02 September 2011

အက္ဒီဆင္ မသိႏိုင္ခဲ့ျခင္းမ်ား


ျပႆနာက မေန႔တုန္းက စ,တယ္၊ သိပ္ ႀကီးႀကီးမားမားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ မေန႔ မနက္က လင္းအားႀကီး အခ်ိန္ေလာက္မွာ က်ေနာ့္ အလုပ္မွာ လုပ္ငန္းသံုး အင္ဗာတာ တစ္လံုး ေ႐ွာခ့္ရၿပီး မီးေလာင္သြားတယ္၊ မီးသတ္ေတြ အခ်ိန္မီ ေရာက္လာၿပီး ၿငိမ္းလိုက္လို႔ ဘာမွ မဆံုး႐ွံဳးပါဘူး၊ မီးေလာင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ လံုၿခံဳေရးေတြပဲ ႐ွိလို႔ ဘယ္သူမွေတာင္ မသိလိုက္ဘူး၊ လူေတြက မနက္ အလုပ္ကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ က်န္ေနခဲ့တဲ့ ေညႇာ္နံ႔ရမွ သိၾကတာ...၊ ႐ံုးခန္းေတြ၊ ဓါတ္ခြဲခန္းေတြ မွာလည္း ပံုမွန္အတိုင္း မီးက ဆက္လာေန တယ္၊

ဒါေပမယ့္ မနက္ ၉ နာရီေလာက္မွာ ဌာနတြင္း လွ်ပ္စစ္အဖြဲ႔က အားလံုးကို အီးေမးတစ္ေစာင္ ပို႔လာတယ္၊ ၾကာသပေတး၊ ေသာၾကာ ဒီ ၂ ရက္မွာ အလုပ္ေတြကို ပံုမွန္အတုိင္း ဆက္လုပ္လို႔ ရတဲ့အေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ ေသာၾကာေန႔ ညေနက စေနေန႔ မနက္ အတြင္းမွာေတာ့ အင္ဗာတာမွာ လဲလွယ္တပ္ဆင္ စရာေတြ ႐ွိတဲ့အတြက္ အေဆာက္အဦး တစ္ခုလံုးမွာ ႐ွိသမွ် မီးေတြအားလံုး ျဖတ္မယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း-ပါ၊ အဲဒီမွာ ဇတ္လမ္းက စ,တာပါပဲ...၊

ပံုမွန္ ႐ံုးခန္းေတြအတြက္ မီးျဖတ္တာဟာ ဘာမွ ျပႆနာ မ႐ွိေပမယ့္ ဓါတ္ခြဲခန္းေတြ အတြက္ေတာ့ မီးဟာ မ႐ွိမျဖစ္ပါ၊ ဓါတ္ခြဲခန္း အမ်ားစုမွာက analytical devices လို႔ ေခၚၾကတဲ့ စက္ေတြ ႐ွိပါတယ္၊ အဲဒီစက္ေတြကို ေလးငါးႏွစ္ ေတာက္ေလွ်ာက္ မပိတ္ဘဲ ထားၾက တယ္၊ ဒါေပမယ့္ အခုလို အေရးရယ္ အေၾကာင္းရယ္၊ ပိတ္ရမယ္ ဆိုေတာ့လည္း ဘာအေရးလဲ၊ ပိတ္လိုက္႐ံုေပါ့၊ အဲဒါက ဒီေလာက္ အေၾကာင္း မဟုတ္ေသးဘူး၊ တကယ့္ အေရးအႀကီးဆံုးက ေရခဲေသတၱာေတြနဲ႔ freezers အေအးခန္းေတြ ပါပဲ၊ အေအးခန္းေတြထဲမွာ ဓါတ္ခြဲ ပစၥည္း နမူနာေတြ၊ စံအျဖစ္ အတိမ္းအေစာင္း မခံတဲ့ ျဒပ္ေပါင္းေတြ၊ အပူခ်ိန္ကို sensitive ျဖစ္တဲ့ ဓါတုေဗဒ ပစၥည္းေတြ၊ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္ၿပီး ဓါတ္ခြဲဖို႔အတြက္ လေပါင္းမ်ားစြာ သိမ္းထားရတဲ့ ေရနမူနာ၊ ေျမနမူနာေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိပါတယ္၊ တခ်ိဳ႕ေတြကို သုညေအာက္ ၂၀ ဒီဂရီမွာ သိမ္းၿပီးေတာ့ အခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ သုညေအာက္ ၈၅ ဒီဂရီမွာ သိမ္းတယ္၊

