14 September 2011

ခုတေလာဆီမွာ …


ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္ေတြမွာ အိပ္ေနတာ နည္းနည္းၾကာေနတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြဆီ သြားလည္ၿပီး ႏႈိးစက္နာရီေလးေတြ လက္ေဆာင္ လိုက္ေပးတယ္၊ ထၾကပါ ေပါ့ေလ၊ သူမ်ား ထခ်င္မွန္း မသိ၊ မထခ်င္မွန္း မသိနဲ႔၊ အတင္းႀကီးပဲ၊ အလိုက္ကန္းဆိုး မသိတတ္ပံုမ်ား...၊ အဲဒီလို အေပးေကာင္းလို႔ ႏႈိးစက္နာရီ အားလံုးကုန္သြားၿပီး ကိုယ့္အတြက္ေတာင္ မက်န္ေတာ့ဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ အခုမွပဲ လူးလဲထလာရတာ..၊ အင္း.. ေနေတာင္ အေတာ္ျမင့္ေနပါ ေပါ့လား၊ း)

အမွန္က ဒီလိုဗ်၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္က က်ေနာ္ နည္းနည္းေနမေကာင္း ျဖစ္ေနခဲ့တာ...၊ တညေန ဒိုဂ်ိဳ (dojo)က အျပန္မွာ ေခြ်းနဲ႔ ျပန္ၿပီး အေအးမိသြားပံု ရတယ္၊ အိမ္ေရာက္ေတာ့ နည္းနည္း ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္နဲ႔..၊ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုပဲ ေနလိုက္တယ္၊ ည အိပ္ခါနီးက်ေတာ့ ကိုယ္ေတြ လက္ေတြပါ ကိုက္ခ်င္ သလိုလို..၊ အင္း.. ေသခ်ာသလိုေတာ့ ႐ွိလာၿပီ၊ တုပ္ေကြးမ်ားလား မသိဘူး ဆိုၿပီး က်ေနာ္ ဝမ္းသာသြားတယ္၊ တကယ္ပါ..၊ ေနမေကာင္း မျဖစ္တာ အေတာ္ၾကာေတာ့ တခါတေလေလး မအီမသာ ျဖစ္ရင္ေကာင္းမွာလို႔ ေတြးေနတတ္တာ..၊ ဥပမာ- တုပ္ေကြးလိုမ်ိဳး ေကြးေနရတာ ဘယ္ေလာက္မိုက္သလဲ၊ ဒူးဆစ္၊ တံေတာင္ဆစ္ေတြမွာ တဖ်င္းဖ်င္းနဲ႔၊ လက္ေခ်ာင္းေတြကလည္း အားမ႐ွိ လို႔ လက္သီးေတာင္ တင္းတင္းမဆုပ္ႏိုင္..၊ အဲဒီလို ဖီလင္မ်ိဳးကို က်ေနာ္ ႀကိဳက္တယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဝမ္းသာမိသလိုလို ျဖစ္သြားတာ..၊ အဲ..ေခါင္းေတြကိုက္၊ အဖ်ားေတြ အရမ္းႀကီးေန တာေတာ့ သိပ္မလိုခ်င္ဘူး၊ ဒီလိုနဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ခင္မွာဘဲ လည္ေခ်ာင္းေတြပါ နာလာတာ သတိ ထားလိုက္မိတယ္..၊ အိုေက.. ေသခ်ာၿပီ၊ Welcome on board မစ္စတာ တုပ္ေကြး...၊

က်ေနာ္ ခပ္ငယ္ငယ္တုန္းက ေနမေကာင္းျဖစ္လို႔ ကိုယ္ပူ႐ွိန္ အရမ္းတက္တဲ့အခါ ကေယာင္ကတမ္း ျဖစ္ေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ အဖ်ားႀကီးတဲ့အခါတိုင္း ျမင္ရတတ္တဲ့ ျမင္ကြင္းတစ္ခုကို က်ေနာ္အခုထိ မွတ္မိေနတယ္၊ အဲဒါက ေပါင္မုန္႔လိုလို အလံုးႀကီးတစ္ခု...၊ ဂ်ံဳၾကမ္းနဲ႔ နယ္ထားသလို အညိဳပုပ္ေရာင္ ေပါင္မုန္႔ၾကမ္းႀကီး တစ္လံုးက ဟိုး.. အေဝးတေနရာကေန က်ေနာ့္္မ်က္ႏွာနား တျဖည္းျဖည္း နီးလာေလ့ ႐ွိတယ္၊ တကယ္တမ္း နီးလာေတာ့ မ်က္ႏွာျပင္မွာ ဆူးခြ်န္ေတြ ပါတဲ့ အမည္းေရာင္ အလံုးႀကီးတစ္ခု ျဖစ္သြားေလ့ ႐ွိတယ္၊ ေဆးပညာ စာအုပ္ေတြ မွာ ဗိုင္းရပ္စ္ေတြကို ဆြဲထားတဲ့ပံုနဲ႔ အေတာ္ဆင္ပါတယ္၊ အဲဒီေကာင္ႀကီး က်ေနာ့္မ်က္ႏွာနား ကပ္လာတဲ့အခါ က်ေနာ္အၿမဲတမ္း ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေအာ္ဟစ္ေလ့ ႐ွိတယ္၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ အရမ္းအဖ်ားႀကီးတာမ်ိဳး မျဖစ္ေတာ့လို႔ အဲဒီ ေပါင္မုန္႔ႀကီးကို မေတြ႔ရေတာ့ေပမယ့္ သူပါဝင္ခဲ့တဲ့ ဇတ္ဝင္ခန္္းေတြ ကို မွတ္္မိေနဆဲပါပဲ၊ သူကေတာ့ က်ေနာ္ အႀကီးအက်ယ္ ေနထိုင္မေကာင္း ျဖစ္မယ့္အခ်ိန္ကို ကန္႔လာကာ ေနာက္ကြယ္ တေနရာကေန ပုန္းေအာင္းရင္း ေစာင့္ဆိုင္းေနမယ္ ထင္ပါရဲ႕...၊

