22 August 2012

က်ေနာ္ႏွင့္ ကြန္ျပဴတာ (ဆိုေသာအရာ..)


ဟိုရက္ေတြတုန္းက က်ေနာ့္ကြန္ျပဴတာ ပ်က္သြားတယ္၊ ပ်က္သြားတယ္ဆိုတာက ႐ုတ္တရက္ႀကီး ဖြင့္မရေတာ့တာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကြန္ျပဴတာ စဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း Bios နဲ႔ ဝင္းဒိုးစ္ အၾကားမွာ ရပ္,ရပ္သြားတာ..၊ အမ်ားအားျဖင့္ ဝင္းဒိုးစ္တက္လာၿပီး စက္ထဲမွာ တပ္ထားတဲ့ antivirus တက္၊ အင္တာနက္ခ်ိတ္၊ ပ႐ိုဂရမ္ေတြ အားလံုး run ၿပီဆိုတဲ့ ခဏမွာပဲ စက္တစ္ခုလံုး freeze ျဖစ္သြားေရာ..၊ အဲဒါဆို ဘာဆိုဘာမွ လုပ္မရေတာ့ဘူး၊ ေမာက္စ္လည္း မလႈပ္ေတာ့သလို ကီးဘုတ္ short-cut ေတြလည္း သံုးမရေတာ့ဘူး၊ အဲဒီေတာ့ ကြန္ျပဴတာရဲ႕ ပါဝါခလုတ္ကို လက္နဲ႔ ၃ စကၠန္႔ေလာက္ ႏွိပ္ထားၿပီးေတာ့ ပိတ္ေပေရာ့ပဲ၊ ၿပီးေတာ့ ၅ စကၠန္႔ေလာက္ ခဏေစာင့္ၿပီးမွ တခါျပန္ဖြင့္..၊ အဲဒီေတာ့မွပဲ ရေတာ့တယ္၊

တကယ္ေတာ့ အဲဒီလို ျဖစ္ေနတာ နည္းနည္းေတာ့ ၾကာေနၿပီ၊ အနည္းဆံုး ေလးငါးလ ေလာက္ေတာ့ ႐ွိမလားပဲ၊ ဟိုးအစတုန္းကေတာ့ တစ္ပတ္ဆယ္ရက္ေလာက္မွ တစ္ခါေလာက္ျဖစ္ေလ့ ႐ွိတယ္၊ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သံုးေလးရက္တခါ ဆိုသလို ျဖစ္တာစိတ္လာတယ္၊ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ကြန္ျပဴတာဖြင့္တိုင္း ျဖစ္ေတာ့တာပဲဗ်၊ ဆိုေတာ့ က်ေနာ့္မွာ ကြန္ျပဴတာကို ေန႔တိုင္း ႏွစ္ခါ၊ ႏွစ္ခါ ဖြင့္ေနရတယ္၊ အဲဒါနဲ႔ ဒင္းေတာ့ တဆိတ္လြန္ေနၿပီ၊ ဆိုင္ပို႔မွပဲ ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး 'တစ္ထမ္း၊ တစ္႐ြက္ (Behind the picture)' ဆိုတဲ့ ပို႔စ္ေလး တင္ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔မွာပဲ သြားပို႔လိုက္တယ္၊ က်ေနာ့္ကြန္ျပဴတာက STEG ဆိုတဲ့ တံဆိပ္ပါ၊ အမွန္ေတာ့ အဲဒီ STEG ဆိုတာက ကြန္ျပဴတာ ကြ်မ္းက်င္သူေတြ စုၿပီး ဖြင့္ထားတဲ့ ကုမၸဏီနာမည္..