02 February 2011

သူ႔ကို ေျပာၿပီးၿပီလား


ဒီေန႔ ေန႔လယ္စာကို ကင္န္တင္းမွာ Jean-David နဲ႔ စားျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီလူက က်ေနာ္နဲ႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ တစ္ေယာက္ပါ၊ က်ေနာ့္အလုပ္မွာ လူအခ်ိဳ႕က နားေနခန္းထဲမွာ အိမ္ကယူလာတဲ့ဟာ တစ္ခုခု စားၾကသလို တခ်ိဳ႕ကလည္း အလုပ္စားပြဲမွာပဲ ဆင္းဒဝစ္ခ်္လိုမ်ိဳး တစ္ခုခု စားတတ္ၾကတယ္၊ ကင္န္တင္းမွာ စားတဲ့သူဆိုလို႔ အမ်ားဆံုးက က်ေနာ္နဲ႔သူပဲ ႐ွိပါတယ္၊ အဲဒီမွာ သူကေျပာတယ္...၊

မေန႔ညက သူ႔သားေလးက သူ႔ကိုၿပံဳးၿပီး စိုက္ၾကည့္ေနတယ္-တဲ့၊ ဒါနဲ႔ သူက “ဘာၿပံဳးတာလဲကြ” လို႔ လွမ္းေမးလိုက္ေတာ့ ၇ ႏွစ္အ႐ြယ္ အဲဒီကေလးက “အင္း..အေဖ့လိုလူကို အေဖအျဖစ္ရထားတာ သားေတာ့ ကံေကာင္းတာပဲ”လို႔ ျပန္ေျပာတယ္-တဲ့၊ ဒါကို ေျပာေနတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ ပီတိေတြနဲ႔ တဖိတ္ဖိတ္လက္လို႔...၊ က်ေနာ္က သူ႔ကို “ဒါ အေဖတစ္ေယာက္အတြက္ အင္မတန္လွတဲ့ ခ်ီးမြမ္းစကားေလးပဲ” လို႔ စကားေထာက္ ေပးလိုက္တယ္၊ တဆက္ထဲ “က်ေနာ္လည္း အဲဒီလိုစကားမ်ိဳး မေန႔ညကပဲ လက္ေဆာင္ရလုိက္တယ္ဗ်”လို႔ က်ေနာ့္အျဖစ္ကိုပါ ျပန္ေျပာျဖစ္တယ္၊ ဟုတ္ပါတယ္..၊ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆုိင္ မေန႔ညက သားကေလးက က်ေနာ့္ကို အေဖတိုင္းၾကားခ်င္ၾကမယ့္ စကားေလးတစ္ခြန္း ေျပာတယ္၊

“ ပါပါး... ပါပါးက သားသားရဲ႕ အသဲတံုးႀကီး ” တဲ့....၊

ေအးလြန္းလို႔ ေရေတာင္ခဲေနတဲ့ ရာသီမွာ က်ေနာ္ တထိုင္တည္း အရည္ေပ်ာ္သြားတယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူက အဲဒီစကားကို ျမန္မာလို ေျပာလိုက္တာ...၊ အမွန္ေတာ့ သူက က်ေနာ့္ရဲ႕ လက္သံုးစကားကိုယူၿပီး ငါးၾကင္းဆီနဲ႔ ငါးၾကင္းေၾကာ္လိုက္တာပါ၊ သား ငယ္ငယ္တုန္းက ဝဝကစ္ကစ္ေလးဆိုေတာ့ က်ေနာ္ကသူ႔ကို “ပါပါးရဲ႕ အသဲတံုးႀကီး”လို႔ မၾကာခဏ ေခၚေလ့ ႐ွိခဲ့တယ္၊ အခုသူက အဲဒီစကားကိုပဲ subject နဲ႔ object ကို ေျပာင္းျပန္လွန္ၿပီး ျပန္ေျပာတာ....၊ ဒီစကား ဘာ့ေၾကာင့္ေျပာတာလဲ ဆိုတဲ့ ေနာက္ကြယ္ဇတ္လမ္းကဒီလုိ..၊

