22 February 2011

ကိတ္မုန္႔တစ္လံုး၏ ႐ွဴတင္


ဒီဗီဒီ အေခြေတြနဲ႔ ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္တဲ့အခါ က်ေနာ္သေဘာက်တာ တစ္ခု႐ွိပါတယ္၊ အဲဒါက ဇတ္ကားရဲ႕ တခ်ိဳ႕ဇတ္ဝင္ခန္း ေတြကို ဘယ္လို ႐ုိက္ ခဲ့ၾကသလဲဆိုတာ မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ အပိုင္းေလးပါ၊ ဒီဗီဒီတိုင္းမွာေတာ့ မပါ,ပါဘူး၊ ပါတဲ့ အေခြ ေတြမွာဆိုရင္ ဘိုးနပ္စ္ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္၊ တခါတေလေတာ့လည္း ဒါ႐ိုက္တာက စကားေျပာၿပီး ႐ွင္းျပတာ၊ တခါတခါေတာ့ ေဘးကေန ကင္မရာ အပိုတစ္လံုးကေန လိုက္႐ိုက္ထားတာ၊ တခါတခါေတာ့ ဇတ္ဝင္ခန္းကို ျပေနရင္းနဲ႔ ေနာက္ခံ စကားေျပာနဲ႔ ႐ွင္းျပတာ.. စသျဖင့္ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ေတြ႔ရတတ္တယ္၊ ဒါ့အျပင္ တခ်ိဳ႕ဇတ္ကားေတြမွာ မိတ္ကပ္ဘယ္လို လိမ္းခဲ့လဲဆိုတာပါ ျပထားတတ္တယ္၊ အထူးသျဖင့္ special effect ေတြပါတဲ့ အက္႐ွင္ကားေတြမွာေပါ့၊ ဒါမွ မဟုတ္လည္း မေကာင္းဆိုးဝါးေတြ၊ လူမဟုတ္ တိရိစာၦန္မဟုတ္ အေကာင္ေတြကို ဘယ္လို ကြန္ျပဴတာနဲ႔ ဖန္တီးသလဲဆိုတာ အၾကမ္းဖ်င္း ႐ွင္းျပတာမ်ိဳးလည္း ႐ွိပါတယ္၊ ဒါေတြကို ၿခံဳငံုၿပီး making of လို႔ ေခၚၾက ပါတယ္၊

အဲဒီလို making of ေတြ ပါလာၿပီဆိုရင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ က်ေနာ္ၾကည့္ေလ့ ႐ွိတယ္၊ ဒါေတြကို ဘယ္လိုလုပ္သလဲ ဆိုတာ စိတ္ဝင္စားတာ အဓိကေပါ့ေလ၊ ဒါေပမယ့္ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းတဲ့ ေနာက္တစ္ခ်က္လည္း ႐ွိပါေသးတယ္၊ အဲဒါက ဒီဇတ္ဝင္ခန္းကိုပဲ ခုနတုန္းက ႐ုပ္႐ွင္ ထဲမွာ နင့္နင့္နဲနဲ ခံစားခဲ့သေလာက္ making of မွာ ျပန္ေတြ႔ေတာ့ အျမင္ ေျပာင္းသြားတာပါ၊ ဇတ္ဝင္ခန္းထဲမွာ ဥပမာ မင္းသားနဲ႔ မင္းသမီး ေသလုေမ်ာပါး ခြဲရခါနီး ေၾကကြဲၾကတဲ့ အခန္း ဆိုပါစို႔၊ မင္းသားက ညသန္းေခါင္ ေတာအုပ္အလယ္မွာ လဲလို႔၊ တကိုယ္လံုးလည္း ႐ႊံ႕ေတြဗြက္ေတြ ေပလူးေနတဲ့အျပင္ ရင္ဘတ္မွာလည္း လူဆိုးေတြပစ္သြားတဲ့ က်ည္ေပါက္ရာေတြနဲ႔၊ သူ႔ကို မင္းသမီးက ေပြ႔လို႔...၊ ဒီၾကားထဲ မိုးက သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္အေပၚကို သဲႀကီးမဲႀကီး ႐ြာေနေသးတယ္၊ ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြက မိုးနဲ႔အၿပိဳင္ ပါးျပင္ေပၚမွာ..၊ မင္းသားက အသက္ငင္ေနလို႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြက တဆတ္ဆတ္တုန္လို႔၊ မင္းသမီးက ဝမ္းနည္းလြန္းလို႔ ကုိယ္လံုးေလး တုန္ၿပီး တသိမ့္သိမ့္႐ွိဳက္ လို႔..၊ ေနာက္ခံ တီးလံုး မတိုးမက်ယ္နဲ႔ ကံၾကမၼာရဲ႕ အရက္စက္ဆံုးအခန္း၊ ဒီလို အခန္းမ်ိဳးကို ၾကည့္ရတဲ့အခါ က်ေနာ္တို႔ အနည္းနဲ႔အမ်ား ဝမ္းနည္းမိမွာပါ၊ အထူးသျဖင့္ ဇတ္လမ္းကို ဟိုးအစကတည္းက ထဲထဲဝင္ဝင္ ၾကည့္လာခဲ့ရင္ ပိုၿပီး နက္႐ွိဳင္းလိမ့္မယ္၊

