02 December 2013

စိတ္၏ခ်ည္တိုင္ ႏိုင္ငံကေလးသို႔ (၅)


ကေလာေရာက္ၿပီး ေနာက္တစ္ရက္ေနေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္တဲ့ ထြန္းထြန္းနဲ႔ေမာ္တို႔ ဖြင့္ထားတဲ့ဆင္စခန္းကို သြားလည္ၾကတယ္၊ ကေလာဇာတိျဖစ္တဲ့ ထြန္းထြန္းက ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ေတာေတာင္ေရေျမကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသလို က်ေနာ္တို႔နဲ႔ tourism ေလာကထဲမွာမဆံုခင္ ကေလာမွာ trekking guide လည္း လုပ္ခဲ့ေသးတယ္၊ အခု သူတို႔ ဆင္စခန္းလုပ္ေနတာ ၃ ႏွစ္ထဲေတာင္ ေရာက္လာေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ကလည္း တစ္ခါမွ မေရာက္ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနခဲ့တယ္၊ ဒီတစ္ေခါက္မွပဲ အဲဒီအတြက္ကို သီးသန္႔အခ်ိန္ေပးၿပီး သြားျဖစ္ပါေတာ့တယ္…၊


ထြန္းထြန္းတို႔ရဲ႕ ဆင္စခန္းက ကေလာကို တက္လာတဲ့လမ္းမွာ ႐ွိပါတယ္၊ ကေလာအတက္မွာ႐ွိတဲ့ နန္႔ပန္တစ္႐ြာႀကီးရဲ႕ အလြန္ မေကြဆိုတဲ့ ႐ြာကေလးနားက ေတာထဲမွာ ဖြင့္ထားတယ္၊ ကေလာၿမိဳ႕ထဲကေန ဆင္စခန္းကို ျပန္ဆင္းသြားေတာ့ လမ္းတေလွ်ာက္က ေရယား၊ ဝက္ျဖဴေရ စတဲ့႐ြာေလးေတြမွာ ၿခံထြက္အသီးအႏွံေတြကို အိမ္ဆိုင္ေလးေတြဖြင့္ၿပီး တပိုင္တႏိုင္ ေရာင္းေနၾကတယ္၊ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္တုန္းကအတိုင္း မေျပာင္းမလဲပါပဲ၊ ဖ႐ံုသီး၊ ပိန္းဥ၊ ကန္စြန္းဥ၊ ကြ်ဲေကာသီး၊ ေ႐ွာက္သီး၊ သေဘၤာသီး၊ ငွက္ေပ်ာသီး… အစံုပဲ ေတြ႔ရတယ္၊ ကေလာကေန စခန္းအထိ ၄၅ မိနစ္ေလာက္ ေမာင္းသြားရပါတယ္၊


ဆင္စခန္းရဲ႕ နာမည္က Green Hill Valley (Elephant Camp with Re-plantation) ျဖစ္ၿပီးေတာ့ မေကြသစ္ေတာႀကိဳးဝိုင္းရဲ႕ အစပ္မွာ တည္႐ွိပါတယ္၊ ကြ်န္း၊ ပ်ဥ္းကတိုး၊ အင္၊ ကညင္ စတဲ့အပင္ေတြ၊ ငွက္ေပ်ာ၊ သေဘၤာ၊ နာနတ္ စတဲ့ သီးပင္စားပင္ေတြ၊ ပန္းပင္ေတြရဲ႕ အလယ္မွာ ပံုစံခပ္႐ိုး႐ိုးနဲ႔ ဝါးအိမ္ေလးေဆာက္ထားတယ္၊ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့ ဧည့္သည္ေတြက ကေလာအထြက္နားကေန ၃ နာရီေလာက္ trekking ေလွ်ာက္ၿပီး စခန္းကိုလာၾကသလို တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ကားနဲ႔ပဲ တိုက္႐ိုက္လာၾကတယ္၊ စခန္းရဲ႕ အက်ယ္က ၄၆ ဧကေလာက္ေတာ့ ႐ွိပါတယ္၊


ဘယ္လိုပဲလာလာ စခန္းကိုေရာက္တဲ့အခါေတာ့ ေဟာဒီ ဝါးအိမ္ေလးထဲမွာပဲ ေန႔လယ္စာ စားၾကေလ့႐ွိတယ္၊ မ်က္စိတဆံုး ျမင္ေနရတဲ့ ႐ွမ္း႐ိုးမေတာင္တန္းေတြ၊ သစ္ေတာသစ္ပင္ စိမ္းစိမ္းေတြကို ေန႔လယ္စာစားရင္း ခံစားႏိုင္ပါတယ္၊ အလင္းေရာင္ ေကာင္းေကာင္း ရေအာင္ရယ္၊ ျမင္ကြင္း႐ွင္းေအာင္ရယ္ ရည္႐ြယ္ၿပီးေတာ့ အမိုးမပါတဲ့ ဝရန္တာပံုစံ ရင္ျပင္ေလးတစ္ခု ေဆာက္ထားတဲ့ ထြန္းထြန္းနဲ႔ေမာ္ရဲ႕ အိုင္ဒီယာကို က်ေနာ္သေဘာက်သြားတယ္၊ အဲဒီ ဝရန္တာေလးက ဝါး ပက္လက္ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ၿပီး ေကာ္ဖီပူပူေလး ေသာက္ရတဲ့ အရသာက မေမ့ႏိုင္စရာပါပဲ…၊


ဒီကိုလာၾကတဲ့ ဧည့္သည္ေတြအဖို႔ ေန႔လယ္စာ စားၿပီးတဲ့အခါ စခန္းအနီးပတ္ဝန္းက်င္မွာ လမ္းေလွ်ာက္တာ၊ ဆင္ေတြကို သြားၾကည့္ၿပီး အစာေကြ်းတာ၊ ဆင္ေတြကို စမ္းေခ်ာင္းေလးထဲမွာ ေရခ်ိဳးေပးတာ၊ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအတြက္ သစ္ပင္ေတြ စိုက္ပ်ိဳးတာ စတာေတြ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္၊ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း လင္မယားက တုိးဂိုက္လုပ္ခဲ့ၾကသူေတြပီပီ mass tourism ကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေ႐ွာင္ခ်င္ၾကသူေတြပါ၊ ကားႀကီးကားငယ္ေတြ မျပတ္ဝင္ထြက္သြားလာၿပီး ဧည့္သည္ေတြ တ႐ုန္း႐ုန္းနဲ႔ ျဖစ္ေနတာဟာ စခန္းတည္႐ွိရာ ဝန္းက်င္အတြက္ေရာ၊ စခန္းထဲက ဆင္ေတြအတြက္ပါ မေကာင္းပါဘူး၊ အဲဒီလို အေျခအေနေတြ ျဖစ္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ သဘာဝအတိုင္း ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ႐ွိေနတဲ့ အေနအထားေတြ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္မွာ ျဖစ္သလို ဆင္ေတြကလည္း ဆက္ကပ္ေတြထဲက ဆင္ေတြအတိုင္း လူေတြကို ျပစားဖို႔သက္သက္ပဲ ျဖစ္သြားေတာ့မွာ အေသအခ်ာပါ၊ ဒါ့ေၾကာင့္မို႔ သူတို႔စခန္းမွာ တစ္ေန႔ကို အလြန္ဆံုး ဧည့္သည္ ၂၀ ဝန္းက်င္ေလာက္ပဲ လက္ခံပါတယ္၊


