26 October 2011

အန္ဂယ္လာရဲ႕ တိုင္းျပည္သို႔ (၄)


ဂ်ာမနီက မိတ္ေဆြေတြအိမ္မွာ ႐ွိေနတုန္း က်ေနာ့္မွာ ဒုကၡေရာက္လိုက္ ေသးတယ္၊ တျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ေခ်ာင္းေတြဆိုးၿပီး အသံဝင္သြားတာပါ၊ ဟိုတေလာဆီက က်ေနာ္ဖ်ားခ်င္ေနခဲ့တယ္၊ ဒီအေၾကာင္း ပို႔စ္တစ္ခုေတာင္ ေရးလိုက္ပါေသးတယ္၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္လိုခ်င္တဲ့ ေကြးလို႔ေကာင္း႐ံု၊ အဖ်ားေငြ႔ေငြ႔ေလး ႐ွိ႐ံု တုပ္ေကြးေတာ့ ျဖစ္မလာဘူး၊ အဲဒါအစား ေခ်ာင္းေတြ အႀကီးအက်ယ္ဆိုးၿပီး အသံပဲ ဝင္သြားတယ္၊ ေျပာရရင္ သူတို႔ဆီကို သြားေနတဲ့ လမ္းမွာကတည္းက ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္နဲ႔..၊ အဲဒီရက္ေတြမွာ ရာသီဥတုကလည္း အေတာ္ေလး ဆိုးတယ္လို႔ ေျပာရမယ္၊ ဟိုကိုလည္း ေရာက္ေရာ အသံလည္း ေပ်ာက္ေရာ..၊ ေပ်ာက္တာမွ တကယ့္ကို ဘာသံမွ ထြက္မလာ ေတာ့တာ၊ မန္ဒါလီသံ ေတာင္မွ မထြက္ေတာ့ဘူး၊ အဲဒီေလာက္အထိ..၊ ၿပီးေတာ့ ေခ်ာင္းကလည္း ဆက္တိုက္နီးပါး ဆိုးေသးတယ္..၊

က်ေနာ့္မွာ အသံဝင္တာမ်ိဳး သိပ္မျဖစ္ဖူးပါဘူး၊ မွတ္မိေနေသးတာက ၈၈ တုန္းက တႀကိမ္..၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီတုန္းက ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုး နီးပါး အသံဝင္ၾကတာ ဆိုေတာ့ ထားပါေတာ့၊ ကိုယ့္မွာ အသံမ႐ွိေတာ့ ထမင္းဝိုင္းမွာ စကားေျပာၾကတဲ့ အခါ ဘာမွဝင္ၿပီး မေျပာႏိုင္ဘူး၊ ဒီလိုပဲ နားေထာင္သူ သက္သက္...၊ သူမ်ားအိမ္မွာ ဧည့္သည္သြားလုပ္ပါတယ္ ဆိုမွ ေတမိမင္းသား လုပ္ေနရတဲ့ အျဖစ္..၊ ျဖစ္ပံုမ်ား ေျပာပါတယ္..၊ ဒါနဲ႔ အိမ္႐ွင္ေတြလည္း မေနသာေတာ့ဘဲ က်ေနာ့္ကို ေဆးတိုက္ရ ေတာ့တယ္၊ ေအာက္ကပံုမွာ ေတြ႔ရတဲ့ Propolis ဆိုတဲ့ ေဆးပါ...၊


Photobucket

အရင္က ဒီေဆးကို က်ေနာ္တခါမွ မၾကားဖူးခဲ့ဘူး၊ Propolis ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ပ်ားေတြဆီကေန ရတာပါ၊ ဒီဟာကို ပ်ားေတြ ထုတ္လုပ္ ပံုနဲ႔ အသံုးခ်ပံုက စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းတယ္၊ ထင္း႐ွဴးပင္၊ ဝက္သစ္ခ်ပင္၊ သစ္အယ္ပင္ စတဲ့ အပင္ေတြရဲ႕ အဖူး၊ အငံုကေန သစ္ေစးလို ေစးကပ္ကပ္ အရာတမ်ိဳးကို လုပ္သားပ်ားေတြက ယူလာတယ္၊ ပ်ားအံုကို ေရာက္ေတာ့ ဒီသစ္ေစးကို သူတို႔ရဲ႕ခံတြင္းကေန ထြက္တဲ့ အရည္တမ်ိဳးရယ္၊ ပ်ားဖေယာင္းရယ္နဲ႔ ေရာနယ္ၿပီး အဂၤေတအျဖစ္ သံုးပါတယ္၊ ပ်ားအံုရဲ႕ အေပါက္ေတြ၊ အကြဲေၾကာင္းေတြကို ဒီေစးကပ္ကပ္ အဂၤေတနဲ႔ ပိတ္တယ္၊ ေနာက္တခါ ဒီ Propolis ကို ပိုးသတ္ေဆး အျဖစ္လည္း ပ်ားေတြက သံုးပါေသးတယ္၊ ပ်ားအုံထဲမွာ ႂကြက္လိုမ်ိဳး ခပ္ႀကီးႀကီး အေကာင္ေတြ လာၿပီး ေသတဲ့အခါ လုပ္သားပ်ားေတြက အျပင္ကို သယ္ထုတ္ဖို႔ မစြမ္းပါဘူး၊ အဲဒီလိုအခါမွာ propolis ကို သံုးၿပီး အဲဒီအေကာင္ကို မံလိုက္တယ္၊ အီဂ်စ္က ဖာ႐ိုဘုရင္ေတြကို မံမီ ေဆးစိမ္သလို ပါပဲ၊ အဲဒီအခါ propolis မွာပါတဲ့ antiseptic ပိုးသတ္ေဆး သတၱိေၾကာင့္ ႂကြက္ေသဟာ မပုပ္မသိုးဘဲ ႐ွိေနတဲ့ အတြက္ ပ်ားအံုထဲမွာလည္း ပ်ားေတြ ဆက္ေနႏိုင္ ပါတယ္၊

ဒီ propolis ကိုယူဖို႔အတြက္ ပ်ားအံုေတြထဲကို ဒီအတြက္ ရည္႐ြယ္တဲ့ သတၱဳေခ်ာင္း၊ သံဇကာကြက္ စတဲ့ အရာေတြ ထည့္ထားလိုက္ပါတယ္၊ အဲဒီအခါ ပ်ားေတြက ျပင္ပက ေရာဂါပိုးေတြ သူတို႔ပ်ားအံုကို မကူးေစဖို႔အတြက္ propolis ကို လာၿပီး လိမ္းက်ံလိမ့္မယ္၊ ျပည့္သြားတဲ့အခါ ထုတ္ယူလိုက္႐ံု ပါပဲ၊ တခ်ိဳ႕ကလည္း ပ်ားေမြးျမဴေရး စခန္းေတြမွာ ပ်ားရည္ ထုတ္ယူၿပီးတဲ့အခါ တဆက္ထဲ ဆက္ၿပီး ျခစ္ယူပါတယ္၊ အိမ္႐ွင္ လင္မယားက က်ေနာ့္ကိုလည္း ပုလင္းေလး တစ္ပုလင္း လက္ေဆာင္ ေပးလိုက္တယ္၊ propolis ဟာ ဖ်ားနာတဲ့အခါ၊ ေခ်ာင္းဆိုး အသံဝင္ တဲ့အခါ၊ အေအးမိတဲ့ အခါေတြမွာ ေရေႏြးထဲကို ေလးငါးစက္ေလာက္ ခ်ၿပီး ေသာက္လို႔ရတဲ့ အျပင္ အေရျပားမွာ တခုခု ျပတ္႐ွတဲ့အခါလည္း ဂြမ္းနဲ႔ အုပ္ထားလိုက္ရင္ ခ်က္ခ်င္းေသြးတိတ္ၿပီး ပိုးသတ္ၿပီးသား ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္...၊


သူတို႔ေပးတဲ့ ေဆးပုလင္းေလး ယူၿပီး တတိယေျမာက္ ရက္မွာေတာ့ မထြက္ခ်င္ထြက္ခ်င္ ျဖစ္ေနတဲ့ အသံေလးကို ညႇစ္ထုတ္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္၊ သူတို႔အိမ္က ကားထြက္ေတာ့ သားကို က်ေနာ္တို႔က အံ့ၾသစရာ တစ္ခု စီစဥ္ထားတယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္၊ သူ႔မ်က္လံုးေလးေတြ ခ်က္ခ်င္းပဲ အေရာင္ေတာက္လာၿပီး ဘာလဲလို႔ အတင္း လိုက္ေမးတယ္၊ Surprise ဆိုရင္ သူ႔အတြက္ လက္ေဆာင္၊ ဒါမွမဟုတ္ ဝမ္းသာစရာပဲ ဆိုတာ သားက အတပ္သိ ပါတယ္၊ က်ေနာ္က အခု အိမ္မျပန္ေသးဘဲ Europa Park သြားမယ္လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ မယံုႏိုင္ျခင္းနဲ႔ ဝမ္းသာျခင္း ေတြ ရက္ေဖာက္လြန္းထိုးၿပီး ေပ်ာ္သြားလိုက္တာ ဆိုတာ...၊ အမွန္ေတာ့ ခရီးစဥ္ အစကတည္းက ေျပာထားမိရင္ သူမ်ား အိမ္မွာလည္း 'သြားမယ္ေလ၊ သြားမယ္ေလ' နဲ႔ တခ်ိန္လံုး ဂ်ီက်ေနမွာ စိုးလို႔ အခုမွ ေျပာလိုက္တာပါ၊

အင္တာနက္ကေန ဘြတ္ကင္လုပ္ထားခဲ့တဲ့ Bed & Breakfast (B&B) အိမ္ကေလးဆီကို တန္းသြားၾကတယ္၊ ဒီတခါေတာ့ GPS က ေခ်ာ ေခ်ာေမာေမာပဲ လမ္းျပတယ္၊ Europa Park က Darmstadt ကေန ဆြစ္နယ္စပ္ကို ျပန္အလာ လမ္းတဝက္ေလာက္က Rust ဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးမွာ ႐ွိပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ တည္းမယ့္ အိမ္ကေလးေ႐ွ႕ကိုလည္း ကားရပ္လိုက္ေရာ ဥေရာပမွာ ေတြ႔ရခဲတဲ့ ငွက္ေပ်ာပင္ေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႔လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္ အံ့ၾသၿပီး ေပ်ာ္သြားတယ္၊ စိမ္းစိမ္းစုိစုိနဲ႔ ငွက္ေပ်ာေတာေလးက ခ်စ္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ..၊ ဒီတခ်က္ ထဲ နဲ႔တင္ ဒီအိမ္မွာ တည္းရတာ တန္ေနၿပီလို႔ေတာင္ ပိုပိုသာသာေလး ေတြးလိုက္မိ ေသးတယ္၊


Photobucket

ဒီအိမ္ေလး အေၾကာင္းကို က်ေနာ္တို႔ဘာမွ ႀကိဳမသိပါဘူး၊ Trip Advisor ဝက္ဘ္ဆိုဒ္မွာ ကြန္မန္႔ေတြဖတ္၊ ဓါတ္ပံုေတြ ၾကည့္ၿပီး နံၾကား ေထာက္ ေ႐ြးလိုက္တာ..၊ အခုေတာ့ အေ႐ြးမွန္တယ္လို႔ ေျပာရမယ္ ထင္တယ္၊ အိမ္႐ွင္ အမ်ိဳးသမီးက ကေနဒါႏိုင္ငံ Québec ျပည္နယ္ကဆိုေတာ့ ျပင္သစ္စကားသံ ဝဲဝဲေလးနဲ႔ အေတာ္ေဖာ္ေ႐ြတယ္၊ သူ႔အမ်ိဳးသား ဂ်ာမန္လူမ်ိဳးနဲ႔ အေၾကာင္းပါၿပီး အခုလို ဒီမွာ တည္းခုိေဆာင္ေလး ဖြင့္ထားတာလို႔ သိရတယ္၊ အိပ္ခန္းေလး ၅ ခန္းပဲ ႐ွိတဲ့ အနက္မွာ က်ေနာ္တို႔က အျပင္ဖက္က အခန္းေလးကို ယူလိုက္တယ္၊


