28 February 2011

စီအမ္ဒီ


အခုတေလာ အဖြားကို က်ေနာ္ သတိရေနမိသည္၊ အဖိုးအဖြား ၄ ေယာက္မွာ အေဖ့ရဲ႕အေမ အဖြားတစ္ဦးတည္းကိုသာ က်ေနာ္ ေကာင္းေကာင္း သိခဲ့ပါသည္၊ ေျမးေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိတဲ့ အထဲမွာမွ အဖြားက က်ေနာ့္ကို အေတာ္ေလး ခ်စ္ခဲ့သည္၊ က်ေနာ့္ကို ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ထိန္းခဲ့ဖူးၿပီး သူ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ က်ေနာ္ကလည္း အဖြားနဲ႔ ႐ွိေနခဲ့ပါသည္၊

က်ေနာ္တို႔ေျမးေတြက ဖြားဖြားလို႔ ေခၚသည့္ အဖြားအေၾကာင္းကို ျပန္စဥ္းစားတိုင္း ရနံ႔ေလးတခုက သင္းပ်ံ႕႔လာေလ့ ႐ွိသည္၊ ခေရပန္း ရနံ႔ပင္ ျဖစ္ပါသည္၊ က်ေနာ္ မွတ္မိေနသည့္ အဖြား၏ ပံုရိပ္မ်ားထဲမွာ ခေရပန္းကံုးေလး မ်ားက အၿမဲလိုလို ပါေလ့ ႐ွိသည္၊ ဒီခေရကံုးေတြက အဖြားဆီမွာ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ႐ွိေနတာလားေတာ့ မမွတ္မိ၊ ဒါေပမယ့္ အဖြားရဲ႕ ဆံထံုးမွာ၊ လက္ကိုင္ပုဝါထုပ္ေလးေတြထဲမွာ ဒီခေရကံုး၊ ခေရပန္းေတြက ႐ွိေနတတ္သည္၊ ပန္းေတြ ေျခာက္သြားရင္လည္း အဖြားက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မလႊင့္ပစ္၊ အဖြားရဲ႕ အဝတ္အစားေတြ အထိပင္ ခေရရနံ႔က စြဲေနခဲ့သည္ဟု က်ေနာ္ထင္မိပါသည္၊

