20 February 2011

ဆစ္ပိုင္းတီးေခါက္ သံုးဆယ့္ေျခာက္


ေမြးေန႔ကိတ္ေလးကို ျပင္ဆင္ၿပီးေတာ့ ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ေတာ့ က်ေနာ့္ရည္႐ြယ္ခ်က္က ႐ိုး႐ိုးေလးပါပဲ၊ ဒီ ပစၥည္းေလးေတြကို ေရၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ က်ေနာ္ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ ျပကၡဒိန္ေတြကို သိႏိုင္ဖို႔ပါ၊ ပေဟဠိအဆင့္ထိ မရည္႐ြယ္ပါဘူး၊ ကိုယ့္ဟာနဲ႔ ကိုယ္ေတာ့ တြက္ေရးနဲ႔ စက္သူေဌး ျဖစ္ေနခဲ့ေပမယ့္ ကြန္မန္႔တခ်ိဳ႕ ဖတ္လိုက္ တဲ့ အခ်ိန္က်မွ တခုခုေတာ့ လြဲေနၿပီလို႔ သေဘာေပါက္တယ္၊ အဲဒါက ေခ်ာ့ကလက္ကို တစ္ေခ်ာင္းလံုး ယူမွာလား၊ တစ္ဆစ္ခ်င္း ယူမွာလား ဆိုတာပဲ၊ ဒီၾကားထဲ ပိုဆိုးတာက ညီငယ္ေမာင္မ်ိဳးရဲ႕ အတိတ္စိမ္းအရ ဘယ္လိုပဲယူယူ ၂ လံုးေပါင္းက ၉ ဂဏန္း က်ေနေသးတယ္၊ ၉ ႏွစ္ေလ်ာ့လည္း နည္းလားဆိုၿပီး ခပ္တည္ တည္နဲ႔ ေနခ်င္ေပမယ့္ အမ်ားစုက သိထားတာေၾကာင့္ ေခါင္းစဥ္ကို အခုလိုပဲ တပ္လိုက္ရပါေတာ့တယ္၊

ဆယ္စုႏွစ္ ၃ ခုခြဲ ေက်ာ္ကို ျဖတ္ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဒီႏွစ္ေမြးေန႔မွာ ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ အဲဒီႏွစ္ေတြ အေၾကာင္း နဲနဲ ျပန္စဥ္းစား ျဖစ္ပါတယ္၊ အျခားအျခားေသာ လူမ်ားစြာလို ပါပဲ၊ က်ေနာ္လည္း အျမင့္ေတြ အနိမ့္ေတြ၊ အရယ္ေတြ အငိုေတြ၊ အခ်စ္ေတြ အလြမ္းေတြ၊ အႏိုင္ေတြ အ႐ွံဳး ေတြနဲ႔ ခ်ီတက္ခဲ့တာပါပဲ၊ ဒါကိုမွ ဆယ္စုႏွစ္ အလိုက္ ေယဘုယ်သတ္မွတ္ၾကည့္ေတာ့ အခုလိုေတြ႔ပါတယ္...၊

၀ မွ ၁၀ ႏွစ္ (ေခ်ာကလက္)

ေလာကႀကီးထဲ စ,ေရာက္တဲ့ အေစာပိုင္းႏွစ္ေတြက သိပ္ခ်ိဳၿမိန္တယ္၊ ကေလးပီပီ တီတီတာတာနဲ႔ ခ်စ္စရာ ေကာင္းတယ္၊ က်ေနာ္ငယ္ငယ္က ဝဝတုတ္တုတ္ကေလးမို႔ အားလံုးက ဝိုင္းခ်စ္ၾကတယ္၊ စကားတတ္တယ္၊ ေက်ာင္းေနခ်ိန္မွာလည္း အပူအပင္ကင္းကင္းနဲ႔ ေပ်ာ္႐ႊင္ရတဲ့ ဘဝေလး...၊ သြက္သြက္လက္လက္နဲ႔မို႔ မိဘ၊ ဆရာက အားကိုးရတဲ့၊ ခ်စ္ရတဲ့ ကေလး,ေလးေပါ့၊ ဘဝဟာ ေခ်ာ့ကလက္လိုပဲ ေမႊးအီ, ခ်ိဳျမတယ္၊ အရသာ ႐ွိတယ္၊ လူတကာက လိုလားၾကတယ္...၊