Photobucket

ၾကည့္ရတာ အရင္တုန္းကေတာ့ ျမင္းေဇာင္း ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပံုပါပဲ၊ အခုေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္း၊ အိမ္သာ တြဲလ်က္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ခ်စ္စရာေလး...၊


Photobucket

Halloween ပြဲကလည္း နီးလာၿပီဆိုေတာ့ ၿခံဝင္းထဲမွာ ေကာက္႐ိုးထံုးေတြခ်၊ ဖ႐ံုသီးေတြခင္းနဲ႔ ျပင္ဆင္ေနၾကတယ္၊


Photobucket

ဖ႐ံုသီးကေတာ့ အေရာင္စံု၊ အ႐ြယ္စံုပါပဲ၊ တခ်ိဳ႕ကို ဟင္းခ်ိဳလုပ္ေသာက္ၿပီး တခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ ပုဇြန္ေလးနဲ႔ ခ်က္လိုက္ရရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ ေတြးလိုက္ေသးတယ္၊ ေၾသာ္..သူမ်ားေတြ အလွအပ ျပင္ထားပါတယ္ဆိုမွ.. ငါ့ႏွယ္ေနာ္.. အေရးထဲ..၊ း)


Photobucket

ဒီအိမ္ေလးကို ေ႐ြးရတဲ့ အဓိက အခ်က္ထဲမွာ Europa Park နဲ႔ ငါးမိနစ္စာ လမ္းေလွ်ာက္႐ံု အကြာအေဝးမွာ ႐ွိတာလည္း ပါ,ပါတယ္၊ တကယ္ေလွ်ာက္ေတာ့လည္း ၅ မိနစ္ပဲ ၾကာပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔က မနက္ ၁၁ နာရီခြဲမွာ ေရာက္လို႔ အခန္းမွာ ပစၥည္းခ်ၿပီးတာနဲ႔ တခါထဲပဲ ကစားကြင္းကို တန္းသြားလိုက္ပါတယ္၊ အေပၚပံုက ဟိုေရာက္တာနဲ႔ ပထမဦးဆံုး စီးျဖစ္တဲ့ ႐ိုလာကိုစတာပါ၊ သားက လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ လေလာက္ ကတည္းက ႐ိုလာကိုစတာ စီးခ်င္တယ္ ပူဆာေနခဲ့တယ္..၊ ဒီကိုလာမယ္လည္း ေျပာလိုက္ေရာ ႐ိုလာကိုစတာ ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ၂ မိနစ္ တစ္ႀကိမ္ေလာက္ ေျပာေနေတာ့တာပဲ၊ ဒါနဲ႔ပဲ ၄ ႏွစ္သား ကေလးေတြပါ စီးလို႔ရတဲ့ ဒီ႐ိုလာကိုစတာနဲ႔ စ,ဖြင့္လိုက္တယ္..၊


Photobucket

ေနာက္ေတာ့ ဒီေလွကေလးေတြ သြားစီးၾကတယ္၊ ပန္းဥယ်ာဥ္ေလးတစ္ခု ထဲမွာ ေကြ႔ေကြ႔ေကာက္ေကာက္ ေျမာင္းႀကီးေတြ တူးထားၿပီး ေရဒလက္နဲ႔ ေရေတြကို စီးေစပါတယ္၊ ေရစီးအ႐ွိန္နဲ႔ ဒီေလွအိမ္ေလးေတြက ေ႐ြ႕သြားၾကတယ္၊ ကေလးႀကိဳက္ ျမဴးျမဴးႂကြႂကြ သီခ်င္းေတြ ဖြင့္ထားၿပီး ေဘးတဖက္တခ်က္ မွာေတာ့ ကာတြန္းဇတ္ေကာင္ ပန္းပု႐ုပ္ေတြ ႐ွိပါတယ္၊


Photobucket

ပီႏိုကီယို (Pinocchio) အ႐ုပ္ကိုေတြ႔ေတာ့ သားက က်ေနာ္တို႔ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး သူ႔ႏွာေခါင္း သူျပန္ကိုင္ ျပတယ္၊ ၿပီးေတာ့ 'သားသား မလိမ္ဘူးေနာ္' ဆိုၿပီး ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္ ေလွ်ာက္လုပ္ေနတယ္..၊


Photobucket

စပ်စ္သီး ခ်ဥ္တဲ့ ေျမေခြးကလည္း အဲဒီေျမာင္းႀကီးရဲ႕ နဖူးမွာ ... ...၊


Photobucket

Europa Park ဆိုတဲ့အတိုင္း ဥေရာပႏိုင္ငံေတြ အလိုက္ ရပ္ကြက္ေလးေတြ လုပ္ေပးထားပါတယ္၊ စပိန္ရပ္ကြက္၊ ျပင္သစ္ရပ္ကြက္၊ နယ္သာလန္ ရပ္ကြက္ အစ႐ွိသျဖင့္ပါ၊ အဲဒီရပ္ကြက္ေတြမွာလည္း ကိုယ္စားျပဳ ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ အထင္ကရ ပံုစံ၊ အေရာင္၊ သေကၤတ စတာေတြကို လုပ္ထားတယ္၊ အေပၚပံုကေတာ့ အီတာလ်ံ ရပ္ကြက္ပါ၊ ဗင္းနစ္လို လုပ္ထားတာ သတိျပဳမိ ပါလိမ့္မယ္..၊


Photobucket

အီတလီမွာ နာမည္ႀကီးတာေတြထဲက တစ္ခုက ေရခဲမုန္႔နဲ႔ အခ်ိဳအစိမ့္ေတြ ပါတဲ့ မုန္႔ေတြ မဟုတ္လား၊ သူ႔အရပ္နဲ႔ သူ႔ဇတ္ဆိုေတာ့ ခ်န္ထားခဲ့လို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ၊ ဒီေတာ့လည္း က်ေနာ္တို႔က ေရာမကိုေရာက္ေတာ့ ေရာမလို က်င့္ၿပီး ဝယ္စားလိုက္ ရတာေပါ့ေလ..၊ း)


Photobucket

အီတလီရပ္ကြက္က အထြက္မွာ ေတြ႔ရတဲ့ ေျခနင္းယာဥ္ပ်ံပါ၊ အီတာလ်ံလူမ်ိဳး နာမည္ေက်ာ္ ဒါဗင္ခ်ီရဲ႕ တီထြင္မႈလို႔ နာမည္ေပး ထားတယ္၊ ဒါဗင္ခ်ီဆိုတဲ့ လူကလည္း သိပၸံပညာမွာေကာ အႏုပညာမွာပါ ခံစားမႈ အားေကာင္းၿပီး ထူးခြ်န္ခဲ့သူ မဟုတ္လား၊ သူတီထြင္ခဲ့တဲ့၊ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ စက္မႈပညာ၊ အႏုပညာေတြက နည္းမွ မနည္းပဲ၊ ဒီယာဥ္ကိုေတာ့ စက္ဘီးနင္းသလိုပဲ ေျခနင္းနဲ႔ နင္းၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကို အေပၚစီးကေန ေလွ်ာက္ၾကည့္လို႔ ရပါတယ္၊


Photobucket

စီးျဖစ္တာေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ႐ိုလာကိုစတာလို ဟာမ်ိဳးေတြက အျမန္ႏႈန္း၊ အျမင့္ေပၚ မူတည္ၿပီး အသက္ကန္႔သတ္ခ်က္ ႐ွိပါတယ္၊ လက္႐ွိ Europa Park မွာ ႐ိုလာကိုစတာ ၁၀ စင္း ႐ွိပါတယ္၊ အေပၚပံုထဲက ေနာက္ခံမွာ ေဆာက္ေနတာက ၁၁ စင္းေျမာက္ပါ၊ သစ္သားခ်ည္းသက္သက္နဲ႔ ေဆာက္တဲ့ ပထမဦးဆံုး ႐ိုလာကိုစတာ လို႔ ဆိုတယ္၊ ေလာေလာဆယ္ ၁၀ ခုထဲမွာက ၄ ႏွစ္အ႐ြယ္ ကေလးေတြ စီးလို႔ရတာ ၃ ခု ႐ွိပါတယ္၊ အဲဒီထဲမွာ အေပၚက ေရလႊာေလွ်ာဟာလည္း တစ္ခုအပါအဝင္ပါ၊


Photobucket

ပံုမွာ ေတြ႔ရတဲ့အတိုင္း ဆင္းလာတဲ့ အ႐ွိန္က အေတာ္ေလး မ်ားပါတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ ထင္တယ္၊ ဒီတစ္ခုကိုေတာ့ သားက နည္းနည္းေၾကာက္ သြားတယ္၊ ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္မစီးေတာ့ဘူး-တဲ့၊ ဒါကိုၾကားမွ သားေမေမလည္း ေဘးကေန သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ ေတာ့တယ္၊ သူကလည္း သားနဲ႔အတူ ေရာၿပီး ေၾကာက္ေနတာကိုး..၊ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ သူကေတာင္ နည္းနည္း ပိုေၾကာက္ေနမလား မသိဘူး...၊ း) သားေဖေဖကေတာ့ ထပ္စီးခ်င္ေနေသးတဲ့ စိတ္ကို တိတ္တိတ္ကေလးပဲ မ်ိဳခ်လိုက္ရ ေတာ့တယ္..၊


Photobucket

ဒါကေတာ့ ျမင္တာနဲ႔ တန္းသိႏိုင္တဲ့ အဂၤလိပ္ ရပ္ကြက္ပါပဲ၊ Europa Park မွာ Disneyland နဲ႔မတူတာက Walt Disney ကာတြန္းဇတ္ေကာင္ေတြရဲ႕ အရိပ္အေငြ႔ေတြ သိပ္မေတြ႔ရ တာပါပဲ၊ Disneyland ကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ႐ုပ္႐ွင္ေတြနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ ဇတ္႐ုပ္ေတြ၊ ေနရာေတြနဲ႔ စည္ကားတာ မဟုတ္လား၊ ဒီမွာကေတာ့ 'ၾကားေန' ဇတ္ေကာင္ေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ သံုးထားၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ဝိေသသ လကၡဏာေတြနဲ႔ အားျဖည့္ထားတယ္...၊


Photobucket

ကေလးတိုင္းက လည္ျပန္ေငး၊ လက္ညႇိဳး တထိုးထိုးနဲ႔ ပူဆာၾကတဲ့ သၾကားလံုး လက္တြန္းဘီးေလး ေတြပါ..၊


Photobucket

ဂရိရပ္ကြက္က လူႀကိဳက္မ်ားတဲ့ ေရေပၚ၊ ေလေပၚသြား ႐ိုလာကိုစတာ ေမာ္ေတာ္ေတြပါ၊ ဒီဟာကေတာ့ အသက္ကန္႔သတ္ခ်က္ ၆ ႏွစ္နဲ႔ အရပ္အျမင့္က ၁.၂ မီတာ ျဖစ္လို႔ သားက ေဘးကေနပဲ ေငးၾကည့္ခဲ့ရတယ္..၊ အဲဒီလို မသတ္မွတ္ထားရင္လည္း တကယ္စီးျဖစ္ရင္ သူ ေၾကာက္မွာပါပဲ၊ အေကြ႔အေကာက္ အတက္အဆင္းေတြ မ်ားတဲ့အျပင္ ေတာ္ေတာ္လည္း ျမန္ပါတယ္၊


