11 July 2012

လူပ်င္းကေလး





ပံုျပင္ေတြရဲ႕ အစမွာ ေျပာေလ့ ႐ွိသလို 'တခါတုန္းက...' လို႔ပဲ ဆိုၾကပါစို႔၊ လူပ်င္းကေလး တစ္ေယာက္ ႐ွိတယ္၊ ဘာမွ မလုပ္ခ်င္၊ မကိုင္ခ်င္ဘဲ ေလးလံေႏွးေကြးတဲ့ ပ်င္းရိပ်င္းတြဲ လူကေလး တစ္ေယာက္ေပါ့၊ ေန႔စဥ္ပံုမွန္ ဘဝမွာ မိုးလင္းကမိုးခ်ဳပ္ ပံုမွန္ျဖစ္စဥ္ေတြနဲ႔ လည္ပတ္ေနတဲ့ ပံုမွန္လူသား တစ္ဦး..၊ ႐ုပ္ပိုင္း ဆိုင္ရာမွာ သူလိုငါလို ခႏၶာကိုယ္ တည္ေဆာက္ပံုနဲ႔အတူ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ မွာလည္း စိတ္ပညာ ႐ႈေထာင့္က စံေသြ၊ စံလြဲျခင္း ေတြနဲ႔ ကင္းပါတယ္၊ ပ်င္းရိတာကို စံေသြျခင္းလို႔ မသတ္မွတ္ဘူး ဆိုရင္ေပါ့ေလ...၊

လူပ်င္းကေလးဟာ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ကို ပ်င္းရိတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္တယ္၊ သူ႔အလုပ္ကို ပ်င္းရိစြာနဲ႔ လုပ္တယ္၊ သူ႔စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြကို ပ်င္းရိစြာနဲ႔ လႊတ္ေပးထားတယ္၊ မနက္မနက္ဆို အိပ္ရာကေန မထခ်င္ဘူး၊ ညညက် ျပန္ေတာ့ အိပ္ရာဝင္ဖို႔ ပ်င္းေနျပန္ေရာ၊ အိပ္ဖို႔ပ်င္းသလို ထဖို႔လည္း ပ်င္းတဲ့ သူ႔ကို သူ႔ရဲ႕ ႏႈိးစက္ကေတာ့ အဆူအဆဲခံၿပီး မပ်က္မကြက္ ႏႈိးေပး႐ွာတယ္၊ ေရာင္စံု ေခ်ာကလက္ အယ္လ္ဘမ္ထဲက 'ငပ်င္း' သီခ်င္းလို ေနဖို႔ပ်င္း၊ ေသဖို႔ပ်င္း၊ ပ်င္းရမွာလည္း ပ်င္းတဲ့ အဆင့္ထိ မေရာက္ေပမယ့္လည္း သူ႔အထြာနဲ႔သူေတာ့ အေတာ္ေလး ပ်င္းတဲ့ လူပ်င္းကေလးေပါ့...၊

အရင္တုန္းကေတာ့ သူဟာ လူပ်င္းကေလး မဟုတ္ခဲ့ဘူး၊ သူ႔ဘဝ တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ႀကိဳးစားျခင္းေတြ နဲ႔သာ တခ်ိန္လံုး ျပည့္ေနခဲ့တယ္၊ လံု႔လ၊ ဝီရိယ ႐ွိစြာနဲ႔ သူေက်ာင္းသြားတယ္၊ အက်အ႐ႈံး ဆိုတာကို ေဝးႏိုင္သမွ် ေဝးေအာင္ မနားမေန ႀကိဳးစားတယ္၊ လူနဲ႔ပညာ၊ ပညာနဲ႔အလုပ္၊ အလုပ္နဲ႔လူ.. သံုးဦးသံုးဖလွယ္ ေတ့လြဲ လြဲေနတဲ့ ႐ြဲ႕ေစာင္းေစာင္း ႀတိဂံလူေနမႈ စနစ္ႀကီးထဲမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့သူပီပီ သူ႔ကိုယ္သူပဲ တတ္ႏိုင္သမွ် တည့္မတ္ေအာင္ ရပ္ၾကည့္တယ္၊ သင္ၾကားမႈနဲ႔ အသံုးခ်မႈ ဆိုတဲ့ နယ္ပယ္ႏွစ္ခုၾကားမွာ အံဝင္ခြင္က် ဆိုတဲ့ တံတားတစ္စင္း ထိုးဖို႔ သူအိပ္မက္ေတြ မနားတမ္း မက္ခဲ့တယ္၊ ေကာင္းကင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ စိတ္ကူး၊ ႐ူပါ႐ံုေတြ တသီႀကီး ရက္လုပ္ခဲ့တယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ သူဟာ တေလာကလံုးကို ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္ ႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ ရဲရင့္၊ ယံုၾကည္မႈေတြနဲ႔ အလွ်ံညီးညီး လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္ေပါ့၊