ၿပီးသြားေတာ့ ဒီအခန္းကိုပဲ making of မွာ ျပန္ၾကည့္မယ္၊ အခုေတာ့ ေျပာင္းသြားၿပီ၊ မင္းသားက ႐ႊံ႕ထဲမွာ ထိုင္ရင္း ဒါ႐ိုက္တာ ညႊန္ၾကား တာကို နားေထာင္ေနမယ္၊ သူ႔ကို မိတ္ကပ္လိမ္းတဲ့သူက လိမ္းလို႔၊ မင္းသမီးကလည္း တစ္ေယာက္ ေယာက္ကို ဖုန္းဆက္ေနမယ္၊ ရယ္လို႔ေမာလို႔၊ ကဲ, စမယ္ဆိုေတာ့ မင္းသမီးက မင္းသားကို ေပြ႔လိုက္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္လံုး မုဒ္သြင္းမယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သစ္ပင္ေပၚက အသင့္ေစာင့္ ေနတဲ့ တစ္ေယာက္က မီးသတ္ပိုက္ကို ဖြင့္ခ်လိုက္မယ္၊ ကင္မရာက သူတို႔ နဲ႔ ၅ ေပအကြာကေန ႐ိုက္ေနမယ္၊ ေဘးမွာ ထီးမိုးၿပီး ဝိုင္းၾကည့္ေနတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီး၊ စက္ပစၥည္းေတြက တပံုတေခါင္းနဲ႔ ဓါတ္ႀကိဳးေတြကလည္း ႐ွဳပ္ပြလို႔၊ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ဒါ႐ိုက္တာ က ေမာ္နီတာကေန အေသးစိတ္ၾကည့္ေနမယ္၊ ကဒ္လို႔ ေအာက္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ မေ႐ွးမေႏွာင္းမွာပဲ ဒါ႐ိုက္တာက ခ်ီးက်ဴးစကားေျပာရင္း သူတို႔ကို လွမ္းေနာက္လိုက္မယ္၊ ႐ွဴတင္ တခုလံုး ဝိုင္းရယ္ၾကမယ္၊ မင္းသားေရာ မင္းသမီးပါ ေျမႀကီးေပၚက ထလာၾကရင္း ရယ္ေနၾကမယ္၊ အခုေတာ့ မိုးလည္း တိတ္ သြားသလို သစ္ပင္ေပၚက မိုးနတ္မင္းလည္း မီးသတ္ပိုက္ကိုင္ရင္း ျပန္ဆင္းလာမယ္၊

