ၿပီးခဲ့တဲ့ ၾကာသပေတးေန႔ ညက က်ေနာ္ ၾကယ္ေတြကို ထြက္ၿပီး ဓါတ္ပံု႐ိုက္ျဖစ္ပါတယ္၊ မေလး(အိမ့္ခ်မ္းေျမ႕)က အဲဒီညဟာ ၾကယ္မိုး ႐ြာမယ့္ည ျဖစ္တယ္၊ တစ္နာရီကို ၾကယ္အလံုး ၄၀ ေလာက္အထိကို ေႂကြႏိုင္တယ္လို႔ သူ႔ဘေလာ့ဂ္မွာ အခ်က္အလက္ အျပည့္အစံုကို ႐ွာေဖြၿပီး တိုက္တိုက္တြန္းတြန္းနဲ႔ ေဝမွ် သတင္းေပး ပါတယ္၊ အဲဒီအတြက္ မေလးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ အဲဒါဟာ ဒီပို႔စ္ျဖစ္လာရတဲ့ အဓိကအေၾကာင္း ပါပဲ၊
ၾကယ္ေတြကို တခါေလာက္ေတာ့ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ၾကည့္ရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ က်ေနာ္ စိတ္ကူးဖူးေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာ တခါမွ မလုပ္ျဖစ္ေသး ပါဘူး၊ တိမ္ကင္းစင္တဲ့ ေကာင္းကင္၊ အပူခ်ိန္၊ ေနရာအကြက္အကြင္း စတာေတြ အေၾကာင္း မညီညြတ္တဲ့ အျပင္ Astrophotography ဆိုတာက မလြယ္တာလည္း ပါ,ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ မေလးရဲ႕ ပို႔စ္ကို ဖတ္အၿပီးမွာ ဒီတခါေတာ့ ရေအာင္ လုပ္ၾကည့္မယ္လို႔ စိတ္ကူးေပၚလာတယ္၊
စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္ၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ပထမဦးဆံုး လုပ္တာက က်ေနာ့္မွာ ညေကာင္းကင္ကို ဓါတ္ပံု႐ုိက္ဖို႔အတြက္ လိုေနေသးတဲ့ Interval timer ကို အျမန္ဆံုး ဝယ္တာပါ၊ အင္တာနက္ကေနပဲ မွာလိုက္ေတာ့ ေနာက္တစ္ရက္မွာ ေရာက္လာတယ္၊ ဒုတိယ လုပ္တာကေတာ့ ညေန ေမွာင္တာနဲ႔ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့,ေမာ့ ၾကည့္တာ ပါပဲ၊ ဒီညမွာ ၾကယ္ေတြ စံုရဲ႕လား၊ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ျမင္ရလဲ၊ ခုႏွစ္စင္ၾကယ္ ဆိုတာ ဒါမ်ား ျဖစ္မလား စသျဖင့္နဲ႔ အလုပ္တစ္ခုလို လိုက္ၾကည့္ေန မိတယ္၊ တနလၤာေန႔ ညေနကတည္းက အလုပ္ကေန လမ္းေလွ်ာက္ျပန္တိုင္း ေကာင္းကင္ကို တေမာ့ေမာ့ နဲ႔ေပါ့..၊ အဲဒီလို အေမာ့ေကာင္းလို႔ တစ္ရက္မွာ လမ္းေဘးပလက္ေဖာင္း ေဘာင္ကိုေတာင္ ခလုတ္ေတြ ဘာေတြတိုက္လို႔..