မေန႔ညက ၉ နာရီေလာက္ က်ေနာ္အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သားကို သူ႔အေမက သိပ္ထားႏွင့္ၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ သားက နဲနဲႀကီးလာေတာ့ ၈ နာရီခြဲမွာ သိပ္ေလ့႐ွိေပမယ့္ ၉ နာရီခြဲေလာက္မွ အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေပ်ာ္တာ...၊ အဲဒါ က်ေနာ့္ရဲ႕အသံၾကားေတာ့ သူက ေျပးထြက္လာတယ္၊ သူ႔အေမက “ဟင္,ၾကည့္စမ္း...အိပ္ရာထဲေရာက္ရင္ ျပန္မထရဘူးဆိုတာ... ...”လို႔ စကားေတာင္ မဆံုးေသးဘူး သူက “မဟုတ္ဘူး၊ ပါပါးကို ႀကိဳမလို႔”လုိ႔ ေျပာလည္းေျပာ၊ က်ေနာ့္ေပၚကိုလည္း ခုန္တက္လိုက္တယ္၊ က်ေနာ္က ျပန္ေပြ႔ခ်ီလိုက္တာ ျမင္ေတာ့ သူ႔အေမက မ်က္ေစာင္းတခ်က္ထိုးၿပီး ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ဘူး၊ သိပ္မႀကိဳက္ေပမယ့္ ဒီဇတ္ကို က်ေနာ္ဆက္က ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ လႊတ္လိုက္တာပါပဲ၊

ဒါနဲ႔ က်ေနာ္လည္း သားကို အိပ္ရာထဲျပန္ပို႔ရင္း ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ ေျပာျပလိုက္ရတယ္၊ တကယ္ဆို သူ႔အေမက လည္း ပံုေျပာျပထား ၿပီးသားပါ၊ ဒါနဲ႔တင္ မၿပီးေသးဘူး၊ သူ႔ကို သီခ်င္းဆို သိပ္ပါဦး ဆိုလို႔  က်ေနာ္လည္း “မိတၳီလာကန္ေတာ္ေအာက္မွာ ေၾကာင္ႀကီးရဲ႕ ၿမီးတံတို” လိုက္ရျပန္တယ္၊ ဒါလည္း မဟုတ္ေသးျပန္ဘူး၊ သီခ်င္းဆံုးေတာ့ ဆရာေလးက သူနဲ႔ ၅ မိနစ္ ေနပါဦးဆိုလို႔ ကုတင္ေဘးမွာ ထိုင္ေနရျပန္ေရာ...၊ ဒါေပမယ့္ သူက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အိပ္မယ့္ပံုမ႐ွိေတာ့ က်ေနာ္က “ကဲ..သားေရ၊ ဒီေလာက္ဆို ေတာ္ၿပီေနာ္၊ ပါပါး ဘာမွလည္း မစားရေသးဘူးကြ”ဆိုၿပီး ထမယ္ အလုပ္မွာ သူက အဲဒီစကား လွမ္းေျပာလိုက္တာပါ၊ သားက ၃ ႏွစ္ခြဲေပမယ့္ ႀကိဳးကြင္းပစ္နည္း ေကာင္းေကာင္း တတ္ေနပါၿပီ၊ က်ေနာ္ တခါထဲ ဖင္ထိုင္ရက္ျပန္က်တယ္၊ အဲဒီမွာတင္ ေနာက္ထပ္ ၃ မိနစ္ေလာက္ ထပ္ၾကာသြားေသးတယ္၊ လူလည္ေလး... ...၊

က်ေနာ့္စကားဆံုးေတာ့ Jean-David က ကေလးေတြအေနနဲ႔ ဒီလိုမ်ိဳး ခံစားမႈကို express လုပ္တာဟာ ေကာင္းေၾကာင္း၊ သူနဲ႔ သူ႔မိဘေတြၾကားမွာ ဒီလိုမ်ိဳး ဘာမွေျပာေလ့ မ႐ွိခဲ့ေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ခ်တယ္၊ က်ေနာ္ က်ေတာ့ေရာ...၊ က်ေနာ္လည္း မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ အေဖအေမနဲ႔ ဒီလိုမ်ိဳး ေျပာေလ့ မ႐ွိဘူး၊ သူတို႔ က်ေနာ္တို႔ ေမာင္ႏွမေတြကို ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ခ်စ္္တာေတာ့ ယံုမွားသံသယ စိုးစဥ္းမွ် မ႐ွိပါဘူး၊ က်ေနာ္ ဆိုလိုတာက ခ်စ္ျခင္းဟာ စကားလံုးေတြအျဖစ္ မစီးဆင္းခဲ့ဘူး ဆိုတာ သက္သက္ပါ၊ တျခား မိဘနဲ႔ သားသမီးေတြ ၾကားမွာေကာ၊ “ခ်စ္တယ္”ဆိုတာ ေျပာဖူးသလား၊ ေျပာတတ္ၾကသလား၊ ဒါဟာ က်ေနာ္တို႔ ႀကီးျပင္းခဲ့ၾကတဲ့ မ်ိဳးဆက္နဲ႔ ဆိုင္မလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဓေလ့ထံုးစံ ကိစၥ တစ္ခုသက္သက္ပဲလား၊ တကယ္ေတာ့ ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားေလး တစ္ခြန္းဟာလည္း အသိအမွတ္ျပဳမႈ တခုပဲ မဟုတ္လား...၊