က်ေနာ္ ဆိုလိုတာက ဒီဇတ္ဝင္ခန္း တစ္ခုထဲကိုပဲ ျမင္ေထာင့္ေျပာင္းသြားတာကိုပါ၊ အဓိက ကင္မရာက မင္းသားနဲ႔ မင္းသမီး ႏွစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ကြက္ၿပီးျပတုန္းက ဝမ္းနည္းစရာ ေကာင္းသေလာက္ ဒီကင္မရာကို ေက်ာ္ၿပီးလည္း ၾကည့္လိုက္ေရာ ဒါဟာ အလုပ္,လုပ္ေနၾကတာပါလား ဆိုတာထက္ ဘာမွထူးၿပီး မခံစားရပါဘူး၊ အကူကင္မရာရဲ႕ ေနရာကေန ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲျခင္းက ကြက္ကြက္ကေလးပဲဆိုတာ ေတြ႔ရတယ္၊ အညႇိဳးတႀကီးနဲ႔ ႐ြာခ်ေနတဲ့ မိုးဆိုတာလည္း ၁၀ ေပပတ္လည္ထက္ မပိုပါဘူး၊ ဒီစက္ဝိုင္းရဲ႕ အျပင္မွာေတာ့ လူေပါင္းမ်ားစြာက လုပ္စရာ ႐ွိတာေတြကို လုပ္ေနၾကတယ္၊ ဘယ္သူမွ မင္းသားမင္းသမီးနဲ႔အတူ လိုက္ၿပီး မငိုၾကပါဘူး၊ တခါတခါ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘဝမွာလည္း အဓိက ကင္မရာက ျပသေလာက္ကေလးပဲ ျမင္ရတဲ့အခါ တခ်ိဳ႕အျဖစ္အပ်က္ေတြက လတ္တေလာ မွာ လႈပ္႐ွား၊ ႐ိုက္ခတ္ တတ္လြန္းပါတယ္၊ ငိုစရာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ရယ္စရာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့၊ ဒီကာလရဲ႕ အလြန္၊ အခ်ိန္အပိုင္း အျခား တခုၾကာတဲ့အခါ အကူ ကင္မရာရဲ႕ ေနရာကေန ျပန္ၾကည့္ေတာ့မွ အဲဒီတုန္းက ႐ြာေနခဲ့တဲ့ ဒုကၡမိုးဟာ ၁၀ ေပ ပတ္လည္ထက္ မပိုပါလားဆိုတာ သတိျပဳမိ တတ္ပါတယ္၊ အဲဒီမိုးရဲ႕ ေအာက္မွာ သ႐ုပ္ေဆာင္သူေတြက ေၾကကြဲ သေလာက္၊ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေလာက,ကေတာ့ လည္ပတ္ၿမဲပါပဲ၊ အဆံုးၾကေတာ့လည္း ဒီ႐ွဴတင္သိမ္းၿပီး အားလံုးက ေနာက္႐ွဴတင္ကို ထြက္သြားၾကမွာပဲ မဟုတ္လား..၊ အဲဒါေတြေၾကာင့္လည္း behind the scene ကိုျပတဲ့ making of ေတြကို က်ေနာ္ ႀကိဳက္မိတာ ထင္ပါတယ္၊

ေအာက္က ဓါတ္ပံုေတြကေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ပတ္က က်ေနာ့္ရဲ႕ ေမြးေန႔ကိတ္ေလးကို ႐ိုက္တုန္းက setup ဓါတ္ပံုေတြပါ၊ ကိတ္မုန္႔ေလးက သူ႔ခ်ည္းပဲ ၾကည့္ခဲ့တုန္းက အထိုက္အေလ်ာက္ ခ်စ္စရာေကာင္းသေလာက္ အခုလို making of မွာ လည္းက်ေရာ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္က အႏုပညာမဆန္တာကို သတိထားမိမွာပါ၊ တကယ္ပါ...၊ တခါတခါ အဓိက ကင္မရာ ေ႐ွ႕မွာ သ႐ုပ္ေဆာင္ရတာ သိပ္ေမာလြန္းတဲ့အခါ ဒုတိယ ကင္မရာေနာက္ကို ခဏေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သြားရပ္ၿပီး ႐ွဴတင္ တစ္ခုလံုးကို ၾကည့္,ၾကည့္ပါ၊ အနည္းဆံုးေတာ့ မိုး႐ြာေနတာ ကြက္ကြက္ ကေလးပဲ ဆိုတာ ျမင္မိမွာပါ...။ ။


(၁)
Photobucket


(၂)
Photobucket


(၃)
Photobucket


ညီလင္းသစ္
၂၂ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ ၂၀၁၁

29 comments:

လၿပည္႔ရိပ္ said...

