05 September 2011

ေသာ့


Photobucket

ႏွစ္ေပါင္း အေတာ္ၾကာ ေပ်ာက္ေနခဲ့ေသာ ေသာ့ေလးတစ္ေခ်ာင္းကို တျမန္ေန႔က မထင္မွတ္ဘဲ ျပန္ေတြ႕ မိပါသည္၊ မုတ္ဆိတ္ရိတ္သည့္ ဂ်ဳတ္ထည့္ထားေသာ သံခြက္ကေလးထဲမွာ ျပန္ေတြ႕ခဲ႔ျခင္း ျဖစ္သည္၊ မထင္မွတ္သည့္ အခ်ိန္ မထင္မွတ္သည့္ ေနရာမွာ ေတြ႔လိုက္ရသည့္ အတြက္ သူ အံ့ၾသသြား မိသည္...၊ ထို႔ေနာက္ တဆက္တည္း ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္ႏြယ္မႈကို စဥ္းစားမိျပန္သည္၊ ထိုခြက္ထဲမွာ ဘယ္အခ်ိန္ ကတည္းက ဒီေသာ့ေလး ေရာက္ေနခဲ့သလဲ...၊ ဘယ္လိုက ဘယ္လို ေရာက္ေနတာလဲ၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား ထည့္ထားခဲ့တာလား...၊ ေမးခြန္းေတြ ေမးမိပါသည္၊

ဤေသာ့ေလးကို တခါတုန္းက သူ အသည္းအသန္ လိုက္႐ွာခဲ့ ဖူးသည္၊ ဘီဒိုေတြ အံဆြဲေတြ ထဲမွာ၊ စာအုပ္စင္ေတြ ေပၚမွာ၊ အျခား ေသာ့တြဲေတြ ထားေလ့႐ွိသည့္ ေနရာမွာ၊ တံခါး႐ြက္ေတြ အေနာက္က သံခ်ိတ္ေတြ ေပၚမွာ၊ အစ႐ွိသျဖင့္...၊ ပံုမွန္အားျဖင့္ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္း ႐ွိ ေနႏိုင္သည့္ ေနရာမွန္သမွ် သူလိုက္႐ွာ ခဲ့ပါသည္၊ ထိုေနရာေတြမွာ မေတြ႕႔ရသည့္အခါ ပံုမွန္အားျဖင့္ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္း ႐ွိမေနႏိုင္ေသာ ေနရာေတြမွာပါ ဆက္ၿပီး ႐ွာခဲ့သည္၊ သုိ႔ျဖင့္ အိပ္ရာခင္း၊ ေခါင္းအံုးစြပ္မ်ား၊ အကၤ် ီအဝတ္အစား မ်ားသာ ထားေသာေနရာမွ အစ၊ မီးဖိုေခ်ာင္ ထဲက ဆန္၊ ဆီ၊ ဆား၊ ၾကက္သြန္ထားသည့္ ဘီဒိုပုေလးအလယ္၊ ဝိုင္ပုလင္းမ်ား၊ တိုလီမုတ္စ ပစၥည္းမ်ားသာ ထားတတ္ေသာ ေျမေအာက္ cellar ခန္းထဲအဆံုး တအိမ္လံုး နီးပါး လိုက္႐ွာခဲ့သည္၊ ဘယ္မွာမွ မေတြ႕ခဲ့...၊ သူ စိတ္ဓါတ္က်သြား သလို အေတာ္ေလးလည္း မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္သြားမိသည္၊ သူသည္ ပံုမွန္အားျဖင့္ဆိုလွ်င္ ေစ့စပ္ေသခ်ာသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္၊ ပစၥည္းတစ္ခုကို တေနရာမွာ ထားလိုက္ မိၿပီဆိုလွ်င္ ထိုေနရာကို ေမ့မသြားေအာင္ ျပန္မွတ္မိႏိုင္မည့္ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ မွတ္ေလ့႐ွိသည္၊ ယခု ဤေသာ့ေလးႏွင့္က်မွ လက္မႈိင္ခ်ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္၊ မတတ္ႏိုင္ေတာ့၊ ဒါဟာ ဇရာရဲ႕ ပထမဆံုး လက္သီးပုန္းေၾကာင့္ မွတ္ဥာဏ္ေတြ ခ်ိဳ႕ယြင္းကုန္ျခင္း မ်ားလား...၊

သို႔ႏွင့္ နံရံေပၚက ျပကၡဒိန္ေတြသာ တစ္ေစာင္ၿပီးတစ္ေစာင္ အမႈိက္ပံုးထဲသို႔ ေရာက္သြားခဲ့ၿပီး လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ရက္ကမွ ေစာေစာက ေျပာခဲ့သည့္ သံခြက္ကေလးထဲမွာ မ႐ွာဘဲႏွင့္ သြားေတြ႕ခဲ႔ျခင္း ျဖစ္သည္၊ သူ မုတ္ဆိတ္ရိတ္သည့္ ဂ်ဳတ္ကို ထိုသံခြက္ေလးထဲမွာ ထည့္ၿပီး သံုးလာတာကပဲ ႏွစ္ေပါင္း မနည္းေတာ့...၊ ပထမေတာ့ ထိုသံခြက္ထဲမွာ ဂ်ဳတ္ႏွင့္ အပိုဘလိတ္ဓားကဒ္ ေတြပဲ ႐ွိသည္၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ လက္သည္းညႇပ္၊ လက္သည္းတိုက္သည့္ က်ားလွ်ာ၊ မ်က္လံုးမွာ ဆြဲသည့္ အိုင္းလိုင္နာခဲတံ၊ ခဲတံခြ်န္စက္၊ ဇာဂနာ၊ ဆံပင္ညႇပ္သည့္ ကလစ္၊ ေဘာပင္ အစ႐ွိသည့္ သူႏွင့္ သိပ္မဆိုင္ေသာ ပစၥည္းမ်ားပါ ေရာက္လာေသာအခါ သူ႔ သံခြက္ကေလးက ျပည့္က်ပ္ သြားခဲ့သည္၊ သူကလည္း မုတ္ဆိတ္၊ ႏႈတ္ခမ္းေမြး ရိတ္စရာ ႐ွိသည့္အခါ ယူရိတ္၊ ၿပီးသည့္အခါ ဂ်ဳတ္ကို ခြက္ထဲ ျပန္ထည့္သည္မွ လြဲ၍ ခြက္ထဲကို တခါမွ ေသေသခ်ာခ်ာ မၾကည့္မိခဲ့...၊ ယခု မေတြ႕ေတာ့ပါဘူးဟု သူထင္ထားခဲ့သည့္ ေသာ့ေလးက ထိုသံခြက္ထဲမွာ ပစၥည္းေတြၾကား ညပ္လ်က္...၊ေသာ့ကေလးကို ခြက္ထဲမွ ႏိႈက္ယူလိုက္သည့္ ခဏမွာပဲ သူ႔စိတ္ကလည္း သူ႐ွိေနသည့္ မ်က္ႏွာသစ္ ေႂကြေဘစင္ အေ႐ွ႕မွ ေန၍ ကီလိုမီတာ ႐ွစ္ေထာင္ေက်ုာ္ခန္႔ ေဝးကြာေသာ မင္းေနျပည္ေတာ္ေဟာင္း တစ္ခုသို႔ တမုဟုတ္ခ်င္း ေဝ႔ဝိုက္ထြက္ခြာ သြားေတာ့သည္၊

