05 November 2012

ၿပိဳင္ဖက္...





‘အဆင္ေျပမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တြဲပြဲ ကစားလို႔ ရမလား...’

လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မၾကာခဏ ျမင္ေနက် မ်က္ႏွာတစ္ခု...၊ က်ေနာ္တို႔ ကစားလက္စကြင္းမွာ သူတို႔ပါ ဝင္ၿပီး ကစားႏိုင္မလား ဆိုတဲ့သေဘာ...၊ အဲဒါနဲ႔ က်ေနာ္ေပးရမယ့္ ဆားဗစ္ကို မစေသးဘဲ ပိုက္တစ္ဖက္က ေဒါမနစ္ဆီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္၊ ေဒါမနစ္က ‘လုပ္ေလ’ ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ ေခါင္းဆတ္ျပတယ္၊ က်ေနာ္ကလည္း ‘ရပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒီပြဲေတာ့ အၿပီးျဖတ္လိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ’ လို႔ဆိုေတာ့ ဟိုလူႏွစ္ေယာက္က ‘ဟာ.. လုပ္ပါ၊ လုပ္ပါ’ ဆိုၿပီး ကြင္းေဘးနားမွာ ရပ္ေနၾကတယ္၊ က်ေနာ္နဲ႔ ေဒါမနစ္နဲ႔ ကစားလက္စ တစ္ဦးခ်င္းပြဲကို ဆက္ကစားတယ္၊ ပြဲၿပီးဖို႔ သံုးေလးမွတ္ေလာက္ပဲ လိုေတာ့တာ ဆိုေတာ့ ခဏအၾကာမွာပဲ ၿပီးသြားတယ္၊ ဒီေတာ့မွ ခုနက ကြင္းေဘးမွာ ရပ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ေယာက္လည္း ကြင္းထဲကို ဝင္လာၾကတယ္၊ ပြဲမစမီ ေသြးပူေလ့က်င့္ခန္း အေနနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ၾကက္ေတာင္ကို ဟိုဖက္ဒီဖက္ အျပန္အလွန္႐ိုက္ၿပီး စ,လိုက္ၾကတယ္...၊

က်ေနာ္အလုပ္လုပ္တဲ့ ေနရာက အားကစား႐ံုမွာ ၾကာသပေတးေန႔၊ ေန႔လယ္ထမင္းစားခ်ိန္တိုင္း က်ေနာ္တို႔ ၾကက္ေတာင္႐ိုက္ ၾကပါတယ္၊ တျခား လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ မိတ္ေဆြေတြ ႐ွိရင္႐ွိသလို တခါတေလ လူမ်ားတတ္ေပမယ့္ အၿမဲပံုမွန္ကေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ ေဒါမနစ္ ပါပဲ၊ သူနဲ႔ ကစားတဲ့ အေၾကာင္းကို တစ္ခါတုန္းက ဒီမွာ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္၊ အားကစား႐ံုမွာ ၾကာသပေတးေန႔ ေန႔လယ္က ၾကက္ေတာင္အတြက္ သီးသန္႔အခ်ိန္ ေပးထားၿပီး ကြင္း ၁၂ ကြင္း႐ွိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ၾကက္ေတာင္လာ႐ိုက္ၾကတဲ့ က်ေနာ္တို႔လို ဝန္ထမ္းေတြ၊ ဆရာေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ မ်ားလို႔ အဲဒီ ၁၂ ကြင္းလည္း ျပည့္တာပါပဲ၊ အစမွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ တစ္ဦးခ်င္းပြဲ ကစားလို႔ရေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း လူမ်ားလာတဲ့အခါ အခုလိုပဲ ႏွစ္ေယာက္တြဲ ပြဲေတြနဲ႔ ကြင္းကို မွ်ၿပီး ကစားရပါတယ္၊ အဲဒါဟာ ခုနက လူႏွစ္ေယာက္ကို သိဖို႔ျဖစ္လာတာ ပါပဲ၊

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကစားတာ ေတာ္ေတာ့္ကို ေကာင္းတယ္၊ ႏွစ္ေယာက္ထဲမွာမွ အကၤ် ီအျပာနဲ႔ လူက ပိုၿပီးသြက္တယ္၊ သူ႔နာမည္ကို က်ေနာ္ မသိဘူး၊ ေတြ႔လိုက္ရင္ အၿမဲတမ္း အဲဒီအကၤ် ီအျပာပဲ ဝတ္ေလ့႐ွိလို႔ က်ေနာ္က အကၤ် ီအျပာနဲ႔လူလို႔ ေခၚတယ္၊ ပံုစံၾကည့္ရတာေတာ့ မာစတာတန္း ဒါမွမဟုတ္ ပါရဂူတန္း တက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားနဲ႔ တူတာပဲ၊ သူ႔ရဲ႕ smash ေတြက ပိုျပင္းတယ္၊ ပထမဦးဆံုး ကစားတဲ့ ပြဲမွာပဲ သူတို႔ရဲ႕ အရည္အခ်င္းကို ေကာင္းေကာင္းသိလိုက္ရတယ္၊ ဆားဗစ္ေပးပံု ေပးနည္း၊ ၾကက္ေတာင္ကို အေထာင္႐ိုက္ပံု၊ smash ႐ိုက္ခ်ပံု၊ ပိုက္ေက်ာ္႐ံု ခ်ေပးနည္း၊ ေျခေထာက္ အသိမ္းအႏႈတ္၊ အတက္အဆုတ္... အားလံုးက ေသေသသပ္သပ္နဲ႔ တကယ့္ကို အသားတက်...၊ အဲဒီအခ်ိန္ က်ေနာ္နဲ႔ ေဒါမနစ္ကေတာ့ သူတို႔နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္...၊ ပညာနဲ႔ ကစားဖို႔ အသာထား၊ ကေလးေတြ ကစားသလို ၾကက္ေတာင္ေနာက္ကို အေမာတေကာနဲ႔ ေျပးလိုက္ေနရတယ္၊ ဆားဗစ္ေပးျပန္ေတာ့လည္း ၾကက္ေတာင္ကို ဒီလိုပဲ အေထာင္ေပးမိလို႔ ပိုက္တဖက္က ၿပိဳင္ဖက္အတြက္ ႐ိုက္ခ်ဖို႔ တကယ့္ကို အေနေတာ္..၊ ဒီၾကားထဲ ပိုဆိုးတာက က်ေနာ္တို႔က ႏွစ္ေယာက္အတူ သိပ္မကစားဖူးဘူး၊ ဆိုေတာ့ အေပးအယူ မွ်တယ္ ဆိုတာ မ႐ွိဘဲ လြတ္ကြက္၊ ဟာကြက္ေတြက အမ်ားႀကီး..၊ အဲဒီလိုနဲ႔ ကစားလိုက္တာ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ၊ တခ်ိန္လံုး တဖုန္းဖုန္းနဲ႔ ႐ိုက္ခ် ခံေနရတဲ့အျပင္ ၾကက္ေတာင္ဆိုတာလည္း က်ေနာ္တို႔ကြင္းရဲ႕ ၾကမ္းျပင္ေပၚကေနကို မတက္ဘူး...၊