သူ႔လက္နဲ႔ ကိုယ္တိုင္ ရက္ေဖာက္တဲ့ အိပ္မက္ဝတ္႐ံုကို ၿခံဳၿပီး စိတ္ကူး႐ြက္ေလွႀကီး ေပၚမွာ ဟိုး..ပင္လယ္ဆီ အထိေရာက္ေအာင္ ႐ြက္တိုက္ဆင္း သြားဖို႔ သူရင္ေတြ ခုန္ေနခဲ့ ဖူးတယ္၊ သူစီးဆင္း ခဲ့ရာ တစ္ေလွ်ာက္မွာ တဝုန္းဝုန္း ၿပိဳေနတဲ့ ကမ္းပါးေတြေအာက္ ေရာက္မသြားေအာင္ သတိႀကီးစြာ ထားခဲ့တယ္၊ ႀကီးမား က်ယ္ျပန္႔တဲ့ သဲေသာင္ေတြေပၚ ေမ့ေလ်ာ့ေပါ့ဆၿပီး တင္မသြားေအာင္ အားစိုက္ခဲ့တယ္၊ တခါတခါ အနီးကပ္မွ ဘြားကနဲ ျမင္ရတဲ့ ျမစ္က်ိဳးအင္းေတြထဲ လမ္းမွားၿပီး ဝင္မသြားေအာင္ သူ လံု႔လျပဳခဲ့တယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ စီးဆင္းေ႐ြ႕လ်ား ေနတဲ့သူက ရပ္တန္႔ေနတဲ့ အရာမ်ားစြာကို သဘာဝ က်စြာပဲ ထားခဲ့ရတယ္၊ သူ႔ထက္ပိုၿပီး ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ အေ႐ွ႕ေရာက္ေနတဲ့ အရာမ်ားစြာ ေနာက္ကိုေတာ့ အေမာတေကာ ေျပးလိုက္ခဲ့ရ ျပန္တယ္၊ တခ်ိဳ႕ေတြကို လႊတ္ခ်ခဲ့သလို တခ်ိဳ႕ေတြကိုေတာ့ လိုက္ေကာက္ခဲ့တယ္၊ တခ်ိဳ႕ေတြကို စိုက္ပ်ိဳးခဲ့သလို တခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ ရိတ္သိမ္းခဲ့တယ္၊ တခ်ိဳ႕အခ်ိန္မွာ ထြန္းညႇိခဲ့သလို တခ်ိဳ႕အခ်ိန္မွာေတာ့ ၿငႇိမ္းသတ္ခဲ့တယ္၊ တခ်ိဳ႕အခ်ိန္မွာ အလိုက္သင့္ အလ်ားသင့္ ေနခဲ့သလို တခ်ိဳ႕အခ်ိန္ မွာေတာ့ အတိုက္အခံ လုပ္ပစ္ခဲ့တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုပဲ ေမွာင္မိုက္ခဲ့ ပါေစ၊ ဓူဝံၾကယ္ကို ေပ်ာက္မသြားေအာင္ေတာ့ သူ႔ေခါင္းထဲမွာ အခ်က္ေပး ေခါင္းေလာင္းေတြ တပ္ဆင္ထားခဲ့တယ္...၊

