က်ေနာ့္အိမ္မွာ လစဥ္ေၾကးနဲ႔ယူတဲ့ ဓါတ္ပံုမဂၢဇင္းတစ္အုပ္ ႐ွိပါတယ္၊ ျပင္သစ္မွာ႐ွိတဲ့ ဓါတ္ပံုေအဂ်င္စီ တစ္ခုက ထုတ္တဲ့ Réponses Photo ဆိုတဲ့ မဂၢဇင္းပါ၊ အခု စက္တင္ဘာလထုတ္ မဂၢဇင္းထဲမွာေတာ့ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းတဲ့ ဓါတ္ပံုေလးတစ္ပံု ပါလာခဲ့တယ္၊ မဂၢဇင္းက က်ေနာ့္ဆီေရာက္တာ ၾကာပါၿပီ၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၾသဂုတ္လ မကုန္ခင္ကတည္းက ဆိုပါေတာ့..၊ ဒါေပမယ့္ မဂၢဇင္းစာအုပ္ကို ဟုိလွန္၊ ဒီလွန္လုပ္ရင္း အဲဒီဓါတ္ပံုေလး႐ွိတဲ့ စာမ်က္ႏွာ ေရာက္တိုင္း က်ေနာ္ ေ႐ွ႕မဆက္ႏိုင္ဘူး၊ ပံုနဲ႔တြဲပါတဲ့ စာေၾကာင္းေတြကို ျပန္,ျပန္ ဖတ္မိတယ္၊ ဓါတ္ပံုကို အၾကာႀကီး အေသးစိတ္ လိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္၊ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တစ္ခါမွ မသိဖူးတဲ့ ဓါတ္ပံုေနာက္ကြယ္က လူေတြအေၾကာင္းကို ေတြးေနမိတယ္...၊
သူ႔ရဲ႕အေလာင္းကို ၄ ရက္ေျမာက္တဲ့ေန႔မွာ ကယ္ဆယ္ေရးေတြက ႐ွာေတြ႔သြားတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ရက္အနည္းငယ္ အၾကာမွာ သူ႔ရဲ႕ ပစၥည္း၊ ပစၥယေတြ အားလံုးကို သူ႔အမ်ိဳးသမီးဆီ သက္ဆိုင္ရာက လာအပ္သြားတယ္၊ အဲဒီျမင္ကြင္းကို က်ေနာ္ျမင္ေယာင္ၾကည့္မိတယ္၊ ဓါတ္ပံုေလးထဲမွာ ေတြ႔ရတဲ့ ပစၥည္းေတြကို လက္ခံယူေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျဖစ္ေနမယ့္ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈကို က်ေနာ္ အဆံုးထိ မေတြးရဲဘူး၊ ေအာ္ဟစ္ငိုယိုတာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ တိတ္တိတ္ေလး ေၾကကြဲရင္း မ်က္ရည္ေတြ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္ က်ေနတာ မ်ိဳးလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ ဝမ္းနည္းျခင္းဟာ ထုထည္ႀကီးမားစြာနဲ႔ကို ဖိစီးေနခဲ့မွာ အေသအခ်ာပါ၊ အိမ္ကေန အေျပးအလႊား ထြက္သြားတဲ့ ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕ အျပန္ခရီးဟာ ကင္မရာ ၃ လံုးတဲ့လား..၊ က်ေနာ့္ေ႐ွ႕က ဓါတ္ပံုေလးထဲမွာ အၾကမ္းဖက္ဝါဒရဲ႕ ဆြဲဆုတ္၊ နင္းေျချခင္း ေအာက္ကေန ဖံုအလိမ္းလိမ္းနဲ႔ စုတ္ျပတ္၊ ပ်က္စီးၿပီး ျပန္ထြက္လာတဲ့ ကင္မရာေတြနဲ႔ မွန္ဘီလူးတခ်ိဳ႕၊ ဖလင္လိပ္ေတြနဲ႔ သတင္းေထာက္ ကဒ္ျပားေတြ၊ မွန္မကြဲဘဲ က်န္ခဲ့တဲ့ မ်က္မွန္ေလးတစ္လက္...၊ ျမင္ကြင္းဟာ ပကတိသက္ၿငိမ္..၊ ဒါေပမယ့္ တၿပိဳင္တည္းမွာပဲ ကမာၻပ်က္မတတ္ ေအာ္သံေတြ က်ေနာ္ၾကားေနရတယ္...၊