ေနာက္ထပ္ မွတ္မိေနသည့္ တခုမွာ ဗလ႐ွင္ ခံတြင္းေမႊး ပူ႐ွိန္းျပားမ်ား ျဖစ္သည္၊ အဖြားရဲ႕ ပံုစံက အသားျဖဴျဖဴ၊ ခပ္ျပည့္ျပည့္၊ ေနာက္ျမင့္ဆံထံုး ထံုးၿပီး ရင္ဖံုးအကႌ် ဝတ္ေလ့႐ွိသည္၊ က်ေနာ္တို႔ ညီအစ္ကိုေတြ စိတ္ဝင္စားတာက အဲဒီ ရင္ဖံုးအက်ႌ ျဖစ္သည္၊ အဲဒီအက်ႌေတြရဲ႕ အတြင္းဖက္မွာ အိတ္ကပ္ကေလးတစ္ခု အၿမဲလိုလို ပါေလ့႐ွိသည္၊ အဲဒီ အိတ္ကပ္ေလးထဲ အဖြား သိမ္းေလ့႐ွိတာက သူ႔သံေသတၱာ ခတ္သည့္ ေသာ့ေလးတစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ဗလ႐ွင္ငံုေဆးျပားမ်ား ျဖစ္သည္၊ က်ေနာ္တို႔ ၇ ႏွစ္ ၈ ႏွစ္အ႐ြယ္ေလာက္မွာ အဖြားပါးစပ္ တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ ႐ွိေနတတ္တာ သတိျပဳမိသြားသည္၊ ဒါနဲ႔ အဖြားကို ဝိုင္းလည္း ေမး၊ ပါးစပ္ကိုလည္း အတင္းဟခုိင္းသည့္အခါ ဗလ႐ွင္ဆိုတာ သိသြားသည္၊ က်ေနာ္တို႔က စားခ်င္လို႔ ပူဆာေတာ့ အဖြားက ဒါကေလးေတြအတြက္ မဟုတ္ဘူးဟု မ်က္လံုးျပဴး၊ မ်က္ဆံျပဴးႏွင့္ မာန္မဲခ်င္ ေယာင္ေဆာင္သည္၊ ဒါေပမယ့္ အဖြားကို က်ေနာ္တို႔ ညီအစ္ကိုေတြ မေၾကာက္ပါ၊ သူ႔ေျမးေတြကို ေျပာမရတိုင္း မ်က္လံုးႀကီးျပဴးၿပီး စိတ္ဆိုးခ်င္ ေယာင္ေဆာင္တတ္သည့္ အဖြားက က်ေနာ္တို႔အားလံုးအတြက္ေတာ့ ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ အဖြားတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ပါသည္၊ ေနာက္ပိုင္း အဖြား ဗလ႐ွင္စားတာ ျမင္တိုင္း က်ေနာ္တို႔က ဝိုင္းၿပီး ေတာင္းစားလြန္းေတာ့ တခါမွာ အဖြားက သူ႔ရင္ဖံုးအက်ႌ အိတ္ကပ္ေလးထဲမွ ဗလ႐ွင္ေတာင့္ေလးကို ထုတ္ၿပီး ေသးႏိုင္သမွ် ေသးေအာင္ခ်ိဳးကာ က်ေနာ္တို႔ ညီအစ္ကို သံုးေယာက္ကို ေဝေပးသည္၊ 'နင္တို႔ေတြ ဗိုက္ေအာင့္မယ္၊ ေနာက္မေကြ်းေတာ့ဘူး' ဟုလည္း ဆိုလိုက္ ေသးသည္၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ေ႐ွ႕မွာ အဲဒီလို ဗလ႐ွင္ ထုတ္လိုက္တာက အဖြားရဲ႕ မဟာအမွား ပဲျဖစ္သည္၊ ဗလ႐ွင္ ဘယ္မွာလဲ ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ သိသြားခဲ့ၿပီ၊ ေနာက္တစ္ရက္မွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေတြ အဖြားကို ဝိုင္းၿပီးကလိထိုးကာ အဲဒီဗလ႐ွင္ ထုပ္ကို လုယူၾကသည္၊ အဖြားမွာ လံုခ်ည္ကြ်တ္မက်ေအာင္ ထိန္းကိုင္ရင္းက 'ဟဲ့..ဟဲ့..ဟဲ့'ဆိုတာထက္ ပိုၿပီး မေအာ္လိုက္ရ၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ 'hit and run' ဗလ႐ွင္ ေအာ္ပေရး႐ွင္းက စကၠန္႔ပိုင္း အၾကာမွာပဲ ေအာင္ျမင္သြားခဲ့သည္၊ အျပားႀကီးတစ္ျပားကို ခ်ိဳးကာ က်န္တဝက္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚပစ္ခ်ၿပီး က်ေနာ္တို႔ ထြက္ေျပးၾကေတာ့ အဖြားက ဆူပူေအာ္ဟစ္လ်က္ က်န္ေနခဲ့သည္၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ္တို႔သံုးေယာက္ သူ႔အနားကပ္လာတိုင္း သူ႔ရင္ဖံုးအက်ႌေလးကို ဖိကာ 'နင္တို႔ေတြေနာ္...'ဟုဆိုရင္း မ်က္လံုးျပဴး ၿပီး ၾကည့္ေနတတ္သည္၊ က်ေနာ္တို႔က သြားက်ိဳးေလးေတြ ကိုယ္စီျဖင့္ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးကာ နားပူနားဆာလုပ္ေတာ့လည္း အဖြားက အရည္ေပ်ာ္ စၿမဲပင္...၊