အခုေတာ့ ေတာင္ေပၚ မေရာက္ေသးေပမယ့္ ေတာင္ေအာက္ကို သူလွည့္ၾကည့္ခ်င္ မိၿပီ၊ သူ႔ဖဝါးေအာက္က ေတာင္ေတြထက္ သူ႔အေ႐ွ႕မွာ တသီတတန္းႀကီး က်န္ေနေသးတဲ့ ေတာင္စဥ္ေတာင္ထြတ္ေတြကို သက္ျပင္း ခ်ၿပီး ၾကည့္မိတယ္၊ သူ႔ေလွေအာက္က လိႈင္းေတြထက္ သူ႔ေလွဆီကို ထိုးခြဲ၊ ေျပးဝင္လာေနတဲ့ လိႈ္င္းလံုးႀကီး ေတြကို ပင့္သက္႐ွိဳက္ၿပီး ၾကည့္မိတယ္၊ ဒါေတြ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ဆံုးမွာလဲ၊ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူ ၿငိမ္က်သြားတယ္၊ အခ်ီျပည့္ ထိုးလိုက္ရေပမယ့္ သေရသာ က်သြားတဲ့ လက္ေဝွ႔သမားလို သူ႔လက္ေတြ ေလးလံသြားတယ္၊ ႐ုတ္တရက္ ေလၿငိမ္သြားတဲ့ ပင္လယ္ျပင္က ႐ြက္ေလွတစ္စင္းလို သူ လည္ၿပီး ရန္တန္႔သြားတယ္၊ အဲဒီမွာပဲေပါ့...၊ အ႐ွိန္ ေလ်ာ့သြားတဲ့ သူ႔ ကိုယ္ေပၚကို ပ်င္းရိျခင္းေတြက တစ္ေကာင္ျခင္းဆီ တြားသြား တက္လာခဲ့ၾကတာ..၊

ဒီကမာၻမွာ လူပ်င္းေတြသာ ႐ွိေနရင္ ေက်ာက္ေခတ္ကကို တက္လာမွာ မဟုတ္ဘူး-ဆိုတဲ့ ခပ္ႏွိမ္ႏွိမ္ စကားမ်ိဳးေတြကို မသိကြ်ိဳးကြ်ံ ျပဳေပမယ့္ စစ္ပြဲေတြကို လူပ်င္းေတြက ဖန္တီးခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး-ဆိုတဲ့ စကားမ်ိဳး ကိုေတာ့ လူပ်င္းကေလးက က်ိတ္ၿပီး သေဘာက်တယ္၊ သူကၿငိမ္းခ်မ္းေရး လိုလားသူေလ..၊ သံေပါက္ေတြ၊ ဆံုးမစာ ေတြမွာ ပ်င္းတာကို ေရာဂါတမ်ိဳးလို တင္စားေျပာၿပီး အျမန္ကုဖို႔ တိုက္တြန္းၾကတာ ဖတ္ရတဲ့အခါ လူပ်င္းကေလးက ေခါင္းခါတယ္၊ စရိတ္မွ်ေပး က်န္းမာေရး ေခတ္ႀကီးထဲမွာ သူက ပိုက္ဆံမ႐ွိတာ အေၾကာင္းျပၿပီး ဗိေႏၵာဆရာနဲ႔ပဲ ကုဖို႔ က်ိတ္ႀကံေန မိတယ္၊ သူ႔မွာ စြဲကပ္ေနတဲ့ အပ်င္းေရာဂါ ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ သူတို႔ကေလးဘဝက ႀကံဳဖူးတဲ့ 'စပါးညႇင္း' ဆိုတာေလာက္ပဲ ျဖစ္မွာပါလို႔ လူပ်င္းကေလးက သေဘာထားတယ္၊ စပါးေပၚခ်ိန္မွာ ေပါက္တတ္တဲ့ ညႇင္းကြက္ကေလး ေတြလိုပဲ အခ်ိန္တန္ေတာ့ ျပန္ေပ်ာက္ သြားမွာပါပဲ၊ သူက ပ်င္းရိေပမယ့္ ၿငီးေငြ႔တာမွ မဟုတ္တာ..၊ ေလာကအေပၚ ေနေပ်ာ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ပါးပါးေလး ပ်င္းေနခ်င္တာ တစ္ခုတည္းပါ၊ သစ္ရိပ္ဝါးရိပ္မွာ ေက်ာခင္းၿပီး ေကာင္းကင္ျပာႀကီးထဲ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ခရီးႏွင္ေနၾကတဲ့ တိမ္ဆုပ္၊ တိမ္ေဖြးေတြကို ေအးေအးလူလူ ထိုင္ၾကည့္ေနခ်င္တဲ့ လူပ်င္းကေလးေပါ့...။ ။


ညီလင္းသစ္
၁၁ ဇူလိုင္၊ ၂၀၁၂

25 comments:

Adora etc. said...