က်ေနာ္တို႔ အေဖႏွစ္ေယာက္ အတြက္ေတာ့ မေန႔ညက ျမစ္ဖ်ားခံလာတဲ့ ပီတိျမစ္က ဒီေန႔,ေန႔လယ္ ထမင္းစားပြဲေပၚ အထိ စီးတုန္း... ...။ ။


ညီလင္းသစ္
၂ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ ၂၀၁၁

23 comments:

Anonymous said...

ကူေပ်ာ္သြားပါတယ္
သားေလးစကားေတြသင္ယူေနျပီ

Ree Noe Mann said...

http://soeminhtike.blogspot.com/2010/03/blog-post_1510.html
အေပၚကလင့္ေလးျဖစ္တဲ့ ေတာင္ေပၚသား ဘေလာက္ေလးမွာလဲ
သားသမီးက မိဘကိုခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကား မေျပာျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း
ကိုေရးထားတယ္။ အေတြးခ်င္းဆင္ေနလို႕ ညႊန္းလိုက္ရတာပါ။

PAUK said...

က်ေနာ့္သမီးဲက က်ေနာ့္ကိုေျပာေလ့ရွိျပီး
က်ေနာ္တို႔က် အေမ့ကို ေျပာရမွာ ဝန္ေလးေနခဲ့တယ္။
ကိုညီလင္းသစ္တို႔က် သားဆိုေတာ့ ပိုေပ်ာ္မွာေပါ့ေလ.။

Soe Mya Nandar Thet Lwin (Borros Roxo) said...

တုိက္ဆုိင္မႈ႔႔လုိ႔ ဆုိရမလား။

ေမေမနဲ႔ ျပီးခဲ႔တဲ႔ တႏၤၢေႏြေန႔ ဖုန္းစကား ေျပာေတာ႔ နႏၵာ႔ေမေမက နႏၵာ႔ကုိ စကားတခြန္းေျပာတယ္။


"သမီးကုိ ငယ္ငယ္တုံးကလုိ ေထြးေပြ႔ ထားခ်င္လုိက္တာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေမေမ ဆုိျပီး သမီးကေန ေထြးေပြ႔ ထားတာကုိ ခံခ်င္လုိက္တာ" တဲ႔။

ဒါနဲ႔ နႏၵာက..,

"ေအာ္ ေမေမရယ္ သမီးနဲ႔ ေမေမက Atlantic Ocean ပဲျခားတာပါ။ ေလယာဥ္ပ်ံသန္းခ်ိန္ ၈နာရီေလာက္ပဲ ၾကာပါတယ္။ သမီး Easter ကုိ ေသခ်ာေပါက္ ျပန္လာပါ႔မယ္႔"

လုိ႔ အားေပးလုိက္ရတယ္။

နႏၵာလဲ ေက်ာင္းျပီးကထဲက မိဘေတြနဲ႔ အေပၚယံ ေတြ႔ဆုံၾကတာပဲ ရွိၾကျပီး မိဘအိမ္ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ျပီး အခ်ိန္ေပး သူတုိ႔နဲ႔ မေတြ႔ျဖစ္တာ ၂ႏွစ္နီးပါး ရွိသြားျပီ။

မိဘေတြဟာ သားသမီးေတြ ငယ္ငယ္တုံးက ၾကီးျပင္းလာေအာင္ ၾကင္နာယုယခဲ႔ၾကသလုိ သူတုိ႔ အသက္ေတြ အုိမင္းလာတဲ႔အခါ သားသမီးဆီက ၾကင္နာယုယမႈ႔၊ အသိအမွတ္ျပဳမႈ႔ကုိ ျပန္လုိလား ေတာင္႔တတ္ၾကစျမဲပါပဲေနာ္။

မိဘနဲ႔ သားသမီးမွ မဟုတ္ပါဘူး။ သတၱေလာကမွာ လူသားေတြဟာ တဦးနဲ႔တဦး အျပန္အလွန္ အသိအမွတ္ျပဳတတ္မႈဟာ အေရးႀကီးပါတယ္။

ဒီပုိစ္႔မွာ ဖခင္တေယာက္ရဲ႕ ေမတၳာကုိ ေႏြးေထြးစြာ ခံစားလုိက္ရတယ္။

ခင္မင္ေလးစားစြာ
နႏၵာ

linn said...