၊ အစမွာ တျခားတံဆိပ္ ကြန္ျပဴတာေတြျပင္သလို ကြန္ျပဴတာနဲ႔ ဆက္စပ္ပစၥည္းေတြ ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ပါ၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူတို႔ရဲ႕ေစ်းကြက္လည္း က်ယ္ျပန္႔လာတာနဲ႔အမွ် STEG တံဆိပ္နဲ႔ ကြန္ျပဴတာေတြ ထုတ္လာတယ္၊ အဲဒီဆိုင္ကို က်ေနာ္သေဘာက်တာ တစ္ခုက သံုးမယ့္လူေတြရဲ႕ အတန္းအစားအလိုက္ ကြန္ျပဴတာေတြကို ထုတ္ထားတာပဲ၊ အိမ္သံုးသက္သက္ပဲဆို ကြန္ျပဴတာက အလယ္အလတ္စား ကြာလတီနဲ႔ ေစ်းကလည္း သင့္တဲ့ေစ်း၊ ဂိမ္းကစားမယ့္ ေမာင္ေတြအတြက္ဆို စြမ္းရည္ျမႇင့္ထားသလို ေစ်းကလည္း တစ္ေစ်း၊ က်ေနာ့္လို ဓါတ္ပံု၊ ဗီဒီယို တည္းျဖတ္တာေတြ လုပ္မယ့္သူေတြ အတြက္လည္း အရည္အေသြးတစ္မ်ိဳး ေစ်းတစ္မ်ိဳးနဲ႔...၊ က်ေနာ္ေနတဲ့ေနရာနဲ႔ မနီးမေဝးမွာ အဲဒီ STEG ဆိုင္ခြဲတစ္ဆိုင္ ႐ွိတာနဲ႔ မႏွစ္က ႏွစ္ဆန္းတုန္းက သြားဝယ္လိုက္တယ္၊ သူတို႔ရဲ႕ အေရာင္းဆိုင္တိုင္းမွာ ဆားဗစ္စင္တာပါ တြဲဖြင့္ထားလို႔ အခုအဲဒီဆိုင္ကိုပဲ ျပန္ပို႔္လိုက္တယ္၊



ဒါမတိုင္ခင္ တုန္းကေတာ့ က်ေနာ့္မွာ HP ကြန္ျပဴတာတစ္လံုး ႐ွိခဲ့ဖူးတယ္ဗ်၊ က်ေနာ့္ရဲ႕ ပထမဆံုး အိမ္သံုးကြန္ျပဴတာေပါ့၊ Desktop ပါပဲ၊ အဲဒီ HP နဲ႔ရခဲ့တဲ့ အေတြ႔အႀကံဳကေတာ့ က်ေနာ္လြယ္လြယ္နဲ႔ ေမ့မယ္မထင္ဘူး၊ ဝယ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္ အၾကာမွာ စက္က ပ်က္ပါေလေရာ..၊ HDD မွာ error ျပၿပီး ေကာင္းေကာင္း အလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး၊ အဲဒီမွာ ဇတ္လမ္းက စတာဗ်၊ ဝယ္ခဲ့တာက စူပါမားကက္မွာ ဆိုေတာ့ အဲဒီကိုပဲ ျပန္ပို႔ေတာ့ သူတို႔က ဝရမ္တီ ေတာင္းေရာ၊ က်ေနာ္က မူလဝရမ္တီ တစ္ႏွစ္ဆိုတာ လံုေလာက္ၿပီထင္ၿပီး extension ထပ္မလုပ္ထားေတာ့ အာမခံက မ႐ွိေတာ့ဘူး၊ ဒီေတာ့လည္း ေကာင္းၿပီ.. က်သင့္တာ ေပးပါ့မယ္ဆိုၿပီး ဆားဗစ္စင္တာကို ပို႔ခိုင္းရတယ္၊ အဲဒီလို ပို႔မယ့္အေရး စူပါမားကက္က ၃ ရက္ေလာက္ ေစာင့္ေနေသးတယ္၊ တခါ ဆားဗစ္စင္တာကလည္း ေတာင္တစ္ေနရာ၊ ေျမာက္တစ္ေနရာ..