ေနာက္ပိုင္းက်မွ ဒီလူႏွစ္ေယာက္က ႏွစ္ေယာက္တြဲပြဲေတြခ်ည္းပဲ လိုက္ကစားေလ့ ႐ွိတာ သတိထားမိတယ္၊ က်ေနာ္တို႔တင္ မကဘဲ တျခားေတြ႔သမွ် လူေတြနဲ႔ ကစားတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က အခ်ိတ္အဆက္မိသလို အေတြ႔အႀကံဳေတြ ႐ွိေနတာကိုး၊ အဲဒီ ပထမဆံုးပြဲရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ႀကံဳရင္ႀကံဳသလို သူတို႔က လာလာကစားတယ္၊ ကစားတိုင္းလည္း က်ေနာ္တို႔ကခ်ည္း အ႐ွံဳး..၊ ဘယ္လိုကစား ကစား ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ တစ္ခါမွေတာင္ အရိပ္အေယာင္ မျမင္ရဘဲ အ႐ွံဳးသက္သက္နဲ႔သာ တခ်ိန္လံုး ေတြ႔ေနရတဲ့အခါ နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ဓါတ္က်သလို ျဖစ္မိတယ္..၊ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္ေလာက္႐ွံဳး႐ံွဳး၊ အမွတ္ဘယ္ေလာက္ကြာကြာ၊ ဒီလူႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ မညႇာဘူး၊ ႐ိုက္ခ်စရာ ႐ွိရင္ အားမနာစတမ္း smash ပဲ..၊ ဆိုေတာ့လည္း ႐ွံဳးသူတို႔ ေျပာေလ့႐ွိတဲ့ ‘အ႐ွံဳးအႏိုင္က ပဓာန မက်ပါဘူးကြာ၊ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းသာ အဓိကပါ’ ဆိုတာက က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လက္သံုးစကား ျဖစ္လာရတယ္..၊

ဒီလူေတြနဲ႔ မေတြ႔တာ အေတာ္ၾကာေနၿပီ၊ အခုဒီေန႔မွ ျပန္ေတြ႔တာ...၊ ထံုးစံအတိုင္း ကြင္းေတြအားလံုးကလည္း အျပည့္..၊ အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ က်ေနာ္သူတို႔နဲ႔ သိပ္မကစားခ်င္ဘူး၊ ကစားရမယ့္ ၿပိဳင္ဖက္က သူတို႔ျဖစ္ေနတဲ့ အျပင္ က်ေနာ္ကလည္း ဒီေန႔မွ ခါးနာေနတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ျငင္းဖို႔ကလည္း မေကာင္းဘူး၊ ကြင္းတိုင္းမွာ ႏွစ္ေယာက္တြဲပြဲေတြနဲ႔ မွ်ၿပီး ကစားေနၾကခ်ိန္မွာ ကုိယ္ေတြကပဲ တစ္ဦးခ်င္းပြဲ ကစားေနရင္ နည္းနည္း တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္ရာ က်မွာေပါ့၊ ဒီလိုနဲ႔ ေသြးပူေလ့က်င့္ခန္း ၿပီးေတာ့ ပြဲစတယ္၊

က်ေနာ္တို႔က အရင္ ဆားဗစ္ရတယ္၊ ဟိုးအရင္အခ်ိန္နဲ႔ စာရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ နည္းနည္းပိုၿပီး အေတြ႔အႀကံဳ ႐ွိလာၿပီလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္၊ ကြင္းမွာ လူျပည့္တိုင္း ႏွစ္ေယာက္တြဲပြဲေတြ ကစားေနၾက ရတာကိုး၊ က်ေနာ္က ၾကက္ေတာင္ကို ပိုက္ေက်ာ္တယ္ ဆို ႐ံုကေလး ကပ္ၿပီး ခ်ေပးလိုက္တယ္၊ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဓါးလြယ္ခုတ္ ေနရာမွာ ဆားဗစ္ကို လက္ခံတာက အကၤ် ီအျပာနဲ႔လူ..၊ ပိုက္ေက်ာ္႐ံု ေလး ကပ္ၿပီး ဝင္လာတဲ့ ၾကက္ေတာင္ကို သူက ဆားဗစ္လိုင္း မေက်ာ္ဘူးထင္ၿပီး မ႐ိုက္ဘဲ လႊတ္ေပးလိုက္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ၾကက္ေတာင္က ဆားဗစ္လိုင္းေပၚ တည့္တည့္ႀကီးက်လို႔ က်ေနာ္တို႔ ေဗြေဆာ္ဦး တစ္မွတ္ရသြားတယ္၊ ဒုတိယ ဆားဗစ္အတြက္ ကြင္းရဲ႕ ဘယ္ဖက္ျခမ္းကို ေျပာင္းတယ္၊ အဲဒီ ဒုတိယဆားဗစ္ကို ခုနအတိုင္းပဲ က်ေနာ္ ခ်ေပးလိုက္တယ္၊ အကၤ် ီအျပာနဲ႔လူရဲ႕ မိတ္ေဆြက ပင့္တင္ၿပီး ျပန္႐ိုက္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ႐ိုက္ခ်က္ေခ်ာ္သြားလို႔ ၾကက္ေတာင္က က်ေနာ့္အေနာက္မွာ ႐ွိေနတဲ့ ေဒါမနစ္ဆီ တန္းတန္းမတ္မတ္ ေရာက္သြားတယ္၊ ေဒါမနစ္က အဲဒီၾကက္ေတာင္ကို မိမိရရ တခါတည္း ႐ိုက္ခ်လိုက္တယ္၊ ႏွစ္မွတ္...၊ အခုထိ က်ေနာ္တို႔ ဆားဗစ္ မေသေသးဘူး၊ တတိယဆားဗစ္ ဆက္တယ္၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ ၾကက္ေတာင္က ပိုက္ေပၚေက်ာ္ၿပီး တဖက္ျခမ္းကို ဝင္လာ႐ံုပဲ ႐ွိေသး၊ အကၤ် ီ အျပာနဲ႔လူက တဟုန္ထိုး ေျပးဝင္ၿပီး ႐ိုက္ခ်တယ္၊ သူ သတိနဲ႔ ေစာင့္ေနပံုပဲ၊ ဒါေပမယ့္ စကၠန္႔ဝက္ေလာက္ ေနာက္က်သြားတယ္၊ ၾကက္ေတာင္က က်ေနာ္တို႔ဖက္ ေရာက္မလာဘဲ ပိုက္ထဲတိုးသြားတယ္၊ အဲဒီလို ၃ မွတ္ဆက္တိုက္ရၿပီး အဖြင့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔က အစပိုင္းမွာ ဦးေဆာင္ကစားေန ခဲ့တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဟုိလူေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျပန္မွီလာတယ္၊ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ထက္ အမွတ္သာသြားတယ္၊ အဆံုးသတ္မွာေတာ့ ငါးမွတ္အကြာနဲ႔ သူတို႔ႏိုင္သြားတယ္၊