အဲဒီတုန္းက သူႏွင့္ ခ်စ္သူတို႔ မႏၲေလး ေစ်းခ်ိဳ နာရီစင္အနီးက အေ႐ွ႕အေနာက္တန္းသည့္ လမ္းေလး တစ္လမ္းထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ ေနခဲ့ခ်ိန္ ျဖစ္သည္၊ လမ္းကေလးသည္ မႏၲေလးၿမိဳ႕၏ အျခားေသာ လမ္းမ်ားနည္းတူ ေနေရာင္ျခည္ ခပ္ျပင္းျပင္းေအာက္မွာ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕စြာ တိတ္ဆိတ္ ငိုက္ျမည္း ေနခဲ့သည္၊ လမ္းေဘးမွာေတာ့ တိုလီမုတ္စ၊ ပစၥည္းအတိုအထြာ ေပါင္းစံုကို ဗန္းေလးေတြထဲမွာ ထည့္ေရာင္းသည့္ ေစ်းဆိုင္ေလးေတြ ႐ွိသည္၊ စကားတေျပာေျပာႏွင့္ ေလွ်ာက္လာၾကရင္းမွ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ေစ်းဆိုင္ေလး တစ္ဆုိင္ေ႐ွ႕မွာ သူမက 'ခဏၾကည့္ရေအာင္'ဟု ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ရပ္လိုက္သည္၊ ႐ုတ္တရက္မို႔ သူ လည္း ေျပာလက္စ စကားတန္းလန္းျဖင့္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားၿပီး ေရာေယာင္ ရပ္လိုက္ရသည္၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ သူ႔ ဆိုင္ေ႐ွ႕မွာ ရပ္လိုက္တာျမင္ေတာ့ ဆိုင္႐ွင္ အိႏၵိယႏြယ္ဖြား အမ်ဳိးသားက ခံုပုေလးမွာ ထိုင္ေနရာက ဝမ္းသာအားရ ထရပ္သည္၊

" ၾကည့္ပါ...၊ ဘာ အလို႐ွိပါသလဲ... "

သည္ေတာ့မွ ခင္းက်င္းထားသည့္ ဗန္းကေလးထဲကို သူ ၾကည့္မိသည္၊ ဗန္းထဲမွာက ေသာ့ခေလာက္၊ ေသာ့တံ အေဟာင္းမ်ား၊ ဝက္အူလွည့္မ်ား၊ မူလီ အပိုင္းအစမ်ား၊ သံတိုသံစမ်ား၊ စာ႐ြက္ညႇပ္သည့္ ကလစ္မ်ား စသည့္ အတိုအထြာ မ်ားစြာ...၊ သူ အနည္းငယ္ အံ့ၾသသြားခဲ့သည္၊ ဒီလို ပစၥည္းေတြထဲက သူမ ဘာမ်ား လိုခ်င္လို႔ ပါလိမ့္ဟု မ်က္ေမွာင္ႀကဳတ္လ်က္ အေျပးအလႊား စဥ္းစားၾကည့္ မိသည္၊ သူ႔ အေတြး မဆံုးမီ မွာပင္ သူမက ...

" ဒီေသာ့တံေလးေတြ ၾကည့္ရေအာင္.." ဟု ဆိုင္႐ွင္ကို လွမ္းေျပာလိုက္သည္၊

သူမ ညႊန္ျပရာသို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေ႐ွးေခတ္က သံုးခဲ့သည့္ ႐ိုးတံ႐ွည္႐ွည္ႏွင့္ အေခါင္းေပါက္ ပါသည့္ ေသာ့တံမ်ား...၊ ေသာ့ေတြက အခုေခတ္ တ႐ုတ္လုပ္ ေသာ့ေတြႏွင့္စာလွ်င္ ႐ွည္လ်ားၿပီး အနည္းငယ္လည္း ေလးလံမည့္ပံု ေပၚသည္၊ ဆိုင္႐ွင္က သံေခ်ာင္းႏွင့္ တြဲထားသည့္ အမ်ိဳးအစားတူ ေသာ့တံ အတြဲႀကီးတစ္ခု လွမ္းေပးသည္၊ သူမက သံေခ်ာင္းႏွစ္ခုကို ခ်ိတ္ထားသည့္ ေနရာမွ ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး ေသာ့တံတခ်ိဳ႕ကို သံကြင္းထဲမွ ျဖဳတ္ၾကည့္ေနသည္၊ ဆိုင္႐ွင္ အိႏၵိယ အမ်ိဳးသားက သူတို႔ကို အကဲခတ္ ၾကည့္ေနရင္း ပါးစပ္ထဲမွ ကြမ္းေသြးေတြ ေနာက္ဖက္ကို ပ်စ္ကနဲ လွည့္ေထြးလိုက္ၿပီး သူ႔ပစၥည္းေတြကို တခ်က္ အမႊမ္းတင္ လိုက္သည္၊

" ဒါေတြက ဟိုးအရင္တုန္းက သံုးခဲ့တဲ့ ေသာ့ေတြ..၊ အခုေခတ္မွာ ေတြ႔ဖို႔ မလြယ္ေတာ့ဘူး " ...၊

သူေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆိုင္႐ွင္က သူ႔ကိုယ္သူ ေဆာ့သ္ဘီ ေလလံခန္းမ,မွ ေ႐ွးေဟာင္းပစၥည္း အကဲျဖတ္ အရာ႐ွိအလား မ်က္ႏွာထားက ခပ္တင္းတင္း...၊ ဤေသာ့မ်ားသည္ ေ႐ွးေဟာင္းေသာ့မ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း သူေရာ သူမ, သာမက ျမင္သမွ် လူတိုင္းကပင္ သိႏိုင္ပါသည္၊ သည္လူ႔ႏွယ္ သူ႔ပစၥည္းေတြ၏ တန္ဖိုးကို ျမႇင့္တင္ဖို႔ သည့္ထက္ေကာင္းသည့္ စကား ႐ွာမေတြ႔ဘူး ထင္ပါရဲ႕...၊ သူမက ဆိုင္႐ွင္ကို ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ ေသာ့တံ ေလးငါးေခ်ာင္းကိုသာ အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ ၾကည့္ေနသည္၊ သူကလည္း ေဘးမွာ တိတ္တဆိတ္ အသာရပ္ၾကည့္ရင္း ထိုေသာ့တံေတြႏွင့္ ဖြင့္ရမည့္ ေသာ့ခေလာက္မ်ားကို ဘာရယ္မဟုတ္ ႐ွာေဖြေနမိသည္၊ လင္ဗန္းထဲမွာ ေသာ့ခေလာက္ သံုးေလးလံုးေလာက္ေတာ့ ေတြ႔မိသည္၊ သုိ႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕က သံေခ်းမ်ား တက္ေနသည့္အျပင္ အားလံုးကလည္း အေရာေရာ အေထြးေထြး...၊ ေသာ့ခေလာက္ႏွင့္ သူ႔ေသာ့တံ အတြဲကို ႐ွာေတြ႔ဖို႔ လြယ္မည္ မထင္ပါ၊ ေနစမ္းပါဦး..၊ ေတြ႔ၿပီပဲ ထား၊ ဒီလို ေသာ့အေဟာင္းအျမင္း ေတြကို ဘာလုပ္ရမွာတုန္း၊ စဥ္းစားေနရင္းမွ သူ သိခ်င္လာမိသည္၊ သူမကို လွည့္ေမးရန္ စကား စ,မလို႔ ျပင္ဆဲ သူမက လက္ထဲမွ ေသာ့ ၂ ခုကို ျပရင္း...

" ဒါ ဘယ္ေလာက္လဲ " ဟု ဆိုင္႐ွင္ကို ေမးလိုက္သည္၊

" ၃၀၀ ပဲ ေပးပါ "

သူမ,က ခဏ စဥ္းစားလိုက္ရင္း ...