ဒါနဲ႔ ေနာက္တေန႔မနက္ ႏိုးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္တကိုယ္လံုးဟာ ကိုင္႐ိုက္ထားသလို ေညာင္းညာေနခဲ့ တယ္၊ ကိုယ္ပူ႐ွိန္မ်ား ႐ွိေန မလားလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေလး နည္းနည္းနဲ႔ အဖ်ားတိုင္းၾကည့္ေတာ့ ပံုမွန္ပဲ၊ က်ေနာ္ နည္းနည္းစိတ္ညစ္သြားတယ္၊ အဖ်ားေသြး႐ွိရင္ အလုပ္ကေန ခြင့္ယူဖို႔ ႀကံစည္ထားတာကိုး၊ အခုေတာ့ နည္းနည္းပါးပါး ကိုက္ခဲ႐ံုေလာက္နဲ႔ ခြင့္ယူဖို႔ လိပ္ျပာမသန္႔တာနဲ႔ အလုပ္သြားဖို႔ပဲ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္၊ အလုပ္မွာ ပင္ပန္းၿပီး ဖ်ားခ်င္ ဖ်ားလာမွာေပါ့၊ မဟုတ္ဘူးလား...၊ အဲဒီလို အေတြးနဲ႔ အလုပ္သြားတယ္၊ အလုပ္မွာ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ ထပ္ျဖစ္လာၿပီး ဒီတခါေတာ့ ႏွာပါေခ်လာတယ္၊ ဟုတ္လာၿပီ..၊ ဟုတ္လာၿပီ...၊ ဒါနဲ႔ ညေန အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ အဖ်ားတိုင္း ၾကည့္ေတာ့ ဒုံရင္းက ဒံုရင္းပဲ၊ အပူခ်ိန္က ၃၇ ဒီဂရီ ဆဲလ္စီးယပ္စ္ ဝန္းက်င္မွာပဲ ႐ွိေနတယ္၊ ငါ့ႏွယ္ေနာ္...၊ အဖ်ားေလး နည္းနည္းေလာက္ မ်ား ႐ွိမလားလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ကာမွ...၊

ဖတ္ဖူးတဲ့ မဂၢဇင္း ဝတၳဳတိုေလးတစ္ပုဒ္ကို သတိရမိတယ္၊ ဘယ္သူ ေရးခဲ့မွန္းေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး၊ ဇတ္လမ္းကို မွတ္မိသေလာက္ ေျပာရရင္ တခါတုန္းက လူတစ္ေယာက္ဟာ သႀကၤန္တြင္းမွာ လူေတြေရပက္၊ ေပ်ာ္ပါးၾကတာ၊ အုပ္စုလိုက္ လည္ပတ္၊ ေအာ္ဟစ္ၾကတာ ေတြကို နည္းနည္းမွ ၾကည့္မရဘူး၊ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ဒီလို ေရေတြနဲ႔ ေလာင္းေနတာဟာ ဘာအဓိပၸါယ္မွ မ႐ွိဘူးလို႔ သူကယူဆတယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ သႀကၤန္တြင္း တစ္ရက္မွာ သူအျပင္ကို သြားရဖို႔ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ျဖစ္လာေတာ့တယ္၊ သူက လံုးဝ ေရအစို မခံခ်င္ဘူး၊ ကိစၥကလည္း မျဖစ္မေန သြားကို သြားရမယ့္ ကိစၥ...၊ ဒါနဲ႔ သူလည္း တထိတ္ထိတ္နဲ႔ပဲ ထြက္လာခဲ့တယ္၊ လမ္းမွာ သူ႔ကို ေရပက္ဖို႔ ေျပးလာတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ပထမဦးဆံုး ေတြ႔တယ္၊ ကေလး သူ႔အေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ သူက လက္ကာျပ လိုက္တယ္၊ ႐ုတ္ တရက္ဆိုေတာ့ ကေလးလည္း ေၾကာင္သြားတယ္၊ အဲဒီလို ေၾကာင္သြားတာကို အခြင့္ေကာင္း ယူၿပီး ကေလး,ေလးရဲ႕ ေရခြက္ကို ပုတ္ခ်ပစ္ၿပီး သူထြက္လာလိုက္တယ္၊ ကေလးက အေနာက္မွာ ငိုၿပီး က်န္ေနခဲ့ ခ်ိန္မွာ သူက ေအာင္ႏိုင္သူ တစ္ေယာက္လို လွစ္ကနဲ ၿပံဳး လိုက္တယ္၊

