ဆႏၵ႐ွိသူမ်ားအေၾကာင္း

က်ေနာ္လက္႐ွိေန,ေနတဲ့ ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံ အေၾကာင္းေတြ ေရးဖို႔ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က တိုက္တြန္းဖူးပါ တယ္၊ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ေကာင္းသားပဲဆိုၿပီး ေတးထားလိုက္မိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ တကယ္တမ္း ေရးဖို႔လည္းလုပ္ေရာ စိတ္မပါေတာ့ျပန္ဘူး၊ ဒီႏိုင္ငံအေၾကာင္းကို စိတ္ဝင္စားတယ္ဆိုရင္ ဝီကီတို႔၊ ဂူးဂဲလ္တို႔မွာ ႀကိဳက္သေလာက္ ႐ွာဖတ္လို႔ရပါတယ္၊ ဖြ႔ဲစည္းပံု၊ အစိုးရ၊ ပထဝီဝင္၊ သမိုင္း အားလံုးကို စိတ္ဝင္စားရာအလိုက္ ဖတ္လို႔ရတယ္၊ က်ေနာ္ဘယ္ေလာက္ေရးေရး အဲဒီဟာေတြေလာက္ မျပည့္စံုႏိုင္ဘူးလို႔ စဥ္းစားမိတာနဲ႔ ေသြး ေအး သြားတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံတြင္းမွာ ေနသူတစ္ဦးရဲ႕ ေန႔စဥ္အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ အြန္လိုင္းမွာ႐ွာလို႔ လြယ္ လြယ္နဲ႔ မေတြ႔ႏုိင္မယ့္ အေၾကာင္းအရာေတြလည္း ႐ွိႏိုင္တာပဲဆိုတာ ျပန္ေတြးမိတာနဲ႔ ဒီပို႔စ္ကို ေရးျဖစ္ပါတယ္၊ ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္းျဖစ္ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားေရးပါ့မယ္၊

လူဦးေရ ၇ သန္းေက်ာ္ေက်ာ္ေလးပဲ ႐ွိတဲ့ဒီကုန္းတြင္း ႏိုင္ငံေလးဟာ ဥေရာပတိုက္ရဲ႕ အလယ္မွာ တည္႐ွိေပမယ့္ EU အဖြဲ႔ဝင္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ တည္ေနရာကို နဲနဲေမ့ေနသူေတြအတြက္ မ်က္စိထဲျမင္ေအာင္ ေျပာရရင္ အေနာက္ဖက္မွာ ျပင္သစ္၊ ေျမာက္ဖက္မွာ ဂ်ာမနီ၊ အေ႐ွ႕ဖက္မွာ ၾသစႀတီးယားနဲ႔ ေတာင္ဖက္မွာ အီတလီႏိုင္ငံ တို႔ ႐ွိပါတယ္၊ အိမ္နီးခ်င္းက တကယ္တမ္း ၅ ႏိုင္ငံပါ၊ ဆြစ္နဲ႔ ၾသစႀတီးယား အၾကားမွာ Liechtenstein (လိ႐ွတင္းန္႐ွတိုင္း) လို႔ေခၚတဲ့ ႏိုင္ငံေသးေသးေလး ႐ွိပါေသးတယ္၊ အဲ..ႏိုင္ငံဆိုတာထက္ Principality လို႔ေခၚ တဲ့အေစာင့္အေ႐ွာက္ခံ နယ္ေျမေလးပါ၊ ျပင္သစ္ေတာင္ပိုင္းက Monaco (မိုနာကို)လိုပါပဲ၊ ထားပါေတာ့…၊

ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံမွာ တျခားႏိုင္ငံေတြနဲ႔ မတူဘဲ ထူးျခားတာေလးေတြ ႐ွိပါတယ္၊ ဥပမာ-႐ံုးသံုးဘာသာစကား ၄ မ်ိဳး႐ွိတာ၊ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို စကား ၄ မ်ိဳးနဲ႔ထားတာ၊ ႏိုင္ငံရဲ႕ တရားဝင္အမည္ကို ဒီစကား ၄ မ်ိဳးစလံုး ဘက္မ လိုက္ဘဲ Confoederatio Helvetica (CH) လို႔ လက္တင္လို ေပးထားတာ … အစ,႐ွိသျဖင့္ပါ၊ ေနာက္ တျခား ကြဲလြဲတာေတြျဖစ္တဲ့ တိုင္းျပည္မွာ သမၼတ၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ မ႐ွိဘဲ Federal Advisor လို႔ေခၚတဲ့ အႀကီးအကဲ ၇ ဦးက အုပ္ခ်ဳပ္တာ၊ အလံက တျခားႏိုင္ငံေတြလို ေထာင့္မွန္စတုဂံ မဟုတ္ဘဲ စတုရန္းျဖစ္ေနတာ (ဆြစ္နဲ႔ ဗာတီကန္ အလံႏွစ္ခုက စတုရန္း ျဖစ္ၿပီးေတာ့ က်န္တဲ့ ကမာၻ႔ႏိုင္ငံအားလံုးရဲ႕ အလံေတြဟာ ေထာင့္မွန္စတုဂံျဖစ္ပါတယ္) စ,တာေတြ ႐ွိပါေသးတယ္၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္အဓိက ေျပာခ်င္တာက ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီ အေၾကာင္းပါ၊

ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီ စနစ္က လူထုက ခန္႔ခြဲတဲ့တိုက္႐ိုက္ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္ပါတယ္၊ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ သည္ ျပည္သူလူထုထံမွ ဆင္းသက္သည္ ဆိုတာကို လက္ေတြ႔ျမင္ရတဲ့ ေနရာျဖစ္ပါတယ္၊ အေၾကာင္းကေတာ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒေတြကို လူထုရဲ႕ဆႏၵခံယူပြဲေတြနဲ႔ ဆံုးျဖတ္တတ္လို႔ပါပဲ၊ ဟုတ္ပါတယ္၊ ဆြစ္ဇာလန္ မွာ မဲခြဲဆံုးျဖတ္တယ္ဆိုတာ ေနရာတိုင္းလိုလိုမွာ ေတြ႔ရတဲ့အေလ့ပါပဲ၊ ေက်ာင္းအစည္းအေဝး၊ ႐ံုးအစည္းအေဝး ေတြမွာ လက္ေျမႇာက္ၿပီး မဲခြဲဆံုးျဖတ္တာမွအစ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္၊ အထက္လႊတ္ေတာ္ေတြမွာ မဲပံုးနဲ႔ဆႏၵ ခံယူတာအဆံုး ေနရာတိုင္းမွာ အမ်ားသေဘာတူတာကို အတည္ျပဳေ႐ြးခ်ယ္တဲ့ မူကုိက်င့္သံုးပါတယ္၊ ေန႔စဥ္ဘဝ မွာ ဆႏၵခံယူပြဲ မ႐ွိဘူးပဲထားဦး၊ ဆြစ္ႏိုင္ငံသား တစ္ဦးဟာ တစ္ႏွစ္ကို အနည္းဆံုး ၂ ႀကိမ္ေတာ့ ဆႏၵမဲ ေပးရပါ တယ္၊ ႏွစ္စဥ္ ေႏြဦးေပါက္နဲ႔ ေဆာင္းဦးေပါက္မွာ မဲဆႏၵ ခံယူပြဲေတြ က်င္းပၾကပါတယ္၊

ဒီမဲဆႏၵခံယူပြဲေတြမွာ အဆင့္ ၃ ဆင့္အတြက္ မဲေပးၾကရပါတယ္၊ ဖက္ဒရယ္အဆင့္၊ Canton (ျပည္နယ္) အဆင့္ နဲ႔ Commune (ရပ္ကြက္) အဆင့္ျဖစ္ပါတယ္၊ ဖက္ဒရယ္ဆိုတာကေတာ့ ႐ွင္းပါတယ္၊ ဒီအဆင့္မွာ ေပးၾကတဲ့ မဲ ေတြက တတိုင္းျပည္လံုးနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ကိစၥမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ပါတယ္၊ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ အစိုးရကိုယ္တိုင္က တင္ျပလာတဲ့ အေရးကိစၥမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ပါတယ္၊ Canton ကေတာ့ ျပည္နယ္အဆင့္ျဖစ္ပါတယ္၊ ဆြစ္ဇာလန္က ဖယ္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုျဖစ္ၿပီး ျပည္နယ္ ၂၆ ခုနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားလို႔ ျပည္နယ္ေတြကလည္း သူ႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔သူ ႐ွိၾကပါတယ္၊ တိုင္းၿပည္ကေလးကသာ ျမန္မာျပည္ထက္ ၁၅ ဆေလာက္ငယ္တာ၊ သူ႔မွာလည္း ျပည္နယ္ေတြနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ ျပ႒ာန္းခြင့္ေတြနဲ႔...၊ ဆႏၵမဲေပးခ်ိန္ ေရာက္တိုင္း ျပည္နယ္တိုင္းလိုလိုမွာ မဲခြဲဆံုးျဖတ္ရမယ့္ကိစၥ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခု အၿမဲပဲ ႐ွိေနတတ္ပါတယ္၊ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ျဖစ္တဲ့ ကြန္ျမဴးန္မွာေတာ့ ရံဖန္ရံခါေလာက္သာ မဲေပးရတတ္ ပါတယ္၊ ရပ္ကြက္ရဲ႕ သာေရးနာေရးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ကိစၥႀကီးငယ္ေတြကို ဒီမွာ ဆံုးျဖတ္ၾကပါတယ္၊

မဲေပးရမယ့္ရက္ မတိုင္မီ တစ္လေလာက္အလိုမွာ ေရဒီယို၊ တီဗီနဲ႔ သတင္းစာေတြကေန ႏိုင္ငံအဆင့္နဲ႔ ျပည္နယ္ အဆင့္အတြက္ ဘာေတြဆႏၵမဲေပးဖို႔ ႐ွိတယ္ဆိုတာကို စ,ၿပီး ေၾကညာပါတယ္၊ တၿပိဳင္တည္းလိုလိုမွာ လမ္းဆံု၊ လမ္းခြေတြမွာ ပါတီေတြရဲ႕ သေဘာထားကို ေဖာ္ျပတဲ့ ပိုစတာ၊ ဆိုင္းဘုတ္ေတြ ေထာင္ၾကတယ္၊ ဥပမာ-လြန္ခဲ့ တဲ့ သံုးေလးႏွစ္ေလာက္က ဆြစ္ဇာလန္ကို ဥေရာမသမဂၢထဲဝင္ဖို႔ အဆိုျပဳၾကတဲ့ကိစၥမွာ လက္ယာပါတီႀကီးေတြ က “အိမ္နီးခ်င္း ဥေရာပႏိုင္ငံေတြနဲ႔ အျပန္အလွန္ အမွီသဟဲျပဳျခင္းျဖင့္ အက်ိဳးမ်ားမယ္၊ vote YES”လို႔ တိုတို တုတ္တုတ္နဲ႔ ပါတီ႔သေဘာထား ေၾကညာသလို လက္ဝဲပါတီေတြကလည္း “ျပင္ပက ႏိုင္ငံျခားသားေတြေၾကာင့္ အလုပ္လက္မဲ့ေတြ တိုးလာႏိုင္တယ္၊ ေငြေၾကးတန္းညႇိရလို႔ စီးပြားေရးမတည္ၿငိမ္ျဖစ္မယ္၊ vote NO”လို႔ သူတို႔ရဲ႕ ခံယူခ်က္ကို လမ္းေၾကာင္းေပးပါတယ္၊