Photobucket

႐ု႐ွားရပ္ကြက္က ေနာက္ထပ္ ႐ိုလာကိုစတာ တစ္ခုပါ၊ ဒီဟာကလည္း အေကြ႔အဝိုက္ေတြ မ်ားတဲ့အျပင္ ေျမျပင္ကေန အေတာ္ေလးလည္း ျမင့္ပါတယ္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ထိုင္ခံုေတြက ေ႐ွ႕အတည့္ထုိင္ရတဲ့ ခံုေတြေရာ၊ ေနာက္ျပန္ထိုင္ရတဲ့ ခံုေတြေရာ ပါ,ပါတယ္၊ သားအတြက္ အသက္ကန္႔သတ္ခ်က္ ႐ွိလို႔ က်ေနာ္ေတာ့ မစီးျဖစ္ခဲ့ ပါဘူး၊ က်ေနာ့္အထင္ေတာ့ ေနာက္ျပန္ထိုင္စီးရင္ ႀကိဳၿပီး မျမင္ရတဲ့ အနိမ့္အျမင့္ေတြ ၾကားမွာ ပိုၿပီး အသည္းေအးစရာ ေကာင္းမယ္ ထင္ပါတယ္၊


Photobucket

ေန႔လယ္ပိုင္းေတြမွာ ကာတြန္းဇတ္ေကာင္ေတြလို ဝတ္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ ဝန္ထမ္းေတြက Europa Park အႏွံ႔ ေလွ်ာက္သြားၿပီး ကေလးေတြကို ႏႈတ္ဆက္ၾက ပါတယ္၊ တခ်ိဳ႕ေတြကလည္း အေပၚကပံုမွာ ေတြ႔ရတဲ့အတိုင္း ကေလးေတြနဲ႔ အေဖာ္လုပ္ၿပီး စီးၾကတယ္၊ ဒီဝန္ေဆာင္မႈကေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္ တကယ္ပဲ သက္သာရာ ရေစပါတယ္၊ က်ေနာ္က အခုလို ခ်ာခ်ာလည္တဲ့ ယာဥ္မ်ိဳးေတြ စီးရင္ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေခါင္းမူးတတ္ၿပီး ေနာက္ထပ္ ၃ ရက္ေလာက္အထိ မေပ်ာက္ဘဲ ႐ွိတတ္တာကိုး..၊ း)


Photobucket

ကေလးေတြကေတာ့ ဒီ မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ ကာတြန္းဇတ္ေကာင္ ဝန္ထမ္းေတြကို ေျပးေျပးၿပီး ဖက္ၾကတယ္၊ ကေလး မေျပာပါနဲ႔၊ က်ေနာ္ေတာင္ သူတို႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာၿပံဳးၿပံဳးႀကီးေတြ ၾကည့္ၿပီး သြားဖက္ခ်င္စိတ္ ေပါက္တယ္၊ း) ဒီမ်က္ႏွာဖံုးနဲ႔ ဒီဝတ္စံုေအာက္မွာ အသားျဖဴတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ႐ွိခ်င္႐ွိမယ္၊ အသားမည္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ႐ွိခ်င္႐ွိမယ္၊ ဒီလူဟာ အသက္ႀကီးသူ ႐ုပ္ခပ္ဆိုးဆိုး ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ႏိုင္သလို ငယ္႐ြယ္ႏုနယ္တဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလးလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္၊ ဘယ္လိုလူစားပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လူေတြက စိတ္မဝင္စားဘူး၊ အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ မ်က္ႏွာဖံုးက အၿမဲတသမတ္ထဲ ၿပံဳးေနတဲ့အတြက္ လူတိုင္းကလည္း သူတို႔ကို ေတြ႔တာနဲ႔ အလိုလို ၿပံဳးမိၿပီး ခ်စ္ခင္စိတ္ေတြ ေပၚလာၾက ပါတယ္၊ ႐ိုးသားၿပီး အေရာင္မ႐ွိတဲ့ အၿပံဳးတစ္ခုဟာ ေနာက္ထပ္အၿပံဳးတစ္ခုကို ေမြးဖြားေပးႏိုင္ပါလားလို႔ အေတြးတျဖတ္ ရလိုက္ပါတယ္...။ ။

(လာမယ့္ အပိုင္း-၅ ဟာ ေနာက္ဆံုး ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္)


ညီလင္းသစ္
၂၆ ေအာက္တိုဘာ၊ ၂၀၁၁

20 October 2011

အန္ဂယ္လာရဲ႕ တိုင္းျပည္သို႔ (၃)


ေနာက္တစ္ရက္မွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ Darmstadt ၿမိဳ႕ထဲဖက္ သြားၾကတယ္၊ ေရာက္ၿပီး ေနာက္တစ္ရက္မွာ အိမ္႐ွင္ လင္မယားရဲ႕ အိမ္အသစ္၊ စိုက္ခင္း စတာေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနလို႔ ၿမိဳ႕ဟာ ဘယ္လိုေနမွန္းေတာင္ မသိရေသးဘူး၊ က်ေနာ္တို႔ တည္းတဲ့အိမ္မွာ စက္ဘီးေတြ ေလးငါးစီး ႐ွိတာနဲ႔ ၿမိဳ႕ကို စက္ဘီးနဲ႔ ပတ္ၾကည့္ဖို႔ စီစဥ္ၾကတယ္၊ သိပ္အေဝးႀကီး မနင္းရပါဘူး၊ အိမ္ကေန မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ နင္းလိုက္တာနဲ႔ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္လို႔ ေျပာလို႔ရမယ့္ ေနရာကို ေရာက္သြားေရာ...၊ ကားလမ္းမေတြရဲ႕ ေဘးမွာ စက္ဘီးစီးဖို႔ လမ္း သတ္သတ္မွတ္မွတ္ လုပ္ေပးထားလို႔ အဆင္ေျပတယ္...၊


Photobucket

ဒါကေတာ့ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္နဲ႔ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမလို႔ ေခၚႏိုင္တဲ့ အေဆာက္အဦးပါ၊ Darmstadt ၿမိဳ႕က အျခားေသာ ဂ်ာမန္ၿမိဳ႕ ေတြလိုပဲ ဒုတိယကမာၻစစ္မွာ မဟာမိတ္ တပ္ေတြရဲ႕ ဗံုးဒဏ္ကို အလူးအလဲ ခံခဲ့ရတယ္၊ တၿမိဳ႕လံုးဟာ ျပာအတိနဲ႔ က်န္ခဲ့တယ္၊ အက်ိဳးဆက္ အေနနဲ႔ စစ္လက္က်န္ မူလ ဗိသုကာ လက္ရာအတိုင္း ႐ွိေနတဲ့ အေဆာက္အဦးေတြက လက္ခ်ိဳးေရလို႔ ရေအာင္ နည္းပါတယ္၊ အခု ပံုထဲက ဒီအေဆာက္အဦးက လက္တဆုပ္စာ က်န္ခဲ့တာေတြထဲက တစ္ခုပါ၊

စစ္ႀကီးၿပီးလို႔ ၁၉၅၀-၆၀ ေလာက္မွာ စစ္ေျပးခဲ့ရတဲ့ ဂ်ာမန္မိသားစုေတြ Darmstadt ၿမိဳ႕ကို တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျပန္ေရာက္ လာခဲ့တယ္၊ ၿမိဳ႕ကို ျပာပံုထဲကေန ျပန္ၿပီး ထူေထာင္ၾကတယ္၊ အဲဒီမွာ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းတာက ဘာအိမ္ေဆာက္ ပစၥည္းမွ မယ္မယ္ရရ မ႐ွိတဲ့ အေနအထားမွာ ၿမိဳ႕ကို ျပန္တည္ၾကတဲ့ ျဖစ္ရပ္ပါ၊ လက္သမား၊ ပန္းရန္စတဲ့ သူေတြလည္း မ႐ွိၾကေတာ့ အားလံုးလိုလိုက ကိုယ့္အိမ္ကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ ေဆာက္ၾကရတယ္၊ ရပ္ကြက္ေတြထဲမွာ က်ေနာ္ လိုက္ၾကည့္ရသေလာက္ အိမ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ပေရာ္ဖက္႐ွင္နယ္လ္ လက္သမားေတြ ေဆာက္ထားတာ မဟုတ္မွန္း သိသာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္သပ္ရပ္ပါတယ္၊ အဲဒီရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ အေနနဲ႔ ဒီေန႔ ဂ်ာမန္ အမ်ိဳးသားေတြဟာ Do It Yourself လိုမ်ိဳး ကိစၥေတြမွာ ကြ်မ္းက်င္ၾကတာ ေတြ႔ရတယ္၊

မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ အိမ္ေဆာက္တဲ့ ကိစၥေတြ ေျပာၾကရင္း အိမ္ငွား၊ အိမ္ေျပာင္းတဲ့ အေၾကာင္းေတြလည္း ေျပာျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒီမွာ က်ေနာ္အ့ံၾသရတာ တစ္ခု သြားေတြ႔တယ္၊ ဂ်ာမနီမွာ အမ်ားအားျဖင့္ အိမ္/တိုက္ခန္း ေတြကို ငွားတဲ့အခါ အိမ္ငွားအသစ္မွာ လုပ္စရာေတြ ပံုလို႔ပါပဲ၊ အိမ္နံရံေတြကို ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ ေဆးအေရာင္ ျပန္သုတ္တာ၊ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ ပန္းကန္ေဆးစက္၊ ေဘစင္၊ ေရခဲေသတၱာ အစ႐ွိသျဖင့္ အားလံုးနီးပါး ျပန္တပ္ဆင္ရတာ၊ ေျမေအာက္က အဝတ္ေလွ်ာ္တဲ့ အခန္းမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ကို ျပန္တပ္ဆင္ရတာ.. အမ်ားႀကီးပါပဲ၊ က်ေနာ္ အံ့ၾသရတာက ဒီလိုဟာေတြကို အိမ္ငွားက လုပ္ရမယ္လို႔ မေတြးထားဖူး လို႔ပါ၊ ဆြစ္ဇာလန္မွာဆို ဒါေတြအားလံုးက အိမ္/တိုက္ခန္း ပိုင္႐ွင္ေတြ လုပ္ၾကရတဲ့ အလုပ္ေတြပါ၊ အိမ္ငွားအေဟာင္း ဆင္းသြားတဲ့အခါ နံရံေတြ ညစ္ပတ္ေနရင္ ေဆးျပန္သုတ္တာ၊ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ ေႂကြျပားေတြ ေဟာင္းေနရင္ အသစ္လဲတပ္တာ၊ မီးဖိုေတြ ပ်က္ေနရင္ ျပင္ေပးတာ အစ႐ွိတာေတြကို အိမ္႐ွင္ ဒါမွမဟုတ္ အိမ္ငွားကုမၸဏီေတြက တာဝန္ယူရပါတယ္၊

ဒီေတာ့ အိမ္ငွားတဲ့လူက အဆင္သင့္ တက္ေန႐ံုပါပဲ၊ တဖက္ကလည္း အခန္းျပန္အပ္တဲ့အခါ မူလအတုိင္း နီးပါး ျပန္အပ္ရပါတယ္၊ ဥပမာ-တျခား ေဆးအေရာင္ သုတ္ထားရင္ မူလအေရာင္ကို ျပန္သုတ္ေပးရတာ၊ ပန္းခ်ီကားေတြ ခ်ိတ္ဖို႔ ေဖာက္ထားတဲ့ နံရံက အေပါက္ေတြကို ျပန္ပိတ္ေပးရတာ စသျဖင့္ပါ၊ ဂ်ာမနီမွာေတာ့ က်ေနာ္ နားလည္သေလာက္ဆို အဲဒီလို အပိုင္းေတြမွာ လြတ္လပ္ပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ မိတ္ေဆြ လင္မယားဆို သူတို႔ မီးဖိုေခ်ာင္ကို သူတို႔ ျပန္ေဆာက္ရတယ္၊ အရင္လူေတြက ၾကမ္းခင္းေႂကြျပားပါ မက်န္ခြာယူသြားလို႔ အဲဒါကစၿပီး လုပ္ရတယ္၊ အိမ္ကို သူတို႔ငွားတဲ့ အခ်ိန္မွာ မီးဖိုေခ်ာင္က နံရံေလးဖက္ပဲ ပါတဲ့ ဟာလာဟင္းလင္း အခန္းတစ္ခု သက္သက္ပါပဲ၊ ဒီေတာ့ အားလံုးကို သူတို႔စိတ္ႀကိဳက္ ျပန္လုပ္တယ္၊ တခါ.. သူတို႔ဆင္းသြားတဲ့ အခါက်ရင္လည္း အဲဒီလိုပဲ ထားခဲ့မွာပါ၊ ေနာက္လူက သူ ႀကိဳက္သလို ျပင္ေပေတာ့ပဲ၊ အိမ္႐ွင္က သူ႔အိမ္ကို ပံုစံ တသမတ္တည္း ႐ွိေနဖို႔ ဝင္ထိန္းတာမ်ိဳး သိပ္မ႐ွိပါဘူး၊