သိပ္မၾကာဘူး၊ အေ႐ွ႕မွာ ေကာင္မေလး သံုးေလးေယာက္ ေရခြက္ေလးေတြနဲ႔ ေစာင့္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေ႐ွ႕ မေရာက္ခင္မွာဘဲ လမ္းခ်ိဳးေလး တစ္ခုထဲ ခ်ိဳးဝင္ၿပီး သူ ေ႐ွာင္ထြက္ႏိုင္ခဲ့တယ္၊ လမ္းမႀကီးေပၚ ျပန္တက္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ ေရႁပြတ္ေလးေတြနဲ႔ ေျပးလာတာကို မ်က္စိထဲ ရိပ္ကနဲ ျမင္လိုက္လို႔ သူ ထြက္ေျပးတယ္၊ ကေလးနဲ႔လူႀကီး ေျခလွမ္းခ်င္း ကြာေတာ့ ဟိုေကာင္ေလး ႏွစ္ေယာက္လည္း မေက်မနပ္နဲ႔ က်န္ခဲ့တယ္၊ အဲ.. သူကေတာ့ အေတာ္ေလး ေက်နပ္ေနတယ္၊ အခုထိ ေရမစို ေသးဘူး မဟုတ္လား၊ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူ႔အတြက္ 'အႏၲရာယ္' သိပ္မ႐ွိေတာ့ဘူး၊ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ကေလးတသိုက္ ေရႁပြတ္ေတြနဲ႔ အျပန္အလွန္ထိုး၊ ႏို႔ဆီခြက္ေတြနဲ႔ ခြက္ေစာင္းခုတ္ေန ၾကတာေတြကို လွမ္းၾကည့္ရင္း သူလည္း စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္သလိုလို ျဖစ္လာတယ္၊ ႐ွိတဲ့ေနရာမွာ ခဏရပ္ၿပီး လူေတြကို လိုက္ၾကည့္တယ္၊ ေရပက္ခံ ကားေတြက ဆူညံေအာ္ဟစ္လို႔၊ လမ္းသြားလမ္းလာ ေတြကလည္း တၿပံဳးၿပဳံးနဲ႔၊ လူတိုင္းလူတိုင္းရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း သက္သက္ကိုသာ ေတြ႔ေနရတယ္၊ အဲဒီအေပ်ာ္ေတြက အခုဆို သူ႔ကို လံုးလံုးလ်ားလ်ား ကူးစက္သြားလို႔ သူလည္း ေပ်ာ္လာတယ္၊ အဲဒီမွာပဲ သူ တခုသတိထားမိ သြားတယ္၊ လူေတြအားလံုးက စိုစို႐ႊဲ႐ႊဲနဲ႔ ၿပံဳးေနေပမယ့္ သူကေတာ့ ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႔ေသြ႔ႀကီးနဲ႔ ၿပံဳးေနရတာ..၊ စို႐ႊဲေနတဲ့ တေလာကလံုးရဲ႕ အလယ္မွာ သူက တစ္ဦးတည္း ေျခာက္ေသြ႔လို႔...၊ သူ႔စိတ္ေတြ တမ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္၊ ေလာကနဲ႔ သူနဲ႔အၾကားမွာ စည္းျခားေနသလို ခံစားရတယ္၊ သူက အေျခအေန အခ်ိန္အခါအလိုက္ အမ်ားနည္းတူ စီးေမ်ာမေနဘဲ တစ္ေယာက္ထဲ ကန္႔လန္႔ႀကီး တင္က်န္ေနခဲ့ သလိုပဲ၊ သူ လူေတြနဲ႔ တသားတည္း ျဖစ္ခ်င္ လာခဲ့ၿပီ...၊ ေရစိုခံခ်င္ ေနခဲ့ၿပီ ...၊

အဲဒီအခိုက္မွာပဲ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္႐ွိမယ့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ေရပံုးေလးနဲ႔ ေျပးလာတာ ေတြ႔တယ္၊ ဒီတခါေတာ့ သူ ထြက္မေျပးဘဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး တဖက္ကို လွည့္ေနခဲ့တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေကာင္မေလးက သူ႔ကို ေက်ာ္သြားၿပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို သြားေလာင္းတယ္၊ သူ နည္းနည္းေတာ့ ႐ွက္သြားတယ္၊ ဒါနဲ႔ ဆက္ေလွ်ာက္လာရင္း ေရႁပြတ္ေတြနဲ႔ ကေလးတအုပ္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ကေန လာေနတာ ေတြ႔ျပန္ေရာ၊ ကေလးေတြကို အေဝးႀကီးကေန သူၿပံဳးျပထားရင္း ဆက္ ေလွ်ာက္လာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ နီးေတာ့မွ ကေလးေတြက တဖက္လမ္းက တျခားကေလးအုပ္ကို ေရႁပြတ္ခ်င္း ၿပိဳင္ထိုးဖို႔ လမ္းကူး သြားလို႔ သူ 'ဟာ' သြားတယ္၊ စိတ္ဓါတ္လည္း က်သြားတယ္၊ ေရစိုခ်င္ပါတယ္ ဆိုမွ ဘယ္သူမွ မပက္ၾကဘူး၊ အဲဒီတုန္းမွာ အုန္းလက္မ႑ပ္တစ္ခုကို ခပ္ေဝးေဝးမွာ သြားေတြ႔တယ္၊ ေရပံုးေတြ၊ ေရပိုက္ေတြ ကိုယ္စီနဲ႔..၊ သူ ဝမ္းသာအားရ ခ်ီတက္သြားတယ္၊ ဒီတခါေလာက္ ေသခ်ာတာ ဘယ္ ႐ွိေတာ့မွာလဲ ဆိုတဲ့ အားတက္မႈေတြနဲ႔..၊ အနားေရာက္ေတာ့ မ႑ပ္ေ႐ွ႕ ဆင္းေလွ်ာက္ဖို႔ ႀကံေနတုန္း ေရပက္ခံကားတစ္စင္း ဝင္လာတာနဲ႔ သူ လက္ေလွ်ာ့ လိုက္ရတယ္၊ ကိစၥ မ႐ွိဘူး၊ မ႑ပ္အေနာက္က ပတ္ေလွ်ာက္လည္း တစ္ေယာက္ေယာက္ေတာ့ လွမ္းပက္မွာပဲ ဆိုၿပီး သူ ေကြ႕ေလွ်ာက္လာတယ္၊ ရင္ေတြလည္း ခုန္လို႔..၊ ဒါေပမယ့္ မ႑ပ္သာ ေက်ာ္သြားတယ္ ဘယ္သူမွ လွမ္းမပက္ဘူး၊ မ႑ပ္ေဘးမွာ ရပ္ေစာင့္ ေနတယ္၊ ဒါလည္း ဘယ္သူမွ လာမပက္ၾကဘူး၊ အားလံုးက ကားေတြကိုပဲ မဲေနၾကတယ္၊ သူ အႀကီးအက်ယ္ ဝမ္းနည္းသြားတယ္၊ ေဘးနားမွာ ေရေတြ တဗြမ္းဗြမ္း ေလာင္းေနၾကေပမယ့္ သူကေတာ့ ေျခာက္ေျခာက္ႀကီး..၊ ဒီေလာက္ေသခ်ာတဲ့ မ႑ပ္လို ေနရာမွာေတာင္ မစိုခဲ့ဘူး ဆိုေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲမွာ အပယ္ခံ၊ အက်ဥ္ခံလို႔ ခံစားလိုက္ရတယ္၊ လူေတြက သူ႔ကို ေရမေလာင္း ခ်င္ၾကေတာ့ဘူးလား၊ သူ လက္ေလွ်ာ့လိုက္တယ္၊ ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ၿပီး ဝမ္းနည္းပက္လက္နဲ႔ ေလွ်ာက္လာတုန္း ဗြမ္းကနဲ အသံနဲ႔အတူ သူ႔တကိုယ္လံုးကို ေရေတြ စိုသြားတယ္၊ ႐ုတ္တရက္ ေရေအးေအးနဲ႔ အပက္ခံရလို႔ လန္႔ဖ်ပ္ၿပီး ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရပက္ခံ ကားေပၚက တစ္ေယာက္က သူ႔ကို လက္ျပသြားတယ္၊ သူ အရမ္းေပ်ာ္သြားတယ္၊ အခုမွ ေလာကႀကီးနဲ႔သူ တသားတည္း ျဖစ္သြားခဲ့တာကိုး...၊