ဒီပို႔စ္ေလးဖတ္ျပီး သမီးကို ေမးၾကည္႔ဦးမွဘဲ ... ဒီပို႔စ္ဖတ္ျပီးမွ စိတ္ကူးေပၚလာတာ ေက်းဇူးပါ ...သားကေလးဗမာလိုေျပာတာ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္စရာေကာင္းမွာဘဲေနာ္ ... က်မသမီးေတာ႔ အိမ္မွာလံုး၀ ဗမာလိုဘဲ ေျပာတယ္ ... သူမသိတဲ႔စာလံုးက်ရင္ ေမးတတ္တယ္ ... က်မသမီးလည္း အိပ္ခါနီးရင္ သူနဲ႔ဘယ္ႏွယ္မိနစ္ေလာက္ေနပါဦး ဆိုျပီး အခ်ိန္သိပ္ျပီး တိုးေတာင္းတတ္တယ္ ...ညီလင္းေရးသမွွ်ပို႔စ္ေတြထဲမွာ ဒီပို႔စ္ဖတ္ရတာ က်မေတာ႔ အၾကိဳက္ဆံုးဘဲ ...

mie nge

rose of sharon said...

အဲဒီစကားမ်ိဳးၾကားလိုက္ရလို႔ ခံစားလိုက္ရတဲ႔ ပီတိက ဘာနဲ႔မွ ႏိႈင္းလို႔မရဘူးေနာ္ :)

NangNyi said...

"အေဖကလည္း အေမ့ကို ခ်စ္တယ္ေျပာပါတယ္ .. အေမကလည္း အေဖ့ကို ခ်စ္တယ္ ခ်စ္တယ္တဲ့.. ကိုယ္ကလည္း သူတုိ႔ကို ေျပာပါမယ္.. ခ်စ္တယ္"
(သုေမာင္အသံျဖင့္ သီဆိုရန္)

Maung Myo said...

ရွက္ရွက္နဲ႔ ၀န္ခံစရာေလးရွိတယ္ အစ္ကို ေရ က်ေနာ္အရင္က ခေလးေတြ ဘာေတြလုိခ်င္စိတ္မရွိဘူးဗ် ခုေတာ့ အဆင့္ေက်ာ္ျပီးေတြးလိုက္တာ ယူမယ့္ ဇနီး ခ်စ္ရမယ့္ သူမရွိေပမယ့္ က်ေနာ္ အစ္ကို႕သားေလးကိုေတြ႕ေတာ့ သားေလး တစ္ေယာက္ေလာက္ လိုခ်င္တာေတာ့ အမွန္ပဲ အစ္ကိုေနရာမွာ က်ေနာ္ဆိုလည္း အရည္ေပ်ာ္သြားမွာပါ တကယ္ ဒီပို႔စ္ေလးဖတ္ရတာ ၾကည္နူးဖို႕ေကာင္းလိုက္တာ ။

အဆံုးသတ္ နိဂံုေလးကေတာ့ ေတြးစရာေလးနဲ႔ က်ေနာ္ တို႕က ေတာသူေတာင္သားေတြဆိုေတာ့ စကားအပိုေတြမေျပာတတ္ၾကဘူး ဒါမယ့္ အေမ ေကာ အဘ ေကာ က်ေနာ္တ္ို႕ေတြကို တခါမွမရိုက္ဖူးဘူး ျပီးေတာ့ ခ်စ္တယ္ေလး ဘာေလး ဖြဲ႕၂ႏြဲ႕မေျပာေပမယ့္ သူတို႕ေတြ က်ေနာ္တို႕ကို အရမ္းခ်စ္တာ သိသာတယ္ က်ေနာ္ကေတာ့ ႏႈတ္က မေျပာေပမယ့္ အေမ့ကိုေတြ႕တိုင္း ဖက္တာပဲ ခုခ်ိန္ထိလည္း အိမ္ကုိျပန္တိုင္း အေမ့နားမွာ အေမ့ကိုဖက္အိပ္တုန္းဗ် း) ။