" ၂၀၀ ေပးမယ္ " ဟု ေစ်းဆစ္လိုက္သည္၊

ထိုစကားကို ၾကားေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲမွ ၿပံဳးမိသည္၊ သူက ေစ်းဆစ္ရ ေတာ့မည္ဆို အင္မတန္ ဝန္ေလးသေလာက္ သူမကေတာ့ ေစ်းဆစ္ရတာ ေပ်ာ္သည္ဟု သူ႔ကို ေျပာဖူးသည္၊ သူ ယံုပါသည္၊ ဒါက တကယ့္ေစ်းအမွန္ကို ခန္႔မွန္းရင္း ကိုယ္နဲ႔ ေစ်းသည္ရဲ႕အၾကားက စိတ္အားၿပိဳင္မႈ တမ်ိဳးပဲ မဟုတ္လား၊ အခုလည္း ဒီလူေတြ ေစ်းကို ပိုေျပာလိမ့္မည္ဆိုတာ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး သိပါလ်က္ သူက စဥ္းစားတုန္း ႐ွိေသး သူမက ေကာက္ခါငင္ကာ ဆစ္ခ်လိုက္သည္၊ ဆိုင္႐ွင္ အိႏၵိယ အမ်ိဳးသားက ...

" မရပါဘူး " ဟု ေျပာရင္း ေခါင္းခါသည္၊ တဆက္တည္း မခ်ိၿပံဳး ၿပံဳးရင္း ဆံပင္ကို တခ်က္သပ္လ်က္ အေဝးကို ခပ္ေဆြးေဆြး လွမ္းၾကည့္ လိုက္သည္၊ သူ႔ကိုယ္သူ မိမိခ်စ္သူ သူေဌးသားေနာက္ ပါသြားခါနီး ရီေဝစြာ လြမ္းသြားသည့္ အခန္းကို သ႐ုပ္ေဆာင္ေနသည့္ မင္းသား ႐ွ႐ြတ္ ခန္းမ်ား ေအာက္ေမ့ေနလား မသိ၊ သူ႔ေသာ့ေတြကို ဒီလို ေစ်းႏွိမ္သည့္အတြက္ ေၾကကြဲရပါသည္ ေပါ့ေလ...၊

ထိုစကားကို ၾကားသည့္အခါ သူမက 'ဒါဆိုလည္း ၿပီးေရာေလ' ဟုဆိုလ်က္ သူ႔လက္ကိုဆြဲၿပီး 'လာ.. သြားရ ေအာင္' ဟု လွည့္ထြက္ လာသည္၊ သူတို႔ ေလးငါးလွမ္းေလာက္ပဲ လွမ္းရေသး၊ အေနာက္ဖက္မွ ...

" လာ..လာ၊ အဲဒီေစ်းပဲ ေပးခဲ့ ..." ဟု လွမ္းေခၚသည္၊

သူမက ေက်နပ္စြာၿပံဳးရင္း 'ေတြ႔တယ္ မဟုတ္လား' ဟု အဓိပၸါယ္ပါေသာ အၾကည့္ျဖင့္ သူ႔ကို လွည့္ၾကည့္သည္၊ ဆိုင္႐ွင္၏ စိတ္ကို သူမ ႀကိဳၿပီး ဖတ္ႏိုင္ခဲ့သည္ မဟုတ္လား၊ သုိ႔ႏွင့္ ေ႐ွးေဟာင္း ေသာ့ေလး ၂ ေခ်ာင္းကို သူမက လက္ထဲမွာ ဆုပ္ကိုင္ရင္း သူတို႔ ဆက္ေလွ်ာက္လာ ခဲ့သည္၊ အေတာ္လွမ္းလွမ္း ေရာက္မွ သူမက ...

" ဒီေသာ့ေတြက တို႔နဲ႔သူနဲ႔ တစ္ေယာက္တစ္ေခ်ာင္းစီ ယူဖို႔ ... " ဟု ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ သူ႔ကို ေသာ့တံတစ္ခု လွမ္းေပးသည္၊

'ေသာ့ဆိုတာက တခုခုကို ခတ္ၿပီး သိမ္းဖို႔ မဟုတ္လား၊ တို႔ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေတြကို ဒီေသာ့ေတြနဲ႔ အတူ တသက္လံုးစာ ခတ္သိမ္းထားမယ္ေလ' ဟု ၿပံဳးၿပီးေျပာသည္၊ မႏၲေလး၏ ေနေရာင္ျခည္သည္ မ်က္ဝန္းေတြကို အရည္ေပ်ာ္ေစေလာက္ေအာင္ ပူျပင္းသလား မသိ၊ ထိုစကားကို ေျပာစဥ္မွာ သူမ၏ မ်က္ဝန္းတို႔ စိုလဲ့ေနခဲ့သည္၊ သူ႔ ဘယ္ဖက္ရင္အံုမွာေတာ့ တင္းကနဲ ျဖစ္သြားသည့္ ခံစားမႈႏွင့္အတူ ေခ်ာက္ကနဲ ေသာ့ခေလာက္သံ ၾကားလိုက္မိ သလိုလို...၊

" တကယ့္ကို ခ်စ္စရာ ေကာင္းလြန္းတဲ့ စိတ္ကူးေလးပါပဲ၊ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ကြာ " ... ...၊

ေသာ့ကေလးကို လွမ္းယူၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေသာ့ေပၚမွာ 1500 ဟု ထြင္းထားတာ ေတြ႔ရသည္၊ ေသာ့ကို ထုတ္လုပ္စဥ္က ဘယ္လို အဓိပၸါယ္ႏွင့္ ထြင္းထားထြင္းထား..၊ သည္လို အခ်ိန္မွာ အလိုအပ္ဆံုး ကိန္းဂဏန္းတစ္ခုက ဒီဂဏန္းအျပင္ တျခား ဘာမ်ား ႐ွိႏိုင္ဦးမွာလဲ၊ သူ ေသာ့ေလးကိုသာ ၿပံဳးၿပီး ငံု႔ၾကည့္ ေနမိသည္၊ အျခား ဘာကိုမွ မျမင္ေတာ့၊ နားထဲမွာလည္း အျခားဘာသံမွ မၾကားေတာ့၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕သည္ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္၌ပင္ ဤမွ် တိတ္ဆိတ္မွန္း သူတခါမွ သတိမထားမိခဲ့၊ အင္မတန္ ျပင္းထန္ေသာ ဗံုးတစ္လံုး ေဘးနားမွာ ကပ္ၿပီး တုန္ခါေပါက္ကြဲ သြားသလို နားထဲမွာ အသံမဲ့...၊ တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ လူတိုင္းလူတိုင္းက အေသခံ ေဖာက္ခြဲေရးသမားေတြလို ဘယ္ဖက္ရင္အံုမွာ လိုလိုလားလား ခ်ည္ခ်င္ၾကတဲ့ အျပင္းထန္ဆံုး ဗံုးကေလး တစ္လံုးပဲ မဟုတ္လား...၊

စိတ္မွတ္မဲ့ျဖင့္ လက္က ရင္ဘတ္ကို ေယာင္ရမ္း စမ္းမိသည့္ အခ်ိန္မွာေတာ့ သူက မႏၲေလးၿမိဳ႕လယ္ေခါင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ သူ႔အိမ္က မ်က္ႏွာသစ္ ေႂကြေဘစင္ေ႐ွ႕ကို ျပန္ေရာက္ေန ခဲ့သည္၊ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္မွ အျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ ယခုတိုင္ ျပတ္သားစြာ ထင္က်န္ေနတုန္း...၊ ခ်စ္သူကေကာ...၊ ဒီအေၾကာင္းေတြကို သူ႔လိုပဲ သတိရေနမလား၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕မွာ ေသာ့ခတ္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြကို ေတြ႔ႏိုင္ပါဦးမလား၊ ျပန္ေတြးမိေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲ ပါးပါးလ်လ်ကေလး လြမ္းမိသြားသည္၊ အလြမ္းက ေလအေဝွ႔မွာ မ်က္ႏွာျပင္ကို ပိုးပုဝါစေလး တစ္စ ပြတ္တိုက္ၾကည္စယ္ သြားသလိုမ်ိဳး ...၊