အဖြားအေၾကာင္းမွာ ခ်န္ထားလို႔မရတာ တခုက ဘယ္ဖက္လက္သူႂကြယ္မွ လက္စြပ္ကေလး ျဖစ္သည္၊ လက္စြပ္က ေ႐ႊသားသက္သက္ ျဖင့္သာ လုပ္ထားေသာ ကႏုတ္၊ ပန္းခက္၊ ေက်ာက္ ဘာတခုမွ မပါသည့္ ေျဗာင္လက္စြပ္ေလး ျဖစ္သည္၊ အဖြားႏွင့္ အဖိုးတို႔အေၾကာင္းကို တစ္ရက္မွာ အေဖက ခပ္ေသာေသာျဖင့္ ေျပာျပခဲ့ဖူးပါသည္၊

အဖြားႏွင့္အဖိုး အေၾကာင္းပါေတာ့ အဖြားက အေတာ္ငယ္ေသးသည္ဟု ဆိုသည္၊ ၁၆ ႏွစ္၊ ၁၇ ႏွစ္သာသာ-တဲ့၊ အဖိုးက ေတာ့ မုဆိုးဖို ျဖစ္သည္၊ အဖိုးရဲ႕ အရင္အိမ္ေထာင္ဖက္က ေစာေစာစီးစီး တိမ္းပါးသြားခ်ိန္မွာ အဖိုးက သားသမီး ၂ ေယာက္ႏွင့္ ၄၀ ဝန္းက်င္အ႐ြယ္ မုဆိုးဖို..၊ အလုပ္အကိုင္က အထက္တန္းျပ ေက်ာင္းဆရာ၊ အဖိုးရဲ႕ ဦးေလးက ျမန္မာ-အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္ ကို ျပဳစုခဲ့သည့္ ဦးထြန္းၿငိမ္း...၊ ဒါ့ေၾကာင့္မို႔ပဲလားေတာ့ မသိ၊ ေက်ာင္းမွာ သူသင္သည့္ ဘာသာရပ္ေတြက အေတာ္ေတာ့ အမ်ားသား၊ အဂၤလိပ္စာ၊ သမိုင္း၊ ပထဝီဝင္၊ သခၤ်ာ...၊ ဒါ့အျပင္ သူက အားကစား နည္းျပလည္း လုပ္လိုက္ေသးသည္၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔ေခတ္သူ႔အခါက အထုိက္အေလ်ာက္ နာမည္႐ွိသည့္ ဂိုးသမား..၊

အဲဒီလို ေတာင့္တင္းက်န္းမာသည့္ သက္လတ္ပိုင္း မုဆိုးဖို ေက်ာင္းဆရာက သူ႔အတန္းထဲက ေက်ာင္းသူေလးကို မ်က္စိ က်ေနခဲ့သည္၊ စာသင္ခ်ိန္ေတြမွာ ထိုေက်ာင္းသူေလးအေပၚ ဆရာသိကၡာကို ထိန္းရင္း ပိုးပန္းေနခဲ့လိမ့္မည္ဟု က်ေနာ္ ခန္႔မွန္း ၾကည့္မိပါသည္၊ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းသူေလးကေတာ့ ဘာမွ မသိ႐ွာပါ-တဲ့၊ တစ္ရက္မွာေတာ့ အဆိုပါ ဆရာေလးက ပထဝီဝင္ သင္ၾကားေနခဲ့သည္၊ အတန္းေ႐ွ႕က ေက်ာက္သင္ပုန္းႀကီးေပၚမွာ ကမာၻ႔ေျမပံုႀကီး ခ်ိတ္ကာ တိုက္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေတြအေၾကာင္း ႐ွင္းျပေနသည္၊ တတန္းလံုးလည္း ၿငိမ္ၿပီး နားေထာင္လို႔...၊ ဒီလိုနဲ႔ ဆရာေလးက သင္ၾကားေနရင္း မင္းလမ္းအတိုင္း စကားတေျပာေျပာျဖင့္ ေလွ်ာက္လာကာ အတန္းရဲ႕ ေနာက္ဆံုးဖက္ကို ေရာက္လာသည္၊ အဲဒီေနရာ အေရာက္မွာ ဆရာေလးက စာသင္တာကို ႐ုတ္တရက္ ရပ္လိုက္ရင္း အတန္းေ႐ွ႕ ေက်ာက္သင္ပုန္းဖက္ကို လွည့္ၿပီး မ်က္ႏွာမူ လိုက္သည္၊ တဆက္တည္း သူသေဘာက်ေနသည့္ ေက်ာင္းသူေလးရဲ႕ နာမည္ကို ေခၚလိုက္သည္၊ ၿပီးေတာ့...

