အိတ္ေမွာက္သြန္ပစ္ ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ (တဂ္ပို႔စ္)

အစ္မသက္ေဝ တဂ္ထားတဲ့ ပို႔စ္ေလးပါ၊ အမွန္ေတာ့ ဒီပို႔စ္က အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ ပိုၿပီးေတာ့ သက္ဆိုင္တဲ့ ပို႔စ္လို႔ေျပာရမယ္၊ ဟုတ္တယ္ေလ..၊ သြားေလရာ ယူသြားေနက် အိတ္ထဲမွာပါတဲ့ အရာေတြအေၾကာင္း ေျပာရမွာဆိုေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္ ေရးကြက္ေကာင္းတဲ့၊ ေရးလို႔ လက္သြက္ေစတဲ့ ပို႔စ္ေပါ့၊ ကုန္ၾကမ္းေတြက အိတ္ထဲမွာကို တနင့္တပိုးနဲ႔ ႐ွိေနတာ မဟုတ္လား၊ း) တကယ္တမ္းမွာလည္း ေရးလာၾကသူ အမ်ားစုက အစ္မေတြ၊ ညီမငယ္ေတြ ပါပဲ...၊ ဒါေပမယ့္ အစ္မသက္ေဝက ညီမငယ္ေတြ ေရးေပးပါလို႔ မေျပာဘဲ စာေရးေဖာ္ေတြ အားလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေရးေပးဖို႔ တဂ္ပါတယ္ဆိုေတာ့ ေယာက္်ား၊ မိန္းမ ရင္ေပါင္တန္းေနၾကတဲ့ ၂၁ ရာစုမွာ ေနထိုင္သူပီပီ က်ေနာ္လည္း ဒီတစ္ပြဲမွာ ဝင္ႏႊဲဖို႔ ျဖစ္လာေတာ့တာ ပါပဲဗ်ာ...၊

ေျပာရရင္ ေရးဖို႔သာ စိတ္က႐ွိတာ..၊ ေရးစရာကုန္ၾကမ္းက ေလာက္ေလာက္လားလားကို ႐ွိတာမဟုတ္ဘူး၊ မ႐ွိဆို အျပင္သြားရင္ လြယ္ေနက်၊ သယ္ေနက် အိတ္ရယ္လို႔မွ မ႐ွိတာကိုး...၊ ဟိုးအရင္ ေက်ာင္းတက္တုန္းကေတာ့ တျခားေက်ာင္းသားေတြလိုပဲ ေက်ာပိုးအိတ္နဲ႔၊ စာအုပ္ေတြ၊ ကြန္ပါဗူးေတြနဲ႔ေပါ့..၊ အခုေတာ့ ေက်ာင္းသားလည္း မဟုတ္ေတာ့သလို အလုပ္ကလည္း ထမင္းဗူးတို႔၊ ပစၥည္းကိရိယာတို႔ သယ္သြားရတဲ့ အလုပ္မ်ိဳးမဟုတ္ျပန္ဘူး၊ ဆိုေတာ့ အလုပ္သြား၊ အလုပ္ျပန္မွာ ေက်ာေပၚမွာ၊ ပုခံုးေပၚမွာ ဘာအိတ္မွ မလြယ္ျဖစ္ပါဘူး၊ အခုေနာက္ပိုင္း အျပင္သြားလို႔ အိတ္တစ္လံုး လြယ္ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ဘာအိတ္လဲလို႔ ေဗဒင္မေမးနဲ႔၊ ဆန္ကုန္တယ္..၊ အဲဒီအိတ္ဟာ ကင္မရာအိတ္ပဲ၊ ျဖစ္ေနပံုမ်ားေတာ့ အဲဒီလို...၊

ဒီလိုလူက ဒီတဂ္ပို႔စ္ကို ေရးမယ္ဆိုေတာ့ ကိုရင့္ႏွယ္.. ဝ,မ႐ွိဘဲ ဝိလုပ္ခ်င္ျပန္ေကာ လို႔ေတာ့ မေတြးေလနဲ႔ဗ်ိဳ႕၊ သယ္စရာ၊ ပိုးစရာအိတ္မ႐ွိေပမယ့္ ဆင္လည္းဆင့္အထြာ၊ ဆိတ္လည္းဆိတ္အထြာမို႔ အိတ္ကပ္ေတြထဲမွာ ထည့္ထားတဲ့ ပစၥည္းေလးေတြေတာ့လည္း ႐ွိျပန္တယ္၊ အခု အဲဒါေလးေတြအေၾကာင္း ေျပာရေသးတာပ ...၊

(၁) ပိုက္ဆံအိတ္ (အေ႐ွ႕ ညာဖက္ေဘာင္းဘီအိတ္)