ဟုတ္တယ္ေႏွာ္။ မိုးရြာေနတာ ကြက္ကြက္ကေလး။ ပထမဆံုးေမာ္ဒန္ကိတ္ပိုစ့္မွာကတည္းက ေနာက္ခံ ဘက္ဂေရာင္းကို ဘယ္လိုလုပ္ထားပါလိမ့္လို႔စဥ္းစားေနတာ။ ခုမွေပၚေတာ့တယ္။ ကိတ္မုန္႔ေလးက ခုေတာ့ အက်ဥ္းက်လို႕ သူ႔ခမ်ာ :-) ပိုစ့္တစ္ခုကို အစအဆံုး ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ သမိုင္းေၾကာင္းေတြကအစ ေရးႏိုင္တာကို ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္။

ShwunMi- said...

:) ေမြးေန႕ကိတ္မုန္႕ျဖစ္ရတာ ေတာ္ေတာ္မသက္သာတာပဲ.. မီးေတြဝိုင္းထိုးထားလိုက္တာ ကိတ္မုန္႕ေလးသနားပါတယ္..

ကိုေဇာ္ said...

အလြန္ေကာင္းတဲ႔ ပို႔စ္ေလးပါပဲ။

Soe Mya Nandar Thet Lwin (Borros Roxo) said...

ကိတ္၁လုံးနဲ႔ ပုိစ္႔၃ခုျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္တာလဲ ပညာပါပဲရွင္။

Myanmar Good Knowledg Co., Ltd said...

ဟုတ္တယ္ေနာ္။
စိိတ္ကူး။ ျပင္ဆင္ပံု။ ျဖတ္သန္းပံု။ ျပီးေျမာက္ျခင္း ဒါေတြက ဆက္စပ္ေနေပမယ္႔ .....
actနဲ႕ artႀကားထဲက အရာေတြေပါ႕ေနာ္။

linn said...

ရိုက္ထားတဲ႔ရွုတင္က မိုက္တယ္ း)ဒီကရုပ္ရွင္ရိုက္ကြင္းနား သြားရင္းလာရင္း ၾကံဳဖူးတယ္
ထရပ္ကားၾကီးေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႔ ကရိယာအစံုအလင္တင္ျပီး လမ္းေတြပိတ္ျပီးရိုက္တာ ဗ် ... စစခ်င္းေတြ႔လိုက္ေတာ႔ အံျသမိတာအမွန္ဘဲ .. မွတ္မွတ္ရရ spider man ကားရိုက္တာ ၾကံဳဖူးလိုက္တယ္
မင္းသားမင္းသမီး ေတာ႔ မေတြ႔လိုက္ရဘူး သူတို႔က အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ယူေတာ႔ ကိုယ္လည္းေစာင္႔မၾကည္႔ႏိုင္လို႔ ျပန္လာခဲ႔တယ္ ...



mie nge

Maung Myo said...