မေန႕က လာၾကည့္ေသးတယ္။ အသစ္မေတြ႕လို႕ အကိုေတာ့ စာေရးဖို႕စိတ္မပါေသးဘူးလို႕ ထင္ေနတာ။ အခုေတာ့ အသစ္ဖတ္yရျပီ။ "လူပ်င္းကေလး" ကိုနားလည္သြားပါတယ္။

ေမဓာ၀ီ said...

လူပ်င္းကေလးျဖစ္ရတာ ေအးခ်မ္းေပစြ။ :))

သိ ဂၤ ါ ရ said...

ဘ၀ထဲ လူပ်င္းကေလး နည္းနည္းေမာသြားတဲ႔ အေၾကာင္းလို႔ ထင္တာပါပဲ ... :)

Anonymous said...

ပ်င္းရမွာေတာင္ပ်င္းတယ္လူပ်င္းေလးရယ္။
အိုုင္အိုုရာ

Maung Myo said...

အေဖာ္ရျပီ ပ်င္းေဖာ္ပ်င္းဖက္မ်ားေပါ့ း)

နာမည္သာဆိုးတာ တယ္လည္း အရသာရွိတာပါ့ အစ္ကိုရာ ဆက္ပ်င္းၾကတာေပါ့ ။

ပံု/
ညီ ငပ်င္း

မဒမ္ကိုး said...

လူပ်င္းကေလးရဲ႕ပံုေလးကိုအင္မတန္ၾကိဳက္သလို လူပ်င္းကေလးေတြးတဲ႕အေတြးေတြကိုလဲအရမ္းၾကိဳက္တယ္

ပံု
ေရးသူသည္လူပ်င္းကေလးႏွင္႕ အေပါင္းအပါတူ ေမာင္ႏွမမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္ း))

ျမေသြးနီ said...

ေျပာမယ့္သာ ေျပာရတာ
ပ်င္းတယ္ဆိုတာ နာမည္သာဆိုးတယ္ ဇိမ္ေတာ့အေတာ္ရွိ၏။
ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ ေနရင္း အဲ့ဒီအပ်င္းက နလန္မထူႏိုင္ေအာင္ ဂုတ္ကိုခြစီးေရာရွင့္..။
ပ်င္းေနတာ ၾကာပါေပါ့။ ၀တၱဳအသစ္ေတြလည္း ေရးရမွာပ်င္း..
စာဖတ္ရမွာပ်င္း...
တီဗီၾကည့္ရမွာပ်င္း…
ေနရာကေနေရြ႔ရမွာေတာင္ ပ်င္းေနလိုက္တာမ်ား…
အမွန္က အလုပ္ပါးခ်ိန္ ကြန္နက္ရွင္ေကာင္းခ်ိန္ စာေတြ လိုက္ဖတ္ရမွာ
အခုေတာ့… ပ်င္း၏။ မိုးေအးေအးနဲ႔မို႔ ပ်င္းတာလဲ ျဖစ္ႏိုင္သည္။
ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ထြက္လဲ နည္းလားေနာ္.. 

ညိမ္းႏိုင္ said...

ပ်င္းတယ္ဗ်ဳိးးးးးးးးးးး၊ပ်င္းတယ္......ပ်င္းတယ္....၊လူပ်င္း
ကေလးႏွင့္ ပ်င္းေဖာ္ပ်င္းဖက္မ်ားဆိုၿပီး ဆက္ေရးဖို႕ရွိ
ရင္ လူပ်င္းစာရင္းထဲထည့္ဖို႕မေမ့နဲ႕ဗ်ဳိး.....:))))

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ လူပ်င္းေလး ေပါ့ေနာ္အကို...:):)

seesein said...

ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႕ လာဖတ္ပါတယ္ ဖတ္ရင္း ဖတ္ရင္းးးးးအပ်င္းဓါတ္ေတြ စီးကူးျပီး ပ်င္းပ်င္းနဲ႕ျပန္သြားေပါ့....

Anonymous said...