ထိုအခိုက္မွာပဲ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါး ပြင့္သြားသည္၊ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိပ္ခ်င္မူးတူး မ်က္လံုးေတြႏွင့္ မအိမ္သူ...၊ 'ညက အိပ္လို႔ေကာင္းရဲ႕ လား'ဟု သူ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္၊ သြားပြတ္တံေပၚ သြားတိုက္ေဆး ညႇစ္ရင္း 'အင္း'ဟု မပြင့္တပြင့္ ေျဖရင္းမွ ေဘစင္ေပၚ တင္ထားသည့္ သံခြက္ကေလးကို ေတြ႔သြားေတာ့ 'ဘလိတ္ဓား အသစ္ လိုက္႐ွာေနတာလား' ဟု ေမးသည္၊ 'မဟုတ္ပါဘူး' ဟု ျပန္ေျဖရင္း ေသာ့ကေလး အေၾကာင္း ေျပာျပလုိက္ရင္ ေကာင္းမလားဟု သူ စဥ္းစားေနမိသည္၊ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ဒါဟာ သိသင့္တဲ့ ကိစၥပါပဲဟု ေတြးရင္း ...

" ဒီမွာ ၾကည့္ပါဦး ... " ဟု လက္ထဲမွ ေသာ့ကေလးကို သူ ျပလိုက္သည္၊

" ဟင္ ... ဘယ္က ျပန္ေတြ႔တာလဲ "

သူမ အိပ္ခ်င္ေျပသြားဟန္ တူသည္၊ သူက သံခြက္ကေလးကို လက္ညႇိဳးထိုးျပ လိုက္ရင္း သိခ်င္ေနတာ တခုကိုလည္း ေမးလိုက္သည္၊

" ဒီေသာ့ေလး ရခဲ့တုန္းက အေၾကာင္းကို ျပန္စဥ္းစားေနတာ၊ သိခ်င္ေနမိတာက အဲဒီတုန္းက ဒီေသာ့ေလးနဲ႔ ခတ္ၿပီး သိမ္းခဲ့တဲ့ အရာေတြ ဟာ အဲဒီတုန္းကအတိုင္း ႐ွိေသးလား ဆိုတာ ... "

သူက စကားကို အဆံုးထိ မဆက္ဘဲ တဝက္မွာပင္ တမင္ ျဖတ္ခ်ထားလိုက္သည္၊ မအိမ္သူက သြားပြတ္တံကို ေရဘံုဘိုင္ေအာက္မွာ ေရစြတ္လိုက္ရင္း ...

" ဘယ္လို ထင္လို႔လဲ ... " ဟု ၿပံဳးစစႏွင့္ ျပန္ေမးသည္၊ တခုခုကို အတည္ မေျဖခ်င္တဲ့ အခါတိုင္း အဲဒီလို ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္ မ်က္ႏွာေပးမ်ိဳးကို သူမဆီမွာ ေတြ႔ရေနက်...၊

" ကိုယ္ထင္တာေတာ့ ဒီအတုိင္းပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ကာယကံ႐ွင္ဆီက confirmation ရေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ႔ " ... ၊

သူမက ခ်က္ခ်င္း ျပန္မေျဖဘဲ သံုးေလးခ်က္ေလာက္ သြားဆက္တိုက္ ေနလိုက္ေသးသည္၊ ဘယ္လိုမ်ား ေျဖရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ စဥ္းစားေနတာ မ်ားလား၊ ၿပီးေတာ့ သြားတိုက္ေဆး အျမႇဳပ္ေတြကို ေႂကြေဘစင္ေလး ထဲမွာ အသာ ေထြးခ်လိုက္ရင္း ေရတငံုျဖင့္ ပလုပ္က်င္းလိုက္ၿပီးမွ ...

" အဲဒီအရာေတြကို ဖြင့္ဖို႔ေသာ့က တစ္ေခ်ာင္းတည္းပဲ ႐ွိတဲ့အျပင္ အဲဒီေသာ့ပိုင္႐ွင္ ကိုယ္တိုင္ေတာင္မွ သူ႔ေသာ့ကို ဘယ္နားထားမိမွန္း မသိျဖစ္ေနခဲ့တာ မဟုတ္လား၊ ဆိုေတာ့ ဒီမနက္မွ ျပန္ေတြ႔တဲ့ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ခတ္ထားခဲ့တဲ့ အရာေတြက အဲဒီတုန္းကအတိုင္း အရာမယြင္းပါပဲ႐ွင္ " ဟု ၾကည္ၾကည္စင္စင္ ျပန္ေျဖသည္၊

သူ ၿပံဳးလိုက္သည္၊ ေရခ်ိဳးခန္းေလးထဲမွာ သိဂၤါရ ျမစ္တစ္စင္း ျဖတ္စီးသြားေလသည္ ...။ ။


ညီလင္းသစ္
၄ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၁

50 comments:

Anonymous said...

အိုးးးေသာ့တခုနဲ ့အတူခ်စ္ျခင္းေတြကိုခတ္ထားဖို ့သိပ္လွတဲ့စိတ္ကူးတခုပဲ။
ျပင္ပမွာေတာ့ ေနွာင္တည္းမွုေတြမပါတဲ့ခ်စ္ျခင္းေတြပဲျဖစ္ေစခ်င္မိတယ္
ျမင့္သန္းစာထဲမွာဖတ္ရတာေတာ့ ခ်စ္ျခင္းဆိုတာသူ ့ခ်ည္းပဲခိုင္ျမဲတယ္တဲ့ လူေတြကသာခ်စ္ျခင္းကို အေရာင္ဆိုးပစ္ျကတာေပါ့.....
ညီ

Anonymous said...

I swim at your "theingara"river.It's so smooth and I love her answer.
Gyidaw

ညီလင္းသစ္ said...

ညီ ...
သေဘာတူတယ္ဗ်၊ ခ်စ္ျခင္းဆိုတာ သူ႔ခ်ည္းပဲ ခုိင္ၿမဲတယ္ ဆိုတာ...၊ း) ျပတ္သြားတယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ခ်စ္ျခင္းကိုယ္ႏႈိက္က ျပတ္တာ မဟုတ္ဘဲ လူနဲ႔ အဲဒီခ်စ္ျခင္းကို ဆက္ထားတဲ့ ဆက္ထံုးက ျပတ္တာပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္..၊ း)

ဂ်ီးေဒၚ ...
ကူးသာ ကူးပါ ဂ်ီးေဒၚေရ...၊ သိဂၤါရ ျမစ္ဆိုတာ ကလီယုိ ပက္ထရာ ကူးခဲ့တဲ့ ပင္လယ္ေသလို ပါပဲ၊ ကူးသူကို လန္းဆန္း ႏုပ်ိဳေစတယ္ မဟုတ္လား...။ းD

လင်းခေတ်ဒီနို said...

အေရးအသားကေတာ့ ေျပာစရာမလိုေအာင္ေကာင္းလြန္းတယ္ဗ်ာ . . . ေပးခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့ေလးကို အထိေရာက္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ညက္ညက္ေညာညာ ေပသြားနိင္တယ္ . . .

ခင္မင္စြာျဖင့္
ဗညားရွိန္

မဒမ္ကိုး said...

အင္း တို႕အကိုက အေရးကလဲေတာ္
အေျဖလဲေတာ္ပဲ း)

စာေလးလဲညက္ အေျဖလဲညက္လို႕ အေထာင္းသက္သာမယ္ထင္ပါ႔ း)

ခင္တဲ႕
မဒိုးကန္

ေတာင္ငူသား said...