Bill ရဲ႕ မင္မိုရီကဒ္ထဲက ထြက္လာတဲ့ ဓါတ္ပံုေပါင္း ၁၅၀ ေလာက္မွာ အေစာပိုင္းက ႐ိုက္ထားတဲ့ သစ္ပင္ေတြရဲ႕ ပံုေတြလည္း ပါတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္၊ သူက သစ္ပင္ေတြကိုလည္း ခ်စ္တတ္တဲ့ ဓါတ္ပံုဆရာ တစ္ဦးပါ၊ က်န္ခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ႕ သားသမီး ၃ ေယာက္ကေကာ...၊ တစ္ကမာၻလံုး တုန္လႈပ္ခဲ့ရတဲ့ ဒီအျဖစ္ကို ျပန္ေျပာတုိင္း သူ႔အလုပ္ကို ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ သစၥာ႐ွိ႐ွိနဲ႔ ရဲရဲဝံ့ဝ့ံ လုပ္ခဲ့တဲ့ သူတို႔အေဖကို ဂုဏ္ယူေနမယ္လို႔ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္၊ လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္ ျဖစ္ရတဲ့ ဓါတ္ပံုေလးကိုၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္ေတြးေနမိတယ္...။ ။
Ref: Réponse Photo magazine (September 2012)
ညီလင္းသစ္
၁၂ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၂
.jpg)
27 comments:
သက္စြန္႔ဆံဖ်ား ကုိယ့္အလုပ္ကို သက္ဆံုးတိုင္လုပ္သြားတဲ့ Bill Biggart ရဲ႕သတင္းေလးဖတ္ရေတာ့ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိသလို Twins tower ရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာတယ္ ေမာင္ညီလင္းေရ။ Bill တစ္ေယာက္လူေသေပမယ့္ သမိုင္းမွာနာမည္ကေတာ့ ဆက္လက္ရွင္သန္ေနမွာပါ။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ဖတ္ရင္းနဲ႔ မ်က္ရည္ေတာင္ ဝဲမိတယ္...။ က်န္ခဲ႔တဲ႔ မိသားစုဆို ဘယ္ေလာက္မ်ား ယူက်ံဳးမရ ျဖစ္လိုက္မလဲလို႔။ ကမၻာေပၚမွာရွိသမွ် အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ပေပ်ာက္ျငိမ္းႏိုင္ပါေစ....
ပူးေတ
9/11 ဟာ အတိတ္တေစၦလိုပါပဲဗ်ာ..... ဒီအျဖစ္ေအာက္မွာ အသက္ေပးသြားၾကသူေတြအတြက္ ေၾကကြဲမဆံုးႏိုင္ေအာင္ပါပဲ.....
ခင္မင္လ်က္
ေန၀သန္
ဓာတ္ပံုၾကည္႕ရတာ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းလိုက္တာ..
စက္တင္တာ ၁၁ရက္ဟာ တကယ္ကို ထိတ္လန္႕ ဝမ္းနည္းစရာ။ မေမ႕ႏိုင္စရာပါဘဲ...