ဒီပို႕စ္မွာ အစ္ကိုေပးခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့က ဘာလဲဆိုေတာ့ ညိီ ရလိုက္သလိုပဲ ဘယ္ေတာ့မွ ကံဆိုးျခင္း ကံေကာင္းျခင္းေတြက မစဲတဲ့ မိုးလိုရြာမေနနိုင္ဘူးဆိုတာကိုေပါ့ သူလည္း သူ႕အတိုင္းတာကုန္လြန္သြားတဲ့ေနာက္ အရာရာက ေနသားတက် ျဖစ္သြားတတ္တာပဲေနာ့္ ျပီးေတာ့လည္း ျပီးသြားတာပဲေပါ့ ။

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

စာေရးေကာင္းသလို စိတ္ကူး အိုင္ဒီယာေလးေတြလဲ သိပ္ေကာင္းတာဘဲ
ဓာတ္ပံုရိုက္တာကို ဓာတ္ပံုျပန္ရိုက္ျပထားတဲ႔ စိတ္ကူးမ်ိဳးက ေတာ္ရံု စဥ္းစားမိမယ္ မထင္ဘူး
ကိတ္မုန္႕ေပၚက အဓိပၸါယ္ေတြလဲ သေဘာက်တယ္

Shinlay said...

ရလဒ္တခုရဲ ့ေနာက္ကြယ္က အေၾကာင္းေလးသိရလို ့
စိတ္၀င္တစားဖတ္သြားပါတယ္။

Iora said...

Nice thought.
Thanks for sharing.
Iora

Anonymous said...

ေမာင္မ်ိဳးေရးသလိုပါပဲ၊
ကိုညီလင္းသစ္ေပးခ်င္တာေလးကို
ရလိုက္တယ္၊
ဖတ္လို႕ သိပ္ေကာင္းပါတယ္၊

(ဒါနဲ႕ အဲဒီကိတ္မုန္႕ကို စားျဖစ္ရ႕ဲလား)

ေမဓာ၀ီ said...

ညကတည္းက အသစ္တက္တာ ျမင္ေပမဲ့ ေအးေအးေဆးေဆးဖတ္ၿပီးမွ ကြန္မန္႔ ေပးခ်င္တာနဲ႔ ခုမွ ေရးလိုက္တာပါ။

က်မလဲ behind the scence ေတြကို စိတ္၀င္စားေလ့ရွိတယ္။ ဒီက ႐ုပ္သံမွာ တပတ္တခါ ျပေနတဲ့ human planet အစီအစဥ္မွာ ၿပီးခါနီး ၁၀ မိနစ္ေလာက္ကို behind the lens ဆိုၿပီး ျပေလ့ရွိတယ္။ ၾကည့္ေတာ့ မိနစ္ပိုင္းေလး ဘာမွ မဟုတ္သလို အခန္းေလးကို ခက္ခက္ခဲခဲ ႐ိုက္ရတာေတြက ၾကည့္လို႔ ပိုေကာင္းသလို ပိုလဲ စိတ္၀င္စားဖုိ႔ ေကာင္းတယ္။ ႐ုပ္ရွင္အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ နည္းနည္းနီးစပ္ၿပီး ႐ုပ္ရွင္ျခံနားမွာေနေတာ့ ကိုညီလင္းသစ္ ေရးထားသလို မီးသတ္ကားနဲ႔ မိုး႐ြာတာတို႔ ပန္ကာႀကီးနဲ႔ ေလတိုက္တာတို႔ေတြ ငယ္ငယ္က မၾကာခဏ ၾကည့္ဖူးတယ္။ တခါတေလက်ေတာ့လဲ ၾကည့္ရတာ စိတ္မရွည္ဘူး ပ်င္းတယ္။

ဒီပို႔စ္ကို ဖတ္ၿပီး ဦးသုခေရးတဲ့ ခ်ဳိတကူးနဲ႔ ဂုဏ္ရည္မတူ ဆိုတဲ့၀တၳဳေလးေတာင္ သြားသတိရမိတယ္။

ေမြးေန႔ကိတ္ပံုေလးရဖို႔ ခုလို တပင္တပန္း ႐ိုက္ထားတာ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ ဒီလိုျပမွလဲ ႐ိုက္ကူးသူရဲ႕ အားထုတ္မႈကို သိႏိုင္မွာေလ ... ။

ညီလင္းသစ္ said...