အဲဒီေန႔က ခ်ာပါတီနဲ႔ ႀကံဳခဲ့တယ္…၊ း)


ဝါးအိမ္ကေလးကေန ၅ မိနစ္ေလာက္ ဆင္းသြားတဲ့အခါ တံတားေလးတစ္ခု ျဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ ဆင္္ေတြထားတဲ့ စခန္းကိုေရာက္ပါၿပီ၊ ဆင္ဦးစီးေတြက မိသားစုလိုက္ လာေနၾကတာျဖစ္လို႔ မိသားစုတစ္စုစီအတြက္ အိမ္ကေလးတစ္လံုးစီလည္း ႐ွိပါတယ္၊ ေယာက္်ားေတြက ဆင္ေတြနဲ႔ အလုပ္,လုပ္၊ မိန္းမေတြက အိမ္မႈကိစၥလုပ္ရင္း ၿခံထဲမွာ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ေတြစိုက္၊ ကေလးေတြကေတာ့ အနားက မေကြ႐ြာေလးမွာ ေက်ာင္းတက္ၾကတယ္၊ ထြန္းထြန္းနဲ႔ေမာ္က ဆင္ေတြေရာ၊ ဆင္ဦးစီးေတြရဲ႕ မိသားစုေတြကိုပါ အေတာ္ေလး ဂ႐ုစိုက္ပါတယ္၊


စခန္းမွာ ေလာေလာဆယ္ ဆင္ ၇ ေကာင္ ႐ွိပါတယ္၊ ညာဖက္အစြန္ဆံုး ဆင္ေပါက္ေလးကလြဲလို႔ က်န္တဲ့ ဆင္အားလံုးက ျမန္မာ့သစ္လုပ္ငန္းမွာ သစ္ဆြဲခဲ့ၾကတဲ့ ဆင္ေတြပါ၊ ဒီဆင္ေတြက အနာတရျဖစ္လို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ အသက္ႀကီးလာလို႔ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အၿငိမ္းစား အေပးခံထားရသူေတြ…၊ ဒီလိုဆင္ေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာက္ဖို႔ရယ္၊ ျဖစ္ႏိုင္သေလာက္ သူတို႔ သဘာဝအတိုင္း ေတာထဲမွာ ေနထိုင္ပါေစလို႔ရယ္ ရည္႐ြယ္ၿပီး ထြန္းထြန္းတို႔က ဒီစခန္းကို ဖြင့္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္၊ သဘာဝကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ သူတို႔လင္မယားရယ္၊ လုပ္သက္အေတြ႔အႀကံဳ အမ်ားႀကီး႐ွိတဲ့ ေမာ့္ဦးေလး ဆင္ဆရာဝန္ရယ္ ပူးေပါင္းမိၾကတဲ့အခါ Green Hill Valley ဆိုတဲ့ ဆင္စခန္းေလးတစ္ခု ေပၚေပါက္လာခဲ့ ေတာ့တယ္၊ ေမာ့္ဦးေလးက ျမန္မာျပည္မွာ ဆင္ေတြအတြက္ ေမထုန္မဲ့ သားစပ္ျခင္းကို ပထမဦးဆံုး စတင္ခဲ့သူလို႔လည္း သိရတယ္…၊


က်ေနာ္တို႔ ေရာက္သြားေတာ့ ဆင္ေတြက ဆင္ဦးစီးေတြနဲ႔အတူ တန္းစီၿပီး ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္၊ သစ္ဆြဲဆင္ေတြ ျဖစ္လို႔ လူနဲ႔ ယဥ္ပါးပါတယ္၊ ႀကိဳက္သလို ကိုင္တြယ္၊ ပြတ္သပ္ၾကည့္လို႔ ရတယ္၊ ခဏၾကာေတာ့ ဆင္ေတြကို ငွက္ေပ်ာသီးေကြ်းဖို႔ လုပ္တယ္၊ ဆင္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးေတြနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ေတာ့ ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီးတစ္လံုး ေကြ်းရတာ သူတို႔ကို သက္သက္လာေနာက္ေနသလိုေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီလို႔ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ အားတံု႔အားနာနဲ႔ ေတြးေနမိတယ္၊ ပံုရဲ႕ ေ႐ွ႕ဆံုးမွာ ျမင္ရတဲ့ ဆင္ေပါက္ေလးက ဖိုးခ်စ္လို႔ ေခၚပါတယ္၊ အဲဒီေကာင္ေလးက သူ႔ေဘးက ဆင္ႀကီးေတြဖက္ကို အတင္းလုိက္ဖိၿပီး သူတစ္ေကာင္တည္း ငွက္ေပ်ာသီးအမ်ားဆံုးရေအာင္ ႏွာေမာင္း တျဖန္႔ျဖန္႔နဲ႔…၊ မိဘေတြ၊ ဦးေလး၊ အေဒၚေတြရဲ႕ မုန္႔ေတြကိုပါ အတင္းလိုက္လုစားတဲ့ လူသား ကေလးငယ္ေလး တစ္ေယာက္လိုပါပဲ…၊ အဲဒီ ဖိုးခ်စ္ေလးကို က်ေနာ္ ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္သြားတယ္…၊


က်ေနာ့္သားနဲ႔ ထြန္းထြန္းရဲ႕သားက ရက္ပိုင္းပဲ အသက္ကြာတဲ့ ႐ြယ္တူေတြပါ၊ က်ေနာ္က ဖိုးခ်စ္ကို ခ်စ္သလို သူတို႔ ၂ ေယာက္ကိုလည္း စခန္းက ဆင္ဦးစီးေတြက ဝိုင္းၿပီးခ်စ္ၾကတာနဲ႔ ဆင္ေပၚကို ေခၚတင္ၿပီး စီးေစတယ္၊ သားက ဆင္ရဲ႕ ေက်ာဗလာေပၚမွာ ထိုင္ၿပီး အေၾကာက္အလန္႔မ႐ွိ ေပ်ာ္ေနေလရဲ႕…၊


တကယ္ေတာ့ Green Hill Valley မွာ ဆင္ေတြကို စီးဖို႔ မတိုက္တြန္းၾကပါဘူး၊ တခ်ိဳ႕ ဆင္စခန္းေတြမွာ လုပ္ၾကသလို ကေလးလူႀကီး အားလံုးက ဆင္ေတြေပၚကို တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္တက္၊ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ စီးၾကတာမ်ိဳးကို ထြန္းထြန္းတို႔က မလုပ္ခ်င္ၾကဘူး၊ ဆင္ေတြက တျခား ျမင္းတို႔၊ ကုလားအုတ္တို႔လို လူေတြအခ်ိန္မေ႐ြး စီးႏိုင္တဲ့ သတၱဝါမ်ိဳးေတြ မဟုတ္ၾကပါဘူး၊ သဘာဝခ်င္း မတူတာကို လ်စ္လ်ဴ႐ွဳၿပီး အတင္းတက္စီးေနၾကမယ္ ဆိုရင္ ဒီဆင္ေတြရဲ႕ ဘဝက အေတာ္ေလး စိတ္ဆင္းရဲဖို႔ ေကာင္းေနေတာ့မွာ ေသခ်ာပါတယ္၊ အားေကာင္းေမာင္းသန္ အခ်ိန္တုန္းက သစ္ေတြဆြဲခဲ့ရတယ္၊ အခုက်ျပန္ေတာ့ လူေတြကို တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေက်ာေပၚတင္ရင္း တစ္ေနကုန္ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ ေလွ်ာက္ဖို႔ ခိုင္းေနဦးမယ္ ဆိုရင္ တကယ္ပဲ အၾကင္နာမဲ့ရာက်တဲ့ လုပ္ရပ္ပါပဲ…၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဆင္ေတြရဲ႕ ေက်ာေပၚကိုေတာင္ က,မတင္ဘဲ ဒီအတိုင္းထားတာပါ…၊