ေကာင္းက်ိဳးမေပးတဲ႕ ဒီအၾကမ္းဖက္ဝါဒေတြ ကမၻာေျမၾကီးေပၚက ကြယ္ေပ်ာက္သြားပါေစလို႕ ဆုေတာင္းမိပါတယ္။
sometime i am thinking about the photographers. They are taking the photo risking on their life. But one of my fri who fall in love with photograph told me that they are enjoying on it after touching their eyes with the small windows and they lost contact with anyhting. So Cheers to those who are enjoying in photography..including you. :P
Nyi
ဓာတ္ပံုေလးကိုၾကည့္ရတာ အေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္း စရာပဲ ... ။
ဓာတ္ပံုဆရာတို႔ သတင္းေထာက္တို႔ရဲ႕ ေၾကကြဲစရာ သတင္းမ်ဳိးၾကားတိုင္း စစ္နဲ႔ အၾကမ္းဖက္၀ါဒကို ပိုၿပီး ရြံမုန္းမိတယ္။
စိတ္မေကာင္းၾကီးစြာနဲ႕ဖတ္သြားပါတယ္...
သတင္းသမားတေယာက္တာ၀န္ေက်ပြန္စြာ......
အာဏာရွင္စနစ္နဲ႕အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ခ်ဳပ္ျငိမ္းပါေစ
ကိုယ္တိုင္ ..ဓါတ္ပံုဆရာ ့ေဘးေရာက္သြားသလိုပါပဲ...........ျပီးေတာ့ သူ ့မိသားစု...........။ ဒီကမၻာၾကီးမွာ........အမုန္းေတြမရပ္ေသးသေရြ ့ ေၾကကြဲဖြယ္ရာ ကမၻာသိအျဖစ္အပ်က္မ်ား.......... တိတ္တိတ္ေလး ျပီးသြားေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား......ဆက္ျပီးရွိေနဦးမယ္...........။ လူသားအခ်င္းခ်င္းကို အမ်ိဳးအမည္ တံဆိပ္ မခြဲမျခား..လူသားလို ရိုးရိုးရွင္းရွင္း ျမင္ႏိုင္ၾကမယ့္တေန ့ ....အခ်င္းခ်င္း မခ်စ္နိုင္ေတာင္ အမုန္းေတြရပ္ၾကမယ့္ တစ္ေန ့ဟာျဖင့္..........ရွိေရာ ရွိပါ့ဦးမလားလို ့........ေမာဟိုက္လြန္းပါရဲ ့.....။ ကိုညီေ၇......အသစ္တစ္ခုဖတ္ရတိုင္း.....သပ္ရပ္က်စ္လစ္လွပတဲ ့ ဖန္တီးမွဳေတြေၾကာင့္ အျမဲစိတ္ေက်နပ္ရပါတယ္။ ဖန္တီးမွဳေကာင္းေကာင္းေလးေတြကို ခံစားခြင့္ရတာဟာ...အစားအေသာက္ေကာင္းေကာင္းကို စားခြင့္ရတာထက္ အရသာရွိလြန္းတယ္။ အလုပ္လုပ္ရင္း...မြန္းက်ပ္မွဳေတြကေန ..အရသာရွိတဲ ့ဖန္းတီးမွဳေတြအေပါ ္ ေက်နပ္မွဳေတြရေစတဲ ့အတြက္ ေက်းဇဴးကမၻာ.... း))
here(thumb up!), to encourage your photography posts
ေ၀ါထရိတ္စင္တာ ဗြီဒီယုိေခြႀကည့္တုန္းကလည္း အမ်ားနည္းတူ မ်က္ရည္ကို မထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ခဲ့ဘူး။ Bill Biggart ရဲ႕သတင္းေလးဖတ္ရေတာ့ ၀မ္းနည္းမႈေတြကို ပ်ဳိ႕အန္ေတာ့မတတ္ပဲ။ စစ္ကေတာ့ ကိုယ့္တုိင္းျပည္ကိုယ္ကာဖုိ႔ ထားရွိသင့္ေပမယ့္ အႀကမ္းဖက္၀ါဒကိုေတာ့ ကမၻာမွာ တကယ့္တကယ့္ကို မရွိသင့္တဲ့အရာပါ။
ဝမ္းနည္းသလို စိတ္မေကာင္းသလို ျဖစ္မိတယ္..
