလို႔ေကာင္းမွန္း မသိဘူးကြာ ’ ဆိုရင္ ခင္ပြန္းရဲ႕ အသိအမွတ္ျပဳမႈဟာ ဇနီးသည္ရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ႏူးညံ့ေက်နပ္ေစမွာပါ၊ ထို႔အတူ...ပံုမွန္အခ်ိန္ထက္ နဲနဲေစာျပန္ လာတဲ့သားကို အေဖကမသိလိုက္ မသိဖာသာ ေနမယ့္အစား ‘ ေဟာ...သားေတာင္ ျပန္လာၿပီ၊ ေကာင္းတယ္ကြာ...ဒီညခ်မ္းကေတာ့ အေဖတို႔ မိသားစုေတြ စံုစံုညီညီ႐ွိမယ့္ ညခ်မ္း ပဲေဟ့ ’ လို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္၊ သားအေပၚမွာထားတဲ့ အေဖ့ရဲ႕အေလးဂ႐ုျပဳမႈ ဟာ လွလွပပ ေပၚလြင္ ေစတာေပါ့၊ ဒီ္လိုမ်ိဳး စကားေလးေတြက ေျပာရမွာ ဘာမွအပန္းမႀကီးသလို၊ လူတိုင္းလည္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ဟာ ကိုယ္ျဖစ္ထြန္း ႐ွင္သန္ရာ ကိုယ့္ရဲ႕ ဥယ်ာဥ္ေလးပါပဲ၊ ကိုယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္က အပင္ႀကီးငယ္ေတြ စိုစိုေျပေျပ႐ွိဖို႔ဆိုတာ ကိုယ္,ကိုယ္တိုင္က ေရေလာင္း ေပါင္းသင္ေပးဖို႔ လိုတာေပါ့၊

တခုေတာ့ ႐ွိပါတယ္၊ ဒီလို အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ စကားေတြကို ႏွလံုးသားဗလာက်င္းၿပီး ဝတ္ေက်တန္း ေက်ေျပာရင္ေတာ့ အေျပာခံရသူက ဒါကိုဘာမွခံစားရမွာ မဟုတ္သလို ကုိယ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း စိတ္မပါတဲ့ အရာတခုကို ထံုးတမ္းစဥ္လာလို လုပ္ေနရတဲ့အတြက္ စိတ္ညစ္ညဴးမိႏိုင္ပါတယ္၊ ဘယ္သူ႔အတြက္မွ မေကာင္း ပါဘူး၊ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ ကိုယ့္အေပၚမွာ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ျပဳမူပံုေလးေတြကို သတိကပ္ၿပီးၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ႏွလံုးသား ကေန အဲဒီလုပ္ရပ္အေပၚ အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ တကယ့္စကားေလးတစ္ခြန္း သူ႔အလိုလို ထြက္က်လာပါလိမ့္မယ္၊

သူ႔ေမြးေန႔ကို လူေတြအသိအမွတ္ျပဳ ေစခ်င္လြန္းလို႔ ဗုံးသတင္းအမွားကို ေပးခဲ့တဲ့ ဇူးရစ္ခ္ၿမိဳ႕က လူအေၾကာင္း ဖတ္ရင္းနဲ႔ က်ေနာ္လည္း အေတြးေတြ သီေနခဲ့မိတယ္၊ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္အသိအမွတ္ ျပဳမႈေတြ မ်ားလာတာနဲ႔အမွ် က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ တခုတည္းေသာ ကမာၻႀကီး ဟာလည္း တျဖည္းျဖည္း ျပန္လည္က်န္းမာ လာပါလိမ့္မယ္၊ က်ေနာ့္ရဲ႕ ဒီပို႔စ္ေလးကို လည္း ဒီစာေၾကာင္းေရာက္တဲ့အထိ အသိအမွတ္ ျပဳၿပီး ဖတ္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ား ။ ။


ညီလင္းသစ္
၂၅ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၀၈