၁၀ မွ ၂၀ ႏွစ္ (င႐ုတ္သီး)

ဆယ္ေက်ာက္သက္တို႔ ထံုးစံ စူးစမ္းမႈေတြက ေနရာယူလာခဲ့တယ္၊ လူႀကီးေတြမ်ား ပူပန္ဖို႔၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ဖို႔ပဲ ေတြးေနတာပဲ ဆိုတဲ့အျမင္မ်ိဳးေတြ စ,ဝင္တယ္၊ ေတာ္လွန္ခ်င္တဲ့ တြန္းလွန္ခ်င္တဲ့ အေတြးေတြ စိုးမိုးတယ္၊ ငါဟာ ေလာကကို ေျပာင္းလဲဖို႔ ေမြးလာတာ ဆိုတာမ်ိဳး ေသြးနားထင္ ေရာက္ခ်င္တယ္၊ ႐ွင္သန္ရတဲ့ ေခတ္ ကိုကလည္း အလႈပ္႐ွားဆံုး အခ်ိန္မို႔ ဟိုဝါဒ၊ ဒီဝါဒေတြ မေတာက္တေခါက္ ျမည္းစမ္းၾကည့္တယ္၊ အျမင္မတူ တဲ့ စကားပြဲေတြမွာ အသံုးခ် ကိုင္ေပါက္ႏိုင္ဖို႔ ႀကီးက်ယ္တဲ့ စကားလံုးေတြကို အာဂံုေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစား တယ္၊ လူတကာနဲ႔ စကားႏိုင္လုရတာ ေပ်ာ္ေနတယ္၊ တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္နဲ႔ ဘဝမို႔ 'စပ္' တယ္၊ အမ်ားစုက ေ႐ွာင္ၾကတယ္၊ ႀကိဳက္တယ္ဆိုတဲ့ သူေတြေတာင္မွ အကန္႔အသတ္နဲ႔ စားၾကတဲ့ င႐ုတ္သီးလိုပါပဲ၊ စားေနစဥ္ မွာေရာ စားၿပီးသြားေတာ့ေရာ 'ပူ' တယ္၊


၂၀ မွ ၃၀ ႏွစ္ (လိေမၼာ္သီး)

လူငယ္ဘဝနဲ႔ လူလတ္ပိုင္းဘဝ၊ ေက်ာင္းသားဘဝနဲ႔ အလုပ္သမားဘဝ၊ စာအုပ္ေတြထဲက သီအိုရီေတြနဲ႔ လက္ေတြ႔ဘဝ... ဒီလို ကြာျခားမႈ ေတြေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္း အစပ္ေလ်ာ့လာခဲ့ပါတယ္၊ မလိုအပ္ဘဲ ရန္သူ မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး၊ အလုပ္,လုပ္ရတဲ့ဘဝကို ႏွစ္ၿခိဳက္လာတယ္၊ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ဘယ္လိုေနရမလဲဆိုတာ နဲနဲ သေဘာေပါက္လာခဲ့တယ္၊ ဘယ္ဟာက အဓိက၊ ဘယ္ဟာက သာမညဆိုတာ နားလည္လာတယ္၊ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ သဟဇာတ ျဖစ္လာတာနဲ႔အမွ်၊ လုပ္ငန္းခြင္မွာ အသံုးက်လာတာနဲ႔ အမွ် ေနရတာ ေပ်ာ္ဖို႔ ေကာင္းလာတယ္၊ ဘဝဟာ အရည္႐ႊမ္းလာတယ္၊ ေမႊးတယ္၊ ေအးျမတယ္၊ လန္းဆန္းတယ္၊ အေမာေျပေစ တယ္၊ လိေမၼာ္သီး လိုပါပဲ...၊


၃၀ မွ ၃၆ ႏွစ္ (ေကာ္ဖီ)