က်ေနာ္တို႔ ဟိုဖက္ဒီဖက္ ကြင္းခ်ိန္းၿပီး ဒုတိယပြဲ ဆက္ကစားၾကျပန္တယ္၊ ဒီတစ္ခါလည္း က်ေနာ္တို႔က အမွတ္အသာနဲ႔ အစေကာင္း ျပန္ေရာ..၊ ဒါေပမယ့္ ပြဲရဲ႕ အလယ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ သူတို႔ျပန္မွီလာတယ္၊ ပထမပြဲတုန္းက ျဖစ္စဥ္အတိုင္းပဲ၊ အဲဒီလို အမွတ္မတိမ္းမယိမ္းနဲ႔ သြားေနရင္းက သူက တစ္မွတ္ႏွစ္မွတ္ေလာက္ ေက်ာလိုက္၊ ကိုယ္က ႏွစ္မွတ္ေလာက္ ျပန္ေက်ာလိုက္နဲ႔ အဆံုးကို ေရာက္လာတယ္၊ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႔က ႏွစ္မွတ္အကြာနဲ႔ ႏိုင္လိုက္တယ္၊ ၂၁ မွတ္ - ၁၉ မွတ္...၊ အႏိုင္ရဖို႔က အနည္းဆံုး ႏွစ္မွတ္ကြာရမယ္ဆိုေတာ့ အခု တကယ့္ကို ပြက္ကာသီကာေလး ကပ္ႏိုင္တာေပါ့..၊

က်ေနာ္တို႔က ဘက္စ္ေအာ့ဖ္သရီး ကစားတာပါ၊ ပထမပြဲ သူတို႔ႏိုင္တယ္၊ ဒုတိယပြဲ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္တယ္၊ အခု တတိယနဲ႔ ေနာက္ဆံုးပြဲက အဆံုးအျဖတ္ပဲ၊ က်ေနာ္တို႔ ကြင္းျပန္ခ်ိန္းၾကတယ္၊

'အခုကစားခဲ့တဲ့ ကြင္းဖက္က ၾကည့္ရင္ ပိုၿပီးအလင္းျပန္တယ္ေနာ္...'

အကၤ် ီအျပာနဲ႔လူက ကြင္းအခ်ိန္းမွာ လွမ္းေျပာတယ္၊ ဟုတ္ပါတယ္၊ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ မွန္ျပဴတင္းေပါက္ေတြ႐ွိလို႔ အဲဒီဖက္ကြင္းကေန ၾကည့္ရင္ ပိုၿပီးအလင္းျပန္ပါတယ္၊ သူေျပာတာ မမွားပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အခုလို ေလာေလာလတ္လတ္ ႐ွံဳးထားကာစ မွာဆိုေတာ့ သူ႔စကားက 'အလင္းျပန္လို႔ ငါတို႔ ႐ွံဳးရတာပါကြာ' ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ေဆာင္သြားတယ္၊ သူကေတာ့ အဲဒီလိုသေဘာနဲ႔ ေျပာတာ ဟုတ္ခ်င္မွလည္း ဟုတ္မွာပါ၊

'ဟုတ္တယ္ဗ်၊ ဒါ့ေၾကာင့္ အဲဒီကြင္းဖက္ကေန ကစားတိုင္း ႐ွံဳးၾကတာ ျဖစ္မယ္... ̕'

အမွတ္တမဲ့နဲ႔ က်ေနာ္ လွမ္းေနာက္လိုက္မိတယ္၊ အကၤ် ီအျပာနဲ႔လူက က်ေနာ့္ကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္တယ္၊ သူ႔မ်က္လံုးထဲမွာ အရိပ္တခ်ိဳ႕ ျဖတ္ေျပးသြားတာ က်ေနာ္ကလည္း ျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္တယ္၊ တကယ္ေတာ့ ဒီစကားက ႐ိုး႐ိုးေလးပါ၊ တစ္ေယာက္တစ္ပြဲစီ ႐ွံဳးထား ၾကတယ္၊ ႐ွံဳးတာကလည္း အလင္းျပန္တဲ့ ကြင္းဖက္မွာ ေနတုန္းက..၊ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ တုိက္ဆိုင္မႈပဲ ျဖစ္ဖို႔ ပိုမ်ားပါတယ္၊ အလင္းက မ်က္စိထဲ စူးေနေလာက္ေအာင္လည္း မျပန္ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ သူအၿမဲတမ္း အႏိုင္ရေနက် လူတစ္ေယာက္ဆီက ဒီစကားမ်ိဳး ထြက္လာတာကို အကၤ် ီအျပာနဲ႔လူက သိပ္မဘဝင္က်ဟန္ မတူဘူး၊ ႏိုင္ျခင္းႏိုင္ရင္ အလင္းျပန္လို႔ မဟုတ္ဘဲ သူ႔ရဲ႕ အရည္အခ်င္းေၾကာင့္သာလို႔ သူက ျဖစ္ခ်င္ပံုပါပဲ၊

'ဒါဆို ဒီတတိယပြဲရဲ႕ တဝက္မွာ က်ေနာ္တို႔ ကြင္းျပန္ခ်ိန္းၾကမလား...'

သူက မွ်မွ်တတ ျဖစ္ခ်င္ပံုနဲ႔ ေမးတယ္၊ ဒါ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ မလိုတဲ့ ကိစၥပါ၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ႏိုင္ျခင္း၊ ႐ွံုးျခင္းမွာ မွန္ျပဴတင္းက ဝင္လာတဲ့ မဆိုစေလာက္ အလင္းေလးက ဒီေလာက္ အခရာ မက်ပါဘူး၊ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးပဲ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္...၊

'ရပါတယ္ဗ်ာ၊ အဆင္ေျပမွာပါ...၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဒီကြင္းကို အသားက်ေလာက္ပါၿပီ...'