ဇတ္လမ္းက ဒီလို အတိအက်ႀကီး မဟုတ္ေပမယ့္ အဲဒီသေဘာပါပဲ၊ အခုလည္း အပူခ်ိန္တိုင္း ျပဒါးတိုင္ကို ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးနဲ႔ ၾကည့္မိတဲ့ က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြက မ႑ပ္ေပၚက ဘယ္သူကမ်ား သူ႔ကို ေရနဲ႔ လွမ္းပက္လိုက္ ပါ့မလဲလို႔ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ႐ွာေနမိတဲ့ အဲဒီလူရဲ႕ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ တူေနမယ္ ထင္ပါရဲ႕...၊ အာဂႏၲဳအဖ်ား ဆိုတာ မျပည့္စံုတဲ့ ေလာကနဲ႔ အားနည္းတဲ့ လူသားကို တသားတည္း ဆက္စပ္၊ သတိရေစမယ့္ တံတားကေလး တစ္ခု မ်ား ျဖစ္ေလမလား..၊

ေနာက္ဆံုးေတာ့ အဖ်ားမ႐ွိလိုက္ဘဲ ႏွာေစးၿပီးေတာ့ပဲ က်န္ခဲ့တယ္၊ ႏွာေစးေနတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြကို သတိရလိုက္ ေသးတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ ႏွာေစးေနၿပီဆိုရင္ ျမင္လည္းျမင္ေန၊ သိလည္း သိသာေနလ်က္နဲ႔ 'မင္း ႏွာစီး(ေစး) ေနတာလား' လို႔ ေမးတတ္ၾကတယ္၊ အေၾကာင္းမသိ ရင္ေတာ့ သနားလို႔ေမးတာ၊ ေဆးၿမီးတိုေလး ေပးခ်င္လို႔ ေမးတာလို႔ ထင္ခ်င္စရာပါပဲ၊ အဲဒါကို 'ေအးကြာ၊ ႏွာစီးေနတယ္' လို႔မ်ား ေျဖမိလို႔ကေတာ့ နာၿပီပဲ၊ အဲဒါဆိုရင္ 'ေၾသာ္..ဟုတ္လား၊ ေအးကြာ.. ကားသမား ေတြကေတာ့ ကားစီးတာပဲကြ' လို႔ ဆက္ေျပာလိမ့္မယ္၊ ကားစီးတာက ကားသမား ဆိုေတာ့ ႏွာစီးတာက... ....၊ အဲ.. 'ႏွာစီး'တာကို ေရးတဲ့အတိုင္း 'ႏွာေစး' လို႔ပဲ အသံထြက္ခ်င္ မိေတာ့တယ္၊ က်ေနာ္က အလုပ္ကို စက္ဘီးနဲ႔သြားတာမို႔ ကားလည္းမစီးသလို ႏွာလည္း မေစးေတာ့ပါဘူး...။ ။ း)


ညီလင္းသစ္
၁၄ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၁

36 comments:

Anonymous said...

ကဲ
ဖ်ားမွာလား
မဖ်ားဘူးလား

:p

ညီ

ညီလင္းသစ္ said...

"ကဲ..ဖ်ားရဲရင္ ဖ်ားၾကည့္စမ္း" ဆိုတာ သြားသတိရတယ္..၊ း)

Anonymous said...

I'll give you my regular visitor"Flu".I really hate it.It comes to me especially on Friday evening.Are you sure not"hnarsae"..:D
GD

ေဘဘီ said...

က်မေတာ့ စႏိုးရာသီဆို ႏွစ္တိုင္းဖ်ားတယ္။
ၤူFlu ကာကြယ္ေဆးထိုးျပီး ေနာက္တပတ္ဆို ဖ်ားေနက်
ဒီႏွစ္ ကိုညီ့ဆီ ပါဆယ္ပို႔လိုက္မယ္ေနာ္ :P

ေမျငိမ္း said...

တို႔ကေတာ့ ႏိႈးစက္လည္း မႏိုင္ေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕ ညီလင္းေရ..။ ကိုယ့္ေက်ာင္းစာတဘက္.. ဆယ္ေက်ာ္သက္သမီးတဘက္.. အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့သားငယ္ေလးတဘက္.. ကိုယ့္ကြန္မ်ဴနတီအတြက္ လုပ္ေပးေနတဲ့ ျမန္မာစာေက်ာင္းမွာ စာသင္ရတာတဘက္...
ရွိေသးရင္ နည္းနည္းေပးပါလို႔သာ ေတာင္းခ်င္ေတာ့တယ္.. အခ်ိန္.. အခ်ိန္.. အခ်ိန္....

Mon Petit Avatar said...

တခါတေလ ဘာရယ္မဟုတ္ သိပ္ဖ်ားခ်င္တယ္။ အခုေတာ့ ေခါင္းကိုက္လိုက္ ေဆးေသာက္လိုက္ allergy ျဖစ္လိုက္ ေဆးေသာက္လိုက္နဲ႕ လည္ေနတယ္။ သားေလးရယ္ မအိမ္သူရယ္ ကိုမကူးပါဘူးေနာ္?

Anonymous said...

ရာသီေျပာင္းရင္ အဲံ့လိုျဖစ္တတ္ၾကတယ္ထင္တယ္..။
နွာေစးတာမ်ိဳး


ေပါက္

Maung Myo said...

