27 November 2008

Alice's Adventures Under Ground

We lived beneath the mat
Warm and snug and fat
But one woe, and that
Was the cat!

To our joys, a clog
In our eyes a fog
On our hearts a log
Was the dog!

When the cat's away
Then the mice will play
But, alas! one day (so they say)
Came the dog and cat,
Hunting for a rat,
Crushed the mice all flat,
Each one as he sat
Underneath the mat
Warm and snug and fat
Think of that!


Lewis Carroll
(1832 - 1898)

25 November 2008

ေရ...ၿပီးေတာ့ ေရ...ၿပီးေတာ့ ေရ


မေန႔ညေနက အပတ္စဥ္လုပ္ေနက် ျဖစ္တဲ့ Seminar ကိုသြားတက္ျဖစ္တယ္၊ က်ေနာ္အလုပ္လုပ္တဲ့ faculty မွာ တနလၤာေန႔ညေနတိုင္း Engineering Seminar ေတြ႐ွိပါတယ္၊ တကယ္ေတာ့ အဲဒီ seminar အမ်ားစုကို က်ေနာ္မတက္ခ်င္ဘူး၊ တခ်ိဳ႕ဟာေတြက သက္ဆိုင္ရာ research field အလိုက္အေတာ္ အေသးစိတ္ႏိုင္ေတာ့ ကိုယ့္မွာ အေျခခံမ႐ွိရင္ ဘာမွနားမလည္ဘူး၊ ဒီေတာ့ အဲလိုဟာေတြသြား နားေထာင္ရတာ အခ်ိန္ကုန္တယ္၊ ၿပီး ေတာ့ က်ေနာ့္ lab မွာလည္းလုပ္စရာေတြက တပံုႀကီးပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ဌာနက professor ကအဲဒီ seminar ေတြ ကိုသြားနားေထာင္ေစခ်င္တယ္၊ ကိုယ္လုပ္ေနတာနဲ႔ မပတ္သက္ေပမယ့္ သူမ်ားေတြဘယ္လိုလုပ္တယ္ ဆိုတာ သိရမယ္၊ ၿပီးေတာ့ ခ်ဥ္းကပ္ပံု အိုင္ဒီယာလည္း ရႏိုင္တယ္ေပါ့၊ ဒီေတာ့လည္း သြားဖို႔ႀကိဳးစား ရတာေပါ့ေလ...၊

မေန႔ညေနကေတာ့ အေတာ္စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းတယ္၊ ေရအေၾကာင္းပါ၊ ေခါင္းစဥ္က Virtual Water and Water Management တဲ့၊ Speaker က Stanford University မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပေရာ္ဖက္ဆာ လုပ္ခဲ့ၿပီး အခုလက္႐ွိ Zurich တကၠသိုလ္မွာလည္း စာသင္ေနတဲ့ Dr.A. Zehnder ျဖစ္ပါတယ္၊ သူေျပာသြားတဲ့ facts and figures တခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ က်ေနာ္သိၿပီးသားပါ၊ ဒါေပမယ့္ ေရရဲ႕ virtual aspect ကေန ေျပာသြားတာတခ်ိဳ႕ ကစိတ္ဝင္စားစရာပဲ၊ ဥပမာ-ေရကို လိုအပ္မႈဟာ တိုက္႐ိုက္တင္မဟုတ္ဘဲ တဆင့္ခံအေနနဲ႔ ဘယ္ေလာက္အထိ အသံုးဝင္တယ္ဆိုတာ မ်ိဳး...အာလူး တစ္ကီလိုရဖို႔ဆိုရင္ ေရ ၆၃၆ လီတာလိုအပ္တယ္၊ ေပါင္မုန္႔ တစ္ကီလို ဆိုရင္ ေရ တစ္ကုဗမီတာ (1m3) သံုးမွ ထုတ္လုပ္ႏိုင္တယ္...အစ ႐ွိသျဖင့္ေပါ့၊