" အဲဒီ ေျမပံုေပၚမွာ ဆရာ့ကို ကိုလံဘီယာ ႏိုင္ငံ ဘယ္ေနရာမွာလဲလို႔ ေထာက္ျပပါဦး..."ဟု ေမးသည္၊

ေက်ာင္းသူေလးကလည္း ခပ္သြက္သြက္ပဲ အတန္းေ႐ွ႕ထြက္ကာ ကိုလံဘီယာ ႏိုင္ငံကို ေျမပံုေပၚမွာ ျပလိုက္သည္၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔ေနရာကို လွည့္ျပန္အလာမွာ ဆရာေလးကို လွမ္းအၾကည့္၊ အလံုးစံုကို နားလည္သြားၿပီး ႐ွက္႐ြံ႕ထူပူ သြားေတာ့သည္၊ တကယ္ေတာ့ အဖိုးက လူလည္က်ကာ အဖြားကို လမ္းထ,ေလွ်ာက္ခုိင္းၿပီး ဟိုးေနာက္ဆံုးတန္းကေန အသာရပ္ၾကည့္ ေနခဲ့ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါသည္၊ သူ စာလာသင္တိုင္း ထိုင္လ်က္သာ ျမင္ေနခဲ့ရသည့္ အဖြား၏ cat walk အလွကို ကုိလံဘီယာအား ခုတံုးလုပ္ကာ ခံစားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္၊ အဲဒီအခ်ိန္ အဖြားကသာ ကိုလံဘီယာ ဘယ္မွာလဲ မသိပါဟု ဆိုလာလွ်င္လည္း တျခားႏိုင္ငံတစ္ခုကို သူ ေမးဦးမွာ ေသခ်ာပါသည္၊ အဖြားကေကာ...၊ သူကေတာ့ ကိုလံဘီယာကို ျပအၿပီး ျပန္လွည့္လိုက္တဲ့ အဲဒီ စကၠန္႔ပိုင္းေလးမွာပဲ အဖိုးရဲ႕အႀကံကို သေဘာလည္းေပါက္၊ ႐ွက္လည္း႐ွက္သြားခဲ့သည္-တဲ့၊ ကမာၻ႔ေျမပံုေပၚမွာ ကိုလံဘီယာကို ႐ွာေတြ႔လိုက္သလို အဖိုးရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာလည္း အခ်စ္ကို ႐ွာေတြ႔သြားျခင္းပါပဲ..၊

အဖြားရဲ႕ နာမည္က မဆန္းၿမိဳင္၊ အဖိုးရဲ႕ နာမည္က ဖိုးေသာ္ဒါ၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လက္ထပ္ၾကေတာ့ လက္ထပ္လက္စြပ္ အတြင္းမွာ စီအမ္ဒီ (CMD) ဟု ထြင္းထားလိုက္သည္၊ ကိုလံဘီယာ ဖူးစာမို႔ ကိုလံဘီယာ ၿမိဳင္ဒါ (Columbia Myaing Dar) တဲ့..၊