အေဖာ္ေတာ့ရၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလဲ အလုပ္လုပ္ရင္ တအားျမန္တယ္၊ အိမ္စာေပးရင္ တအားျမန္တယ္လို႕ ဆရာေတြက ေျပာၾကတယ္။ အမွန္ေတာ့ ပ်င္းလြန္းလို႕ ျမန္ျမန္ပ်င္းေက်ာထူရေအာင္ အလုပ္ေတြကုိ ျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္လုပ္ပစ္တာ။ ၿပီးေတာ့မွ သေဘာရွိ ပ်င္းတာ။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ေတာင္ေပၚေရာက္ဖုိ႕ အတင္းကုိႀကိဳးစားရင္း ပ်င္းေနပါတယ္။ တခါတေလ ဘ၀ကုိ ေက်နပ္မိေပမယ့္၊ တခါတေလေတာ့ ငါေတာ္ေတာ္ရွည္တာပဲလို႕ စိတ္တုိမိတယ္။ အင္း... ေတာ္ၿပီ .....ကြန္မန္႕အရွည္ႀကီးေရးဖို႕ ပ်င္းတယ္။
(လီယုိ)

Cameron said...

ပ်င္းလြန္းလို႔ ဘေလာ့ဂင္းရမွာလဲပ်င္း...။

Shinlay said...

အျမဲတမ္းတက္ၾကြေနရင္ အားအင္ေတြကုန္သြားမွာေပါ့။
တခါတေလပ်င္းတဲ့စိတ္ေလးရွိသင္တယ္ထင္တာပဲ..:)

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္ said...

ခ်စ္စရာလူပ်င္းေလး

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

ပ်င္းေနတုန္းမွာ အံကိုက္လာဖတ္မိလွ်က္သား ျဖစ္ေနတယ္။
တကယ္ပဲ ဘာလုပ္လုပ္ စိတ္မပါတဲ့အထဲ ရံုးတက္ရမွာ ပ်င္းတာက အဆိုးဆံုးပဲ။ ရံုးေျပးမလို႔ အိမ္ကလူေခၚတာကိုလည္း လူက မခံခ်င္ျပန္ဘူး း))) ပ်င္းမွန္းသိေပမဲ့ လူပ်င္းကေလးလို စပါးညွင္းေလာက္ပါ လုပ္ခ်င္ေသးတာ း)))

Anonymous said...

Ohhhhhhhhhhh
Not only me.It happens like that sometimes.:))
Gyidaw

ေခ်ာ (အစိမ္းေရာင္လင္ျပင္) said...

ဒီစာဖတ္ျပီး ေစာင္းေရးေနတာလားေတာင္ ထင္မိတယ္ း)
ခုတေလာ ကၽြန္မ ကိုယ္တုိင္လည္ူ ပ်င္းေနတာ စာေတာင္ မ်ားမ်ား မေရးျဖစ္ဘူး ျဖစ္ေနတာ။
ဒါေပမဲ႔ ဘယ္သူမွေတာ႔လည္း အျမဲတမ္း ပ်င္းမေနႏိုင္ဘူးျဖစ္ပါတယ္ေနာ္။ ပ်င္းတဲ႔အခါပ်င္းျပီး ျပန္တက္ၾကြတဲ႔အခါလည္း တက္ၾကြေပါ႔ေနာ္။ ေျဖးေျဖးနဲ႕ ေလးေလး ေတာင္ေပၚ တက္ဖို႕ၾကိဳးစားလိုက္၊ နားလိုက္၊ တက္လိုက္၊ နားလိုက္....... နဲ႔ ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္

ညီလင္းသစ္ said...

Adora ...
ေအးဗ်ာ.. လာလာၾကည့္ၿပီး အသစ္မေတြ႔ဘဲ ျပန္သြားရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြ အတြက္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး၊

မေမ ...
ေအးခ်မ္းတာေတာ့ အမွန္ပဲ မေမရ..၊ စားလိုက္၊ ေသာက္လိုက္နဲ႔..အဟဲ..၊

သိဂၤ ါရ ...
အဲဒါလည္း ဟုတ္ႏိုင္တာပဲဗ်ိဳ႕...၊ း)

မအိုင္အိုရာ ...
ကဲ.. ၾကည့္.. ပ်င္းပံုမ်ားေတာ့ အဲဒီလို...၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ျမန္၊ ေကာင္း၊ သက္သာ ဟင္းေတြ ျဖစ္လာတာ ျဖစ္မယ္၊ း)