ေရကိုေဖာေဖာသီသီ အသံုးႏိုင္ဆံုး ႏိုင္ငံေတြကေတာ့ အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း USA, Australia, Argentina, France, Canada တို႔ေပါ့၊ ဒီႏိုင္ငံ ၅ ႏိုင္ငံက ေရရယ္၊ ေရေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ စိုက္ပ်ိဳးေရးရယ္မွာ ပိုပိုလွ်ံလွ်ံ ႐ွိတယ္၊ သူတို႔လို မႂကြယ္ဝတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကေတာ့ အစားအေသာက္ကို တင္သြင္းရတာေပါ့၊ အဲဒီမွာ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းတာ က အဲဒီတင္သြင္းတဲ့ အသီးအႏွံေတြနဲ႔ အတူပါလာတဲ့ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးပါ၊ စိုက္ပ်ိဳးေရးမွာ ႏိုက္ထ႐ိုတ္၊ ေဖါ့စဖိတ္နဲ႔ ပိုတက္စီယမ္တို႔ အမ်ားဆံုးအသံုးျပဳတယ္၊ ဒီေတာ့ အဲဒီျဒပ္ေပါင္းေတြက အသီးအႏွံ ေတြမွာ ပါလာေရာ၊ ၿပီးေတာ့ စြန္႔ပစ္လိုက္တဲ့ လူ႔အညစ္အေၾကးကတဆင့္ ေျမေအာက္ေရ၊ ျမစ္ေခ်ာင္းထဲကို ေရာက္သြားေရာ၊ အဲဒီအခါ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္္ တင္သြင္းခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေတြခမ်ာ ေရမေလာက္ငွတဲ့ ၾကားထဲ ႐ွိတဲ့ အဲဒီ ေရေလးပါ ညစ္ႏြမ္းရျပန္ပါေရာ၊ အခ်ိန္မီ မသန္႔စင္ဘူးဆိုရင္ ေရေနသတၱဝါနဲ႔ အပင္ေတြ ေသေၾကကုန္မွာ ျဖစ္ပါတယ္၊

အေ႐ွ႕ေတာင္အာ႐ွနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူၿပသြားတဲ့ slide တစ္ခုမွာေတာ့ ေရ႐ွားပါးမႈကို ရင္ဆိုင္ေနရတာေတာ့ တ႐ုတ္နဲ႔ အိႏၵိယ ႏွစ္ႏိုင္ငံပါ၊ သူတို႔မွာ႐ွိတဲ့ ျမစ္ေတြကို ဆည္ဖို႔လိုက္ရင္ေတာ့ ဒီျပႆနာကို ႐ွင္းႏုိင္မွာျဖစ္ေပ မယ့္လက္ေတြ႔မွာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး၊ ေဒသတြင္းမွာေတာ့ ေရနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မစိုးရိမ္ရေသးတဲ့ ႏိုင္ငံႏွစ္ခုကေတာ့ ျမန္မာနဲ႔ထိုင္း ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီႏိုင္ငံႏွစ္ခုက တျခားအိမ္နီးခ်င္းေတြနဲ႔ စာရင္ စိုက္ပိ်ဳးေရးအတြက္ ေရလိုအပ္မႈကို ပံ့ပိုးေပးႏိုင္တုန္းပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ သူရထားတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြက ဘယ္တုန္းကလဲဆိုတာ က်ေနာ္မသိဘူး၊ အခုလက္႐ွိကာလမွာ မွန္ခ်င္မွမွန္ႏိုင္ပါတယ္၊ က်ေနာ္သိထားသေလာက္ ဧရာဝတီ ျမစ္ေရတင္စီမံကိန္းေတြ ေၾကာင့္ ျမစ္ေၾကာင္းေကာၿပီး ေသာင္ထြန္းလာေနမႈေတြလိုမ်ိဳး အခက္အခဲေတြ႐ွိတယ္၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ ႏွစ္ကျမန္မာ ျပည္ျပန္တုန္း က်ေနာ္ ေရ sample အခ်ိဳ႕ျပန္ယူလာခဲ့ေသးတယ္၊ အဲဒီေရေတြကို ဓါတ္ခြဲၾကည့္ေတာ့ အင္းေလး ကန္ထဲမွာ ေဖာ့စဖိတ္နဲ႔ ပိုတက္စီယမ္ ေပ်ာ္ဝင္ႏႈန္းက အေတာ္ျမင့္မားတာကို ေတြ႔ရတယ္၊ ကြ်န္းေမ်ာစိုက္ခင္း ေတြမွာ သံုးတဲ့ဓါတ္ေျမႀသဇာ ေတြကေနလာတာေပါ့၊ ေရ႐ွည္မွာ မေကာင္းပါဘူး၊