၊ း) မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က လာတဲ့ လူေတြကလည္း ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ရင္းေလွ်ာက္လိုက္၊ ရပ္ရင္းေမာ့လိုက္နဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို အထူးအဆန္းလို ၾကည့္ၿပီး သူတို႔ပါ 'ဘာမ်ားပါလိမ့္' ဆိုၿပီး တေမာ့ေမာ့နဲ႔ ဆက္ေလွ်ာက္သြား ၾကေလရဲ႕..၊ း) ေကာင္းကင္ဟာ တိမ္ကင္းစင္ၿပီး ၾကည္လင္ေနခဲ့တယ္၊ ရာသီဥတုကေတာ့ က်ေနာ့္ဖက္မွာ ႐ွိေနၿပီေပါ့..၊
ၾကာသပေတး ညဦးပိုင္းမွာေတာ့ က်ေနာ္ ၾကယ္ေတြကို ဓါတ္ပံုထြက္႐ိုက္မယ့္ အေၾကာင္း မိသားစုကို အသိေပးလိုက္တယ္၊ အသိေပးတယ္ ဆိုတာထက္ အမွန္ေတာ့ အတည္ျပဳတာပါ၊ အေစာပိုင္း ညေတြထဲက ခဏခဏ အျပင္ထြက္ၾကည့္ ေနတဲ့အျပင္ ဒီလိုမ်ိဳး ၾကယ္မိုး႐ြာတာဟာ ႀကံဳေတာင့္ႀကံဳခဲ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒါကို ဓါတ္ပံု႐ိုက္မယ္္ ဆိုရင္လည္း လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ မရတတ္လို႔ စိန္ေခၚမႈေတြနဲ႔ ျပည့္ေနေၾကာင္း အစ႐ွိသျဖင့္ က်ေနာ္က စကားဦး သန္းထားခဲ့လို႔ မအိမ္သူက သိပ္ေတာ့ မအံ့ၾသပါဘူး၊ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ဝတ္ၿပီး သတိနဲ႔ သြားဖို႔ပဲ မွာတယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ ကင္မရာ ဘက္ထရီေတြကို အားျပန္ျဖည့္ၿပီးတာနဲ႔ ယူသြားရမယ့္ ပစၥည္းေတြကို အစီအရီ ေနရာခ်လိုက္တယ္...၊
ကင္မရာ၊ ၾကယ္စံုေကာင္းကင္ကို ဓါတ္ပံု ႐ိုက္ရာမွာ မ႐ွိမျဖစ္လိုတဲ့ Interval timer နဲ႔ သံုးေခ်ာင္းေထာက္..၊ ဒါ့အျပင္ အေမွာင္ထဲမွာ လိုအပ္မယ့္ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီး၊ ၿပီးေတာ့ လိုရမယ္ရဆိုၿပီး စစ္သံုးမွန္ေျပာင္း တလက္နဲ႔ အေပ်ာ္တမ္း မွန္ေျပာင္းတလက္၊ အသံုးတည့္ေကာင္း တည့္ႏိုင္တဲ့ Swiss knife အေသးတစ္ခု...၊ ဒါေတြကို အရင္ထည့္ပါတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကင္မရာက သူ႔အလုပ္သူ အလိုအေလ်ာက္ လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ က်ေနာ္က ဘာလုပ္ေနရမလဲလို႔ စဥ္းစားၾကည့္တယ္၊ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ေလာက္ ပါရင္ေတာ့ စကားစျမည္ေလး ေျပာေနရရင္ ေကာင္းမွာ..၊ အခုေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ..၊ စာဖတ္ေနဖို႔ ကလည္း ေမွာင္နဲ႔မည္းမည္းမွာ..၊ ဒီအတိုင္း ပ်င္းေနမယ့္ အတူ တခုခု စားေနရင္ မဆိုးဘူးဆိုၿပီး လိုက္႐ွာေတာ့ ေခ်ာ့ကလက္ ၂ ေတာင္နဲ႔ Snickers တစ္ေတာင့္ကို သြားေတြ႔တယ္၊ အုိေက..အဆင္သင့္ လိုက္တာ၊ တခါ ေခ်ာ့ကလက္ေတြ ထားတဲ့ ဘီ႐ိုထဲမွာ တုတ္ထိုးသၾကားလံုး တစ္ထုပ္လည္း ေတြ႔တယ္၊ ဟုတ္ၿပီ၊ အဲဒီ သၾကားလံုး ၁ ခုလည္း ထည့္မယ္၊ ေနာက္ဆံုး ေသာက္စရာ ေရဘူး ထည့္လိုက္ၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ ၾကယ္ပန္းခင္းဆီ သြားဖို႔ က်ေနာ္အဆင္သင့္ ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ...၊
အိမ္ကထြက္ေတာ့ ည ၁၁ နာရီခြဲ...၊ နဂုိကတည္းက မွန္းထားတဲ့ ေရကန္စပ္နားပဲ သြားလိုက္တယ္၊ ဟိုေရာက္ေတာ့ မီးေတြ၊ မီးေတြမ်ား ထိန္လင္းေနလိုက္တာ ဆိုတာ..၊ ဒီလို မီးေရာင္ေတြနဲ႔ ၾကယ္ေလးေတြကို ဘယ္ေတြ႔ႏိုင္မွာလဲ၊ ဒါနဲ႔ ေနာက္တစ္ေနရာ ေ႐ႊ႕တယ္၊ အဲဒီမွာလည္း လမ္းမီးတိုင္ေတြနဲ႔ ထိန္ထိန္ညီးလို႔..၊ ေနာက္ထပ္ တစ္ေနရာ ထပ္႐ွာတယ္၊ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေတြ႔ပါဘူး၊ ဟိုနား ေကာင္းႏိုးႏိုး၊ ဒီနား ေကာင္းႏိုးႏိုးနဲ႔..၊ လွ်ပ္စစ္မီးကို အျပည့္အဝ မရၾက႐ွာတဲ့ လူေတြကို စဥ္းစားမိၿပီး လွ်ပ္စစ္မီးေတြ ထိန္လင္းေနလို႔ ေ႐ွာင္ေျပးေနရတဲ့ ကိုယ့္အျဖစ္ကလည္း မဟုတ္ေသးပါဘူးလို႔ ေခါင္းခါမိတယ္၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မီးတိုင္ေတြ၊ ခပ္လွမ္းလွမ္း ၿမိဳ႕ေတြက အလင္းေရာင္ေတြနဲ႔ အကြယ္ႏိုင္ဆံုးလို႔ ယူဆတဲ့ ေနရာေလးမွာ ရပ္လိုက္တယ္၊ သံုးေခ်ာင္းေထာက္ကို ဆင္ၿပီး ပထမဦးဆံုး အစမ္း႐ိုက္ေတာ့ ည ၁၂ နာရီ ၁၅ မိနစ္..၊ အပူခ်ိန္က သုည ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္၊ Test shots ေတြ ႐ိုက္အၿပီး မွာေတာ့ ကင္မရာကို Interval timer နဲ႔ လႊတ္ထားလုိက္ ေတာ့တယ္၊ Aperture ကို f/4 နဲ႔ f/4.5 မွာထား၊ Shutter ကိုေတာ့ Bulb မွာခ်ိန္ၿပီး တစ္ပံုခ်င္းကို စကၠန္႔ ၃၀ နဲ႔ ႐ိုက္ပါတယ္၊