အမွန္ေတာ့ မီးျဖတ္မယ့္ အခ်ိန္က ဒီေန႔ညေန ၆ နာရီကေန မနက္ျဖန္ စေနေန႔မနက္ ၈ နာရီ အထိပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ပစၥည္း ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက အဲဒီေလာက္ အခ်ိန္ေလး အတြင္းမွာကိုပဲ ျမင့္တက္လာတဲ့ အပူခ်ိန္ေၾကာင့္ ယိုယြင္းပ်က္စီးတာ၊ အရည္အေသြး မတိက်ေတာ့ တာေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္၊ ဒီေတာ့ အေရးအႀကီးဆံုး freezer အေအးခန္းေတြကို မီးဆက္ၿပီး ေပးထားဖို႔ လုပ္ၾကရေတာ့တယ္၊ မီးက က်ေနာ္ တို႔ဌာန ႐ွိတဲ့ အေဆာက္အဦး တစ္ခုထဲမွာပဲ ျဖတ္မွာဆိုေတာ့ ေဘးနားက အျခားအေဆာက္အဦး ေတြကေန မီးႀကိဳးေတြ သြယ္ၾကပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ႐ွိသမွ် freezer ေတြ အကုန္လံုးကို မီး မသြယ္ႏိုင္လို႔ နီးစပ္ရာ freezer အေအးခန္း အခ်င္းခ်င္း ပစၥည္းေတြ ေပါင္းထားၾကရ ျပန္တယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ ဓါတုေဗဒ ပစၥည္းေတြ ေ႐ႊ႕တဲ့လူနဲ႔..၊ တယုတယ ေမြးထားတဲ့ ဗိုင္းရပ္စ္ေတြကို အိမ္ေျပာင္းတဲ့ လူနဲ႔..၊ ေရနမူနာ ပုလင္းေတြ ကို သယ္တဲ့လူနဲ႔..၊ freezer ေတြ ႐ွိရာဆီ ဓါတ္ႀကိဳးသြယ္တဲ့ လူနဲ႔ ...၊ အေတာ္မ်ားမ်ားလည္း အလုပ္ေတြ ႐ွဳပ္သြား ၾကတယ္၊

လွ်ပ္စစ္မီးဟာ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးသား ကမာၻ႔ လူေနမႈစနစ္ မွာေတာ့ မ႐ွိမျဖစ္လို႔ ဆိုရေလာက္ေအာင္ အေရးပါ,ပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးရဲ႕ ေန႔စဥ္ အိမ္သံုး၊ လုပ္ငန္းသံုး ပစၥည္းေတြ အားလံုးလိုလိုဟာ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအားနဲ႔ပဲ လည္ပတ္ၾကတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း လွ်ပ္စစ္ရ႐ွိဖို႔ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ထုတ္လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလာၾကတယ္၊ ေရအားလွ်ပ္စစ္ အတြက္ ျမစ္ေတြ၊ ေခ်ာင္းေတြကို စေတးၿပီး ေရကာတာေတြ ေဆာက္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းလာၾက တယ္၊ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္အတြက္ တခ်က္ကေလးမွ မစဥ္းစားဘဲ ရတဲ့ေနရာကေန ထုတ္ယူမယ္ ဆိုတဲ့ ကိုယ့္ဖို႔ပဲ ၾကည့္တဲ့ ႏိုင္ငံႀကီး ေတြ ႐ွိလာသလို အဲဒီႏိုင္ငံႀကီးေတြရဲ႕ ၾသဇာစက္ကြင္းမွာ ဝါးမ်ိဳစုပ္ယူ ခံရတဲ့ ႏိုင္ငံငယ္ေလးေတြလည္း အမ်ားႀကီး ျဖစ္လာတာပါပဲ၊ အခုထိကေတာ့ Sustainable Development ဆိုတဲ့ တာ႐ွည္ခံ ဖြ႔ံၿဖိဳးမႈ ဆိုတာ မသိေသးတဲ့ သူေတြ အမ်ားႀကီးပဲ ႐ွိေနသလို သိၿပီးသား သူေတြကလည္း ကိုယ့္ အက်ိဳးစီးပြား နဲ႔ ပတ္သက္လာလို႔ကေတာ့ ႏွာေစးေနလိုက္ၾကဖို႔ ဝန္မေလး ၾကပါဘူး၊