ဒီေန႔ေခတ္ရဲ႕ လူေနမႈပံုစံရယ္၊ စက္မႈထြန္းကားမႈရယ္၊ လူဦးေရတိုးပြားမႈရယ္ စတဲ့အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ေရ ညစ္ညမ္းလာမႈဟာ ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ ႀကံဳေနရတဲ့ ျပႆနာတရပ္ ျဖစ္ပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ ေနာက္မွာလာမယ့္ မ်ိဳးဆက္သစ္ေလးေတြ အတြက္သန္႔႐ွင္း၊ ေကာင္းမြန္တဲ့ေရ ထားခဲ့ဖို႔က အားလံုးမွာ တာဝန္႐ွိပါတယ္၊ မဟုတ္ရင္ ကိုယ္ေနခြင့္ရတုန္း ေ႐ွ႕ေနာက္မၾကည့္ဘဲ သံုးျဖဳန္းခဲ့ၿပီး တကုိယ္ေကာင္းဆန္ရာ က်ေနမွာေပါ့၊

က်ေနာ့္ကို ေရစကားသိပ္ေျပာတာပဲ လို႔မ်ားထင္ၾကမလားမသိဘူး၊ က်ေနာ္ကလည္း ေရထဲကကို မတက္ခ်င္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္၊ အားလံုးကို ေရငတ္တုန္း သန္႔႐ွင္းတဲ့ ေရတြင္းထဲပဲ က်ေစခ်င္ပါတယ္ ။ ။


ညီလင္းသစ္
၂၅ ႏိုဝင္ဘာ၊ ၂၀၀၈

18 November 2008

Autumn


Autumn (1)
IMG_1311a
Focal length 36 mm
Exposure 1/125
Aperture f/10
ISO 100


Autumn (2)
IMG_1318a
Focal length 55 mm
Exposure 1/200
Aperture f/10
ISO 100


Autumn (3)
IMG_1308a
Focal length 42 mm
Exposure 1/50
Aperture f/5
ISO 200


Autumn (4)
IMG_1286a
Focal length 47 mm
Exposure 1/100
Aperture f/8
ISO 400


Autumn (5)
IMG_1305a
Focal length 55 mm
Exposure 1/40
Aperture f/5.6
ISO 200


Autumn (6)
IMG_1324a
Focal length 53 mm
Exposure 1/125
Aperture f/8
ISO 100

13 November 2008

ေရ (a) Water (a) De l'eau

အေခၚအေဝၚနဲ႔ ေနရာေဒသေတြ ဘယ္လိုပဲ ေျပာင္းေျပာင္း တကမာၻလံုးက သူ႔ကိုလိုအပ္ပါတယ္၊ တကယ့္ကို မ႐ွိ မျဖစ္လိုအပ္တာပါ၊ ဒါေပမယ့္ လိုအပ္တိုင္းလည္း လိုသေလာက္ရၾကပါရဲ႕လား...၊ ရတဲ့အခါမွာလည္း သန္႔႐ွင္း ေကာင္းမြန္တဲ့ အရည္အေသြးနဲ႔ ျပည့္စံုရဲ႕လား၊