အစ္ကို တို႔မိသားစုေလး ခုလို အျမဲ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္နူးနိုင္ပါေစဗ်ာ ျပီးေတာ့ သားအေၾကာင္းလည္း မၾကာမၾကာ ေရးေပးပါအံုး သူဗမာလို ေျပာပံုေလးနဲ႔ ခပ္လြဲလြဲအေၾကာင္းေလးေတြေပါ့ ေမွ်ာ္ေနမယ္ ။

Nge Naing said...

ပီတိေတြကိ မွ်ေ၀ခံစားသြားပါတယ္။ ကၽြန္မသားကေတာ့ ေမေမ့ကိုခ်စ္တယ္လို႔ ေန႔တိုင္းနီးပါးေျပာတဲ့အေၾကာင္း ျပန္ၾကြားလိုက္ဦးမယ္။ သူက စကားကို ေလာႀကီးႀကီးနဲ႔ ေျပာရင္ အေဖနဲ႔အေမက စကားကို သတိထားၿပီး မထစ္ေအာင္ေျပာဖို႔ အျမဲသတိေပးရတယ္။ အဲဒါဆိုရင္ သားသား သတိထားသည္ျဖစ္ေစ မထားသည္ျဖစ္ေစ ဘယ္ေတာ့မွ မထစ္တဲ့စကားတခြန္းေတာ့ ရွိတယ္ "ေမေမ့ကိုသားသားခ်စ္တယ္" ေတြ႔လား သားသား ဘယ္ေတာ့မွ မထစ္ဘူးလို႔ ေျပာျပတတ္တယ္။
မိဘနဲ႔ သားသမီးၾကားမွာ ေႏြးေထြးမႈ လိုအပ္တာ အမွန္ပဲ။

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ကၽြန္မတို႔လည္း မိဘနဲ႔သားသမီးၾကား ေႏြးေႏြးေထြးေထြး မေနတတ္တဲ႔ ခပ္ရိုးရိုး တံုးတံုး ေတာသူေတာင္သားေတြထဲမွာ ပါပါတယ္.. တကယ္တမ္းေတာ႔ မိဘနဲ႔ သားသမီးၾကား ရင္းႏွီးေႏြးေထြးမႈဆိုတာ တကယ္ကို လိုအပ္ပါတယ္ေနာ မေျပာရင္မသိ.. ေပမဲ႔ စကားေလးတစ္ခြန္းဟာလည္း မိဘေတြ သားသမီးေတြရဲ႕ စိတ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေစႏိုင္ပါတယ္. ဖတ္ျပီး ၾကည္ႏူးမိပါတယ္

ေမျငိမ္း said...

အစ္မကက်ေတာ့ အဲဒီခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာဖို႔ကို ရွက္ရွက္ေနသလိုပဲ..။ သားနဲ႔သမီးကေတာ့ ေျပာပါတယ္..ေန႔တိုင္းလိုပဲ..။ အစ္မကေတာ့ သူတို႔ကို တခုခု လုပ္ခိုင္းတာမ်ိဳး ေခ်ာ့တာမ်ိဳးရွိမွပဲ အခ်စ္ကေလးေရ... လို႔ ေခၚတတ္တယ္..။ အဲလိုဆိုရင္ေတာ့ ေျပာက်င့္ရသား..။ အင္း မၾကာမၾကာ ေခၚမွထင္တယ္ေနာ္.. ညီလင္း..

သက္ေဝ said...

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ခပ္ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေဖေဖ ေမေမေတြကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္... ဒါေပမယ့္ အရြယ္နည္းနည္းရလာေတာ့ မိဘေတြရဲ႕ ေက်းဇူးကို သိၿပီး အရင္ကထက္ ပိုခ်စ္လာေပမယ့္ ဒီစကားကို ႏႈတ္က ဖြင့္ေျပာဖို႔ ဝန္ေလးသြားသလိုပဲ...

အခုေခတ္ကေလးေတြကေတာ့ ပိုၿပီး တတ္လဲ တတ္လာၾကတယ္... ၾကီးျပင္းလာၾကရတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မတူတာလဲ ပါလိမ့္မယ္... သူတို႔ေလးေတြက အဲဒီလိုစကားမ်ိဳးေတြနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို အရည္ မေပ်ာ္ ေပ်ာ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိၾကတယ္...