ဒီပို႔စ္ေလးဖတ္ျပီး အငယ္တုန္းက ဖ်ားခ်င္တာကို သတိသြားရမိတယ္ ဖ်ားရင္ မိဘ ၊ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ဂရုစိုက္တယ္ ျပီးေတာ့ ေနေကာင္းတဲ့အခ်ိိန္မွာ မစားရတဲ့ အစားေသာက္ေတြကိုလည္း ေနမေကာင္းျဖစ္တဲ့အခါက် အစားေကာင္းေတြ အမ်ားၾကီးစားရတာကိုးးး း))

အခုေတာ့ မဖ်ားခ်င္ေတာ့ပါဘူး ဖ်ားရင္ လူက အိမ္လြမ္းနာပိုက်တာကိုးး း(

Myanmar Good Knowledg Co., Ltd said...

ေနမေကာင္းေပ်ာက္ျပီး နလံထစ အေျခအေနကို ကၽြန္မက ႀကိဳက္တယ္။

ခံတြင္းလိုက္ေအာင္ လူႀကီးေတြက ဟုိဟာေကၽြးဒီဟာေကၽြးစီစဥ္ေပးႀကတယ္မုိ႕လား။

အခုေကာ (ဖ်ားခ်င္ေသာေရာဂါ နဲ႕ ႏွာေစးတာ)သက္သာသြားျပီလား။

ကိုညီလင္းသစ္ဖ်ားရင္ မအိမ္သူ စိတ္ညစ္မွာေတာ႕ မေတြးမိဘူးေပါ႕ေလ။

အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ႕
ႏွဳိးစက္ရသူတစ္ဦး

Anonymous said...

ကိုညီလင္းသစ္ ေရ

ေနေကာင္းက်မ္းမာ ခ်မ္းသာစြာ နဲ႕ စာေတြ အမ်ားႀကီး ေရးႏိုင္ပါေစ ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနပါတယ္

ခင္မင္တဲ႕
ေရႊစင္ဦး

Anonymous said...

ဖ်ားရင္ခြင့္ရမယ္ေလ အိမ္မွာ ဇိမ္နဲ႔ေကြးျပီးဆန္ျပဳတ္ေသာက္ရတာကိုၾကိဳက္တယ္...။

ခင္တဲ႔
မိုးေငြ႔

ျမေသြးနီ said...

ကိုညီလင္းသစ္ေရ...
ကၽြန္မကေတာ့ အဖ်ားဆို သိပ္ေၾကာက္တယ္။ မဖ်ားတာလည္း အေတာ္ၾကာေနၿပီ။ ေနမေကာင္းခ်ိန္ အနားရတာထက္ ေနျပန္ေကာင္းရင္ တင္လာမယ့္ အလုပ္ေၾကြးေတြကို ေၾကာက္တတ္လို႔ မဖ်ားေအာင္ အၿမဲဂရုစိုက္ေနမိတယ္။
ေနေကာင္းက်န္းမာစြာ စာေတြ ေရးႏိုင္ပါေစရွင္..။

သက္ေဝ said...

ဘုရားေရ... ဖ်ားခ်င္ရတယ္လို႔ပဲ ကိုညီလင္းရယ္... ကိုယ္ကေတာ့ အပူမိလည္း ဖ်ား... အေအးမိလည္း ဖ်ား... ေနပူလဲ ဖ်ား... မိုးမိလဲ ဖ်ား... မၾကာခဏ ဖ်ားတတ္သူမို႔ ဖ်ားရမွာကို သိပ္ေၾကာက္တယ္...
အတတ္ႏိုင္ဆံုး မဖ်ားေအာင္ပဲ ေနပါ ကိုညီလင္းေရ...

ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ ပို႔လုဆဲဆဲ ႏွိဳးစက္နာရီေလး ျပန္ယူသြားတယ္ေနာ္... း))

ေမဓာ၀ီ said...

က်မလဲညက ေခါင္းေတြကိုက္ၿပီး ႏွာပိတ္သလို ျဖစ္ေနလို႔ ဖ်ားေတာ့မလားမသိဘူးဆိုၿပီး လန္႔သြားတယ္။ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုဂရုစိုက္ခံခ်င္လို႔ရယ္ ေက်ာင္းမတက္ခ်င္တာရယ္ေၾကာင့္ ဖ်ားခ်င္ခဲ့တာ။ ခုခ်ိန္မွာ ဖ်ားလဲ အနားမွာ ဘယ္သူမွ မရွိတဲ့အျပင္ ေက်ာင္းတဖက္ အလုပ္တဖက္မို႔ ဖ်ားရမွာ ေၾကာက္ေနၿပီ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အာေရာဂ်ံ ပရမံ လာဘံ ... တဲ့ ကိုညီလင္းေရ ... က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ပါ။ ႏွာေစးတယ္ဆိုေတာ့ ...
ယုန္ကေလး ႏွာေစးသလို ျဖစ္ေနတာလား ေတြးမိေသးတယ္။ :))

မဒမ္ကိုး said...

ေအာင္မေလး အကိုရယ္ ဒီမွာဖ်ားေနတာ လာယူပါ လာယူပါ ဖ်ားခ်င္ရင္ .
အဲလိုဆုအေတာင္းေကာင္းလို႕ေလ
မဒိုးကန္ေတာ႕အီစိမ္သြားတာပဲ း(

blackroze said...

ကိုညီလင္းသစ္ေရ

အကိုေရးထားတာဖတ္ျပီး
ဟိုနားကကိုက္လာသလိုလို
ဒီနားကနာလာသလိုလို
ျဖစ္သြားတယ္..
အေရးအသားေတာ္ပါ့ရွင္..

by the way
တခါတေလ..C-box ကိုျဖဳတ္ထားရင္
ေကာင္းမလားလို႕ အကိုေရ..

Anonymous said...