သံုးပတ္ေလာက္ အလိုမွာေတာ့ မဲေပးခြင့္႐ွိတဲ့ လူတိုင္းဆီကို စာတိုက္ကေန စာအိတ္တစ္အိတ္ ေရာက္လာပါ တယ္၊ အဲဒီထဲမွာ ဒီတစ္ေခါက္အတြက္ ဆႏၵမဲေပးရမွာက ဖက္ဒရယ္အဆင့္မွာ ဒါေတြျဖစ္ၿပီး ျပည္နယ္အဆင့္မွာ ေတာ့ ဒီအခ်က္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္လို႔ ႐ွင္းျပထားတဲ့ စာ႐ြက္ေလးတစ္႐ြက္ ပါ,ပါတယ္၊ ရပ္ကြက္အတြက္ ေပးရမယ္ ဆိုရင္လည္း အဲဒီမွာပဲ တခါတည္း ႐ွင္းျပပါတယ္၊ အဲဒီစာ႐ြက္နဲ႔အတူ စာေစာင္ေလးတစ္ေစာင္လည္း ပါတယ္၊ အဲဒီထဲမွာေတာ့ ဘာ့ေၾကာင့္ဒီအခ်က္ေတြကို မဲေပးဖို႔ အာဏာပိုင္ေတြက ဆံုးျဖတ္ရသလဲဆိုတာ ႐ွင္းျပထားၿပီး ေတာ့ YES လို႔ေပးဖို႔ တိုက္တြန္းတဲ့ပါတီေတြရဲ႕ ေျဖ႐ွင္းတင္ျပခ်က္ကို ေဖာ္ျပပါတယ္၊ တဆက္တည္းမွာပဲ NO လို႔ တိုက္တြန္းတဲ့ ပါတီေတြရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္ကိုလည္း ေဖာ္ျပပါတယ္၊ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာမွာေတာ့ ပါတီ ေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕သေဘာထားကို နံပါတ္စဥ္လိုက္ ထပ္ၿပီးေဖာ္ျပပါတယ္၊ ဒါေတြဖတ္ၿပီးရင္ မဲဆႏၵ႐ွင္က စာ႐ြက္ေပၚ မွာ ရက္စ္, ႏိုး ေရးလိုက္႐ံုပါပဲ၊ ဥပမာ-ဆြစ္ဇာလန္ကို ဥေရာပသမဂၢထဲဝင္ဖို႔ အဆိုကို သင္လက္ခံပါသလား၊ ဤ ျပည္နယ္မွာ ဒုတိယ အေဝးေျပးလမ္း ထပ္ေဖာက္ရန္ သင္သေဘာတူပါသလား၊ စ,တဲ့ ေမးခြန္းေတြေဘးမွာ ျပင္သစ္လို OUI ဒါမွမဟုတ္ NON ေရးဖို႔ပါပဲ၊ အဲဒီစာ႐ြက္ကို အသင့္ပါလာတဲ့ စာအိတ္ထဲကိုထည့္၊ အတူပါလာ တဲ့ ေမးေပးခြင့္ကဒ္ျပားမွာ ေမြးသကၠရာဇ္ျဖည့္ၿပီး စာတိုက္ကျဖစ္ျဖစ္၊ လူကိုယ္တိုင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ရပ္ကြက္႐ံုးကို သြားေပးလိုက္ရင္ ဆႏၵမဲေပးျခင္းအမႈ ၿပီးပါၿပီ၊ မဲပံုးဖြင့္တဲ့ေန႔မွာေတာ့ တီဗီနဲ႔ ေရဒီယိုကေန ရလဒ္ကို စဥ္ဆက္မ ျပတ္ ေၾကညာေပးပါတယ္၊

မဲေပးၾကတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကေတာ့ အစံုပါပဲ၊ က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ ဖက္ဒရယ္အဆင့္မွာဆိုရင္ ဗလီ ေတြမွာ Minaret (ေမွ်ာ္စင္ေခၚမလား၊ ေခါင္းေလာင္းစင္ေခၚမလား) မေဆာက္ဖို႔ တားျမစ္တာ၊ ဆြစ္ဇာလန္က အီးယူထဲ မဝင္ေပမယ့္ တိုးရစ္စ္ဗီဇာကိုေတာ့ Schengen ဗီဇာထဲဝင္ဖို႔ အဆိုျပဳတာ၊ ႏိုင္ငံေရး ခိုလႈံခြင့္ ေတာင္းခံ တဲ့သူေတြကို ေဆး,မစစ္မေနရစနစ္ က်င့္သံုးဖို႔ အဆိုျပဳတာ စ,တဲ့ကိစၥေတြပါ၊ ျပည္နယ္အဆင့္မွာေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္နဲ႔ အမ်ားျပည္သူသံုး ေနရာေတြမွာ ေဆးလိပ္ေသာက္ခြင့္ တားျမစ္တဲ့ကိစၥ၊ ေစ်းေတြမွာ ေစ်းခြန္ ကို တိုးျမႇင့္ေကာက္ခံမယ့္ကိစၥ၊ စည္ပင္သာယာရဲတပ္ဖြဲ႔နဲ႔ မႈခင္းရဲတပ္ဖြဲ႔ကုိ ေပါင္းစည္းဖို႔ကိစၥ အစ,႐ွိသျဖင့္ကိစၥ ေတြမွာ လူထုရဲ႕ ဆႏၵသေဘာထားကို ေတာင္းခံ အတည္ျပဳပါတယ္၊

ဆႏၵမဲေပးတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းတာတခ်က္လည္း ႐ွိပါေသးတယ္၊ အဲဒါက Initiative နဲ႔ Referendum ပါပဲ၊ လူတစ္ေယာက္၊ လူတစ္စု၊ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုက ကိစၥတစ္ရပ္ကို အဆိုျပဳခ်င္ရင္ Initiative လုပ္ၿပီး သေဘာတူတဲ့လူေတြရဲ႕လက္မွတ္ေတြ ေကာက္ခံခြင့္ ႐ွိပါတယ္၊ ေစ်းေတြ၊ အလုပ္ေတြ နီးစပ္ရာ နီးစပ္ရာ အလိုက္ အဆိုျပဳမယ့္အရာကို ႐ွင္းျပၿပီး လက္မွတ္ေကာက္ခံတာ ျဖစ္ပါတယ္၊ အေၾကာင္းအရာေပၚ မူတည္လို႔ ဘယ္ႏွစ္ရက္အတြင္းမွာ လက္မွတ္ဘယ္ႏွစ္ခုရ,ရမယ္ဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ႐ွိပါတယ္၊ စည္းမ်ည္းနဲ႔ ကိုက္ ညီတဲ့ အဆိုျပဳလႊာေတြကို ျပည္နယ္အာဏာပိုင္ေတြက လက္ခံဆံုးျဖတ္၊ လာမယ့္ ဆႏၵမဲေပးပြဲမွာ ထည့္သြင္းၿပီး လူထုတရပ္လံုးရဲ႕ သေဘာထားကို မဲေပးဆံုးျဖတ္ေစပါတယ္၊ အဲဒီမွာမွ အမ်ားစုက လက္ခံရင္ မူလအဆိုျပဳလႊာ ဟာ ဥပေဒကဲ့သို႔ အာဏာတည္သြားပါတယ္၊ ပမာျပရ,ရင္... က်ေနာ္ေနတဲ့ ျပည္နယ္မွာ အရင္တုန္းက စေနေန႔ ဆိုရင္ ေစ်းဆိုင္ေတြက ညေန ၅ နာရီမွာ ပိတ္ပါတယ္၊ ဒီအခ်ိန္ ဆိုင္ေတြပိတ္တာဟာ လူအမ်ားစုအတြက္ေစ်း ဝယ္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ ကသီလင္တ, ႏိုင္ပါတယ္၊ ဒါနဲ႔ Initiative လုပ္ၿပီး ဆိုင္ေတြကို ညေန ၆ နာရီမွပိတ္ဖို႔ အဆိုျပဳ ၿပီး မဲေပးၾကေတာ့ အမ်ားစုက ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ လက္ခံၾကတယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ ဆိုင္ေတြက တစ္နာရီတိုးၿပီး ဖြင့္ၾကရ တယ္၊ ေစ်းဝယ္ေတြက ေက်နပ္ၾကေပမယ့္ ေစ်းသည္ေတြကေတာ့ တစ္နာရီ ပိုအလုပ္,လုပ္ရလို႔ သိပ္မေက်နပ္ ၾကဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာအမ်ားလက္ခံတဲ့ ဥပေဒမို႔ ေစာဒကတက္ခြင့္ မ႐ွိပါဘူး၊

Referendum မွာေတာ့ mandatory နဲ႔ optional ဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ိဳး႐ွိပါတယ္၊ လႊတ္ေတာ္က ျပဌာန္းလိုက္တဲ့ ဥပေဒ တရပ္,ရပ္ကို ပါတီေတြက သံသယ႐ွိတဲ့အခါ သံုးၾကပါတယ္၊ အဲဒီအခါ optional referendum ဆိုရင္ ရက္ေပါင္း ၁၀၀ အတြင္းမွာ လက္မွတ္ ၅၀,၀၀၀ ရေအာင္ ေကာက္ႏိုင္ရင္ အဲဒီဥပေဒကို အတည္ျပဳဖို႔ လူထုရဲ႕ဆႏၵနဲ႔ မဲခြဲရ ပါတယ္၊ ဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ မလုပ္မေနရ mandatory ဆိုရင္ေတာ့ တခါတည္း ဆႏၵခံယူပြဲမွာ တင္လုိက္ေလ့ ႐ွိပါ တယ္၊

ၿပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔က ဒီႏွစ္အတြက္ ဒုတိယအႀကိမ္ မဲေပးၾကတဲ့ ရက္ျဖစ္ပါတယ္၊ စီးပြားပ်က္ကပ္ေၾကာင့္ အလုပ္လက္မဲ့႐ံုးမွာ စာရင္းသြင္းသူေတြမ်ားလာတဲ့အတြက္ ေဒၚလာ သန္း ၇၀ ဘတ္ဂ်က္လိုေငြျပေနတယ္၊ အဲဒါ ကို ျပန္ကာမိေအာင္ လူတိုင္းရဲ႕လစာထဲကေန လက္႐ွိႏႈတ္ေနက် ၂% အစား ၂.၂% ျဖတ္ဖို႔ အဆိုျပဳ ပါတယ္၊ ဒါက ဖက္ဒရယ္အဆင့္မွာပါ၊ လူအမ်ားစုက ၅၀.၃% နဲ႔လက္ခံလိုက္ၾကပါတယ္၊ က်ေနာ္ေနတဲ့ ျပည္နယ္အဆင့္ မွာေတာ့ ရပ္ကြက္ႏွစ္ခုက ႐ံုးတစ္ခုတည္းေပါင္းျဖစ္သြားရင္ ရပ္ကြက္ေကာင္စီဝင္ေတြအဖို႔ တာဝန္ေတြ လႊဲ ေျပာင္းဖို႔ ေနာက္ထပ္ ၆ လ,ကို ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ျဖတ္စရာမလိုဘဲ ဆက္လုပ္ခြင့္ျပဳဖို႔နဲ႔ အိမ္႐ွင္အိမ္ငွါးဆိုင္ရာ တရား႐ံုးကို အခမဲ့အစား အခေၾကးေငြယူၿပီး ဝန္ေဆာင္မႈေပးဖို႔ အေၾကာင္း ဆႏၵမဲေပးၾကပါတယ္၊ ပထမတစ္ခုကို လက္ခံၾကၿပီး ဒုတိယတစ္ခုကုိေတာ့ NO လို႔ ဆံုးျဖတ္ၾကတယ္၊ သဘာဝက်ပါတယ္၊ အလကားရေနတာကို ဘယ္သူက ပိုက္ဆံေပးခ်င္မွာလဲ၊

ေခါင္းစဥ္မွာ ပါတဲ့အတိုင္းပါပဲ...၊ ဆႏၵေတြကို ထုတ္ေဖာ္ျပသ,ခြင့္ ႐ွိသူေတြအဖို႔ေတာ့ ေသးငယ္တဲ့ အေၾကာင္း အရာေလးပဲ ျဖစ္ေစဦးေတာ့၊ ကိုယ့္ရဲ႕ဆႏၵမဲနဲ႔ ကိုယ့္ၾကမၼာ ကုိယ္ဖန္တီးခြင့္ ႐ွိၾကပါတယ္။ ။

ညီလင္းသစ္

၂၉ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၀

သံုးႏွစ္တာ (ေနာက္ဆက္တြဲ)

ဒီႏွစ္ သားရဲ႕ သံုးႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔ကို ဘာမွ ထူးထူးေထြေထြ မလုပ္ပါဘူး၊ သား ေမြးေန႔က်တဲ့ ရက္သတၱပတ္ မွာလည္း က်ေနာ္က ပိုလန္ကို သင္တန္းတစ္ခု သြားတက္ေနရတာမို႔ ေမြးေန႔ကို ႏွစ္ပတ္ေစာၿပီး လုပ္ျဖစ္ သြားတယ္၊ အဲဒီလို ႏွစ္ပတ္ေစာၿပီး ေ႐ြးလုိက္တဲ့ရက္က ဒီမွာ ခရီးသြားရာသီနဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေနျပန္ေရာ၊ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ မိတ္ေဆြေတြထဲက ဘယ္သူမွ မလာႏိုင္ၾကဘူး၊ ႐ွိတဲ့ မိသားစုနဲ႔ပဲ ေန႔လည္ခင္းတစ္ခုမွာ ဝုိင္းဖြဲ႕စားေသာက္တဲ့ ပံုစံမ်ိဳးပါပဲ၊ ေနာက္ႏွစ္ဆိုရင္ေတာ့ သူဖိတ္ခ်င္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဖိတ္ေပးမယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ စဥ္းစားထားပါတယ္၊ ဒီတစ္ေခါက္ သူ႔ရဲ႕ေမြးေန႔မွာ ျမန္မာျပည္က အဖိုးအဖြားလည္း ပါဝင္ခြင့္ရ တာေတာ့ အမွတ္တရနဲ႔ ဝမ္းသာစရာပါပဲ။

သားက ၅ လသား အ႐ြယ္ကတည္းက ေန႔ကေလးထိန္းေက်ာင္းကို သြားရတယ္၊ ဒီမွာက သူ႔ကို ေန႔ခင္းပိုင္း ထိန္းမယ့္သူ မ႐ွိတာေၾကာင့္ တစ္ပတ္ကို ေလးရက္ သြားခဲ့ရတယ္၊ ဒါက သူ႔ရဲ႕ ဒုတိယ ေက်ာင္းေပါ့၊ ဒီ ေန႔ကေလးထိန္းေက်ာင္းက က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး အလုပ္လုပ္တဲ့ အင္စတီက်ဳရဲ႕ ဝန္ထမ္းသားသမီး ေတြအတြက္ ဖြင့္တဲ့ေက်ာင္းပါ၊ တျခားကေလး ေတြရဲ႕ေမြးေန႔ပြဲေတြကို ျပန္,ျပန္ေျပာျပတတ္တာနဲ႔ ဒီတစ္ခါ သူ႔အလွည့္ ျဖစ္ပါေစဆိုၿပီး က်ေနာ္တို႔စီစဥ္ ေပးလိုက္တဲ့ ပထမဆံုး ေက်ာင္းေမြးေန႔ပြဲလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး မသြားႏိုင္တာေၾကာင့္ ဆရာမေတြကပဲ ဓါတ္ပံု႐ုိက္ေပးပါတယ္။



ေက်ာင္းက သူ႔ကို အဲဒီ ဝံပုေလြပံုျပင္စာအုပ္ လက္ေဆာင္ေပးပါတယ္၊ သားက ဝံပုေလြေတြကို ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္၊ ဝံပုေလြပါတဲ့ ပံုျပင္ဆိုရင္လည္း နားေထာင္ခ်င္နဲ႔...၊ သူလုပ္တဲ့ အျပစ္ဆိုလည္း ဝံပုေလြလုပ္တာလို႔ ေျပာတတ္တယ္၊ စားပြဲေအာက္က ထမင္းလံုးေတြ ဘယ္သူလုပ္လို႔ က်ေနတာလဲ၊ ဝံပုေလြလုပ္တာ...၊ သားရဲ႕ ဒီကားဘီးေလးကို ဘယ္သူျဖဳတ္ပစ္တာလဲ၊ ဝံပုေလြ ျဖဳတ္တာ...၊ အစ႐ွိသျဖင့္ေပါ့ေလ၊ ဝံပုေလြကေတာ့ လူဆိုးႀကီး လံုးလံုးကို ျဖစ္လို႔... ...။








ဟိုတစ္ေန႔က စိတ္ကူးရတာနဲ႔ သားရဲ႕႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေျပာင္းလဲပံုကို ဒီလိုစုစည္းၾကည့္တယ္..။

ညီလင္းသစ္
၂၄ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၀

သံုးႏွစ္တာ...

သံုးႏွစ္ဆိုတဲ့ ကာလက တကယ့္ကိုပဲ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ကုန္ဆံုးသြားခဲ့တယ္၊ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္ ေႏြရာသီကာလမွာ သားကေလး ေမြးလာခဲ့တယ္၊ ထံုးစံအတိုင္း မေမြးခင္ကလည္း ျပင္ရဆင္ရ၊ ေမြးလာျပန္ေတာ့လည္း ျပဳစုဂ႐ုစိုက္ ရနဲ႔ေပါ့၊ ဒီကမာၻေပၚက အျခားအျခားေသာ မိဘေတြလိုပဲ က်ေနာ္တို႔လည္း သားနဲ႔အတူ တဖန္ျပန္ၿပီး ႀကီးျပင္းခဲ့ရ ျပန္ပါတယ္၊ သူနဲ႔အတူတူ ႀကီးျပင္းတယ္ ဆိုတာက တကယ္ပါ၊ ဥပမာ- သူ ေျခာက္လသား အ႐ြယ္မွာ ေျခာက္လသား ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေနထိုင္မႈအဝဝကို က်ေနာ္တို႔လည္း တခ်ိန္တည္း သင္ၾကားခဲ့ရတယ္၊ သူ ေမွာက္ဖို႔ ႀကိဳး စားတဲ့အခါ၊ ေလးဖက္သြားဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့အခါ၊ ပထမဆံုး ေျခလွမ္းေတြ စ,လွမ္းတဲ့အခါ သူ႔ရဲ႕ လြဲေခ်ာ္မႈ၊ ေအာင္ျမင္မႈ၊ မေတာ္တဆ ထိခိုက္မႈ စတာေတြကို ကူညီထိန္းမ,ရင္း၊ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ရင္း၊ ရီေမာ အားေပးရင္းနဲ႔ပဲ ေန႔ရက္ေတြက တတိတိ ေ႐ြ႕ေလ်ာသြားခဲ့ၾကတယ္၊ အဲဒီတုန္းက ေန႔စဥ္ဘဝေတြကို အခုျပန္ စဥ္းစားေတာ့ အင္မတန္႐ွည္လ်ားတဲ့ တီဗီစီးရီး တစ္ခုကို ၾကည့္ရသလိုပဲ၊ တခ်ိဳ႕အခန္းေတြကို မွတ္မိသလိုလို၊ မမွတ္မိသလိုလို နဲ႔...၊ ဇတ္လမ္းဘယ္လိုစ,တယ္၊ ဘယ္နားမွာ ဘယ္လိုအလွည့္အေျပာင္း ျဖစ္သြားတယ္ စ,တာ ေတြကို မွတ္မိ သေယာင္ေယာင္ ႐ွိေပမယ့္ ျဖစ္စဥ္ေတြကို ေ႐ွ႕ေနာက္စီစဥ္ပါ ဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဝါးသြား ျပန္တယ္၊ ဒါက က်ေနာ့္တစ္ဦးတည္း အျမင္လည္း ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္၊ မိခင္ေတြကေတာ့ ဖခင္ေတြနဲ႔စာရင္ ဒါမ်ိဳးေတြကို ပိုၿပီး မွတ္မိၾကမယ္ ထင္ပါတယ္၊