ကိုညီလင္းသစ္ေရ
ကိုယ္လဲ ေနာက္ဆံုး ပံုရိပ္ ဘယ္ေနရာမွာ ေပၚေစႏိုင္မလဲ လို႕ ဖတ္ၿပီးေတာ႔ စဥ္းစား ရပါတယ္
တာဝန္ေက်တဲ႕ သတင္းသမား အတြက္ ဝမ္းနည္း မိတယ္
ခင္မင္တဲ႕
ေရႊစင္ဦး
.
သူ႔ေနရာမွာ ၀င္ခံစားၾကည့္မိတယ္...ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းမွာပဲ...။ သူ႔ရဲ႔ အလုပ္ကို ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ တာ၀န္ေက်ေအာင္ လုပ္သြားႏိုင္တဲ႔ တကယ္ ေလးစားခ်ီးက်ဴးစရာေကာင္းတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ပါ...။
ပံုေလးကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနမိတယ္...
ပံုထဲက ပစၥည္းေတြ တစ္ခုခ်င္းစီက စကားေတြ ေျပာေနသလိုပဲ..
၀မ္းနည္းတယ္.. စိတ္မေကာင္းဘူး...
ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ သူ႕ရဲ႕အလုပ္အတြက္ သူ႕ရဲ႕ဆႏၵေဇာ..
ျမင္ေတြး ၾကည့္မိတယ္...
အျပစ္ရွိသူအနည္းစုေၾကာင့္...
အျပစ္မဲ့သူေပါင္းမ်ားစြာ...။
အဲဒီသတင္းပါတဲ႔ေန႔ ဂ်က္ မေလးရွားမွာပါ
တခ်ိန္လုံးဒါပဲလာေနလုိ႔ TV လုိင္းေတြေျပာင္းေနမိတယ္
ခဏၾကာမွ သေဘာေပါက္ေတာ႔တယ္ ၾကည္႔ရင္းနဲ႔
ငုိခ်င္လာတယ္
ဓာတ္ပုံဆရာေတြသတင္းသမားေတြ
ေၾကကြဲဖုိ႔ေကာင္းလွတယ္
ေနာက္ပုိင္း ကယ္ဆယ္ေရးကိစၥေတြလဲၾကည္႔ျဖစ္တယ္
အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ကင္းျပီးလွပတဲ႔
ကမာၻၾကီးျဖစ္ပါေစလုိ႔
အဲဒီေန႕အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျဖစ္တည္ေနမယ့္ ဓာတ္ပံုဆရာရဲ႕
စိတ္ခံစားခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္ေတြးေနမိတယ္ဗ်...။သူ
ဘယ္လိုခံစားေနရမလဲ.....? စိုးထိတ္စိတ္နဲ႕အတူ ဓာတ္
ပံုေကာင္းေတြထြက္လာဖို႕ စိတ္ေစာေနမလား....၊စိတ္ေတြ
အရမ္းလႈပ္ရွားေနမလား...၊ဓာတ္ပံုဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕
တစ္ေၾကာင္းတည္းေသာစိတ္နဲ႕ တည္ၿငိမ္ေနမလား....။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕တစ္ေတြ
သူ႕အတြက္ ဂုဏ္ယူစိတ္နဲ႕အတူ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိ
တာေတာ့အမွန္ပဲအကိုရာ...။
ဓာတ္ပံုေလးရယ္... အေတြးေလးရယ္ ေပါင္းျပီးေတာ့ ခံစားရတယ္ဗ်ာ..
ခံစားရတယ္..ကိုညီလင္းေရ..တင္ေပးတဲ႔အတြက္ေတာ႔
ေက်းဇူးပါေနာ္...ဖတ္ျပီးေတာ႔က်မွ အေတာ္ကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္...ဒီလုိမ်ိဳးျဖစ္ရပ္ေတြ မုိးနတ္တို႔
မသိပဲ အမ်ားၾကီး..အမ်ားၾကီးရွိေနတာပဲေလ...ခုကေတာ႔
ဓါတ္ပံုေလးၾကည္႔ျပီး...သူ႔မိသားစုေတြကိုပါ ကိုယ္ခ်င္းစာေနမိတယ္
ဖတ္ျပီး ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္...