ႏို႔ျဖစ္ျဖစ္၊ ခရင္မ္ျဖစ္ျဖစ္ နဲနဲေလာက္ ထည့္ေသာက္မယ္ဆိုရင္ စိမ့္စိမ့္ေလးနဲ႔ ေကာင္းသလို၊ ဘလက္ခ္ ေသာက္ရင္လည္း ေကာင္းတဲ့ႏွစ္ေတြပါပဲ၊ ဒီဖက္ႏွစ္ေတြမွာ တခ်ိဳ႕အရာေတြက ေအးစက္စက္ ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္လို အနည္ထိုင္ သြားၾကတယ္၊ အခ်ိဳ႕အရာေတြကေတာ့ ပူပူေႏြးေႏြးနဲ႔ ေသာက္လို႔ ေကာင္းေနဆဲ ပါပဲ၊ ေကာ္ဖီတခြက္ကို စြဲလမ္းသလိုမ်ိဳး ဘဝမွာ တမ္းတရတဲ့ အရာေတြလည္း က်န္ေနေသးတဲ့ အေျခအေန ပါ၊ အခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာေတြ အေပၚမွာ အိပ္ငိုက္သြားတတ္လို႔ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ ျပန္ျပန္ ႏိႈးေနရတဲ့ ဘဝ ဆိုရင္လည္း မွန္ပါလိမ့္မယ္၊ တခါတခါေတာ့လည္း ေတြးမိတယ္၊ ဘဝဟာ အက္စ္ပရက္ဆို တစ္ခြက္လိုပါပဲ၊ တစ္ငံုစာပဲ ႐ွိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီဟာကေလး လွ်ာေပၚကေန လည္ေခ်ာင္းတေလွ်ာက္ စီးဆင္းသြားတာ ေလးကိုပဲ တမ္းတ၊ စံုမက္ေနရတာမ်ိဳး မဟုတ္လား...၊

ဒီဓါတ္ပံုေတြ ႐ိုက္ေတာ့ မအိမ္သူက ေမးတာနဲ႔ ႐ွင္းျပျဖစ္တယ္၊ ဒါနဲ႔သူက အသက္ ၆၀ ေလာက္ေရာက္ရင္ေကာ ဘာေတြ ထပ္ထည့္ဦးမွာလဲ-လို႔ ေမးျပန္တယ္၊ က်ေနာ္က အဲဒီအခါက်ရင္ ကိတ္မုန္႔လည္း ဆန္႔မယ္ မထင္ေတာ့ပါဘူး လို႔ ျပန္ေနာက္လိုက္တယ္၊ တခါကေတာ့ အေဖေျပာဖူးတယ္၊ 'ငါ ငယ္ငယ္တုန္းက လူႀကီးေတြ အသက္ ၆၀ ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ့္ကို ႀကီးၿပီလို႔ ေအာက္ေမ့မိတာကြ၊ အခု ကိုယ့္အလွည့္က်မွ ၆၀ ဟာ ဘာမွမဟုတ္ေသးပါလားလို႔ ခံစားရတယ္'တဲ့၊ သူ ၆၀ ျပည့္တုန္းက ေျပာခဲ့တာပါ၊ က်ေနာ္ ခပ္ငယ္ငယ္ တုန္းက ေဇာ္ဝင္းထြဋ္ရဲ႕ အသက္ ၃၀ ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ ဆိုထားတဲ့ ဂ်စ္ပစီမိုးတိမ္ သီခ်င္း၊ ထူးအိမ္သင္ က အသက္ ၃၁ ႏွစ္ျပည့္ အထိမ္း အမွတ္လုပ္တဲ့ စကားလံုး မ႐ွိတဲ့ေကာင္းကင္ စတိတ္႐ွိဳး စတာေတြ ၾကည့္ရင္း ငါလည္း ဒီအသက္ေလာက္ ေရာက္ရင္ အေတာ္ႀကီးၿပီပဲ လို႔ ေတြးမိခဲ့ဖူးတယ္၊ အခုေတာ့လည္း အေဖေျပာသလိုပါပဲ၊ လူဟာ အတၱနဲ႔ ႏြယ္လာေတာ့ တကယ္တမ္းမွာ ငယ္တုန္းပဲလို႔ ေတြးမိေနျပန္ေရာ၊ ဗီယက္နမ္ စကားပံုေလးတစ္ခုကို စပ္မိလို႔ သတိရပါတယ္၊ 'အသက္ဟာ ဥာဏ္ပညာ ကို မသယ္ေဆာင္လာဘူး၊ အိုမင္းရင့္ေရာ္ျခင္းကိုသာ သယ္ေဆာင္လာခဲ့တယ္'တဲ့၊ ရင့္ေရာ္လာတဲ့ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ အတူ ဆင္ျခင္တံုတရားနဲ႔ ယွဥ္တဲ့ ရင့္က်က္ျခင္းကိုပဲ က်ေနာ္လိုခ်င္မိပါတယ္...။ ။


ညီလင္းသစ္
၂၀ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ ၂၀၁၁

27 comments:

ေမဓာ၀ီ said...