သူငယ္ငယ္တုန္းက ႐ိုက္ထားခဲ့တဲ့ ဗီဒီယိုအပိုင္းအစေတြ တခါတခါ ျပန္ၾကည့္ရင္ “ၾကည့္စမ္း..အဲဒီတုန္းက သား က ဒီလိုေတြေတာင္ လုပ္တတ္ေနၿပီ၊ သြားတတ္ေနၿပီ”လို႔ တအံ့တၾသနဲ႔၊ ကေလးငယ္ေတြမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ ေရာဂါ ေပါင္းစံုကိုလည္း ႐ွာေဖြေလ့လာ မွတ္သားရတာအေမာ၊ သားကေလး နဲနဲေနမေကာင္းတာနဲ႔ ေရာဂါလကၡဏာ ႐ွာၿပီး ျဖစ္ႏိုင္ေျခ႐ွိ တာကို ခန္႔မွန္းရတာကလည္း အလုပ္တစ္ခု၊ သားက မျခဴျခာပါဘူး၊ ကေလးေတြမွာ ျဖစ္ေလ့ ျဖစ္ထ႐ွိတဲ့ အဖ်ား အနာေလးေတြေလာက္ပဲ ျဖစ္တယ္၊ အခုေတာ့လည္း သံုးႏွစ္သားဆိုေတာ့ ေျပးလႊား ခုန္ေပါက္လို႔ေပါ့၊

က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ ႏွစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္မွာ သားအမ်ားဆံုး ေမးေလ့႐ွိတာက “ဒါဘာလဲ”ဆိုတာပဲ၊ ျပင္သစ္လို “C’est quoi” လို႔ေမးလိုက္ ျမန္မာလိုေမးလိုက္နဲ႔ သူ သင္ၾကားေနခဲ့တယ္၊ အခု သံုးႏွစ္မျပည့္တျပည့္မွာ ေမးလာ တာကေတာ့ “Pourquoi”ပဲ၊ “ဘာျဖစ္လို႔လဲ” “ဘာ့ေၾကာင့္လဲ”တဲ့၊ ကေလးေတြဟာ ဒီ “ဘာ့ေၾကာင့္လဲ”ဆိုတာ မလြဲမေသြ ေမးတတ္တယ္ဆိုတာ က်ေနာ္သိထားၿပီး ျဖစ္လို႔ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားခဲ့တယ္၊ ျပင္ဆင္တယ္ဆိုတာ ကလည္း တျခားေထြေထြထူးထူး မဟုတ္ပါဘူး၊ သူ႔ရဲ႕ ေမးခြန္းတိုင္းကို တတ္ႏိုင္သမွ် စိတ္႐ွည္႐ွည္ထားေျဖဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိေပးထားတာပါ၊

သတိမေပးလို႔ကလည္း မရဘူး၊ အဲဒီ “ဘာျဖစ္လို႔” ဆိုတာႀကီးက မိုးလင္းကေန မိုးခ်ဳပ္အထိ ေတာက္ေလွ်ာက္ပါ ပဲ၊ အျပင္သြားခါနီး “သားေရ..ဒီဆြယ္တာေလး ဝတ္ကြာ”ဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ-တဲ့၊ အလုပ္ေနာက္က်တဲ့ ရက္မ်ိဳးဆိုရင္ က်ေနာ္သတိလြတ္သြားၿပီး “လူႀကီးက ဝတ္ဆို ဝတ္ပါလား”လို႔ ေျပာမိမလိုျဖစ္သြားတယ္၊ ဒီေကာင္ငါ့မ်ား ကန္႔လန္႔တိုက္ေနလားဆိုၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သားကေလးရဲ႕ အ႐ိုးခံမ်က္လံုးေလးေတြနဲ႔ပဲ သြားဆံုပါတယ္၊ သူက တကယ့္ကို သိခ်င္စိတ္ အျပည့္နဲ႔ က်ေနာ့္ကို ေမာ့ၾကည့္လို႔...၊ ႐ုတ္တရက္ စိတ္ခုသြားတဲ့ အျဖစ္ကို သား မသိလိုက္ေပမယ့္ က်ေနာ္ စိတ္ မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္၊ ၿပီးေတာ့မွ “အရင္ရက္ေတြက နဲနဲပူေန ေတာ့ ဝတ္စရာမလိုဘူးေလ၊ ဒီေန႔မနက္ကေတာ့ မိုးအံု႔ေနလို႔ သား ခ်မ္းမွာစိုးလို႔ ဝတ္ခိုင္းတာကြ”လို႔ ႐ွင္းျပလိုက္ တယ္၊ ဒီေတာ့မွ ဆြယ္တာဝတ္ရျခင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က အေၾကာင္းရင္းကို သိသြားလို႔ သူ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေကာက္ ဝတ္လိုက္ေတာ့တယ္၊ အဲဒီလို အျဖစ္ေတြက ေန႔တဓူဝမို႔ က်ေနာ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ သတိထားေနရ ပါတယ္၊

တခ်ိဳ႕ေမးခြန္းေတြကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို အက်ပ္႐ိုက္ေစပါတယ္၊ ဟိုတစ္ေန႔က က်ေနာ္တို႔ ဝရန္တာမွာ လာ, လာနားေလ့႐ွိတဲ့ စာကေလးေတြကို ၾကည့္ရင္း စာကေလးက ေျခေထာက္ပါရဲ႕သားနဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ လမ္းမေလွ်ာက္ တာလဲ-တို႔၊ လူၾကားထဲမွာ ေလ,တက္တာဟာ ဘာျဖစ္လို႔ မယဥ္ေက်းဘူးလို႔ ေျပာၾကတာလဲ-တုိ႔၊ ငိုတဲ့အခါ ဘာျဖစ္လို႔ မ်က္ရည္က်လာတာ လဲ-တို႔ စ,တဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးေတြေပါ့၊ တခါကလည္း အေကာင္ပေလာင္ေလးေတြ ကို မသတ္ဖို႔ေျပာရင္းက “ေသတယ္”ဆုိတာ ဘာလဲလို႔ ေမးျပန္ေရာ၊ တခ်ိဳ႕အေၾကာင္းေတြကို သံုးႏွစ္အ႐ြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္ နားလည္ေအာင္ ႐ွင္းျပရတာ သိပ္ေတာ့ မလြယ္ပါဘူး၊ သူ မသိတဲ့ ေဝါဟာရတစ္လံုးကို ေျဖဖို႔ ေနာက္ထပ္ ေဝါဟာရ အသစ္ ဆယ္လံုးကိုလည္း က်ေနာ္မသံုးခ်င္ဘူး၊ အထူးသျဖင့္ေတာ့ အလုပ္ ပင္ပန္း ေနတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳး ေတြမွာ စိတ္႐ွည္လက္႐ွည္ ႐ွင္းျပဖို႔ အေတာ္ႀကိဳးစားရတယ္၊ က်ေနာ္က သူ႔ကို “လူႀကီးက ေျပာ ရင္ မွတ္လိုက္၊ ဘာမွျပန္ၿပီး လွ်ာ႐ွည္မေနနဲ႔”လို႔ မေျပာမိေအာင္ အၿမဲသတိထားပါတယ္၊

သားကိုၾကည့္ရင္း က်ေနာ္လည္း ငယ္ငယ္တုန္းက သူ႔လိုပဲ အဲဒီလုိေတြ တခ်ိန္လံုး ေလွ်ာက္ေမးေနတာပဲလား လုိ႔ ျပန္စဥ္းစားမိတယ္၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္သံုးဆယ္ေက်ာ္က အျဖစ္အပ်က္ေတြက ျပက္ျပက္ထင္ထင္ မ႐ွိလွပါဘူး၊ က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္က မေမးဘူး ဆိုတာပဲ၊ ေမးရင္ေတာင္မွ သူ႔ေလာက္ေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး၊ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔႐ြယ္တူ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ အေၾကာင္း စဥ္းစားၾကည့္ျပန္ေရာ၊ သူတို႔လည္း ဘယ္သူမွ ဒီလိုေတြ ကပ္သီးကပ္သပ္ ေလွ်ာက္မေမးၾကဘူး၊ ျမန္မာျပည္မွာ ႐ွိစဥ္တုန္းက တူ,တူမေတြ၊ အိမ္နီးခ်င္း ကေလးေတြ အေၾကာင္းေတြးမိေတာ့လည္း ဘယ္သူမွ ဒီလို တခ်ိန္လံုး ဘာျဖစ္လို႔လဲ၊ ဒါဘာလဲ လို႔ ေမးမေနၾကပါဘူး၊ ဘာျဖစ္ လို႔ မေမးၾကတာလဲ၊ က်ေနာ္ကေလးဘဝတုန္းက ဘာမွ မသိခ်င္ခဲ့ဘူးလား၊ ဒီကေလးငယ္ေတြကေကာ ပတ္ဝန္းက်င္ကို စိတ္မဝင္စားၾကဘူးလား၊ သံုးႏွစ္အ႐ြယ္စီ ႐ွိၾကတဲ့ ျမန္မာကေလး တစ္ေယာက္ရယ္၊ အာဖရိကန္ ကေလးတစ္ေယာက္ရယ္၊ အေနာက္တိုင္းက ကေလးတစ္ေယာက္ရယ္.. အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု၊ စကားလံုးအသစ္တစ္ခုကို ခ်ဥ္းကပ္ပံုက ကြာႏိုင္သလား၊ ဘယ္ေလာက္ ကြာႏိုင္သလဲ၊ ေျပာရရင္ေတာ့ ပညာ႐ွင္ေတြ တေလွ်ာက္လံုး ေဆြးေႏြးျငင္းခုန္ေနၾကတဲ့ ကေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈဟာ ဗီဇေပၚ မူတည္ လား၊ ပတ္ဝန္းက်င္ေပၚ မူတည္လား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကိုပဲ ဦးတည္သြားမွာပါပဲ၊

