ခုတေလာဆီမွာ...

အားလံုးပဲ မဂၤလာပါဗ်ာ၊ ဒီတစ္ေခါက္ ဘေလာ့ဂ္ရပ္ဝန္းကေန ေပ်ာက္သြားတာ ဘာလိုလိုနဲ႔ အေတာ္ၾကာသြားတယ္၊ ေနာက္ဆံုးပို႔စ္ကို တင္ခဲ့တာ ဇြန္လ ၂၅ ရက္ေန႔က ဆိုေတာ့ တစ္လေတာင္ ၾကာသြားတဲ့ သေဘာေပါ့၊ ေပ်ာက္ေနတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ ဘာမွ ထူးထူးေထြေထြ မဟုတ္ပါဘူး၊ ထံုးစံအတုိုင္း အလုပ္မ်ားေနလို႔ အခ်ိန္မရတာ၊ အခ်ိန္ရျပန္ေတာ့လည္း စာဖတ္ေနတာ၊ တီဗီၾကည့္ေနတာ၊ အဲဒါေတြ မလုပ္တဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့လည္း ပ်င္းေနတာ... စသျဖင့္ေပါ့၊ ၿပီးေတာ့ ဟိုတေလာဆီက အေတာ္ေလး လႈပ္ခတ္သြားတဲ့ သတင္းေတြနဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြကလည္း က်ေနာ့္ရဲ႕ စာေရးခ်င္စိတ္ကို အေငြ႔ပ်ံ၊ ေပ်ာက္ကြယ္ေစခဲ့တယ္လို႔ ဆိုရမွာပါပဲ၊ အဲဒီမွာ သတင္းေတြ၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ တံု႔ျပန္ပံုေတြကို လိုက္ဖတ္ရင္း ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္က စီးခ်င္းထိုးပြဲေတြ၊ တအုန္းအုန္း တဒိုင္းဒိုင္း ပစ္ခတ္ေပါက္ကြဲေနတဲ့ စကားလံုးမိုင္းေတြ အၾကားကို ေရာက္သြားခဲ့မိေသးတယ္၊ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္က ျပန္လာေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ ေခါင္းထက္က ေကာင္းကင္မွာ ညစ္ညဴးေနာက္က်ိတဲ့ မီးခိုးေတြနဲ႔ အသက္႐ွဴ မဝဘူး၊ အဲဒီ မီးခိုးေတြ ႐ွဴမိတဲ့အခါ လက္က ကြန္ပ်ဴတာ ကီးဘုတ္ကို မႏွိပ္ခ်င္ေတာ့ဘဲ ေလျဖတ္သြားေတာ့တယ္၊

ဒီအေတာအတြင္းမွာ ဘယ္ကိုမွ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ ပ်က္ကြက္မႈေတြ အတြက္လည္း ေတာင္းပန္ရမွာပါပဲ၊ က်ေနာ္ကသာ မေရာက္ျဖစ္ေပမယ့္ တခ်ိဳ႕မိတ္ေဆြ ေတြကေတာ့ မပ်က္မကြက္ တံခါးလာလာေခါက္ေန ခဲ့တယ္၊ ကိုယ္က ခင္မင္လို႔ လာခဲ့ေပမယ့္ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ စာမ်က္ႏွာခ်ည္းပဲ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေတြ႔ေနရတဲ့အခါ သူတို႔ေတြ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ စိတ္ပ်က္ၿပီး ျပန္သြားရမယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ နားလည္ပါတယ္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုေတာ့လည္း က်ေနာ္ ျပန္ေရာက္လာျပန္ ပါၿပီ၊ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္ကို ျပန္ၾကည့္မိ တဲ့အခါ ၅ ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ေရးလာခဲ့တဲ့ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုဟာ ဒီလမွာ အဆံုးသတ္ေတာ့မွာလားလို႔ ေတြးမိေတာ့ ̔ႏိုး.. အခ်ိန္မက် ေသးဘူး̕ ဆိုၿပီး ေခါင္းခါမိတယ္၊ ဘေလာ့ဂ္ေရးသူေတြ သိၾကတဲ့အတိုင္း မေရးတာ ၾကာသြားလို႔ ပထမဦးဆံုး ျပန္ေရးတဲ့အခါ နည္းနည္းေတာ့ အိုးတိုးအမ္းတမ္းနဲ႔ ေၾကာင္သလိုလို ျဖစ္တတ္ပါတယ္၊ အဲဒါကို ေခ်ဖ်က္ဖို႔ အေကာင္းဆံုးနည္းကေတာ့ ဓါတ္ပံုေတြတင္ၿပီး အ႐ွိန္ျပန္ယူတာ ပါပဲ၊ ကဲ.. တေလာဆီက ႐ိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုေလးတခ်ိဳ႕ တင္လိုက္ပါတယ္၊

ၿပီးခဲ့တဲ့ စေနတစ္ရက္က ေတာင္ေပၚကို သြားျဖစ္ခဲ့တယ္၊ အိမ္ကေန တစ္နာရီသာသာေလာက္ ကားနဲ႔သြားရတဲ့ Moléson ဆိုတဲ့ ေတာင္တန္းတစ္ခုပါ၊ မေတြ႔တာၾကာတဲ့ မိတ္ေဆြမိသားစုနဲ႔ လမ္းအတူေလွ်ာက္ရင္း၊ စကားေျပာရင္းေပါ့၊ ေတာင္ေပၚကို ပထမ Funicular ရထားေလးနဲ႔ တက္ရတယ္၊ အေပၚက ပံုထဲမွာ ျမင္ရတဲ့ ရထားေလးပါ၊ ေတာင္ရဲ႕ ပိုမတ္တဲ့ ဒုတိယအဆင့္မွာေတာ့ ေကဘယ္လ္ကားနဲ႔ ဆက္တက္ရတယ္...၊

