ယခုတစ္ေလာမွာ ျမန္မာျပည္က ဟိုတယ္ေတြ အခန္းခ မတည္ၿငိမ္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ဘြတ္ကင္ေတြ ျပႆနာ တက္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ ဖတ္ရသည့္အခါ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္မိသည္၊ ဟိုးေအာက္ကို တစ္ဆံုးထိုးက် ေနခဲ့ေသာ တိုင္းျပည္၏ image ကို ျပန္ဆယ္ဖို႔ အားလံုးက ႀကိဳးစားေနၾကသည့္ ကာလမို႔ အလည္လာၾကသူ ဧည့္သည္ေတြအျမင္မွာ ဤကိစၥက အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္စရာပင္...၊ ၿပီးခဲ့သည့္ ႏွစ္ဆန္းပိုင္း က်ေနာ္တို႔ အလည္ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ ကတည္းက ဟိုတယ္အခန္းခ ေစ်းႏႈန္းေတြအေၾကာင္း က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ နဲ႔ကို ေဝဖန္ျငင္းခုန္ေနခဲ့ ၾကသည္၊ ထိုစဥ္တုန္းက က်ေနာ္တို႔က လေပါင္းမ်ားစြာ ႀကိဳတင္ၿပီး အခန္းယူထားခဲ့ ေသာေၾကာင့္သာ ေစ်းႏႈန္းေဟာင္းအတိုင္း သင့္တင့္ေသာေစ်းႏွင့္ ရခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္၊
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ ေရကန္ႀကီးတစ္ကန္ ေဘးတြင္႐ွိေသာ က်ေနာ္တို႔ တည္းခဲ့ရာဟုိတယ္ကို က်ေနာ္ေကာင္းစြာ ရင္းႏွီးပါသည္၊ ျမန္မာျပည္မွာ ႐ွိ စဥ္တုန္းက အလုပ္တာဝန္ျဖင့္ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဝင္ထြက္သြားလာ ခဲ့ဖူးသည္၊ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္က ဆိုဗီယက္ယူနီယံ၏ နန္းရင္းဝန္ နီကီတာ ခ႐ူး႐ွက္ဖ္ ျမန္မာျပည္ကို အလည္လာစဥ္က လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေဆာက္လုပ္ေပးခဲ့ေသာ ဟိုတယ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႐ု႐ွား ဗိသုကာကို ထင္ထင္႐ွား႐ွား ေတြ႔ရသည့္ ေနရာလည္းျဖစ္သည္၊ ထိုစဥ္ကာလေတြက အေမရိကန္ႏွင့္ ဆိုဗီယက္တို႔ စစ္ေအးတုိက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲေနၾကသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ဆိုဗီယက္က တတိယႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ မဟာမိတ္ ဖြဲ႔ထားဖို႔ ေပၚလစီတစ္ရပ္ ထား႐ွိခဲ့သည္၊ ထိုေပၚလစီအရ ခ႐ူး႐ွက္ဖ္ က ျမန္မာျပည္ကို မိတ္ဖြဲ႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးခဲ့ျခင္းလည္း ျဖစ္ပါသည္၊ ဟိုတယ္မွာ တကယ္တမ္းေနျဖစ္သည့္ အေစာပိုင္းရက္ေတြက က်ေနာ့္အတြက္ အနည္းငယ္ထူးဆန္းသေယာင္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္၊ တခ်ိန္တုန္းက ဤေနရာမွာ တည္းခဲ့သည့္ ဧည့္သည္ေပါင္းမ်ားစြာကို ဧည့္လမ္းညႊန္တာဝန္ႏွင့္ လာေခၚျပန္ပို႔ လုပ္ခဲ့ဖူးရာ...၊ အခုေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ဧည့္သည္..၊
"ေမာနင္း အာစရိ၊ ခရီးပန္းလာတာဆိုေတာ့ ညက အိပ္လို႔ေကာင္းမွာေပါ့..."