ဒီလိုနဲ႔ တတိယပြဲကို စလိုက္တယ္၊ ပြဲစတာနဲ႔ ဆားဗစ္ေတြကို အလဟႆ မေသေအာင္ က်ေနာ္အထူးသတိထားတယ္၊ အမွတ္ေပး စနစ္သစ္မွာ ဆားဗစ္ကိုပါ ေရတြက္တာဆိုေတာ့ ကုိယ္အမွားလုပ္ၿပီး ၾကက္ေတာင္က ပိုက္ထဲတိုးလည္း ဟုိဖက္က အလကားေနရင္း တစ္မွတ္ ရတာကိုး..၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ ႏွစ္ဖက္စလံုးက အထူးသတိထားၿပီး ကစားေနၾကတာ သိသာတယ္၊ အမွတ္ေတြက တဖက္နဲ႔တဖက္ သိပ္မကြာဘဲ မတိမ္းမယိမ္း တက္လာၾကတယ္၊ အခြင့္အေရးရတာနဲ႔ လြတ္မသြားေစဘဲ အမိအရ ယူဖို႔လည္း ႏွစ္ဖက္စလံုးက ႀကိဳးစားလာၾကတယ္၊ ၾကက္ေတာင္က ေလထဲမွာ နည္းနည္းေလး ေျမာက္သြားတာနဲ႔ အကၤ် ီအျပာနဲ႔လူက ႐ိုက္ခ်ေတာ့တာပဲ..၊ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔က သူအဲဒီလို ႐ိုက္မခ်ႏိုင္ေအာင္ ၾကက္ေတာင္ကို ပိုက္နဲ႔ကပ္လ်က္ နိမ့္နိမ့္ေလး ေပးခ်င္ေပး၊ ဒါမွမဟုတ္ ဟိုးေနာက္ဖက္ စည္းနားအထိ ေရာက္ေအာင္ အေဝးႀကီး ပို႔ေပးရတယ္၊ ဒါဆို သူ smash လုပ္ေပမယ့္ အားနည္းနည္းေပ်ာ့တာမို႔ ျပန္ဆယ္ႏိုင္မယ္၊

တစ္ႀကိမ္မွာ ၾကက္ေတာင္က က်ေနာ္တို႔ကြင္းဖက္ကို ေထာင္တက္လာတယ္၊ ပိုက္နဲ႔ ၂ မီတာေလာက္အကြာ က်ေနာ့္ရဲ႕ အေ႐ွ႕တည့္တည့္...၊ ႐ိုက္ခ်ဖို႔ အေကာင္းဆံုး အေနအထား..၊ က်ေနာ္ေလထဲကို ခုန္လိုက္ၿပီး အားနဲ႔ ႐ိုက္ခ်လိုက္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ခုန္တဲ့ အျမင့္နဲ႔ ၾကက္ေတာင္က က်လာတဲ့အ႐ွိန္က ခ်ိန္သားမကိုက္ဘဲ ျဖစ္သြားလို႔ ၾကက္ေတာင္ကို မထိတထိပဲ ႐ိုက္မိတယ္၊ တဖက္ကြင္းကို အ႐ွိန္နဲ႔စိုက္ၿပီး ဆင္းရမယ့္ၾကက္ေတာင္က အခုေတာ့ ေပ်ာ့ဖတ္ဖတ္နဲ႔ လည္ၿပီး ေရာက္သြားတယ္၊ အဲဒီမွာ အကၤ် ီ အျပာနဲ႔ လူအတြက္ အခြင့္အေရး ရသြားတယ္၊ ႐ိုက္ခ်လိုက္တာ တစ္ခ်က္တည္း ဖုန္းကနဲပဲ..၊ က်ေနာ္ ကိုယ့္အမွားအတြက္ စိတ္တိုသြားမိတယ္၊ တကယ္ဆို ဘာမွ ခုန္စရာေတာင္ မလိုဘဲ အပိုင္႐ိုက္ႏိုင္တဲ့ဟာကို..၊ လိုအပ္တာထက္ ပိုၿပီး အင္အားသံုးမိတဲ့ အမွားပါပဲ၊ က်ေနာ့္ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ေဒါမနစ္က ဟိုးေနာက္စည္းနား အေဝးႀကီးကေန ပိုက္ကိုေက်ာ္တယ္ ဆို႐ံုေလး ၾကက္ေတာင္ ခ်ေပးတဲ့ေနရာမွာ အေတာ္ေကာင္းပါတယ္၊ သူနဲ႔တစ္ေယာက္ခ်င္း ကစားတဲ့အခါ က်ေနာ္ဆိုရင္ အဲဒီအကြက္မွာ ခဏခဏ အငိုက္မိလို႔ သတိထားရတယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူကလည္း ဒီေန႔မွ တစ္ခ်က္မွ မမွန္ျပန္ဘူး၊ ၾကက္ေတာင္က ပိုက္မေက်ာ္ဘဲေနလိုက္၊ ေက်ာ္ျပန္ေတာ့လည္း ေလထဲမွာ ေထာင္သြားလို႔ ဟိုဖက္က လူေတြက ႐ိုက္ခ်လိုက္နဲ႔၊ အမွတ္ေတြ မေပးသင့္ဘဲ က်ေနာ္တို႔ ေပးေနရတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေဒါမနစ္ကို အျပစ္မေျပာမိေအာင္ က်ေနာ္သတိထားတယ္၊ ကစားပြဲတစ္ခုမွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ေတာ့တဲ့အခါ အခုလို စိတ္နဲ႔မေတြ႔တာမ်ိဳး ျဖစ္တတ္တာ သဘာဝပဲ မဟုတ္လား၊ ၾကက္ေတာင္လို ႏွစ္ေယာက္အသင္း၊ ေဘာ္လီေဘာလို ၆ ေယာက္အသင္း၊ ေဘာ္လံုးလို ၁၁ ေယာက္အသင္း... ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္အမွားကို သူလိုက္ဆယ္ရတာ၊ သူ႔အမွားကို ကုိယ္က ျပန္ေခ်ဖ်က္ဖို႔ ႀကိဳးစားရတာ၊ ဒါေတြက အၿမဲပဲ႐ွိေနမွာပါ၊ အဲဒါေတြကို အျပစ္မျမင္ဘဲ စိတ္ဓါတ္ခိုင္ခိုင္ထားၿပီး ေ႐ွ႕ဆက္သြားဖို႔က အေရးႀကီးပါတယ္၊ အဲဒီလိုမွ team spirit ကို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္လား...၊