Photobucket

ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ကေန ဆက္နင္းသြားေတာ့ ကုန္းျမင့္ေလး တစ္ခုေပၚမွာ ေတြ႔ရတဲ့ ေအာ္သိုေဒါ့ခ္စ္ (Orthodox) ဘုရားေက်ာင္း တစ္ခုပါ၊ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ အတူပါလာတဲ့ အိမ္႐ွင္ အမ်ိဳးသမီးက ႐ွင္းျပတယ္၊ တခါတုန္းက ဒီၿမိဳ႕မွာ ေနခဲ့တဲ့ ႐ု႐ွားအမ်ိဳးသား သူႂကြယ္တစ္ေယာက္ဟာ ဂ်ာမန္သူ တစ္ေယာက္နဲ႔ ရည္ငံၾကတယ္၊ ဒါနဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔ လုပ္ၾကေတာ့ ၿမိဳ႕မွာက သူတို႔ကို ႐ု႐ွားထံုးစံ လက္ထပ္ေပးမယ့္ ေအာ္သိုေဒါ့ခ္စ္ ဘုရားေက်ာင္း မ႐ွိဘူး၊ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ရဲ႕ ႐ိုက္ခတ္မႈေၾကာင့္ ဂ်ာမန္ေတြက ႐ု႐ွားေတြကို မုန္းေနၾကတဲ့ အခ်ိန္...၊ ႐ု႐ွားေတြမွာ မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္နဲ႔ ဝတ္ျပဳဖို႔ ဘုရားေက်ာင္းေတာင္ မ႐ွိခဲ့ဘူး-တဲ့၊ အဲဒီလို အေျခအေနမွာ အဲဒီသူႂကြယ္က ဒီေတာင္ကုန္းေလးေပၚမွာ ေျမတစ္ကြက္ ဝယ္၊ ဘုရားေက်ာင္းေဆာက္ၿပီး လွဴလိုက္တယ္၊ အဲဒီ ဘုရားေက်ာင္းမွာ သူလက္ထပ္ဖို႔ အဆင္ေျပသြားသလို တျခား ႐ု႐ွား ေတြအတြက္လည္း ဘုရားေက်ာင္း ႐ွိၿပီးသား ျဖစ္သြားခဲ့တယ္...၊

Darmstadt ၿမိဳ႕မွာ အေမရိကန္ စစ္စခန္း တစ္ခုကိုလည္း ေတြ႔လိုက္ေသးတယ္၊ ဒီၿမိဳ႕ဟာ ဂ်ာမနီက အျခားေသာ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာလိုပဲ အေမရိကန္ စစ္စခန္းခ်ရာ ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ စစ္အေၾကာင္း ေတြးေနမိရင္းနဲ႔ အိမ္႐ွင္ကို က်ေနာ္က ေမးၾကည့္ျဖစ္တယ္၊ 'ဂ်ာမနီကို ၿဗိတိသွ် တပ္ေတြ၊ အေမရိကန္ တပ္ေတြ၊ ဝင္လာၿပီး ဗံုးႀကဲ၊ အခုလို စစ္အေျခစိုက္ စခန္းေတြ ဖြင့္ၾကတာကို ခင္ဗ်ား မိဘေတြ၊ ခင္ဗ်ား မိဘရဲ႕ မ်ိဳးဆက္က လူႀကီးေတြ ဘယ္လိုမ်ား ျမင္ၾကလဲ' လို႔...၊ သူက ျပန္ေျဖပါတယ္၊ သူ႔အေဖနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ အျခားေသာ လူအားလံုး နည္းတူ ဗံုးႀကဲခံရတာကို စိတ္ထိခိုက္ ရေပမယ့္ တဖက္ကလည္း အေမရိကန္ တပ္ေတြကို ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္-တဲ့၊ တဖက္မွာ လူမ်ိဳးႀကီးဝါဒ ထူေထာင္လိုတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေၾကာင့္ စစ္ပန္း ေနၾကသလို တဖက္ကလည္း ႐ု႐ွားက ဝါးၿမိဳမယ့္ အႏၲရာယ္ကလည္း မေသးလွဘူး၊ အဲဒီလို အေနအထားမွာ ဒီလိုနည္းနဲ႔ စစ္ကို အဆံုးသတ္လိုက္ရတာ ဝမ္းနည္းရေပမယ့္ ေျဖသာပါတယ္-တဲ့၊ ဟုတ္ပါ တယ္၊ က်ေနာ္တို႔ မ်ိဳးဆက္က ဂ်ာမန္လူငယ္ေတြ အေနနဲ႔ မသိသာလွ ေပမယ့္ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ လက္က်န္ က်ေနာ့္မိဘေတြ အ႐ြယ္ ဂ်ာမန္သက္ႀကီးပိုင္းေတြ ဆိုရင္ အခုထက္ထိကို တျခားလူမ်ိဳး ေတြရဲ႕ အျမင္ေစာင္းတာ ခံရတုန္းပါပဲ၊ ျမန္မာျပည္မွာ ျပင္သစ္ အဖိုးအဖြားေတြ၊ ဘယ္လ္ဂ်ီယံ အဖိုးအဖြားေတြနဲ႔ က်ေနာ္ ခရီးေတြ သြားခဲ့တုန္းက စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ ဂ်ာမန္ အဖိုးအဖြားေတြ ႐ွိတဲ့ စားပြဲနဲ႔ အေဝးဆံုးမွာ ထိုင္တာ၊ ဂ်ာမန္ေတြ ႐ွိတဲ့ ပုဂံက ဘုရားေပၚ မတက္ဘဲ တျခားေနရာကေန ေနဝင္ခ်ိန္ကို ၾကည့္တာ၊ အစ႐ွိသျဖင့္ ႀကံဳခဲ့ဖူးတယ္၊ အစြန္းေရာက္လြန္းတဲ့ လူတစ္စုရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈေအာက္မွာ တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုး အျပင္ တိုင္းသူျပည္သား ေတြရဲ႕ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ က်ိဳးေၾကခဲ့ရတာ ေတြးၾကည့္ရင္ သင္ခန္းစာ ယူစရာေတြ အမ်ားႀကီး ပါပဲ၊ စစ္ရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးကို ေတြးေနမိတဲ့ က်ေနာ့္စိတ္ ေတြဟာ ေအာ္သိုေဒါ့ခ္စ္ ဘုရားေက်ာင္းေလးထက္က ေကာင္းကင္လိုပဲ အံု႔မႈိုင္းၿပီး ေလးလံ ပိက်ေနခဲ့တယ္...၊


Photobucket

အဲဒီေတာင္ကုန္းနဲ႔ မနီးမေဝးက ၿခံႀကီးတစ္ခုဆီကို က်ေနာ္တို႔ လမ္းေလွ်ာက္သြားၾကတယ္၊ ဒါက အဲဒီၿခံထဲကို လာလည္တဲ့သူေတြ အနားယူ၊ စာထိုင္ဖတ္ဖို႔ လုပ္ေပးထားတာပါ၊ လက္႐ွိ ပိုင္႐ွင္က ဒီၿခံကို အေမြရခဲ့တာလို႔ ဆိုတယ္၊ သူ႔ၿခံကို အပန္းေျဖစရာ လုပ္ထားေပမယ့္ သဘာဝတရားကိုလည္း မျပဳျပင္ခ်င္လို႔ ၿခံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္းေတြကို ဒီအတိုင္း ထား,ထားတယ္၊


Photobucket

လူသြားလမ္းရဲ႕ ေဘးဖက္ေတြမွာ သစ္ပင္၊ သစ္ကိုင္းေတြက ဒီလိုပဲ ထုိးထိုးေထာင္ေထာင္ ႐ွိေနၾကတယ္၊ သူက ျမက္ရိတ္စက္နဲ႔ အညီအညာ ရိတ္ထားတဲ့ ျမက္ခင္းေတြ၊ အလွစိုက္ ပန္းေတြအစား သူ႔ၿခံကို သဘာဝထဲက အ႐ွိတရား ထဲမွာ ဒီအတိုင္း ထားခ်င္ပံုပါပဲ၊ ဟိုနားဒီနားမွာ ထိုင္ခံုေလးေတြအျပင္ စာအုပ္ေတြပါ ခ်ထားေပးတယ္၊ စာအုပ္ အမ်ားစုက ဂ်ာမန္ဘာသာနဲ႔ ေရးထားတဲ့ ဂမၻီရ၊ ထြက္ရပ္လမ္း က်င့္စဥ္ စတာေတြ အေၾကာင္းပါ၊ ၿခံ႐ွင္က သူ႔ၿခံကို Vortex garden လို႔ အမည္ေပးထားတယ္၊ ဒီကေန႔ လူေတြ ေျပာေနၾကတဲ့ alternative-thinking ေတြနဲ႔အတူ Nudist, Feminist, Dadaist, Freemasons, Self-seekers စတဲ့ ဝါဒီေတြရဲ႕ အိမ္မက္ကမာၻကေန သူ႔ၿခံဟာ ေပါက္ဖြား လာခဲ့တယ္လို႔ လက္ကမ္းစာေစာင္မွာ ေရးထားတယ္၊ Vortex garden ဆိုတဲ့အတိုင္း လူသြားလမ္းက ေက်ာက္ျပားေတြကို ၾကက္ဥပံုနဲ႔ အဝိုင္းေတြပဲ ခင္းထားပါတယ္၊


Photobucket

ၿခံ႐ွင္ဟာ စက္ဝိုင္းေတြရဲ႕ အဆံုးအစမဲ့ 'အား' ကို စိတ္ဝင္စားပံုပဲလို႔ က်ေနာ္ ေကာက္ခ်က္ခ် မိတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ၿခံထဲမွာ အခုလို ေရတံခြန္ ပန္းပုမ်ိဳး ၂ ခုလည္း ေတြ႔တယ္၊ အဆင့္တိုင္း, အဆင့္တိုင္းမွာ ေက်ာက္ခြက္ေတြကို အဆံုးမဲ့ Infinity သေကၤတ ပံုသ႑န္ ထြင္းထားတယ္၊ စဥ္ဆက္မျပတ္ စီးေနတဲ့ ေရဟာ အခုလို အဆံုးမဲ့ သေကၤတထဲ ဝင္ေရာက္သြားတဲ့ အခါ ေရရဲ႕ လားရာဟာ ဘယ္၊ ညာ ခြဲသြားၿပီးမွ တပတ္ျပန္လည္ၿပီး ေအာက္အဆင့္ကို ဆက္စီးတယ္၊ အဲဒီလို လားရာေျပာင္းၿပီး စက္ဝိုင္းပံုစံ စီးတဲ့အခါ မျမင္ရတဲ့ အားတစ္ခု ျဖစ္လာတယ္လို႔ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ဗိသုကာ ပညာ႐ွင္က ႐ွင္းျပထားတယ္၊ ၿခံ႐ွင္ရဲ႕ စိတ္ကူးနဲ႔ တင္ျပထားတာေတြကို အႏုပညာ ႐ွဳေထာင့္ သက္သက္ကပဲ က်ေနာ္ ၾကည့္ခဲ့တယ္၊ ဒါ့ထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး ဝါဒေတြ၊ ဂမၻီရ က်င့္စဥ္၊ ထြက္ရပ္လမ္း စတာေတြကို ေဆြးေႏြးဖို႔ က်ေနာ့္မွာ စိတ္ကူးမ႐ွိ ပါဘူး...၊