ဟိုးအရင္ကတည္းက က်ေနာ္ရင္းႏွီးေနသည့္ ဝန္ထမ္းအစ္ကိုက ႏႈတ္ဆက္သည္၊ သူက ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ ေတြ႔သမွ်လူကို အာစရိကေန နည္းနည္းမွ မေလွ်ာ့..၊ ဟိုတယ္ကို ေရာက္သည့္ေန႔မွာပဲ သူ႔ကိုေတြ႔ၿပီး သြားႏႈတ္ဆက္ေတာ့ တအံ့တၾသႏွင့္ ဝမ္းေတြသာလို႔၊ ေန႔စဥ္လိုလို မ်က္ႏွာစိမ္းေတြ ရာႏွင့္ခ်ီၿပီး ေတြ႔ေနရသူက ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ မေတြ႔ျဖစ္သည့္ က်ေနာ့္ကို ခ်က္ခ်င္းမွတ္မိတာ နည္းနည္းေတာ့ အံ့ၾသရသည္၊ သူ႔ မွတ္ဉာဏ္ ကပဲ ေကာင္းတာလား၊ က်ေနာ့္႐ုပ္ကပဲ မေျပာင္းတာလား၊ တစ္ခုခုပဲဟု ေတြးမိသည္၊ အခုေတာ့ ထိုအစ္ကိုက က်ေနာ္ သိခဲ့ေသာ ဝန္ထမ္းေတြထဲက ဟိုတယ္မွာ တစ္ဦးတည္း က်န္ရစ္ခဲ့သူ..၊ သူ႔ကို ႏႈတ္ဆက္ရင္း က်ေနာ္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာ ခဲ့လိုက္သည္၊
ကိုယ္သိကြ်မ္းဖူးရာ လူမ်ား၊ ေနရာမ်ားကို အျခား႐ႈေထာင့္ တစ္ခုမွ ခ်ဥ္းကပ္ၾကည့္ရတာ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းပါသည္၊ ဤအျဖစ္က ရင္းႏွီးမႈမ်ားျဖင့္ ေခါက္႐ိုးက်ိဳးေနေသာ နယ္နိမိတ္စည္းမ်ား၏ အျပင္ဖက္ကို ေဖာက္ထြက္ၿပီး နယ္ပယ္သစ္တစ္ခုကို ေတြ႔႐ွိတာႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္တူသည္၊ ထိုအခါ အျမင္သစ္၏ ေနာက္တြင္ အေတြးသစ္ကလည္း ကပ္လ်က္ လိုက္ပါလာတတ္သည္၊ သုိ႔ႏွင့္ ဟိုးတစ္ခ်ိန္က ေတြ႔ခဲ့ဖူးသည့္ နဂါးေမာင္ႏွံ အေၾကာင္းက လူးလြန္႔႐ုန္းထ အေမာက္ေထာင္လာ ခဲ့ေလသည္၊
တစ္ခ်ိန္တစ္ခါတုန္းက ဟုိတယ္ေဘး ျမက္ခင္းျပင္ တစ္ေနရာတြင္ အေမာက္ေထာင္ေနသည့္ နဂါးေမာင္ႏွံ ႐ုပ္တု႐ွိခဲ့သည္၊ ေနာက္ေတာ့ ဂ်ာမန္လူမ်ိဳး ဟုိတယ္မန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္ လက္ထက္တြင္ ဥယ်ာဥ္ျမက္ခင္းျပင္ ျပန္လည္ျပဳျပင္ရင္း ထိုနဂါး႐ုပ္တုေတြကို ဖ်က္ပစ္လိုက္ေလသည္၊ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ယံုရခက္သည့္ အျဖစ္အပ်က္ေတြက တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့သည္၊ တသက္လံုး ေအးေအးေဆးေဆး ႐ွိခဲ့ေသာ ဟုိတယ္မွာ မီးလန္႔သည္၊ လူေတြလည္း ႐ုတ္တရက္မို႔ အထိတ္ထိတ္ အလန္႔လန္႔..၊ မီးခိုးေတြ ထြက္လာသည့္ ေနရာက ဓါတ္ေလွကားေအာက္က...၊ သို႔ေပမယ့္ ေသခ်ာ႐ွာၾကည့္ေတာ့ ဘာမွ မေတြ႔ရဟု ဆိုသည္၊ ေနာက္ေတာ့ ဟိုတယ္၏ အေပၚဆံုးထပ္မွာ ေႁမြေတြ ေတြ႔ရျပန္သည္၊
"ဟား..အာစရိရာ.. ေႁမြေတြအားလံုးက ငန္းေတာ္က်ားခ်ည့္ပဲ၊ ကဲ.. မထူးဆန္းဘူးလား၊ ငန္းေတာ္က်ား ဆိုတာက ေႁမြနဂါးတစ္မ်ိဳးပဲေလ..."
ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းက ေၾကာက္စိတ္ မျပယ္ေသးသည့္ ဟန္ျဖင့္ ေျပာေနသည္၊ သူ႔ၾကည့္ရတာ အခုကိုပဲ ေလာေလာလတ္လတ္ ေႁမြေတြ ေတြ႔လာသလိုမ်ိဳး..၊ 'ၿပီးေတာ့ ဒီေကာင္ေတြ ဟိုတယ္အေပၚဆံုးထပ္ကို ဘယ္လို တက္သြားၾကသလဲ' ဟု ေမးခြန္း ထုတ္လိုက္ျပန္သည္၊ သစ္ဝါးေပါေသာ အရပ္မွာ ေႁမြေတြ႔ရျခင္းက ဘာမွမထူးဆန္းေသာ္လည္း ဟိုတယ္တစ္ခု၏ အေပၚဆံုးထပ္မွာ တစ္ေကာင္ထက္ပိုၿပီး ေတြ႔ရသည္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေျခကို ေတြးၾကည့္ခ်င္စရာ ေကာင္းပါသည္၊
"ဒါတင္ ဘယ္ကမလဲ၊ တစ္ရက္မွာ က်ေနာ္တို႔ ဝန္ထမ္းအေဆာင္ မီးထေလာင္ပါေရာဗ်ား၊ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္က ေရခ်ိဳးၿပီး အေဆာင္ကေန ထြက္လာကာစပဲ ႐ွိေသးတယ္၊ ဒီအတိုင္း ဘလိုင္းႀကီးကို ထေလာင္တာ..၊ Kitchen မွာလုပ္တဲ့ တစ္ေယာက္ ျမင္လိုက္တာက ေကာင္းကင္ကေန မီးတန္းႀကီး က်လာသလိုပဲ-တဲ့.."
တစ္ေယာက္က ဝင္ေျပာျပန္သည္၊ သူေျပာေနပံုက မယံုမၾကည္ေတာ့ မလုပ္လိုက္နဲ႔ ကိုယ့္လူဟု ဆိုခ်င္ သေယာင္ေယာင္..၊ ေကာင္းကင္မွ က်လာသည္ဆိုေသာ မီးတန္းႀကီးကို က်ေနာ္ဘာမွ ထင္ျမင္ခ်က္ မေပးခ်င္ သလို ယံုၾကည္မႈဆိုင္ရာ ကိစၥမ်ားတြင္လည္း ဝင္မစြက္ဖက္လိုပါ၊ ဒါက တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ ႀကီးျပင္းရာေနာက္ခံ၊ ႐ွင္သန္ရာ ဝန္းက်င္ႏွင့္္ ဆိုင္သည့္ကိစၥ...၊ ထိုအျဖစ္အပ်က္မ်ား အေၾကာင္းကို သတင္းသိုးသိုးသန္႔သန္႔ေတာ့ က်ေနာ္ ႀကားလိုက္မိသည္၊ ထိုေန႔ရက္ေတြမွာ သူတို႔အားလံုး စိတ္ထဲတြင္ 'နတ္ႏွင့္နဂါး မလွည့္စားႏွင့္' ဟု ေတြးေကာင္း ေတြးေနခဲ့ႏိုင္ ပါသည္၊ က်ေနာ့္ကို ျပန္ေျပာျပၾကသူမ်ား၏ အဆိုအရ ထိုနဂါး႐ုပ္တုမ်ား ဖ်က္ေသာအခါ နဂါးမ်က္လံုးကို ပတၱျမားအစစ္ျဖင့္ လုပ္ထားတာ ေတြ႔ရၿပီး ေအာက္တြင္ အင္းခ်ပ္မ်ား ျမႇဳပ္ထားသည္ကိုလည္း ေတြ႔ခဲ့ရသည္ဟု ဆိုသည္၊ ဤလိုကိစၥမ်ိဳးက လိုက္လံစံုစမ္းရတာ ခက္ခဲေလ့ ႐ွိသည့္အတိုင္း အျဖစ္အပ်က္မ်ားက ဘယ္အတိုင္းအတာ အထိမွန္သလဲဟု က်ေနာ္ မေဝခြဲႏိုင္ပါ၊ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ ကြ်မ္းက်င္သူမ်ား၏ အကူအညီျဖင့္ ပူေဇာ္ပသ,ၿပီး ေမးေလွ်ာက္ၾကည့္ေတာ့ နတ္ကႏၷားပြဲျဖင့္ ျပန္ေတာင္းပန္ခိုင္းၿပီး ဟိုတယ္ဝင္းထဲမွာ နဂါး႐ုပ္တု ျပန္ထုခိုင္းသည္ဟု သိရသည္၊ သို႔ႏွင့္ ေျပာသည့္အတိုင္း လုပ္လိုက္သည့္ အခါမွာေတာ့ အရာရာဟာ အရင္လိုပဲ ေအးခ်မ္းစြာ ျပန္ျဖစ္သြားေတာ့သည္၊