က်ေနာ့္တဦးတည္း အျမင္အရေတာ့ ဗီဇေကာ ပတ္ဝန္းက်င္ပါ မူတည္ပါလိမ့္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ တခုကိုပဲ မျဖစ္မေန အေလးေပးရမယ္ ဆိုရင္ ပတ္ဝန္းက်င္က ပိုၿပီးအေရးပါလိမ့္မယ္လို႔ ထင္တယ္၊ ဒီကမာၻေျမရဲ႕ ဘယ္ေနရာမွာပဲ ေမြးေမြး၊ ဘယ္လို အသားအေရာင္ပဲ႐ွိ႐ွိ ကေလးတိုင္းကေတာ့ အရာရာကို စူးစမ္းခ်င္စိတ္ အနည္းန႔ဲအမ်ား ႐ွိၾက မွာပါပဲ၊ အင္မတန္ ႐ွဳပ္ေထြးဆန္းၾကယ္တဲ့ ဒီေလာကႀကီးကို သူတို႔ရဲ႕ေမးခြန္းေလးေတြနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကတဲ့အခါ ျပန္ရလာတဲ့ အေျဖက “ဟယ္..ဒီကေလးဟာ ေတာ္ေတာ့္ကို လွ်ာ႐ွည္တယ္”တို႔၊ “ေသနာေလး..နင္ဟာေလ ေတာ္ေတာ့္ကို အထြန္႔တက္ပါလား၊ လူႀကီးစကား နားေထာင္စမ္း”တို႔၊ “တယ္..ငါတီးထည့္လိုက္ရ၊ နင္ကမ်ား မိဘကို ျပန္ၿပီး ေမးလားစမ္းလားနဲ႔”တို႔ ျဖစ္ေနခဲ့မယ္ ဆိုပါစို႔၊ ဒီကေလးငယ္ေတြရဲ႕ စူးစမ္းခ်င္စိတ္ေတြဟာ အဲဒီ မွာတင္ပဲ အညြန္႔က်ိဳး၊ အ႐ြက္ေႂကြ ျဖစ္ကုန္မွာပါပဲ၊ ပိုဆိုးတာက ဒီလိုျပန္လွန္ ေမးျမန္းတာဟာ လူႀကီးကို ေစာ္ကားရာက်တယ္၊ ႐ုိင္းရာက်တယ္ဆိုတဲ့ အျမင္ေတြပါ ဝင္လာႏိုင္ပါတယ္၊ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ ေခၚရင္လာ၊ ခိုင္းရင္လုပ္၊ ခံမေျပာနဲ႔ ဆိုတဲ့ေဘာင္ထဲ တဘဝလံုးစာ ႐ိုက္သြင္းခံလိုက္ရတာပါပဲ၊ ႀကီးလာတဲ့အခါ လူၾကားသူ ၾကားထဲ ေျပာရဲဆိုရဲတဲ့စိတ္၊ အမွားနဲ႔ အမွန္ကို ပိုင္းျခားႏိုင္တဲ့အေလ့၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြမွာ အက်ိဳးနဲ႔အေၾကာင္း ကိုခြဲျခားျမင္ႏိုင္တဲ့အက်င့္ စ,တာေတြ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္တဲ့အခါ ဒီကေလးအတြက္သာမက သူ႔ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္အတြက္ပါ အမ်ားႀကီး ထိခိုက္ေစပါတယ္၊ ဒီလိုကေလးေတြ က်ေနာ္တို႔အသိုင္းအဝိုင္းမွာ မ်ားသထက္မ်ားလာတဲ့အခါ တုိင္းျပည္ အတြက္ နစ္နာမႈက ႀကီးမားလွပါတယ္၊

က်ေနာ္ဒီမွာ ေက်ာင္းတက္ေတာ့ စာသင္ခန္းထဲမွာ က်ေနာ့္ထက္အမ်ားႀကီးငယ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြက ရဲရဲ တင္းတင္းနဲ႔ ဆရာကို ျပန္လွန္ေမးခြန္းထုတ္တာေတြ႔ေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ဘြဲ႔ရသည္အထိ တေလွ်ာက္လံုး တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နဲ႔ ပညာသင္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္အဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ ေမးခြန္းေတြ ျပန္ထုတ္ေနမိပါတယ္၊ အေၾကာင္းအရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြအေပၚ ဒါဘာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္လဲ၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ စ,တဲ့ ႐ိုး႐ွင္းအေျခခံ က်လွတဲ့ ေမးခြန္းေလးေတြနဲ႔ ကေလးတို႔ရဲ႕ ေလာကႀကီးကို သင္ယူမႈဟာ လူႀကီးမိဘကို ႐ိုေသကိုင္း႐ွိဳင္းမႈ မ႐ွိ တာ၊ ေလးစားသမႈ မ႐ွိတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ ျဖဴစင္တဲ့စိတ္အေျခခံနဲ႔ အ႐ိုးခံခ်ဥ္းကပ္မႈ သက္သက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီအေၾကာင္းေတြေရးလို႔ က်ေနာ္က ကေလး စိတ္ပညာကြ်မ္းက်င္သူ မဟုတ္သလို လူမႈသိပၸံကိုလည္း မသင္ဖူးပါဘူး၊ အင္မတန္ စူးစမ္းေမးျမန္းလြန္းတဲ့ သားေလးကိုၾကည့္ရင္း က်ေနာ္ခံစားမိ၊ ေတြးမိတဲ့ အျမင္သက္သက္ပါပဲ၊ သူ သံုးႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔တုန္းကပံုေတြကိုေတာ့ ေနာက္ပို႔စ္မွပဲ သီးသန္႔တင္ ေတာ့မယ္ဗ်ာ။ ။

ညီလင္းသစ္
၁၈ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၀

စီဂ်ီအင္န္

ဒီလဆန္းက က်ေနာ္ခြင့္ ႏွစ္ပတ္ယူျဖစ္ပါတယ္၊ အေၾကာင္းကေတာ့ အေဖနဲ႔အေမေရာက္ေနေတာ့ ဟိုနားဒီနား လိုက္ပို႔ဖို႔ပါပဲ၊ မႏွစ္ကေတာ့ ဒီလိုအခ်ိန္ ခြင့္သံုးပတ္ယူျဖစ္တယ္၊ မယူလို႔လည္း မျဖစ္ဘူး၊ သားရဲ႕ေန႔ကေလးထိန္းေက်ာင္းက ၾသဂုတ္လမွာ အၿမဲတမ္း သံုးပတ္ ပိတ္ေလ့႐ွိေတာ့ သူ႔ကိုအိမ္မွာ ထိန္းရမွာကိုး၊ အခုေတာ့ သူ႔ကိုအဖိုးအဖြားနဲ႔ လႊတ္ထားလိုက္တယ္၊ က်ေနာ့္အတြက္လည္း ခြင့္ေတြ နဲနဲစုထားလို႔ ရတာေပါ့၊

ဒီႏွစ္ပတ္အတြင္း မိဘေတြကို တခ်ိဳ႕ေနရာေလးေတြ လိုက္ျပရင္း က်ေနာ္လည္း သူတို႔နဲ႔ေရာၿပီး တိုးရစ္စ္လုပ္ေနမိတယ္၊ အဲဒီထဲက ခရီးစဥ္တစ္ခုကေတာ့ သေဘၤာစီးျခင္းပါပဲ၊ က်ေနာ္တို႔ေနတာက ေရကန္ႀကီးေဘးမွာဆိုေတာ့ သေဘၤာစီးဖို႔ အဆင္ေျပပါတယ္၊ သာမန္ အခ်ိန္မွာ ျပင္သစ္ကေန အလုပ္လာလုပ္ၾကတဲ့သူေတြစီးတဲ့ ဒီသေဘၤာေတြဟာ ေႏြရာသီမွာေတာ့ တိုးရစ္စ္ေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတတ္ပါတယ္၊ အဲဒီေန႔ကေတာ့ ကားနဲ႔ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ေမာင္းရတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးကို သြားလည္ဖို႔ သူတို႔ကိုသေဘၤာနဲ႔ ေခၚသြားလိုက္တယ္၊ က်ေနာ္ကိုယ္ တိုင္လည္း သေဘၤာေတြ ကိုႀကိဳက္တာပါ,ပါတယ္၊ အဲဒီတုန္းက ႐ိုက္ထားတဲ့ ပံုတခ်ိဳ႕ပါပဲ၊ ေၾသာ္.. စီဂ်ီအင္န္ဆိုတာက Compagnie Générale de Navigation ကိုေခၚတာပါ။ ။

CGN (1)

La Suisse လို႔အမည္ရတဲ့ ဒီသေဘၤာကို ၁၉၁၀ မွာ ေဆာက္ပါတယ္၊ အဲဒီတုန္းကပံုစံအတိုင္း ဒီေန႔ထက္ထိ ေရဒလက္နဲ႔ေမာင္းတယ္၊

CGN (2)

ျပင္သစ္နဲ႔ ဖက္စပ္ျဖစ္လို႔ သေဘၤာဦးမွာ ျပင္သစ္အလံကိုလည္း လႊင့္တင္ထားပါတယ္၊

CGN (3)



CGN (4)



CGN (5)



CGN (6)



CGN (7)



CGN (8)

Au revoir...!

ညီလင္းသစ္
၁၃ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၀

ကုလသမဂၢမွာ တစ္နာရီ...

ဟိုတစ္ေန႔က က်ေနာ္႔မိဘေတြနဲ႔အတူ ကုလသမဂၢ႐ံုးကို သြားလည္ျဖစ္တယ္၊ ဒီကုလသမဂၢ ႐ံုးထဲကို ေလွ်ာက္လည္လို႔ရတယ္ဆိုတာ နဲနဲ ၾကားဖူးထားေပမယ့္ အခုအေဖနဲ႔အေမ ေရာက္ေနခ်ိန္မွာေတာ့ ေမ့ေတ့ေတ့ျဖစ္ေနတယ္၊ ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ပတ္မွာ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က အေမတို႔ေရာက္ေနတယ္ဆိုတာ သိလုိ႔ ဒီ႐ံုးကို သြားလည္ပါလားလို႔ အႀကံေပးတာနဲ႔ ဟုတ္သားပဲဆိုၿပီး ေရာက္ျဖစ္သြားတာပါ၊ အေဖတို႔ကို သြားလည္ခ်င္လားဆိုေတာ့ သူတို႔ကလည္း လိုလိုလားလား စိတ္ဝင္စားတာနဲ႔ သူတို႔ကို လိုက္ပို႔ရင္း က်ေနာ္ပါ ေရာေယာင္ၿပီး ဝင္လည္ျဖစ္သြားတယ္၊