ဒီပိုက္ဆံအိတ္က ဒီႏိုင္ငံေရာက္ၿပီးမွ ကိုင္တဲ့အထဲမွာ ဒုတိယေျမာက္ အိတ္ပါ၊ သူ႔အရင္ သားေရပိုက္ဆံအိတ္ေလးက မႏၲေလးက ဝယ္လာတာ..၊ မႏၲေလးမွာ ဘုရားကပ္တဲ့ ေ႐ႊဆိုင္းေတြလုပ္တဲ့ မ်က္ပါးရပ္ဆိုတာ ႐ွိပါေရာလား၊ ဧည့္သည္ေတြကို ေ႐ႊဆိုင္းဘယ္လို လုပ္တယ္ဆိုတာ လိုက္ျပရင္း အဲဒီမ်က္ပါးရပ္ကို ေရာက္ေနက်..၊ တစ္ရက္မွာေတာ့ က်ေနာ္ျပေနက် အိမ္နဲ႔ ဓါးလြယ္ခုတ္ေလာက္မွာ ထူးထူးဆန္းဆန္း သားေရဂ်ာကင္၊ သားေရအိတ္၊ သားေရခါးပတ္ စတာေတြ အစအဆံုး ကိုယ္တိုင္ခ်ဳပ္ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ ဖြင့္လာတာ ေတြ႔တယ္၊ မႏၲေလးဆိုတာက သူ႔အရပ္နဲ႔ သူ႔လက္မႈပညာနဲ႔ လုပ္စားၾကတဲ့ ၿမိဳ႕ဆိုေတာ့ ေ႐ႊဆိုင္းလုပ္ငန္းေတြ အလယ္မွာ အဲဒီသားေရပစၥည္းဆိုင္က ထူးျခားေနတာေပါ့၊ တစ္ရက္မွာ စကားေလးဘာေလး သြားေျပာရင္းနဲ႔ အဲဒီဆိုင္ကေန ဆိတ္သားေရနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္ေလး တစ္အိတ္ ဝယ္လာျဖစ္တယ္၊ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ ဒီလိုပဲ ဝယ္လိုက္တာပါ၊ ေနာက္ပိုင္း ဒီႏိုင္ငံ ေရာက္လာေတာ့မွ အဲဒီအိတ္ေလးကို လက္ကမခ် တသသ ျဖစ္လာရေတာ့တာ..၊ ျမန္မာမင္း နန္းစိုက္ခဲ့တဲ့ ေနာက္ဆံုး ေနျပည္ေတာ္က (အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေနာက္ထပ္ ေနျပည္ေတာ္တစ္ခု ေပၚလာမယ္လို႔ မသိေသးဘူး) ဝယ္လာခဲ့တဲ့ အိတ္ကေလး ဆိုၿပီး...၊ မသိရင္ဘဲ သီေပါမင္းရဲ႕ ဘီဒိုလွည္း ပါေတာ္မူဖို႔ ေဂါဝိန္ဆိပ္ကို အဆင္းမွာ ဆိုင္ေ႐ွ႕က ျဖတ္တုန္း ခ်ဳပ္လုပ္ထားတဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္လိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔၊ ေနာက္ေတာ့ ေနာက္ဆံုးျမန္မာဘုရင္ရဲ႕ ေနျပည္ေတာ္က ဝယ္လာခဲ့တဲ့ အိတ္ကေလးလည္း တိုင္းတပါးမွာ ဇာတ္သိမ္းသြားရတယ္၊ အခု ဓါတ္ပံုထဲက အိတ္ကေတာ့ မႏၲေလးက ဝယ္လာတဲ့ အိတ္နဲ႔ အေရာင္၊ အနံ႔၊ အရသာ တစ္ေထရာတည္းတူ.. အဲ.. ေရာကုန္ၿပီ၊ တစ္ပံုစံထဲ အားလံုးတူလို႔ ဝယ္ထားတဲ့ အိတ္ပါ၊