ဧည့္သည္မ်ားကို ျမန္မာျပည္ တနံတလ်ား လိုက္ပို႔ရေသာေၾကာင့္ က်ေနာ့္တြင္ ဟိုတယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို တည္းဖူးသည့္ အေတြ႔အႀကံဳ အထိုက္အေလ်ာက္ ႐ွိပါသည္၊ ယံုၾကည္ခ်က္မတူ၊ ႀကီးျပင္းရာ ေနာက္ခံမတူ၊ ျပဳမူ ေနထိုင္ပံု မတူသည့္ လူေပါင္းစံု ဝင္ထြက္သြားလာရာ ဟိုတယ္တို႔မွာ ေျပာမကုန္သည့္ အေၾကာင္းခ်င္းရာ၊ ျဖတ္သန္းမႈေတြ ႐ွိေနမည္ဟု က်ေနာ္ထင္ပါသည္၊ တခ်ိဳ႕အျဖစ္ေတြက တကယ့္ကိုပဲ သဘာဝလြန္ ျဖစ္ရပ္ေတြ ျဖစ္ႏိုင္သည္ဆိုတာ က်ေနာ့္အေနျဖင့္ ဘာမွ ေစာဒကတက္ရန္ မ႐ွိပါ၊ ထို႔အတူအခ်ိဳ႕ျဖစ္ရပ္မ်ားကေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ကုိယ့္ရာ မဟုတ္ဘူးဆိုသည့္ အသိစိတ္အေပၚ စိတ္ဓါတ္ခုိင္မာမႈ ေလ်ာ့က်သြားသည့္အခါ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္မႈမ်ား၊ ကေယာင္ေျခာက္ျခား ျဖစ္မႈမ်ားလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္၊
တခါတုန္းက ဤလိုကိစၥေတြမွာ နာမည္ႀကီးသည့္ ေျမာက္ဦး အစိုးရဟုိတယ္တြင္ တည္းခဲ့ရဖူးသည္၊ ထိုစဥ္က ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ေတာ့ ဧည့္သည္ကို အဆိုပါဟိုတယ္မွာ ထားခဲ့ၿပီး က်ေနာ္က အျခားတည္းခိုခန္းေလး တစ္ခုခုမွာ သြားေနခ်င္သည္၊ သုိ႔ေသာ္ ထိုအခ်ိန္က ေျမာက္ဦးမွာ တည္းစရာက ထိုတစ္ေနရာပဲ ႐ွိ၏ သုိ႔ႏွင့္ ဧည့္ႀကိဳေကာင္တာမွ အခန္းေသာ့ ေပးေသာအခါ အားတင္းရင္း အခန္းဆီသို႔ ထြက္ခဲ့ရေတာ့သည္၊ အခန္းမ်ားက ဘန္ဂလိုပံုစံ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အနည္းငယ္ တသီးတသန္႔ ႏိုင္ေလသည္၊ ဤဟိုတယ္က ထိတ္လန္႔စရာ အျဖစ္အပ်က္ ေပါင္းစံုကို လာ,လာေျပာၾကသည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ျဖစ္ပ်က္ရာ အခန္းနံပါတ္မ်ား ေမးမထားလိုက္မိသည့္ အတြက္ မွားသလား၊ မွန္သလား က်ေနာ္ မသိႏိုင္ခဲ့..၊ သံသယအက်ိဳး ဆိုတာ ဒါကိုမ်ား ဆိုေလသလားမသိ၊ အခုေတာ့ ဟိုအခန္းျဖစ္ႏိုးႏိုး ဒီအခန္းျဖစ္ႏိုးႏိုး..၊ အခန္းထဲ ဝင္လိုက္ေသာအခါ စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးျဖစ္သလိုလို၊ မျဖစ္သလိုလိုႏွင့္ မတင္မက် ခံစားမႈမ်ိဳးကို ရသည္၊ ဟုိတယ္က မီးစက္ႏွင့္မီးေပးရသည့္အတြက္ ညဥ့္နက္တာႏွင့္ မီးျဖတ္သည္၊ အေရးထဲ ဟိုတယ္တစ္ခုလံုးမွာ ဧည့္သည္က ေျခာက္ကပ္ကပ္..၊ က်ေနာ့္မွာ ဘုရားတရားသာ အာ႐ံုျပဳရေတာ့သည္၊ ဒါေပမယ့္ ထိုေနရာမွာ ႏွစ္ရက္ေနခဲ့သည့္ အေတာအတြင္း ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့...၊ စိတ္ပင္ပန္းမႈကေတာ့ ႀကီးမားလွသည္၊ ၾကားဖူးထားေသာ အေၾကာင္းေတြႏွင့္ ႀကိဳတင္ေတြးၿပီး စိတ္ကို ျဖစ္ႏိုင္ေျခေဘာင္ထဲ အက်ဥ္းခ်ထား ႏွင့္ေသာေၾကာင့္ ေသာကေရာက္ခဲ့ရသည္၊ ဤနာမည္ႀကီး ဟိုတယ္မွာ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့သည့္နည္းတူ အျခားေသာ အရပ္ေဒသတို႔က တည္းခိုရာ ေနရာေပါင္းစံုမွာလည္း ေအးခ်မ္းႏွစ္ၿခိဳက္စြာႏွင့္ ညတာကို ကုန္လြန္ခြင့္ ရခဲ့ပါသည္၊ သုိ႔ေသာ္ တခါတုန္းက ဤေနရာမွာ ေရးဖူးသည့္ အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုကိုေတာ့ ယေန႔ထက္တိုင္ နားမလည္ႏိုင္ေသး၊ ထိုအျဖစ္ကလြဲလွ်င္ က်ေနာ္ခရီးသြားခဲ့သည့္ ညခ်မ္းမ်ားက ႏွစ္ၿခိဳက္ဖြယ္ ျဖစ္ပါသည္၊