ေသာ့ေလးေပးခဲ့တဲ့ ေနရာက မႏၱေလးျဖစ္ေနေတာ့ မအိမ္သူ မဟုတ္တဲ့ တစ္ေယာက္လို႔ ေတာက္ေလွ်ာက္ထင္ေနရာကေန အဆံုးေရာက္ေတာ့ မအိမ္သူ ပဲျဖစ္ေနတယ္ေနာ္။ အေရးအသားက သိမ့္ေမြ႔လြန္းေတာ့ အေျဖခ်က္ခ်င္း မရဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ဇာတ္ညႊန္းအရ ေနရာေဒသနဲ႔ အေခၚအေဝၚက မႏၱေလးနဲ႔ ခ်စ္သူ ျဖစ္ေနေတာ့ အကိုတို႔စံုတြဲရဲ့ ဖူးစာဆံုျဖစ္ပံုကို ပိုသိခ်င္သြားမိတယ္။ ေရးထားျပီးသားဆိုရင္ ဘယ္ပို႔စ္လဲ ညႊန္ေပးပါဦး။

ေတာင္ငူသား said...

အဲ.. တခုက်န္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စာဖတ္မသွ်မ္းဘူး ဆိုရင္ မအိမ္သူ ဆီက ဆင္တူ ေသာ့ ေနာက္တစ္ေခ်ာင္းေကာ အကို?

ေန၀သန္ said...

ကိုညီလင္းသစ္တို႕ ဘာစကားနဲ႕ေျပာတာလဲဟင္.. :D.. ဖတ္ရတာေရာ.. အေၾကာင္းအရာေလးေရာ ေခ်ာေနတယ္.... အဲလို ေခ်ာေနေအာင္ မိခင္ဘာသာစကားနဲ႕မဟုတ္ရင္ ေျပာဖို႕ မလြယ္ဘူးေနာ္... :P..

ခင္မင္လ်က္
ေန၀သန္

ျမဴးျမဴး said...

Wow!!! very romantic!!! ;)

Vista said...

ဖတ္လို ့ေကာင္းလိုက္တာ ေရးတတ္တယ္။

Anonymous said...

ေကာင္းမွေကာင္းပဲ။ ကြန္မန္႕ေတြက ေမးထားတာေတြကိုလဲ သေဘာက်ပါ့။ ဆက္ရန္ရွိအံုးမလားမသိ...
N/A

mstint said...

စာအေရးအသားေကာင္းလိုက္တာေနာ္။ တန္ဘိုးႀကီးတဲ့ ေသာ့ေလး ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္မေပ်ာက္ႏိုင္ေအာင္ ဂရုစိုက္အံုးေနာ္ း)
စိတ္ဓါတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

ဟိုးရင္ထဲထိ နက္နက္ရွိဳင္းရွိဳင္း ေရာက္တယ္အကို...:)
တစ္ကယ္ၾကည္နူးစရာ အၿပည့္ေလးမို႕..နွလံုးသားနဲ႕ ခံစားၿပိး ဖတ္သြားတယ္အကို....
ေၾသာ္ ေၿပာမယ္ ေၿပာမယ္နဲ႕ မၿဖစ္တာ ရွိေသးတယ္ အကိုရဲ႕ မမ မေဟသီရဲ႕ နာမည္ေလး လွတယ္လို႕ ..:) ဘေလာ့ေတြ ေရးရင္ မအိမ္သူ မအိမ္သူ ဆိုၿပိး အကိုထည့္ထည့္ေ၇းေနတာ မၾကာခဏ ေတြ႕ေနေပမယ့္ စိတ္ထဲကပဲ ခ်ီးက်ဴးမိၿပိး အၿပင္မွာ တစ္ခါမွ မေၿပာဖူးေသးတာမို႕ အခု မွပဲ ေၿပာမိတယ္ :)
ေကာင္းေသာေန႕ေလး ၿဖစ္ပါေစလို႕ ဆႏၵၿပဳရင္း...

ေမဓာ၀ီ said...

မအိမ္သူရဲ႕ စိတ္ကူးေလးက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ။ ဒါေၾကာင့္လဲ ကိုညီလင္း ရင္ထဲမွာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဗံုးတလံုးကို တသက္စာ ခ်ည္ေႏွာင္ခဲ့တာေပါ့ေနာ္။

ခုခ်ိန္မွာ ေသာ့ခတ္ထားတာေတြကို ျပန္ဖြင့္ၾကည့္ရင္ ၁၅၀၀ ဆိုတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြအျပင္ ခိုင္ျမဲတဲ့သံေယာဇဥ္ရယ္ ေအးျမတဲ့ ေမတၱာတရားရယ္ တဦးနဲ႔တဦး နားလည္မႈနဲ႔ ေဖးမေစာင့္ေရွာက္ျခင္းေတြရယ္ ေပါင္းစည္းၿပီး အမ်ားႀကီးတိုးပြါးလာၿပီလို႔ အေျဖေပးဖို႔ မအိမ္သူကုိ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ သင္ေပးအံုးမွပါ ... ။

မနက္ေစာေစာ ဒီပို႔စ္ေလးဖတ္လိုက္ရတာ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလြန္းလို႔ အေျပးအလႊား မန္႔လိုက္တယ္ ကိုညီလင္းေရ ... ။

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

လွလွပပဖြဲ႔သြားတဲ့ ေသာ့တံနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးးးး ေကာင္းပါ့ ကိုညီလင္းသစ္ေရ:))

Anonymous said...

ဖတ္ရတာ ၾကည္ႏူးမိတယ္ ကိုညီလင္းသစ္။
Mon Petit Avatar

Anonymous said...

2nd time for "KEY".Your writing is so lovely and the conversation between you tie my heart by unseen silk thread.It gave me similar feeling like your grandparents' love story.That's why i urged you to write"chitkotwe"Longing for sequel and thanks:)
Gyidaw

ညီလင္းသစ္ said...

ကိုဗညား႐ွိန္ ...
ခင္မင္ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ ကြန္မန္႔ေလးအတြက္ ေက်းဇူး ပါပဲဗ်ာ...၊

မဒမ္ကိုး ...
ဟုတ္ပါရဲ႕ ညီမေရ..၊ အေလွ်ာက္ေကာင္းမွ အေထာင္းသက္သာ ဆိုတာ တခ်ိန္လံုး သတိရေန ရမယ့္ ပံုပါပဲ...၊ း)

ေတာင္ငူသား ...
အဲ.. အဲဒီအေၾကာင္း ေရးထားတာ တဝက္တပ်က္ပဲ ႐ွိေသးတယ္ဗ်၊ း) နည္းနည္းခ်င္းစီ ဆက္ေရးေနတုန္း ပါပဲ၊ အတူ ဝယ္ခဲ့တဲ့ ေနာက္ေသာ့ တစ္ေခ်ာင္းကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ေသာ့ခ်ိတ္ထဲမွာ တြဲထားတယ္ ...၊ း)

ကိုေနဝသန္ ...
ဖတ္ရတာ ေခ်ာေမြ႔ေအာင္ က်ေနာ္က ျမန္မာမႈ ျပဳလိုက္ တာပါ၊ က်ေနာ္တို႔ ၾကားမွာေတာ့ ျပင္သစ္လို ေျပာပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအတိုင္း ျမန္မာျပန္ရင္ ေထာင့္ေနမွာ စိုးလို႔ဗ်...၊ း)

ျမဴးျမဴး ...
Thanks a lot..!