က်ေနာ္ ၁ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ အ႐ြယ္မွာပဲ အဖိုးက ဆံုးသြားခဲ့သည္၊ သူ က်ေနာ့္ကို အရမ္းခ်စ္သြားခဲ့တယ္ဆိုတာ အေဖတို႔ ျပန္ေျပာျပလို႔ သိရေပမယ့္ က်ေနာ့္ရဲ႕ မွတ္ဥာဏ္မွာေတာ့ သူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွ ျပက္ျပက္ထင္ထင္ မက်န္ရစ္ခဲ့၊ အဖြားကေတာ့ ၉၈ ခုႏွစ္မွာ ဆံုးသြားသည္၊ က်ေနာ္တို႔တေတြ အတင္းပူဆာၿပီး သူ႔လက္စြပ္ေလးကို ေတာင္းၾကည့္တုန္းက အဖြားက ႐ွက္႐ွက္နဲ႔ ျဖဳတ္ေပးပါသည္၊ လက္စြပ္အတြင္းထဲမွာေတာ့ သူတို႔ လက္ထပ္သည့္ ရက္စြဲႏွင့္ စီအမ္ဒီ ဟူသည့္ အဂၤလိပ္ အကၡရာေလး သံုးလံုး၊ ၾကာေတာ့ ၾကာခဲ့ပါၿပီ၊ တခါတရံမွာ လက္ထပ္လက္စြပ္ေလးေတြ အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ရင္ အဖိုးနဲ႔ အဖြားကို က်ေနာ္ သတိရမိေနတုန္း ပါပဲ။ ။


ညီလင္းသစ္
၂၈ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ ၂၀၁၁

29 comments:

Anonymous said...

အဖိုးနဲ႔အဖြားရဲ႔ ကိုလံဘီယာ ခ်စ္ဇာတ္လမ္းက ခ်စ္စရာေလး....
တို႔ေတာ႔ အဖိုးေတြေရာ အဖြားေတြေရာ ျဖဴလား မဲလားေတာင္ မသိလိုက္ရဘူး ...

mie nge

Anonymous said...

ခ်စ္စရာ ဇာတ္လမ္းေလး.

Anonymous said...

Tell us your own story.I'm sure it will be more lovely than your granny.

Gyidaw

Maung Myo said...

ဒီစာေလးဖတ္ျပီး အစ္ကို႕ အဖိုးနဲ႔အဖြားကို ခ်စ္စရာေလးလို႕ျမင္သြားတယ္ အဖိုးကေတာ့ သြက္ခ်က္ဗ်ာ း) အဲ့အခ်ိန္မွာ အဖြားအပ်ိဳဖ်န္းေလး ေတာ္ေတာ္ရွက္သြားမွာ ေက်ာင္းဆရာဆိုတဲ့အတိုင္း ညဏ္ကေတာ့ၾကီးပါ့ ရိုးရိုးေလးနဲ႔ ခ်စ္စရာ့ခိုင္ျမဲလြန္းတဲ့ အခ်စ္ဇတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ပဲ စီအမ္ဒီ ရဲ့ အနက္က ခ်စ္ျခင္းသေကၤတေပါ့ေနာ့္ ။

အဖိုးနဲ႔ အဖြားအေၾကာင္းျပီးေတာ့ အစ္ကို႕ရဲ့ ကိုူယ္ေတြ႕အေၾကာင္းေလးေကာ မေရးခ်င္ဘူးလားဗ် လုပ္စမ္းပါ ကိုယ့္ညီေလးေတြ အတုယူရေအာင္ :P

ခႏြဲ said...

ၾကည္ႏူးစရာေလးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ဆို အဖိုး၊အဖြား ျမင္ေတာင္ မျမင္ဖူးဘူး။

ေကာင္းမြန္၀င္း said...

CMDကိုေတာ႔ သိပါျပီ။
ပထမေတာ႔ ဓါတ္ပံုရိုက္နည္း တစ္ခုကို ေျပာျပျပီ ထင္ေနတာ။
ႀကည္ႏူးစရာ ခ်စ္ဇတ္လမ္းေလးပါပဲ။

sonata-cantata said...

တို႔မ်ားျဖင့္ တံုးလိုက္တာ... အဖိုးတို႔ အဖြားတို႔ ေလာက္ေတာင္ ကဗ်ာမဆန္ဘူး...သူ႔လက္စြပ္မွာက သူ႔နာမည္...ကိုယ့္လက္စြပ္မွာက ကိုယ့္နာမည္ း)

Anonymous said...