ညီလင္းသစ္ said...

Nyi ...
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ...၊

Ree Noe Mann ...
က်ေနာ္ သြားဖတ္ၾကည့္ပါတယ္၊ ပို႔စ္ေကာင္းေလး တစ္ပုဒ္ပါပဲ၊ ညႊန္းေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ...၊

ေပါက္ ...
အျဖစ္ခ်င္းကေတာ့ တူေနၿပီဗ်ိဳ႕၊ က်ေနာ္ကိုလည္း သားက ေျပာေပမယ့္ က်ေနာ္က်ေတာ့ အေမတို႔ကို ေျပာဖို႔ ဝန္ေလးေနခဲ့တယ္..၊

နႏၵာ ...
မိဘေတြက သားသမီးေတြဆီက အၾကင္နာကို လိုအပ္တာ အမွန္ပါပဲ၊ အသက္ႀကီးလာေလေလ ပိုၿပီး လိုအပ္လာေလေလ...၊ နႏၵာ့ေမေမကို အခုလို အားေပး လုိက္တာ သိပ္ေကာင္းတာေပါ့၊ ဒိထက္မက အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီးေပးၿပီး ဂ႐ုစိုက္ႏိုင္ပါေစလို႔.... ....၊

မ mie nge ...
သမီးက ဗမာလိုပဲ ေျပာတယ္ဆိုေတာ့ သိပ္ေကာင္းတာ ေပါ့၊ ကေလးေတြက အမ်ားအားျဖင့္ သူတို႔ေရာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံက စကားကိုပဲ အဓိကေျပာၾကေလ့ ႐ွိတာကိုး၊ Carry on sis...! :)

မ႐ိုစ့္ ...
ဒါေတာ့ အဟုတ္ပဲဗ်ိဳ႕၊ လက္ေတြ႔ လက္ေတြ႔...၊ း)

နန္းညီ ...
အင္း..ေတာ္ေသးတယ္ ႀကိဳေျပာထားလို႔၊ မဟုတ္ရင္ ဦးထုပ္ေနာက္ျပန္ေဆာင္း၊ ေဘာင္းဘီကို ကြ်တ္က်လု နီးပါးခ်ဝတ္၊ လက္တစ္ဖက္က လက္ညႇိဳးနဲ႔လက္သန္း ကို မ်က္ႏွာေ႐ွ႕မွာေထာင္၊ ေနာက္တစ္ဖက္က ေဘာင္းဘီခြၾကားကို ကိုင္ၿပီး Yo..Yo...Yo..လို႔ထည့္ၿပီး ဆိုမိေတာ့မလို႔...၊ :D

ေမာင္မ်ိဳး ...
ညီ ဝန္ခံတာမိုက္တယ္၊ ခ်စ္ရမယ့္သူ မ႐ွိေသးတာေရာ၊ အိမ္ေထာင္အတြက္သာမက သားေလးတစ္ေယာက္ ေတာင္ယူဖို႔အထိ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အဆင္သင့္ျဖစ္ေန တာေရာ၊ ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ေတြ ကိန္းေအာင္း ျဖစ္တည္လာတာေရာ..၊ အင္း..ခဲတစ္လံုးနဲ႔ ငွက္သံုး ေကာင္ပဲ..ဟားဟား၊ ေမာင္မ်ိဳးကေတာ့ အေမရဲ႕ အသည္းေက်ာ္ေလး ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕၊ သားရဲ႕ အလြဲေလးေတြ ေရးပါဦးလို႔ hint ေပးသြားေတာ့ ငိုခ်င္ရက္ လက္တို႔ေတာ့ ျဖစ္ကုန္ၿပီေနာ္...၊ :D

မငယ္ႏိုင္ ...
Wow...သားက တကယ္ smart ျဖစ္တာပဲ၊ အမတို႔ ကံေကာင္းတာေပါ့၊ အင္း..အေမေတာ့ တခ်ိန္လံုး အရည္ေတြ ေပ်ာ္ေနေတာ့မွာပဲ...၊ း)

မေခ်ာ ...
က်ေနာ္လည္း ေပြ႔ဖက္ယုယတာ၊ ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာက်င့္ မ႐ွိတဲ့ မိသားစုက လာတာပါပဲဗ်ာ၊ အေလ့အက်င့္ပဲ ထင္ပါရဲ႕ေနာ္၊ ခဏခဏ စာလာဖတ္လို႔လည္း ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ခင္ဗ်ား...၊ :)