က်ေနာ္ စိတ္လႈပ္႐ွားၿပီး ေမာေနတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္သတိထားမိတယ္၊ ဒီလိုအေျခအေနမွာ စိတ္မတည္ၿငိမ္တဲ့လူက တစ္ပန္း႐ွံဳး ၿပီးသားပဲ၊ ဒါနဲ႔ အသက္ကို အားရပါးရ ႐ွဴသြင္းတယ္၊ ႐ွဴထုတ္တယ္၊ သံုးေလးခါေလာက္ လုပ္လိုက္ေတာ့ နည္းနည္းျပန္ၿငိမ္ သြားတယ္၊ အေျခအေနကို အျမန္ဆံုး ျပန္သံုးသပ္တယ္၊ ပထမပြဲတုန္းက က်ေနာ္တို႔ ႐ွံဴးတယ္ဆိုေပမယ့္ အမွတ္အသာနဲ႔ ဦးေဆာင္ကစား ႏိုင္ခဲ့တယ္၊ ဒုတိယပြဲမွာေတာ့ ႏိုင္ေအာင္ေတာင္ ကစားႏိုင္ခဲ့ၿပီ၊ ဒီပြဲမွာလည္း အခု ၁၃ မွတ္အထိ အမွတ္က မတိမ္းမယိမ္းနဲ႔မို႔ ဘာမွ စိတ္ေစာေနစရာ မလိုဘူး၊ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ မေတြ႔ျဖစ္တဲ့ အေတာအတြင္းမွာ ဒီလူေတြ လက္က်သြားတာ ျဖစ္ႏိုင္သလို က်ေနာ္တို႔ လက္တက္လာတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ေအာင္ကို ကစားႏိုင္တယ္၊ အဲဒီလိုေလး ေတြးလိုက္ေတာ့ နည္းနည္း အားျပန္တက္ သြားတယ္၊ အေရးအႀကီးဆံုးက က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အမွားကေန သူတို႔ အျမတ္ထုတ္၊ အခြင့္အေရး ယူမသြားဖို႔ပဲလို႔ က်ေနာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ၿပီး သတိေပးလိုက္တယ္၊ ျပန္တက္လာတဲ့ စိတ္ဓါတ္နဲ႔အတူ ေထာင့္ေစ့ေအာင္ က်ေနာ္ႀကိဳးစားၾကည့္တယ္၊ ၾကက္ေတာင္ကို ဘယ္ဖက္႐ိုက္မလဲ ဆိုတာ သူတို႔မသိႏိုင္ေအာင္ ေျမေပၚက်ကာနီးအထိ လက္လႈပ္႐ွားမႈကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေဖ်ာက္ကစားတယ္၊ Smash ႐ိုက္ခ်ေတာ့မယ္ဆို စိတ္အာ႐ံုကို လက္ေကာက္ဝတ္ဆီ ပို႔ထားတယ္၊ လက္ေမာင္းအားကို သံုးၿပီး ႐ိုက္ခ်တာထက္ လက္ကိုေဖ်ာ့ထား၊ လက္ေကာက္ဝတ္ကို ခ်ိဳးၿပီး ႐ိုက္ခ်တာက ပိုၿပီးထိေရာက္ပါတယ္၊ အဲဒီလို ကစားၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ပြဲဟာ က်ေနာ္တို႔လက္ထဲမွာ ေရာက္လာၿပီဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္၊ ဟုတ္ပါတယ္..၊ အမွတ္ေတြ ဆက္တိုက္တက္လာၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ ၆ မွတ္အကြာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္လိုက္တယ္၊ ပြဲအၿပီး ႏႈတ္ဆက္ၾကခ်ိန္မွာ အကၤ် ီအျပာနဲ႔လူက 'bravo' ဆိုၿပီး ခ်ီးက်ဴးေတာ့ က်ေနာ္က 'You did a good job, too' လို႔ ျပန္ႏွစ္သိမ့္လိုက္တယ္၊ ဒီလူ႔ကို အဲဒီစကား ေျပာလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘာမွန္းမသိတဲ့ ခံစားမႈတစ္မ်ိဳး က်ေနာ္ရေနခဲ့တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကစားရတာ အႀကိတ္အနယ္မို႔ ႏွစ္သက္မိေၾကာင္းေျပာၿပီး က်ေနာ္တို႔ လမ္းခြဲလိုက္ၾကတယ္...၊

ဒီၾကက္ေတာင္ပြဲေလးက တကယ္ေတာ့ ဘာမွ အေရးမပါ,ပါဘူး၊ အေရးႀကီးလွတဲ့ ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ေဆာင္ပြဲ မဟုတ္သလို ႏိုင္လည္း တဒဂၤေလး ေက်နပ္၊ ႐ွံဴးလည္း ခဏတျဖဳတ္ စိတ္ဓါတ္က်ၿပီး အလြန္ဆံုး နာရီဝက္ေလာက္ အၾကာမွာပဲ အားလံုးေမ့သြားမွာပါ၊ အခုတစ္ေခါက္ အကၤ် ီ အျပာနဲ႔လူနဲ႔ သူ႔ကစားေဖာ္ကို က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္လိုက္ေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေခါက္က် သူတို႔ကပဲ အျပတ္အသတ္ ႏိုင္တာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကိစၥမ႐ွိပါဘူး၊ က်ေနာ္တို႔ကို တခ်ိန္တုန္းက ေမွာက္လိုေမွာက္၊ လွန္လိုလွန္ ကစားခဲ့သူ တစ္ေယာက္ကို ေနာက္ဆံုးေတာ့ ႏိုင္ေအာင္ ျပန္ကစားႏိုင္တဲ့ အရည္အေသြး က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ ႐ွိတယ္ဆိုတဲ့ အသိက ဒီကစားပြဲရဲ႕ အျမတ္ပါပဲ၊ ဘဝမွာ တခါတေလ အဆံုးသတ္ရလဒ္ထက္ အဲဒီရလဒ္ကို ေဆာင္ၾကဥ္းေပးတဲ့ စိတ္အတင္အခ်၊ စိတ္ခြန္အားကို သိလိုက္ရတာက ပိုၿပီးအက်ိဳး႐ွိ ပါတယ္၊ ရလဒ္က ဒီတစ္ပြဲတည္းအတြက္ ျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီလိုရလဒ္ေပါင္းမ်ားစြာကို ယူေပးႏိုင္တဲ့ စိတ္စြမ္းအားကေတာ့ ကိုယ့္တစ္ဘဝလံုးကို ေမာင္းႏွင္ေပးသြား ႏိုင္တာ မဟုတ္လား...။ ။


ညီလင္းသစ္
၃ ႏိုဝင္ဘာ၊ ၂၀၁၂

31 comments:

Anonymous said...

I am your blog reader. That post is good one too.

Anonymous said...

ဓါတ္ပံုရဲ့ အလင္းအေမွာင္ကို ၾကိဳက္တယ္ဗ်

ညီ

Anonymous said...

ကစားပြဲေလး ကို မွ်ေဝခံစားရတဲ႕ အတြက္ ေက်းဇူး ကိုညီလင္းသစ္ ေရ

ခင္တဲ႕
ေရႊစင္ဦး

mstint said...