ေနာက္ ဆံုး အ ခ်ိန္ ထိ ... ... ...
စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။
တဆက္တည္းမွာဘဲအဲဒီေန ့မွာဆံုုးသြားခဲ့တဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကိုုသတိရ၀မ္းနည္းမိတယ္။
အိုုင္အိုုရာ
အန္တီတင့္ ...
ဒီလုိ လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အေၾကာင္းကို က်ေနာ္တို႔ေတြ ဆယ္စုႏွစ္ေတြမ်ားစြာ ေျပာေနၾကရမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္ အန္တီတင့္ရာ...၊
(မ)ပူးေတ ...
ဟုတ္တယ္ဗ်ာ၊ ကေလးသံုးေယာက္ရဲ႕ အျဖစ္က သနားစရာ..၊
ကုိေနဝသန္ ...
9/11 ရဲ႕ေနာက္ပိုင္း ေမြးလာတဲ့ ကေလးေတြဆို အဲဒီျမင္ကြင္းေတြ ပထမဦးဆံုး ျမင္မိတဲ့အခါ စိတ္ကူးယဥ္ ႐ုပ္႐ွင္ကားတစ္ကားလို႔ ထင္ၾကမွာ ေသခ်ာတယ္ဗ်..၊
မေခ်ာ ...
ဟုတ္တယ္ေနာ္၊ စက္တင္ဘာေရာက္တိုင္း အဲဒီ ဓါတ္ပံုေတြ၊ documentary ေတြ ျပန္ၾကည့္ရတဲ့အခါ တခါတခါ ဒါေတြဟာ တကယ္ပဲ ျဖစ္ခဲ့ရဲ႕လားလို႔ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္မိတတ္တုန္းပါပဲ..၊
Nyi ...
That's correct. I guess it must have happened like you said. At that moment, all what Bill was seeing was through the view finder and the entire world surrounding him must have been silent... even too silent not to hear the tower falling on him. :(
မေမ ...
ဟုတ္တယ္ေနာ္၊ စစ္သတင္းေထာက္ေတြရဲ႕ ဘဝက တကယ့္ကို သက္စြန္႔ဆံဖ်ားပဲ၊ စစ္ပြဲေတြ၊ အၾကမ္းဖက္မႈေတြသာ မ႐ွိေတာ့ဘူးဆိုရင္ မလိုအပ္ဘဲ အသက္စြန္႔ရတဲ့ အဲဒီလို ဓါတ္ပံုဆရာေတြလည္း ႐ွိ ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး...၊
မစည္းစိမ္ ...
အဲဒီစနစ္ဆိုးေတြရဲ႕ ေျမစာပင္တစ္ပင္ပါပဲ...၊
(မ)ကဗ်ာ ...
ဒီကမာၻမွာ ယမ္းေငြ႔ေတြ ျပယ္လြင့္ၿပီး ႏွင္းဆီျဖဴေတြနဲ႔ သန္႔စင္လွပ ေနမယ့္ ေန႔တစ္ေန႔ကို လူသားဆန္ခ်င္တဲ့ လူေတြ ေစာင့္စားေနခဲ့ ၾကတာ ရာစုႏွစ္ေတြနဲ႔ကို ခ်ီေနခဲ့ပါၿပီဗ်ာ..၊ အခုထိေတာ့ ေ႐ႊျပည္ေတာ္ဟာ ေမွ်ာ္တိုင္းေဝးေနဆဲ ပါပဲ၊ ကုိယ္ႏိုင္သေလာက္ေလး ကိုယ့္အဝန္းအဝိုင္းမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေစဖို႔ပဲ က်ေနာ္တို႔ အားထုတ္ရမွာပဲ မဟုတ္လား..၊ ကြန္မန္႔ အ႐ွည္ႀကီး အတြက္လည္း ေက်းဇူးစကား ဆိုပါရေစေနာ္...၊
Ko Kyaw Minn Naing ...
Thanks bro..! Hope all is ok with you.
ဘုန္းဘုန္းေတာက္ ...