Vista ...
ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ေနာ္..၊

ကို N/A ...
ေက်းဇူးပဲဗ်၊ ေသာ့က ျပန္ေတြ႔သြားၿပီ ဆိုေတာ့ ဆက္ရန္ေတာ့ မ႐ွိေတာ့ပါဘူး၊ အဲ.. ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ေပ်ာက္ရင္ေတာ့ တမ်ိဳးေပါ့ေလ...၊ းD

အန္တီတင့္ ...
ဟုတ္ကဲ့..၊ ဘဏ္မွာ သြားအပ္ထားရင္ ေကာင္းမလားလို႔ စဥ္းစားေနတာ..၊ း)

အိန္ဂ်ယ္လ္လိႈင္ ...
ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ ညီမေရ..၊ အင္း ...က်ေနာ္လည္း ဒီနာမည္ကို အလြန္အကြ်ံမ်ား သံုးမိေနၿပီလား မသိ..၊ း)

မေမ ...
က်ေနာ္ေတာ့ အေသခံ ေဖာက္ခြဲေရး သမားႀကီး လံုးလံုး ျဖစ္သြားတာ ထင္တယ္၊ း) မေမ သင္ေပးခ်င္တာ ေလးေတြက ေကာင္းလိုက္တာ..၊ ဟုတ္တာေပါ့၊ ေသာ့ခတ္ထားလို႔ အထြက္ မ႐ွိေပမယ့္ စုဗူးလို အဝင္ေတာ့ ႐ွိႏိုင္တာေပါ့ေနာ္၊ လက္က်န္ မ႐ွိသေလာက္ နည္းပါးေနတဲ့ အခ်ိန္ေလးထဲက ဖဲ့ၿပီး ကြန္မန္႔လာေပး လို႔လည္း ေက်းဇူးပါ မေမေရ...၊ း)

မခ်စ္ၾကည္ေအး ...
အ'ခ်စ္' အေၾကာင္းကို 'ၾကည္'ႏူး 'ေအး'ခ်မ္းတာ မ်ိဳးေလးပဲ ေရးခ်င္တာဗ်...၊

Mon Petit Avatar ...
ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ဗ်ာ...။

ညီလင္းသစ္ said...

ဂ်ီးေဒၚ ...
Wow.. ဒုတိယ အႀကိမ္ လာလည္တာလား၊ း) ဂ်ီးေဒၚက အေတာ္ memory ေကာင္းပံုရတယ္ေနာ္၊ မေမ့ေသးဘူး၊ မုဒ္ရရင္ ရသလို ေရးျဖစ္ပါတယ္ ဂ်ီးေဒၚေရ...၊ း)

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ရင္ဘတ္ႏွစ္ခုထဲမွာ ႏွလုံးသားတစ္စုံ
ကုိအဲဒီေသာ႔ေလးနဲ႔ထာ၀ရခတ္ထားႏုိင္
ပါေစရွင္။
ခင္မင္တဲ႔ jas

ညိမ္းႏိုင္ said...

နီကိုရဲရဲ့အခ်စ္ဝတၳုေလးကိုျပန္ေကာက္ရလိုက္သလိုပဲ...။
ဇာတ္လယ္ေလာက္မွာ မင္းေနျပည္ေတာ္ေဟာင္းရဲ့လမ္း
ေဘးတစ္ေနရာမွာ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ေသာ့ဝယ္ၾကတယ္ဆို
ေတာ့ ဇာတ္ဆံုးရင္ လြမ္းစရာေလးေတြလာေတာ့မယ္လို့
ထင္ထားတာ...၊အမ်ဳိးသမီးေလးက မအိမ္သူလည္းဆိုေရာ
ေရွာ့ရသြားေရာဗ်ဳိး...၊ဒါနဲ့တစ္ေခါက္ျပန္ဖတ္၊အင္း..ေသ
ခ်ာသြားျပီမအိမ္သူပဲ...၊ဒီေတာ့ ေတြးစရာေတြဝင္လာေရာ၊
လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္...မင္းေနျပည္ေတာ္ေဟာင္းရဲ့လမ္း
ေတြေပၚက ျမန္မာလူငယ္ေလးနဲ့ ဆြစ္အမ်ဳိးသမီးေလးရဲ့
ဆံုမွတ္တစ္ခု၊အိႏၵိယအမ်ဳိးသားလမ္းေဘးေစ်းသည္၊ေစ်း
ဆစ္ျခင္းအႏုပညာ(အမွန္ေျပာရရင္ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးေတြ
ပဲဒီအႏုပညာကိုတတ္ေျမာက္တယ္ထင္ထားတာ...:)))
ဆိုေတာ့ ဒီအေၾကာင္းေတြေရးရင္ေရး...၊မေရးရင္ဆံပင္
ျဖဴေစမွုနဲ့ အကို့ကို တရားစြဲရလိမ့္မယ္ဗ်ဳိးးးးး:))))))

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

အို႔ အို.. ပ်ားရည္နဲ႔တူတဲ႔ အင္မတန္မွ ခ်ိဳျမိန္လွစြာေသာ သိဂၤါရျမစ္ထဲ စီးေမ်ာရံုမက လက္ပစ္ပါကူးေနမိတယ္
တကယ္..
မ်က္ႏွာကို ျပံဳးျပီးကိုဖတ္ေနမိတာ သေဘာက်လြန္းလို႔..
ျပီးေတာ႔ အားလည္းက်သြားတယ္ ဟိဟိ
စာေရးေကာင္းသလို ခ်စ္လည္းခ်စ္တတ္လြန္းတဲ႔ ကိုညီလင္းသစ္ပါလား ။
ဒါေၾကာင္႔လည္း မအိမ္သူက ေသာ႔နဲ႔ ခတ္ထားေပတာကိုး းးးးးးး

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

အေရးအသား ညက္ေညာလြန္းေတာ့ ဖတ္သူရင္ထဲကို သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ေလး စီးဝင္သြားတယ္။ အျပင္က ေသာ့မရိွေတာ့ရင္ေတာင္ ခတ္ထားခဲ့တဲ့ အရာေတြက ေလ်ာ့သြားဖို႔ မရိွနိင္ေတာ့ပါဘူးေလ။

co coe said...

ပို႔စ္တခုဖတ္ျပီးတိုင္း ညက္ေညာလွပတဲ႔ အေရးအသားေတြကို ပိုပိုသတိထားမိျပီး သေဘာက်ႏွစ္သက္မိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကိုညီလင္းသစ္က မန္းေလးကပဲလား။

ေတာက္ပၾကယ္စင္ said...

ခ်ီးမႊမ္းစရာစကားလုံးမရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ကို ေရးဖြဲ႕တတ္ပါ့ဗ်ာ။ ရွရႊတ္ခန္မင္းသားဥပမာေလးကိုလည္း သေဘာက်ေနမိပါရဲ႕။ မိသားစုနဲ႔အတူ ေအးခ်မ္းသာယာရွိႀကပါေစ...

SHWE ZIN U said...

ကိုညီလင္းသစ္ ေရ

ဖတ္လို႕ေကာင္းလိုက္တာ ၾကည္ႏူးစရာ အခ်စ္ကဗ်ာ တပုဒ္ ကိုဖတ္လိုက္ရသလိုဘဲ

Anonymous said...

ေရးထားတာ ညက္ေနတာပဲ ကိုညီလင္းသစ္ေရ ..
ဖတ္လုိ႕ ေကာင္းလုိက္တာ ..
ဖတ္ေနရင္း ရင္ထဲထိေရာက္သြားတယ္ .. >>

ခင္မင္လွ်က္
ေဆာင္းႏွင္းရြက္

blackroze said...

အကို
ေရးထားတဲ့အေရးအသားေလးကေတာ့ေကာင္းလိုက္တာ
ေနာက္ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ပိုင္ရွင္ကေရာ
အကို႕ရဲ႕မအိမ္သူဘဲလား..
ဒါဆိုအကုိတို႕ဘယ္လိုဖူးစာဆံုလည္းဆိုတာေလး
ေရးပါဦးအကိုရာ..

ခင္တဲ့ blackroze

Anonymous said...