လျပည့္ရိပ္ ...
ကိတ္မုန္႔ေလးကို အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ အၾကာႀကီး မထားပါဘူး၊ ႐ွဴတင္ၿပီးၿပီးခ်င္းပဲ အျပင္ထုတ္ၿပီး စားပစ္ လိုက္တယ္...၊ း)

႐ႊန္းမီ ...
ေမြးေန႔ကိတ္ဆိုတာ တျခား သာမန္ကိတ္ေတြနဲ႔ မတူဘူး ေလ၊ သူက အထိမ္းအမွတ္ေတြရဲ႕ စတားပဲ၊ ဒီေလာက္ မီးထုိးတာေလာက္ေတာ့ သူကအေပ်ာ့ပါ...၊ ;-)

ကိုေဇာ္ ...
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ.....၊

နႏၵာ ...
ေနာက္ထပ္ ၂ ပုဒ္ေလာက္ ဆက္ေရးဦးမလားလို႔ စဥ္းစားေနတာ၊ အင္း..ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ ရပ္မွပဲ..၊ း)

မ,ေကာင္းမြန္ဝင္း ...
ဟုတ္္ပါတယ္၊ act နဲ႔ art ၾကားက always ႐ွိေနမယ့္ authentic အေၾကာင္းေတြပါပဲဗ်ာ..၊

မ mie nge ...
ႀကံဳေတာင့္ႀကံဳခဲ့ အေတြ႔အႀကံဳပါလား၊ အင္း..ျပန္လာတာ လည္း တမ်ိဳးေကာင္းပါတယ္၊ ေတာ္ၾကာ spiderman ရဲ႕ ပင့္ကူမွ်င္ေတြက ကိုယ့္ကို လာၿငိေနမွ ဒုကၡ... ... ဟားဟား၊

ေမာင္မ်ိဳး ...
ဟုတ္ပါတယ္ညီေရ၊ အဲဒါပါပဲ၊ အားလုံးဟာ ၿပီိးသြားေတာ့ လည္း ဒီလုိပါပဲဗ်ာ...၊

မေခ်ာ ...
ေက်းဇူးပါဗ်ာ၊ ကင္မရာတစ္လံုးအေပၚ အျခားဘဝတူ ကင္မရာတစ္လံုးရဲ႕ အျမင္ ဆိုပါေတာ့...အဟဲ၊

မ,႐ွင္ေလး ...
က်ေနာ္ကေတာ့ effect နဲ႔ cause ကို ေျပာင္းျပန္ လုပ္မိ ေနၿပီနဲ႔ တူတယ္ေနာ္....၊

Iora ...
thanks a lot...!

မ,အၿပံဳးပန္း ...
ဒါဆိုေတာ့လည္း ဝမ္းသာရပါတယ္ဗ်ာ၊ ကိတ္မုန္႔ကို အဲဒီေန႔က တဝက္စားလိုက္တယ္၊ က်န္တဲ့ တဝက္ကို ဆက္စားဖို႔ ေမ့သြားလို႔ မိႈတက္သြားတာနဲ႔ မေန႔ကပဲ လႊင့္ပစ္လိုက္ရတယ္... :( (အဲ, င႐ုတ္သီးေတြေတာ့ ဒီအတုိင္း ႐ွိေသးတယ္)

မေမဓာဝီ ...
႐ိုက္ကြင္းေတြကို ခဏခဏ ၾကည့္ဖူးတာ ကံေကာင္းတာ ေပါ့၊ က်ေနာ့္မွာ အဲဒီလို အခြင့္အေရး မ်ိဳး
မရခဲ့ဖူးဘူးဗ်၊ ဒီဗီဒီေတြက ျပသေလာက္ပဲ ၾကည့္ေနရ တာ..၊

Mon Petit Avatar said...

wow! quel effort pour obtenir une bonne photo!!!

PAUK said...

မီးကင္ျပီးသား ကိတ္က ပိုစားေကာင္းမွာေပါ့။
ဓါတ္ပံုေကာင္းတစ္ပံုရဖို႔ မလြယ္ပါလား..။
ဟိုအရင္က လက္ဝတ္ရတနာပံုေတြလဲ အခုလို
ရိုက္ရတာပဲေပါ့.ေနာ္.။

စူးနွယ်လေး said...