ကမာၻေပၚမွာ ေရေလးတစ္ေပါက္ေတာင္မွ ဝဝလင္လင္ မေသာက္ရတဲ့လူေတြ သိန္းသန္းခ်ီ႐ွိပါတယ္၊ ေရရဲ႕ pH ၊ ေရမွာပါဝင္သင့္တဲ့ minerals ၊ Total Suspended Solids (TSS) လို႔ေခၚတဲ့ အမႈန္အမႊား ကင္းစင္မႈ၊ စတာ ေတြကို စဥ္းစားဖို႔ေဝးလို႔...ေရလို႔ေခၚျဖစ္႐ံု ေလာက္ အရည္ေလးရရင္ကိုပဲ ေက်နပ္ေနရတဲ့လူေတြ အမ်ားႀကီးပါ၊

UNDP ရဲ႕စာရင္းတစ္ခုအရ အေမရိကားလို ႏိုင္ငံမွာေတာ့ လူတစ္ေယာက္ တစ္ေန႔ ပ်မ္းမွ်ေရအသံုးျပဳႏႈန္းဟာ လီတာ ၆၀၀ နီးနီး႐ွိသတဲ့၊ ကမာၻေပၚ မွာအမ်ားဆံုးပါပဲ၊ သူ႔ေနာက္မွာေတာ့ ၾသစေၾတးလ်၊ ၿပီးေတာ့ ဥေရာပ ႏိုင္ငံေတြ၊ ၿပီးမွ တ႐ုတ္ အိႏၵိယတို႔က ၇၅-၁၀၀ လီတာခန္႔ နဲ႔အလယ္မက်တက် လိုက္ပါတယ္၊ ဒါ..ေတာ္ေတာ့္ကို နည္းေနပါၿပီ၊ ဟိုး....ေအာက္ဆံုးကေတာ့ ရဝမ္ဒါ၊ ယူဂမ္ဒါ၊ မိုဇမ္ဘစ္ စတဲ့ အာဖရိကႏိုင္ငံေတြ...၊ သူတို႔ရဲ႕ လူတစ္ေယာက္ ပ်မ္းမွ် တစ္ေန႔သံုးႏႈန္းက ၅ လီတာကေန ၁၅ လီတာခန္႔ပဲ ႐ွိပါတယ္၊ လူသားတစ္ ေယာက္ အသက္႐ွင္ေနထိုင္မႈအတြက္ လိုအပ္တာထက္ အမ်ားႀကီးနည္းပါတယ္၊

ဒီဖက္ႏွစ္ေတြမွာေတာ့ တခ်ိဳ႕လူေတြ ေရအရင္းအျမစ္အေၾကာင္းကို စၿပီးသတိျပဳ၊ ဂ႐ုစိုက္လာပါၿပီ၊ သြားတိုက္ေနစဥ္မွာ ေရဘံုဘိုင္ကို ပိတ္ထားတာတို႔၊ ေရခ်ိဳးကန္ထဲ ေရေတြအမ်ားႀကီးထည့္ရမယ့္ Bath အစား၊ Shower နဲ႔ေရခ်ိဳးတာတို႔၊ မလိုအပ္ဘဲ ေရကိုမသြန္တာတို႔ စသျဖင့္ေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ကမာၻ႔လူဦးေရအခ်ိဳးနဲ႔စာရင္ အရမ္းနည္းပါေသးတယ္၊ တကယ္ေတာ့ လူသားေတြသံုးႏိုင္တဲ့ ေရခ်ိဳက ကမာၻ႔ေရထု စုစုေပါင္းရဲ႕ ၃% ပဲ႐ွိတာပါ၊ ဒါေပမယ့္ ေရသံသရာလည္မႈျဖစ္စဥ္ရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္သန္းေပါင္း မ်ားစြာ ကတည္းက ဒီေရ ၃% ကိုပဲသံုးလာခဲ့ၾကတယ္၊ ေျပာရရင္ေတာ့ ဒီေန႔ခင္ဗ်ား ထမင္းစားအၿပီး ေသာက္လိုက္တဲ့ ေရဟာ ပုဂံေခတ္တုန္းက က်န္စစ္သားမင္း ႀကီး ခ်ိဳးခဲ့ဖူးတဲ့ ေရအခ်ိဳ႕လည္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး ျဖစ္ေနႏိုင္ ပါတယ္၊ တကယ္ပါ၊