ကုလသမဂၢ႐ံုးက ဂ်ီနီဗာၿမိဳ႕မွာ ႐ွိပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ေနတဲ့ေနရာကေန နာရီဝက္ေလာက္ ကားေမာင္းသြားရတယ္၊ သူတို႔ဝက္ဘ္ဆိုက္မွာ ႀကိဳၾကည့္ထားလို႔ အခုလိုေႏြရာသီမွာ တစ္ပတ္လံုးလံုး လည္လို႔ရတယ္လို႔ သိရတယ္၊ ဘာသာစကား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ဧည့္လမ္းၫႊန္ ေတြက လိုက္ျပတဲ့ Tour ေတြစီစဥ္ထားပါတယ္၊ အဲဒီေန႔မွာမွ မိုးကလည္း သည္းသည္းမဲမဲဆုိေတာ့ စိုစို႐ႊဲ႐ႊဲနဲ႔ပဲ ေရာက္သြားၾကတယ္၊ အဝင္ဝမွာ ထံုးစံအတိုင္း X-ray စက္ထဲကို ပစၥည္းေတြအားလံုး ျဖတ္ရတယ္၊ ၿပီးေတာ့ မွတ္တမ္းတင္တဲ့ အေနနဲ႔ အတူလာသူေတြထဲက တစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္ေတြ ျဖည့္ေပးရတယ္၊ အဲဒီတစ္ေယာက္ကိုပဲ ေကာင္တာမွာ အသင့္တင္ထားတဲ့ webcam ကင္မရာနဲ႔ ဓါတ္ပံု႐ိုက္တယ္၊ က်ေနာ္တို႔အတြက္ေတာ့ အိမ္႐ွင္က်ေနာ္ကပဲ အဲဒါေတြ တာဝန္ယူရတာေပါ့၊ ၿပီးေတာ့ ဒုတိယေကာင္တာမွာ ဘယ္စကားေျပာအဖြဲ႔နဲ႔ သြားမွာလဲဆုိတာ ေ႐ြးရပါတယ္၊ အဲဒီမွာေတာ့ အဂၤလိပ္စကားေျပာ guided tour ကိုပဲယူလိုက္တယ္၊ ခရီးသည္ ေတြက ဝင္လာမစဲတသဲသဲဆိုေတာ့ ၁၅ မိနစ္တစ္ခါေလာက္ကို ခရီးစဥ္ေတြ စီစဥ္ေပးထားရတယ္၊ လည္ပတ္တဲ့ ခရီးစဥ္က တစ္နာရီၾကာ ပါတယ္၊ ဧည့္လမ္းၫႊန္က အဓိကခန္းမေဆာင္ႀကီးေတြကို လိုက္ျပၿပီး အဲဒီမွာ ဘယ္လိုအစည္းအေဝးေတြလုပ္ၾက လဲဆိုတာ ႐ွင္းျပတယ္၊ အၾကမ္းဖ်င္းကေတာ့ ကုန္သြယ္ေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အစ႐ွိတဲ့ ကိစၥရပ္ေတြကို ဒီဂ်ီနီဗာက ကုလသမဂၢမွာ ေဆြးေႏြးၾကေလ့ ႐ွိၿပီး လံုၿခံဳေရးေကာင္စီအစည္းအေဝးလို အေရးႀကီးတဲ့ အစည္းအေဝးႀကီးေတြကိုေတာ့ ႏူးေယာ့ခ္က ကုလသမဂၢမွာ လုပ္ေလ့႐ွိပါတယ္၊ အစည္းအေဝးက်င္းပခ်ိန္နဲ႔ ႀကံဳႀကိဳက္ေနရင္ေတာ့ ခန္းမေတြထဲကို ဝင္ခြင့္မ႐ွိပါဘူးလို႔ ႀကိဳတင္ေၾကညာထားေပမယ့္လည္း အဲဒီေန႔က ဘာအစည္းအဝးမွ မ႐ွိတာနဲ႔ အားလံုးကိုေတာ့ ၾကည့္လိုက္ရပါတယ္၊

တကယ္တမ္းမွာေတာ့ တစ္နာရီဆိုတဲ့အခ်ိန္က ဘာမွကို မၾကာလိုက္ပါဘူး၊ အဲဒီဝင္းႀကီးထဲမွာလည္း အေဆာက္အဦးေတြက အျပင္ကေန ျမင္ထားတာထက္ကို အမ်ားႀကီးပိုမ်ားတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ ဧည့္လမ္းၫႊန္ကလည္း ရသမွ်အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ အစည္းအေဝးေတြ အေၾကာင္းအျပင္ ကုလသမဂၢရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းကိုပါ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ႐ွင္းျပ႐ွာတယ္၊ အဖြဲ႕မွာ လူက ၂၅ ေယာက္ဆုိေတာ့ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ႔ က်ေနာ္လည္း ၾကားတခ်က္ မၾကားတခ်က္နဲ႔ပါပဲ၊ ဒီၾကားထဲ ဓါတ္ပံုကလည္း အမွီ႐ိုက္ရေသး ဆိုပါေတာ့၊ ခန္းမ ေတြကို ဓါတ္ပံု႐ိုက္တဲ့အခါ က်ေနာ့္မွာ wide angle lens မ႐ွိလို႔ အားလံုးကို ၿခံဳၿပီး မ႐ိုက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး၊ ဒီ lens ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုေတာ့ အဆင္ေျပတဲ့အခါ ဝယ္ဦးမွပါပဲလို႔ ေတးထားလုိက္ေတာ့တယ္၊

(၁) The broken chair

ဒီထိုင္ခံု အက်ိဳးႀကီးက ေျမျမႇဳပ္မိုင္းတားဆီးေရး စာခ်ဳပ္ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ ႐ံုးေ႐ွ႕တည့္တည့္မွာကို ထား႐ွိပါတယ္၊ အစေတြဖြာၿပီး ျပတ္ေနတဲ့ ထိုင္ခံုေျခေထာက္ကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ ေျမျမႇဳပ္မိုင္းေၾကာင့္ ကိုယ္လက္အဂၤ ါ ဆံုး႐ွံဳးခဲ့ရသူေတြကို ကြင္းကနဲ ျမင္မိပါတယ္၊

(၂) မ်က္ႏွာစာႏွင့္ သူ၏အလံမ်ား

ညာဖက္အစြန္ဆံုးအတန္းက ဒုတိယေျမာက္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံအလံကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္၊

(၃) Security Hall

ဒီအခန္းမွာ စီးပြားေရးဆုိင္ရာကိစၥေတြ အျပင္ တခါတရံ လံုၿခံဳေရးဆိုင္ရာ အေၾကာင္းအရာေတြလည္း ေဆြးေႏြးၾကတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ ေရာက္ေနတဲ့ေနရာက သတင္းေထာက္ေတြအတြက္ ထားတဲ့အခန္းျဖစ္ပါတယ္၊ တဖက္ျခမ္း အေပၚဖက္နားမွာေတာ့ တၿပိဳက္နက္စကား ျပန္ေပးရတဲ့ စကားျပန္ေတြထိုင္တဲ့ အခန္းေလးေတြကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္၊

(၄) Human Right Hall

သူ႔နာမည္အတိုင္း လူ႔အခြင့္အေရးကိစၥေတြ အဓိကေဆြးေႏြးရာ ေနရာျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီခန္းမရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ မ်က္ႏွာက်က္ပန္းခ်ီပါ၊ နာမည္ေက်ာ္ စပိန္ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးက ၂၀၀၈ မွာ ေလာေလာလတ္လတ္ ဆြဲထားခဲ့တာ ျဖစ္ၿပီး ၁ ႏွစ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္၊ အလူမီနီယံအစေတြ၊ သံဇကာကြက္ေတြ၊ အထူအပါးစံုတဲ့ ေဆးေရာင္စံုေတြေၾကာင့္ သူ႔ခ်ည္းပဲ ၁၆ တန္ေလးတယ္၊ သစ္ေတာ ေတြနဲ႔ ေရလိႈင္းေတြပံုျဖစ္ပါတယ္၊

(၅) Assembly Hall

သူကေတာ့ အေထြေထြ အစည္းအေဝးေပါင္းစံု က်င္းပရာေပါ့၊

(၆) Earth from Assembly Hall

Assembly Hall ထဲက စင္ျမင့္မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ကမာၻ႔ေျမပံုပါ၊ ဒီေျမပံုရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ႏိုင္ငံအားလံုးကို မ်က္ႏွာမလိုက္ဘဲ တန္းတူ ရည္တူ႐ွိေအာင္လို႔ ေျမာက္ဝင္႐ိုးစြန္းကေန ျမင္ရတဲ့ ႐ွဳေထာင့္နဲ႔ ထုဆစ္ထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္၊

ညီလင္းသစ္
၉ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၀

အသြင္တူ၏ မတူ၏

ကိုယ္ခ်စ္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ကို လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ဆံုးျဖတ္သတ္မွတ္လိုက္ဖို႔ အခ်ိန္ မည္မွ် လိုအပ္မလဲဟု က်ေနာ္မသိပါ၊ အခ်ိဳ႕က အစကတည္းက လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ရည္႐ြယ္ၿပီး ခ်စ္ၾကသလို အခ်ိဳ႕ကလည္း ခ်စ္ၿပီးမွ လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ ေနာက္တစ္ဆင့္တိုးကာ စဥ္းစားၾကသည္။ ထိုႏွစ္မ်ိဳးအနက္ က်ေနာ္က ဒုတိယအမ်ိဳး အစားထဲမွာ ပါဝင္ပါသည္၊ ထို႔ထက္ပို ေျပာရလ်င္ လက္တြဲေဖာ္ ျဖစ္လာဖို႔ အသာထား၊ သူမႏွင့္ က်ေနာ့္အၾကားမွာ ခ်စ္ျခင္း၏ သစ္ပင္ကေလးတစ္ပင္ ႐ွင္သန္ေပါက္ဖြားလာလိမ့္မည္ဟုပင္ နဲနဲမွ ေတြးထင္မထားခဲ့...၊ ဒါေပမယ့္ ထိုသစ္ပင္ကေလးက တကယ္ပင္ စိမ္းစို ႐ွင္သန္ခဲ့ပါသည္၊

ဒီေလာကမွာ ေရစက္ဆိုတာ တကယ္႐ွိသည္ဟု ဆိုလွ်င္ ထိုေရစက္သည္ အာ႐ွတိုက္မွ က်ေနာ့္ကို ကီလုိမီတာ တစ္ေသာင္းေက်ာ္အကြာ ဥေရာပတိုက္မွ သူမႏွင့္ ေပါင္းဆံုေစေသာ အရာသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္၊ က်ေနာ္ႏွင့္သူမ အၾကား ဘာဆိုဘာမွ တူညီတာမ႐ွိ၊ ေမြးဖြားရာ တစ္ေနရာစီ၊ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အသြင္အျပင္ႏွင့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေတြးေခၚယူဆပံု တကြဲတၿပားစီ၊ မိခင္ဘာသာစကား ကလည္း တသီးတသန္႔၊ ထိုသို႔ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ကိုယ္ ႀကီးၿပင္းလာၾကေသာ က်ေနာ္ႏွင့္သူမအၾကားမွာ တူညီေသာ ဘံုယဥ္ေက်းမႈက ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုသာ ႐ွိခဲ့ပါသည္၊ မတူညီျခင္းမ်ားစြာ၏ အလယ္မွာ တူညီေသာ အခ်စ္တစ္ခုတည္းျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကသည္၊