ပထမဆုံးဘေလာ႔လာလည္ၿပီး
က်န္းမာပါေစ ေတာင္းဆုေခၽြခ႔ဲပါသည္
း)


ေမာင္ဘႀကိဳင္

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

ညီမေလးလည္း ၿဖစ္နိဳင္မယ္ဆိုရင္ အၾကိးက်ယ္ၾကိး အိပ္ရာထဲ ေခြေနခြင့္ရေအာင္ ဖ်ားခ်င္ေနတယ္အကို :):) အဖ်ားေပ်ာက္ၿပိး ၿပန္လည္ က်န္းမာလာတယ္ဆိုလို႕ ဝမ္းသာရပါတယ္...အကို
ေကာင္းေသာေန႕ေလး ၿဖစ္ပါေစလို႕..
ဆႏၵၿပဳရင္း..

စံပယ္ခ်ိဳ said...

အဲျမဲတမ္းဖ်ားတာေတြ၊ နာက်င္တာေတြ
ခံစားရလြန္းေတာ႔ ဖ်ား ဆုိတဲ႔ အသံ
ကုိေတာင္မၾကားခ်င္ေတာ႔ပါဘူး
စိတ္နာေနသလုိပဲ...ကုိယ္႔သူငယ္ခ်င္းေတြ
အားလုံးကုိလဲ က်န္းမာေရးေကာင္းေစခ်င္တယ္။
ခင္မင္တဲ႔ jasmine

ညီလင္းသစ္ said...

ဂ်ီးေဒၚ ...
တုပ္ေကြးက ေသာၾကာေန႔ ညေနမွာ ပံုမွန္ ေရာက္လာတယ္ဆိုေတာ့ ဂ်ီးေဒၚဆီမွာ weekend လာ,လာလည္တဲ့ တုပ္ေကြးမ်ားလား....၊ း)

မေဘဘီ ...
ေက်းဇူးပါဗ်ာ..၊ အခုလို ေစတနာ အျပည့္နဲ႔ ရက္ေရာတာ..၊ း)

အမေမၿငိမ္း ...
အမေပ်ာက္ေနတာ အေတာ္ၾကာေနေတာ့ ဒီလိုပဲ ျဖစ္ရမယ္လို႔ ထင္ေတာ့ထင္သား အမရဲ႕..၊ အမရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မွာ စီေဘာက္စ္လည္း ျဖဳတ္ထားျပန္ေတာ့ လာလာလည္ေပမယ့္ ႏႈတ္မဆက္ခဲ့ရဘူး..၊ း(

Mon Petit Avatar ...
ဟား..ဖ်ားခ်င္သူ တစ္ေယာက္နဲ႔ေတာ့ ေတြ႔ၿပီ၊ း) ဘယ္ေနမလဲဗ်ာ၊ ကူးတာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူမွ မဖ်ားၾကပါဘူး၊ ႏွာေစး ေခ်ာင္းဆိုးတာ သက္သက္ပဲ..၊

ေပါက္ ...
အခုက ေႏြလယ္ေခါင္ႀကီးမွာ ထ,ျဖစ္ေနလို႔ လူေတာင္ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ရယ္...၊

ေမာင္မ်ိဳး ...
အင္း..ညီေတာ့ ေဆးေပးမီးယူ လိုေနၿပီမွတ္တယ္၊ း) ဖ်ားတဲ့နာတဲ့အခါ အိမ္လြမ္းတာ ေလ်ာ့ၿပီး အိမ္သူကို လြမ္းတာ ပိုလာလိမ့္မယ္...ဟားဟား၊

မ,ေကာင္းမြန္ဝင္း ...
ဟုတ္တယ္ေနာ္၊ အဖ်ားေပ်ာက္စ အေျခအေနမွာ ကိုယ္က ဘုရင္ပဲ၊ သူ စိတ္ညစ္လားေတာ့ မသိပါဘူး၊ ဒါဟာ ေဟာလီးေဒးယူဖို႔ လိုေနတဲ့ လကၡဏာလို႔ေတာ့ ေျပာတာပဲ..၊ း)

မေ႐ႊစင္ဦး ...
အမ ပို႔သေသာ ေမတၱာေၾကာင့္ က်န္းခန္႔သာၿပီး ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ က်န္းမာလ်က္ ႐ွိပါေၾကာင္း...၊ း)

မျမေသြးနီ ...
အဲ.. အဲဒါေတာ့ အမွန္ပဲဗ်၊ အလုပ္ျပန္တက္ရင္ အေႀကြးေတြ တၿပံဳတေခါင္းႀကီးကို ႐ွင္းရတာ မသက္သာဘူး..၊ အိပ္ရာထဲ ေကြးေနခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ေမ့သြားေစေလာက္ ေအာင္ပဲ...၊

မသက္ေဝ ...
ႏွာေစးတာနဲ႔တင္ ရပ္သြားေတာ့လည္း မဖ်ားတာပဲ ေကာင္းပါတယ္ေလလို႔ အခုေတာ့ စပ်စ္သီး ခ်ဥ္လိုက္ၿပီဗ်..၊ ဟူး.. ေတာ္ေသးတယ္၊ အခ်ိန္မီေလး ႏိုးလာလို႔...၊ း)

မေမဓာဝီ ...
ဟုတ္ပါတယ္ မေမေရ.၊ ဖ်ားခါစ ႐ွိန္းတိန္းဖိန္းတိန္း ျဖစ္တဲ့ ခံစားမႈေလးပဲ ဟုတ္သေယာင္ေယာင္နဲ႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ က်န္ခဲ့မယ့္ ႏွာေစး၊ ေခ်ာင္းဆိုး၊ အလုပ္ပ်က္၊ ေက်ာင္းပ်က္ စတာေတြက စိတ္ညစ္စရာပါ၊ ႏွာေစးတာက နား႐ြက္မေထာင္ဘဲ တကယ္ေစးတာပါဗ်ာ...၊ း)

မဒမ္ကိုး ...
အဲ.. အဲဒီေလာက္ႀကီးေတာ့လည္း မျဖစ္ေသးဘူး ထင္တယ္ဗ်၊ က်ေနာ္က မိုးေပၚေထာင္ပစ္တာ ေလာက္ပဲ လိုခ်င္မိတာ..၊ း)

ညီမ blackroze ...
ညီမရဲ႕ ခံစားမႈ အာ႐ံုေတြ ျမင့္တက္လာတဲ့ သေဘာ ထင္တယ္..၊ း) C-box အတြက္ သတိေပးတာ ေက်းဇူးပါ ညီမေရ..၊