အိတ္ထဲမွာေတာ့ ေငြစကၠဴအေသး ၂ ရြက္၊ အေႂကြတခ်ိဳ႕နဲ႔အတူ အေႂကြးဝယ္ကဒ္၊ ေငြထုတ္ကဒ္၊ ဆိုင္တစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ အသင္းဝင္ကဒ္၊ ေသြးအုပ္စုကဒ္၊ ကားပ်က္ရင္ လာဆြဲေပးမယ့္ ဝပ္ေ႐ွာ့ကကဒ္၊ က်န္းမာေရး အာမခံကဒ္၊ ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္၊ ဝန္ထမ္းမွတ္ပံုတင္၊ ပီဇာဝယ္ရင္ ၁၂ ခုေျမာက္တိုင္း ၁ ခု အလကားေပးတဲ့ ပီဇာဆိုင္ကဒ္ စတာေတြ ႐ွိပါတယ္၊ အဲဒါေတြထဲမွာ ပိုေနတယ္လို႔ ယူဆရတဲ့ အရာ ၃ ခုကို ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္၊ ဓါတ္ပံုထဲမွာ ျပထားတဲ့ ဟာေတြပါ၊ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂ ေဒၚလာတန္က ဘယ္သူ ေပးသြားမွန္း မမွတ္မိေတာ့ဘူး၊ “ေရာ့.. ၂ ေဒၚလာတန္က ေတြ႔ရခဲတယ္၊ ေဆာင္ထား..၊ လာဘ္ေကာင္းတယ္” လို႔ ေျပာသြားတာေတာ့ မွတ္မိတယ္၊ က်ေနာ္ အဲဒါေတြကို မယံုပါဘူး၊ ေနာက္ေတာ့ ျပန္ထုတ္လိုက္မယ္ေလ-လို႔ ထားရင္းကပဲ ႏွစ္ေတြက ၾကာလာခဲ့တာ၊ ေနာက္တစ္ခုက တကၠစီကို ဖုန္းနဲ႔ေခၚဖို႔ကဒ္၊ ဒါေပမယ့္ တကၠစီက စီးခဲသလို စီးရင္လည္း ဖုန္းနံပါတ္ထဲမွာ အသင့္ထည့္ထားၿပီးသား နံပါတ္ကိုပဲ တန္းၿပီးႏွိပ္ေလ့ ႐ွိေတာ့ ဒီကဒ္ကလည္း အပိုပါပဲ၊ ေနာက္ဆံုးတစ္ကဒ္ကေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေဖေဖာ္ဝါရီမွာ စကၤာပူ သြားတုန္းက ဝယ္ထားခဲ့တဲ့ M1 prepaid card..၊ သူ႔ရဲ႕ ဆင္းမ္ကဒ္က ဖုန္းထဲမွာ ထည့္ၿပီးသားျဖစ္လို႔ ဒီကဒ္ကို လႊင့္ပစ္မယ္ဆိုရင္ ပစ္လို႔ရပါၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ လိုလိုမယ္မယ္ ၾကည့္ခ်င္တာ႐ွိရင္ ၾကည့္ရေအာင္ဆိုၿပီး ထည့္ထားမိတာ အခုထိပဲ၊ ၿပီးေတာ့ ဒီကဒ္ေလး ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွာ ႐ွိေနတာက ခ်စ္ခင္ရသူေတြ႐ွိတဲ့ Little red dot ေလး ကိုယ္နဲ႔မကြာ တခ်ိန္လံုး ႐ွိေနသလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔....၊ း)

(၂) လက္ကိုင္ဖုန္း (အေ႐ွ႕ ဘယ္ဖက္ေဘာင္းဘီအိတ္)

ဖုန္းကို ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွာ ထားတာ မေကာင္းမွန္းသိေပမယ့္ တျခားဘယ္မွာထားရမွန္း မသိလို႔ ဒီလိုပဲ ဆက္ထားျဖစ္ေနတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ေတာင္လဲ ဆိုရင္ တခါတုန္းက ဂရိကမ္းေျခ တစ္ခုမွာ ေရထဲဝမ္းသာအားရ ဆင္းေဆာ့တယ္၊ ဟိုတယ္မွာကတည္းက ဝတ္လာတာက ေရကူးေဘာင္းဘီ ဆိုေတာ့ ဘာမွကို ေတြးမေနေတာ့တာ...၊ နာရီဝက္ေလာက္ေနမွ ̔ဟင္̕ ကနဲျဖစ္ၿပီး ႐ုတ္တရက္ သတိရတယ္၊ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက ဖုန္းကိုထုတ္ဖို႔ ေမ့သြားတယ္ ဆိုတာ..၊ ဘယ္ရေတာ့မလဲ၊ သြားၿပီေပါ့၊ အခု ဒီဖုန္းကိုေတာ့ ေရကူးတတ္လား၊ ပင္လယ္ေရထဲမွာ ကူးႏိုင္လားဆိုတာ မစမ္းၾကည့္ရေသးဘူး...၊ း)

(၃) ေသာ့တြဲ (အေနာက္ ညာဖက္ေဘာင္းဘီအိတ္)