ခုလို ရွင္းျပမွပဲ သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္ရွင္။
ကိုညီလင္းသစ္က အဓိပၸါယ္ေလးေတြ အသီးသီးနဲ႔ ဖန္တီးထားတာကိုး ...
က်မကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ င႐ုတ္သီးျဖစ္လိုက္ ေကာ္ဖီျဖစ္လိုက္နဲ႔ အသက္ေတြသာ တႏွစ္ျပီးတႏွစ္ ႀကီးသြားတယ္ ... မရင့္က်က္ႏိုင္ေသးပါဘူး။

ညီလင္းသစ္ said...

ဒါလည္း မဆိုးပါဘူး မေမဓာဝီေရ ...
င႐ုတ္သီးေလး ႐ွဴး႐ွဴး႐ွဲ႐ွဲ စပ္လိုက္၊ ေကာ္ဖီခါးခါးေလး ျပန္ေသာက္လိုက္နဲ႔... မဟုတ္ဘူးလား၊ :)

လၿပည္႔ရိပ္ said...

ေမြးေန႔ကိတ္ပိုစ့္ကို ဖတ္ၿပီးကတည္းက ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ။ ကိတ္မုန္႔ေပၚကအရာဝတၳဳေတြရဲ႔ အဓိပၸာယ္ကို စိတ္ဝင္စားလို႔။ ခုေတာ့သိသြားၿပီ။ ေတာ္ေတာ္အဓိပၸာယ္ၿပည့္တဲ့ ရွင္းလင္းခ်က္ေတြပဲ။ လိေမၼာ္သီး ၊ ေကာ္ဖီ .... ၿပီးရင္ဘာလာဦးမလဲ...... ေနာက္တႏွစ္ေမြးေန႔ပိုစ္ကို ေစာင့္ဖတ္ဦးမယ္ :-)

Mon Petit Avatar said...

Eh bien, je dois mettre le chocolat, le piment et le café sur mon gâteau! Un peu d'années au chocolat, très longues années de piment et quelques années de café!!!

zawzaw said...
This comment has been removed by the author.
Baby taster said...

အသက္အေၾကာင္း ခုမွရွင္းတယ္ း) ဟုတ္
တယ္ေနာ္ .... က်မလည္းအခုမွ ၃၀ေက်ာ္ဆိုတာ
ငယ္ငယ္ေလးပဲ ရွိေသးတာပဲလို႔ထင္မိတယ္ း)
အရင္တုန္းကေတာ့ တီတီဆြိေျပာသလို ၂၅ႏွစ္ေလာက္
လူကို ျမင္ရင္ပဲ ဦးေတြ ေဒၚေတြ အတင္းတပ္ျပစ္တာပဲ
ခုမွ ၀ဋ္လည္ေနတယ္ း)

အခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာေတြ အေပၚမွာ အိပ္ငိုက္သြားတတ္လို႔ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ ျပန္ျပန္ ႏိႈးေနရတဲ့ ဘဝ ဆိုရင္လည္း မွန္ပါလိမ့္မယ္၊ မွတ္လိုက္တာ .... ေရးထားတာလည္းလွတယ္

Baby taster said...

မွန္လိုက္တာ* :)

Iora said...

ခုုမွဘဲ ရွင္းေတာ့တယ္၊
Such a nice idea!!
Iora

Maung Myo said...