ဒီကေန႔ တိုးပြားလာတဲ့ ကမာၻ႔လူဦးေရ၊ အဆမတန္ မ်ားၿပားလာတဲ့ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ၊ စတာေတြေၾကာင့္ တခ်ိန္ က က်ေနာ္တို႔ဘုိးဘြားေတြ ေဖာေဖာသီသီ ေသာက္သံုးခြင့္ ရခဲ့တဲ့ အဲဒီေရ ၃% ကိုက်ေနာ္တို႔ က်ပ္က်ပ္ တည္း တည္း ခြဲေဝသံုးေနရၿပီ၊ ဒီၾကားထဲကမွ အဲဒီေရကေလးကို က်ေနာ္တို႔ တန္ဖိုးထားၿပီး မသံုးဘူးဆိုရင္ သိပ္မေဝးတဲ့ကာလမွာ ေရအက်ပ္အတည္းေတြ ဆက္တိုက္ေတြ႔လာရမွာ ေသခ်ာေပါက္ပါပဲ၊ ကဲ မိတ္ေဆြ ေကာ.....ဒီေန႔ေရကို အလဟႆမျဖစ္ေအာင္ သတိေလး မျပဳလိုက္ခ်င္ဘူးလား။ ။


ေရအသက္ တမနက္...
IMG_1418a


Water is life...
1 284a


De l'eau, c'est la vie...
EOS 10a



ညီလင္းသစ္
၁၃ ႏိုဝင္ဘာ၊ ၂၀၀၈

09 November 2008

က်ေနာ္ႏွင့္ထိုေရာဂါ


အခုျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ ဘယ္တုန္းကတည္းက က်ေနာ့္မွာ အဲဒီေရာဂါရသြားလဲဆိုတာ တိတိက်က် မမွတ္မိေတာ့ဘူး၊ အခ်ိန္အားျဖင့္ ဒီႏွစ္ပိုင္းအတြင္းမွာပဲ ဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္၊ က်ေနာ့္အထင္ မသကာ ႐ွိလွ ၆ လေအာက္ေပါ့၊ အခုေတာ့ အဲဒီေရာဂါက ေတာ္ေတာ့္ကို အျမစ္တြယ္ေနၿပီလို႔ ေျပာရေတာ့မယ္၊

က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာလည္း ဒီေရာဂါ႐ွိတဲ့သူေတြ ႐ွိတယ္၊ ဒီတုန္းကေတာ့ သူတို႔ေတြမွာ စားလည္းဒီစိတ္၊ သြားလည္းဒီစိတ္ဆိုတာ မ်ိဳးပဲ၊ သူတို႔ကို ၾကည့္ရင္း က်ေနာ္ကေတာ့ သိပ္နားမလည္ခဲ့ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ၊ ကူးစက္ေရာဂါလည္းမဟုတ္ေတာ့ သူတို႔နဲ႔ လက္ပြန္းတတီး သြားလာေနခဲ့တာေပါ့၊ ကုိယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ခံအားနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ကိုယ္ခံအားကလည္း တူမွမတူတာကိုး...၊

အခုေတာ့ က်ေနာ္လည္း သူတို႔ေနရာေရာက္ေနခဲ့ၿပီ၊ က်ေနာ္ျပန္စဥ္းစားၾကည့္တယ္၊ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ငါ ဒီပိုးဝင္သြားတာပါလိမ့္...လို႔၊ အေစာႀကီးကတည္းက မရဘဲ အခုက်မွ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ဒီေရာဂါက ကိုယ့္ဆီေရာက္လာခဲ့ရတာလဲ၊ က်ေနာ္သံုးသပ္လို႔ ရသေလာက္ကေတာ့ ေရာဂါရဲ႕ အသြင္အျပင္ေျပာင္းသြား တာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္လဲ က်ေနာ့္လိုပဲ မထင္မွတ္ဘဲ အလစ္အငိုက္ ခံလိုက္ရတဲ့သူေတြတျဖည္း ျဖည္းနဲ႔ မ်ားလာေနခဲ့တာေနမွာ၊ အင္းေလ...အခုပံုစံအတိုင္းဆိုရင္ ကူးစက္ေရာဂါေတာင္ ျဖစ္လာႏိုင္ပါရဲ႕...၊

