ကြန္ျပဴတာ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚ႐ွိ ျမားကေလးကို သူစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့သည္မွာ အေတာ္ၾကာသြား ခဲ့ၿပီ၊ ျမားကေလးကို ၾကည့္သာ ၾကည့္ေနေသာ္လည္း တကယ္တမ္းမွာေတာ့ မျမင္ပါ၊ သူ႔စိတ္အာ႐ံုက ျမင္ကြင္းေပၚမွာ မ႐ွိဘဲ တၿပိဳင္တည္းမွာ တြက္ခ်က္မႈေပါင္း မ်ားစြာကိုလည္း လုပ္ေနရသည္၊ သူ႔ေ႐ွ႕႐ွိ ကြန္ျပဴတာ စခရင္မ္ေပၚမွာေတာ့ ေလေၾကာင္းလိုင္းမ်ား၊ ဟိုတယ္မ်ား၊ ေငြေၾကး ကိန္းဂဏန္းမ်ား၊ ရက္စြဲမ်ား ပါသည့္ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာတစ္ခု ပြင့္လ်က္႐ွိသည္၊ ဤစာမ်က္ႏွာကို လြန္ခဲ့ေသာ သံုးပတ္ခန္႔မွ စတင္၍ အေခါက္ေပါင္းမ်ားစြာ ဝင္ၾကည့္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အလြတ္နီးပါးပင္ ရေနေလ သည္၊ ၿပီးေတာ့ စဥ္းစားတြက္ခ်က္ ေနသည္တို႔ကလည္း အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ စဥ္းစားခဲ့ဖူးသည့္ ထပ္တလဲလဲ အေၾကာင္းမ်ားသာ ျဖစ္၍ အေျဖလည္း ႐ွိသင့္သေလာက္ ႐ွိၿပီးသားျဖစ္သည္၊
ျမားကေလးကို Continue the reservation ဆိုသည့္ အကြက္ေလးေပၚ အသာတြန္းေ႐ႊ႕ လိုက္သည့္အခါ လက္ညႇိဳးတစ္ေခ်ာင္း ေထာင္ထားသည့္ လက္ကေလးပံုစံ ျဖစ္သြားသည္၊ ထို အေနအထားမွာ လက္ထဲမွေမာက္စ္ကို ႏွိပ္လိုက္ပါက ေနာက္ထပ္ စာမ်က္ႏွာတစ္ခုသို႔ သူေရာက္သြားမည္၊ ထိုစာမ်က္ႏွာမွာ အတည္ျပဳစရာ ႐ွိသည္တို႔ကို အတည္ျပဳၿပီးလွ်င္ ေငြေခ်ရမည့္ အဆင့္သို႔ ေရာက္မည္ျဖစ္ၿပီး ဗီဇာကဒ္လိုမ်ိဳး အေႂကြးဝယ္ကဒ္ တစ္ခုခု၏ နံပါတ္ကို ႐ိုက္ထည့္ၿပီး ေပးေခ်လိုက္သည္ႏွင့္ သူ႔အတြက္ ခရီးစဥ္တစ္ခု အဆင္သင့္ ျဖစ္သြား လိမ့္မည္၊ ထိုခရီးစဥ္သည္ ၁၄ နာရီခန္႔ ေလယာဥ္စီးရၿပီး အဆံုးမွာ ကြ်န္းကေလး တစ္ခု႐ွိသည့္ ခရီးစဥ္ျဖစ္သည္၊ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာကပင္ သူအိမ္မက္ မက္ေနခဲ့ရေသာ ခရီးလည္း ျဖစ္ပါသည္၊ သုိ႔ေသာ္ ညာဖက္တစ္ျခမ္း ေလျဖတ္ခံထားရသူလို ေမာက္စ္ေပၚမွ သူ႔ ညာလက္ညႇိဳးက အခုထိ မလႈပ္ေသး..၊ ထိုအစား ဘယ္လက္ေခ်ာင္းမ်ားကသာ စားပြဲေပၚမွာ တေဒါက္ေဒါက္ႏွင့္ ေခါက္ေနမိေလသည္၊
“ေ႐ွ႕ႏွစ္ဆန္းေလာက္မွာ ေ႐ွရီ သေဘာတူရင္ ဗရီနာနဲ႔ ေနပယ္လ္ကို သြားခ်င္လို႔..၊ ရမလား..”