စက္တင္ဘာ ၁၁ မတိုင္ခင္ ႏွစ္ရက္သံုးရက္အလိုဆို ဒီက တီဗီခ်န္နယ္လ္ေတြမွာလည္း သတင္းမွတ္တမ္း မ်ိဳးစံုကို ျပန္ျပပါတယ္၊ ျပတိုင္းလည္း ဝမ္းနည္းရတာ ပါပဲဘုရား...၊
:P ...
က်ေနာ္လည္း အဲဒီလိုေတြ ျဖစ္ေနခဲ့တာ ပါပဲ..၊
အမေ႐ႊစင္ ...
ေလာကမွာ ရဲရဲရင့္ရင့္နဲ႔ ေနသြားၾကတဲ့ လူေတြအဖို႔ ေနာက္ဆံုးပံုရိပ္ေတြဟာ လွေနမယ္လို႔ က်ေနာ္ေတာ့ ထင္မိတာပါပဲ အမေရ..၊
မမိုးေငြ႔ ...
အမွန္ပါပဲ၊ ေသရမွာထက္ အလုပ္မျဖစ္မွာကို ပိုၿပီး ေၾကာက္တဲ့လူစားမ်ိဳးပါ...၊
မျမေသြးနီ ...
'အျပစ္႐ွိသူ လူနည္းစုေၾကာင့္...' ဆိုတဲ့ စကားစုေလးက ေတြးစရာေတြကို ဆင့္ပြားၿပီး ေပးခဲ့ျပန္တယ္..၊
မစံပယ္ခ်ိဳ ...
က်ေနာ္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာပဲ ႐ွိေနေသးတယ္..၊ ျဖစ္ၿပီး ၃ ရက္ေလာက္ ၾကာတဲ့အထိ ဘာဆိုတာ ေကာင္းေကာင္း သေဘာမေပါက္ခဲ့ဘူးဗ်..၊
ကိုညိမ္း ...
ကိုညိမ္းနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ ဒီမွာလည္း အေတြးေတြက တူေနျပန္ပါေရာ့လား..၊ သူ နည္းနည္းမွ မေၾကာက္ခဲ့ ဘူးလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ပဲ ဓါတ္ပံု ေကာင္းေတြရဖို႔ ဇြတ္ဝင္သြား ခဲ့တာလား စသျဖင့္ က်ေနာ္လည္း ခဏခဏ ေတြးမိတယ္...၊
ကိုေအာင္ထြဋ္ ...
ဒီဓါတ္ပံုကေတာ့ အေတာ့္ကို 'တာ'သြားတဲ့ ဓါတ္ပံု ပါပဲဗ်ာ..၊
မမိုးနတ္ၾကယ္စင္ ...
ဟုတ္ပါတယ္၊ လူေပါင္း ၃၀၀၀ ဆိုတဲ့အထဲမွာ ဒီလိုမ်ိဳး ဇတ္လမ္းေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား ႐ွိေနခဲ့ မလဲလို႔ ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ပါဘူး၊ လာလည္တဲ့အတြက္လည္း ေက်းဇူးပါဗ်ာ..၊
မသက္ေဝ ...
ကင္မရာ ကိုင္သူခ်င္းမို႔ စိတ္အေျခကို နားလည္မိ ပါတယ္ဗ်ာ..၊
မအိုင္အိုရာ ...