က်မလည္း အဖိုးအဖြားဆိုလို႔ စုစုေပါင္းတေယာက္ပဲ သိတာ။
လက္စြပ္စာသား စိ္တ္ကူးက ေခတ္မီတယ္ေနာ္။


စူးႏြယ္ေလး

ေမဓာ၀ီ said...

ဆိုးတဲ့ကေလးေတြပဲ အဖြားကို ကလိထိုးျပီး ဗလရွင္လုၾကတာ။ :))

အဖိုးနဲ႔ အဖြားဇာတ္လမ္းကေတာ့ ၾကည္ႏူးစရာေလးေနာ္။
CMD ဆိုေတာ့ ဘာမ်ားပါလိမ့္လို႔ ...
ကိုလံဘီယာ ၿမိဳင္ဒါ ... တဲ့ အိုင္ဒီယာ ေကာင္းတယ္။ အဲဒါလဲ အဖိုးအိုင္ဒီယာပဲ မဟုတ္လား။

ညီလင္းသစ္ said...

မ mie nge ...
စိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ၊ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ထဲမွာလည္း အဖိုးအဖြားကို မသိလိုက္တဲ့သူေတြ အမ်ား ႀကီး႐ွိတယ္..၊

အမည္ဝွက္ စာဖတ္သူ ...
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ၊

Gyidaw ...
Well...if so, I think it's time to start thinking about mine, huh!

ေမာင္မ်ိဳး ...
အင္း...ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ႀကိဳးစားၾကည့္မယ္ေလ၊ :D

ခႏြဲ ...
ေအးဗ်ာ.. က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာေတာ့ အဖိုးအဖြားနဲ႔ မရင္းႏွီးတဲ့သူေတြ အမ်ားသားကလား၊

မ,ေကာင္းမြန္ဝင္း ...
ဟုတ္သားပဲ၊ CMD က ကင္မရာဆင္ဆာေတြျဖစ္တဲ့ CCD တို႔၊ CMOS တို႔နဲ႔ဆင္ေနတာ အခုမွ က်ေနာ္လည္း သတိထားမိတယ္..၊ :)

မသီတာ ...
က်ေနာ္တို႔လည္း ထိုနည္းႏွင္ႏွင္ပါပဲဗ်ာ၊ ဒါေပမယ့္ ေျပာင္းျပန္၊ ကိုယ့္လက္စြပ္မွာ သူ႔နာမည္၊ သူ႔လက္စြပ္မွာ ကိုယ့္နာမည္...၊ :)

မစူးႏြယ္ ...
ဒီေနရာမွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ တူေနၿပီဗ်ိဳ႕....။

ညီလင္းသစ္ said...

မေမဓာဝီေရ ...
အစစ္ပဲဗ်ိဳ႕၊ အဲဒါလည္း သူ႔အိုင္ဒီယာပါပဲ...။ :D

Iora said...

So sweet!!!
Thanks for sharing the sweet story. I love it.

Shinlay said...

ခ်စ္စရာ အဖိုးအဖြားငယ္ဘ၀ကို ျမင္လာပါတယ္။
ဗလရွင္ကို က်တို ့လည္းစားလိုက္ရေသးတယ္။
စာဖတ္ရင္း အဖြားတို ့အဖိုးတို ့ကိုသတိရမိပါတယ္။

rose said...

ကိုညီလင္းရဲ႕ အဖြားက ခ်စ္စရာေလးေနာ္။ အဖိုး ပိုးပန္းပုံေလး ဖတ္ရေတာ့ ႀကည္ႏူး စရာေလး။ ကိုညီလင္းက ရို႕စ္ ဘေလာ့ဂ္မွာ ကြန္မန္႕ လာေရးတုန္းက ရို႕စ္ကို အစ္မတ့ဲ... ခြိခြိ... ရို႕စ္က ကိုညီလင္းထက္ အမ်ားႀကီး ငယ္တယ္။ ဗလရွင္ ပူရွိန္းဆို ႀကားေတာင္ မႀကားဖူးဘူး။

Anonymous said...