တစ္ခုတည္းေသာ ေသာ့တြဲပါ..၊ ႐ွိသမွ်ေသာ့ေတြ အကုန္တြဲထားတယ္၊ ႐ံုးခန္းေသာ့၊ အိမ္ခန္းေသာ့၊ အိမ္ခန္းမင္းတုပ္ေသာ့၊ ေအာက္ထပ္ အိမ္တံခါးမႀကီးေသာ့၊ စာတိုက္ေသတၱာေသာ့၊ စက္ဘီးထားတဲ့ အခန္းေသာ့၊ တိုလီမုတ္စထားတဲ့ ေျမေအာက္ခန္းေသာ့၊ အားလံုးေပါင္း ၇ ေခ်ာင္း...၊ မအိမ္သူက သူ႔လိုမ်ိဳး ႐ံုးခန္းေသာ့တစ္တြဲ၊ အိမ္ေသာ့ေတြတစ္တြဲ နဲ႔ စာတိုက္ေသာ့၊ စက္ဘီးခန္းေသာ့၊ ေျမေအာက္ခန္းေသာ့ တစ္တြဲ ထားပါလားလို႔ အႀကံေပးတယ္၊ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ လုပ္ၾကည့္တယ္၊ ဟိုအတြဲေမ့၊ ဒီအတြဲေမ့နဲ႔.. ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပတာနဲ႔ ေသာ့ေတြအားလံုးကို တေပါင္းတစည္းထဲ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ႐ွိပါေစဆိုၿပီး အတူျပန္ထားလိုက္တယ္၊ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ မအိမ္သူက စတီးလ္နဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ အဲဒီေဝလငါး ေသာ့ခ်ိတ္ေလး ဝယ္လာေပးတယ္၊ သူေပးတဲ့အႀကံ နားမေထာင္လို႔ မသိမသာ ပညာျပတာလားေတာ့ မသိဘူး၊ အဲဒီေန႔ကစၿပီး ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက ေသာ့တြဲႀကီးထုတ္ရင္ ေဝလငါး အၿမီးနဲ႔ ေဘာင္းဘီနဲ႔ ၿငိရင္ၿငိ၊ မၿငိရင္ ေဟာဟို ကလန္ကလားနဲ႔ ေျမေအာက္ခန္းေသာ့တံႀကီးနဲ႔ ၿငိေနတတ္ပါ ေလေရာ...၊

(၄) လက္ကိုင္ဖုန္းနားၾကပ္ (အေနာက္ ဘယ္ဖက္ေဘာင္းဘီအိတ္)

႐ံုးအသြား ဆယ္မိနစ္၊ ႐ံုးအျပန္ ဆယ္မိနစ္ လမ္းေလွ်ာက္သြားခ်ိန္မွာ သီခ်င္းနားေထာင္ဖို႔...၊ တခါတေလလည္း ဓါတ္ခြဲခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း အလုပ္,လုပ္ရင္း နားေထာင္ျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒီလို နားမေထာင္ျဖစ္ရင္ေတာ့ အသာေလးေခြၿပီး ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ ထည့္ထားလိုက္တယ္...၊

အင္း... ေရးခ်င္လို႔သာ ေရးလိုက္ေပမယ့္ က်ေနာ့္မွာက သူမ်ားေတြလို ၃ ကီလိုခြဲေလာက္ ေလးတဲ့အိတ္ မ႐ွိတဲ့အျပင္ ခ်ျပစရာ ဆိုတာကလည္း SD card မ႐ွိ၊ thumb drive မ႐ွိ၊ လံုးေျခထားတဲ့ တစ္႐ွဴးမ႐ွိ၊ ထီးမ႐ွိ၊ ဘီးမ႐ွိနဲ႔...၊ း) ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဟိုးအရင္ ဘေလာ့ဂ္ေတြ စည္ကားစဥ္တခ်ိန္က အလားတူတဂ္ပို႔စ္တစ္ခုမွာ ေယာက္်ားေလးေတြကလည္း ကိုယ့္ပိုက္ဆံအိတ္ ကိုယ္ဖြင့္ျပၾကရင္း အျပန္အလွန္ ေရးၾကတာကို ေအာက္ေမ့ခ်င္စရာပါ၊ အခုလို ေျခာက္ကပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး တဂ္ပို႔စ္ေလးနဲ႔ ေရးေဖာ္ေရးဖက္ေတြ လႈပ္႐ွားအသက္ဝင္လာတာ ေတြ႔ရလို႔ က်ေနာ္ကလည္း ဝမ္းသာအားရနဲ႔ ပူးေပါင္းအားျဖည့္ခ်င္မိ႐ံု သက္သက္ပါပဲ၊ က်ေနာ္ေရးတာ တစ္ရက္ေနာက္က်လို႔ ေခါင္းစဥ္ကိုေတာ့ နည္းနည္း ျပင္လုိက္ရပါတယ္၊ ေယာက္်ားမိန္းမ မခြဲျခားဘဲ ေရးေဖာ္ေတြ အားလံုးကို သတိတရ တဂ္တဲ့ အစ္မသက္ေဝကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...။

ညီလင္းသစ္
၂၈ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၃