ဟင္း..ဟင္း..ဒီမွန္ေလးေရွ ့မွာ ခဏခဏ ဇာတ္လမ္းေတြ ေပၚတယ္ေနာ္။
ဟုုတ္တယ္..မအိမ္သူရဲ ့ေသာ့ေကာ?
(ေတြးမိတာကတကယ္ေတာ့ ေပ်ာက္သြားတာက ေသာ့မဟုုတ္ဘူး။ မွတ္ဥာဏ္လိုု ့..း) )
အုုိင္အိုုရာ

Anonymous said...

မ်က္ႏွာသစ္တဲ့ေဘစင္ဆုုိေတာ့ မွန္ေလးပါျမင္ေယာင္ျပီး ဘယ္ခဲြ နဲ ့ညာခြဲ ညီလင္းသစ္ ကိုုသတိရသြားတာ။ မွန္ ေနရာနဲ ့ေဘစင္ေနရာတူတူဘဲထင္လိုု ့။ း)
အိုုင္အိုုရာ

Maung Myo said...

အခ်စ္လွလွေလး ရဲ့ အမွတ္တရ လွလွေလးတစ္ခုေပါ့ သိပ္ၾကည္နူးဖုိ႕ေကာင္းတာပဲ အဲ့တာေၾကာင့္ေျပာတာ အခ်စ္တဲ့နတ္မင္းက လူသားတိုင္းကိုေတာ့ အခ်စ္ေဆးေတြတိုက္ေကြ်းခဲ့တာပါပဲ ေသာက္တဲ့သူကသာ အဓိက ေသာက္တတ္ေတာ့ေဆး မေသာက္တတ္ေတာ့ေဘးတဲ့ အစ္ကိုကေတာ့ အခ်စ္ေဆးမွာ ေဘးကင္းလို႕ း)

ဒီလို ဒီလို ဇတ္လမ္းေတြလည္းရွိခဲ့သည္ေပါ့ ။

Raymond.Kyaw Minn Naing said...

Another good essay, btw isn't L500?
Cheers!

Cameron said...

အေတြးကလည္းေကာင္း အေရးကလည္းေကာင္း... သိပ္လွတဲ႔ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္...။ မေန႔ကတည္းက၀င္ဖတ္တာ ေကာ္မန္႔ေပးမရလို႔ ခုမွျပန္လာေပးရတယ္....။

ခင္တဲ႔
မိုးေငြ႔

ညီလင္းသစ္ said...

ေတာင္ႀကီးက မစံပယ္ ...
ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ဗ်ာ..၊

ကိုညိမ္းႏိုင္ ...
ကြန္မန္႔ ဖတ္ၿပီးၿပီးခ်င္း လန္႔သြားတာနဲ႔ ဘယ္ေ႐ွ႕ေနေတြ အေကာင္းဆံုးလဲလို႔ ဂူးဂဲလ္မွာ လိုက္႐ွာေနတယ္ဗ်၊ း) ေအးရာေအးေၾကာင္း လုပ္ပါဗ်ာ ..၊ းD

မေခ်ာ ...
ၿပံဳးၿပီး ဖတ္သြားတယ္ ဆိုလို႔ ဝမ္းသာတယ္ဗ်၊ ၿပံဳးလိုက္တဲ့အခါ stress ေတြ ေလ်ာ့သြားတယ္လို႔ ဖတ္ဖူးတာကိုး၊ း) ဒီေလာက္လဲ မဟုတ္ပါဘူး မေခ်ာရာ၊ ဝတၳဳဆိုေတာ့လည္း ဒီလိုပဲ ေရးရတာေပါ့...၊ း)

ကိုျမစ္က်ိဳးအင္း ...
တသက္စာ ေငြစုစာအုပ္ထက္ ပိုၿပီး ေသခ်ာတယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ားလားဗ်ာ...၊ း)

co coe ...
စာလာဖတ္တာ ေက်းဇူးပါေနာ္၊ က်ေနာ္က မႏၲေလးက မဟုတ္ပါဘူး၊ အလည္ေတာ့ ခဏခဏ ေရာက္တယ္ဗ်..၊

ဘုန္းဘုန္း ေတာက္ပၾကယ္စင္ ...
ကြန္မန္႔ေလးအတြက္ ေက်းဇူးပါ ဘုရား၊ ဘုန္းဘုန္းလည္း က်န္းမာပါေစ...၊

မေ႐ႊစင္ဦး ...
ဖတ္ေကာင္းတယ္ဆိုေတာ့လည္း ဝမ္းသာပါတယ္ဗ်ာ..၊ း)

ေဆာင္းႏွင္း႐ြက္ ...
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ညီမေရ...၊

blackroze ...
ေနာက္ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းက သူ႔ဆီမွာပါ၊ အင္း..ညီမ ေတာင္းဆိုတာနဲ႔ က်ေနာ္လည္း ကိုရီးယားဇတ္လမ္း ေတြလို ေရးရေတာ့မယ္နဲ႔ တူတယ္...၊ း)

မအိုင္အိုရာ ...
အဲဒါ အမွန္ပဲဗ်ာ၊ ေပ်ာက္သြားတာက ေသာ့မဟုတ္ဘူး၊ မွတ္ဥာဏ္..ဟားဟား၊ သူ႔ေသာ့က သူ႔ရဲ႕ေသာ့တြဲမွာ ပါပဲ၊ ဒီေဘစင္က ဟိုတခါေရးဖူးတဲ့ မွန္ေလး ေ႐ွ႕မွာပါပဲ၊ ဒါလည္း မွန္တာပဲ၊ ေအာ္တို ဆပ္စ္ဂ်က္႐ွင္း နည္းနဲ႔မ်ား လာၾကည့္သြား သလားေတာင္ ထင္ရတယ္..၊ း)

ေမာင္မ်ိဳး ...
ညီ့ရဲ႕ အေျပာကို ထပ္တူျပဳ ၾကည့္မယ္၊ ေသာက္တတ္ရင္ေဆး၊ မေသာက္တတ္ရင္ ေဘးဆိုေတာ့ အခ်စ္ = အရက္...၊ အခ်စ္ေတြ ပ်ိဳ႕အန္တာ၊ အခ်စ္နာက်တာ ေတြလည္း ႐ွိေသးေတာ့ ဒီလိုေျပာတာ မွန္ႏိုင္တယ္ဗ်..ဟားဟား၊ အဲ, အခ်စ္ေၾကာင့္ အရက္ေသာက္ၾကေပမယ့္ အရက္ေၾကာင့္ေတာ့ အခ်စ္ မေသာက္ၾကဘူး ထင္တယ္၊ း)

ကိုေက်ာ္မင္းႏိုင္ ...
မဟုတ္ပါဘူး၊ ေသာ့က ေဟာင္းေနေတာ့ အဲဒီလို ထင္ရတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္ဗ်...၊ း)

မမိုးေငြ႔ ...
တကူးတက ျပန္လာၿပီး ေပးတဲ့ ကြန္မန္႔ေလးအတြက္ တကယ္ပဲ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္ဗ်ာ...။

Anonymous said...

ခ်စ္သူ သူေဌးသားေနာက္ ပါသြားတဲ ့ကုလားၾကီး အေၾကာင္းကို သိခ်င္ပါတယ္.ဟီးး
AA.

ကိုကိုးအိမ္(မႏၱေလး) said...

စာေလးတစ္ပုဒ္ထဲကေန ရလိုက္တဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ေပါင္းက ေျမာက္မ်ားစြာ

ခင္မင္စြာျဖင့္

Chaw Su said...

I read this post twice,the whole is very lovely.I love your love story and your grandpa & grandma's love story (CMD) too....:D

သက္ေဝ said...

ပိုစ့္တင္ၿပီးၿပီးခ်င္း ဖတ္မိေပမယ့္ ဖုန္းနဲ႔မို႔ ေကာ္မန္႔မေရးျဖစ္ခဲ့ဘူး...