အားလပ္ရက္မွာ ခရီးထြက္ရတာကို က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ႀကိဳက္ၾကသည္၊ တကယ္ေတာ့လည္း ခရီးသြား လုပ္ငန္းမွာ လုပ္ေနၾကသူေတြမို႔ ခရီးသြားဖို႔ ဝါသနာပါတာ သိပ္ေတာ့မဆန္းလွ၊ သုိ႔ႏွင့္ ျမန္မာၿပည္၏ ၿမိဳ႕မ်ားစြာ ကို က်ေနာ္တို႔ ေရာက္ခဲ့ၾကသည္၊ သူမက အလုပ္ခ်ိန္မွာ ေဘာင္းဘီဝတ္ၿပီး ခရီးသြားေသာအခါ ျမန္မာလံုခ်ည္ ဝတ္ေလ့႐ွိသည္၊ က်ေနာ္က အလုပ္ခ်ိန္မွာ လံုခ်ည္ဝတ္ၿပီး ခရီးသြားေသာအခါ ေဘာင္းဘီဝတ္သည္၊ ထိုသို႔ အသြင္မတူေသာ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို လူေတြက အထူးအဆန္းလို ၾကည့္ေလ့႐ွိၾကသည္၊ အစမွာေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္ နဲနဲစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာက္ေတာ့ ႐ိုးသြားသည္၊ အဓိက,က က်ေနာ္တို႔ သြားခ်င္သည့္ ေနရာေတြကို လြတ္လပ္စြာ သြားဖို႔ပဲ မဟုတ္လား၊

က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး ပုဂံကို ရင္ခုန္ၾကသည္၊ ပုဂံကို တခါေရာက္လ်င္ အနည္းဆံုး ၄ ရက္ေလာက္ေတာ့ ေနလိုက္ရမွ ေက်နပ္သည္၊ သို႔ေသာ္ အသားျဖဴ, ျဖဴလာသည့္ မႏၲေလးကို သူေရာက်ေနာ္ပါ သိပ္မသြားခ်င္၊ ဒါေပမယ့္ ေတာင္သမန္က အေၾကာ္ဆိုင္ေတြမွာေတာ့ တေမ့တေမာ ထိုင္ခ်င္ၾကသည္၊ အင္းဝက ျမင္းလွည္းေတြ ကိုခ်စ္သည္၊ မင္းကြန္းကိုေရာက္ရင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မျပန္ႏိုင္၊ သူမအတြက္ ေကာင္းတာတစ္ခုက ဘယ္ေနရာမွာ မဆို အိပ္ႏိုင္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္၊ ကားေပၚ ရထားေပၚ က်ေနာ္က မ်က္စိေၾကာင္ၿပီး ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနရခ်ိန္မွာ သူမ က အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ၊ က်ေနာ္က ေစ်းဆစ္ရေတာ့မယ္ဆို ဝန္ေလးသည္၊ သူမက ေစ်းဆစ္ရတာေပ်ာ္သည္၊ ျမန္မာၿပည္မွာ ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ ေနခဲ့ေသာသူမသည္ ျမန္မာစကားကို ေတာ္ေတာ္ေလး ေျပာႏိုင္ပါသည္၊ တိုးရစ္စ္အထင္ႏွင့္ ေရာင္းေသာ ေစ်းသည္က သူမထံမွ “နဲနဲေလာက္ ေလွ်ာ့ပါဦး”ဟုထြက္လာေသာအခါ တအံ့တၾသႏွင့္ ၿပံဳးၿပီး ေစ်းစ,ေလွ်ာ့ေတာ့သည္၊ ေညာင္ဦးေစ်းထဲမွ သံပုရာသီးသနပ္ကို သူမက ထမင္းျဖဴႏွင့္ ဒီအတိုင္းစားေလ့႐ွိသည္၊ အဲဒီ သံပုရာသီးသနပ္က ရန္ကုန္ကဟာေတြထက္ ပိုေကာင္းသည္-တဲ့၊ က်ေနာ္က သံပုရာသီးသနပ္ကို မႀကိဳက္ပါ၊ အကင္ဆိုင္မွာ က်ေနာ္ ဝက္နား႐ြက္ကင္ မွာစားေတာ့ သူမ မ်က္လံုးျပဴးသြား သည္၊ ၿပီးေတာ့ ကမာၻဦးလူသား တစ္ေယာက္ကို အ႐ွင္လတ္လတ္ ေတြ႔လိုက္ရသလိုမ်ိဳး က်ေနာ့္ကို ၾကည့္ေနခဲ့ သည္၊

အသြင္မတူတာေတြ ႐ွိလင့္ကစား သူမ “အိမ္သူ” ျဖစ္လာခဲ့သည္၊ ကြဲျပားျခားနားမႈေတြ ႐ွိေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ရဲရင့္စြာ ယံုၾကည္ခဲ့သည္၊ ႏွစ္ေယာက္တစ္ဘဝ တည္ေဆာက္ဖို႔အေရး က်ေနာ္တို႔ မ်ားစြာ အခ်ိန္ယူ စဥ္းစားခဲ့ရသည္၊ ေ႐ွ႕႔ဆက္ေလွ်ာက္ရမည့္ လမ္းခရီးမွာ အဓိကေသာ့ခ်က္သည္ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈသာျဖစ္ေၾကာင္း ေသခ်ာသြားသည့္အခါ အိမ္ေထာင္ေရးတံခါး ေသာ့ေပါက္ထဲသို႔ က်ေနာ္တို႔ေသာ့တံ ကိုထိုးသြင္း ဖြင့္ဝင္ခဲ့ေတာ့သည္၊

တခါတရံ က်ေနာ္က harmony ထက္ contrast ကိုပိုႀကိဳက္သည္၊ ဆန္႔က်င္ဖက္တို႔၏ အခ်င္းခ်င္း ျပန္လွန္ဆြဲ ငင္တည္ေဆာက္ပံုကို ႏွစ္သက္သည္၊ တကယ္ေတာ့ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝမွာ က်ေနာ္တို႔ၾကားက အသြင္မတူမႈ မ်ားသည္ အေသးအဖြဲေလးမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္၊ မအိမ္သူက မနက္စာကို အသားေျခာက္လို ခ်ိစ္လို အငန္ပါတာ ေတြ စားေလ့႐ွိသည္၊ က်ေနာ္က သစ္သီးယိုတို႔ cream တို႔လို အခ်ိဳပါတာ ပိုႏွစ္သက္သည္၊ မအိမ္သူက ျမန္မာအစားအစာ ေကာင္းေကာင္း မခ်က္တတ္ပါ၊ ကိစၥမ႐ွိ...၊ က်ေနာ္ကလည္း စားလို႔ရတာ အကုန္စားတတ္ သူျဖစ္သည္၊ သူခ်က္ေသာ အေနာက္တုိင္းအစားအစာေတြကို က်ေနာ္ႏွစ္သက္သလို က်ေနာ္ခ်က္ေသာ ျမန္မာ ဟင္းေတြကိုလည္း သူႀကိဳက္ပါသည္၊ တခါတရံ ကိုယ္စားခ်င္တာ ကိုယ္လုပ္စားၾကသည္၊ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ က်ေနာ္က when east meets west ဟုေျပာေလ့႐ွိပါသည္၊ က်ေနာ္က ပင္ကိုအားျဖင့္ အားနာတတ္ၿပီး ျပႆနာျဖစ္မည့္ အရာမ်ားကို ေ႐ွာင္လိုသည္၊ မအိမ္သူက မတရားတာ မွန္သမွ်ကို ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ဖို႔ ဝန္မ ေလးသူ၊ က်ေနာ္က မ်ိဳသိပ္ေမ့ေပ်ာက္ခ်င္သူ၊ မအိမ္သူကစိတ္ထဲ႐ွိတာ ဘြင္းဘြင္းေျပာတတ္သူ၊ ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္ သည့္အခါ ဝမ္းနည္းစရာေတြျပတိုင္း သူ႔မွာ မ်က္ရည္လည္႐ႊဲႏွင့္...၊ က်ေနာ္က သူ႔အား စ,ခ်င္စိတ္ကေလး နဲနဲ ျဖင့္ “အခု ဒီထဲကလူေတြက သ႐ုပ္ေဆာင္ေနၾကတာ၊ အျပင္မွာ တကယ္မေသဘူး သိလား”စသျဖင့္ ရယ္ျမဴးရိပ္ ကေလးျဖင့္ ေျပာသည့္အခါ မအိမ္သူက ခပ္႐ွက္႐ွက္ျဖင့္ မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ပစ္တတ္သည္၊ က်ေနာ္ တီဗီမွာ ေဘာလံုးပြဲၾကည့္ေသာအခါ မအိမ္သူက ရီမုတ္ကြန္ထ႐ိုးကို ဖ်တ္ကနဲဆြဲယူၿပီး “အင္း..ေဘာလံုးပြဲက ေနာက္ထပ္ တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ၾကာမွ ၿပီးမွာ၊ အဲဒါမတိုင္ခင္ေလးမွာ ဒီခ်န္နယ္လ္ ျပန္ေျပာင္းရင္ ဘယ္သူႏုိင္သြားလဲ သိရ မွာပဲ”ဟု ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ တျခားခ်န္နယ္လ္တစ္ခုကို ေျပာင္းပစ္တတ္သည္၊ က်ေနာ္က ထိတ္ထိတ္ျပာျပာျဖင့္ “ဟာ..မလုပ္နဲ႔ေလ၊ ေဘာလံုးပြဲဆိုတာ အႏိုင္အ႐ွံဳးသိရဖို႔ တစ္ခုတည္း ၾကည့္တာမွ မဟုတ္တာ၊ သူတို႔ေတြ ဘယ္ လိုကစားၿပီး ဘယ္လိုဂိုးဖန္တီးတယ္ဆိုတာ ၾကည့္ရတာ...”ဟုေျပာလ်င္ “သိသားပဲ..”ဟု ၿပံဳးစစျဖင့္ ျပန္ေျပာၿပီး ခ်န္နယ္လ္ ျပန္ေျပာင္းေပးတတ္သည္၊

အခုလို အေပၚယံမတူညီမႈေလးေတြက ဘာမွမဟုတ္ေပမယ့္ ႀကီးမားေသာအံမဝင္မႈမ်ားကိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ႀကိဳးစားၿပီး ျဖည့္တင္းရသည္၊ အစစ,အရာရာ ကြဲျပားေသာ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဝင္ဆံ့ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ရေသာ က်ေနာ့္ အတြက္ အမွီလိုက္ညႇိႏႈိင္းရတာေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိသလို ႏုိင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ကို ခင္ပြန္းေတာ္ထားေသာ မအိမ္သူအတြက္လည္း က်ေနာ္ႏွင့္သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္အၾကား အသြင္မတူမႈေတြကို ျဖည့္ဆည္းေက်ာ္ျဖတ္ ခဲ့ရ သည္၊ မည္သို႔ဆုိေစ အဓိကမွာ သူႏွင့္က်ေနာ္သာလ်င္ျဖစ္ၿပီး ႏွစ္ဦးအၾကား နားလည္မႈႏွင့္ mutual respect ထားဖို႔သာ ႀကိဳးစားခဲ့သည္၊