တခ်ိန္တုန္းက အေ႐ွ႕ေတာင္အာ႐ွ၏ ေခတ္အမီဆံုး ျဖစ္ခဲ့သည္ဆိုသည့္ ဤဟိုတယ္ကလည္း အခုေတာ့ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းပင္..၊ အသစ္ျပန္လုပ္ထားေသာ နဂါးေမာင္ႏွံဆီသို႔ ေလွ်ာက္သြားၿပီး အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ က်ေနာ္ ေငးၾကည့္ေနျဖစ္သည္၊ အေနာက္က ေရပန္းမွ ေရတဖြားဖြားျဖင့္ နဂါးတို႔က ေပ်ာ္ျမဴးေနသေယာင္..၊ ဇနီးသည္ႏွင့္ သားကေလးကလည္း ေရကူးကန္မွာ တဗြမ္းဗြမ္းႏွင့္ ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကသည္၊ က်ေနာ္က ကင္မရာကို ပုခံုးမွာလြယ္ရင္း ေရကန္ဖက္ဆီသို႔ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္၊ တည္းခိုရာ အရပ္ေတြတိုင္းမွာ ခရီးသြားမ်ားစြာတို႔က သူဝင္၊ ငါထြက္ျဖင့္ ႐ွိေနၾကဦးမည္ပဲ ျဖစ္သည္၊ အေရာင္အေသြးစံုေသာ စိတ္၊ အမူအက်င့္တို႔ကလည္း ထိုအရပ္တို႔မွာ တိုးဝင္တြန္းတိုက္လ်က္ပဲ ႐ွိေနလိမ့္မည္၊ ထိုအေျခအေနမွာ ကိုယ့္စိတ္၏ ျဖဴစင္မႈႏွင့္ ႀကံ႕ခိုင္မႈကသာ ၿငိမ္းေအးျခင္းကို ယူေဆာင္ေပးႏိုင္သည္ဟု က်ေနာ္ ယံုၾကည္ပါသည္၊ ကန္ထဲကို လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ခပ္ညစ္ညစ္ ေရထဲမွာ နီေထြးျဖဴလြေသာ ၾကာတစ္ပြင့္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္...။ ။
ညီလင္းသစ္
၃ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၂
.jpg)
18 comments:
အကုိ စာေရးတဲ့ပံုက ေအးေအးေဆးေဆးေလးနဲ႔ စာဖတ္သူကုိ ဆြဲေဆာင္သြားႏူိင္တယ္၊၊ တစ္ပုိဒ္ျခင္းစီကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး ေရးသြားတာကုိ သတိထားမိတယ္၊၊ ေလးစားလ်က္ပါ၊၊ ပုိစ္အသစ္ကုိ အၿမဲတမ္း ေမွ်ာ္ျဖစ္ပါတယ္ :)
အင္းယားလိတ္က နဂါးေမာင္ႏွံ အေၾကာင္း ခုမွ သိတယ္ ကိုညီလင္းေရ ... ။
နတ္နဲ႔နဂါး မလွည့္စားရဘူးဆိုလား ေရွးလူႀကီးေတြစကား ၾကားဖူးတာပဲ။
ေျမာက္ဦးဟိုတယ္ပို႔စ္လဲ ထပ္သြားဖတ္လိုက္တယ္။ ေမၿမိဳ႕က ဟိုတယ္ေတြလဲ သရဲေျခာက္တယ္လို႔ နာမည္ႀကီးတယ္ေနာ္။ ကိုယ္တိုင္ေတာ့ တခါမွ မႀကံဳဖူးပါဘူး။ ၾကံဳရင္လဲ ေၾကာက္တာနဲ႔ ထြက္ေျပးမိမွာပဲ။ :))
ဒီပို႔စ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး အဆံုးသတ္ေလး သေဘာက်မိတယ္။ ေနာက္က်ိညစ္ေထးေနတဲ့ ေရထဲမွာလဲ သန္႔စင္မြန္ျမတ္တဲ့ ၾကာပန္းေတြ ဖူးပြင့္ႏိုင္သလို ... ပတ္၀န္းက်င္က ဘယ္ေလာက္ ႐ႈပ္ေထြးညစ္ညဴးစရာ ေကာင္းေပမဲ့ ကိုယ့္ကံသံုးပါးက ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းေနဖို႔ပဲ အေရးႀကီးတယ္ေနာ္။
ကိုယ့္စိတ္၏ ျဖဴစင္မႈႏွင့္ ႀကံ႕ခိုင္မႈကသာ ၿငိမ္းေအးျခင္းကို ယူေဆာင္ေပးႏိုင္သည္ဟု...