ဆင္ ၇ ေကာင္႐ွိရာမွာ ပံုထဲမွာျမင္ရတဲ့ စြယ္စံုႀကီးနဲ႔ ဆင္ေပါက္ေလး ဖိုးခ်စ္တို႔ ႏွစ္ေကာင္က အထီးျဖစ္ၿပီးေတာ့ က်န္တာေတြကေတာ့ အမေတြပါ၊ အံမယ္… သစ္ဆြဲဆင္ေတြဆိုၿပီး ေလွ်ာ့ေတာ့မတြက္နဲ႔၊ သူတို႔က အပ်ံစား နာမည္ေတြကိုယ္စီနဲ႔…၊ ၾကည့္ပါဦး…၊ ဆင္မေတြ နာမည္က ႐ွဳေလးခင္-တဲ့၊ ေဆြမိုးေမ-တဲ့၊ ယုမိုးယဥ္-တဲ့၊ ဝင္းမမ၊ ထြန္းမမ-တဲ့၊ စြယ္စံုဆင္ထီးႀကီးက်ေတာ့ ေသာင္းကန္ေဌး-တဲ့၊ အငယ္ဆံုး ဖိုးခ်စ္ေလးကိုေတာ့ ေမြးကတည္းက အားလံုးကခ်စ္ၾကလို႔ ဖိုးခ်စ္လို႔ ေခၚတာပါ-တဲ့၊ အသက္အားျဖင့္ေတာ့ အငယ္ဆံုး ၄ ႏွစ္ခြဲကေန အႀကီးဆံုး ၆၀ အတြင္း ႐ွိၾကတယ္…၊


ခဏေနေတာ့ ဆင္ေတြကိုေခၚၿပီး မလွမ္းမကမ္းက စမ္းေခ်ာင္းေလးမွာ ေရသြားခ်ိဳးေပးၾကတယ္၊ ဆင္စခန္းရဲ႕ တည္ေနရာက ႐ွမ္း႐ိုးမေတာင္တန္းေတြ ႐ွိတယ္ဆိုေပမယ့္ မီတာ ၄၀၀ အျမင့္ေလာက္ပဲ ႐ွိလို႔ ရာသီဥတု ပူပါတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ဆင္ေတြကလည္း ေရသြားခ်ိဳးရမယ္ဆိုရင္ အင္မတန္မွေပ်ာ္…၊ အလွည့္မက်ေသးလို႔ မခ်ိဳးရေသးတဲ့ ေကာင္ေတြကေတာ့ အပူသက္သာေအာင္ ေက်ာေပၚကို ေျမမႈန္႔ေတြ ႏွာေမာင္းနဲ႔ ပစ္,ပစ္တင္ၿပီး က်န္ခဲ့ေလရဲ႕၊ စမ္းေခ်ာင္းေလးက အနက္ဆံုးေနရာမွ ခါးသာသာေလာက္ပဲ ႐ွိၿပီးေတာ့ ေရကလည္း အေတာ္ေလး ၾကည္လင္ပါတယ္၊ ဆင္ေတြကို ေရထဲ လွဲမအိပ္ခိုင္းခင္ အပူ႐ွပ္မွာစိုးလို႔ အရင္ဆံုး ေရတိုက္ပါတယ္၊ လူအတိုင္းပဲ…၊ း)


ဆင္ေတြ ေရထဲ ေရာက္,ေရာက္ခ်င္း သားကလည္း ေရထဲလိုက္ဆင္းရင္း “ဒီေလာက္ႀကီးတဲ့ အေကာင္ေတြကို ဘယ္လိုမ်ား ေရခ်ိဳးေပးမွာလဲလို႔ စူးစမ္းတဲ့အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႔ စိတ္ဝင္တစား ၾကည့္ေနတယ္”၊ ဆင္ဦးစီးေတြက ေခ်ာင္းေရေတြကို လက္ခုပ္နဲ႔ခပ္ၿပီး ဆင္ကိုယ္ေပၚကို ပက္ျပလိုက္ေတာ့မွ သူ သေဘာက်သြားၿပီး မရပ္မနားကို ဆင့္သႀကၤန္ က်ေတာ့တာပဲ၊ ဒီဆရာေလးက နဂိုကတည္းကမွ အဲဒီလို ေရလိုက္ပက္ရတာ ဝါသနာက ခပ္ပါပါဆိုေတာ့ အခုလိုမ်ိဳး သူ့ဘယ္ေလာက္ပက္ပက္ ထြက္မေျပး၊ ျပန္မေျပာတဲ့ ဆင္နဲ႔လည္း က်ေရာ… ဘာေျပာေကာင္းမလဲ…၊ ေရပက္လိုက္၊ အုန္းဆံဖတ္နဲ႔ တိုက္ေပးလိုက္နဲ႔…၊ တစ္ခါ ထြန္းထြန္းရဲ႕ သားကလည္း သူနဲ႔ ဝါသနာတူ၊ စ႐ိုက္တူဆိုေတာ့ ျပန္ဖို႔ကို မနည္းေျပာယူ ရတယ္…၊


စမ္းေခ်ာင္းေလးကေန စခန္းကိို အျပန္မွာေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔သားက ေ႐ွ႕ဆံုးကေန စြယ္စံု ေသာင္းကန္ေဌးကို စီး၊ ထြန္းထြန္းရဲ႕သားနဲ႔ သူ႔ဦးေလးက တျခားဆင္တစ္ေကာင္ကို စီးၿပီး ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္…၊ မူလက ဆင္စီးဖုိ႔ က်ေနာ္ မရည္႐ြယ္ပါဘူး၊ “အသက္ႀကီးလွ်င္ ဆင္စီးပါ” ဆိုတဲ့ ေၾကာ္ျငာစာသားကို သတိရေနတာလည္း ပါမွာေပါ့၊ း) ဒါေပမယ့္ ထြန္းထြန္းကိုယ္တိုင္က အတင္းတိုက္တြန္းေနတာနဲ႔ သားနဲ႔အတူ စီးျဖစ္သြားတာ…၊ စမ္းေခ်ာင္းေလးအတိုင္း ေက်ာက္တံုးေတြေပၚက ျဖတ္လာေတာ့ ဆင္ဦးစီးေလးက ေျပာ႐ွာတယ္၊ “အစ္ကို.. ဘာမွ မစိုးရိမ္နဲ႔၊ ဆင္ေတြက သူတို႔လဲက်မွာ၊ အသားနာမွာ အင္မတန္သိတဲ့ အေကာင္ေတြ၊ မေသခ်ာရင္ သူတို႔ဘယ္ေတာ့မွ ေ႐ွ႕မတိုးဘူး”တဲ့…၊ ေသာင္းကန္ေဌးက အင္းစိန္၊ မင္းဓမၼကုန္းက နာမည္အ႐ွည္ႀကီး႐ွိတဲ့ ေကာင္ေတြနဲ႔ အသားအေရခ်င္း မတူေပမယ့္လို႔ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမေတာ့ ဟိုးေ႐ွးတုန္းက ဆင္စီးၿပီး ျပည္ေတာ္ဝင္ခန္းဆိုတာ ဒါမ်ိဳးမ်ားလား-လို႔ ႐ႊတ္ေနာက္ေနာက္ ေတြးေနမိတယ္…၊