Moléson (မိုေလဇြန္) က အဲ့လ္ပ္စ္ေတာင္တန္းႀကီးရဲ႕ ေျမာက္ဖက္အစြန္ တစ္ေနရာက ေတာင္ေၾကာတစ္ခုပါ၊ ၂၀၀၂ မီတာ ျမင့္ပါတယ္၊ ရထားနဲ႔ ေကဘယ္လ္ကားနဲ႔ မတက္ခ်င္ဘဲ လမ္းေလွ်ာက္တက္လာခ်င္လည္း ရပါတယ္၊ ၂ နာရီခြဲေလာက္ ေလွ်ာက္ရင္ အခုေနရာကို ေရာက္ပါတယ္၊

ဒါကေတာ့ ေတာင္ထိပ္မွာ႐ွိတဲ့ ဟိုတယ္၊ စားေသာက္ဆိုင္ပါ၊ ဟိုတယ္ဆိုေပမယ့္ သီးသန္႔ခန္းေတြ မ႐ွိဘဲ စုေပါင္းအိပ္ခန္း dormitory ေတြပဲ ႐ွိတယ္၊ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းတာ တစ္ခုကေတာ့ နကၡတ္တာရာေတြ ၾကည့္ဖို႔ အခန္းေလး လုပ္ထားေပးတာပါပဲ၊ ေခါင္မိုးအနီနဲ႔ အခန္းေလးမွာ ေဘးပတ္လည္ ဖြင့္လို႔ရတဲ့ မွန္ျပဴတင္းေပါက္ေတြနဲ႔ တယ္လီစကုပ္ေတြ ႐ွိပါတယ္၊ အဲဒီကေန အရပ္႐ွစ္မ်က္ႏွာက ေကာင္းကင္ကို ၾကည့္႐ံုပါပဲ၊ ၾကယ္ေတြကို ဓါတ္ပံု႐ိုက္ဖို႔ ေတးထားတဲ့ က်ေနာ့္အဖို႔ေတာ့ မွတ္သားထားရမယ့္ ေနရာ တစ္ခုပါ၊

ေတာင္ေအာက္မွာ ပူအိုက္ေနေပမယ့္ ဒီေနရာေလးမွာေတာ့ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္နဲ႔...၊ လူေတြအမ်ားႀကီး မေတြ႔ရဘဲ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ေအးေအးေဆးေဆး တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ႐ွိပါတယ္၊ အိမ္ကေန အသင့္ယူလာတဲ့ အသားညွပ္ေပါင္မုန္႔ေတြကိုပဲ ေန႔လယ္စာအျဖစ္ စားခဲ့တယ္...၊

အခ်ိဳပြဲအေနနဲ႔ေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္ကေန Meringue with double-cream မွာစားတယ္၊ ဒီေဒသက ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္နဲ႔ အရသာ႐ွိလွတဲ့ double-cream နာမည္ႀကီးပါတယ္၊ Meringue ဆိုတာကေတာ့ ၾကက္ဥအရည္ၾကည္ အျဖဴေရာင္ကို သၾကားနဲ႔ ေခါက္ထားတဲ့ ဟာပါ၊ ဆြစ္နဲ႔ ျပင္သစ္ အစားအစာေတြမွာ အခ်ိဳပြဲအေနနဲ႔ မၾကာခဏ ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္၊ ဒီအခ်ိဳပြဲက သၾကားေတြ၊ ခရင္မ္ေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့ ခႏၶာကိုယ္အေလးခ်ိန္ တိုးမွာ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ႐ွိေနသူေတြ အဖို႔ေတာ့ အဆင္ေျပမယ္ မထင္ဘူး၊ က်ေနာ္ကေတာ့ ခရင္မ္ပ်စ္ပ်စ္မွာ ပါတဲ့ ဝေစတဲ့ Shortening ေတြကို အက္စ္ပရက္ဆို တစ္ခြက္နဲ႔ ေမ့ပစ္လိုက္တယ္...၊

ၿပီးေတာ့လည္း အိပ္ျပန္ဖို႔ပဲေပါ့၊ Funicular ရထားအလာကို ေစာင့္ရင္း ေစာေစာက တက္ခဲ့တဲ့ ေတာင္ထိပ္ကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္၊ ဒီေနရာက ေဆာင္းတြင္းဆိုရင္ ႏွင္းေတြအျပည့္ ဖံုးတတ္တဲ့ ေနရာေပါ့၊ အဲဒီအခ်ိန္ ဆိုရင္ေတာ့ ရထားစီးစရာ မလိုဘဲ ပံုထဲမွာ ျမင္ရတဲ့ chalet အိမ္ေလး အေ႐ွ႕ကေန ski နဲ႔ ေတာင္ေအာက္ကို ျပန္ဆင္းသြားလို႔ ရပါတယ္...။

အခုရက္ေတြမွာေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ ေကာင္းကင္မွာ အစမွာ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားလံုးမိုင္းေတြက ထြက္လာတဲ့ မီးခိုးျမဴေတြ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စဲသြားလို႔ အရင္ကလိုပဲ စာေတြ၊ ဓါတ္ပံုေတြ ပံုမွန္ ျပန္တင္ျဖစ္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္၊ က်ေနာ္ ၿငိမ္သက္ေနခိုက္မွာ တိတ္တိတ္ေလး လာသြားသူေတြေရာ၊ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္နဲ႔ စီေဘာက္စ္ကေန ႏႈတ္ဆက္သြားသူေတြေရာ... အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...။

ညီလင္းသစ္
၂၅ ဇူလိုင္၊ ၂၀၁၃