၊ အေဝးႀကီးက ၿမိဳ႕ေတြမွာ ျဖစ္တဲ့အျပင္ က်ေနာ္နဲ႔လည္း တိုက္႐ိုက္စကား မေျပာရဘူး၊ ဒီၾကားထဲ ပိုဆိုးတာက က်ေနာ့္ဆီမွာ reinstallation CD မ႐ွိတာပဲ၊ အဲဒီ HP ကြန္ျပဴတာဝယ္ေတာ့ အစပိုင္း ရက္ေတြမွာ reinstallation CD လုပ္မလားဆိုၿပီး မက္ေဆ့ခ်္ေလး တက္,တက္လာၿပီး ေမးေလ့႐ွိတယ္၊ HP ကြန္ျပဴတာေတြမွာ reinstallation disk မေပးဘဲနဲ႔ HDD ေပၚမွာ partition D အေနနဲ႔ recovery part ဆိုၿပီးပဲ လာေလ့႐ွိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္အတြက္ ပထမဦးဆံုး ကြန္ျပဴတာဆိုေတာ့ ဝယ္တုန္းက အဲဒီလို CD မ်ိဳး ပါမလာတာ သတိမထားမိသလို မက္ေဆ့ခ်္မွာ ေမးသလို လုပ္ထားရ ေကာင္းမွန္းလည္း မသိခဲ့ဘူး ဆိုပါေတာ့..၊ ဒါ့အျပင္ က်ေနာ္က ေ႐ႊ ဉာဏ္ေတာ္ စူးေရာက္စြာနဲ႔ေတြးတယ္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုလို partition D အေနနဲ႔ ထားတာက ပိုၿပီးစိတ္ခ်ရတယ္၊ တစ္ခုခုျဖစ္သည့္တုိင္ အနည္းဆံုးေတာ့ အဲဒီကိုအေရာက္သြားၿပီး reinstall ျပန္လုပ္ႏိုင္မွာပဲ ဆိုၿပီးေတာ့...၊

ခပ္တိုတို ေျပာရရင္ ဝရမ္တီလည္းမ႐ွိ၊ ဝင္းဒိုးစ္ျပန္ဆင္ဖို႔ တရားဝင္စီဒီလည္း မ႐ွိတဲ့ က်ေနာ့္ကို ဆားဗစ္စင္တာက အင္တင္တင္ လုပ္ေနပါေလေရာ၊ ဒါနဲ႔ပဲ ျပန္ေပးပါေတာ့ ဆိုၿပီး ကြန္ျပဴတာကို ျပန္ေတာင္းလိုက္ေတာ့တယ္၊ ၿပီးေတာ့မွ ျပင္သစ္မွာ႐ွိတဲ့ ဥေရာပတာဝန္ခံ HP ႐ံုးကို အက်ိဳးအေၾကာင္း ႐ွင္းျပ၊ ကြန္ျပဴတာေပၚက ဝင္းဒိုးစ္ရဲ႕ original tag နံပါတ္ေျပာၿပီး reinstallation CD တစ္ခ်ပ္လွမ္းေတာင္းရတယ္၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့၊ ဟိုက သေဘာေကာင္းစြာနဲ႔ လွမ္းပို႔ေပးတယ္၊ ဒါေတာင္ တစ္လခြဲေလာက္ ေစာင့္လိုက္ရတယ္၊ ဆိုေတာ့ ပ်က္တဲ့အခ်ိန္ကေန ျပန္ျပင္ၿပီးတဲ့အထိ စုစုေပါင္း ၄ လေလာက္ ၾကာသြားခဲ့တယ္၊ အဲဒီ ဇတ္လမ္းထဲမွာ အဆိုးတကာ့ အဆိုးဆံုးကေတာ့ က်ေနာ္က မိုက္မဲစြာနဲ႔ backup တစ္ခုမွ လုပ္မထားတာ ပါပဲ၊ ႐ွိသမွ် ဓါတ္ပံုေတြနဲ႔ ပါစင္နယ္လ္ ဖိုင္လ္ေတြအားလံုး ဆံုး႐ွံဳးသြားခဲ့တယ္၊