Photobucket

တေနရာမွာေတာ့ စဥ့္နဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ၾကက္မႀကီးေတြ သြားေတြ႔တယ္၊ ေျခနင္းေက်ာက္ျပား ကလည္း ၾကက္ဥပံုစံ၊ ဒီမွာလည္း ၾကက္မေတြ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္လူက ၾကက္ဥနဲ႔ၾကက္မ ဘယ္ဟာအရင္လဲ ဆိုတဲ့ ျပႆနာကို ကိုင္တြယ္ခ်င္ေန ပံုပဲလို႔ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲ ခပ္ေနာက္ ေနာက္ ေတြးလိုက္မိ ေသးတယ္..၊ း)

ၿခံထဲက ျပန္ထြက္လာေတာ့ မြန္းလြဲပိုင္းေတာင္ ႐ွိေနခဲ့ၿပီ၊ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္တဲ့အခါ အဲဒီၿမိဳ႕ရဲ႕ ေကာ္ဖီဆိုင္ေတြမွာ ထုိင္ၿပီး ၿမိဳ႕ကို ခံစားရတာ က်ေနာ္ ႀကိဳက္သလို အဲဒီၿမိဳ႕မွာ ျပတိုက္လိုဟာမ်ိဳး ႐ွိေနခဲ့ရင္လည္း ျပတိုက္ေတြမွာ စိမ္ေျပနေျပ လိုက္ၾကည့္ရတာ ဝါသနာ ပါ,ပါတယ္၊ အထူးသျဖင့္ အခုလို ရာသီဥတုက အံု႔မႈိင္းေနတဲ့ ေန႔မ်ိဳးေတြ မွာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ေကာ္ဖီဆိုင္မွာလည္း တေမ့တေမာ မထိုင္ခ်င္၊ ျပတိုက္ေတြကိုလည္း စိတ္ဝင္စားရ ေကာင္းမွန္း မသိေသးတဲ့ ၄ ႏွစ္အ႐ြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္ ေဘးမွာ ပါလာတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာေတာ့ မိႈင္းညိဳ႕ေလးလံတဲ့ ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ က်ေနာ္တို႔အတြက္ လုပ္စရာက တစ္ခုပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္၊ အဲဒါက ေရပူစမ္း စပါး (Spa) ကို သြားဖို႔ပါပဲ၊ ေအာက္က ပံုကေတာ့ Darmstadt ၿမိဳ႕က စပါး အေဆာက္အဦးပါ၊


Photobucket

ဒီအေဆာက္အဦး ေ႐ွ႕မွာ စက္ဘီးရပ္လိုက္ ၿပီးတဲ့အထိ ဒါဟာ စပါး အေဆာက္အဦးပါလို႔ က်ေနာ္ မရိပ္မိေသးဘူး၊ သူ႔ရဲ႕ ဗိသုကာပံုစံ အရ က်ေနာ္က ဒါဟာ ဘူတာ႐ံု၊ ဒါမွမဟုတ္ ၿမိဳ႕နယ္ခန္းမ တခုခုပဲလို႔ ထင္ေနမိတာကိုး၊ ဒီအေဆာက္အဦးဟာ ဒုတိယ ကမာၻစစ္အတြင္းက ျပားျပားဝပ္သြား ခဲ့တယ္၊ ၿမိဳ႕ကို ျပန္ထူေထာင္ၿပီး အေတာ္အတန္ အေျခက်ၿပီ ဆိုမွ ရန္ပံုေငြ႐ွာၿပီး ဒီ စပါးအေဆာက္အဦးကို ျပန္ေဆာက္ခဲ့ ၾကတာလို႔ ဆိုတယ္၊ ေ႐ွးလက္ရာ အတိုင္း ျပန္ေဆာက္ထားၿပီးေတာ့ မႏွစ္ကမွ ဖြင့္တာလို႔ သိရပါတယ္၊


Photobucket

စပါး အထဲက ျမင္ကြင္းကို သေဘာက်လို႔ ေရကန္ထဲက တက္လာၿပီးမွ ကင္မရာ အျမန္ေျပးယူၿပီး တေခါက္ ျပန္လာ႐ိုက္ထားတာ..၊ က်ေနာ္ေနတဲ့ အရပ္က စပါးေတြက ေခတ္မီပံုသ႑န္ အေဆာက္အဦးေတြမို႔ အခုလို ေပါင္းမိုးခံုး၊ မ်က္ႏွာၾကက္ အျမင့္ႀကီးနဲ႔ စပါးကို သေဘာက်သြားတယ္၊ မသိရင္ ကပြဲခန္းမလိုလို ဘာလိုလို၊ တနလၤာေန႔မို႔လား မသိဘူး၊ လူေတြ ႐ွင္းေနတယ္..၊


Photobucket

အဲဒီက ျပန္ထြက္လာေတာ့ လူေတြလည္း ဗိုက္ဆာ၊ ေရငတ္ ျဖစ္ကုန္ၿပီေပါ့၊ ဒါနဲ႔ပဲ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္က ေကာ္ဖီဆိုင္ကို ျပန္သြားၾကတယ္၊ အဂၤလိပ္ လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ခ်ိန္မွာ ျမန္မာလူမ်ိဳး က်ေနာ္က ဂ်ာမန္ဘီယာကို မွာေသာက္ခဲ့တယ္..၊ း)


Photobucket

ဆိုင္က မနက္က ျဖတ္ခဲ့တဲ့ ရင္ျပင္ေပၚမွာ ပါပဲ၊ စေနလို ေန႔မ်ိဳးေတြမွာေတာ့ ဒီရင္ျပင္ေပၚမွာ ေစ်းတန္းကေလးေတြ ႐ွိတတ္ပါတယ္၊ အစိမ္းေရာင္နဲ႔ လွည္းကေလးက က်ေနာ့္စက္ဘီးမွာ ဆြဲတဲ့ သားရဲ႕ လွည္းကေလးပါ၊ ဒီမွာ အခုလို စက္ဘီးနဲ႔ လည္ျဖစ္မွာကို ႀကိဳသိလို႔ အိမ္ကေန အဲဒီ လွည္းကေလးကို တပါတည္း ယူလာခဲ့လိုက္တယ္၊ က်ေနာ္က ေလထန္ထန္၊ မိုးဖြဲဖြဲမွာ အားစိုက္နင္းေနရ သေလာက္ သားကေတာ့ အဲဒီ လွည္းကေလးထဲမွာ မိုးလံုေလလံု ဇိမ္က်လို႔...၊ ဆိုေတာ့လည္း ေမာေတာ့ ေမာတာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ မေမာဘူးလို႔ပဲ ေတြးရတာေပါ့ေလ...။ း)

(ဆက္ပါဦးမယ္၊ သိပ္ မက်န္ေတာ့ပါဘူး ^_^)


ညီလင္းသစ္
၂၀ ေအာက္တိုဘာ၊ ၂၀၁၁

14 October 2011

အန္ဂယ္လာရဲ႕ တိုင္းျပည္သို႔ (၂) - အခ်ပ္ပို


အမွန္က မူလ စီစဥ္ထားတဲ့ ခရီးသြား စီးရီးစ္ထဲမွာ ဒီပို႔စ္ မပါ,ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ပို႔စ္မွာ ေပးသြားၾကတဲ့ ကြန္မန္႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေတာင္းဆိုၾကတာနဲ႔ က်ေနာ္လည္း သားရဲ႕ပံုကို တင္လိုက္ပါတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီပို႔စ္ဟာ အခ်ပ္ပိုလို႔ပဲ ဆိုၾကပါစို႔ရဲ႕..၊ း)


Photobucket


ဒီမွာသူက ထြန္ျခစ္ ကိုင္ထားေပမယ့္ ဘာမွ ဟုတ္တိပတ္တိ လုပ္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကေလးတို႔ သဘာဝ ေျမႀကီးေတြနဲ႔ ေဆာ့တာက ခပ္မ်ားမ်ားရယ္..၊ ဘာပဲေျပာေျပာ က်ေနာ္ ၄ ႏွစ္သား အ႐ြယ္ တုန္းကေတာ့ အာလူးေတြ မတူးဖူးတာ၊ မုန္လာဥေတြ မႏႈတ္ဖူးေသးတာ ေသခ်ာတယ္၊ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကေလးတိုင္းကို သဘာဝ တရားနဲ႔ နီးစပ္ေစခ်င္ ၿပီးေတာ့ သဘာဝ အလွေတြကို ခံစားတတ္သူ၊ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ကို တန္ဖိုးထား တတ္သူေလးေတြ ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္...။ ။


ညီလင္းသစ္
၁၄ ေအာက္တိုဘာ၊ ၂၀၁၁

06 October 2011

အန္ဂယ္လာရဲ႕ တိုင္းျပည္သို႔ (၂)


ေနာက္တေန႔ မနက္က်ေတာ့ အိမ္႐ွင္လင္မယားနဲ႔ မနက္စာစားရင္း ဘာေတြလုပ္ၾကမလဲလို႔ တိုင္ပင္ၾကတယ္၊ က်ေနာ္တို႔က လူႀကီး ေလးေယာက္နဲ႔ ကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနလို႔ အစီအစဥ္ကို မွ်မွ်တတ ျဖစ္ေအာင္ ဆြဲၾကတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ၄ ႏွစ္အ႐ြယ္ သားက One for all ဆိုတာကို နားလည္မွာ မဟုတ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ လူႀကီးေတြကပဲ သူ႔အတြက္ All for one လုပ္ရင္း တေန႔တာကို စတင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ လိုက္တယ္၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ All for one က တျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ Darmstadt ၿမိဳ႕က တိရိစာၦန္႐ံုေလးကို ပထမဦးဆံုး သြားလည္ဖို႔ ပါပဲ၊