ဆင္ေတြကို ညေနပိုင္းေလာက္မွာ ေတာထဲကို လႊတ္ပါတယ္၊ ဆင္ဦးစီး တစ္ေယာက္ခ်င္းစီက ဆင္ေတြကို တစ္ေနရာစီ ေမာင္းသြားၿပီးေတာ့ လႊတ္လိုက္တယ္၊ မနက္က်ေတာ့ မွတ္ထားခဲ့တဲ့ လမ္းအတိုင္း ျပန္သြားၿပီး ဆင္ေကာက္ထြက္ၾက ရတယ္၊ ဆင္သြားလမ္းျဖစ္ ဆိုတဲ့အတိုင္း သူတို႔ျဖတ္သြားခဲ့တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို အထင္အ႐ွားျမင္ရတာေၾကာင့္ ဆင္ေပ်ာက္ေနမွာ မပူရပါဘူး ဆိုေပမယ့္ အနည္းဆံုးေတာ့ တစ္နာရီေလာက္ ေလွ်ာက္သြားရတယ္လို႔ ဆိုတယ္၊ တခါတေလလည္း ေတာင္ေတြေပၚကို တက္ခ်င္တက္သြားၾကျပန္တယ္၊ ဆင္ေတြက တစ္ညလံုးမွာ အပင္ေတြခ်ိဳး၊ စားေသာက္ရင္း တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕နဲ႔ သြားေနၾကတာ…၊ သူတို႔ အစားအမ်ားဆံုးကေတာ့ ဝါးပင္ေတြပါ၊ ေမာ့္ဦးေလး ဆင္ဆရာဝန္က သူ႔ရဲ႕ လုပ္သက္မွာ အင္မတန္ ပါးနပ္တဲ့ ဆင္ေတြႀကံဳဖူးတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပတယ္၊ အဲဒီ ပါးနပ္တဲ့ ေကာင္ေတြက တစ္ညလံုးသစ္ပင္ေတြ စားေနရင္းနဲ႔ သစ္႐ြက္ေတြကို သူတို႔လည္ပင္းက သစ္သားခေလာက္ထဲ သြတ္သိပ္ၿပီး ထိုးထည့္ၾကတယ္၊ ဒီခေလာက္သံၾကားရင္ လူေတြက သူတို႔ကို အေဝးႀကီးကတည္းက သိေနတာဆိုေတာ့ အသံမၾကားေအာင္ လုပ္တာပါ၊ တခ်ိဳ႕ေကာင္ေတြက်ေတာ့ သစ္သားခေလာက္ဆိုတာ လည္ပင္းမွာ ဆြဲထားရင္ ဟိုဖက္ဒီဖက္ လႈပ္ရမ္းၿပီး အသံျမည္တာကို သေဘာေပါက္ၾကတယ္၊ ဒီေတာ့ အဲဒီလို မလႈပ္ရမ္းႏိုင္ေအာင္ ႏွာေမာင္းနဲ႔ဆြဲယူၿပီး ကုပ္ေပၚမွာ အသာေလး တင္ထားၾကတယ္-တဲ့…၊


ဆင္စခန္းမွာ ဆင္ေတြအျပင္ တျခားအေကာင္ေတြလည္း ေတြ႔ခဲ့ရတယ္၊ ဆင္နဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ေတာ့ ေသးေသးေလးပါ၊ ဒါေပမယ့္ ေျမျပန္႔မွာ ျမင္ေနက် မဟုတ္တဲ့ ပင့္ကူေတြျဖစ္လို႔ တခ်ိဳ႕ကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္လာ ျဖစ္ပါတယ္…၊


ဒီေကာင္ေတြက ရန္ကုန္မွာ က်ေနာ္တို႔ ျမင္ေနက် ပင့္ကူေတြထက္ အမ်ားႀကီး ပိုႀကီးသလို အေရာင္ေတြကလည္း အခုလို ဆန္းဆန္းျပားျပားေတြနဲ႔…၊ သတၱေဗဒနဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးခဲ့တဲ့ က်ေနာ္က ဒီပင့္ကူေတြကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္႐ံုကလြဲၿပီး နာမည္၊ မ်ိဳးစိတ္၊ မ်ိဳးရင္း ဘာမွ မခြဲျခားႏိုင္ခဲ့ပါဘူး…၊ (နအဖေခတ္ ပညာေရးအေၾကာင္းေတာ့ ခရီးသြားပို႔စ္မွာ ထည့္မေရးေတာ့ပါဘူးေလ...ေနာ) း)


ခႏၶာကိုယ္တင္ အေရာင္စံုတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ပင့္ကူအိမ္ကိုလည္း အဲဒီလုိမ်ိဳး ဒီဇိုင္းအကြက္ေလးေတြနဲ႔ ရက္ၾကတာ သတိထားမိတယ္၊ အင္းေလးနဲ႔နီးလို႔ ရက္ကန္းအတတ္ေတြ ဓာတ္ကူးသြားတာမ်ားလား၊ း) ဒီပင့္ကူေတြအားလံုးက သစ္ပင္ေတြေပၚမွာ ေနပါတယ္၊ သြားတုန္းလာတုန္းမွာ ဒီလိုေကာင္မ်ိဳးတစ္ေကာင္ ေခါင္းေပၚကို ျပဳတ္က်လာလို႔ကေတာ့… လို႔က်ေနာ္ ႐ုတ္တရက္ေတြးမိလိုက္ေတာ့ ႐ိုက္လက္စ ဓာတ္ပံုကို အျမန္ဆံုး အဆံုးသတ္ခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္လာခဲ့တယ္…၊ း)


စိုက္ပ်ိဳးဖို႔အသင့္ ကြ်န္းပင္ေပါက္ကေလးေတြ…၊ Green Hill Valley ရဲ႕ နာမည္အျပည့္အစံုက Elephant Camp and Re-plantation ဆိုတဲ့အတိုင္း လာလည္တဲ့ ဧည့္သည္ေတြကို သစ္ပင္စိုက္သြားဖို႔ ထြန္းထြန္းတို႔က တိုက္တြန္းေလ့႐ွိပါတယ္၊ မေကြသစ္ေတာႀကိဳးဝိုင္းမွာ အရင္တုန္းက စည္းကမ္းမဲ့သစ္ခုတ္တာ၊ မီးေသြးဖုတ္တာေတြ ႐ွိခဲ့လို႔ သစ္ေတာေတြ ျပဳန္းပါတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ သူတို႔တတ္ႏိုင္တဲ့ဖက္ကေန စခန္းအနီးတဝိုက္ကို သစ္ပင္ေတြ ျပန္စုိက္တဲ့ အစီအစဥ္လုပ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္၊ အဓိက အားျဖင့္ေတာ့ ကြ်န္းနဲ႔ ခါေတာ္မီကို စိုက္ၾကတယ္…၊