အဲဒီလို ျဖစ္ၿပီးကတည္းက မွတ္သြားလိုက္တာ အခုဆို backup CD ေတြအျပင္ external HDD ေတြ ၆ ခုေလာက္နဲ႔ backup လုပ္ေလ့ ႐ွိ ပါတယ္၊ ဒါ့အျပင္ အခု STEG ကြန္ျပဴတာကိုဝယ္ေတာ့ စကတည္းက ဝရမ္တီကို ၃ ႏွစ္အထိ တခါတည္း extension လုပ္ထားလိုက္တယ္၊ က်ေနာ္ ေလ့လာၾကည့္မိသေလာက္ ပီစီေတြက အမ်ားအားျဖင့္ မူလဝရမ္တီ ေပးထားတဲ့ ၁ ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီးမွ ပ်က္ေလ့႐ွိပါတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီတစ္ခါ ျပင္ဖို႔ျဖစ္လာေတာ့ က်ေနာ့္မွာ ေအးေအးလူလူ ႐ွိေနခဲ့တယ္၊ ေနာက္တစ္ေန႔မွာပဲ ဆိုင္က ဖုန္းဆက္လာတယ္၊ သူတို႔ရဲ႕ စစ္ေဆးခ်က္အရ ကြန္ျပဴတာရဲ႕ RAM က ပ်က္တာပါ-တဲ့၊ အဲဒါက ၃ ႏွစ္အာမခံ ႐ွိထားလို႔ တစ္ျပားမွ ေပးစရာမလိုဘဲ အသစ္လဲေပးပါ့မယ္ ဆိုၿပီးေတာ့..၊ သူတို႔ကေတာင္ အခုလို အခ်ိန္မတိုင္မီ ပ်က္သြားလို႔ ေတာင္းပန္လိုက္ ေသးတယ္၊ အရင္တစ္ေခါက္က မ်က္ႏွာငယ္ခဲ့ရသမွ် အခုမွပဲ ငါ ကပ္စတန္မာကြ ဆိုၿပီး ခပ္တင္းတင္းေနရတဲ့ အျဖစ္ကို က်ေနာ့္မွာ သေဘာတက်နဲ႔...၊ ဆိုင္ကလူနဲ႔ စကားေျပာေနရင္း ျပင္ရမယ့္အတူတူ က်ေနာ့္မွာ ကြန္ျပဴတာကို စြမ္းရည္ထပ္ျမႇင့္ဖို႔ စိတ္ကူးဝင္လာခဲ့တယ္၊ အဲဒါနဲ႔ မူလ႐ွိ ထားတဲ့ RAM 8 GB အစား 16 GB အထိ တိုးလိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္စက္ထဲမွာ အရင္က ႐ွိထားတဲ့ HDD 1 TB အျပင္ ေနာက္ထပ္ SSD 256 GB တစ္လံုးပါ ထပ္ထည့္ဖုိ႔ ေျပာလိုက္တယ္၊ သိတဲ့အတိုင္း SSD က flash memory ျဖစ္လို႔ ထံုးတမ္းစဥ္လာ HDD ထက္ အမ်ားႀကီး ပိုျမန္ပါတယ္၊ ဆိုေတာ့ ဝင္းဒိုးစ္ အပါအဝင္ ႐ွိသမွ် ပ႐ိုဂရမ္ေတြ၊ အပလီေကး႐ွင္းေတြကို အဲဒီ SSD ေပၚမွာထား၊ က်န္တဲ့ ဖိုင္လ္ေတြနဲ႔ ဓါတ္ပံုေတြ၊ ဗီဒီယိုေတြကို မူလ HDD ေပၚမွာ ထားလိုက္တယ္၊ ကြန္ျပဴတာ ျပန္ရလာေတာ့ ခလုတ္စဖြင့္ခ်ိန္ကေန အသံုးျပဳဖို႔ အသင့္ျဖစ္ခ်ိန္အထိ အခ်ိန္အားျဖင့္ ဘယ္ေလာက္ၾကာသလဲ ဆိုတာ သိဖို႔ stopwatch ႏွိပ္ၿပီး ၾကည့္,ၾကည့္တယ္၊ ပ်မ္းမွ်ျခင္း ၅၅ စကၠန္႔ေလာက္ ၾကာပါတယ္၊ SSD တပ္ထားတဲ့ laptop ေတြဆို စကၠန္႔ ၃၀ အတြင္းမွာ ရယ္ဒီျဖစ္ေနေလ့ ႐ွိတယ္၊ အခုကေတာ့ desktop ျဖစ္လို႔ တစ္မိနစ္ေအာက္မွာ ခ်က္ျခင္းအသံုးျပဳႏိုင္တာ မဆိုးဘူးလို႔ ဆိုရမွာေပါ့၊