ကိုယ့္လက္ထက္မွာ သံုးေနတဲ့ သဘာဝ အရင္းအျမစ္၊ လူလုပ္ အရင္းအျမစ္ ေတြကို လက္႐ွိ ကိုယ့္မ်ိဳးဆက္ အတြက္ေရာ၊ ေနာင္လာမယ့္ မ်ိဳးဆက္ အတြက္ပါ ေရ႐ွည္သံုးႏိုင္ေအာင္ ၿခိဳးၿခံေခြ်တာျခင္းဟာ တာ႐ွည္ခံ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ (SD) ပါပဲ၊ ႐ိုး႐ိုးေလး ေတြးၾကည့္လို႔ ရပါတယ္၊ ကိုယ့္ အတြက္ အကုန္မသံုးဘဲ ေနာက္လူေတြ အတြက္ပါ ခ်န္ခဲ့မယ္ ဆိုတာ တကိုယ္ေကာင္းစိတ္ ကင္းတဲ့၊ ကိုယ္ခ်င္းစာ မွ်တတဲ့ စိတ္ထားေလးပဲ မဟုတ္လား၊ မလိုအပ္ဘဲ ေရဘံုဘိုင္ကို ဖြင့္မထားတာ၊ အိမ္သာသံုး စကၠဴလိပ္ကို လက္ထဲ ပါလာသေလာက္ ဆြဲမျဖတ္ဘဲ အတိုင္းအဆနဲ႔ သံုးတာ၊ မလိုတဲ့ အခန္းေတြမွာ မီးေတြပိတ္တာ၊ အမႈိက္ေတြကို ခြဲျခားၿပီး ေနရာတက် စြန္႔ပစ္တာ၊ ကြန္ျပဴတာတို႔၊ တီဗီတို႔ကို ပိတ္တဲ့အခါ stand-by မွာ မထားဘဲ မီးနီကေလး လံုးဝမွိတ္တဲ့အထိ ပါဝါခလုတ္ကို အၿပီးပိတ္တာ စတာေတြက က်ေနာ္တို႔ တစ္ေယာက္စီ လုပ္ႏိုင္တဲ့ တာ႐ွည္ခံ ဖြ႔ံၿဖိဳးမႈပါပဲ၊ Think globally, act locally လို႔လည္း ဆိုၾကတယ္ မဟုတ္လား၊ အခုက ကမာၻနဲ႔ခ်ီၿပီး ေတြးေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ပစၥည္းေတြကို ဟိုေ႐ႊ႕ဒီေ႐ႊ႕ လုပ္လို႔အၿပီး၊ အိမ္မျပန္ခင္ေလးမွာ ေခါင္းထဲေရာက္လာတဲ့ စိတ္ကူးျဖတ္စ တခ်ိဳ႕ကို ဖမ္းဆုပ္ထားလိုက္ မိတာ သက္သက္ပါပဲ...။ ။


ညီလင္းသစ္
၂ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၁

24 comments:

ညိမ္းႏိုင္ said...

အင္း....မလိုအပ္တဲ့မီးေတြပိတ္ထားဖို့ဆိုတာေတြက ကၽြန္
ေတာ္တို့ေရြျပည္ႀကီးမွာေတာ့သိပ္ေျပာဖို့လိုမယ္မထင္ဘူး၊
အင္ဗာတာေလးနဲ့ တီဗီၾကည့္ရျပီဆိုရင္ ဘတ္ထရီေခ်ြတာ
တဲ့အေနနဲ့ မလိုတာေတြအကုန္ပိတ္ထားရတာကိုး...:)
လတ္တေလာျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ကိစၥႀကီးႀကီးတစ္ခုနဲ့ ေသး
ေသးတစ္ခုကို ဆက္စပ္ေတြးယူ၊ေရးသြားပံုေလးကိုသ
ေဘာက်၊အတုယူသြားတယ္အကိုေရ.....။

ညီလင္းသစ္ said...