ၿပိဳင္ဖက္ကိုဖတ္ရင္း ကိုယ္တိုင္ကစားေနသလို မ်က္လံုးထဲ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ျမင္ေယာက္ေနတယ္။ အမွတ္ေပး စနစ္သစ္မွာ ဆားဗစ္ကိုပါ ေရတြက္တာဆိုတာေလး သိသြားတယ္ တီတင့္တို႔ ကစားစဥ္ကေတာ့ စံနစ္ေဟာင္းေလးေပါ့။ အားကစားတိုင္းမွာ ကုိယ့္ရဲ႕အားနည္းခ်က္ဟာ တစ္ဖက္သားအတြက္ အခြင့္အေရးျဖစ္သြားႏိုင္တာကို ဂရုျပဳသင့္တာ အမွန္ပဲ ေမာင္ညီလင္းေရ။ စိတ္ဝင္စားဘို႔ေကာင္းေအာင္ ေရးသြားႏိုင္ပါေပတယ္။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

ေမာင္မ်ိဳး said...

အစ္ကို႕ အစားေမာပါေမာသြားတယ္ း)

ျပိဳင္ပြဲထဲ ၀င္ျပိဳင္လိုက္ရသလုိပဲ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါကလည္း တိုက္ပြဲတစ္ခုေပါ့ စိတ္ခံစားမႈ အနိမ့္ အျမင့္ေကာ သက္လံုး အေတြ႕အၾကံဳ ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္မႈ ဒါေတြဟာ ေနရာတိုင္းမွာ လိုအပ္မႈေတြပါပဲ ရွံဳးတာကို လက္ခံနိုင္သလို အနိုင္အတြက္လည္း ပီတိျဖစ္နုိင္ရမွာေပါ့ ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အစ္ကိုနိုင္တဲ့အတြက္ ၀မ္းသာပါတယ္ ဘရာဗို း)

ညီရဲ said...

ပိုစ့္ေလးကို ဖတ္ျပီး ကိုယ္နဲ ့မရင္းႏွီးတဲ့ ကစားပြဲတစ္ခုကို ေလ့လာခြင့္ရခဲ့တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ အစ္ကို... အဲဒီလို ခံစားခ်က္မ်ဳိး ခံစားဖူးတယ္... ကၽြန္ေတာ္တို ့ေဒသမွာ အရမ္းေကာင္းတဲ့ ေဘာ္လံုးအသင္း တစ္သင္းရွိတယ္... သူတုိ ့နဲ ့ကန္တိုင္း မခံခ်င္စိတ္နဲ ့အားထည့္ကစားျဖစ္တယ္... သူတို ့နဲ ့ေတြ ့တိုင္းလဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့အသင္းက ေကာင္းေကာင္းကန္ႏိုင္တယ္... မခိုမကပ္နဲ ့အားထည့္ကစားၾကတယ္... ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္း သူတုိ ့နဲ ့သူႏိုင္လုိက္ ကိုယ္ႏုိင္လုိက္ပါဘဲ... အဲဒီလုိ ႏိုင္တဲ့အႏိုင္က တကယ္ကုိ ခ်ဳိျမိန္တယ္... တကယ္ေတာ့ တကယ့္ျပိဳင္ဘက္ေကာင္းနဲ ့ေတြ ့တဲ့အခါ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္က ပိုးအားထုတ္ကစားရင္း ကိုယ့္အရည္အေသြးလဲ ပိုတက္လာတယ္ ထင္တာပါဘဲ...

ေမဓာ၀ီ said...

ကိုညီလင္းနဲ႔အတူ ၾကက္ေတာင္လိုက္ ကစားေနရသလိုပဲ။ ေတာက္ေလွ်ာက္ ဆြဲေခၚသြားတယ္။ ေနာက္ဆံုးပြဲ ... အသက္ေတာင္မ႐ွဴရဲဘူး ... ႏိုင္ၿပီဆိုမွပဲ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္။

ထံုးစံအတိုင္း ေျပာရရင္ေတာ့ ... စာတပုဒ္လံုးရဲ႕ အႏွစ္သာရကို ေပးစြမ္းတဲ့ အဆံုးသတ္ကေလးကိုေတာ့ သေဘာအက်ဆံုးပါပဲ ... ။

Yan said...

သရုပ္ေဖာ္အေရးအသားေတြ သြက္လက္ရဲတင္းတယ္ဗ်ာ. သေဘာက်တယ္. ကိုယ္တုိင္ကုိယ္က် ဝင္ေရာက္ကစားေနရသလုိ ရင္တမမနဲ႔၊ ကစားေနရင္း ကုိယ္႔စိတ္ကုိ ျပန္ထိန္းဖုိ႔ သတိေပးေနခ်ိန္မွာ ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ စိတ္ကုိပါ လုိက္ေစာင္႔ၾကည္႔ေနခဲ႔မိတယ္.

ေကာင္းတဲ႔အက္ေဆးေလးလုိ႔ ခ်ီးက်ဴးရုံမည္ကာမတၱနဲ႔ မလုံေလာက္ႏုိင္တဲ႔ အက္ေဆးေကာင္းေလးပါပဲ ဘရုိ..

Y.

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

ဓာတ္ပုံအရမ္းႀကိဳက္ပါတယ္..
ၾကက္ေတာင္ရိုက္ျခင္း အႏုပညာပီျပင္စြာ စာဖြဲ႔ႏိုင္ျခင္းကိုလည္း.. ခ်ီးက်ဴးမိ း))

Vista said...

ေမာေတာင္ေမာတယ္ ..ဖတ္ရင္း အေနာ္သာဆို လွ်ာအတစ္လိုက္ထြက္ေနမယ္ထင္တယ္ ဟိဟိ

Anonymous said...

အဲလိုုစိတ္စြမ္းအားမ်ဳိးဘယ္အခ်ိန္ဘယ္အေျခအေနပဲျဖစ္ျဖစ္အျမဲပိုုင္ဆုုိင္ရရွိႏုုိင္ပါေစလိုု ့...
အိုုင္အိုုရာ

Shinlay said...

စာဖတ္ရင္းနဲ ့ၾကက္ေတာင္၀င္ရိုက္ရသလိုပဲ။
nice post.

ျမတ္မြန္ said...

ကစားေနပံုေလးေတြကို ေရးေနရင္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အစဆြဲလိုက္တဲ့ စကားစုေလးေတြကို ၾကိဳက္တယ္အကို။

ညိမ္းႏိုင္ said...

သိပ္ကိုလွတဲ့ပို႕စ္ေလးပါလားအကိုရ....၊အဆံုးသတ္မွာေပး
သြားတဲ့ မတ္ေစ့ေလးကလည္း တကယ္ေကာင္းတယ္...။
ဓာတ္ပံုေလးကလည္း မက္မက္ေမာေမာထိုင္ၾကည့္ခ်င္စရာ
ပန္ခ်ီကားေလးအတိုင္ပဲဗ်ာ...တကယ္တကယ္...။ဟုတ္
တယ္ေနာ္....တစ္ခါတစ္ေလက် ကိုယ္အၿမဲရႈံးေနတတ္တဲ့
ၿပိဳင္ပြဲေတြမွာ တစ္ျပန္တစ္လွည့္ျပန္ႏိုင္လိုက္လို႕ရလာတဲ့
ခံစားမႈမ်ဳိးက သိပ္ကိုခ်ဳိၿမိန္လွရဲ႕....၊ကိုယ့္ကို ကိုယ္လည္း
ယံုၾကည္မႈေတြတိုးလာသလိုပဲဗ်ေနာ္....။

sosegado said...