က်ေနာ္အခုေျပာေနတဲ့ ေရာဂါက WHO မွာေတာင္ classified မလုပ္ရေသးပါဘူး၊ အေၾကာင္းကေတာ့ တဦး တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ စိတ္ဝင္စားမႈ၊ ကြ်မ္းက်င္လိမၼာမႈ၊ ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္မႈ စ,တာေတြေပၚ မူတည္လို႔ ေရာဂါ ျပန္႔ႏွံ႔ပံုက ကြဲသြားေလ့ ႐ွိလို႔ပါပဲ၊ ဒီေရာဂါရဲ႕ နာမည္က တျခားေတာ့ အေထြအထူးမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ၊ DSLR Addicted Disease လို႔က်ေနာ္ေခၚခ်င္တဲ့ Digital Single-Lens Reflex camera ေတြကို စြဲလန္းႏွစ္သက္တဲ့ ေရာဂါပါပဲ၊ ဟုတ္တယ္ဗ်ာ...က်ေနာ္ေတာ့ DSLR addicted ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ၊

အရင္တုန္းက က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ဖလင္ထည့္႐ိုက္ရတဲ့ ကင္မရာေတြနဲ႔ အ႐ူးထေနတုန္းက က်ေနာ္က ေအးေအးေဆးေဆး ေနခဲ့ႏိုင္တယ္၊ ႐ိုက္ၿပီး႐ံုနဲ႔ မၿပီးေသးဘဲ ဖလင္ေဆးဦး၊ ကူးဦး စ,တဲ့ အဆင့္ေတြနဲ႔ ေလးလံ ၾကာ႐ွည္လွတဲ့ အဲဒီကင္မရာႀကီးေတြက က်ေနာ့္ရဲ႕ စိတ္ကို မညြတ္ႏူးေစခဲ့ဘူး၊ ႐ိုက္မယ့္လူဖက္က ပညာရပ္ကို တစံုတရာ အတိုင္းအတာအထိ နားလည္ထားဖို႔ကလည္း လိုေသးတာကိုး၊ ၿပီးေတာ့ ႐ိုက္ခ်က္ေတြအေပၚမွာ ကိုယ္က အႏုပညာ ကြန္႔ျမဴးလိုက္ေပမယ့္ Result ကခ်က္ခ်င္းမွ မသိရတာ...၊ အခုေတာ့ DSLR ကအဲဒါေတြ အားလံုးကို ခ်န္ထားျဖတ္တက္ခဲ့ၿပီေလ၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ အမ်ားႀကီးပိုလာသလို အေျဖကို ခ်က္ခ်င္းသိခြင့္၊ ခ်က္ ခ်င္းအမွား ျပင္ဆင္ခြင့္ စ,တာေတြလည္း အျပည့္ပါပဲ၊