ကိုညိမ္းႏိုင္ ...
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ေ႐ႊျပည္ႀကီးမွာ မလိုအပ္တဲ့ မီးေတြကို ပိတ္သူ ပိတ္ၾကေပမယ့္ လိုအပ္တဲ့ မီးေတြက်ေတာ့လည္း မဖြင့္ႏိုင္ၾကေသး ဘူးဗ်ာ..၊ ေ႐ႊျပည္ႀကီးကေတာ့ ေ႐ႊျပည္ႀကီး ပါပဲေလ...၊

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

ေရအားလွ်ပ္စစ္ အတြက္ ျမစ္ေတြ၊ ေခ်ာင္းေတြကို စေတးၿပီး ေရကာတာေတြ ေဆာက္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းလာၾက တယ္၊ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္အတြက္ တခ်က္ကေလးမွ မစဥ္းစားဘဲ ရတဲ့ေနရာကေန ထုတ္ယူမယ္ ဆိုတဲ့ ကိုယ့္ဖို႔ပဲ ၾကည့္တဲ့ ႏိုင္ငံႀကီး ေတြ ႐ွိလာသလို အဲဒီႏိုင္ငံႀကီးေတြရဲ႕ ၾသဇာစက္ကြင္းမွာ ဝါးမ်ိဳစုပ္ယူ ခံရတဲ့ ႏိုင္ငံငယ္ေလးေတြလည္း အမ်ားႀကီး ျဖစ္လာတာပါပဲ၊ အခုထိကေတာ့ Sustainable Development ဆိုတဲ့ တာ႐ွည္ခံ ဖြ႔ံၿဖိဳးမႈ ဆိုတာ မသိေသးတဲ့ သူေတြ အမ်ားႀကီးပဲ ႐ွိေနသလို သိၿပီးသား သူေတြကလည္း ကိုယ့္ အက်ိဳးစီးပြား နဲ႔ ပတ္သက္လာလို႔ကေတာ့ ႏွာေစးေနလိုက္ၾကဖို႔ ဝန္မေလး ၾကပါဘူး၊

ကြၽန္မေတာ့ ဧရာဝတီကိုပဲ ျမင္မိေတာ့တယ္ ကိုညီလင္းသစ္ေရ...

ေမာင္မ်ိဳး said...

ေ၀းးး မီးလားျပီကြ

ဖေယာင္းတိုင္ေလးပဲ မႈတ္လိုက္တုန္းရွိေသး မီးက ျပန္ပ်က္သြားျပန္ေကာ !@#$%^&*())*)P_*&%^%$## မီးး း)

အဲ့တာ က်ေနာ္တို႔ရပ္ကြက္မွာ အိ္မ္တုိင္းလိုလိုျဖစ္ေနက်။ေျပာခ်င္တာေတြ ရွိပါေသးတယ္ လည္ပင္းနင္ေအာင္ပဲ ျမိဳခ်လိုက္ေတာ့တယ္ ေျပာမေနေတာ့ပါဘူးေလ ေမာလို႕ ဟုတ္တယ္ဟုတ္ အစ္ကို း)

စံပယ္ခ်ိဳ said...

မေလးရွားလဲမီး မရွိပါဘူး
၀ယ္ျပီးသုံးရတာပဲ
လုံေလာက္မႈအျပည္႔ရွိတယ္ေနာ္....
အဲလုိမ်ဳိး၀ယ္ျပီးသုံးရမယ္ဆုိရင္ျမန္မာျပည္
မွာဘယ္သူေတြပဲ မီးရမလဲ......
ခ်မ္းေၿမ့ပါေစရွင္။

Anonymous said...

ဖေယာင္းတိုင္နဲ ့TV ၾကည့္လို့ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာဘဲ.ေတြးၾကည့္တာပါေလ .တစ္ခ်ိဳ ့လူေတြက အဟုတ္ တစ္ရွဳးေတြ ၀ါးစားေနသလားေအာက္ေမ့ရတယ္.
AA.

TZH1985 said...

တစ္ရက္က ရံုးကိုသြယ္ထားတဲ့ ထရန္စေဖာ္မာ ကုန္ကားတိုက္လို႔ မီးေတြျပတ္သြားတာ... သူေဌးက အိမ္ျပန္လႊတ္ျပီး မီးရွိတဲ့ ေနရာကေန လွမ္းအလုပ္လုပ္ခိုင္းတာ သတိရမိတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက မီး ၂၄နာရီရရမယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ မီးပ်က္ေတာ့ မီးစက္အၾကီးစားနဲ႔ ေမာင္းျပီး အလုပ္လုပ္ရတယ္ မီးစက္ဆီကုန္တဲ့အထိ မီးက ျပန္မလာေတာ့ ရံုးမွာပဲ အိပ္ေနေရာ... :D

မအိမ္သူ said...