အီတလီေတာင္ပိုင္းက ၿမိဳ႕ကေလးကို သြားလည္ခ်င္ေၾကာင္း ဇနီးသည္က ဟိုတေလာဆီက ခြင့္ေတာင္းလာသည္၊ သူ႔သူငယ္ခ်င္း၏ ေမြးေန႔အမွတ္တရ ခရီးဟု ဆိုသည္၊ သူ႔အေနႏွင့္ သေဘာမတူႏိုင္စရာ မ႐ွိပါ၊ အသာတၾကည္ပင္ ခြင္ျပဳခဲ့သည္၊ အိမ္ေထာင္ေရး ဆိုသည္မွာ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အျပန္အလွန္ ေလးစား၊ တြယ္တာျခင္းသာ ျဖစ္သင့္ၿပီး အျပန္အလွန္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ျခင္းမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္သင့္ဟု သူလက္ခံထားသည္၊ ဇနီးသည္ႏွင့္ အီတလီခရီးအေၾကာင္း ေျပာေနသည့္ ထိုအခိုက္ေလးမွာပဲ သူ႔ေခါင္းထဲမွာ ျဖတ္ကနဲ လင္းသြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္၊ သူသည္ အေျခအေန အခ်ိန္အခါကို တြက္ခ်က္၊ ခန္မွန္းရာတြင္ တဖက္ကမ္းခတ္သူ မဟုတ္ေသာ္လည္း ဤလိုအေျခအေန မ်ိဳးကိုေတာ့ အကင္းပါးစြာျဖင့္ မိမိရရ အသံုးခ်ရေကာင္းမွန္း သိသူျဖစ္သည္၊
“အေတာ္ပဲ..၊ ကိုယ္လည္း စင္ကာပူကို သြားလည္မလို႔ စဥ္းစားေနတာ...”
သူမ မအံ့ၾသပါ၊ စင္ကာပူ သြားခ်င္သည့္အေၾကာင္း သူက အခြင့္သင့္လွ်င္ သင့္သလို တစ္ခြန္းစႏွစ္ခြန္းစ ေျပာဖူးသည္ မဟုတ္လား၊ သူမက အၿပံဳးတစ္စျဖင့္ ‘ဒါပဲေခ်ာင္းေန သိလား’ ဟု ဆိုေသာအခါ သူေပ်ာ္သြားသည္၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုေျပာရမလဲဟု ေတြးေတာေနခဲ့ေသာ အေၾကာင္းတစ္ခု..၊ ယခုမူ မီးစိမ္းၿပသြားၿပီ ျဖစ္၍ ယာဥ္ေၾကာ႐ွာရန္သာ လိုေတာ့သည္၊ ထိုေန႔မွစၿပီး ေလေၾကာင္းလိုင္းမ်ား၏ ဝက္ဘ္ဆိုဒ္မ်ား၊ တည္းခိုစရာ ဟုိတယ္၊ မိုတယ္တို႔၏ ဝက္ဘ္ဆိုဒ္မ်ားကို သူလွန္ေလွာ ႐ွာေဖြေတာ့သည္၊ ထို႔ျပင္ ျခေသၤ့ကြ်န္းကေလး၏ ေျမပံုကို မၾကာခဏၾကည့္ၿပီး လမ္းမ်ား၊ အထင္ကရ ေနရာမ်ားကို လုိက္မွတ္ေနမိသည္၊ နည္းပညာေခတ္တြင္ Google street view ၏ေကာင္းမႈျဖင့္ သူ႔မွာ မသြားမီက ေရာက္ႏွင့္ေနေတာ့သည္၊
ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ေတာ့ သူက ကမာၻ႔ဆက္သြယ္မႈ ကြန္ယက္ႀကီးထဲမွာ သိကြ်မ္းခဲ့ရသူမ်ား အားလံုးဆီကို အလည္သြားခ်င္သူ ျဖစ္သည္၊ သုိ႔ေသာ္ ကမာၻ႔ေနရာ တစ္ေနရာစီမွာ က်ဲျပန္႔ေနၾကေသာ မိတ္ေဆြမ်ားထံ သြားႏိုင္ဖို႔ ဆိုလွ်င္ေတာ့ ယူ႐ိုမီလ်ံလို ထီမ်ိဳးေပါက္မွပဲ ျဖစ္မည္လားမသိ..၊ အခ်ိန္အားျဖင့္ေကာ ေငြေၾကးအားျဖင့္ပါ အေတာ္ကုန္က် ပါလိမ့္မည္၊ တစ္ခါတုန္းက ဤႏိုင္ငံသား မိတ္ေဆြတစ္ဦး ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ အလုပ္မဝင္ေသးခင္ အေတြ႔အႀကံဳရေအာင္ဟု ဆိုကာ Round the world ေလယာဥ္လက္မွတ္ကို ေဒၚလာ ၄ ေထာင္ျဖင့္ဝယ္ၿပီး အာ႐ွမွ အေမရိကားအထိကို ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုးျဖင့္ ၉ လၾကာေလာက္ စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ ခရီးသြားေနခဲ့သည့္ အေၾကာင္းကို ျပန္အမွတ္ရမိသည္၊ ဤခရီးမ်ိဳး စီစဥ္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္(ေသး)သည့္ သူ႔အတြက္ေတာ့ ေလာေလာဆယ္ လူအမ်ားစု႐ွိရာ ျခေသၤ့ကြ်န္းကေလးကိုပဲ အာ႐ံုက်ေနရျခင္း ျဖစ္သည္၊
တကယ္တမ္း အရင္းစစ္ရလွ်င္ သူ႔အေနႏွင့္ ျခေသၤ့ကြ်န္းကို လည္ပတ္လိုျခင္းထက္ ထိုကြ်န္းမွာ ေနထိုင္ၾကကုန္ေသာ အာဂႏၲဳ ကြ်န္းသူကြ်န္းသားမ်ားကို ေတြ႔လိုရင္း ျဖစ္သည္၊ ျခေသၤ့ကြ်န္းမွ သူကသိေသာ၊ သူ႔ကိုသိေသာ ဘေလာ့ဂ္ေရးသူ ျဖစ္ေစ၊ စာဖတ္သူျဖစ္ေစ.. အားလံုးႏွင့္ သူဆံုေတြ႔ခ်င္ပါသည္၊ တကယ္ေတာ့ ျခေသၤ့ကြ်န္းမွ မဟုတ္..၊ ထိုသူမ်ားက ေတာင္ပစိဖိတ္ သမုဒၵရာအတြင္းမွ ဖီဂ်ီကြ်န္းမွာ ေနၾကလွ်င္လည္း ဖီဂ်ီကြ်န္းသို႔ သြားရန္ သူႀကိဳးစားမိမည္ ထင္သည္၊ ေလယာဥ္လက္မွတ္မ်ား၊ တည္းခိုခန္းမ်ားကို ႐ွာေနရင္းမွ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ရမည့္ေန႔ရက္မ်ားကို ႀကိဳေတြးကာ စိတ္ကူးသက္သက္ျဖင့္ သူေပ်ာ္ေနမိသည္၊ သူကသာ တြက္ေရးႏွင့္ စက္သူေဌး ျဖစ္ေနေသာ္လည္း.. တဖက္က လူေတြခမ်ာ အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ အားပါဦးမွ..၊ အားသည့္တုိင္လည္း ေတြ႔ခ်င္ပါဦးမွဟု ေတြးမိေသာအခါ သူပူပန္သြားမိသည္၊ သုိ႔ေသာ္ ကြ်န္းကေလးကို အလည္လာခ်င္သည့္ အေၾကာင္း တစ္ခါတုန္းက သူစာတစ္ပုဒ္ ေရးဖူး၏၊ ထိုစာႏွင့္ပတ္သက္၍ အမ်ားစုက လာသာလာဖို႔ ဖိတ္ေခၚခဲ့သည့္ အေၾကာင္း ျပန္ေတြးမိေသာအခါ ထိုသူတို႔သည္ မ်က္ႏွာလႊဲခဲပစ္ လုပ္မည့္သူမ်ားေတာ့ မဟုတ္တန္ရာဟု ယူဆလိုက္ၿပီး သူ ျပန္စိတ္ေအးသြား ခဲ့ေလသည္၊ သူ၏ ခရီးစဥ္ကိုလည္း ‘ေဇာ္ဂ်ီျဖင့္သာ ဆံုခဲ့ဖူးသည့္ ဖို,မဝင္ မိတ္ေဆြမ်ားဆီသို႔’ ဟု ကုိယ့္ဘာသာ နာမည္ေပးထားလိုက္သည္၊