သို႔ႏွင့္ က်ေနာ္တို႔ထံသို႔ သားကေလး ေရာက္လာေသာအခါ unity in diversity ဟုက်ေနာ္ေတြးမိသည္၊ က်ေနာ္ ကသားႏွင့္ ျမန္မာလိုေျပာသလို မအိမ္သူကလည္း ျပင္သစ္လို ေျပာသည္၊ က်ေနာ္ေကာ္ဖီေသာက္ဖို႔ျပင္ေသာ အခါ သားကေလးက ေဘးမွေန၍ “သားလည္း ႀကီးလာရင္ ေကာ္ဖီေသာက္မယ္”ဟုေျပာၿပီး တဖက္မွ သူ႔အေမ ေသာက္ေနသည့္ လက္ဖက္ရည္ႀကမ္းကိုၾကည့္ကာ “လက္ဖက္ရည္လည္း ေသာက္မယ္”ဟု လွမ္းေျပာတတ္ သည္၊ က်ေနာ္တို႔၏ အသြင္တူျခင္း ကြဲျပားျခင္းတို႔သည္ သားထံတြင္ေပါင္းစုလ်က္႐ွိသည္၊ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္တို႔ အၾကား သေဘာတူညီမႈတစ္ခု ႐ွိသည္၊ သားကေလးကို တစ္ဦးကဆံုးမရာတြင္ အကယ္၍အျခားတစ္ဦးက သေဘာကြဲလြဲပါက မည္သို႔မွ်ဝင္မေျပာဘဲ ကေလးေနာက္ကြယ္တြင္သာ ညႇိႏႈိင္းၾကရန္ျဖစ္သည္၊ သားကေလးကုိ လူမႈဘဝအေၾကာင္း သင္ၾကားေပးသည့္အခါ က်ေနာ္တို႔ အေကာင္းဆံုးဟု ယူဆေ႐ြးခ်ယ္ထားသည့္ အရာတစ္ခု တည္းကိုသာ သင္ၾကားေပးလိုပါသည္၊ သူ႔အေဖႏွင့္အေမသည္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အသြင္မတူေသာ္လည္း သူ႔အ ေပၚထားသည့္ ၄င္းတို႔၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ မတူကြဲျပားျခင္း အလ်င္းမ႐ွိေၾကာင္း သားကို ခံစားလံုၿခံဳေစခ်င္ ပါသည္။

ညီလင္းသစ္
၃ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၀

(မယုဝရီတက္ဂ္ထားတဲ့ ပို႔စ္ျဖစ္ပါတယ္၊ က်ေနာ္ကသာ အခုမွ ေရးျဖစ္ေပမယ့္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဒီအေၾကာင္းကို ေရးၿပီးတာ ၾကာေနပါၿပီ၊ ဆိုေတာ့...ဘယ္သူ႔မွ အထူးအေထြထပ္ၿပီး မတက္ဂ္ေတာ့ပါဘူး)

မိခင္မ်ားေန႔ ၂၀၁၀

ခ်စ္ေသာေမေမ,

က်ေနာ္ငိုတဲ့အခါ၊ ေမေမက ႏွစ္သိမ့္တယ္
က်ေနာ္ရီတဲ့အခါ၊ ေမေမပါ လိုက္ရီတယ္
က်ေနာ္နာက်င္ရင္၊ ေမေမက အနားမွာ အၿမဲ႐ွိတယ္
က်ေနာ့္ရဲ႕ေသာကေတြနဲ႔ ဝမ္းနည္းျခင္းေတြဟာ လြင့္ပါးသြားခဲ့ၿပီ
ေမေမ႐ွိေနရင္ က်ေနာ္ေပ်ာ္တယ္

က်ေနာ္ရဲ႕ ခ်စ္ရပါေသာ...ေမေမ။

ဒီကဗ်ာေလးက ဒီေန႔က်ေရာက္တဲ့ အေမမ်ားေန႔မွာ သားကေလးက သူ႔အေမကို ေပးတဲ့ကဗ်ာေလးပါ၊ ဒီလိုေျပာလိုက္လို႔ ကေလးက ကဗ်ာေတြဘာေတြ ေရးေနၿပီလို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႔ဦး၊ သူ႔အသက္က အခုမွ ၂ ႏွစ္ခြဲပဲ ႐ွိေသးတာပါ၊ ဒါေပမယ့္ သူတက္ေနတဲ့ ေန႔ကေလးထိန္း ေက်ာင္းက ဆရာမေတြက ေက်ာင္းမွာ႐ွိတဲ့ ကေလးေတြအားလံုး သူတို႔ရဲ႕ အေမေတြကို ေပးဖို႔ လက္ေဆာင္ေလးေတြ ကဗ်ာေလးေတြ ၿပင္ဆင္ေပးပါတယ္၊

ၿပီးခဲ့တဲ့ တနလၤာေန႔ေလာက္ ကတည္းက အမွတ္တရ လက္ေဆာင္ေလးေတြကို ဆရာမေတြနဲ႔ ကေလးေတြ အတူတကြ ျပင္ဆင္ေနခဲ့ ၾကတယ္၊ ၾကာသပေတးေန႔ ညေနေက်ာင္းသြားႀကိဳေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို ေပးလိုက္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ မိခင္မ်ားေန႔ က်ေရာက္တဲ့ ဒီေန႔ တနဂၤေႏြက်မွ ဖြင့္ပါတဲ့...၊ ဒါနဲ႔ ဒီေန႔မနက္မွာ လက္ေဆာင္ထုပ္ကေလးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ပထမဦးဆံုး ေစာေစာက ကဗ်ာေလး ထြက္လာတယ္၊ ၿပီးေတာ့မွ သူ႔အေမအတြက္ သားကေလးရဲ႕ လက္ေဆာင္...၊

ေန႔ကေလးထိန္းေက်ာင္းက ကေလးေတြအားလံုးကို ဆရာမေတြက ခြက္အျဖဴေရာင္ တစ္ေယာက္တစ္ခြက္စီ ေပးတယ္၊ ၿပီးေတာ့မွ သူတို႔ေလးေတြကို ခဲတံအေရာင္စံုခ်ေပးၿပီး အဲဒီခြက္ေပၚမွာ ႀကိဳက္တာဆြဲခိုင္းတယ္၊ ေရးခ်င္ရာေရး... ျခစ္ခ်င္ရာျခစ္၊ အဲဒီခြက္ကေလး ေတြကို ဆရာမေတြက ျပန္သိမ္းၿပီး ေဆးေရာင္ေတြစြဲသြားေအာင္ မီးဖုတ္တယ္၊ ၿပီးမွ..ကဗ်ာေလးတစ္ပိုဒ္နဲ႔ လက္ေဆာင္ထုပ္ကေလးကို မိဘေတြကို ေပးလိုက္တာပါ၊ ဒီမွာ႐ွိတဲ့ ေန႔ကေလးထိန္းေက်ာင္း အမ်ားစုက မိခင္မ်ားေန႔မွာ အခုလို ကေလးေတြကိုယ္တုိင္ ပါဝင္ထားတဲ့ လက္ေဆာင္ကေလးေတြကို အေမေတြကို ေပးေလ့႐ွိပါတယ္၊ ေန႔ကေလးထိန္းေက်ာင္း ပထမဦးဆံုးႏွစ္မွာ သားကေလး ကိုယ္စား ေက်ာင္းကလုပ္ေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ေလးက သူ႔ရဲ႕ေျခရာကေလး...၊ အဲဒီတုန္းက သားက အလြန္ဆံုး႐ွိလွ ၉ လသားေပါ့၊ သူတို႔က အသင့္လုပ္ထားတဲ့ ပလာစတာပံုစံခြက္ထဲမွာ သားရဲ႕ ေျခေထာက္ကေလးကို ႏွစ္လိုက္တယ္၊ အဲဒီ ပလာစတာ ေျခာက္သြားေတာ့မွ ေအာက္နားမွာ ေမေမ့ကိုခ်စ္တယ္ လို႔ စာေၾကာင္းေလးနဲ႔ သားရဲ႕နာမည္ကို ေရးလိုက္တယ္၊ ဒါေလးပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုလက္ေဆာင္ ကေလးေတြက အေမေတြ အတြက္ေတာ့ တကယ့္ကို အမွတ္တရနဲ႔ သိမ္းထားခ်င္စရာ လက္ေဆာင္ကေလးေတြျဖစ္သြားတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဒီလို စီစဥ္ေဆာင္႐ြက္ေပးတဲ့ ေန႔ကေလးထိန္းေက်ာင္းေတြ အတြက္လည္း နာမည္ရစရာ ျဖစ္လာတာေပါ့ေလ၊

ဒါကေတာ့ လက္ေဆာင္ထုပ္ထဲက မူလ ျပင္သစ္ကဗ်ာေလးပါ...၊

Chère Maman,

Si je pleure, tu me consoles
Si je ris, tu ris avec moi
Si j'ai mal, tu es près de moi
Mes peines, mes chagrins s'envolent
Je suis HEUREUX auprès de toi
Maman...je t'aime très fort.

ဒါကေတာ့ အဲဒီကဗ်ာေလးနဲ႔ အတူ သူကိုယ္တိုင္ဆြဲထားတဲ့ ခြက္ကေလးပါပဲ...၊

ဒါဘာပံုလဲလို႔ သူ႔ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ေလွတစ္စင္းနဲ႔ ငါးေတြပံု လို႔ျပန္ေျဖတယ္၊ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္လည္း ခြက္ကိုလွည့္ပတ္ၿပီး သူေျပာတဲ့ေလွနဲ႔ ငါးေတြကို လိုက္႐ွာၾကည့္တယ္၊ အၾကာႀကီးပါပဲ၊ ေလွနဲ႔ဆင္ဆင္တူတာေရာ ငါးနဲ႔ဆင္ဆင္တူတာေရာ ဘာဆိုဘာမွ မေတြ႔မိပါဘူး၊ အင္း... သားကေလးက ဒီအ႐ြယ္နဲ႔ abstract ေတြေတာင္ ဆြဲတတ္ေနၿပီပဲ လို႔ေတြးလိုက္ေတာ့တယ္။ ။ :D

ညီလင္းသစ္
၉ ေမ၊ ၂၀၁၀