က်ေနာ့္ရဲ႕ ဆင္ကေလးဖိုးခ်စ္…၊ တကယ္ေတာ့ ဖိုးခ်စ္က သနားစရာေကာင္းတဲ့ ဆင္ကေလးပါ၊ သူ႔ဇာတိက သပိတ္က်င္းဖက္က…၊ အဲဒီမွာ ျမန္မာ့သစ္လုပ္ငန္းကေန ဆင္႐ိုင္းဖမ္းပြဲလုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဖိုးခ်စ္က သူ႔အေမနဲ႔ ကြဲသြားၿပီးေတာ့ အဖမ္းခံလိုက္ရတယ္၊ သစ္ဆြဲစခန္းမွာ အေမမ႐ွိဘဲနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာရေတာ့ သူ႔ကိုေစာင့္ေ႐ွာက္မယ့္သူ မ႐ွိဘူး၊ ဒါ့အျပင္ တျခားျပႆနာေတြ၊ အက်ပ္အတည္းေတြ ၾကားမွာ ဖိုးခ်စ္အတြက္က ေနစရာ အဆင္မေျပလွဘူး၊ ေတာထဲကို ျပန္လႊတ္ရင္လည္း မသြားတတ္၊ မလာတတ္နဲ႔ သူ႔အတြက္ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ဒုကၡေတြ႔ဖို႔ မ်ားတယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ဖိုးခ်စ္ကေလးကို ေဟာဒီ ဆင္စခန္းကို ေခၚလာခဲ့ၾကေတာ့တာ…၊ ဒီမွာ႐ွိတဲ့ ဆင္မေတြထဲက ႏွစ္ေကာင္က ဖိုးခ်စ္ ေရာက္လာကတည္းက သူတို႔ရဲ႕ သားသမီးရင္းအလား ေစာင့္ေ႐ွာက္၊ အကာအကြယ္ ေပးၾကတယ္၊ ေန႔ပိုင္း စခန္းမွာ႐ွိခ်ိန္မွာ ဖိုးခ်စ္က သူ႔ဦးစီးနဲ႔ ေနေပမယ့္ ညေနဖက္ေတာထဲကို ျပန္လႊတ္ရင္ေတာ့ အဲဒီဆင္မႏွစ္ေကာင္ထဲက တစ္ေကာင္နဲ႔အတူ လႊတ္ေပးရတယ္၊ အဲဒီဆင္မႀကီးကပဲ ဖိုးခ်စ္ကို တစ္ညလံုးအကာအကြယ္ေပး၊ အစာ႐ွာေကြ်းနဲ႔ ေစာင့္ေ႐ွာက္ပါတယ္၊ အခုေတာ့ ဖိုးခ်စ္ေလးလည္း ၄ ႏွစ္ခြဲေက်ာ္လို႔ အေတာ္ေလး သန္မာလာတဲ့ ဆင္ေပါက္ကေလး ျဖစ္လာခဲ့ၿပီ…၊


ေကြ်းသမွ် ငွက္ေပ်ာသီးအကုန္ စားခ်င္ေနတဲ့ ဖိုးခ်စ္၊ သူ႔ကို ခ်စ္ခင္တဲ့ ဆင္မတစ္ေကာင္နဲ႔ စြယ္စံုႀကီး ေသာင္းကန္ေဌး…၊ သစ္ဆြဲဆင္ေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆင္အႀကီး ၂ ေကာင္ရဲ႕ တင္ပါးမွာ ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္ ထိုးထားတာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္၊ အကယ္၍ ဖိုးခ်စ္သာ သပိတ္က်င္း တစ္ေနရာက ေတာထဲမွာ ဆင္႐ိုင္းအုပ္နဲ႔အတူ ႐ွိေနခဲ့ဦးမယ္ဆိုရင္ သူ႔အေမနဲ႔အေဖေဘးမွာ အခုလိုပဲ ပြတ္သီးပြတ္သပ္လုပ္ရင္း လြတ္လပ္စြာေပ်ာ္ျမဴးေနလိမ့္မွာ အေသအခ်ာပါ…။ ။

(အပိုင္း ၆ မွာ ေရေလးမက်ေသးခင္ အင္းေလးကို အေျပးသြားလိုက္ၾကရ ေအာင္လားဗ်ာ…)


ညီလင္းသစ္
၂ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၁၃

31 comments:

Aunty Oo said...

ဗဟုသုတေတြမွ်ေဝေပးတာေက်းဇူးတင္စရာပါ။
ကိုထြန္းထြန္းနဲ.ေမာ္တို.လိုသနားႀကင္နာေမတၱာ
ထားတတ္တဲ့လူေတြကိုယ္ခ်င္းစာတရားထားတဲ့လူေတြ
ကိုေလးစားမိပါတယ္။
စာအေရအသားနဲ.ဓါတ္ပံုေတြႀကည္လင္ေကာင္းမြန္လွပါ
တယ္။သားသားကသိတ္ေပ်ာ္ေနမွာဘဲေနာ္။အင္းေလးကိုလဲ
လိုက္လည္ဖို.ေမွ်ာ္ေနပါတယ္။က်န္းမာေရးလဲဂ႐ုစိုက္ပါ။

Anonymous said...

စိတ္၀င္စားစရာ
သြားခ်င္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ေနေသာပုိ႕စ္ျဖစ္ပါတယ္

ညီ

San San Htun said...

အဲဒီလိုု ဆင္ေတြကိုု နီးနီးကပ္ကပ္ မၾကံ ူဖူးဘူးရယ္...သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းတဲ့ ကိုုထြန္းထြန္း၊ ေမာ္၊ ေမာ့္ဦးေလးတိုု ့ေတြအေၾကာင္း ဖတ္ရတာ ေလးစားစရာ..ၿမန္မာၿပည္ေရာက္ရင္ သြားၿဖစ္ေအာင္ သြားဦးမယ္..သားသားမေၿပာနဲ ့ ဖတ္ရတဲ့သူေတာင္ ေပ်ာ္သြားတယ္...ဓာတ္ပံုု၊ စာအေရးအသားက flawless & awesome post..အင္းေလးကိုု ကိုုညီနဲ ့အတူ လိုုက္လည္ဖိုု ့ ေစာင့္ေမွ်ာ္ပါေၾကာင္း

Thinzar said...

ပုံေတြစုံစုံလင္လင္နဲ့ ဆင္စခန္း အေတြ့အၾကုံမွ်ေဝေပးတာ ေက်းဇူးပါ။ ပင့္ကူသုံးေကာင္ပုံအရမ္းမိုက္တယ္။ အင္းေလးယက္ကန္းစင္ေတြနဲ့နီးလို့ ရက္ကန္းအတတ္ေတြ ဓါတ္ကူးသြားတာလား ဆိုတာကို သေဘာက်လို့မဆုံးဘူး :D Tourism က ရခဲ့တဲ့ အေတြ့အၾကုံေတြနဲ့ ဆင္စခန္းဖြင့္ထားတဲ့ ကိုညီလင္းသစ္သူငယ္ခ်င္းရဲ့ အိုင္ဒီယာကိုလည္း ေလးစားမိတယ္။ :)

Anonymous said...

I love this post so much.
I like your Burmese usages and writing style too.
Keep it up. =)

Anonymous said...

အဲဒီကို သြားခ်င္ရင္ ဘယ္လို ဆက္သြယ္ရမလဲဟင္

သက္ေဝ said...

သားေတာ္ေမာင္ ဆင္သႀကၤန္ က်တာကို သေဘာတက် ရယ္ေနမိတယ္... ဟီးဟီး
အင္းေလးကို လိုက္လည္မယ္... ျမန္ျမန္သြား... :D :D :D

Anonymous said...

ဆင္ေတြမျမင္ရတာၾကာျပီ။
အလြန္သေဘာက်မိပါတယ္။
သားသားနဲ ့အတူဆင္သၾကၤန္ႏႊဲလိုုက္ခ်င္တယ္။
အိုုင္အိုုရာ

Cameron said...