သုိ႔ေသာ္... ဤေလာက၌ ႀကိဳတင္ေတြးဆ၍ မရေသာ အေၾကာင္းခ်င္းရာ မ်ားစြာ႐ွိပါသည္၊ အကယ္၍ သူ၏ ခရီးစဥ္ကို လကၡဏာဆရာ တစ္ေယာက္ႏွင့္သာ ႀကိဳတင္တိုင္ပင္မိပါက ခရီးလမ္းေၾကာင္းမွာ ကြ်န္းခံေနတယ္ဟု ဆိုလိမ့္မည္ ထင္သည္၊ ကြ်န္းကေလးဆီသို႔ သြားမည့္ခရီးမွာ ကြ်န္းခံေနေသာ အျဖစ္ႏွင့္မွ တည့္တည့္တိုးရျခင္း..၊ သူ႔အလုပ္မွာ လူသစ္ေတြ ေရာက္လာသည္ႏွင့္အတူ ပေရာဂ်က္အသစ္ေတြကလည္း အခ်ိန္ကိုက္ က်လာခဲ့သည္၊ ယခင့္ယခင္က ဝန္ထမ္းသစ္မ်ား ေရာက္လာလွ်င္ သူ႔အေနႏွင့္ တိုက္႐ိုက္ တာဝန္ မ႐ွိေသာ္လည္း ဒီတစ္ေခါက္က်မွ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆုိင္ လုပ္စရာေတြ ႐ွိေနခဲ့သည္၊ လူသစ္ေတြ၊ ပေရာဂ်က္သစ္ေတြကို ထားပစ္ခဲ့ၿပီး ဒီအတုိင္း ထြက္သြားရမွာ သူစိတ္မေျဖာင့္ပါ..၊ ထို႔ျပင္ ေႏြရာသီ ခြင့္သံုးပတ္ သြားၿပီး ျပန္လာခဲ့သည္မွာ ယခုမွ တစ္ပတ္ဆယ္ရက္ သာသာပဲ႐ွိ ေသးသည္၊ တကယ္တမ္း ခရီးထြက္ျဖစ္လွ်င္ ေ႐ွ႕လမွာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေလယာဥ္လက္မွတ္ ေစ်းသက္သာဖို႔ ယခုကတည္းက ႀကိဳဝယ္ဖို႔ လိုပါသည္၊ ထိုအခါ ခြင့္ရရန္ ေသခ်ာဖို႔ လိုသည့္အတြက္ ယခုကတည္းက ခြင့္တင္ရမည္ ျဖစ္သည္၊ ထိုထိုေသာ အေျခအေနမွာ သူ႔အလုပ္႐ွိ လူသားရင္းျမစ္ ဌာနမွ စာတစ္ေစာင္ အိမ္သို႔ေရာက္လာခဲ့သည္၊ သူ႔ကို ရာထူးတိုးသည့္ စာ...၊ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ဌာနမွ သက္ဆိုင္ရာ ဒါ႐ိုက္တာကို သူသြားေတြ႔ၿပီး ေက်းဇူးစကားဆိုေတာ့ အဆိုပါဒါ႐ိုက္တာက သူ႔ကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ အငန္းအတာ အားလံုးအတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းႏွင့္ ေ႐ွ႕လာမည့္ ေဆာင္႐ြက္စရာမ်ားကိုလည္း လႊဲအပ္ခြင့္ ရသည့္အတြက္ ဝမ္းေျမာက္ေၾကာင္း ျပန္ေျပာလိုက္သည္၊
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အဆိုပါေန႔သည္ သူ၏တြက္ခ်က္ထားမႈအရ ေလယာဥ္လက္မွတ္မ်ား ဝယ္ရန္၊ ဟုိတယ္အခန္း စရန္သတ္ရန္ စသည္တို႔ လုပ္ရမည့္ေန႔ ျဖစ္သည္၊ ထိုအရာမ်ား မလုပ္မီ ခြင့္ရမရ ေသခ်ာေအာင္ ေစာေစာက ဒါ႐ိုက္တာကို ဝင္ေတြ႔ၿပီး အားလပ္ရက္ ခြင့္ေတာင္းရမည္ ျဖစ္သည္၊ ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ ခြင့္ေတာင္းသမွ် မျငင္းဘဲ ေပးေလ့႐ွိသည့္ သေဘာေကာင္းသူတစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္၊ သုိ႔ေသာ္ သူ႔ေဆာင္႐ြက္မႈ မ်ားကို ႏွစ္သက္စြာ ေက်းဇူးတင္ၿပီး မၾကာခင္စမည့္ လုပ္ငန္းသစ္မ်ားအတြက္လည္း ကူညီပါရန္ ေလာေလာလတ္လတ္ ေျပာထားသူတစ္ေယာက္ကို ခြင့္ေတာင္းရမွာ သူအားနာမိပါသည္၊ ေတာင္းခဲ့လွ်င္ ခြင့္ရရန္ ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားေသာ္လည္း ဝန္ထမ္းစည္းကမ္းႏွင့္ လူ႔က်င့္ဝတ္ကို သူ မခ်ိဳးေဖာက္ခ်င္ပါ၊ သူသည္ အခြင့္အေရးရတိုင္း ေတာင္းတတ္သူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေၾကာင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပဌာန္းဖို႔ လိုပါလိမ့္မည္၊
ကြန္ျပဴတာ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွ Continue the reservation ဆိုသည့္ အကြက္ကေလးေပၚမွာ ေပၚေနသည့္ လက္ကေလးကို ေဘးသို႔ အသာျပန္ဆြဲ ယူလိုက္သည္၊ လက္ကေလးက ျမားကေလး ျပန္ျဖစ္သြားသည္၊ ဖြင့္ထားေသာ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွ ေလေၾကာင္းလိုင္းမ်ား၊ ဟိုတယ္ေစ်းႏႈန္းမ်ား အေပၚမွ ျဖတ္ၿပီး ျမားကေလးကို အေပၚဖက္သို႔ ဆြဲယူလိုက္သည္၊ စာမ်က္ႏွာ၏ အေပၚညာဖက္ဆံုး ေထာင့္မွာ အဆိုပါစာမ်က္ႏွာကို ပိတ္ရန္ အနီေရာင္ ၾကက္ေျခခတ္ အကြက္ကေလး ႐ွိပါသည္၊ ထိုအကြက္ကေလးေပၚမွာ ျမားကေလး ေရာက္သြားသည့္အခါ ေမာက္စ္ေပၚမွ သူ႔ညာလက္ညႇိဳးကို တစ္ခ်က္ႏွိပ္ခ် လိုက္သည္၊ ျမင္ေနခဲ့ေသာ စာမ်ား၊ ဂဏန္းမ်ားအားလံုး တမုဟုတ္ခ်င္း ေပ်ာက္သြားသည္၊ ထိုေပ်ာက္ကြယ္သြားမႈမွာ သူ၏ အိပ္မက္မ်ား၊ ေပ်ာ္႐ႊင္ မႈမ်ားလည္း ပါသြားခဲ့သည္၊ သူ႔အေပၚမွာ ႀကီးမားလွသည့္ တစံုတခုက ပိက်လာသည့္ အလား သူ ေလးလံၿငိမ္သက္ သြားေတာ့သည္၊ သူသည္ လြယ္လင့္တကူ လက္ေလွ်ာ့တတ္သူ မဟုတ္သည့္ အတြက္ ထိုစာမ်က္ႏွာကို ေနာက္ထပ္ လအနည္းငယ္အၾကာမွာ ျပန္ဖြင့္ျဖစ္ပါ လိမ့္မည္၊ ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ဖို,မဝင္သည့္ မိတ္ေဆြမ်ားကို ေဇာ္ဂ်ီအားကိုးျဖင့္သာ ေတြ႔ေနရဦးေတာ့မည္ ျဖစ္သည္...။ ။
ညီလင္းသစ္
၁၇ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၂