ကိုဘႀကိဳင္ ...
ႀကိဳဆိုပါတယ္ဗ်ာ၊ လာလည္တာ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္၊

ညီမ အိန္ဂ်ယ္လ္လိႈင္ ...
ေအးဗ်ာ၊ အခုေတာ့ ေကာင္းေသာေန႔ေလးေတြ ျပန္ၿပီး ပိုင္ဆိုင္ေနပါၿပီ...၊ း)

ေတာင္ႀကီးက မစံပယ္ ...
အၿမဲတမ္း ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ စိတ္နာမိမွာကို နားလည္ပါတယ္ဗ်ာ..။

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ကိုညီလင္းသစ္ေရးမွ ငယ္ငယ္တုန္းက ဖ်ားရင္သိပ္ေပ်ာ္တာကို သတိရသြားတယ္
ဘာလို႔ဆို ကၽြန္မက ဆန္ျပဳတ္ၾကိဳက္ေတာ႔ ဖ်ားရင္ ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ရမယ္ဆိုျပီး ေပ်ာ္တာေလ။
ၾကီးလာေတာ႔ အဲလိုမဖ်ားတာၾကာေတာ႔ တခါတေလ ဖ်ားၾကည္႔ခ်င္စိတ္ေပါက္တယ္
ဘာလို႔ဒီေလာက္က်န္းမာေနပါလိမ္႔လို႔။
တူေနျပီ။
ခုေတာ႔ ဖ်ားခ်င္ေတာ႔ပါဘူး
အေဝးမွာဆိုေတာ႔ ဖ်ားလဲ ဂရုစိုက္မဲ႔ မိသားစု မရွိေတာ႔ အားငယ္တယ္ဗ်

ထူးျခားေတြ႕ၾကံဳ အဖံုဖံု said...

ေအာ္...ထူးထူးဆန္းဆန္းပါလား ဒကာေတာ္ ဖ်ားခ်င္တယ္ဆုိလုိ႔။ ဒါကို ႀကည့္ေသာအားျဖင့္ အလုပ္ခြင့္ကို တစ္ခါမွလည္း လိမ္မေလွ်ာက္ခဲ့ဘူး။ ေနာင္လည္း ဘယ္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူးဆုိတာကို သိသာပါတယ္ေနာ္။

ေအာ္...ႏွာစီးတယ္ဆုိလုိ႔ ဘုန္းဘုန္း ငယ္ငယ္ပိစိေကြးေလးတုန္းက ရန္ကုန္စေရာက္တဲ့အခ်ိန္ေပါ့ ေခါင္းကိုက္တာကိုႀကည့္ၿပီး ႏွာစီးတာကိုလည္း ႏွာကိုက္တယ္လုိ႔ ေျပာေတာ့ ဆြမ္းခံအိမ္က ဒကာမေတြ ရယ္ေနပါေရာလား။ အဲဒါကို သြားသတိရမိတယ္။

က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ကိုညီလင္းသစ္ေရ။

ေတာက္ပၾကယ္စင္ said...

မွားသြားျပန္ၿပီ ဒကာေတာ္ ခုနတုန္းက ေမဓာ၀ီဆုိဘ္မွာလည္း တစ္ခါမွားၿပီးၿပီ။ အီးေမးလ္လိပ္စာေလ။ ေတာက္ပႀကယ္စင္ေနာ္။

မအိမ္သူ said...

ဟုတ္တယ္ကိုညီလင္းသစ္ေရ တခါတေလမွာ ကိုယ္လက္မအီမသာေလးျဖစ္ၿပီး ေနမေကာင္းထိုင္မေကာင္းေလးနဲနဲျဖစ္ရတာလဲ အရသာတမ်ဳိးပဲ။ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ Serious မ်ဳိးေတာ့လဲ မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး။ အလုပ္အကိုင္ေလးလဲ သိပ္မပ်က္ တရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ေလး အိပ္ယာထဲေခြၿပီး အနားရတဲ့ ဖီလင္မ်ဳိးကိုေတာ့လဲ တခါတေလမွာ ေတာင့္တမိတတ္ၾကတာ လူေတြရဲ႕သဘာ၀ပဲထင္ပါရဲ႕။ ကိုညီလင္းသစ္ေျပာတဲ့ မဂၢဇင္း၀တၳဳတိုေလး ဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ မဂၢဇင္းနဲ႔ေရးတဲ့သူနာမည္ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီဇာတ္လမ္းေလးကိုေတာ့ မွတ္မိေနတုန္း။ သႀကၤန္ကိုေနာက္ခံထားၿပီးေရးထားေပမယ့္ လူေတြမွာျဖစ္တတ္တဲ့ အခ်ိန္နဲ႔အမွ်ေျပာင္းတတ္တဲ့ လူ႔အလိုဆႏၵေလးေတြနဲ႔ စရိုက္သဘာ၀ေလးေတြကို ပါးပါးေလးေရးျပသြားလို႔ ႀကိဳက္မိတဲ့ဇာတ္လမ္းေလးမို႔လို႔ပါ။

Shinlay said...

ဂရုစိုက္ပါ။

TZH1985 said...

တနဂ္ေႏြလိုမ်ိဳး ဖ်ားလာျပီးဆိုရင္ လႊတ္ကုန္၀မ္းသာတာ.. လိပ္ျပာသန္႔သန္႔နဲ႔ ေဆးခြင့္ရေတာ့မွာမို႔ :D
ကိုညီလင္းသစ္ က်န္းမာပါေစ

barnay said...

ခုမွပဲ အဖ်ားကို လိုခ်င္ေနတဲ႔သူကိုၾကားဖူးေတာ႔တယ္ း)
ဖ်ားတာ မေကာင္းဘူးဆိုတာ ဖ်ားမွသိတာ ေနာက္ျပီး က်န္းမာေနတဲ႔ တန္ဖိုးကိုလည္း ေနမေကာင္းမွ နားလည္တာ .. း) .. ။ အစဥ္က်န္းမာပါေစဗ်ာ ..

Anonymous said...

