ဒီဇင္ဘာရဲ႕ သီခ်င္း

ဟိုတစ္ေန႔က ႏွင္းေတြ သိပ္သိပ္သည္းသည္းကို က်တယ္၊ ဒီဇင္ဘာလ စကတည္းက ဟိုတစ္ရက္၊ ဒီတစ္ရက္ ဆိုသလို ႀကိဳၾကားႀကိဳၾကား ခပ္ဖြဲဖြဲေလး က်ေနေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ အဆုပ္လိုက္၊ အခဲလိုက္ကို တစ္ညလံုး က်ေနခဲ့တာ...၊ မွန္ျပဴတင္းက ၾကည့္ေတာ့ ဆိုဒီယမ္လမ္းမီးတိုင္ေတြရဲ႕ ဝါက်င့္က်င့္ အလင္းေအာက္မွာ ႏွင္းဆုပ္ေတြက ေဖြးကနဲ၊ ေဖြးကနဲနဲ႔ မရပ္မနားပဲ...၊ မိုးလင္းေတာ့ ျမင္ျမင္သမွ် ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးက ပကတိ အျဖဴေရာင္သက္သက္ ေအာက္မွာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လို႔...၊

ဒီဇင္ဘာဟာ အဲဒီလို အျဖဴေရာင္ေအာက္မွာ ႐ွိေနတတ္သလို မိႈင္းညိဳ႕ညိဳ႕ တိမ္စိုင္ေတြေအာက္မွာလည္း ႐ုတ္တရက္ ငိုခ်လိုက္ေတာ့မယ့္ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္လို တခါတေလ ညွိဳးငယ္ခ်င္ ညွိဳးငယ္ေနတတ္ ပါေသးတယ္၊

ဒီေန႔ ေန႔လယ္က အေနာက္ဥေရာပရဲ႕ ကုန္းတြင္းပင္လယ္လို႔ တင္စားၾကတဲ့ ေရကန္စပ္မွာရပ္ရင္း တစ္ဖက္ကမ္းက ေတာင္တန္းေတြကို က်ေနာ္ ေငးၾကည့္ေနျဖစ္တယ္၊ အဲဒီႏွင္းဖံုး ေတာင္တန္းေတြရဲ႕ ဟိုးတစ္ဖက္မွာ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းခဲ့ရာ ဇာတိရပ္႐ြာ တစ္ခု႐ွိတယ္၊ ေမာင္ႏွမေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိတယ္၊ အေမနဲ႔အေဖ ႐ွိတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ ႐ွိတယ္၊ ဝိုင္ဝိုင္းကေတာ့ 'အိမ္လြမ္းသူ' ထဲမွာ ဒီပင္လယ္ႀကီးရဲ႕ ဟုိးတစ္ဖက္ကမ္း၊ ငါလွမ္းရင္း မွန္းေမွ်ာ္ဆဲ...တဲ့၊ က်ေနာ္ကေတာ့ မိႈင္းညိဳ႕ညိဳ႕ ဒီဇင္ဘာ ေန႔လယ္ခင္းတစ္ခုထဲ ကုန္းတြင္းပင္လယ္ရဲ႕ ကမ္းစပ္မွာ မလႈပ္မယွက္...၊

ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ပဲ ႐ွိေနပါေစ...၊ ဒီဇင္ဘာရဲ႕ ေျမေပၚက ႏွင္းဆုပ္ႏွင္းခဲေတြ၊ ေလထဲမွာ ပ်ံ႕လြင့္ေနတဲ့ ခရစ္စမတ္ေတးသံေတြ၊ လမ္းမေတြထက္က ေရာင္စံု မီးဆိုင္း၊ မီးပံုးေတြ ေအာက္မွာ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္က က်ေနာ့္ရင္ထဲကို အၿမဲ ေရာက္လာေလ့ ႐ွိပါတယ္၊ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး အျခား အခ်ိန္ေတြမွာသာ ေမ့ခ်င္ ေမ့ေနမယ္၊ ဒီဇင္ဘာေရာက္ရင္ေတာ့ သတိတရနဲ႔ အၿမဲလိုလို ဆိုညည္းျဖစ္တဲ့ သီခ်င္းကေလးပါပဲ၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္တုန္း ကေတာ့ ဒီသီခ်င္းကေလးကိုပဲ ဗီဒီယိုကလစ္ေလး တစ္ခုလုပ္ခဲ့ ဖူးေသးတယ္၊ ႏွင္းေတြ သိပ္သိပ္သည္းသည္း က်ေနတာကို မွန္ျပဴတင္းကေန ၾကည့္ရင္း ဒီဇင္ဘာအလြမ္းက ႀကိဳးေျခာက္ေခ်ာင္းကေနတဆင့္ ရင္ဘတ္ တစ္ခုလံုးကို တစ္ရစ္ခ်င္း၊ တစ္ထစ္ခ်င္း ခပ္တင္းတင္းကို တုပ္ေႏွာင္သြားခဲ့ ေတာ့တယ္...။

ညီလင္းသစ္
၁၇ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၁၂