ခုမွပဲဇတ္ရည္လည္သြားေတာ့တယ္ း) က်ေနာ့္အတိတ္စိမ္းက မွားေနသလားလို႔ စိုးရိမ္ေနတာမဟုတ္လို႕ေတာ္ေသးတာေပါ့ ။

အစ္ကို႕အေဖေျပာစကားေလးနားေထာင္ျပီး ျပံဳးစိစိျဖစ္သြားတယ္ ကိုယ္ ၅ တန္းေလာက္က ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားၾကီးေတြကို အစ္ကိုၾကီးေပါ့ ေနာက္ေတာ့ သူတို႕ကခေလးေတြျဖစ္လို႔ ခုထိလည္း သူမ်ားေတြကို အစ္ကို အစ္မ ေခၚေခၚေနတာ အသက္ေမးလိုက္ရင္ကိုယ့္ထပ္ငယ္ေနၾကတာမ်ားေနတယ္ တစ္ခါခါ မနာလိုသလိုူလို အသက္ေတြလည္း ဘာမွန္းမသိပဲ ၾကီးလာေနသလားလို႕ း)

ရင့္ေရာ္လာတဲ့ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ အတူ ဆင္ျခင္တံုတရားနဲ႔ ယွဥ္တဲ့ ရင့္က်က္ျခင္းကိုပဲ က်ေနာ္လိုခ်င္မိပါတယ္...။ ။

တူတူပဲ အစ္ကို က်ေနာ္ေတာ့ ေလာကဓံရဲ့ ရိုက္ပုတ္ျခင္းကိုခံရေလတိုင္း ရင့္က်က္ျခင္းကိုေတာင့္တမိတယ္ ။

Shinlay said...

ရွင္းသြားပါၿပီ။ ဗီယက္နမ္ စကားပံု ေတာ့ၾကိဳက္သြားၿပီ။
လိေမၼာ္သီးႏွစ္ေတြကိုေတာ့ ျပန္ေတြးတိုင္းလြမ္းမိမွာပဲ။
က်မေတာ့ ၂၀။၃၀ အရြယ္ကို သတိရေနတုန္းပဲ။

Unknown said...

၃၆ႏွစ္စာရင္႔က်က္ေနၿပီေပါ႔... ေမာင္ေလးငယ္ပါေသးတယ္တစ္ႏွစ္... :P
ခင္လို႔ေနာက္တာပါ.... ဗီယက္နမ္မွာေနတာ အဲဒီစကားပံုကိုမသိဘူး... အမက အဲလိုတံုးတာ :)

Rose of Sharon

ညိမ္းႏိုင္ said...

ဗီယက္နမ္ စကားပံုေလးကိုသိပ္ျကိုက္သြားျပီ...။
အကုိ့ အေဖ ေျပာတဲ့စကားေလးကလည္း မွန္ထွာ...။
ကၽြန္ေတာ္လည္း အသက္သာ၃၀ေက်ာ္လာတာ...
ကိုယ္ဘာသာ ၁၀ေက်ာ္သက္ေလးထင္တုန္း...:)
စကားမစပ္ လင့္ ယူသြားသဗ်....:)

ညီလင္းသစ္ said...

လျပည့္ရိပ္ ...
အင္း...ေနာက္ႏွစ္ေတာ့ င႐ုတ္သီး တစ္ေတာင့္ပဲ ထပ္တိုးရမလား၊ ေကာ္ဖီတစ္ဗူးပဲ ထပ္ထည့္ရမလား.. ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမယ္..၊ း)

Mon Petit Avatar ...
Ah..toi aussi, tu as été piquante pendant plusieures années. Je pense que tout le monde l'a été au moins une fois dans la vie...huh.

မ Baby taster ...
ဘယ္အသက္ပဲ ေရာက္ေရာက္ ဒီလိုပဲ ေတြးေန၊ ခံစား ေနျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္တာပါပဲဗ်ာ၊ သူမ်ားက ကိုယ့္ကို ဦးေလးလို႔ ေခၚတဲ့အခ်ိန္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာ့ ငယ္ေသး တယ္ ထင္တတ္တာပါပဲ..ေနာ့၊ း)

မ Iora ...
ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ဝမ္းသာရပါသဗ်ာ...၊