ကမာၻနဲ႔ခ်ီၿပီးေတြးခ်င္တာေတာင္ အေျခအေနက ေတြးႏိုင္ခြင့္မေပးေသးပါဘူးရွင္။ SD ေတာ့ SD ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ Sustainable Destruction နဲ႔မ်ား မွားေနသလားလို႔... ရင္ထဲမွာ သံသယေတြ အေတာ္ႀကီးမားေနတယ္။ ဒီပို႔စ္ေလးဖတ္ၿပီး စိတ္ထဲအေတာ္ ခံစားမိသြားတယ္ ကိုညီလင္းသစ္ေရ...

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

ဘာေၿပာရမွန္းမသိေတာ့ဘူးအကို တိတ္တိတ္ေလးပဲ ဒီတစ္ခါၿပန္လိုက္ေတာ့မယ္ :):)
ေကာင္းေသာေန႕ေလးၿဖစ္ပါေစလို႕ ...

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ကိုညီလင္းသစ္ေရ
ေရႊျပည္မွာေတာ႔ လွ်ပ္စစ္မီးရဖို႔ ဘိုးဘြားအေမြ ဧရာဝတီကို စေတးျပီး အသည္းအသန္ အားတက္သေရာ ၾကိဳးပမ္းေနပါတယ္။
ဒါေပမဲ႔ ရလာတဲ႔ လွ်ပ္စစ္က ျပည္သူျပည္သားေတြအတြက္ မဟုတ္ပါဘူးတဲ႔
ဒီလိုဆိုေတာ႔ လွ်ပ္စစ္ကို တီထြင္ခဲ႔တဲ႔ အက္ဒီဆင္ကိုေတာင္ စိတ္ဆိုးရမလို ျဖစ္ေနျပီ။
လွ်ပ္စစ္သာ ကမၻာမွာမေပၚလာရင္ ဧရာဝတီလည္း ေရရွည္တည္တံ႔ႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ခုေတာ႔ လွ်ပ္စစ္မီးအတြက္ တန္ဖိုးထားစရာေတြ ဆံုးရႈံးရေတာ႔မယ္။
ဒါဟာလည္း အက္ဒီဆင္ မသိခဲ႔တဲ႔ အခ်က္တစ္ခုဘဲ ျဖစ္မယ္ကိုညီလင္းသစ္ေရ။

Anonymous said...

ဟင္း..အေတြးစေတြအမ်ားၾကီးရွည္သြားတယ္။
ေရႊျပည္ၾကီးမွာေတာ့ အဲဒါေတြေခၽြတာဘိုု ့သြားေျပာရင္..ခဲနဲ ့၀ုုိင္းေပါက္မွာေသခ်ာတယ္။ ဘာရွိလိုု ့ေခၽြတာရမွာလည္းဆုုိျပီး။ း)
အမွုုိက္ကိစၥဆိုု..ပစ္စရာအမွိုုက္ပုုန္းမရွိတာစိတ္မသက္သာဆံုုးဘဲ။
ဆက္ေတြးလိုုက္အုုန္းမယ္ေနာ္။
အိုုင္အိုုရာ

blackroze said...

အကိုေရ
အကိုေျပာတဲ့စိတ္ဓါတ္မ်ိဳးကလည္းလူေတြမွာ
မရွိၾကဘူး..
ကဲ..အဲဒီေတာ့ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲေလ

Anonymous said...

လြန္ခဲ့တဲ့ တႏွစ္ေက်ာ္က ဒီမွာမီးတခါပ်က္တယ္.. တာမီနယ္တခုေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ ၾကိဳတင္ မေၾကညာပဲ ပ်က္သြားတာ.. တေနကုန္န္ီးပါးပဲ။ မီးျပန္လာေတာ့ အစိုးရက ဘီလွ်ံေပါင္းမ်ားစြာ နစ္နာသြားတယ္လို႕ သိရေတာ့ အံ့ၾသတၾကီးနဲ႕...
N/A

ဟန္ၾကည္ said...

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္လေလာက္က မီးရက္ရွည္ပ်က္တယ္...သူမ်ားေတြမီးလာေနတာကို ထိုင္ေငးရင္း...ေလာကႀကီးက ကိုယ္နဲ႔မဆုိင္သလိုပဲ ခံစား၇တယ္...သူတို႔လည္းလင္း ကိုယ္လည္းလင္းမွပဲ ရင္ထဲမွာ အစာေၾကေတာ့တယ္...သီခ်င္းေလး ဆိုသြားဦးမွ...“ တစ္ေန႔ေတာ့ ျဖစ္လာမွာပါ...”

rose of sharon said...