ပံုကိုေသခ်ာၾကည့္တယ္
5D Mark II ေတြ႕တယ္ :P

ညီလင္းသစ္ said...

Mon Petit Avatar ...
En fait, ce n'est encore rien par rapport à ceux qui restent dans l'eau pendant 8 heures pour prendre quelques photos d'un oiseau, par exemple. :D

ေပါက္ ...
ဒီလို ျပင္ဆင္တာေတြက အေလ့အက်င့္ရသြားေတာ့ လည္း သိပ္မၾကာေတာ့ ပါဘူးဗ်ာ၊ ဟုတ္ပါတယ္၊ အရင္ လက္ဝတ္ရတနာေတြလည္း ဒီလိုပံုစံမ်ိဳးပဲ ႐ိုက္ခဲ့တာပါ၊ ဒီ စကၠဴပံုးနဲ႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ မီးကလည္း flash အျပင္ စတူဒီယို မီးပါ သံုးပါတယ္၊ အေျခခံကေတာ့ အတူတူ ပါပဲ၊

မစူးႏြယ္ ...
Waow... မ်က္လံုး တယ္ေကာင္း ပါလား..၊ :)

rose said...

ပာုတ္တယ္ေနာ္... ကိုညီလင္း။ Making of ... ႀကည္႕လိုက္ရင္ ရုပ္ရွင္က ေပါ့ရႊတ္ရႊတ္ ျဖစ္သြားတယ္။ ရို႕စ္လည္း ႏွစ္သက္တယ္ သူတို႕ ဘယ္လို ရိုက္ထားလဲ ဆိုတာ ျပတာကိုေလ။ သရဲကား ႀကည္႕ျပီး ေႀကာက္ေနတုန္း Making of ... ႀကည္႕လိုက္ရင္ အေႀကာက္ေျပသြားတယ္။ ဒါေတာ့ ေကာင္းတယ္ ပာီးးး။ ေႀသာ္... အ့ဲဒီလို ဓာတ္ပုံ လွလွေလး ရဖို႕ အပင္ပန္းခံ အခ်ိန္ေပးျပီး ရိုက္ရတာေပါ့ေနာ္။ အတုယူသြားပါတယ္။

လၿပည္႔ရိပ္ said...

မစူႏြယ္ေလးေရးသြားတာကို ဖတ္ၿပီးေတာ့မွ ပံုေတြကို ေသခ်ာၿပန္ၾကည့္သြားတယ္။ ” ဟိုက္ ရွားပါး ” လို႔ေအာ္ခ်င္သြားတယ္။ ကိုညီလင္းက ပေရာဖက္ရွင္နယ္ၾကီး ပါလား.. :-)

ခႏြဲ said...

မိုက္တယ္။ ေကာင္းတယ္။

ညီလင္းသစ္ said...

မ႐ိုစ့္ ...
အင္း..အဲဒီလို သရဲကားရဲ႕ making of ကို ၾကည့္နည္း လည္း မဆိုးဘူး၊ အိမ္မက္ထဲထိ ထည့္မမက္ေတာ့ဘူး ေပါ့...၊ း)

လျပည့္ရိပ္ ...
ပေရာ္ဖက္႐ွင္နယ္ မွာေတာင္မွ 'ႀကီး' ထည့္လိုက္ေသး တယ္...ဟုတ္လား..ဟားဟား၊ မပ႐ို ရပါဘူးဗ်ာ၊ အေဝးႀကီး လိုပါေသးတယ္..၊

ခႏြဲ ...
ေက်းဇူးပါပဲဗ်ိဳ႕....။

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

စိတ္ကူးေကာင္းတယ္ေနာ္...တင္ၿပပံုေလးဆန္းသစ္လို႕
ေမ်ာသြားတယ္...အေတြးေတြနဲ႕..

ညိမ္းႏိုင္ said...