ဒီပို႔စ္မွာ အခ်စ္ဆံုးက ဆင္းကေလးဖိုးခ်စ္ရယ္ ကေလးႏွစ္ေယာက္ရယ္ပဲ...:)

Anonymous said...

ဒီ တစ္ခါ ပို႔စ္က စိတ္ကို ေတာ္ေတာ္တြန္းတိုက္လႈပ္ခတ္သြားတယ္..။
အကို ဟာ ခရီးသြားေဆာင္းပါးေရးတာ တကယ္ေကာင္းတဲ့ သူပါ....။
သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို ခ်စ္တဲ့ စိမ္းစိုေအးျမမႈကို ခ်စ္တဲ့ ညီမအတြက္ ဆင္စခန္းကို သေဘာတက်ၾကည့္ေနမိတယ္..။
ျပည္တြင္းက လူေတြ ေရာက္ဖို႔ေတာ့ သိပ္မလြယ္ဘူးထင္ပါ့..။ ဒါ က Foreigner ေတြအတြက္ပဲ ရည္ရြယ္ထားတာလား မသိဘူး..။ ေတာင္တန္းေတြ၀န္းရံထားတဲ့ ဒီ ဆင္စခန္းေလးကို ျမင္ရတာ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်မိတယ္...။ ကေလးေတြ ေပ်ာ္ေနတာ ျမင္ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ :))
အကို အင္းေလးကိုလည္း ေရာက္ခဲ့ေသးတယ္လား..။
ေနာက္ပို႔စ္လည္း စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းဦးမွာပဲ :))

ခ်စ္ခင္ေသာ
ညီမေလး

စူးနွယ်လေး said...

mass tourism ေ႐ွာင္တာ ႀကိဳက္ပါတယ္။ တရက္ကို လူ၂၀ ပဲ လက္ခံတယ္ဆိုေတာ့ ဒီတုိင္း လမ္းၾကံဳ ဝင္သြားလို႔မရဘူးလား။ ႀကိဳတင္ဘြတ္ကင္ လုပ္ရမွာလား။ ဘယ္ကိုလုပ္ရမွာလဲ။ အျမန္ေျဖေပးပါ ကိုညီလင္းေရ.. သြားခ်င္လို႔ :)

Anonymous said...

Wow wow wow ...လို. ပထမဆံုး ေအာ္ပါရေစ။
ဖတ္ေနက် စာ၊ ေတြ.ဖူးေနက် ျမင္ကြင္းေတြမဟုတ္တာနဲ.တင္ စာေတြျပီးသြားမွာေတာင္ စိုးတယ္။
ပံုေတြအကုန္လံုးကလဲ တပံုခ်င္းကိုစိတ္၀င္စားဖို.ေကာင္းတယ္။ ၄ပံုေျမာက္က စားပြဲရွည္ ျပင္ဆင္ထားပံုနဲ.၊ စားပြဲရဲ.အေရာင္ကိုအလြန္သေဘာက်မိပါတယ္။
ျပီးေတာ. ဆင္ေတြနဲ.နာမည္ထဲမွာ ရႈေလးခင္နဲ.ေသာင္းကန္ေဌးဆိုတဲ.နာမည္ကိုေတာ္ေတာ္သေဘာက်မိတယ္။ ေသာင္းကန္ေဌး ဆိုတဲ.နာမည္ကို ဘယ္လိုမ်ား စဥ္းစားျပီးမွည္.လဲမသိဘူးေနာ္။
ကိုညီလင္းသားေလး ေရေတြနဲ. ဆင္ကိုပက္ေနတဲ.ပံုကေတာ. တကယ္.ကိုေပ်ာ္စရာၾကီး။ ကေလးတိုင္းၾကိဳက္မယ္. ကိစ မ်ဳိးဘဲ။ က်မ သမီးသာဆိုလဲ အဲ.လုိေနရာမ်ဳိးမ်ားေရာက္လုိ.ကေတာ. ေရထဲကကိုတက္ေတာ.မယ္မထင္။
ခ်ပါတီ ကိုလဲ စိုက္ၾကည္.သြားပါတယ္ေနာ္။ ျပီးေတာ. ခ်ပါတီပံုေအာက္က တံတားေလးကလဲ ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလိုဘဲ။
ဆင္လည္ေတြအေၾကာင္းကလဲရီရတယ္ေနာ္။သူတို.ခေလာက္ထဲကို သစ္ရြက္ေတြထိုးသြင္းထားတယ္တဲ.။သူတို.လဲ ေခသူမဟုတ္ေတြဘဲ။
ကိုညီလင္းရဲ. သူငယ္ခ်င္းေမာင္ႏွံကိုလဲ တကယ္. ဘရာဗိုဘဲ။ ေသခ်ာျပန္ျပီးအရသာခံျပန္ဖတ္ဦးမယ္။ ေက်းဇူးပါ ကိုညီလင္း

Amber said...

Every post you wrote is very attractive to me and wish not to end so soon. We have to know and respect the group of people who loves nature, maintains the forest well and create wonderful place in the jungle. I really wanna visit to Green Hill Valley if have a chance. Photos are amazing. Thar Thar is so cute.

Anonymous said...

သားသားက အေတာ္ကို ထြားလာၿပီေနာ္။
ဆင္သၾကၤန္မွာ သူသိပ္ကို ေပ်ာ္ေနတာ ခ်စ္ဖို.ေကာင္းလိုက္တာ။
ဖိုးခ်စ္ကေလးကလဲ မ်က္နွာကိုက ၿပံဳးေနသလိုေလးပဲ။
ပင့္ကူၾကီးေတြက အေရာင္အေသြးစံုၿပီး လွလိုက္တာ။ ဒါေပမဲ့ ဒီေကာင္ေတြက အေတာ္အဆိပ္ၿပင္းမယ္ ထင္တယ္။

Anonymous said...

သိပ္ေကာင္းတဲ့ အက္ေဆးေလး
ခဏခဏ လာဖတ္လိုက္ ဓါတ္ပံုေတြ ျပန္ၾကည့္လိုက္ပါပဲ။
သြားခ်င္တဲ့စိတ္ကလဲ တဖြားဖြားပဲ။ ကေလာေကာ ေရယားျခံမွာေကာ ငယ္ငယ္က အေတာ္ၾကာေအာင္ေနဖူးခဲ့ေတာ့စိတ္ကူးထဲက ပံုေတြ ျပန္ေဖၚရင္း ဖတ္ရတာ သိပ္အရသာရွိပဲဗ်ာ။
အန္ေအ...

Shinlay said...

ေပ်ာ္စရာပဲ။ သြားခ်င္ပါတယ္။ တေန ့ေန ့ေတာ့

blackroze said...

ျမန္မာျပန္ရင္ေတာ့ သြားလည္ရမဲ့ေနရာတခု
တိုးျပီအကိုေ၇
ပစ္ပစ္လည္း ဖိုးခ်စ္ေလးကို
သေဘာက်သြားျပီ

Anonymous said...

လွလိုက္တဲ့ပင့္ကူေတြ ကိုက္ခံရရင္ Spider Man ျဖစ္သြားမလားဘဲ ဆင္ေပါက္အေသးေလး ဖိုးခ်စ္ကို ေတာ္ေတာ္သေဘာက်သြားျပီ ေနာက္တစ္ခါရံုးပိတ္ရင္ ကေလာသြားမယ္ :)
AA

Aunty Tint said...