တိရိစာၦန္႐ံုေလးက ခပ္ေသးေသးပါ၊ ေႁမြေတြ၊ ကင္းေတြ၊ ပင့္ကူေတြထားတဲ့ vivarium တစ္ခုရယ္၊ ငါးေတြ၊ ဖားေတြ စတဲ့ ေရေန သတၱဝါေတြ ထားတဲ့ aquarium တစ္ခုရယ္..၊ ၿပီးေတာ့ ေမ်ာက္ကေလး၊ သမင္ကေလး စတဲ့ အေကာင္ငယ္ေလးေတြ ထားတဲ့ ၿခံတခ်ိဳ႕ရယ္.. ဒါေလာက္ပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ကေလးေတြအတြက္ကေတာ့ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ေနရာတစ္ခုပါ၊ က်ေနာ့္တဦးတည္း အေနနဲ႔ ဆိုရင္ ေလွာင္အိမ္ေတြထဲမွာ ပိတ္ေလွာင္ထားတဲ့ တိရိစာၦန္ေတြကို မျမင္ခ်င္ပါဘူး၊ အထူးသျဖင့္ သဘာဝ အတိုင္းဆို က်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႔ ေနတတ္တဲ့ အေကာင္မ်ိဳးေတြ မစို႔မပို႔ ေနရာေလးေတြမွာ က်ဥ္းက်ပ္ေနတာ ျမင္ရတိုင္း စိတ္မေကာင္းပါဘူး၊ ဒါကလည္း အ႐ြယ္ေရာက္လာၿပီးမွ ျဖစ္လာတဲ့ ေယဘုယ် အျမင္ပါ၊ ကေလးဘဝတုန္းကေတာ့ တိရိစာၦန္႐ံုဟာ ေပ်ာ္စရာပဲေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ တဖက္က ျပန္ၾကည့္ေတာ့လည္း လူေတြ စီမံဖန္တီးထားတဲ့ ဝန္းက်င္မွာ တိရိစာၦန္ေတြ ပိုၿပီးအသက္႐ွည္တာ သိရလို႔ စိတ္သက္သာရာ ရႏိုင္တာပါပဲ၊ အထူးသျဖင့္ ႐ွားပါးမ်ိဳးစိတ္ေတြ ဆိုရင္ အခုလို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္ၿပီး မ်ိဳးမတံုးေအာင္ ကာကြယ္ထားတာဟာ လုပ္သင့္တဲ့ လုပ္ရပ္ပါပဲ၊ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ တိရိစာၦန္ေတြကို သူ႔သဘာဝအတိုင္း လႊတ္ထားၿပီး လူက အေဝးကေန ေစာင့္ေ႐ွာက္၊ မွတ္တမ္း တင္ၾကတဲ့ ဆာဖာရီလိုမ်ိဳး အေနအထားပါ၊ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုလုပ္ဖို႔က ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းခ၊ ေနရာ အက်ယ္အဝန္းအျပင္ တျခား ႀကီးမားတဲ့ အကန္႔အသတ္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးမို႔ သိပ္ေတာ့ မလြယ္ပါဘူး၊


Photobucket

တိရိစာၦန္႐ံုမွာ က်ေနာ္ ဓါတ္ပံုေတြ အမ်ားႀကီး မ႐ိုက္ျဖစ္ပါဘူး၊ အေပၚမွာ ေရးထားသလို အျပည့္အဝ သက္ေသာင့္သက္သာ မ႐ွိတဲ့ စိတ္အေျခခံနဲ႔ မို႔လား မသိပါဘူး၊ ကင္မရာကို မ်က္ႏွာေ႐ွ႕ ဆြဲကပ္လိုက္ဖို႔ လက္ေတြက ေလးေနခဲ့တယ္၊ အဲဒီလို အေျခအေနမွာ ဒီျမင္းက်ား တစ္ေကာင္က က်ေနာ့္အေ႐ွ႕မွာ အၾကာႀကီး ျမက္လာစားတယ္၊ ျမင္းက်ားရဲ႕ ကိုယ္ေပၚက အစင္းေတြက က်ေနာ့္ကို ဖမ္းစားလိုက္တယ္၊ ျမင္းက်ားေတြရဲ႕ ကိုယ္ခႏၶာေပၚက အျဖဴနဲ႔ အနက္စင္းေတြက လူေတြရဲ႕ လက္ေဗြရာ လိုပါပဲ၊ တစ္ေကာင္စီမွာ သီးသန္႔ဒီဇိုင္း တစ္ခုစီ ႐ွိၾက ၿပီးေတာ့ တစ္ေကာင္နဲ႔ တစ္ေကာင္ဟာလည္း မတူၾကပါဘူး၊ ရာဇဝတ္မႈ က်ဴးလြန္တဲ့ ျမင္းက်ားသာ ႐ွိခဲ့ရင္ေတာ့ ဥပေဒ ဘက္ေတာ္သား ျမင္းက်ားရဲေတြဟာ ဒီအစင္းက်ား ေတြကို အေျခခံၿပီး အမႈကို စံုစမ္းေဖာ္ထုတ္ၾကမွာ အေသအခ်ာပါ၊ း) က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက ၾကားဖူးေနတဲ့ ေမးခြန္းေလး တစ္ခု႐ွိပါတယ္၊ အားလံုးလည္း ေမးဖူးၾက မွာပါ၊ အဲဒါက ျမင္းက်ားဟာ အျဖဴေပၚမွာ အနက္စင္းလား? အနက္ ေပၚမွာ အျဖဴစင္းလား? ဆိုတာပါ၊ အရင္တုန္းကေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ျမင္းက်ားရဲ႕ ေအာက္ခံအေရာင္ဟာ အျဖဴျဖစ္ၿပီးေတာ့ အဲဒီ အေပၚမွာ အနက္စင္းေတြ ႐ွိေနတာလို႔ ထင္ခဲ့ၾကပါတယ္၊ တခ်ိဳ႕ျမင္းက်ားေတြရဲ႕ ဝမ္းဗိုက္က အျဖဴေရာင္သက္သက္ပဲ ႐ွိေနတာကိုး၊ ဒါေပမယ့္ မ်ိဳး႐ိုးဗီဇကို ေလ့လာၾကတဲ့ အခါမွာေတာ့ ျမင္းက်ားရဲ႕ အေရာင္ဒီဇိုင္း pattern ဖြဲ႔စည္းပံုဟာ သေႏၶသား ဘဝမွာ ကတည္းက စ,တယ္လို႔ သိလာၾကတယ္၊ သေႏၶသား ဘဝရဲ႕ pigment activation ဆိုတဲ့ အဆင့္မွာ စၿပီး ျဖစ္ေပၚတဲ့ မူလအေရာင္က အနက္ေရာင္ပါ၊ အဲဒီမွာ ျမင္က်ားရဲ႕ ဗီဇက selective pigmentation ျဖစ္လို႔ အနက္ေရာင္ က်န္ခဲ့တဲ့ ေနရာေတြဟာ အျဖဴအစင္းက်ားေတြ ျဖစ္လာခဲ့တာပါ၊

ျမင္းက်ားဟာ သူနဲ႔ တမိသားစုထဲ ျဖစ္တဲ့ ျမင္းေလာက္ မျမန္ေပမယ့္ ခံႏိုင္ရည္ အလြန္႐ွိတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ ျမင္းက်ားေတြကို ျမင္းေတြလိုပဲ အိမ္ေမြးတိရိစာၦန္ လုပ္ဖို႔ လူေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳး ႀကိဳးစားခဲ့ၾကဖူး ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ျမင္းက်ားေတြဟာ ျမင္းေတြလို စိတ္မတည္ၿငိမ္တဲ့ အျပင္ stress မ်ားလာရင္လည္း အေၾကာက္လြန္ၿပီး လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္တတ္လို႔ ကိုင္တြယ္ရ ခက္ခဲပါတယ္၊ ဒါ႐ိုက္တာတစ္ေယာက္ (Steven Spielberg လို႔ထင္တာပဲ) က သူ႔ရဲ႕ ဇတ္ဝင္ခန္းတစ္ခု အတြက္ ျမင္းက်ားကို သင္ေပးဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္ ဘယ္လိုမွ သင္မရလို႔ ေနာက္ဆံုးမွာ ျမင္းအျဖဴကိုပဲ ေဆးအနက္ၾကား မႈတ္ၿပီး သံုးလိုက္ရတယ္လို႔ တခါတုန္းက ဖတ္ဖူးတယ္၊ အ႐ိုင္းဆန္တဲ့ ျမင္းက်ားကို သင္လို႔မရေပမယ့္ ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ ကားေတြ တဝီဝီၾကားက zebra crossing လို႔ေခၚတဲ့ မ်ဥ္းက်ား ေပၚမွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ႀကိဳက္သေလာက္ ကူးလူး၊ ျဖတ္သန္းလို႔ ရသားပဲ မဟုတ္လား...၊


Photobucket

ဒီဟာကေတာ့ အဲဒီမွာ ႐ိုက္ျဖစ္တဲ့ ႐ွား႐ွားပါးပါး ေနာက္တစ္ပံုပါပဲ၊ ဒီကမာၻလိပ္ေတြရဲ႕ မူလဇာတိက ပစိဖိတ္ သမုဒၵရာထဲက ဂါလာပါးေဂါ႔စ္ (Galàpagos) ကြ်န္းစုေတြက ျဖစ္ပါတယ္၊ အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးတဲ့ တခ်ိဳ႕အေကာင္ေတြဆို ကီလို ၄၀၀ ေက်ာ္ (ေပါင္ ၈၈၀ ခန္႔) အထိ ႐ွိႏိုင္ ၿပီးေတာ့ အသက္အားျဖင့္လည္း ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀-၁၅၀ ေလာက္အထိ ႐ွည္ၾကတယ္၊ ကမာၻ႔အႀကီးဆံုး လိပ္မ်ိဳးႏြယ္ ပါပဲ၊ သူတို႔ဇာတိ သဲေသာင္ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ သဲမြမြ ခင္းေပးထားပါတယ္၊ က်ေနာ္ အေတာ္ၾကာၾကာ ရပ္ၾကည့္ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာလည္း ထံုးစံအတိုင္း ေႏွးတိေႏွးေကြး ပါပဲ၊ လိပ္ေတြကို ၾကည့္ရတာ တမ်ိဳးေတာ့ ေကာင္းပါတယ္၊ ကိုယ္ပါ သူတို႔နဲ႔ ေရာေယာင္ၿပီး ငုတ္တုတ္ေမ့သြားလို႔ အင္မတန္ stress နည္းတယ္..၊ း)


Photobucket

တိရိစာၦန္႐ံုကေန ျပန္ထြက္လာေတာ့ မြန္းလြဲစ, ျပဳၿပီ၊ အိမ္႐ွင္ လင္မယားက သူတို႔ဝယ္လိုက္တဲ့ အိမ္ကို လိုက္ျပခ်င္တာနဲ႔ Darmstadt ၿမိဳ႕စြန္မွာ ႐ွိတဲ့ အေပၚဓါတ္ပံုထဲက ႐ြာေလးတစ္ခုဆီကို က်ေနာ္တို႔ လာခဲ့ၾကတယ္၊ အိမ္က ေ႐ွးေဟာင္းအိမ္ဆိုေတာ့ အေတာ္ေလး ေဟာင္းႏြမ္း၊ ယိုယြင္းေနပါၿပီ၊ ဓါတ္ပံုထဲက အနီေရာင္ ထုပ္တန္းေတြနဲ႔ အိမ္ပါပဲ၊ အဲဒီတစ္အိမ္လံုးကို သူတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေပါင္းၿပီး ျပန္ေဆာက္ၾကမယ္ ဆိုပဲ၊ တိုင္သက္သက္ေလာက္ပဲ ခ်န္ထားၿပီး အခင္း၊ အကာ၊ အမိုး အားလံုးကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ေဆာက္သြားမယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ကို ႐ွင္း ျပတယ္၊ အိမ္ဒီဇိုင္းကေတာ့ ျပင္သစ္အေနာက္ဖက္၊ ေနာ္မန္ဒီ ကမ္းေျခဖက္ေတြမွာ အေတြ႔ရမ်ားတဲ့ အိမ္ေတြနဲ႔ ဆင္ပါတယ္၊ နံရံမွာ အလ်ားလိုက္၊ ေဒါင္လိုက္၊ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ ထုပ္တန္းေတြကို တမင္ေဖာ္ထားတဲ့ ပံုစံပါ၊ ႐ြာကေလး ကိုယ္၌ကေတာ့ အီတလီေတာင္ပိုင္းက ႐ြာ ေလးေတြနဲ႔ နည္းနည္းဆင္တယ္၊ အထူးသျဖင့္ ကားႏွစ္စင္း လြတ္တယ္ဆို႐ံု ေ႐ွာင္ႏိုင္တဲ့ လမ္းက်ဥ္းကေလးေတြပါ၊


