ေမွ်ာ္တိုင္းမွန္းရည္ ေဝးလွသည္

က်ေနာ္ ဓါတ္ပံုပညာကို စ,ၿပီး ဝါသနာပါေတာ့ အေဖေျပာဖူးတာေလး သြားသတိရတယ္၊ 'လူတစ္ေယာက္ကို မုန္းရင္ သူ႔ကို ကင္မရာတစ္လံုး ဝယ္ေပးလိုက္ပါ' တဲ့၊ အေဖ အဲဒီစကား ေျပာတုန္းက ဒစ္ဂ်စ္တယ္လ္ ကင္မရာေတြ မေပၚေသး ပါဘူး၊ ဒီေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့၊ ကင္မရာအသစ္နဲ႔ ေမ်ာက္အုန္းသီးရ ျဖစ္မယ္၊ ဟို႐ိုက္ဒီ႐ိုက္ လုပ္မယ္...၊ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္လက္ရာေလး သိခ်င္ေတာ့ ဖလင္ကေန ဓါတ္ပံုကူးမယ္၊ မႀကိဳက္ေတာ့ ထပ္႐ိုက္မယ္၊ ထပ္ကူးမယ္၊ ထပ္႐ိုက္မယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ ေမ်ာက္သူ႔အေမ႐ိုက္ (အဲ) ဂ်ာေအး သူ႔အေမ႐ုိက္ ျဖစ္မယ္ေပါ့၊

က်ေနာ္ ပထမဆံုး DSLR ကင္မရာတစ္လံုး စ,ဝယ္ေတာ့ အဲဒီစကားေလး ျပန္ၾကားၿပီး နဲနဲေတာ့ တြန္႔သြားေသးတယ္၊ ၿပီးေတာ့မွ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္အားေပးၿပီး ဒီလို ဝယ္ပစ္လုိက္တယ္၊ ထားလိုက္စမ္းပါ၊ အခုက ဒစ္ဂ်စ္တယ္လ္ေခတ္၊ ဖလင္ေခတ္လို ပိုက္ပိုက္ မကုန္ေတာ့ဘူး၊ ႐ိုက္... မႀကိဳက္ရင္ျပန္ဖ်က္၊ ဒါပဲေပါ့၊ ကင္မရာ တစ္လံုးဝယ္...တသက္သံုး...၊ လာထား...၊

အင္း... လက္ေတြ႔မွာေတာ့ အဲဒီလို မဟုတ္ခဲ့ဖူးဗ်ာ၊ က်ေနာ္လည္း အဲဒီ သတၱဝါလိုပဲ အုန္းသီးေတြ တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုး ခူးခ်င္ေနမိတယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္ အဲဒီ တြင္းနက္ႀကီးထဲ ျပဳတ္က်သြားတယ္ ဆိုပါစို႔ဗ်ာ...၊ ဒါေပမယ့္ ေျပာၾကတယ္ မဟုတ္လား၊ ဝါသနာပါတာသာ လုပ္၊ ဘယ္ေတာ့မွ မမွားဘူး-တဲ့၊ အင္း... နဲနဲေတာ့ ခ်င့္ခ်ိန္ေပါ့ေလ...ေနာ့၊ :)

ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ပထမဆံုး အလုပ္အပ္မယ့္သူ ေပၚလာတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းပါပဲ၊ သူက Elke Berr...၊ Elke က ေက်ာက္မ်က္ ပညာ႐ွင္ပါ၊ ျမန္မာျပည္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္လာၿပီး ေက်ာက္ေတြ ဝယ္ဖူးတယ္၊ အခု မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္မွာ ထည့္ဖို႔ ဓါတ္ပံုေတြလိုေတာ့ က်ေနာ့္ကို အကူအညီေတာင္းတယ္၊ အလကားမတ္တင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ပေရာဖက္႐ွင္နယ္လ္ ဆန္ဆန္ ေျပာရရင္ က်ေနာ္နဲ႔ အလုပ္,လုပ္မယ္ေပါ့ (အဟဲ)၊ အရင္ သူသံုးေနက် ဓါတ္ပံုဆရာနဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ ဆက္မလုပ္လဲေတာ့ မသိဘူး၊ က်ေနာ္ အလုပ္လက္ခံလိုက္တယ္၊

တကယ့္ကို ႐ိုး႐ိုးသားသား ေျပာရရင္ ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြကို က်ေနာ္ ဓါတ္ပံု မ႐ုိက္ခ်င္ပါဘူး၊ ခက္လည္း ခက္သလို က်ေနာ္လည္း မကြ်မ္းက်င္ဘူး၊ (ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္က တဖိတ္ဖိတ္လက္ေနတဲ့ စိန္တစ္ပြင့္ထက္စာရင္ ေမာ္ဒယ္လ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ဝန္း ေတာက္ ေတာက္တစံုကို ပိုၿပီး စိတ္ဝင္စားတယ္..အဟဲ၊ ဤကား စကားခ်ပ္။) ဒါေပမယ့္ တခါမွမလုပ္ဖူးလို႔ စမ္းၾကည့္ခ်င္တာနဲ႔ လက္ခံလိုက္တယ္၊ ဒါက အဲဒီတုန္းက ႐ိုက္ထားတာေတြထဲက တခ်ိဳ႕ပါ၊ က်ေနာ့္ရဲ႕ပိုက္ဆံအိတ္ေလးကို နဲနဲ ပိုေဖာင္းလာေစတဲ့ ဓါတ္ပံုတခ်ိဳ႕လို႔ ဆိုပါစို႔..၊ ကိုယ္ရဲ႕ ဝါသနာဥယ်ာဥ္ ကေန ပထမဆံုး ေရာင္းတန္းဝင္အပြင့္ေလး ပြင့္လာေတာ့ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ကို မၾကာမၾကာ လာလည္ေလ့႐ွိတဲ့ ညီအစ္ကို၊ ေမာင္ႏွမေတြကို သတိရမိေသးတယ္၊ သူတို႔သာ အနားမွာ႐ွိရင္ အထိမ္းအမွတ္ အေနနဲ႔ က်ေနာ္ မုန္႔ဝယ္ေကြ်းမိမွာပဲ၊ တကယ္ပါ...။ ။ :)

(၁)



(၂)



(၃)



(၄)



(၅)



(၆)



(၇)



(၈)

ေက်ာက္နာမည္ေတြေတာ့ က်ေနာ့္ကို မေမးၾကနဲ႔ေနာ္...၊ က်ေနာ္က ေက်ာက္ဆို ဦးေက်ာက္လံုးနဲ႔ ကိုႀကီးေက်ာက္ ေလာက္ပဲ သိတာ...၊ ဒါကေတာ့ Elke Berr ရဲ႕ ဝက္ဘ္ဆိုဒ္ ပါ...။ ။


ညီလင္းသစ္
၃၀ ဇန္နဝါရီ၊ ၂၀၁၁