ကစားပုံေရးထားတာ အေသးစိပ္ေတာ့ ကုိယ္တုိင္ၾကည့္ေနရသလုိပါပဲ

လၿပည့္ရိပ္ said...

အင္း .. ၾကက္ေတာင္ ရိုက္ေနတုန္းကမ်ား စာေရးဖို႔ စာစီေနသလား .. :P

လၿပည့္ရိပ္ said...

တကြက္ခ်င္း ၿပန္ေရးႏိုင္လို႔ ... :)

Kabyar said...

မနက္ကတည္းက ေတြ ့ေတြ ့ခ်င္းပဲ ဖတ္ထားျပီးျပီ ..ခုမွ comment ကို ေအးေဆးလာေရးတာ.......။ စာမဖတ္ရေသးခင္ကတည္းက ဓါတ္ပံုနဲ ့တင္ကိုပဲ အားလံုးကို အႏိုင္ရျပီးသားပါ..... ;)
စာဖတ္လိုက္ေတာ့ စာဖတ္သူေတြအားလံုးကို ၾကက္ေတာင္ပြဲတစ္ပြဲ ေပးၾကည့္ထားျပန္တယ္....စိတ္လွဳပ္ရွားမွဳ ..ေတြနဲ ့ေလ........။ ကိုယ္တိုင္အေပ်ာ္သက္သက္ သူေကာက္ ကိုယ္ေကာက္ ၾကက္ေတာင္မ်ိဳးရိုက္ဖူးေပမယ့္ ...ၾကက္ေတာင္ပြဲၾကည့္ရမွာေတာ့ ပ်င္းခဲ ့ဖူးတာ ျပန္ျပင္လိုက္ရေတာ့မယ္ထင္တယ္...။ :D :D ကိုယ္တိုင္ ပြဲတစ္ခု ေဘးကေနထိုင္ၾကည့္ရသလိုမ်ိဳး အစအဆံုး စိတ္၀င္စားဖို ့ေကာင္းတယ္.......။ ဟုတ္တယ္ေနာ္......အေရးၾကီးျပီဆိုရင္ စိတ္လွဳပ္ရွားျပီး မမွားသင့္တဲ ့အမွားေတြ လုပ္ပစ္တတ္ၾကတယ္.....။ စိတ္တည္ျငိမ္တဲ ့လူက အျမဲ သာသြားတာပါပဲ.......။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း အျမဲ သတိေပးေနရတဲ ့အခ်က္ေလးပါပဲ.......။။ BTW ...ဒီခုေနာက္ပိုင္း အသစ္ အသစ္လို ့ေတာင္ လာမေအာ္ရေတာ့ဘူးေနာ္..... :D :D :D

ညီလင္းသစ္ said...

Anonymous...
Thank you for your kind comment!

ညီ...
ေက်းဇူးပါဗ်ာ..၊

အစ္မေ႐ႊစင္...
လာလည္တာ ေက်းဇူး အစ္မေရ...၊

တီတင့္...
တီတင့္က အမွတ္ေပး စနစ္ေဟာင္းနဲ႔ စကားခဲ့ဖူးသူကိုး...၊ က်ေနာ္တို႔ တစ္ပြဲေလာက္ လုပ္လိုက္ရေအာင္ေလ...ေနာ၊ း)

ေမာင္မ်ိဳး...
ညီ့ရဲ႕ ကြန္မန္႔ေလး သေဘာက်တယ္၊ ၿပံဳးခ်င္စရာေလးလည္း ပါသလို မွ်မွ်တတ၊ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔...၊ း) ေက်းဇူးညီေရ...၊

ကိုညီရဲ...
ၿပိဳင္ဖက္ေကာင္းကို အမွီလိုက္ကစားရင္း ကိုယ့္ရဲ႕ အရည္အေသြးလည္း တက္လာတယ္ဆိုတဲ့ အျမင္ေလး သေဘာက်တယ္ဗ်၊ ေတြးစရာေလးပါတဲ့ ကြန္မန္႔အတြက္ ေက်းဇူးပါဗ်ာ..၊

မေမ...
ဒါဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ကစားတဲ့ဆီကို မေမကို တစ္ခါေလာက္ ဖိတ္ဦးမွပါပဲ..၊ း) အမွန္အကန္ အားေပးမယ့္ ပရိတ္သတ္ေကာင္း တစ္ေယာက္ရမွာ ေသခ်ာတယ္...၊ း))

ကုိရန္...
သြက္လက္ရဲတင္းတဲ့ သ႐ုပ္ေဖာ္ အေရးအသားေတြအတြက္ စူး႐ွထက္ျမက္တဲ့ ကြန္မန္႔ကို ခ်န္ခဲ့လို႔ ေက်းဇူးပါပဲ ဘ႐ို...၊ း)

မေလး...
ဓါတ္ပံုေလး ႀကိဳက္တယ္ဆိုလို႔ ဝမ္းသာပါတယ္ မေလးေရ..၊

ညီမVista...
က်ေနာ္လည္း စ,ကစားတုန္းက တကယ့္ကို လွ်ာအတစ္လိုက္ ထြက္ခဲ့တာဗ်၊ အဟုတ္ေျပာတာ..၊ း)

မအိုင္အိုရာ...
အၿမဲတမ္းသာ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရလို႔ ကေတာ့ဗ်ာ...ဟင္းဟင္း...၊ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ..၊ း)

မ,႐ွင္ေလး...
Throwing two birds with one stone ေလ..၊ အဟဲ.. မပိုင္လား၊ း)

ညီမျမတ္မြန္...
ညီမက သတိေလးကပ္ၿပီး ဖတ္သြားခဲ့တယ္ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ၊ း) ေက်းဇူးပါေနာ္...၊

ကိုညိမ္း...
ဟုတ္တယ္ဗ်၊ 'ငါလုပ္ႏိုင္တယ္' ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္မႈမ်ိဳး ရသြားဖို႔က အေရးႀကီးတယ္ ထင္တာပဲ၊ အဲဒါေၾကာင့္ ၾကည့္ပါလား၊ အိုဘားမားေတာင္ 'Yes, we can..' နဲ႔ မဲေတြကို သိမ္းႀကံဳး ယူသြားတာ ေလးႏွစ္ေတာင္ ျပည့္ပါေရာလား...၊ း)