လွ်ပ္စစ္မီးေတြမလိုအပ္ရင္ မသံုးဘဲပိတ္ထားတာၾကာပါၿပီညီလင္းသစ္ေရ... ရန္ကုန္မွာ မီးေတြအရမ္းပ်က္ကတည္းကဘဲ... ကိုယ္ေတြေဖာေဖာသီသီသံုးေနတိုင္း ရန္ကုန္ကမိသားစုေတြက မီးမလာတဲ႔ေန႕ေတြကို ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ေက်ာ္ၿဖတ္ေနၾကတာၿမင္ေယာင္မိလို႔...

Myanmar Good Knowledg Co., Ltd said...

ဒီမွာေတာ႕ေလ.......
ငလ်င္နဲ႕ ဆူနာမီ ႀကံဳျပီးတဲ႕ေနာက္ပိုင္း ဒီဘက္မွာေတာ႕ လ်ွပ္စစ္မီးေခၽြတာေရးကို အရမ္းဂရုစိုက္လာႀကတယ္။
အစကေတာ႕ ေဖါေဖါသီသီႀကီးကို သံုးပါတယ္ ဂ်ပန္ေတြက။

နဂိုတည္းက စံနစ္တက်ရွိတာရယ္ ပတ္၀န္းက်င္ထိမ္းသိမ္းေရးကို အေရးထားတာေတြကိုေတာ႕ အရမ္းသေဘာက်မိတယ္။

Anonymous said...

အိမ္ကခေလးကို ငယ္ငယ္ေလးထဲက သင္ေပးထားတယ္ ေရ ေတြ မီးေတြ ေခြ်တာသံုးဖို႔ ညီလင္းေျပာသလိုဘဲ ေနာက္လူေတြသံုးဖို႔ ခ်န္ထားေပးရမယ္လို႔ .. ဒီကလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ခက္တယ္ ေပါမ်ားလြယ္ကူေနေတာ႔ မေခြ်တာတတ္ၾကဘူး ေရကူးကန္ေတြမွာ ေရပန္းကေရေတြကို သူတို႔ေရစင္မွာစိုးလို႔ ေရကို ျပန္မပိတ္ဘဲဒီတိုင္းထားတာ ခဏခဏေတြ႔မိတယ္

mie nge

Cameron said...

ခု ရန္ကုန္မွာ မီးသိပ္မပ်က္ေတာ့ပါဘူး....။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အက္ဒီဆင္မသိႏိုင္ခဲ႔တာကို ေဖာ္ထုတ္ေရးသားသြားတဲ႔ ကိုညီလင္းသစ္အတြက္ ဂုဏ္ယူပါတယ္...။

San San Htun said...

ေပါမ်ားတဲ့ႏိုင္ငံက်ေတာ့လည္း ေခႊ်တာရမွန္း မသိ၊ မေပါမ်ားတဲ့ တို ့ေရႊၿပည္က်ေတာ့လည္း ေခႊ်တာခ်င္ေသာ္ၿငားလည္း မီးက မလာ...ဧရာဝတီကေတာ့ ႏိုင္ငံႀကီးေတြရဲ႕ ၾသဇာစက္ကြင္းမွာ ဝါးမ်ိဳစုပ္ယူ ခံရတဲ့ ႏိုင္ငံငယ္ေလးေတြရဲ ့ တန္ဆာခံထဲက တခုေပါ့..

ဇြန္မိုးစက္ said...

တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီကေန တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေခြ်ေခြ်တာတာေလး သုံးစြဲၾကရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလုိ႔ ဇြန္လည္း ေတြးမိတယ္။ အလုပ္ထဲမွာ စကၠဴဆုိရင္လည္း အရင္ကလုိ တစ္ရြက္ခ်င္းမထုတ္ဘဲ ႏွစ္ဘက္လုံးမွာ ထုတ္တယ္။ အၾကမ္းစာရြက္ေတြကုိ တတ္ႏုိင္သေလာက္ အျပည့္သုံးၿပီးမွ ပစ္တယ္။ အိမ္သာသုံးတစ္ရွဴးလည္း ကုိညီလင္းသစ္ေျပာသလုိပဲ။ အတုိင္းအတာနဲ႔ေပါ့။ ကုိယ္ႏုိင္သေလာက္ေတာ့ လုပ္ၾကည့္ေနတာပါပဲ။ ႏွမ္းတစ္ေစ့ေနရာကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ။

မဒမ္ကိုး said...