ရပ္ေ၀းတိုင္းတစ္ပါးကေန ကိုယ့္ျပည္ကုိယ့္ရြာ အလည္လာတဲ့ ေမာင္ညီလင္းတစ္ေယာက္ ဗဟုသုတေတြ အမ်ားႀကီးကို စိတ္၏ခ်ည္တိုင္ အမွတ္စဥ္ေတြနဲ႔ ရိုက္ခ်က္လွလွေလးေတြတြဲဘက္ၿပီး စာဖတ္သူတို႔ကို အသိဥာဏ္ေတြပြင့္လင္းေစတာ ခ်ီးက်ဴးစရာပါ...
ပြင့္လင္းၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေမာင္ညီလင္းရဲ႕ ဇနီးနဲ႔သားေတာ္ေမာင္ကိုလည္း သတိတရ ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္လို႔ ...:)
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

ျမေသြးနီ said...

ကိုညီေရ...
ဖိုးက်ားဆင္စခန္းထက္ကို အမ်ားႀကီးသာတယ္...
ကိုထြန္းထြန္းတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံရဲ႕ စိတ္ကူးက
ေကာင္းလြန္းသလို၊ ေလးစားခ်င္စရာ..။ သားသားကို သဘာ၀ေလာကႀကီးနဲ႔ ထိေတြ႔ခြင့္ေပးလိုက္တာေပါ့ေနာ္။ သူသိပ္ေပ်ာ္ေနတာ အထင္အရွားပဲ။ ေနာက္ဆို ျမန္မာျပည္ အလည္သြားမယ္ဆို ကေလာပဲ သြားခ်င္ေနေတာ့မွာ ေသခ်ာတယ္...။ အင္းေလးကို ေရာက္ဖူးေပမယ့္ ကိုညီ့ေဆာင္းပါးနဲ႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္သြားဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနပါၿပီရွင္။ စကားမစပ္..မဒမ္ညီ့ကို သတိရေၾကာင္း ေမးပါေၾကာင္း ေျပာေပးပါေနာ္။

julynine said...

ဖတ္လို.အရမ္းေကာင္းပါတယ္ကိုင္တိုင္သြားရသလိဳပါဘဲဝါးကုလားထို္င္မွာေကာ္ဖီေလးတခြက္ေလာက္ေသာက္ခ်င္တာ ခင္တဲ့အိုခ်ိ

Anonymous said...

Fabulous!
I kept smiling reading this.
Thar Thar is so lucky to have a great father like you, ko nyi.
How old is he?
Why don't he write a post about this trip.
I would love to read that.
PP

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔၀ါးအိမ္ေလးေတြရယ္
လြမ္းစရာေကာင္းတဲ႔ျမင္ကြင္းေလးေတြၾကည္႔ျပီးခ်ာပါတီေလးပါသူံးေဆာင္ခဲ႔ပါတယ္ရွင္

Anonymous said...

Ko Nyi...What a lovely photo essay it is...

Please let me share on the Facebook.

Sint Si said...

I am catching up with all your posts. What a nice visit to Myanmar. Of course it is such a treat to read about Kalaw. It is my favorite town. I studied there for 3 years. I haven't been back since 95. I heard about the Green Hill Valley! Thank you for all the beautiful pictures and info. I have to add one more must visit place in MM. My sister and Ma Maw are closed friend. I hope she could arrange something for me in short notice. :-)

ညီလင္းသစ္ said...

အန္တီဦး...
အခုလိုလာလည္တဲ့ အတြက္ေရာ၊ ကြန္မန္႔အတြက္ပါ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ...၊

ညီ...
ဟုတ္... ေက်းဇူးဗ်၊ း)

ညီမစန္းထြန္း...
သူတို႔ကေတာ့ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ေနတာပါပဲဗ်ာ၊ အၿမဲတမ္းလာလည္လို႔လည္း ေက်းဇူးေနာ္...၊ း)

မသဥၨာ...
ဟုတ္တယ္ဗ်...၊ အဲဒီပင့္ကူေတြက အင္းေလးဖက္ကေန ကူးလာတာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာ၊ းD

Anonymous...
Thanks a lot for your appreciation. It encourages me to keep going. :)

Anonymous (2)...
ဒုတိယေျမာက္ ဓာတ္ပံုရဲ႕ေအာက္မွာ ေရးထားတဲ့ Green Hill Valley ဆိုတဲ့ နာမည္ကို ႏိွပ္လိုက္ရင္ သူတို႔ရဲ႕ ဝက္ဘ္ဆိုဒ္ ပြင့္လာပါလိမ့္မယ္၊ အဲဒီမွာ ဆက္သြယ္ဖို႔ အျပည့္အစံု ပါ,ပါတယ္ခင္ဗ်ာ...၊

အစ္မသက္ေဝ...
လိုက္ခဲ့..လိုက္ခဲ့..၊ ေလာေလာဆယ္ ေလွဆင္းတြန္းစရာ မလိုေသးဘူး..၊ းD

မအိုင္အိုရာ...
ဟုတ္.. က်ေနာ္လည္း ေန႔စဥ္ဘဝမွာ ဆင္ေတြကို မျမင္ရပါဘူးဗ်ာ...၊ း)

ညီမမိုး...
ဟမ္... ဒါပဲလား? ;)

ညီမသူသူ...
အဲဒီေနရာမွာ ဘယ္အရပ္မ်က္ႏွာပဲ လွည့္လွည့္ စိမ္းလန္းမႈကို ေတြ႔ရတာေတာ့ အမွန္ပဲဗ်၊ း) Foreigner သီးသန္႔ရယ္လို႔ေတာ့ မသတ္မွတ္ထား ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ေစ်းႏႈန္းေပၚမူတည္လို႔ တခ်ိဳ႕ေတြအတြက္ အခက္အခဲေတာ့ ႐ွိေကာင္း႐ွိႏိုင္မယ္ ထင္တယ္..၊

မစူးႏြယ္...
ဒီအတိုင္း လမ္းႀကံဳဝင္သြားလို႔ေတာ့ မရဘူးဗ်၊ သူတို႔က ဘြတ္ကင္နဲ႔ လက္ခံတာပါ၊ ဒုတိယ ဓာတ္ပံုေအာက္က Green Hill Valley ဆိုတဲ့ နာမည္ကို ႏွိပ္လိုက္ရင္ သူတို႔ရဲ႕ ဝက္ဘ္ဆိုဒ္ ေပၚလာပါ့မယ္၊ အဲဒီမွာ အျပည့္အစံု ႐ွိပါတယ္ေနာ္..၊

အမည္ဝွက္စာဖတ္သူ...
ဟုတ္ပဗ်ာ..၊ အဲဒီ ‘ေသာင္းကန္ေဌး’ ဆိုတာကို ဘယ္လိုမ်ား စိတ္ကူးရၿပီး မွည့္သလဲလို႔ က်ေနာ္လည္း စဥ္းစားခဲ့ဖူးတယ္၊ း) ႏွစ္သက္တာေလးေတြကို တစ္ခ်က္ခ်င္း ေျပာသြားလို႔ ေက်းဇူးပါေနာ္..၊

Amber...
Indeed, we need more and more awareness nowadays to love, value and conserve the natural resources. Thanks also for your encouragement! :)