ညီငယ္ေမာင္မ်ိဳး ...
ညီငပ်င္း-တဲ့လား၊ အဲဒီ လက္မွတ္ကို ဖတ္ၿပီး တဟားဟား ရယ္ေနရတယ္၊ ဟုတ္တယ္ဗ်၊ ညီလည္း အသစ္ေတြ မလုပ္တာ ၾကာၿပီေနာ့...၊ း)

မဒမ္ကိုး ...
ဟုတ္ၿပီဗ်ာ၊ ေမာင္ႏွမ တစ္ေယာက္ေတာ့ ထပ္တိုး ျပန္ၿပီ၊ း)

မျမေသြးနီ ...
ေဟာဗ်ာ.. မျမေသြးနီကလည္း ပ်င္းတတ္သူပဲလား? ဒိုင္ဂ်က္စ္နဲ႔ အလုပ္နဲ႔ ပို႔စ္အသစ္ေတြနဲ႔ မနားရေအာင္ အလုပ္မ်ားတယ္ ထင္ေနတာ...၊ း))

ကိုညိမ္း ...
စာရင္းေတာ့ တို႔ထားလိုက္ၿပီဗ်..၊ 'နင့္အပ်င္း ငါ့ေပး..' ဆရာႀကီး တစ္ေယာက္ေလာက္မ်ား ႐ွိရင္ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလိုက္မလဲ..၊ း)

ညီမ အိန္ဂ်ယ္လိႈင္ ...
အင္း.. ပ်င္းစရာေကာင္းေသာ လူပ်င္းေလးဆို ပိုမွန္မယ္ ထင္တယ္ ညီမရဲ႕...၊ း)

မစည္းစိမ္ ...
သူေတာ္ခ်င္းခ်င္း အပ်င္းေလြ႔ေလြ႔ ေပါင္းဖက္ေတြ႔ ဆိုတာ ဒါပဲ ျဖစ္ရမယ္ဗ်...၊ း)

လီယို ...
ဒါဆို ပ်င္းတာထက္ ထိုက္တန္စြာ အနားယူျခင္းလို႔ လွလွပပ သံုးႏႈန္း ေခၚေဝၚလိုက္မယ္ဗ်ာ..၊ း) ဒါနဲ႔ စကားမစပ္.. ဘေလာ့ဂ္ရႇိရင္ လိပ္စာေလး ဘာေလး ခ်န္ထားခဲ့ေလဗ်ာ..၊

မမိုးေငြ႔ ...
ဆက္တိုက္ဆိုသလို ပို႔စ္ေတြ တင္ေနတဲ့ မမိုးေငြ႔ကပါ ပ်င္းေနတယ္ဆိုေတာ့ က်န္တဲ့လူေတြ အဖို႔ ဆိုဖြယ္ရာေတာင္ ႐ွိမယ္ မထင္ပါဘူးဗ်ာ...၊ း)

မ,႐ွင္ေလး ...
မွန္လိုက္ေလဗ်ာ..၊ အဲဒီလို အားေပးစကားေတြ လိုေနတာဗ်..ဟားဟား၊

(ကို)လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္ ...
ပ်င္းစရာ လူပ်င္းကေလး လို႔ပဲ ဆိုၾကပါစို႔ဗ်ာ..၊ း)

အမခ်စ္ၾကည္ ...
ဟုတ္တယ္ဗ်ာ၊ ႐ံုးသြားရမွာ ပ်င္းတာေလာက္ ဆိုးတာ မ႐ွိဘူး၊ ညီပု သီခ်င္းထဲကလို 'အလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္ခ်င္တယ္' လို႔မ်ား ေအာ္ဆိုရင္ လူေတြက ထမ်ား သတ္မလား မသိဘူး...၊ း) အလုပ္အကိုင္ ႐ွားပါးေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးထဲမွာ...၊

Gyidaw ...
Yeah... apparently, there are tons of people who are as lazy as I am, lol. Btw, when did you come back?