က်မလည္းယံုုၾကည္မိပါသည္။ း)
အုုိင္အိုုရာ
ရုရွားဗိသုကာပညာရွင္ေတြရဲ႕ လက္ရာကေတာ့ အံ့မခန္းပဲေနာ္ R.I.T ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို အမွတ္မထင္ သတိရသြားတယ္ ေမာင္ညီလင္းေရ။ နဂါးေမာင္ႏွံနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဗဟုသုတေလးရသြားတယ္။ ၾကာပန္းေလးေတြ ျမင္ရရင္ စိတ္ၾကည္ႏူးဘို႔ေကာင္းတယ္။ စာအေရးအသားေတြ ရွယ္ပဲ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ အတုခိုးသြားမယ္ေနာ္ း) တစ္ပုဒ္ဆိုလဲ တစ္ပုဒ္ပါလားေနာ္။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
နားမလည္နိုင္တဲ ့အထဲမွာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ရဲ ့ ေၾကာက္စိတ္လည္းပါတယ္............တစ္ခါတေလက်ေတာ့ တည္ျငိမ္ျပီး ဘာမွမေၾကာက္သလိုပဲ.........တခါတေလက်ျပန္ေတာ့ ဘာမွ သိပ္ေၾကာက္စရာမဟုတ္တာေလးကိုလည္း စိတ္ကေနသူ ့အလိုလို ေၾကာက္ေနမိျပန္ေရာ...........
ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂လပိုင္း....၊ကၽြန္ေတာ္ပုဂံသြားလည္တုန္းက
ေညာင္ဦးက တည္းခိုခန္းမွာ သရဲေျခာက္ခံရသလိုလို၊
အိမ္မက္လိုလို၊ဘီလူးစီးတာလိုလိုျဖစ္ခဲ့တာကိုေတာင္
ျပန္သတိရမိေသး....၊ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အိမ္မက္လို႕ပဲ
ကိုယ့္ဘာသာ မွတ္ယူထားလိုက္ပါတယ္...၊အဲ့လို အထူး
အဆန္းအျဖစ္အပ်က္ေတြ၊သရဲတေစၥ မယံုခ်င္ဘူးဗ်...၊
မယံုေပမယ့္ ေၾကာက္သလားဆိုေတာ့လည္း ေၾကာက္
ေတာ့ေၾကာက္တယ္....:)))။ပို႕စ္အေဟာင္းေလးကိုလည္း
ျပန္ဖတ္သြားတယ္...၊အင္း.....ဒီကိစၥေတြက မယံုသည့္
တိုင္ေအာင္ ေျပာဖို႕ေတာ့အေတာ္ခက္တယ္ဗ်.....ေနာ္...။
အစ္ကို မေတြ႔တာၾကာၿပီ..း) လူပ်င္းၿဖစ္ေနတာ ဖတ္တာဖတ္ၿဖစ္ၿပီး ကြန္မန္႔မေပးၿဖစ္ဘူး..။ ထူးဆန္းတာေတြကိုေတာ့ စိတ္၀င္စားတယ္..ကိုယ္တိုင္ေတာ့မၾကံဳဖူးေသးဘူး..။ သရဲလည္း ေၾကာက္တယ္....။
တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ့္စိတ္ကပဲကိုယ္ကိုကိုယ္ၿပန္ေၿခာက္ေနတာ...ဒါေပမယ့္မတတ္ႏို္င္ဘူး..။ အဆံုးသတ္ေလးေတာ့ သေဘာက်တယ္.. ကိုယ္တုိင္အပါ၀င္ လူတိုင္းမွာအဲဒီစိတ္ကေလး အၿမဲထိန္းထားႏိုင္ရင္ေကာင္းမွာပဲ...။
အျဖစ္အပ်က္ေတြက ထူးဆန္းလိုက္တာ ဒကာေတာ္ ညီလင္းသစ္ေရ။ ၁၀-ႏွစ္ကာလေတာင္ ရွည္လ်ားခဲ့ေပမယ့္ ျမင္ရုံနဲ႔ တန္းမွတ္မိတယ္ဆုိေတာ့ အဲဒီ၀န္ထမ္းက မွတ္ညာဏ္ေကာင္းတာလည္း ပါမယ္၊ ဒကာေတာ္ ကုိညီလင္းရဲ႕ မေျပာင္းလဲေသးတဲ့ ရူပါေႀကာင့္လည္း ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္။