ၾကယ္ေႂကြတာကို ဓါတ္ပံု frame ထဲမွာ ျမင္ရတဲ့ပံု ေလးငါးပံုေလာက္ေတာ့ ရပါတယ္၊ အဲဒီထဲမွာ ဒီပံုကေတာ့ အဆင္အေျပဆံုးလို႔ ဆိုၾကပါစို႔၊ ပံုရဲ႕ ညာဖက္အေပၚနားမွာ ေႂကြက်လာတဲ့ ၾကယ္တစ္ပြင့္ကို ေတြ႔မွာပါ၊ ေကာင္းကင္က အျပည့္အဝ မေမွာင္ေတာ့ လွလွပပ fireball လိုမ်ိဳးေတာ့ မရလိုက္ဘူးဗ်ာ၊ ဒီ Leonids meteor shower မွာ ၾကယ္ေတြက တစ္စကၠန္႔ကို ၄၄ မိုင္ႏႈန္းေလာက္နဲ႔ ေႂကြတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ ထင္တယ္၊ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ရင္ ပံုထဲက ၾကယ္ေႂကြတန္းမွာ မီးပြင့္၊ မီးပြားေတြေတာင္ ေတြ႔ရပါတယ္၊ က်ေနာ္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေ႐ွာင္ ထားေပမယ့္ Astrophotography မွာ Light pollution လို႔ေခၚၾကတဲ့ ၿမိဳ႕ျပက အလင္းေတြ စြက္ဖက္က်ဴးေက်ာ္ ေနတာကိုလည္း ပံုရဲ႕ဘယ္ဖက္ အျခမ္းမွာ သတိထားမိ မွာပါ၊ မဟုတ္ရင္ ၾကယ္ေတြက ဒီထက္ပိုၿပီး လင္းမွာ ေသခ်ာတယ္..၊ း(
ဒါကေတာ့ တစ္ပံုကို စကၠန္႔ ၃၀ နဲ႔ ႐ိုက္ထားခဲ့တဲ့ ပံု ၁၆ ပံု ျပန္ေပါင္းထားတာပါ၊ ၈ မိနစ္စာနဲ႔ ညီမွ်ပါတယ္၊ တစ္နာရီစာေလာက္ ႐ိုက္ရင္ အမ်ားႀကီး ပိုလွပါတယ္၊ မတတ္ႏိုင္ဘူး၊ ေနာက္တခါမွပဲ...၊ ကင္မရာက ေတာင္ဖက္အရပ္ကို လွည့္ထားတာမို႔ star trails ေတြက စက္ဝိုင္းပံုေတာ့ မရလိုက္ဘူး၊ ဒီလို star trails ေတြကို ၾကည့္မွပဲ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ကမာၻလည္တာ ဒီေလာက္ျမန္မွန္း သတိထားမိေတာ့တယ္၊
တကယ္ဆို က်ေနာ္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ေျမာက္ဖက္ပိုင္းကို ထြက္သြားလိုက္ရမွာ..၊ အဲဒီမွာ လူေနအိမ္ေတြ မ႐ွိတဲ့အျပင္ လယ္ကြင္းျပင္ေတြ တျပန္႔တျပဴးနဲ႔..၊ ၿပီးေတာ့ ကင္မရာကို ဓူဝံၾကယ္ ႐ွိရာ ေျမာက္ဖက္ကို ခ်ိန္ႏိုင္လိမ့္မယ္၊ အဲဒါဆို စက္ဝိုင္းပံုသ႑န္ လည္ေနတဲ့ ၾကယ္ေတြကို ေတြ႔ရမွာပါ၊ အခုေတာ့ ပထမဦးဆံုး စမ္း႐ိုက္ၾကည့္တာ ျဖစ္တဲ့အျပင္ အပူခ်ိန္ကလည္း သုည ဒီဂရီဆိုေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေရာင့္ရဲလိုက္ရ ပါတယ္၊ ပံုေတြက မလွေပမယ့္ အမွတ္တရလည္း ျဖစ္ေအာင္၊ လာလည္တဲ့ ညီအစ္ကို၊ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔လည္း ေဝမွ်ရေအာင္ တင္လိုက္ပါတယ္၊ ၾကယ္ေတြေႂကြတဲ့ လမ္းမွာ ထ႐ိုင္ေပါ့ထ္ကို ထမ္းရင္း တိုးတိတ္စြာ အိမ္ျပန္ခဲ့တယ္...။ ။
ညီလင္းသစ္
၂၁ ႏိုဝင္ဘာ၊ ၂၀၁၁