I really like your writing. We all have those feeling sometimes. You will get sick when you dont want to get sick and you will not get sick when you want to. This is human nature.
Thanks for the blog.
SarChitThu (Canada)

ညီလင္းသစ္ said...

မေခ်ာ ...
မေခ်ာနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ကေတာ့ တူေနျပန္ၿပီဗ်ိဳ႕...၊ Great minds think alike ဆိုတာ ဒါပဲ ျဖစ္ရမယ္..ဟားဟား၊

ဘုန္းဘုန္းေတာက္ ...
တင္ပါ့..၊ မရတာကို လိုခ်င္မိတဲ့ လူ႔ဆႏၵေလးပါ ဘုရား..၊ အခုေတာ့လည္း သေဘာထားအမွန္ေတြ သိပါၿပီဘုရား၊ း)

မအိမ္သူ ...
အဲဒီ ဝတၳဳေလးကို မအိမ္သူလည္း ဖတ္ဖူးတာပဲလား..၊ ဟုတ္တယ္ဗ်၊ လူ႔ေလာကနဲ႔ ထပ္တူက်ခ်င္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ အေၾကာင္း ပါးပါးေလး ျပသြားႏိုင္လို႔ က်ေနာ္လည္း မွတ္မိေနတာ...၊

မ,႐ွင္ေလး ...
ဟုတ္ကဲ့...၊

ေမာင္သန္႔ ...
ဟုတ္တယ္ဗ်၊ ဖ်ားရမယ့္ ရက္ကို စိတ္ႀကိဳက္ေ႐ြးပါ ဆိုရင္ က်ေနာ္လည္း တနဂၤေႏြကိုပဲ ယူမွာ..၊ ေသာၾကာ ေတာ့ မလိုခ်င္ဘူး...၊ း)

(ကို)ဘာေန ...
က်ေနာ့္မလည္း ဖ်ားနာျခင္းရဲ႕ တန္ဖိုးကို က်န္းမာေနမွ သိတာလို႔ ျပင္ေျပာရမယ့္ ကိန္းပါပဲဗ်ာ..၊ း)

SarChitThu (Canada)
That's right! We all want what we don't have usually. Agree.! :) Btw, thanks for your visit, too!

Anonymous said...

က်န္းမာေရးေတာ့ ဂရုစိုက္ပါ အကိုၾကီးရ
အလုပ္နားရတာ ဟုတ္သလိုလိုရွိေပမယ့္
အခံရသိပ္ခက္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္ ဖ်ားမွာကို ေၾကာက္လြန္းလို႔။

Anonymous said...

အဲဒီလို ဖ်ားခ်င္ရတဲ့ အရသာကို ေကာင္းေကာင္းၾကီးသိတယ္၊

အခုေတာ့ ဒီကမွာလည္း နည္းနည္းစေနၿပီ။
:)

ညီရဲ said...

သၾကၤန္ဆိုတာ တကယ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ပြဲေတာ္တစ္ခုပါ။ သၾကၤန္နဲ့ေဝးေဝးေနေနတဲ့သူ ကေတာ့ အထီးက်န္ေနမွာေပါ့...။ ဒါသဘာဝက်ပါတယ္ေလ။

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

ကိုညီလင္းသစ္ေရ....
အမလည္း အဲလိုပဲ၊ ေတာ္႐ံုေလာက္ဆို ႐ံုးသြားလိုက္တာပဲ။ စိတ္ထဲကေတာ့ ဖ်ားပါေစ ဆုေတာင္းတာ၊ အဖ်ားမ႐ိွဘဲ မအီမသာနဲ႔တင္ ရပ္ ရပ္ေနလို႔။ ခက္ေနတယ္ ဟဟဟား...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်န္းမာတာ ေကာင္းတယ္။ ဂ႐ုစိုက္ပါ...

ၾကယ္စင္အလင္း said...

အိမ္ကေနထြက္လာျပီးေနာက္ပုိင္း တခါမွမဖ်ားေတာ့ဘူး။ ၃ နွစ္ေက်ာ္သြားျပီ။ ဖ်ားလဲမဖ်ားရဲဘူး။ ဖ်ားရင္ဂရုစုိက္မယ့္သူမရွိေတာ့ မဖ်ားေအာင္ေနေနရတယ္။ ဒါေတာင္ တခါတေလ အလုပ္သြားရမွာပ်င္းလာရင္ ေဆးခန္းသြားျပီ ဆရာ၀န္ကုိ အမ္စီေပးဖု့ိေတာင္းရတယ္။ဗိုက္နာတယ္ ေခါင္းနာတယ္ အေၾကာင္းျပျပီးေတာ့..ဟီး။ ဒီကဆရာ၀န္ေတြကလဲ အထာသိျပီးသားမုိ့လုိ့ထင္တယ္ ဘာမွေမးစစ္မေနဘူး။ း)

ညိမ္းႏိုင္ said...

ဟုတ္ပါ့အကိုရာ....ဖ်ားရင္ေကြးရတာသိပ္အရသာရွိတာ
ကလား....:) ကၽြန္ေတာ္လည္းမဖ်ားဘူးဗ်ာ...၊တေလာက
အေမနဲ့ဖံုးေျပာေတာ့ က်မ္းမာေရးဂရုစိုက္ဖို့ေျပာေတာ့ ဖ်ား
ခ်င္လို့ေတာင္မဖ်ားပါဘူးအေမရာ...လို့ေတာင္ညည္းယူရ
တဲ့အထိပဲဗ်ဳိး.......:)))

San San Htun said...

စလံုးမွာတုန္းကေတာ့ ဖ်ားလည္းမဖ်ားဘဲနဲ ့ MC ယူဖူးတယ္...စလံုးေတြဆို တလတရက္ေလာက္ MC ယူတယ္...MC ေတြ မရွင္းပစ္ရင္ ႏွေၿမာစရာၾကီးတဲ့...ေနမေကာင္း မၿဖစ္ခ်င္ဘူးအကိုေရ...တေယာက္တည္း နံရံကို ၾကည့္ေနရမွာ..ဖ်ားခ်င္တဲ့ ကိုညီ့ဆႏၵ ၿပည့္ဝပါေစေနာ္...