နဂါးေမာင္ႏွံအျဖစ္အပ်က္က သိပ္ထူးဆန္းတယ္ဗ်ာ။ မယုံႀကည္တုိင္း ရမ္းလုပ္လုိ႔ မျဖစ္ဘူးဆုိတာ တကယ္ပဲေနာ္။
"နတ္နဲ႔နဂါးမလွည့္စား"နဲ႔ဆုိတာ တကယ္မွန္တယ္ဟ။ ငယ္ငယ္တုန္းက ရြာမွာ အမ်ားသုံးေရတြင္းမွာေပါ့။ အ၀ီစိတြင္းေပါ့။ အ၀ီစိတြင္းဆုိေပမယ့္ ဟုိးေအာက္ထဲ မႏႈိက္ရပါဘူး။ ေရက အဲဗား ရွန္ထြက္ေနတယ္။ ၀ါးေျပာင္း၊ သံေျပာင္းေတြ တပ္ၿပီး ခ်ဳိး၊ ေသာက္၊ သုံးလုိက္ရုံပါပဲ။ အဲဒီမွာ နတ္နန္းရွိတယ္။ လျပည့္လကြယ္ေန႔တုိင္း ရြာသူ၊ ရြာသားေတြက ထမင္းေတြ၊ ဟင္းေတြ၊ မုန္႔ေတြ လာလာတင္ႀကတယ္။ ရြာက ဆုိးဆုိးသြမ္းသြမ္း လူငယ္တစ္ေယာက္က မေလးမစားတဲ့စိတ္နဲ႔ အဲဒီနတ္နန္းနားမွာ ရွဴးရွဴးပန္းထည့္ပါေလေရာ။ ေနာက္ေတာ့ သူ႕လည္ပင္းႀကီးေစာင္းသြားတယ္။ ဒီအတုိင္း ျပန္တဲ့လုိ႔ မရဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ရွဴးရွဴးေပါက္ထားတဲ့ေနရာကို ငွက္ေပ်ာသီးဘာေတြ သြားတင္လုိက္မွ ေပ်ာက္သြားတယ္။
သူရဲကို ကိုယ္တုိင္ေတာ့ မျမင္ဖူးေသးဘူး။ သူမ်ားေျပာသံေတာ့ ခဏခဏႀကားဖူးတယ္။ အဲဒီလုိ ႀကားတုိင္း ႀကက္သီးေမြးညင္းထတယ္။
မေမ ...
ဟုတ္တယ္ဗ်၊ ေမၿမိဳ႕က ဟုိတယ္တခ်ိဳ႕လည္း နာမည္ႀကီးတယ္၊ အဲဒီမွာေတာ့ က်ေနာ္မတည္းဖူးဘူး၊ ဒီအျဖစ္ေတြက ျဖစ္ေနတုန္းမွာ ေသာကေရာက္ရ သေလာက္ ၿပီးသြားတဲ့အခါက်ေတာ့လည္း ဘာမွမဟုတ္ေတာ့သလို ထင္ရျပန္ေရာ၊ နည္းနည္းေတာ့ ရယ္စရာေကာင္းတယ္..၊ း)
မအိုင္အိုရာ ...
ဟုတ္ကဲ့..၊ အခုလို သေဘာထားသိရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ဗ်ာ..၊ း)
အန္တီတင့္ ...
ဟုတ္ပါတယ္၊ ႐ု႐ွားေတြရဲ႕ ဗိသုကာအတတ္ကလည္း ေခတ္တစ္ေခတ္ တုန္းကေတာ့ အေတာ္ေလး လႊမ္းမိုးခဲ့တယ္ေနာ္၊ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ေလးကို အၿမဲပံုမွန္ လာလာလည္လို႔လည္း ေက်းဇူးစကား ဆိုပါရေစ ခင္ဗ်..၊
(မ)ကဗ်ာ ...
အဲဒါ အဟုတ္ပဲဗ်၊ စိတ္ကူးဉာဏ္ ကြန္႔ျမဴးရင္ ျမဴးသလို ေၾကာက္စိတ္က ႀကီးထြားလာတာလို႔ က်ေနာ္လည္း ထင္မိတယ္..၊
ကိုညိမ္း ...
ဒီလို ျဖစ္ရပ္ေတြအေပၚမွာ ထားတဲ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ သေဘာထားကေတာ့ တူေနၿပီ ကုိညိမ္းရ၊ က်ေနာ္လည္း မယံုခ်င္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ေျပာရခက္တဲ့ ကိစၥေတြ ႐ွိတာလည္း အမွန္ပဲဗ်..၊ လူ႔ေလာကမ်ား တယ္လဲ ႐ွဳပ္ေထြးေပြလီ၊ ဆန္းၾကယ္သကိုးဗ်..ေနာ၊ း)
ကိုၿဖိဳး ...