Photobucket

အဲဒီအိမ္ကို ၾကည့္ၿပီး ႐ြာလယ္ဖက္ကို ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္၊ ႐ြာထဲမွာ ပြဲလုပ္ေနတာ ႀကံဳပါတယ္၊ တိမ္ညိဳ၊ တိမ္မည္းေတြ အံု႔ဆိုင္းၿပီး ပံုမွန္ထက္ ပိုေအးေနတဲ့ ရာသီဥတုေအာက္မွာ ႐ြာသားေတြက ေ႐ွး႐ိုးရာ ဝတ္စံုေတြနဲ႔ အကမပ်က္ပါဘူး၊ ဖိနပ္ေတြကို ၾကည့္,ၾကည့္ပါဦး၊ သစ္သားတံုးကို ထြင္းထားတဲ့ ေ႐ွးေခတ္ ခံုဖိနပ္ေတြနဲ႔ပါ၊ က်ေနာ္ရပ္ေနတဲ့ ေနာက္ဖက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ႐ိုးရာဂီတ တမ်ိဳးကို ေဆာင္းေဘာက္စ္ေတြနဲ႔ ဖြင့္ထားၿပီး ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲ ကေနၾကတယ္၊ ေကာက္ရိတ္သိမ္း အကတမ်ိဳးလို႔ ထင္ရတာပဲ၊ ၾကည့္ေနတဲ့ လူကလည္း ဘယ္ေလာက္မွ မ႐ွိ ပါဘူး၊ ကိုယ့္႐ြာသား အခ်င္းခ်င္းပဲ သိုင္းၾက၊ ဝိုင္းၾကတဲ့ပံု...၊ ျမန္မာျပည္ ေက်းလက္ေတြက ေတာအလွဴေတြကို က်ေနာ္ ျဖတ္ကနဲ စိတ္ေရာက္ သြားမိေသးတယ္၊


Photobucket

ခ်စ္စရာ ဒီစာေျခာက္႐ုပ္ေလးေၾကာင့္ ေကာက္ရိတ္သိမ္းပြဲလို႔ က်ေနာ္ ယူဆလိုက္တာပါ၊ လမ္းေပၚမွာ ေကာက္႐ိုးထံုးေတြ အျပင္ ေ႐ႊဖ႐ံု သီးေတြ၊ ေျပာင္းဖူးေတြ၊ ပန္းသီးေတြကိုလည္း အလွဆင္ထားတာကိုး..၊ စာေျခာက္႐ုပ္ရဲ႕ ေနာက္ခံ အနီက ကုန္တင္ကား နံရံပါ၊ ေရပိုက္ေခါင္းေတြ၊ လယ္ယာသံုး ေမာ္တာေတြ၊ ေရစုပ္စက္ေတြ လာေရာင္းတဲ့ ကား ျဖစ္ပါတယ္၊ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေတာ့ ၿခံထြက္ အသီးအႏွံေတြ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္နဲ႔ 'ပ်ားရည္စစ္စစ္ေတြ ရၿပီ' လို႔ ဆိုင္းဘုတ္ေရးထားတဲ့ ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ကို ေတြ႔မိတယ္၊ အညာေက်းလက္က ေတာဘုရားပြဲေတြမွာ လယ္ယာလုပ္ငန္းခြင္သံုး ပစၥည္းေတြ လာေရာင္းၾကတဲ့ ျမင္ကြင္းကို အမွတ္ရမိတယ္..၊


Photobucket

႐ြာကေလးက ျပန္ထြက္လာေတာ့ မိတ္ေဆြလင္မယားက သူတို႔ရဲ႕ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံကို ေခၚသြားတယ္၊ အေပၚ ဓါတ္ပံုထဲက စိုက္ခင္းပါပဲ၊ သူတို႔ လက္႐ွိေန,ေနတာက တိုက္ခန္းမွာဆိုေတာ့ အခုလို စိုက္ပ်ိဳးဖို႔အတြက္ ေျမကြက္ငွား ရပါတယ္၊ မီတာ ၁၈၀ ပတ္လည္ကို တစ္ႏွစ္စာ ယူ႐ို ၁၂၀ ေပးရတယ္၊ အဲဒီေျမေတြကို လယ္သမားတစ္ေယာက္က ပိုင္ပါတယ္၊ သူက ဒီမွာ ဘာမွမစိုက္မယ့္ အတူတူ စိုက္ခ်င္ပ်ိဳးခ်င္တဲ့ လူေတြကို အခုလို ျပန္ငွားတယ္၊ ေရေလာင္းဖို႔ အတြက္လည္း ေရတိုင္ကီပံုးေတြ ခ်ထားေပးတာ ေတြ႔ရတယ္၊


Photobucket

က်ေနာ္တို႔ လာတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္က စိုက္ခင္းၾကည့္ဖို႔အျပင္ မုန္လာဥလည္း ႏႈတ္ဖို႔ဆိုေတာ့ မုန္လာဥနီေတြ ႏႈတ္ၾကတယ္၊ သားမွာ မုန္လာဥႏႈတ္တမ္း ကစားနည္းတစ္ခု ႐ွိတယ္၊ သစ္သားျပားေပၚမွာ အေပါက္ေလးေတြ ေဖာက္ထားၿပီးေတာ့ သစ္သားမုန္လာဥေလးေတြ ထည့္ထားတယ္၊ အံစာတံုးကိုေခါက္၊ က်တဲ့ နံပါတ္အလိုက္ မုန္လာဥေတြ ေဖာ္ရတဲ့ ကစားနည္းပါ၊ အခုသူက လက္ေတြ႔မုန္လာဥ ႏႈတ္ရေတာ့ အေတာ္ေလးေပ်ာ္ၿပီး စိတ္႐ွိလက္႐ွိ လိုက္ဆြဲႏႈတ္ေနလို႔ မုန္လာပင္ေလးေတြပဲ ျပတ္ပါလာၿပီး မုန္လာဥက ေျမႀကီးထဲမွာ က်န္ခဲ့တယ္..၊


Photobucket

သူတို႔အားလံုး မုန္လာဥေတြ ႏႈတ္ေနခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ကေတာ့ ၿမိဳ႕ႀကီးသား လုပ္ေနတယ္၊ လက္ကို ေျမႀကီးေပမွာ စိုးလို႔ ဝင္မႏႈတ္ပါဘူး၊ း) အမွန္ေတာ့ ေျမႀကီးကိုင္လိုက္၊ ကင္မရာ ျပန္ကိုင္လိုက္ လုပ္ဖို႔ အဆင္မေျပလို႔ပါ၊ ဒါနဲ႔ အနီးတဝိုက္မွာ ဓါတ္ပံု ေလွ်ာက္႐ိုက္ေနလိုက္တယ္၊ အေပၚက ပံုထဲက ဖ႐ံုသီးေတြလို အသီးအႏွံေတြ လိုက္႐ွာရင္းေပါ့၊


Photobucket

မုန္လာဥၿပီးေတာ့ တခါ အာလူး ဆက္လာျပန္တယ္၊ သူက မူလအစီအစဥ္ထဲမွာ မပါဘူး၊ ဟိုေရာက္မွ အာလူးေတြလည္း ေဖာ္သင့္ေနၿပီဆိုၿပီး တပါတည္း တူးၾကျပန္ေရာ..၊ ဒီတခါ ေပါက္တူး၊ ငန္းျပား စတာေတြနဲ႔ ေဖာ္လို႔ သားကလည္း ပိုေတာင္ ေပ်ာ္ေနေသးတယ္၊ သူ႔ကိုယ္သူ ေတာင္သူဦးႀကီး တစ္ေယာက္လို႔ မွတ္ေနပံုပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ေပါက္တူးကို ခပ္ဆြဆြ ေပါက္ရမယ့္အစား အေပ်ာ္လြန္ၿပီး အားနဲ႔ေပါက္လို႔ သူ႔အာလူးေတြက ထက္ပိုင္းျပတ္ေတြ ျဖစ္ကုန္ေရာ..၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အာလူးဆိုတာ အပင္ေပၚမွာ သီးတာမဟုတ္ဘူးလို႔ ၄ ႏွစ္သားမွာ သူသိသြားရင္ ေတာ္ေလာက္ပါၿပီ၊ း)

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညစာကို အိမ္႐ွင္က အဲဒီစိုက္ခင္းထဲက ခူးလာတဲ့ အာလူး၊ ေဂၚဖီ၊ ပိန္း၊ စတာေတြ ေရာၿပီး ဟင္းခ်ိဳပ်စ္ပ်စ္ လုပ္ေကြ်းတယ္၊ ဆလပ္႐ြက္ေတြကိုေတာ့ အသုပ္,သုပ္လိုက္တယ္၊ အဲဒီရက္က စက္တင္ဘာလရဲ႕ အဆိုးဆံုး ရာသီဥတုလို႔ ေျပာရ ေလာက္ေအာင္ မႈန္မိႈင္းၿပီး အေတာ္လည္း ေအးေတာ့ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ၿခံထြက္ ဟင္းခ်ိဳဟာ စားပြဲေပၚမွာ 'ေမာင္က်န္ တတို႔' ဆိုၿပီး ပြဲ အေတာင္းခံရဆံုး ပါပဲ....။ ။

(ဆက္ပါဦးမယ္)


ညီလင္းသစ္
၅ ေအာက္တိုဘာ၊ ၂၀၁၁

03 October 2011

အန္ဂယ္လာရဲ႕ တိုင္းျပည္သို႔ (၁)


ၿပီးခဲ့တဲ့ တနလၤာေန႔က က်ေနာ္ေနတဲ့ ျပည္နယ္မွာ အစိုးရ႐ံုးပိတ္ရက္ပါ၊ အဲဒီ ႐ံုးပိတ္ရက္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့ တစ္ပတ္မွာ က်န္ေနတဲ့ ေလးရက္ကိုပါ ခြင့္ယူလိုက္တယ္၊ ခြင့္ ၄ ရက္ယူေပမယ့္ စေန၊ တနဂၤေႏြပါ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ၉ ရက္ျဖစ္သြားလို႔ တန္တယ္၊ ဒီႏွစ္အတြက္ ရတဲ့ ခြင့္ရက္ေတြထဲက ပထမဦးဆံုး ယူလိုက္ျခင္း ပါပဲ၊ တကယ္ေတာ့ စက္တင္ဘာလဟာ အားလပ္ရက္ေတြ ကုန္ဆံုးလို႔ ေက်ာင္းေတြျပန္ဖြင့္၊ ႐ံုးေတြျပန္တက္ၾကတဲ့ အခ်ိန္ပါ၊ အဲဒီလို သူမ်ားေတြ ျပန္လာခ်ိန္မွာမွ ကိုယ္က ခြင့္ယူၿပီး ထြက္သြားရတာလည္း တမ်ိဳးေကာင္းတာပဲ၊ ေနရာတိုင္းမွာ လူေတြ ႐ွင္းေနဖို႔က ေသခ်ာသေလာက္ ႐ွိတာကိုး..၊

အဲဒီခြင့္တစ္ပတ္မွာ အမ်ိဳးသမီး အဓိပတိ အန္ဂယ္လာမက္ကဲလ္ (Angela Merkel) ရဲ႕ တိုင္းျပည္ျဖစ္တဲ့ ဂ်ာမနီကို အလည္သြားျဖစ္ ပါတယ္၊ ဂ်ာမနီကို သြားတယ္ဆိုေပမယ့္ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ မိတ္ေဆြဇနီးေမာင္ႏွံ႐ွိတဲ့ Darmstadt ကိုပဲ သြားျဖစ္တာပါ၊ အဲဒီမွာ ႏွစ္ရက္သံုးရက္ ေနၿပီးမွ အျပန္မွာ Rust မွာ႐ွိတဲ့ Europa Park ကို ဝင္လည္ျဖစ္တယ္၊ လည္စရာေနရာမ်ားစြာ ႐ွိတဲ့ ဂ်ာမနီမွာ က်ေနာ္တို႔က အဲဒီ ၂ ေနရာပဲ ေရာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္ ဆိုပါစို႔၊ ႀကိဳတင္ၿပီး စကားခံထားခ်င္တာက ခရီးစဥ္က ေနရာႏွစ္ေနရာ ကြဲေနတဲ့ အေလ်ာက္ ဒီခရီးအေၾကာင္း ပို႔စ္ေတြကလည္း မလႊဲမေ႐ွာင္သာ ႏွစ္ပိုင္းသံုးပိုင္းေလာက္ ျဖစ္သြားမယ္ ထင္ပါတယ္၊ း)