အဖြားေတြရွက္ရင္ ခ်စ္စရာေလးေႏွာ္.. ကြ်န္မအဖြားကေတာ့ ဗလရွင္မဖြက္ရဘူး...သူ႔ရဲ႔ ေၾကးကြမ္းအစ္ကေလးကို ရင္ခြင္ထဲမွာ တပိုက္ပိုက္နဲ႔ေလ... ကိုညီလင္းေၾကာင့္ ကြ်န္မရဲ့အဖြားကိုပါ သတိရသြားတယ္......

လၿပည့္ရိပ္

ေမာင္မ်ိဳး said...

အစ္ကိုက ေျပာတာပဲ ေရးမွာလည္းမဟုတ္ပါဘူး ( ကလိ္ေနတာ မေရးေရးေအာင္လို႕ )

ညိမ္းႏိုင္ said...

အဖိုးအဖြားတို့အခ်စ္က ျကည္ႏူးစရာ..။ဘဝမွာ အဖိုးအဖြား
ေတြနဲ့ လက္ပြန္းတႏွီးမေနခဲ့ရတာကို ေတြးမိတိုင္း ခံစားရ
တယ္...:(။သူတို့ဆီက သူတို့ရဲ့ငယ္ဘဝအေျကာင္းေတြ
ကို အရမ္းသိခ်င္တာကလား...။

ညီလင္းသစ္ said...

Iora ...
Thanks for your kind comment..!

မ,႐ွင္ေလး ...
ဗလ႐ွင္ စားဖူးလိုက္တယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔က ေခတ္ၿပိဳင္ေတြနဲ႔ တူတယ္..အဟဲ၊

႐ိုစ့္ ...
ဗလ႐ွင္ကို မသိဘူး ဟုတ္လား၊ အင္း..ဗလ႐ွင္ဟာ ေခတ္ေဟာင္းရဲ႕ ျပယုဂ္ ျဖစ္ေနၿပီနဲ႔ တူပါတယ္ဗ်ာ..၊

လျပည့္ရိပ္ ...
ေၾကးကြမ္းအစ္ကေလးနဲ႔ အဖြားကလည္း ခ်စ္စရာ ေကာင္းမွာ ေသခ်ာတယ္၊

ေမာင္မ်ိဳး ...
ၾကည့္စမ္း၊ ထူးထူးျခားျခား ၂ ႀကိမ္ေတာင္ ျပန္လာလို႔ ပါလား၊ ညီကေတာ့ ဖိအားေတြ ေပးေတာ့မယ္နဲ႔ တူတယ္..ဟားဟား၊ ေရးတာက နဲနဲ စဥ္းစားလိုက္ရင္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ ညီရ၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ေတြးေနမိတာက ဒီလို အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးဆိုတာ လျပည့္ည အိမ္ေ႐ွ႕ကြပ္ျပစ္ေပၚ ထိုင္ၾကရင္း လက္ဖက္ တ႐ိုး၊ ေဆးတစ္အိုး နဲ႔ ေျပာၾကတာမ်ိဳး မ်ားလားလို႔၊ ;-)

ကိုေမာင္ေလး ...
စိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ၊ အဖိုးအဖြားေတြဆီက ပံုျပင္ေတြ၊ ေ႐ွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ၾကားရတတ္ တာေတာ့ အမွန္ပါပဲ..။

Anonymous said...

OK....Like Mg Myo,I'll push you to call back sweet memory.Eventhough we don't have kyutpyut,ican just drop and give you lephat and poneyeegyi.I'll pull some strands of sweet memory.....not long long time ago...on a ship road to Mandalay..... you have to go on:)


Gyidaw

PAUK said...