အမေမၿငိမ္း ...
ဟုတ္တယ္အမ၊ က်ေနာ္လည္း အတူတူပဲ၊ သားက က်ေနာ့္ကို ခ်စ္တယ္ေျပာေပမယ့္ က်ေနာ္က်ေတာ့ အေမတို႔ကို ျပန္ေျပာဖို႔ ဝန္ေလးေနတယ္၊ သားကိုေတာင္ ျပင္သစ္လိုဆို ေပါ့ေပါ့ေလး ေျပာလို႔ရ တယ္၊ ျမန္မာလို ဆိုရင္ေတာ့ မနည္း အားတင္းေျပာေန ရတယ္..၊ ျဖစ္ရပံုမ်ား....၊

အမသက္ေဝ ...
ဟုတ္တယ္ေနာ္၊ အမေျပာသလို ႀကီးျပင္းလာတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕၊ ေျပာက်င့္ မ႐ွိေတာ့ က်ေနာ္တို႔က အေတာ့္ကို 'ႏႈတ္ခိုင္'ေနၿပီ..၊ :(

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

ၾကည္းနူးစြာ ေ၀မွ်ခံစားသြားပါတယ္.. း)

ျမန္မာသားသမီးေတြက မိဘကို ခ်စ္တယ္ မေျပာေပမယ္႔လည္း လုပ္ရပ္ေတြနဲ႔ သက္ေသျပၾကပါတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္..

ဒါေပမယ္႕
You are my best Mommy, best Daddy ever (ever က ပါလိုက္ေသးတယ္) တို႔ Oh.. I love you so much Mommy တို႔ တီတီတာတာကေလး ေျပာတဲ႔အခါမွာေတာ႔ ကိုညီလင္းသစ္လိုပဲ မိဘေတြက ခဏခဏ ဖင္ထိုင္ရက္ ျပန္ျပန္က်ၾကရမွာေပါ့ေလ.. း))

Phyo Evergreen said...

ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္ခ်င္းဆီနဲ႔ဆိုင္မယ္ထင္တာဘဲ....။ ေၿပာတတ္တဲ့ကေလးရွိသလို မေၿပာတဲ့ကေလးလည္းရွိမယ္..။ ေၿပာလာခဲ့ရင္လည္း မိဘေတြ အရည္ေပ်ာ္ၾကမွာ က်ိန္းေသဘဲ.. :) ခုဘဲၾကည့္ပါလား..။

အေနာက္တိုင္းရုပ္ရွင္ေတြမွာေတာ့ မိဘေတြက "I love you, I love you darling, I love you Sweetheart " လို႔ေၿပာတာေတြ႔ဖူးေပမယ့္ သိပ္ခံစားလို႔မရဘူး..။ ၿမန္မာမိဘေတြကေတာ့ မေလးေၿပာသလိုဘဲ လုပ္ရပ္နဲ႔ေပါ့..။

ကၽြန္ေတာ္လည္း အေမ့ကိုအရမ္းခ်စ္ေပမယ့္ ခ်စ္တယ္လို႔ ေၿပာရမွာ၀န္ေလးေနတယ္.. ရွက္ေနသလိုလို..။ အေမလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို မေၿပာဘူး... အေမ႔လုပ္ေပးခဲ့သမ်ွေတြကိုၿပန္စဥ္းစားမိတိုင္း.... အနားကလူေတြက မင္းအေမက မင္းကိုအရမ္းခ်စ္တာဘဲလို႔ ေၿပာလာတိုင္း ၾကည္နူးရတာဘဲ...။

p.s ။ သားသားေၿပာတဲ့စကားသံေလး ၾကားတယ္တယ္ဗ်ိဳ႔... အရုပ္မပါလဲ..အသံေလးဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ့...။ ၿမန္မာလိုေၿပာတာေလး...။

Phyo Evergreen said...

* ၾကားတယ္တယ္မဟုတ္ပါဘူး... ၾကားခ်င္တယ္လို႔ေၿပာတာပါ * ..အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔အေလာၾကီးသြားလို႔ပါ...။

Shinlay said...

မိဘနဲ ့သားသမီးအၾကားခ်စ္တယ္လို ့က်မ မိဘကို
မေျပာခဲ့ဘူးထင္တယ္။

rose said...