ေဟး.. မေတြ႔တာ အေတာ့္ကို ၾကာေနၿပီေကာ..၊ း) ေနေကာင္းရဲ႕လားဗ်၊ အင္း.. ေၾကာက္စိတ္ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးမွာ နည္းနည္းပဲျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ ႐ွိေန မွာပါပဲ..၊
ဘုန္းဘုန္းေတာက္ ...
တင္ပါ့..၊ ဦးဇင္းေျပာတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကလည္း တကယ့္ကို ယံုရခက္ခက္ႀကီးေနာ္၊ ဒါမ်ိဳးဆိုတာကလည္း ေသခ်ာေအာင္ ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္စမ္းလို႔ ေကာင္းတာမဟုတ္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေျခကိုပဲ လက္ခံရမယ္ ထင္တာပါပဲ....။
အင္းယားလိပ္မွာ အဲလိုျဖစ္တာ ကၽြန္ေတာ္ အခုမွ သိရေတာ့တယ္ဗ်ာ . . တခ်ိန္တုန္းက အေရွ႕ေတာင္ အာရွမွာ အေကာင္းဆံုး ဟိုတယ္ ျဖစ္ခဲ့တာဆိုေတာ့
ႏွစ္ကလည္း မနည္းဘူး . .
ခင္မင္စြာျဖင့္
ဗညားရွိန္
နဂါးေမာင္ႏွံအေၾကာင္းေလးကို ဖတ္ရတာ စိတ္ဝင္စားစရာဘဲ အစ္ကို... ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အဲဒီလုိ သဘာဝလြန္ အျဖစ္အပ်က္မ်ဳိးရွိတဲ့ ေနရာေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား အေၾကာင္းကို ၾကားဖူးတယ္... တခါတခါ သူ ့အလုိလို ဟုိိေတြးဒီေတြးနဲ ့ေၾကာက္စိတ္ဝင္မိရင္ အရမ္းစိတ္ပင္ပန္းရတာကို ၾကံဳဖူးတယ္...
မျမင္ရတဲ႕ သတၱေလာက အေၾကာင္းေတြက စိတ္ဝင္စားဖို႕ ေကာင္းတယ္ေနာ္အကို... ထူးဆန္းတယ္လို႕ ဆိုရမွာပဲ..မသိေသးတဲ႕ ဗဟုသုေလးေတြ အတြက္ ေက်းဇူးပါအကို..
နဂါးေမာင္ႏွံ အေၾကာင္းေလးကုိခုမွသိရလုိ႔ေက်းဇူးပါရွင္
တခါတရံ ကုိယ္ေတြ႔ေတြက ဖတ္ရၾကားရတာေတြထက္ကုိ
ပုိျပီးစိတ္၀င္စားစရာလဲေကာင္းလွပါတယ္
ေမျမိဳ႔က ျမိဳင္ပါတဲ႔ ဟိုတယ္တစ္ခုမွာေတာ့ သရဲအေျခာက္ခံခဲ႔ရဖူးတယ္...။
အကို႕ရဲ့ သရဲေၿခာက္တဲ့ပိုစ့္ကို သြားၿပန္ဖတ္ၿပီး ကိုညီလင္းတစ္ေယာက္ အဲဒီညက အိပ္မက္ထဲမွာ ေဆးလိပ္ေတြနဲ့ ကစားေနတာမ်ား မၿဖစ္ႏိုင္ဘူးလားလို႔ ေတြးေနမိေသးတယ္။ :D သရဲေတာ့ တခါမွ အေၿခာက္မခံရဘူးေသးဘူး ။ တခါေလာက္ေတာ့ သရဲခန္႔ေခ်ာေလး အေၿခာက္ခံဖူး ခ်င္တယ္။ :P
ပရေလာကအေၾကာင္းေတြက စိတ္ဝင္စားဖို ့ ေကာင္းသလို သိပၸံနည္းနဲ ့ ေၿဖရွင္းဖို ့လည္း ခက္တယ္ေနာ္...ၾကာပြင့္ဓာတ္ပံုေလးက မိုက္တယ္..
ဒီအေၾကာင္းတခါမွမၾကားဖူးဘူး... မွ်ေဝေပးတာေက်းဇူးေနာ္
ဟုတ္တယ္ အကို
ညီမလည္း အဲတာမ်ိဳးေတြၾကားဖူးတယ္..
ႀကံဳ ဖူးတာလည္းရွိတယ္အကို
ဒါမ်ိဳးေတြက တကယ္ရွိတာအကိုရ
Post a Comment