အမည္ဝွက္စာဖတ္သူ (၂)...
မႈိမွာဆိုရင္ေတာ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း အေရာင္ေတာက္ေနတဲ့ မႈိေတြက အဆိပ္႐ွိတာ မ်ားတယ္၊ ဆိုေတာ့ ဒီပင့္ကူေတြလည္း အနည္းနဲ႔ အမ်ားေတာ့ အဆိပ္ျပင္းမယ္လို႔ က်ေနာ္လည္း ထင္တယ္ဗ်..၊

ကို N/A...
ဟုတ္ကဲ့...၊ စာလာဖတ္ေနေသးတာ သိရလို႔ ေက်းဇူးပါဗ်ာ..၊ ေရယားမွာ က်ေနာ္လည္း ေနခဲ့ဖူးတယ္ဗ်...၊ း)

အစ္မ႐ွင္ေလး...
ဟုတ္...၊ တစ္ေန႔ေတာ့ ေရာက္ျဖစ္ေအာင္ သြားပါ အစ္မေရ...၊

ညီမပစ္ပစ္...
ကဲ.. ဖိုးခ်စ္ရဲ႕ ပရိတ္သတ္တစ္ေယာက္ ထပ္တိုး ျပန္ၿပီေပါ့...၊ း)

AA...
ေသခ်ာတယ္၊ Spider man ေတာင္မွ ႐ိုး႐ိုးမဟုတ္ဘူး၊ Colorful spider man ကို ျဖစ္သြားမွာ...၊ းD

တီတင့္...
ဟုတ္.. မွ်ေဝခြင့္ ရတာကိုပဲ က်ေနာ္က ဝမ္းသာလွပါၿပီ၊ း) တီတင့္ေျပာတဲ့အတိုင္း ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ၊

အစ္မျမေသြး...
ဟုတ္.. သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကို ကေလးေတြ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးလာေစဖို႔ က်ေနာ္တို႔ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ႀကိဳးစားသင့္တယ္လို႔ ေတြးမိပါတယ္၊ ဒါမွ ေရ႐ွည္တည္တံ့မႈ ဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔ လက္ေတြ႔ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္လား၊ အစ္မက ႏႈတ္ဆက္တဲ့အေၾကာင္း မအိမ္သူကိုလည္း ေျပာလိုက္ပါၿပီေနာ္..၊ း)

Julynine...
ဟုတ္... ႐ွဳခင္းကေတာ့ ေကာ္ဖီနဲ႔ တြဲေသာက္လို႔ ေကာင္းတဲ့ ႐ွဳခင္းမ်ိဳးပဲဗ်၊ း) အလည္လာတာ ေက်းဇူးပါေနာ္...၊

PP...
He's 6 years old and can't write yet. :) I'm sure he'd have written up if he could have been. Though I think I'm not a great father, I try and remind myself to give him a happy childhood. Thank you so much for your kind comment! :)

မစံပယ္...
ဟုတ္ကဲ့...၊ အားေပးတာ ေက်းဇူးပါဗ်ာ..၊ း)

Anonymous (3)...
Thank you! Yes...please do!

Ma Sint Si,
Ah..you are also the one who knows and lived in Kalaw. :) No wonder it is your favourite town. Oh, your sister is Maw's closed friend? There is a chance I might have even heard Maw mention about your sister. :) A good decision to go and visit GHV! :)

Anonymous said...

ေက်းဇူး ကိုညီလင္း :) အားလံုးမွတ္ထားလိုက္တယ္

စူးႏြယ္ေလး

ေမဓာ၀ီ said...

ကိုညီလင္းရဲ႕ ဒီပို႔စ္ဖတ္ရတာ ကိုယ္တိုင္ ဆင္စခန္းေရာက္သြားသလိုပဲ … အေရးအသားနဲ႔ ဓာတ္ပံုေတြက ဆြဲေခၚသြားလိုက္တာ … ၿပီးသြားမွ အသက္ရွဴမိတယ္။
ကိုထြန္းထြန္းတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံရဲ႕ အိုင္ဒီယာကို သိပ္သေဘာက်တာပဲ … သူတို႔ ဝက္ဘ္ဆိုက္လဲ ဝင္ၾကည့္ၿပီး မွတ္ထားလိုက္တယ္။ သြားခ်င္တဲ့သူေတြကို ညႊန္ရေအာင္နဲ႔ ကိုယ္လဲ အဆင္ေျပရင္ သြားလို႔ရေအာင္လို႔။
ကိုညီလင္းတေယာက္ ဆင္သြားရင္ျဖစ္တဲ့လမ္းမွာ ဆင္မယဥ္သာဟန္နဲ႔ ေလွ်ာက္ၿပီး ဆင့္ပါးစပ္ႏွမ္းပက္ခဲ့ေသးသလားဟင္။ ဆင္လဲ ဆင့္အထြာ … ဆိတ္လဲ ဆိတ္အထြာမို႔ ဆင္က်ီစားရာ ဆိတ္မခံသာ ျဖစ္တတ္ေသးတာေနာ္ … ဆင္စီးၿပီး ျမင္းရံဖို႔အတြက္ ဆင္ေျပာင္ႀကီး အျမီးက်မွ တစ္မေနဖို႔လိုမယ္ ထင္တာပါပဲ :D
ဆင္ေတြ အမ်ားႀကီးျမင္လို႔ ေပ်ာ္သြားၿပီး ဆင္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ စကားပံုေတြ ေခါင္းထဲေပၚလာသေလာက္ ေလွ်ာက္ေရးၾကည့္တာ ကိုညီလင္းေရ … ။

ေနာ္ေနာ္ said...

ဆင္စခန္း လိုက္လည္ရတာ စိတ္ၾကည္နူးခ်မ္းေၿမ႕ရပါတယ္။ သစ္ပင္ေလးေတြ စိုက္ခိုင္းတဲ႕ ထြန္း နဲ႕ေမာ္ တို႕ စိတ္ကူးေလးကို အရမ္းသေဘာက်တယ္။ ဖိုးခ်စ္ေလး အေဖ အေမ နဲ႕ ကြဲသြားပံုေလးဖတ္ပီး စိတ္မေကာင္းၿဖစ္တာ ဖိုးခ်စ္ေလးကို ခ်စ္ဂရုဏာ ပိုတိုးေစတာပဲ။ ဆင္စခန္းမွာ ကိုညီတို႕ မိသားစု အရမ္းကို relax ရသြားမွာပဲေနာ္။ အင္းေလးအလည္ခရီးလဲ ဆက္လိုက္ပါခြင္႕ၿပဳအံုးေနာ။

ေမာ္ (Green Hill Valley) said...

Blog ေရးတဲ႕သူငယ္ခ်င္းကိုေရာ၊ comment ေပးတဲ႕အစ္ကိုေတြအစ္မေတြကိုေရာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကေလာေရာက္လို႕အခ်ိန္ေပးနိုင္မယ္ဆိုရင္ လာလည္ဖို႕ဖိတ္ပါတယ္။ မလာခင္ ရက္အနည္းငယ္ေလာက္ ဖုန္းႀကိဳဆက္ဖို႕ေတာ႔မ ေမ႔နဲ႔ေနာ္။



Anonymous said...

ကိုညီလင္းသစ္ရဲ႕စာေတြဖတ္၇တာဗဟုသုတ၇ပါတယ္။ဓါတ္ပုံေတြလဲအ၇မ္းေကာင္းပါတယ္။စာအေ၇းအသားလဲအင္မတန္ေကာင္းပါတယ္။ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။က်န္းမာေပ်ာ္၇ႊင္ၾကပါေစ။