ကိုဆိုဆီ...
အားေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ...၊

ညီမလျပည့္ရိပ္...
အဲဒီလို ဘယ္ဟုတ္မလဲဗ်ာ၊ ကစားရင္းတန္းလန္း ဒီအကြက္ေလးေတာ့ ပို႔စ္မွာ ထည့္ေရးဦးမွလို႔ စိတ္ကူးေပၚလာရင္ ကစားေဖာ္ေတြကို time out ေတာင္းၿပီး ေဘးမွာခ်ထားတဲ့ စာ႐ြက္ေပၚမွာ တခါတည္း ေကာက္မွတ္ခဲ့ရတာဗ်..၊ း)

မ,ကဗ်ာ...
ဓါတ္ပံုေလးကို လွလွပပ ခ်ီးက်ဴးသြားလို႔ ေက်းဇူးပါဗ်ာ၊ း) ၾကက္ေတာင္ပြဲ ၾကည့္ရတာ ညီမ မေျပာနဲ႔၊ က်ေနာ္လည္း ပ်င္းတယ္ဗ်၊ အၾကာႀကီး မၾကည့္ခ်င္ဘူး၊ အင္း..အသစ္တင္ပါ လို႔ ေအာ္ခ်င္သူေတြ ေအာ္လို႔ရေအာင္ သံုးပတ္ေလာက္ ပို႔စ္မတင္ဘဲ ထားရင္ေကာင္းမလားပဲ၊ း) ဒုတိယ အႀကိမ္ျပန္လာၿပီး ေပးခဲ့တဲ့ ကြန္မန္႔အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ညီမေရ...။

johnmoeeain said...

I like "team spirit".
YES!
That is the main altitude I am looking for now. :) love to read this post. hope to transfer this thinking to my team work.

Cameron said...

ဒီပို႔စ္ေလးဖတ္ျပီး ငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္း၀င္းကစားကြင္းထဲမွာ အေပ်ာ္တမ္းကစားခဲ႔ဖူးတာကိုအမွတ္ရမိသြားတယ္...။ ကိုုညီလင္းေနာက္ဆံုးပိုဒ္မွာေပးသြားတဲ႔ စိတ္ခြန္အားေလးကို ခံစားမွ်ေ၀သြားပါတယ္...။
ပံုေလးလွတာကိုေတာ့ အထူးမေျပာေတာ့ဘူး ကိုညီလင္းလက္ရာကိုသိျပီးသားေလ..။

မိုးနတ္ၾကယ္စင္ said...

ပို႔စ္ေကာင္းေလးပါလား..အကိုေရ
အားရပါးရကိုအားေပးသြားပါတယ္ေနာ္..
ေနာက္ဆုိ မွန္မွန္လာမွျဖစ္မယ္
စာေတြအဆက္ျပတ္သြားမွာစုိးလုိ႔ေလ..
ခင္တဲ႔..မိုးနတ္

ေတာက္ပၾကယ္စင္ said...

ကိုယ္ကုိယ္တုိင္ ပါ၀င္ကစားေနရသလုိပဲ ဒကာေတာ္ ကိုညီလင္းသစ္ေရ။ ပုံေလးကိုႀကည့္ၿပီး ဟိုးအရင္က မီးပူပုံေလးကုိ သြားအမွတ္ရတယ္။
ခင္မင္လ်က္

Anonymous said...

Ko Nyi,

I would like to share on my face book because nowadays our country needs team spirit. I hope your message will give something to our people.

Looking forward to hear from you soon.

Best wishes,
Regular reader


ေခ်ာ (အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ၾကက္ေတာင္ရိုက္တာကို စိတ္ဝင္စားစရာျဖစ္ေအာင္ ေရးတတ္လိုက္တာ။
တစ္ေၾကာင္းမွ မလြတ္ေအာင္ ေသခ်ာဖတ္ေနမိတယ္။ ကိုယ္တိုင္ ဝင္ရိုက္ေနတယ္လို႕ေတာင္ ခံစားမိတယ္။
ဓာတ္ပံုလည္း တကယ္ေကာင္းတယ္ကိုညီလင္းသစ္ေရ.
စာေရာ ဓာတ္ပံုေရာ သေဘာက်လိုက္တာ။

Phyo Evergreen said...

အစ္ကိုဆီစာလာဖတ္တိုင္း...မွတ္သားစရာတစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုေတာ့စြဲက်န္ၿမဲပဲ...။ ကစားပြဲတစ္ခုေပမယ့္ ေသခ်ာေတြးရင္ေတာ့ ၿမွဳပ္ကြက္ေတြမ်ားၾကီးေနာ...။
စိတ္သာလွ်င္အဓိကဆိုသလိုဘဲ....ကစားပြဲမွအနိုင္ရဖို႔စိတ္ခြန္းအားကအေရးပါသလို...ရွံဳးခဲ့ရင္လည္းစိတ္ထားတတ္ရင္ သိပ္မခံစားရဘူးေပါ့..။ ဓာတ္ပံုကိုေတာ့ ၾကိဳက္သြားၿပီ...။

blackroze said...

အကိုရာ
ျပိဳင္တယ္ဆိုကထဲက အရႈံးနဲ႕အနိုင္ေပါ့
နွစ္မ်ိဳးထဲကေရြးရတာဘဲေလ
ထြက္လာတဲ့အေျဖတစ္ခုကို
လက္ခံရမွာဘဲေလ..
ညီမေတာ့ၾကက္ေတာင္ရိုက္တာ
ဝါသနာသိပ္မပါဘူးအကိုရ
တခါတေလ ၾကက္ေတာင္ကိုရိုက္လိုက္တာ
ဘတ္တံပါ လက္ထဲကအရွိန္နဲ႕လြင့္သြားေရာ :p

ျမတ္ပန္းႏြယ္ (Myat Pan Nwe) said...

အက္ေဆးကေလးကို ႏွစ္သက္လို႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္လာဖတ္သြားတာပါ။

ေလးစားလ်က္
ျမတ္ပန္းႏြယ္

ညီလင္းသစ္ said...

ဂြ်န္မိုးအိမ္၊ မမုိးေငြ႔၊ မိုးနတ္ၾကယ္စင္၊ ဘုန္းဘုန္းေတာက္၊ Regular reader, မေခ်ာ၊ ကိုၿဖိဳး၊ ညီမblackroze နဲ႔ မျမတ္ပန္းႏြယ္...
ကြန္မန္႔ေလးေတြအတြက္ အေယာက္စီတိုင္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္...။

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

တစ္ကယ္ပဲ ကိုယ္တိုင္ ကစားေနရသလိုပဲ အကို...
ေမာလိုက္တာ..:P

San San Htun said...

ၿပိ ုင္ပြဲကို အေသအခ်ာ ထိုင္ၾကည့္ရသလိုပဲ..