အဲဒီလိုနဲ႔ DSLR ရဲ႕အလွမွာ က်ေနာ္လည္း ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္ေပါ့ဗ်ာ၊ သူ႔ မာယာေတြရဲ႕ေအာက္ က်ေနာ့္မွာ ေန႔နဲ႔ညေတြ မွားလို႔၊ စားလည္းသူ႔စိတ္ သြားလည္း သူ႔စိတ္နဲ႔ အစြဲလန္းႀကီးစြဲလန္း ခဲ့တာပါပဲ၊ အဲဒီလို မြတ္သိပ္တမ္းတမႈေတြရယ္၊ ျပန္အိပ္မရတဲ့ တေရးႏိုးအိပ္မက္ ေတြရယ္ ေပါင္းစပ္လြန္းမက ေပါင္းစပ္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ‘ ေဟ့..ဒီမွာ DSLR, မင္းကိုစၿပီး ခ်စ္မိကတည္းက ပိုင္ဆိုင္ဖို႔အတြက္ပဲ ခ်စ္ခဲ့တာ ကြ ’ ဆိုၿပီး လူႀကီးစံုရာေတြ ဘာေတြ ေစာင့္မေနေတာ့ဘဲ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ တည္း သြားၿပီး DSLR တစ္လံုး ဝယ္လိုက္ေတာ့တာ ပါပဲ၊ အင္း..ဝယ္ရေတာ့တာေပါ့ေလ၊ ခိုးေျပးတာတို႔၊ ကားတင္ ေျပးတာတို႔မွ လုပ္လို႔ မရဘဲ၊ အေရာင္းဆိုင္မွာ ဗီဒီယိုကင္မရာေတြ၊ လံုျခံဳေရးအေစာင့္ေတြက မ်ားပါဘိသနဲ႔...၊

အခုေတာ့လည္း ဓါတ္ပံုအေၾကာင္းကို အခ်ိန္႐ွိသေ႐ြ႕ စဥ္းစားေနခ်င္တယ္၊ ဒီလိုအလင္းဆို ဘယ္လို႐ိုက္လိုက္ မယ္၊ ဒီေနေရာင္နဲ႔ဆိုရင္ Exposure ကိုဘယ္ေလာက္ထားမွ သင့္မွာပဲ၊ ဒါမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ Flash သံုးတာထက္ ISO ကိုနဲနဲ ပိုတင္လိုက္တာ ေကာင္းမလားပဲ...စသျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ၊ ပံုေလးေတြကို ဘေလာ့ဂ္မွာတင္တဲ့အခါ လာ ၾကည့္တဲ့သူေတြ ႐ွိေတာ့လည္း စိတ္ခ်မ္းသာရတာေပါ့၊ က်ေနာ္တို႔ငယ္ငယ္က ကင္မရာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အေဖ ေျပာေလ့႐ွိတာေလးကို သြားသတိရတယ္၊ ‘ လူတစ္ေယာက္ကိုမုန္းရင္ ကင္မရာတစ္လံုး ဝယ္ေပးလိုက္ပါ ’ တဲ့၊ ေတြ႔ကရာ ေလွ်ာက္႐ိုက္၊ ကူးလိုက္၊ ေဆးလိုက္၊ ထပ္႐ိုက္လိုက္နဲ႔ အဲဒီလူ မြဲသြားမယ္ေပါ့ဗ်ာ၊ အခု digital ေခတ္ မွာေတာ့ မမွန္ေတာ့ပါဘူး၊ ဝယ္တဲ့အခိုက္မွာေတာ့ အမ်ိဳးအစားေပၚ မူတည္လို႔ ေစ်းမ်ားေကာင္းမ်ားႏိုင္ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ စိတ္ခ်မ္းသာရဖို႔ မ်ားပါတယ္၊ က်ေနာ့္ရဲ႕ ခ်စ္ရပါေသာ DSLR ေလးနဲ႔ က်ေနာ္ကေတာ့ ေ႐ွ႕သြား ေနာက္လိုက္ ညီညီပါပဲ။ ။


ညီလင္းသစ္
၉ ႏိုဝင္ဘာ၊ ၂၀၀၈

02 November 2008

Flying


A Solo Fly...
IMG_1334a
Focal Length 55.0 mm
Exposure 1/4000
Aperture f/5.6
ISO 100


Flying for daily bread...
IMG_1338a
Focal Length 55.0 mm
Exposure 1/200
Aperture f/8.0
ISO 100

Born to fly...
IMG_1337a
Focal Length 55.0 mm
Exposure 1/400
Aperture f/7.1
ISO 100

Flying to rest, Resting to fly...
IMG_1351a
Focal Length 55.0 mm
Exposure 1/200
Aperture f/10.0
ISO 100