မလိုအပ္ဘဲ ေရဘံုဘိုင္ကို ဖြင့္မထားတာ၊ အိမ္သာသံုး စကၠဴလိပ္ကို လက္ထဲ ပါလာသေလာက္ ဆြဲမျဖတ္ဘဲ အတိုင္းအဆနဲ႔ သံုးတာ၊ မလိုတဲ့ အခန္းေတြမွာ မီးေတြပိတ္တာ၊ အမႈိက္ေတြကို ခြဲျခားၿပီး ေနရာတက် စြန္႔ပစ္တာ၊ ကြန္ျပဴတာတို႔၊ တီဗီတို႔ကို ပိတ္တဲ့အခါ stand-by မွာ မထားဘဲ မီးနီကေလး လံုးဝမွိတ္တဲ့အထိ ပါဝါခလုတ္ကို အၿပီးပိတ္တာ စတာေတြက က်ေနာ္တို႔ တစ္ေယာက္စီ လုပ္ႏိုင္တဲ့ တာ႐ွည္ခံ ဖြ႔ံၿဖိဳးမႈပါပဲ

ဟုတ္ပ အကိုေရ ..ဒါေတြ ဒါေတြဘဲ အဓိကကေတာ႕ ..
မဒိုးကန္ကေရွ႕ဆံုးက း)

ခင္တဲ႕
မဒိုးကန္

Anonymous said...

"အမႈိက္ေတြကို ခြဲျခားၿပီး ေနရာတက် စြန္႔ပစ္တာ" ဆိုလို႕ ရန္ကုန္မွာ အမိႈက္ပုံးလိုက္ရွာလို႕ အ႐ူးလို႕အေျပာခံရတာကို ဘာမွမျဖစ္ေပမည္႕ အမိႈက္ပုံးေတာင္မရွိတာကိုရင္နာတယ္။အခု ေနတဲ့တိုက္မွာေတာင္လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အမိႈက္ျပစ္ရင္ ပလတ္စတစ္ဗူးတို႕ပုလင္းတို႕ဆိုခြဲျပစ္ေပးတာမ်ားတယ္။ ဒါမွလာအမိႈက္ရွင္းတဲ့လူလဲ ေရာင္းလို႕ရ ကိုယ့္အမိႈက္လဲ သပ္သပ္စီျဖစ္ ေနရာက်တယ္လို႕ထင္မိတယ္။
Mon Petit Avatar

ညီလင္းသစ္ said...

မခ်စ္ၾကည္ေအး ...
ျမင္တာခ်င္းေတာ့ တူေနၿပီ အမခ်စ္ၾကည္ေအးေရ...၊ း)

ေမာင္မ်ိဳး ...
ဟုတ္တယ္ဗ်ာ၊ အဲဒီ အေၾကာင္းေတြကို ေျပာၾကတာ လည္း ဖန္တရာေတ ေနပါၿပီေလ...၊

ေတာင္ႀကီးက မစံပယ္ ...
အေျဖက အားလံုး သိၿပီးသားပါပဲ...ေနာ၊ း)

AA ...
ဖေယာင္းတိုင္နဲ႔ ျပဇတ္ကလို႔ ရတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ ဗ်...၊ း)

ေမာင္သန္႔ ...
တကယ္ကို သူေဌး ပီသတဲ့ သူေဌးပါပဲဗ်ာ...၊ း)

မအိမ္သူ ...
စိတ္မေကာင္း ပါဘူးဗ်ာ၊ အားလံုးကို လိုက္နာႏိုင္တဲ့ လူေတာ့ မ႐ွိေသးပါဘူး၊ ရသေလာက္ေလး လုပ္ၾကည့္ ေနၾကရတာပါပဲေလ...၊

အိန္ဂ်ယ္လ္လႈိင္ ...
တိတ္တိတ္ေန ေထာင္တန္-တဲ့ ညီမေရ....၊ း)

မေခ်ာ ...
ဒါေတြ အက္ဒီဆင္ မသိတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္..၊ း) ဒါေပမယ့္ မေခ်ာရယ္..၊ လိုခ်င္သူကေတာ့ လွ်ပ္စစ္ မဟုတ္လည္း တျခားတခုနဲ႔ လွည့္ၿပီး ယူဦးမွာပါပဲ..၊ မဟုတ္ဘူးလား..၊