အစြမ္းကုန္ သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ၿပီး အလြန္လွပသပ္ရပ္တဲ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးတပုဒ္ပါပဲ..
ဒီ့ထက္ပိုၿပီး မေျပာတတ္ေတာ့ပါဘူး... း))

Anonymous said...

ညီလင္းေရ
ဒီစာစုေလးက သိတ္ဖတ္ လို့ေကာင္းတာပဲ.. အေရးအသားကလဲ ညက္ေညာၿပီး ရင္ထဲမွာ ႀကည္ႀကည္ႏူးႏူး ရွိလိုက္တာ.. ၂ေယာက္စလံုး သိတ္ကံေကာင္းတာပဲေနာ္.. အဲဒီ သိဂၤါရျမစ္ေလးက လူတိုင္းအတြက္အၿမဲ စီးဆင္းရင္ ေကာင္းမယ္ေနာ္...
စု

rose of sharon said...

ၾကည္ႏူးစရာ အတိတ္ေတြက လန္းဆန္းေနဆဲေပါ႔ေလ... ေပ်ာ္စရာၾကီးေနာ္...

Anonymous said...

wow! So Beautiful Post.

Myanmar Good Knowledg Co., Ltd said...

ေသာ႔ေလးက အမွတ္တမဲ႕နဲ႕ဆို အသစ္အတိုင္းပဲ။
ဒါေပမယ္႕ ႏွစ္လႀကာရွည္ခဲ႔ျပီဆိုတဲ႕ အရာေလးေတြကလည္းခ်က္ခ်င္းျမင္လြယ္ပါတယ္။

အေရးအသားေကာင္းတဲ႕ ကိုညီလင္းသစ္စာကုိဖတ္ျပီး ပီတီေတြျဖစ္ အားေတြက်ေနရင္း စာလည္းဆံုးေရာ ေသာ႔ အိုင္ဒီယာရွိတဲ႕မအိမ္သူကို အရမ္း ခ်ီးက်ဴးမိတယ္။

ကိုညီလင္းသစ္ေရ
ေသာ႔ေပၚက ၁၅၀၀ ကေတာ႕ ဒီဇတ္လမ္းမွာ ေသာ႔ခ်က္ပဲ ေနာ႔.........

Shinlay said...

ေသာ့ဇာတ္လမ္းေလးက စိတ္၀င္စားစရာပါပဲ။
က်မတို ့ဒီေန ့ပဲ ေသာ့တြဲထဲက ေသာ့တေခ်ာင္း ဘယ္ကေသာ့လဲလို ့စဥ္းစားေနၾကတာ။ အခုထိမသိေသး ပါဘူး။

ညီရဲ said...

ေၾသာ္... ဒါေၾကာင့္ အသဲအသန္ ျပန္ရွာေနတာကိုး...
မိန္းကေလးေတြက ဒီလိုပဲ အယူသီးတယ္ေနာ္။ ေသာ့ေပ်ာက္တုန္းက အစ္ကို ့ကို ျပႆနာ မရွာတာ ကံေကာင္းတယ္မွတ္ အစ္ကိုေရ...

ဒါနဲ ့အစ္ကိုေရ... ကၽြန္ေတာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္က နာမည္ ဆင္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီနာမည္ကို ေရြးေတာ့ google မွာ ရွာျပီး ေရြးတာပဲ အစ္ကို... အစ္ကို ့နာမည္ကို သတိမထားမိလိုက္ဘူး။ အစ္ကို တမ်ဳိးထင္ေနမွာ စိုးလုိ ့ေျပာတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္က ဘေလာ့ဂါ အသစ္ပါ။ အစ္ကို ့လင့္ကိုလဲ ယူသြားပါတယ္။

San San Htun said...

ၾကည္ႏႈးစရာ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးကို ဖတ္ၿပီး ၾကည္ႏူးအားက်သြားပါတယ္...

ျမေသြးနီ said...

ေသာ့ေလးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ခတ္ထားယံုသာမက၊ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေတြနဲ႔ ခိုင္ၿမဲေအာင္ ခ်ည္ေႏွာင္သိမ္းထုတ္ထားတဲ့ ခ်စ္တတ္သူႏွစ္ဦးရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။
ၾကည္ႏူးႏွစ္သက္စရာ အဖြဲ႔ႏြဲ႔ေလး...။

barnay said...

ၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ ...
ေရးခ်က္လည္းေကာင္း တယ္
ေနာက္ဆံုးခန္းေလးကိုပိုၾကိဳက္ပါတယ္
း)

Anonymous said...

အကို႕ရဲ႕အေရးအသားက နီကိုရဲ ေရးတဲ့ ဝတၳဳတပုဒ္ရဲ႕ အစဆိုတဲ့ ဝတၳဳတိုကို သတိရေစတယ္ ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့ ရသကို မေပးနိုင္ဆံုး ဘေလာ့တစ္ခုကို ညြွန္းရင္ အကို႕ဘေလာ့ကိုပဲျပရမွာပဲ
ဓာတ္ပံုေတြကလည္း သပ္ရပ္လွပ
ၾကည့္ျပီးရင္းၾကည့္ခ်င္စရာပဲ

ေရႊအိမ္စည္ said...

ဟိုးးအရင္ရက္ေတြက တည္းက ပရင့္ထုတ္ျပီး ယူသြားတာ..။
ရံုးမွာ အလ်င္အျမန္မဖတ္ခ်င္တာလည္း ပါတယ္။
ေအးေအးေဆးေဆး ဖတ္ခ်င္တာလည္းပါတယ္။
ဖတ္ျပီၤးျပီးခ်င္း....စိတ္ေတြေအးျမသြားလိုက္တာ...
အျပန္ျပန္အလွန္လွန္လည္း ဖတ္ျဖစ္တယ္။
စာဖတ္သူေတြကို ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို အကို ေရးတဲ့စာေတြက ေပးႏိုင္စြမ္းရွိတယ္။
ေသာ့ကေလးတစ္ေခ်ာင္းက အစျပဳလို႔ေလးနက္ခိုင္က်ည္တဲ့..ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရားကို လွလွပပေလး ေတြ႔လိုက္ရတယ္...။

ဒီေရာက္ေတာ့ ကြန္မန္႔ေတြ အကုန္ဖတ္ၾကည့္တယ္.။
ေဖ့ဘုတ္ဘာသာအရဆိုရင္ like လုပ္ခ်င္တာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႕ရတယ္..။
ကိုညိမ္းႏိုင္ ရဲ႕ အဆိုကိုေတာ့ ညီမလည္း ေထာက္ခံတယ္...အဟဲ....။
နည္းနည္းေလးေတာ့ ေရး အကိုရာ.....
စိတ္၀င္စားလာျပီ :D
ညီမလည္း ေရွးေရွးတုန္းက အကို႔ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေဟာင္းထင္ေနတာ....
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရားက အံ့ၾသစရာေနာ္..။

ခ်စ္ခင္လွ်က္.....

ဇြန္မုိးစက္ said...

ဒီပုိ႔စ္ေလး ဖတ္ၿပီးတာ တင္ၿပီးၿပီးခ်င္းေန႔ကတည္းကပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ရုံးကဖတ္ရတာမုိ႔ ေကာ္မန္႔ မေပးျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အဲဒါကုိလည္း မွတ္မိေနတယ္။ ဘယ္ႏွေခါက္ျပန္ဖတ္ဖတ္ အရမ္းႀကိဳက္တယ္။ တကယ္လုိ႔မ်ား တစ္ေယာက္ေယာက္က မဂၢဇင္းမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စာအုပ္ထုတ္တဲ့အခါမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၀တၳဳေတာင္းတဲ့အခါက်ရင္ ဒီ၀တၳဳေလး ေပးလုိက္ေနာ္။ အဲဒါ သတိရလုိ႔... ညီမေလး လာေျပာတာ။ း)