မေခ်ာ ...
ေစာင္းေရးတာေတာ့ အမွန္ပဲဗ်၊ ကြန္ျပဴတာကို တည့္တည့္ၾကည့္ရမွာ ပ်င္းေနလို႔...၊ း) မေခ်ာေျပာတာ အမွန္ပါပဲဗ်ာ၊ သူ႔အခ်ိန္နဲ႔ သူပဲ ျဖစ္ရမွာေပါ့ေနာ္...။

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ေလာကအေပၚ ေနေပ်ာ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ပါးပါးေလး ပ်င္းေနခ်င္တာ တစ္ခုတည္းပါ----
သစ္ရိပ္ဝါးရိပ္မွာ ေက်ာခင္းၿပီး ေကာင္းကင္ျပာႀကီးထဲ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ခရီးႏွင္ေနၾကတဲ့ တိမ္ဆုပ္၊ တိမ္ေဖြးေတြကို ေအးေအးလူလူ ထိုင္ၾကည့္ျပီး ကဗ်ာေတြ
တပုဒ္ျပီးတပုဒ္ ေရးလုိက္ခ်င္ေနတာပါ ကုိညီလင္းေရ
ပ်င္းတာခ်င္းမ်ားတူေနျပီလားမသိ-----

SML (The Chara Project) said...

အကုိ႔ရဲ႕ဘေလာဂ္ေလးမွာ အသစ္တင္မလားဆုိၿပီး လာလာေခ်ာင္းရတာလဲ အေမာပါပဲ ခုဒီစာေလးဖတ္ေတာ့ ေအာ္ သူလည္း ပ်င္းတတ္တာပဲလုိ႔ သေဘာေပါက္သြားပါတယ္ ဂ်ာ :)

Anonymous said...

I think everyone feel lazy in some point. I and my friend just talked about how lazy we became yesterday. We used to be very active and worked so hard entire life. Now we dont want to do anything. I think this is normal human nature. Might be very a few percent are only active at any time.
Sar Chit Thu (Canada)

mstint said...

ခရီးထြက္ေနလို႔ အခုမွပို႔စ္အေႂကြး လာဖတ္ျဖစ္တယ္ ေမာင္ညီလင္းေရ။
လူပ်င္းကေလးပံုျပင္ေလးကေန ဝမ္းတစ္ထြာအတြက္ အခ်ိန္ေတြကို ရင္းေနရတဲ့ လူ႔ဘဝႀကီးအေၾကာင္းကို အေတြးစရွည္သြားတယ္။ စာအေရးအသားေတြကေတာ့ ရွယ္ပဲ အဲဒီလိုေရးတတ္ဘို႔ အတုခိုးေနတယ္ေနာ္ း)
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

ၾကယ္ျပာ said...

ေမာင္မ်ိဳးဆီကတဆင္႔ ပထမဆံုးအလည္ေရာက္ခဲ႔တယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဒီပုိ႔စ္ေလးရဲ႔ အေတြးေလးနဲ႔အေရးေလးကုိ ႏွစ္သက္သလို အားလည္းတက္သြားတယ္။ ေအာက္ကစာပုိဒ္ကုိ ဖတ္ၿပီး ကုိယ္႔မွာ အေဖာ္ေတြနဲ႔ပါလားလို႔ ေပ်ာ္သြားမိတယ္။

"အခုေတာ့ ေတာင္ေပၚ မေရာက္ေသးေပမယ့္ ေတာင္ေအာက္ကို သူလွည့္ၾကည့္ခ်င္ မိၿပီ၊ သူ႔ဖဝါးေအာက္က ေတာင္ေတြထက္ သူ႔အေ႐ွ႕မွာ တသီတတန္းႀကီး က်န္ေနေသးတဲ့ ေတာင္စဥ္ေတာင္ထြတ္ေတြကို သက္ျပင္း ခ်ၿပီး ၾကည့္မိတယ္၊ သူ႔ေလွေအာက္က လိႈင္းေတြထက္ သူ႔ေလွဆီကို ထိုးခြဲ၊ ေျပးဝင္လာေနတဲ့ လိႈ္င္းလံုးႀကီး ေတြကို ပင့္သက္႐ွိဳက္ၿပီး ၾကည့္မိတယ္၊ ဒါေတြ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ဆံုးမွာလဲ၊ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူ ၿငိမ္က်သြားတယ္၊"

Anonymous said...

စာကေတာ့ေျပာစရာမလိုေအာင္ ၾကိဳက္ျပီးသား
ဓာတ္ပံုေလးက အရမ္းလွတယ္ကြယ္

San San Htun said...

လာကအေပၚ ေနေပ်ာ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ပါးပါးေလး ပ်င္းေနခ်င္တာလည္း တမ်ိဳး ၿငိမ္းခ်မ္းတယ္..:P