က်ေနာ္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးကေန Darmstadt ကို ၄ နာရီခြဲ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ေမာင္းရပါတယ္၊ အိမ္ကေန ၂ နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ကားေမာင္းလိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလး ျဖစ္တဲ့ Basel ၿမိဳ႕ေလးကို ေရာက္ပါၿပီ၊ ဒီၿမိဳ႕ေလးက ျပင္သစ္၊ ဂ်ာမနီနဲ႔ ဆြစ္ဇာလန္ ၃ ႏိုင္ငံ ဆံုတဲ့ေနရာမွာ ႐ွိလို႔ အေနာက္ဖက္ကို ဆက္ေမာင္းရင္ ျပင္သစ္ပိုင္နက္ထဲ ေရာက္သလို ေျမာက္ဖက္ကို ဆက္သြားရင္ေတာ့ ဂ်ာမနီကို ေရာက္ပါတယ္၊ Basel ၿမိဳ႕ထဲကို မဝင္ခင္မွာ ဟိုင္းေဝးလမ္းက အပန္းေျဖစခန္းမွာ ခဏနားျဖစ္တယ္၊ ယာဥ္စည္းကမ္း လမ္းညႊန္ႀကီးၾကပ္ေရး အဖြဲ႔ေတြက ဟိုင္းေဝးမွာ ကားေမာင္းတဲ့အခါ ၂ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ေမာင္းၿပီးတိုင္း ၁၀ မိနစ္၊ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ အနားယူဖို႔ တိုက္တြန္းၾကေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ မဟုတ္ရင္ အာ႐ံုစူးစိုက္မႈ က်လာၿပီး ယာဥ္တိုက္မႈ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ပိုမ်ားတတ္တယ္၊ ခဏနားၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔က ေအာက္မွာ ျပထားတဲ့ ေျမပံုထဲကအတိုင္း ေျမာက္ဖက္စူးစူးကို ဆက္ေမာင္းလာခဲ့တယ္၊


Photobucket

ဂ်ာမနီရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ A5 ဟိုင္းေဝးလမ္းအတိုင္း တေျဖာင့္တည္း ပါပဲ၊ ဆြစ္ဇာလန္ကေတာ့ ေတာင္တန္းေတြ ေပါတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္လို႔ ဟိုင္းေဝးမွာေတာင္ လိႈဏ္ေခါင္းေတြထဲ ခဏခဏဝင္ရ၊ တံတားေတြ ေပၚျဖတ္ရနဲ႔ ႐ွိတတ္တယ္၊ ဒီမွာေတာ့ ျပန္႔ျပဴးညီညာၿပီး အေကြ႔အဝိုက္မ႐ွိ ပါဘူး၊ က်ေနာ္သိရသေလာက္ ဂ်ာမနီရဲ႕ အေဝးေျပး လမ္းေတြမွာ ေယဘုယ် အျမန္ႏႈန္း သတ္မွတ္ခ်က္လည္း မ႐ွိပါဘူး၊ ဟိုင္းေဝးလမ္းေတြ ဆံုတဲ့ေနရာ၊ ယာဥ္ေၾကာထူထပ္တဲ့ ေနရာ စတာေတြမွာ တစ္နာရီ ၁၂၀၊ ၁၃၀ ကီလိုမီတာ သတ္မွတ္တာမ်ိဳးက လြဲရင္ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံေတြမွာလို အၿမဲတမ္း လစ္မစ္ မ႐ွိပါဘူး၊ ဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႕ေတြက တစ္နာရီကို ကီလိုမီတာ ၁၆၀-၁၇၀၊ တခ်ိဳ႕ဆို ကီလိုမီတာ ၂၀၀ ေလာက္ အထိကို ေမာင္းၾကတယ္၊


Photobucket

အဲဒီလို တဝီးဝီး ေမာင္းေနၾကတဲ့ ကားေတြနဲ႔အတူ မ်ားျပားလွတဲ့ ကုန္တင္ကားေတြကလည္း ဒီ A5 အေဝးေျပး လမ္းေပၚမွာ ဥဒဟို သြားေနၾကတယ္၊ ဂ်ာမနီဟာ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ မ်ားလွတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္တာနဲ႔အညီ ႏိုင္ငံရဲ႕ ထြက္ကုန္ေတြကို ဥေရာပတခြင္ ဒီကုန္ကားႀကီးေတြကပဲ ပို႔ေပးေနတာပါ၊ ဟိုင္းေဝးရဲ႕ ညာဖက္ယာဥ္ေၾကာဟာ တန္းစီၿပီး သြားေနၾကတဲ့ ဒီလို ကုန္တင္ကားေတြနဲ႔ ျပည့္ေနေလ့ ႐ွိပါတယ္၊


Photobucket

ကီလိုမီတာ ၁၀၀ ဝန္းက်င္ေလာက္နဲ႔ သြားေနတဲ့ ကုန္ကားတန္းႀကီးကို ေက်ာ္ဖို႔ ကီလို ၁၄၀ ကေန ၁၈၀ ေလာက္ေမာင္းေနၾကတဲ့ ဘယ္ဖက္ယာဥ္ေၾကာကို ျမန္ျမန္ဆံုးျဖတ္၊ ျမန္ျမန္ဝင္မွ ရမွာပါ၊ တခါတေလ ယာဥ္ေၾကာမေျပာင္းခင္ ေနာက္ၾကည့္မွန္မွာ ကားတစ္စင္းက အေတာ္ေဝးေသးတယ္ ဆိုၿပီး ဝင္လိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေနာက္တခါ ျပန္ၾကည့္ေတာ့ အဲဒီကားက ကိုယ့္အေနာက္မွာ ကပ္ေနၿပီ၊ ၿပီးေတာ့ အဲဒီလို ကပ္ေန႐ံုတင္ အားမရဘဲ တခ်ိန္လံုး မီးေတာက္ၿပီး ဖိအားေပးေသးတယ္၊ အေ႐ွ႕ကေန ျမန္ျမန္ဖယ္စမ္းပါ ေပါ့ေလ၊ ဆိုေတာ့ ျမန္ျမန္ဆံုးျဖတ္၊ ရဲရဲဝင္၊ ရဲရဲထြက္ ပါပဲ၊ ၾကာၾကာေမာင္းရင္ F-16 တိုက္ေလယာဥ္ေတြ ေမာင္းဖို႔ ပိုင္ေလာ့ျဖစ္ႏိုင္ ေလာက္တယ္၊ း) ဒါေပမယ့္ ကားေတြက ေကာင္းၿပီး ေမာင္းသူေတြကလည္း သတိ႐ွိပံုပါပဲ၊ အ႐ွိန္သာ မ်ားေပမယ့္ စည္းကမ္းကို အတိအက် လိုက္နာလို႔ ပရမ္းပတာျဖစ္တဲ့၊ မႏိုင္မနင္းျဖစ္တဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္မိပါဘူး၊ ဒီအခ်က္ဟာ အီတလီရဲ႕ ယာဥ္ေမာင္းပံုနဲ႔ ကြာတဲ့အခ်က္ပါပဲ..၊ ကိုယ့္ေၾကာင့္ မိသားစုကို အႏၲရာယ္ မျဖစ္ေစႏိုင္တာ ေသခ်ာရင္၊ ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆို႔မႈ မျဖစ္ေစဖို႔ က်ေနာ္လည္း တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ကီလိုမီတာ ၁၆၀ ေလာက္အထိ ေမာင္းျဖစ္တယ္၊ ဂ်ာမနီရဲ႕ အေဝးေျပးလမ္းေပၚမွာ (တခ်ိဳ႕) ဂ်ာမန္ေတြလို ေမာင္းခဲ့တယ္..၊ း)

အဲဒီလို ေအးေအးေဆးေဆး ေမာင္းေနတုန္း Freiburg နဲ႔ Baden ရဲ႕ၾကားမွာ ဟိုင္းေဝးပိတ္ထားတာနဲ႔ သြားႀကံဳတယ္၊ ပံုမွန္ဆိုရင္ အေဝးေျပးလမ္းေတြကို လံုးဝပိတ္ေလ့ မ႐ွိၾကပါဘူး၊ အနည္းဆံုး ယာဥ္ေၾကာတစ္ခုေတာ့ ဖြင့္ေပးထားေလ့ ႐ွိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ လမ္းပိတ္တယ္ ဆိုေပမယ့္ ခပ္ေအးေအးပါပဲ၊ က်ေနာ္က GPS နဲ႔ေမာင္းေနတာ ဆိုေတာ့ သူငါ့ကို လမ္းျပန္႐ွာေပး လိမ့္မယ္ေပါ့၊ ဒါနဲ႔ ဆက္သြားလို႔ မရေတာ့တဲ့ A5 ကေန ထြက္လိုက္ရတယ္၊ အဲဒီမွာ ဇတ္လမ္းက စတာပါပဲ၊ GPS က က်ေနာ့္ကို A5 ေပၚပဲ ျပန္သြားခိုင္းတယ္၊ စမ္းတဝါးဝါးနဲ႔ ေတြ႔တဲ့ ျပည္နယ္လမ္းေပၚမွာ ေ႐ွ႕ဆက္ေမာင္းလည္း ဒီဟိုင္းေဝးကိုပဲ တခ်ိန္လံုး ျပန္ညႊန္ေနတယ္၊ ဆိုးတာက အေ႐ွ႕မွာ ေတြ႔ရမယ့္ ၿမိဳ႕ႀကီးျဖစ္တဲ့ Karlsruhe ရဲ႕လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္လည္း မေတြ႔မိဘူး၊ အဲဒီနားမွာ နာရီဝက္ေလာက္ လည္ေနၿပီးေတာ့မွ ေနာက္ဆံုးမွာ ဒီ A5 နဲ႔ခပ္ေဝးေဝးကို သြားမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္၊ အဲဒီမွာ Strasbourg သြားတဲ့ လမ္းကို ေတြ႔တယ္၊ ဒါနဲ႔ အဲဒီအတိုင္း လိုက္သြားေတာ့ ျပင္သစ္အပိုင္ Strasbourg ကို ေရာက္သြားတယ္၊ အဲဒီ Strasbourg ကမွ ပါရီသြားတဲ့ ဟိုင္းေဝးကို ယူလိုက္တယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ကိုေ႐ႊ GPS က သေဘာေပါက္သြားၿပီး ေနာက္ထပ္ ဟိုင္းေဝး လမ္းသစ္တစ္ခုကို ညႊန္ျပေပးတယ္၊ ခုနေမာင္းေနခဲ့တဲ့ A5 နဲ႔အၿပိဳင္ ျပင္သစ္ပိုင္နက္ထဲက လမ္းပါပဲ၊ အဲဒီကေန ေတာ္ေတာ္ေဝးေဝး ေမာင္းၿပီးမွ ညာဖက္ကို ျပန္ခ်ိဳးၿပီး ဂ်ာမနီထဲကို ျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္၊ လမ္းမွာ ရပ္တာနဲ႔ပါ ထည့္ေပါင္းလိုက္ရင္ စုစုေပါင္း ၆ နာရီေလာက္ ၾကာသြားတယ္၊ တကယ္ဆို ၄ နာရီခြဲေလာက္နဲ႔ ေရာက္ရမယ့္ ခရီးပါ၊ မိတ္ေဆြလင္မယားအိမ္ ႐ွိတဲ့ Darmstadt ကိုေရာက္ေတာ့ ညေနေတာင္ ေစာင္းေနၿပီ...၊

(ဆက္ပါဦးမယ္)


ညီလင္းသစ္
၃ ေအာက္တိုဘာ၊ ၂၀၁၁