ကိုညီလင္းသစ္ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ေလးကို ပထမဆုံး အႀကိမ္ အလည္ေရာက္လာပါတယ္။ ဒီပုိ႕စ္ေလး ဖတ္ရတာ ႀကည္ႏူးစရာ ေကာင္းလိုက္တာ။ “ ပါပါး... ပါပါးက သားသားရဲ႕ အသဲတံုးႀကီး ” တ့ဲလား။ ကိုညီလင္းရဲ႕ သားသားက ခ်စ္စရာေလးေနာ္။ စကားလည္း တတ္ပါ့။ ပို႕စ္ အေပာာင္းေတြထဲက သားသား ဓာတ္ပုံေလး ရွာႀကည္႕ျပီး ခ်စ္ဖို႕ ေကာင္းလြန္းလို႕ ဒီ ဘေလာ့ဂ္ေလးကို သိမ္းထားလိုက္ျပီ း) ရို႕စ္မွာလည္း ရို႕စ္နဲ႕ အသက္ အရမ္းကြာတ့ဲ ဒီႏိုင္ငံ ေရာက္ျပီးမွ ေမြးတ့ဲ ရို႕စ္ ညီမ အငယ္ဆုံးေလး ရွိတယ္။ ဒီမွာ ေမြးလို႕လား မသိပါဘူး။ အသားကျဖဴဆြတ္ေနတာ း)ဒီမွာ ညီမေလး ဓာတ္ပုံေလး တင္ထားေသးတယ္။
http://redroseofburma.blogspot.com/2011/01/blog-post_8853.html

ညီလင္းသစ္ said...

မေလး ...
စာလာဖတ္တာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..၊ ဟုတ္ပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာမိသားစုေတြမွာေတာ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ဟာ 'လူေျပာမသန္၊ လူသန္မေျပာ' ပါပဲ...၊

ကိုၿဖိဳး ...
က်ေနာ္သိရသေလာက္နဲ႔ ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ အေပၚက ကြန္မန္႔ေတြ အရလည္း ေျပာတဲ့သူ ႐ွားမယ္လို႔ နားလည္ ရပါတယ္၊ အေနာက္တိုင္းမွာ ေတာင္မွ ကေလးတုန္းက ေျပာၾကေပမယ့္ ႀကီးလာေတာ့ "I love you, mom" လို႔ ဆက္ေျပာတဲ့သူ အေတာ္နည္းပါတယ္၊ ေျပာေျပာ၊ မေျပာေျပာ ခ်စ္ျခင္းဟာ စီးဆင္းေနရင္ ၿပီးတာပါပဲ...ေနာ့၊ သားရဲ႕ ျမန္မာသံပါတဲ့ ဗီဒီယိုေတြ႔ရင္ တင္ေပးမယ္ေလ...၊

မ,႐ွင္ေလး ...
Same to you အမေရ႕...၊ :)

မ႐ိုစ့္ ...
ညီမေလးရဲ႕ ဓါတ္ပံု က်ေနာ္လာၾကည့္ပါတယ္၊ အရမ္း ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္...၊ လာလည္တဲ့အတြက္ေရာ၊ မွ်ေဝ တဲ့အတြက္ပါ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ...။

Anonymous said...

အေဖ့ကိုေတာ့ ေျပာခြင့္မရလိုက္ပါ..
အေမကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုခ်စ္မွန္း ေသခ်ာသိေနပါတယ္။
သားေလးကေတာ့ အခုမွစကားစေျပာတာ.. ဒီလိုအခ်ိန္ေလးေရာက္ဖို႕ ရင္ခံုစြာနဲ႕ပဲ ေစာင့္ရအံုးမယ္ဗ်ာ..

Anonymous said...

ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ပိုစ့္ေလးပါ၊

ညီလင္းသစ္ said...

N/A ...
ဒီလို အခ်ိန္ေတြ အျမန္ဆံုး ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္ဗ်ာ၊ ကေလးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အခ်ိန္ကုန္တာ အရမ္းျမန္ တယ္ဗ်...၊ :)

အၿပံဳးပန္း ...
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ...။

ဆြီတီ said...

တကယ္ကို ႀကည္နူးရတယ္..အေဖ၂ေယာက္ရဲ့ ျမစ္ဖ်ားခံလာတဲ့ပီတိျမစ္က ကြ်န္မရင္ထဲစီးဆင္းတုန္းပါဘဲ..