ကၽြန္ေတာ္လည္း making of ေတြျပန္ျပရင္သိပ္သေဘာက်
တယ္...၊၂ခါ ၃ခါ ျပန္ျကည့္ျဖစ္တယ္..။ဂ်က္ကီခ်န္းကား
ေတြမွာ အက္ရွင္ခန္းေတြဘယ္လိုရိုက္တယ္ဆိုတာျပန္ျပ
တာေတြဆို အေတာ္စိတ္ဝင္စားစရာ..။

ညီလင္းသစ္ said...

May everybody be happy and healthy ...
လာလည္တာေရာ၊ ကြန္မန္႔အတြက္ပါ ေက်းဇူးပါဗ်ာ..၊

ကိုေမာင္ေလး ...
ဟုတ္တယ္ဗ်၊ ဂ်က္ကီခ်န္း ကားေတြရဲ႕ အဆံုးမွာ ပါတဲ့ making of ေတြကို က်ေနာ္လည္း အရမ္း သေဘာက် တယ္၊ ဇတ္ဝင္ခန္းကို ျပန္႐ိုက္ျပတဲ့အျပင္ သူတို႔ အမွား လုပ္ထားတာေတြကိုပါ ျပထားတာ ရီရတယ္...။

Pho La Nat Thar said...

အစ္ကိုလုပ္ထားတဲ့softboxေလးကိုသေဘာက်တယ္ဗ်ာ။ အဆင္ေၿပရင္ softboxလုပ္ပံုလုပ္နည္းေလးပါေရးပါ့လား။

ညီလင္းသစ္ said...

ဖိုးလနတ္သား ...
က်ေနာ္ေရးျဖစ္မွာပါ၊ အဲဒီ softbox ကို လုပ္ကတည္းက ဘယ္လိုလုပ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာ ေရးဖို႔ ရည္႐ြယ္ထား ပါတယ္..။

Raymond.Kyaw Minn Naing said...

စဥ္းစားစရာ ရသြားတယ္ဗ်ာ။ ဒါနဲ႕ ..."ဟုတ္္ပါတယ္၊ act နဲ႔ art ၾကားက always ႐ွိေနမယ့္ authentic အေၾကာင္းေတြပါပဲဗ်ာ.." ကိုျမင္ေတာ႕ ဟိုေန႕က ဘိုဘိုလန္းစင္ စီကဖတ္ခဲ႕တဲ႕ "Burmlish" ကို "ဘာရယ္မဟုတ္" သြားသတိရမိတယ္။

သက္ေဝ said...

ကိုညီလင္းက စာေရးတာေရာ၊ ဓါတ္ပံုရိုက္တာေရာ စနစ္တက်ရွိၿပီး စိတ္လဲ ေတာ္ေတာ္ရွည္တာပဲေနာ္...။ ဓါတ္ပံုရိုက္တဲ့အေၾကာင္းကို စာနဲ႔ေရးျပတာေရာ၊ ေပးခ်င္တဲ့ message ေလးကို ပါးပါးေလး ခ်ျပတာေရာကိုလည္း သိပ္သေဘာက်သြားတယ္။

ကြ်န္ေတာ္လည္း ရုပ္ရွင္ေတြအၿပီးမွာ ၾကည့္ရတတ္တဲ့Making of ေတြကို သေဘာက်တယ္...
ၿပီးေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္တတ္တယ္...

ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ 5D Mark II ကို ဘာနဲ႔ ျပန္ရိုက္ထားတာလဲဟင္... း))

ညီလင္းသစ္ said...

ကို Raymond ေက်ာ္မင္းႏိုင္ ...
လာလည္တာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ...၊

မသက္ေဝ ...
ေကာ္ဖီႀကိဳက္တာအျပင္ making of ႀကိဳက္တာလည္း လာတူေနျပန္ၿပီ..၊ း) 5DmkII ကို 450D နဲ႔ ျပန္႐ိုက္ ထားတာပါ၊ 24-105mm တပ္ၿပီးေတာ့..။