ဆံုး႐ွံဳးရတဲ့ လူေတြထဲမွာ မအိုင္အိုရာရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းလည္း ပါခဲ့တာကိုး..၊ က်ေနာ္ တကယ္ပဲ စိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ...။
သူဟာ သတင္းေထာက္ဆိုတဲ့ သူ႔တာ၀န္အျပင္ ဓါတ္ပံုေပၚမွာပါ ရူးသြပ္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရွိေနမဲ့ သူ႔ရဲ႕ ေစတနာ...လူေတြကို သတင္းဓါတ္ပံုေကာင္းေတြ ျပန္မွ်ေ၀ခ်င္တဲ့ ေစတနာ။ အဲဒါအျပင္ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ပံုေကာင္းေတြ ရေအာင္ရိုက္ႏိူင္တဲ့ သတင္းသမား။ အဲသလို အတၱ-ပရ ေတြ ေရာေနလိမ့္မယ္။ က်န္ရစ္ခဲ့သူအတြက္ေတာ့ ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ ဒါေတြနဲ႔ ဘယ္လဲႏိူင္ပါ့မလဲေနာ္.....။ အမ်ားႀကီး ေျပာႏိူင္တဲ့ သက္ရွိပံုေလးတစ္ပံုပါပဲ.....။
မိတ္ေဆြတေယာက္ ဖုန္းဆက္ေျပာေတာ႔ ပထမတလံုးစတိုက္ျပီးခါစ အိမ္မွာတီဗီဖြင္႔ၾကည္႔မိတာေပါ႔ ၾကည္႔ေနရင္းနဲ႔ ေနာက္တလံုးပါထပ္တိုက္သြားေရာ အံ႔ျသ တုန္လွဳပ္စရာေတြ စိတ္မေကာင္းျဖစ္စရာေတြက အဲေန႔မွာ ဆက္တိုက္ဘဲ ညီလင္းေရ .. ခုခ်ိန္ထိ ဒီလိုလမ်ိဳးေရာက္လို႔ တီဗီဖြင္႔ျဖစ္တိုင္း နာက်င္ရတယ္ ေဒါသျဖစ္ရတယ္ ... အိမ္ကအမ်ဳိးသား လိုက္ပို႔ေပးလို႔ အဲ တိုက္ ၂ လံုးဆီေတာ႔ ေရာက္ဖူးလိုက္တယ္ အေပၚထပ္မွာလည္း စပဂဲတီေခါက္ဆြဲလည္း ဘ၀မွာ ပထမဆံုး စားျဖစ္ခဲ႔ေသးတယ္ တကယ္႔ကိုမွတ္မွတ္ရရ ...
mie nge
ဒီလို ဓာတ္ပံုဆရာေတြေၾကာင့္ပဲ ရက္စက္ဆိုးရြားမူကို ၿမင္ေတြ ့ခဲ့ရတာ..ဓာတ္ပံုေတြက သမိုင္းေတြပါ..
ဓါတ္ပံုသမားပီသတဲ့ဘေလာ့ဂ္ဂါ ကေန..
ဓါတ္ပံုသမားပီသတဲ့အညတရသူရဲေကာင္းတဦးအား
မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့အျဖစ္..ကို စိတ္မေကာင္းစြာ
ဓါတ္ပံုသမားတဦးအေနနဲ႔ ေကာ္မန္႔ေပးပါတယ္။
ေနာက္က်ေပမယ့္..အခုမွေတြ႔မိလို႔ျဖစ္ပါတယ္....။
ေတာ္ေတာ္ေလးထိထိရွရွျဖစ္မိတယ္....။
ဆက္စပ္ေတြးမိတာေတြလဲ..မ်ားသြားရပါတယ္..။
ဓါတ္ပံုသမားပီသတဲ့ဘေလာ့ဂ္ဂါ ကေန..
ဓါတ္ပံုသမားပီသတဲ့အညတရသူရဲေကာင္းတဦးအား
မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့အျဖစ္..ကို စိတ္မေကာင္းစြာ
ဓါတ္ပံုသမားတဦးအေနနဲ႔ ေကာ္မန္႔ေပးပါတယ္။
ေနာက္က်ေပမယ့္..အခုမွေတြ႔မိလို႔ျဖစ္ပါတယ္....။
ေတာ္ေတာ္ေလးထိထိရွရွျဖစ္မိတယ္....။
ဆက္စပ္ေတြးမိတာေတြလဲ..မ်ားသြားရပါတယ္..။
ဖတ္ၿပီးသားေတြ ထပ္ထပ္ဖတ္။
ကိုညီလင္းကအေသးစိတ္တယ္။
Post a Comment