အၾကံေကာင္းပဲ..။လက္ထပ္ လက္စြပ္။ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ အေမဖက္က အဖိုးအဖြားနဲ႔ ၾကီးျပင္းလာတာ.. ။ငယ္ငယ္က အဖြားနဲ႔ တူတူအိပ္ရတယ္။ အဖြားရဲ႔တရုတ္ရင္ဖံုးအက်ၤ ီထဲမွာလဲအိတ္ကပ္အၾကီးၾကီးရွိတယ္..။သူက ပိုက္ဆံေတြထည့္ထားတတ္တယ္.။က်ေနာ္တို႔ကမုန္႔ဖိုးေတာင္းတတ္ၾကတယ္။ေျမးအၾကီးဆံုးဆိုေတာ့ အလိုလိုက္ခံရဆံုးေပါ့..။

Anonymous said...

အဖိုးက ရိုမန္းတစ္ပဲ၊
စီအမ္ဒီ သေဘာက်သည္၊

ပထ၀ီသင္တုန္း စာေမးျခင္းနဲ႕ ေမတၱာကို ေပၚလြင္ေအာင္ ေရးျပႏိုင္စြမ္းတယ္၊

ရွက္ေနတဲ့ မဆန္းၿမိဳင္နဲ႕ ေက်ာင္းဆရာကို ျမင္ေယာင္လိုက္တယ္။

အၿပံဳးပန္း

ညီလင္းသစ္ said...

Gyidaw ...
You made me laugh out loud. :D yeah..really!!
At the same time, I noted down your request. As a matter of fact, we've never been together on RTM ship, but a nice try..ha ha.

ေပါက္ ...
အဖြားနဲ႔ ေျမးေတြရဲ႕ ဇတ္လမ္းေတြကေတာ့ တခုနဲ႔တခု ခပ္ဆင္ဆင္ပဲဗ်ိဳ႕..၊

မအၿပံဳးပန္း ...
အဖြားက ႐ွက္သာ႐ွက္တာ၊ တခါတည္း ႀကိဳက္သြားပံု ရတယ္..။ :D

Mon Petit Avatar said...

CMD, ils sont très romantique!!!Je voudrais vour leurs anneaux aussi.

ညီလင္းသစ္ said...

Mon Petit Avatar ...
En effet, ils l'étaient. :) Je veux aussi revoir cette alliance mais ne sais plus chez qui elle se trouve pour le moment.

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

ၾကည္ႏူးစရာေလး ဇာတ္လမ္းေလး.. ဖတ္ရင္းၿပဳံးမိေနပါတယ္။
အဖြားကလည္း ၁၇ ႏွစ္ေပမယ္႔ သိတယ္ေနာ္..

Anonymous said...

what is the meaning of Myaing Dar?
I am a bit confused with it? sorry..

ညီလင္းသစ္ said...

မေလး ...
အဖြားကလည္း ေခတ္ရဲ႕ သမီးပ်ိဳေပပဲ ကိုးဗ်၊ း)
စာလာဖတ္တာ ေက်းဇူးပါဗ်ာ..၊

Anonymous ...
Myaing is the last name of 'Ma San Myaing' and the same way, Dar, the last name of 'Pho Thaw Dar'.

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

အဖိုးနဲ႕အဖြားကို အားက်လိုက္တာ
ဒါလည္း ၾကည္ႏူးစရာ ေမတၱာဇာတ္လမ္းဘဲေနာ္
ကၽြန္မွာလည္း ခ်စ္စရာအဖြားတစ္ေယာက္ရွိတဲ႕တယ္.. မၾကာခင္က ဆံုးသြားရွာပါျပီ ဒါေပမဲ႕ ညအိပ္မက္ထဲမွာ ခုထိ အဖြားကိုမက္တုန္း... အဖြားၾကိဳက္တတ္တာေလးေတြ ေတြ႔တိုင္းသတိရေနမိတုန္းဘဲ..

ညီလင္းသစ္ said...

မေခ်ာ ...
အဖိုးအဖြားေတြနဲ႔ ေျမးေတြရဲ႕ အၾကားက သံေယာဇဥ္ ေတြကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ႐ိုးသြားမွာ မဟုတ္ဘူး ထင္ပါရဲ႕ေနာ္....။