ေမာင္မ်ိဳး ...
က်ေနာ္ ဖတ္ဖူးတဲ့ ဟာသေလးတစ္ခု သတိရတယ္၊ လူငယ္နဲ႔ လူႀကီး ကြာျခားခ်က္ကေတာ့ လူႀကီးက ငါတို႔ လည္း တခ်ိန္တုန္းက မင္းတို႔လို ငယ္ခဲ့ဖူးပါတယ္-လို႔ ေျပာႏိုင္ေပမယ့္ လူငယ္ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔လည္း ဦးတို႔ လိုမ်ိဳး ႀကီးလာပါလိမ့္မယ္-လို႔ မေျပာႏိုင္ျခင္းပါပဲ-တဲ့၊ း) ေကြးေသာလက္မဆန္႔မီ ဘာမဆိုျဖစ္သြားႏိုင္တဲ့ ကာလ မွာ အသက္ႀကီးလာဖို႔ဆိုတာ ႀကိဳမေျပာႏိုင္သလို ႀကီးလာ တိုင္းလည္း ရင့္က်က္လာမယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ျပန္ ပါဘူး၊ ရင့္က်က္ျခင္းဟာ ျဖတ္သန္းမႈနဲ႔ ေလာကဓံတို႔ ေပါင္းၿပီး ထုဆစ္ထားတဲ့ ပန္းပု႐ုပ္ပါပဲ..၊

မ,႐ွင္ေလး ...
က်ေနာ္နဲ႔ေတာ့ အေတြးေတြ တူေနၿပီ၊ က်ေနာ္လည္း အဲဒီ လိေမၼာ္သီးႏွစ္ေတြကို လြမ္းေလ့႐ွိတယ္...၊

မေဇာ္ ...
ႀကိဳးစားတုန္းပါပဲ အမေရ႕....၊ လာလည္တာလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ...၊

ကိုေမာင္ေလး ...
ငါႀကီးလွၿပီလို႔ ေတြးၿပီး စိတ္က်ေနတာနဲ႔ စာရင္ေတာ့ ကိုယ္ဟာ လူငယ္ေလးတစ္ဦးပါ ဆိုတာ ပိုၿပီး ေကာင္းမယ္ ထင္တာပဲ၊ စိတ္ပ်ိဳကိုယ္ႏု ဆိုတာလည္း ႐ွိတာပဲ မဟုတ္လား၊ း) လာလည္ၿပီး လင့္ခ္ယူသြားတဲ့ အတြက္လည္း ေက်းဇူးပါဗ်ာ၊ က်ေနာ္လည္း လာခဲ့ပါဦး မယ္..။

စူးနွယ်လေး said...

က်မလည္း ကိုယ္႔အသက္ကိုယ္ ႀကီးတယ္လို႔ မထင္ဘူး။ လူတိုင္းဒီလိုပဲ ဆိုတာ သိၿပီ :)

ညီလင္းသစ္ said...

မစူးႏြယ္ ...
ဟုတ္ပါရဲ႕၊ အားလံုး ဒီလိုပါပဲဗ်ာ..။ :D

linn said...

ရင္႔က်က္ျခင္းဟာ ျဖတ္သန္းမွဳနဲ႔ေလာကဓံ တို႔ ေပါင္းျပီးထုဆစ္ထားတဲ႔ ပန္းပုရုပ္ ... သိပ္မွန္တယ္
ရင္႔က်က္ဖို႔ ၾကိုးစားေနေပမယ္႔ တခါတခါေတာ႔ က်မက ခေလးဆန္ခ်င္တုန္း.. ပို႔စ္ထဲက ေနာက္ဆံုးစာေၾကာင္းလည္း ၾကိဳက္တယ္ ...
၆၀ အထိေအာင္ေတာ႔ မေစာင္႔ခ်င္ဘူး နည္းနည္းေ၀းေသးလို႔ .. ေနာက္ ငါးႏွစ္ေပါင္းျပီး ေလးဆယ္မွာ တစ္စြန္းရင္ ဘာေပါင္းထည္႔မလဲေလာက္ေတာ႔ အရင္ၾကည္႔ခ်င္္တယ္ ဗ်ိဳ ႔ း)

mie nge

ေမျငိမ္း said...
This comment has been removed by the author.
ေမျငိမ္း said...

ညီလင္း
၃၆မ်ား ပ်င္ေးတာင္ ပ်င္းေသး..။ တကယ္က ၄၆ မွ အႏွစ္..ေအ့။ အစ္မ ျပည့္ေတာ့မွာ ၄၆ေလ.. :D

Myanmar Good Knowledg Co., Ltd said...