မအိုင္အိုရာ ...
Environmental issue က ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲ ႏိုင္ငံေတြ အတြက္ေတာ့ လတ္တေလာ ဦးစား မေပးႏိုင္ေသးတဲ့ ကိစၥလို႔ ယူဆရတာပဲ၊ ဒါေတြ သြားေျပာရင္လည္း ဒီႏိုင္ငံေတြက ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးသား ႏိုင္ငံႀကီးေတြကို အရင္ လက္ညႇိဳးထိုးမွာ ေသခ်ာတယ္...၊

blackroze ...
လူတိုင္း သတိျပဳမိေအာင္ ဒီလိုပဲ တစ္ေယာက္စကား၊ တစ္ေယာက္နားမွာ လုပ္ၾကရမွာ ပါပဲ ညီမေရ...၊

ကို N/A ...
ဟုတ္တယ္ဗ်၊ တခါတခါ ပ်က္လိုက္ရင္ နင့္ကနဲပဲ...၊

ကိုဟန္ၾကည္ ...
အဲဒီ ခံစားမႈကို ေကာင္းေကာင္း သိတယ္ဗ်ိဳ႕...၊ း)

မ႐ိုစ့္ ...
တကယ္ပဲ ထားအပ္တဲ့ ကိုယ္ခ်င္းစာ စိတ္ကေလးပါပဲ..၊

မေကာင္းမြန္ဝင္း ...
လိုအပ္တဲ့ အခါလည္း လိုအပ္သလို ေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ့ ဂ်ပန္လူမ်ိဳး ေတြရဲ႕ စ႐ိုက္က ခ်ီးက်ဴးစရာ ပါပဲဗ်ာ..၊

မ mie nge ...
အဲဒီလို ႏိုင္ငံႀကီးေတြမွာ လူေတြက သူတို႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘဝ သာယာေရးကို ပတ္ဝန္းက်င္ သာယာေရးနဲ႔ မလဲႏိုင္ ၾကတာ ေတြ႔ရေလ့ ႐ွိတယ္ဗ်...၊ း(

မမိုးေငြ႕ ...
အဲဒါဟာ ေရ႐ွည္ဆိုရင္ေတာ့ တကယ့္ကို ဝမ္းေျမာက္စရာ သတင္းေကာင္းပါပဲဗ်ာ..၊

မစန္းထြန္း ...
ျဖစ္ေနတာေတြကေတာ့ အဲဒီအတိုင္း ပါပဲဗ်ာ...၊

မဇြန္မိုးစက္ ...
တကယ္ေကာင္းတဲ့ အေလ့အက်င့္ေလးေတြ အတြက္ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္ မဇြန္ေရ၊ ႏွမ္းတစ္ေစ့နဲ႔ ဆီမျဖစ္ဘူးပဲ ဆိုဆို ဒါဟာ ကိုယ္ေနထိုင္တဲ့ ကမာၻႀကီးအေပၚ ထားတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ က်င့္ဝတ္သိကၡာပဲ မဟုတ္လား၊ ၿပီးေတာ့ အပန္းႀကီးတဲ့ ကိစၥေတြလည္း မဟုတ္ဘူးေလ...ေနာ၊

မဒမ္ကိုး ...
ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းပါေလ့ဗ်ာ...၊

Mon Petit Avatar ...
ပန္းလည္းလွေစ၊ ပ်ားလည္းဝေစ ေပၚလစီပါပဲ...၊ း) ဘာ့ေၾကာင့္ပဲ ခြဲခြဲ...၊ ခြဲပစ္တယ္ ဆိုကတည္းက SD အတြက္ ေျခတစ္လွမ္းပဲ မဟုတ္လား...။ း)

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

မလိုအပ္ဘဲ ေရဖြင့္ထားတာ မီးဖြင့္ထားတာေတြေတာ့ ဂရုစိုက္ၿပီး ဆင္ျခင္မိတယ္။ တခါတေလ အိပ္ယာထဲ ေရာက္မွ ဧည့္ခန္းမီး မပိတ္ရတာ သတိရျပီး ပ်င္းတဲ့စိတ္နဲ႔ အလဟသ မျဖစ္ခ်င္စိတ္ေတြ လြန္ဆြဲေနတတ္ေသးတယ္။ ထလိုက္ရတာ တမိနစ္ပဲ ဆိုတဲ့ စိတ္ေလး သြင္းျပီး သြားပိတ္လိုက္ျဖစ္တယ္။
အသက္အရြယ္ ၾကီးရင့္မႈနဲ႔အတူ အတၱေတြ မၾကီးထြားလာဖို႔ ဒီလို အေသးအဖြဲေလးေတြက အစ ဂရုစိုက္ရမွာပဲ မဟုတ္လား။