ကြန္ျပဴတာ ျပင္တာက ဘာပဲေျပာေျပာ ႏွစ္ပတ္ခြဲေလာက္ေတာ့ ေစာင့္လိုက္ရတယ္၊ က်ေနာ္လိုခ်င္တဲ့ RAM 16 GB ရယ္၊ SSD 256 GB ရယ္ရဖို႔ ေစာင့္ရတာေၾကာင့္ ပိုၾကာသြားခဲ့တာ..၊ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီ ႏွစ္ပတ္ခြဲက က်ေနာ္ခြင့္ယူထားတဲ့ ရက္ေတြျဖစ္ေနတယ္၊ ဆိုေတာ့ အလုပ္က ကြန္ျပဴတာလည္း သံုးလို႔မရေတာ့ ေမးလ္စစ္တာေကာ၊ စာေတြဖတ္တာေကာ က်ေနာ့္ရဲ႕ စမတ္ဖုန္းေလးနဲ႔ပဲ လုပ္ရပါတယ္၊ လက္တစ္ဝါးေတာင္ မ႐ွိတဲ့ ဖန္သားျပင္ေလးကိုပဲ ျပဴးၿပဲၾကည့္ရင္း လက္ညႇိဳးနဲ႔ ဟိုဖက္တြန္းလိုက္၊ ဒီဖက္ျပန္ဆြဲလိုက္၊ ခပ္ဆဆေလး ႐ိုက္ ၿပီး အက်ယ္ခ်ဲ႕လိုက္ လုပ္ေနရင္း ငါ့ဒုကၡကလည္း မေသးပါလားလို႔ ေတြးမိတယ္၊ တကယ္ဆို ေႏြရာသီ အားလပ္ရက္ ခြင့္ယူထားတာနဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေနတာပဲ၊ အိမ္က ကြန္ျပဴတာလည္း ပ်က္ေနတာ အံကိုက္ပဲဆိုၿပီး ဒီအရာေတြနဲ႔ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ကေလး အေဝးမွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေနပါ့လား၊ အခုေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ဘူး၊ ဒီကြန္ယက္ႀကီးထဲကိုပဲ ရသေလာက္ အေပါက္ေလးကေန တိုးဖို႔ ႀကိဳးစားေနမိတယ္၊ ဘယ္သူေတြကမ်ား ဘယ္လိုစာေတြ ပို႔ထားပါလိမ့္၊ ဘယ္ေနရာေတြမွာ ဘာေတြမ်ား ျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ၊ ဘယ္သူေတြက ဘယ္လိုပို႔စ္ေတြ တင္ေနၾကသလဲ.. စသျဖင့္ စသျဖင့္၊ အထူအပါး၊ ပံုသ႑န္ မတူတဲ့ ႀကိဳးေပါင္းစံုတို႔ ေရာယွက္ေနတဲ့ ဒီကြန္ယက္ႀကီးထဲမွာ အမိခံၿပီးတဲ့ေနာက္ ျပန္ၿပီး႐ုန္းထြက္ဖို႔ ခက္ခဲပါတယ္၊ သတင္း၊ အခ်က္အလက္ စီးဆင္းမႈႀကီးရဲ႕ အျပင္ဖက္ကို ႏွစ္ပတ္ေလာက္ကေလး က်ေနာ္ ထြက္ထိုင္ၿပီး မေနႏိုင္ခဲ့ဘူး၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုေတာ့ ဖြင့္ဖို႔ခလုတ္ကို လက္လွမ္း႐ံုပဲ ႐ွိေသး..၊ ပြင့္ၿပီးသား ျဖစ္သေလာက္ ႐ွိေန တတ္တဲ့ ကြန္ျပဴတာတစ္လံုး ျပန္ေရာက္လာတာေၾကာင့္ လက္ေခ်ာင္းေတြကလည္း ကီးဘုတ္ေပၚမွာ ေျပးလႊားကခုန္ဖို႔ စိတ္အားထက္သန္ေနတယ္လို႔ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ...။ ။


ညီလင္းသစ္
၂၂ ၾသဂုတ္ ၂၀၁၂