ဘ၀ရဲ႕မွတ္တိုင္ေတြေပါ႕ေနာ္။
ကၽြန္မကေတာ႔ အျမဲပဲ နီနီရဲရဲ ငရုတ္သီးျဖစ္ခ်င္တယ္။ အဟင္းး

ညီလင္းသစ္ said...

မ mie nge ...
က်ေနာ္ေတာ့ ကေလးဆန္တာထက္ တခါတခါေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ျဖဴစင္ျခင္းမ်ိဳးေတြ ျပန္လိုခ်င္ မိတယ္၊ အင္း...ေနာက္ ၅ ႏွစ္အတြက္ေတာ့ ေနာင္ခါလာ ေနာင္ခါေစ်းပဲဗ်ိဳ႕၊ အခုေတာ့ ေကာ္ဖီနဲ႔ ႏွပ္တုန္း...အဟဲ၊

အမေမၿငိမ္း ...
အင္းေပါ့ေလ...အမက အခုေတာ့ ေျပာအား႐ွိၿပီေပါ့၊ :) အေႀကြး ဇတ္ကားထဲက ေက်ာ္ဟိန္းရဲ႕ ႀကိဳးစားလိုက္ဦး၊ ၁၀ ႏွစ္၊ ၁၀ ႏွစ္ဆိုတာေတာင္ ေျပးျမင္မိေသးတယ္ :D

မ,ေကာင္းမြန္ဝင္း ...
အင္း..ေလာေလာဆယ္ ေကာ္ဖီေသာက္ေနေပမယ့္ င႐ုတ္သီး ေတြလည္း က်ေနာ္ ႀကိဳက္တုန္းပဲဗ်..။ :)

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

အသက္အရြယ္ အပိုင္းအျခားေတြကို ခိုင္းႏႈိုင္းထားတာေလး သေဘာက်လိုက္တာ
ကၽြန္မကေတာ႕ လိေမၼာ္သီးလို ခံစားခ်က္ကေန ဆက္မတက္ခ်င္ဘူး ဘယ္လုိလုပ္ရပါ႕ း)

ညီလင္းသစ္ said...

မေခ်ာေရ ...
ဒီေနရာမွာေတာ့ လာတူေနၿပီဗ်ိဳ႕....၊ က်ေနာ္လည္း လိေမၼာ္ၿခံထဲမွာပဲ ဆက္ေနခ်င္တုန္းပါပဲ။ း)

naw said...

It is a very beautiful post. I love the way you expressed. You are a very good writer.

ညီလင္းသစ္ said...

naw ...
Thank you so much for your kind words as well as for your visit!

သက္ေဝ said...

Idea ေကာင္းလိုက္တာ...
ေကာ္ဖီသမားမို႔ ေကာ္ဖီအေၾကာင္းေလးကို အၾကိဳက္ဆံုးပဲ...
ဟုတ္တယ္..
ဘဝဆိုတာ Espresso Shot လိုပါပဲ
တငံုစာပဲ ရွိတယ္... ဒါေပမယ့္ တကယ္ကို ႏွစ္သက္ စံုမက္ခ်င္စရာေကာင္းပါတယ္... ေနတတ္ရင္ ေနေပ်ာ္စရာပါ...

ညီလင္းသစ္ said...

မသက္ေဝ ...
ေကာ္ဖီသမားေတြ အခ်င္းခ်င္း လာေတာ့ ေတြ႔ေနၿပီဗ်ိဳ႕၊ ဝမ္းသာတယ္ဗ်ာ...၊ What else??? :D

ေရႊႊအိမ္စည္ said...

လိေမၼာ္သီးပါရွင္ :)
ေရးျပသြားတာေလးေတြ ခုမွ သိေတာ့တယ္..
ေနာက္ ႏွစ္ေတြက်ရင္ ညီမ ေကာ္ဖီေသာက္ရေတာ့မယ္
:P :P

ခုမွ ဖတ္ရလို႔ ခုမွ ကြန္မန္႔ ေပးတာရွင့္
အဲလိုပဲ ေနာက္က်လည္း အေပါက္၀က ေအာ္မွာပဲ :P